25.5.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 133/1

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

25.5.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 133/3

(1)

Artykuł 31 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1255/1999 stanowi, że różnica między cenami produktów wyszczególnionych w art. 1 tego rozporządzenia na rynku światowym a cenami tych produktów wewnątrz Wspólnoty może zostać objęta refundacją wywozową.

(2)

Biorąc pod uwagę aktualną sytuację rynku mleka i przetworów mlecznych, refundacje wywozowe powinny zostać ustalone zgodnie z zasadami i niektórymi kryteriami przewidzianymi w art. 31 rozporządzenia (WE) nr 1255/1999.

(3)

Artykuł 31 ust. 3 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1255/1999 stanowi, że ze względu na sytuację na rynku światowym lub specyficzne wymagania niektórych rynków może zaistnieć konieczność zróżnicowania refundacji w zależności od miejsca przeznaczenia.

(4)

Protokół ustaleń pomiędzy Wspólnotą Europejską a Republiką Dominikańską w sprawie ochrony przywozu mleka w proszku w Republice Dominikańskiej (2), zatwierdzony decyzją Rady 98/486/WE (3), stanowi, że określone ilości wspólnotowych przetworów mlecznych wywożonych do Republiki Dominikańskiej mogą być objęte obniżoną stawką celną. Z powyższych względów należy obniżyć o odpowiednią wartość procentową refundacje wywozowe przyznane produktom eksportowanym w ramach tego systemu.

(5)

Komitet Zarządzający ds. Mleka i Przetworów Mlecznych nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,

25.5.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 133/7

(1)

Artykuł 32 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że różnica między cenami na rynku światowym na produkty wyszczególnione w art. 1 ust. 1 lit. b) tego rozporządzenia a cenami na te produkty na rynku wspólnotowym może być objęta refundacją wywozową.

(2)

Biorąc pod uwagę aktualną sytuację na rynku cukru, refundacje wywozowe powinny być ustalone zgodnie z zasadami i niektórymi kryteriami przewidzianymi w art. 32 i 33 rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

(3)

Artykuł 33 ust. 2 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że ze względu na sytuację na rynku światowym lub szczególne wymagania niektórych rynków może zaistnieć konieczność zróżnicowania refundacji w zależności od miejsca przeznaczenia.

(4)

Refundacją mogą być objęte jedynie te produkty, które są dopuszczone do swobodnego przepływu wewnątrz Wspólnoty i które spełniają wymogi rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

25.5.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 133/9

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 958/2006 z dnia 28 czerwca 2006 r. w sprawie stałego przetargu w celu ustalenia refundacji wywozowej na cukier biały w roku gospodarczym 2006/2007 (2) wymaga, by ogłaszano częściowe przetargi.

(2)

Zgodnie z art. 8 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 958/2006 oraz po dokonaniu analizy ofert przedstawionych w odpowiedzi na przetarg częściowy, zakończony w dniu 24 maja 2007 r., właściwym będzie ustalenie maksymalnych refundacji wywozowych dla tego przetargu.

(3)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

25.5.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 133/10

(1)

Artykuł 32 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że różnica między cenami na rynku światowym na produkty wyszczególnione w art. 1 ust. 1 lit. c), d) i g) tego rozporządzenia a cenami na te produkty na rynku wspólnotowym może być objęta refundacją wywozową.

(2)

Biorąc pod uwagę aktualną sytuację na rynku cukru, refundacje wywozowe powinny być ustalone zgodnie z zasadami i kryteriami przewidzianymi w art. 32 i 33 rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

(3)

Artykuł 33 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że ze względu na sytuację na rynku światowym lub szczególne wymagania niektórych rynków może zaistnieć konieczność zróżnicowania refundacji w zależności od miejsca przeznaczenia.

(4)

Refundacją mogą być objęte jedynie te produkty, które są dopuszczone do swobodnego przepływu wewnątrz Wspólnoty i które spełniają wymogi rozporządzenia Komisji (WE) nr 951/2006 z dnia 30 czerwca 2006 r. ustalającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia (WE) nr 318/2006 w odniesieniu do handlu z państwami trzecimi w sektorze cukru (2).

(5)

Refundacje wywozowe mogą zostać ustalone w celu zmniejszenia luki konkurencyjnej między wywozem Wspólnoty a wywozem państw trzecich. Wywóz wspólnotowy do niektórych bliskich miejsc przeznaczenia i do państw trzecich, przyznający produktom wspólnotowym preferencyjne traktowanie w przywozie, ma obecnie korzystną pozycję konkurencyjną. Refundacje wywozowe do tych miejsc przeznaczenia powinny być zatem zniesione.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

25.5.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 133/12

(1)

Republika Chile znajduje się na liście państw beneficjentów wspólnotowego planu ogólnych preferencji taryfowych zawartej w załączniku I do rozporządzenia Rady (WE) nr 980/2005.

(2)

Dokonano włączenia do Układu ustanawiającego stowarzyszenie między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Chile, z drugiej strony, wszystkich preferencji taryfowych przyznanych Chile w ramach wspólnotowego planu ogólnych preferencji taryfowych wraz z konsolidacją wprowadzoną decyzją nr 2/2006 Rady Stowarzyszenia UE-Chile z dnia 16 października 2006 r. dotyczącą zmiany załącznika I do układu (2).

(3)

Artykuł 3 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 980/2005 stanowi o usunięciu państwa z listy państw beneficjentów wymienionych w załączniku I, jeśli korzysta ono z preferencyjnej umowy handlowej zawartej ze Wspólnotą, która obejmuje co najmniej wszystkie preferencje przewidziane w obecnym planie dla tego państwa.

(4)

Należy zatem wprowadzić odpowiednie zmiany do załącznika I rozporządzenia (WE) nr 980/2005.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Ogólnych Preferencji Taryfowych,

25.5.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 133/13

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 297/2003 (2) otwiera i ustala zarządzanie wieloletnim kontyngentem taryfowym na przywóz niektórych produktów wołowych i cielęcych.

(2)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1301/2006 z dnia 31 sierpnia 2006 r. ustanawiające wspólne zasady zarządzania kontyngentami taryfowymi na przywóz produktów rolnych, podlegającymi systemowi pozwoleń na przywóz (3) ma zastosowanie do pozwoleń na przywóz w okresach obowiązywania przywozowych kontyngentów taryfowych rozpoczynających się w dniu 1 stycznia 2007 r. Rozporządzenie to ogranicza okres ważności pozwoleń do ostatniego dnia okresu obowiązywania przywozowych kontyngentów taryfowych. W odniesieniu do pozwoleń na przywóz wydanych zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 297/2003, bez uszczerbku dla dodatkowych warunków ustanowionych w wymienionym rozporządzeniu, od dnia 1 lipca 2007 r. mają zastosowanie przepisy rozdziału III rozporządzenia (WE) nr 1301/2006. W odpowiednich przypadkach należy dostosować przepisy rozporządzenia (WE) nr 297/2003 do rozporządzenia (WE) nr 1301/2006.

(3)

Niektóre przepisy rozporządzenia (WE) nr 297/2003 dotyczące okresu obowiązywania przywozowych kontyngentów taryfowych w przeszłości nie są aktualne. W celu zapewnienia jasności przepisy te powinny zostać skreślone.

(4)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 297/2003.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wołowiny i Cielęciny,

1)

w art. 1 skreśla się ust. 2;

2)

artykuł 2 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 2

Jeżeli niniejsze rozporządzenie nie stanowi inaczej, zastosowanie mają przepisy rozporządzenia (WE) nr 1445/95, rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 oraz rozdziału III rozporządzenia Komisji (WE) nr 1301/2006 (4).

3)

w art. 3, ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.   Pozwolenie na przywóz zobowiązuje do przywozu z określonego kraju. W rubryce 8 wniosku o pozwolenie i pozwolenia należy podać kraj pochodzenia oraz krzyżykiem zaznaczyć rubrykę »tak«.”;

4)

w art. 4 ust. 1, akapit drugi otrzymuje brzmienie:

„Właściwym organom danego państwa członkowskiego (zwanym dalej »właściwymi organami«) przedkłada się oryginał świadectwa pochodzenia oraz jego poświadczoną kopię w chwili składania pierwszego wniosku o wydanie pozwolenia na przywóz, z którym związane jest świadectwo pochodzenia.”.

25.5.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 133/15

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 996/97 (2) otwiera i ustala zarządzanie wieloletnim kontyngentem taryfowym na przywóz mrożonych cienkich przepon wołowych objętych kodem CN 0206 29 91.

(2)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1301/2006 z dnia 31 sierpnia 2006 r. ustanawiające wspólne zasady zarządzania kontyngentami taryfowymi na przywóz produktów rolnych, podlegającymi systemowi pozwoleń na przywóz (3) ma zastosowanie do pozwoleń na przywóz w okresach obowiązywania przywozowych kontyngentów taryfowych rozpoczynających się w dniu 1 stycznia 2007 r.

(3)

W odniesieniu do ilości pochodzących z Argentyny, o których mowa w art. 1 ust. 3 lit. a) rozporządzania (WE) nr 996/97, bez uszczerbku dla dodatkowych warunków ustanowionych w wymienionym rozporządzeniu, do pozwoleń na przywóz wydanych na mocy rozporządzania (WE) nr 996/97 od dnia 1 lipca 2007 r. mają zastosowanie przepisy rozdziału III rozporządzenia (WE) nr 1301/2006.

(4)

W odniesieniu do ilości pochodzących z krajów trzecich innych niż Argentyna, o których mowa w art. 1 ust. 3 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 996/97, do pozwoleń na przywóz, statusu wnioskodawców i wydawania pozwoleń mają zastosowanie przepisy rozporządzenia (WE) nr 1301/2006. Przepisy rozdziałów I i II rozporządzenia (WE) nr 1301/2006 stosuje się zatem od dnia 1 lipca 2007 r. w odniesieniu do pozwoleń na przywóz wydanych na mocy rozporządzenia (WE) nr 996/97, bez uszczerbku dla dodatkowych warunków ustanowionych w wymienionym rozporządzeniu.

(5)

W odpowiednich przypadkach należy dostosować przepisy rozporządzenia (WE) nr 996/97 do rozporządzenia (WE) nr 1301/2006. W szczególności rozporządzenie to ogranicza okres ważności pozwoleń do ostatniego dnia okresu obowiązywania przywozowych kontyngentów taryfowych.

(6)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 996/97.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wołowiny i Cielęciny,

1)

w art. 1 wprowadza się następujące zmiany:

2)

w art. 2 wprowadza się następujące zmiany:

3)

w art. 5 ust. 2 skreśla się akapit drugi;

4)

artykuł 7 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 7

W celu zakwalifikowania się do ustaleń dotyczących przywozu, określonych w art. 1 ust. 3 lit. b), wnioski o wydanie pozwolenia składane przez wnioskodawców mogą odnosić się maksymalnie do 80 ton.”;

5)

artykuł 8 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 8

1.   Wnioski o pozwolenia, o których mowa w art. 7, składa się jedynie w czasie pierwszych 10 dni każdego okresu obowiązywania przywozowego kontyngentu taryfowego.

2.   Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o całkowitej ilości w podziale według krajów pochodzenia objętej wnioskami, nie później niż o godzinie 16.00 czasu obowiązującego w Brukseli, siódmego dnia roboczego następującego po upłynięciu terminu składania wniosków.

3.   Pozwolenie na przywóz wydaje się od siódmego do dziesiątego dnia roboczego następującego po upłynięciu terminu powiadamiania, o którym mowa w ust. 2.”;

6)

skreśla się art. 9.

25.5.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 133/17

(1)

Artykuł 8 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1282/2006 z dnia 17 sierpnia 2006 r. ustalającego specjalne szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 dotyczącego pozwoleń na wywóz i refundacji wywozowych w odniesieniu do mleka i przetworów mlecznych (2) ustanawia okres ważności pozwoleń na wywóz.

(2)

Jako środek zapobiegawczy w celu ochrony budżetu Wspólnoty przed niepotrzebnymi wydatkami i uniknięcia spekulacyjnego stosowania systemu refundacji wywozowych w sektorze produktów mleczarskich, rozporządzenie Komisji (WE) nr 210/2007 (3) stanowi, że w drodze odstępstwa od rozporządzenia (WE) nr 1282/2006 okres ważności pozwoleń na wywóz przetworów mlecznych, o których wydanie złożono wnioski po dniu 1 marca 2007 r., należy ograniczyć do dnia 30 czerwca 2007 r.

(3)

Uważne monitorowanie zarówno rynku wewnętrznego, jak i rynku światowego wykazało, że dłuższy okres ważności pozwoleń może zostać stopniowo przywrócony bez ryzyka destabilizacji właściwego działania wspólnej organizacji rynku. Należy zatem zmienić rozporządzenie (WE) nr 210/2007.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mleka i Przetworów Mlecznych,

25.5.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 133/18

(1)

Artykuł 31 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1255/1999 przewiduje, że różnice między cenami produktów objętych art. 1 lit. a), b), c), d), e) i g) tego rozporządzenia na światowym rynku a cenami we Wspólnocie mogą być pokryte refundacją wywozową.

(2)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1043/2005 z dnia 30 czerwca 2005 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 3448/93 w odniesieniu do systemu przyznawania refundacji wywozowych dla niektórych produktów rolnych wywożonych w postaci towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu oraz kryteriów dla ustalania wysokości kwot takich refundacji (2) określa produkty, w stosunku do których ustala się stawkę refundacji, którą stosuje się dla tych produktów wywożonych jako towary objęte załącznikiem II do rozporządzenia (WE) nr 1255/1999.

(3)

Zgodnie z art. 14 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1043/2005 stawkę refundacji na 100 kilogramów danych produktów podstawowych ustala się co miesiąc.

(4)

Jednakże w przypadku niektórych przetworów mlecznych wywożonych jako towary nieobjęte załącznikiem I do Traktatu istnieje niebezpieczeństwo naruszenia podjętych zobowiązań dotyczących wcześniejszego ustalania wysokich stawek refundacji. Dlatego konieczne jest podjęcie stosownych środków ostrożności, aby zapobiec takiemu niebezpieczeństwu nie wykluczając przy tym zawierania długoterminowych kontraktów. Ustanowienie konkretnych stawek na wcześniejsze ustalanie refundacji dotyczących tych produktów powinno umożliwić osiągnięcie tych dwóch celów.

(5)

Artykuł 15 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1043/2005 przewiduje, że przy ustalaniu stawek refundacji należy uwzględnić w stosownych przypadkach refundacje produkcyjne, pomoc finansową oraz inne środki o skutku równoważnym, stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich zgodnie z rozporządzeniem w sprawie wspólnej organizacji rynku danego produktu w odniesieniu do produktów podstawowych objętych załącznikiem I do rozporządzenia (WE) nr 1043/2005 lub do produktów powiązanych.

(6)

Artykuł 12 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1255/1999 przewiduje wypłatę pomocy w odniesieniu do mleka odtłuszczonego przetworzonego na kazeinę wyprodukowanego na terenie Wspólnoty, pod warunkiem że wymienione mleko i wyprodukowana z niego kazeina spełniają odpowiednie standardy.

(7)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1898/2005 z dnia 9 listopada 2005 r. ustanawiające szczegółowe zasady wprowadzenia w życie rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 w odniesieniu do środków w zakresie zbytu śmietanki, masła i masła skoncentrowanego na rynku Wspólnoty (3) przewiduje, że masło i śmietana po obniżonych cenach powinny być udostępnione dla przemysłu produkującego niektóre towary.

(8)

Komitet Zarządzający ds. Mleka i Przetworów Mlecznych nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,

25.5.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 133/21

(1)

Artykuł 33 ust. 1 i 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, iż różnica między cenami na rynku światowym produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. b), c), d) i g) tego rozporządzenia a cenami wewnątrz Wspólnoty może zostać pokryta refundacją wywozową, gdy produkty te są wywożone jako towary wymienione w załączniku VII do wymienionego rozporządzenia.

(2)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1043/2005 z dnia 30 czerwca 2005 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 3448/93 w odniesieniu do systemu przyznawania refundacji wywozowych dla niektórych produktów rolnych wywożonych w postaci towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu oraz kryteriów dla ustalania wysokości kwot takich refundacji (2) określa produkty, dla których należy ustalić stawkę refundacji, stosowaną w przypadku, gdy produkty te są wywożone jako towary wymienione w załączniku VII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

(3)

Zgodnie z art. 14 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1043/2005 stawkę refundacji ustala się co miesiąc na 100 kg każdego z rozpatrywanych produktów podstawowych.

(4)

Artykuł 33 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że refundacja wywozowa do produktu będącego składnikiem towaru nie może być wyższa niż ta obowiązująca w stosunku do tego samego produktu wywożonego bez dalszego przetwarzania.

(5)

Zważywszy na fakt, iż obecnie niemożliwe jest określenie sytuacji na rynku w ciągu kilku następnych miesięcy, refundacje, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, mogą być ustalone z wyprzedzeniem.

(6)

Ustalenie z wyprzedzeniem wysokich stawek refundacji może zagrozić zobowiązaniom podjętym w odniesieniu do refundacji, które mogą zostać przyznane do wywozów produktów rolnych należących do towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu. W takich sytuacjach niezbędne jest zatem zastosowanie środków ostrożności, nie stanowiąc jednak przeszkody dla zawierania umów długoterminowych. Ustalenie określonej stawki refundacji dla celów ustalenia refundacji z wyprzedzeniem jest środkiem, który pozwala na osiągnięcie tych różnych celów.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

25.5.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 133/23

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 38/2007 z dnia 17 stycznia 2007 r. otwierające przetarg stały na odsprzedaż cukru znajdującego się w posiadaniu agencji interwencyjnych w Belgii, Republice Czeskiej, Hiszpanii, Irlandii, Włoszech, na Węgrzech, w Polsce, Słowacji i Szwecji z przeznaczeniem na wywóz (2) wymaga, by ogłaszano częściowe przetargi.

(2)

Zgodnie z art. 4 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 38/2007 oraz po dokonaniu analizy ofert przedstawionych w odpowiedzi na przetarg częściowy, zakończony w dniu 23 maja 2007 r., właściwe będzie ustalenie maksymalnych refundacji wywozowych dla tego przetargu.

(3)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

25.5.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 133/24

(1)

Niniejsza sprawa dotyczy przejęcia przez DONG kontroli nad Elsam, Energi E2, KE oraz FE.

(2)

DONG jest duńskim, państwowym operatorem gazowym obecnym na rynku. Elsam i Energi E2 („E2”) to duńskie podmioty w sektorze wytwarzania energii elektrycznej, które posiadają ugruntowaną pozycję na rynku odpowiednio w Danii Zachodniej (Elsam) i Danii Wschodniej (E2). KE i FE to podmioty sektora energii elektrycznej posiadające ugruntowaną pozycję na rynku na terenie Kopenhagi.

(3)

W decyzji uznano, że transakcja prowadzi do poważnego zakłócenia skutecznej konkurencji, szczególnie poprzez wzmocnienie pozycji dominujących na następujących rynkach:

(4)

W decyzji uznano, że zobowiązania zaproponowane przez strony dostatecznie zaradzają zidentyfikowanym problemom związanym z konkurencją. W odniesieniu do rynku magazynowania/elastyczności zasadniczy efekt proponowanych zobowiązań wynika ze zbycia magazynu w Lille Torup, które wywrze pozytywny wpływ na konkurencję w odniesieniu do magazynowania/elastyczności w Danii. W przypadku hurtowego i detalicznego rynku gazu w decyzji uznano, że oferowany przez DONG program uwolnienia gazu, w powiązaniu ze zbyciem magazynu, wystarcza, by rozwiać wszystkie obawy o konkurencję, które Komisja żywi w odniesieniu do powyższych rynków.

(5)

W związku z powyższym Komisja uznaje zgłoszoną transakcję za zgodną ze wspólnym rynkiem i Porozumieniem EOG, zgodnie z art. 2 ust. 2 i art. 8 ust. 2 rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw i art. 57 Porozumienia EOG.

(6)

DONG jest duńskim państwowym operatorem gazowym posiadającym ugruntowaną pozycję na rynku, prowadzącym działalność w zakresie wydobycia, produkcji, transportu morskiego i sprzedaży ropy naftowej i gazu ziemnego, jak również magazynowania i dystrybucji gazu ziemnego. DONG prowadzi również działalność na mniejszą skalę związaną z wytwarzaniem energii elektrycznej z wykorzystaniem wiatru oraz dostawą energii elektrycznej i cieplnej.

(7)

Elsam i Energi E2 („E2”) to duńskie podmioty w sektorze wytwarzania energii elektrycznej, które posiadają ugruntowaną pozycję na rynku odpowiednio w Danii Zachodniej (Elsam) i Danii Wschodniej (E2). Oba podmioty prowadzą działalność w zakresie produkcji i obrotu (finansowego i fizycznego) energią elektryczną na rynku hurtowym oraz ciepłownictwa miejskiego. Od momentu przejęcia Nesa – (wschodnioduńskiego) podmiotu prowadzącego sprzedaż detaliczną energii elektrycznej – w 2004 r., znaczna część działalności Elsam dotyczy sprzedaży detalicznej energii elektrycznej dla gospodarstw domowych i odbiorców instytucjonalnych. Główny udział w Elsam i E2 mają z jednej strony władze lokalne, a z drugiej strony zasadnicze udziały w nich posiadają DONG i Vattenfall (w Elsam) oraz Nesa i KE (w E2).

(8)

KE i FE dostarczają energię elektryczną do gospodarstw domowych i odbiorców instytucjonalnych na terenie Kopenhagi. Ich właścicielem jest obecnie odpowiednio Miasto Kopenhaga i Miasto Frederiksberg.

(9)

Niniejsza część decyzji zawiera opis proponowanej transakcji stanowiącej koncentrację, w której ramach DONG przejmuje kontrolę nad Elsam, E2, KE i FE, poza pewnymi aktywami w zakresie generacji należącymi do Elsam i E2, które przypadną Vattenfall. Przejęcie aktywów przez Vattenfall stanowi odrębną koncentrację.

(10)

W decyzji przedstawiono analizę ram regulacyjnych stosowanych w odniesieniu do gazu i energii elektrycznej.

(11)

Duński rynek gazu ziemnego po raz pierwszy otwarto na konkurencję, dla największych odbiorców, w dniu 1 lipca 2000 r. Natomiast wszyscy odbiorcy mają możliwość wyboru dostawcy od 2004 r. Do pełnego rozdziału lądowej sieci przesyłu gazu od operatorów systemu przesyłowego doszło w 2004 r., a ich właścicielem i operatorem jest obecnie Energinet.dk, niezależny podmiot publiczny będący własnością duńskiego skarbu państwa. Działalność lądowej sieci przesyłowej podlega zasadom regulowanego dostępu strony trzeciej (TPA). Zarówno magazyny, jak i rurociągi morskie łączące pola w duńskiej części Morza Północnego z Danią na stałym lądzie są własnością DONG. Dostęp do tych infrastruktur uzyskuje się w drodze negocjowanego TPA. Nadzór nad zasadami TPA prowadzi Duński Urząd Regulacji Energii („DERA”), niezależny organ nadzorczy w sektorze energetycznym.

(12)

Jeżeli chodzi o odpowiednie rynki produktowe gazu, Komisja w przeprowadzonym przez siebie badaniu rynku skupiła się na definicji rynków magazynowania/elastyczności gazu, sprzedaży hurtowej gazu i dostaw gazu.

(13)

Jeżeli chodzi o magazynowanie gazu lub inne narzędzia elastyczności gazu, w decyzji nie rozstrzygnięto kwestii dokładnej definicji tego rynku produktowego.

(14)

Strony zaproponowały, aby za rynek produktowy elastyczności gazu uznać rynek obejmujący magazynowanie w wydzielonych magazynach, zmiany w produkcji, obrót międzynarodowy, kompresyjne magazynowanie gazu w gazociągach (line-pack), przechodzenie na inne paliwa, kontrakty przerywalne oraz ośrodki rynkowe z rynkami przyszłych dostaw.

(15)

Według Komisji te różne narzędzia elastyczności można podzielić na pięć następujących grup:

(16)

Przeprowadzone przez Komisję badanie rynku wykazało, że w przypadku Danii żadnej ze wspomnianych powyżej czterech alternatyw elastyczności, dla magazynowania w wydzielonych magazynach, nie uważa się za w pełni realną lub dostatecznie rozwiniętą. Jednak Komisja uważa, że kwestia właściwego rynku produktowego (elastyczności lub magazynowania) może pozostać nierozstrzygnięta.

(17)

Jeżeli chodzi o hurtowe dostawy gazu dla Danii, w decyzji uznano, że istnieje rynek hurtowych dostaw gazu dla Danii, który obejmuje:

które zaspokajają potrzeby tych odbiorców w zakresie dostępu do gazu hurtowego w Danii.

(18)

Przeprowadzone przez Komisję badanie rynku dowiodło istnienia odrębnego rynku hurtowych dostaw gazu ziemnego. W odpowiedzi na art. 6 ust. 1 lit. c) decyzji, DONG uznał „istnienie hurtowej sprzedaży gazu i hurtowego obrotu gazem” i w swojej odpowiedzi na zgłoszenie zastrzeżeń nie zakwestionował tej ani powyższej definicji rynku produktowego dotyczącej rynku hurtowego.

(19)

Proponowana transakcja wpływa również na sprzedaż hurtową w Szwecji. W decyzji uznano, że istnieje odrębny rynek hurtowych dostaw gazu przeznaczonego do zużycia w Szwecji. Powodem tego jest fakt, że sytuacja rynkowa oraz warunki dostaw hurtowych w Szwecji różnią się od tych panujących w Danii.

(20)

W decyzji uznano, że dostawy gazu ziemnego do centralnych elektrociepłowni (tj. dużych zakładów kongeneracyjnych) stanowią odrębny rynek, ponieważ dostawy do centralnych elektrociepłowni różnią się od dostaw na rynek hurtowy. Jednakże, centralny producent energii w technologii kongeneracji może wejść na rynek sprzedaży hurtowej jako kupujący bądź sprzedający, a bariery wejścia dla hurtowników pragnących zaopatrywać niektóre segmenty rynku dostaw detalicznych dla centralnych elektrociepłowni są możliwe do przezwyciężenia.

(21)

Dostawy dla centralnych elektrociepłowni również różnią się od pozostałych rynków dostaw detalicznych ze względu na większą elastyczność i poziom zużycia, odmienne modele zapotrzebowania, ceny i rodzaje kontraktów, odmienne regulacje oraz fakt, że centralne elektrociepłownie są w stanie bezpośrednio uczestniczyć w rynku sprzedaży hurtowej.

(22)

W decyzji uznano, że dostawy gazu ziemnego do zdecentralizowanych elektrociepłowni (tj. małych zakładów kongeneracyjnych) oraz dostawy gazu ziemnego do dużych odbiorców przemysłowych stanowią jeden lub dwa różne rynki produktowe.

(23)

Ten rynek produktowy nie obejmuje małych odbiorców instytucjonalnych ze względu na różnice m.in. w zakresie: cen, marż, kanałów marketingu i dystrybucji, kosztów magazynowania, struktury rynku, częstotliwości zmian dostawców i wymagań pomiarowych.

(24)

W decyzji uznano, że dostawy do dużych odbiorców przemysłowych i zdecentralizowanych elektrociepłowni cechują określone podobieństwa (poziom zużycia gazu, rodzaje kontraktów gazowych), jak również określone różnice (regularność popytu, odmienna struktura własnościowa, lojalność odbiorców i częstotliwości zmian dostawców).

(25)

W decyzji uznano, że istnieje jeden odrębny rynek lub (istnieją) dwa odrębne rynki dla odbiorców rozliczanych bez licznika, tj. odbiorców o zużyciu rocznym poniżej 300 000 m3. Sprzedaż dla małych odbiorców instytucjonalnych poniżej 300 000 m3 oraz gospodarstw domowych może w związku z tym stanowić ten sam rynek produktowy lub dwa różne rynki.

(26)

Warunki popytu i podaży tych dwóch rodzajów odbiorców w Danii wykazują wiele podobieństw (wyższe ceny gazu, mniejsza skłonność do zmiany dostawcy, wymagania w zakresie narzędzi zarządzania portfelem odbiorców, znormalizowane oferty ogólne oraz znaczenie wizerunku marki, struktura rynkowa, koszty magazynowania i wyższe bariery wejścia na rynek). Istnieje również szereg znaczących różnic (średni poziom zużycia, ceny, koszty i marże oraz odmienne strategie marketingowe).

(27)

Ocena konkurencyjna nie różni się znacząco w przypadku tych dwóch grup odbiorców, dlatego też kwestia, czy dostawy dla gospodarstw domowych i dostawy dla małych odbiorców instytucjonalnych stanowią różne segmenty tego samego właściwego rynku, czy też dwa różne rynki właściwe, pozostaje nierozstrzygnięta.

(28)

DONG twierdził, że właściwy rynek geograficzny dla narzędzi elastyczności gazu wykracza poza Danię i obejmuje Szwecję, północne Niemcy i Niderlandy.

(29)

Jednakże wyniki badania rynku wskazały, że rynek geograficzny magazynowania (lub elastyczności) ograniczony jest do Danii, bez względu na zasięg odpowiedniego rynku produktowego. Podstawowe powody wysnucia tego wniosku są następujące:

(30)

Jeżeli chodzi o szwedzki rynek magazynowania/pozostałe narzędzia elastyczności, w decyzji uznano, że jest to rynek o zasięgu szwedzkim lub duńsko-szwedzkim.

(31)

DONG twierdził, że właściwy rynek geograficzny dostaw hurtowych gazu wykracza poza terytorium Danii (bądź Danii i Szwecji) i obejmuje również przynajmniej Niemcy.

(32)

Badanie rynku dowodzi, że rynek dostaw hurtowych ogranicza się do Danii. W decyzji uznano, że Szwecja nie jest częścią tego samego rynku geograficznego co Dania; stanowi ona odrębny rynek, o zasięgu szwedzkim bądź duńsko-szwedzkim, jako że dostawy hurtowe w Szwecji nie powodują znaczących ograniczeń w zakresie konkurencyjności na rynku dostaw hurtowych w Danii. Idąc tym samym tropem, stwierdza się, że Niemcy, Niderlandy i Zjednoczone Królestwo nie stanowią części tego samego rynku geograficznego co Dania. Powody ku temu są następujące:

(33)

W swojej odpowiedzi na decyzję wydaną na mocy art. 6 ust. 1 lit. c) DONG argumentował, że dostawy gazu po niemieckiej stronie duńskiego punktu wejścia/wyjścia w Ellund należą do duńskiego rynku sprzedaży hurtowej gazu. Na podstawie wyników badania rynku w decyzji nie rozstrzygnięto kwestii, czy dostawy te powinno się ująć w zasięgu geograficznym duńskiego rynku dostaw hurtowych gazu.

(34)

Rynek dostaw gazu ziemnego do centralnych elektrociepłowni ma prawdopodobnie zasięg krajowy i może co najwyżej obejmować Danię i Szwecję, jako że jego zasięg nie może być szerszy niż zasięg geograficzny rynku hurtowego. Ponadto z krajów sąsiadujących pochodzić może jedynie część dostaw wymaganych przez centralne elektrociepłownie.

(35)

Rynek lub rynki dostaw gazu ziemnego do zdecentralizowanych elektrociepłowni i dużych odbiorców przemysłowych mają zasięg krajowy, jako że nie prowadzi się bezpośredniego przywozu. Ponadto struktury rynku w sąsiadujących krajach wykazują wyraźne różnice. Istnienie zasadniczych różnic cenowych pomiędzy Danią, Niemcami, Szwecją i Niderlandami również potwierdza istnienie rynków krajowych.

(36)

W decyzji uznano, że zasięg rynku (rynków) dostaw do odbiorców instytucjonalnych i gospodarstw domowych w Danii nie jest szerszy niż krajowy i może mieć wymiar regionalny. Można nie rozstrzygać kwestii, czy rynek ten/rynki te są krajowe, czy regionalne. Z jednej strony sprzedaż na tym rynku wymaga krajowego biura sprzedaży i obsługi, a wszyscy dostawcy obsługujący odbiorców rozliczanych bez liczników są firmami duńskimi, jak również istnieją znaczące różnice cenowe pomiędzy rynkami krajowymi. Z drugiej strony na zmianę dostawcy zdecydowało się dotychczas mniej niż 1 % odbiorców. Z tego powodu regionalne spółki dystrybucyjne posiadają wciąż bardzo duże udziały rynkowe na własnych obszarach, a na trzech obszarach regionalnych obowiązują różne ceny dla odbiorców końcowych. Istnienie znacznych różnic w zakresie udziału rynkowego oraz różnic cenowych pomiędzy regionami wskazywałoby zwykle na brak integracji rynków regionalnych.

(37)

W decyzji uznano, że istnieją następujące właściwe rynki:

(38)

Znacząca część sprzedaży i zakupu hurtowej energii elektrycznej w rejonie nordyckim prowadzona jest za pośrednictwem nordyckiej giełdy energii elektrycznej Nord Pool Spot ASA („Nord Pool”). Oprócz form obrotu fizyczną energią elektryczną na poziomie hurtowym związanych z Nord Pool producenci/handlowcy oraz odbiorcy są również stronami dwustronnych umów dotyczących obrotu fizyczną hurtową energią elektryczną.

(39)

Bezpośrednimi odbiorcami usług dodatkowych są Operatorzy Systemów Przesyłowych (TSO – Transmission System Operators) odpowiedzialni za utrzymanie równowagi w sieci i zabezpieczenie dostaw w sytuacjach awaryjnych. Przeprowadzone przez Komisję badanie rynku wyraźnie wykazało, że zastąpienie usług dodatkowych/usług systemowych innymi dostawami energii elektrycznej na poziomie hurtowym nie jest łatwe. Ponadto zakres uprawnień regulacyjnych operatora może znacznie zmieniać się z upływem czasu, bez żadnego widocznego związku z jego pozycją na rynku wytwarzania energii elektrycznej.

(40)

Jednak w decyzji uznano, że można nie rozstrzygać kwestii dotyczącej szczegółowego określenia tego rynku/tych rynków. Dwustronne dostawy do odbiorców nieposiadających bezpośredniego dostępu do Nord Pool mogą stanowić odrębny rynek produktowy lub nie; to samo można powiedzieć o usługach dodatkowych.

(41)

W decyzji uznano istnienie odrębnego rynku finansowej energii elektrycznej, jako że zasadniczo rynek finansowy polega na obrocie ryzykiem, natomiast rynek fizyczny polega na obrocie energią elektryczną przeznaczoną do zużycia, w związku z czym nie są one w pełni zamienne. Nie rozstrzygnięto kwestii, czy odrębny produkt finansowy CfD (Contract for differences – umowa, zgodnie z którą strony zobowiązują się wzajemnie do zapłacenia różnicy między ceną umowną a rynkową) należy do tego samego rynku, czy do rynku odrębnego.

(42)

W decyzji uznano odrębność rynku dostaw do odbiorców posiadających wymagania w zakresie pomiarów godzinowych i rynku dostaw do odbiorców nieposiadających wymagań w zakresie pomiarów. Badanie rynku jednoznacznie potwierdziło to rozróżnienie. Te grupy odbiorców płacą różne ceny, zużywają różne produkty i dokonują zakupów w różny sposób.

(43)

W decyzji uznano, że wpływ połączenia na konkurencję należy oceniać w odniesieniu do odrębnych obszarów cenowych Nord Pool dla Danii Wschodniej i Danii Zachodniej bądź w odniesieniu do tych dwóch obszarów oraz Szwecji łącznie, jako że nordycka działalność stron jest prawie wyłącznie ograniczona do Danii. Jeśli koncentracja nie powoduje negatywnych skutków w zakresie konkurencji na takich połączeniach obszarów, nie może ona również prowadzić do negatywnych skutków w żadnym szerszym obszarze cenowym.

(44)

Pozostałych kwestii w zakresie definicji rynku geograficznego dotyczącej hurtowego rynku energii elektrycznej w odniesieniu do omawianej transakcji nie rozstrzygnięto.

(45)

W decyzji uznano, że rynek usług dodatkowych ma zasięg krajowy, jako że zależą one od natychmiastowej i niezawodnej dostępności w określonym obszarze cenowym oraz jako że dochodzi do przeciążeń linii sprzęgowych.

(46)

Jeżeli chodzi o finansowe pochodne energii elektrycznej, w decyzji uznano, że rynek obejmuje co najmniej wszystkie kraje nordyckie, ponieważ obrót finansowymi pochodnymi energii elektrycznej prowadzony jest na Nord Pool, podczas gdy CFD mogłyby stanowić jedynie konkretny obszar cenowy, jako że spółki obracające tymi produktami są głównie dostawcami hurtowymi i odbiorcami w tych właśnie obszarach cenowych.

(47)

Jeżeli chodzi o detaliczne rynki energii elektrycznej, w decyzji uznano rynek odbiorców rozliczanych licznikami za krajowy, natomiast rynek odbiorców rozliczanych bez liczników za krajowo-regionalny. Zagraniczne spółki dostawcze nie mają możliwości bezpośredniego wejścia na rynek, a odbiorcy rozliczani bez liczników w większości nie zmienili lokalnego dostawcy zobowiązanego do świadczenia usługi powszechnej.

(48)

W związku z powyższym w decyzji zdefiniowano następujące rynki energii elektrycznej:

(49)

Proponowana koncentracja wywiera wpływ na szereg innych rynków, nie ma jednak negatywnego wpływu na konkurencję w związku z niewielkimi udziałami rynkowymi lub brakiem nakładania się obszarów geograficznych: ciepłownictwo miejskie (lokalne), produkcja popiołu lotnego (nie rozstrzygnięto kwestii zasięgu regionalnego) oraz obrót CO2 (prawdopodobnie o zasięgu unijnym).

(50)

W decyzji przeanalizowano argument przedłożony przez DONG, dotyczący wpływu powiązań istniejących przed transakcją pomiędzy jej stronami oraz między stronami transakcji a stronami trzecimi; uznano jednak, że uwzględnienie takiego wpływu nie może zrekompensować negatywnych skutków połączenia.

(51)

Na podstawie przeprowadzonego badania rynku Komisja stwierdziła, że DONG posiada obecnie pozycję dominującą na duńskim rynku magazynowania/elastyczności.

(52)

W decyzji uznano, że dostęp do magazynowania/elastyczności jest niezbędnym uzupełnieniem innej działalności w sektorze gazowym, a rynek magazynowania/elastyczności uważany jest za graniczący z innymi rynkami gazowymi. Nawet jeśli w ramach DONG istnieją dwa odrębne podmioty prawne odpowiedzialne odpowiednio za magazynowanie i obrót gazem, Komisja stwierdza, że wspólnym celem realizowanym przez oba te rodzaje działalności jest zwiększenie zyskowności grupy DONG i że przeprowadziła w tym kontekście analizę wpływu transakcji na duński rynek magazynowania/elastyczności.

(53)

W związku z powyższym w decyzji uznano, że nabycie E2 i Elsam jako dwóch głównych niezależnych źródeł elastyczności w Danii umożliwi DONG ograniczenie własnych potrzeb w zakresie magazynowania i zachęci do niego powyższy koncern, który zamiast korzystać z własnych magazynów będzie stosował E2 i Elsam jako źródła elastyczności. Jednocześnie ograniczone zostaną alternatywy w zakresie elastyczności dostępne dla konkurujących dostawców gazu. W rezultacie oraz w związku z zasadami obowiązywania duńskich taryf za magazynowanie, koszty magazynowania ponoszone przez innych dostawców gazu wzrosną, przez co ich zdolność do wywierania presji konkurencyjnej na DONG zmniejszy się.

(54)

Z powyższych powodów w decyzji uznano, że transakcja stanowiłaby znaczącą przeszkodę w skutecznej konkurencji na potencjalnym duńskim rynku magazynowania lub potencjalnym duńskim rynku magazynowania/elastyczności, szczególnie poprzez wzmocnienie dominującej pozycji DONG na tych rynkach.

(55)

Jeżeli chodzi o szwedzki rynek magazynowania/elastyczności, w decyzji uznano, że potencjalne zagrożenia znalezione w Danii można zasadniczo rozszerzyć na Szwecję, aczkolwiek szczegółowa analiza szczególnych cech rynku szwedzkiego nie jest konieczna, zważywszy że ogólna ocena transakcji nie jest od niej zależna.

(56)

W trakcie dochodzenia Komisja i DONG reprezentowały odmienne poglądy na temat znaczenia analizy dostaw hurtowych gazu poza […] (3) r. DONG kwestionował znaczenie wykraczania poza perspektywę […] * lat. Według Komisji rynek gazowy cechują długoterminowe inwestycje w infrastrukturę i długoterminowe umowy dostaw, co uzasadnia analizę obejmującą horyzont czasowy wykraczający poza […] * r. Jednak w decyzji uznano, że nawet w przypadku nieuwzględnienia sytuacji rynkowej po […] * r., połączenie i tak będzie miało znaczące skutki antykonkurencyjne dla duńskich dostaw hurtowych poprzez wyeliminowanie ograniczającego wpływu projektu BGI (Baltic Gas Interconnector – Bałtycka Linia Sprzęgowa Gazu) oraz tego, że decyzje o wejściu konkurentów na rynek dyktowane będą rozpoczynającymi się w 2008 r. negocjacjami umów dostaw z Elsam i E2.

(57)

W decyzji uznano, że DONG ma pozycję dominującą na duńskim rynku dostaw hurtowych gazu, zważywszy że udział rynkowy spółki w 2004 r. wynosił [80–90 %] * (4). Komisja dokonała analizy potencjalnych przykładów presji konkurencyjnej wywieranej na dominującą pozycję DONG przez następujące pięć źródeł:

(58)

W decyzji uznano, że powyższe przykłady presji konkurencyjnej są niewielkie i w perspektywie krótkoterminowej nie stanowią skutecznego ograniczenia pozycji rynkowej DONG.

(59)

W decyzji przeanalizowano również, czy transakcja doprowadzi do wzmocnienia dominującej pozycji DONG poprzez wyeliminowanie istniejącej lub potencjalnej konkurencji. Jeżeli chodzi o interesy handlowe E2 i Elsam w zakresie wejścia przez nie na duński rynek hurtowej sprzedaży gazu, DONG kwestionuje twierdzenie, że E2 i Elsam są potencjalnymi konkurentami oraz twierdzi, że spółki te nie wywierają największej presji konkurencyjnej na DONG.

(60)

Zdaniem Komisji wystarczy, że E2 i Elsam wywierają istotną presję konkurencyjną (choć nie najistotniejszą), której wyeliminowanie prowadziłoby do obaw o konkurencję.

(61)

W wyniku badania Komisji oraz w decyzji uznano, że proponowana koncentracja wyeliminuje E2 jako istniejącego konkurenta oraz Elsam jako wiarygodnego potencjalnego konkurenta DONG. Przeprowadzona przez Komisję analiza pięciu potencjalnych źródeł presji konkurencyjnej, wspomniana w pkt 57, nie ma wpływu na ten wniosek. Ponadto w decyzji uznano, że nabycie przez Vattenfall niewielkiego udziału w opalanych gazem elektrowniach E2 i Elsam nie zrównoważy utraty presji konkurencyjnej spowodowanej przez włączenie E2 i Elsam do grupy DONG.

(62)

Oprócz tych skutków poziomych, w decyzji uznano, że transakcja doprowadzi do blokady dostępu do odbiorców, a w rezultacie do znaczącego zakłócenia skutecznej konkurencji, w związku z pionową integracją DONG z E2 i Elsam, która obejmie około [20–30 %] * łącznego duńskiego zużycia. Dlatego też dużo trudniej będzie konkurentom DONG wejść na duńskie rynki gazu zarówno w charakterze dostawców hurtowych jak i dostawców dla odbiorców końcowych, co podniesie bariery dla wejścia na te rynki.

(63)

Strony twierdziły, że Elsam zaopatrywał się u stron trzecich jedynie w ograniczonym zakresie, jako że tylko w niewielkim stopniu angażował się w wymianę i krótkoterminowe umowy zakupu. Komisja uważa jednak, że dostawy do Elsam ze strony konkurentów DONG wywierałyby przynajmniej potencjalną presję na zachowanie DONG.

(64)

W decyzji uznano, że nawet jeśli efekt blokowania dostępu będzie ograniczony jedynie do blokowania dostępu do popytu ze strony E2, tego rodzaju blokada znacznie wzmocniłaby dominującą pozycję DONG na duńskim rynku hurtowym, zniechęcając jeszcze bardziej strony trzecie do wchodzenia na ten rynek na znaczną skalę. Dzieje się tak dlatego, że prawie cały niezależny (nie na użytek własny) popyt stron trzecich w Danii powstawał dotychczas za pośrednictwem E2. Rezultatem proponowanego połączenia będzie powstanie barier utrudniających wejście na duński rynek hurtowy, ponieważ eliminuje ono spółkę, która kupowała znaczące ilości gazu ziemnego na rynku hurtowym w celu wykorzystywania go zarówno na własne potrzeby, jak i w celu dostarczania gazu ziemnego innym użytkownikom.

(65)

W decyzji uznano, że proponowana koncentracja eliminuje istotną presję konkurencyjną wywieraną na DONG na duńskim hurtowym rynku gazu. Biorąc pod uwagę silną dominującą pozycję DONG na tym rynku, proponowana transakcja doprowadzi prawdopodobnie do znaczącego zakłócenia skutecznej konkurencji, w szczególności poprzez wzmocnienie dominującej pozycji DONG.

(66)

Jeżeli chodzi o hurtowe dostawy gazu w Szwecji, DONG posiada bardzo silną pozycję również na tym rynku (5). W decyzji nie rozstrzygnięto, czy pozycja DONG ma charakter pojedynczej czy łączonej dominacji na szwedzkim lub duńsko-szwedzkim rynku dostaw hurtowych, jako że wszelkie szkodliwe skutki na każdym z tych rynków wynikałyby ze szkodliwego wpływu, który transakcja wywarłaby na rynek hurtowy w Danii.

(67)

W decyzji uznano, że na rynkach dostaw gazu ziemnego do centralnych elektrociepłowni w Danii i Szwecji nie dojdzie do blokowania dostępu do odbiorców ani do blokowania wejścia, ponieważ: a) przynajmniej do 2009 r. żaden z odbiorców centralnych elektrociepłowni nie odczuje negatywnych skutków transakcji ani na duńskim, ani na szwedzkim rynku dostaw do centralnych elektrociepłowni oraz b) po 2009 r. elektrociepłownie będą chronione, jeśli rynek hurtowy zostanie wzmocniony w oparciu o zaproponowany przez strony program uwalniania gazu.

(68)

Jeżeli chodzi o potencjalną konkurencję, w decyzji uznano, że prawdopodobnie nie można uznać E2 lub Elsam za potencjalnych nowych uczestników rynku dostaw dla centralnych elektrociepłowni, gdyż wydaje się nieprawdopodobne, aby inne centralne elektrociepłownie pragnęły zaspokajać swoje potrzeby w zakresie gazu w drodze dostaw od swoich bezpośrednich konkurentów.

(69)

W decyzji uznano zatem, że koncentracja nie prowadzi do znacznego zakłócenia skutecznej konkurencji na rynkach dostaw do centralnych elektrociepłowni w Danii ani w Szwecji.

(70)

W decyzji uznano, że DONG ma pozycję dominującą i utrzyma ją w najbliższej przyszłości, a jego udział w rynku w 2004 r. wyniósł [60–70 %] *, tzn. w ostatnim roku, w odniesieniu do którego dostępne są rzetelne dane na temat udziału w rynku. Nie istnieją powody by twierdzić, że udział w rynku DONG mógłby w najbliższej przyszłości spaść poniżej 50 %.

(71)

Dominująca pozycja DONG w górnej części łańcucha dostaw w zakresie sprzedaży hurtowej, magazynowania, gazu morskiego i gazociągów importowych jeszcze bardziej wzmacnia pozycję DONG na omawianym rynku/omawianych rynkach dostaw do dużych klientów instytucjonalnych i zdecentralizowanych elektrociepłowni, jako że magazyny i dostęp do gazu stanowią istotne parametry konkurencyjne w kontekście dostaw do tych grup odbiorców.

(72)

Ponadto konkurenci DONG nie mogą podważyć dominującej pozycji DONG, ponieważ HNG/MN i Statoil Gazelle są niewielkimi spółkami, a HNG/MN jest konkurentem słabym finansowo i istnieją silne powiązania pomiędzy DONG a HNG/MN.

(73)

Zarówno E.ON, jak i Shell posiadają bardzo niewielki udział w duńskim rynku (rynkach) sprzedaży dla dużych odbiorców instytucjonalnych i zdecentralizowanych elektrociepłowni, a E.ON prawdopodobnie skoncentruje swoje wysiłki w krajach nordyckich na rynku szwedzkim.

(74)

W decyzji określono również inne oznaki silnej dominującej pozycji DONG przed połączeniem: pośród dużych uczestników rynku wskaźnik częstotliwości zmiany operatora dotyczący DONG jest zdecydowanie najniższy. DONG dysponuje najlepszymi możliwościami w zakresie oferowania podwójnych produktów paliwowych, ponadto koncern zdołał wypracować stosunkowo ścisłe związki z szeregiem zdecentralizowanych elektrociepłowni.

(75)

W decyzji uznano, że proponowana transakcja wzmacnia dominującą pozycję DONG, jako że podnosi ona bariery wejścia na rynek i eliminuje potencjalną konkurencję.

(76)

Proponowana transakcja podnosi bariery wejścia, ponieważ innym uczestnikom rynku trudniej będzie zachować masę krytyczną w sektorze dostaw gazu, jeżeli z rynku wyeliminowane zostanie około 20 % łącznego duńskiego zużycia gazu. Ponadto połączenie jeszcze bardziej wzmocni posiadany już przez DONG uprzywilejowany dostęp do zdecentralizowanych elektrociepłowni. Połączenie wiąże się również z ryzykiem zablokowania dostępu do magazynowania gazu lub podwyższenia kosztów konkurentów ponoszonych w związku z magazynowaniem, co jeszcze bardziej podniesie bariery wejścia. Ponadto koncentracja prawdopodobnie podniesie bariery wejścia na rynki hurtowe, co utrudni konkurentom DONG konkurencyjne zaopatrywanie się. Po połączeniu DONG również będzie występować z uprzywilejowanej pozycji w zakresie oferowania podwójnych produktów paliwowych, zaś konkurentom DONG jeszcze trudniej będzie reagować na ofertę koncernu.

(77)

Proponowana transakcja wzmacnia ponadto dominującą pozycję DONG ponieważ prowadzi do wyeliminowania potencjalnych konkurentów Elsam, E2, Nesa i KE.

(78)

Zarówno E2 jak i Elsam mają dostęp do znaczących ilości gazu ziemnego po konkurencyjnych cenach. Spółki te mają dostęp również do magazynowania i środków elastyczności. Ponadto posiadają one konieczną „markę energetyczną”. Znaczna większość respondentów uczestniczących w prowadzonym przez Komisję badaniu rynku uznała, że Elsam i E2 mogłyby sprzedawać im nadwyżkę ilości gazu. Ponadto Komisja znalazła również mocne dowody na istnienie takich możliwości i zamiarów w zakresie wejścia ze strony E2; spółka ta złożyła już oferty regionalnym hurtowym spółkom dostawczym w Szwecji i Danii w latach 2003 i 2004.

(79)

NESA i KE dysponują markami energetycznymi o silnej pozycji i dzięki sprzedaży podwójnych paliw mogą uzyskać synergie kosztów oraz zwiększoną lojalność odbiorców. Posiadają one dostęp do dużej bazy odbiorców instytucjonalnych. Również DONG i Statoil Gazelle uznały KE, Elsam i Energi E2 za potencjalnych konkurentów na duńskich rynkach gazowych.

(80)

Z tych też powodów w decyzji uznano, że proponowana transakcja doprowadzi do znacznego zakłócenia skutecznej konkurencji, zwłaszcza w wyniku powstania lub wzmocnienia dominującej pozycji na rynku lub rynkach dostawy gazu ziemnego do dużych odbiorców instytucjonalnych i zdecentralizowanych elektrociepłowni.

(81)

W decyzji uznano, że DONG posiada dominującą pozycję w dwóch regionach, w których jego udział w rynku przekracza [90–100 %] *, oraz że jego pozycję dominującą wzmacniają wysokie bariery wejścia, kontrola, którą sprawuje nad magazynami oraz dostępem do gazu morskiego, jak również dominująca pozycja koncernu na rynku hurtowym.

(82)

W przypadku alternatywnego założenia dotyczącego rynku krajowego, DONG i HNG/MN uważa się za posiadające wspólnie pozycję dominującą na rynku, w którym ich udziały wynoszą odpowiednio [25–35 %] * i [55–65 %] *. Pomiędzy tymi spółkami istnieją silne powiązania. Rynek jest bardzo przejrzysty, w związku z czym bardzo łatwo można wykryć wszelkie odstępstwa od zachowań oligopolistycznych. Produkt jest bardzo jednorodny i ułatwia cichą koordynację. Na rynku poziom lojalności odbiorców jest bardzo wysoki, co powoduje wysokie bariery wejścia. Ponadto istnieją skuteczne mechanizmy odwetowe stosowane przeciwko wyłamującemu się oligopoliście, a zachowanie status quo zdecydowanie leży we wspólnym interesie.

(83)

W decyzji uznano, że dominująca pozycja DONG zostanie wzmocniona poprzez podniesienie barier wejścia oraz, w pewnym stopniu, poprzez wyeliminowanie potencjalnej konkurencji.

(84)

Koncentracja podniesie bariery wejścia w związku z wyższymi kosztami magazynowania oraz z większymi trudnościami w osiągnięciu masy krytycznej i korzyści skali i zakresu, które są niezbędne dla zapewnienia opłacalności wejścia na rynek. Ponadto transakcja eliminuje dużych odbiorców na różnych rynkach, których elastyczność można by zrównoważyć wymaganiami elastyczności gospodarstw domowych i małych odbiorców instytucjonalnych. Prawdopodobne ograniczenie płynności na duńskim hurtowym rynku gazu zwiększa zdolność DONG do zablokowania dostępu jego konkurentów do gazu hurtowego.

(85)

Koncentracja wyeliminuje niektórych potencjalnych konkurentów KE i NESA, detalistów w sektorze energii elektrycznej, którzy mieszczą się w aglomeracji kopenhaskiej. Dysponują oni również biurami sprzedaży, dużą liczbą personelu działu sprzedaży, sprzętem komputerowym i systemami bilingowymi. Mają duże portfele odbiorców, które można rozbudować w celu wejścia na rynki detaliczne gazu. Siła marek obydwu spółek jest znaczna na rynku krajowym, a zwłaszcza na poziomie regionalnym. Tak więc NESA i KE nie stoją przed wysokimi barierami wejścia, na które napotykałaby większość innych podmiotów wchodzących na rynek. […] *

(86)

Z drugiej strony zapotrzebowanie wielu odbiorców KE na energię do gotowania pokryje już gaz miejski, a zapotrzebowanie w zakresie ogrzewania pokryje ciepłownictwo miejskie. Należy również wziąć pod uwagę fakt, że większość bazy odbiorców energii elektrycznej NESA i KE można było jedynie wykorzystać w celu konkurowania z HNG/MN, którego obszar dystrybucji gazu geograficznie częściowo pokrywa się z obszarem NESA i KE, a nie DONG.

(87)

W decyzji zaznaczono również, że inne spółki dostawcze energii elektrycznej mogłyby wejść na rynek dostaw gazu do małych przedsiębiorstw i gospodarstw domowych, stwierdzono jednak, że KE i NESA posiadają szczególną pozycję, jeżeli chodzi o dostęp do gazu, którą innym spółkom energetycznym trudno byłoby odtworzyć.

(88)

Z tych powodów w decyzji uznano, że proponowane połączenie znacznie zakłóci konkurencję na rynku lub rynkach dostaw gazu do gospodarstw domowych i małych odbiorców instytucjonalnych, bez względu na to czy rynek ten/rynki te definiuje się jako regionalne czy krajowe, w szczególności poprzez wzmocnienie pozycji dominującej.

(89)

W decyzji uznano, że transakcja prowadzi do poważnego zakłócenia skutecznej konkurencji, szczególnie poprzez wzmocnienie pozycji dominujących na następujących rynkach produktowych:

(90)

W decyzji uznano, że koncentracja nie rodzi obaw o konkurencję na żadnym rynku energii elektrycznej.

(91)

W decyzji uznano, że po wstępnej analizie Elsam i E2 posiadają dominującą pozycję na odpowiadających im obszarach Nord Pool w sektorze hurtowej sprzedaży energii elektrycznej, wszędzie gdzie obszary te są oddzielone od innych obszarów Nord Pool, jako że skuteczna presja wywierana wewnątrz obszaru przez wiatraki i zdecentralizowane elektrociepłownie jest niewielka.

(92)

Jednak horyzontalne skutki proponowanej transakcji najprawdopodobniej znacząco przewyższy utrata udziału w rynku wynikająca z warunkowo powiązanego zbycia na rzecz Vattenfall elektrowni zarówno w Danii Wschodniej, jak i Zachodniej, wskutek czego powstanie realny konkurent dla operatorów posiadających ugruntowaną pozycję na tym obszarze rynku, co przyczyni się do znacznego ograniczenia ich udziałów w rynku. W decyzji uznano również, że zamiary Elsam i E2 zakładające wzajemne wejście na ich terytoria nie zostały potwierdzone oraz że DONG odmówił wejścia do sektora wytwarzania energii elektrycznej za pomocą elektrowni opalanej gazem. Dlatego też w decyzji uznano, że pewniejsze i natychmiastowe pozytywne skutki wejścia Vattenfall znacząco przeważają wszelkie potencjalne skutki horyzontalne.

(93)

Jeżeli chodzi o skutki pionowe, w decyzji uznano, że DONG prawdopodobnie nie podniesie kosztów konkurentów (gaz jako czynnik produkcji) po połączeniu. Modelowa symulacja potwierdziła, że ograniczenie produkcji miałoby jakiekolwiek znaczenie tylko wówczas, jeżeli wprowadzono by bardzo znaczne podwyżki cen gazu. Podwyżki takie, w oparciu o skutki pionowe związane z połączeniem, nie byłyby realistyczne w świetle presji konkurencyjnej, która wciąż wywierana byłaby na DONG po połączeniu, mimo jego dominującej pozycji. Wniosek ten potwierdzają środki naprawcze zaproponowane przez DONG, które po połączeniu zwiększą dostępność alternatywnych źródeł gazu dla zdecentralizowanych elektrociepłowni. Ponadto, nawet jeśli połączony podmiot miałby po połączeniu motywację, by starać się podnieść ceny gazu dla zdecentralizowanych elektrociepłowni, jest mało prawdopodobne, aby przekładało się to na wyższe ceny energii elektrycznej w świetle większej konkurencji w Danii Wschodniej i Zachodniej spowodowanej zbyciem elektrowni na rzecz Vattenfall.

(94)

Prawdopodobnie w przyszłości DONG nie będzie również w stanie wywierać bezpośredniego wpływu na zdecentralizowane elektrociepłownie, z uwagi na zobowiązanie ze strony Elsam złożone Duńskiemu Urzędowi ds. Konkurencji w marcu 2004 r. w związku z przejęciem przez Elsam Nesa, w którego ramach Elsam i Nesa zobowiązały się zbyć wszystkie swoje udziały w zdecentralizowanych, opalanych gazem elektrociepłowniach.

(95)

Przedmiotem rozważań jest również skutek, jaki połączenie wywrze na skądinąd pozytywny wpływ Great Belt Interconnector [Wielkiego Pasa Linii Sprzęgowej], łączącego Danię Wschodnią i Danię Zachodnią, spodziewany począwszy od 2010 r. Stwierdza się, że ograniczenie, jakie tworzyłaby, w przypadku braku połączenia, ta prawdopodobnie 600 MW linia sprzęgowa jest w każdym przypadku mniejsze niż ograniczenie wynikające z wejścia Vattenfall na oba obszary. Potwierdziła to również symulacja modelowa.

(96)

Niniejsze rozważania i wnioski dotyczące poziomych i pionowych skutków proponowanego połączenia stosują się również do dwustronnej sprzedaży hurtowej energii elektrycznej na rzecz odbiorców zarówno w Danii Wschodniej, jak i Zachodniej, zakładając istnienie odrębnego rynku odbiorców hurtowych nieposiadających bezpośredniego dostępu do rynku sprzedaży hurtowej Nord Pool.

(97)

W szerszym kontekście Nord Pool, udziały rynkowe stron będą wynosić poniżej 10 % nawet w przypadku rynku obejmującego jedynie Szwecję i obie części Danii.

(98)

W decyzji uznano, że poziom konkurencji, z jakim musiały radzić sobie Elsam i E2 przed połączeniem na odpowiadających im obszarach był niewielki, natomiast po połączeniu DONG będzie musiał na każdym obszarze stawić czoła poważnemu konkurentowi, a mianowicie Vattenfall. W związku z powyższym połączenie nie będzie prowadzić do problemów konkurencyjnych na ewentualnych rynkach usług dodatkowych w Danii Wschodniej i Danii Zachodniej.

(99)

Na skandynawskim rynku obrotu finansowymi pochodnymi energii elektrycznej strony połączenia posiadają łączny udział w rynku < 10 %. Ten udział rynkowy rozwiewa wszelkie obawy dotyczące tego rynku.

(100)

Jeżeli chodzi o potencjalne rynki regionalne kontraktów różnic kursowych (CfD) w Danii Wschodniej i Zachodniej, E2 i Elsam jednoznacznie funkcjonują jako główni sprzedawcy CfD na odpowiadających im obszarach. Należy jednakże oczekiwać, że zbycie aktywów związanych z wytwarzaniem energii na rzecz Vattenfall spowoduje wprowadzenie Vattenfall jako znaczącego sprzedawcy CfD zarówno w Danii Wschodniej, jak i Zachodniej.

(101)

W decyzji uznano, że obecny poziom konkurencji na duńskim rynku dostaw energii elektrycznej do odbiorców rozliczanych na podstawie liczników jest wysoki. Podmiot powstały w wyniku połączenia będzie posiadać łączny udział w rynku w wysokości [20–30 %] *. Po połączeniu podmiot powstały w jego wyniku zasadniczo zniweluje różnicę wobec największego uczestnika rynku – EnergiDanmark. Ponadto odbiorcy postrzegają szereg innych konkurentów jako realne alternatywy.

(102)

Działanie doprowadzi również do określonego nakładania się udziałów rynkowych na rynku dostaw detalicznych energii elektrycznej dla małych odbiorców. Krajobraz konkurencyjny na tym rynku w Danii jest dość podzielony, ponieważ tylko niewielka liczba odbiorców będących gospodarstwami domowymi zdecydowała się dotychczas zmienić swojego pierwotnego miejscowego dostawcę. Na krajowym rynku duńskim DONG stanie się największą spółką, aczkolwiek z ograniczonym udziałem rynkowym wynoszącym około [25–30 %] *.

(103)

Nawet mimo iż NESA i KE były jednymi z najważniejszych spółek, do których przechodzili odbiorcy, poziomy pozyskiwania odbiorców w przypadku innych konkurentów są podobne.

(104)

Jeżeli chodzi o założenie rynków regionalnych, w decyzji uznano, że działanie nie prowadziłoby do znacznego wzmocnienia pozycji Nesa, KE i FE na odpowiadających im obszarach, na których są one obecne, jako że konkurenci będący osobami trzecimi, tacy jak OK i EnergiDanmark występują w stosunku do pierwotnych operatorów na danym obszarze jako równorzędni konkurenci w porównaniu z innymi stronami połączenia.

(105)

W decyzji uznano, że koncentracja nie prowadzi do znacznego zakłócenia skutecznej konkurencji, w szczególności w wyniku stworzenia lub wzmocnienia dominującej pozycji na żadnym z rynków hurtowej sprzedaży energii elektrycznej, usług dodatkowych, finansowych pochodnych energii elektrycznej, dostaw detalicznych dla odbiorców instytucjonalnych lub dostaw energii elektrycznej dla małych odbiorców, na które to rynki koncentracja może wywrzeć wpływ.

(106)

W celu rozwiania obaw dotyczących rynku magazynowania/elastyczności DONG zobowiązał się do zbycia przed dniem 1 maja 2007 r. swojego większego magazynu gazu w Lille Torup w Jutlandii. Do sprzedaży powierzchni magazynowej w magazynie w Lille Torup w roku magazynowania gazu 2007/2008, trwającym od 1 maja 2007 r. do 30 kwietnia 2008 r., będzie uprawniony jedynie kupujący. DONG zobowiązuje się nie przejąć, przez okres dziesięciu lat od zawarcia transakcji sprzedaży na rzecz kupującego, bezpośredniego ani pośredniego wpływu na całość lub części magazynu, chyba że po uprzednim zatwierdzeniu takich operacji przez Komisję.

(107)

W celu rozwiania obaw o konkurencję obecnych na rynkach sprzedaży hurtowej DONG przedstawił zobowiązanie w postaci Programu uwolnienia gazu, zakładający udostępnienie gazu ziemnego w Danii osobom trzecim. Ilość uwalnianego gazu wyniesie 400 mln m3 rocznie (łącznie 2 400 mln m3) i zostanie zaoferowana w przetargu w latach 2006 do 2011 na dostawę w latach gazowych następujących po każdym przetargu. Ilości te odpowiadają w przybliżeniu 10 % łącznego duńskiego zużycia w 2005 r. W przypadku istotnej zmiany warunków rynkowych DONG może, na określonych warunkach, zwrócić się do Komisji o zakończenie Programu uwolnienia gazu w odniesieniu do dwóch ostatnich przetargów. Program uwolnienia gazu przewiduje dwustopniowy proces przetargowy: w ramach „Przetargu podstawowego” DONG udostępni gaz w wirtualnym punkcie obrotu/ośrodku w Danii oraz, w ramach wymiany, zwycięscy oferenci udostępnią taką samą ilość gazu dla DONG w jednym z czterech określonych ośrodków w Europie Północno-Zachodniej. Wszelkie ilości niesprzedane w ramach Przetargu podstawowego zostaną sprzedane w ramach tradycyjnego przetargu dotyczącego uwolnienia gazu, który zostanie przeprowadzony w późniejszym terminie w tym samym roku. Dodatkowo w zobowiązaniach zawarto klauzulę o uwolnieniu odbiorcy, zgodnie z którą istniejący bezpośredni odbiorcy DONG uczestniczący w przetargu lub dokonujący zakupu gazu od przedsiębiorcy/hurtownika, któremu przyznano partie gazu w ramach przetargu, są uprawnieni do zmniejszenia swoich umownych zobowiązań zakupu wobec DONG.

(108)

Główny wpływ proponowanych zobowiązań na rynek magazynowania/elastyczności wynika ze zbycia magazynu w Lille Torup. Ponadto Program uwolnienia gazu zwiększy płynność duńskiego rynku sprzedaży hurtowej, zapewniając w ten sposób nowe źródła elastyczności.

(109)

Zbycie większego z dwóch duńskich magazynów, o pojemności około 400 mln m3, oraz brak rezerwacji pojemności przekraczających jeden rok spowodują zwiększoną konkurencję na tym rynku, bez względu na to, czy postrzegany jest on jako rynek magazynowania czy też szerszy rynek elastyczności. Wspomniane ilości magazynowania/elastyczności stanowią ponad 57 % duńskiej powierzchni magazynowej i tym samym bardzo dużą część całkowitej elastyczności dostępnej w Danii.

(110)

Uczestnicy rynku postrzegają zasadniczo zbycie magazynu w Lille Torup jako transakcję mającą pozytywny wpływ na konkurencję w odniesieniu do magazynowania/elastyczności w Danii.

(111)

Pozytywny wpływ na elastyczność dostępną w Danii będzie miał również Program uwolnienia gazu, który uzupełnia tym samym elastyczność oferowaną na rynku przez magazyn w Lille Torup.

(112)

Obydwa elementy zobowiązań, tj. zbycie magazynu i Program uwolnienia gazu, będą miały również pozytywny wpływ na rynki szwedzkie. Konkurencja pomiędzy DONG a przyszłym właścicielem magazynu w Lille Torup przysporzy korzyści również szwedzkim odbiorcom na rynku magazynowania. To samo stosuje się do skutków Programu uwolnienia gazu.

(113)

Komisja stwierdziła, że oferowany przez DONG program uwolnienia gazu w powiązaniu ze zbyciem magazynu wystarcza, aby zaradzić wszystkim obawom o konkurencję, które Komisja żywiła w odniesieniu do rynku sprzedaży hurtowej.

(114)

Jeżeli chodzi o program uwolnienia gazu, oferowane ilości 400 mln m3 rocznie – które mają zostać zamienione lub sprzedane w ramach przetargu podstawowego lub wtórnego – stanowią około 10 % duńskiego popytu.

(115)

Po pierwsze, w odniesieniu do blokowania dostępu do odbiorców, ilości te w połączeniu z przepisem o uwolnieniu odbiorcy zrównoważą ilości, które E2 uzyskiwała w ciągu ostatnich lat na zasadach krótkoterminowych zarówno na terenie Danii, jak i poza nim i które stanowiły około 5 % duńskiego popytu. Uwolnione ilości zrównoważą również wszelkie dodatkowe ilości, które zostałyby potencjalnie zakupione przez zarówno Elsam, jak i E2 przed wygaśnięciem ich kontraktów długoterminowych z DONG w 2009 r.

(116)

Po drugie, ilości te zrekompensują wyeliminowanie potencjalnej konkurencji przez Elsam, a zwłaszcza E2. Trudno jest jednakże stwierdzić z dostateczną pewnością, jakie ilości sprzedawałyby te spółki w najbliższej przyszłości. Jednakże przywozy dokonywane przez i na rzecz E2 oraz udziały rynkowe wszystkich konkurentów (z wyjątkiem […] *) ogółem (tj. wszystkich niezależnych konkurentów DONG rozpatrywanych łącznie), wynosiły w 2004 r. około 10 % duńskiego popytu.

(117)

Należy również wziąć pod uwagę, że ilości te obejmą rezerwy elastyczności, które spowodują, że stosowanie tego gazu stanie się atrakcyjne do wszystkich celów duńskiego rynku sprzedaży hurtowej.

(118)

Kwestią o szczególnym znaczeniu jest przepis o uwolnieniu odbiorcy, stanowiący dla kupujących ten gaz motywację do wykorzystywania go w Danii, ułatwiający wejście na rynek oraz rozwiewający obawę dotyczącą blokowania dostępu do odbiorców.

(119)

Jeżeli chodzi o czas trwania i ilości ujęte w programie uwolnienia gazu, duża liczba uczestników rynku zakwalifikowała je jako dostateczne dla zrównoważenia szkodliwych skutków połączenia na duńskim rynku sprzedaży hurtowej.

(120)

Również środek naprawczy w postaci zbycia magazynu będzie miał korzystny wpływ na duński rynek sprzedaży hurtowej. Wynika to z faktu, że dostęp do niedyskryminacyjnego magazynu niezależnego od DONG stanowi zasadnicze ułatwienie dla działalności hurtowej osób trzecich na terenie Danii.

(121)

W decyzji uznano, że program uwolnienia gazu rozwiewa wszelkie obawy dotyczące podnoszenia barier wejścia na te rynki.

(122)

Program uwolnienia gazu rozwiewa zwłaszcza obawę dotyczącą efektu blokowania dostępu do odbiorców oraz osiągnięcia masy krytycznej, poprzez realizację części programu dotyczącej uwolnienia odbiorcy. Ilość 400 mln m3 będąca przedmiotem przetargu stanowi 17 % rynku dostaw do odbiorców przemysłowych i zdecentralizowanych elektrociepłowni oraz 45 % rynku dostaw do małych przedsiębiorstw i gospodarstw domowych.

(123)

Roczna ilość gazu, który ma zostać uwolniony, będzie miała istotny wpływ na płynność na duńskim rynku sprzedaży hurtowej gazu i ułatwi konkurentom działającym lub pragnącym działać na tych rynkach możliwość oferowania dostaw podwójnego paliwa gazu ziemnego/energii elektrycznej w konkurencji z DONG.

(124)

Wszelkie obawy dotyczące utraty elastyczności przez centralne elektrociepłownie jako możliwości równoważącej wymagania dostawców w zakresie elastyczności i blokowania czynnika produkcji rozwiewają postanowienia programu uwolnienia gazu dotyczące elastyczności, jak również zbycie magazynu w Lille Torup, co powoduje powstanie konkurencji pomiędzy dwoma duńskimi magazynami.

(125)

W związku z powyższym w decyzji uznano, że wynikające z przedsięwzięcia zaproponowane bariery wejścia nie będą wyższe w porównaniu z sytuacją przed połączeniem.

(126)

W decyzji uznano, że skutkiem ogólnego obniżenia barier wejścia na te rynki będzie zrównoważenie utraty potencjalnej konkurencji na tych rynkach.

(127)

Jeżeli chodzi o program uwolnienia gazu, zostanie to osiągnięte zwłaszcza na dwa sposoby. Po pierwsze, lepszy dostęp do gazu w ramach programu uwolnienia gazu wraz ze związaną z tym elastycznością ułatwia wejście na rynek innym potencjalnym konkurentom. Po drugie, mechanizm uwolnienia odbiorcy zapewnia potencjalnym konkurentom pragnącym wejść na duński rynek/rynki gazowe, którzy uzyskali gaz z programu uwolnienia, stosunkowo łatwy dostęp do odbiorców.

(128)

Po drugie, środek naprawczy w postaci zbycia magazynu ułatwi wejście, wprowadzając konkurencję pomiędzy dwoma duńskimi magazynami, eliminując ryzyko blokowania czynnika produkcji i wzmacniając ogólną pewność niedyskryminacyjnego dostępu do magazynów.

(129)

W decyzji uznano, że proponowana koncentracja wraz z przedłożonymi zobowiązaniami nie spowoduje znacznego zakłócenia skutecznej konkurencji na wspólnym rynku bądź jego zasadniczej części, w szczególności w wyniku stworzenia bądź umocnienia pozycji dominującej.

(130)

W związku z powyższym Komisja uznaje zgłoszoną transakcję za zgodną ze wspólnym rynkiem i Porozumieniem EOG, zgodnie z art. 2 ust. 2 i art. 8 ust. 2 rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw i art. 57 Porozumienia EOG.

25.5.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 133/37

(1)

W dyrektywie 2000/75/WE ustanawia się zasady kontroli i środki zwalczania choroby niebieskiego języka we Wspólnocie, w tym także określa się obszary zapowietrzone i obszary zagrożone oraz zakaz opuszczania tych obszarów przez zwierzęta należące do gatunków podatnych na tę chorobę.

(2)

Artykuł 6 ust. 1 lit. c) dyrektywy 2000/75/WE stanowi, że w przypadku gdy choroba niebieskiego języka zostanie urzędowo potwierdzona, urzędowy lekarz weterynarii rozszerza zakres środków przewidzianych w art. 4 tej dyrektywy, obejmując nimi gospodarstwa położone w promieniu 20 kilometrów wokół zakażonego gospodarstwa. Celem tych środków jest powstrzymanie choroby w jej początkowym stadium po wprowadzeniu wirusa do nowo zakażonego obszaru.

(3)

Jednakże zgodnie z art. 6 ust. 2 środki te mogą być dostosowywane przez państwo członkowskie dotknięte chorobą na podstawie pozytywnego wyniku oceny ryzyka biorącej pod uwagę dane geograficzne, epidemiologiczne, ekologiczne, entomologiczne, meteorologiczne i historyczne oraz wyniki czynnego nadzoru, w tym odsetek zwierząt seropozytywnych, serotyp rozprzestrzeniającego się wirusa oraz występowanie prawdopodobnych wektorów.

(4)

Należy zatem wprowadzić wymogi dotyczące zwolnienia z zakazu przemieszczania zwierząt opuszczających obszar 20 kilometrów wokół zakażonego gospodarstwa, w tym zwierząt przeznaczonych do handlu wewnątrzwspólnotowego i na wywóz, po uzyskaniu uprzedniej zgody właściwych organów miejsca przeznaczenia.

(5)

Decyzja Komisji 2005/393/WE z dnia 23 maja 2005 r. w sprawie stref ochrony i nadzoru w odniesieniu do choroby niebieskiego języka i warunków dotyczących przemieszczeń z tych stref lub przez te strefy (2) przewiduje wyznaczenie ogólnych obszarów geograficznych, w ramach których państwa członkowskie ustanawiają obszary zapowietrzone i obszary zagrożone („obszary objęte ograniczeniami”) w związku z chorobą niebieskiego języka.

(6)

Decyzja Komisji 93/444/EWG z dnia 2 lipca 1993 r. w sprawie szczegółowych zasad regulujących handel wewnątrzwspólnotowy niektórymi żywymi zwierzętami i produktami przeznaczonymi na wywóz do państw trzecich (3) przewiduje, że do punktu odprawy zwierzętom przeznaczonym do wywozu towarzyszy świadectwo zawierające, w stosownych przypadkach, dodatkowe gwarancje przewidziane w prawie wspólnotowym w odniesieniu do zwierząt przeznaczonych do uboju. W związku z tym świadectwo dotyczące zwierząt przeznaczonych do wywozu powinno zawierać odniesienie do zastosowania środków owadobójczych zgodnie z decyzją 2005/393/WE.

(7)

Należy określić warunki zabezpieczenia zatwierdzonymi środkami owadobójczymi w miejscu załadunku zwierząt i środków transportu z obszarów objętych ograniczeniami przeznaczonych na lub przemieszczających się przez tereny poza obszarem objętym ograniczeniami. W przypadku gdy podczas tranzytu przez obszar objęty ograniczeniami przewidziano okres odpoczynku w punkcie kontroli, zwierzęta muszą być chronione przed atakami wektorów.

(8)

W związku z powyższym należy odpowiednio zmienić decyzję 2005/393/WE.

(9)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

1)

artykuł 2a otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 2a

Odstępstwo od zakazu przemieszczania

1.   W drodze odstępstwa od art. 6 ust. 1 lit. c) dyrektywy 2000/75/WE następujące zwierzęta są zwolnione z zakazu przemieszczania w strefie 20 km:

2)

artykuł 6 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 6

Tranzyt zwierząt

1.   Zwierzęta z obszaru objętego ograniczeniami przeznaczone na lub przewożone tranzytem przez tereny poza obszarem objętym ograniczeniami oraz środki transportu, którymi są one przewożone, są zabezpieczane zatwierdzonymi środkami owadobójczymi w miejscu załadunku lub zawsze przed opuszczeniem obszaru objętego ograniczeniami.

Zwierzęta wysyłane z terenu spoza obszaru objętego ograniczeniami przewożone tranzytem przez obszar objęty ograniczeniami oraz środki transportu, którymi są one przewożone, są zabezpieczane zatwierdzonymi środkami owadobójczymi w miejscu załadunku lub zawsze przed opuszczeniem obszaru objętego ograniczeniami.

W przypadku gdy podczas tranzytu przez obszar objęty ograniczeniami przewidziano okres odpoczynku w punkcie kontroli, zwierzęta muszą być chronione przed atakami wektorów.

2.   Dodaje się następujące uzupełniające sformułowanie do odpowiednich świadectw zdrowia ustanowionych w dyrektywach 64/432/EWG, 91/68/EWG i 92/65/EWG w przypadku zwierząt przeznaczonych do handlu wewnątrzwspólnotowego oraz – w przypadku zwierząt przeznaczonych do wywozu – do świadectwa zdrowia ustanowionego w decyzji 93/444/EWG:

»Zastosowano środek owadobójczy … (podać nazwę produktu) w dniu … (podać datę) o … (podać godzinę) zgodnie z decyzją 2005/393/WE.«.

3.   Postanowień ust. 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli na danym obszarze epidemiologicznym w obrębie obszarów objętych ograniczeniami upłynęło więcej niż 40 dni od daty ustania aktywności wektora.

Jednakże właściwe władze dopilnowują, aby zwolnienie to nie było stosowane, jeśli w ramach programu kontroli epidemiologicznej przewidzianego w art. 9 ust. 1 lit. b) dyrektywy 2000/75/WE zostanie stwierdzona ponowna aktywność wektora w danym obszarze objętym ograniczeniami.”

25.5.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 133/40

(1)

Artykuł 8 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG stanowi, że państwo członkowskie może, w okresie 12 lat od dnia notyfikacji wymienionej dyrektywy, zezwolić na wprowadzenie do obrotu środków ochrony roślin zawierających substancje czynne niewymienione w załączniku I do tej dyrektywy, a znajdujące się w obrocie dwa lata po notyfikacji, podczas gdy prowadzone są jednocześnie stopniowe badania tych substancji w ramach programu prac.

(2)

Rozporządzenia Komisji (WE) nr 451/2000 (2) oraz (WE) nr 703/2001 (3) ustanawiające szczegółowe zasady realizacji drugiego etapu programu prac, określonego w art. 8 ust. 2 dyrektywy Rady 91/414/EWG ustanawiają wykaz substancji czynnych, które mają zostać poddane ocenie w celu ich ewentualnego włączenia do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG. Wykaz ten obejmuje karbaryl.

(3)

Wpływ karbarylu na zdrowie człowieka i środowisko naturalne został poddany ocenie zgodnie z przepisami ustanowionymi w rozporządzeniach (WE) nr 451/2000 i (WE) nr 703/2001 w odniesieniu do zakresu zastosowań proponowanych przez powiadamiającego. Ponadto w rozporządzeniach tych wyznaczono państwa członkowskie pełniące rolę sprawozdawców, które mają przedłożyć odpowiednie sprawozdania z oceny i zalecenia Europejskiemu Urzędowi ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) zgodnie z art. 8 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 451/2000. W przypadku karbarylu państwem członkowskim pełniącym rolę sprawozdawcy była Hiszpania, a wszystkie istotne informacje przekazano dnia 29 kwietnia 2004 r.

(4)

Sprawozdanie z oceny zostało poddane przeglądowi przez państwa członkowskie oraz Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności i przedstawione Komisji dnia 12 maja 2006 r. w formie wniosków Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności z przeglądu w ramach oceny zagrożeń stwarzanych przez pestycydy dla substancji czynnej karbaryl (4). Sprawozdanie to zostało poddane przeglądowi przez państwa członkowskie i Komisję w ramach Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt, a następnie przyjęte dnia 29 września 2006 r. w formie sprawozdania z przeglądu dotyczącego karbarylu, opracowanego przez Komisję.

(5)

Podczas dokonywania oceny tej substancji czynnej wskazano na kilka zagrożeń. W szczególności w oparciu o dostępne dane nie wykazano, że narażenie konsumentów jest na dopuszczalnym poziomie. Dostępne informacje wskazują na obawy dotyczące metabolitów, których stopień toksyczności jest taki sam jak omawianej substancji czynnej, a nie można wykluczyć ich obecności w ilościach mogących powodować zagrożenie toksykologiczne. Ponadto substancja czynna może mieć potencjalne właściwości rakotwórcze. Występuje także duże długoterminowe zagrożenie dla ptaków owadożernych oraz duże zagrożenie krótkoterminowe dla ssaków roślinożernych, a także duże zagrożenie krótkoterminowe i długoterminowe dla organizmów wodnych, jak również duże zagrożenie dla pożytecznych stawonogów.

(6)

Komisja poprosiła powiadamiającego o przedstawienie uwag w odniesieniu do wyników przeglądu oraz o poinformowanie jej, czy powiadamiający nadal chce utrzymać wniosek o wydanie zezwolenia dla substancji. Powiadamiający przedstawił uwagi, które zostały dokładnie zbadane. Jednak pomimo przedstawionych argumentów opisane powyżej kwestie pozostały nierozwiązane, a oceny dokonane na podstawie przedłożonych informacji nie wykazały, że można się spodziewać, iż, według proponowanych warunków stosowania, środki ochrony roślin zawierające karbaryl zasadniczo spełniają wymogi ustanowione w art. 5 ust. 1 lit. a) oraz b) dyrektywy 91/414/EWG.

(7)

Nie należy zatem włączać karbarylu do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG.

(8)

Należy podjąć odpowiednie środki, aby istniejące zezwolenia na środki ochrony roślin zawierające karbaryl zostały wycofane w ustalonym czasie i nie były odnawiane oraz aby nie udzielano nowych zezwoleń na te produkty.

(9)

Dodatkowy okres przyznany przez państwa członkowskie na zbycie, składowanie, wprowadzanie do obrotu i zużycie istniejących zapasów środków ochrony roślin zawierających karbaryl powinien zostać ograniczony do dwunastu miesięcy w celu wykorzystania istniejących zapasów nie dłużej niż przez jeden kolejny sezon wegetacyjny.

(10)

Niniejsza decyzja nie wyklucza możliwości złożenia wniosku dla karbarylu, zgodnie z przepisami art. 6 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG w celu ewentualnego włączenia go do załącznika I.

(11)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

a)

zezwolenia na środki ochrony roślin zawierające karbaryl zostały wycofane w terminie do dnia 21 listopada 2007 r.;

b)

zezwoleń na środki ochrony roślin zawierające karbaryl nie udzielać ani nie odnawiać, począwszy od daty publikacji niniejszej decyzji.

25.5.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 133/42

(1)

Artykuł 8 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG stanowi, że państwo członkowskie może, w okresie 12 lat od dnia notyfikacji wymienionej dyrektywy, zezwolić na wprowadzenie do obrotu środków ochrony roślin zawierających substancje czynne niewymienione w załączniku I do tej dyrektywy, a znajdujące się w obrocie dwa lata po notyfikacji, podczas gdy prowadzone są jednocześnie stopniowe badania tych substancji w ramach programu pracy.

(2)

Rozporządzenia Komisji (WE) nr 451/2000 (2) oraz (WE) nr 703/2001 (3) ustanawiające szczegółowe zasady realizacji drugiego etapu programu prac, określonego w art. 8 ust. 2 dyrektywy Rady 91/414/EWG ustanawiają wykaz substancji czynnych, które mają zostać poddane ocenie w celu ich ewentualnego włączenia do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG. Wykaz ten obejmuje trichlorfon.

(3)

Wpływ trichlorfonu na zdrowie ludzi i środowisko naturalne został poddany ocenie zgodnie z przepisami ustanowionymi w rozporządzeniach (WE) nr 451/2000 i (WE) nr 703/2001 w odniesieniu do zakresu zastosowań proponowanych przez powiadamiającego. Ponadto w rozporządzeniach tych wyznaczono państwa członkowskie pełniące rolę sprawozdawców, które mają przedłożyć odpowiednie sprawozdania z oceny i zalecenia Europejskiemu Urzędowi ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) zgodnie z art. 8 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 451/2000. W przypadku trichlorfonu państwem członkowskim pełniącym rolę sprawozdawcy była Irlandia, a wszystkie istotne informacje przekazano dnia 23 sierpnia 2004 r.

(4)

Sprawozdanie z oceny zostało poddane przeglądowi przez państwa członkowskie oraz Grupę Roboczą ds. Oceny Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności i przedstawione Komisji dnia 12 maja 2006 r. w formie wniosków Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności z przeglądu w ramach oceny zagrożeń stwarzanych przez pestycydy, dotyczącej substancji czynnej trichlorfon (4). Sprawozdanie to zostało poddane przeglądowi przez państwa członkowskie oraz Komisję w ramach Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt i sfinalizowane dnia 29 września 2006 r. w formie sprawozdania z przeglądu dotyczącego trichlorfonu, opracowanego przez Komisję.

(5)

Ponieważ nie przeprowadzono stosownych badań, nie było możliwe wykazanie, że stosowanie tej substancji jest bezpieczne. W oparciu o dostępne informacje nie było możliwe dokonanie oceny narażenia konsumentów, użytkowników, pracowników i osób trzecich. Ponadto ocena losu oraz zachowania substancji w środowisku była ograniczona a jej właściwości eko-toksykologiczne nie zostały w pełni zbadane.

(6)

Komisja poprosiła powiadamiającego o przedstawienie w terminie czterech tygodni uwag w odniesieniu do wyników przeglądu oraz o poinformowanie jej, czy ma zamiar uzupełnić dokumentację do tej sprawy. Powiadamiający przedstawił uwagi, które zostały dokładnie zbadane. Jednak pomimo przedstawionych argumentów opisane powyżej kwestie pozostały nierozwiązane, a oceny dokonane na podstawie przedłożonych informacji nie wykazały, że można się spodziewać, iż, według proponowanych warunków stosowania, środki ochrony roślin zawierające trichlorfon zasadniczo spełniają wymogi ustanowione w art. 5 ust. 1 lit. a) oraz b) dyrektywy 91/414/EWG.

(7)

Trichlorfonu nie należy zatem włączać do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG.

(8)

Należy podjąć środki w celu zapewnienia, że istniejące zezwolenia na środki ochrony roślin zawierające trichlorfon zostaną wycofane w ustalonym czasie i że nie będą one odnawiane oraz że nie zostaną udzielone żadne nowe zezwolenia na te produkty.

(9)

Dodatkowy okres na zbycie, składowanie, wprowadzanie do obrotu i zużycie istniejących zapasów środków ochrony roślin zawierających trichlorfon udzielony przez państwa członkowskie powinien zostać ograniczony do okresu nie dłuższego niż 12 miesięcy w celu umożliwienia stosowania istniejących zapasów nie dłużej niż przez następny sezon wegetacyjny.

(10)

Niniejsza decyzja nie wyklucza możliwości złożenia wniosku dla trichlorfonu, zgodnie z przepisami art. 6 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG w celu ewentualnego włączenia go do wspomnianego załącznika I.

(11)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt.

a)

zezwolenia na środki ochrony roślin zawierające trichlorfon zostały wycofane z dniem 21 listopada 2007 r.;

b)

od dnia 25 maja 2007 r. żadne zezwolenia na środki ochrony roślin zawierające trichlorfon nie były przyznawane ani odnawiane na mocy odstępstwa przewidzianego w art. 8 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG.

25.5.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 133/44

(1)

Dyrektywa Rady 2000/75/WE ustanawia zasady kontroli i środki zwalczania choroby niebieskiego języka we Wspólnocie, w tym także strefy ochrony i nadzoru oraz zakaz opuszczania tych stref przez zwierzęta.

(2)

Decyzja Komisji 2005/393/WE z dnia 23 maja 2005 r. w sprawie stref ochrony i nadzoru w odniesieniu do choroby niebieskiego języka i warunków dotyczących przemieszczeń z tych stref lub przez te strefy (2) przewiduje wyznaczenie ogólnych obszarów geograficznych, w których ramach państwa członkowskie ustanawiają strefy ochrony i nadzoru („obszary objęte ograniczeniami”) w związku z chorobą niebieskiego języka.

(3)

Po zgłoszeniu wystąpienia ognisk choroby niebieskiego języka w połowie sierpnia i na początku września 2006 r. przez właściwe organy Belgii, Niemiec, Francji i Niderlandów, Komisja kilkakrotnie wprowadzała zmiany do decyzji 2005/393/WE w zakresie wyznaczenia przedmiotowych obszarów objętych ograniczeniami.

(4)

W następstwie złożenia przez Niemcy uzasadnionego wniosku, należy wprowadzić zmiany dotyczące wyznaczenia obszarów objętych ograniczeniami w Niemczech.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2005/393/WE.

(6)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

25.5.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 133/49

(1)

Artykuł 6 wspólnego działania 2006/304/WPZiB stanowi, że Rada upoważnia Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa (KPiB) do podejmowania stosownych decyzji zgodnie z art. 25 Traktatu, w tym decyzji o mianowaniu szefa zespołu UE ds. planowania (ZPUE dla Kosowa) na wniosek Sekretarza Generalnego/Wysokiego Przedstawiciela (SG/WP).

(2)

W dniu 2 maja 2006 r. KPiB przyjął decyzję ZPUE/1/2006 (2) w sprawie mianowania pana Caspera Klynge szefem zespołu UE ds. planowania (ZPUE dla Kosowa).

(3)

W dniu 11 grudnia 2006 r. Rada przyjęła wspólne działanie 2006/918/WPZiB (3) zmieniające i przedłużające wspólne działanie 2006/304/WPZiB do dnia 31 maja 2007 r.

(4)

W dniu 12 grudnia 2006 r. KPiB przyjął decyzję ZPUE/2/2006 (4) w sprawie przedłużenia mandatu pana Caspera Klynge jako szefa zespołu UE ds. planowania (ZPUE dla Kosowa) do 31 maja 2007 r.

(5)

W dniu 14 maja 2007 r. Rada przyjęła wspólne działanie 2007/334/WPZiB zmieniające i przedłużające wspólne działanie 2006/304/WPZiB do dnia 1 września 2007 r.

(6)

SG/WP zaproponował przedłużenie mandatu pana Caspera Klynge jako szefa zespołu UE ds. planowania (ZPUE dla Kosowa) do końca okresu obowiązywania mandatu ZPUE dla Kosowa.

(7)

W związku z powyższym należy przedłużyć mandat szefa zespołu UE ds. planowania (ZPUE dla Kosowa) do końca okresu obowiązywania mandatu ZPUE dla Kosowa,

25.5.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 133/51

(1)

W dniu 25 listopada 2005 r. Rada przyjęła wspólne działanie 2005/889/WPZiB ustanawiające Misję Unii Europejskiej ds. Szkolenia i Kontroli na przejściu granicznym w Rafah (EU BAM Rafah) (1) na okres 12 miesięcy.

(2)

W dniu 13 listopada 2006 r. Rada przyjęła wspólne działanie 2006/773/WPZiB zmieniające i przedłużające mandat misji do dnia 24 maja 2007 r.

(3)

W dniach 15 i 16 maja 2007 r. zarówno strona palestyńska, jak i izraelska wystąpiły z wnioskiem o przedłużenie misji o dwanaście miesięcy.

(4)

W dniu 21 maja 2007 r. Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa przyjął wniosek o przedłużenie EU BAM Rafah i zalecił przedłużenie mandatu misji o dwanaście miesięcy.

(5)

Wspólne działanie 2005/889/WPZiB powinno zostać odpowiednio zmienione,

1)

w art. 13 ust. 1 dodaje się akapit w brzmieniu:

„Kwota referencyjna przewidziana na pokrycie wydatków związanych z misją na okres od dnia 25 maja 2007 r. do dnia 24 maja 2008 r. wynosi 7 000 000 EUR.”;

2)

artykuł 16 akapit drugi otrzymuje brzmienie:

„Niniejsze wspólne działanie wygasa w dniu 24 maja 2008 r.”;

3)

artykuł 17 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 17

Niniejsze wspólne działanie podlega przeglądowi najpóźniej do dnia 31 marca 2008 r.”.