12.5.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 123/1

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 519/2007

z dnia 7 maja 2007 r.

zmieniające rozporządzenie (WE) nr 527/2003 zezwalające na oferowanie i dostarczanie do bezpośredniego spożycia przez ludzi niektórych win przywożonych z Argentyny, które mogły być poddane procesom enologicznym nieprzewidzianym w rozporządzeniu (WE) nr 1493/1999

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1493/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku wina (1), w szczególności jego art. 45 ust. 2,

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W drodze odstępstwa od art. 45 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, rozporządzenie (WE) nr 527/2003 (2) zezwala na przywóz do Wspólnoty win wyprodukowanych w Argentynie, poddanych pewnym procesom enologicznym nieprzewidzianym w przepisach obowiązujących we Wspólnocie, w szczególności dodawania kwasu jabłkowego. Zezwolenie to wygasło w dniu 31 grudnia 2006 r.

(2)	Stosowanie kwasu jabłkowego jest procesem enologicznym zatwierdzonym przez Międzynarodowe Biuro Winorośli i Wina.

(3)	Nadal trwają negocjacje prowadzone przez Wspólnotę i Mercosur (którego Argentyna jest członkiem) w celu zawarcia porozumienia w sprawie handlu winem. Negocjacje te dotyczą zwłaszcza odpowiednich procesów enologicznych obu stron, jak również ochrony oznaczeń geograficznych.

(4)

Oczekując na wejście w życie nowego porozumienia między Wspólnotą a Mercosurem w sprawie handlu winem, uznającego wzajemnie procesy enologiczne każdej ze stron oraz tym samym ułatwiającego przywóz do Wspólnoty win pochodzących z Argentyny, do których mógł zostać dodany kwas jabłkowy, należy przedłużyć zezwolenie na wspomnianą obróbkę w odniesieniu do win argentyńskich, do daty wejścia w życie tego porozumienia, tj. najpóźniej do dnia 31 grudnia 2008 r.

(5)	Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 527/2003,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W art. 1 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 527/2003 datę „31 grudnia 2006 r.” zastępuje się datą „31 grudnia 2008 r.”.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2007 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 7 maja 2007 r.

W imieniu Rady

H. SEEHOFER

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 179 z 14.7.1999, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1791/2006 (Dz.U. L 363 z 20.12.2006, str. 1).

(2) Dz.U. L 78 z 25.3.2003, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1912/2005 (Dz.U. L 307 z 25.11.2005, str. 1).

12.5.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 123/3

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 520/2007

z dnia 7 maja 2007 r.

ustanawiające środki techniczne dotyczące ochrony niektórych zasobów gatunków masowo migrujących oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 973/2001

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 37,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Decyzją 98/392/WE (1) Wspólnota zatwierdziła Konwencję Narodów Zjednoczonych o prawie morza, zawierającą przepisy i zasady odnoszące się do ochrony żywych zasobów morza i zarządzania tymi zasobami. W ramach swoich szerszych zobowiązań międzynarodowych Wspólnota uczestniczy w wysiłkach zmierzających do ochrony zasobów rybnych na wodach międzynarodowych.

(2)	Zgodnie z decyzją 86/238/EWG (2) od dnia 14 listopada 1997 r. Wspólnota została Umawiającą się Stroną Międzynarodowej konwencji o ochronie tuńczyka atlantyckiego, zwanej dalej „konwencją ICCAT”.

(3)

Konwencja ICCAT stanowi ramy dla współpracy regionalnej w zakresie ochrony zasobów tuńczyka i gatunków tuńczykopodobnych i zarządzania tymi zasobami na Oceanie Atlantyckim i morzach przyległych, poprzez ustanowienie Międzynarodowej Komisji Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego, zwanej dalej „ICCAT”, oraz przyjmowanie zaleceń dotyczących ochrony i zarządzania na obszarze objętym tą konwencją, które są wiążące dla Umawiających się Stron.

(4)

ICCAT zaleciła wprowadzenie szeregu środków technicznych w odniesieniu do niektórych zasobów gatunków masowo migrujących w Atlantyku i Morzu Śródziemnym, określając między innymi dozwoloną wielkość i wagę ryb oraz ograniczenia dotyczące połowów na niektórych obszarach i w niektórych okresach lub przy zastosowaniu określonych narzędzi połowowych oraz ograniczenia zdolności połowowych. Zalecenia te są wiążące dla Wspólnoty i w związku z tym powinny być realizowane.

(5)

Decyzją 95/399/WE (3) Wspólnota zatwierdziła umowę o utworzeniu Komisji ds. Tuńczyka na Oceanie Indyjskim. Umowa ta stanowi właściwe ramy dla pogłębionej współpracy międzynarodowej oraz dla racjonalnego wykorzystania zasobów tuńczyka i gatunków tuńczykopodobnych na Oceanie Indyjskim, poprzez utworzenie Komisji ds. Tuńczyka na Oceanie Indyjskim, zwanej dalej „IOTC”, oraz przyjęcie zaleceń w sprawie ochrony i zarządzania na obszarach IOTC, które stają się wiążące dla Umawiających się Stron.

(6)	IOTC przyjęła zalecenie określające środki techniczne w odniesieniu do niektórych zasobów gatunków masowo migrujących na Oceanie Indyjskim, w szczególności ograniczenia zdolności połowowych. Zalecenie to jest wiążące dla Wspólnoty i w związku z tym powinno zostać ono wprowadzone w życie.

(7)	Decyzją 2005/938/WE (4) Wspólnota zatwierdziła Porozumienie w sprawie międzynarodowego programu ochrony delfinów. W związku z tym Wspólnota powinna stosować postanowienia tego porozumienia.

(8)

Cele tego porozumienia obejmują stopniowe ograniczenie przypadkowej śmiertelności delfinów przyławianych podczas połowów tuńczyka za pomocą okrężnic we wschodniej części Oceanu Spokojnego, tak aby osiągnąć poziom zbliżający się do zerowego poprzez ustanowienie rocznych limitów, oraz uzyskanie długoterminowej stabilności zasobów tuńczyka na obszarze objętym porozumieniem.

(9)

Wspólnota ma interesy połowowe we wschodniej części Oceanu Spokojnego oraz uczestniczyła w procesie przyjęcia Konwencji o wzmocnieniu Międzyamerykańskiej Komisji ds. Tuńczyka Tropikalnego zwanej dalej „konwencją z Antigui”. Na mocy decyzji 2005/26/WE (5) Wspólnota podpisała konwencję z Antigui oraz rozpoczęła procedurę przystąpienia do tej konwencji. W oczekiwaniu na wprowadzenie w życie konwencji z Antigui Wspólnota, nie będąc Umawiającą się Stroną i współpracując z Międzyamerykańską Komisją ds. Tuńczyka Tropikalnego, zwaną dalej „IATTC”, podjęła decyzję o zastosowaniu środków technicznych przyjętych przez IATTC. Należy zatem dokonać włączenia tych środków do prawa wspólnotowego.

(10)	Zgodnie z decyzją 2005/75/WE (6) od dnia 25 stycznia 2005 r. Wspólnota stała się Umawiającą się Stroną Konwencji o ochronie i zarządzaniu zasobami ryb masowo migrujących w zachodnim i środkowym Pacyfiku, zwaną dalej „konwencją WCPFC”.

(11)	Konwencja WCPFC stanowi ramy dla współpracy regionalnej mającej na celu długoterminową ochronę i zrównoważoną eksploatację zasobów ryb masowo migrujących w zachodnim i środkowym Pacyfiku poprzez utworzenie Komisji Rybołówstwa Zachodniego i Środkowego Pacyfiku (WCPFC).

(12)	Wspólnota powinna zatem stosować postanowienia tej konwencji, jak również środki techniczne przyjęte przez WCPFC.

(13)	Środki techniczne przyjęte przez wspomniane regionalne organizacje rybołówstwa zostały włączone do rozporządzenia Rady (WE) nr 973/2001 z dnia 14 maja 2001 r. ustanawiającego niektóre środki techniczne dotyczące ochrony zasobów gatunków masowo migrujących (7).

(14)	Przyjęcie nowych środków technicznych przez wspomniane organizacje, jak również uaktualnienie środków, które obowiązują od czasu przyjęcia rozporządzenia (WE) nr 973/2001, wymaga uchylenia tego rozporządzenia oraz zastąpienia go niniejszym rozporządzeniem.

(15)	Ograniczenia zdolności połowowych powinny zostać określone zgodnie z art. 20 rozporządzenia Rady (WE) nr 2371/2002 z dnia 20 grudnia 2002 r. w sprawie ochrony i zrównoważonej eksploatacji zasobów rybołówstwa w ramach wspólnej polityki rybołówstwa (8).

(16)	Środki niezbędne do wykonania niniejszego rozporządzenia powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (9),

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

TYTUŁ I

PRZEPISY WSTĘPNE

Artykuł 1

Cel

Niniejsze rozporządzenie określa techniczne środki ochrony mające zastosowanie do prowadzenia połowu i wyładunku niektórych zasobów gatunków masowo migrujących, określonych w załączniku I, jak również gatunków przyławianych.

Artykuł 2

Zakres stosowania

Bez uszczerbku dla art. 9, niniejsze rozporządzenie stosuje się do statków pływających pod banderą państw członkowskich i wpisanych do rejestru we Wspólnocie (zwanych dalej „statkami rybackimi Wspólnoty”).

Artykuł 3

Definicje

Na użytek niniejszego rozporządzenia:

1)	„gatunki masowo migrujące” oznaczają gatunki wyszczególnione w załączniku I;

2)	„tuńczyki i gatunki tuńczykopodobne określone przez ICCAT” oznaczają gatunki wyszczególnione w załączniku II;

3)	„limit śmiertelności delfinów” oznacza limit określony w art. V Porozumienia w sprawie międzynarodowego programu ochrony delfinów (10);

4)	„połowy rekreacyjne” oznaczają działalność połowową wykorzystującą żywe zasoby wodne w celach rekreacyjnych lub sportowych;

5)	„sieci okrążające” oznaczają sieci okalające ryby jednocześnie z boków i od spodu, wyposażone lub nie w linę sznurującą;

„okrężnica” oznacza każdą sieć okrążająca, której dno zaciska się za pomocą liny sznurującej przechodzącej przez serię pierścieni wzdłuż podbory, umożliwiającej jej ściąganie i zamykanie. Okrężnica może być stosowana w połowach małych gatunków pelagicznych, dużych gatunków pelagicznych i gatunków głębinowych;

„sznury haczykowe” oznaczają narzędzie połowowe składające się ze sznura podstawowego, do którego podczepione są sznury dodatkowe (stągiewki) wyposażone w liczne haczyki, których długość i rozstawienie jest zróżnicowane w zależności od gatunku docelowego. Sznury takie mogą być rozmieszczone pionowo lub poziomo w stosunku do powierzchni wody; mogą być wystawiane na dnie lub blisko dna (sznury haczykowe kotwiczone) lub mogą unosić się w toni wodnej, lub w pobliżu powierzchni wody (sznury haczykowe przypowierzchniowe);

„haczyki” oznaczają zaostrzone, wygięte kawałki drutu stalowego wyposażone zazwyczaj w zadzior. Ostrze haczyka może być proste lub nawet odwrócone i zakrzywione; trzonek haczyka może mieć rozmaite formy i długości, a jego przekrój może być okrągły (regularny) lub spłaszczony (kuty). Całkowita długość haczyka odpowiada całkowitej maksymalnej długości trzonka, mierzonej od końca służącego do wiązania sznura (zazwyczaj w formie oczka) aż do najdalszego punktu wygięcia. Szerokość haczyka odpowiada największej odległości w linii poziomej pomiędzy zewnętrzną częścią trzonka a zewnętrzną częścią zadzioru;

9)	„urządzenia powodujące koncentrację ryb (FAD)” oznaczają narzędzie połowowe pływające na powierzchni wody służące do wabienia ryb;

10)	„taklowiec do połowów tuńczyka” oznacza statek wyposażony w sprzęt do połowów haczykowych tuńczyka.

Artykuł 4

Obszary

Na użytek niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje wód morskich:

1)	obszar 1 wszystkie wody Oceanu Atlantyckiego oraz mórz przyległych objęte konwencją ICCAT, jak określono w jej art. 1;

2)	obszar 2 wszystkie wody Oceanu Indyjskiego objęte umową o utworzeniu IOTC, jak określono w jej art. 2;

3)	obszar 3 wszystkie wody wschodniej części Oceanu Spokojnego, jak określono w art. 3 Porozumienia w sprawie międzynarodowego programu ochrony delfinów;

4)	obszar 4 wszystkie wody zachodniego i środkowego Oceanu Spokojnego, jak określono w art. 3 konwencji WCPFC.

TYTUŁ II

ŚRODKI TECHNICZNE STOSOWANE NA OBSZARZE 1

ROZDZIAŁ 1

Ograniczenia stosowania niektórych rodzajów statków i narzędzi połowowych

Artykuł 5

Ochrona opastuna w niektórych wodach tropikalnych

1. Połowy tuńczyka sejnerami lub taklowcami są zabronione w okresie od dnia 1 do 30 listopada na obszarze wyznaczonym w następujący sposób:

—	granica południowa: 0° szerokości geograficznej południowej,

—	granica północna: 5° szerokości geograficznej północnej,

—	granica zachodnia: 20° długości geograficznej zachodniej,

—	granica wschodnia: 10° długości geograficznej zachodniej.

2. Państwa członkowskie przekazują Komisji, najpóźniej do dnia 15 sierpnia każdego roku, sprawozdanie w sprawie wdrożenia powyższego środka i, w odpowiednich przypadkach, dołączają wykaz naruszeń popełnionych przez pływające pod ich banderą statki rybackie Wspólnoty, które zostały pociągnięte do odpowiedzialności przez właściwe organy.

Artykuł 6

Połowy tuńczyka błękitnopłetwego na Morzu Śródziemnym

1. Połowy tuńczyka błękitnopłetwego okrężnicami są zabronione na Morzu Śródziemnym w okresie od dnia 16 lipca do dnia 15 sierpnia.

2. Zabronione jest prowadzenie połowów tuńczyka błękitnopłetwego za pomocą sznurów haczykowych przypowierzchniowych ze statków o długości przekraczającej 24 m w okresie od dnia 1 czerwca do dnia 31 lipca. Długości statków określa się zgodnie z załącznikiem III.

3. Zakazane jest stosowanie samolotów lub śmigłowców w celu wspomagania połowów tuńczyka błękitnopłetwego na Morzu Śródziemnym w okresie od dnia 1 czerwca do dnia 30 czerwca.

4. Okresy i obszary określone w niniejszym artykule, a także długość statków podana w załączniku III mogą zostać zmienione przez Komisję zgodnie z wiążącymi dla Wspólnoty zaleceniami ICCAT, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 30.

Artykuł 7

Połowy bonito, opastuna i tuńczyka żółtopłetwego na niektórych wodach Portugalii

Zakazane jest zatrzymywanie na statku jakiejkolwiek ilości bonito, opastuna lub tuńczyka żółtopłetwego, które zostały złowione przy użyciu okrężnic na wodach będących pod zwierzchnictwem lub jurysdykcją Portugalii, na podobszarze ICES X na północ od 36°30′ N lub na obszarach CECAF na północ od 31° N i na wschód od 17°30′ W; zakazane jest prowadzenie połowu wymienionych gatunków na wymienionych obszarach przy użyciu wymienionych narzędzi.

ROZDZIAŁ 2

Minimalna wielkość

Artykuł 8

Wymiary

1. Osobnik jest uważany za niewymiarowego, jeżeli jego wymiary są mniejsze od minimalnych wymiarów określonych dla danego gatunku w załączniku IV.

2. Wymiary określone w załączniku IV mogą zostać zmienione przez Komisję zgodnie z wiążącymi dla Wspólnoty zaleceniami ICCAT, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 30.

Artykuł 9

Zakazy

1. Zakazane jest zatrzymywanie na statku, przeładowywanie, wyładowywanie, transportowanie, składowanie, wystawianie na sprzedaż, sprzedawanie lub wprowadzanie do obrotu ryb niewymiarowych z gatunków masowo migrujących wyszczególnionych w załączniku IV, które zostały złowione na obszarze 1. Osobniki takie powinny zostać uwolnione do morza natychmiast po złowieniu.

2. Zakazane jest dopuszczanie do swobodnego obrotu lub sprzedawanie we Wspólnocie niewymiarowych ryb pochodzących z państw trzecich i należących do gatunków masowo migrujących wymienionych w załączniku IV, które zostały złowione na obszarze 1.

Artykuł 10

Pomiar wielkości

1. Długość wszystkich gatunków, oprócz żaglicowatych, powinna być mierzona jako długość ogonowa, to znaczy odległość w linii pionowej pomiędzy końcem górnej szczęki a końcem najkrótszego promienia płetwy ogonowej.

2. W odniesieniu do żaglicowatych wielkość jest mierzona od czubka dolnej szczęki do rozwidlenia płetwy ogonowej.

Artykuł 11

Procedura pobierania próbek tuńczyka błękitnopłetwego w klatkach

1. Każde państwo członkowskie ustanawia procedurę pobierania próbek mającą na celu ocenę ilości złowionego tuńczyka błękitnopłetwego w podziale według jego wielkości.

2. Ocenę wielkości przeprowadza się na próbce złożonej ze 100 sztuk na 100 ton żywych ryb lub na próbce reprezentującej 10 % całkowitej ilości ryb znajdujących się w klatce. Próbka pobierana jest w czasie odłowu na farmie zgodnie z metodą przyjętą przez ICCAT w odniesieniu do przekazywania danych w ramach zadania nr II.

3. Opracowuje się dodatkowe metody i procedury pobierania próbek, dotyczące ryb hodowanych przez okres dłuższy niż jeden rok.

4. Próbki pobierane są losowo w czasie odłowu i obejmują wszystkie klatki. Dane przekazywane są do ICCAT do dnia 31 lipca w odniesieniu do próbek pobranych w poprzednim roku kalendarzowym.

ROZDZIAŁ 3

Ograniczenie liczby statków

Artykuł 12

Opastun i tuńczyk długopłetwy w północnym Atlantyku

1. Rada, stanowiąc zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 20 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002, określa liczbę i łączną pojemność według tonażu brutto (GT) statków rybackich Wspólnoty o długości całkowitej przekraczającej 24 metry, przeznaczonych do połowu opastuna jako gatunku docelowego na obszarze 1. Dane te określa się:

a)	jako średnią liczbę i pojemność, podaną w tonach brutto, statków rybackich Wspólnoty prowadzących połowy opastuna jako gatunku docelowego na obszarze 1 w okresie od 1991 r. do 1992 r.; oraz

b)	na podstawie informacji o ograniczeniu liczby statków Wspólnoty prowadzących połowy opastuna w 2005 r., przekazanych ICCAT w dniu 30 czerwca 2005 r.

2. Rada, stanowiąc zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 20 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002, określa liczbę statków rybackich Wspólnoty prowadzących połowy tuńczyka długopłetwego północnego Atlantyku jako gatunku docelowego. Liczbę tę ustala się jako średnią liczbę statków rybackich Wspólnoty prowadzących połowy tuńczyka długopłetwego na północnym Atlantyku jako gatunku docelowego, w okresie od 1993 r. do 1995 r.

3. Rada, stanowiąc zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 20 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002, rozdziela pomiędzy państwa członkowskie:

a)	liczbę i pojemność wyrażaną w GT zgodnie z ust. 1;

b)	liczbę statków określoną zgodnie z ust. 2.

4. Do dnia 15 maja każdego roku każde państwo członkowskie przekazuje Komisji w zwyczajowo przyjęty sposób przekazywania danych:

a)	wykaz statków o długości przekraczającej 24 metrów pływających pod jego banderą poławiających opastuna;

b)	wykaz statków pływających pod jego banderą, prowadzących ukierunkowane połowy tuńczyka długopłetwego na północnym Atlantyku.

Komisja przekazuje te informacje do sekretariatu ICCAT przed dniem 31 maja każdego roku.

5. Wykazy, o których mowa w ust. 4, zawierają wewnętrzny numer w rejestrze statków rybackich przydzielony każdemu statkowi zgodnie z załącznikiem I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 26/2004 z dnia 30 grudnia 2003 r. dotyczącego rejestru statków rybackich Wspólnoty (11) oraz stosowany rodzaj narzędzia połowowego.

ROZDZIAŁ 4

Gatunki niedocelowe oraz połowy sportowe i rekreacyjne

Artykuł 13

Marliny

Państwa członkowskie zachęcają do stosowania ochronnych linek płoszących na krętlikach pozwalających na łatwe uwalnianie żywych marlinów błękitnych oraz marlinów białych.

Artykuł 14

Rekiny

1. Państwa członkowskie zachęcają do uwalnianie przypadkowo złowionych żywych rekinów, w szczególności osobników młodocianych.

2. Państwa członkowskie zachęcają do zmniejszenia liczby odrzucanych rekinów poprzez poprawę selektywności narzędzi połowowych.

Artykuł 15

Żółwie morkie

Państwa członkowskie zachęcają do uwalniania przypadkowo złowionych żywych żółwi morskich.

Artykuł 16

Połowy sportowe i rekreacyjne na Morzu Śródziemnym

1. Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki mające na celu zakazanie stosowania na Morzu Śródziemnym sieci ciągnionych, sieci okrążających, okrężnic, drag, sieci skrzelowych, sieci trójściennych i sznurów haczykowych co połowów rekreacyjnych i sportowych tuńczyka i gatunków tuńczykopodobnych.

2. Państwa członkowskie zapewniają, że tuńczyk i gatunki tuńczykopodobne złowione na Morzu Śródziemnym w ramach połowów rekreacyjnych lub sportowych nie są wprowadzane do obrotu.

Artykuł 17

Sprawozdanie

W terminie do dnia 15 sierpnia każdego roku państwa członkowskie przekazują Komisji sprawozdanie dotyczące wdrożenia przepisów niniejszego rozdziału.

TYTUŁ III

ŚRODKI TECHNICZNE STOSOWANE NA OBSZARZE 2

ROZDZIAŁ 1

Ograniczenie liczby statków

Artykuł 18

Liczba statków posiadających zezwolenie

1. Rada, stanowiąc zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 20 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002, określa liczbę statków rybackich Wspólnoty o długości całkowitej przekraczającej 24 metry, które mogą prowadzić połowy na obszarze 2. Liczbę tę ustala się jako liczbę statków rybackich Wspólnoty wpisanych do rejestru statków IOTC w 2003 r. Ograniczenie liczby statków musi odpowiadać tonażowi całkowitemu wyrażonemu w tonach brutto (GT). W przypadku wymiany statków tonaż całkowity nie może zostać przekroczony.

2. Rada, stanowiąc zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 20 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002, rozdziela pomiędzy państwa członkowskie liczbę statków określoną zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu.

ROZDZIAŁ 2

Gatunki niedocelowe

Artykuł 19

Rekiny

1. Państwa członkowskie wykorzystują wszelkie możliwe środki, aby zachęcić do uwalniania przypadkowo złowionych żywych rekinów, w szczególności osobników młodocianych.

2. Państwa członkowskie zachęcają do zmniejszenia liczby odrzucanych rekinów.

Artykuł 20

Żółwie morskie

1. Państwa członkowskie wykorzystują wszelkie możliwe środki, aby zmniejszyć wpływ rybołówstwa na żółwie morskie, w szczególności poprzez stosowanie środków przewidzianych w ust. 2, 3 i 4.

2. Stosowanie każdego narzędzia połowowego podlega następującym warunkom:

a)	zachowanie właściwego sposobu posługiwania się danym narzędziem, w tym przywracania do normalnego stanu i bezzwłocznego uwalniania żółwi złowionych przypadkowo (na haczyk lub w sieci) lub przyłowionych;

b)	posiadanie na statku sprzętu niezbędnego do uwalniania żółwi morskich złowionych przypadkowo lub przyłowionych.

3. Stosowanie okrężnicy podlega następującym warunkom:

a)	obowiązek unikania, gdy jest to możliwe, otaczania siecią żółwi morskich;

b)	określanie i stosowanie parametrów narzędzi połowowych pozwalających zminimalizować przyławianie żółwi morskich;

c)	przyjęcie wszelkich środków niezbędnych do uwalniania żółwi morskich otoczonych lub złowionych;

d)	przyjęcie wszelkich środków niezbędnych do monitorowania urządzeń powodujących koncentrację ryb, w które mogłyby złapać się żółwie morskie, w celu uwalniania złowionych żółwi i odzyskiwania niewykorzystywanych urządzeń.

4. Stosowanie sznurów haczykowych podlega następującym warunkom:

a)	opracowanie i wprowadzenie takich połączeń haczyków, rodzajów przynęty, głębokości oraz typów sieci i technik połowowych, które prowadzą do zmniejszenia połowów przypadkowych i przyłowów, jak również śmiertelności żółwi morskich;

b)	posiadanie na statku sprzętu niezbędnego do uwalniania żółwi morskich złowionych przypadkowo lub przyłowionych, w tym narzędzi do ich odczepiania lub do przecinania sznurów i podbieraków.

TYTUŁ IV

ŚRODKI TECHNICZNE STOSOWANE NA OBSZARZE 3

Artykuł 21

Przeładunek

1. Zakazane jest stosowanie statków pomocniczych do wspomagania statków prowadzących połowy za pomocą urządzeń powodujących koncentrację ryb.

2. Zakazane są przeładunki ryb na morzu dokonywane przez sejnery.

Artykuł 22

Ograniczenie liczby statków

1. Rada, stanowiąc zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 20 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002, określa liczbę sejnerów Wspólnoty, które mogą prowadzić połowy na obszarze 3. Liczbę statków ustala się jako liczbę sejnerów Wspólnoty wpisanych na dzień 28 czerwca 2002 r. do rejestru IATTC.

2. Państwa członkowskie przekazują Komisji przed dniem 10 grudnia każdego roku wykaz statków pływających pod ich banderą, planujących połowy tuńczyka na obszarze 3. Statki, które nie są wyszczególnione we tym wykazie uważa się za niepracujące i nie mogą one prowadzić połowów w danym roku.

3. Wykazy zawierają wewnętrzny numer w rejestrze statków rybackich przydzielony każdemu statkowi zgodnie z załącznikiem I do rozporządzenia (WE) nr 26/2004 oraz stosowany rodzaj narzędzia połowowego.

Artykuł 23

Ochrona delfinów

Tylko statki rybackie Wspólnoty prowadzące połowy na warunkach określonych w Porozumieniu w sprawie międzynarodowego programu ochrony delfinów, które miały przydzielone limity śmiertelności delfinów (DML), są uprawnione podczas połowu tuńczyka żółtopłetwego na obszarze 3 do otaczania okrężnicami stad lub grup delfinów.

Artykuł 24

Wnioski o przydzielenie DML

Do dnia 15 września każdego roku państwa członkowskie przekazują Komisji:

a)	wykaz statków pływających pod ich banderami o ładowności większej niż 363 tony metryczne (400 ton netto), dla których wystąpiono z wnioskiem o przydzielenie DML na cały nadchodzący rok;

b)	wykaz statków pływających pod ich banderami o ładowności większej niż 363 tony metryczne (400 ton netto), dla których wystąpiono z wnioskiem o przydzielenie DML na pierwsze lub drugie półrocze nadchodzącego roku;

c)	dla każdego statku, dla którego wystąpiono z wnioskiem o przydzielenie DML, zaświadczenie stanowiące, że statek posiada właściwe narzędzia połowowe i wyposażenie do ochrony delfinów oraz że jego kapitan ukończył zatwierdzone szkolenie w zakresie techniki ratowania i uwalniania delfinów;

d)	wykaz statków pływających pod ich banderami, które prawdopodobnie będą prowadzić połowy na wymienionym wyżej obszarze w nadchodzącym roku.

Artykuł 25

Rozdział DML

1. Państwa członkowskie zapewniają, by wnioski o DML były zgodne z warunkami określonymi w Porozumieniu w sprawie międzynarodowego programu ochrony delfinów oraz ze środkami ochronnymi przyjętymi przez IATTC.

2. Komisja bada wykazy i ich zgodność z postanowieniami Porozumienia w sprawie międzynarodowego programu ochrony delfinów i środkami ochronnymi przyjętymi przez IATTC oraz przekazuje je dyrektorowi IATTC. W przypadku gdy badanie wykaże, że wniosek nie spełnia warunków określonych w niniejszym ustępie, Komisja niezwłocznie informuje zainteresowane państwo członkowskie o niemożności przesłania całości lub części wniosku dyrektorowi IATTC, z podaniem powodów.

3. Komisja informuje każde państwo członkowskie o ogólnym DML do rozdziału między statki pływające pod jego banderą.

4. Do dnia 15 stycznia każdego roku każde państwo członkowskie powiadamia Komisję o sposobie rozdziału DML między statki pływające pod ich banderą.

5. Do dnia 1 lutego każdego roku Komisja przekazuje dyrektorowi IATTC wykaz i informację o rozdziale DML między statki rybackie Wspólnoty.

Artykuł 26

Ochrona innych gatunków niedocelowych

1. Sejnery, w zakresie, w jakim jest to wykonalne, uwalniają niezwłocznie w stanie nieuszkodzonym wszystkie żółwie morskie, rekiny, bonito, koryfeny i inne okoniokształtne, raje oraz inne gatunki niedocelowe.

2. Należy zachęcać rybaków do opracowywania i wprowadzania technik i sprzętu, które ułatwiają szybkie i bezpieczne uwalnianie wszelkich zwierząt tego typu.

Artykuł 27

Żółwie morskie

1. Ilekroć zauważy się żółwia morskiego w sieciach, należy podjąć w racjonalnym zakresie wszelkie wysiłki w celu uratowania go, zanim zaplącze się w sieci, włącznie z wysłaniem w razie konieczności łodzi motorowej.

2. Jeżeli żółw morski jest zaplątany w sieć, wyciąganie sieci musi zostać wstrzymane, gdy tylko żółw wydostanie się z wody oraz nie może zostać ponownie podjęte do momentu uwolnienia i wypuszczenia żółwia.

3. Jeżeli żółw morski znajdzie się na pokładzie statku, należy zastosować wszystkie odpowiednie metody pomagające przywrócić go do normalnego stanu, zanim zostanie ponownie wypuszczony do wody.

4. Zakazane jest wyrzucanie do morza z tuńczykowców toreb z soli i innych plastikowych odpadów.

5. Jeżeli jest to możliwe, żółwie morskie, które dostały się do urządzeń powodujących koncentrację ryb lub innych narzędzi połowowych, są uwalniane.

6. Urządzenia powodujące koncentrację ryb niewykorzystywane do połowów są wydobywane z wody.

TYTUŁ V

ŚRODKI TECHNICZNE STOSOWANE NA OBSZARZE 4

Artykuł 28

Ograniczenie strat

Państwa członkowskie podejmują środki mające na celu ograniczenie do minimum strat, odrzutów, połowów przez narzędzia zagubione lub porzucone, zmniejszenie zanieczyszczenia powodowanego przez statki rybackie, obniżenie ilości złowionych ryb lub innych zwierząt z gatunków niedocelowych oraz zmniejszenie negatywnego wpływu na gatunki pokrewne lub zależne, w szczególności na gatunki zagrożone wyginięciem.

TYTUŁ VI

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 29

Ssaki morskie

1. Zakazane jest otaczanie okrężnicami wszelkich stad lub grup ssaków morskich.

2. Ustęp 1 ma zastosowanie do wszystkich statków rybackich Wspólnoty z wyjątkiem statków wymienionych w art. 23.

TYTUŁ VII

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 30

Procedura komitetu

Środki, które mają zostać podjęte na mocy art. 6 ust. 4 i art. 8 ust. 2, przyjmuje się zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 30 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002.

Artykuł 31

Uchylenie

Niniejszym uchyla się rozporządzenie (WE) nr 973/2001.

Artykuł 32

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 7 maja 2007 r..

W imieniu Rady

H. SEEHOFER

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 179 z 23.6.1998, str. 1.

(2) Dz.U. L 162 z 18.6.1986, str. 33.

(3) Dz.U. L 236 z 5.10.1995, str. 24.

(4) Dz.U. L 348 z 30.12.2005, str. 26.

(5) Dz.U. L 15 z 19.1.2005, str. 9.

(6) Dz.U. L 32 z 4.2.2005, str. 1.

(7) Dz.U. L 137 z 19.5.2001, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 831/2004 (Dz.U. L 127 z 29.4.2004, str. 33).

(8) Dz.U. L 358 z 31.12.2002, str. 59.

(9) Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23. Decyzja ostatnio zmieniona decyzją 2006/512/WE (Dz.U. L 200 z 22.7.2006, str. 11).

(10) Dz.U. L 348 z 30.12.2005, str. 28.

(11) Dz.U. L 5 z 9.1.2004, str. 25. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1799/2006 (Dz.U. L 341 z 7.12.2006, str. 26).

ZAŁĄCZNIK I

Wykaz gatunków masowo migrujących

—	Tuńczyk długopłetwy, biały: Thunnus alalunga

—	Tuńczyk zwyczajny, błękitnopłetwy: Thunnus thynnus

—	Opastun: Thunnus obesus

—	Bonito, tuńczyk pasiasty: Katsuwonus pelamis

—	Pelamida: Sarda sarda

—	Tuńczyk żółtopłetwy: Thunnus albacares

—	Tuńczyk czarnopłetwy: Thunnus atlanticus

—	Tunek, wszystkie gatunki: Euthynnus spp.

—	Tuńczyk południowy: Thunnus maccoyii

—	Tazar, wszystkie gatunki: Auxis spp.

—	Prażmowate: Bramidae

—	Marlin, wszystkie gatunki: Tetrapturus spp.; Makaira spp.

—	Żaglica, wszystkie gatunki: Istiophorus spp.

—	Miecznik: Xiphias gladius

—	Sajra, wszystkie gatunki: Scomberesox spp.; Cololabis spp.

—	Koryfena; koryfena mała: Coryphaena hippurus; coryphaena equiselis

—	Rekiny: Hexanchus griseus; Cetorhinus maximus; Alopiidae Rhincodon typus; Carcharhinide; Sphyrnidae; Isuridae; Lamnidae.

—	Walenie (wieloryby i morświny): Physeteridae; Balenidae; Eschrichtiidae; Monodontidae; Ziphiidae; Delphinidae.

ZAŁĄCZNIK II

Wykaz ICCAT gatunków tuńczyka i tuńczykopodobnych

—	Tuńczyk zwyczajny, błękitnopłetwy: Thunnus thynnus

—	Tuńczyk południowy: Thunnus maccoyii

—	Tuńczyk żółtopłetwy: Thunnus albacares

—	Tuńczyk długopłetwy, biały: Thunnus alalunga

—	Opastun: Thunnus obesus

—	Tuńczyk czarnopłetwy: Thunnus atlanticus

—	Tunek atlantycki: Euthynnus alletteratus

—	Bonito, tuńczyk pasiasty: Katsuwonus pelamis

—	Pelamida: Sarda sarda

—	Tazar: Auxis thazard

—	Tazar marun: Auxis rochei

—	Orcyn: Orcynopsis unicolor

—	Solandra: Acanthocybium solandri

—	Makrela hiszpańska: Scomberomorus maculatus

—	Makrela kawala: Scomberomorus cavalla

—	Makrela zachodnioafrykańska: Scomberomorus tritor

—	Makrela brazylijska: Scomberomorus brasilliensis

—	Makrela królewska: Scomberomorus regalis

—	Żaglica biała: Istiophorus albicans

—	Marlin czarny: Makaira indica

—	Marlin błękitny: Makaira nigricans

—	Marlin biały: Tetrapturus albidus

—	Miecznik: Xiphias gladius

—	Marlin długonosy: Tetrapturus pfluegeri

ZAŁĄCZNIK III

Długość statków (art. 6 ust. 2)

Definicja długości statków według ICCAT:

—

dla każdego statku rybackiego zbudowanego po dniu 18 lipca 1982 r. – 96 % całkowitej długości kadłuba, mierzonej w płaszczyźnie wodnicy na wysokości równej 85 % najmniejszej wysokości bocznej, mierzonej od górnej krawędzi stępki lub długość mierzona w płaszczyźnie tej wodnicy, od przedniej krawędzi dziobnicy do osi trzonu sterowego, jeżeli długość ta jest większa. Na statkach z przegłębieniem konstrukcyjnym długość tę mierzy się w płaszczyźnie równoległej do wodnicy konstrukcyjnej,

—	dla każdego statku rybackiego zbudowanego przed dniem 18 lipca 1982 r. – długość zarejestrowana, wpisana do rejestrów krajowych lub innych rejestrów statków.

ZAŁĄCZNIK IV

WIELKOŚĆ MINIMALNA

(Artykuł 8 ust. 1)

Gatunek	Wielkości minimalne
Tuńczyk błękitnopłetwy (Thunnus thynnus) (1)	6,4 kg lub 70 cm
Tuńczyk błękitnopłetwy (Thunnus thynnus) (2)	10 kg lub 80 cm
Włócznik (Xiphias gladius) (3)	25 kg lub 125 cm (żuchwa)

(1) Wielkość minimalna stosowana wyłącznie do części wschodniej Oceanu Atlantyckiego.

(2) Wielkość minimalna stosowana wyłącznie do Morza Śródziemnego.

(3) Wielkość minimalna stosowana wyłącznie do Oceanu Atlantyckiego.

12.5.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 123/14

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 521/2007

z dnia 11 maja 2007 r.

ustanawiające standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 3223/94 z dnia 21 grudnia 1994 r. w sprawie szczegółowych zasad stosowania ustaleń dotyczących przywozu owoców i warzyw (1), w szczególności jego art. 4 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)	W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Standardowe wartości w przywozie, o których mowa w rozporządzeniu (WE) nr 3223/94, ustalone są zgodnie z tabelą zamieszczoną w Załączniku.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 12 maja 2007 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 11 maja 2007 r.

W imieniu Komisji

Jean-Luc DEMARTY

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich

(1) Dz.U. L 337 z 24.12.1994, str. 66. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 386/2005 (Dz.U. L 62 z 9.3.2005, str. 3).

ZAŁĄCZNIK

do rozporządzenia Komisji z dnia 11 maja 2007 r. ustanawiającego standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

(EUR/100 kg)
Kod CN	Kod krajów trzecich (1)	Standardowa wartość w przywozie
0702 00 00	MA	39,4
	TN	110,8
	TR	113,3
	ZZ	87,8
0707 00 05	JO	171,8
	MK	35,1
	TR	115,6
	ZZ	107,5
0709 90 70	TR	107,0
0709 90 70	ZZ	107,0
0805 10 20	EG	43,2
	IL	62,2
	MA	44,8
	ZZ	50,1
0805 50 10	AR	50,0
0805 50 10	ZZ	50,0
0808 10 80	AR	86,7
	BR	79,9
	CL	81,7
	CN	96,5
	NZ	123,8
	US	127,6
	UY	88,5
	ZA	85,4
	ZZ	96,3

(1) Nomenklatura krajów ustalona w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1833/2006 (Dz.U. L 354 z 14.12.2006, str. 19). Kod „ZZ” odpowiada „innym pochodzeniom”.

12.5.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 123/16

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 522/2007

z dnia 11 maja 2007 r.

ustalające minimalne ceny sprzedaży masła w ramach 31. odrębnego zaproszenia do składania ofert w ramach przetargu stałego przewidzianego w rozporządzeniu (WE) nr 1898/2005

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1255/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku mleka i przetworów mlecznych (1), w szczególności jego art. 10,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1898/2005 z dnia 9 listopada 2005 r. ustanawiającym szczegółowe zasady wprowadzenia w życie rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 w odniesieniu do środków w zakresie zbytu śmietany, masła i masła skoncentrowanego na rynku Wspólnoty (2) agencje interwencyjne mogą sprzedawać w drodze przetargu pewne ilości masła pochodzącego ze skupu interwencyjnego, które przechowują, i mogą przyznać pomoc w odniesieniu do śmietany, masła i masła skoncentrowanego. Artykuł 25 wymienionego rozporządzenia przewiduje, że biorąc pod uwagę otrzymane oferty w ramach każdego odrębnego zaproszenia do składania ofert, ustala się minimalną cenę sprzedaży masła oraz maksymalną wysokość pomocy w odniesieniu do śmietany, masła i masła skoncentrowanego. Ustalono dalej, że cena lub pomoc mogą się zmieniać w zależności od planowanego wykorzystania masła, jego zawartości tłuszczu oraz procedury włączania. Wysokość zabezpieczenia przetwórczego, o którym mowa w art. 28 rozporządzenia (WE) nr 1898/2005, ustala się odpowiednio.

(2)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mleka i Przetworów Mlecznych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Dla 31. odrębnego zaproszenia do składania ofert w ramach stałego przetargu przewidzianego w rozporządzeniu (WE) nr 1898/2005 minimalną cenę sprzedaży masła pochodzącego ze skupu interwencyjnego oraz wysokość zabezpieczenia przetwórczego, o których mowa odpowiednio w art. 25 i 28 wymienionego rozporządzenia, ustala się, jak podano w Załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 12 maja 2007 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 11 maja 2007 r.

W imieniu Komisji

Jean-Luc DEMARTY

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich

(1) Dz.U. L 160 z 26.6.1999, str. 48. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1913/2005 (Dz.U. L 307 z 25.11.2005, str. 2).

(2) Dz.U. L 308 z 25.11.2005, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2107/2005 (Dz.U. L 337 z 22.12.2005, str. 20).

ZAŁĄCZNIK

Minimalna cena sprzedaży masła oraz zabezpieczenie przetwórcze w ramach 31. odrębnego zaproszenia do składania ofert w ramach stałego przetargu przewidzianego w rozporządzeniu (WE) nr 1898/2005

(EUR/100 kg)
Wzór			A		B
Procedura włączania			Ze znacznikami	Bez znaczników	Ze znacznikami	Bez znaczników
Minimalna cena sprzedaży	Masło ≥ 82 %	W stanie nieprzetworzonym	—	265,2	—	—
Minimalna cena sprzedaży	Masło ≥ 82 %	Skoncentrowane	—	—	—	—
Zabezpieczenie przetwórcze		W stanie nieprzetworzonym	—	30	—	—
Zabezpieczenie przetwórcze		Skoncentrowane	—	—	—	—

12.5.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 123/18

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 523/2007

z dnia 11 maja 2007 r.

dotyczące 31. odrębnego do przetargu przeprowadzonego w ramach przetargu stałego przewidzianego przez rozporządzenie (WE) nr 1898/2005, rozdział II

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1255/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku mleka i przetworów mlecznych (1), w szczególności jego art. 10,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1898/2005 z dnia 9 listopada 2005 r. ustanawiającym szczegółowe zasady wprowadzenia w życie rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 w odniesieniu do środków w zakresie zbytu śmietany, masła i masła skoncentrowanego na rynku Wspólnoty (2) agencje interwencyjne mogą sprzedawać w drodze przetargu pewne ilości masła pochodzącego ze skupu interwencyjnego, które przechowują, i mogą przyznać pomoc w odniesieniu do śmietany, masła i masła skoncentrowanego. Artykuł 25 wymienionego rozporządzenia przewiduje, że biorąc pod uwagę otrzymane oferty w ramach każdego odrębnego zaproszenia do przetargu, ustala się minimalną cenę sprzedaży masła oraz maksymalną wysokość pomocy w odniesieniu do śmietany, masła i masła skoncentrowanego. Ustalono dalej, że cena lub pomoc mogą się różnić w zależności od planowanego wykorzystania masła, jego zawartości tłuszczu oraz procedury włączania. Wysokość zabezpieczenia przetwórczego, o którym mowa w art. 28 rozporządzenia (WE) nr 1898/2005, ustala się odpowiednio.

(2)	Analiza ortrzymanych ofert prowadzi do wstrzymania przetargu.

(3)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mleka i Przetworów Mlecznych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W odniesieniu do 31. odrębnego przetargu w ramach stałego przetargu przewidzianego w rozporządzeniu (WE) nr 1898/2005, rozdział II, nie podejmuje się dalszych działań.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 12 maja 2007 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 11 maja 2007 r.

W imieniu Komisji

Jean-Luc DEMARTY

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich

(1) Dz.U. L 160 z 26.6.1999, str. 48. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1913/2005 (Dz.U. L 307 z 25.11.2005, str. 2).

(2) Dz.U. L 308 z 25.11.2005, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2107/2005 (Dz.U. L 337 z 22.12.2005, str. 20).

12.5.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 123/19

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 524/2007

z dnia 11 maja 2007 r.

dotyczące 31. rundy przetargu przeprowadzonej w ramach stałego przetargu przewidzianego przez rozporządzenie (WE) nr 1898/2005, rozdział III

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1255/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku mleka i przetworów mlecznych (1), w szczególności jego art. 10,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Zgodnie z art. 47 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1898/2005 z dnia 9 listopada 2005 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wprowadzenia w życie rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 w odniesieniu do środków w zakresie zbytu śmietany, masła i masła skoncentrowanego na rynku Wspólnoty (2), agencje interwencyjne otwierają stały przetarg na przyznawanie pomocy dla masła skoncentrowanego. Artykuł 54 wymienionego rozporządzenia stanowi, że maksymalną kwotę pomocy ustala się w świetle ofert przetargowych otrzymanych w odpowiedzi na indywidualny przetarg dla masła skoncentrowanego o minimalnej zawartości tłuszczu w wysokości 96 %.

(2)	Należy złożyć zabezpieczenie należytego wykonania umowy, o którym mowa w art. 53 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1898/2005, w celu zapewnienia przejęcia masła skoncentrowanego przez handel detaliczny.

(3)	Analiza otrzymanych ofert prowadzi do wstrzymania przetargu.

(4)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mleka i Przetworów Mlecznych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W ramach 31. rundy przetargu, przeprowadzonej z tytułu rozporządzenia (EG) nr 1898/2005, rozdział III, nie podejmuje się dalszych działań.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 12 maja 2007 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 11 maja 2007 r.

W imieniu Komisji

Jean-Luc DEMARTY

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich

(1) Dz.U. L 160 z 26.6.1999, str. 48. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1913/2005 (Dz.U. L 307 z 25.11.2005, str. 2).

(2) Dz.U. L 308 z 25.11.2005, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2107/2005 (Dz.U. L 337 z 22.12.2005, str. 20).

12.5.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 123/20

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 525/2007

z dnia 11 maja 2007 r.

ustalające minimalną cenę sprzedaży masła dla 63. indywidualnego zaproszenia do składania ofert, wydanego w ramach stałego zaproszenia do składania ofert, o którym mowa w rozporządzeniu (WE) nr 2771/1999

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1255/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku mleka i przetworów mlecznych (1), a w szczególności jego art. 10 lit. c),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Na mocy art. 21 rozporządzenia Komisji (WE) nr 2771/1999 z dnia 16 grudnia 1999 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 w odniesieniu do interwencji na rynku masła i śmietany (2), agencje interwencyjne wystawiły na sprzedaż w ramach stałego zaproszenia do składania ofert określone ilości składowanego przez nie masła.

(2)	W świetle ofert otrzymanych w odpowiedzi na każde indywidualne zaproszenie do składania ofert ustalana jest minimalna cena sprzedaży bądź podejmowana jest decyzja o nieprzyjęciu żadnej oferty, zgodnie z art. 24 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 2771/1999.

(3)	W świetle otrzymanych ofert należy określić minimalną cenę sprzedaży.

(4)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mleka i Przetworów Mlecznych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Dla 63. indywidualnego zaproszenia do składania ofert na mocy rozporządzenia (WE) nr 2771/1999, w odniesieniu do którego termin składania ofert upłynął 8 maja 2007 r., minimalną cenę sprzedaży masła ustala się na 248,00 EUR/100 kg.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 12 maja 2007 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 11 maja 2007 r.

W imieniu Komisji

Jean-Luc DEMARTY

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich

(1) Dz.U. L 160 z 26.6.1999, str. 48. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1913/2005 (Dz.U. L 307 z 25.11.2005, str. 2).

(2) Dz.U. L 333 z 24.12.1999, str. 11. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2250/2004 (Dz.U. L 290 z 4.11.2005, str. 3).

12.5.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 123/21

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 526/2007

z dnia 11 maja 2007 r.

w sprawie wydawania pozwoleń na przywóz wysokiej jakości świeżej, chłodzonej i mrożonej wołowiny i cielęciny

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1254/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku wołowiny i cielęciny (1),

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 936/97 z dnia 27 maja 1997 r. otwierające i ustalające zarządzanie kontyngentami taryfowymi na wysokiej jakości świeżą, chłodzoną i mrożoną wołowinę oraz mrożone mięso bawole (2),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Artykuły 4 i 5 rozporządzenia (WE) nr 936/97 określają warunki składania wniosków i wydawania pozwoleń na przywóz mięsa wyszczególnionego w art. 2 lit. f) tego rozporządzenia.

(2)	Artykuł 2 lit. f) rozporządzenia (WE) nr 936/97 ustala na 11 500 ton ilość wysokiej jakości świeżej, chłodzonej i mrożonej wołowiny, odpowiadającej określeniu podanemu w tym samym postanowieniu, która może być importowana na warunkach specjalnych w okresie od 1 lipca 2006 r. do 30 czerwca 2007 r.

(3)	Należy przypomnieć, że z pozwoleń, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, można korzystać przez cały okres ich ważności jedynie w takim zakresie, na jaki pozwalają przepisy weterynaryjne,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Każdy wniosek o wydanie pozwolenia na przywóz wysokiej jakości świeżej, chłodzonej i mrożonej wołowiny i cielęciny, o której mowa w art. 2 lit. f) rozporządzenia (WE) nr 936/97, złożony w okresie między od 1 do 5 maja 2007 r., jest uwzględniany w całości.

2. Zgodnie z art. 5 rozporządzenia (WE) nr 936/97 wnioski o wydanie pozwoleń mogą być składane w ciągu pierwszych pięciu dni czerwca 2007 r. na 9 751,474 tony.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 12 maja 2007 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 11 maja 2007 r.

W imieniu Komisji

Jean-Luc DEMARTY

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich

(1) Dz.U. L 160 z 26.6.1999, str. 21. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1913/2005 (Dz.U. L 307 z 25.11.2005, str. 2).

(2) Dz.U. L 137 z 28.5.1997, str. 10. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 317/2007 (Dz.U. L 84 z 24.3.2007, str. 4).

12.5.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 123/22

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 527/2007

z dnia 10 maja 2007 r.

ustanawiające zakaz połowów brosmy w wodach WE i wodach międzynarodowych obszaru ICES V, VI oraz VII przez statki pływające pod banderą Hiszpanii

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 2371/2002 z dnia 20 grudnia 2002 r. w sprawie ochrony i zrównoważonej eksploatacji zasobów rybołówstwa w ramach wspólnej polityki rybołówstwa (1), w szczególności jego art. 26 ust. 4,

uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 2847/93 z dnia 12 października 1993 r. ustanawiające system kontroli mający zastosowanie do wspólnej polityki rybołówstwa (2), w szczególności jego art. 21 ust. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 41/2007 z dnia 21 grudnia 2006 r. ustalające wielkości dopuszczalnych połowów na 2007 r. i związane z nimi warunki dla pewnych zasobów rybnych i grup zasobów rybnych, stosowane na wodach terytorialnych Wspólnoty oraz w odniesieniu do statków wspólnotowych na wodach, na których wymagane są ograniczenia połowowe (3), określa kwoty na rok 2007.

(2)	Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego określonego w załączniku do niniejszego rozporządzenia lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2007 r.

(3)	Należy zatem zakazać połowów, przechowywania na statku, przeładunku i wyładunku ryb pochodzących z tego stada,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Wyczerpanie kwoty

Kwotę połowową przyznaną na 2007 r. państwu członkowskiemu określonemu w załączniku do niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do stada w nim określonego uznaje się za wyczerpaną z dniem wymienionym w tym załączniku.

Artykuł 2

Zakazy

Z dniem określonym w załączniku do niniejszego rozporządzenia zakazuje się połowów stada określonego w załączniku przez statki pływające pod banderą państwa członkowskiego w nim określonego lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim. Zakazuje się przechowywania na statku, przeładunku lub wyładunku ryb pochodzących z tego stada złowionych przez te statki po tej dacie.

Artykuł 3

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 10 maja 2007 r.

W imieniu Komisji

Fokion FOTIADIS

Dyrektor Generalny ds. Rybołówstwa i Gospodarki Morskiej

(1) Dz.U. L 358 z 31.12.2002, str. 59.

(2) Dz.U. L 261 z 20.10.1993, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1967/2006 (Dz.U. L 409 z 30.12.2006, str. 11, sprostowanie w Dz.U. L 36 z 8.2.2007, str. 6).

(3) Dz.U. L 15 z 20.1.2007, str. 1. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 444/2007 (Dz.U. L 106 z 24.4.2007, str. 22).

ZAŁĄCZNIK

Nr	06
Państwo członkowskie	Hiszpania
Stado	USK/567EI.
Gatunek	Brosma (Brosme brosme)
Obszar	Wody WE i wody międzynarodowe obszaru ICES V, VI i VII
Data	31 marca 2007 r.

12.5.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 123/24

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 528/2007

z dnia 10 maja 2007 r.

ustanawiające zakaz połowów dorsza w wodach Norwegii na obszarze ICES I oraz II przez statki pływające pod banderą Portugalii

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 2371/2002 z dnia 20 grudnia 2002 r. w sprawie ochrony i zrównoważonej eksploatacji zasobów rybołówstwa w ramach wspólnej polityki rybołówstwa (1), w szczególności jego art. 26 ust. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

(2)	Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą państwa członkowskiego określonego w załączniku do niniejszego rozporządzenia lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy stada w nim określonego przyznaną na 2007 r.

(3)	Należy zatem zakazać połowów, przechowywania na statku, przeładunku i wyładunku ryb pochodzących z tego stada,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Wyczerpanie kwoty

Artykuł 2

Zakazy

Z dniem określonym w załączniku do niniejszego rozporządzenia zakazuje się połowów stada określonego w załączniku przez statki pływające pod banderą państwa członkowskiego w nim określonego lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim. Zakazuje się przechowywania na statku, przeładunku i wyładunku ryb pochodzących z tego stada złowionych przez te statki po tej dacie.

Artykuł 3

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 10 maja 2007 r.

W imieniu Komisji

Fokion FOTIADIS

Dyrektor Generalny ds. Rybołówstwa i Gospodarki Morskiej

(1) Dz.U. L 358 z 31.12.2002, str. 59.

(2) Dz.U. L 261 z 20.10.1993, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1967/2006 (Dz.U. L 409 z 30.12.2006, str. 11; sprostowanie w Dz.U. L 36 z 8.2.2007, str. 6).

(3) Dz.U. L 15 z 20.1.2007, str. 1. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 444/2007 (Dz.U. L 106 z 24.4.2007, str. 22).

ZAŁĄCZNIK

Nr	07
Państwo członkowskie	Portugalia
Stado	COD/1N2AB.
Gatunek	Dorsz (Gadus morhua)
Obszar	Wody Norwegii obszaru ICES I oraz II
Data	13 kwietnia 2007 r.

12.5.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 123/26

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 529/2007

z dnia 11 maja 2007 r.

otwierające i ustalające zarządzanie kontyngentem taryfowym na przywóz mrożonego mięsa wołowego i cielęcego objętego kodem CN 0202 i produktów objętych kodem CN 0206 29 91 (od dnia 1 lipca 2007 r. do dnia 30 czerwca 2008 r.)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając Traktat o przystąpieniu Bułgarii i Rumunii,

uwzględniając akt przystąpienia Bułgarii i Rumunii, w szczególności jego art. 41 akapit pierwszy,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1254/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku wołowiny i cielęciny (1), w szczególności jego art. 32 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Zgodnie z harmonogramem CXL Światowej Organizacji Handlu (WTO) Wspólnota zobowiązana jest otworzyć roczny kontyngent przywozowy wynoszący 53 000 ton mrożonej wołowiny objętej kodem CN 0202 i produktów objętych kodem CN 0206 29 91 (numer porządkowy 09.4003). Należy ustanowić przepisy wykonawcze na rok kontyngentowy 2007/2008 rozpoczynający się dnia 1 lipca 2007 r.

(2)

Zgodnie z art. 29 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1254/1999 przywozem towarów do Wspólnoty powinno się zarządzać przy wykorzystaniu pozwoleń na przywóz. Zarządzanie tym kontyngentem powinno się jednak odbywać dwuetapowo: najpierw przyznawane są uprawnienia do przywozu, a następnie wydaje się pozwolenia na przywóz, zgodnie z art. 6 ust. 3 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1301/2006 z 31 sierpnia 2006 r. ustanawiającego wspólne zasady zarządzania kontyngentami taryfowymi na przywóz produktów rolnych, podlegającymi systemowi pozwoleń na przywóz (2). W ten sposób podmioty gospodarcze, które uzyskały uprawnienia do przywozu, powinny mieć możliwość zadecydowania, w okresie obowiązywania kontyngentu, w którym momencie ubiegać się o pozwolenia na przywóz, mając na uwadze swój rzeczywisty obrót handlowy. Rozporządzenie to ogranicza okres ważności pozwoleń do ostatniego dnia okresu obowiązywania przywozowych kontyngentów taryfowych.

(3)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1445/95 z dnia 26 czerwca 1995 r. w sprawie zasad stosowania pozwoleń na przywóz i na wywóz w sektorze wołowiny i cielęciny oraz uchylające rozporządzenie (EWG) nr 2377/80 (3) oraz rozporządzenie Komisji (WE) nr 1291/2000 z dnia 9 czerwca 2000 r. ustanawiające wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na wywóz i przywóz oraz świadectw o wcześniejszym ustaleniu refundacji dla produktów rolnych (4) powinny mieć zastosowanie w odniesieniu do pozwoleń na przywóz wydawanych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem z wyjątkiem przypadków, gdzie mają zastosowanie odstępstwa.

(4)

Kontyngentem 2006/2007 zarządzano zgodnie z przepisami rozporządzenia Komisji (WE) nr 704/2006 z dnia 8 maja 2006 r. otwierającego i ustalającego zarządzanie kontyngentem taryfowym mrożonego mięsa wołowego i cielęcego objętego kodem CN 0202 i produktów objętych kodem CN 0206 29 91 (od dnia 1 lipca 2006 r. do dnia 30 czerwca 2007 r.) (5). Rozporządzenie to przewidziało metodę administrowania opartą na kryteriach oceny działalności przywozowej, zapewniających przyznanie kontyngentu profesjonalnym podmiotom gospodarczym będącym w stanie importować wołowinę bez uciekania się do niepożądanej spekulacji.

(5)

Doświadczenie zdobyte podczas stosowania tej metody wykazuje, że wyniki są pozytywne i w związku z tym właściwe jest utrzymanie tej samej metody zarządzania kontyngentem na rok kontyngentowy od dnia 1 lipca 2007 r. do dnia 30 czerwca 2008 r. Wskazane jest zatem wyznaczenie okresu referencyjnego dla przywozu objętego rozporządzeniem, który byłby wystarczająco długi, by dać reprezentatywne wyniki i na tyle aktualny, by odzwierciedlał ostatnie tendencje w branży.

(6)

W celu zapewnienia równych zasad wszystkim wnioskodawcom z krajów Wspólnoty ustanawia się środek przejściowy w odniesieniu do przywozu towarów do Bułgarii i Rumunii przed dniem 31 grudnia 2006 r. Złożony wniosek powinien zawierać dowód, przedstawiony w sposób wymagany przez właściwe organy, że wymieniony przywóz towarów stosowany jako ilość referencyjna dla celów tego kontyngentu pochodził z zakładów i krajów trzecich lub części krajów trzecich, o których mowa w art. 9 decyzji Rady 79/542/EWG (6), w art. 8 ust. 1 dyrektywy Rady 2002/99/WE (7) oraz w art. 11 i 12 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 854/2004 (8).

(7)

Rozporządzenie (WE) nr 1301/2006 ustanawia w szczególności szczegółowe przepisy w sprawie wniosków o uprawnienia do przywozu, statusu wnioskodawców oraz wydawania pozwoleń na przywóz. Przepisy rozporządzenia (WE) nr 1301/2006 stosuje się od 1 lipca 2007 r. wobec pozwoleń na przywóz wydanych na mocy niniejszego rozporządzenia, nie naruszając dodatkowych warunków ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu.

(8)	W celu uniknięcia spekulacji należy ustanowić zabezpieczenie uprawnień do przywozu dla każdego wnioskodawcy w ramach kontyngentu.

(9)

W celu nałożenia na podmioty gospodarcze obowiązku ubiegania się o pozwolenie na przywóz dla wszystkich przydzielonych uprawnień do przywozu należy ustalić, że obowiązek taki stanowi podstawowy wymóg w rozumieniu rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2220/85 z dnia 22 lipca 1985 r. ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu zabezpieczeń w odniesieniu do produktów rolniczych (9).

(10)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mięsa Wołowego i Cielęcego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Niniejszym otwiera się kontyngent taryfowy wynoszący 53 000 ton, wyrażony jako masa mięsa bez kości, na przywóz mrożonego mięsa wołowego i cielęcego objętego kodem CN 0202 i produktów objętych kodem CN 0206 29 91 na okres od dnia 1 lipca 2007 r. do dnia 30 czerwca 2008 r.

Numerem porządkowym kontyngentu taryfowego jest 09.4003.

2. Cło związane ze wspólną taryfą celną mające zastosowanie do kontyngentu wymienionego w ust. 1 wynosi 20 % ad valorem.

Artykuł 2

1. Zarządzanie przywozowym kontyngentem taryfowym, o którym mowa w art. 1 ust. 1, odbywa się dwuetapowo: najpierw przyznawane są uprawnienia do przywozu, a następnie wydaje się pozwolenia na przywóz.

2. O ile niniejsze rozporządzenie nie stanowi inaczej, stosuje się rozporządzenia (WE) nr 1445/95, (WE) nr 1291/2000 oraz (WE) nr 1301/2006.

Artykuł 3

Do celów niniejszego rozporządzenia:

a)	100 kilogramów mięsa z kością odpowiada 77 kilogramom mięsa bez kości;

b)	„mięso mrożone” oznacza, że jest ono zamrożone i w chwili wprowadzenia do obszaru celnego Wspólnoty jego temperatura wewnętrzna wynosi nie więcej niż – 12 °C.

Artykuł 4

1. Dla celów stosowania art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1301/2006 ubiegający się o uprawnienia do przywozu muszą wykazać, że ilość wołowiny objęta kodami CN 0201, 0202, 0206 10 95 lub 0206 29 91 została przywieziona przez nich lub w ich imieniu, zgodnie z odpowiednimi przepisami celnymi, pomiędzy dniem 1 maja 2006 r. a dniem 30 kwietnia 2007 r. (zwana dalej „ilością referencyjną”).

2. Spółka utworzona wskutek fuzji spółek, z których każda wykazuje przywóz ilości referencyjnej, może wykorzystać te ilości referencyjne jako podstawę wniosku.

3. W przypadku ilości referencyjnych odnoszących się do przywozu towarów do Bułgarii i Rumunii przed dniem 31 grudnia 2006 r. ubiegający się o przyznanie uprawnień do przywozu muszą wykazać, iż przywieziony towar pochodzi z zakładów i krajów trzecich lub części ich terytorium, o których mowa w art. 9 decyzji Rady 79/542/EWG, w art. 8 ust. 1 dyrektywy Rady 2002/99/WE oraz w art. 11 i 12 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 854/2004.

O uznaniu dokumentów dowodzących zgodności z warunkami wymienionymi w akapicie pierwszym decyduje właściwy organ krajowy.

Artykuł 5

1. Wnioski o uprawnienia do przywozu składane są nie później niż do dnia 1 czerwca 2007 r. do godziny 13:00 czasu brukselskiego.

Całkowita ilość objęta wnioskami o uprawnienia do przywozu złożonymi w okresie obowiązywania przywozowego kontyngentu taryfowego nie może przekraczać ilości referencyjnych wnioskodawcy. Wnioski, które nie są zgodne z tą zasadą, są odrzucane przez właściwe organy.

2. Wraz z wnioskiem o prawa przywozowe składa się zabezpieczenie w wysokości 6 EUR na 100 kg mięsa bez kości.

3. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o całkowitej ilości, o którą złożono wnioski, nie później niż o godz. 13:00 czasu brukselskiego w trzeci piątek po upływie terminu składania wniosków określonego w ust. 1.

Artykuł 6

1. Uprawnienia do przywozu przyznaje się od siódmego do szesnastego dnia roboczego po upływie terminu składania powiadomień, o którym mowa w art. 5 ust. 3.

2. Jeśli zastosowanie współczynnika przydziału wymienionego w art. 7 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1301/2006 powoduje przyznanie mniejszych uprawnień do przywozu niż te, o które ubiega się wnioskodawca, zabezpieczenie złożone zgodnie z art. 5 ust. 2 niniejszego rozporządzenia zostaje bezzwłocznie zwrócone w odpowiedniej proporcji.

Artykuł 7

1. Dopuszczenie do swobodnego obrotu ilości przyznanych w ramach kontyngentu, o którym mowa w art. 1 ust. 1, odbywa się za okazaniem pozwolenia na przywóz.

2. Wnioski o pozwolenie na przywóz muszą obejmować całkowitą przyznaną ilość. Ten obowiązek stanowi podstawowy wymóg w rozumieniu art. 20 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 2220/85.

Artykuł 8

1. Wnioski o pozwolenie na przywóz mogą być składane wyłącznie w państwie członkowskim, gdzie wnioskodawca ubiega się o uprawnienia do przywozu oraz je uzyskuje w ramach kontyngentu określonego w art. 1 ust. 1.

Każdorazowe wydanie pozwolenia na przywóz powoduje adekwatne ograniczenie uzyskanych uprawnień do przywozu oraz, w odpowiedniej proporcji, bezzwłoczny zwrot zabezpieczenia złożonego zgodnie z art. 5 ust 2.

2. Zezwolenia na przywóz wydaje się na wniosek podmiotu gospodarczego, który otrzymał prawa do przywozu, oraz wystawia się na jego nazwę.

3. Wnioski o wydanie pozwolenia oraz pozwolenia na przywóz zawierają:

jedną z poniższych grup kodów CN w polu 16:

—	0202 10 00, 0202 20,

—	0202 30, 0206 29 91;

b)	w polu 20, numer porządkowy kontyngentu (09.4003) oraz jedną z adnotacji określonych w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 9

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 11 maja 2007 r.

W imieniu Komisji

Mariann FISCHER BOEL

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 160 z 26.6.1999, str. 21. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1913/2005 (Dz.U. L 307 z 25.11.2005, str. 2).

(2) Dz.U. L 238 z 1.9.2006, str. 13. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 289/2007 (Dz.U. L 78 z 17.3.2007, str. 17).

(3) Dz.U. L 143 z 27.6.1995, str. 35. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1965/2006 (Dz.U. L 408 z 30.12.2006, str. 26).

(4) Dz.U. L 152 z 24.6.2000, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1913/2006 (Dz.U. L 365 z 21.12.2006, str. 52).

(5) Dz.U. L 122 z 9.5.2006, str. 8. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1965/2006 (Dz.U. L 408 z 30.12.2006, str. 26. Sprostowanie w Dz.U. L 47 z 16.2.2007, str. 21).

(6) Dz.U. L 146 z 14.6.1979, str. 15. Decyzja ostatnio zmieniona rozporządzeniem (WE) nr 1791/2006 (Dz.U. L 363 z 20.12.2006, str. 1).

(7) Dz.U. L 18 z 23.1.2003, str. 11.

(8) Dz.U. L 139 z 30.4.2004, str. 206. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1791/2006.

(9) Dz.U. L 205 z 3.8.1985, str. 5. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1913/2006.

ZAŁĄCZNIK

Adnotacje, o których mowa w art. 8 ust. 3 lit. b)

—	:	w języku bułgarskim	:	Замразено говеждо или телешко месо [Регламент (ЕО) № 529/2007]
—	:	w języku hiszpańskim	:	Carne de vacuno congelada [Reglamento (CE) no 529/2007]
—	:	w języku czeskim	:	Zmrazené maso hovězího skotu (nařízení (ES) č. 529/2007)
—	:	w języku duńskim	:	Frosset oksekød (forordning (EF) nr. 529/2007)
—	:	w języku niemieckim	:	Gefrorenes Rindfleisch (Verordnung (EG) Nr. 529/2007)
—	:	w języku estońskim	:	Külmutatud veiseliha (määrus (EÜ) nr 529/2007)
—	:	w języku greckim	:	Κατεψυγμένο βόειο κρέας [κανονισμός (EK) αριθ. 529/2007]
—	:	w języku angielskim	:	Frozen meat of bovine animals (Regulation (EC) No 529/2007)
—	:	w języku francuskim	:	Viande bovine congelée [Règlement (CE) no 529/2007]
—	:	w języku włoskim	:	Carni bovine congelate [Regolamento (CE) n. 529/2007]
—	:	w języku łotewskim	:	Saldēta liellopu gaļa (Regula (EK) Nr. 529/2007)
—	:	w języku litewskim	:	Sušaldyta galvijų mėsa (Reglamentas (EB) Nr. 529/2007)
—	:	w języku węgierskim	:	Szarvasmarhafélék húsa fagyasztva (529/2007/EK rendelet)
—	:	w języku maltańskim	:	Laħam iffriżat ta’ annimali bovini (Regolament (KE) Nru 529/2007)
—	:	w języku niderlandzkim	:	Bevroren rundvlees (Verordening (EG) nr. 529/2007)
—	:	w języku polskim	:	Mięso wołowe mrożone (Rozporządzenie (WE) nr 529/2007)
—	:	w języku portugalskim	:	Carne de bovino congelada [Regulamento (CE) n.o 529/2007]
—	:	w języku rumuńskim	:	Carne de vită congelată [Regulamentul (CE) nr. 529/2007]
—	:	w języku słowackim	:	Mrazené hovädzie mäso [Nariadenie (ES) č. 529/2007]
—	:	w języku słoweńskim	:	Zamrznjeno goveje meso (Uredba (ES) št. 529/2007)
—	:	w języku fińskim	:	Jäädytettyä naudanlihaa (asetus (EY) N:o 529/2007)
—	:	w języku szwedzkim	:	Fryst kött av nötkreatur (förordning (EG) nr 529/2007)

12.5.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 123/30

DECYZJA KOMISJI

z dnia 4 maja 2007 r.

znosząca zakaz przemieszczania niektórych produktów zwierzęcych na wyspie Cypr zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 866/2004 i ustanawiająca warunki przemieszczania tych produktów

(notyfikowana jako dokument nr C(2007) 1911)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2007/330/WE)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 866/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie systemu na podstawie art. 2 Protokołu 10 do Aktu przystąpienia (1), w szczególności jego art. 4 ust. 9,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Do czasu powtórnego zjednoczenia Cypru art. 1 ust. 1 Protokołu 10 do Aktu przystąpienia zawiesza stosowanie dorobku prawnego Wspólnoty na obszarze Republiki Cypryjskiej, nad którym rząd Republiki Cypryjskiej nie sprawuje skutecznej kontroli.

(2)

Ze względów związanych ze zdrowiem publicznym i zdrowiem zwierząt rozporządzenie (WE) nr 866/2004 zakazuje przemieszczania produktów zwierzęcych na tereny Republiki Cypryjskiej, nad którymi rząd Republiki Cypryjskiej sprawuje skuteczną kontrolę, poprzez linię oddzielającą je od terenów Republiki Cypryjskiej, nad którymi rząd Republiki Cypryjskiej nie sprawuje skutecznej kontroli.

(3)	Jako pierwszy krok, zważywszy na produkcję na obszarach Republiki Cypryjskiej, nad którymi rząd Republiki Cypryjskiej nie sprawuje skutecznej kontroli, zakazy mogą zostać zniesione w odniesieniu do świeżych ryb i miodu.

(4)

Należy koniecznie zapewnić, że zniesienie zakazów nie spowoduje zagrożenia zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt. Konieczne jest również zagwarantowanie bezpieczeństwa żywności zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1480/2004 (2), które określa szczegółowe zasady dotyczące towarów przybywających z obszarów Republiki Cypryjskiej niepodlegających skutecznej kontroli Rządu Republiki Cypryjskiej na obszary Republiki Cypryjskiej, nad którymi rząd sprawuje skuteczną kontrolę. W związku z tym handel produktami, których dotyczy zniesienie zakazu, powinien podlegać pewnym warunkom.

(5)	Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Zakazy przemieszczania produktów zwierzęcych poprzez linię oddzielającą tereny Republiki Cypryjskiej, nad którymi rząd Republiki Cypryjskiej nie sprawuje skutecznej kontroli, od terenów, nad którymi ją sprawuje, wprowadzone artykułem 4 ust. 9 rozporządzenia (WE) nr 866/2004, nie mają odtąd zastosowania do produktów zwierzęcych określonych w załącznikach I i II do niniejszej decyzji.

Handel tymi produktami podlega warunkom określonym w odpowiednich załącznikach.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 4 maja 2007 r.

W imieniu Komisji

Markos KYPRIANOU

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 161 z 30.4.2004, str. 128. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1283/2005 (Dz.U. L 203 z 4.8.2005, str. 8).

(2) Dz.U. L 272 z 20.8.2004, str. 3.

ZAŁĄCZNIK I

Świeże ryby

A. Produkt zwierzęcy: Świeże ryby

B. Warunki

Świeże ryby muszą być bezpośrednio wyładowywane ze statków rybackich, na których pokładzie złowione ryby są przechowywane przez mniej niż 24 godziny. Statki rybackie, o których mowa, muszą prowadzić działalność zgodnie z wymogami załącznika III, sekcji VIII, rozdziału I części I.A oraz rozdziału II rozporządzenia (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającego szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (1).

Powołani przez służby Komisji niezależni eksperci są zobowiązani do przeprowadzania kontroli statków i przesyłania Komisji wykazu statków spełniających wymogi. Komisja przekaże wykaz właściwemu organowi weterynaryjnemu Republiki Cypryjskiej oraz udostępni go na swoich stronach internetowych.

Każdej przesyłce świeżych ryb musi towarzyszyć dokument wydany zgodnie z art. 2 rozporządzenia (WE) nr 1480/2004. Dokument ten musi być wydany przez Izbę Handlową Turków Cypryjskich, należycie upoważnioną w tym celu przez Komisję w porozumieniu z Rządem Republiki Cypryjskiej, bądź przez inną instytucję upoważnioną w ten sposób w porozumieniu z Rządem Republiki Cypryjskiej. Dokument ten musi być wydany zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 4 ust. 5 i 6 rozporządzenia Rady (WE) nr 866/2004 i musi stwierdzać, że ryby są bezpośrednio wyładowywane ze statków rybackich wymienionych w wykazie statków spełniających wymogi, o którym mowa w ust. 1, który to wykaz zostanie odpowiednio przedłożony.

3.	Świeże ryby muszą być przeznaczone dla sprzedawców detalicznych, restauracji lub do sprzedaży bezpośrednio konsumentom.

(1) Dz.U. L 139 z 30.4.2004, str. 55.

ZAŁĄCZNIK II

Miód przeznaczony do spożycia przez ludzi

A. Produkt zwierzęcy: Miód przeznaczony do spożycia przez ludzi

B. Warunki

1.	Miód musi być całkowicie wyprodukowany przez producentów zamieszkujących na tych obszarach Republiki Cypryjskiej, nad którymi rząd Republiki Cypryjskiej nie sprawuje skutecznej kontroli.

Miód musi być transportowany:

luzem lub

pakowany w przeznaczone na rynek opakowania jednostkowe w przedsiębiorstwach odpowiednio do tego celu wyposażonych, zgodnie z przepisami załącznika I, część A, pkt II do rozporządzenia (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych (1).

Każdej przesyłce miodu musi towarzyszyć dokument wydany zgodnie z art. 2 rozporządzenia (WE) nr 1480/2004. Dokument ten musi być wydany przez Izbę Handlową Turków Cypryjskich, należycie upoważnioną w tym celu przez Komisję w porozumieniu z Rządem Republiki Cypryjskiej, bądź przez inną instytucję upoważnioną w ten sposób w porozumieniu z Rządem Republiki Cypryjskiej. Dokument ten musi być wydany zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 4 ust. 5 i 6 rozporządzenia Rady (WE) nr 866/2004 i musi stwierdzać, że miód spełnia warunki określone w pkt 1.

Przed wprowadzeniem miodu do handlu niezależni eksperci powołani przez Komisję muszą pobrać podczas łańcucha produkcyjnego 10 próbek miodu, które następnie zostaną poddane analizie, a jej wyniki muszą zostać przekazane Komisji. Komisja przekaże wyniki analiz właściwemu organowi weterynaryjnemu Republiki Cypryjskiej oraz udostępni je na swoich stronach internetowych.

Analizy muszą być przeprowadzone w zatwierdzonym laboratorium zgodnie z jego definicją zawartą w art. 2 lit. f) dyrektywy Rady 96/23/WE z dnia 29 kwietnia 1996 r. w sprawie środków monitorowania niektórych substancji i ich pozostałości u żywych zwierząt i w produktach pochodzenia zwierzęcego oraz uchylającej dyrektywy 85/358/EWG i 86/469/EWG oraz decyzje 89/187/EWG i 91/664/EWG (2). Podział próbek musi być następujący:

a)	sześć próbek na badanie obecności antybiotyków (grupa B1) oraz karbaminianów i pyretroidów (grupa B2 – substancje przeciwpasożytnicze);

b)	cztery próbki na badanie obecności pestycydów (grupa B3a w przypadku związków chloroorganicznych i grupa B3b w przypadku związków fosforoorganicznych) i metali ciężkich (grupa B3c).

5.	Czynności pobierania i analizy próbek, o których mowa w pkt 4, należy powtarzać co roku.

6.	Miód przemieszczany na podstawie niniejszej decyzji podlega wymogom ustanowionym w dyrektywie Rady 2001/110/WE z dnia 20 grudnia 2001 r. odnoszącej się do miodu (3).

(1) Dz.U. L 139 z 30.4.2004, str. 1.

(2) Dz.U. L 125 z 23.5.1996, str. 10.

(3) Dz.U. L 10 z 12.1.2002, str. 47.

12.5.2007

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 123/33

ZALECENIE KOMISJI

z dnia 3 maja 2007 r.

w sprawie monitorowania poziomów akrylamidu w żywności

(notyfikowana jako dokument nr C(2007) 1873)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2007/331/WE)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego artykuł 211 tiret drugie,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

W dniu 19 kwietnia 2005 r. panel naukowy ds. zanieczyszczeń w łańcuchu żywnościowym przy Europejskim Urzędzie ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) przyjął oświadczenie w sprawie akrylamidu w środkach spożywczych, w którym przyjął ocenę ryzyka związanego z obecnością akrylamidu w żywności, przeprowadzoną przez Wspólny Komitet Ekspertów FAO/WHO ds. Dodatków do Żywności (JECFA) w lutym 2005 r. W ocenie tej JECFA stwierdził, że marginesy narażenia konsumentów przeciętnych i konsumentów spożywających znaczne ilości żywności zanieczyszczonej tym genotoksycznym i rakotwórczym związkiem są niskie oraz że może to stanowić zagrożenie dla zdrowia człowieka. Dlatego też należy kontynuować stosowne działania w celu zmniejszenia zawartości akrylamidu w produktach spożywczych.

(2)

Przemysł spożywczy i państwa członkowskie zbadały sposoby powstawania akrylamidu. Przemysł spożywczy opracował środki nieobowiązkowe, takie jak tzw. zespół narzędzi „TOOLBOX” (1) zawierający wskazówki dla producentów i przetwórców dotyczące sposobów zmniejszenia zawartości akrylamidu w wytwarzanych przez nich produktach. Począwszy od 2002 r., podejmowane są usilne starania w celu zmniejszenia poziomów akrylamidu w przetworzonych środkach spożywczych.

(3)

Istnieje konieczność gromadzenia w ciągu co najmniej trzech lat rzetelnych wyników badań zawartości akrylamidu w środkach spożywczych dostępnych na terenie całej Wspólnoty, aby uzyskać jednoznaczną informację o zanieczyszczeniu akrylamidem tych produktów spożywczych, o których wiadomo, że zawierają wysokie poziomy tego związku, i/lub które w znaczący sposób przyczyniają się do jego pobierania z dietą przez ogół konsumentów, a zwłaszcza przez grupy szczególnie wrażliwe, takie jak niemowlęta i małe dzieci.

(4)	Ważne jest, aby te dane raz w roku zostały przekazane do Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA), który dokona ich zestawienia i umieści w bazie danych.

(5)	Wyniki analityczne zostaną ocenione w celu oszacowania skuteczności działań nieobowiązkowych. Program monitorowania przewidziany w niniejszym zaleceniu może zostać w dowolnym czasie zmodyfikowany, jeśli w świetle nabytego doświadczenia okaże się to właściwe,

NINIEJSZYM ZALECA, CO NASTĘPUJE:

1.	Co roku w latach 2007, 2008 i 2009 zgodnie z załącznikiem I państwa członkowskie wykonują badania monitoringowe zawartości akrylamidu w środkach spożywczych, wymienionych w tym załączniku.

2.	Do dnia 1 czerwca każdego roku państwa członkowskie przekazują do EFSA dane zgromadzone w trakcie badań monitoringowych w roku poprzednim wraz z informacjami i w formacie, o których mowa w załączniku II, w celu ich zamieszczenia w jednej bazie danych.

W celu realizacji programu badań monitoringowych państwa członkowskie przestrzegają procedur pobierania próbek określonych w części B załącznika do rozporządzenia Komisji (WE) nr 333/2007 z dnia 28 marca 2007 r. w sprawie metod pobierania próbek i metod analiz do celów urzędowej kontroli poziomów ołowiu, kadmu, rtęci, cyny nieorganicznej, 3-MCPD i benzo(a)pirenu w środkach spożywczych (2), w celu zapewnienia reprezentatywności próbek w stosunku do partii, z której są pobierane.

Państwa członkowskie przeprowadzają badania zawartości akrylamidu zgodnie z kryteriami określonymi w pkt 1 i 2 załącznika III do rozporządzenia (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (3).

Sporządzono w Brukseli, dnia 3 maja 2007 r.

W imieniu Komisji

Markos KYPRIANOU

Członek Komisji

(1) Zespół narzędzi „TOOLBOX” zawiera 13 różnych parametrów („narzędzi”) pogrupowanych w czterech głównych kategoriach („przedziałach”), które producenci żywności mogą wykorzystywać wybiórczo, zgodnie ze swoimi potrzebami, w celu obniżenia zawartości akrylamidu w swoich produktach. Cztery przedziały odnoszą się do czynników agronomicznych, receptury, procesu przetwórczego i ostatecznego przygotowania.

(2) Dz.U. L 88 z 29.3.2007, str. 29.

(3) Dz.U. L 165 z 30.4.2004, str. 1. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem Rady (WE) nr 1791/2006 (Dz.U. L 363 z 20.12.2006, str. 1).

ZAŁĄCZNIK I

A. Miejsca i procedura pobierania próbek:

Próbki produktów wymienionych w tym załączniku należy pobierać z obrotu handlowego (np. w supermarketach, sklepach, piekarniach, smażalniach frytek i restauracjach), tam gdzie istnieje możliwość ustalenia pochodzenia, lub w zakładach produkcyjnych. O ile to możliwe, należy pobierać próbki produktów pochodzących z jednego z państw członkowskich (1).

2.	Pobieranie próbek i analizę należy przeprowadzać przed upływem terminu przydatności produktu do spożycia.

B. Produkty, liczba i częstotliwość pobierania próbek, wymogi dotyczące analiz

Tabela 1 zawiera zestawienie zalecanej minimalnej liczby próbek dla każdej kategorii produktu, które należy zbadać każdego roku. Państwa członkowskie zachęca się do pobierania w miarę możliwości większej liczby próbek. Liczba próbek do zbadania w danym państwie członkowskim zależy od liczby ludności, przy czym minimalna liczba próbek dla danego produktu i państwa członkowskiego wynosi 4.

2.	Podane liczby próbek odnoszą się do minimalnej liczby próbek, które należy pobrać w ciągu jednego roku. Ewentualne warunki szczególne dla każdej grupy produktów (np. pobieranie próbek dwa razy w roku) są określone w załączniku I pkt C.

Ponieważ każda kategoria produktów obejmuje szeroki zakres produktów o różnych właściwościach, dla każdego produktu, którego próbka jest pobierana, należy udzielić dodatkowych informacji (zgodnie z załącznikiem I pkt C). Aby zaobserwować tendencje czasowe, ważne jest, aby próbki produktów o tych samych właściwościach (np. ten sam rodzaj pieczywa, ta sama marka itd.) były pobierane w miarę możliwości co roku. W przypadku frytek, których próbki pobiera się w sklepach, należy, jeśli to możliwe, co roku wybierać te same sklepy.

4.	Jeżeli w odniesieniu do produktów o tych samych właściwościach wielokrotnie uzyskuje się wynik poniżej granicy oznaczalności (LOQ), produkt taki można zastąpić innym pod warunkiem, że należy on do tej samej kategorii produktów i podany zostanie jego opis.

W celu zapewnienia porównywalności wyników analitycznych należy wybrać metody pozwalające na uzyskanie granicy oznaczalności wynoszącej 30 μg/kg (jon o największej intensywności) dla pieczywa i produktów dla niemowląt oraz 50 μg/kg dla produktów ziemniaczanych, innych produktów zbożowych, kawy i pozostałych produktów. Wyniki należy przedstawić w postaci skorygowanej o wartość odzysku.

Tabela 1

Minimalna liczba próbek dla kategorii produktów

Kraj sprzedaży	Frytki w postaci gotowej do spożycia (1)	Chipsy ziemniaczane (2)	Wstępnie smażone frytki/produkty ziemniaczane przeznaczone do przygotowania w domu (3)	Pieczywo (4)	Płatki śniadaniowe (5)	Herbatniki, w tym herbatniki dla dzieci (6)	Kawa palona (7)	Żywność dla niemowląt w słoikach (8)	Przetworzona żywność dla niemowląt na bazie zbóż (9)	Inne produkty (10)	Ogółem
AT	4	4	4	4	4	4	4	4	4	8	44
BE	4	4	4	4	4	4	4	4	4	8	44
CY	4	4	4	4	4	4	4	4	4	4	40
CZ	4	4	4	4	4	4	4	4	4	8	44
DE	24	24	24	24	24	24	24	24	24	14	230
DK	4	4	4	4	4	4	4	4	4	8	44
ES	14	14	14	14	14	14	14	14	14	14	140
EE	4	4	4	4	4	4	4	4	4	4	40
GR	4	4	4	4	4	4	4	4	4	8	44
FR	20	20	20	20	20	20	20	20	20	14	194
FI	4	4	4	4	4	4	4	4	4	8	44
HU	4	4	4	4	4	4	4	4	4	8	44
IT	20	20	20	20	20	20	20	20	20	14	194
IE	4	4	4	4	4	4	4	4	4	8	44
LU	4	4	4	4	4	4	4	4	4	4	40
LT	4	4	4	4	4	4	4	4	4	4	40
LV	4	4	4	4	4	4	4	4	4	4	40
MT	4	4	4	4	4	4	4	4	4	4	40
NL	6	6	6	6	6	6	6	6	6	8	62
PT	4	4	4	4	4	4	4	4	4	8	44
PL	14	14	14	14	14	14	14	14	14	14	140
SE	4	4	4	4	4	4	4	4	4	8	44
SI	4	4	4	4	4	4	4	4	4	4	40
SK	4	4	4	4	4	4	4	4	4	8	44
UK	20	20	20	20	20	20	20	20	20	14	194
BG	4	4	4	4	4	4	4	4	4	8	44
RO	8	8	8	8	8	8	8	8	8	8	80
Ogółem	202	202	202	202	202	202	202	202	202	224	2 042

C. Minimum dodatkowych informacji, które należy dostarczyć o każdym produkcie

Minimum dodatkowych informacji, które należy dostarczyć o każdym produkcie, którego próbki są pobierane, określono w pkt 1–10. Zachęca się państwa członkowskie do przekazywania bardziej szczegółowych informacji.

Frytki sprzedawane w postaci gotowej do spożycia: pobieranie próbek dwa razy w roku w marcu i listopadzie (2), w którego wyniku otrzymywana jest łączna liczba próbek określona w tabeli. Próbki produktów gotowych do spożycia należy pobierać w małych punktach sprzedaży, sieciach restauracji szybkiej obsługi i restauracjach. Każdego roku próbki należy pobierać w miarę możliwości w tych samych punktach sprzedaży.

Wymagane informacje szczegółowe: materiał wyjściowy (ziemniaki świeże lub półprodukty); dodatek innych składników.

Chipsy ziemniaczane: pobieranie próbek dwa razy w roku w marcu i listopadzie (2), w którego wyniku otrzymywana jest łączna liczba próbek określona w tabeli.

Wymagane informacje szczegółowe: materiał wyjściowy (ziemniaki świeże lub półprodukty); dodatek innych składników, aromatów lub substancji dodatkowych.

Wstępnie smażone frytki/produkty ziemniaczane przeznaczone do przygotowania w domu: w tym produkty sprzedawane w stanie zamrożonym. Pobieranie próbek dwa razy w roku, w marcu i listopadzie (2), w którego wyniku otrzymywana jest łączna liczba próbek określona w tabeli. Badania każdej próbki należy wykonać po przygotowaniu produktu (np. smażeniu, pieczeniu itd.). Przygotowanie powinno odbywać się w laboratorium zgodnie z instrukcjami podanymi na etykiecie. Wymagane informacje szczegółowe: materiał wyjściowy (ziemniaki świeże lub półprodukty), dodatek innych składników, czy produkt jest sprzedawany jako świeży, czy w stanie zamrożonym, warunki, w jakich przygotowano produkt zgodnie z etykietą.

Pieczywo: Wymagane informacje szczegółowe: pieczywo świeże czy chrupkie, zawartość błonnika, rodzaj zboża, wytworzony na zaczynie/niewytworzony na zaczynie, rodzaj fermentacji (np. drożdżowa), inne składniki. Do badań należy wybrać taki rodzaj pieczywa, który odzwierciedla zwyczaje żywieniowe panujące w danym kraju.

Płatki śniadaniowe: z wyłączeniem musli i płatków owsianych. Wymagane informacje szczegółowe: rodzaj zboża, inne składniki (np. cukier, orzechy, miód, czekolada).

Herbatniki (w tym herbatniki dla dzieci): Wymagane informacje szczegółowe: czy jest to wyrób miękki czy twardy, przeznaczony dla ogółu konsumentów czy dla diabetyków, pełna lista składników.

Kawa palona: Wymagane informacje szczegółowe: stopień palenia (np. średnia, ciemna), rodzaj ziaren (jeśli informacja jest dostępna), czy sprzedawana jest jako mielona czy w ziarnach.

Żywność dla niemowląt w słoikach: Należy pobierać próbki produktów zawierających ziemniaki, warzywa korzeniowe lub zboża. Wymagane informacje szczegółowe: skład zawartości słoika.

Przetworzona żywność dla niemowląt na bazie zbóż: badana w postaci, w jakiej jest sprzedawana.

Wymagane informacje szczegółowe: rodzaj zboża, inne składniki.

10.

Inne produkty: Kategoria ta obejmuje produkty ziemniaczane, produkty zbożowe, produkty na bazie kawy i kakao oraz żywność dla niemowląt, które nie zostały określone w jednej z powyższych kategorii (np. roesti ziemniaczane, piernik, substytuty kawy). Do pobrania próbek należy wybrać takie produkty, które odzwierciedlają zwyczaje żywieniowe panujące w państwach członkowskich. Może istnieć konieczność ich badania po przygotowaniu zgodnie z etykietą. W takim wypadku należy określić warunki przygotowania.

Wymagane informacje szczegółowe: szczegółowy opis produktu (np. główne składniki), warunki, w jakich przygotowano produkt zgodnie ze wskazówkami na opakowaniu.

(1) W wyjątkowych przypadkach określony produkt może występować na rynku tylko jako przywieziony z kraju trzeciego. Wówczas można pobrać próbki produktu przywiezionego.

(2) W przypadku środków spożywczych produkowanych z półproduktów ziemniaczanych pobieranie próbek dwa razy w roku nie jest konieczne.

ZAŁĄCZNIK II

A. Format sprawozdań

B. Objaśnienia do formatu sprawozdań

Państwo składające sprawozdanie: państwo członkowskie, w którym przeprowadzono badania monitoringowe.

Rok: rok pobrania próbki.

Kod próbki: laboratoryjny kod identyfikacyjny próbki.

Numer klasy produktu: numer klasy produktu zgodnie z tabelą 1 w załączniku I (wstawić cyfry od 1 do 10, np. frytki (1), chipsy ziemniaczane (2) itd.).

Nazwa produktu: obejmuje nazwę produktu w języku angielskim i w oryginalnej wersji językowej.

Opis produktu: należy podać krótki opis uwzględniający przynajmniej informacje wymagane zgodnie z pkt C załącznika I.

Producent: nazwa producenta (jeżeli jest znana).

Kraj produkcji: jeżeli jest znany. Określając kraj produkcji, należy użyć kodów ISO (zob. kody ISO w pierwszej kolumnie tabeli 1 w załączniku I). Zgodnie z pkt A załącznika I produkt, którego próbka została pobrana, powinien w miarę możliwości pochodzić z jednego z państw członkowskich (patrz: przypis 3).

Termin przydatności do spożycia: jak wskazano na etykiecie. Datę należy podać w formacie dd/mm/rr.

Data produkcji: jeżeli jest znana, zgodnie z tym, co wskazano na etykiecie. Datę należy podać w formacie dd/mm/rr.

Data pobrania próbki: dzień, w którym pobrano próbkę. Datę należy podać w formacie dd/mm/rr.

Miejsce pobrania próbki: miejsce, w którym próbka została pobrana, np. supermarket, sklep, piekarnia, restauracja szybkiej obsługi itd.

Wielkość opakowania: Wielkość opakowania (g) produktu, z którego pobrano próbki pierwotne (jeśli dotyczy).

Masa próbki: masa (g) próbki zbiorczej.

Warunki przygotowania: warunki przygotowania należy określić w przypadku wstępnie smażonych frytek lub innych produktów ziemniaczanych przeznaczonych do przygotowania w domu (klasa produktu 3), których próbki należy pobrać i zbadać po przygotowaniu. Należy przestrzegać wskazówek dotyczących przygotowania podanych na etykiecie i podać je w tym polu. To samo może mieć zastosowanie w odniesieniu do niektórych „innych produktów” (klasa produktu 10).

Data analizy: Jeżeli próbka została zhomogenizowana i była przechowywana przed analizą, należy podać faktyczną datę rozpoczęcia procedury analitycznej. W takim przypadku należy podać szczegóły dotyczące warunków przechowywania.

Metoda akredytowana: należy wpisać „T” (tak) lub „N” (nie), jeśli wynik analityczny uzyskano przy zastosowaniu metody akredytowanej zgodnie z EN ISO 17025.

Metoda analityczna: należy określić, jaką metodę analityczną zastosowano (GC-MS z derywatyzacją, GC-MS bez derywatyzacji, LC-MS-MS lub inna) oraz podać krótki opis przygotowania próbki (np. procedura oczyszczania itd.).

Szczegóły dotyczące badań biegłości: należy podać informacje na temat organizatora badań biegłości, numer programu, numer rundy, matrycę i uzyskaną wartość z-score (1) w następującym krótkim formacie: Organizator/program/runda/matryca/z-score. (Przykład: FAPAS/30/6/pieczywo chrupkie/1,6).

Poziom akrylamidu: w μg/kg skorygowany o wartość odzysku.

Granica wykrywalności: w μg/kg.

Granica oznaczalności: w μg/kg.

Niepewność pomiaru: jeśli jest dostępna, należy udzielić informacji na temat niepewności pomiaru (przedział należy podać w %).

(1) Uwaga: wartości z-score będą wykorzystywane wyłącznie do oceny jakości danych i będą miały charakter poufny.

		ISSN 1725-5139
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 123

Wydanie polskie	Legislacja	Tom 50 12 maja 2007

Spis treści		I Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja jest obowiązkowa	Strona
		ROZPORZĄDZENIA
	*	Rozporządzenie Rady (WE) nr 519/2007 z dnia 7 maja 2007 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 527/2003 zezwalające na oferowanie i dostarczanie do bezpośredniego spożycia przez ludzi niektórych win przywożonych z Argentyny, które mogły być poddane procesom enologicznym nieprzewidzianym w rozporządzeniu (WE) nr 1493/1999	1
	*	Rozporządzenie Rady (WE) nr 520/2007 z dnia 7 maja 2007 r. ustanawiające środki techniczne dotyczące ochrony niektórych zasobów gatunków masowo migrujących oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 973/2001	3
		Rozporządzenie Komisji (WE) nr 521/2007 z dnia 11 maja 2007 r. ustanawiające standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw	14
		Rozporządzenie Komisji (WE) nr 522/2007 z dnia 11 maja 2007 r. ustalające minimalne ceny sprzedaży masła w ramach 31. odrębnego zaproszenia do składania ofert w ramach przetargu stałego przewidzianego w rozporządzeniu (WE) nr 1898/2005	16
		Rozporządzenie Komisji (WE) nr 523/2007 z dnia 11 maja 2007 r. dotyczące 31. odrębnego do przetargu przeprowadzonego w ramach przetargu stałego przewidzianego przez rozporządzenie (WE) nr 1898/2005, rozdział II	18
		Rozporządzenie Komisji (WE) nr 524/2007 z dnia 11 maja 2007 r. dotyczące 31. rundy przetargu przeprowadzonej w ramach stałego przetargu przewidzianego przez rozporządzenie (WE) nr 1898/2005, rozdział III	19
		Rozporządzenie Komisji (WE) nr 525/2007 z dnia 11 maja 2007 r. ustalające minimalną cenę sprzedaży masła dla 63. indywidualnego zaproszenia do składania ofert, wydanego w ramach stałego zaproszenia do składania ofert, o którym mowa w rozporządzeniu (WE) nr 2771/1999	20
		Rozporządzenie Komisji (WE) nr 526/2007 z dnia 11 maja 2007 r. w sprawie wydawania pozwoleń na przywóz wysokiej jakości świeżej, chłodzonej i mrożonej wołowiny i cielęciny	21
	*	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 527/2007 z dnia 10 maja 2007 r. ustanawiające zakaz połowów brosmy w wodach WE i wodach międzynarodowych obszaru ICES V, VI oraz VII przez statki pływające pod banderą Hiszpanii	22
	*	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 528/2007 z dnia 10 maja 2007 r. ustanawiające zakaz połowów dorsza w wodach Norwegii na obszarze ICES I oraz II przez statki pływające pod banderą Portugalii	24
	*	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 529/2007 z dnia 11 maja 2007 r. otwierające i ustalające zarządzanie kontyngentem taryfowym na przywóz mrożonego mięsa wołowego i cielęcego objętego kodem CN 0202 i produktów objętych kodem CN 02062991 (od dnia 1 lipca 2007 r. do dnia 30 czerwca 2008 r.)	26

	II Akty przyjęte na mocy Traktatów WE/Euratom, których publikacja nie jest obowiązkowa
	DECYZJE
	Komisja
	2007/330/WE
*	Decyzja Komisji z dnia 4 maja 2007 r. znosząca zakaz przemieszczania niektórych produktów zwierzęcych na wyspie Cypr zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 866/2004 i ustanawiająca warunki przemieszczania tych produktów (notyfikowana jako dokument nr C(2007) 1911) ( 1 )	30
	ZALECENIA
	Komisja
	2007/331/WE
*	Zalecenie Komisji z dnia 3 maja 2007 r. w sprawie monitorowania poziomów akrylamidu w żywności (notyfikowana jako dokument nr C(2007) 1873) ( 1 )	33