9.5.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 119/1

(1)

Wraz z rozszerzeniem Unii Europejskiej znacznie wzrosła liczba małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP) używających nieobrobionego plastycznie aluminium niestopowego do produkcji półwyrobów i gotowych wyrobów przemysłowych. Ponadto sytuacja rynkowa w Unii Europejskiej uległa poważnej zmianie w następstwie przejmowania wspólnotowych przedsiębiorstw przez globalne holdingi przemysłowe oraz postępującej koncentracji producentów aluminium na rynku światowym. Jednocześnie nastąpił gwałtowny wzrost cen energii elektrycznej, stanowiącej istotny składnik kosztów produkcji aluminium niestopowego, a rozwój gospodarki światowej doprowadził do niedoboru podaży aluminium surowego.

(2)

Czynniki te doprowadziły do znacznego wzrostu cen aluminium surowego oraz w poważnym stopniu uniemożliwiły niezależnym małym i średnim odbiorcom aluminium niestopowego bezcłowy zakup tego wyrobu. Konieczność zapłaty za podstawowy surowiec stawek celnych w wysokości 6 % zagraża zatem konkurencyjności takich przedsiębiorstw i stwarza niebezpieczeństwo, że znaczna ich część nie będzie w stanie utrzymać się na rynku.

(3)

Wyeliminowanie tych przedsiębiorstw z rynku wspólnotowego doprowadziłoby z pewnością do zmniejszenia konkurencji w zakresie półwyrobów aluminiowych na tym rynku. Ponadto odbiłoby się ono negatywnie na poziomie zatrudnienia we Wspólnocie, zwłaszcza w niektórych obszarach wiejskich nowych państw członkowskich. Częściowe zawieszenie stawki celnej na aluminium niestopowe przyczyniłoby się zatem w pewnym zakresie do poprawy konkurencyjności MŚP, a tym samym do poprawy konkurencji na wspólnotowym rynku półwyrobów i gotowych wyrobów aluminiowych.

(4)

Należy jednocześnie uwzględnić skutki zawieszenia stawki celnej dla zakładów produkujących aluminium niestopowe istniejących nadal na terytorium Wspólnoty oraz w państwach, z którymi Unia Europejska zawarła porozumienia o taryfach preferencyjnych. Niemal wszystkie takie zakłady należą bezpośrednio lub pośrednio do dużych holdingów przemysłowych spoza Unii Europejskiej. Dostarczane bezcłowo aluminium produkowane w tych zakładach jest używane głównie do dalszego przetwarzania w spółkach powiązanych ze wspomnianymi holdingami. Tylko stosunkowo niewielka część dostarczanego bezcłowo aluminium niestopowego jest udostępniana niezależnym MŚP. Uwzględniając jednak stosunkowo wysoki poziom konwencyjnej stawki celnej, wynoszący 6 %, autonomiczne częściowe jej zawieszenie będzie miało wpływ zarówno na rentowność produkcji wspomnianych przedsiębiorstw, jak i na późniejsze przetwarzanie, ze względu na zwiększoną presję cenową na wyroby będące wynikiem takiego przetwarzania oraz na aluminium surowe sprzedawane na wolnym rynku niezależnym przedsiębiorstwom.

(5)

W związku z przedstawioną sytuacją właściwe się zatem wydaje częściowe zawieszenie autonomicznej stawki celnej. Rozwiązanie takie umożliwi ograniczenie kosztów ponoszonych przez niezależne MŚP oraz przyczyni się do znacznego wzrostu ich konkurencyjności.

(6)

Takie częściowe zawieszenie autonomicznej stawki celnej na nieobrobione plastycznie aluminium niestopowe stanowi rozwiązanie w należyty sposób uwzględniające interesy gospodarcze zainteresowanych podmiotów gospodarczych.

(7)

Ze względu na ewentualne przyszłe zmiany sytuacji rynkowej w odniesieniu do nieobrobionego plastycznie aluminium niestopowego należy przewidzieć przeprowadzenie przeglądu trzy lata po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia.

(8)

Ze względu na fakt, że częściowe zawieszenie powinno dotyczyć wszystkich wyrobów objętych kodem CN 7601 10 00, oraz zważywszy na stały charakter tego zawieszenia, należy odpowiednio zmienić załącznik I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 (1),

9.5.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 119/3

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

9.5.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 119/5

(1)

Zgodnie z art. 6 ust. 2 akapit pierwszy oraz na mocy art. 17 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 510/2006 wniosek Republiki Czeskiej o rejestrację dwóch nazw „Pohořelický kapr” oraz „Žatecký chmel”, a także wniosek Francji o rejestrację dwóch nazw „Pomme du Limousin” i „Tome des Bauges” zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2).

(2)

Komisja nie otrzymała żadnego oświadczenia o sprzeciwie w rozumieniu art. 7 rozporządzenia (WE) nr 510/2006, zatem nazwy te należy wpisać do rejestru chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych,

9.5.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 119/7

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1598/95 z dnia 30 czerwca 1995 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania ustaleń dotyczących dodatkowych należności przywozowych w sektorze mleka i przetworów mlecznych (2) zostało kilkakrotnie znacząco zmienione (3). Dla zapewnienia jasności i zrozumiałości powinno zostać skodyfikowane.

(2)

Rozporządzenie (WE) nr 1255/1999 podporządkowuje przywóz jednego lub więcej produktów objętych wspomnianym rozporządzeniem opłaceniu dodatkowej opłaty celnej, gdy spełnione są niektóre warunki wynikające z Porozumienia Rolnego (4) zawartego w związku z rundą urugwajską wielostronnych rokowań handlowych, chyba że zakłócenia na rynku Wspólnoty są mało prawdopodobne w wyniku przywozu lub gdy efekty będą niewspółmierne w stosunku do zamierzonego celu. Takie dodatkowe należności przywozowe mogą być nakładane w szczególności wtedy, gdy ceny są niższe od cen progowych.

(3)

Szczegółowe zasady stosowania tego systemu powinny być ustanowione dla sektora mleka i przetworów mlecznych, a ceny progowe powinny zostać opublikowane.

(4)

Ceny importowe, które mają być brane pod uwagę przy pobieraniu dodatkowej należności przywozowej, powinny być sprawdzane na podstawie reprezentatywnych cen danego produktu na rynku światowym albo na rynku przywozowym Wspólnoty tego produktu. Powinno być ustanowione, że państwa członkowskie będą przekazywać ceny na różnych etapach wprowadzania do obrotu w regularnych odstępach czasu, aby umożliwić Komisji ustalanie cen reprezentatywnych oraz odpowiednich dodatkowych opłat celnych.

(5)

Importer ma możliwość wyboru kalkulacji dodatkowych opłat celnych na podstawie innej niż cena reprezentatywna. Jednakże w takim wypadku powinny być wprowadzone przepisy o zdeponowaniu zabezpieczenia równego dodatkowym opłatom celnym, które byłyby zapłacone, gdyby kalkulacja opierała się na cenach reprezentatywnych. Zabezpieczenie zostanie zwolnione, gdy w określonym terminie dostarczony zostanie dowód spełnienia warunków dla dysponowania daną przesyłką. W związku z kontrolą a posteriori należy określić, iż należne cła podlegają zwrotowi zgodnie z art. 220 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (5). Słuszne jest ustalenie, że w związku ze wszystkimi kontrolami należne cła podlegają oprocentowaniu. Z regularnego monitorowania danych, na których opiera się kontrola cen przywozowych mleka i przetworów mlecznych, wynika, że przywóz pewnych produktów powinien podlegać dodatkowym opłatom celnym przy uwzględnieniu zmiany cen zgodnie z pochodzeniem. Dlatego też ceny powinny być publikowane.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mleka i Przetworów Mlecznych,

a)

ceny pobierane na rynkach państw trzecich;

b)

ceny oferowane na bazie franco granica;

c)

ceny pobierane od produktów przywożonych na różnych etapach wprowadzania do obrotu we Wspólnocie.

a)

nie przekracza o 10 % ceny progowej, dodatkowa opłata celna wynosi zero;

b)

jest większa niż 10 %, ale nie większa niż 40 % ceny progowej, dodatkowa opłata celna wynosi 30 % kwoty przekraczającej 10 %;

c)

jest większa niż 40 %, ale nie większa niż 60 % ceny progowej, dodatkowa opłata celna wynosi 50 % kwoty przekraczającej 40 %, plus dodatkowa opłata celna, określona w lit. b);

d)

jest większa niż 60 %, ale nie większa niż 75 % ceny progowej, dodatkowa opłata celna wynosi 70 % kwoty przekraczającej 60 % plus dodatkowa opłata celna, określona w lit. b) i c);

e)

jest większa niż 75 % ceny progowej, dodatkowa opłata celna wynosi 90 % kwoty przekraczającej 75 %, plus dodatkowe opłaty celne, określone w lit. b), c) i d).

a)

kontraktu zakupu lub innego równoważnego dowodu;

b)

umowy ubezpieczenia;

c)

faktury;

d)

umowy transportu (gdy zachodzi taka potrzeba);

e)

świadectwa pochodzenia;

f)

w przypadku transportu morskiego – listu przewozowego.

9.5.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 119/22

(1)

Artykuł 12 rozporządzenia Komisji (WE) nr 950/2006 z dnia 28 czerwca 2006 r., ustanawiającego szczegółowe zasady przywozu i rafinacji produktów cukrowniczych w latach gospodarczych 2006/2007, 2007/2008 i 2008/2009 zgodnie z niektórymi kontyngentami taryfowymi i umowami preferencyjnymi (2), określa szczegółowe zasady ustanawiania zobowiązań dostawy przy zerowej stawce celnej produktów objętych kodem CN 1701, wyrażonych w ekwiwalencie cukru białego, w przypadku przywozów z państw, które są sygnatariuszami protokołu AKP i umowy z Indiami.

(2)

Stosowanie art. 3 i 7 protokołu AKP, art. 3 i 7 umowy z Indiami oraz art. 12 ust. 3 i art. 14 i 15 rozporządzenia (WE) nr 950/2006 spowodowało, że Komisja obliczyła zobowiązania dostawy dla każdego kraju wywozu na okres dostaw 2007/2008 na podstawie obecnie dostępnych informacji.

(3)

Należy zatem tymczasowo ustanowić zobowiązania dostawy na okres 2007/2008 zgodnie z art. 12 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 950/2006.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

9.5.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 119/24

(1)

Sprawozdawcy wyznaczeni przez państwa członkowskie zgodnie z art. 10 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 793/93 dokonali oceny informacji przedstawionych przez producentów i importerów w odniesieniu do niektórych substancji priorytetowych. Po konsultacji z tymi producentami i importerami sprawozdawcy uznali, że w celu oceny ryzyka konieczne jest zwrócenie się do producentów i importerów o przedstawienie dalszych informacji i przeprowadzenie dalszych badań.

(2)

Nie można uzyskać informacji potrzebnych do oceny rozpatrywanych substancji od byłych producentów ani importerów. Producenci i importerzy sprawdzili, że badań na zwierzętach nie można zastąpić ani ograniczyć poprzez wykorzystanie innych metod.

(3)

W związku z powyższym właściwe jest zwrócenie się do producentów i importerów substancji priorytetowych o przedstawienie dalszych informacji i przeprowadzenie dalszych badań tych substancji. Protokoły przekazane Komisji przez sprawozdawców powinny zostać wykorzystane do przeprowadzenia tych badań.

(4)

Przepisy niniejszego rozporządzenia są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na podstawie art. 15 rozporządzenia (EWG) nr 793/93,

9.5.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 119/27

(1)

Załącznik I do rozporządzenia (WE) nr 881/2002 zawiera listę osób, grup i podmiotów, których fundusze oraz zasoby ekonomiczne podlegają zamrożeniu zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

(2)

W dniu 24 kwietnia 2007 r. Komitet ds. Sankcji Rady Bezpieczeństwa ONZ postanowił zmienić listę osób, grup i podmiotów, których fundusze i zasoby ekonomiczne powinny zostać zamrożone. Powinno się zatem wprowadzić odpowiednie zmiany do załącznika I,

9.5.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 119/29

9.5.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 119/30

9.5.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 119/31

(1)

W dniu 23 października 2006 r. Rada upoważniła Komisję w imieniu Wspólnoty Europejskiej i jej państw członkowskich do prowadzenia negocjacji z Federacją Rosyjską w sprawie protokołu do Umowy o partnerstwie i współpracy ustanawiającej partnerstwo między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Federacją Rosyjską, z drugiej strony (1), w celu uwzględnienia przystąpienia Republiki Bułgarii i Rumunii do Unii Europejskiej.

(2)

Protokół powinien zostać podpisany w imieniu Wspólnoty Europejskiej i jej państw członkowskich, z zastrzeżeniem możliwości jego zawarcia w późniejszym terminie.

(3)

Protokół należy stosować tymczasowo od daty jego podpisania, w oczekiwaniu na zakończenie odpowiednich procedur wymaganych do jego formalnego zawarcia,

9.5.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 119/37

(1)

W dniu 12 listopada 2003 r. Komisja została poinformowana, iż czeski rząd przyjął uchwałę dotyczącą zakończenia restrukturyzacji czeskiego przemysłu stalowniczego – propozycja rozwiązania dla spółki Třinecké železárny, a.s. (dalej zwanej „TŽ”). W uchwale tej stwierdzono, że rząd planuje udzielić TŽ pomocy państwa w wysokości około 1,9 mld CZK (około 67 mln EUR) (2).

(2)

We wspomnianej uchwale czeski rząd wyraził zgodę na następujące transakcje:

(3)

W uchwale stwierdza się także, że obydwie transakcje mogą wejść w życie dopiero po otrzymaniu pozytywnej decyzji Urzędu Ochrony Konkurencji (ÚOHS) wydanej po konsultacji z Komisją Europejską.

(4)

W piśmie z dnia 26 listopada 2003 r. Komisja zwróciła się o przekazanie informacji dotyczących wysokości wspomnianych transakcji.

(5)

W dniu 10 grudnia 2003 r. i 7 stycznia 2004 r. odbyły się spotkania czeskiego premiera i ministra przemysłu i handlu z komisarzem ds. konkurencji. Uzgodniono, że ostatnie postanowienie powyższej uchwały będzie respektowane (patrz: pkt 3).

(6)

Dnia 20 lutego 2004 r. Komisja otrzymała opis wszystkich projektów, na realizację których czeski rząd zamierza udzielić spółce TŽ pomocy państwa. W dniu 17 marca 2004 r. odbyły się w Brukseli specjalistyczne konsultacje między wydziałami Komisji a przedstawicielami czeskich organów i wspomnianej spółki.

(7)

W dniu 29 marca i 29 kwietnia 2004 r. Komisja przesłała czeskim władzom uwagi, w których podała, że na podstawie udzielonych informacji nie można wykluczyć, że planowana cena zakupu akcji spółki INH należących do spółki TŽ przez czeski rząd mogłaby przekroczyć cenę rynkową, w wyniku czego doszłoby do udzielenia pomocy państwa wspomnianej spółce TŽ, a także podała, że pomoc państwa, dzięki której sfinansowano, by różne projekty spółki TŽ, jest prawdopodobnie niezgodna z obowiązującymi przepisami Wspólnoty dotyczącymi pomocy państwa.

(8)

W dniu 22 i 30 kwietnia 2004 r. Urząd Ochrony Konkurencji zatwierdził pomoc państwa dla spółki TŽ.

(9)

Pismem z dnia 14 grudnia 2004 r. Komisja poinformowała Republikę Czeską, że podjęła decyzję o wszczęciu postępowania w sprawie powyższych środków zgodnie z art. 88 ust. 2 Traktatu WE, i zwróciła się o przekazanie określonych informacji.

(10)

Decyzja Komisji o wszczęciu postępowania została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (3). Komisja wezwała zainteresowane strony, aby przedłożyły swoje uwagi dotyczące tych środków. Nie otrzymała żadnych uwag.

(11)

W pismach z dnia 31 stycznia 2005 r., które zostały zarejestrowane dnia 1 lutego 2005 r., Republika Czeska odpowiedziała na niektóre pytania zawarte w decyzji o wszczęciu formalnego postępowania dochodzeniowego.

(12)

Pismem z dnia 18 kwietnia 2005 r. Komisja zwróciła się o informacje dodatkowe, które zostały przekazane pismem z dnia 16 maja 2005 r., zarejestrowanym dnia 18 maja 2005 r.

(13)

Pismem z dnia 4 lipca 2005 r. Komisja zwróciła się o kopie niektórych dokumentów cytowanych przez czeskie władze; kopie te zostały przesłane pismem z dnia 21 lipca 2005 r., zarejestrowanym w dniu 25 lipca 2005 r.

(14)

W wiadomości elektronicznej z dnia 10 sierpnia 2005 r. władze czeskie poinformowały Komisję o nowych faktach.

(15)

Pismem z dnia 28 września 2005 r. Komisja zwróciła się o dalsze informacje, które zostały przedłożone podczas spotkania z czeskimi organami w dniu 29 września 2005 r., oraz pismem z dnia 18 października 2005 r., które zostało zarejestrowane dnia 19 października 2005 r.

(16)

Pismem z dnia 15 grudnia 2005 r. Komisja zwróciła się o dalsze informacje, które zostały przedłożone w piśmie z dnia 20 marca 2006 r., zarejestrowanym dnia 21 marca 2006 r. W piśmie tym czeskie władze podały, że nie wypłacą pomocy na zamykanie przedsiębiorstw, ponieważ spółka TŽ zmieniła swoją strategię handlową.

(17)

Pismem z dnia 18 lipca 2006 r. Komisja zwróciła się o dalsze informacje, które zostały przedłożone w piśmie z dnia 16 sierpnia 2006 r.

(18)

W dniu 14 kwietnia 2004 r. rząd Republiki Czeskiej przyjął uchwałę, na mocy której zapłaci spółce TŽ cenę kupna 1 250 CZK za akcję za 1 306 920 akcji spółki INH, które znajdują się w posiadaniu TŽ i które stanowią 10,54 % kapitału podstawowego spółki INH. W dniu 22 kwietnia 2004 r. ÚOHS podjął decyzję, iż ta transakcja nie stanowi pomocy państwa w rozumieniu art. 87 ust. 1 Traktatu WE. Transakcja przebiegła pod koniec tego miesiąca.

(19)

W dniu 30 kwietnia 2004 r. ÚOHS zezwolił na udzielenie pomocy państwa na rzecz spółki TŽ w postaci przekazania dłużnych papierów wartościowych o całkowitej wartości nominalnej około 576,7 mln CZK (20 mln EUR) na projekty w zakresie środowiska naturalnego, badań naukowych i rozwoju, szkolenia i zamykania przedsiębiorstw w okresie 2004–2006. Częścią powyższej kwoty było wsparcie w wysokości 44 088 300 CZK (1,5 mln EUR) na projekty edukacyjne i 4 152 500 CZK (0,14 mln EUR) na zamknięcie przedsiębiorstwa.

(20)

Spółka TŽ została sprywatyzowana w połowie lat 90., jej pełnej restrukturyzacji dokonano bez pomocy państwa.

(21)

Podstawowym przedmiotem działalności TŽ jest produkcja wyrobów hutniczych (stali) z zamkniętym cyklem produkcyjnym. Oprócz koksu, surówki i stali spółka produkuje w szczególności wyroby walcowane, tj. bloki, kęsiska płaskie, drągi stalowe, drut walcowany, stal do betonu, cienką, średnią i grubą stal profilową. Spółka TŽ jest także jedynym producentem szyn w Republice Czeskiej.

(22)

Decyzja Komisji o rozpoczęciu formalnego postępowania wyjaśniającego dotyczyła trzech środków przyjętych przez państwo na korzyść TŽ, a mianowicie kupna akcji, pomocy szkoleniowej i pomocy na zamykanie przedsiębiorstw. Pozostałe środki, na które przyznano pomoc (badania naukowe i rozwój oraz ochrona środowiska naturalnego), zostały zaopiniowane jako zgodne z odpowiednimi przepisami i nie są one przedmiotem obecnego postępowania (4). W swojej decyzji o wszczęciu postępowania Komisja wyraziła wątpliwości, czy podane trzy środki podjęte przez Republikę Czeską przed przystąpieniem nie stanowią skrytego wsparcia restrukturyzacji TŽ, co byłoby sprzeczne z Protokołem nr 2 Traktatu o przystąpieniu z 2003 r. (dalej zwanym „Protokołem nr 2”).

(23)

W związku z pomocą szkoleniową i na zamykanie przedsiębiorstw Komisja miała wątpliwości, czy pomoc państwa spełnia wszystkie wymagania odpowiednich przepisów Wspólnoty obowiązujących w okresie udzielenia pomocy (5). Dokumenty przedłożone przez Komisję w lutym i w marcu 2004 r. nie objaśniały celu i warunków tych dwóch środków stanowiących pomoc. Niejasne informacje podane w decyzjach ÚOHS uniemożliwiały sprawdzenie, czy pomoc ta została udzielona zgodnie z odpowiednimi przepisami.

(24)

W związku z kupnem akcji INH będących w posiadaniu TŽ Komisja miała wątpliwości, czy cena 1 250 CZK za akcję zapłacona przez państwo byłaby dla inwestora do przyjęcia w warunkach gospodarki rynkowej i czy nie stanowi ona pomocy na korzyść sprzedającego. W marcu 2004 r. czeska Komisja Papierów Wartościowych (KCP) zezwoliła mianowicie spółce INH na odkupienie własnych akcji notowanych na giełdzie za cenę 550 CZK. W swoim podaniu złożonym do KCP spółka INH uzasadniła proponowaną cenę specjalistyczną ekspertyzą. Komisja stwierdziła, że państwo nie wzięło pod uwagę o wiele niższej ceny zatwierdzonej przez KCP o kilka tygodni wcześniej i zgodziło się na zapłacenie ceny obliczonej przez jego własnego rzeczoznawcę – spółkę KPMG.

(25)

Także nazwa uchwały rządu Republiki Czeskiej nr 1126 przyjętej w dniu 12 listopada 2003 r., w której stwierdza się, że dotyczy ona „dokończenia restrukturyzacji przemysłu stalowniczego – projekt rozwiązań dla spółki Třinecké železárny, a.s.”, spotęgowała wątpliwości Komisji.

(26)

Komisja zdecydowała się zatem przeprowadzić dochodzenie w celu sprawdzenia, czy podane trzy środki nie stanowią skrytego wsparcia restrukturyzacji dla producenta stali TŽ i czy w związku z tym nie są one sprzeczne z Protokołem nr 2.

(27)

Czeskie organy przedłożyły Komisji odpisy wszystkich projektów TŽ dotyczących szkolenia pracowników w okresie 2004–2006, które rozpatrywał ÚOHS i na podstawie których udzielono pomocy finansowej. Dalej szczegółowo wyjaśniły one wszystkie działania w ramach szkolenia ogólnego i szczególnego i podały, w jaki sposób pomoc szkoleniowa poprawi i podniesie poziom umiejętności pracowników spółki, a więc ich zdolność wykorzystania umiejętności zawodowych w odpowiedzi na nowe wyzwania rynku.

(28)

Projekty edukacyjne, które miały być realizowane w latach 2004–2006, polegają na kompleksowym programie edukacyjnym rozdzielonym na wiele różnych kursów (rozwój osobisty, komunikacja, marketing, szkolenie w zakresie zarządzania, przeprowadzanie audytów, nowe technologie, inżynieria, jakość itd.). Całkowite, kwalifikowalne koszty tych projektów wynoszą […] (6) CZK. Całkowita pomoc wynosi 44 088 300 CZK (1,5 mln EUR).

(29)

W swoim piśmie z dnia 20 marca 2006 r. czeskie organy podały, że nie wypłacą pomocy na zamykanie przedsiębiorstw w wysokości 4 152 500 CZK (0,14 mln EUR), które mają pokryć część kosztów odstępnego dla pracowników obsługujących zamknięte piece, ponieważ spółka TŽ zmieniła swoją strategię handlową.

(30)

Czeskie władze twierdzą, że nie uwzględniając ceny 550 CZK zatwierdzonej przez KCP, a następnie uzgadniając cenę ze sprzedającym – TŽ – tylko na podstawie zamówionej przez nich ekspertyzy rzeczoznawcy (ekspertyza KPMG) postępowały jako inwestor w warunkach gospodarki rynkowej. Na poparcie tego twierdzenia władze czeskie przedłożyły kilka argumentów, m.in. następujące.

(31)

Po pierwsze, oświadczają one, że inwestor w warunkach gospodarki rynkowej jest świadomy tego, że w interesie spółki (w tym przypadku INH) przy kupnie własnych akcji jest zapłacenie jak najniższej ceny. Dlatego podczas negocjacji o cenie akcji ze sprzedającym racjonalny inwestor uważa, że cena zaproponowana w ramach oferty odkupienia nie stanowi ceny rynkowej.

(32)

Po drugie, czeskie władze twierdzą, że z faktu, że cena zaproponowana przez INH była umotywowana ekspertyzą rzeczoznawcy i zatwierdzona przez KCP, nie można wnioskować, że przedstawiała wartość rynkową akcji:

(33)

Po trzecie, oprócz ostatniego spostrzeżenia czeskie władze stwierdzają, że zanim KCP udzieliła w końcu w marcu 2004 r. zgody, już wcześniej odmówiła przyjęcia jednego wniosku INH i jednego wniosku LNM (akcjonariusz większościowy INH). W obu przypadkach bowiem ekspertyza rzeczoznawcy, która stanowiła podstawę proponowanej ceny, wykazywała istotne niedociągnięcia, jeżeli chodzi o wymogi ekspertyzy rzeczoznawcy przewidziane prawem. Później spółka INH złożyła nowy wniosek na podstawie specjalistycznej oceny, spełniający wszystkie wymogi prawne. KCP nie miała już powodu do odmowy przyjęcia tego ostatniego wniosku, wobec tego go zatwierdziła. Według czeskich władz inwestor w warunkach gospodarki rynkowej zinterpretowałby wcześniejsze dwukrotne odrzucenie wniosku przez KCP jako potwierdzenie domniemania, że spółki INH i LNM próbowały za pośrednictwem tych niedociągnięć stwierdzonych w ekspertyzie KCP obniżyć cenę przedsiębiorstwa, aby akcje, które zamierzały odkupić, zapłaciły jak najniższą cenę.

(34)

Po czwarte, władze czeskie stwierdzają, że inwestor w warunkach gospodarki rynkowej będzie uważał cenę 550 CZK za zaniżoną w stosunku do stanu faktycznego oraz że odpowiada ona zbyt niskiemu wskaźnikowi bonitetu (P/E). Ten indeks jest wynikiem ilorazu ceny za akcję i zysku netto na akcję. Na podstawie zysku netto spółki INH za 2003 r., który można było oszacować na początku 2004 r., kiedy transakcja została wykonana, indeks P/E wynosił 1,25 przy cenie za akcję 550 CZK. Cena za akcję równa 1 250 CZK daje indeks P/E równy 2,8; wartość ta jest zbliżona do dolnej granicy indeksu P/E, który można obserwować u producentów stali notowanych na giełdzie. Innymi słowy cena obliczona przez rzeczoznawcę spółki INH odpowiadała bardzo niskiej wycenie spółki, niezgodnej z oceną przedsiębiorstw działających w danym okresie w branży stalowniczej przez rynki finansowe.

(35)

Na zakończenie czeskie władze stwierdzają, że publiczna oferta spółki INH dotycząca odkupienia należących do niej akcji za cenę 550 CZK nie została w znacznej mierze przyjęta. Większość wymienionych inwestorów zdecydowała się nie sprzedawać swych akcji za tę cenę. Kilku z nich nawet złożyło zażalenia dotyczące rzekomego naruszania ich praw.

(36)

Protokół nr 2 umożliwia udzielenie pomocy państwa na restrukturalizację czeskiego przemysłu stalowniczego w związku z jego restrukturalizacją w latach 1997–2003 maksymalnie w wysokości 14 147 mln CZK (453 mln EUR). Protokół łączy udzielenie pomocy państwa z kilkoma warunkami, m.in. z odnowieniem zdolności działania i ze zobowiązaniem do obniżenia wydajności.

(37)

Punkt 1 Protokołu nr 2 stanowi, że „nie naruszając postanowień art. 87 i 88 Traktatu WE, pomoc państwa udzieloną przez Republikę Czeską dla celów restrukturyzacji na rzecz określonych części czeskiego hutnictwa w latach 1997–2003 uznaje się za zgodną ze wspólnym rynkiem”, jeżeli zostały m.in. spełnione warunki określone w podanym protokole.

(38)

Punkt 3 Protokołu nr 2 określa, że „wyłącznie spółki wymienione w załączniku 1 (dalej jako „spółki objęte pomocą”) kwalifikują się do otrzymania pomocy państwa w ramach programu restrukturyzacji czeskiego hutnictwa żelaza i stali”. TŽ w załączniku 1 nie są wymienione.

(39)

Ostatnie zdanie pkt 6 Protokołu nr 2 zabrania udzielania czeskiemu przemysłowi stalowniczemu wszelkiej innej pomocy dla celów restrukturyzacji. W tym celu pkt 20 daje Komisji prawo do podejmowania „odpowiednich środków, na mocy których każda spółka będzie zobowiązana do zwrotu pomocy otrzymanej z naruszeniem warunków ustanowionych w niniejszym protokole”, w przypadku gdy proces monitorowania restrukturyzacji wykaże naruszenie warunków poprzez udzielenie „dodatkowej niezgodnej pomocy państwa na rzecz hutnictwa i spółek objętych pomocą w szczególności”.

(40)

Okres przejściowy dla udzielania pomocy na restrukturalizację czeskiemu przemysłowi stalowniczemu zgodnie z Układem o stowarzyszeniu został przedłużony przez Radę do 31 grudnia 2006 r. To postanowienie uznano w Protokole nr 2. Aby było możliwe spełnienie tego celu, protokół dotyczy okresu przed przystąpieniem i po nim. Dokładniej mówiąc, układ zezwolił na ograniczoną kwotę wparcia na restrukturalizację na lata 1997–2003, a zakazało jakąkolwiek inną pomoc dla celów restrukturyzacji czeskiemu przemysłowi stalowniczemu w latach 1997–2006. Pod tym względem wyraźnie różni się od innych postanowień Traktatu o przystąpieniu z 2003 r., np. od tymczasowego mechanizmu ustanowionego w załączniku IV („istniejąca pomoc”), które dotyczy tylko pomocy państwa udzielonej przed przystąpieniem, jeżeli jest „nadal ważna” po dacie przystąpienia. Na Protokół nr 2 nie można więc patrzeć jako na lex specialis, które w zakresie, którego dotyczy, zastępuje jakiekolwiek inne postanowienie wspomnianego Traktatu o przystąpieniu.

(41)

W wyniku tego, aczkolwiek art. 87 i 88 Traktatu WE zazwyczaj nie dotyczyłyby pomocy udzielonej przed przystąpieniem, które nie ma zastosowania po przystąpieniu, postanowienia Protokołu nr 2 rozszerzają kontrolę pomocy państwa zgodnie z Traktatem WE na wszelką pomoc udzieloną przed przystąpieniem w celu restrukturyzacji czeskiego przemysłu stalowniczego w latach 1997–2006.

(42)

Protokół nr 2 nie odnosi się do innych środków pomocy państwa udzielonej czeskiemu przemysłowi stalowniczemu dla specjalnych celów, które można określić za zgodne z innych powodów, np. do pomocy na rzecz badań naukowych i rozwoju, pomocy na ochronę środowiska naturalnego, szkolenie, zamykanie przedsiębiorstw itd. Te środki pomocy nie należą do zakresu art. 87 i 88, o ile zostały udzielone przed przystąpieniem, a po przystąpieniu nie są ważne. W każdym razie protokół nie ogranicza możliwości udzielania czeskim spółkom stalowniczym innego rodzaju pomocy zgodnej z prawem Wspólnoty. Oczywiście nie ogranicza możliwości przyjmowania środków, które nie są kwalifikowane jako pomoc, na przykład wkładu kapitałowego zgodnego z zasadami prywatnych inwestycji w warunkach gospodarki rynkowej. Z drugiej strony środki, które dotyczą czeskich spółek stalowniczych, stanowiące pomoc finansową, której nie można uważać za zgodną ze wspólnym rynkiem ze względu na inne przepisy, są uważane za pomoc na restrukturyzację – ze względu na uzupełniający charakter tej kwalifikacji – lub w każdym razie za pomoc związaną z restrukturalizacją czeskiego stalownictwa, a więc dotyczy ich Protokół nr 2.

(43)

Komisja może więc zgodnie ze swoją normalną praktyką i z pkt 20 Protokołu nr 2 ocenić środki w drodze formalnego postępowania wyjaśniającego, o którym mowa w art. 88 ust. 2 Traktatu WE, w przypadku gdy ma wątpliwości, czy czeskie władze udzieliły spółkom stalowniczym pomocy niezgodnej ze wspólnym rynkiem z innego powodu, niż restrukturalizacja, i czy Republika Czeska przestrzega Protokołu nr 2. Zastosowane zostanie także rozporządzenie Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. określające przepisy wykonawcze dotyczące art. 93 (7).

(44)

Subwencje na szkolenie na rzecz TŽ stanowią pomoc państwa w rozumieniu art. 87 ust. 1 Traktatu WE. Są finansowane przez państwo lub ze środków państwowych. Te dodatkowe środki finansowe mogą naruszyć konkurencję gospodarczą we Wspólnocie, przez to, że dają TŽ przewagę nad konkurencją, która nie otrzymuje pomocy. Ponadto handel między państwami członkowskimi w branży stalownictwa, w którym TŽ jest istotnym graczem, jest znaczny, więc pomoc zakłóci prawdopodobnie handel między państwami członkowskimi.

(45)

Czeskie organy nie wypłacą TŽ pomocy na zamknięcie przedsiębiorstwa, które obejmuje część odstępnego dla pracowników zamkniętego pieca, ponieważ spółka TŽ zmieniła swoją strategię handlową. Spółka nie otrzyma więc dotacji w wysokości 4 152 500 CZK (0,146 mln EUR), która została jej obiecana zgodnie z warunkami. Ten środek czeskich organów jest więc bezprzedmiotowy.

(46)

Komisja oceni w kolejności, w jakiej pojawiają się w poprzednim rozdziale „Uwagi Republiki Czeskiej”, fakty przedłożone przez czeskie władze w celu udowodnienia ich twierdzenia, że postępowały jak inwestor w warunkach gospodarki rynkowej (8), ponieważ w negocjacjach ze sprzedającym nie uwzględniły ceny 550 CZK przedłożonej przez INH i zatwierdzonej przez KCP.

(47)

Komisja uznaje pierwsze twierdzenie czeskich organów, że w warunkach gospodarki rynkowej inwestor i sprzedający wiedzą, że interesem spółki (tj. w tym przypadku INH) przy odkupieniu własnych akcji jest zapłacić jak najniższą cenę. Dlatego podczas negocjacji o cenie akcji racjonalny inwestor i sprzedający będą ostrożnie podchodzić do zaproponowanej ceny w ramach oferty dotyczącej odkupienia. Będą ją uważać za odzwierciedlenie wartości rynkowej tylko, jeżeli cena ta będzie poparta innymi faktami. Na przykład, jeżeli oferta dotycząca kupna zostanie zakończona i spotka się z przychylnym przyjęciem inwestorów, a więc znaczna część inwestorów będzie skłonna sprzedać swoje akcje za tę cenę, to inwestor w warunkach gospodarki rynkowej zazwyczaj weźmie ją pod uwagę. W tym przypadku w czasie przeprowadzenia transakcji oferta dotycząca kupna była jednak stale otwarta, a brak było jakichkolwiek informacji wskazujących na sukces.

(48)

Jeżeli chodzi o drugie twierdzenie czeskich organów, Komisja podkreśla, że należy ocenić specyfikę tego przypadku. Po pierwsze, na giełdzie nie było ceny, którą można byłoby użyć jako jednoznacznego i niepodważalnego odnośnika do ceny rynkowej spółki (9). Aby możliwa była ocena spółki, należało określić prognozy przyszłych przepływów pieniężnych lub dywidend, a później obliczyć ich obecną wartość. Po drugie, oceniana spółka przechodziła obszerną reorganizację. Państwo sprzedało spółkę, którą do niedawna kontrolowało, dużej prywatnej grupie stalowniczej. Ta zobowiązała się spółkę modernizować i wykonać znaczące inwestycje. Ze względu na tę dramatyczną zmianę w spółce i w jej zarządzaniu nie należało traktować wyników finansowych z przeszłości za niezawodną wskazówkę dotyczącą przyszłych wyników przedsiębiorstwa. Prognozy przyszłych przepływów pieniężnych lub dywidend nie należało oprzeć na dotychczasowym prognozowanym rozwoju. Na koniec można powiedzieć, że ocena spółki była zależna od prognoz, dla których nie było można użyć żadnej niepodważalnej podstawy. Komisja zgadza się, że w tych specyficznych okolicznościach nie można z faktu, że cena zaproponowana przez INH została wsparta ekspertyzą rzeczoznawcy i zatwierdzona przez KCP, wnioskować, że stanowiła ona wartość rynkową akcji:

(49)

Komisja uznaje trzeci argument przedłożony przez czeskie organy, a mianowicie, że inwestor w warunkach gospodarki rynkowej uznałby poprzednie dwukrotne odrzucenie KCP za potwierdzenie przesłanki, że spółki INH i LNM (większościowy akcjonariusz INH, który jest motorem tej operacji, ponieważ zyskuje od INH odkupione przez tę firmę akcje) próbowały obniżyć wartość spółki INH, aby za akcje, które zamierzały odkupić, zapłacić jak najniższą cenę.

(50)

Jeżeli chodzi o czwarty argument czeskich organów, Komisja stwierdziła, że w czasie przygotowania fachowych ekspertyz zamówionych przez INH i państwo w pierwszym kwartale 2004 r. zysk INH za cały 2003 r. nie był jeszcze znany, niemniej jednak można go było oszacować na podstawie wyników za pierwszy kwartał, które już były znane. Szacunki zysku netto za cały 2003 r. podane w obu ekspertyzach są więc podobne. Indeks P/E obliczony na podstawie zysku netto przewidywanego na 2003 r. i ceny za akcję równej 550 CZK wynosi około 1,5. (Czeskie władze obliczyły, że indeks P/E wynosi 1,25 na podstawie rzeczywistego zysku, który w tym czasie nie był znany, a który był w końcu większy, aniżeli prognozowali obaj rzeczoznawcy). Druga wartość jest bardzo niska. Inwestor w warunkach gospodarki rynkowej ocenia spółkę tak nisko tylko w przypadku, jeżeli oczekuje wyjątkowo niesprzyjającego rozwoju dochodów netto w przyszłości. Komisja sprawdziła, że rzeczoznawca wynajęty przez INH rzeczywiście przewiduje, że zysk netto osiągnięty w 2003 r. jest wyjątkowy i zakłada, że zyski w przyszłych latach obniżą się o dwie trzecie. Innymi słowy rzeczoznawca zakłada, że w następnych latach po 2003 r. nastąpi niemal zupełny powrót do poziomu zysku z 2002 r. (0,9 mld CZK), kiedy spółka INH była źle zarządzana i niedoinwestowana w wyniku tego, że jej właścicielem było państwo. Rzeczoznawca przewiduje mały wzrost obrotów i niewielkie zmniejszenie kosztów. Komisja stwierdziła, że specjalistyczna ocena wyraźnie nie wyjaśnia, dlaczego spółka LNM, która przejęła kontrolę nad INH na początku 2003 r., nie byłaby w stanie restrukturyzować przedsiębiorstwa, obniżyć kosztów eksploatacyjnych i kosztów na wejścia, rozwinąć bardziej zyskowną produkcję i stosunki handlowe. W porównaniu z tym cena 1 250 CZK obliczona przez rzeczoznawcę wynajętego przez państwo, spółkę KPMG, daje indeks P/E 3–3,5. To znaczy na dolnej granicy zakresu indeksu P/E, który można było w tym czasie obserwować na rynkach finansowych dla wyrobów stalowych. W tym niskim indeksie odbija się ostrożna prognoza rozwoju zysku. KPMG przewiduje więc (ograniczony) spadek zysku po 2003 r. KPMG dlatego uznaje, tak samo jako fachowy rzeczoznawca wynajęty przez INH, że sytuacja na rynku stali w 2003 r. jest dobra, a jej charakter jest cykliczny. KPMG także jednak przewiduje, że pod kontrolą LNM kontynuowana będzie restrukturalizacja eksploatacyjna byłej spółki państwowej, że w wyniku integracji z dużą grupą stalowniczą zostaną znalezione tańsze źródła wejść, a produkcja przeorientuje się na wyroby o wyższej wartości dodanej. Na koniec Komisja zgadza się, że inwestor w warunkach gospodarki rynkowej uważałby cenę 550 CZK za zaniżoną, ponieważ odpowiada wyjątkowo niskiemu indeksowi P/E, czego nie można w przekonujący sposób uzasadnić ze względu na wzrost wydajności finansowej spółki przewidywany po jej prywatyzacji i w związku z inwestycjami i programem restrukturyzacyjnym rozpoczętym przez jej nowego prywatnego akcjonariusza.

(51)

Komisja doszła do wniosku, że kombinacja czterech poprzednich czynników umożliwia wyjaśnienie, dlaczego w czasie dokonanego przez państwo zakupu inwestor w warunkach gospodarki rynkowej nie mógł brać poważnie pod uwagę ceny 550 CZK zaproponowanej przez INH i zatwierdzonej przez KCP oraz dlaczego nie mógł przedstawić w czasie negocjacji takich argumentów, które zmusiłyby sprzedającego do obniżenia ceny. Ponieważ nie istniała żadna inna dostępna cena referencyjna, inwestor w warunkach gospodarki rynkowej negocjowałby ze sprzedającym na podstawie ceny obliczonej przez jego rzeczoznawcę (10). Ponieważ cena zapłacona przez czeski rząd mieści się w zakresie cenowym obliczonym przez KPMG, omawiane środki państwowe zostały zainwestowane w sposób dopuszczalny dla inwestora w warunkach gospodarki rynkowej. Komisja jest więc zdania, że kupno akcji nie przedstawia pomocy państwa w rozumieniu art. 87 ust. 1. Komisja pragnie podkreślić, że niniejszy wniosek wypływa ze szczególnych okoliczności tego przypadku.

(52)

Wreszcie jeżeli chodzi o piąty argument przedłożony przez czeskie władze, a mianowicie, że oferta publiczna spółki INH dotycząca odkupienia akcji za cenę 550 CZK pozostała w dużym stopniu bez odpowiedzi, Komisja uznaje, że w czasie analizowanej transakcji nie wyszło to jeszcze na jaw, i stwierdza w związku z tym, że fakt ten nie może stanowić wytłumaczenia, dlaczego państwo nie wzięło pod uwagę proponowanej ceny.

(53)

Jak wyjaśniono w motywie 42 i 43 uzasadnienia, Komisja musi ocenić zgodność środka ocenianego jako pomoc państwa z obowiązującymi rozporządzeniami, aby zagwarantować, że nie stanowi on pomocy na rzecz restrukturyzacji, która jest zabroniona na mocy Protokołu nr 2.

(54)

Pomoc szkoleniową ocenia się na podstawie rozporządzenia Komisji (WE) nr 68/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE do pomocy szkoleniowej (11).

(55)

Różnicę między szkoleniem szczególnym i szkoleniem ogólnym określa art. 2 wymienionego rozporządzenia. Szkolenie szczególne jest w art. 2 lit. d) wymienionego rozporządzenia definiowane jako szkolenie obejmujące dokształcanie zasadniczo i bezpośrednio przydatne do obecnej lub przyszłej pozycji pracownika w firmie, której udzielana jest pomoc, i zapewniające mu kwalifikacje, których nie będzie on mógł wykorzystać lub też będzie mógł wykorzystać w ograniczonym stopniu w innych firmach lub na innych polach działalności zawodowej.

(56)

Szkolenie ogólne jest w art. 2 lit. e) rozporządzenia (WE) nr 68/2001 definiowane jako szkolenie obejmujące dokształcanie nieprzydatne wcale lub przydatne w małym stopniu do obecnej lub przyszłej sytuacji pracownika w firmie, której udzielana jest pomoc. Szkolenie to zapewni mu jednak kwalifikacje, które w wielkiej mierze będzie on mógł wykorzystać w innych firmach lub na innych polach działalności zawodowej, co znacznie zwiększy szanse zatrudnienia tak wyszkolonego pracownika.

(57)

Republika Czeska udzieliła szczegółowych informacji o proponowanych kursach szkoleniowych. Na podstawie tych informacji Komisja stwierdziła, że różnica między szkoleniem ogólnym a szczególnym stosowana przez Republikę Czeską jest zgodna z art. 2 rozporządzenia (WE) nr 68/2001. Kursy kwalifikowane jako szkolenia ogólne dotyczą więc takich kwalifikacji, jak zarządzanie, rozwój osobisty, umiejętności komunikacyjne, marketingowe i audytorskie, które w znacznym zakresie mogą być wykorzystane w innych firmach lub gałęziach zatrudnienia. Na tej samej podstawie kursy, które dotyczą w szczególności wyrobów, nowych technologii, inżynierii, projektów technicznych, zarządzania środowiskiem naturalnym, ulepszania jakości, a więc o ograniczonym zakresie zastosowania, były kwalifikowane jako szkolenie szczególne zgodnie z art. 2 lit. d) podanego rozporządzenia. Zgodnie z informacjami przedłożonymi przez Komisję pomoc szkoleniowa była niezbędna w celu osiągnięcia określonych celów.

(58)

Artykuł 4 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 68/2001 definiuje kwalifikowalne koszty na projekt edukacyjny i wymaga, aby informacje o kosztach były przejrzyste i rozpisane na poszczególne pozycje. Republika Czeska udzieliła Komisji potrzebnych informacji o kosztach dotyczących projektów, rozpisanych na poszczególne pozycje, tak aby było możliwe utożsamienie tych kosztów z kosztami podanymi w art. 4 ust. 7 podanego rozporządzenia. Stwierdzono, że te informacje są zgodne z wymaganiami art. 4 ust. 7 podanego rozporządzenia.

(59)

Dalej stwierdzono, że intensywność pomocy udzielonej przez Republikę Czeską jest zgodna z maksymalną intensywnością pomocy dozwoloną zgodnie z art. 4 ust. 2 i 3 rozporządzenia (WE) nr 68/2001. Intensywność proponowanej pomocy odpowiada więc zakresowi dozwolonemu zgodnie z rozporządzeniem dla szkolenia szczególnego lub ogólnego w przypadku dużego przedsiębiorstwa z sektora kwalifikującego się do pomocy regionalnej zgodnie z art. 87 ust. 3 lit. a) Traktatu WE.

(60)

Można zatem stwierdzić, że pomoc jest zgodna z wymogami określonymi w rozporządzeniu (WE) nr 68/2001.

(61)

Komisja doszła do wniosku, że pomoc na szkolenia w wysokości 44 088 300 CZK (1,55 mln EUR) na rzecz spółki TŽ jest zgodna z rozporządzeniem (WE) nr 68/2001.

(62)

Pomoc na zamykanie przedsiębiorstw w wysokości 4 152 500 CZK (0,14 mln EUR) nie zostanie wypłacona spółce TŽ, ponieważ zmieniła ona swój plan gospodarczy.

(63)

Kupno akcji INH będących w posiadaniu TŽ nie stanowi pomocy państwa.

(64)

Trzy wymienione wyżej środki nie stanowią więc skrytej pomocy na rzecz restrukturyzacji TŽ, które byłyby sprzeczne z Protokołem nr 2,

9.5.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 119/45

(1)

Artykuł 157 Traktatu powierza Wspólnocie i państwom członkowskim zadanie zapewnienia warunków niezbędnych dla konkurencyjności przemysłu Wspólnoty. Artykuł 151 stanowi, że Wspólnota przyczynia się do rozkwitu kultur państw członkowskich, w poszanowaniu ich różnorodności narodowej i regionalnej, równocześnie podkreślając znaczenie wspólnego dziedzictwa kulturowego.

(2)

W komunikacie zatytułowanym „i2010 – Europejskie społeczeństwo informacyjne na rzecz wzrostu i zatrudnienia” (1) Komisja zapowiedziała wzorcową inicjatywę dotyczącą bibliotek cyfrowych.

(3)

Komunikat Komisji zatytułowany „i2010: Biblioteki cyfrowe” (2) dał początek inicjatywie dotyczącej bibliotek cyfrowych, na którą składają się działania w obszarach digitalizacji, udostępnienia w Internecie oraz ochrony zasobów cyfrowych obejmujących dorobek kulturowy i informacje naukowe.

(4)

Zalecenie Komisji 2006/585/WE z dnia 24 sierpnia 2006 r. w sprawie digitalizacji i udostępnienia w Internecie dorobku kulturowego oraz w sprawie ochrony zasobów cyfrowych (3) (zwane dalej „zaleceniem Komisji”) nawołuje państwa członkowskie do podjęcia działań w celu poprawy polityki w przedmiotowych obszarach.

(5)

W konkluzjach Rady z dnia 13 listopada 2006 r. w sprawie digitalizacji i udostępniania w Internecie dorobku kulturowego oraz w sprawie ochrony zasobów cyfrowych (4) (zwane dalej „konkluzjami Rady”) zachęca się Komisję do działań mających na celu lepszą koordynację polityki w wymienionych obszarach, w szczególności poprzez stworzenie grupy złożonej z ekspertów wyznaczonych przez państwa członkowskie.

(6)

Aby osiągnąć wymienione wyżej cele Komisja musi odwołać się do wiedzy fachowej specjalistów z państw członkowskich zebranych w grupie doradczej.

(7)

Grupa powinna wnieść wkład w monitorowanie postępów i ocenę skutków wdrażania zalecenia Komisji i konkluzji Rady. Powinna także wspierać koordynację na szczeblu europejskim oraz wymianę informacji i sprawdzonych rozwiązań w zakresie polityki państw członkowskich w dziedzinie digitalizacji i udostępniania w Internecie dorobku kulturowego oraz w sprawie ochrony zasobów cyfrowych.

(8)

W związku z powyższym konieczne jest ustanowienie grupy wyznaczonych przez państwa członkowskie ekspertów w dziedzinie digitalizacji i ochrony zasobów cyfrowych oraz zdefiniowanie jej zadań i struktury.

(9)

W skład grupy powinni wejść przedstawiciele państw członkowskich posiadający kompetencje w omawianej dziedzinie. Celem zapewnienia skutecznej współpracy na szczeblu europejskim Komisja powinna mieć możliwość zapraszania obserwatorów, w szczególności reprezentujących inne państwa europejskie oraz organizacje międzynarodowe, a także ekspertów posiadających szczególne kompetencje w dziedzinie znajdującej się na porządku obrad grupy.

(10)

Bez uszczerbku dla przepisów Komisji dotyczących bezpieczeństwa, zapisanych w załączniku do decyzji Komisji 2001/844/WE, EWWiS, Euratom (5), należy określić zasady dotyczące ujawniania informacji przez członków grupy.

(11)

Dane osobowe członków grupy ekspertów powinny być przetwarzane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (6).

(12)

Należy ustalić okres stosowania niniejszej decyzji. W odpowiednim czasie Komisja rozważy celowość przedłużenia tego okresu,

a)

monitorowanie postępów i ocena skutków wdrażania zalecenia Komisji z dnia 24 sierpnia 2006 r. w sprawie digitalizacji i udostępnienia w Internecie dorobku kulturowego oraz w sprawie ochrony zasobów cyfrowych i konkluzji Rady z dnia 13 listopada 2006 r. w sprawie digitalizacji i udostępniania w Internecie dorobku kulturowego oraz w sprawie ochrony zasobów cyfrowych;

b)

stworzenie na szczeblu europejskim forum współpracy pomiędzy organami państw członkowskich i Komisją oraz platformy wymiany informacji i sprawdzonych rozwiązań z zakresu polityki i strategii poszczególnych państw członkowskich w dziedzinie digitalizacji i udostępnienia w Internecie dorobku kulturowego oraz ochrony zasobów cyfrowych.

9.5.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 119/48

(1)

Zgodnie z dyrektywą 2002/55/WE Komisja może na określonych warunkach zwolnić państwo członkowskie z ustanowionych w wymienionej dyrektywie zobowiązań dotyczących obrotu materiałem siewnym warzyw.

(2)

Zjednoczone Królestwo złożyło wniosek o zwolnienie z zobowiązań w odniesieniu do niektórych gatunków i podgatunków.

(3)

Jako że nasiona tych gatunków i podgatunków nie są zazwyczaj reprodukowane w Zjednoczonym Królestwie, a reprodukowanie dotyczy zazwyczaj wyłącznie materiału rozmnożeniowego i nasadzeniowego innego niż nasiona, należy zwolnić Zjednoczone Królestwo z niektórych zobowiązań na mocy dyrektywy 2002/55/WE w odniesieniu do przedmiotowych gatunków i podgatunków.

(4)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Nasion i Materiału Rozmnożeniowego dla Rolnictwa, Ogrodnictwa i Leśnictwa,

9.5.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 119/49

(1)

Tolylfluanid jest substancją czynną, włączoną do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG na mocy dyrektywy Komisji 2006/6/WE (2).

(2)

W dniu 23 lutego 2007 r. Niemcy poinformowały Komisję o odkrytym niedawno fakcie, że tolylfluanid może mieć nieoczekiwany wpływ na wodę pitną. Otóż stosowanie środka ochrony roślin o nazwie „Euparen M WG”, zawierającego tolylfluanid, prowadzi do wytworzenia się metabolitu tolylfluanidu, mianowicie dimetylosulfamidu, który może znaleźć się w glebie, wodach gruntowych i wodach powierzchniowych. W toku standardowego uzdatniania wody do picia (ozonowanie) metabolit ten przekształca się w nitrozoaminę (NDMA), która jest szkodliwa dla zdrowia.

(3)

Inne substancje czynne o podobnej do tolylfluanidu strukturze cząsteczkowej mogą przechodzić ten sam proces rozkładu.

(4)

Nitrozoaminy są substancjami, w których przypadku podejrzewa się lub potwierdzono wpływ genotoksyczny i rakotwórczy, w związku z czym należy unikać ich obecności w wodzie pitnej.

(5)

Artykuł 11 ust. 1 dyrektywy 91/414/EWG stanowi, że jeśli państwo członkowskie ma uzasadnione powody do przypuszczeń, że środek, który został dopuszczony do obrotu lub który to państwo jest zobowiązane dopuścić na mocy art. 10, stwarza zagrożenie dla zdrowia ludzi i zwierząt lub dla środowiska, może ono tymczasowo ograniczyć stosowanie i/lub sprzedaż tego środka lub zakazać jego stosowania i/lub sprzedaży na swoim terytorium. Państwo członkowskie niezwłocznie powiadamia o tym Komisję oraz inne państwa członkowskie, a także uzasadnia swoją decyzję.

(6)

Zgodnie z otrzymanymi informacjami Republika Czeska, Niemcy, Irlandia, Hiszpania, Włochy, Luksemburg, Austria, Polska, Szwecja i Zjednoczone Królestwo zawiesiły już stosowanie na wolnym powietrzu produktów zawierających tolylfluanid.

(7)

Artykuł 11 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG stanowi, że decyzję w tej sprawie podejmuje się na szczeblu Wspólnoty. W tym przypadku konieczne jest pilne podjęcie działań dla zagwarantowania, że stosowanie środków ochrony roślin zawierających tolylfluanid nie spowoduje skażenia wody pitnej. Problem nie ogranicza się do jednego państwa członkowskiego, ponieważ skutki skażenia wód gruntowych lub wody pitnej mogą rozprzestrzeniać się przez granice państwowe. Jak stwierdzono w motywie dziewiątym dyrektywy 91/414/EWG, jej celem jest wysoki poziom ochrony zdrowia, wód gruntowych i środowiska. W piątym motywie tej samej dyrektywy jest mowa o tym, że jej celem jest również zapobieganie istnieniu niepotrzebnych barier w handlu. Jednostronne środki wprowadzane przez państwa członkowskie mogą prowadzić do różnic w poziomach ochrony, a także utrudniać handel środkami ochrony roślin. W związku z tym konieczne jest przyjęcie środków na szczeblu Wspólnoty.

(8)

W tym przypadku umieszczanie ostrzeżeń na etykiecie nie jest wystarczającym środkiem ochrony zdrowia człowieka.

(9)

Należy zgromadzić dodatkowe informacje, które umożliwią Komisji, w razie potrzeby, przegląd dyrektywy 91/414/EWG w odniesieniu do tolylfluanidu. Należy również zbadać, czy możliwe jest pojawienie się tych samych problemów w przypadku innych substancji, poddawanych obecnie ocenie lub już ocenionych na szczeblu Wspólnoty. W związku z tym każde państwo członkowskie wyznaczone na sprawozdawcę na potrzeby oceny danej substancji czynnej na mocy dyrektywy 91/414/EWG powinno bezzwłocznie zbadać, czy stosowanie produktów ochrony roślin zawierających tę substancję może doprowadzić do podobnych problemów.

(10)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

a)

działania wypłukującego tej substancji czynnej oraz

b)

warunków, w których można wykluczyć tworzenie się nitrozoamin.