24.4.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 106/1

(1)

W dniu 22 stycznia 2001 r. rozporządzeniem (WE) nr 132/2001 (2) Rada nałożyła ostateczne cło antydumpingowe („istniejące środki”) w wysokości 33,25 EUR za tonę na przywóz azotanu amonu („AA”) objętego kodami CN 3102 30 90 i 3102 40 90 pochodzącego między innymi z Ukrainy. Dochodzenie, które doprowadziło do wprowadzenia wspomnianych środków, będzie odtąd zwane „dochodzeniem pierwotnym”.

(2)

W dniu 17 maja 2004 r. w następstwie częściowego przeglądu okresowego Rada rozporządzeniem (WE) nr 993/2004 (3) zwolniła z cła antydumpingowego nałożonego na mocy rozporządzenia (WE) nr 132/2001 przywóz produktu objętego postępowaniem, wytwarzanego przez przedsiębiorstwa, których zobowiązania zostałyby przyjęte przez Komisję. Na mocy rozporządzenia Komisji (WE) nr 1001/2004 (4) zobowiązania zostały przyjęte na okres do dnia 20 maja 2005 r. Celem tych zobowiązań było uwzględnienie niektórych konsekwencji wynikających z rozszerzenia Unii Europejskiej do 25 państw członkowskich.

(3)

Rozporządzeniem (WE) nr 945/2005 w następstwie przeglądu okresowego, którego zakres ograniczony był do definicji produktu objętego postępowaniem, Rada zdecydowała, że należy doprecyzować definicję produktu objętego postępowaniem oraz, że obowiązujące środki powinny mieć zastosowanie do produktu objętego postępowaniem zawartego w innych nawozach, w zależności od zawartości azotanu amonu oraz innych substancji śladowych lub składników odżywczych.

(4)

Dnia 25 października 2005 r., w następstwie opublikowania zawiadomienia o zbliżającym się wygaśnięciu środków w dniu 5 maja 2005 r. (5), złożono wniosek o dokonanie przeglądu wygaśnięcia na mocy art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Wniosek został złożony przez Europejskie Stowarzyszenie Producentów Nawozów (EFMA) („wnioskodawca”) w imieniu producentów reprezentujących znaczącą część, w tym przypadku powyżej 50 %, ogólnej produkcji wspólnotowej azotanu amonu.

(5)

Wnioskodawca stwierdził i dostarczył dowody prima facie na to, że istnieje prawdopodobieństwo kontynuacji i ponownego wystąpienia dumpingu oraz szkody dla przemysłu wspólnotowego w związku z przywozem azotanu amonu pochodzącego z Ukrainy („kraj, którego dotyczy postępowanie”).

(6)

Ustaliwszy, po konsultacji z Komitetem Doradczym, że istnieją wystarczające dowody do wszczęcia przeglądu wygaśnięcia, Komisja ogłosiła w dniu 25 stycznia 2006 r., na mocy zawiadomienia opublikowanego w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (6), wszczęcie przeglądu wygaśnięcia zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(7)

Dochodzenie w sprawie kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu dotyczyło okresu od dnia 1 stycznia do 31 grudnia 2005 r. („okres objęty dochodzeniem przeglądowym” lub „ODP”). Badanie tendencji mających znaczenie dla oceny prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia szkody obejmowało okres od 2002 r. do końca okresu objętego dochodzeniem przeglądowym („okres badany”).

(8)

Komisja oficjalnie powiadomiła producentów eksportujących, importerów, zainteresowanych użytkowników i ich stowarzyszenia, przedstawicieli kraju wywozu, wnioskodawcę oraz producentów wspólnotowych o wszczęciu przeglądu wygaśnięcia. Zainteresowane strony otrzymały możliwość przedstawienia swoich poglądów na piśmie i zwrócenia się z prośbą o możliwość ustnego wyjaśnienia w terminie ustalonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania.

(9)

Przesłuchano wszystkie zainteresowane strony, które wystąpiły z takim wnioskiem i udowodniły, że istnieją szczególne powody, dla których powinny być przesłuchane.

(10)

Z uwagi na dużą liczbę producentów wspólnotowych i importerów we Wspólnocie uznano za właściwe, zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego, zbadanie, czy należy zastosować kontrolę wyrywkową. Aby umożliwić Komisji podjęcie decyzji o konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej, a jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby umożliwić dobór próby, wyżej wymienione strony zostały poproszone, zgodnie z art. 17 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, o zgłoszenie się do Komisji w ciągu 15 dni od wszczęcia dochodzenia i dostarczenie informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu.

(11)

Po zbadaniu przedłożonych informacji i mając na uwadze dziesięciu producentów wspólnotowych, którzy wyrazili chęć współpracy, podjęto decyzję o konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej w odniesieniu do producentów wspólnotowych. Tylko jeden importer dostarczył informacji określonej w zawiadomieniu o wszczęciu oraz wyraził swą gotowość dalszej współpracy ze służbami Komisji. Jednak siedziba tego importera znajdowała się poza Wspólnotą, a sam importer nie dokonywał przywozu produktu objętego postępowaniem na rynek wspólnotowy w ODP. W związku z powyższym postanowiono, iż kontrola wyrywkowa nie jest konieczna w odniesieniu do importerów.

(12)

Dziesięciu producentów wspólnotowych wypełniło formularz dotyczący kontroli wyrywkowej w określonym terminie i oficjalnie zgodziło się na dalszą współpracę podczas dochodzenia. W odniesieniu do tych dziesięciu producentów wspólnotowych Komisja, zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego, dokonała wyboru próby, przyjmując za kryterium największą reprezentatywną wielkość produkcji i sprzedaży azotanu amonu we Wspólnocie, która może zostać objęta dochodzeniem w określonym czasie. Czterech objętych próbą producentów wspólnotowych stanowiło 76 % łącznej wspólnotowej produkcji, zgodnie z definicją przedstawioną w motywie 51 w ODP, podczas gdy dziesięciu wyżej wymienionych producentów wspólnotowych reprezentowało 70 % łącznej produkcji wspólnotowej w ODP.

(13)

Zgodnie z art. 17 ust. 2 rozporządzenia podstawowego przeprowadzono konsultacje z zainteresowanymi stronami w sprawie wybranej próby i nie wniosły one sprzeciwu.

(14)

Komisja przesłała kwestionariusze do czterech objętych próbą producentów wspólnotowych oraz do wszystkich producentów eksportujących.

(15)

Otrzymano odpowiedzi na kwestionariusz od czterech objętych próbą producentów wspólnotowych i trzech producentów, z których dwóch było producentami eksportującymi w krajach, których dotyczy postępowanie, a także od jednego powiązanego przedsiębiorstwa handlowego.

(16)

Ponadto jeden producent w kraju analogicznym przedłożył pełną odpowiedź na kwestionariusz.

(17)

Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszelkie informacje uznane za niezbędne do celów ustalenia prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia dumpingu i szkody oraz określenia interesu Wspólnoty. Wizyty weryfikacyjne odbyły się na terenie następujących przedsiębiorstw:

(18)

Produktem objętym postępowaniem są stałe nawozy z zawartością azotanu amonu przekraczającą 80 % masy, pochodzące z Ukrainy, objęte kodami CN 3102 30 90, 3102 40 90, ex 3102 29 00, ex 3102 60 00, ex 3102 90 00, ex 3105 10 00, ex 3105 20 10, ex 3105 51 00, ex 3105 59 00 i ex 3105 90 91. Azotan amonu („AA”) jest nawozem azotowym w stanie stałym, powszechnie wykorzystywanym w rolnictwie. Produkt ten, w formie bryłek lub granulek, jest wytwarzany z amoniaku i kwasu azotowego, przy czym zawartość azotu przekracza 28 % masy.

(19)

Należy zauważyć, że zakres produktu objętego postępowaniem został doprecyzowany w rozporządzeniu (WE) nr 945/2005.

(20)

Zgodnie z ustaleniami dochodzenia pierwotnego w dochodzeniu przeglądowym potwierdzono, że azotan amonu jest produktem towarowym, a jego jakość i podstawowe właściwości fizyczne są identyczne niezależnie od kraju pochodzenia. Produkt objęty postępowaniem i produkty wytwarzane i sprzedawane przez producentów eksportujących na rynek krajowy oraz do krajów trzecich, a także te wytwarzane i sprzedawane przez producentów wspólnotowych na rynku wspólnotowym oraz przez producenta w kraju analogicznym na rynku krajowym kraju analogicznego mają te same podstawowe właściwości fizyczne i chemiczne oraz zastosowania i dlatego też uznaje się je za produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(21)

Trzech ukraińskich producentów produktu objętego postępowaniem współpracowało w toku dochodzenia. Dwóch producentów współpracujących dokonywało wywozu produktu objętego postępowaniem podczas ODP. Przynajmniej jeden producent ukraiński produktu objętego postępowaniem nie współpracował w toku dochodzenia.

(22)

Porównanie danych dotyczących wywozu do Wspólnoty, dostarczonych przez producentów eksportujących, z danymi EUROSTATU dotyczącymi całkowitej wielkości przywozu wykazało, że dwaj producenci eksportujący odpowiadali za 60 % całkowitego przywozu z Ukrainy do Wspólnoty w ODP. Można jednak było ustalić, że większa część z 40 % pozostałego przywozu produktu objętego postępowaniem została zafakturowana w grudniu 2004 r. (i w związku z tym nie została przedstawiona w sprawozdaniu przez producentów współpracujących), jednak została wprowadzona do obrotu na rynku wspólnotowym w ODP (przez co również włączona do statystyki przywozu). Wywóz zafakturowany w grudniu 2005 r. i wprowadzony do obrotu na rynek wspólnotowy w styczniu 2006 r. był nieistotny. Na tej podstawie uznano, że 85–90 % całego przywozu do Wspólnoty z Ukrainy w ODP zostało dokonane przez producentów współpracujących. Poziom współpracy producentów był zatem wysoki.

(23)

Całkowita wielkość przywozu produktu objętego postępowaniem pochodzącego z Ukrainy była niewielka, tj. poniżej 1 % w porównaniu z całym rynkiem wspólnotowym.

(24)

Ponieważ Ukraina nie była jeszcze uważana za kraj o gospodarce rynkowej w okresie składania wniosków o przegląd wygaśnięcia (7) wartość normalna w przypadku tego kraju musiała zostać ustalona na podstawie danych otrzymanych od producenta z kraju trzeciego o gospodarce rynkowej, zgodnie z art. 2 ust. 7 rozporządzenia podstawowego. W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania jako odpowiednie kraje analogiczne rozważano USA i Rumunię. Należy przypomnieć, że w dochodzeniu pierwotnym za państwo analogiczne została uznana Polska. Ponieważ Polska przystąpiła do Unii Europejskiej w maju 2004 r., państwo to nie może zostać uznane za kraj analogiczny. Wszystkie zainteresowane strony miały możliwość przedstawienia uwag dotyczących wyboru USA i Rumunii jako krajów analogicznych.

(25)

Jednak analiza przeprowadzona po opublikowaniu zawiadomienia o wszczęciu postępowania wykazała, że rynek rumuński azotanu amonu został zdominowany przez przywóz z Ukrainy i Rosji, podczas gdy producenci rumuńscy są bardziej zainteresowani wywozem i tylko nieznaczna część ich produkcji przeznaczona jest na rynek krajowy. Na tej podstawie uznano, że ze względu na omówioną powyżej strukturę rynku rumuńskiego Rumunia nie może być uznana za odpowiedni kraj analogiczny.

(26)

Tylko jeden producent współpracujący przedstawił swoje uwagi. Ten producent współpracujący zaproponował Algierię jako lepszą możliwość wyboru kraju analogicznego, mając na względzie jej dostęp do surowca, jakim jest gaz ziemny. W tym zakresie należy zauważyć, że dostęp lub brak dostępu danego kraju do złóż gazu ziemnego nie jest kluczowym kryterium wyboru kraju analogicznego. Główną kwestią braną pod uwagę jest to, czy cena gazu odzwierciedla wartość rynkową. Istnienie dwóch systemów wyceny gazu w Algierii jest wyraźną wskazówką, że cena gazu w tym kraju nie odzwierciedla wartości rynkowej, a zatem Algieria jest mniej odpowiednią opcją wyboru kraju analogicznego. W dalszej części zauważono, że zarówno USA, jak i Ukraina są producentami i importerami netto gazu ziemnego, podczas gdy Algieria jest eksporterem netto gazu ziemnego. Pod tym względem Ukraina bardziej przypomina USA niż Algierię.

(27)

W dalszej części uwag stwierdzono, że USA nie mogą być odpowiednim krajem analogicznym, ponieważ w ODP ceny gazu na rynku w tym kraju były zbyt wysokie. W tym zakresie należy przyznać, że chociaż cena gazu była bardzo wysoka w czwartym kwartale ODP ze względu na katastrofy naturalne, to można w prosty sposób dokonać odpowiednich dostosowań, jak opisano to w motywie 35 poniżej.

(28)

Wybór USA został również zakwestionowany ze względu na proces produkcji. Producent twierdził, że proces produkcji w Algierii bardziej przypomina proces produkcji na Ukrainie. W tym przypadku jednak producent nie poparł swojego zarzutu dowodami.

(29)

Ponadto producent twierdził, że Algieria ma podobny poziom produkcji, konsumpcji oraz popytu co Ukraina. Według dostępnych informacji zarówno produkcja (8), jak i konsumpcja (9) krajowa w Algierii są nieznaczne. Z drugiej strony, zarówno Ukraina, jak i USA charakteryzują się znaczącym poziomem produkcji oraz dużym rynkiem krajowym.

(30)

W przypadku USA pomimo obowiązujących środków antydumpingowych wprowadzonych w odniesieniu do przywozu azotanu amonu z USA uznano, że rynek w tym kraju jest rynkiem otwartym i konkurencyjnym, gdzie wielu producentów krajowych musi sprostać wysokiemu poziomowi konkurencji ze strony przywozu z krajów trzecich. Ponadto w USA odnotowano reprezentatywną sprzedaż krajową, a kraj ten ma podobny dostęp do surowców co producenci na Ukrainie.

(31)

W związku z powyższym w dochodzeniu potwierdzono, że USA powinny być uznane za odpowiedni kraj analogiczny. W konsekwencji obliczenia zostały oparte na zweryfikowanych informacjach otrzymanych od jedynego współpracującego producenta z USA, który udzielił pełnej odpowiedzi na kwestionariusz.

(32)

Ponieważ Ukraina nie była jeszcze uważana za kraj o gospodarce rynkowej w okresie składania wniosków o przegląd wygaśnięcia, wartość normalna w przypadku Ukrainy musiała zostać ustalona na podstawie danych otrzymanych od producenta z USA, jak to przedstawiono w motywie 31 powyżej.

(33)

Reprezentatywność sprzedaży krajowej jedynego producenta współpracującego wytwarzającego produkt podobny w kraju analogicznym została oceniona na podstawie wywozu do Wspólnoty dokonywanego przez dwóch współpracujących producentów eksportujących. Należy zauważyć, że tylko jeden rodzaj produktu był wywożony do Wspólnoty. Nie przeprowadzono zatem analizy pod względem rodzaju produktu.

(34)

Sprzedaż krajowa jedynego producenta współpracującego wytwarzającego produkt podobny w kraju analogicznym została uznana za reprezentatywną, ponieważ znacząco przekraczała wielkość wywozu azotanu amonu do Wspólnoty, dokonywanego przez dwóch ukraińskich producentów eksportujących współpracujących w dochodzeniu.

(35)

W celu ustalenia, czy sprzedaż krajowa producenta w USA odbywała się w zwykłym obrocie handlowym, krajowe ceny sprzedaży porównano z kosztami produkcji. Podczas oceny kosztów produkcji producenta w USA ustalono, że w czwartym kwartale na koszty produkcji wpływ miała katastrofa naturalna. Według informacji opublikowanych przez tego samego producenta „huragany w Zatoce Meksykańskiej w USA w trzecim kwartale dokonały spustoszeń na rynkach gazu ziemnego i niekorzystnie wpłynęły na wyniki osiągnięte w czwartym kwartale oraz wyniki całoroczne (10).” Faktycznie, ceny gazu ziemnego notowane w USA (11) wzrosły dwukrotnie między sierpniem (12) i październikiem (13), w międzyczasie zaś huragany Katrina (23–31 sierpnia 2005 r.) i Rita (17–26 września 2005 r.) uderzyły w zatokowe wybrzeże USA. Ponieważ gaz ziemny jest najważniejszym surowcem potrzebnym do produkcji azotanu amonu, skutki były znaczące i doprowadziłyby do sztucznie zawyżonej wartości normalnej. Zdecydowano zatem, że koszt produkcji w czwartym kwartale roku 2005 zostanie ustalony na podstawie średnich cen gazu ziemnego płaconych przez producenta w ciągu pierwszych trzech kwartałów roku 2005.

(36)

Na podstawie powyższego ustalono, że większa część sprzedaży krajowej przynosiła zysk i w związku z tym wartość normalna została ustalona na podstawie cen sprzedaży krajowej dla pierwszego niezależnego klienta krajowego. Ponieważ producenci eksportujący z Ukrainy dokonywali wywozu do Wspólnoty tylko jednego rodzaju produktu w ODP, analizę ograniczono tylko do tego jednego rodzaju produktu.

(37)

Zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego cena eksportowa została ustalona w odniesieniu do ceny rzeczywiście płaconej lub należnej za produkt objęty postępowaniem w przypadku sprzedaży eksportowej do Wspólnoty. Cała sprzedaż współpracujących producentów eksportujących była skierowana bezpośrednio do niezależnych nabywców we Wspólnocie.

(38)

Porównania wartości normalnej i cen eksportowych dokonano na bazie ceny ex-works. W celu zapewnienia właściwego porównania między wartością normalną a ceną eksportową uwzględniono, w postaci odpowiednich korekt, różnice wpływające na porównywalność cen, zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. Zgodnie z powyższym wprowadzono dostosowania uwzględniające różnice w zakresie transportu, obsługi towarowej, ładowania i kosztów dodatkowych, kosztów kredytu i prowizji, tam gdzie ma to zastosowanie i zostało poparte potwierdzonymi dowodami.

(39)

Ponieważ do celów niniejszego dochodzenia Ukraina nie została uznana za kraj o gospodarce rynkowej, a także na podstawie porównania pomiędzy średnią ważoną wartością normalną a średnią ważoną ceny eksportowej, dla całego kraju został ustalony margines dumpingu zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego. Jak wspomniano w motywie 22 powyżej, poziom współpracy był wysoki.

(40)

Powyższe porównanie wykazało, że doszło do dumpingu (na poziomie około 30–40 %) w ODP na nieco niższym poziomie niż w dochodzeniu pierwotnym. Jednak mając na względzie ograniczony wywóz z Ukrainy do Wspólnoty w ODP, analiza skupiła się wokół prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu.

(41)

Trzech producentów współpracujących w okresie badanym utrzymywało produkcję na niezmienionym poziomie. Również moce produkcyjne w tym okresie nie uległy zmianie. Producenci dysponowali wolnymi mocami produkcyjnymi, które mogły zapewnić wzrost wywozu do Wspólnoty o 600 000–700 000 ton (8–10 % konsumpcji we Wspólnocie) w przypadku uchylenia środków. Ponadto istnieje przynajmniej jeden dodatkowy producent ukraiński, który nie współpracował w dochodzeniu. Chociaż wolne moce produkcyjne tego producenta pozostają nieznane, nie można wykluczyć, że są to moce znaczące i podobne do wolnych mocy współpracujących producentów, sięgające 30 % produkcji.

(42)

Sprzedaż krajowa trzech producentów współpracujących w okresie badanym stanowiła średnio 30–40 % mocy produkcyjnych. Wydaje się, że wchłonięcie większej części wolnych mocy produkcyjnych przez rynek krajowy na Ukrainie byłoby trudne, a zatem produkcja dodatkowa prawdopodobnie zostałaby wywieziona.

(43)

Zatem w przypadku braku środków antydumpingowych znaczna część produkcji wynikającej z takich wolnych moc produkcyjnych mogłaby zostać wywieziona do Wspólnoty.

(44)

Analiza sprzedaży eksportowej do krajów trzecich, prowadzonej przez współpracującego producenta ukraińskiego, dokonana przez porównanie cen DAF/FOB na granicy ukraińskiej, wskazuje, że taka sprzedaż odbywała się po cenach średnio o 20–30 % niższych niż ceny sprzedaży do Wspólnoty w ODP. Ponadto sprzedaż krajowa została dokonana po cenach o 20–30 % niższych niż cena sprzedaży do Wspólnoty. Z informacji odnoszących się do ODP wynikałoby, że w przypadku uchylenia środków powstałaby zachęta polegająca na korzyściach wynikających z wyższych cen i marży przy wywozie przekierowanym z krajów trzecich do Wspólnoty.

(45)

Zauważono jednak, że ukraińskie ceny importowe dla gazu ziemnego znacząco wzrosły od ODP. Ponieważ gaz ziemny jest głównym elementem kosztów w przypadku produkcji azotanu amonu, nie można wykluczyć, że producenci ukraińscy będą musieli podnieść ceny eksportowe do krajów trzecich, przez co znacząco zmniejszy się różnica cenowa pomiędzy sprzedażą do krajów trzecich oraz sprzedażą do Wspólnoty, o których mowa w motywie 44 powyżej. Dowody wstępne (14) istotnie wskazują na zmniejszenie takiej różnicy.

(46)

Dochodzenie wykazało, że dwóch producentów współpracujących kontynuowało praktyki dumpingowe mimo obowiązujących środków. Ponadto nie można wykluczyć przekierowania do Wspólnoty wywozu obecnie przeznaczonego dla krajów trzecich.

(47)

Ponadto średnie ważone ceny eksportowe współpracujących producentów eksportujących, stosowane na rynkach krajów trzecich, są znacząco niższe niż dominująca cena na rynku wspólnotowym. Uwzględniając ten fakt razem ze znaczącymi nadwyżkami mocy produkcyjnych, uznaje się, że istnieje zachęta dla ukraińskich producentów eksportujących, by skierować nadwyżki na rynek wspólnotowy po cenach dumpingowych w przypadku zniesienia środków.

(48)

W obrębie Wspólnoty produkt podobny jest wytwarzany przez 14 producentów, których produkcja stanowi łączną produkcję wspólnotową produktu podobnego w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(49)

Należy zauważyć, że w porównaniu z dochodzeniem pierwotnym nazwa przedsiębiorstwa „Hydro Agri” została zmieniona na „Yara”. Pięć z czternastu przedsiębiorstw stało się częścią przemysłu wspólnotowego ze względu na rozszerzenie Unii Europejskiej w 2004 r.

(50)

Dziesięć przedsiębiorstw spośród 14 producentów wspólnotowych współpracowało podczas dochodzenia, wszystkie z nich zostały wskazane we wniosku o przegląd. Pozostałych czterech producentów („pozostali producenci wspólnotowi”) ujawniło się w wyznaczonym terminie i dostarczyło informacji wymaganych do przeprowadzenia kontroli wyrywkowej, jednak nie wyraziło gotowości do dalszej współpracy. Dziesięciu następujących producentów wyraziło zgodę na współpracę:

(51)

Ponieważ produkcja tych dziesięciu producentów stanowiła 70 % łącznej produkcji wspólnotowej w ODP, uznano, że udział dziesięciu wyżej wymienionych producentów stanowi znaczną część łącznej produkcji wspólnotowej produktu podobnego. Dlatego też stwierdzono, iż wymienieni producenci stanowią przemysł wspólnotowy w rozumieniu art. 4 ust. 1 i art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego i będą oni zwani dalej „przemysłem wspólnotowym”.

(52)

Jak wskazano w motywach 11 i 14 powyżej, dokonano wyboru próby składającej się z czterech przedsiębiorstw. Wszyscy objęci próbą producenci wspólnotowi współpracowali i przesłali odpowiedzi na kwestionariusze w wyznaczonym terminie. Ponadto pozostałych sześciu producentów wspólnotowych dostarczyło pewnych ogólnych rzetelnych danych w celu analizy szkody.

(53)

Rzeczywista konsumpcja we Wspólnocie została ustalona na podstawie wielkości sprzedaży przemysłu wspólnotowego na rynku wspólnotowym, wielkości sprzedaży innych producentów wspólnotowych na rynku wspólnotowym oraz danych Eurostatu dotyczących łącznego przywozu UE. Mając na uwadze rozszerzenie Unii Europejskiej w 2004 r., w celu zachowania przejrzystości i spójności analizy konsumpcja została ustalona na podstawie rynku UE-25 w okresie badanym.

(54)

Pomiędzy 2002 r. i ODP konsumpcja we Wspólnocie nieznacznie zmniejszyła się o 1 %. Wzrost o 4 %, odnotowany w roku 2003, ustabilizował się w roku 2004, podczas gdy dalszy spadek (– 1 %) odnotowany w ODP wskazuje na niewielką tendencję spadkową.

(55)

Wielkość sprzedaży, udziały w rynku oraz średnie ceny przywozu z Ukrainy kształtowały się tak, jak to przedstawiono poniżej. Wskazane ilości i trendy cenowe są oparte na danych Eurostatu.

(56)

Wielkość przywozu z Ukrainy zmniejszała się w sposób ciągły w okresie badanym. Ich udział w rynku spadł z 2,7 % w 2002 r. do 0,8 % w ODP. Ceny wzrosły z 88 do 122 EUR/tonę w okresie badanym. Taki rozwój sytuacji odzwierciedla korzystne warunki rynkowe opisane w motywie 73 poniżej.

(57)

W celu obliczenia poziomu podcięcia cenowego w ODP ceny ex-works stosowane przez przemysł wspólnotowy względem niepowiązanych klientów porównano z cenami importowymi cif na granicy Wspólnoty stosowanymi przez współpracujących producentów eksportujących z krajów, których dotyczy postępowanie, właściwie dostosowanymi, aby odzwierciedlić cenę towaru wyładowanego. Porównanie wykazało, że przywóz z Ukrainy prowadził do podcięcia cen przemysłu wspólnotowego o 10–15 %.

(58)

Wielkość przywozu z innych krajów trzecich podczas okresu badanego jest przedstawiona w poniższej tabeli. Wskazane ilości i trendy cenowe są oparte na danych Eurostatu.

(59)

Przede wszystkim należy zauważyć, że wszystkie wymienione powyżej kraje zmniejszyły wielkość wywozu pomiędzy rokiem 2002 a ODP; wyjątek stanowi Gruzja, której udział w rynku wspólnotowym nieznacznie zwiększył się z 1,1 % w roku 2002 do 2 % w ODP. Jeśli chodzi o ceny eksportowe, wszystkie wymienione powyżej kraje dokonywały wywozu do Wspólnoty po cenach wyższych od cen przemysłu wspólnotowego w ODP, a w niektórych przypadkach również w badanym okresie, wyjątek stanowiły Rosja i Rumunia. W przypadku przywozu z Rosji od kwietnia 2002 r. przywóz z tego kraju został obłożony, rozporządzeniem Rady (WE) nr 658/2002 (15), cłem antydumpingowym w wysokości 47,07 EUR/tonę. W tym zakresie należy zauważyć, że ceny importowe były stale niższe niż ceny przywozu z Ukrainy w okresie badanym z wyjątkiem ODP. Jeśli chodzi o ceny producentów z Rumunii, to były one niższe niż ceny przemysłu wspólnotowego, jednak wielkość wywozu zmniejszyła się ze 187 tysięcy ton w roku 2002 do 111 tysięcy ton w ODP, co oznacza zmniejszenie się niewielkiego udziału w rynku o wartości 2,4 % w roku 2002 do 1,5 % w ODP.

(60)

Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała wszystkie istotne czynniki gospodarcze i wskaźniki mające znaczenie dla sytuacji przemysłu wspólnotowego.

(61)

Ustalono, że trzech współpracujących producentów wspólnotowych używało produktu podobnego do dalszego przetwarzania, tak aby uzyskać mieszanki nawozowe lub nawozy sztuczne, które następnie można przetworzyć na nawozy azotowe zawierające oprócz azotu rozpuszczalny w wodzie fosfor i/lub rozpuszczalny w wodzie potas, które są pozostałymi podstawowymi środkami odżywczymi w nawozach. Takie produkty o zawartości azotanu amonu poniżej 80 % masy nie konkurują na rynku z produktem podobnym.

(62)

Produkcja w ramach takiego wewnętrznego przenoszenia produkcji azotanu amonu na użytek własny nie jest wprowadzana na rynek, a zatem nie stanowi bezpośredniej konkurencji dla przywozu produktu objętego postępowaniem. Wobec tego zbadano, czy i w jakim zakresie dalsze wykorzystanie produkcji przemysłu wspólnotowego produktu podobnego powinno zostać uwzględnione w analizie. Ponieważ dochodzenie wykazało, że stosowanie produkcji na użytek własny stanowi niewielki ułamek produkcji przemysłu wspólnotowego, tj. 2 %, uznano zatem, że nie ma potrzeby rozróżniania produkcji na użytek własny i produkcji wolnorynkowej. Jednak dla jasności i przejrzystości wielkość produkcji AA wytwarzanego przez przemysł wspólnotowy i wykorzystywanego na użytek własny została przedstawiona w motywie 64 poniżej.

(63)

W przypadkach odwoływania się do kontroli wyrywkowej, zgodnie z ustanowioną praktyką, pewne wskaźniki szkody (produkcja, moce produkcyjne, zapasy, sprzedaż, udział w rynku, wzrost i zatrudnienie) są analizowane w odniesieniu do całego przemysłu wspólnotowego („przemysł wspólnotowy” – „PW” w tabelach), podczas gdy te wskaźniki szkody, które odnoszą się do wyników poszczególnych przedsiębiorstw, tzn. ceny, koszty produkcji, rentowności, wynagrodzenia, inwestycje, zwrot z inwestycji, przepływ środków pieniężnych, zdolność do pozyskiwania kapitału, są badane na podstawie informacji gromadzonych na poziomie objętych próbą producentów wspólnotowych („producenci objęci próbą” – „PP” w załączonych tabelach).

(64)

Produkcja przemysłu wspólnotowego wzrosła o 7 % między 2002 r. a ODP, tzn. z poziomu około 5,1 miliona ton w 2002 r. do poziomu około 5,4 miliona ton w ODP. W przypadku produkcji wykorzystywanej na użytek własny pozostaje ona wyjątkowo niezmienna i bardzo niska w całym badanym okresie, wskazując, że nie może ona wpływać na szkodę przemysłu wspólnotowego.

(65)

Moce produkcyjne pozostawały praktycznie na stałym poziomie w okresie badanym. Z uwagi na wzrost produkcji wzrosło wykorzystanie mocy z poziomu 52 % w 2002 r. do 56 % w ODP. Jak już wskazano w dochodzeniu pierwotnym, wykorzystanie mocy w przypadku takiego rodzaju produkcji i przemysłu może wiązać się z produkcją innych produktów, które mogą być wytwarzane przez te same urządzenia produkcyjne, a co za tym idzie, jest mniej znaczącym wskaźnikiem szkody.

(66)

Poziom zapasów końcowych przemysłu wspólnotowego zmniejszył się o 10 punktów procentowych między 2002 r. a ODP. Nagłe zmniejszenie się zapasów, zarejestrowane w latach 2003 i 2004, spowodowane było wzrostem sprzedaży, a w szczególności wywozem dokonanym przez przemysł wspólnotowy (patrz: motyw poniżej); spadek zapasów nie był raczej spowodowany obniżeniem produkcji.

(67)

Sprzedaż przemysłu wspólnotowego na rynku wspólnotowym wzrosła o 13 % między 2002 r. a ODP. Taka zmiana powinna być analizowana w kontekście nieznacznie zmniejszającej się konsumpcji na rynku wspólnotowym.

(68)

Udział przemysłu wspólnotowego w rynku zwiększył się między 2002 r. i ODP. W badanym okresie przemysł wspólnotowy zwiększył swój udział w rynku o ponad 8 punktów procentowych.

(69)

Przemysł wspólnotowy zwiększył swój udział w rynku, który nieznacznie zmniejszył się w badanym okresie.

(70)

Poziom zatrudnienia w przemyśle wspólnotowym zmniejszył się o 5 % między rokiem 2002 a ODP, podczas gdy poziom produkcji zwiększył się, odzwierciedlając dążenie przemysłu wspólnotowego do stałego wzrostu wydajności i konkurencyjności.

(71)

Wydajność w przeliczeniu na jednego pracownika zatrudnionego w przemyśle wspólnotowym znacząco wzrosła między rokiem 2002 a ODP, wskazując korzystny połączony wpływ ograniczonego zatrudnienia oraz wzrostu produkcji przemysłu wspólnotowego.

(72)

Wpływ wielkości rzeczywistego marginesu dumpingu na przemysł wspólnotowy, przy uwzględnieniu niewielkiej wielkości przywozu z Ukrainy, uznaje się za nieznaczący – wskaźnik ten pozostaje bez znaczenia.

(73)

Średnia cena sprzedaży objętych próbą producentów wchodzących w skład przemysłu wspólnotowego znacznie wzrosła w 2004 r. i w ODP, odzwierciedlając dominujące korzystne warunki na rynku międzynarodowym w odniesieniu do AA w tym samym okresie.

(74)

Jak przedstawiono w poniższej tabeli, średnie wynagrodzenia na pracownika między 2002 r. i ODP wzrosło o 9 %. Ze względu na stopę inflacji oraz zmniejszenie ogólnego zatrudnienia wzrost płac uznano za umiarkowany.

(75)

W badanym okresie roczne inwestycje w produkt podobny dokonane przez czterech producentów objętych próbą kształtowały się dodatnio, tj. wzrosły o 69 %, chociaż widoczne były pewne wahania. Inwestycje związane były głównie z modernizacją maszyn i urządzeń. Wskazuje to na wysiłki podejmowane przez przemysł wspólnotowy w celu stałej poprawy wydajności i konkurencyjności. Wyniki są wyraźnie uwidocznione w zmianach wydajności, która znacząco wzrosła (patrz: motyw 71 powyżej) w tym samym okresie.

(76)

Rentowność objętych próbą producentów wskazuje na stopniową poprawę w szczególności od 2003 r., osiągając w ODP poziom 8,2 %. W tym zakresie zauważono, że w dochodzeniu pierwotnym marża zysku w wysokości 8 %, którą można osiągnąć przy braku dumpingu wyrządzającego szkodę, została ustalona. Zwrot z inwestycji (ROI), wyrażony jako zysk w ujęciu procentowym wartości księgowej netto inwestycji, był, ogólnie rzecz biorąc, zgodny z opisanym trendem w całym badanym okresie.

(77)

Przepływy pieniężne wzrosły o 13 punktów procentowych podczas badanego okresu. Zmiany te pokrywają się ze zmianami ogólnej rentowności w badanym okresie.

(78)

W dochodzeniu nie wykazano żadnych trudności napotkanych przez objętych próbą producentów wspólnotowych w pozyskiwaniu kapitału. W tym zakresie należy zauważyć, że ponieważ wiele z tych przedsiębiorstw stanowi część dużych grup, ich działalność jest finansowana w ramach grupy, do której należą, poprzez systemy łączenia środków pieniężnych lub wewnątrzgrupowe pożyczki udzielane przez spółkę matkę.

(79)

Między 2002 r. i ODP wszystkie wskaźniki szkody kształtowały się dodatnio: wzrosła wielkość produkcji przemysłu wspólnotowego, wzrosła jednostkowa cena sprzedaży przemysłu wspólnotowego oraz jej wielkość, a także wraz ze wzrostem cen znacznie poprawiła się rentowność. Wzrosły również zwrot z inwestycji i przepływy pieniężne. Wzrost wynagrodzeń był umiarkowany, a przemysł wspólnotowy nadal dokonywał inwestycji.

(80)

Ponadto udział przemysłu wspólnotowego w zmniejszającym się rynku wzrósł o 9 %. Znacząco wzrosła również produkcja, odzwierciedlając korzystną tendencję w produkcji oraz wysiłki przemysłu wspólnotowego w celu jej poprawy poprzez inwestycje.

(81)

W ujęciu ogólnym sytuacja przemysłu wspólnotowego uległa znacznej poprawie w porównaniu z okresem poprzedzającym wprowadzenie środków antydumpingowych w odniesieniu do przywozu azotanu amonu z kraju, którego dotyczy postępowanie w 2001 r. Należy zatem wyraźnie stwierdzić, że środki te wywarły korzystny wpływ na sytuację gospodarczą przemysłu wspólnotowego.

(82)

W związku z powyższym uznaje się, że w okresie badanym sytuacja przemysłu wspólnotowego stopniowo poprawiała się w porównaniu z okresem poprzedzającym wprowadzenie środków.

(83)

Ponieważ nie odnotowano dalszego występowania istotnej szkody wyrządzonej przez przywóz z kraju, którego dotyczy postępowanie, analiza skupiła się na prawdopodobieństwie ponownego wystąpienia szkody. W tym zakresie zbadano dwa podstawowe wskaźniki: i) możliwa wielkość wywozu oraz ceny stosowane przez producentów z krajów, których dotyczy postępowanie; oii) wpływ na przemysł wspólnotowy planowanej wielkości wywozu oraz cen stosowanych przez producentów objętych postępowaniem.

(84)

Jak wskazano w motywie 41, współpracujący producenci ukraińscy dysponują wolnymi mocami produkcyjnymi o wielkości około 600–700 tysięcy ton, co stanowi 8–10 % rynku wspólnotowego. Taka nadwyżka mocy produkcyjnych oznacza, że producenci ukraińscy mają możliwość zwiększenia produkcji bieżącej, a co za tym idzie, również wywozu azotanu amonu.

(85)

Ponadto, mając na względzie niewielki rynek krajowy, producenci ukraińscy w dużej mierze uzależnieni są od wywozu do krajów trzecich. Jak przedstawiono w tabeli poniżej, wywóz ukraiński do krajów trzecich w roku 2005 wynosił około 847 tysięcy ton ogółem, co stanowiło około 11 % rynku wspólnotowego.

(86)

Jak wskazano w tabeli, wielkość wywozu azotanu amonu z Ukrainy do krajów trzecich wzrosła w latach 2004–2005. Taki wywóz był dokonywany po znacząco niższych cenach niż ceny wywozu do Wspólnoty.

(87)

W powyższym kontekście rynek wspólnotowy wydawałby się atrakcyjny dla ukraińskich producentów eksportujących pod względem cen w porównaniu z pozostałymi rynkami eksportowymi. Na tej podstawie można oczekiwać, że znacząca część wywozu do krajów trzecich zostałaby skierowana na rynek wspólnotowy w przypadku wygaśnięcia środków, pomimo wcześniejszych informacji na temat zmniejszania się różnicy cenowej pomiędzy cenami sprzedaży do krajów trzecich oraz cenami sprzedaży do Wspólnoty, jak wspomniano w motywie 44 powyżej. Stosunkowo nieduża odległość rynku wspólnotowego w porównaniu z pozostałymi rynkami eksportowymi również sprawiłaby, że rynek wspólnotowy stałby się bardziej atrakcyjny; sytuacja taka doprowadziłaby do przekierowania wywozu dokonywanego przez ukraińskich producentów eksportujących z krajów trzecich do Wspólnoty.

(88)

Mając na względzie osłabioną pozycję rynkową produktów ukraińskich w WE, eksporterzy ukraińscy musieliby odzyskać utracony udział w rynku lub poszerzyć swoją bazę klientów; prawdopodobieństwo takich działań po cenach dumpingowych ustalonych w ODP jest prawdopodobne.

(89)

Wnioskodawca twierdził, że w badanym okresie zysk przemysłu wspólnotowego był w zasadzie niewielki i tylko w ODP osiągnął on poziom 8 %. W dalszej części wniosku twierdził, że przemysł, który wymaga znaczących nakładów inwestycyjnych, taki jak przemysł nawozów sztucznych nie może przetrwać na dłuższą metę, tj. utrzymywać działalność i utrzymywać rentowność na takim poziomie. W tym zakresie należy zauważyć, że niewyrządzający szkody poziom rentowności, wynoszący 8 %, ustalony w dochodzeniu pierwotnym, został uznany za poziom normalny, który przemysł ten powinien osiągnąć przy braku dumpingu wyrządzającego szkodę. Jednak również w dochodzeniu pierwotnym ustalono, że ze względu na szkodliwy dumping m.in. pochodzący z Ukrainy, rentowność spadła do 12,4 %. Wobec tego, jeśli zostaną zniesione środki, istnieje poważne ryzyko, że rentowność spadnie do poziomu znacznie niższego niż poziom niewyrządzający szkody.

(90)

Należy zauważyć, że około 80 % całkowitego wywozu z Ukrainy na rynek wspólnotowy w ODP zostało dokonane w ramach zobowiązania cenowego. Jednak ceny kształtowały się na poziomie o 20–25 % wyższym niż minimalna cena importowa ustalona w zobowiązaniu. Należy jednak zauważyć, że zobowiązanie było ograniczone limitem ilościowym i w związku z tym nie można było wyciągnąć ogólnych wniosków w odniesienie do polityki cenowej eksporterów w przypadku zniesienia takiego limitu ilościowego.

(91)

Na podstawie powyższego istnieje prawdopodobieństwo tego, że znaczne ilości AA wytwarzanego na Ukrainie zostałyby skierowane na rynek wspólnotowy po cenach dumpingowych, które znacząco podcinałyby ceny przemysłu wspólnotowego w przypadku wygaśnięcia środków.

(92)

W świetle ustalonego powyżej prawdopodobieństwa znaczącego wzrostu wywozu z Ukrainy na rynek wspólnotowy po cenach dumpingowych i podcinających ceny przemysłu wspólnotowego przemysł wspólnotowy musiałby znacząco obniżyć ceny sprzedaży, aby utrzymać klientów. Jest to szczególnie prawdopodobne ze względu na fakt, że AA jest towarem wrażliwym, w przypadku którego na ceny może mieć znaczący wpływ przywóz po cenach dumpingowych podcinających ceny przemysłu wspólnotowego. Wobec tego zyski zmniejszyłyby się znacząco, ponieważ obecna poprawa sytuacji przemysłu wspólnotowego wynika z cen sprzedaży odzwierciedlających przede wszystkim korzystne warunki rynkowe występujące głównie w roku 2004 i w ODP.

(93)

W odniesieniu do korzystnych warunków rynkowych w ciągu dwóch lat badanego okresu należy zauważyć, że razem z zastosowanymi środkami antydumpingowymi odgrywały one ważną rolę w utrzymaniu cen na wysokim poziomie. Istotnie, w omawianym okresie niekorzystny ogólnoświatowy stosunek podaży do popytu wywołał wysokie ceny wszystkich nawozów azotowych. Azotan amonu, podobnie jak inne nawozy azotowe, jest towarem, którego ceny zależą od wielu czynników, począwszy od zmiennych cen gazu mających znaczny wpływ na podaż jako najważniejszy element kosztów, po warunki pogodowe, zbiory i poziom zapasów ziarna wpływające na wyższy lub niższy popyt. Na rynku wspólnotowym, w szczegółowym ujęciu, przewiduje się, że popyt na nawozy azotowe będzie nieznacznie spadać w nadchodzących latach (17). Utrzymanie tak wysokich cen zależy zatem od sztywnej podaży, co zgodnie z wynikami dochodzenia jest raczej mało prawdopodobne, mając na uwadze wolne moce wywozowe kraju, którego dotyczy postępowanie, oraz możliwość przekierowania części jego wywozu z krajów trzecich do Wspólnoty w ODP w przypadku wygaśnięcia środków. Mając na względzie fakt, że ukraińskie praktyki cenowe znacząco podcinały ceny przemysłu wspólnotowego, prawdopodobny wzrost przywozu z Ukrainy spowoduje, że przemysł wspólnotowy będzie zmuszony znacząco obniżyć ceny, a co za tym idzie, ograniczyć zyski lub spowoduje utratę znaczącego udziału w rynku, a przy tym dochodów; taka sytuacja może też doprowadzić do obu tych scenariuszy. Udany proces restrukturyzacyjny przemysłu wspólnotowego mógłby prawdopodobnie jedynie częściowo przeciwdziałać takiemu obniżeniu cen, a co za tym idzie, cały proces poprawy sytuacji byłby zagrożony. Dlatego też pogorszenie się ogólnych wyników przemysłu wspólnotowego byłoby nieuniknionym skutkiem uchylenia środków.

(94)

Powyższe ustalenia prowadzą do wniosku, że wygaśnięcie środków spowodowałoby prawdopodobnie znaczny wzrost przywozu z kraju, którego dotyczy postępowanie, po cenach dumpingowych, które podcinałyby ceny przemysłu wspólnotowego. Najprawdopodobniej doprowadziłoby to do zniżkowej tendencji cenowej występującej na rynku, wywierając przewidywany negatywny wpływ na sytuację gospodarczą przemysłu wspólnotowego. Fakt ten utrudniłby w szczególności poprawę sytuacji finansowej, którą osiągnięto w 2004 r. i w ODP, prowadząc do prawdopodobnego ponownego wystąpienia szkody.

(95)

Zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego zbadano, czy utrzymanie istniejących środków antydumpingowych nie zaszkodzi interesom Wspólnoty jako całości. Określenie interesu Wspólnoty oparto na ocenie wszystkich różnorodnych interesów cząstkowych.

(96)

Należy przypomnieć, że w dochodzeniu pierwotnym wprowadzenia środków nie uznano za działanie wbrew interesom Wspólnoty. Również fakt, że obecne dochodzenie jest przeglądem, czyli analizowaniem sytuacji, w której środki antydumpingowe już zostały zastosowane, umożliwia ocenę jakiegokolwiek negatywnego wpływu aktualnie stosowanych środków antydumpingowych na zainteresowane strony.

(97)

Na tej podstawie zbadano, czy pomimo wniosku w sprawie ponownego wystąpienia dumpingu wyrządzającego szkodę istnieją istotne powody, które doprowadziłyby do wniosku, że w interesie Wspólnoty nie leży utrzymanie środków w tym konkretnym przypadku.

(98)

Przemysł wspólnotowy udowodnił, iż jest przemysłem strukturalnie rentownym. Zostało to potwierdzone pozytywnym rozwojem sytuacji gospodarczej przemysłu, zaobserwowanym po wprowadzeniu środków antydumpingowych w 2001 r. Ponadto przemysł wspólnotowy poprawił swoją rentowność między 2002 r. i ODP i przeprowadził skuteczną restrukturyzację.

(99)

Można zatem oczekiwać, że przemysł wspólnotowy skorzysta ze środków będących obecnie w mocy oraz dzięki temu, że utrzyma i zrównoważy rentowności, jego sytuacja będzie w dalszym ciągu się poprawiała. Jeżeli środki nie zostałyby utrzymane, prawdopodobne jest, że pojawi się zwiększony przywóz po cenach dumpingowych z kraju, którego dotyczy postępowanie, wyrządzając szkodę przemysłowi wspólnotowemu poprzez wywieranie nacisku na obniżanie cen sprzedaży, co może zagrozić jego obecnie dobrej sytuacji finansowej.

(100)

Jak wskazano w powyższym motywie 11, tylko jeden importer wyraził gotowość do uczestnictwa w próbie i dostarczył podstawowych informacji wymaganych w formularzu kontroli wyrywkowej. Jednak omawiany importer nie dokonywał przywozu w ODP.

(101)

Należy przypomnieć, że w pierwotnym dochodzeniu ustalono, iż wpływ wprowadzenia środków nie będzie znaczący w zakresie, w jakim przywóz będzie nadal dokonywany nawet po cenach niewyrządzających szkody oraz że, co do zasady, importerzy nie prowadzą handlu wyłącznie AA, lecz również innymi nawozami. Zniżkowa tendencja przywozu z kraju, którego dotyczy postępowanie w badanym okresie, prowadzi do wniosku, że niektórzy importerzy mogą istotnie odczuć negatywny wpływ wprowadzenia środków, jak wskazano w motywie 52 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1629/2000 (18). Jednak w przypadku braku współpracy ze strony importerów, a co za tym idzie, przekonujących dowodów pozwalających ocenić niekorzystny wpływ, uznano, że nałożenie środków, jak się wydaje, mogło mieć ogólnie ograniczony wpływ na większość importerów/handlowców.

(102)

Nie ma wiarygodnych informacji wskazujących na to, że utrzymanie środków może w sposób znaczący niekorzystnie wpływać na importerów lub handlowców.

(103)

Użytkownikami AA są rolnicy we Wspólnocie. W dochodzeniu pierwotnym ustalono, że mając na względzie niewielki wpływ kosztów AA na sytuację rolników, wzrost tych kosztów prawdopodobnie nie będzie miał znaczącego niekorzystnego wpływu na ich sytuację. Fakt, że użytkownicy lub stowarzyszenia użytkowników nie dostarczyli żadnych informacji zaprzeczających powyższym ustaleniom w ramach obecnego dochodzenia przeglądowego zdaje się je potwierdzać: i) azotan amonu stanowi niewielką część kosztów produkcji ponoszonych przez rolników; ii) obecnie obowiązujące środki nie wywarły istotnego negatywnego wpływu na ich sytuację gospodarczą; oraz iii) dalsze stosowanie środków nie wpłynie negatywnie na interesy finansowe rolników.

(104)

Zważywszy na powyższe ustalenia, uznano, że nie ma żadnych istotnych powodów przemawiających za nieutrzymaniem obecnych środków antydumpingowych.

(105)

Wszystkie strony zostały poinformowane o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierza się zalecić utrzymanie obowiązujących środków. Wyznaczono również termin, w którym strony mogły przedstawić swoje uwagi do ujawnionych informacji.

(106)

Z powyższych ustaleń wynika, że zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego środki antydumpingowe mające zastosowanie do przywozu AA pochodzącego z Ukrainy powinny zostać utrzymane. Przypomina się, że środki mają postać szczególnych ceł.

(107)

Jak wskazano w motywie 45, ukraińskie ceny importowe gazu ziemnego znacząco wzrosły w ODP i prawdopodobnie będą stopniowo zbliżały się do cen światowych w ciągu najbliższych lat. Ponadto, jak wyjaśniono w motywie 32, wnioski dotyczące dumpingu oparte są na wartości normalnej określonej z uwzględnieniem danych uzyskanych od producenta w kraju trzecim o gospodarce rynkowej. Po złożeniu wniosku o przeprowadzenie przeglądu wygaśnięcia środków Ukraina otrzymała status kraju o gospodarce rynkowej. Mając na uwadze powyższe oraz fakt, że głównym surowcem do produkcji AA jest gaz ziemny, istnieje możliwość, że w przypadku przeglądu dumpingu w późniejszym okresie na podstawie danych o wartości normalnej uzyskanych z Ukrainy wnioski byłyby inne niż wnioski niniejszego przeglądu. Podobnie na potencjalnie szkodliwy wpływ wykazany w tym przeglądzie dumpingu miałaby również wpływ cena eksportowa wynikająca ze wzrostu kosztów produkcji wywołanych zmianami cen gazu na rynku krajowym. Wobec tego rozsądne jest ograniczenie utrzymania środków do dwóch lat, nie naruszając pozostałych przepisów art. 11 rozporządzenia podstawowego,

24.4.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 106/20

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

24.4.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 106/22

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 41/2007 ustala wielkości dopuszczalne połowów na 2007 r. i inne związane z nimi warunki dla pewnych zasobów rybnych i grup zasobów rybnych, stosowane na wodach terytorialnych Wspólnoty oraz w odniesieniu do statków wspólnotowych na wodach, gdzie wymagane są ograniczenia połowowe.

(2)

W wyniku konsultacji przeprowadzonych dnia 18 stycznia 2007 r. między Wspólnotą, Wyspami Owczymi, Islandią, Norwegią i Federacją Rosyjską osiągnięto porozumienie w sprawie uprawnień do połowów atlantycko-skandynawskiego stada śledzia (śledzia norweskiego) w północno-wschodnim Atlantyku. Całkowite ograniczenia połowowe na rok 2007 są ustalone na poziomie 1 280 000 ton zgodnie z opinią naukową Międzynarodowej Rady Badań Morza (ICES). Należy włączyć wspomniane porozumienie do prawa wspólnotowego.

(3)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 41/2007,

24.4.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 106/24

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 577/97 z dnia 1 kwietnia 1997 r. ustanawiające niektóre szczegółowe zasady w celu stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 2991/94 określającego normy dla tłuszczów do smarowania, a także stosowania rozporządzenia Rady (EWG) nr 1898/87 w sprawie ochrony nazw stosowanych w obrocie mlekiem i przetworami mlecznymi (3) zostało kilkakrotnie znacząco zmienione (4). Dla zapewnienia jasności i zrozumiałości powinno zostać skodyfikowane.

(2)

Rozporządzenie (WE) nr 2991/94 stanowi, że nazwy handlowe produktów, określonych w jego art. 1 muszą być nazwami określonymi w załączniku do tego rozporządzenia. Istnieją wyjątki od tej zasady. Zasada ta nie ma w szczególności zastosowania do nazw, w przypadku gdy właściwości produktu jasno wynikają z jego tradycyjnego zastosowania i/lub gdy nazwa jest wyraźnie użyta w celu określenia charakterystycznej cechy produktu. Powinny zostać ustanowione pewne szczegółowe zasady dotyczące zastosowania wymienionego przepisu.

(3)

Artykuł 1 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 2991/94, który stanowi, że rozporządzenie to ma być stosowane w szczególności bez uszczerbku dla przepisów rozporządzenia (EWG) nr 1898/87, musi być przestrzegany. Cel obydwóch rozporządzeń jest zasadniczo taki sam, mianowicie unikanie wprowadzenia w błąd konsumenta co do rzeczywistych właściwości przedmiotowych produktów. Dlatego, w celu zagwarantowania spójności przepisów wspólnotowych, szczegółowe zasady stosowania rozporządzeń (WE) nr 2991/94 i (EWG) nr 1898/87 dotyczące używania nazwy „masło” powinny zostać określone w jednym dokumencie.

(4)

W celu wyraźnego zidentyfikowania zakresu odstępstw określonych w rozporządzeniu (WE) nr 2991/94 powinien zostać przygotowany wyczerpujący wykaz nazw, których on dotyczy, wraz z opisem produktów, do których nazwy te się odnoszą.

(5)

Pierwsze kryterium odstępstwa przewidziane w art. 2 ust. 2 akapit trzeci tiret pierwsze rozporządzenia (WE) nr 2991/94 odnosi się do tradycyjnego charakteru nazwy. Tego rodzaju tradycyjny charakter można uważać za dowiedziony, w przypadku gdy dana nazwa była stosowana przynajmniej przez okres równy okresowi zwykle przypisywanemu jednemu pokoleniu człowieka, przed dniem 9 kwietnia 1997 r. Odstępstwo musi być ograniczone do produktów, w odniesieniu do których dana nazwa rzeczywiście była stosowana, dzięki czemu tego rodzaju tradycyjny charakter nie zanikł.

(6)

Drugie kryterium tego odstępstwa odnosi się do stosowania nazw wymienionych w załączniku do rozporządzenia (WE) nr 2991/94 w celu określenia charakterystycznych cech produktów wprowadzanych do obrotu. W takim przypadku wyjątek odnosi się w sposób logiczny do produktów, które nie są wymienione jako takie w tym załączniku.

(7)

Wymienione odstępstwo powinno być ograniczone do produktów wprowadzonych do obrotu dnia 9 kwietnia 1997. Państwa członkowskie przekazały Komisji przed tą datą wykaz produktów, które w opinii tych państw spełniają na ich terytorium kryteria wymienionego odstępstwa.

(8)

Decyzja Komisji 88/566/EWG z dnia 28 października 1988 r. zawierająca wykaz produktów, określonych w art. 3 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia Rady (EWG) nr 1898/87 (5), zawiera już wyjątki dotyczące nazwy „masło”. Wyjątki te powinny być wzięte pod uwagę.

(9)

W wykazie wspólnotowym przewidzianym w rozporządzeniu (WE) nr 2991/94 nazwy przedmiotowych produktów powinny być wymienione tylko w języku wspólnotowym, w którym można używać tych nazw.

(10)

Nazwy na etykietach środków spożywczych zawierających produkty, jak to zostało określone w załączniku do rozporządzenia (WE) nr 2991/94, lub koncentraty produktów, jak to zostało określone w art. 2 ust. 2 akapit trzeci tiret drugie tego rozporządzenia, mogą odnosić się do odpowiadających im nazw podanych w powołanym załączniku, pod warunkiem że przestrzegane są przepisy dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 marca 2000 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do etykietowania, prezentacji i reklamy środków spożywczych (6). Dlatego nie zachodzi potrzeba ujmowania tego rodzaju środków spożywczych w wykazie wyjątków.

(11)

Z uwagi na obecne warunki techniczne, zobowiązanie do dokładnego, bez żadnych odchyleń, wskazywania zawartości tłuszczu pociągałoby za sobą znaczne trudności praktyczne. Dlatego powinny zostać ustanowione specjalne zasady w omawianym zakresie.

(12)

Rozporządzenie (WE) nr 2991/94 i rozporządzenie (EWG) nr 1898/87 obejmują produkty złożone, których zasadniczą część stanowi masło; dlatego wymienionymi produktami należy zajmować się w sposób całościowy, stosując się do stanowiska przedstawionego w art. 2 ust. 3 rozporządzenia (EWG) nr 1898/87. Zakres tego ustępu powinien zostać określony bardziej precyzyjnie, w odniesieniu do produktów złożonych, których zasadniczą część stanowi masło, poprzez ustanowienie obiektywnego kryterium stosowanego przy ustalaniu, czy zasadniczą częścią produktów złożonych jest rzeczywiście masło oraz czy w związku z tym użycie nazwy „masło” jest uzasadnione. Minimalna zawartość tłuszczu mleka w produkcie końcowym, wynosząca 75 %, wydaje się być najbardziej stosownym kryterium.

(13)

Artykuł 2 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 2991/94 stanowi, że nazwy handlowe wymienione w załączniku do tego rozporządzenia mają być zastrzeżone dla produktów spełniających kryteria ustalone w powołanym załączniku. Dlatego znaki towarowe wykorzystujące wymienione nazwy mogą być w przyszłości stosowane wyłącznie w odniesieniu do produktów spełniających wymienione kryteria.

(14)

Rzeczywiste warunki rynkowe pokażą, czy właściwe będzie ustanowienie w późniejszym terminie środków w odniesieniu do produktów złożonych, których zasadniczą częścią jest margaryna lub tłuszcze złożone.

(15)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opiniami właściwych Komitetów Zarządzających,

a)

średnią zawartość tłuszczu podaje się bez użycia części dziesiętnych;

b)

średnia zawartość tłuszczu nie może się różnić o więcej niż jeden punkt procentowy od zadeklarowanej wartości procentowej. Poszczególne próbki nie mogą się różnić o więcej niż dwa punkty procentowe od zadeklarowanej wartości procentowej;

c)

we wszystkich przypadkach średnia zawartość tłuszczu musi pozostawać w zgodności z wartościami granicznymi ustanowionymi w załączniku do rozporządzenia (WE) nr 2991/94.

24.4.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 106/30

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2273/2002 (2) ustanawia przepisy w sprawie rejestrowania cen na reprezentatywnych rynkach państw członkowskich w odniesieniu do różnych kategorii bydła. Szczegółowe zasady dotyczące informacji dostarczanych do celów badań cen w odniesieniu do każdej z tych kategorii przedstawione są w załącznikach do wymienionego rozporządzenia.

(2)

Na wniosek Irlandii załączniki I i II do rozporządzenia (WE) nr 2273/2002 powinny zostać częściowo zmienione w świetle rozwoju rynku bydła w tym państwie członkowskim, co zagwarantuje, że badanie cen nadal opierać będzie się na reprezentatywnych rynkach.

(3)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 2273/2002.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wołowiny i Cielęciny,

1)

w załączniku I, w części E punkt 1 otrzymuje brzmienie:

„1.   Reprezentatywne rynki

Minimum 2 rynki”;

2)

w załączniku II, w części D punkt 1 otrzymuje brzmienie:

„1.   Reprezentatywne rynki

Minimum 2 rynki”.

24.4.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 106/31

(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 1260/2001 z dnia 19 czerwca 2001 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru (2) zostało uchylone i zastąpione rozporządzeniem Rady (WE) nr 318/2006 z dnia 20 lutego 2006 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru (3). Aby uwzględnić wspomnianą zmianę, należy zmienić niektóre przepisy rozporządzenia Komisji (WE) nr 1043/2005 (4), które nadal zawierają odesłania do rozporządzenia (WE) nr 1260/2001.

(2)

Artykuł 3 rozporządzenia (WE) nr 1043/2005 przewiduje produkty podstawowe, do których mogą być asymilowane niektóre produkty rolne oraz produkty uzyskane w wyniku przetworzenia produktów podstawowych, w celu przyznania refundacji wywozowych zgodnie z tym rozporządzeniem.

(3)

Produkty, które mają być zasymilowane do mleka pełnego w proszku (Grupa produktów 3), zostały wyliczone w art. 3 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1043/2005. Jednakże art. 3 ust. 4 akapit drugi dopuszcza dokonanie przez właściwy organ, na wniosek zainteresowanej strony, asymilacji produktów wymienionych w tym ustępie do połączenia odtłuszczonego mleka w proszku (Grupa produktów 2), w odniesieniu do ich beztłuszczowej części zawartości suchej masy produktu, lub do masła (Grupa produktów 6), w odniesieniu do części tłuszczu mlecznego w produkcie przy obliczaniu należnej refundacji.

(4)

Gwałtowny spadek stawek refundacji za mleko pełne w proszku i odtłuszczone mleko w proszku, w stosunku do stopy refundacji mającej zastosowanie do masła, nasuwa przypuszczenie, że przedsiębiorcy w coraz większym stopniu będą domagać się zastosowania przepisów art. 3 ust. 4 w celu ubiegania się o refundację w odniesieniu do tłuszczu mlecznego w produkcie, który normalnie byłby asymilowany do mleka pełnego w proszku. Perspektywa taka niesie za sobą ryzyko wyższej refundacji w odniesieniu do produktów rolnych wywożonych w formie towarów nieobjętych załącznikiem I niż w przypadku refundacji mającej zastosowanie do tych produktów wywożonych bez dalszego przetworzenia, co byłoby niezgodne z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1255/1999 z dnia 17 maja 1999 r. (5), w szczególności z jego art. 31 ust. 1.

(5)

Dlatego też należy skreślić art. 3 ust. 4 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1043/2005 nie naruszając jednocześnie możliwości wprowadzania podobnego środka w przypadku, gdy wspomniane ryzyko nie będzie już zachodzić. Niemniej w sytuacji, gdy rozporządzenie Komisji (WE) nr 61/2007 z dnia 25 stycznia 2007 ustalające refundacje wywozowe w odniesieniu do mleka i przetworów mlecznych (6) zmniejszyło do zera, ze skutkiem od dnia 26 stycznia 2007 r., refundacje wywozowe dla mleka pełnego w proszku, niektóre państwa członkowskie mogły stwierdzić, że nie jest już konieczne przyjmowanie nowych wniosków przedsiębiorców chcących skorzystać z odstępstwa przewidzianego w art. 3 ust. 4 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1043/2005. W celu zharmonizowania odpowiedzi państw członkowskich na wnioski otrzymane od dnia 26 stycznia 2007 r. należy określić konkretną datę, po upływie której państwa członkowskie nie powinny przyjmować nowych wniosków o asymilację na podstawie wspomnianego przepisu.

(6)

Artykuł 43 rozporządzenia (WE) nr 1043/2005 stanowi, że wnioski o przyznanie świadectw refundacji, z wyjątkiem wniosków odnoszących się do operacji pomocy żywnościowej, są ważne tylko po wniesieniu zabezpieczenia w wysokości 25 % wnioskowanej kwoty. Zabezpieczenie to jest składane w celu zagwarantowania, że posiadacz świadectwa refundacji składa wniosek o refundację, której kwota jest równa kwocie, na którą opiewa świadectwo wydane dla towarów wywożonych w okresie ważności świadectwa refundacji. Stawka zabezpieczenia była ustalona w czasie, gdy liczba wniosków o wydanie świadectwa była znacznie wyższa niż kwoty, które można było przyznać. Po obniżeniu stopy refundacji wypłacanej w odniesieniu do produktów rolnych wywożonych w formie towarów nieobjętych załącznikiem I liczba wniosków o wydanie świadectwa znacznie się zmniejszyła. Od tej pory ryzyko składania przez przedsiębiorców wniosków w celach spekulacyjnych zmniejszyło się. W związku z tym należy odpowiednio zmniejszyć poziom zabezpieczeń.

(7)

Załącznik VIII do rozporządzenia (WE) nr 1043/2005 zawiera wpisy w 21 z 23 języków urzędowych Wspólnoty. Załącznik ten powinien również zawierać wpisy w dwóch pozostałych językach, tj. irlandzkim i maltańskim.

(8)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1043/2005.

(9)

Komitet zarządzający ds. zagadnień horyzontalnych dotyczących handlu przetworzonymi produktami rolnymi, niewymienionymi w załączniku I nie wydał opinii w terminie ustalonym przez jego przewodniczącego,

1)

w art. 1 ust. 1 wprowadza się następujące zmiany:

2)

w art. 3 wprowadza się następujące zmiany:

3)

w art. 43 akapit pierwszy wyrażenie „25 %” zastępuje się wyrażeniem „15 %”;

4)

w art. 44 ust. 4 akapit pierwszy wyrażenie „25 %” zastępuje się wyrażeniem „15 %”;

5)

w załączniku II przypis 4 dotyczący kolumny 6 („Cukier, melasy lub izoglukoza”) zastępuje się wyrażeniem:

6)

w załączniku III w wyszczególnieniu odnoszącym się do kodu CN 2905 43 00 – Mannitol, akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:

„Otrzymany z sacharozy objętej rozporządzeniem (WE) nr 318/2006”;

7)

w załączniku VIII wprowadza się następujące zmiany:

24.4.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 106/34

(1)

Rozporządzenia Komisji (WE) nr 451/2000 (2) i (WE) nr 703/2001 (3) określają szczegółowe zasady realizacji drugiego etapu programu prac, o którym mowa w art. 8 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG, i ustanawiają wykaz substancji czynnych, które mają zostać poddane ocenie w celu ich ewentualnego włączenia do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG. Wykaz ten obejmuje dimetoat, dimetomorf, glufosynat, metrybuzynę, fosmet i propamokarb.

(2)

Wpływ tych substancji czynnych na zdrowie ludzi i środowisko naturalne został poddany ocenie zgodnie z przepisami ustanowionymi w rozporządzeniach (WE) nr 451/2000 i (WE) nr 703/2001 w odniesieniu do zakresów zastosowań proponowanych przez powiadamiającego. Ponadto w rozporządzeniach tych wyznaczono państwa członkowskie pełniące rolę sprawozdawców, które mają przedłożyć odpowiednie sprawozdania z oceny i zalecenia Europejskiemu Urzędowi ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) zgodnie z art. 8 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 451/2000. W przypadku dimetoatu państwem członkowskim pełniącym rolę sprawozdawcy było Zjednoczone Królestwo, a wszystkie istotne informacje przekazano dnia 4 sierpnia 2004 r. W przypadku dimetomorfu i metrybuzyny państwem członkowskim pełniącym rolę sprawozdawcy były Niemcy, a wszystkie istotne informacje przekazano, odpowiednio, dnia 11 czerwca 2004 r. i 23 sierpnia 2004 r. W przypadku glufosynatu państwem członkowskim pełniącym rolę sprawozdawcy była Szwecja, a wszystkie istotne informacje przekazano dnia 3 stycznia 2003 r. W przypadku fosmetu państwem członkowskim pełniącym rolę sprawozdawcy była Hiszpania, a wszystkie istotne informacje przekazano dnia 23 sierpnia 2004 r. W przypadku propamokarbu państwem członkowskim pełniącym rolę sprawozdawcy była Irlandia, a wszystkie istotne informacje przekazano dnia 5 października 2004 r.

(3)

Sprawozdania z oceny zostały poddane wzajemnej weryfikacji przez państwa członkowskie i EFSA oraz przedstawione Komisji w formie sprawozdania naukowego EFSA dotyczącego glufosynatu w dniu 14 marca 2005 r., fosmetu i propamokarbu w dniu 12 maja 2006 r., dimetoatu i dimetomorfu w dniu 23 czerwca 2006 r. oraz metrybuzyny w dniu 28 lipca 2006 r. (4). Sprawozdania te zostały poddane przeglądowi przez państwa członkowskie i Komisję w ramach Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt, a następnie sfinalizowane w dniu 24 listopada 2006 r. w formie sprawozdań Komisji z przeglądów dotyczących dimetoatu, dimetomorfu, glufosynatu, metrybuzyny, fosmetu i propamokarbu.

(4)

Na podstawie różnych przeprowadzonych badań okazało się, że można oczekiwać, iż środki ochrony roślin zawierające dimetoat, dimetomorf, glufosynat, metrybuzynę, fosmet i propamokarb zasadniczo spełniają wymogi ustanowione w art. 5 ust. 1 lit. a) i b) dyrektywy 91/414/EWG, w szczególności w odniesieniu do zastosowań, które zostały zbadane przez Komisję i wyszczególnione w jej sprawozdaniu z przeglądu. Dlatego właściwe jest włączenie tych substancji czynnych do załącznika I, w celu zapewnienia możliwości udzielenia zezwolenia w odniesieniu do środków ochrony roślin zawierających daną substancję czynną, we wszystkich państwach członkowskich zgodnie z przepisami tej dyrektywy.

(5)

Bez uszczerbku dla tego ustalenia należy uzyskać dalsze informacje na temat pewnych szczegółowych kwestii dotyczących dimetoatu, glufosynatu, metrybuzyny i fosmetu. Artykuł 6 ust. 1 dyrektywy 91/414/EWG stanowi, że włączenie substancji do załącznika I może podlegać warunkom. W związku z powyższym właściwy jest wymóg poddania dimetoatu, glufosynatu, metrybuzyny i fosmetu dalszym badaniom w celu potwierdzenia niektórych aspektów oceny zagrożenia oraz aby odpowiednie badania zostały przedstawione przez powiadamiających.

(6)

Należy przewidzieć rozsądny termin, zanim substancja czynna zostanie włączona do załącznika I, w celu umożliwienia państwom członkowskim i zainteresowanym stronom przygotowania się do spełnienia nowych wymogów wynikających z włączenia.

(7)

Nie naruszając określonych w dyrektywie 91/414/EWG obowiązków wynikających z włączenia substancji czynnej do załącznika I, państwa członkowskie powinny mieć sześć miesięcy od daty włączenia na dokonanie przeglądu istniejących zezwoleń dotyczących środków ochrony roślin zawierających dimetoat, dimetomorf, glufosynat, metrybuzynę, fosmet i propamokarb w celu spełnienia wymogów ustanowionych w dyrektywie 91/414/EWG, w szczególności jej art. 13, oraz stosownych warunków określonych w załączniku I. Państwa członkowskie powinny odpowiednio zmienić, zastąpić lub cofnąć istniejące zezwolenia zgodnie z przepisami dyrektywy 91/414/EWG. W drodze odstępstwa od powyższego terminu należy przyznać więcej czasu na przedłożenie i ocenę pełnej dokumentacji wyszczególnionej w załączniku III dla każdego środka ochrony roślin i każdego zamierzonego zastosowania, zgodnie z jednolitymi zasadami ustanowionymi w dyrektywie 91/414/EWG.

(8)

Doświadczenie zdobyte w wyniku wcześniejszego włączania substancji czynnych ocenionych w ramach rozporządzenia Komisji (EWG) nr 3600/92 (5) do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG pokazuje, że mogą pojawić się trudności przy interpretacji obowiązków posiadaczy istniejących zezwoleń w odniesieniu do dostępu do danych. W celu uniknięcia dalszych trudności konieczne wydaje się zatem wyjaśnienie obowiązków państw członkowskich, a w szczególności obowiązku sprawdzenia, czy posiadacz zezwolenia ma dostęp do dokumentacji zgodnej z wymogami określonymi w załączniku II do wymienionej dyrektywy. Wyjaśnienie to nie nakłada jednak na państwa członkowskie ani na posiadaczy zezwoleń żadnych nowych obowiązków w porównaniu z dyrektywami przyjętymi dotychczas i zmieniającymi załącznik I.

(9)

Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 91/414/EWG.

(10)

Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

a)

w przypadku środka zawierającego dimetoat, dimetomorf, glufosynat, metrybuzynę, fosmet i propamokarb jako jedyną substancję czynną, w razie potrzeby, zmienią lub wycofają zezwolenie najpóźniej do dnia 30 września 2011 r.; lub

b)

w przypadku środka zawierającego dimetoat, dimetomorf, glufosynat, metrybuzynę, fosmet i propamokarb jako jedną z kilku substancji czynnych, w razie potrzeby, zmienią lub wycofają zezwolenie do dnia 30 września 2011 r. lub w terminie określonym dla takiej zmiany lub wycofania we właściwej dyrektywie lub dyrektywach włączających odpowiednią substancję lub substancje do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG, przy czym obowiązuje data późniejsza.

24.4.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 106/43

(1)

Umowa o współpracy naukowej i technicznej między Wspólnotą Europejską a rządem Republiki Korei została podpisana w imieniu Wspólnoty w dniu 22 listopada 2006 r. z zastrzeżeniem jej zawarcia w późniejszym terminie, zgodnie z decyzją Rady dotyczącą podpisania umowy o współpracy naukowej i technicznej między Wspólnotą Europejską a rządem Republiki Korei (2).

(2)

Umowa powinna zostać zatwierdzona,

24.4.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 106/51

(1)

W dniu 19 kwietnia 2007 r. Rada przyjęła rozporządzenie (WE) nr 423/2007 dotyczące środków ograniczających wobec Iranu. Art. 15 ust. 2 tego rozporządzenia przewiduje, że Rada ustanawia, weryfikuje i zmienia wykaz osób, podmiotów i organów, o których mowa w art. 7 ust. 2 tego rozporządzenia.

(2)

Rada ustaliła, że niektóre osoby, podmioty i organy spełniają warunki określone w art. 7 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 423/2007 oraz że w związku z tym powinny być one wymienione w wykazie zamieszczonym w załączniku V do tego rozporządzenia z poszczególnych i konkretnych powodów określonych w tym rozporządzeniu,

24.4.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 106/55

(1)

Artykuł 5 rozporządzenia Rady (EWG) nr 729/70 i art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1258/1999, a także art. 8 ust. 1 i 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1663/95 z dnia 7 lipca 1995 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (EWG) nr 729/70 w odniesieniu do procedury rozliczania rachunków Sekcji Gwarancji EFOGR (3) stanowią, że Komisja dokonuje niezbędnej weryfikacji, informuje państwa członkowskie o wynikach weryfikacji, zapoznaje się z uwagami przez nie zgłoszonymi, zwołuje dwustronne rozmowy w celu wypracowania porozumienia z danymi państwami członkowskimi i oficjalnie informuje je o swoich wnioskach.

(2)

Państwa członkowskie miały możliwość złożenia wniosku o rozpoczęcie procedury pojednawczej. W niektórych przypadkach możliwość ta została wykorzystana i Komisja przeanalizowała sprawozdanie sporządzone po zakończeniu tej procedury.

(3)

Artykuły 2 i 3 rozporządzenia (EWG) nr 729/70, jak również art. 2 rozporządzenia (WE) nr 1258/1999 stanowią, że finansowane mogą być jedynie refundacje wywozowe przy wywozie do krajów trzecich oraz działania interwencyjne, mające na celu ustabilizowanie rynków rolnych, odpowiednio przyznane lub podejmowane zgodnie z zasadami wspólnotowymi w ramach wspólnej organizacji rynków rolnych.

(4)

Po przeprowadzeniu weryfikacji, wyniki rozmów dwustronnych i procedury pojednawcze wykazały, że część wydatków zadeklarowanych przez państwa członkowskie nie spełnia warunków i nie może być zatem finansowana przez Sekcję Gwarancji EFOGR.

(5)

Należy wskazać, których kwot Sekcja Gwarancji EFOGR nie uznała, za kwalifikujące się do zwrotu; kwoty te nie dotyczą wydatków poniesionych wcześniej niż dwadzieścia cztery miesiące przed pisemnym powiadomieniem państw członkowskich przez Komisję o wynikach weryfikacji.

(6)

Komisja, dla przypadków objętych niniejszą decyzją, przedstawiła państwom członkowskim w sprawozdaniu zbiorczym szacunek kwot do wyłączenia z uwagi na ich niezgodność z zasadami wspólnotowymi.

(7)

Niniejsza decyzja nie przesądza o skutkach finansowych, wynikających dla Komisji z wyroków Trybunału Sprawiedliwości, w sprawach będących w toku w dniu 25 stycznia 2007 r. i dotyczących kwestii z nią związanych,