30.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 90/1

30.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 90/3

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

30.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 90/5

(1)

Artykuł 31 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1255/1999 przewiduje, że różnice między cenami produktów objętych art. 1 lit. a), b), c), d), e) i g) tego rozporządzenia na światowym rynku a cenami we Wspólnocie mogą być pokryte refundacją wywozową.

(2)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1043/2005 z dnia 30 czerwca 2005 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 3448/93 w odniesieniu do systemu przyznawania refundacji wywozowych dla niektórych produktów rolnych wywożonych w postaci towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu oraz kryteriów dla ustalania wysokości kwot takich refundacji (2) określa produkty, w stosunku do których ustala się stawkę refundacji, którą stosuje się dla tych produktów wywożonych jako towary objęte załącznikiem II do rozporządzenia (WE) nr 1255/1999.

(3)

Zgodnie z art. 14 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1043/2005 stawkę refundacji na 100 kilogramów danych produktów podstawowych ustala się co miesiąc.

(4)

Jednakże w przypadku niektórych przetworów mlecznych wywożonych jako towary nieobjęte załącznikiem I do Traktatu istnieje niebezpieczeństwo naruszenia podjętych zobowiązań dotyczących wcześniejszego ustalania wysokich stawek refundacji. Dlatego konieczne jest podjęcie stosownych środków ostrożności, aby zapobiec takiemu niebezpieczeństwu nie wykluczając przy tym zawierania długoterminowych kontraktów. Ustanowienie konkretnych stawek na wcześniejsze ustalanie refundacji dotyczących tych produktów powinno umożliwić osiągnięcie tych dwóch celów.

(5)

Artykuł 15 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1043/2005 przewiduje, że przy ustalaniu stawek refundacji należy uwzględnić w stosownych przypadkach refundacje produkcyjne, pomoc finansową oraz inne środki o skutku równoważnym, stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich zgodnie z rozporządzeniem w sprawie wspólnej organizacji rynku danego produktu w odniesieniu do produktów podstawowych objętych załącznikiem I do rozporządzenia (WE) nr 1043/2005 lub do produktów powiązanych.

(6)

Artykuł 12 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1255/1999 przewiduje wypłatę pomocy w odniesieniu do mleka odtłuszczonego przetworzonego na kazeinę wyprodukowanego na terenie Wspólnoty, pod warunkiem że wymienione mleko i wyprodukowana z niego kazeina spełniają odpowiednie standardy.

(7)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1898/2005 z dnia 9 listopada 2005 r. ustanawiające szczegółowe zasady wprowadzenia w życie rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 w odniesieniu do środków w zakresie zbytu śmietanki, masła i masła skoncentrowanego na rynku Wspólnoty (3) przewiduje, że masło i śmietana po obniżonych cenach powinny być udostępnione dla przemysłu produkującego niektóre towary.

(8)

Komitet Zarządzający ds. Mleka i Przetworów Mlecznych nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,

30.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 90/8

(1)

Artykuł 13 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 oraz art. 14 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1785/2003 stanowią, że różnica między notowaniami lub cenami produktów wymienionych w art. 1 każdego z tych rozporządzeń na rynku światowym a cenami wewnątrz Wspólnoty może zostać pokryta refundacją wywozową.

(2)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1043/2005 z dnia 30 czerwca 2005 r. wdrażające rozporządzenie Rady (WE) nr 3448/93 w odniesieniu do systemu przyznawania refundacji wywozowych do niektórych produktów rolnych wywożonych jako towary nieobjęte załącznikiem I do Traktatu oraz kryteria ustalania wysokości sum takich refundacji (3), określa produkty, dla których należy ustalić stawkę refundacji stosowaną w przypadku, jeśli produkty te są wywożone jako towary wymienione odpowiednio w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 lub w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 1785/2003.

(3)

Zgodnie z art. 14 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1043/2005, stawkę refundacji na 100 kilogramów każdego z omawianych produktów podstawowych ustala się co miesiąc.

(4)

Ustalenie z wyprzedzeniem wysokich stawek refundacji może zagrozić zobowiązaniom podjętym w odniesieniu do refundacji, które mogą zostać przyznane do wywozów produktów rolnych należących do towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu. W takich sytuacjach, niezbędne jest zatem podjęcie środków ostrożności, nie stanowiąc jednak przeszkody dla zawierania umów długoterminowych. Ustalenie specjalnej stawki refundacji dla celów ustalenia refundacji z wyprzedzeniem jest środkiem, który pozwala na osiągnięcie tych różnych celów.

(5)

Uwzględniając porozumienie pomiędzy Wspólnotą Europejską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki w sprawie wywozów produktów z ciasta makaronowego ze Wspólnoty do Stanów Zjednoczonych, przyjęte decyzją Rady 87/482/EWG (4), niezbędne jest zróżnicowanie refundacji do produktów objętych kodami CN 1902 11 00 i 1902 19 ze względu na ich miejsce przeznaczenia.

(6)

Zgodnie z art. 15 ust. 2 i 3 rozporządzenia (WE) nr 1043/2005, należy ustalić obniżoną stawkę refundacji wywozowej, uwzględniając wysokość mającej zastosowanie refundacji wywozowej, zgodnie z rozporządzeniem Komisji (EWG) nr 1722/93 (5), dla rozpatrywanych produktów podstawowych, stosowaną w zakładanym okresie wytworzenia towarów.

(7)

Napoje alkoholowe uważane są za mniej wrażliwe na cenę zbóż stosowanych do produkcji tych napojów. Niemniej jednak, Protokół 19 do Aktu Przystąpienia Zjednoczonego Królestwa, Irlandii i Danii stanowi, że należy uchwalić środki niezbędne w celu ułatwienia stosowania zbóż wspólnotowych do produkcji napojów alkoholowych pozyskiwanych ze zbóż. Konieczne jest zatem dostosowanie stawki refundacji stosowanej odpowiednio do zbóż wywożonych jako napoje alkoholowe.

(8)

Komitet Zarządzający ds. Zbóż nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,

30.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 90/12

(1)

Od dnia 1 czerwca 2001 r. normalne cło na przywóz czosnku objętego kodem CN 0703 20 00 składa się ze stawki celnej ad valorem w wysokości 9,6 % oraz szczególnej kwoty równej 1 200 EUR za tonę netto. Jednakże porozumienie w formie wymiany listów między Wspólnotą Europejską i Republiką Argentyny na podstawie art. XXVIII Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu (GATT) z 1994 r. w celu zmiany koncesji odnoszących się do czosnku przewidzianych w Harmonogramie CXL załączonym do GATT (2) zatwierdzone decyzją Rady 2001/404/WE (3) otworzyło kontyngent w wysokości 38 370 ton wolny od szczególnej stawki celnej.

(2)

Porozumienie w formie wymiany listów pomiędzy Wspólnotą Europejską a Chińską Republiką Ludową zgodnie z art. XXIV:6 i art. XXVIII Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu (GATT) z 1994 r. dotyczące zmiany koncesji na listach koncesyjnych Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej w trakcie ich przystąpienia do Unii Europejskiej (4), zatwierdzone decyzją Rady 2006/398/WE (5), ustanawia zwiększenie kontyngentu taryfowego na czosnek dla Chin o 20 500 ton.

(3)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1870/2005 z dnia 16 listopada 2005 r. otwierające i ustanawiające zarządzanie kontyngentami taryfowymi i wprowadzające system pozwoleń na przywóz i świadectw pochodzenia czosnku przywożonego z państw trzecich (6) ustanawia warunki zarządzania tymi kontyngentami (zwanymi dalej „kontyngentami GATT”). W celu zapewnienia jasności należy uchylić wymienione rozporządzenie i zastąpić je nowym rozporządzeniem z dniem 1 kwietnia 2007 r. Jednakże rozporządzenie (WE) nr 1870/2005 ma nadal zastosowanie do pozwoleń na przywóz wydanych zgodnie z tym rozporządzeniem na okres przywozu upływający z dniem 31 maja 2007 r.

(4)

Przywóz czosnku może być również dokonywany poza kontyngentem GATT po normalnej stawce celnej lub na preferencyjnych warunkach, na mocy porozumień zawartych między Wspólnotą a niektórymi krajami trzecimi.

(5)

Czosnek jest ważnym produktem wspólnotowego sektora owoców i warzyw. Jego roczna produkcja we Wspólnocie wynosi około 250 000 ton. Ilości czosnku przywożone corocznie z krajów trzecich są również znaczne i wynoszą od 60 000 do 80 000 ton. Dwaj najwięksi dostawcy to Chiny (30 000 do 40 000 ton rocznie) i Argentyna (15 000 ton rocznie).

(6)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1301/2006 z dnia 31 sierpnia 2006 r. ustanawiające wspólne zasady zarządzania kontyngentami taryfowymi na przywóz produktów rolnych, podlegającymi systemowi pozwoleń na przywóz (7) ma zastosowanie do pozwoleń na przywóz w okresach obowiązywania przywozowych kontyngentów taryfowych rozpoczynających się w dniu 1 stycznia 2007 r. Rozporządzenie (WE) nr 1301/2006 ustanawia w szczególności szczegółowe przepisy dotyczące wniosków o pozwolenia na przywóz, statusu wnioskodawców oraz wydawania pozwoleń. Rozporządzenie to ogranicza okres ważności pozwoleń do ostatniego dnia okresu obowiązywania przywozowych kontyngentów taryfowych. Przepisy rozporządzenia (WE) nr 1301/2006 powinny mieć zastosowanie do przywozowych kontyngentów taryfowych podlegających niniejszemu rozporządzeniu bez uszczerbku dla dodatkowych warunków oraz odstępstw dotyczących wnioskodawców i powiadomień Komisji ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu.

(7)

Ponieważ istnieje szczególna stawka celna na niepreferencyjny przywóz poza kontyngentem GATT, zarządzanie tym kontyngentem wymaga wprowadzenia systemu pozwoleń na przywóz. System taki powinien umożliwić szczegółowe monitorowanie całego przywozu czosnku. Szczegółowe zasady stosowania tego systemu powinny uzupełniać zasady ustanowione w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1291/2000 z dnia 9 czerwca 2000 r. ustanawiającym wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na wywóz i przywóz oraz świadectw o wcześniejszym ustaleniu refundacji dla produktów rolnych (8), a w razie potrzeby umożliwić wprowadzenie odstępstwa.

(8)

W celu możliwie dokładnego monitorowania całego przywozu czosnku, w szczególności w następstwie ostatnich przypadków nadużycia poprzez niewłaściwy opis produktu lub jego pochodzenia, cały przywóz czosnku i innych produktów, które można wykorzystać w celu podania niewłaściwego opisu czosnku, powinien podlegać wydawaniu pozwoleń na przywóz. Powinny istnieć dwie kategorie pozwoleń na przywóz: jedna stosowana w odniesieniu do przywozu w ramach kontyngentów GATT, a druga w przypadku każdego innego przywozu.

(9)

W interesie dotychczasowych importerów, którzy zwykle przywożą znaczne ilości czosnku, a także w interesie nowych importerów, którzy dopiero wchodzą na rynek i którym powinno się w sposób sprawiedliwy umożliwić składanie wniosków o wydanie pozwoleń na przywóz pewnej ilości czosnku w ramach kontyngentów taryfowych, należy wprowadzić rozróżnienie pomiędzy importerami tradycyjnymi a nowymi importerami. Należy w jasny sposób zdefiniować te dwie kategorie importerów, a także ustanowić określone kryteria odnoszące się do statusu wnioskodawców i wykorzystania przydzielonych pozwoleń na przywóz.

(10)

Ilości, które mają zostać przydzielone tym kategoriom importerów powinny zostać określone raczej na podstawie ilości rzeczywiście przywiezionych niż na podstawie wydanych pozwoleń na przywóz.

(11)

Należy ustanowić specjalne zasady w celu umożliwienia importerom z Bułgarii, Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Łotwy, Litwy, Węgier, Malty, Polski, Rumunii, Słowenii i Słowacji korzystania z kontyngentów taryfowych. Zasady te należy zastąpić normalnymi przepisami jak tylko importerzy ci będą w stanie je spełnić.

(12)

W celu uwzględnienia różnych modeli wymiany handlowej w Bułgarii, Republice Czeskiej, Estonii, Cyprze, Łotwie, Litwie, Węgrzech, Malcie, Polsce, Rumunii, Słowenii i Słowacji właściwe organy tych krajów powinny mieć możliwość wyboru między dwiema metodami ustanawiania ilości referencyjnej ich tradycyjnych importerów.

(13)

Wnioski o wydanie pozwoleń na przywóz czosnku z krajów trzecich złożone przez obie kategorie importerów podlegają pewnym ograniczeniom. Ograniczenia takie są niezbędne nie tylko dla zachowania konkurencji pomiędzy importerami, ale także po to, by umożliwić każdemu z importerów faktycznie prowadzących działalność handlową na rynku owoców i warzyw obronę swojej usankcjonowanej prawnie pozycji handlowej wobec innych importerów oraz uniemożliwić przejęcie kontroli nad rynkiem przez pojedynczego importera.

(14)

Aby chronić konkurencję pomiędzy faktycznymi importerami oraz uniknąć spekulacji przy przyznawaniu pozwoleń na przywóz czosnku w ramach kontyngentów GATT i nadużywania systemu, co mogłoby naruszyć usankcjonowane prawnie pozycje handlowe nowych i tradycyjnych importerów, należy wprowadzić bardziej rygorystyczne kontrole wykorzystania pozwoleń na przywóz. W tym celu należy zakazać przekazywania pozwoleń na przywóz oraz wprowadzić kary w przypadku składania wielu wniosków.

(15)

Ponadto potrzebne są środki ograniczające do minimum spekulacje przy składaniu wniosków o wydanie pozwoleń na przywóz, które mogą powodować niepełne wykorzystanie kontyngentów taryfowych. Z uwagi na charakter i wartość produktu, dla każdej tony czosnku, w odniesieniu do której złożono wniosek o wydanie pozwolenia na przywóz należy wnieść zabezpieczenie. Zabezpieczenie powinno opiewać na wystarczająco wysoką kwotę, aby zniechęcić do składania wniosków o charakterze spekulacyjnym, ale nie aż tak wysoką, by odwieść importerów faktycznie handlujących czosnkiem od prowadzenia własnej działalności. Najwłaściwszym obiektywnym poziomem zabezpieczenia jest ustalony na poziomie 5 % limit średniego dodatkowego cła stosowanego przy przywozie czosnku objętego kodem CN 0703 20 00.

(16)

W celu poprawy kontroli i zapobiegania ewentualnym zakłóceniom w handlu, wynikającym z niedokładnej dokumentacji, dla czosnku przywożonego z niektórych krajów trzecich należy utrzymać istniejący system świadectw pochodzenia i wymóg transportu tego czosnku do Wspólnoty bezpośrednio z kraju trzeciego będącego krajem pochodzenia, a wykaz państw powinien być rozszerzony w świetle dodatkowych informacji. Świadectwa pochodzenia powinny być wydawane przez właściwe organy krajowe zgodnie z art. 55–62 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (9).

(17)

Należy określić dodatkowe poza określonymi w rozporządzeniu (WE) nr 1301/2006 sposoby komunikowania się między państwami członkowskimi a Komisją, w szczególności w celu zarządzania kontyngentami taryfowymi, podejmowania środków zapobiegających nadużyciom oraz monitorowania rynku.

(18)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Świeżych Owoców i Warzyw,

1)

„okres obowiązywania przywozowego kontyngentu taryfowego” oznacza okres od dnia 1 czerwca danego roku do dnia 31 maja roku następnego;

2)

„właściwe organy” oznaczają organ lub organy wyznaczone przez państwo członkowskie do wykonania niniejszego rozporządzenia.

a)

otrzymali i wykorzystali pozwolenia przywozowe na czosnek wydane na mocy rozporządzenia Komisji (WE) nr 565/2002 lub pozwolenia typu „A” wydane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1870/2005 lub niniejszym rozporządzeniem w każdym z trzech poprzednich zamkniętych okresów obowiązywania przywozowego kontyngentu taryfowego; oraz

b)

w ostatnim zakończonym okresie obowiązywania przywozowego kontyngentu taryfowego poprzedzającego złożenie przez nich wniosku przywieźli do Wspólnoty co najmniej 50 ton owoców i warzyw określonych w art. 1 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 2200/96.

a)

litera a) akapitu pierwszego nie ma zastosowania; oraz

b)

„przywóz do Wspólnoty” rozumie się jako przywóz z krajów pochodzenia innych niż państwa członkowskie Wspólnoty w jej składzie na dzień 31 grudnia 2006 r.

a)

litera a) akapitu pierwszego nie ma zastosowania; oraz

b)

„przywóz do Wspólnoty” rozumie się jako przywóz z krajów pochodzenia innych niż państwa członkowskie Wspólnoty w jej składzie na dzień 1 stycznia 2007 r.

a)

70 % dla tradycyjnych importerów;

b)

30 % dla nowych importerów.

a)

w odniesieniu do tradycyjnych importerów, którzy w latach 1998–2000 przywozili czosnek do Wspólnoty w jej składzie na dzień 1 stycznia 1995 r., maksymalną ilość przywozu czosnku w latach kalendarzowych 1998, 1999 i 2000;

b)

w odniesieniu do tradycyjnych importerów, którzy przywozili czosnek do Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Łotwy, Litwy, Węgier, Malty, Polski, Słowenii i Słowacji w latach 2001–2003, maksymalną ilość przywozu czosnku:

c)

w odniesieniu do tradycyjnych importerów, którzy przywozili czosnek do Bułgarii lub Rumunii w latach 2003–2005, maksymalną ilość przywozu czosnku:

d)

w odniesieniu do tradycyjnych importerów, którzy nie podlegają lit. a), b) lub c), maksymalną ilość przywozu czosnku w trakcie jednego z pierwszych trzech zakończonych okresów obowiązywania przywozowego kontyngentu taryfowego, podczas których otrzymali pozwolenia na przywóz zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 565/2002 (10), rozporządzeniem (WE) nr 1870/2005 lub niniejszym rozporządzeniem.

a)

zostało przedstawione świadectwo pochodzenia wydane przez właściwe organy tego państwa zgodnie z art. 55–62 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93;

b)

produkt został przetransportowany bezpośrednio z tego państwa do Wspólnoty zgodnie z art. 16.

a)

produkty przywiezione z pominięciem przejazdu przez terytorium każdego innego kraju trzeciego;

b)

produkty transportowane przez terytorium jednego lub kilku krajów trzecich innych niż państwo pochodzenia, z przeładunkiem lub bez, bądź czasowo składowane w tych państwach, przy założeniu, że przejazd ten jest uzasadniony ze względów geograficznych lub z uwagi na wymogi transportu oraz przy założeniu, że:

a)

jednorazowego dokumentu transportowego wydawanego w państwie pochodzenia na przejazd przez państwo lub państwa tranzytowe;

b)

świadectwa wydawanego przez organy celne państwa lub państw tranzytowych, zawierającego:

c)

w przypadku gdy dowód określony w lit. a) lub b) nie może zostać przedstawiony, jakiekolwiek inne dokumenty uzupełniające.

30.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 90/23

(1)

Artykuł 6 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1785/2003 stanowi, że wykaz centrów interwencyjnych przejmujących ryż niełuskany określa Komisja po konsultacji z państwami członkowskimi. Wykaz ten znajduje się w załączniku I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 489/2005 z dnia 29 marca 2005 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wykonywania rozporządzenia Rady (WE) nr 1785/2003 w zakresie określania centrów interwencyjnych i przejmowania ryżu niełuskanego przez agencje interwencyjne (2). W związku z przystąpieniem Bułgarii i Rumunii do Unii Europejskiej w dniu 1 stycznia 2007 r. konieczne jest określenie centrów interwencyjnych dla tych nowych państw członkowskich i włączenie tych centrów do wspomnianego wykazu.

(2)

Artykuł 7 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1785/2003 określa limit ilości, które mogą być zakupywane przez agencje interwencyjne w całej Wspólnocie, wynoszący 75 000 ton. Aby równo rozdysponować tę ilość, w rozporządzeniu (WE) nr 489/2005 ustalono ilości dla każdego produkującego państwa członkowskiego, biorąc pod uwagę krajowe obszary bazowe ustalone w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiającym wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającym określone systemy wsparcia dla rolników (3) oraz średnie plony podane w załączniku VII do wspomnianego rozporządzenia. W związku z przystąpieniem Bułgarii i Rumunii należy zweryfikować podział pomiędzy produkujące państwa członkowskie, stosując takie same kryteria podziału, jakie zastosowano w trakcie przyjmowania rozporządzenia (WE) nr 489/2005, uwzględniając jednak obszary bazowe Bułgarii i Rumunii.

(3)

Należy zatem zmienić rozporządzenie (WE) nr 489/2005.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Zbóż,

1)

w załączniku I wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia;

2)

załącznik V zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku II do niniejszego rozporządzenia.

30.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 90/26

(1)

Artykuł 32 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że różnica między cenami na rynku światowym na produkty wyszczególnione w art. 1 ust. 1 lit. b) tego rozporządzenia a cenami na te produkty na rynku wspólnotowym może być objęta refundacją wywozową.

(2)

Biorąc pod uwagę aktualną sytuację na rynku cukru, refundacje wywozowe powinny być ustalone zgodnie z zasadami i niektórymi kryteriami przewidzianymi w art. 32 i 33 rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

(3)

Artykuł 33 ust. 2 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że ze względu na sytuację na rynku światowym lub szczególne wymagania niektórych rynków może zaistnieć konieczność zróżnicowania refundacji w zależności od miejsca przeznaczenia.

(4)

Refundacją mogą być objęte jedynie te produkty, które są dopuszczone do swobodnego przepływu wewnątrz Wspólnoty i które spełniają wymogi rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

30.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 90/28

(1)

Artykuł 32 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że różnica między cenami na rynku światowym na produkty wyszczególnione w art. 1 ust. 1 lit. c), d) i g) tego rozporządzenia a cenami na te produkty na rynku wspólnotowym może być objęta refundacją wywozową.

(2)

Biorąc pod uwagę aktualną sytuację na rynku cukru, refundacje wywozowe powinny być ustalone zgodnie z zasadami i kryteriami przewidzianymi w art. 32 i 33 rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

(3)

Artykuł 33 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że ze względu na sytuację na rynku światowym lub szczególne wymagania niektórych rynków może zaistnieć konieczność zróżnicowania refundacji w zależności od miejsca przeznaczenia.

(4)

Refundacją mogą być objęte jedynie te produkty, które są dopuszczone do swobodnego przepływu wewnątrz Wspólnoty i które spełniają wymogi rozporządzenia Komisji (WE) nr 951/2006 z dnia 30 czerwca 2006 r. ustalającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia (WE) nr 318/2006 w odniesieniu do handlu z państwami trzecimi w sektorze cukru (2).

(5)

Refundacje wywozowe mogą zostać ustalone w celu zmniejszenia luki konkurencyjnej między wywozem Wspólnoty a wywozem państw trzecich. Wywóz wspólnotowy do niektórych bliskich miejsc przeznaczenia i do państw trzecich, przyznający produktom wspólnotowym preferencyjne traktowanie w przywozie, ma obecnie korzystną pozycję konkurencyjną. Refundacje wywozowe do tych miejsc przeznaczenia powinny być zatem zniesione.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

30.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 90/30

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 958/2006 z dnia 28 czerwca 2006 r. w sprawie stałego przetargu w celu ustalenia refundacji wywozowej na cukier biały w roku gospodarczym 2006/2007 (2) wymaga, by ogłaszano częściowe przetargi.

(2)

Zgodnie z art. 8 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 958/2006 oraz po dokonaniu analizy ofert przedstawionych w odpowiedzi na przetarg częściowy, zakończony w dniu 29 marca 2007 r., właściwym będzie ustalenie maksymalnych refundacji wywozowych dla tego przetargu.

(3)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

30.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 90/31

(1)

Artykuł 31 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1255/1999 stanowi, że różnica między cenami produktów wyszczególnionych w art. 1 tego rozporządzenia na rynku światowym a cenami tych produktów wewnątrz Wspólnoty może zostać objęta refundacją wywozową.

(2)

Biorąc pod uwagę aktualną sytuację rynku mleka i przetworów mlecznych, refundacje wywozowe powinny zostać ustalone zgodnie z zasadami i niektórymi kryteriami przewidzianymi w art. 31 rozporządzenia (WE) nr 1255/1999.

(3)

Artykuł 31 ust. 3 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1255/1999 stanowi, że ze względu na sytuację na rynku światowym lub specyficzne wymagania niektórych rynków może zaistnieć konieczność zróżnicowania refundacji w zależności od miejsca przeznaczenia.

(4)

Protokół ustaleń pomiędzy Wspólnotą Europejską a Republiką Dominikańską w sprawie ochrony przywozu mleka w proszku w Republice Dominikańskiej (2), zatwierdzony decyzją Rady 98/486/WE (3), stanowi, że określone ilości wspólnotowych przetworów mlecznych wywożonych do Republiki Dominikańskiej mogą być objęte obniżoną stawką celną. Z powyższych względów należy obniżyć o odpowiednią wartość procentową refundacje wywozowe przyznane produktom eksportowanym w ramach tego systemu.

(5)

Komitet Zarządzający ds. Mleka i Przetworów Mlecznych nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,

30.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 90/35

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 581/2004 z dnia 26 marca 2004 r. w sprawie stałego zaproszenia do składania ofert przetargowych odnośnie do refundacji wywozowych do niektórych rodzajów masła (2) przewiduje otwarcie stałego przetargu.

(2)

Zgodnie z art. 5 rozporządzenia Komisji (WE) nr 580/2004 z dnia 26 marca 2004 r. ustanawiającym procedurę przetargową dotyczącą refundacji wywozowych do niektórych przetworów mlecznych (3) oraz po dokonaniu analizy ofert przedstawionych w odpowiedzi na ten przetarg, stosowne jest ustalenie maksymalnego poziomu refundacji wywozowej w okresie przetargowym kończącym się dnia 27 marca 2007 r.

(3)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mleka i Przetworów Mlecznych,

30.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 90/37

(1)

W myśl art. 13 rozporządzenia Rady (WE) nr 1784/2003 i art. 14 rozporządzenia (WE) nr 1785/2003, różnica między notowaniami lub cenami na rynku światowym produktów, o których mowa w art. 1 tych rozporządzeń, a cenami tych produktów we Wspólnocie może być pokryta przez refundacje wywozowe.

(2)

Na mocy art. 14 rozporządzenia (WE) nr 1785/2003 refundacje powinny być ustalane z uwzględnieniem, z jednej strony, istniejącej sytuacji i przyszłych tendencji pod względem cen i dostępności zbóż, ryżu i ryżu łamanego na rynku Wspólnoty, a z drugiej – cen zbóż, ryżu, ryżu łamanego i produktów sektora zbożowego na rynku światowym. Na mocy tych samych artykułów należy także zapewnić na rynku zbożowym i ryżowym równowagę i naturalny rozwój cen i handlu, a ponadto uwzględniać ekonomiczne aspekty przewidywanych wywozów oraz potrzebę unikania zakłóceń na rynku Wspólnoty.

(3)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1518/95 (3) w sprawie systemu przywozu i wywozu produktów przetworzonych na bazie zbóż i ryżu, określiło w art. 4 szczególne kryteria, jakie należy uwzględnić przy wyliczaniu refundacji dla tych produktów.

(4)

Należy różnicować refundacje dla niektórych produktów przetworzonych w zależności od zawartości w tych produktach popiołów, surowego błonnika, łusek, białka, tłuszczu lub skrobi, ponieważ zawartość ta jest szczególnie znaczącym wskaźnikiem ilości produktu podstawowego rzeczywiście obecnego w produkcie przetworzonym.

(5)

Jeśli chodzi o maniok i inne korzenie oraz bulwy roślin tropikalnych, jak również wytworzone z nich mąki, ekonomiczny aspekt ich wywozu, jaki można przewidywać, biorąc przede wszystkim pod uwagę charakter i pochodzenie tych produktów, nie uzasadnia aktualnie potrzeby ustalania refundacji wywozowej. W odniesieniu do niektórych produktów przetworzonych na bazie zbóż, niewielkie znaczenie udziału Wspólnoty w handlu światowym nie wymaga aktualnie ustalania refundacji wywozowej.

(6)

Sytuacja na rynku światowym lub szczególne wymagania niektórych rynków mogą spowodować konieczność zróżnicowania refundacji w odniesieniu do niektórych produktów, w zależności od ich miejsca przeznaczenia.

(7)

Refundację należy ustalać raz na miesiąc. W tym odstępie czasu może ona zostać zmieniona.

(8)

Niektóre produkty przetworzone na bazie kukurydzy mogą być poddane obróbce termicznej, która stwarza ryzyko przyznania refundacji nieodpowiadającej jakości produktu. Należy uściślić, że produkty te, zawierające wstępnie żelatynizowaną skrobię, nie mogą korzystać z refundacji wywozowej.

(9)

Komitet Zarządzający ds. Zbóż nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,

30.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 90/40

(1)

W myśl art. 13 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 różnica między notowaniami lub cenami produktów, o których mowa w art. 1 wyżej wymienionego rozporządzenia, na rynku światowym a cenami tych produktów we Wspólnocie może być pokryta refundacją wywozową.

(2)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1517/95 z dnia 29 czerwca 1995 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 w odniesieniu do ustaleń dotyczących wywozu i przywozu mieszanek paszowych pochodzenia zbożowego oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1162/95 ustanawiające specjalne szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na przywóz i wywóz w sektorze zbóż i ryżu (2) określiło w art. 2 szczególne kryteria, jakie należy uwzględnić przy wyliczaniu refundacji do tych produktów.

(3)

Przy wyliczaniu należy także uwzględnić zawartość produktów zbożowych. Dla uproszczenia, refundacja powinna być wypłacana do dwóch kategorii „produktów zbożowych”, a więc po pierwsze – kukurydzy, zboża najpowszechniej używanego do produkcji mieszanek paszowych wywożonych, i produktów na bazie kukurydzy, a po drugie – „innych zbóż”, które są produktami zbożowymi kwalifikującymi się do przyznania refundacji, z wyłączeniem kukurydzy i produktów na bazie kukurydzy. Refundacja powinna być przyznana ze względu na ilość produktu zbożowego zawartego w mieszance paszowej.

(4)

Ponadto kwota refundacji powinna także uwzględniać możliwości i warunki sprzedaży tych produktów na rynku światowym, potrzebę uniknięcia zakłóceń na rynku wspólnotowym i ekonomiczny aspekt wywozu.

(5)

Obecna sytuacja na rynku zbóż, a w szczególności perspektywy zaopatrzenia, uzasadniają zniesienie wszelkich refundacji dotyczących wywozu.

(6)

Komitet Zarządzający ds. Zbóż nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,

30.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 90/42

(1)

Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1722/93 z dnia 30 czerwca 1993 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzeń Rady (EWG) nr 1766/82 i (EWG) nr 1418/76 dotyczące refundacji produkcyjnych w sektorach zbóż i ryżu, odpowiednio (2), określiło warunki przyznawania refundacji produkcyjnych. Podstawa wyliczenia została określona w art. 3 tego rozporządzenia. Tak wyliczona refundacja, zróżnicowana, w razie potrzeby, dla skrobi ziemniaczanej, powinna być ustalana raz w miesiącu i może być zmieniana, jeśli ceny kukurydzy i/lub pszenicy ulegną znaczącej zmianie.

(2)

W celu określenia dokładnej kwoty do wypłaty przy wyliczaniu ustalanych przez niniejsze rozporządzenie refundacji produkcyjnych należy użyć współczynników podanych w załączniku II do rozporządzenia (EWG) nr 1722/93.

(3)

Komitet Zarządzający ds. Zbóż nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,

a)

0,00 EUR/t dla skrobi kukurydzianej, pszennej i jęczmiennej;

b)

0,00 EUR/t dla skrobi ziemniaczanej.

30.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 90/43

(1)

Artykuł 3 ust. 1 i 2 protokołu nr 1 Układu euro-śródziemnomorskiego, ustanawiającego stowarzyszenie między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi z jednej strony, a Republiką Tunezji, z drugiej strony (3), otwiera kontyngent taryfowy, po zerowej stawce celnej, na przywozy oliwy z oliwek w stanie nieprzetworzonym, oznaczonej kodami CN 1509 10 10 oraz 1509 10 90, uzyskanej całkowicie w Tunezji oraz przetransportowanej stamtąd bezpośrednio do Wspólnoty, w ramach limitów przewidzianych dla każdego roku.

(2)

Artykuł 2 ust. 2 rozporządzenie Komisji (WE) nr 1918/2006 z dnia 20 grudnia 2006 r. otwierającego i ustalającego zarządzanie kontyngentem taryfowym oliwy z oliwek pochodzącej z Tunezji (4) przewiduje równiez miesieçzne ilościowe limity w odniesieniu do wydawania pozwoleń.

(3)

Właściwym władzom zostały przedstawione, zgodnie z art. 3 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1918/2006, wnioski o wydanie pozwoleń na przywóz w ilości całkowitej przekraczającej wyznaczony limit 5 000 ton, przewidziany na miesiąc marzec.

(4)

W tych okolicznościach Komisja musi ustalić współczynnik redukcji pozwalający na wydanie pozwoleń proporcjonalnie do ilości dostępnej,

30.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 90/44

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 38/2007 z dnia 17 stycznia 2007 r. otwierające przetarg stały na odsprzedaż cukru znajdującego się w posiadaniu agencji interwencyjnych w Belgii, Republice Czeskiej, Hiszpanii, Irlandii, Włoszech, na Węgrzech, w Polsce, Słowacji i Szwecji z przeznaczeniem na wywóz (2) wymaga, by ogłaszano częściowe przetargi.

(2)

Zgodnie z art. 4 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 38/2007 oraz po dokonaniu analizy ofert przedstawionych w odpowiedzi na przetarg częściowy, zakończony w dniu 28 marca 2007 r., właściwe będzie ustalenie maksymalnych refundacji wywozowych dla tego przetargu.

(3)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

30.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 90/45

(1)

Artykuł 33 ust. 1 i 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, iż różnica między cenami na rynku światowym produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. b), c), d) i g) tego rozporządzenia a cenami wewnątrz Wspólnoty może zostać pokryta refundacją wywozową, gdy produkty te są wywożone jako towary wymienione w załączniku VII do wymienionego rozporządzenia.

(2)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1043/2005 z dnia 30 czerwca 2005 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 3448/93 w odniesieniu do systemu przyznawania refundacji wywozowych dla niektórych produktów rolnych wywożonych w postaci towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu oraz kryteriów dla ustalania wysokości kwot takich refundacji (2) określa produkty, dla których należy ustalić stawkę refundacji, stosowaną w przypadku, gdy produkty te są wywożone jako towary wymienione w załączniku VII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

(3)

Zgodnie z art. 14 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1043/2005 stawkę refundacji ustala się co miesiąc na 100 kg każdego z rozpatrywanych produktów podstawowych.

(4)

Artykuł 33 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że refundacja wywozowa do produktu będącego składnikiem towaru nie może być wyższa niż ta obowiązująca w stosunku do tego samego produktu wywożonego bez dalszego przetwarzania.

(5)

Zważywszy na fakt, iż obecnie niemożliwe jest określenie sytuacji na rynku w ciągu kilku następnych miesięcy, refundacje, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, mogą być ustalone z wyprzedzeniem.

(6)

Ustalenie z wyprzedzeniem wysokich stawek refundacji może zagrozić zobowiązaniom podjętym w odniesieniu do refundacji, które mogą zostać przyznane do wywozów produktów rolnych należących do towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu. W takich sytuacjach niezbędne jest zatem zastosowanie środków ostrożności, nie stanowiąc jednak przeszkody dla zawierania umów długoterminowych. Ustalenie określonej stawki refundacji dla celów ustalenia refundacji z wyprzedzeniem jest środkiem, który pozwala na osiągnięcie tych różnych celów.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

30.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 90/47

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 195/2007 (3) ustanawia wykaz państw członkowskich, w których został otwarty skup masła, zgodnie z art. 6 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1255/1999.

(2)

Na podstawie najnowszych informacji przekazanych przez Hiszpania, Komisja zaobserwowała, że ceny rynkowe masła były równe lub wyższe niż 92 % ceny interwencyjnej w ciągu dwóch następujących po sobie tygodni. Zatem w Irlandii skup interwencyjny powinien zostać zawieszony, a Hiszpania należy usunąć z wykazu ustanowionego w rozporządzeniu (WE) nr 195/2007.

(3)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 195/2007,

30.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 90/48

(1)

W myśl art. 13 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 różnica między notowaniami lub cenami na rynku światowym produktów, o których mowa w art. 1 wymienionego rozporządzenia, a cenami tych produktów we Wspólnocie, może być pokryta przez refundacje wywozowe.

(2)

Refundacje wywozowe powinny być ustalone z uwzględnieniem czynników, o których mowa w art. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1501/95 z dnia 29 czerwca 1995 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 1766/92 w sprawie przyznawania refundacji wywozowych dla zbóż (2).

(3)

W odniesieniu do pszennych oraz żytnich mąk, kasz i grysików refundację wywozową stosowaną do tych produktów należy wyliczyć z uwzględnieniem ilości zbóż koniecznych do wytwarzania danych produktów. Ilości te zostały ustalone w rozporządzeniu (WE) nr 1501/95.

(4)

Sytuacja na rynku światowym lub szczególne wymogi niektórych rynków mogą sprawić, że niezbędne stanie się zróżnicowanie refundacji dla niektórych produktów, w zależności od ich miejsca przeznaczenia.

(5)

Refundacja powinna być ustalana raz na miesiąc. Zmian można dokonywać w tym odstępie czasowym.

(6)

Zastosowanie tych zasad do aktualnej sytuacji na rynkach zbóż, a w szczególności do notowań lub cen na te produkty we Wspólnocie i na rynku światowym, prowadzi do ustalenia refundacji w wysokości podanej w załączniku.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Zbóż,