17.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 78/1

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

17.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 78/3

(1)

Zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1898/2005 z dnia 9 listopada 2005 r. ustanawiającym szczegółowe zasady wprowadzenia w życie rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 w odniesieniu do środków w zakresie zbytu śmietany, masła i masła skoncentrowanego na rynku Wspólnoty (2) agencje interwencyjne mogą sprzedawać w drodze przetargu pewne ilości masła pochodzącego ze skupu interwencyjnego, które przechowują, i mogą przyznać pomoc w odniesieniu do śmietany, masła i masła skoncentrowanego. Artykuł 25 wymienionego rozporządzenia przewiduje, że biorąc pod uwagę otrzymane oferty w ramach każdego odrębnego zaproszenia do składania ofert, ustala się minimalną cenę sprzedaży masła oraz maksymalną wysokość pomocy w odniesieniu do śmietany, masła i masła skoncentrowanego. Ustalono dalej, że cena lub pomoc mogą się zmieniać w zależności od planowanego wykorzystania masła, jego zawartości tłuszczu oraz procedury włączania. Wysokość zabezpieczenia przetwórczego, o którym mowa w art. 28 rozporządzenia (WE) nr 1898/2005, ustala się odpowiednio.

(2)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mleka i Przetworów Mlecznych,

17.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 78/5

(1)

Zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1898/2005 z dnia 9 listopada 2005 r. ustanawiającym szczegółowe zasady wprowadzenia w życie rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 w odniesieniu do środków w zakresie zbytu śmietany, masła i masła skoncentrowanego na rynku Wspólnoty (2) agencje interwencyjne mogą sprzedawać w drodze przetargu pewne ilości masła pochodzącego ze skupu interwencyjnego, które przechowują, i mogą przyznać pomoc w odniesieniu do śmietany, masła i masła skoncentrowanego. Artykuł 25 wymienionego rozporządzenia przewiduje, że biorąc pod uwagę otrzymane oferty w ramach każdego odrębnego zaproszenia do przetargu, ustala się minimalną cenę sprzedaży masła oraz maksymalną wysokość pomocy w odniesieniu do śmietany, masła i masła skoncentrowanego. Ustalono dalej, że cena lub pomoc mogą się różnić w zależności od planowanego wykorzystania masła, jego zawartości tłuszczu oraz procedury włączania. Wysokość zabezpieczenia przetwórczego, o którym mowa w art. 28 rozporządzenia (WE) nr 1898/2005, ustala się odpowiednio.

(2)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mleka i Przetworów Mlecznych,

17.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 78/7

(1)

Zgodnie z art. 47 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1898/2005 z dnia 9 listopada 2005 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wprowadzenia w życie rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 w odniesieniu do środków w zakresie zbytu śmietany, masła i masła skoncentrowanego na rynku Wspólnoty (2), agencje interwencyjne otwierają stały przetarg na przyznawanie pomocy dla masła skoncentrowanego. Artykuł 54 wymienionego rozporządzenia stanowi, że maksymalną kwotę pomocy ustala się w świetle ofert przetargowych otrzymanych w odpowiedzi na indywidualny przetarg dla masła skoncentrowanego o minimalnej zawartości tłuszczu w wysokości 96 %.

(2)

Należy złożyć zabezpieczenie należytego wykonania umowy, o którym mowa w art. 53 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1898/2005, w celu zapewnienia przejęcia masła skoncentrowanego przez handel detaliczny.

(3)

W świetle otrzymanych ofert przetargowych należy ustalić maksymalną kwotę pomocy na odpowiednim poziomie oraz odpowiednio określić zabezpieczenie należytego wykonania umowy.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mleka i Przetworów Mlecznych,

17.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 78/8

(1)

Na mocy art. 21 rozporządzenia Komisji (WE) nr 2771/1999 z dnia 16 grudnia 1999 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 w odniesieniu do interwencji na rynku masła i śmietany (2), agencje interwencyjne wystawiły na sprzedaż w ramach stałego zaproszenia do składania ofert określone ilości składowanego przez nie masła.

(2)

W świetle ofert otrzymanych w odpowiedzi na każde indywidualne zaproszenie do składania ofert ustalana jest minimalna cena sprzedaży bądź podejmowana jest decyzja o nieprzyjęciu żadnej oferty, zgodnie z art. 24 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 2771/1999.

(3)

W świetle otrzymanych ofert należy określić minimalną cenę sprzedaży.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mleka i Przetworów Mlecznych,

17.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 78/9

17.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 78/11

17.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 78/13

(1)

Wszystkie substancje czynne farmakologicznie stosowane we Wspólnocie w weterynaryjnych produktach leczniczych przeznaczonych do podawania zwierzętom, od których lub z których pozyskuje się żywność, powinny być poddane ocenie zgodnie z rozporządzeniem (EWG) nr 2377/90.

(2)

Żeń-szeń jako substancja został wyszczególniony w załączniku II do rozporządzenia (EWG) nr 2377/90 w kategorii substancji stosowanych w weterynaryjnych homeopatycznych produktach leczniczych dla wszelkich gatunków zwierząt, od których lub z których pozyskuje się żywność, do wykorzystania wyłącznie w weterynaryjnych produktach medycznych wykonanych według receptur homeopatycznych w stężeniach właściwych dla tynktury macierzystej lub też jej roztworów. Po rozpatrzeniu wniosku uznano za stosowne wprowadzenie do załącznika II nowego wpisu w kategorii substancji pochodzenia roślinnego, a mianowicie: żeń-szenia wraz z jego znormalizowanymi ekstraktami i przetworami, w odniesieniu do wszystkich gatunków zwierząt, od których lub z których pozyskuje się żywność.

(3)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (EWG) nr 2377/90.

(4)

Należy przewidzieć odpowiedni okres poprzedzający stosowanie niniejszego rozporządzenia, aby umożliwić państwom członkowskim dostosowanie zezwoleń na wprowadzenie do obrotu omawianych weterynaryjnych produktów leczniczych wydanych zgodnie z dyrektywą 2001/82/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 listopada 2001 r. w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do weterynaryjnych produktów leczniczych (2), które może okazać się konieczne w świetle niniejszego rozporządzenia.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Weterynaryjnych Produktów Leczniczych,

17.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 78/15

(1)

Artykuł 52 ust. 4 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1043/2005 z dnia 30 czerwca 2005 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 3448/93 w odniesieniu do systemu przyznawania refundacji wywozowych dla niektórych produktów rolnych wywożonych w postaci towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu oraz kryteriów ustalania wysokości kwot takich refundacji (1) przewiduje, że przyznanie refundacji do niektórych produktów na bazie mleka i jaj jest uwarunkowane spełnieniem przez nie odpowiednich wymogów rozporządzenia (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych (2) oraz rozporządzenia (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającego szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (3). W szczególności towary te, zgodnie z art. 4 i 5 rozporządzenia (WE) nr 853/2004, muszą być przygotowane w zatwierdzonych zakładach i spełniać szczegółowe wymogi dotyczące znaku jakości zdrowotnej.

(2)

Decyzja Komisji 2007/30/WE z dnia 22 grudnia 2006 r. ustanawiająca środki przejściowe przy wprowadzaniu do obrotu niektórych produktów pochodzenia zwierzęcego wyprodukowanych w Bułgarii i Rumunii (4) ustanawia środki mające na celu ułatwienie przejścia od systemu obowiązującego obecnie w tych państwach do systemu wynikającego ze stosowania wspólnotowego prawodawstwa weterynaryjnego. Zgodnie z art. 3 wymienionej decyzji państwa członkowskie mogą zezwolić od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2007 r. na handel produktami, które zostały uzyskane w nowych państwach członkowskich w zakładach mających przed datą przystąpienia zezwolenie na wywóz przetworów mlecznych i jajecznych do Wspólnoty, pod warunkiem że produkty te noszą wspólnotowy znak jakości zdrowotnej danego przedsiębiorstwa oraz towarzyszy im dokument potwierdzający, że zostały wyprodukowane zgodnie z decyzją 2007/30/WE.

(3)

Należy zatem wprowadzić odstępstwo od art. 52 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1043/2005, bez uszczerbku dla stosowania pozostałych przepisów tego rozporządzenia, i ustanowić, że towary, które są zgodne z przepisami art. 3 decyzji 2007/30/WE i które mogą być wprowadzane do obrotu w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2007 r., mogą kwalifikować się do refundacji wywozowej.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Zagadnień Horyzontalnych Dotyczących Handlu Produktami Rolnymi Przetworzonymi niewymienionymi w załączniku I do Traktatu,

17.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 78/17

(1)

Załączniki II i III do rozporządzenia Komisji (WE) nr 1301/2006 (1) zawierają pewne zapisy we wszystkich językach wspólnotowych według stanu na dzień 31 grudnia 2006 r. Przepisy te powinny obejmować zapisy w językach bułgarskim i rumuńskim.

(2)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1301/2006,

1)

załącznik II zastępuje się tekstem załącznika I do niniejszego rozporządzenia;

2)

załącznik III zastępuje się tekstem załącznika II do niniejszego rozporządzenia.

17.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 78/20

(1)

Artykuł 19 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 przewiduje, że można wycofać z rynku część cukru i izoglukozy, określoną przy użyciu współczynnika procentowego, jednakowego dla wszystkich państw członkowskich, w celu utrzymania równowagi strukturalnej rynku na poziomie cenowym bliskim cenie referencyjnej.

(2)

Przewidywany bilans roku gospodarczego 2007/2008 wykazuje niższą od prognozowanej nadwyżkę na rynku wspólnotowym spowodowaną w szczególności zrzeczeniem się kwot zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 320/2006 z dnia 20 lutego 2006 r. ustanawiającym tymczasowy system restrukturyzacji przemysłu cukrowniczego we Wspólnocie i zmieniającym rozporządzenie (WE) nr 1290/2005 w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej (2). Nadwyżka ta, która może wynieść prawie cztery miliony ton cukru i izoglukozy, mogłaby spowodować znaczną obniżkę cen na rynku wspólnotowym w roku gospodarczym 2007/2008.

(3)

W związku z tym należy ustalić współczynnik procentowy zgodnie z art. 19 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 w celu utrzymania równowagi strukturalnej rynku.

(4)

Jednakże zastosowanie wycofania, o którym mowa w art. 19 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, nie zachęca producentów do zmniejszenia produkcji, zważywszy że współczynnik procentowy stosowany jest w sposób liniowy do wszystkich ilości produkowanych w ramach kwot, bez uwzględnienia ewentualnych wysiłków dostosowania produkcji ze strony przedsiębiorstw. Mechanizm wycofania może zatem zostać uznany za niewystarczający, ponieważ nie pozwala zapobiec utworzeniu się nadwyżki na rynku. Artykuł 19 nie uniemożliwia nadprodukcji, lecz pozwala po prostu wycofać już wyprodukowany cukier. To powoduje koszty, których można by uniknąć, jeżeli na wcześniejszym etapie uniemożliwiono by nadprodukcję.

(5)

W celu ulepszenia mechanizmu wycofania poprzez stworzenie zachęty dla producentów do zmniejszenia produkcji Komisja zamierza zwrócić się do Rady z wnioskiem w sprawie zmiany rozporządzenia (WE) nr 318/2006, mającej na celu wprowadzenie progu, powyżej którego ilości wyprodukowane w ramach kwot przez każde przedsiębiorstwo zostaną wycofane. Inaczej mówiąc, przedsiębiorstwa produkujące ilości poniżej progu będą zwolnione z obowiązku wycofania, co odzwierciedlałby fakt, że przyczyniają się w mniejszym stopniu do powstania nadwyżki. Przedsiębiorstwa będą zatem mogły dostosować produkcję i, w szczególności, decydować o tym, czy produkować powyżej progu czy nie.

(6)

Aby próg zastosowania współczynnika procentowego mógł mieć rzeczywisty wpływ na produkcję, konieczne jest ograniczenie zakresu zobowiązania określonego w art. 6 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, tak aby przedsiębiorstwa cukrownicze nie były zobowiązane do zapłacenia ceny minimalnej za ilości buraków odpowiadające całej ich kwocie, w tym ilości, na które nie podpisały umów dostawy.

(7)

Jednak mechanizm wycofania nie będzie mógł zostać dostosowany na czas, aby mieć działanie zapobiegawcze w odniesieniu do produkcji w roku gospodarczym 2007/2008. Z uwagi na fakt, że prognozy wskazują szczególnie dużą nadwyżkę na ten rok gospodarczy z powodu złego funkcjonowania instrumentu restrukturyzacji przemysłu cukrowniczego, uznaje się za konieczne zastosowanie art. 42 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 w celu wprowadzenia w trybie natychmiastowym środka zapobiegawczego, polegającego na ustanowieniu progu zastosowania współczynnika procentowego, w związku z czym obowiązek wycofania zostanie ograniczony w odniesieniu do przedsiębiorstw, które nie przyczyniają się do nadwyżki. Należy ustalić ten próg na poziomie uniemożliwiającym produkcję znaczącej ilości cukru, porównywalnej do ilości, która zostałaby w przeciwnym razie wycofana zgodnie z art. 19 rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

(8)

W związku z tym należałoby uwzględnić fakt, iż ograniczenia związane ze środkiem zapobiegawczym mogą mieć poważne skutki gospodarcze dla tych przedsiębiorstw w państwach członkowskich, które poczyniły szczególne starania w ramach systemu restrukturyzacji ustanowionego rozporządzeniem (WE) nr 320/2006. Skutki takie byłyby w istocie sprzeczne z samym celem tego systemu oraz ze wspólną organizacją rynku w sektorze cukru, która ma na celu zapewnienie rentowności i konkurencyjności tego sektora. Należy zatem przewidzieć wyłączenie z zastosowania zapobiegawczego współczynnika procentowego w odniesieniu do państw członkowskich proporcjonalnie do procentu kwoty krajowej, która została uwolniona w ramach wspomnianego systemu restrukturyzacji.

(9)

Aby środek był w pełni skuteczny, należy go przyjąć przed pełnią okresu wysiewu buraków, co pozwoli producentom i wytwórcom zaplanować i zarządzać produkcją roku gospodarczego 2007/2008 w jak najlepszych warunkach.

(10)

Jednakże w celu uwzględnienia niepewności prognoz dotyczących w szczególności produkcji należy przewidzieć możliwość, o ile to konieczne, dostosowania współczynnika procentowego w momencie sprecyzowania danych odnoszących się do bilansu roku gospodarczego 2007/2008. Jeżeli dostosowany współczynnik procentowy jest wyższy od współczynnika pierwotnie ustalonego niniejszym rozporządzeniem, różnicę należy stosować w odniesieniu do całej produkcji w ramach kwot, zważywszy że celem środka na tym etapie nie jest osiągnięcie skutku zapobiegawczego, lecz zarządzanie rynkiem w stosunku do rzeczywiście stwierdzonej nadwyżki.

(11)

W celu ułatwienia zaopatrywania się w cukier i/lub izoglukozę do wytwarzania produktów określonych w art. 13 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, należy uznać, że wycofana ilość to nadwyżka cukru lub izoglukozy dla roku gospodarczego 2007/2008, która może stać się cukrem przemysłowym lub izoglukozą przemysłową.

(12)

Zgodnie z art. 19 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 318/2006, tradycyjne zapotrzebowanie sektora rafinacji na cukier biały należy zmniejszyć o ten sam współczynnik procentowy co współczynnik ustalony dla wycofania. W przypadku ustalenia odrębnego współczynnika procentowego należy również skorygować zmniejszenie tradycyjnego zapotrzebowania.

(13)

Komitet Zarządzający ds. Cukru nie wydał opinii w terminie ustalonym przez jego przewodniczącego,

a)

współczynnik procentowy przewidziany w wymienionym ustępie nie ma zastosowania w odniesieniu do przedsiębiorstw, których produkcja jest niższa od 86,5 % ich kwoty dla roku gospodarczego 2007/2008;

b)

w odniesieniu do przedsiębiorstw, których produkcja jest równa lub wyższa od 86,5 % ich kwoty dla roku gospodarczego 2007/2008, ilości wyprodukowane powyżej 86,5 % zostają wycofane;

c)

współczynnik procentowy przewidziany w wymienionym ustępie nie ma zastosowania w odniesieniu do ilości wyprodukowanych w państwach członkowskich, w których co najmniej 50 % kwoty krajowej cukru zostało uwolnione od dnia 1 lipca 2006 r. w wyniku zrzeczenia się kwot zgodnie z art. 3 rozporządzenia (WE) nr 320/2006.

W odniesieniu do państw członkowskich, w których co najmniej 50 % kwoty krajowej zostało uwolnione od dnia 1 lipca 2006 r. w wyniku zrzeczenia się kwot zgodnie z art. 3 rozporządzenia (WE) nr 320/2006, współczynnik procentowy przewidziany w ust. 1 zostaje zmniejszony proporcjonalnie do uwolnionych kwot.

a)

171 917 ton dla Bułgarii;

b)

256 582 ton dla Francji;

c)

43 250 ton dla Włoch;

d)

308 488 ton dla Portugalii;

e)

285 135 ton dla Rumunii;

f)

16 941 ton dla Słowenii;

g)

51 835 ton dla Finlandii;

h)

976 223 ton dla Zjednoczonego Królestwa.

17.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 78/24

(1)

Należności przywozowe w sektorze zbóż mające zastosowanie od dnia 16 marca 2007 r. zostały ustalone w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 272/2007 (3).

(2)

Ponieważ obliczona średnia należności celnych różni się o 5 EUR/t od ustalonej należności, należy wprowadzić odpowiednią korektę należności ustalonych w rozporządzeniu (WE) nr 272/2007.

(3)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 272/2007,

17.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 78/27

17.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 78/28

(1)

Artykuł 30 dyrektywy 2004/17/WE stanowi, że zamówienia mające na celu umożliwienie prowadzenia jednego z rodzajów działalności, których dotyczy ta dyrektywa, nie podlegają tej dyrektywie, jeżeli w państwie członkowskim, w którym ta działalność jest wykonywana, bezpośrednio podlega ona konkurencji na rynkach, do których dostęp nie jest ograniczony. Oceny, czy działalność bezpośrednio podlega konkurencji, dokonuje się na podstawie obiektywnych kryteriów, uwzględniających specyfikę danego sektora. Dostęp do rynku uznaje się za nieograniczony, jeżeli dane państwo członkowskie wdrożyło i stosuje właściwe przepisy prawa wspólnotowego służące otwarciu danego sektora lub jego części.

(2)

Właściwe akty prawne wymienione są w załączniku XI do dyrektywy 2004/17/WE; jeśli chodzi o usługi pocztowe, jest to dyrektywa 97/67/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie wspólnych zasad rozwoju rynku wewnętrznego usług pocztowych Wspólnoty oraz poprawy jakości usług (2).

(3)

Zgodnie z art. 62 ust. 2 dyrektywy 2004/17/WE tytułu III tej dyrektywy, określającego zasady dotyczące konkursów na usługi, nie stosuje się do konkursów organizowanych w danym państwie członkowskim w celu wykonywania działalności, w odniesieniu do której na mocy decyzji Komisji stosuje się art. 30 ust. 1 lub w odniesieniu do której uznano, że ustęp ten ma zastosowanie na mocy art. 30 ust. 4 akapit drugi lub trzeci lub art. 30 ust. 5 akapit czwarty.

(4)

Wniosek złożony przez Królestwo Danii dotyczy niektórych usług kurierskich i usług związanych z doręczaniem paczek w Danii. Przedmiotowe usługi obejmują usługi związane z doręczaniem paczek pomiędzy przedsiębiorstwami, w obrocie krajowym i zagranicznym; usługi związane z dostawą drobnych towarów i towarów na paletach, w obrocie krajowym i zagranicznym; jak również przesyłki kurierskie i ekspresowe, w obrocie krajowym i zagranicznym. Zgodnie z poprzednimi decyzjami Komisji (3) można dokonać rozróżnienia pomiędzy powyższymi usługami, a zatem każdy rodzaj usługi może być traktowany jako odrębny rynek usług. W związku z tym duński wniosek dotyczy sześciu różnych rynków. Zgodnie z art. 6 dyrektywy 2004/17/WE usługi logistyczne, takie jak przesyłki kurierskie i ekspresowe, objęte są dyrektywą w zakresie, w jakim usługi te są świadczone przez podmioty świadczące również usługi pocztowe w rozumieniu art. 6 ust. 2 lit. b).

(5)

Jako przedsiębiorstwo publiczne w rozumieniu art. 2 ust. 1 lit. b) dyrektywy 2004/17/WE, prowadzące kilka rodzajów działalności wymienionych w art. 6 tej dyrektywy, Post Danmark (poczta duńska), w imieniu której złożono wniosek, jest instytucją zamawiającą w rozumieniu dyrektywy 2004/17/WE. Na podstawie dostępnych informacji wydaje się, że jest to jedyna instytucja zamawiająca działająca na rynkach, których dotyczy niniejsza decyzja, gdyż pozostałe podmioty są prywatnymi spółkami nieprowadzącymi działalności na podstawie szczególnych lub wyłącznych uprawnień.

(6)

Powyższe oceny oraz wszelkie pozostałe oceny zawarte w niniejszej decyzji formułuje się wyłącznie na użytek dyrektywy 2004/17/WE i bez uszczerbku dla stosowania przepisów prawa konkurencji.

(7)

Dania wdrożyła i stosuje dyrektywę 97/67/WE. W rezultacie, zgodnie z art. 30 ust. 3 akapit pierwszy, dostęp do rynku należy uznać za nieograniczony.

(8)

Oceny, czy działalność bezpośrednio podlega konkurencji, należy dokonać na podstawie różnych wskaźników, z których żaden sam w sobie nie ma znaczenia decydującego.

(9)

Jednym z parametrów, który należy uwzględnić, jest udział w danym rynku największych przedsiębiorstw, innym jest stopień koncentracji. Z przekazanych informacji wynika, że udział Post Danmark w każdym z sześciu przedmiotowych rynków, określony na podstawie obrotów lub liczby przesyłek, jest różny i wynosi od poniżej 1 % (4) do 35–40 % (5), co stanowi możliwy do przyjęcia poziom, biorąc pod uwagę stopień koncentracji na rynkach. Post Danmark jest dominującym operatorem na dwóch rynkach, tj. na rynku paczek krajowych oraz na rynku krajowych przesyłek kurierskich i ekspresowych (6). Na obydwu rynkach łączny udział dwóch największych konkurentów Post Danmark jest porównywalny z udziałem Post Danmark lub większy (7). Na rynkach, na których Post Danmark nie ma największego udziału, łączny udział dwóch największych konkurentów jest kilka razy większy (8) niż udział Post Danmark. Czynniki te należy zatem traktować jako wskaźnik świadczący o bezpośrednim podleganiu konkurencji.

(10)

W związku z powyższymi wskaźnikami warunek bezpośredniego podlegania konkurencji, ustanowiony w art. 30 ust. 1 dyrektywy 2004/17/WE, powinien zostać uznany za spełniony w odniesieniu do usług kurierskich i usług związanych doręczaniem paczek w Danii, wymienionych w motywie 4 (9). Jak wskazano powyżej w motywie 7, za spełniony należy uznać także warunek swobodnego dostępu do rynku. W związku z tym nie należy stosować dyrektywy 2004/17/WE w odniesieniu do udzielania przez instytucje zamawiające zamówień mających umożliwić świadczenie objętych wnioskiem usług kurierskich i usług związanych z doręczaniem paczek w Danii; dyrektywy tej nie należy stosować także w odniesieniu do organizowania przez instytucje zamawiające konkursów na prowadzenie takiej działalności w Danii.

(11)

Niniejsza decyzja jest oparta na stanie prawnym i faktycznym z listopada i grudnia 2006 r., wynikającym z informacji przekazanych przez Królestwo Danii. Decyzja ta może ulec zmianie, jeżeli nastąpią istotne zmiany stanu prawnego i faktycznego, które spowodują, że warunki stosowania art. 30 ust. 1 dyrektywy 2004/17/WE nie będą już spełnione.

(12)

Środki określone w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu Doradczego ds. Zamówień Publicznych,

a)

doręczanie paczek pomiędzy przedsiębiorstwami w obrocie krajowym;

b)

doręczanie paczek pomiędzy przedsiębiorstwami w obrocie zagranicznym;

c)

dostawa drobnych towarów i towarów na paletach w obrocie krajowym;

d)

dostawa drobnych towarów i towarów na paletach w obrocie zagranicznym;

e)

krajowe przesyłki kurierskie i ekspresowe; oraz

f)

zagraniczne przesyłki kurierskie i ekspresowe.

17.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 78/31

17.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 78/31

17.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 78/32

1.

Strona 15, załącznik I, pkt 3 lit. c) (zmiany do załącznika III, część C dyrektywy 95/2/WE), tabela wpis „E 249 i E 250”:

2.

Strony 16 i 17 (nie dotyczy to str. 15), załącznik I, pkt 3 lit. c) (zmiany do załącznika III część C dyrektywy 95/2/WE) w tytule kolumny „Maksymalna ilość, którą można dodać w trakcie produkcji” oraz w tytule kolumny „Maksymalna pozostałość”:

3.

Strona 16, załącznik I pkt 3 lit. c) (zmiany do załącznika III część C dyrektywy 95/2/WE), tabela, wpis „E 251 i E 252”: