15.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 75/1

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

15.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 75/3

(1)

Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 950/2006 lub rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1832/2006 z dnia 13 grudnia 2006 r. ustanawiającym środki przejściowe w sektorze cukru ze względu na przystąpienie Bułgarii i Rumunii (3), w tygodniu od dnia 5 do 9 marca 2007 r. do właściwych organów złożono wnioski o wydanie pozwoleń na przywóz ogółem ilości równej lub przekraczającej ilość dostępną dla numeru porządkowego 09.4337.

(2)

W tej sytuacji Komisja powinna ustalić współczynnik przydziału umożliwiający wydawanie pozwoleń proporcjonalnie do ilości dostępnej oraz poinformować państwa członkowskie o tym, że ustalony limit został wykorzystany,

15.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 75/6

(1)

Ilości, w odniesieniu do których importerzy tradycyjni i inni przedłożyli wnioski o wydanie pozwolenia na mocy art. 5 rozporządzenia (WE) nr 658/2004, przekraczają ilości przewidziane dla produktów pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej (ChRL).

(2)

W odniesieniu do każdej kategorii importerów konieczne jest obecnie ustalenie proporcji ilości, która może być przywieziona w ramach pozwolenia, w stosunku do ilości określonej w składanym wniosku,

15.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 75/8

(1)

Artykuł 3 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1973/2004 (2) przewiduje przekazywanie Komisji określonych danych. W odniesieniu do pomocy na tytoń wymagane jest powiadomienie dotyczące orientacyjnej kwoty pomocy na rok zbiorów, a nie na następny rok, jak wspomniano w lit. d) wspomnianego artykułu, co należy odpowiednio zmienić.

(2)

W odniesieniu do dopłaty do bawełny zależnej od uprawy powiadomienia Komisji przewidziane w art. 3 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1973/2004 i w art. 171ai ust. 3 tego samego rozporządzenia pokrywają się. Należy zatem skreślić ust. 3 w art. 171ai.

(3)

Zgodnie z art. 71a ust. 2 lit. d) rozporządzenia Komisji (WE) nr 796/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wdrażania wzajemnej zgodności, modulacji oraz zintegrowanego systemu administracji i kontroli przewidzianych w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1782/2003 ustanawiającym wspólne zasady dla systemów pomocy bezpośredniej w zakresie wspólnej polityki rolnej oraz określonych systemów wsparcia dla rolników (3) państwa członkowskie są zobowiązane do uwzględniania stosowania obniżek lub wyłączeń mających zastosowanie do poszczególnych wniosków o przyznanie pomocy przy ustalaniu współczynnika redukcji mającego zastosowanie w przypadku, gdy pułapy budżetowe ustalone dla niektórych systemów pomocy są przekroczone.

(4)

Artykuł 4 rozporządzenia (WE) nr 1973/2004 przewiduje ustalanie niektórych współczynników redukcji najpóźniej do dnia 15 listopada danego roku. Do tej daty ogólny wpływ obniżek i wyłączeń mających zastosowanie do poszczególnych wniosków o przyznanie pomocy może jeszcze nie być znany państwom członkowskim. Ponadto nie ma żadnej potrzeby ustalenia wspomnianych współczynników do tej daty.

(5)

Co więcej doświadczenie pokazuje, że ustalenie dalszych współczynników redukcji wymaganych na mocy art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1973/2004 jest często trudne do wykonania przed wymaganym terminem 15 listopada danego roku. Biorąc pod uwagę, że nie ma żadnej szczególnej potrzeby ustalania tych współczynników na tak wczesnym etapie i że wystarczy, jeśli dane zostaną przekazane Komisji do dnia 31 stycznia następnego roku, a w każdym przypadku przed przyznaniem jakichkolwiek płatności, należy odpowiednio zmienić art. 4. Wspomniana poprawka ma wpływ na art. 3, 61, 69, 171bb, załącznik III i załącznik VI wspomnianego rozporządzenia, które w związku z tym również należy zmienić.

(6)

W sprawozdaniu Komisji dla Rady w sprawie przeglądu pomocy na rośliny energetyczne przewidzianej w art. 88 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 podkreślono potrzebę zwiększenia atrakcyjności tej pomocy zarówno dla rolników, jak i przetwórców. Należy zatem uprościć przepisy wykonawcze ustanowione w rozdziale 8 rozporządzenia (WE) nr 1973/2004.

(7)

System zabezpieczeń gwarantuje, że surowiec uprawiany na obszarach korzystających z pomocy dla roślin energetycznych udzielanej odbiorcom lub pierwszym przetwórcom jest ostatecznie przetwarzany na energię. Wydaje się jednak zasadne, aby pozwolić państwom członkowskim na zastąpienie systemu zabezpieczeń fakultatywnym systemem zatwierdzania podmiotów gospodarczych mającym zagwarantować ten sam stopień skuteczności. Zatwierdzone w ten sposób podmioty gospodarcze musiałyby spełniać minimalne wymogi i byłyby karane w przypadku niewypełniania zobowiązań zgodnie ze szczegółowymi zasadami ustanowionymi na szczeblu krajowym przez właściwe organy.

(8)

Zobowiązania umowne są skutecznym sposobem zapewnienia, że rolnicy starający się o pomoc na rośliny energetyczne faktycznie dostarczą te surowce odbiorcom lub pierwszym przetwórcom. Jednak w związku z tym, że uprawy stałe (np. zagajniki o krótkiej rotacji) nie mogą być zbierane w roku zasadzenia lub w pierwszych latach po zasadzeniu, zobowiązania umowne powinny być stosowane w stosunku do nich od roku pierwszych zbiorów.

(9)

Przy obliczaniu minimalnej ilości surowca, którą ma dostarczyć rolnik, należy opierać się na plonach reprezentatywnych w celu zapewnienia wykorzystywania przedmiotowych areałów do celów energetycznych. W przypadku niektórych surowców niewłaściwe wykorzystanie areałów jest jednak praktycznie niemożliwe z powodu ich cech właściwych i w związku z tym ustalanie plonów reprezentatywnych nie jest konieczne.

(10)

Zobowiązanie do dostarczania wszystkich surowców zebranych na przedmiotowych areałach uniemożliwia zastąpienie zebranego surowca równoważną ilością tego samego surowca. W przypadku upraw jednorocznych zobowiązanie to nie jest konieczne i powinno być zniesione, dzięki czemu wdrażanie systemu będzie bardziej elastyczne bez narażania na porażkę głównego celu systemu.

(11)

W miarę możliwości należy zapewnić przekazywanie danych agencji płatniczej zarówno przez rolników, jak i odbiorców oraz pierwszych przetwórców w sposób, który pozwoli na uniknięcie powielania.

(12)

Artykuł 25 rozporządzenia (WE) nr 1973/2004 przewiduje dla państw członkowskich możliwość zezwolenia rolnikom na używanie surowców do celów energetycznych w ich własnych gospodarstwach. Dla jasności, przejrzystości i, aby uwzględnić szczególny charakter tej możliwości należy ustanowić przepisy szczególne mające zastosowanie do tego przypadku.

(13)

Artykuł 25 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1973/2004 wyraźnie wymaga, aby zboża i nasiona oleiste wykorzystywane w gospodarstwie były denaturowane. Uwzględniając prawdopodobną ograniczoną wielkość takiej produkcji i trudności techniczne związane z tym procesem, należałoby pozostawić państwom członkowskim ustanowienie odpowiednich środków i kontroli. Podejście to należy również rozszerzyć na określanie ilości zbieranych surowców.

(14)

Zgodnie z art. 24 ust. 3 akapit trzeci rozporządzenia (WE) nr 1973/2004 pierwsi przetwórcy i odbiorcy decydujący się na zastąpienie surowców i produktów pośrednich lub ubocznych ich równoważnymi ilościami informują o tym właściwe organy. Ponadto wspomniany artykuł przewiduje wymianę informacji między władzami krajowymi państw członkowskich w przypadku, gdy transakcje dotyczą różnych państw członkowskich, tak aby posiadały one wystarczające informacje na temat tych transakcji. W związku z tym zobowiązanie do stosowania formularza kontrolnego T5, o którym mowa w art. 37 i 38 wspomnianego rozporządzenia, jest niepotrzebne i powinno zostać zniesione.

(15)

W celu harmonizacji zasad w ramach systemów pomocy obszarowej oraz uproszczenia zarządzania i kontroli wniosków o przyznanie pomocy, kwestie, do których odnoszą się akty prawne wymienione w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 lub które mogą stanowić element dobrej kultury rolnej zgodnej z ochroną środowiska, o której mowa w art. 5 oraz załączniku IV do wspomnianego rozporządzenia, powinny dotyczyć wszystkich systemów pomocy powiązanej z obszarami, w tym systemu jednolitej płatności obszarowej. W związku z tym art. 30 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 796/2004 powinien również mieć zastosowanie do tego systemu.

(16)

Informacje na temat plonów w ramach dopłat obszarowych do roślin uprawnych są konieczne w celu dokonania prognozy wydatków. Ponadto art. 104 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 przewiduje odwołanie się do różnych plonów w celu obliczenia kwoty pomocy w zależności od tego, czy kukurydza jest traktowana oddzielenie. Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik IX do rozporządzenia (WE) nr 1973/2004.

(17)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1973/2004.

(18)

Ponieważ zmiany, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, odnoszą się do wniosków o przyznanie pomocy składanych w roku 2007, niniejsze rozporządzenie powinno stosować się od dnia 1 stycznia 2007 r. Jednak z powodu ograniczeń administracyjnych niektóre zmiany powinno stosować się od dnia 1 stycznia 2008 r.

(19)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komisji Zarządzającej Płatnościami Bezpośrednimi,

1)

w art. 3 ust. 1 wprowadza się następujące zmiany:

2)

artykuł 4 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 4

Współczynnik redukcji powierzchni w przypadkach opisanych w art. 75, art. 78 ust. 2, art. 82, art. 85, art. 89 ust. 2, art. 98 i art. 143 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 lub też współczynnik redukcji ilości oraz obiektywne kryteria w przypadku opisanym w art. 95 ust. 4 tego rozporządzenia ustala się przed przyznaniem płatności rolnikom, a najpóźniej do dnia 31 stycznia następnego roku, na podstawie danych przekazanych zgodnie z przepisami art. 3 ust. 1 lit. b), b)a i c) niniejszego rozporządzenia.”;

3)

rozdział 8 otrzymuje brzmienie:

„ROZDZIAŁ 8

DOPŁATY DO ROŚLIN ENERGETYCZNYCH

SEKCJA 1

Definicje

Artykuł 23

Definicje

Do celów niniejszego rozdziału:

SEKCJA 2

Wykorzystanie surowca

Artykuł 24

Wykorzystanie surowca

1.   Na areałach objętych pomocą można uprawiać wszelkie surowce rolne, pod warunkiem że są one przeznaczone przede wszystkim do wykorzystania w produkcji produktów energetycznych na warunkach określonych w ust. 2–8.

2.   Burak cukrowy może być uprawiany na areałach, o których mowa w ust. 1, pod warunkiem że każdy produkt pośredni jest wykorzystywany do produkcji produktów energetycznych oraz każdy produkt podobny bądź uboczny zawierający cukier jest wykorzystywany zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 318/2006 (4).

3.   W przypadku konopi zastosowanie mają postanowienia art. 29 rozporządzenia Komisji (WE) nr 795/2004 (5) oraz art. 33 rozporządzenia (WE) nr 796/2004.

4.   Państwa członkowskie mogą wykluczyć z pomocy każdy surowiec rolny, jeżeli taki surowiec stwarza trudności z punktu widzenia kontroli, zdrowia publicznego, środowiska, prawa karnego lub niskiej zawartości energii w końcowych produktach energetycznych.

5.   Państwa członkowskie mogą określić minimalny areał upraw każdego surowca.

6.   Wartość gospodarcza produktów energetycznych uzyskanych w drodze przetwarzania surowców jest wyższa od wartości wszelkich innych produktów przeznaczonych do innych celów i uzyskanych w drodze takiego procesu przetwórczego, przy czym wartość tę określa się za pomocą metody wyceny określonej w art. 38 ust. 6 niniejszego rozporządzenia.

7.   W drodze odstępstwa od ust. 6 ziarna soi mogą być uprawiane na areałach, o których mowa w ust. 1, pod warunkiem że każdy produkt pośredni oprócz mączki sojowej jest wykorzystywany do produkcji produktów energetycznych.

8.   Produkty energetyczne są pozyskiwane najpóźniej przez trzeciego przetwórcę.

SEKCJA 3

Umowa

Artykuł 25

Umowa

1.   Produkcja surowców, o których mowa w art. 24, jest przedmiotem umowy zgodnie z art. 90 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 i na warunkach ustalonych w niniejszym rozdziale.

2.   W drodze odstępstwa od ust. 1, na lata przed pierwszym zbiorem upraw innych niż uprawy jednoroczne wnioskodawcy mogą w drodze pisemnego oświadczenia zobowiązać się do zasadzenia w trakcie danego roku i wykorzystania zebranych surowców do produkcji produktów energetycznych. Oświadczenie zawiera co najmniej następujące informacje:

3.   Na poparcie pojedynczego wniosku i do dnia określonego w art. 11 rozporządzenia (WE) nr 796/2004 wnioskodawcy przedstawiają właściwym organom kopię umowy zawartej z odbiorcami lub pierwszymi przetwórcami lub, w odpowiednich przypadkach, oświadczenie, o którym mowa w ust. 2.

Państwo członkowskie może postanowić, by wspomniana umowa była zawierana wyłącznie przez wnioskodawcę i pierwszego przetwórcę.

Państwa członkowskie mogą wymagać, by wnioskodawcy zawierali odrębne umowy dla każdego surowca.

4.   Wnioskodawcy zapewniają, by w umowach znalazły się przynajmniej następujące dane:

SEKCJA 4

Plony reprezentatywne, dostawa surowców i wielkości dostaw

Artykuł 26

Plony reprezentatywne

1.   Państwa członkowskie co roku i w odpowiednim czasie ustanawiają przy zastosowaniu odpowiednich procedur plony reprezentatywne, które muszą być osiągnięte dla każdego gatunku surowców, i informują o nich zainteresowanych wnioskodawców.

2.   W drodze odstępstwa od ust. 1 państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o nieustanawianiu plonów reprezentatywnych dla upraw innych niż uprawy jednoroczne. W takim przypadku, jeśli kontrole przewidziane w art. 27 ust. 1 akapit drugi wykazują ryzyko nieprzestrzegania obowiązku dostarczenia wszystkich zebranych surowców, państwa członkowskie przy zastosowaniu odpowiedniej procedury ustanawiają plony reprezentatywne dla zbiorów upraw, których dotyczy to ryzyko.

Artykuł 27

Dostawa surowców i wielkości dostaw

1.   Wnioskodawcy dostarczają odbiorcy lub pierwszemu przetwórcy:

Państwa członkowskie ustanawiają odpowiednie środki kontroli w celu zapewnienia przestrzegania obowiązku dostarczania całkowitej ilości surowca przewidzianego w ust. 1 lit. b).

2.   Wnioskodawcy lub odbiorcy lub pierwsi przetwórcy deklarują właściwym organom dostawę surowców, przedkładając pisemne oświadczenie podpisane przez odbiorcę lub pierwszego przetwórcę oraz przez wnioskodawcę. Oświadczenie zawiera co najmniej następujące informacje:

3.   Odbiorcy lub pierwsi przetwórcy odbierają dostawę surowców określoną w ust. 1 i zapewniają wykorzystanie równoważnej ilości takich surowców do wytworzenia we Wspólnocie jednego lub więcej produktów energetycznych.

4.   Odbiorcy dostarczają pierwszym przetwórcom tę samą ilość surowców, którą otrzymali od wnioskodawców.

5.   Pierwszy przetwórca może wykorzystać równoważną ilość surowca, produktów pośrednich bądź produktów ubocznych do wytworzenia jednego lub więcej produktów energetycznych.

W przypadku, o którym mowa w ust. 1, lub jeśli odbiorca sprzedaje równoważną ilość zebranego surowca, pierwszy przetwórca lub odbiorca odpowiednio informuje właściwy organ, u którego złożono zabezpieczenie, o którym mowa w art. 31, lub, w przypadku zastosowania art. 37, właściwy organ odpowiedzialny za zatwierdzenie danego odbiorcy lub pierwszego przetwórcy. Jeżeli taka równoważna ilość jest wykorzystywana w państwie członkowskim innym niż to, w którym surowiec został zebrany, właściwe organy zainteresowanych państw członkowskich informują się wzajemnie o szczegółach tych transakcji.

6.   Zgodnie z przepisami krajowymi mającymi zastosowanie do stosunków umownych, pierwsi przetwórcy mogą zlecić osobie trzeciej odbiór surowca od rolnika składającego wniosek o pomoc. Pierwszy przetwórca jest jedyną stroną odpowiedzialną za zobowiązania przewidziane w niniejszym rozdziale.

Artykuł 28

Okoliczności wyjątkowe

W przypadku wystąpienia wyjątkowych okoliczności lub zdarzenia siły wyższej przewidzianych w art. 40 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 wnioskodawca może poinformować właściwy organ zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 72 rozporządzenia (WE) nr 796/2004, że w związku z zaistniałą sytuacją nie jest on w stanie dostarczyć wszystkich lub części surowców określonych w umowie, o której mowa w art. 25. Właściwy organ może po otrzymaniu wystarczających dowodów na wystąpienie takich wyjątkowych okoliczności pozwolić na zmianę ilości, które mają być dostarczone odbiorcy lub pierwszemu przetwórcy.

SEKCJA 5

Warunki płatności kwoty pomocy

Artykuł 29

Płatność

1.   Bez uszczerbku dla sankcji przewidzianych w art. 51 rozporządzenia (WE) nr 796/2004 i art. 30 niniejszego rozporządzenia, wypłacenie kwoty pomocy dokonywane jest po spełnieniu następujących warunków:

2.   W drodze odstępstwa od ust. 1 i nie naruszając obniżek i wyłączeń przewidzianych w art. 51 rozporządzenia (WE) nr 796/2004 oraz sankcji przewidzianych w art. 30 niniejszego rozporządzenia, kwota pomocy dotycząca lat poprzedzających pierwsze zbiory upraw innych niż uprawy jednoroczne będzie wypłacana, pod warunkiem że oświadczenie, o którym mowa w art. 25 ust. 2, zostało przedłożone właściwemu organowi i właściwy organ sprawdził zgodność z art. 25 ust. 2.

Artykuł 30

Sankcje w przypadku fałszywej deklaracji dostaw

Jeśli w trakcie kontroli zostanie ujawnione, że deklaracja przewidziana w art. 27 ust. 2 została sfałszowana, wnioskodawca nie będzie już kwalifikować się do otrzymania pomocy. Jeżeli pomoc została już wypłacona, zostanie ona odzyskana zgodnie z przepisami art. 73 rozporządzenia (WE) nr 796/2004. W przypadku upraw innych niż uprawy jednoroczne, płatności już dokonane będą podlegały zwrotowi do ostatniej kwalifikującej się płatności.

SEKCJA 6

Obowiązki odbiorców i pierwszych przetwórców

Artykuł 31

Zabezpieczenia

1.   Odbiorcy lub pierwsi przetwórcy składają u właściwych organów zabezpieczenie przewidziane w ust. 2 do dnia upływu terminu zmian wniosków o płatności na dany rok w zainteresowanym państwie członkowskim, jak przewidziano w art. 15 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 796/2004. Państwa członkowskie mogą jednak odstąpić od wymogu złożenia zabezpieczenia na warunkach ustanowionych w art. 5 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2220/85 (6).

2.   Zabezpieczenia, które należy wnieść w odniesieniu do każdego surowca, oblicza się poprzez pomnożenie sumy wszystkich areałów objętych umową podpisaną przez danego odbiorcę lub pierwszego przetwórcę i wykorzystywanych do produkcji tego surowca, przez kwotę 60 EUR na hektar.

3.   Jednak w przypadku upraw innych niż uprawy jednoroczne zabezpieczenia wnosi się jedynie w odniesieniu do roku pierwszych zbiorów i są one ważne w kolejnych latach obowiązywania umowy.

4.   Jeżeli w umowach wprowadzane są zmiany zgodnie z art. 28, złożone zabezpieczenia ulegają odpowiedniej korekcie.

5.   Bez uszczerbku dla art. 20 do 24 rozporządzenia (EWG) nr 2220/85, jeżeli zabezpieczenie zostało złożone przez odbiorcę, to zostanie ono zwolnione po dostarczeniu przedmiotowego surowca pierwszemu przetwórcy, pod warunkiem że właściwy organ, któremu podlega odbiorca, dysponuje dowodem na to, że pierwszy przetwórca złożył równoważne zabezpieczenie we właściwym organie, któremu podlega. W przypadku pierwszego przetwarzania w państwie członkowskim stosującym przepisy art. 37 zabezpieczenie złożone przez odbiorcę zostanie zwolnione po dostarczeniu przedmiotowego surowca zatwierdzonemu pierwszemu przetwórcy.

Artykuł 32

Wymagania podstawowe, pochodne i podporządkowane wobec odbiorców i przetwórców

1.   Następujące zobowiązania stanowią wymagania podstawowe w rozumieniu art. 20 rozporządzenia (EWG) nr 2220/85:

2.   Zobowiązanie pierwszych przetwórców do przetworzenia surowców do dnia 31 lipca drugiego roku po roku zbiorów stanowi zobowiązanie pochodne w rozumieniu art. 20 rozporządzenia (EWG) nr 2220/85.

3.   Następujące zobowiązania stanowią wymagania podporządkowane w rozumieniu art. 20 rozporządzenia (EWG) nr 2220/85:

4.   W drodze odstępstwa od art. 20 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 2220/85, zobowiązanie odbiorcy lub pierwszego przetwórcy do zgody na przeprowadzane przez właściwe organy kontrole na miejscu lub do ich ułatwiania lub zobowiązanie dostarczania dokumentacji, o których mowa w art. 38 niniejszego rozporządzenia, stanowi wymaganie podstawowe.

SEKCJA 7

Przepisy szczególne mające zastosowanie do używania surowców w gospodarstwie

Artykuł 33

Używanie surowców w gospodarstwie

1.   Bez uszczerbku dla art. 25 ust. 1 państwa członkowskie mogą zezwolić wnioskodawcom na:

2.   Tam, gdzie ma zastosowanie ust. 1 niniejszego artykułu, nie stosuje się art. 25. Na poparcie pojedynczego wniosku i w terminie określonym w art. 11 rozporządzenia (WE) nr 796/2004 wnioskodawcy przedstawiają właściwym organom pisemną deklarację zawierającą co najmniej następujące informacje:

3.   O ile przepisy niniejszej sekcji nie stanowią inaczej, przepisy niniejszego rozdziału mają zastosowanie do zainteresowanych rolników.

Artykuł 34

Ilości surowców do wykorzystania w gospodarstwie

1.   Wnioskodawcy używają w gospodarstwie:

Państwa członkowskie wprowadzają odpowiednie środki kontroli, aby zapewnić zgodność ze zobowiązaniem przewidzianym w ust. 1 lit. b).

2.   W terminie, który zostanie ustalony przez państwa członkowskie, wnioskodawcy przedkładają właściwym organom deklarację zbiorów zawierającą co najmniej następujące informacje:

3.   W przypadku wystąpienia wyjątkowych okoliczności lub zdarzenia siły wyższej przewidzianych w art. 40 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 wnioskodawca może, zgodnie art. 72 rozporządzenia (WE) nr 796/2004, poinformować właściwy organ, że nie będzie w stanie zebrać lub wykorzystać wszystkich lub części surowców, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu. Właściwy organ może po otrzymaniu wystarczających dowodów na wystąpienie takich wyjątkowych okoliczności pozwolić na zmianę ilości, które mają być wykorzystane w gospodarstwie.

Artykuł 35

Kontrole

Bez uszczerbku dla kontroli przewidzianych w art. 24 i 26 rozporządzenia (WE) nr 796/2004 i art. 37 ust. 4 do art. 37 ust. 6 niniejszego rozporządzenia, państwa członkowskie stosujące art. 33 ust. 1 niniejszego rozporządzenia wprowadzają odpowiednie środki kontroli w celu zapewnienia:

Artykuł 36

Płatności

1.   Bez uszczerbku dla obniżek i wyłączeń ustanowionych w art. 51 rozporządzenia (WE) nr 796/2004 i ust. 2 niniejszego artykułu, wypłacenie wnioskodawcom kwoty pomocy dokonywane jest po spełnieniu następujących warunków:

2.   Bez uszczerbku dla art. 40 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 wnioskodawca nie będzie się kwalifikował do otrzymania pomocy, jeśli zostanie ujawnione, że celowo złożył fałszywą deklarację zbiorów, o której mowa w art. 34 ust. 2 niniejszego rozporządzenia. Jeżeli pomoc została już wypłacona, zostanie ona odzyskana zgodnie z art. 73 rozporządzenia (WE) nr 796/2004.

Jeśli surowce nie zostaną przetworzone na produkty energetyczne w terminie, o którym mowa w art. 33 ust. 2 lit. c), pomoc wypłacona na przedmiotowe zbiory zostanie odzyskana zgodnie z art. 73 rozporządzenia (WE) nr 796/2004, a rolnik zostanie wykluczony z pomocy na rośliny energetyczne na następny rok.

Artykuł 36a

Państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o stosowaniu niniejszej sekcji od dnia 1 stycznia 2008 r.

SEKCJA 8

Fakultatywny system zatwierdzania

Artykuł 37

Fakultatywny system zatwierdzania

1.   W drodze odstępstwa od art. 31 państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o ustanowieniu systemu zatwierdzania odbiorców i pierwszych przetwórców (zwanych dalej »zatwierdzonymi podmiotami gospodarczymi«).

Państwa członkowskie publikują decyzję, o której mowa w ust. 1, do dnia 1 listopada roku poprzedzającego jej stosowanie. Jednak w odniesieniu do roku 2007 państwa członkowskie publikują swoją decyzję do dnia 1 marca 2007 r.

O ile przepisy niniejszej sekcji nie stanowią inaczej, przepisy niniejszego rozdziału mają zastosowanie do państw członkowskich, które podjęły decyzję o stosowaniu ust. 1.

2.   Państwo członkowskie, które podjęło decyzję o stosowaniu ust. 1, przyjmuje niezbędne przepisy i podejmuje niezbędne działania, aby zapewnić zgodność z przepisami niniejszego rozdziału. W szczególności państwa członkowskie ustanawiają warunki zatwierdzania podmiotów gospodarczych, zapewniając spełnienie przynajmniej następujących kryteriów:

3.   Państwa członkowskie ustanawiają procedurę kontroli zatwierdzeń zatwierdzonych podmiotów gospodarczych przed opublikowaniem wykazu, o którym mowa w ust. 6.

4.   Państwa członkowskie nakładają odpowiednie kary w przypadku stwierdzenia, że zatwierdzony podmiot gospodarczy nie spełnia zobowiązań ustanowionych w niniejszym rozdziale lub krajowych przepisów przyjętych na jego podstawie, lub jeśli odbiorca lub pierwszy przetwórca nie zgadza się na przeprowadzenie lub ułatwienie kontroli na miejscu przeprowadzanych przez właściwe organy i/lub nie dostarcza informacji, o których mowa w art. 38. Stawkę kar oblicza się w zależności od wagi naruszenia i proporcjonalnie do utraconego zabezpieczenia z tytułu niezgodności z wymogami ustanowionymi w art. 32.

5.   Jeśli zatwierdzony podmiot gospodarczy w wyniku poważnego zaniedbania określonego przez państwo członkowskie narusza przepisy niniejszego rozdziału lub przepisy krajowe, państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o wycofaniu zatwierdzenia na okres przez nie określony.

6.   Przed dniem 15 grudnia roku poprzedzającego rok, w odniesieniu do którego przyznawana jest pomoc, państwa członkowskie publikują wykaz zatwierdzonych odbiorców i pierwszych przetwórców. Jednak w przypadku pomocy przyznawanej na rok 2007 wykaz zatwierdzonych odbiorców i pierwszych przetwórców zostanie opublikowany najpóźniej do dnia 15 kwietnia 2007 r.

7.   Jeśli państwo członkowskie zdecydowało się na stosowanie ust. 1, pomoc będzie wypłacana jedynie wnioskodawcom, którzy zawarli umowy z zatwierdzonymi odbiorcami lub przetwórcami.

SEKCJA 9

Kontrole

Artykuł 38

Prowadzenie ewidencji

1.   Właściwy organ państwa członkowskiego określa szczegółowo rejestry, które będą prowadzili odbiorcy, przetwórcy lub wnioskodawcy, o których mowa w art. 33 ust. 1, oraz określa – co najmniej miesięczną – częstotliwość wpisów.

2.   W odniesieniu do przetwórców takie wpisy obejmują co najmniej następujące informacje:

3.   W odniesieniu do odbiorców takie wpisy obejmują co najmniej następujące informacje:

4.   W przypadku wnioskodawców, o których mowa w art. 33 ust. 1, ewidencja obejmuje przynajmniej ewidencję towarową pozwalającą na identyfikowalność zbiorów i przetwarzania w gospodarstwie.

5.   Właściwy organ odbiorcy lub pierwszego przetwórcy sprawdza, czy przedstawiona umowa jest zgodna z warunkami ustanowionymi w art. 24 ust. 1. W przypadku gdy warunki te nie są spełnione, powiadamiane są właściwe organy wnioskodawcy.

6.   Celem obliczenia wartości ekonomicznej produktów wymienionych w art. 24 ust. 6 zainteresowane właściwe organy na podstawie informacji wymienionych w art. 2 ust. 2 dokonują porównania sumy wartości wszystkich produktów energetycznych z sumą wartości wszystkich pozostałych produktów przeznaczonych do innego użytku, a uzyskanych w drodze tego samego procesu przetwarzania. Każda wartość równa się odpowiedniej ilości pomnożonej przez średnią cen loco fabryka zarejestrowanych w trakcie poprzedniego roku gospodarczego. W przypadku gdy te ceny nie są dostępne, właściwy organ określa właściwe ceny, w szczególności na podstawie informacji, o których mowa w art. 39 ust. 1.

Artykuł 39

Kontrole przetwarzania

1.   Pierwsi przetwórcy przekazują właściwym organom niezbędne informacje dotyczące przedmiotowych etapów przetwarzania, w szczególności w odniesieniu do cen i technicznych współczynników przetwarzania wykorzystywanych do określenia ilości produktów końcowych, które mogą zostać uzyskane.

2.   Właściwe organy państw członkowskich, w których znajdują się odbiorcy, przeprowadzają kontrole na terenie przedsiębiorstw co najmniej 25 % odbiorców mających siedzibę na terytorium tych państw członkowskich, wybranych na podstawie analizy ryzyka. Takie kontrole obejmują fizyczną kontrolę zapasów i dokumentów handlowych celem sprawdzenia zgodności między zakupami surowców a odnośnymi dostawami oraz zgodności z wymaganiami podstawowymi, pochodnymi i podporządkowanymi ustanowionymi w art. 32.

3.   Właściwe organy państw członkowskich, w których ma miejsce przetwarzanie, przeprowadzają kontrolę przestrzegania przepisów art. 24 ust. 1 oraz podstawowych, pochodnych i podporządkowanych wymagań ustanowionych w art. 32 ust. 2 na terenie przedsiębiorstw co najmniej 25 % przetwórców mających siedzibę na terytorium tych państw członkowskich, wybranych na podstawie analizy ryzyka. Kontrole te obejmują co najmniej następujące czynności:

Do celów kontroli opisanych w akapicie pierwszym lit. b) właściwe organy opierają się zwłaszcza na współczynnikach technicznych procesu przetwarzania przedmiotowych surowców. Jeżeli w prawodawstwie wspólnotowym istnieją takie współczynniki dla wywozu, to mają one zastosowanie. W przypadku gdy w prawodawstwie wspólnotowym nie występują takie współczynniki, ale istnieją inne, to należy je stosować. We wszystkich innych przypadkach kontrola opiera się głównie na współczynnikach ogólnie przyjętych przez przedmiotową branżę przetwórczą.

4.   W przypadku procesów przetwórczych wymienionych w art. 33 ust. 1 kontrole będą przeprowadzane u 10 % wnioskodawców wybranych na podstawie analizy ryzyka z uwzględnieniem następujących czynników:

5.   Kontrole, o których mowa w ust. 4, obejmują co najmniej:

6.   Gdy kontrole, o których mowa w ust. 4, wykazują nieprawidłowości, właściwe organy przeprowadzają dodatkowe kontrole w trakcie roku i konsekwentnie zwiększają odsetek wnioskodawców poddanych kontroli na miejscu w następnym roku zgodnie z art. 26 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 796/2004.

7.   Jeżeli postanowiono, że niektóre elementy kontroli opisanej w ust. 2, 3 i 4 mogą być realizowane na zasadzie kontroli próbki, to taka próbka musi gwarantować wiarygodny i reprezentatywny poziom kontroli.

8.   Każda kontrola na miejscu będzie przedmiotem sprawozdania z kontroli, podpisanego przez inspektora, z podaniem szczegółów na temat przeprowadzonych kontroli. W sprawozdaniu należy w szczególności zamieścić następujące dane:

Artykuł 40

Środki dodatkowe i pomoc wzajemna

1.   Państwa członkowskie uruchamiają wszelkie inne środki wymagane do właściwego zastosowania niniejszego rozdziału i udzielają sobie nawzajem pomocy niezbędnej przy kontrolach prowadzonych na mocy niniejszego rozdziału. Jeżeli odpowiednie obniżki i wyłączenia nie są przewidziane w niniejszym rozdziale, to państwa członkowskie mogą nałożyć odpowiednie krajowe sankcje na podmioty związane z przyznawaniem pomocy.

2.   W miarę potrzeb lub zależnie od wymagań określonych w niniejszym rozdziale, państwa członkowskie udzielają sobie wzajemnie pomocy celem zapewnienia skutecznych kontroli oraz autentyczności składanych dokumentów i dokładności wymienianych danych, które mają być poddawane weryfikacji.

4)

w art. 61, ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.   Jeżeli areały opisane w art. 59 i 60 zostaną uznane za przekroczone, dane państwo członkowskie określa ostateczny stopień przekroczenia z dokładnością do dwóch miejsc po przecinku, przed przyznaniem rolnikom płatności i najpóźniej do dnia 31 stycznia następnego roku.”;

5)

artykuł 69 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 69

Przekazywanie informacji

Jeżeli areały, o których mowa w art. 59 i 60, zostają uznane za przekroczone, dane państwo członkowskie ustala ostateczny stopień przekroczenia przed przyznaniem rolnikom płatności powiadamia o tym Komisję najpóźniej do dnia 31 stycznia następnego roku. Dane wykorzystane do obliczenia stopnia, o jaki przekroczony został areał podstawowy, przekazuje się na formularzu określonym w załączniku VI.”;

6)

w art. 136 skreśla się termin „artykuł 30 ust. 3”;

7)

w art. 171ai skreśla się ust. 3;

8)

w art. 171bb ust. 2 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:

„Państwa członkowskie określają kwotę pomocy na hektar upraw oliwek objęty systemem GIS dla każdej kategorii gajów oliwnych przed przyznaniem rolnikom płatności i najpóźniej do dnia 31 stycznia następnego roku.”;

9)

w załączniku III skreśla się nagłówek „OSTATECZNY TERMIN PRZEKAZYWANIA DANYCH: 15 LISTOPADA KAŻDEGO ROKU”;

10)

w załączniku VI skreśla się nagłówek „OSTATECZNY TERMIN PRZEKAZYWANIA DANYCH: 15 LISTOPADA KAŻDEGO ROKU”;

11)

załącznik IX zastępuje się tekstem załącznika do niniejszego rozporządzenia.

15.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 75/21

(1)

Dyrektywa 74/483/EWG jest jedną z oddzielnych dyrektyw odnoszących się do procedury homologacji typu WE, ustanowionej dyrektywą 70/156/EWG. Zatem przepisy dyrektywy 70/156/EWG odnoszące się do układów, części i oddzielnych zespołów technicznych w pojazdach stosuje się do dyrektywy 74/483/EWG.

(2)

W związku z postępem technicznym oraz w celu zapewnienia przejrzystości wymogów technicznych należy dostosować wymogi w odniesieniu do zderzaków pojazdów.

(3)

Część II załącznika IV do dyrektywy 70/156/EWG zawiera wykaz regulaminów Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych (EKG ONZ), które mogą zostać przyjęte jako alternatywa dyrektyw dotyczących homologacji. Dlatego też dostosowując załącznik I do dyrektywy 74/483/EWG do postępu technicznego, należy ujednolicić wymogi zawarte w tej dyrektywie i odpowiadający jej regulamin 26 (EKG ONZ).

(4)

Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 74/483/EWG.

(5)

Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Komitetu ds. Dostosowania do Postępu Technicznego, powołanego na mocy art. 13 ust. 1 dyrektywy 70/156/EWG,

15.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 75/24

(1)

Decyzją 96/4/WE Komisji (2), Austria uzyskała zezwolenie na stosowanie metody klasyfikacji tusz wieprzowych zwanej „Zwei-Punkte-Messverfahren (ZP)”.

(2)

Ze względu na postęp techniczny rząd austriacki zwrócił się z wnioskiem do Komisji o zezwolenie na stosowanie nowego wzoru dla metody stosowanej na mocy decyzji 96/4/WE oraz przedstawił elementy wymagane w art. 3 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2967/85 z dnia 24 października 1985 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania wspólnotowej skali klasyfikacji tusz wieprzowych (3).

(3)

Ocena tego wniosku wykazała, że zostały spełnione warunki dla zatwierdzenia nowej metody klasyfikacji.

(4)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 96/4/WE.

(5)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wieprzowiny,

15.3.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 75/26

a)

zdanie drugie:

b)

zdanie trzecie: