15.2.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 43/1

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

15.2.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 43/3

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1431/94 (2), ustanawia szczegółowe zasady stosowania w sektorze mięsa drobiowego uzgodnień dotyczących przywozu przewidzianych w rozporządzeniu Rady (WE) nr 774/94 (3) otwierającym i ustalającym zarządzanie niektórymi wspólnotowymi kontyngentami taryfowymi na mięso drobiowe i inne produkty rolne.

(2)

Wnioski o pozwolenia na przywóz złożone w ciągu pierwszych piętnastu dni stycznia 2007 r. w odniesieniu do podokresu trwającego od dnia 1 stycznia do dnia 31 marca 2007 r. przekraczają dostępne ilości. Należy zatem określić, na jakie ilości pozwolenia mogą być wydawane, poprzez ustalenie współczynnika przydziału, jaki należy zastosować do ilości objętych wnioskami,

15.2.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 43/5

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2497/96 (2) ustanawia procedury stosowania w sektorze mięsa drobiowego uzgodnień przewidzianych w Układzie o stowarzyszeniu między Wspólnotą Europejską a Państwem Izrael.

(2)

Wnioski o pozwolenia na przywóz złożone w ciągu pierwszych piętnastu dni stycznia 2007 r. w odniesieniu do podokresu trwającego od dnia 1 stycznia do dnia 31 marca 2007 r. przekraczają dostępne ilości. Należy zatem określić, na jakie ilości pozwolenia mogą być wydawane, poprzez ustalenie współczynnika przydziału, jaki należy zastosować do ilości objętych wnioskami,

15.2.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 43/7

(1)

Ceny reprezentatywne i kwoty dodatkowych należności stosowanych do przywozu cukru białego, cukru surowego i niektórych syropów w odniesieniu do roku gospodarczego 2006/2007 zostały ustalone rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1002/2006 (3). Te ceny i kwoty zostały ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 114/2007 (4).

(2)

Dane, którymi obecnie dysponuje Komisja, prowadzą do zmiany wymienionych kwot, zgodnie z zasadami i szczegółowymi przepisami wykonawczymi przewidzianymi w rozporządzeniu (WE) nr 951/2006,

15.2.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 43/9

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 183/2005 przewiduje wymóg zatwierdzania niektórych zakładów działających na rynku pasz. Głównym celem systemu zatwierdzania przewidzianego w rozporządzeniu (WE) nr 183/2005 jest objęcie wymogiem zatwierdzania zakładów działających na rynku pasz lub przedsiębiorstw wprowadzających na rynek produkty objęte odpowiednimi wymaganiami dotyczącymi higieny ustanowionymi tym rozporządzeniem. Rozporządzenie zakłada możliwość rozszerzenia zakresu wymogu zatwierdzania.

(2)

„Kokcydiostatyki i histomonostatyki” należą do kategorii dodatków paszowych, o których mowa w art. 6 ust. 1 lit. e) rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 września 2003 r. w sprawie dodatków stosowanych w żywieniu zwierząt (2). Ta kategoria dodatków paszowych uznana została za równoważną kategoriom, dla których obowiązuje wymóg zatwierdzania zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 183/2005.

(3)

Zatem zakłady działające na rynku pasz lub przedsiębiorstwa wprowadzające do obrotu dodatki paszowe z kategorii „kokcydiostatyków i histomonostatyków” powinny również zostać objęte tym samym wymogiem zatwierdzania.

(4)

Należy zezwolić na wprowadzenie środków przejściowych w odniesieniu do zakładów działających na rynku pasz lub przedsiębiorstw wprowadzających do obrotu dodatki paszowe z kategorii „kokcydiostatyków i histomonostatyków”, na których uprzednio zgodnie z przepisami krajowym nie spoczywał wymóg zatwierdzania. Podmioty zatwierdzone zgodnie z dyrektywą Rady 95/69/WE (3) zostały już objęte art. 18 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 183/2005.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

15.2.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 43/11

(1)

Na mocy rozporządzenia Komisji (WE) nr 1610/2006 (3) ważność pozwoleń na przywóz ryżu łuskanego, bielonego lub częściowo bielonego wydanych dla transzy obejmującej lipiec 2006 r. niektórych kontyngentów na przywóz, otwartych rozporządzeniem Komisji (WE) nr 327/1998 z dnia 10 lutego 1998 r. otwierającym niektóre kontyngenty celne na przywóz ryżu i ryżu łamanego oraz stanowiące o administrowaniu nimi (4), została, na wniosek odnośnych podmiotów gospodarczych, przedłużona do dnia 31 grudnia 2006 r. Stosowanie tych pozwoleń zostało również, w niektórych przypadkach, uproszczone w zakresie pochodzenia i kodu CN przywożonego ryżu.

(2)

Mimo wymienionych przepisów niektóre pozwolenia na przywóz nie mogły być wykorzystane w trakcie ich okresu ważności z powodu zakłóceń w przywozie ryżu do Wspólnoty, mianowicie z powodu obecności na rynku amerykańskim ryżu skażonego ryżem zmodyfikowanym genetycznie i wynikającego z tej sytuacji ryzyka zablokowania przywozu. Biorąc pod uwagę te szczególne okoliczności, należy umożliwić państwom członkowskim odstępstwo od rozporządzenia Komisji (WE) nr 1291/2000 z dnia 9 czerwca 2000 r. ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na wywóz i przywóz oraz świadectw o wcześniejszym ustaleniu refundacji dla produktów rolnych (5) oraz zwolnienie, indywidualnie dla każdego przypadku, zabezpieczenia złożonego przez podmioty gospodarcze po spełnieniu pewnych warunków.

(3)

Należy także zezwolić państwom członkowskim na zwrócenie odnośnym podmiotom gospodarczym pozwoleń na wywóz złożonych na poparcie wniosku o pozwolenie na przywóz, zgodnie z art. 3 rozporządzenia (WE) nr 327/98.

(4)

Należy zatem zmienić rozporządzenie (WE) nr 1610/2006.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Zbóż,

1)

dodaje się art. 2a w brzmieniu:

„Artykuł 2a

1.   W drodze odstępstwa od art. 35 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 państwa członkowskie mogą zwolnić, po indywidualnym rozpatrzeniu każdego przypadku, zabezpieczenie przewidziane w art. 4 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 327/98 dotyczącego pozwoleń na przywóz określonych w art. 1 niniejszego rozporządzenia, które nie zostały wykorzystane przed upływem ich okresu ważności, pod warunkiem że:

2.   Oryginał pozwolenia na wywóz, który był dołączony do wniosku o wydanie pozwolenia na przywóz, zgodnie z art. 3 rozporządzenia 327/98, zwracany jest posiadaczowi pozwolenia na przywóz, w odniesieniu do którego zwolniono zabezpieczenie na mocy ust. 1 niniejszego artykułu.”;

2)

w art. 3 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:

„3.   Do dnia 31 marca 2007 r. państwa członkowskie drogą elektroniczną przekazują Komisji następujące informacje dotyczące numeru niewykorzystanego pozwolenia lub niewykorzystanych pozwoleń na przywóz, w odniesieniu do których zwolniono zabezpieczenie zgodnie z art. 2a, oraz ilości (w tonach) odnośnych produktów w rozpisaniu na kody nomenklatury scalonej (kody CN).”.

15.2.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 43/13

(1)

Zgodnie z art. 6 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG, w dniu 4 czerwca 2002 r. Zjednoczone Królestwo otrzymało od firmy BASF AG z siedzibą w Belgii wniosek o włączenie substancji czynnej o nazwie metrafenon do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG. W decyzji Komisji 2003/105/WE (2) potwierdzono, że przedłożona dokumentacja jest „kompletna”, tzn. uznano, iż zasadniczo spełnia ona wymogi dotyczące danych i informacji przewidziane w załącznikach II i III do dyrektywy 91/414/EWG.

(2)

Zgodnie z art. 6 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG, w dniu 19 kwietnia 2000 r. Niemcy otrzymały od firmy AgraQuest wniosek o włączenie substancji czynnej o nazwie Bacillus subtilis, szczep QST 713 (zwanej dalej „bakterią Bacillus subtilis”) do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG. W decyzji Komisji 2001/6/WE (3) potwierdzono, że przedłożona dokumentacja jest „kompletna”, tzn. uznano, iż zasadniczo spełnia ona wymogi dotyczące danych i informacji przewidziane w załącznikach II i III do dyrektywy 91/414/EWG.

(3)

Zgodnie z art. 6 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG, w dniu 19 lipca 1999 r. Niderlandy otrzymały od firmy Dow AgroSciences wniosek o włączenie substancji o nazwie spinosad do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG. W decyzji Komisji 2000/210/WE (4) potwierdzono, że przedłożona dokumentacja jest „kompletna”, tzn. uznano, iż zasadniczo spełnia ona wymogi dotyczące danych i informacji przewidziane w załącznikach II i III do dyrektywy 91/414/EWG.

(4)

Zgodnie z art. 6 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG, w dniu 17 marca 1999 r. Hiszpania otrzymała od firmy Novartis Crop Protection AG (obecnie Syngenta) wniosek o włączenie substancji czynnej o nazwie tiametoksam do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG. W decyzji Komisji 2000/181/WE (5) potwierdzono, że przedłożona dokumentacja jest „kompletna”, tzn. uznano, iż zasadniczo spełnia ona wymogi dotyczące danych i informacji przewidziane w załącznikach II i III do dyrektywy 91/414/EWG.

(5)

Wpływ tych substancji czynnych na zdrowie ludzi oraz środowisko został poddany ocenie w odniesieniu do zastosowań proponowanych przez wnioskodawców, zgodnie z art. 6 ust. 2 i ust. 4 dyrektywy 91/414/EWG. Wyznaczone państwa członkowskie pełniące rolę sprawozdawców przedłożyły projekty sprawozdania z oceny substancji Europejskiemu Urzędowi ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) w dniu 31 października 2003 r. (metrafenon) i Komisji w dniu 15 maja 2001 r. (bakteria Bacillus subtilis), 5 marca 2001 r. (spinosad) i 21 stycznia 2002 r. (tiametoksam).

(6)

Sprawozdanie z oceny metrafenonu zostało poddane przeglądowi przez państwa członkowskie oraz przez EFSA w ramach jego Grupy Roboczej ds. Oceny i przedstawione Komisji w dniu 18 stycznia 2005 r. w formie sprawozdania naukowego EFSA dotyczącego metrafenonu (6). Sprawozdanie to zostało poddane przeglądowi przez państwa członkowskie oraz Komisję w ramach Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt. Projekty sprawozdań z oceny dotyczące bakterii Bacillus subtilis, spinosadu i tiametoksamu zostały poddane przeglądowi przez państwa członkowskie oraz Komisję w ramach Stałego Komitetu ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt. Przegląd ten został sfinalizowany w dniu 14 lipca 2006 r. w formie sprawozdań Komisji z przeglądu dotyczących metrafenonu, bakterii Bacillus subtilis, spinosadu i tiametoksamu.

(7)

Jak wykazały różnorodne badania, można oczekiwać, że środki ochrony roślin zawierające wspomniane substancje czynne zasadniczo spełniają wymogi określone w art. 5 ust. 1 lit. a) i b) oraz w art. 5 ust. 3 dyrektywy 91/414/EWG, w szczególności w przypadku zastosowań zbadanych i wyszczególnionych w sprawozdaniu Komisji z przeglądu. Należy zatem włączyć metrafenon, bakterię Bacillus subtilis, spinosad i tiametoksam do załącznika I do tej dyrektywy w celu umożliwienia wszystkim państwom członkowskim wydawania zezwoleń na środki ochrony roślin zawierające te substancje czynne zgodnie z przepisami wspomnianej dyrektywy.

(8)

Nie naruszając określonych w dyrektywie 91/414/EWG obowiązków wynikających z włączenia substancji czynnej do załącznika I, państwom członkowskim należy przyznać okres sześciu miesięcy od daty włączenia na dokonanie przeglądu istniejących tymczasowych zezwoleń dotyczących środków ochrony roślin zawierających metrafenon, bakterię Bacillus subtilis, spinosad i tiametoksam w celu zagwarantowania, że spełnione zostaną wymogi ustanowione dyrektywą 91/414/EWG, w szczególności jej art. 13, oraz stosowne warunki określone w załączniku I. Państwa członkowskie powinny zastąpić istniejące tymczasowe zezwolenia zezwoleniami pełnymi, wprowadzić do nich zmiany lub wycofać je zgodnie z przepisami dyrektywy 91/414/EWG. W drodze odstępstwa od powyższego terminu należy przyznać dłuższy okres na przedłożenie i ocenę pełnej dokumentacji wyszczególnionej w załączniku III dla każdego środka ochrony roślin przeznaczonego do każdego zamierzonego zastosowania, zgodnie z jednolitymi zasadami ustanowionymi w dyrektywie 91/414/EWG.

(9)

Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 91/414/EWG.

(10)

Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

a)

w przypadku środka zawierającego metrafenon, bakterię Bacillus subtilis, spinosad lub tiametoksam jako jedyną substancję czynną, w razie konieczności zmieniają lub wycofują zezwolenie na każdy taki środek najpóźniej do dnia 31 lipca 2008 r.; lub

b)

w przypadku środka zawierającego metrafenon lub bakterię Bacillus subtilis lub spinosad lub tiametoksam jako jedną z kilku substancji czynnych, w razie konieczności zmieniają lub wycofują zezwolenie do dnia 31 lipca 2008 r. lub w terminie ustalonym dla takiej zmiany lub wycofania we właściwej dyrektywie lub dyrektywach włączających taką substancję lub substancje do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG, biorąc pod uwagę tę datę, która jest późniejsza.

15.2.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 43/19

(1)

Zgodnie z dyrektywą 91/414/EWG państwa członkowskie są odpowiedzialne za udzielanie zezwoleń na środki ochrony roślin stosowane do określonych upraw. Takie zezwolenia muszą być udzielane na podstawie oceny wywoływanych przez nie skutków w zakresie zdrowia ludzi i zwierząt oraz ich wpływu na środowisko. Elementy, które należy uwzględnić podczas przeprowadzania ocen, obejmują narażenie użytkowników i osób postronnych oraz wpływ na środowisko lądowe, wodne i powietrzne, jak również wpływ na ludzi i zwierzęta poprzez konsumpcję pozostałości zalegających w uprawach, wobec których je zastosowano.

(2)

Najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości (NDP) odzwierciedlają stosowanie minimalnych ilości pestycydów w celu uzyskania skutecznej ochrony roślin, zastosowanych w ten sposób, aby ilość pozostałości była możliwie najmniejsza i dopuszczalna pod względem toksyczności, szczególnie w odniesieniu do szacowanej ilości pobieranej w pożywieniu.

(3)

NDP dla pestycydów objętych dyrektywami 86/363/EWG i 90/642/EWG powinny być poddawane przeglądowi i mogą zostać zmienione w celu uwzględnienia nowych lub zmienionych zastosowań. Informacje na temat nowych lub zmienionych zastosowań zostały przekazane Komisji, co doprowadziło do zmian w poziomach pozostałości lambda-cyhalotryny, fenmedifamu, metomylu, linuronu, penkonazolu i pimetrozyny.

(4)

Długotrwałe narażenie konsumentów na działanie tych pestycydów za pośrednictwem produktów spożywczych mogących zawierać pozostałości tych pestycydów zostało oszacowane i ocenione zgodnie z procedurami i praktykami stosowanymi we Wspólnocie, z uwzględnieniem wytycznych opublikowanych przez Światową Organizację Zdrowia (4). W niniejszej ocenie uwzględniono, że abamektyna jest też stosowana jako lek weterynaryjny przeznaczony dla zwierząt i najwyższe dopuszczalne poziomy dla tej substancji były ustalone zgodnie z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2377/90 z dnia 26 czerwca 1990 r. ustanawiającym wspólnotową procedurę dla określania maksymalnego limitu pozostałości weterynaryjnych produktów leczniczych w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego (5). Na podstawie tych ocen NDP w odniesieniu do tych pestycydów należy ustalić w taki sposób, aby zapewnić nieprzekraczanie dopuszczalnego dziennego spożycia.

(5)

W przypadku lambda-cyhalotryny, metomylu, linuronu i pimetrozyny, dla których istnieje określona ostra dawka referencyjna, krótkoterminowe narażenie konsumentów na te pestycydy za pośrednictwem produktów spożywczych mogących zawierać pozostałości tych pestycydów zostało ocenione i obliczone zgodnie z procedurami i praktykami stosowanymi obecnie we Wspólnocie, z uwzględnieniem wytycznych opublikowanych przez Światową Organizację Zdrowia. Uwzględnione zostały opinie Komitetu Naukowego ds. Roślin, w szczególności jego rady i zalecenia dotyczące ochrony konsumentów przed produktami spożywczymi, w przypadku których stosowane są pestycydy (6). Na podstawie oceny dziennego spożycia NDP w odniesieniu do tych pestycydów należy ustalić w taki sposób, aby zapewnić nieprzekraczanie ostrej dawki referencyjnej. W odniesieniu do innych substancji ocena dostępnych informacji wskazuje, że nie jest wymagana ostra dawka referencyjna, a zatem nie jest potrzebna ocena narażenia krótkoterminowego.

(6)

W odniesieniu do atrazyny w zbożach od czasu przyjęcia dyrektywy Komisji 2006/61/WE z dnia 7 lipca 2006 r. zmieniającej załączniki do dyrektyw Rady 86/362/EWG, 86/363/EWG i 90/642/EWG w odniesieniu do najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości atrazyny, azynofosu etylowego, cyflutryny, etefonu, fentionu, metamidofosu, metomylu, parakwatu i triazofosu (7) pojawiły się nowe informacje, z których wynika, że wyższy NDP niż ten włączony przez tą dyrektywę do dyrektywy 86/362/EWG jest bezpieczny dla konsumenta. NDP włączony dyrektywą 2006/61/WE powinien zatem zostać zastąpiony wyższym NDP.

(7)

NDP powinny być ustalone na poziomie granicy oznaczalności, w przypadku gdy dozwolone stosowanie środków ochrony roślin nie powoduje powstania wykrywalnych poziomów pozostałości pestycydów w produktach spożywczych lub na ich powierzchni, lub gdy nie występują dozwolone przypadki stosowania, lub gdy stosowanie dozwolone przez państwa członkowskie nie zostało poparte niezbędnymi danymi, lub gdy stosowanie w państwach trzecich powodujące obecność pozostałości w produktach spożywczych lub na ich powierzchni, które mogą zostać wprowadzone do obrotu we Wspólnocie, nie zostało poparte niezbędnymi danymi.

(8)

Należy zatem ustalić nowe NDP w odniesieniu do tych pestycydów.

(9)

Ustalenie lub zmiana tymczasowych NDP na poziomie Wspólnoty nie wyklucza ustalania przez państwa członkowskie tymczasowych NDP dla fenmedifamu, linuronu, penkonazolu i pimetrozyny zgodnie z art. 4. ust. 1 lit. f) dyrektywy 91/414/EWG i załącznika VI do niej. Uznaje się, że okres czterech lat jest wystarczający na dopuszczenie dalszych zastosowań tych substancji. Po upływie tego okresu tymczasowy wspólnotowy NDP stanie się ostateczny.

(10)

Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 90/642/EWG.

(11)

Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

15.2.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 43/32

(1)

Skuteczne i spójne wykorzystanie widma radiowego ma podstawowe znaczenie dla rozwoju usług komunikacji elektronicznej i może pomóc Wspólnocie Europejskiej w zwiększeniu tempa wzrostu gospodarczego, konkurencyjności i zatrudnienia. Dostęp do widma musi zostać ułatwiony celem polepszenia wydajności, wspierania innowacji, a także osiągnięcia większej elastyczności dla użytkowników i większego wyboru dla konsumentów, przy jednoczesnym uwzględnieniu celów leżących w interesie ogólnym (2).

(2)

Komisja wspiera nowe i innowacyjne systemy łączności wykorzystujące wszelkiego rodzaju platformy techniczne i umożliwiające świadczenie usług w państwach członkowskich, na poziomie regionalnym lub ogólnoeuropejskim.

(3)

W tym kontekście systemy umożliwiające świadczenie satelitarnych usług komunikacji ruchomej (mobile satellite services – MSS) postrzegane są jako nowatorska, alternatywna platforma techniczna dla różnorodnych ogólnoeuropejskich usług telekomunikacyjnych, nadawczych i multiemisji niezależnych od lokalizacji użytkowników końcowych, takich jak szybki dostęp do internetu/intranetu, przenośne usługi multimedialne, ochrona publiczna oraz pomoc w przypadku klęsk żywiołowych. Usługi tego typu mogą polepszyć zasięg na obszarach wiejskich Wspólnoty, dzięki czemu zlikwidowane zostaną spowodowane czynnikiem geograficznym różnice w dostępie do usług cyfrowych. Wprowadzenie nowych systemów dostarczających MSS może przyczynić się do rozwoju rynku wewnętrznego i nasilenia konkurencji poprzez zwiększenie oferty i dostępności ogólnoeuropejskich usług oraz możliwości bezpośredniego podłączenia użytkownika końcowego, a także stanowiąc zachętę do inwestowania w wydajność.

(4)

Systemy zdolne do dostarczania MSS powinny obejmować co najmniej jedną stację kosmiczną i mogą być uzupełnione elementami naziemnymi (complementary ground components – CGC), tzn. umieszczonymi na powierzchni ziemi stacjami o stałej lokalizacji służącymi poprawie dostępu do satelitarnych usług komunikacji ruchomej na obszarach, gdzie nie może zostać zapewniona łączność o wymaganej jakości z jedną lub więcej stacjami kosmicznymi.

(5)

Dostępne jest widmo radiowe w pasmach częstotliwości 1 980–2 010 MHz i 2 170–2 200 MHz (pasma częstotliwości 2 GHz) i zgodnie z decyzjami podjętymi przez Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny (ITU) podczas Światowej Konferencji Radiokomunikacyjnej w roku 1992 (WARC-92) planowane jest jego wykorzystanie dla zastosowań MSS.

(6)

Konieczne jest zharmonizowane i wydajne wykorzystanie pasm 2 GHz przez systemy dostarczające MSS na poziomie regionalnym i ogólnoeuropejskim, w szczególności w związku z zasięgiem sygnałów satelitarnych, które ze względu na swój charakter przekraczają granice państwowe.

(7)

Zgodnie z art. 4 ust. 2 decyzji nr 676/2002/WE, dnia 6 października 2005 r. Komisja udzieliła Europejskiej Konferencji Administracji Pocztowych i Telekomunikacyjnych (CEPT) mandatu (3) dotyczącego zbadania zharmonizowanych warunków technicznych dla wykorzystania na terenie Wspólnoty pasma 2 GHz przez MSS. W konsekwencji tego mandatu CEPT przedłożyła sprawozdanie dotyczące technicznych warunków wykorzystania pasm 2 GHz przez takie systemy.

(8)

Pasma częstotliwości 2 GHz są obecnie niewykorzystywane w większości państw członkowskich i zgodnie z technicznymi wnioskami CEPT powinny we wszystkich państwach członkowskich zostać bezzwłocznie przyznane i udostępnione systemom dostarczającym MSS, tak by zapewnić rozwój tych systemów.

(9)

CEPT stwierdziła, że jednoczesne funkcjonowanie systemów zdolnych do dostarczania MSS i systemów świadczących jedynie naziemne usługi komunikacji ruchomej w tych samych częstotliwościach w paśmie 2 GHz i na tym samym obszarze geograficznym nie jest możliwe bez szkodliwych zakłóceń. Dlatego też w celu uniknięcia szkodliwych zakłóceń MSS i niedostatecznego wykorzystania widma radiowego konieczne jest przyznanie i udostępnienie na zasadzie pierwszej ważności pasm 2 GHz dla systemów zdolnych do dostarczania MSS. Oznacza to, że w przypadku gdy pasma 2 GHz wykorzystywane są przez inne systemy, które nie są zdolne do dostarczania MSS, systemy te nie powinny powodować szkodliwych zakłóceń w funkcjonowaniu MSS oraz nie mogą żądać ochrony przed zakłóceniami ze strony systemów dostarczających satelitarne usługi komunikacji ruchomej. Zgodnie z CEPT CGC nie powodują szkodliwych zakłóceń pod warunkiem, że stanowią integralną cześć systemów dostarczających MSS, są sterowane przez ich mechanizmy zarządzania siecią i zasobami oraz działają w tym samym paśmie częstotliwości, co satelitarne elementy systemu. Przy spełnieniu tych warunków, będących przedmiotem stosownego systemu autoryzacji, CGC mogą być stosowane nawet wówczas, gdy elementy satelitarne nie przekazują żadnych sygnałów.

(10)

Wyniki prac wykonanych w konsekwencji mandatu Komisji powinny zostać wdrożone na terenie Wspólnoty.

(11)

Nadanie pierwszeństwa dla systemów dostarczających MSS w pasmach 2 GHz jest właściwe ze względu na fakt, że inne pasma częstotliwości, na przykład te przyznane GSM i UMTS/IMT-2000, są dostępne dla systemów świadczących jedynie naziemne usługi komunikacji ruchomej.

(12)

Biorąc pod uwagę rozwój rynku i techniki, konieczność przyjęcia niniejszej decyzji, a także jej zakres i zastosowanie mogą w przyszłości zostać poddane weryfikacji, w szczególności na podstawie oceny Komisji i informacji dostarczonych przez państwa członkowskie.

(13)

Postanowienia niniejszej decyzji powinny pozostawać bez uszczerbku dla przyznawania praw do wykorzystywania częstotliwości pasm 2 GHz.

(14)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ds. Spektrum Radiowego,

15.2.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 43/35

(1)

Z uwagi na pojawienie się ogniska grypy ptaków, wywołanej wysoce zjadliwym szczepem wirusa H5N1, w południowo-wschodniej Azji w grudniu 2003 r. Komisja przyjęła szereg środków ochronnych w odniesieniu do grypy ptaków. Szczególnie istotnym z tych środków jest decyzja Komisji 2005/692/WE z dnia 6 października 2005 r. dotycząca niektórych środków ochronnych w odniesieniu do ptasiej grypy w niektórych państwach trzecich (3).

(2)

W dniu 25 listopada 2006 r. Korea Południowa stwierdziła ognisko wysoce zjadliwej grypy ptaków wywołanej przez szczep H5N1 na fermie drobiu na południu kraju.

(3)

W myśl obowiązującego prawodawstwa Wspólnoty Korea Południowa może prowadzić wywóz do Wspólnoty jedynie surowej karmy dla zwierząt domowych oraz nieprzetworzonych surowców paszowych zawierających jakiekolwiek części drobiu, a także jaj przeznaczonych do spożycia przez ludzi oraz niespreparowanych trofeów myśliwskich z jakichkolwiek ptaków.

(4)

Zważywszy na zagrożenie dla zdrowia zwierząt, wynikające z możliwości wprowadzenia wysoce zjadliwej grypy ptaków do Wspólnoty, właściwe jest zastosowanie natychmiastowego środka w postaci zawieszenia przywozu tych produktów z Korei Południowej.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2005/692/WE.

(6)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

15.2.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 43/37

(1)

Dyrektywa 2000/29/WE przewiduje przyznanie państwom członkowskim wkładu finansowego Wspólnoty w celu wzmocnienia infrastruktury inspekcji w zakresie kontroli zdrowia roślin i produktów roślinnych pochodzących z państw trzecich.

(2)

Belgia ustanowiła program w celu wzmocnienia w 2007 r. infrastruktury inspekcji w zakresie kontroli zdrowia roślin i produktów roślinnych pochodzących z państw trzecich. Belgia zwróciła się również z wnioskiem o przydzielenie wkładu finansowego Wspólnoty na 2007 r. na rzecz tego programu zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 998/2002 z dnia 11 czerwca 2002 r. ustanawiającym szczegółowe zasady wprowadzania w życie przepisów odnoszących się do przydziału państwom członkowskim wkładu finansowego Wspólnoty w celu wzmocnienia infrastruktury inspekcji w zakresie kontroli zdrowia roślin i produktów roślinnych pochodzących z państw trzecich (2).

(3)

Informacje techniczne dostarczone przez Belgię umożliwiły Komisji dokładną i wszechstronną analizę sytuacji. Komisja przygotowała wykaz programów posterunków kontroli kwalifikujących się do wzmocnienia, w którym zawarto również szczegółowe informacje na temat objętej wnioskiem kwoty wkładu finansowego Wspólnoty dla każdego z posterunków. Informacje te zostały przeanalizowane przez Stały Komitet ds. Zdrowia Roślin.

(4)

Po dokonaniu oceny programu Komisja uznała, że warunki i kryteria ustanowione w dyrektywie 2000/29/WE i w rozporządzeniu (WE) nr 998/2002 dla przyznania wkładu finansowego Wspólnoty zostały spełnione.

(5)

W związku z powyższym stosowne jest przyznanie wkładu finansowego Wspólnoty w celu pokrycia wydatków na wspomniany program Belgii na 2007 r.

(6)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Zdrowia Roślin,

a)

zainteresowane państwo członkowskie przekaże Komisji w formie właściwej dokumentacji dowody zakupu i/lub ulepszenia urządzeń i/lub sprzętu wymienionego w programie; oraz

b)

zainteresowane państwo członkowskie przedłoży Komisji wniosek o wypłatę wkładu finansowego Wspólnoty, zgodnie z zasadami określonymi w art. 3 rozporządzenia (WE) nr 998/2002.

15.2.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 43/40

(1)

Dyrektywa Rady 2000/75/WE ustanawia zasady kontroli i środki zwalczania choroby niebieskiego języka we Wspólnocie, w tym także określa obszary zapowietrzone i obszary zagrożone oraz zakaz opuszczania tych obszarów przez zwierzęta.

(2)

Decyzja Komisji 2005/393/WE z dnia 23 maja 2005 r. w sprawie stref ochrony i nadzoru w odniesieniu do choroby niebieskiego języka i warunków dotyczących przemieszczeń z tych stref lub przez te strefy (2) przewiduje wyznaczenie ogólnych obszarów geograficznych, na których państwa członkowskie mają ustanawiać obszary zapowietrzone i obszary zagrożone („obszary objęte ograniczeniami”) w związku z chorobą niebieskiego języka.

(3)

Dnia 7 grudnia 2006 r. Portugalia poinformowała Komisję o oznakach występowania wirusa w kilku nowych peryferyjnych miejscach na obszarze objętym ograniczeniami.

(4)

W rezultacie obszar objęty ograniczeniami w odniesieniu do Portugalii należy powiększyć z uwzględnieniem obecnej sytuacji meteorologicznej w tym regionie.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2005/393/WE.

(6)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

15.2.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 43/42

15.2.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 43/42