31.1.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 22/1

(1)

Środki budżetowe, które zostały przewidziane dla ustanowionego rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 2728/94 (3) Funduszu Gwarancyjnego, powinny być wykorzystywane w sposób bardziej efektywny, zaś nakład pracy administracyjnej związanej z zarządzaniem budżetowym Funduszu Gwarancyjnego powinien zostać zmniejszony.

(2)

Należy zwiększyć przejrzystość i poprawić programowanie transakcji budżetowych związanych z wpłatami na rzecz Funduszu Gwarancyjnego.

(3)

Porozumienie międzyinstytucjonalne pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami (4) przyjęte w dniu 17 maja 2006 r. ustanawia dla Unii Europejskiej wieloletnie ramy finansowe na lata 2007–2013. Zgodnie z porozumieniem międzyinstytucjonalnym finansowanie Funduszu Gwarancyjnego stanowi w tym okresie wydatek obowiązkowy budżetu ogólnego Unii Europejskiej.

(4)

Powinna zostać zachowana podstawowa funkcja Funduszu Gwarancyjnego, jaką jest ochrona budżetu ogólnego przed zagrożeniami, jakie mogą pojawić się w związku z niewykonaniem zobowiązań związanych z pożyczkami lub pożyczkami gwarantowanymi pokrywanymi ze środków funduszu.

(5)

Fundusz Gwarancyjny zapewnia pokrycie niespłaconych zobowiązań wynikających z pożyczek udzielonych przez Europejski Bank Inwestycyjny (zwany dalej „EBI”), w stosunku do których Wspólnota udziela gwarancji w ramach mandatu zewnętrznego EBI. Ponadto zgodnie z mandatem zewnętrznym EBI obowiązującym od dnia 1 lutego 2007 r. fundusz powinien także zapewniać pokrycie niespłaconych zobowiązań związanych z gwarancjami pożyczkowymi wydanymi przez EBI, w stosunku do których Wspólnota udziela gwarancji.

(6)

Rozporządzenie (WE, Euratom) nr 2728/94 powinno w związku z tym zostać odpowiednio zmienione.

(7)

Traktaty nie przewidują żadnych innych uprawnień do przyjęcia niniejszego rozporządzenia niż określone w art. 308 Traktatu WE oraz art. 203 Traktatu Euratom,

1)

artykuł 1 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:

„Ustanowiony zostaje Fundusz Gwarancyjny, zwany dalej »Funduszem«, którego środki będą wykorzystywane do spłaty wierzycieli Wspólnoty w przypadku niewykonania zobowiązań przez beneficjenta pożyczki przyznanej lub gwarantowanej przez Wspólnotę lub gwarancji pożyczkowej wydanej przez Europejski Bank Inwestycyjny, w stosunku do których Wspólnota udziela gwarancji.”;

2)

artykuł 2 tiret pierwsze otrzymuje brzmienie:

3)

artykuł 3 akapit trzeci otrzymuje brzmienie:

„Na podstawie istniejącej na koniec roku »n–1« różnicy pomiędzy kwotą docelową a wartością aktywów netto funduszu, obliczoną na początku roku »n«, wszelkie nadwyżki zostają zwrócone w ramach jednej transakcji do budżetu ogólnego Unii Europejskiej roku »n+1«, w którym zostanie ona ujęta w specjalnej pozycji w zestawieniu przychodów.”;

4)

artykuł 4 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 4

Na podstawie istniejącej na koniec roku »n–1« różnicy pomiędzy kwotą docelową a wartością aktywów netto funduszu, obliczoną na początku roku »n«, wymagana kwota wpłaty jest przekazywana z budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rzecz funduszu w ramach jednej transakcji w roku »n+1«.”;

5)

artykuł 5 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 5

1.   Jeśli w roku »n–1«, w wyniku jednego lub większej liczby przypadków niewykonania zobowiązań, wykorzystane gwarancje przekroczą kwotę 100 milionów EUR, kwota, o którą przekroczono 100 milionów EUR, jest zwracana na rzecz funduszu w rocznych transzach począwszy od roku »n+1«, a następnie w kolejnych latach aż do chwili pełnej spłaty (mechanizm wyrównawczy). Wysokość rocznej transzy stanowi niższą z następujących kwot:

Wszelkie kwoty powstające w wyniku wykorzystania gwarancji w latach poprzedzających rok »n–1«, które nie zostały jeszcze w pełni spłacone z uwagi na mechanizm wyrównawczy, są zwracane przed rozpoczęciem obowiązywania mechanizmu wyrównawczego dla przypadków niewykonania zobowiązań w roku »n–1« lub w kolejnych latach. Takie pozostające do zapłaty kwoty są w dalszym ciągu odejmowane od maksymalnej rocznej kwoty, która podlega odzyskaniu z budżetu ogólnego Unii Europejskiej w ramach mechanizmu wyrównawczego, do chwili, gdy pełna kwota zostanie zwrócona funduszowi.

2.   Obliczenia oparte na mechanizmie wyrównawczym dokonywane są oddzielnie od obliczeń, o których mowa w art. 3 akapit trzeci oraz w art. 4. Tym niemniej łącznie stanowią one podstawę tylko jednego rocznego transferu. Kwoty, które w ramach mechanizmu wyrównawczego mają być płacone z budżetu ogólnego Unii Europejskiej, przy obliczeniach zgodnie z art. 3 i 4 traktowane są jako aktywa netto funduszu.

3.   Jeżeli, w wyniku wykorzystania gwarancji wskutek niewykonania jednego lub kilku znaczących zobowiązań, środki funduszu spadną poniżej 80 % kwoty docelowej, Komisja informuje o tym władzę budżetową.

4.   Jeżeli, w wyniku uruchomienia gwarancji wskutek niewykonania jednego lub kilku znaczących zobowiązań, środki funduszu spadną poniżej 70 % kwoty docelowej, Komisja przedkłada sprawozdanie w sprawie środków wyjątkowych, jakie mogą być wymagane do odtworzenia funduszu.”;

6)

skreśla się załącznik.

31.1.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 22/3

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

31.1.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 22/5

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1483/2006 (2) otworzyło stałe przetargi na odsprzedaż na rynku Wspólnoty zbóż znajdujących się w posiadaniu agencji interwencyjnych państw członkowskich.

(2)

Mając na uwadze sytuację na rynkach pszenicy zwyczajnej, jęczmienia i kukurydzy we Wspólnocie oraz wzrost popytu na zboża odnotowany w różnych regionach w trakcie ostatnich tygodni, niezbędne okazuje się udostępnienie w niektórych państwach członkowskich nowych ilości zbóż znajdujących się w posiadaniu agencji interwencyjnych. W związku z tym należy zezwolić danym agencjom interwencyjnym państw członkowskich na przystąpienie do zwiększenia ilości zgłoszonych do przetargu: odnoszących się do pszenicy zwyczajnej – do wysokości 28 724 ton we Francji, odnoszących się do jęczmienia – do wysokości 20 332 ton w Finlandii i 9 363 ton na Litwie, w odniesieniu do kukurydzy – do wysokości 500 000 ton na Węgrzech.

(3)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1483/2006.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Zbóż,

31.1.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 22/10

(1)

Artykuł 29 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że w latach gospodarczych 2006/2007, 2007/2008 i 2008/2009 i w celu zapewnienia odpowiednich dostaw do rafinerii wspólnotowych stosowanie ceł przywozowych nakładanych na uzupełniające ilości surowego cukru trzcinowego pochodzącego z państw, o których mowa w załączniku IV do wymienionego rozporządzenia, jest zawieszone.

(2)

Wspomniane uzupełniające ilości oblicza się zgodnie z art. 19 rozporządzenia Komisji (WE) nr 950/2006 z dnia 28 czerwca 2006 r. ustanawiającego szczegółowe zasady przywozu i rafinacji produktów cukrowniczych w latach gospodarczych 2006/2007, 2007/2008 i 2008/2009 w ramach niektórych kontyngentów taryfowych i umów preferencyjnych (2) na podstawie wyczerpującej prognozy bilansu dostaw cukru surowego do Wspólnoty. Bilans na rok gospodarczy 2006/2007 wskazywał na potrzebę przywozu uzupełniających ilości surowego cukru trzcinowego, aby zaspokoić zapotrzebowanie rafinerii wspólnotowych.

(3)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1249/2006 z dnia 18 sierpnia 2006 r. ustalające uzupełniającą ilość surowego cukru trzcinowego pochodzącego z państw AKP oraz Indii celem dostarczenia do rafinerii cukru w okresie od dnia 1 lipca 2006 r. do dnia 30 września 2007 r. (3) ustaliło pierwszą uzupełniającą ilość wynoszącą 82 500 ton, aby spełnić najbardziej pilne zapotrzebowanie w pierwszych miesiącach roku gospodarczego 2006/2007. W związku z tym, że nie będzie miało miejsca wycofanie cukru z rynku zgodnie z art. 19 rozporządzenia (WE) nr 318/2006, tradycyjne zapotrzebowanie na cukier do rafinacji, o którym mowa w art. 29 ust. 1 wymienionego rozporządzenia, nie zostanie zmniejszone. Ponadto kwoty cukru dla Portugalii zostały zmniejszone o więcej niż 50 % w roku gospodarczym 2006/2007. W związku z tym, zgodnie z art. 29 ust. 2 lit. b) rozporządzenia 318/2006, tradycyjne zapotrzebowanie dla Portugalii na mocy art. 29 ust. 1 wymienionego rozporządzenia zwiększa się o dodatkowe 35 000 ton.

(4)

W celu zapewnienia odpowiednich dostaw do rafinerii wspólnotowych należy ustalić dodatkową uzupełniającą ilość cukru wynoszącą 120 000 ton na rok gospodarczy 2006/2007.

(5)

Odpowiednie dostawy do rafinerii mogą być zagwarantowane, jedynie jeśli będą przestrzegane tradycyjne porozumienia eksportowe między krajami beneficjentami. Z tego powodu konieczne jest dokonanie podziału między kraje beneficjentów lub grupę krajów. Dla Indii ilości ustalone w rozporządzeniu (WE) nr 1249/2006 odpowiadają już tradycyjnie przywożonym ilościom. W związku z tym dla Indii otwiera się ograniczoną ilość 3 500 ton. Pozostałe ilości powinny zostać ustalone dla państw AKP, które wspólnie postanowiły wprowadzić pomiędzy sobą procedury przydzielania ilości w celu zapewnienia odpowiednich dostaw do rafinerii cukru.

(6)

Przed przywozem tej uzupełniającej ilości cukru rafinerie dokonują uzgodnień dotyczących dostaw i transportu z krajami beneficjentami i podmiotami gospodarczymi. Aby umożliwić przygotowanie się w odpowiednim czasie do starania się o pozwolenia na przywóz, należy zapewnić wejście w życie niniejszego rozporządzenia w dniu jego publikacji.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

a)

116 500 ton wyrażonych jako cukier biały pochodzący z państw wymienionych w załączniku VI do rozporządzenia (WE) nr 318/2006, z wyjątkiem Indii;

b)

3 500 ton wyrażonych jako cukier biały pochodzący z Indii.

31.1.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 22/12

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 2099/2002 ustanowiło Komitet ds. Bezpiecznych Mórz i Zapobiegania Zanieczyszczeniu Morza przez Statki (COSS).

(2)

COSS centralizuje zadania komitetów utworzonych zgodnie z przepisami wspólnotowymi dotyczącymi bezpieczeństwa na morzu, zapobiegania zanieczyszczeniom morza przez statki i ochrony warunków życia i pracy na statku.

(3)

Wszystkie nowe przepisy wspólnotowe przyjęte w zakresie bezpieczeństwa na morzu powinny przewidywać odwołanie do COSS.

(4)

Artykuł 7 rozporządzenia (WE) nr 789/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie transferu statków towarowych i pasażerskich z jednego rejestru do drugiego wewnątrz Wspólnoty i uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 613/91 (2), art. 13 dyrektywy 2005/35/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 września 2005 r. w sprawie zanieczyszczenia pochodzącego ze statków oraz wprowadzenia sankcji w przypadku naruszenia prawa (3) i art. 12 rozporządzenia (WE) nr 336/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 lutego 2006 r. w sprawie wdrożenia we Wspólnocie Międzynarodowego kodeksu zarządzania bezpieczeństwem oraz uchylającego rozporządzenie Rady (WE) nr 3051/95 (4) stanowią, że przy wdrażaniu tych rozporządzeń Komisja powinna być wspomagana przez COSS.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 2099/2002.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Bezpiecznych Mórz i Zapobiegania Zanieczyszczeniu Morza przez Statki (COSS),

„t)

rozporządzenie (WE) nr 789/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie transferu statków towarowych i pasażerskich z jednego rejestru do drugiego wewnątrz Wspólnoty i uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 613/91 (5);

u)

dyrektywa 2005/35/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 września 2005 r. w sprawie zanieczyszczenia pochodzącego ze statków oraz wprowadzenia sankcji w przypadku naruszenia prawa (6);

v)

rozporządzenie (WE) nr 336/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 lutego 2006 r. w sprawie wdrożenia we Wspólnocie Międzynarodowego kodeksu zarządzania bezpieczeństwem oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 3051/95 (7).

31.1.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 22/14

(1)

Rada może upoważnić państwa członkowskie do stosowania obniżonej stawki podatku VAT w odniesieniu do niektórych usług pracochłonnych, które powinny, z jednej strony, spełniać warunki przewidziane w dyrektywie 2006/112/WE, a z drugiej strony powinny być wymienione w załączniku IV do tej samej dyrektywy.

(2)

Dyrektywą 2006/112/WE okres stosowania obniżonej stawki podatku VAT został przedłużony do dnia 31 grudnia 2010 r. Powyższe pozwala państwom członkowskim, które chcą po raz pierwszy skorzystać z przewidzianej tam możliwości, oraz tym, które pragną zmienić listę usług, w odniesieniu do których zastosowały wymieniony przepis w przeszłości, złożyć do Komisji stosowny wniosek.

(3)

Powyższe ma na celu umożliwienie wszystkim państwom członkowskim wzięcia udziału na jednakowych warunkach w systemie stosowania obniżonej stawki do usług pracochłonnych. Należy zatem przyznać państwom przystępującym, od dnia ich przystąpienia do Unii Europejskiej, taką samą możliwość stosowania obniżonej stawki podatku VAT do niektórych usług pracochłonnych.

(4)

Pismem z dnia 31 marca 2006 r. Rumunia złożyła wniosek o stosowanie obniżonej stawki podatku VAT w odniesieniu do niektórych usług pracochłonnych, objętych powyższą praktyką.

(5)

W celu zapewnienia równości między państwami członkowskimi niniejsza decyzja powinna mieć zastosowanie od dnia wejścia w życie Traktatu o Przystąpieniu Bułgarii i Rumunii.

(6)

Niniejsza decyzja nie będzie mieć wpływu na środki własne Wspólnoty pochodzące z VAT,

a)

drobnych napraw odzieży i wyrobów włókienniczych użytku domowego (w tym poprawek i przeróbek);

b)

usług pomocy w gospodarstwach domowych.