22.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 367/1

(1)

Artykuł 4 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002 zobowiązuje Radę do przyjęcia środków niezbędnych do zapewnienia dostępu do wód i zasobów oraz zrównoważonej działalności połowowej, z uwzględnieniem dostępnych opinii naukowych, a w szczególności sprawozdania przygotowanego przez Komitet Naukowy, Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa.

(2)

Zgodnie z art. 20 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002 obowiązkiem Rady jest określenie ograniczeń wielkości dopuszczalnych połowów na łowisku lub grupach łowisk, oraz rozdział tych wielkości między państwa członkowskie.

(3)

W celu zapewnienia skutecznego zarządzania wielkościami dopuszczalnych połowów należy określić specjalne warunki dla działań połowowych.

(4)

Aby umożliwić państwom członkowskim zarządzanie statkami pływającymi pod ich banderą, należy określić zasady i niektóre procedury w zakresie gospodarki rybnej na poziomie Wspólnoty.

(5)

Artykuł 3 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002 zawiera definicje mające znaczenie dla przydziału wielkości dopuszczalnych połowów.

(6)

Zgodnie z art. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 847/96 konieczne jest określenie zasobów, do których mają zastosowanie środki ustanowione we wspomnianym rozporządzeniu.

(7)

Wielkości dopuszczalnych połowów powinny być stosowane zgodnie z prawodawstwem wspólnotowym w tym zakresie, w szczególności zgodnie z rozporządzeniem Komisji (EWG) nr 1381/87 z dnia 20 maja 1987 r. ustanawiającym szczegółowe zasady dotyczące oznakowania i dokumentacji statków rybackich (3), rozporządzeniem Komisji (EWG) nr 2807/83 z dnia 22 września 1983 r. ustanawiającym szczegółowe zasady zapisu informacji dotyczących połowów dokonywanych przez państwa członkowskie (4), rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2847/93 z dnia 12 października 1993 r. ustanawiającym system kontroli mający zastosowanie do wspólnej polityki rybołówstwa (5), rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2244/2003 z dnia 18 grudnia 2003 r. ustanawiającym szczegółowe przepisy dotyczące satelitarnych systemów monitorowania statków (6), rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2930/86 z dnia 22 września 1986 r. określającym parametry statków rybackich (7), rozporządzeniem Rady (EWG) nr 3880/91 z dnia 17 grudnia 1991 r. w sprawie przekazywania przez państwa członkowskie prowadzące połowy na północno-wschodnim Atlantyku danych statystycznych dotyczących połowów nominalnych (8) oraz rozporządzeniem Rady (WE) nr 2187/2005 z dnia 21 grudnia 2005 r. w sprawie zachowania zasobów połowowych w wodach Morza Bałtyckiego, cieśnin Bełt i Sund poprzez zastosowanie środków technicznych (9).

(8)

W celu przyczynienia się do zachowania zasobów rybnych w 2007 r. powinny zostać wdrożone pewne środki uzupełniające dotyczące kontroli i warunków technicznych połowów,

a)

strefy Międzynarodowej Rady Badań Morza (ICES) zostały określone w rozporządzeniu (EWG) nr 3880/91;

b)

„Morze Bałtyckie” oznacza obszary ICES IIIb, IIIc oraz IIId;

c)

„całkowite dopuszczalne połowy (TAC)” oznaczają roczną ilość ryb, która może być odławiana z każdego zasobu;

d)

„kwota” oznacza część TAC przydzieloną Wspólnocie, państwu członkowskiemu lub krajowi trzeciemu.

a)

wymian dokonanych zgodnie z art. 20 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002;

b)

ponownych przydziałów dokonanych zgodnie z art. 21 ust. 4, art. 23 ust. 1 oraz art. 32 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 2847/93;

c)

dodatkowych wyładunków dozwolonych na mocy art. 3 rozporządzenia (WE) nr 847/96;

d)

ilości zatrzymanych zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 847/96;

e)

potrąceń dokonywanych na mocy art. 5 rozporządzenia (WE) nr 847/96.

a)

połowy zostały dokonane przez statki państwa członkowskiego dysponującego określoną kwotą i kwota ta nie została wyczerpana; lub – alternatywnie –

b)

w odniesieniu do gatunków innych niż śledź i szprot, jeżeli są one zmieszane z innymi gatunkami, połowy zostały dokonane włokami, niewodami duńskimi lub podobnymi narzędziami, w których rozmiar oczek jest mniejszy niż 32 mm, a ryby nie są sortowane ani na pokładzie, ani przy wyładunku.

22.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 367/18

(1)

Wspólne Przedsiębiorstwo Galileo zostało utworzone na mocy rozporządzenia (WE) nr 876/2002 (3) w celu realizacji fazy rozwojowej oraz przygotowania kolejnych faz programu Galileo. Z obecnego stanu rozwoju programu Galileo wynika, że faza rozwojowa nie zostanie zakończona przed końcem 2008 r.

(2)

Europejski Organ Nadzoru GNSS (zwany dalej „organem”) został utworzony na mocy rozporządzenia (WE) nr 1321/2004 (4), w celu zarządzania kwestiami interesu publicznego związanymi z europejskimi programami GNSS oraz w celu pełnienia przez niego roli organu regulacyjnego dla potrzeb programu w fazach rozmieszczania i w fazie operacyjnej programu Galileo.

(3)

Organ ten jest w stanie przejąć w 2006 r., a następnie realizować całość działań, którymi obecnie zajmuje się Wspólne Przedsiębiorstwo Galileo. Przedłużenie istnienia Wspólnego Przedsiębiorstwa Galileo poza rok 2006 byłoby w związku z tym niepotrzebne i nieracjonalne z ekonomicznego punktu widzenia. Należy zatem zakończyć działalność Wspólnego Przedsiębiorstwa Galileo po przekazaniu jego zadań organowi przed zakończeniem fazy rozwojowej.

(4)

Należy wyraźnie przekazać organowi zadania powierzone Wspólnemu Przedsiębiorstwu Galileo przed jego likwidacją, jak również zadanie realizacji, w odpowiednich przypadkach i zgodnie z decyzją Rady Administracyjnej Wspólnego Przedsiębiorstwa Galileo, czynności likwidacyjnych wspólnego przedsiębiorstwa po dniu 31 grudnia 2006 r. Konieczne jest także powierzenie organowi podjęcia wszelkich działań w zakresie badań naukowych na rzecz europejskich programów GNSS.

(5)

Przejęcie zarządzania fazą rozwojową od Wspólnego Przedsiębiorstwa Galileo nie jest jednak, zgodnie z art. 2 rozporządzenia (WE) nr 1321/2004, wyszczególnione jako zadanie powierzone organowi; artykuł ten nie obejmuje też działań lub prac badawczych, do których podjęcia lub finansowania organ może być zmuszony, zarówno w fazie rozwojowej, jak i w fazach rozmieszczania i operacyjnej programu.

(6)

W związku z powyższym w celu zapewnienia kontynuacji programu Galileo i właściwego przekazania organowi zadań Wspólnego Przedsiębiorstwa Galileo, art. 2 rozporządzenia (WE) nr 1321/2004 powinien zostać zmieniony.

(7)

W celu zapewnienia spójnego podejścia należy ponadto przewidzieć, że organ stanie się właścicielem aktywów materialnych i niematerialnych będących w posiadaniu Wspólnego Przedsiębiorstwa Galileo w chwili jego likwidacji, a nie po zakończeniu fazy rozwojowej. Poza tym należy przewidzieć, że powinien on zostać właścicielem aktywów materialnych i niematerialnych, które zostaną utworzone lub rozwinięte w fazie rozwojowej po likwidacji wspólnego przedsiębiorstwa. Ponadto należy ustanowić przepisy określające warunki ich przeniesienia.

(8)

W celu uniknięcia ryzyka różnic w interpretacji zakresu stosowania przepisów rozporządzenia (WE) nr 1321/2004, konieczne jest również sprecyzowanie, że aktywa materialne i niematerialne stworzone lub rozwinięte w fazach rozmieszczania i operacyjnej przez koncesjonariusza obejmują aktywa utworzone lub rozwinięte przez jego podwykonawców lub przez przedsiębiorstwa podlegające jego kontroli lub przez ich podwykonawców. Należy również sprecyzować, że własność aktywów obejmuje prawa do znaków towarowych, jak również wszystkie inne prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 1 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 772/2004 z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie stosowania art. 81 ust. 3 Traktatu do kategorii porozumień o transferze technologii (5) oraz art. 2 Konwencji o ustanowieniu Światowej Organizacji Własności Intelektualnej z dnia 14 lipca 1967 r.

(9)

Biorąc pod uwagę podstawową rolę Europejskiej Agencji Kosmicznej (ESA) w opracowywaniu koncepcji i rozwoju systemu, co wiąże się z uwzględnieniem wszystkich aspektów ochrony i bezpieczeństwa tych systemów oraz wiedzą o nich, ESA powinna być reprezentowana jako obserwator na forum Rady Administracyjnej oraz Komitetu ds. Zabezpieczenia i Bezpieczeństwa Systemu. Ponadto należy ustanowić podobne przepisy odnoszące się do przedstawiciela Sekretarza Generalnego/Wysokiego Przedstawiciela (SG/HR) w Radzie Administracyjnej.

(10)

Rozporządzenie (WE) nr 1321/2004 powinno w związku z tym zostać odpowiednio zmienione,

1)

w art. 2 ust. 1 dodaje się litery w brzmieniu:

2)

w art. 3 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:

„1.   Od momentu zakończenia działalności Wspólnego Przedsiębiorstwa Galileo, o którym mowa w art. 1 rozporządzenia (WE) nr 876/2002 i w art. 20 załącznika do niego, organ staje się właścicielem wszystkich aktywów materialnych i niematerialnych stworzonych lub rozwiniętych w całej fazie rozwojowej, w tym aktywów, których właścicielem było Wspólne Przedsiębiorstwo Galileo zgodnie z art. 6 załącznika tego rozporządzenia, oraz aktywów stworzonych lub rozwiniętych przez Europejską Agencję Kosmiczną i przez jednostki, którym ta agencja lub Wspólne Przedsiębiorstwo Galileo powierzyły obowiązki podjęcia działań na rzecz rozwoju programu.

2.   Organ jest właścicielem wszystkich aktywów materialnych i niematerialnych stworzonych lub rozwiniętych w fazach rozmieszczania i operacyjnej przez koncesjonariusza, w tym przez jego podwykonawców lub przez przedsiębiorstwa podlegające jego kontroli lub przez podwykonawców tych przedsiębiorstw.

3.   Prawo własności obejmuje wszelkie prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 1 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 772/2004 z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie stosowania art. 81 ust. 3 Traktatu do kategorii porozumień o transferze technologii (7) oraz wszelkie prawa własności w rozumieniu art. 2 Konwencji o ustanowieniu Światowej Organizacji Własności Intelektualnej z dnia 14 lipca 1967 r., w szczególności prawa do znaków towarowych.

4.   Warunki przeniesienia aktywów materialnych i niematerialnych będących własnością Wspólnego Przedsiębiorstwa Galileo zgodnie z art. 6 załącznika do rozporządzenia (WE) nr 876/2002, zostaną określone podczas czynności likwidacyjnych, zgodnie z art. 21 załącznika do tego rozporządzenia.

5.   Umowa zawarta pomiędzy organem a Europejską Agencją Kosmiczną (ESA), zgodnie z art. 3 załącznika do rozporządzenia (WE) nr 876/2002, może przewidywać warunki wykonywania przez ESA w imieniu organu prawa własności nadanego organowi przepisami ust. 1.

6.   Umowa koncesyjna może przewidywać warunki wykonywania przez koncesjonariusza w imieniu organu nadzoru prawa własności nadanego organowi przepisami ust. 1.

3)

art. 3 ust. 3 otrzymuje oznaczenie art. 3 ust. 7;

4)

w art. 5 ust. 2 dodaje się akapit w brzmieniu:

„Przedstawiciel SG/WP oraz przedstawiciel ESA uczestniczą w posiedzeniach rady jako obserwatorzy.”;

5)

art. 10 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.   Rada Administracyjna ustanawia Komitet ds. Zabezpieczenia i Bezpieczeństwa Systemu. Składa się on z przedstawicieli państw członkowskich, po jednym z każdego państwa członkowskiego, oraz z przedstawiciela Komisji wybranych spomiędzy uznanych specjalistów w zakresie bezpieczeństwa. Przedstawiciel SG/WP oraz przedstawiciel ESA uczestniczą w posiedzeniach komitetu jako obserwatorzy.”.

22.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 367/21

(1)

Wspólne przedsiębiorstwo Galileo zostało utworzone rozporządzeniem (WE) nr 876/2002 (3) z dnia 21 maja 2002 r. w celu wdrożenia fazy rozwojowej i przygotowania kolejnych faz programu Galileo.

(2)

Rozporządzenie (WE) nr 876/2002 przewiduje, że wspólne przedsiębiorstwo Galileo zostaje ustanowione na okres czterech lat, odpowiadający czasowi trwania fazy rozwojowej; okres ten miał wstępnie obejmować lata 2002–2005 włącznie.

(3)

Jednak w obecnej sytuacji programu Galileo faza rozwojowa nie zostanie zamknięta przed końcem 2008 r. Co więcej, przesunięcie w czasie istnienia wspólnego przedsiębiorstwa Galileo poza rok 2006 wydaje się niepotrzebne i kosztowne, ponieważ Europejski Organ Nadzoru GNSS (4) ustanowiony rozporządzeniem (WE) nr 1321/2004 z dnia 12 lipca 2004 r. (5) będzie w stanie stopniowo przejąć w 2006 roku zadania wspólnego przedsiębiorstwa Galileo, a następnie zrealizować wszystkie prowadzone przez nie obecnie działania.

(4)

W celu umożliwienia Europejskiemu Organowi Nadzoru GNSS przejęcia działań wspólnego przedsiębiorstwa Galileo w optymalny sposób, pożądane byłoby współistnienie dwóch struktur przez kilka miesięcy oraz ścisłe włączenie Europejskiego Organu Nadzoru GNSS w działania wspólnego przedsiębiorstwa Galileo w tym okresie.

(5)

Należy zatem przewidzieć zaprzestanie działalności wspólnego przedsiębiorstwa Galileo z dniem 31 grudnia 2006 r.

(6)

Ponadto w celu sprostowania statutu wspólnego przedsiębiorstwa Galileo przyjętego rozporządzeniem (WE) nr 876/2002, który zawiera kilka błędnych lub dwuznacznych przepisów, statut ten powinien zostać zmieniony.

(7)

Zastosowano stosowne procedury wprowadzania zmian zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 876/2002.

(8)

Rozporządzenie (WE) nr 876/2002 powinno zatem zostać odpowiednio zmienione,

1)

artykuł 1 ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4.   Kapitał Wspólnego Przedsiębiorstwa składa się z wkładów wniesionych przez jego członków. Mogą być wniesione aktywa rzeczowe. Podlegają one ocenie pod względem ich wartości i ich przydatności do prowadzenia działalności przez Wspólne Przedsiębiorstwo.

Członkowie założyciele wpłacają swoje wkłady kapitałowe do wysokości kwot wskazanych w ich odpowiednich zobowiązaniach: 520 milionów EUR dla Wspólnoty Europejskiej i 50 milionów EUR dla Europejskiej Agencji Kosmicznej. Mogą oni, w razie potrzeby, wnosić dodatkowe wkłady w celu finansowania fazy rozwojowej.

Z chwilą powiadomienia Rady przez Komisję o wyniku procedury przetargowej rada administracyjna niezwłocznie wzywa przedsiębiorstwa wymienione w ust. 3 lit. b) tiret drugie do dokonania wpłaty. Od przedsiębiorstw wymagana jest wpłata 5 milionów EUR w ciągu jednego roku. Kwota ta jest zmniejszona do 250 000 EUR dla przedsiębiorstw, dokonujących wpłaty indywidualnie lub zbiorowo, które można uważać za przedsiębiorstwa małe lub średnie w rozumieniu zalecenia Komisji z dnia 3 kwietnia 1996 r. dotyczącego definicji małych i średnich przedsiębiorstw (6).

Rada administracyjna decyduje o wysokości tych wkładów, które powinny być wniesione proporcjonalnie do wkładu kapitałowego wniesionego przez każdego członka. Każdy członek Wspólnego Przedsiębiorstwa, który nie wypełnia swoich zobowiązań dotyczących wniesienia aktywów rzeczowych lub nie uwalnia kwot wymaganych w wyznaczonym terminie zostaje, w pierwszej kolejności, wykluczony z głosowania w radzie administracyjnej, a po sześciu miesiącach jego członkostwo zostaje uchylone do czasu wypełnienia jego zobowiązań.

Finansowe zobowiązania Wspólnego Przedsiębiorstwa nie mogą przekroczyć wielkości wkładów, którymi dysponuje.

2)

w art. 8 ust. 1 lit. b) zdanie drugie otrzymuje brzmienie:

„Każdy członek Wspólnego Przedsiębiorstwa dysponuje liczbą głosów proporcjonalną do wniesionego przez niego wkładu.”;

3)

artykuł 20 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 20

Wspólne Przedsiębiorstwo ustanowione zostaje na okres, który rozpoczyna się dnia 28 maja 2002 r. i kończy dnia 31 grudnia 2006 r.”.

22.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 367/23

(1)

Artykuł 69 ust. 6 rozporządzenia Rady (WE) nr 1698/2005 z dnia 20 września 2005 r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (3) określa pułap całkowitych rocznych przydziałów wydatków strukturalnych Wspólnoty dla każdego państwa członkowskiego, a art. 70 ust. 3 i 4 tego rozporządzenia ustanawia stawki wkładu EFFROW.

(2)

W ramach finansowych na lata 2007–2013 uzgodnionych przez Radę Europejską w grudniu 2005 r. pułapy rocznych przydziałów w ramach wydatków strukturalnych Wspólnoty, które mają mieć zastosowanie do poszczególnych państw członkowskich, zostały ustalone na innym poziomie niż pułap ustalony w art. 69 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 1698/2005.

(3)

Zgodnie z ramami finansowymi na lata 2007–2013 Portugalii przydzielono kwotę 320 mln EUR, która może nie podlegać wymogowi współfinansowania krajowego przewidzianemu w art. 70 ust. 3 i 4 rozporządzenia (WE) nr 1698/2005.

(4)

Rozporządzenie (WE) nr 1698/2005 powinno zatem zostać odpowiednio zmienione,

1)

artykuł 69 ust. 6 otrzymuje brzmienie:

„6.   Komisja zapewnia, aby całkowite roczne przydziały z EFFROW pochodzące z EFOGR – Sekcja Orientacji dla jakiegokolwiek państwa członkowskiego zgodnie z niniejszym rozporządzeniem oraz z EFRR, EFS i FS zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1083/2006 z dnia 11 lipca 2006 r. ustanawiającym przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności (4), w tym wkład EFRR zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1638/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 2006 r. określającym przepisy ogólne w sprawie Europejskiego Instrumentu Sąsiedztwa i Partnerstwa (5) i rozporządzeniem Rady (WE) nr 1085/2006 z dnia 17 lipca 2006 r. ustanawiającym instrument pomocy przedakcesyjnej (IPA) (6) oraz z Europejskiego Funduszu Rybackiego zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1198/2006 z dnia 27 lipca 2006 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Rybackiego (7), nie przekraczały następujących limitów:

Obliczenia PKB dokonywane przez Komisję są oparte na danych statystycznych opublikowanych w kwietniu 2005 r. Poszczególne krajowe stopy wzrostu PKB na lata 2007–2013 prognozowane przez Komisję w kwietniu 2005 r. są stosowane do każdego państwa członkowskiego oddzielnie.

Jeżeli w 2010 r. stwierdzi się, że skumulowany PKB któregokolwiek państwa członkowskiego za lata 2007–2009 odbiega o więcej niż ± 5 % od skumulowanego PKB wyliczonego zgodnie z akapitem drugim, w tym również w konsekwencji zmian kursu wymiany, kwoty przydzielone na ten okres danemu państwu członkowskiemu zgodnie z akapitem pierwszym zostaną odpowiednio skorygowane. Łączny wynik netto tych korekt, dodatni czy ujemny, nie może przekroczyć 3 000 mln EUR. W każdym przypadku, jeżeli wynik netto jest dodatni, całkowite zasoby dodatkowe są ograniczane do poziomu niewykorzystanych zasobów w stosunku do maksymalnego poziomu dostępnych środków na zobowiązania w ramach funduszy strukturalnych i FS na lata 2007–2010. Ostateczne korekty zostaną rozłożone na równe części na lata 2011–2013. W celu odzwierciedlenia wartości polskiego złotego w okresie referencyjnym, kwota otrzymana w wyniku zastosowania wobec Polski stawki procentowej, o której mowa w akapicie pierwszym, zostanie pomnożona przez współczynnik 1,04 za okres do terminu przeglądu, o którym mowa w niniejszym akapicie.

2)

w art. 70 dodaje się ust. 4a w brzmieniu:

„4a.   Ustępy 3 i 4 mogą, w niektórych przypadkach, nie być stosowane w Portugalii w odniesieniu do kwoty 320 mln EUR.”.

22.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 367/25

1)

w art. 1 ust. 1 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:

„Urzędnicy

są uprawnieni do dodatku w przypadku, gdy zobowiązani są do regularnego pozostawania w gotowości do pracy zgodnie z art. 56a regulaminu pracowniczego.”;

2)

artykuł 3 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 3

W kwietniu każdego roku Komisja przedkłada Radzie sprawozdanie z liczby urzędników i innych pracowników każdej kategorii, którzy otrzymali dodatek, o którym mowa w niniejszym rozporządzeniu, ze szczególnym odniesieniem do przypadków, w których dodatek przyznany został na podstawie przepisów art. 1 ust. 1 akapit drugi.”.

22.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 367/26

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

22.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 367/28

(1)

Artykuł 32 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że różnica między cenami na rynku światowym na produkty wyszczególnione w art. 1 ust. 1 lit. b) tego rozporządzenia a cenami na te produkty na rynku wspólnotowym może być objęta refundacją wywozową.

(2)

Biorąc pod uwagę aktualną sytuację na rynku cukru, refundacje wywozowe powinny być ustalone zgodnie z zasadami i niektórymi kryteriami przewidzianymi w art. 32 i 33 rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

(3)

Artykuł 33 ust. 2 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że ze względu na sytuację na rynku światowym lub szczególne wymagania niektórych rynków może zaistnieć konieczność zróżnicowania refundacji w zależności od miejsca przeznaczenia.

(4)

Refundacją mogą być objęte jedynie te produkty, które są dopuszczone do swobodnego przepływu wewnątrz Wspólnoty i które spełniają wymogi rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

(5)

Celem negocjacji prowadzonych w ramach Układów Europejskich między Wspólnotą Europejską a Rumunią i Bułgarią jest w szczególności liberalizacja handlu produktami objętymi wspólną organizacją danego rynku. W przypadku obu krajów refundacje wywozowe powinny być zatem zniesione.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

22.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 367/30

(1)

Artykuł 32 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że różnica między cenami na rynku światowym na produkty wyszczególnione w art. 1 ust. 1 lit. c), d) i g) tego rozporządzenia a cenami na te produkty na rynku wspólnotowym może być objęta refundacją wywozową.

(2)

Biorąc pod uwagę aktualną sytuację na rynku cukru, refundacje wywozowe powinny być ustalone zgodnie z zasadami i kryteriami przewidzianymi w art. 32 i 33 rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

(3)

Artykuł 33 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że ze względu na sytuację na rynku światowym lub szczególne wymagania niektórych rynków może zaistnieć konieczność zróżnicowania refundacji w zależności od miejsca przeznaczenia.

(4)

Refundacją mogą być objęte jedynie te produkty, które są dopuszczone do swobodnego przepływu wewnątrz Wspólnoty i które spełniają wymogi rozporządzenia Komisji (WE) nr 951/2006 z dnia 30 czerwca 2006 r. ustalającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia (WE) nr 318/2006 w odniesieniu do handlu z państwami trzecimi w sektorze cukru (2).

(5)

Celem negocjacji prowadzonych w ramach Układów Europejskich między Wspólnotą Europejską a Rumunią i Bułgarią jest w szczególności liberalizacja handlu produktami objętymi wspólną organizacją danego rynku. W przypadku obu krajów refundacje wywozowe powinny być zatem zniesione.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

22.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 367/32

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 958/2006 z dnia 28 czerwca 2006 r. w sprawie stałego przetargu w celu ustalenia refundacji wywozowej na cukier biały w roku gospodarczym 2006/2007 (2) wymaga, by ogłaszano częściowe przetargi.

(2)

Zgodnie z art. 8 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 958/2006 oraz po dokonaniu analizy ofert przedstawionych w odpowiedzi na przetarg częściowy, zakończony w dniu 21 grudnia 2006 r., właściwym będzie ustalenie maksymalnych refundacji wywozowych dla tego przetargu.

(3)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

22.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 367/33

(1)

Wszelkie produkty lecznicze mogą być wprowadzane na rynek danego państwa członkowskiego dopiero po uzyskaniu pozwolenia na dopuszczenie do obrotu wydanego przez właściwy organ tego państwa członkowskiego zgodnie z dyrektywą 2001/82/WE lub zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 726/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. ustanawiającym wspólnotowe procedury wydawania pozwoleń dla produktów leczniczych stosowanych u ludzi i do celów weterynaryjnych i nadzoru nad nimi oraz ustanawiającym Europejską Agencję Leków (2).

(2)

Weterynaryjne produkty lecznicze dla zwierząt służących do produkcji żywności w tym z rodziny koniowatych mogą być dopuszczone wyłącznie na warunkach, które gwarantują, że produkowane środki spożywcze będą nieszkodliwe dla konsumentów w odniesieniu do pozostałości takich produktów leczniczych zgodnie z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2377/90 z dnia 26 czerwca 1990 r. ustanawiającym wspólnotową procedurę dla określania maksymalnego limitu pozostałości weterynaryjnych produktów leczniczych w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego (3).

(3)

Z przyczyn określonych w komunikacie Komisji do Rady i Parlamentu Europejskiego dotyczącym „Dostępności weterynaryjnych produktów leczniczych” (4) stopniowo zmniejsza się dostępny zakres dopuszczonych weterynaryjnych produktów leczniczych, w szczególności w przypadku zwierząt służących do produkcji żywności.

(4)

W związku z tym potrzebne są środki mające na celu trwałe poszerzenie terapii w celu zaspokojenia potrzeb zdrowotnych i w zakresie dobrostanu zwierząt służących do produkcji żywności, takich jak zwierzęta z rodziny koniowatych, bez naruszenia wysokiego poziomu ochrony konsumentów.

(5)

W drodze odstępstwa przewidzianego w dyrektywie 2001/82/WE, zwierzętom z rodziny koniowatych przeznaczonym do uboju w celu spożycia przez ludzi można podawać substancje niezbędne do ich leczenia, dalej zwane „substancjami niezbędnymi” z zastrzeżeniem okresu wycofania trwającego przynajmniej sześć miesięcy.

(6)

Do celów wspomnianego odstępstwa należy zatem ustanowić listę niezbędnych substancji. Daną substancję powinno się włączyć do wykazu w wyjątkowych okolicznościach, w których nie zezwolono na zadowalające alternatywne leczenie ze względów terapeutycznych, a ten stan, w przypadku zaniechania leczenia, byłby źródłem niepotrzebnego cierpienia dla zwierzęcia.

(7)

Określone stany chorobowe lub cele zootechniczne mogą wymagać pewnego zestawienia dostępnych substancji, aby spełnić różne wymogi związane z wiekiem i eksploatacją zwierzęcia z rodziny koniowatych.

(8)

Ze względu na fakt, że na mocy dyrektywy 2001/82/WE substancje wymienione w załącznikach I, II lub III do rozporządzenia (EWG) nr 2377/90, które nie są dozwolone w produktach przewidzianych dla zwierząt z rodziny koniowatych, mogą, w określonych okolicznościach, być stosowane w leczeniu zwierząt z rodziny koniowatych, substancje te nie powinny znajdować się na liście niezbędnych substancji. Ponadto nie powinno się zawierac w wykazie substancji wymienionych w załączniku IV do rozporządzenia (EWG) nr 2377/90. W związku z powyższym dołączenie substancji do załączników I–IV do rozporządzenia (EWG) nr 2377/90 powinno uniemożliwić ich stosowanie jako substancji niezbędnych na potrzeby niniejszego rozporządzenia.

(9)

Konieczne jest zapewnienie odpowiedniej kontroli nad zwierzętami z rodziny koniowatych, które leczono niezbędnymi substancjami. Powinny zatem mieć zastosowanie mechanizmy kontroli ustanowione w decyzji Komisji z dnia 20 października 1993 r. ustanawiającej dokument identyfikacyjny (paszport) towarzyszący zarejestrowanym zwierzętom z rodziny koniowatych (5) i w decyzji 2000/68/WE z dnia 22 grudnia 1999 r. zmieniającej decyzję Komisji 93/623/EWG oraz ustanawiającej identyfikację hodowlanych i rzeźnych zwierząt z rodziny koniowatych (6).

(10)

Konieczne jest zapewnienie, że każda zmiana wykazu substancji niezbędnych podlega zharmonizowanej ocenie przeprowadzonej przez Europejską Agencję Leków ustanowionej rozporządzeniem (WE) nr 726/2004. Ponadto państwa członkowskie i zawodowe stowarzyszenia weterynaryjne, które zwróciły się o zmianę tego wykazu, powinny należycie uzasadnić taki wniosek i zapewnić odpowiednie dane naukowe.

(11)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Weterynaryjnych Produktów Leczniczych,

22.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 367/46

(1)

Artykuł 22 ust. 3 rozporządzenia Komisji (WE) nr 753/2002 z dnia 29 kwietnia 2002 r. ustanawiającego niektóre zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1493/1999 odnośnie do opisu, oznaczania, prezentacji i ochrony niektórych produktów sektora win (2), ustanawia warunki używania terminów dotyczących metody otrzymywania produktu w odniesieniu do używania pojemników z drewna dębowego do produkcji wina.

(2)

Wspomniany przepis ogranicza używanie niektórych terminów określonych w załączniku X do rozporządzenia (WE) nr 753/2002 wyłącznie do oznaczania win, które fermentowały, dojrzewały lub starzały się w pojemnikach z drewna dębowego.

(3)

Drewno dębowe rzeczywiście jest zwyczajowo i tradycyjnie używane w bednarstwie, jednak w niektórych państwach członkowskich do tego celu używane są również inne rodzaje drewna, takie jak jesion lub kasztan. Należy zatem pozwolić na używanie niektórych terminów określonych w załączniku X do rozporządzenia (WE) nr 753/2002 do innych rodzajów drewna niż dąb, pod warunkiem że przedmiotowe oznaczenia będą dokładne i jasne. W celu uniknięcia naruszenia zasad konkurencji między producentami wina, należy ustanowić odpowiednie zasady etykietowania.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wina,

1)

W art. 22, ust. 3 otrzymuje następujące brzmienie:

„3.   W odniesieniu do oznaczenia wina, które fermentowało, dojrzewało lub starzało się w pojemnikach z drewna stosuje się wyłącznie zapisy znajdujące się w załączniku X. Jednakże w odniesieniu do tego rodzaju wina państwa członkowskie mogą ustanowić inne zapisy równoważne z zapisami ustanowionymi w załączniku X, a ust. 1 i 2 stosuje się wówczas z uwzględnieniem niezbędnych zmian.

Używanie jednego z zapisów określonych w akapicie pierwszym jest dozwolone w odniesieniu do wina, które dojrzewało w pojemniku z drewna zgodnie z obowiązującymi przepisami krajowymi, nawet jeżeli dojrzewanie kontynuowane jest w pojemniku innego typu. Państwa członkowskie informują Komisję o środkach podjętych zgodnie z akapitem pierwszym.

W odniesieniu do wina wyprodukowanego przy użyciu kawałków drewna dębowego, nawet jeśli znajdowało się ono w pojemniku(-ach) z drewna, zapisy określone w akapicie pierwszym nie mogą być stosowane.”

2)

Załącznik X zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

22.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 367/49

(1)

Artykuł 13 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 oraz art. 14 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1785/2003 stanowią, że różnica między notowaniami lub cenami produktów wymienionych w art. 1 każdego z tych rozporządzeń na rynku światowym a cenami wewnątrz Wspólnoty może zostać pokryta refundacją wywozową.

(2)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1043/2005 z dnia 30 czerwca 2005 r. wdrażające rozporządzenie Rady (WE) nr 3448/93 w odniesieniu do systemu przyznawania refundacji wywozowych do niektórych produktów rolnych wywożonych jako towary nieobjęte załącznikiem I do Traktatu oraz kryteria ustalania wysokości sum takich refundacji (3), określa produkty, dla których należy ustalić stawkę refundacji stosowaną w przypadku, jeśli produkty te są wywożone jako towary wymienione odpowiednio w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 lub w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 1785/2003.

(3)

Zgodnie z art. 14 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1043/2005, stawkę refundacji na 100 kilogramów każdego z omawianych produktów podstawowych ustala się co miesiąc.

(4)

Ustalenie z wyprzedzeniem wysokich stawek refundacji może zagrozić zobowiązaniom podjętym w odniesieniu do refundacji, które mogą zostać przyznane do wywozów produktów rolnych należących do towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu. W takich sytuacjach, niezbędne jest zatem podjęcie środków ostrożności, nie stanowiąc jednak przeszkody dla zawierania umów długoterminowych. Ustalenie specjalnej stawki refundacji dla celów ustalenia refundacji z wyprzedzeniem jest środkiem, który pozwala na osiągnięcie tych różnych celów.

(5)

Uwzględniając porozumienie pomiędzy Wspólnotą Europejską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki w sprawie wywozów produktów z ciasta makaronowego ze Wspólnoty do Stanów Zjednoczonych, przyjęte decyzją Rady 87/482/EWG (4), niezbędne jest zróżnicowanie refundacji do produktów objętych kodami CN 1902 11 00 i 1902 19 ze względu na ich miejsce przeznaczenia.

(6)

Zgodnie z art. 15 ust. 2 i 3 rozporządzenia (WE) nr 1043/2005, należy ustalić obniżoną stawkę refundacji wywozowej, uwzględniając wysokość mającej zastosowanie refundacji wywozowej, zgodnie z rozporządzeniem Komisji (EWG) nr 1722/93 (5), dla rozpatrywanych produktów podstawowych, stosowaną w zakładanym okresie wytworzenia towarów.

(7)

Napoje alkoholowe uważane są za mniej wrażliwe na cenę zbóż stosowanych do produkcji tych napojów. Niemniej jednak, Protokół 19 do Aktu Przystąpienia Zjednoczonego Królestwa, Irlandii i Danii stanowi, że należy uchwalić środki niezbędne w celu ułatwienia stosowania zbóż wspólnotowych do produkcji napojów alkoholowych pozyskiwanych ze zbóż. Konieczne jest zatem dostosowanie stawki refundacji stosowanej odpowiednio do zbóż wywożonych jako napoje alkoholowe.

(8)

Komitet Zarządzający ds. Zbóż nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,

22.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 367/53

(1)

W myśl art. 13 rozporządzenia Rady (WE) nr 1784/2003 i art. 14 rozporządzenia (WE) nr 1785/2003, różnica między notowaniami lub cenami na rynku światowym produktów, o których mowa w art. 1 tych rozporządzeń, a cenami tych produktów we Wspólnocie może być pokryta przez refundacje wywozowe.

(2)

Na mocy art. 14 rozporządzenia (WE) nr 1785/2003 refundacje powinny być ustalane z uwzględnieniem, z jednej strony, istniejącej sytuacji i przyszłych tendencji pod względem cen i dostępności zbóż, ryżu i ryżu łamanego na rynku Wspólnoty, a z drugiej – cen zbóż, ryżu, ryżu łamanego i produktów sektora zbożowego na rynku światowym. Na mocy tych samych artykułów należy także zapewnić na rynku zbożowym i ryżowym równowagę i naturalny rozwój cen i handlu, a ponadto uwzględniać ekonomiczne aspekty przewidywanych wywozów oraz potrzebę unikania zakłóceń na rynku Wspólnoty.

(3)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1518/95 (3) w sprawie systemu przywozu i wywozu produktów przetworzonych na bazie zbóż i ryżu, określiło w art. 4 szczególne kryteria, jakie należy uwzględnić przy wyliczaniu refundacji dla tych produktów.

(4)

Należy różnicować refundacje dla niektórych produktów przetworzonych w zależności od zawartości w tych produktach popiołów, surowego błonnika, łusek, białka, tłuszczu lub skrobi, ponieważ zawartość ta jest szczególnie znaczącym wskaźnikiem ilości produktu podstawowego rzeczywiście obecnego w produkcie przetworzonym.

(5)

Jeśli chodzi o maniok i inne korzenie oraz bulwy roślin tropikalnych, jak również wytworzone z nich mąki, ekonomiczny aspekt ich wywozu, jaki można przewidywać, biorąc przede wszystkim pod uwagę charakter i pochodzenie tych produktów, nie uzasadnia aktualnie potrzeby ustalania refundacji wywozowej. W odniesieniu do niektórych produktów przetworzonych na bazie zbóż, niewielkie znaczenie udziału Wspólnoty w handlu światowym nie wymaga aktualnie ustalania refundacji wywozowej.

(6)

Sytuacja na rynku światowym lub szczególne wymagania niektórych rynków mogą spowodować konieczność zróżnicowania refundacji w odniesieniu do niektórych produktów, w zależności od ich miejsca przeznaczenia.

(7)

Refundację należy ustalać raz na miesiąc. W tym odstępie czasu może ona zostać zmieniona.

(8)

Niektóre produkty przetworzone na bazie kukurydzy mogą być poddane obróbce termicznej, która stwarza ryzyko przyznania refundacji nieodpowiadającej jakości produktu. Należy uściślić, że produkty te, zawierające wstępnie żelatynizowaną skrobię, nie mogą korzystać z refundacji wywozowej.

(9)

Komitet Zarządzający ds. Zbóż nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,

22.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 367/56

(1)

W myśl art. 13 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 różnica między notowaniami lub cenami produktów, o których mowa w art. 1 wyżej wymienionego rozporządzenia, na rynku światowym a cenami tych produktów we Wspólnocie może być pokryta refundacją wywozową.

(2)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1517/95 z dnia 29 czerwca 1995 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 w odniesieniu do ustaleń dotyczących wywozu i przywozu mieszanek paszowych pochodzenia zbożowego oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1162/95 ustanawiające specjalne szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na przywóz i wywóz w sektorze zbóż i ryżu (2) określiło w art. 2 szczególne kryteria, jakie należy uwzględnić przy wyliczaniu refundacji do tych produktów.

(3)

Przy wyliczaniu należy także uwzględnić zawartość produktów zbożowych. Dla uproszczenia, refundacja powinna być wypłacana do dwóch kategorii „produktów zbożowych”, a więc po pierwsze – kukurydzy, zboża najpowszechniej używanego do produkcji mieszanek paszowych wywożonych, i produktów na bazie kukurydzy, a po drugie – „innych zbóż”, które są produktami zbożowymi kwalifikującymi się do przyznania refundacji, z wyłączeniem kukurydzy i produktów na bazie kukurydzy. Refundacja powinna być przyznana ze względu na ilość produktu zbożowego zawartego w mieszance paszowej.

(4)

Ponadto kwota refundacji powinna także uwzględniać możliwości i warunki sprzedaży tych produktów na rynku światowym, potrzebę uniknięcia zakłóceń na rynku wspólnotowym i ekonomiczny aspekt wywozu.

(5)

Obecna sytuacja na rynku zbóż, a w szczególności perspektywy zaopatrzenia, uzasadniają zniesienie wszelkich refundacji dotyczących wywozu.

(6)

Komitet Zarządzający ds. Zbóż nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,

22.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 367/58

(1)

Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1722/93 z dnia 30 czerwca 1993 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzeń Rady (EWG) nr 1766/82 i (EWG) nr 1418/76 dotyczące refundacji produkcyjnych w sektorach zbóż i ryżu, odpowiednio (2), określiło warunki przyznawania refundacji produkcyjnych. Podstawa wyliczenia została określona w art. 3 tego rozporządzenia. Tak wyliczona refundacja, zróżnicowana, w razie potrzeby, dla skrobi ziemniaczanej, powinna być ustalana raz w miesiącu i może być zmieniana, jeśli ceny kukurydzy i/lub pszenicy ulegną znaczącej zmianie.

(2)

W celu określenia dokładnej kwoty do wypłaty przy wyliczaniu ustalanych przez niniejsze rozporządzenie refundacji produkcyjnych należy użyć współczynników podanych w załączniku II do rozporządzenia (EWG) nr 1722/93.

(3)

Komitet Zarządzający ds. Zbóż nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,

a)

0,00 EUR/t dla skrobi kukurydzianej, pszennej i jęczmiennej;

b)

0,00 EUR/t dla skrobi ziemniaczanej.

22.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 367/59

(1)

Artykuł 33 ust. 1 i 2 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, iż różnica między cenami na rynku światowym produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. b), c), d) i g) tego rozporządzenia a cenami wewnątrz Wspólnoty może zostać pokryta refundacją wywozową, gdy produkty te są wywożone jako towary wymienione w załączniku VII do wymienionego rozporządzenia.

(2)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1043/2005 z dnia 30 czerwca 2005 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 3448/93 w odniesieniu do systemu przyznawania refundacji wywozowych dla niektórych produktów rolnych wywożonych w postaci towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu oraz kryteriów dla ustalania wysokości kwot takich refundacji (2) określa produkty, dla których należy ustalić stawkę refundacji, stosowaną w przypadku, gdy produkty te są wywożone jako towary wymienione w załączniku VII do rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

(3)

Zgodnie z art. 14 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1043/2005 stawkę refundacji ustala się co miesiąc na 100 kg każdego z rozpatrywanych produktów podstawowych.

(4)

Artykuł 33 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że refundacja wywozowa do produktu będącego składnikiem towaru nie może być wyższa niż ta obowiązująca w stosunku do tego samego produktu wywożonego bez dalszego przetwarzania.

(5)

Zważywszy na fakt, iż obecnie niemożliwe jest określenie sytuacji na rynku w ciągu kilku następnych miesięcy, refundacje, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, mogą być ustalone z wyprzedzeniem.

(6)

Ustalenie z wyprzedzeniem wysokich stawek refundacji może zagrozić zobowiązaniom podjętym w odniesieniu do refundacji, które mogą zostać przyznane do wywozów produktów rolnych należących do towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu. W takich sytuacjach niezbędne jest zatem zastosowanie środków ostrożności, nie stanowiąc jednak przeszkody dla zawierania umów długoterminowych. Ustalenie określonej stawki refundacji dla celów ustalenia refundacji z wyprzedzeniem jest środkiem, który pozwala na osiągnięcie tych różnych celów.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

22.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 367/61

(1)

W myśl art. 13 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 różnica między notowaniami lub cenami na światowym rynku produktów, o których mowa w art. 1 wyżej wymienionego rozporządzenia, a cenami tych produktów we Wspólnocie może być pokryta przez refundacje wywozowe.

(2)

Przy ustalaniu zwrotów należy wziąć pod uwagę elementy, o których mowa w art. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1501/95 z dnia 29 czerwca 1995 r. ustanawiającego niektóre szczegółowe zasady zastosowania rozporządzenia Rady (EWG) nr 1766/92 w sprawie przyznawania refundacji wywozowych, a także środków, jakie należy podjąć w przypadku zakłóceń w sektorze zbóż (2).

(3)

Refundacja stosowana do słodów powinna zostać wyliczona z uwzględnieniem ilości zbóż potrzebnej do wytworzenia danych produktów. Ilości te zostały ustalone w rozporządzeniu (WE) nr 1501/95.

(4)

Sytuacja na światowym rynku lub szczególne wymogi niektórych rynków mogą spowodować konieczność zróżnicowania wysokości refundacji dla niektórych produktów w zależności od ich miejsca przeznaczenia.

(5)

Refundację należy ustalać raz na miesiąc. W tym odstępie czasu może ona zostać zmieniona.

(6)

Zastosowanie tych zasad w aktualnej sytuacji na rynku zbóż, a w szczególności wobec notowań lub cen tych produktów we Wspólnocie i na rynku światowym, prowadzi do ustalenia refundacji w wysokości podanej w Załączniku.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Zbóż,

22.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 367/63

(1)

Na mocy art. 14 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 refundacja wywozowa do zbóż mająca zastosowanie w dniu, w którym złożono wniosek o wydanie pozwolenia stosuje się do wywozu, który ma być realizowany w okresie ważności pozwolenia, jeśli wniesie o to wnioskodawca. W tym wypadku do refundacji może być zastosowana kwota korygująca.

(2)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1501/95 z dnia 29 czerwca 1995 r. ustanawiające niektóre szczegółowe zasady zastosowania rozporządzenia Rady (EWG) nr 1766/92 w sprawie przyznawania refundacji wywozowych oraz środków podejmowanych w przypadku zakłóceń na rynku zbóż (2), pozwoliło na ustalenie kwoty korygującej dla słodu, o którym mowa w art. 1 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 1784/2003. Ta kwota korygująca powinna być wyliczona z uwzględnieniem czynników wymienionych w art. 1 rozporządzenia (WE) nr 1501/95.

(3)

Z powyższych postanowień wynika, że kwota korygująca powinna być ustalona w wysokości podanej w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Zbóż,