14.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 354/1

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

14.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 354/3

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2092/2004 (2) ustanawia na zasadzie wieloletniej w okresach od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia wolnocłowy kontyngent taryfowy na przywóz 1 200 ton suszonego mięsa wołowego bez kości objętego kodem CN ex 0210 20 90, pochodzącego ze Szwajcarii.

(2)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1301/2006 z dnia 31 sierpnia 2006 r. ustanawiające wspólne zasady zarządzania kontyngentami taryfowymi na przywóz produktów rolnych, podlegającymi systemowi pozwoleń na przywóz (3) ma zastosowanie do pozwoleń na przywóz w okresach obowiązywania przywozowych kontyngentów taryfowych rozpoczynających się od dnia 1 stycznia 2007 r. Rozporządzenie (WE) nr 1301/2006 ustanawia w szczególności szczegółowe przepisy dotyczące wniosków o pozwolenie na przywóz, statusu wnioskodawców oraz wydawania pozwoleń. Rozporządzenie to stanowi, że kontyngenty taryfowe ustanawiane są na okres kolejnych 12 miesięcy oraz ogranicza okres ważności pozwoleń na przywóz do ostaniego dnia obowiązywania przywozowego kontyngentu taryfowego. Przepisy rozporządzenia (WE) nr 1301/2006 powinny mieć zastosowanie w stosunku do pozwoleń wydanych na mocy rozporządzenia (WE) nr 2092/2004, bez uszczerbku dla dodatkowych warunków lub odstępstw określonych w tym rozporządzeniu. Z uwagi na fakt, że rozporządzenie (WE) nr 2092/2004 stanowi, że zarządzanie przedmiotowym kontyngentem odbywa się na podstawie świadectw autentyczności wydawanych przez władze Szwajcarii oraz pozwoleń na przywóz, tam gdzie to stosowne, należy dostosować przepisy rozporządzenia (WE) nr 2092/2004 do przepisów rozdziału I i III rozporządzenia (WE) nr 1301/2006.

(3)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 2092/2004.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wołowiny i Cielęciny,

1)

w art. 1 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„Niniejszym otwiera się wolnocłowy kontyngent taryfowy na przywóz suszonego mięsa wołowego bez kości objętego kodem CN ex 0210 20 90, pochodzącego ze Szwajcarii, w wysokości 1 200 ton na rok, co roku na okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia (zwany dalej »kontyngentem«).”;

2)

w art. 2 ust. 2 skreśla się akapit drugi;

3)

artykuł 5 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 5

Świadectwa autentyczności i pozwolenia na przywóz są ważne przez trzy miesiące od daty ich wydania.”;

4)

artykuł 6 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 6

Przepisy rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 oraz rozporządzenia (WE) nr 1445/95, jak również przepisy zawarte w rozdziale I i III rozporządzenia (WE) nr 1301/2006 mają zastosowanie, z zastrzeżeniem przepisów niniejszego rozporządzenia.”;

14.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 354/5

(1)

Wszystkie substancje czynne farmakologicznie stosowane we Wspólnocie w weterynaryjnych produktach leczniczych przeznaczonych do podawania zwierzętom hodowanym w celu produkcji żywności powinny być oceniane zgodnie z rozporządzeniem (EWG) nr 2377/90.

(2)

Doramektyna jest obecnie ujęta w załączniku I do rozporządzenia (EWG) nr 2377/90 w odniesieniu do mięśni, tłuszczu, wątroby i nerek bydła, z wyjątkiem zwierząt, których mleko jest przeznaczone do spożycia przez ludzi. Substancja ta jest również ujęta w załączniku I do rozporządzenia (EWG) nr 2377/90 w odniesieniu do mięśni, tłuszczu, wątroby i nerek trzody chlewnej, owiec, jeleniowatych, w tym reniferów, z wyjątkiem owiec, których mleko jest przeznaczone do spożycia przez ludzi. Należy zmienić i rozszerzyć wpis dotyczący doramektyny we wspomnianym załączniku na wszystkie gatunki ssaków hodowanych w celu produkcji żywności w odniesieniu do ich mięśni, tłuszczu, wątroby i nerek, z wyjątkiem zwierząt, których mleko jest przeznaczone do spożycia przez ludzi.

(3)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (EWG) nr 2377/90.

(4)

Należy przewidzieć odpowiedni okres poprzedzający stosowanie niniejszego rozporządzenia, aby umożliwić państwom członkowskim dostosowanie zezwoleń na wprowadzenie do obrotu wymienionych weterynaryjnych produktów leczniczych wydanych zgodnie z dyrektywą 2001/82/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 listopada 2001 r. w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do weterynaryjnych produktów leczniczych (2), co może okazać się konieczne w świetle niniejszego rozporządzenia.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Weterynaryjnych Produktów Leczniczych,

14.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 354/8

(1)

Zasady dotyczące ustaleń w zakresie produkcji i handlu na rynku cukru, wprowadzone w rozporządzeniu Rady (WE) nr 318/2006 z dnia 20 lutego 2006 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru (1), na mocy Aktu Przystąpienia Bułgarii i Rumunii powinny mieć zastosowanie, począwszy od dnia 1 stycznia 2007 r., z zastrzeżeniem wejścia w życie Aktu Przystąpienia w tym dniu. Jednakże w odniesieniu do roku gospodarczego 2006/2007 ogół cukru buraczanego w Bułgarii i Rumunii będzie musiał zostać wyprodukowany zgodnie z ustaleniami krajowymi. Dlatego wymagane są środki przejściowe w celu zmiany ustaleń w zakresie produkcji i handlu, obowiązujących w Bułgarii i Rumunii, na ustalenia przewidziane w rozporządzeniu (WE) nr 318/2006. W związku z tym przepisy dotyczące minimalnych cen buraków, porozumień międzybranżowych i przydziału kwot przewidziane w art. 5, 6 i 7 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 nie powinny mieć zastosowania do Bułgarii i Rumunii w roku gospodarczym 2006/2007.

(2)

Artykuł 4 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 320/2006 z dnia 20 lutego 2006 r. ustanawiającego tymczasowy system restrukturyzacji przemysłu cukrowniczego we Wspólnocie i zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1290/2005 w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej (2) ustala ostateczny termin składania wniosków o przyznanie pomocy restrukturyzacyjnej na dzień 31 lipca 2006 r. w odniesieniu do roku gospodarczego 2006/2007. Przedsiębiorstwa z siedzibą w Bułgarii i Rumunii nie miały zatem możliwości złożenia wniosków o przyznanie pomocy restrukturyzacyjnej w odniesieniu do tego roku gospodarczego. Dlatego przedsiębiorstwa te nie powinny płacić składki restrukturyzacyjnej przewidzianej w art. 11 rozporządzenia (WE) nr 320/2006 w odniesieniu do roku gospodarczego 2006/2007.

(3)

W przypadku izoglukozy produkcja jest ciągła i dostosowana do popytu. Konieczne jest określenie właściwych krajowych kwot izoglukozy dla Bułgarii i Rumunii na okres od dnia 1 stycznia do dnia 30 września 2007 r. w celu zapewnienia równowagi między produkcją i spożyciem we Wspólnocie w składzie na dzień 1 stycznia 2007 r. Te przejściowe kwoty izoglukozy powinny być obliczane na zasadzie pro rata temporis.

(4)

W celu umożliwienia przedsiębiorstwom z siedzibą w Bułgarii i Rumunii udziału w systemie restrukturyzacji, ustanowionym na mocy rozporządzenia (WE) nr 320/2006 na warunkach mających zastosowanie do przedsiębiorstw z siedzibą we Wspólnocie w składzie na dzień 31 grudnia 2006 r., należy dokonać pewnych dostosowań dotyczących roku gospodarczego 2007/2008, w szczególności w odniesieniu do porządku chronologicznego, o którym mowa w art. 8 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 968/2006 z dnia 27 czerwca 2006 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 320/2006 ustanawiającego tymczasowy system restrukturyzacji przemysłu cukrowniczego we Wspólnocie (3).

(5)

Zgodnie z Aktem Przystąpienia zapotrzebowanie na surowy cukier do rafinacji wynosi 198 748 ton dla Bułgarii i 329 636 ton dla Rumunii na rok gospodarczy. Jednakże tradycyjne zapotrzebowanie na dostawy do Bułgarii i Rumunii należy obniżyć na zasadzie pro rata temporis, w celu uwzględnienia faktu, że Bułgaria i Rumunia uczestniczą w roku gospodarczym 2006/2007 jedynie w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 30 września 2007 r.

(6)

Funkcjonowanie rafinerii przemysłowych w Bułgarii i Rumunii opiera się w znacznym stopniu na przywozach surowego cukru trzcinowego pochodzącego od tradycyjnych dostawców z niektórych krajów trzecich. Dlatego Komisja wystąpiła do Rady z wnioskiem o otwarcie kontyngentów taryfowych na przywóz takiego cukru z krajów trzecich w odniesieniu do lat gospodarczych 2006/2007, 2007/2008 i 2008/2009 (4). Jednakże w celu uniknięcia zakłóceń w dostawach surowego cukru trzcinowego do rafinerii w tych państwach członkowskich w chwili przystąpienia uznaje się za konieczne przyjęcie środków przejściowych do celów otwarcia takich kontyngentów taryfowych w dniu 1 stycznia 2007 r.

(7)

Tymczasowe kontyngenty taryfowe otwarte dla Bułgarii i Rumunii na mocy tego rozporządzenia powinny mieć zastosowanie tylko do czasu przyjęcia przez Radę środków stałych.

(8)

Pozwolenia na przywóz wydane na mocy kontyngentów taryfowych otwartych niniejszym rozporządzeniem powinny być zastrzeżone dla zatwierdzonych rafinerii przemysłowych w Bułgarii i Rumunii.

(9)

Kwotę należności przywozowych mającą zastosowanie do przywozów w ramach kontyngentów taryfowych otwartych niniejszym rozporządzeniem należy ustalić na poziomie zapewniającym uczciwą konkurencję na rynku cukrowniczym Wspólnoty, ale niestwarzającym przeszkód dla przywozów do Bułgarii i Rumunii. Biorąc pod uwagę możliwość przywozów z każdego kraju trzeciego w ramach tych kontyngentów taryfowych, należy ustalić poziom opłat przywozowych w wysokości 98 EUR za tonę, co odpowiada poziomowi ustalonemu dla cukru wymienionego na liście koncesyjnej CXL na mocy art. 24 rozporządzenia Komisji (WE) nr 950/2006 z dnia 28 czerwca 2006 r. ustanawiającego szczegółowe zasady przywozu i rafinacji produktów cukrowniczych w latach gospodarczych 2006/2007, 2007/2008 i 2008/2009 zgodnie z niektórymi kontyngentami taryfowymi i umowami preferencyjnymi (5).

(10)

Istnieje poważne ryzyko zakłóceń na rynkach w sektorze cukru w konsekwencji wprowadzenia do Bułgarii i Rumunii produktów w celach spekulacyjnych przed przystąpieniem tych państw do Unii Europejskiej. W celu uniknięcia takich działań spekulacyjnych lub innych zakłóceń na rynku należy zatem przyjąć odpowiednie przepisy ułatwiające zmianę. Podobne przepisy zostały już przyjęte rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1683/2006 z dnia 14 listopada 2006 r. w sprawie środków przejściowych przyjętych w odniesieniu do handlu produktami rolnymi ze względu na przystąpienie Bułgarii i Rumunii do UE (6). W celu uwzględnienia specyfiki sektora cukru konieczne jest przyjęcie szczególnych zasad.

(11)

Należy wprowadzić przepisy mające na celu zapobieganie przypadkom uchylania się podmiotów gospodarczych od stosowania opłat w odniesieniu do niektórych produktów cukrowniczych w swobodnym obrocie poprzez objęcie towarów już dopuszczonych do swobodnego obrotu we Wspólnocie w składzie na dzień 31 grudnia 2006 r. lub w Bułgarii i Rumunii przed przystąpieniem procedurą zawieszającą w formie czasowego składowania lub procedurami, o których mowa w art. 4 ust. 15 lit. b) i art. 16 lit. b)–g) rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (7).

(12)

Co więcej, i zgodnie z Aktem Przystąpienia Bułgarii i Rumunii, ilości zapasów cukru i izoglukozy przekraczające normalnie utrzymywane zapasy należy wyeliminować z rynku na koszt Bułgarii i Rumunii. Nadwyżki zapasów określi Komisja na podstawie rozwoju wymiany handlowej, tendencji w produkcji i konsumpcji w Bułgarii i Rumunii w okresie od dnia 1 stycznia 2003 r. do dnia 31 grudnia 2006 r. W przypadku tej procedury oprócz cukru i izoglukozy należy również wziąć pod uwagę inne produkty o równoważnej zawartości dodanego cukru, które mogą być ewentualnym celem spekulacji. W przypadku gdy określone ilości nadwyżki cukru i izoglukozy nie zostaną wyeliminowane z rynku Wspólnoty najpóźniej do dnia 30 kwietnia 2008 r., Bułgaria i Rumunia będą odpowiedzialne finansowo za odpowiednią ilość.

(13)

Suma, którą należy obciążyć Bułgarię lub Rumunię, płatna do budżetu Wspólnoty w przypadku niewyeliminowania nadwyżkowych zapasów, powinna być obliczana na podstawie najwyższej dodatniej różnicy między ceną referencyjną cukru białego ustaloną na 631,9 EUR za tonę na mocy art. 3 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 318/2006 a ceną cukru białego na rynku światowym w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 30 kwietnia 2008 r. Do celów tego obliczenia jako cenę na rynku światowym należy przyjąć średnią miesięczną notowań rynkowych cukru białego na giełdzie w Londynie (nr 5) w najbliższym okresie tzn. w następnym miesiącu dostawy, w którym możliwy jest handel cukrem białym.

(14)

W interesie zarówno Wspólnoty, jak i Bułgarii i Rumunii leży zapobieżenie nagromadzeniu nadwyżkowych zapasów, a w każdym razie umożliwienie zidentyfikowania podmiotów gospodarczych lub osób zaangażowanych w duże handlowe przedsięwzięcia spekulacyjne. W tym celu Bułgaria i Rumunia powinny dysponować w dniu 1 stycznia 2007 r. systemem, który pozwalałby na zidentyfikowanie podmiotów odpowiedzialnych za taki rozwój wypadków. System ten powinien umożliwić Bułgarii i Rumunii identyfikację podmiotów gospodarczych przyczyniających się do powstania nadwyżkowej ilości, o której mowa w motywie 12, w celu odzyskania tak szybko, jak to możliwe, kwot wpłaconych do budżetu Wspólnoty. Bułgaria i Rumunia powinny zastosować ten system w celu zmuszenia podmiotów, których to dotyczy, do wyeliminowania z rynku Wspólnoty indywidualnej ilości nadwyżki. W przypadku gdy przedmiotowe podmioty nie mogą zapewnić właściwego dowodu wyeliminowania, powinny one zostać obciążone kwotą 500 EUR za tonę (równoważnik cukru białego) niewyeliminowanej nadwyżki cukru. Kwota ta odpowiada kwocie opłaty wyrównawczej przewidzianej w art. 3 rozporządzenia Komisji (WE) nr 967/2006 z dnia 29 czerwca 2006 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 318/2006 w odniesieniu do pozakwotowej produkcji cukru (8). Chociaż nadwyżka, o której mowa w motywie 12, może zostać spowodowana zarówno przez podmioty gospodarcze, jak i gospodarstwa domowe, należy uznać, że w większym stopniu przyczyniają się do niej podmioty gospodarcze. Ponadto nie można wymagać, by gospodarstwa domowe przyczyniały się do płacenia tej kwoty.

(15)

W celu określenia nadwyżkowych zapasów oraz wyeliminowania zidentyfikowanych nadwyżkowych zapasów Bułgaria i Rumunia powinny dostarczyć Komisji najnowsze statystyki dotyczące handlu, produkcji i konsumpcji rozważanych produktów, jak również dowód wyeliminowania z rynku stwierdzonych nadwyżkowych zapasów do określonego terminu.

(16)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

—

Bułgaria: 149 061 ton,

—

Rumunia: 247 227 ton.

a)

w polach 17 i 18: ilości cukru surowego w równoważniku cukru białego, nieprzekraczające ilości dla Bułgarii i Rumunii określonych w art. 3 ust. 1;

b)

w polu 20: co najmniej jeden z wpisów wymienionych w części A załącznika II;

c)

w polu 24 (w przypadku pozwoleń): co najmniej jeden z wpisów wymienionych w części B załącznika II.

a)

„cukier” oznacza:

b)

„izoglukoza” oznacza produkt objęty kodami CN 1702 30 10, 1702 40 10, 1702 60 10, 1702 90 30 i 2106 90 30;

c)

„produkty przetworzone” oznaczają produkty zawierające dodatek cukru/równoważnika cukru w ilości przekraczającej 10 %, otrzymane w wyniku przetworzenia produktów rolnych;

d)

„fruktoza” oznacza chemicznie czystą fruktozę objętą kodem CN 1702 50 00.

a)

ilość samego cukru lub cukru w produktach przetworzonych (w równoważniku cukru białego);

b)

ilość izoglukozy (sucha masa);

c)

ilość fruktozy,

a)

przywożonych i wywożonych ilości samego cukru lub cukru w produktach przetworzonych, izoglukozy i fruktozy;

b)

produkcji, spożycia i zapasów cukru i izoglukozy;

c)

okoliczności, w których zgromadzono zapasy.

a)

rodzaj działalności zainteresowanych podmiotów;

b)

pojemności magazynów;

c)

poziom działalności.

a)

wywozy ze Wspólnoty dokonywane przez określone podmioty gospodarcze bez wsparcia krajowego;

b)

zużycie w sektorze materiałów palnych;

c)

denaturowanie, bez wsparcia, na paszę dla zwierząt, zgodnie z tytułami III i IV rozporządzenia Komisji (EWG) nr 100/72 (10).

a)

pozwolenia na wywóz wydane zgodnie z rozporządzeniami Komisji (WE) nr 1291/2000 (11) i (WE) nr 951/2006 (12);

b)

odpowiednie dokumenty, o których mowa w art. 32 i 33 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000, konieczne do zwolnienia zabezpieczenia.

a)

ustanowieniu systemu identyfikacji ilości nadwyżkowych, o którym mowa w art. 10;

b)

ilościach cukru, izoglukozy, fruktozy i produktów przetworzonych wywiezionych i przywiezionych miesięcznie w okresie od dnia 1 stycznia 2003 r. do dnia 31 grudnia 2006 r., przedstawionych oddzielnie dla wywozu i przywozu:

c)

ilościach cukru i izoglukozy produkowanych rocznie, w rozbiciu na produkcję w ramach kontyngentu i poza kontyngentem, rafinowanych z przywiezionego cukru surowego i spożywanych rocznie, dla okresu od dnia 1 stycznia 2003 r. do dnia 31 grudnia 2006 r.;

d)

stanie zapasów cukru i izoglukozy na dzień 1 stycznia każdego roku dla okresu od dnia 1 stycznia 2003 r. do dnia 31 grudnia 2006 r.

14.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 354/19

(1)

W rozporządzeniu Komisji (WE) nr 750/2005 z dnia 18 maja 2005 r. w sprawie nomenklatury krajów i terytoriów dla potrzeb statystyki handlu zagranicznego Wspólnoty oraz statystyki handlu między państwami członkowskimi (2) ustanawia się tę nomenklaturę w wersji obowiązującej od dnia 1 czerwca 2005 r.

(2)

Alfabetyczne kodowanie krajów i terytoriów oparte jest o obowiązującą 2-literową normę ISO, o ile jest ono zgodne z wymogami prawodawstwa wspólnotowego i wymogami prowadzenia statystyki we Wspólnocie. Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2286/2003 z dnia 18 grudnia 2003 r. (3) zmieniające rozporządzenie (EWG) nr 2454/93 ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny ustanawia okres przejściowy dotyczący dostosowania skomputeryzowanych systemów odprawy celnej. Po upływie okresu przejściowego nie będzie konieczne stosowanie równolegle kodów numerycznych i alfabetycznych.

(3)

Czarnogóra stała się niepodległym państwem.

(4)

Należy zatem sporządzić nową wersję wymienionej nomenklatury, która uwzględni wspomniane nowe pozycje oraz zmiany, które miały wpływ na niektóre kody.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Statystyk Odnoszących się do Handlu Towarami z państwami trzecimi,

14.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 354/29

(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 51/2006 z dnia 22 grudnia 2005 r. ustalające wielkości dopuszczalne połowów na 2006 r. i związane z nimi warunki dla niektórych zasobów rybnych i grup zasobów rybnych, stosowane na wodach terytorialnych Wspólnoty oraz w odniesieniu do statków wspólnotowych na wodach, na których wymagane są ograniczenia połowowe (3), określa kwoty na rok 2006.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji, statki pływające pod banderą państwa członkowskiego określonego w załączniku do niniejszego rozporządzenia lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim, wyczerpały kwotę na połowy zasobu w nim określonego przyznaną na 2006 r.

(3)

Należy zatem zakazać połowów tego zasobu oraz jego przechowywania na pokładzie, przeładunku i wyładunku,

14.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 354/31

(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 51/2006 z dnia 22 grudnia 2005 r. ustalające wielkości dopuszczalne połowów na 2006 r. i związane z nimi warunki dla niektórych zasobów rybnych i grup zasobów rybnych, stosowane na wodach terytorialnych Wspólnoty oraz w odniesieniu do statków wspólnotowych na wodach, na których wymagane są ograniczenia połowowe (3), określa kwoty na rok 2006.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji, statki pływające pod banderą państwa członkowskiego określonego w załączniku do niniejszego rozporządzenia lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim, wyczerpały kwotę na połowy zasobu w nim określonego przyznaną na 2006 r.

(3)

Należy zatem zakazać połowów tego rodzaju zasobów oraz jego przechowywania na pokładzie, przeładunku i wyładunku,

14.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 354/33

(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 51/2006 z dnia 22 grudnia 2005 r. ustalające wielkości dopuszczalne połowów na 2006 r. i związane z nimi warunki dla niektórych zasobów rybnych i grup zasobów rybnych, stosowane na wodach terytorialnych Wspólnoty oraz w odniesieniu do statków wspólnotowych na wodach, na których wymagane są ograniczenia połowowe (3), określa kwoty na rok 2006.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji, statki pływające pod banderą państwa członkowskiego określonego w załączniku do niniejszego rozporządzenia lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim, wyczerpały kwotę na połowy zasobu w nim określonego przyznaną na 2006 r.

(3)

Należy zatem zakazać połowów tego zasobu oraz jego przechowywania na pokładzie, przeładunku i wyładunku,

14.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 354/35

(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 51/2006 z dnia 22 grudnia 2005 r. ustalające wielkości dopuszczalnych połowów na 2006 r. i związane z nimi warunki dla niektórych zasobów rybnych i grup zasobów rybnych, stosowane na wodach terytorialnych Wspólnoty oraz w odniesieniu do statków wspólnotowych na wodach, na których wymagane są ograniczenia połowowe (3), określa kwoty na rok 2006.

(2)

Dnia 28 lutego 2006 r. Francja powiadomiła Komisję, zgodnie z art. 21 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, o wydaniu zakazu połowów śledzia na wodach strefy ICES IVc, VIId przez statki pływające pod banderą tego państwa, obowiązującego od dnia 1 marca 2006 r.

(3)

Dnia 26 kwietnia 2006 r. zgodnie z art. 21 ust. 3 rozporządzenia (EWG) nr 2847/93 i art. 26 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002, Komisja przyjęła rozporządzenie (WE) nr 636/2006 ustanawiające zakaz połowów śledzia w strefach ICES IVc, VIId przez statki pływające pod banderą Francji (4) lub zarejestrowane we Francji, z mocą od tego samego dnia.

(4)

Zgodnie z informacjami otrzymanymi przez Komisję od władz Francji, w ramach kwoty przysługującej Francji w strefie ICES IVc, VIId wciąż jest dostępna pewna ilość śledzia. W związku z tym, należy zezwolić na połów śledzia w tych wodach przez statki pływające pod banderą Francji lub zarejestrowane we Francji.

(5)

Zezwolenie to powinno wejść w życie w dniu 19 października 2006 r. w celu umożliwienia dokonania połowów dostępnej ilości śledzia przed końcem bieżącego roku.

(6)

Należy zatem uchylić rozporządzenie Komisji nr 636/2006 z dniem 19 października 2006 r.,

14.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 354/37

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1961/2001 (2) ustanowiło zasady stosowania refundacji wywozowych w sektorze owoców i warzyw.

(2)

Na mocy art. 35 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 2200/96, w zakresie niezbędnym dla umożliwienia wywozów znaczących pod względem gospodarczym, eksportowane przez Wspólnotę produkty mogą stanowić przedmiot refundacji wywozowej, przy uwzględnieniu ograniczeń wynikających z umów zawartych zgodnie z art. 300 Traktatu.

(3)

Zgodnie z art. 35 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 2200/96 należy uważać, aby przepływy handlowe, wywołane wcześniej przez system refundacji, nie zostały zakłócone. Z tego powodu oraz ze względu na sezonowość wywozu owoców i warzyw należy ustalić przewidziane ilości na każdy produkt na podstawie spisu produktów rolnych dla refundacji wywozowych określonego w rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 3846/87 (3). Ilości te powinny zostać podzielone z uwzględnieniem stopnia, w jakim rozpatrywane produkty są łatwo psujące się.

(4)

W myśl postanowień art. 35 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 2200/96 przy ustalaniu refundacji uwzględnia się istniejącą sytuację i tendencje w odniesieniu do cen i dostępności owoców i warzyw na rynku Wspólnoty oraz w odniesieniu do cen stosowanych w handlu międzynarodowym. Należy również uwzględnić koszty wprowadzenia do obrotu i koszty transportu oraz gospodarcze aspekty proponowanego wywozu.

(5)

Zgodnie z art. 35 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 2200/96 ceny rynkowe Wspólnoty są ustalane z uwzględnieniem cen najbardziej korzystnych z punktu widzenia wywozu.

(6)

Sytuacja na rynku międzynarodowym lub specyficzne wymogi niektórych rynków mogą wymóc konieczność zróżnicowania refundacji do określonego produktu, w zależności od jego miejsca przeznaczenia.

(7)

Migdały łuskane i orzechy laskowe oraz orzechy włoskie w łupinie mogą obecnie stanowić przedmiot wywozu znaczącego pod względem gospodarczym.

(8)

Z uwagi na fakt, że orzechy są produktami, które można stosunkowo łatwo magazynować, refundacje wywozowe mogą być ustalane dla dłuższych odstępów czasowych.

(9)

W celu umożliwienia jak najbardziej efektywnego wykorzystania dostępnych zasobów, przy równoczesnym uwzględnieniu struktury wywozowej Wspólnoty, należy ustalić refundacje wywozowe do orzechów zgodnie z systemem A1.

(10)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Świeżych Owoców i Warzyw,

14.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 354/39

(1)

W rozporządzeniu Rady (WE, Euratom) nr 351/2006 (3) ustalono zgodnie z art. 13 akapit pierwszy załącznika X do regulaminu współczynniki korygujące, którym podlegają od dnia 1 lipca 2005 r. wynagrodzenia urzędników, pracowników zatrudnionych na czas określony i pracowników kontraktowych Wspólnot Europejskich pracujących w krajach trzecich, wypłacane w walucie krajów zatrudnienia.

(2)

Zgodnie z art. 13 akapit drugi załącznika X do regulaminu pracowniczego należy zmienić niektóre współczynniki korygujące stosowane od dnia 1 lutego 2006 r., 1 marca 2006 r., 1 kwietnia 2006 r., 1 maja 2006 r. i 1 czerwca 2006 r., ponieważ dane statystyczne, jakimi dysponuje Komisja, wykazują, że różnice w kosztach utrzymania, mierzone według współczynnika korygującego i właściwego kursu wymiany walut, wynoszą w niektórych krajach trzecich ponad 5 % od momentu ich ostatniego ustalenia lub zmiany,

14.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 354/42

(1)

Zgodnie z dyrektywą 2000/29/WE wkład finansowy Wspólnoty może być przyznany państwom członkowskim na pokrycie wydatków związanych bezpośrednio z koniecznymi środkami, które zostały podjęte lub są planowane do celów zwalczania szkodliwych organizmów wprowadzanych z państw trzecich lub z innych obszarów do Wspólnoty, w celu ich zlikwidowania lub, jeśli to niemożliwe, ich powstrzymania.

(2)

Decyzjami Komisji nr 2001/811/WE (2), 2002/889/WE (3), 2003/787/WE (4) oraz 2004/772/WE (5) wkład finansowy Wspólnoty został już przyznany Portugalii na działania mające na celu zwalczenie Bursaphelenchus xylophilus (Steiner et Buhrer) Nickle et al. (węgorka sosnowca), zwanego dalej „węgorkiem sosnowcem”, na lata 1999–2003, czyli na najdłuższy możliwy okres. Począwszy od 2003 r., Portugalia realizowała „średniookresowy plan zwalczania” mający na celu kontrolę rozprzestrzeniania się węgorka sosnowca i jego zwalczenie.

(3)

Jednakże art. 23 ust. 6 dyrektywy 2000/29/WE ustanawia możliwość podjęcia dalszych działań, jeśli to konieczne, w celu zwalczenia węgorka sosnowca.

(4)

W kwietniu 2006 r. Portugalia przedstawiła Stałemu Komitetowi ds. Zdrowia Roślin (zwanemu dalej „Komitetem”) przegląd wyników badań i kampanii zwalczania węgorka sosnowca przeprowadzonej od dnia 1 listopada 2005 r. do dnia 1 kwietnia 2006 r. w wyznaczonym obszarze w Portugalii. Uzyskane wyniki wykazały, iż mimo podjęcia środków w poprzednich latach obszar występowania węgorka sosnowca znacznie się powiększył.

(5)

Komisja wraz z Komitetem ustaliły, że Portugalia ma wprowadzić zmiany w średniookresowym planie zwalczania, a także, że należy podjąć pilne działania, w tym zintensyfikować kampanię badawczą i ponownie określić obszar wyznaczony.

(6)

W maju 2006 r. Portugalia przedstawiła Komitetowi plan działań wraz ze środkami przewidzianymi dla przeciwdziałania dalszemu rozprzestrzenianiu się węgorka sosnowca (6). Środki te obejmowały ponowne określenie obszaru wyznaczonego, wycięcie wszystkich porażonych drzew z tego obszaru, dalsze monitorowanie i utworzenie obszaru buforowego wolnego od drzew będących wektorem węgorka sosnowca, tj. stworzenie pasa ochronnego, który ma zatrzymać rozprzestrzenianie się węgorka sosnowca do innych państw członkowskich, a także ochronić je przed poważnymi stratami w lasach sosnowych i możliwymi ograniczeniami w handlu z krajami trzecimi. Określa on w szczególności części terytorium, na których będą znajdować się „pasy ochronne”. Wersja ostateczna tego planu działań została przyjęta przez Komisję w lipcu 2006 r.

(7)

W lipcu 2006 r. Portugalia wprowadziła program dalszych działań zwalczania węgorka sosnowca i dokonała oszacowań budżetowych związanych z tym programem w celu otrzymania wkładu finansowego Wspólnoty. Różne części terytorium Portugalii, na których będą prowadzone działania, wyznaczające obszar geograficzny będący beneficjentem udziału finansowego Wspólnoty, określone są w wyżej wymienionym planie.

(8)

Program przedstawiony przez Portugalię umożliwił Komisji dokładną i wszechstronną analizę sytuacji i wyciągnięcie wniosku, że warunki przyznania wkładu finansowego Wspólnoty ustanowione w art. 23 ust. 6 dyrektywy zostały spełnione. Należy przyznać wkład finansowy Wspólnoty na wydatki w ramach tego programu, który zwiększa ochronę fitosanitarną pozostałego obszaru Wspólnoty przed dalszym rozprzestrzenianiem się węgorka sosnowca poza obszar wyznaczony. Dlatego też wkład ten powinien zostać przyznany na prowadzenie wszelkich działań bezpośrednio związanych z utworzeniem pasa ochronnego wolnego od drzew będących wektorem węgorka sosnowca.

(9)

Wkład finansowy Wspólnoty może stanowić co do zasady do 50 % wydatków kwalifikowalnych. Jednakże jeśli przewiduje się dalsze takie działania w celu ochrony obszarów Wspólnoty znajdujących się poza zainteresowanym państwem członkowskim, wkład ten może być większy. Uwzględniając olbrzymie znaczenie węgorka sosnowca dla roślin i drzew iglastych, szybkość, z jaką się rozprzestrzenia, i bliskie położenie innego państwa członkowskiego do strefy porażenia oraz możliwy wpływ na leśnictwo europejskie i międzynarodowy handel drewnem, warunek ten jest spełniony w odniesieniu do środków przeznaczonych na utworzenie pasa ochronnego określonego w portugalskim planie działań. Zatem właściwe jest przyznanie wkładu finansowego Wspólnoty w wysokości 75 %.

(10)

Zgodnie z art. 3 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Rady (WE) nr 1290/2005 z dnia 21 czerwca 2005 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej (7) środki ochrony roślin mają być finansowane z Europejskiego Funduszu Gwarancji Rolnej. Dla celu kontroli finansowej tych środków zastosowanie mają art. 9, 36 i 37 rozporządzenia (WE) nr 1290/2005.

(11)

Działania związane z utworzeniem pasa ochronnego, wolnego od drzew będących wektorem węgorka sosnowca, powinny być zgodne z mającym zastosowanie prawodawstwem unijnym dotyczącym środowiska naturalnego.

(12)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Zdrowia Roślin,

a)

ze sprawozdań z postępu technicznego, które Portugalia ma przedstawić Komisji w dniach 15 stycznia i 15 kwietnia 2007 r., a także z wizyt kontrolnych przeprowadzonych przez Biuro ds. Żywności i Weterynarii Komisji wynika, że środki określone w załączniku I zostały zastosowane przez Portugalię najpóźniej w dniu 31 marca 2007 r. w sposób stosowny dla realizacji celów, o których mowa w art. 1; oraz że

b)

Portugalia przedłożyła Komisji oficjalny wniosek o płatność nie później niż w dniu 31 sierpnia 2007 r. wraz ze sprawozdaniem finansowym i końcowym sprawozdaniem technicznym, jak określono w art. 5.

a)

końcowego sprawozdania technicznego wskazującego na podjęcie wszystkich działań określonych w załączniku I wraz z terminami ich ukończenia;

b)

sprawozdania finansowego w formacie określonym w załączniku II, przedstawiającego wydatki odnoszące się do różnych środków, dla których wnioskowano o wkład finansowy Wspólnoty, wraz z odpowiednimi dokumentami, takimi jak faktury lub rachunki.

14.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 354/48

(1)

Decyzja Komisji 2005/176/WE ustanawia skodyfikowaną formę i kody zgłaszania chorób zwierząt na mocy dyrektywy 82/894/EWG (2).

(2)

W związku z przystąpieniem Bułgarii i Rumunii należy dostosować decyzję 2005/176/WE.

(3)

Decyzja nr 1/2001 Wspólnego Komitetu WE–Wyspy Owcze z dnia 31 stycznia 2001 r. ustanawiającą zasady wdrażania Protokołu w sprawie zagadnień weterynaryjnych uzupełniającego Umowę między Wspólnotą Europejską, z jednej strony, a rządem Danii i rządem lokalnym Wysp Owczych, z drugiej strony (3), stanowi, że Wyspy Owcze wezmą udział w Systemie Zgłaszania Chorób Zwierzęcych (ADNS).

(4)

Wyspy Owcze przedłożyły Komisji listę regionów, którą będą stosowały w systemie ADNS. Regiony te należy zatem uwzględnić w decyzji 2005/176/WE.

(5)

Hiszpania dostosowała nazwy i granice swoich regionów weterynaryjnych. Dostosowanie regionów w Hiszpanii dotyczy systemu ADNS określonego w decyzji 2005/176/WE. Nowe regiony powinny zatem zastąpić obecnie istniejące jednostki w systemie ADNS.

(6)

W maju 2005 r. Światowa Organizacja Zdrowia Zwierząt (OIE) przyjęła na swoim Zgromadzeniu Ogólnym zmieniony rozdział dotyczący grypy ptaków, zgodnie z którym od dnia 1 stycznia 2006 r. obowiązkowe jest powiadamianie OIE o wystąpieniu zarówno wysoce zjadliwej grypy ptaków, jak i nisko zjadliwej grypy ptaków. Aby umożliwić odróżnienie w systemie ADNS zgłoszeń ognisk wysoce zjadliwej grypy ptaków od zgłoszeń ognisk nisko zjadliwej grypy ptaków, należy przyporządkować tym chorobom różne kody.

(7)

Ponadto, aby umożliwić odróżnienie w systemie ADNS zgłoszeń ognisk wysoce zjadliwej grypy ptaków u dzikiego ptactwa od zgłoszeń odnoszących się do drobiu domowego, należy przyporządkować tym osobnym przypadkom różne kody.

(8)

W związku z powyższym należy odpowiednio zmienić decyzję 2005/176/WE.

(9)

W celu ochrony poufności przekazywanych danych załączniki do niniejszej decyzji nie powinny być publikowane.

(10)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

1)

Załączniki IV, V i X/11 zastępuje się tekstem określonym w załączniku I do niniejszej decyzji.

2)

Tekst załącznika II do niniejszej decyzji wprowadza się do załącznika X.

14.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 354/50

(1)

Decyzja Komisji 92/452/EWG z dnia 30 lipca 1992 r. ustanawiająca wykazy zespołów pobierania zarodków i zespołów produkcji zarodków zatwierdzonych w państwach trzecich do wywozu do Wspólnoty zarodków bydlęcych (2) stanowi, że państwa członkowskie mogą sprowadzać zarodki z państw trzecich tylko w przypadku, gdy zostały one pobrane, przetworzone i przechowane przez zespoły pobierania zarodków wymienione w tej decyzji.

(2)

Kanada wystąpiła z wnioskiem o dodanie nowego zespołu produkcji zarodków do wykazu, w odniesieniu do pozycji dotyczących tego państwa.

(3)

Nowa Zelandia wystąpiła z wnioskiem o wprowadzenie zmiany nazwy ośrodka, w odniesieniu do pozycji dotyczących tego państwa.

(4)

Stany Zjednoczone Ameryki wystąpiły z wnioskiem o wprowadzenie zmian do pewnych danych dotyczących niektórych zespołów pobierania i produkcji zarodków, w odniesieniu do pozycji dotyczących tego państwa.

(5)

Kanada, Nowa Zelandia i Stany Zjednoczone Ameryki przedstawiły gwarancje w zakresie przestrzegania odpowiednich zasad określonych w dyrektywie 89/556/EWG, a służby weterynaryjne tych państw oficjalnie zatwierdziły odnośny zespół pobierania zarodków przeznaczonych do wywozu do Wspólnoty.

(6)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 92/452/EWG.

(7)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

14.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 354/52

(1)

Decyzja Komisji 2001/881/WE z dnia 7 grudnia 2001 r. ustalająca wykaz punktów kontroli granicznej zatwierdzonych do celów przeprowadzania kontroli weterynaryjnych zwierząt i produktów odzwierzęcych sprowadzanych z państw trzecich oraz uaktualniająca szczegółowe przepisy dotyczące kontroli przeprowadzanych przez ekspertów Komisji (1) zawiera w załączniku wykaz punktów kontroli granicznej do celów przeprowadzania kontroli weterynaryjnych żywych zwierząt i produktów zwierzęcych sprowadzanych do Wspólnoty z państw trzecich („wykaz punktów kontroli granicznej”).

(2)

Przystąpienie Bułgarii i Rumunii z dniem 1 stycznia 2007 r. pociągnie za sobą znaczące przesunięcia i zmiany w zarysach granic między Wspólnotą a sąsiednimi państwami trzecimi.

(3)

Z chwilą przystąpienia tych dwóch krajów granica Węgier przestanie być południowo-wschodnią granicą lądową Wspólnoty, a lądowy punkt kontroli granicznej z przejściem granicznym dla żywych zwierząt w Nagylak na granicy węgiersko-rumuńskiej przestanie pełnić swoją rolę. W związku z tym powinno się usunąć Nagylak z wykazu punktów kontroli granicznej. Usunięcia dokonano za pomocą pakietu technicznych dostosowań prawnych koniecznych w wyniku rozszerzenia.

(4)

Dodatkowo granica grecko-bułgarska przestanie również pełnić funkcję granicy z krajem trzecim, a obecne lądowe punkty kontroli granicznej na tej granicy w miejscowościach Ormenion i Promochonas przestaną pełnić swoją rolę. W związku z tym powinno się usunąć Ormenion i Promochonas z wykazu punktów kontroli granicznej. Usunięcia dokonano również za pomocą pakietu technicznych dostosowań prawnych koniecznych w wyniku rozszerzenia.

(5)

Biuro Komisji ds. Żywności i Weterynarii Komisji przeprowadziło wizytację wszystkich zaproponowanych nowych lokalizacji w Bułgarii i Rumunii mogących pełnić rolę punktów kontroli na granicach z krajami trzecimi, rekomendując do zatwierdzenia przez Komisję te przejścia, które uznano za zadowalająco przygotowane. Dlatego też powinno się umieścić zarekomendowane punkty w wykazie punktów kontroli granicznej.

(6)

W związku z powyższym należy odpowiednio zmienić decyzję 2001/881/WE.

(7)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

14.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 354/54

(1)

Dyrektywa 91/414/EWG przewiduje sporządzenie wspólnotowego wykazu substancji czynnych dopuszczonych do stosowania w środkach ochrony roślin.

(2)

W dniu 30 marca 2006 r. firma Bayer CropScience AG przedłożyła władzom Grecji dokumentację dotyczącą substancji czynnej o nazwie flubendiamid wraz z wnioskiem o włączenie jej do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG.

(3)

Władze Grecji wskazały Komisji, że po wstępnym badaniu, dokumentacja dotycząca tej substancji czynnej wydaje się spełniać wymogi dotyczące danych i informacji określonych w załączniku II do dyrektywy 91/414/EWG. Przedłożona dokumentacja wydaje się również spełniać wymogi w zakresie danych i informacji określonych w załączniku III do dyrektywy 91/414/EWG w odniesieniu do środka ochrony roślin zawierającego tę substancję czynną. Zgodnie z art. 6 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG dokumentacja została następnie przekazana przez wnioskodawcę Komisji i pozostałym państwom członkowskim oraz Stałemu Komitetowi ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt.

(4)

Niniejsza decyzja ma na celu formalne potwierdzenie na poziomie Wspólnoty, że powyższą dokumentację uznano za zasadniczo spełniającą wymogi w zakresie danych i informacji określonych w załączniku II i, dla przynajmniej jednego środka ochrony roślin zawierającego tę substancję czynną, wymogi określone w załączniku III do dyrektywy 91/414/EWG.

(5)

Niniejsza decyzja nie narusza prawa Komisji do występowania do wnioskodawcy o przedłożenie uzupełniających danych lub informacji, wyjaśniających pewne pozycje zawarte w dokumentacji.

(6)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodnie z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

14.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 354/56

(1)

Unia Europejska oparta jest na zasadzie praworządności, obowiązującej we wszystkich państwach członkowskich.

(2)

Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości oraz rynek wewnętrzny, ustanowione przez Traktat o Unii Europejskiej oraz Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, opierają się na wzajemnym zaufaniu, że decyzje i praktyki sądowe i administracyjne we wszystkich państwach członkowskich są w pełni zgodne z zasadą praworządności.

(3)

Oznacza to, że państwa członkowskie muszą zapewnić istnienie bezstronnego, niezawisłego i sprawnego systemu administracji i sądownictwa, odpowiednio przystosowanego do między innymi walki z korupcją.

(4)

Dnia 1 stycznia 2007 r. Rumunia stanie się członkiem Unii Europejskiej. Komisja zaznaczyła, że mimo poczynionych znacznych wysiłków ze strony Rumunii w zakresie przygotowania do członkostwa, pozostaje szereg nieuregulowanych kwestii, które Komisja wskazała w sprawozdaniu z dnia 26 września 2006 r., w szczególności w zakresie odpowiedzialności i sprawności systemu sądownictwa oraz organów egzekwowania prawa. Komisja oczekuje dalszych postępów w tym zakresie, niezbędnych do zapewnienia ich zdolności do zastosowania i wdrożenia środków przyjętych celem ustanowienia rynku wewnętrznego oraz przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości.

(5)

Art. 37 Aktu Przystąpienia upoważnia Komisję do podjęcia odpowiednich środków w przypadku bezpośredniego ryzyka naruszenia funkcjonowania rynku wewnętrznego, będącego następstwem niewypełnienia ze strony Rumunii podjętych zobowiązań. Art. 38 Aktu Przystąpienia upoważnia Komisję do podjęcia odpowiednich środków w przypadku bezpośredniego ryzyka zaistnienia poważnych niedociągnięć ze strony Rumunii w transpozycji, stanie wdrożenia lub stosowaniu aktów przyjętych zgodnie z tytułem VI Traktatu UE oraz zgodnie z tytułem IV Traktatu WE.

(6)

Nieuregulowane kwestie w zakresie odpowiedzialności i sprawności systemu sądownictwa oraz organów egzekwowania prawa wymagają ustanowienia mechanizmu współpracy i weryfikacji postępów Rumunii w realizacji poszczególnych założeń w zakresie reformy systemu sądownictwa oraz walki z korupcją.

(7)

Jeśli Rumunii nie uda się osiągnąć założonych celów, Komisja może wówczas zastosować środki ochronne w oparciu o art. 37 i 38 Aktu Przystąpienia, łącznie z zawieszeniem zobowiązania państw członkowskich do uznawania i wykonywania orzeczeń i decyzji sądów rumuńskich, takich jak europejski nakaz aresztowania, zgodnie z zasadami określonymi prawem wspólnotowym.

(8)

Niniejsza decyzja nie wyklucza przyjęcia w każdej chwili środków ochronnych na podstawie art. 36–38 Aktu Przystąpienia, w przypadku gdy warunki wymagające zastosowania powyższych środków zostaną spełnione.

(9)

Niniejsza decyzja powinna zostać zmieniona, jeśli ocena Komisji wskaże na konieczność dostosowania założonych celów. Niniejsza decyzja powinna zostać uchylona, w przypadku gdy wszystkie założone cele zostaną osiągnięte,

14.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 354/58

(1)

Unia Europejska oparta jest na zasadzie praworządności, obowiązującej we wszystkich państwach członkowskich.

(2)

Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości oraz rynek wewnętrzny, ustanowione przez Traktat o Unii Europejskiej oraz Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, opierają się na wzajemnym zaufaniu, że decyzje i praktyki sądowe i administracyjne we wszystkich państwach członkowskich są w pełni zgodne z zasadą praworządności.

(3)

Oznacza to, że państwa członkowskie muszą zapewnić istnienie bezstronnego, niezawisłego i sprawnego systemu administracji i sądownictwa, odpowiednio przystosowanego do między innymi walki z korupcją i przestępczością zorganizowaną.

(4)

Dnia 1 stycznia 2007 r. Bułgaria stanie się członkiem Unii Europejskiej. Komisja zaznaczyła, że mimo poczynionych znacznych wysiłków ze strony Bułgarii w zakresie przygotowania do członkostwa, pozostaje szereg nieuregulowanych kwestii, które Komisja wskazała w sprawozdaniu z dnia 26 września 2006 r., w szczególności w zakresie odpowiedzialności i sprawności systemu sądownictwa oraz organów egzekwowania prawa. W tym właśnie zakresie Komisja oczekuje dalszych postępów niezbędnych do zapewnienia ich zdolności do zastosowania i wdrożenia środków przyjętych celem ustanowienia rynku wewnętrznego oraz przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości.

(5)

Art. 37 Aktu Przystąpienia upoważnia Komisję do podjęcia odpowiednich środków w przypadku bezpośredniego ryzyka naruszenia funkcjonowania rynku wewnętrznego będącego następstwem niewypełnienia ze strony Bułgarii podjętych zobowiązań. Art. 38 Aktu Przystąpienia upoważnia Komisję do podjęcia odpowiednich środków w przypadku bezpośredniego ryzyka zaistnienia poważnych niedociągnięć ze strony Bułgarii w transpozycji, stanie wdrożenia lub stosowaniu aktów przyjętych zgodnie z tytułem VI Traktatu UE oraz zgodnie z tytułem IV Traktatu WE.

(6)

Nieuregulowane kwestie w zakresie odpowiedzialności i sprawności systemu sądownictwa oraz organów egzekwowania prawa wymagają ustanowienia mechanizmu współpracy i weryfikacji postępów Bułgarii w realizacji poszczególnych założeń w zakresie reformy systemu sądownictwa, walki z korupcją oraz przestępczością zorganizowaną.

(7)

Jeśli Bułgarii nie uda się osiągnąć założonych celów, Komisja może wówczas zastosować środki ochronne w oparciu o art. 37 i 38 Aktu Przystąpienia, łącznie z zawieszeniem zobowiązania państw członkowskich do uznawania i wykonywania orzeczeń i decyzji sądów bułgarskich, takich jak europejski nakaz aresztowania, zgodnie z zasadami określonymi prawem wspólnotowym.

(8)

Niniejsza decyzja nie wyklucza przyjęcia w każdej chwili środków ochronnych na podstawie art. 36–38 Aktu Przystąpienia, w przypadku gdy warunki wymagające zastosowania powyższych środków zostaną spełnione.

(9)

Niniejsza decyzja powinna zostać zmieniona, jeśli ocena Komisji wskaże na konieczność dostosowania założonych celów. Niniejsza decyzja powinna zostać uchylona, w przypadku gdy wszystkie założone cele zostaną osiągnięte,