ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 1755/2006

z dnia 23 listopada 2006 r.

w sprawie przywozu niektórych wyrobów stalowych pochodzących z Ukrainy

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 133,

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1.   Nie naruszając przepisów rozporządzenia (WE) nr 1440/2005, zezwala się na przywóz do Wspólnoty dodatkowych ilości wyrobów stalowych określonych w załączniku I, pochodzących z Ukrainy, o łącznej masie do 52 000 ton, zgodnie z załącznikiem V.

2.   Wyroby stalowe klasyfikuje się według grup wyrobów zgodnie z załącznikiem I.

3.   Klasyfikacja wyrobów wymienionych w załączniku I jest oparta na Nomenklaturze Scalonej (CN) ustanowionej rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 (3).

4.   Pochodzenie wyrobów, o których mowa w ust. 1, określa się zgodnie z przepisami obowiązującymi we Wspólnocie.

Artykuł 2

1.   Przywóz do Wspólnoty wyrobów stalowych wymienionych w załączniku I, pochodzących z Ukrainy, podlega limitom ilościowym określonym w załączniku V. Dopuszczenie do swobodnego obrotu we Wspólnocie wyrobów określonych w załączniku I, pochodzących z Ukrainy, podlega obowiązkowi przedstawienia świadectwa pochodzenia, określonego w załączniku II, oraz pozwolenia na przywóz wydanego przez organy państwa członkowskiego zgodnie z przepisami art. 4.

2.   W celu zapewnienia, aby ilości wyrobów, na które wydaje się pozwolenia na przywóz, w żadnym momencie nie przekraczały łącznych limitów ilościowych dla danej grupy wyrobów, właściwe organy wymienione w załączniku IV wydają pozwolenia na przywóz wyłącznie po uprzednim potwierdzeniu ze strony Komisji, że dostępne są ilości w ramach limitów ilościowych obowiązujących dla danej grupy wyrobów stalowych i w odniesieniu do danego kraju dostawcy, których dotyczą wnioski złożone do odpowiednich organów przez importera lub importerów.

3.   Przywóz, na który wydano pozwolenie, zostaje zaliczony na poczet limitów ilościowych określonych w załączniku V. Uznaje się, że wysyłka wyrobów ma miejsce w dniu, w którym są one załadowane na środki transportu służące wywozowi. Wysyłka musi mieć miejsce nie później niż dnia 31 grudnia 2006 r.

Artykuł 3

1.   Limity ilościowe, o których mowa w załączniku V, nie mają zastosowania do wyrobów umieszczonych w wolnym obszarze celnym lub składzie wolnocłowym lub też przywożonych na mocy uzgodnień dotyczących składów celnych, przywozu czasowego bądź w celu uszlachetniania czynnego (system zawieszeń).

2.   W przypadku gdy wyroby, o których mowa w ust. 1, są następnie dopuszczane do swobodnego obrotu w stanie niezmienionym albo po obróbce lub przetworzeniu, stosuje się przepisy art. 2 ust. 2, a wyroby dopuszczane w taki sposób do obrotu są zaliczane na poczet limitów ilościowych określonych w załączniku V.

Artykuł 4

1.   Do celów stosowania art. 2 ust. 2, przed wydaniem pozwolenia na przywóz właściwe organy państw członkowskich, wymienione w załączniku IV, powiadamiają Komisję o ilościach, w odniesieniu do których złożono do nich wnioski o pozwolenia na przywóz poparte oryginałami pozwoleń na wywóz. W odpowiedzi Komisja przekazuje powiadomienie o tym, czy ilości, których dotyczą wnioski, są dostępne, w porządku chronologicznym powiadomień otrzymanych od państw członkowskich (na zasadzie kolejności zgłoszeń).

2.   Wnioski dołączane do powiadomień dla Komisji są ważne wówczas, gdy każdorazowo w wyraźny sposób określają kraj wywozu, kod danego wyrobu, ilości objęte przywozem, numer pozwolenia na wywóz, rok kontyngentowy oraz państwo członkowskie, w którym planowane jest dopuszczenie wyrobów do swobodnego obrotu.

3.   O ile jest to możliwe, Komisja potwierdza odpowiednim organom całkowitą ilość wskazaną przez nie we wnioskach zgłoszonych dla poszczególnych grup wyrobów.

4.   Właściwe organy powiadamiają Komisję niezwłocznie po uzyskaniu informacji o każdej ilości niewykorzystanej w okresie ważności pozwolenia na przywóz. Takie niewykorzystane ilości są automatycznie przenoszone na poczet pozostałych ilości w ramach łącznego wspólnotowego limitu ilościowego dla każdej grupy wyrobów.

5.   Powiadomienia, o których mowa w ust. 1 do 4, są dokonywane w formie elektronicznej w ramach zintegrowanej sieci utworzonej w tym celu, z wyjątkiem sytuacji, w których z ważnych przyczyn technicznych konieczne jest czasowe użycie innych środków łączności.

6.   Pozwolenia na przywóz lub dokumenty równoważne są wydawane zgodnie z art. 12–16.

7.   Właściwe organy państw członkowskich powiadamiają Komisję o wszelkich przypadkach unieważnienia uprzednio wydanych pozwoleń na przywóz lub dokumentów równoważnych w następstwie cofnięcia lub unieważnienia przez właściwe organy ukraińskie odpowiadających tym dokumentom pozwoleń na wywóz. Jeżeli jednak Komisja lub właściwe organy państwa członkowskiego zostały poinformowane przez właściwe organy ukraińskie o wycofaniu lub unieważnieniu pozwolenia na wywóz już po dokonaniu przywozu do Wspólnoty wyrobów objętych danym pozwoleniem, odpowiednie ilości zostają zaliczone na poczet limitów ilościowych obowiązujących na rok, w którym miała miejsce wysyłka wyrobów.

Artykuł 5

1.   Jeżeli Komisja posiada powody, by przypuszczać, że wyroby wymienione w załączniku I, pochodzące z Ukrainy, zostały poddane przeładunkowi, ich trasa została zmieniona lub zostały w inny sposób przywiezione do Wspólnoty z ominięciem limitów ilościowych, o których mowa w art. 2, i że istnieje konieczność poczynienia niezbędnych korekt, wówczas Komisja występuje o rozpoczęcie konsultacji w celu uzgodnienia niezbędnej korekty odpowiednich limitów ilościowych.

2.   W oczekiwaniu na wyniki konsultacji, o których mowa w ust. 1, Komisja może przedłożyć Ukrainie wniosek o powzięcie niezbędnych kroków w celu zapewnienia możliwości wprowadzenia korekt limitów ilościowych uzgodnionych w wyniku takich konsultacji.

3.   Jeśli Wspólnocie i Ukrainie nie uda się osiągnąć zadowalającego rozwiązania i jeśli Komisja uzna, że istnieją niezbite dowody na obchodzenie ustaleń ilościowych, z obowiązujących limitów potrąca się odpowiednie ilości wyrobów pochodzących z Ukrainy.

Artykuł 6

1.   W odniesieniu do wszystkich dostaw wyrobów stalowych objętych limitami ilościowymi określonymi w załączniku V wymagane jest pozwolenie na wywóz (wydawane przez właściwe organy ukraińskie) do wysokości określonej w limitach.

2.   W celu uzyskania pozwolenia na przywóz, o którym mowa w art. 12, importer przedstawia oryginał pozwolenia na wywóz.

Artykuł 7

1.   Pozwolenie na wywóz jest zgodne ze wzorem zamieszczonym w załączniku II i zawiera między innymi zaświadczenie, że ilość towarów objętych wywozem została zaliczona na poczet limitów ilościowych ustalonych dla danej grupy wyrobów.

2.   Każde pozwolenie na wywóz obejmuje jedynie jedną grupę wyrobów wymienionych w załączniku I.

Artykuł 8

Wywożone wyroby są zaliczane na poczet limitów ilościowych ustalonych na rok, w którym wyroby objęte danym pozwoleniem na wywóz zostały wysłane w rozumieniu art. 2 ust. 3.

Artykuł 9

1.   Pozwolenie na wywóz, o którym mowa w art. 6, może zawierać dodatkowe kopie należycie oznaczone jako takie. Pozwolenie na wywóz oraz jego kopie, jak również świadectwo pochodzenia i jego kopie sporządza się w języku angielskim.

2.   Jeżeli dokumenty, o których mowa w ust. 1, są wypełniane odręcznie, wpisy muszą być dokonane atramentem i drukowanymi literami.

3.   Pozwolenia na wywóz lub dokumenty równoważne mają wymiary 210 × 297 mm. Sporządza się je na białym papierze wymiarowym, niezawierającym ścieru mechanicznego, o gramaturze nie mniejszej niż 25 g/m2. Każda część dokumentu zawiera w tle drukowany wzór giloszowany, pozwalający na wzrokowe wykrycie fałszerstwa przy użyciu środków mechanicznych lub chemicznych.

4.   Właściwe organy we Wspólnocie uznają do celów przywozu zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia wyłącznie oryginały dokumentów.

5.   Każde pozwolenie na wywóz lub dokument równoważny są opatrzone znormalizowanym numerem seryjnym, drukowanym lub nie, na podstawie którego można je zidentyfikować.

6.   Numer seryjny składa się z następujących elementów:

Artykuł 10

Pozwolenie na wywóz może zostać wydane po dokonaniu przesyłki wyrobów, których to pozwolenie dotyczy. W takich przypadkach zawiera ono adnotację „wydane wstecznie”.

Artykuł 11

W razie kradzieży, utraty lub zniszczenia pozwolenia na wywóz eksporter może zwrócić się do właściwego organu, który wydał dokument, o sporządzenie duplikatu na podstawie dokumentów wywozowych znajdujących się w jego posiadaniu.

Duplikat wydany w taki sposób nosi adnotację „duplikat”. Duplikat nosi datę oryginału pozwolenia.

Artykuł 12

1.   O ile i w zakresie, w jakim Komisja potwierdzi zgodnie z art. 4, że w ramach danych limitów ilościowych dostępna jest określona we wniosku ilość, właściwe organy państwa członkowskiego wydają pozwolenie na przywóz w terminie pięciu dni roboczych od przedstawienia przez importera oryginału odpowiedniego pozwolenia na wywóz. Przedstawienie oryginału pozwolenia na wywóz musi nastąpić nie później niż 31 marca roku następującego po roku, w którym dokonano wysyłki towarów objętych pozwoleniem. Pozwolenia na przywóz są wydawane przez właściwe organy dowolnego państwa członkowskiego, bez względu na państwo członkowskie wskazane w pozwoleniu na wywóz, o ile i w zakresie, w jakim Komisja zgodnie z art. 4 potwierdziła, że ilość, której dotyczy wniosek, jest dostępna w ramach danych limitów ilościowych.

2.   Pozwolenia na przywóz są ważne przez cztery miesiące od daty ich wydania. Na uzasadniony wniosek importera właściwe organy państwa członkowskiego mogą przedłużyć okres ważności pozwolenia na dalszy okres nieprzekraczający czterech miesięcy.

3.   Pozwolenia na przywóz są sporządzane w formie określonej w załączniku III i są ważne na całym obszarze celnym Wspólnoty.

4.   Deklaracja lub wniosek składane przez importera w celu uzyskania pozwolenia na przywóz zawierają:

5.   Importerzy nie są zobowiązani do przywozu łącznej ilości wyrobów objętych pozwoleniem na przywóz w ramach jednej przesyłki.

Artykuł 13

Ważność pozwoleń na przywóz wydanych przez organy państw członkowskich jest uzależniona od ważności pozwoleń na wywóz i ilości wskazanych w pozwoleniach na wywóz wydanych przez właściwe organy ukraińskie, na podstawie których wydano pozwolenia na przywóz.

Artykuł 14

Pozwolenia na przywóz lub dokumenty równoważne są wydawane przez właściwe organy państw członkowskich zgodnie z art. 2 ust. 2, przy zachowaniu zasady równouprawnienia wszystkich importerów ze Wspólnoty, niezależnie od tego, gdzie znajduje się ich siedziba na terenie Wspólnoty, nie naruszając przy tym wymogu zgodności z innymi warunkami określonymi w obowiązujących przepisach.

Artykuł 15

1.   Jeśli Komisja stwierdzi, że całkowite ilości objęte pozwoleniami na wywóz wydanymi przez Ukrainę dla danej grupy wyrobów przekroczyły limit ilościowy wyznaczony dla tej grupy, właściwe organy wydające pozwolenia w państwach członkowskich są o tym bezzwłocznie informowane celem zawieszenia dalszego wydawania pozwoleń na przywóz. W takim wypadku Komisja niezwłocznie rozpoczyna konsultacje.

2.   Właściwe organy państwa członkowskiego odmawiają wydania pozwoleń na przywóz wyrobów pochodzących z Ukrainy, które nie są objęte pozwoleniami na wywóz, wydanymi zgodnie z przepisami zawartymi w art. 6–11.

Artykuł 16

1.   Formularze stosowane przez właściwe organy państw członkowskich do wydawania pozwoleń na przywóz, o których mowa w art. 12, są zgodne ze wzorem pozwolenia na przywóz zawartym w załączniku III.

2.   Formularze pozwolenia na przywóz i wyciągi z nich sporządza się w dwóch egzemplarzach; jeden egzemplarz, oznaczony jako „Egzemplarz dla posiadacza” i noszący numer 1, wydawany jest wnioskodawcy, natomiast drugi, oznaczony jako „Egzemplarz dla organu wydającego” i noszący numer 2, przeznaczony jest dla organu wydającego pozwolenie. Do celów administracyjnych właściwe organy mogą dołączyć dodatkowe egzemplarze do formularza 2.

3.   Formularze drukowane są na białym papierze niezawierającym masy ściernej, o gramaturze 55–65 g/m2. Ich rozmiar wynosi 210 × 297 mm; odstęp między wierszami wynosi 4,24 mm (jedna szósta cala); układ formularza jest dokładnie odwzorowany. Obie strony egzemplarza nr 1, który jest właściwym pozwoleniem, posiadają dodatkowo czerwony wzór giloszowany wydrukowany w tle, umożliwiający wykrycie fałszerstw za pomocą środków mechanicznych lub chemicznych.

4.   Za drukowanie formularzy odpowiedzialne są państwa członkowskie. Formularze mogą być także drukowane przez drukarnie wyznaczone przez państwo członkowskie, w którym mają one siedzibę. W tym ostatnim przypadku na każdym formularzu umieszcza się wzmiankę o wyznaczeniu drukarni przez państwo członkowskie. Każdy formularz opatrzony jest nazwą i adresem drukarni lub znakiem umożliwiającym jej identyfikację.

5.   Przy ich wydaniu, na pozwoleniach na przywóz i wyciągach z nich umieszcza się numer wydania określony przez właściwe organy państwa członkowskiego. Numer pozwolenia na przywóz przekazywany jest Komisji drogą elektroniczną w ramach zintegrowanej sieci utworzonej na mocy art. 4.

6.   Pozwolenia i wyciągi wypełniane są w języku urzędowym lub w jednym z języków urzędowych państwa członkowskiego, w którym wydano pozwolenie.

7.   W rubryce 10 właściwe organy wskazują odpowiednią grupę wyrobów stalowych.

8.   Oznaczenia agencji wydających i organów dokonujących odpisów stosowane są w formie pieczęci. Jednakże wytłoczony odcisk połączony z literami lub cyframi uzyskanymi poprzez perforację lub nadruk na pozwoleniu mogą zastępować pieczęć organu wydającego. Organy wydające stosują zabezpieczoną przed fałszerstwami metodę rejestracji przydzielonych ilości w sposób uniemożliwiający wstawianie cyfr lub adnotacji.

9.   Na odwrocie egzemplarza nr 1 i egzemplarza nr 2 umieszczona jest rubryka, w której organy celne podczas wypełniania formalności przywozowych albo właściwe organy administracyjne podczas sporządzania wyciągu mogą wpisywać ilości. Jeżeli miejsce pozostawione na odpisy na pozwoleniu lub wyciągu z niego jest niewystarczające, właściwe organy mogą dołączyć do niego jedną lub kilka dodatkowych stron zawierających rubryki, odpowiadające rubrykom umieszczonym na odwrocie egzemplarza nr 1 i 2 pozwolenia lub wyciągu. Organy dokonujące odpisów umieszczają swoją pieczęć tak, aby jedna jej połowa znalazła się na pozwoleniu lub jej wyciągu, a druga połowa na dodatkowej stronie. W przypadku wykorzystania więcej niż jednej dodatkowej strony kolejna pieczęć powinna zostać przyłożona w ten sam sposób, na każdej dodatkowej stronie i stronie ją poprzedzającej.

10.   Wydane pozwolenia na przywóz i wyciągi oraz dokonane wpisy i potwierdzenia przez organy jednego państwa członkowskiego powodują w każdym z pozostałych państw członkowskich takie same skutki prawne, jak dokumenty wydane oraz wpisy i potwierdzenia dokonane przez organy tego państwa członkowskiego.

11.   Właściwe organy zainteresowanych państw członkowskich mogą wymagać, jeżeli jest to niezbędne, aby treść pozwoleń lub wyciągów została przetłumaczona na język urzędowy lub jeden z języków urzędowych tego państwa członkowskiego.

Artykuł 17

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie obowiązuje do dnia 31 grudnia 2006 r.

(1)  Dz.U. L 232 z 8.9.2005, str. 43.

(2)  Dz.U. L 232 z 8.9.2005, str. 1.

(3)  Dz.U. L 256 z 7.9.1987, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1549/2006 (Dz.U. L 301 z 31.10.2006, str. 1).

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 1756/2006

z dnia 28 listopada 2006 r.

zmieniające rozporządzenie Rady (WE) nr 2667/2000 w sprawie Europejskiej Agencji Odbudowy

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 181a ust. 2 zdanie pierwsze,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (1),

a także mając na uwadze, co następuje:

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W art. 16 rozporządzania (WE) nr 2667/2000 datę „31 grudnia 2006 r.” zastępuje się datą „31 grudnia 2008 r.”.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(1)  Opinia wydana dnia 12 października 2006 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).

(2)  Dz.U. L 306 z 7.12.2000, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Rady (WE) nr 2112/2005 (Dz.U. L 344 z 27.12.2005, str. 23).

(3)  Dz.U. L 306 z 7.12.2000, str. 7. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 389/2006 (Dz.U. L 65 z 7.3.2006, str. 5).

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1757/2006

z dnia 29 listopada 2006 r.

ustanawiające standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 3223/94 z dnia 21 grudnia 1994 r. w sprawie szczegółowych zasad stosowania ustaleń dotyczących przywozu owoców i warzyw (1), w szczególności jego art. 4 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Standardowe wartości w przywozie, o których mowa w rozporządzeniu (WE) nr 3223/94, ustalone są zgodnie z tabelą zamieszczoną w Załączniku.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 30 listopada 2006 r.

(1)  Dz.U. L 337 z 24.12.1994, str. 66. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 386/2005 (Dz.U. L 62 z 9.3.2005, str. 3).

DECYZJA RADY

z dnia 13 listopada 2006 r.

ustanawiająca Komitet ds. Statystyki Walutowej, Finansowej i Bilansu Płatniczego

(Wersja skodyfikowana)

(2006/856/WE)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (1),

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (2),

a także mając na uwadze, co następuje:

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Niniejszym ustanawia się Komitet ds. Statystyki Walutowej, Finansowej i Bilansu Płatniczego, dalej zwany „Komitetem”.

Artykuł 2

Komitet wspomaga Komisję w sporządzaniu projektu i realizacji wieloletniego programu pracy nad statystyką walutową, finansową i bilansu płatniczego. Komitet będzie miał w szczególności zadanie wyrażania opinii na temat rozwoju i koordynacji statystyki walutowej, finansowej i bilansu płatniczego, niezbędnej do realizacji polityki przez Radę, Komisję i różne wspierające je komitety.

Komitet może być proszony o wyrażenie opinii na temat związków między statystyką walutową, finansową i bilansu płatniczego z jednej strony a niektórymi innymi statystykami gospodarczymi z drugiej, zwłaszcza tymi, na których opierają się rozliczenia krajowe. Pracę niniejszego Komitetu należy koordynować z działalnością Komitetu Programów Statystycznych.

Artykuł 3

Kierując się własną inicjatywą oraz, gdyby zaszła potrzeba, reagując na wniosek Rady lub komitetów służących jej pomocą, Komisja konsultuje się z Komitetem w sprawach:

Komitet może z własnej inicjatywy wyrażać opinie we wszelkich sprawach dotyczących stworzenia lub realizacji programów statystycznych w dziedzinach walutowej, finansowej i bilansu płatniczego.

Artykuł 4

Komitet może wyrażać opinie na temat swoich własnych inicjatyw w sprawie jakichkolwiek zagadnień odnoszących się do tych statystyk, które są przedmiotem wspólnego zainteresowania Komisji i krajowych władz statystycznych z jednej strony, a Europejskiego Banku Centralnego (EBC) z drugiej. Przy wykonywaniu swoich zadań Komitet prezentuje swoje opinie wszystkim zainteresowanym stronom.

Artykuł 5

W skład Komitetu wchodzą przedstawiciele państw członkowskich (po jednym, dwóch lub trzech z każdego państwa), reprezentujący instytucje zajmujące się głównie statystyką finansową, walutową i w zakresie bilansu płatniczego, przedstawiciele Komisji (do trzech osób) i przedstawiciele EBC (do trzech osób). Ponadto jeden przedstawiciel Komitetu Ekonomiczno-Finansowego może uczestniczyć w posiedzeniach Komitetu jako obserwator. Każde państwo członkowskie, Komisja i EBC ma po jednym głosie.

Przedstawiciele innych organizacji, jak również osoby będące w stanie wnieść wkład do dyskusji, mogą uczestniczyć w posiedzeniach Komitetu, na podstawie decyzji Komitetu.

Artykuł 6

Komitet wybiera swojego przewodniczącego, zgodnie ze szczegółowymi zasadami ustanowionymi w jego regulaminie.

Artykuł 7

Komitet opracowuje swój regulamin.

Artykuł 8

Decyzja 91/115/EWG zostaje uchylona.

Odesłania do uchylonej decyzji należy odczytywać jako odesłania do niniejszej decyzji, zgodnie z tabelą korelacji w załączniku II.

(1)  Dz.U. C 97 E z 22.4.2004, str. 68.

(2)  Dz.U. C 10 z 14.1.2004, str. 27.

(3)  Dz.U. L 59 z 6.3.1991, str. 19. Decyzja ostatnio zmieniona decyzją 96/174/WE (Dz.U. L 51 z 1.3.1996, str. 48).

(4)  Patrz: załącznik I.

(5)  Dz.U. L 181 z 28.6.1989, str. 47.

DECYZJA KOMISJI

z dnia 15 czerwca 2005 r.

w sprawie postępowania na mocy art. 82 traktatu WE oraz art. 54 porozumienia EOG

(sprawa COMP/A.37.507/F3 – AstraZeneca) (1)

(notyfikowana jako dokument nr C(2005) 1757)

(Jedynie teksty w językach angielskim i szwedzkim są autentyczne)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2006/857/WE)

W dniu 15 czerwca 2005 r. Komisja przyjęła decyzję w sprawie postępowania zgodnie z art. 82 traktatu WE oraz z art. 54 porozumienia EOG. Zgodnie z przepisami art. 30 rozporządzenia (WE) nr 1/2003 (2) Komisja niniejszym podaje do wiadomości nazwy stron oraz zasadniczą treść decyzji, wraz z informacjami na temat wszelkich nałożonych grzywien, uwzględniając jednak uzasadnione prawo przedsiębiorstw do ochrony ich tajemnicy handlowej. Pełny tekst omawianej decyzji, w wersji nieopatrzonej klauzulą poufności, w autentycznych językach postępowania (angielski i szwedzki) oraz w językach roboczych Komisji, znajduje się na stronie internetowej DG ds. Konkurencji pod adresem http://europa.eu.int/comm/competition/index_en.html

1.   KRÓTKI OPIS NARUSZENIAs

Przedsiębiorstwa, do których skierowana jest decyzja oraz rodzaj naruszenia

Decyzja jest skierowana do szwedzkiego przedsiębiorstwa AstraZeneca AB i brytyjskiego przedsiębiorstwa AstraZeneca Plc (zwanych dalej „AZ”) w związku z naruszeniem przez nie art. 82 traktatu WE i art. 54 porozumienia EOG.

Naruszenia dotyczą nadużyć popełnionych przez AZ w zakresie oficjalnych procedur w siedmiu państwach EOG, mających na celu wykluczenie producentów leków generycznych oraz – jeśli chodzi o drugie naruszenie – również innych przedsiębiorstw handlowych z konkurowania z produktem farmaceutycznym Losec produkowanym przez AZ. Pierwsze nadużycie łączyło się z niewłaściwym stosowaniem rozporządzenia Rady (3) (zwanego dalej „rozporządzeniem o dodatkowych świadectwach ochronnych”), na mocy którego podstawowa ochrona patentowa produktów farmaceutycznych może zostać rozszerzona. Drugie nadużycie dotyczyło niewłaściwego zastosowania procedur dopuszczenia produktów farmaceutycznych do obrotu.

Właściwy rynek i pozycja dominująca

Właściwy rynek obejmuje krajowe rynki tzw. inhibitorów pompy protonowej (zwanych dalej „PPI”), sprzedawanych na receptę leków stosowanych w chorobach żołądkowo-jelitowych, w których kwas jest czynnikiem uszkadzającym (takich jak choroba wrzodowa). Losec firmy AZ był pierwszym inhibitorem pompy protonowej. W szczególności w decyzji uznano, że rynek inhibitorów pompy protonowej istnieje w Belgii, Danii, Niemczech, Holandii, Szwecji i Zjednoczonym Królestwie przynajmniej od roku 1993 r. oraz w Norwegii od 1992 r.

Decyzja stwierdza, że przedsiębiorstwo AZ miało pozycję dominującą na rynku inhibitorów pompy protonowej w Belgii, Holandii, Szwecji (od 1993 r. do końca 2000 r.), w Norwegii (od 1994 r. do końca 2000 r.), w Danii i Zjednoczonym Królestwie (od 1993 r. do końca 1999 r.) oraz w Niemczech (od 1993 r. do końca 1997 r.).

Pierwsze naruszenie

Pierwsze naruszenie art. 82 traktatu WE oraz art. 54 porozumienia EOG stanowiło jedno i powtarzające się nadużycie, polegające na złożeniu przez AZ serii fałszywych oświadczeń w urzędach patentowych Belgii, Danii, Niemiec, Holandii, Norwegii i Zjednoczonego Królestwa oraz przed sądami krajowymi w Niemczech i Norwegii.

Niezgodne z prawdą informacje zostały początkowo przekazane przez AZ w związku z wnioskami tego przedsiębiorstwa złożonymi w kilku urzędach patentowych w czerwcu 1993 r. i grudniu 1994 r. na terenie EOG w sprawie przyznania szczególnej ochrony dla omeprazolu (substancji czynnej zawartej w produkowanym przez AZ preparacie Losec) za pomocą tzw. dodatkowych świadectw ochronnych.

Drugie naruszenie

Drugie naruszenie art. 82 traktatu WE oraz art. 54 porozumienia EOG stanowiło jedno i powtarzające się nadużycie, polegające na złożeniu przez AZ wniosku o cofnięcie zezwoleń na wprowadzenie do obrotu kapsułek Losec w Danii, Norwegii i Szwecji oraz na wycofaniu przez AZ kapsułek Losec z rynku w tych trzech krajach i wprowadzeniu tabletek Losec MUPS.

2.   GRZYWNY

W decyzji stwierdzono, że rodzaj naruszeń oraz ich zasięg geograficzny powodują, że należy uznać je za poważne.

Naruszenia zostały uznane za poważne, biorąc pod uwagę fakt, że nadużycia te mają pewne szczególne i nowe właściwości w zakresie wykorzystanych środków i dlatego nie mogą być uznane za jednoznaczne.

Decyzja uwzględnia również fakt, że przedsiębiorstwo AstraZeneca Plc jest odpowiedzialne za naruszenia tylko solidarnie w następstwie połączenia między Astra AB (obecnie AstraZeneca AB) i Zeneca Plc w dniú 6 kwietnia 1999 r.

Grzywna w wysokości 60 mln EUR jest podzielona następująco: AstraZeneca AB i AstraZeneca są solidarnie zobowiązane do zapłaty 46 mln EUR, podczas gdy AstraZeneca AB jest wyłącznie zobowiązana do zapłaty 14 mln EUR.

(1)  Opinia Komitetu Doradczego (Dz.U. C 291 z 30.11.2006).

(2)  Dz.U. L 1 z 4.1.2003, str. 1. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 411/2004 (Dz.U. L 68 z 6.3.2004, str. 1).

(3)  Dodatkowe świadectwa ochronne są przyznawane zgodnie z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 1768/92 z dnia 18 czerwca 1992 r. dotyczącym stworzenia dodatkowego świadectwa ochronnego dla produktów leczniczych (Dz.U. L 182 z 2.7.1992, str. 1).

DECYZJA KOMISJI

z dnia 28 listopada 2006 r.

zmieniająca decyzję 2005/393/WE w zakresie stref zamkniętych w odniesieniu do choroby niebieskiego języka

(notyfikowana jako dokument nr C(2006) 5607)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2006/858/WE)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 2000/75/WE z dnia 20 listopada 2000 r. ustanawiającą przepisy szczególne dotyczące kontroli i zwalczania choroby niebieskiego języka (1), w szczególności jej art. 8 ust. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Załącznik I do decyzji 2005/393/WE zmienia się zgodnie z załącznikiem do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

(1)  Dz.U. L 327 z 22.12.2000, str. 74.

(2)  Dz.U. L 130 z 24.5.2005, str. 22. Decyzja ostatnio zmieniona decyzją 2006/761/WE (Dz.U. L 311 z 10.11.2006, str. 51).

DECYZJA KOMISJI

z dnia 28 listopada 2006 r.

przyznająca Malcie odstępstwo od niektórych przepisów dyrektywy 2003/54/WE Parlamentu Europejskiego i Rady

(notyfikowana jako dokument nr C(2006) 5642)

(Jedynie tekst w języku angielskim jest autentyczny)

(2006/859/WE)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę 2003/54/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 czerwca 2003 r. dotyczącą wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej i uchylającą dyrektywę 96/92/WE (1), w szczególności jej art. 26 ust. 1,

uwzględniając wniosek przedłożony przez Maltę dnia 15 listopada 2005 r.,

po uprzednim powiadomieniu państw członkowskich o złożonym wniosku,

a także mając na uwadze, co następuje:

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Przyznaje się Malcie odstępstwo od przepisów rozdziału IV dyrektywy 2003/54/WE i jej art. 20 ust. 1 i art. 21 ust. 1.

Artykuł 2

Komisja może wycofać lub dokonać przeglądu odstępstwa, jeżeli w sektorze energii elektrycznej Malty nastąpią znaczące zmiany.

W tym celu Malta monitoruje zmiany sektora energii elektrycznej i składa Komisji sprawozdania dotyczące znaczących zmian w tym sektorze, szczególnie w sprawie nowych koncesji na działalność gospodarczą z zakresu energetyki, nowych podmiotów gospodarczych na rynku oraz nowych planów dotyczących infrastruktury, które mogą wymagać przeglądu odstępstwa.

Dodatkowo Malta co dwa lata przedkłada Komisji ogólne sprawozdanie, począwszy najpóźniej od dnia 31 grudnia 2008 r. Sprawozdania obejmują politykę taryfikacyjną i cenową łącznie ze środkami podejmowanymi w celu ochrony interesów konsumentów w świetle odstępstwa.

Artykuł 3

Adresatem niniejszej decyzji jest Republika Malty.

(1)  Dz.U. L 176 z 15.7.2003, str. 37. Dyrektywa zmieniona dyrektywą Rady 2004/85/WE (Dz.U. L 236 z 7.7.2004, str. 10).

DECYZJA STAŁEGO KOMITETU PAŃSTW EFTA

NR 1/2004/SC

z dnia 5 lutego 2004 r.

ustanawiająca Biuro Mechanizmu Finansowego EOG oraz Norweskiego Mechanizmu Finansowego

STAŁY KOMITET PAŃSTW EFTA,

Uwzględniając Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym, zmienione przez Protokół dostosowujący Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym (zwane dalej porozumieniem EOG),

Uwzględniając Porozumienie w sprawie udziału Republiki Cypryjskiej, Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Malty, Republiki Słowackiej, Republiki Słowenii, Republiki Węgierskiej i Rzeczpospolitej Polskiej w Europejskim Obszarze Gospodarczym (zwane dalej porozumieniem o rozszerzeniu EOG),

Uwzględniając protokół 38a dotyczący mechanizmu finansowego EOG, włączony do porozumienia EOG na mocy porozumienia o rozszerzeniu EOG,

Uwzględniając porozumienie pomiędzy Królestwem Norwegii a Wspólnotą Europejską dotyczące Norweskiego Mechanizmu Finansowego na okres 2004–2009,

Uwzględniając decyzję Stałego Komitetu Państw EFTA nr 4/2003/SC z dnia 4 grudnia 2003 r. ustanawiającą Tymczasowy Komitet ds. Mechanizmu Finansowego EOG,

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

1.   Niniejszym ustanawia się Biuro Mechanizmu Finansowego EOG na okres 2004–2009 oraz Norweskiego Mechanizmu Finansowego.

2.   Biuro wspiera zarządzanie Mechanizmem Finansowym EOG oraz Norweskim Mechanizmem Finansowym.

3.   Biuro wspiera także zarządzanie Instrumentem Finansowym EOG na okres 1999–2003 oraz Mechanizmem Finansowym na okres 1994–1998.

4.   Obecnie działający Dział ds. Instrumentu Finansowego w Sekretariacie EFTA zostanie włączony do nowoustanowionego Biura. W zakresie Mechanizmu Finansowego EOG Biuro podlega Tymczasowemu Komitetowi ds. Mechanizmu Finansowego EOG do czasu wejścia w życie porozumienia o rozszerzeniu EOG, a następnie nowemu Komitetowi ds. Mechanizmu Finansowego EOG.

5.   W zakresie Norweskiego Mechanizmu Finansowego Biuro podlega władzom norweskim.

6.   Biuro administracyjnie będzie częścią Sekretariatu EFTA. Biuro będzie miało odzielny budżet administracyjny finansowany z funduszy w oparciu o współczynnik będący stosunkiem kosztów właściwych.

7.   Dyrektor Biura mianowany jest przez Stały Komitet na wniosek Tymczasowego Komitetu ds. Mechanizmu Finansowego EOG.

Artykuł 2

Decyzja wchodzi w życie ze skutkiem natychmiastowym.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja jest opublikowana w Sekcji EOG oraz w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

DECYZJA STAŁEGO KOMITETU PAŃSTW EFTA

NR 2/2005/SC

z dnia 28 kwietnia 2005 r.

dotycząca kontroli finansowego zarządzania Instrumentem Finansowym i projektów realizowanych w ramach tego Instrumentu

STAŁY KOMITET PAŃSTW EFTA,

uwzględniając Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym, zmienione przez Protokół dostosowujący Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym, zwane dalej porozumieniem EOG oraz decyzję Wspólnego Komitetu EOG nr 47/2000 z dnia 22 maja 2000 r. ustanawiającą Instrument Finansowy EOG,

uwzględniając decyzję Stałego Komitetu Państw EFTA nr 1/2000/SC z dnia 2 października 2000 r. ustanawiającą Komitet ds. Instrumentu Finansowego,

uwzględniając decyzję nr 5/2002 Komitetu ds. Porozumienia o Nadzorze i Trybunale oraz decyzję Rady nr 2 z 2002 r. zastępującą decyzję Rady nr 6 i decyzję Komitetu ds. Porozumienia o Nadzorze i Trybunale z 1998 r.,

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Komisja Obrachunkowa pełni funkcję najwyższej władzy w zakresie kontroli zarządzania finansowego Instrumentu Finansowego i projektów realizowanych w jego ramach.

Artykuł 2

Do celów kontroli zarządzania finansowego Instrumentu Finansowego i projektów realizowanych w jego ramach Komisja Obrachunkowa składa się z przedstawicieli każdego z państw EFTA będących stronami porozumienia EOG.

Artykuł 3

Członkowie Komisji Obrachunkowej są obywatelami państw EFTA będących stronami porozumienia EOG, a najlepiej członkami najwyższych krajowych organów kontroli w państwach EFTA. Ich niezależność musi być niekwestionowana. Urzędnik zatrudniony w jakiejkolwiek instytucji EFTA może zostać członkiem Komisji Obrachunkowej jedynie po upływie trzech lat od chwili zakończenia pracy w tej instytucji.

Artykuł 4

Członkowie Komisji Obrachunkowej odpowiedzialni za kontrolę zarządzania finansowego Instrumentu Finansowego i projektów realizowanych w jego ramach powoływani są przez Stały Komitet Państw EFTA. Kadencja członków Komisji trwa cztery lata. Kadencja może zostać przedłużona jeden raz. Stały Komitet Państw EFTA może powoływać na członków Komisji te same osoby, które Komitet ds. Porozumienia o Nadzorze i Trybunale powołał na podstawie decyzji Komitetu nr 5/2002.

Artykuł 5

Członkowie Komisji Obrachunkowej są w pełni niezależni w wykonywaniu swych obowiązków.

Artykuł 6

Koszty przeprowadzanej przez Komisję Obrachunkową odpowiedniej i proporcjonalnej kontroli zarządzania finansowego Instrumentu Finansowego oraz/lub projektów realizowanych w jego ramach finansowane są z części budżetu Instrumentu Finansowego przeznaczonej na wydatki administracyjne. Stały Komitet podejmuje decyzję o wysokości przyznawanych środków na podstawie odnośnej propozycji przedstawionej przez Komisję Obrachunkową.

Artykuł 7

Zatrudnieni eksperci zewnętrzni mogą wspomagać Komisję Obrachunkową w jej pracach. Eksperci zewnętrzni muszą spełniać te same wymogi niezależności, co członkowie Komisji Obrachunkowej.

Artykuł 8

Komisja Obrachunkowa jest odpowiedzialna przed Stałym Komitetem Państw EFTA w zakresie kontroli zarządzania finansowego Instrumentu Finansowego i projektów realizowanych w jego ramach. Komisja może przedstawiać propozycje działań.

Artykuł 9

Komisja Obrachunkowa ustala swój regulamin wewnętrzny określający zasady przeprowadzania kontroli zarządzania finansowego Instrumentu Finansowego i projektów realizowanych w jego ramach i przedkłada go do zatwierdzenia Stałemu Komitetowi Państw EFTA.

Artykuł 10

Decyzja wchodzi w życie ze skutkiem natychmiastowym.

Artykuł 11

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w Sekcji EOG oraz w Suplemencie EOG do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.