25.11.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 329/1

(1)

Rozporządzeniem (WE) nr 930/2004 Rada postanowiła, że na zasadzie odstępstwa od rozporządzenia nr 1, przez trzyletni okres przejściowy, rozpoczynający się dnia 1 maja 2004 r., instytucje Unii Europejskiej nie są zobowiązane do sporządzania wszystkich aktów prawnych w języku maltańskim ani do publikowania ich w tym języku w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(2)

Przy tej okazji Rada postanowiła, w art. 2 wspomnianego rozporządzenia, że nie później niż w terminie 30 miesięcy po przyjęciu wspomnianego rozporządzenia Rada podda jego działanie przeglądowi i podejmie decyzję, czy przedłużyć jego obowiązywanie o kolejny okres jednego roku.

(3)

Od początku okresu przejściowego sytuacja przekładu z języka maltańskiego i na ten język znacznie się poprawiła, tak że nie ma podstaw, by przedłużać obowiązywanie tymczasowych środków stanowiących odstępstwa. Decyzją z dnia 24 października 2006 r. Rada postanowiła nie przedłużać ich obowiązywania. Okres przejściowy zakończy się więc z dniem 30 kwietnia 2007 r.

(4)

Artykuł 3 wspomnianego rozporządzenia przewiduje jednak, że pod koniec okresu przejściowego wszystkie akty prawne, które w tym czasie nie zostaną jeszcze opublikowane w języku maltańskim, będą także opublikowane w tym języku. Tymczasem bardzo trudno byłoby sprawić, by wszystkie z odnośnych aktów zostały przetłumaczone i opublikowane w dniu następującym po dniu 30 kwietnia 2007 r. Należy zatem wprowadzić zmianę wspomnianego art. 3, tak, aby zapewnić instytucjom dodatkowy margines czasu, pozwalający im stopniowo publikować w języku maltańskim wszystkie akty prawne, które nie zostały opublikowane pod koniec okresu przejściowego,

25.11.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 329/3

(1)

Rozporządzeniem Rady (WE) nr 2229/2003 (2) zostały nałożone ostateczne środki antydumpingowe na przywóz krzemu pochodzącego z Rosji. Stawka ostatecznego cła antydumpingowego mającego zastosowanie do przywozu z SKU LLC, Sual-Kremny-Ural, Kameńsk, obwód uralski, Rosja i powiązanego z nim przedsiębiorstwa ZAO KREMNY, Irkuck, obwód irkucki, Rosja, wynosi 22,7 %. Komisja decyzją 2004/445/WE (3) przyjęła zobowiązanie złożoneprzez tych przedsiębiorców.

(2)

W dniu 6 lutego 2006 r. Komisja otrzymała wniosek o wszczęcie częściowego przeglądu okresowego zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, dotyczący środków antydumpingowych stosowanych w odniesieniu do przywozu krzemu pochodzącego z Federacji Rosyjskiej.

(3)

Wniosek został złożony przez SKU LLC, Sual-Kremny-Ural, Kameńsk, obwód uralski, Rosja i powiązane z nim przedsiębiorstwo ZAO KREMNY, Irkuck, obwód irkucki, Rosja („wnioskodawca”), a jego zakres ograniczał się do określenia dumpingu mającego zastosowanie do wnioskodawcy.

(4)

Wniosek zawierał dowody prima facie, że okoliczności, na podstawie których ustanowiono środki, uległy zmianie i że są to zmiany o trwałym charakterze.

(5)

Komisja, poprzez opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (4) zawiadomienie („zawiadomienie o wszczęciu postępowania”), wszczęła odpowiednio częściowy przegląd środków antydumpingowych mających zastosowanie do przywozu krzemu, objętego obecnie kodem CN 2804 69 00 i pochodzącego z Federacji Rosyjskiej.

(6)

Komisja oficjalnie powiadomiła wnioskodawcę, przedstawicieli kraju wywozu oraz stowarzyszenie producentów wspólnotowych o wszczęciu dochodzenia. Zainteresowane strony otrzymały możliwość przedstawienia swoich opinii na piśmie oraz złożenia wniosku o przesłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania; wnioskodawcy przesłano również kwestionariusze.

(7)

Okres objęty dochodzeniem trwał od dnia 1 kwietnia 2005 r. do dnia 31 marca 2006 r.

(8)

W dniu 29 maja 2006 r., tj. przed złożeniem odpowiedzi na kwestionariusz, wnioskodawca oficjalnie wycofał wniosek.

(9)

Rozważano, czy byłoby uzasadnione kontynuowanie dochodzenia z urzędu pomimo wspomnianego wycofania. Jednak biorąc pod uwagę, że wniosek został wycofany na wczesnym etapie dochodzenia, dowody odnoszące się do bieżącego OD nie były dostępne i nie uzyskano również na tym etapie wstępnych ustaleń, które pozwoliłyby na kontynuowanie dochodzenia.

(10)

Informacje udzielone w złożonym wniosku nie ujawniły żadnych uwarunkowań wskazujących na to, że zakończenie przeglądu nie leżałoby w interesie Wspólnoty.

(11)

Wszystkie zainteresowane strony zostały poinformowane o zamiarze zakończenia niniejszego postępowania. Jedna z zainteresowanych stron twierdziła, że wnioskodawca wciąż przywoził produkt objęty dochodzeniem do WE po cenach dumpingowych i dlatego dochodzenie powinno być kontynuowane. Niemniej jednak należy zauważyć, że zakończenie niniejszego postępowania nie powoduje zniesienia już obowiązującego środka antydumpingowego w celu przywrócenia uczciwych praktyk handlowych. W konsekwencji argument ten musiał zostać odrzucony.

(12)

Dwie inne zainteresowane strony opowiadały się również za kontynuowaniem niniejszego dochodzenia w celu usunięcia środków, ze względu na zarzucany niedobór dostaw w WE. Argument ten wykracza jednak poza zakres niniejszego dochodzenia, które ogranicza się do ponownej oceny marginesu dumpingu w przypadku jednego eksportera. Stąd też kontynuowanie niniejszego dochodzenia w żadnym wypadku nie zmieniłoby poziomu środków, jakim podlegają inni eksporterzy. W związku z tym dochodzenie nie mogłoby rozwiązać kwestii niedoboru dostaw w sposób niedyskryminacyjny.

(13)

Uznano więc, że należy zakończyć bieżący przegląd okresowy ostatecznych środków antydumpingowych stosowanych do przywozu do Wspólnoty krzemu pochodzącego z Federacji Rosyjskiej. Środki antydumpingowe obecnie obowiązujące w odniesieniu do wnioskodawcy powinny zostać utrzymane, niezależnie od okresu ich trwania,

25.11.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 329/5

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

25.11.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 329/7

(1)

Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1964/82 z dnia 20 lipca 1982 r. ustanawiające warunki udzielania specjalnych refundacji wywozowych do niektórych rodzajów wołowiny bez kości (2) określiło warunki, na jakich specjalna refundacja wywozowa może zostać przyznana dla kawałków mięsa bez kości pochodzących z dorosłego bydła płci męskiej, wywożonych do państw trzecich.

(2)

W celu prawidłowego funkcjonowania uzgodnień ustanowionych rozporządzeniem (EWG) nr 1964/82 ustawodawca w szczególności przewidział możliwość skorzystania przez podmioty gospodarcze, w odniesieniu do wołowiny bez kości z dorosłego bydła płci męskiej, z procedury składu celnego lub wolnego obszaru celnego, określonej w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 565/80 z dnia 4 marca 1980 r. w sprawie zaliczek na poczet refundacji wywozowych do produktów rolnych (3).

(3)

Szczegółowe zasady i ogólne warunki wprowadzania zaliczek na poczet refundacji wywozowych do produktów objętych procedurą składu celnego lub wolnego obszaru celnego zostały uściślone w rozdziale 3 tytułu II rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/1999 z dnia 15 kwietnia 1999 r. ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu refundacji wywozowych do produktów rolnych (4).

(4)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 456/2003 z dnia 12 marca 2003 r. ustanawiające specjalne zasady w sprawie wstępnego finansowania refundacji wywozowych w odniesieniu do niektórych produktów z wołowiny i cielęciny objętych procedurą składu celnego lub wolnego obszaru celnego (5) ustanawia szczegółowe warunki wprowadzania zaliczek na poczet refundacji wywozowych do mięsa bez kości z dorosłego bydła płci męskiej objętego procedurą składu celnego lub wolnego obszaru celnego. Zostały one przyjęte w celu uzupełnienia i uściślenia przepisów rozporządzeń (EWG) nr 565/80 i (WE) nr 800/1999, w szczególności w zakresie kontroli, w odniesieniu do mięsa bez kości z dorosłego bydła płci męskiej.

(5)

Środki ustanowione rozporządzeniem (EWG) nr 565/80 oraz odpowiednie środki wykonawcze ustanowione w rozdziale 3 tytułu II rozporządzenia (WE) nr 800/1999 zostały uchylone rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1713/2006. Z powodu uchylenia tych środków szczególne środki ustanowione rozporządzeniem (WE) nr 456/2003 stały się nieaktualne i również zostały uchylone tym samym rozporządzeniem.

(6)

Zaliczki na poczet refundacji wywozowych do mięsa bez kości z dorosłego bydła płci męskiej objętego procedurą składu celnego były i są stosowane przy wywozie do państw trzecich. Zainteresowanie tym systemem okazywane przez podmioty gospodarcze związane jest w szczególności z elastycznością przy przygotowywaniu zamówień, którą on umożliwia, wynikającą z możliwości skorzystania przez podmioty gospodarcze ze składowania tego mięsa przez maksymalny okres czterech miesięcy przed wywozem i zamrożenia go w tym okresie składowania.

(7)

Ponieważ nie istnieją nowe przepisy, podmioty gospodarcze stracą elastyczność oferowaną przez poprzedni system i napotkają dodatkowe trudności na rynkach zewnętrznych przy wywozie mięsa bez kości z dorosłego bydła płci męskiej. Należy ograniczyć w jak największym stopniu skutki uchylenia wymienionych środków. W tym celu należy umożliwić podmiotom gospodarczym dalsze korzystanie z objęcia mięsa bez kości z dorosłego bydła płci męskiej procedurą składu celnego przed wywozem i uściślić warunki przyznawania specjalnej refundacji wywozowej do tego mięsa po okresie składowania.

(8)

W związku z tym istotne jest uściślenie warunków objęcia mięsa takimi uzgodnieniami, a w celu zagwarantowania identyfikowalności mięsa z dorosłego bydła płci męskiej w okresie składowania – stworzenie i uaktualnianie przez podmioty gospodarcze skomputeryzowanej bazy danych uprzednio zatwierdzonej przez organ celny.

(9)

W celu poprawy przejrzystości operacji oraz przyspieszenia i zwiększenia skuteczności kontroli należy ograniczyć ilość zgłoszeń wprowadzenia do składowania, które mogą być składane dla każdej czynności oddzielania od kości, oraz ilość zaświadczeń mięsa bez kości, objętych kontrolowanym systemem składowania.

(10)

W celu prawidłowego funkcjonowania uzgodnień należy przewidzieć odstępstwa od przepisów rozporządzenia Komisji (WE) nr 1291/2000 z dnia 9 czerwca 2000 r. ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na wywóz i przywóz oraz świadectw o wcześniejszym ustaleniu refundacji dla produktów rolnych (6), w szczególności w odniesieniu do chwili przedstawiania i wpisu pozwoleń i świadectw oraz zarządzania odpowiednim zabezpieczeniem.

(11)

Należy również ustanowić maksymalny okres składowania i sprecyzować działania, które mogą być realizowane w tym okresie.

(12)

Należy też ustalić kryteria kontroli w okresie składowania, ich częstotliwość i konsekwencje, jakie należy wyciągać w razie wystąpienia rozbieżności między danymi zarejestrowanymi w bazie danych a rzeczywistym stanem magazynowym.

(13)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wołowiny i Cielęciny,

a)

„mięso bez kości z dorosłego bydła płci męskiej”: produkty objęte kodami 0201 30 00 9100 i 0201 30 00 9120 nomenklatury produktów rolnych do celów refundacji wywozowych, ustanowionej rozporządzeniem Komisji (EWG) nr 3846/87 (7);

b)

„procedura składu celnego”: procedura określona w art. 98 ust. 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 (8);

c)

„podmiot gospodarczy”: eksporter określony w art. 2 ust. 1 lit. i) rozporządzenia (WE) nr 800/1999;

d)

„czynność oddzielania od kości”: produkcja mięsa bez kości uzyskanego w ciągu jednego dnia lub części dnia;

e)

„zaświadczenie mięsa bez kości”: zaświadczenie określone w art. 4 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 1964/82.

a)

umożliwić administracyjną identyfikowalność mięsa objętego uzgodnieniami przez cały okres składowania;

b)

udostępniać aktualne sprawozdanie w czasie rzeczywistym dotyczące ilości składowanego mięsa, dostępne w oparciu o każde z kryteriów określonych w akapicie trzecim.

a)

unikalny numer;

b)

datę produkcji;

c)

numer zaświadczenia mięsa bez kości;

d)

numer opakowań według rodzaju uzyskanych kawałków oraz wagi netto przed objęciem procedurą składu celnego.

a)

zgłoszenia wprowadzenia do składowania, o którym mowa w art. 4 ust. 1;

b)

zgłoszenia wywozowego określonego w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 800/1999.

a)

jednostkowe opakowanie każdego kawałka mięsa nie jest naruszone ani zmienione;

b)

zachowano związek z etykietą początkową i identyfikowalność mięsa, o której mowa w art. 5, nie została naruszona.

a)

refundacja zostaje najpierw obniżona o 15 %;

b)

w ten sposób obniżona pozostała refundacja zostaje ponadto obniżona o:

a)

wszystkich wydanych lub cofniętych pozwoleniach;

b)

wszystkich przeprowadzonych kontrolach.

25.11.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 329/13

(1)

Układ o stabilizacji i stowarzyszeniu między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Albanii, z drugiej strony (zwany dalej „Układem o stabilizacji i stowarzyszeniu”), został podpisany w Luksemburgu dnia 12 czerwca 2006 r. Trwa proces ratyfikacji Układu o stabilizacji i stowarzyszeniu.

(2)

W dniu 12 czerwca 2006 r. Rada zawarła Umowę przejściową w sprawie handlu i kwestii dotyczących handlu między Wspólnotą Europejską, z jednej strony, a Republiką Albanii, z drugiej strony (2) (zwaną dalej „umową przejściową”), w której przewiduje się wcześniejsze wejściew życie postanowień Układu o stabilizacji i stowarzyszeniu dotyczących handlu i kwestii związanych z handlem. Umowa przejściowa wejdzie w życie z dniem 1 grudnia 2006 r.

(3)

Umowa przejściowa oraz Układ o stabilizacji i stowarzyszeniu stanowią, że wina pochodzące z Albanii mogą być przywożone do Wspólnoty w granicach wspólnotowych kontyngentów taryfowych, po obniżonej lub zerowej stawce celnej.

(4)

Wspólnotowe kontyngenty taryfowe przewidziane w umowie przejściowej oraz w Układzie o stabilizacji i stowarzyszeniu są ustalane na okres roczny i powtórnie przyznawane na czas nieokreślony. Komisja powinna przyjąć przepisy wykonawcze odnoszące się do otwierania i zarządzania kontyngentami taryfowymi Wspólnoty.

(5)

Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (3) skodyfikowało zasady zarządzania kontyngentami taryfowymi przeznaczonymi do stosowania zgodnie z porządkiem chronologicznym dat zgłoszeń celnych.

(6)

Należy dołożyć szczególnych starań w celu zapewnienia importerom Wspólnoty jednakowego i ciągłego dostępu do kontyngentów taryfowych oraz nieprzerwanego stosowania ustanowionych stawek w odniesieniu do przywozu wszystkich wspomnianych produktów we wszystkich państwach członkowskich aż do wyczerpania kontyngentów. W celu zapewnienia skuteczności wspólnego zarządzania tymi kontyngentami nie powinno być przeszkód w upoważnieniu państw członkowskich do podejmowania z kwoty kontyngentu niezbędnych ilości odpowiadających aktualnemu przywozowi. Przekazywanie informacji pomiędzy państwami członkowskimi a Komisją powinno, w miarę możliwości, odbywać się drogą elektroniczną.

(7)

Niniejsze rozporządzenie powinno być stosowane od dnia wejścia w życie umowy przejściowej, a jego stosowanie powinno w dalszym ciągu obowiązywać po wejściu w życie Układu o stabilizacji i stowarzyszeniu.

(8)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wina,

25.11.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 329/16

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 1831/2003 przewiduje wydawanie zezwoleń na stosowanie dodatków w żywieniu zwierząt.

(2)

Artykuł 25 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 ustanawia środki przejściowe odnoszące się do wniosków o zezwolenie na dodatki paszowe, które zostały złożone zgodnie z dyrektywą 70/524/EWG przed terminem stosowania rozporządzenia (WE) nr 1831/2003.

(3)

Wniosek o zezwolenie na dodatek wymieniony w Załączniku do niniejszego rozporządzenia został złożony przed terminem stosowania rozporządzenia (WE) nr 1831/2003.

(4)

Wstępne uwagi na temat tego wniosku, zgodnie z art. 4 ust. 4 dyrektywy 70/524/EWG, zostały przekazane Komisji przed terminem stosowania rozporządzenia (WE) nr 1831/2003. Wniosek ten powinien zatem być nadal traktowany zgodnie z art. 4 dyrektywy 70/524/EWG.

(5)

Przedłożono dane na poparcie tego wniosku o bezterminowe zezwolenie na preparat enzymatyczny 6-fitazy EC 3.1.3.26 wytwarzany przez Schizosaccharomyces pombe (ATCC 5233) dla kurcząt przeznaczonych na tucz. W dniu 20 kwietnia 2006 r. Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności wydał opinię na temat bezpieczeństwa i skuteczności tego preparatu.

(6)

Z przeprowadzonej oceny wynika, że spełnione zostały warunki określone w art. 3a dyrektywy 70/524/EWG dotyczące wydania takiego zezwolenia. Należy zatem wydać bezterminowe zezwolenie na stosowanie tego preparatu enzymatycznego, określonego w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(7)

Z oceny wniosku wynika, iż należy stosować określone procedury w celu ochrony pracowników przed narażeniem na działanie dodatku wymienionego w załączniku. Ochronę tę należy zapewnić poprzez zastosowanie dyrektywy Rady 89/391/EWG z dnia 12 czerwca 1989 r. w sprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy (3).

(8)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

25.11.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 329/19

(1)

Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1054/73 z dnia 18 kwietnia 1973 r. w sprawie przepisów wykonawczych dotyczących przyznawania pomocy na hodowlę jedwabników (2) zostało kilkakrotnie znacząco zmienione (3). Dla zapewnienia jasności i zrozumiałości powinno zostać skodyfikowane.

(2)

Zgodnie z art. 1 rozporządzenia (WE) nr 1544/2006 i art. 2 ust. 3 rozporządzenia (EWG) nr 922/72 Rady z dnia 2 maja 1972 r. ustanawiającego ogólne zasady przyznawania pomocy w odniesieniu do jedwabników (4) pomoc przyznaje się wyłącznie na pojemniki jaj jedwabników, które zawierają minimalną ilość jaj i które wydały minimalną produkcję kokonów. Należy zezwolić państwom członkowskim na określanie minimalnych ilości, lecz przy uwzględnieniu zwykłych warunków produkcji we Wspólnocie.

(3)

Artykuł 3 rozporządzenia (EWG) nr 922/72 stanowi, że państwa członkowskie mają wprowadzić kontrolę zapewniającą, że produkt, w sprawie którego wnioskuje się o pomoc, spełnia wymagania dotyczące jej przyznania. Dlatego wnioski o pomoc złożone przez hodowców muszą zawierać minimum informacji, koniecznych do celów tej kontroli.

(4)

Należy ustanowić jednolite warunki wypłacania kwoty pomocy.

(5)

Upoważniono państwa członkowskie do przyznawania pomocy wyłącznie hodowcom, którzy otrzymali pojemniki jaj jedwabników od zatwierdzonych jednostek i którzy dostarczyli wyprodukowane kokony zatwierdzonym jednostkom. W celu właściwego stosowania systemu pomocy należy określić warunki zatwierdzania takich jednostek.

(6)

W tym szczególnym przypadku w celu zapewnienia skuteczności systemu kontroli, o którym mowa powyżej, do wniosków o pomoc powinny zostać dołączone zaświadczenia wystawione przez te jednostki, a ich poprawność powinna zostać sprawdzona przez państwa członkowskie.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Włókien Naturalnych,

a)

zawierają co najmniej 20 000 jaj jedwabników odpowiednich do wylęgania;

b)

wydały minimalną liczbę wyselekcjonowanych kokonów, posiadających właściwy wygląd zewnętrzny, i które są dojrzałe, w jednolitej barwie i rozmiarach, wolnych od skaz i rdzy, i nadających się do motania.

—

nie później niż do dnia 31 grudnia tego samego roku, przyznaje się dwie trzecie pomocy,

—

nie później niż do dnia 31 stycznia roku następnego, przyznaje się jedną trzecią pomocy.

—

nazwisko, adres i podpis strony składającej wniosek,

—

liczbę użytych pojemników jaj jedwabników i termin lub terminy, w których były one odebrane,

—

ilość kokonów wyprodukowanych z tych jaj i termin lub terminy, w których kokony te dostarczono,

—

miejsce przechowywania wyprodukowanych kokonów lub, jeżeli zostały one sprzedane i dostarczone, nazwę i adres pierwszego nabywcy.

—

liczba dostarczonych pojemników, nazwisko hodowcy, któremu zostały przekazane, i termin wysyłki,

—

ilość odebranych kokonów, nazwisko hodowcy, który je dostarcza, i datę ich odebrania.

—

nie później niż 40 dni po wysyłce pojemników z jajami – świadectwo określające przynajmniej nazwisko i adres zainteresowanego hodowcy, liczbę dostarczonych pojemników, termin wysyłki i datę wystawienia świadectwa,

—

nie później niż 40 dni po otrzymaniu kokonów – świadectwo określające przynajmniej nazwisko i adres zainteresowanego hodowcy, ilość otrzymanych kokonów, termin otrzymania i datę wystawienia świadectwa.

25.11.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 329/22

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 936/97 (2) określa zasady otwarcia i zarządzania wieloma kontyngentami na wołowinę wysokiej jakości w wieloletniej perspektywie.

(2)

Zakwalifikowanie do tych kontyngentów podlega warunkom ustanowionym w rozporządzeniu (WE) nr 936/97. Artykuł 2 lit. a), c) i d) tego rozporządzenia ustanawia w szczególności definicje wysokiej jakości wołowiny przywożonej odpowiednio z Argentyny, Urugwaju i Brazylii. W celu odniesienia się do parametrów dających się zweryfikować i podlegających kontroli, po wejściu w życie rozporządzenia Rady (WE) nr 1532/2006 z dnia 12 października 2006 r. w sprawie warunków dla niektórych kontyngentów przywozowych wołowiny wysokiej jakości (3) definicje te powinny zostać zmienione i powinny odsyłać odpowiednio do kategorii urzędowych określonych przez właściwe władze każdego z tych krajów w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

(3)

Należy również uściślić, że przepisy art. 13 rozporządzenia (WE) nr 1760/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady (4), które ustanawia system identyfikacji i rejestracji bydła oraz dotyczy etykietowania wołowiny i produktów z wołowiny, powinno stosować się do przywozu wołowiny wysokiej jakości, o której mowa w art. 2 lit. a), c) i d) rozporządzenia (WE) nr 936/97.

(4)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 936/97.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mięsa Wołowego i Cielęcego,

1)

litera a) otrzymuje brzmienie:

2)

litery c) i d) otrzymują brzmienie:

25.11.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 329/24

(1)

W załączniku do rozporządzenia Komisji (WE) nr 1279/2006 (3) pojawił się błąd dotyczący specjalnego rolniczego kursu wymiany korony słowackiej.

(2)

Należy zatem poprawić powyższy błąd, zastępując kurs walutowy 39,0739, określony dla korony słowackiej, kursem 38,0739.

(3)

Aby poprawiony kurs walutowy mógł objąć rok gospodarczy 2005/2006, należy stosować go od dnia stosowania rozporządzenia (WE) nr 1279/2006,

25.11.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 329/26

(1)

Należy zaktualizować niektóre odniesienia do definicji zawarte w decyzji Komisji 2005/432/WE (3).

(2)

Ponieważ rozporządzenie (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych, rozporządzenie (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego oraz rozporządzenie (WE) nr 854/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi, mają obecnie zastosowanie, zachodzi konieczność zmiany i uaktualnienia wspólnotowych wymogów dotyczących warunków zdrowotnych i certyfikacji w odniesieniu do przywozu do Wspólnoty produktów mięsnych pochodzących od bydła domowego, świń, owiec, kóz, zwierząt jednokopytnych, drobiu, dzikich zwierząt utrzymywanych przez człowieka, królików domowych i zwierzyny łownej.

(3)

Należy zmienić wzór świadectwa zdrowia w celu ułatwienia funkcjonowania systemu Traces ustanowionego zgodnie z decyzją Komisji 2003/623/WE z dnia 19 sierpnia 2003 r. dotyczącą opracowania zintegrowanego skomputeryzowanego systemu weterynaryjnego pod nazwą Traces (4).

(4)

Należy zapewnić okres przejściowy, w trakcie którego świadectwa wystawione według poprzednich zasad nadal mogą być wykorzystywane.

(5)

W związku z powyższym należy odpowiednio zmienić decyzję 2005/432/WE.

(6)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

1)

Artykuły 2 i 3 otrzymują brzmienie:

„Artykuł 2

Definicja produktów mięsnych

Do celów niniejszej decyzji ma zastosowanie definicja produktów mięsnych sformułowana w pkt 7.1 załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 853/2004.

Artykuł 3

Warunki dotyczące gatunków i zwierząt

Państwa członkowskie zapewniają, że partie produktów mięsnych przywożone do Wspólnoty pochodzą z mięsa lub produktów mięsnych otrzymanych z następujących gatunków lub zwierząt:

2)

Załącznik III zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku I do niniejszej decyzji.

3)

Załącznik IV zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku II do niniejszej decyzji.

25.11.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 329/34

(1)

Dyrektywa nr 2001/89/WE wprowadza minimalne środki wspólnotowe zwalczania klasycznego pomoru świń. Środki te obejmują zapis, że państwa członkowskie po potwierdzeniu pierwotnego przypadku klasycznego pomoru świń wśród dzikich świń przedkładają Komisji pisemny plan środków podejmowanych w celu zwalczenia choroby. Takie środki obejmują również szczepienia interwencyjne dzików i świń hodowlanych.

(2)

W roku 2006 klasyczny pomór świń wykryto w populacji dzików i świń hodowlanych w Rumunii.

(3)

Mając na względzie przystąpienie Rumunii do Wspólnoty Europejskiej na poziomie wspólnotowym, należy opracować środki odnoszące się do klasycznego pomoru świń w tym kraju.

(4)

Rumunia wprowadziła program monitorowania i zwalczania klasycznego pomoru świń, który obejmuje teren całego kraju. Program ten jest nadal realizowany.

(5)

W dniu 27 września 2006 r. Rumunia przedłożyła do zatwierdzenia Komisji plan zwalczania klasycznego pomoru świń w populacji dzików oraz plan szczepień interwencyjnych dzików przeciwko klasycznemu pomorowi świń na całym terytorium Rumunii.

(6)

Ponadto w dniu 27 września 2006 r. Rumunia przedłożyła plan szczepień interwencyjnych świń w dużych gospodarstwach hodowlanych przy pomocy szczepionki markerowej oraz plan szczepień interwencyjnych świń w mniejszych gospodarstwach hodowlanych przy pomocy żywej klasycznej szczepionki antenuowanej.

(7)

Plany przedłożone przez Rumunię zostały zbadane przez Komisję, która stwierdziła ich zgodność z dyrektywą nr 2001/89/WE.

(8)

W interesie zdrowia zwierząt Rumunia musi zapewnić skuteczne wykonanie tych środków, szczególnie poprzez ustanowienie w pełni funkcjonalnych krajowych i miejscowych ośrodków zwalczania choroby, tak jak przewidują to plany przedłożone w dniu 27 września 2006 r.

(9)

Ze względu na endemiczne występowanie klasycznego pomoru świń na terytorium Rumunii Komisja przyjęła decyzję nr 2006/779/WE z dnia 14 listopada 2006 r. dotyczącą stosowania przejściowych środków zwalczania klasycznego pomoru świń w Rumunii (2) od daty wejścia w życie Traktatu o przystąpieniu Bułgarii i Rumunii.

(10)

Środki przewidziane przez decyzję nr 2006/779/WE uniemożliwiają między innymi wysyłkę wieprzowiny, wyrobów z wieprzowiny oraz wyrobów i przetworów zawierających wieprzowinę z Rumunii do pozostałych państw członkowskich. W tym celu mięso oraz takie produkty muszą być oznaczone specjalnymi znakami. W związku z tym świeże mięso, uzyskane ze świń szczepionych interwencyjnie, zgodnie z niniejszą decyzją jest oznaczone takim samym znakiem oraz ustanawia się przepisy wprowadzania takiego mięsa na rynek.

(11)

Mając na względzie przystąpienie Rumunii do Wspólnoty Europejskiej, środki ustanowione niniejszą decyzją powinny zostać przyjęte jako środki przejściowe, które stosuje się od daty przystąpienia przez okres dziewięciu miesięcy.

(12)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

a)

wieprzowina uzyskana od świń szczepionych szczepionką markerową zgodnie z art. 3 zostaje wprowadzona do obrotu wyłącznie na rynku krajowym i nie będzie wysyłana do pozostałych państw członkowskich;

b)

wieprzowina uzyskana od świń szczepionych zgodnie z art. 3 i 4 jest znakowana specjalnym znakiem zdrowia lub identyfikacyjnym, którego nie można pomylić z pieczęcią wspólnotową, o której mowa w art. 4 decyzji 2006/779/WE;

c)

wieprzowina uzyskana od świń szczepionych żywą antenuowaną szczepionką klasyczną zgodnie z art. 4 przeznaczona jest wyłącznie do spożycia na własne potrzeby hodowców lub do sprzedaży w małych ilościach odbiorcom ostatecznym lub sprzedaży na rynku lokalnym w obrębie tej samej gminy i nie może być wysyłana do pozostałych państw członkowskich.

a)

liczbę zaszczepionych zwierząt, liczbę wykorzystanych dawek szczepionki oraz liczbę gospodarstw, w których dokonano szczepień;

b)

liczbę zwierząt poddanych ubojowi oraz listę rzeźni, w których dokonano uboju tych zwierząt;

c)

liczbę oraz charakter kontroli wykonanych w celu zbadania przebiegu szczepień oraz wyniki takich kontroli.

25.11.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 329/38

(1)

Kwestionariusz ustanowiony w Załączniku do decyzji Komisji 2005/381/WE (2) należy dostosować w świetle doświadczeń zdobytych przez państwa członkowskie i Komisję podczas jego stosowania oraz oceny odpowiedzi w nim udzielonych dokonanej w celu sporządzenia rocznych sprawozdań, których termin przedłożenia upłynął dnia 30 czerwca 2005 r.

(2)

Odpowiedzi udzielone przez państwa członkowskie umożliwiły zidentyfikowanie obszarów istotnych z punktu widzenia sprawozdania Komisji dotyczącego stosowania dyrektywy 2003/87/WE, które nie były jeszcze ujęte w kwestionariuszu ustanowionym w Załączniku do decyzji 2005/381/WE.

(3)

Ocena odpowiedzi udzielonych przez państwa członkowskie wykazała, że na niektóre pytania nie odpowiadano w sposób spójny i że pytania te wymagają uściślenia.

(4)

Doświadczenia zdobyte podczas pierwszego pełnego cyklu monitorowania, sporządzania sprawozdań i dokonywania weryfikacji w zakresie emisji dwutlenku węgla przez instalacje objęte wspólnotowym systemem handlu uprawnieniami do emisji wykazały potrzebę dokonania przeglądu odnośnych części kwestionariusza.

(5)

Załącznik do decyzji 2005/381/WE należy zatem odpowiednio zmienić oraz zastąpić, mając na względzie zapewnienie jasności.

(6)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ustanowionego zgodnie z art. 6 dyrektywy Rady 91/692/EWG z dnia 23 grudnia 1991 r. normalizującej i racjonalizującej sprawozdania w sprawie wykonywania niektórych dyrektyw odnoszących się do środowiska (3),

25.11.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 329/64

(1)

Technologia identyfikacji radiowej (RFID) jest stosowana w szczególnej grupie urządzeń bliskiego zasięgu i oferuje Europie potencjalnie znaczące korzyści gospodarcze i społeczne. Możliwe są różne zastosowania RFID, takie jak: automatyczna identyfikacja produktu, śledzenie towaru, systemy zabezpieczeń i systemy alarmowe, gospodarowanie odpadami, czujniki zbliżeniowe, systemy antywłamaniowe, systemy lokalizacji, przesyłanie danych do urządzeń przenośnych i bezprzewodowe systemy sterowania. Rozwój urządzeń działających w oparciu o identyfikację radiową w zakresie częstotliwości UHF na terenie WE przyczyni się do rozwoju społeczeństwa informacyjnego i do wspierania innowacji.

(2)

Aby umożliwić identyfikację produktów z wykorzystaniem rozwiązań RFID w zakresie częstotliwości UHF lub funkcjonowanie usług związanych z RFID w całej Europie, niezbędna jest harmonizacja warunków i pewność prawna w odniesieniu do dostępności widma radiowego dla urządzeń RFID działających w zakresie częstotliwości UHF. Poprzez szerzenie efektów skali i rozwój obrotu transgranicznego dobrze funkcjonujący rynek wewnętrzny przyczyni się do pomyślnego i szybkiego upowszechnienia rozwiązań RFID.

(3)

Zakres stosowania niniejszej decyzji jest ograniczony do systemów RFID, w których umieszczone na produktach urządzenia identyfikacyjne nie posiadają niezależnego źródła energii na potrzeby transmisji radiowej i nadają wyłącznie poprzez ponowne wykorzystanie energii wypromieniowanej przez urządzenia do odczytu. W związku z powyższym możliwość powodowania przez nie zakłóceń dla innych użytkowników widma jest zasadniczo ograniczona. Dlatego urządzenia takie mogą współużytkować częstotliwości z innymi usługami radiokomunikacyjnymi, które wymagają lub nie wymagają posiadania pozwolenia, nie powodując przy tym szkodliwych zakłóceń, i mogą funkcjonować wspólnie z innymi urządzeniami bliskiego zasięgu. W związku z tym ich używanie nie powinno podlegać obowiązkowi posiadania indywidualnego pozwolenia w rozumieniu dyrektywy o zezwoleniach 2002/20/WE (2). Ponadto usługi radiokomunikacyjne określone w Regulaminie Radiokomunikacyjnym Międzynarodowego Związku Telekomunikacyjnego mają pierwszeństwo przed takimi urządzeniami RFID i nie istnieje w odniesieniu do nich wymóg zagwarantowania ochrony urządzeń RFID przed zakłóceniami, natomiast systemy RFID nie mogą powodować zakłóceń w funkcjonowaniu tych usług radiokomunikacyjnych. Ponieważ użytkownikom urządzeń RFID nie można w związku z tym zapewnić żadnej ochrony przed zakłóceniami, obowiązek ochrony takich urządzeń przed szkodliwymi zakłóceniami ze strony usług radiokomunikacyjnych oraz ze strony innych urządzeń bliskiego zasięgu pracujących zgodnie z obowiązującymi regulacjami wspólnotowymi lub krajowymi spoczywa na producentach urządzeń RFID. Na mocy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1999/5/WE z dnia 9 marca 1999 r. w sprawie urządzeń radiowych i końcowych urządzeń telekomunikacyjnych oraz wzajemnego uznawania ich zgodności (dyrektywa RTTE) (3) producenci powinni zagwarantować, aby urządzenia RFID efektywnie wykorzystywały widmo częstotliwości radiowych w sposób nie powodujący szkodliwych zakłóceń w funkcjonowaniu innych urządzeń bliskiego zasięgu.

(4)

W dniu 11 marca 2004 r., na mocy art. 4 ust. 2 decyzji o spektrum radiowym, Komisja udzieliła mandatu (4) Europejskiej Konferencji Administracji Pocztowych i Telekomunikacyjnych (CEPT), upoważniając ją do harmonizacji wykorzystania częstotliwości przez urządzenia bliskiego zasięgu, w tym urządzenia RFID. W ramach mandatu, CEPT w swoim sprawozdaniu (5) z dnia 15 listopada 2004 r. sporządziła wykaz istniejących we Wspólnocie Europejskiej dobrowolnych środków harmonizacji dotyczących urządzeń bliskiego zasięgu oraz stwierdziła, że od państw członkowskich należy wymagać bardziej wiążącego zobowiązania w celu zapewnienia stabilności prawnej w zakresie harmonizacji częstotliwości uzyskanej przez CEPT, w szczególności w odniesieniu do wykorzystania zakresu częstotliwości UHF na potrzeby RFID.

(5)

Zakresy częstotliwości do wykorzystania przez RFID, których harmonizację zaproponował CEPT, podlegają zharmonizowanej normie EN 302 208 przyjętej zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1999/5/WE. Norma ta opisuje technikę niekolidowania zwaną techniką „listen-before-talk”, zapewniającą odpowiedni poziom osłabiania zakłóceń w pracy innych użytkowników zakresu. Stosowanie tej normy bądź innych właściwych norm zharmonizowanych pozwala domniemywać zgodność z zasadniczymi wymaganiami dyrektywy RTTE.

(6)

Harmonizacja na mocy niniejszej decyzji nie wyklucza możliwości stosowania przez poszczególne państwa członkowskie w uzasadnionych przypadkach okresów przejściowych lub porozumień w sprawie współużytkowania częstotliwości radiowych na mocy art. 4 ust. 5 decyzji o spektrum radiowym.

(7)

Wykorzystanie widma podlega przepisom Wspólnoty w dziedzinie ochrony zdrowia publicznego, w szczególności przepisom dyrektywy 2004/40/WE (6) i zalecenia 1999/519/WE (7). Dla zapewnienia ochrony zdrowia, urządzenia radiowe muszą spełniać zasadnicze wymagania w zakresie zgodności takich urządzeń z dyrektywą RTTE.

(8)

W związku z szybkim postępem techniki będą pojawiać się nowe urządzenia RFID i inne podobne urządzenia pracujące w zakresie częstotliwości UHF, które będą wymagać aktualizacji warunków harmonizacji widma, z uwzględnieniem korzyści gospodarczych oraz wymagań przemysłu i użytkowników. Dlatego w celu uwzględnienia zmian na rynku i postępu techniki konieczna będzie regularna aktualizacja niniejszej decyzji. Jeżeli przegląd ujawni konieczność dostosowania decyzji, zmiany zostaną zatwierdzone po przeprowadzeniu procedur dotyczących przyjęcia środków wykonawczych, określonych w decyzji o spektrum radiowym. Aktualizacje mogą przewidywać okresy przejściowe w celu uwzględnienia wcześniejszych rozwiązań.

(9)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ds. Spektrum Radiowego,

1)

„urządzenia RFID” oznaczają urządzenia służące między innymi do śledzenia i identyfikacji artykułów przy użyciu systemu radiowego składającego się z urządzeń biernych (identyfikatorów) zamontowanych na artykułach oraz z urządzeń nadawczo-odbiorczych (czytników), które aktywują identyfikatory i odbierają z nich dane zwrotne;

2)

„niepowodowanie zakłóceń i brak ochrony przed zakłóceniami” oznacza niepowodowanie żadnych szkodliwych zakłóceń w odniesieniu do wszelkich usług radiokomunikacyjnych oraz brak możliwości ubiegania się o ochronę tych urządzeń przed szkodliwymi zakłóceniami wytwarzanymi przez usługi radiokomunikacyjne.

25.11.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 329/67

(1)

Dyrektywa Rady 2001/89/WE z dnia 23 października 2001 r. w sprawie wspólnotowych środków zwalczania klasycznego pomoru świń (3) wprowadza minimalne wspólnotowe środki zwalczania tej choroby. Ustanawia ona środki, które mają być podjęte w razie wystąpienia przypadków klasycznego pomoru świń. Środki te obejmują sporządzenie przez państwa członkowskie planów zwalczania klasycznego pomoru świń w populacji dzików i szczepień interwencyjnych dzików w określonych warunkach.

(2)

Na skutek wystąpienia w niektórych państwach członkowskich przypadków klasycznego pomoru świń przyjęto decyzję Komisji 2003/526/WE z dnia 18 lipca 2003 r. dotyczącą środków ochronnych odnoszących się do klasycznego pomoru świń w niektórych państwach członkowskich (4). Decyzja ta ustanawia środki zwalczania choroby dotyczące klasycznego pomoru świń na obszarach tych państw członkowskich, w których choroba ta występuje u dzików, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się choroby na inne obszary Wspólnoty.

(3)

Państwa te powinny podjąć właściwe środki, aby zapobiec szerzeniu się klasycznego pomoru świń. Przedłożyły one zatem Komisji plany zwalczania i plany szczepień interwencyjnych przeciwko tej chorobie obejmujące środki niezbędne dla zwalczenia choroby na obszarach określonych w tych planach jako zapowietrzone oraz niezbędne środki, które należy zastosować na tych obszarach w gospodarstwach trzodowych.

(4)

Biorąc pod uwagę sytuację epidemiologiczną w niektórych regionach Niemiec, Francji i Słowacji, ograniczenia w wysyłaniu żywej trzody chlewnej, nasienia, komórek jajowych i zarodków trzody chlewnej określone dla tych państw członkowskich w decyzji 2003/526/WE należy także ustanowić w niniejszej decyzji.

(5)

Ponadto, przypadki klasycznego pomoru świń stwierdzono w Bułgarii u dzików oraz u świń hodowanych w gospodarstwach i nadal podejrzewa się, że w tych populacjach choroba ma charakter endemiczny. Zatem biorąc pod uwagę przystąpienie Bułgarii, należy ustanowić przepisy obowiązujące w odniesieniu do klasycznego pomoru świń od dnia przystąpienia.

(6)

Bułgaria podjęła właściwe środki zwalczania tej choroby na podstawie środków ustanowionych w dyrektywie 2001/89/WE i przedłożyła plan zwalczania klasycznego pomoru świń u dzików oraz plan szczepień interwencyjnych dzików na całym terytorium Bułgarii do zatwierdzenia przez Komisję.

(7)

Wobec sytuacji epidemiologicznej związanej z tą chorobą w Bułgarii, należy ustanowić w niniejszej decyzji środki zwalczania choroby obejmujące cały obszar tego kraju.

(8)

Ponadto, aby zapobiec szerzeniu się klasycznego pomoru świń na inne obszary Wspólnoty należy ustanowić w niniejszej decyzji zakaz wysyłania świeżego mięsa wieprzowego, przetworów mięsnych oraz wyrobów mięsnych zawierających lub składających się z mięsa wieprzowego pochodzącego z Bułgarii. Tego rodzaju wieprzowina oraz wyroby i przetwory wieprzowe powinny być specjalnie oznakowane w sposób, którego nie można pomylić ze znakiem jakości zdrowotnej wieprzowiny określonym w rozporządzeniu (WE) nr 854/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającym szczególne przepisy dotyczące organizacji urzędowych kontroli w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (5) ani ze znakiem identyfikacyjnym określonym w rozporządzeniu (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającym szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (6). Jednakże, właściwe jest wysyłanie do innych państw członkowskich przetworów wieprzowych i wyrobów zawierających lub składających się z mięsa wieprzowego, jeśli zostaną poddane obróbce, która zniszczy wirus klasycznego pomoru świń.

(9)

Aby zapewnić przestrzeganie przepisów niniejszej decyzji, jeśli państwo członkowskie objęte jest zakazem wysyłki świeżego mięsa wieprzowego, przetworów mięsnych oraz wyrobów mięsnych zawierających lub składających się z mięsa wieprzowego pochodzącego z określonych części jego terytorium, niniejsza decyzja powinna określić wymogi, zwłaszcza dotyczące świadectw, dla wysyłki takiego mięsa, przetworów i wyrobów z innych obszarów terytorium tego państwa członkowskiego nieobjętych takim zakazem.

(10)

Decyzja 2003/526/WE została kilkakrotnie zmieniona. Należy zatem uchylić tę decyzję i zastąpić ją niniejszą decyzją.

(11)

Należy dokonywać przeglądu niniejszej decyzji w oparciu o zmianę sytuacji związanej z klasycznym pomorem świń w państwach członkowskich, a w szczególności dziewięć miesięcy po dniu przystąpienia Bułgarii.

(12)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

a)

spoza obszarów wymienionych w Załączniku; oraz

b)

z gospodarstwa, do którego nie wprowadzono trzody chlewnej pochodzącej z obszarów wymienionych w Załączniku w ciągu trzydziestu dni poprzedzających wysyłkę.

a)

pochodzi ona z gospodarstw, w których badanie kliniczne oraz serologiczne w kierunku klasycznego pomoru świń zostały przeprowadzone z wynikiem negatywnym, zgodnie z art. 9 ust. 1 lit. b) i c);

b)

ma być przemieszczona bezpośrednio do rzeźni w celu natychmiastowego uboju.

a)

nasienia trzody chlewnej, chyba że nasienie to pochodzi od knurów trzymanych w punkcie pobierania nasienia, o którym mowa w art. 3 lit. a) dyrektywy 90/429/EWG (11) oraz który jest usytuowany poza obszarami wymienionymi w załączniku do niniejszej decyzji;

b)

komórek jajowych i zarodków trzody chlewnej, chyba że te komórki jajowe i zarodki pochodzą od świń trzymanych w gospodarstwach położonych poza obszarami wymienionymi w Załączniku.

a)

z tych obszarów nie było wysyłane do innych państw członkowskich świeże mięso wieprzowe pochodzące od trzody chlewnej hodowanej w gospodarstwach położonych na obszarach wymienionych w części III Załącznika, ani przetwory mięsne i wyroby mięsne zawierające lub składające się z mięsa wieprzowego od takiej trzody;

b)

świeże mięso i przetwory oraz wyroby mięsne, o których mowa w pkt a) tego artykułu opatrzone są specjalnym znakiem jakości zdrowotnej, który nie może być owalny ani którego nie można pomylić:

a)

w artykule 5 ust. 1 dyrektywy Rady nr 64/432/EWG (12), towarzyszącemu trzodzie chlewnej wysyłanej z ich terytorium dodano, co następuje:

„Zwierzęta spełniają warunki decyzji Komisji 2006/805/WE wersja ostateczna z dnia 24 listopada 2006 w sprawie środków kontroli w zakresie zdrowia zwierząt w odniesieniu do klasycznego pomoru świń w niektórych państwach członkowskich.”;

b)

w artykule 6 ust. 1 dyrektywy Rady nr 90/429/EWG, towarzyszącemu nasieniu knurów wysyłanemu z ich terytorium, dodano, co następuje:

„Nasienie spełnia warunki decyzji Komisji 2006/805/WE wersja ostateczna z dnia 24 listopada 2006 w sprawie środków kontroli w zakresie zdrowia zwierząt w odniesieniu do klasycznego pomoru świń w niektórych państwach członkowskich.”;

c)

w artykule 1 decyzji Komisji 95/483/WE (13), towarzyszącemu jajom i zarodkom trzody chlewnej wysyłanym z ich terytorium, dodano, co następuje:

„Jaja/zarodki (14) spełniają warunki decyzji Komisji 2006/805/WE wersja ostateczna z dnia 24 listopada 2006 w sprawie środków kontroli w zakresie zdrowia zwierząt w odniesieniu do klasycznego pomoru świń w niektórych państwach członkowskich.

a)

były poddawane certyfikacji weterynaryjnej zgodnie z art. 5 ust. 1 dyrektywy 2002/99/WE (15); oraz

b)

aby towarzyszyło im właściwe świadectwo zdrowia wymagane w handlu wewnątrzwspólnotowym, o którym mowa w art. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 599/2004 (16) do którego części II dodaje się, co następuje:

„Świeże mięso wieprzowe i przetwory oraz wyroby mięsne zawierające lub składające się z mięsa wieprzowego spełniają warunki decyzji Komisji 2006/805/WE wersja ostateczna z dnia 24 listopada 2006 w sprawie środków kontroli w zakresie zdrowia zwierząt w odniesieniu do klasycznego pomoru świń w niektórych państwach członkowskich.”.

a)

przepisy art. 15 ust. 2 lit. b) tiret drugie, czwarte, piąte, szóste i siódme dyrektywy 2001/89/WE były stosowane w gospodarstwach trzodowych znajdujących się w obszarach wymienionych w Załączniku do niniejszej decyzji;

b)

pojazdy, których użyto do transportu świń pochodzących z gospodarstw położonych w obszarach wymienionych w Załączniku do niniejszej decyzji były po każdej operacji natychmiast czyszczone i dezynfekowane oraz aby przewoźnik okazywał dowód takiej dezynfekcji.

a)

do którego nie wprowadzono żywej trzody chlewnej w ciągu trzydziestu dni bezpośrednio poprzedzających wysyłkę;

b)

w którym urzędowy lekarz weterynarii przeprowadził badanie kliniczne w kierunku klasycznego pomoru świń zgodnie z procedurą kontrolną i poboru próbek ustanowioną w rozdziale IV część A załącznika do decyzji Komisji 2002/106/WE (17) i rozdziale IV część D pkt 1, 2 i 3 tego załącznika; oraz

c)

przeprowadzono testy serologiczne w kierunku klasycznego pomoru świń z wynikiem negatywnym na podstawie próbek pobranych z grup świń, które mają być wysłane, w ciągu siedmiu dni bezpośrednio przed ich wysłaniem. Minimalna liczba świń, od których zostaną pobrane próbki, musi być wystarczająca, aby zapewnić 10 % wskaźnik serologiczny częstości występowania z 95 % pewnością w grupie świń, która ma zostać wysłana.

a)

zostały wyprodukowane i przetworzone zgodnie z art. 4 ust. 1 dyrektywy Rady 2002/99/WE;

b)

podlegają certyfikacji weterynaryjnej zgodnie z art. 5 dyrektywy 2002/99/WE; oraz

c)

towarzyszy im właściwe świadectwo zdrowia wymagane w handlu wewnątrzwspólnotowym, o którym mowa w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 599/2004, do którego części II dodaje się, co następuje:

„Wyrób spełnia warunki decyzji Komisji 2006/805/WE wersja ostateczna z dnia 24 listopada 2006 w sprawie środków kontroli w zakresie zdrowia zwierząt w odniesieniu do klasycznego pomoru świń w niektórych państwach członkowskich.”.