24.11.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 327/1

(1)

Wspólnota udziela państwom trzecim znacznej pomocy gospodarczej, finansowej, technicznej, humanitarnej i makroekonomicznej. Promowanie stabilnych warunków dla rozwoju ludzkiego i gospodarczego oraz promowanie praw człowieka, demokracji i podstawowych wolności pozostaje jednym z głównych celów działań zewnętrznych Unii Europejskiej (UE), do których przyczyniają się wspólnotowe instrumenty pomocy zewnętrznej. Rada i przedstawiciele rządów państw członkowskich zebrani w Radzie w swoich wnioskach na temat skuteczności działań zewnętrznych UE z listopada 2004 r. stwierdzili, że „pokój, bezpieczeństwo i stabilność, a także prawa człowieka, demokracja i dobre rządy to ważne elementy trwałego wzrostu gospodarczego i likwidacji biedy”.

(2)

Program UE w zakresie zapobiegania gwałtownym konfliktom, zatwierdzony przez Radę Europejską, podkreśla „polityczne zaangażowanie UE w dążeniu do zapobiegania konfliktom jako jeden z głównych celów stosunków zewnętrznych UE” oraz stwierdza, że wspólnotowe instrumenty współpracy w dziedzinie rozwoju mogą przyczynić się do realizacji tego celu i uzyskania przez UE roli „światowego gracza”.

(3)

Środki podejmowane na podstawie niniejszego rozporządzenia, zmierzające do realizacji celów określonych w art. 177 i art. 181a Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (zwanego dalej „Traktatem WE”), mogą mieć charakter uzupełniający i powinny być spójne ze środkami przyjętymi przez UE w dążeniu do realizacji celów Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa w ramach tytułu V oraz ze środkami przyjętymi w ramach tytułu VI Traktatu o Unii Europejskiej (zwanego dalej „Traktatem UE”). Rada i Komisja powinny współpracować w celu zapewnienia takiej spójności, odpowiednio do ich kompetencji.

(4)

„Europejski konsensus w sprawie rozwoju” przyjęty przez Radę oraz przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w Radzie, Parlament Europejski i Komisję w dniu 22 listopada 2005 r. i zaaprobowany przez Radę Europejską w dniach 15–16 grudnia 2005 r. stwierdza, że Wspólnota, w ramach kompetencji swoich instytucji, rozwinie wszechstronne podejście do zapobiegania niestabilności państw, konfliktom, klęskom żywiołowym i innym rodzajom kryzysów; niniejsze rozporządzenie powinno przyczyniać się do osiągnięcia tego celu.

(5)

Rada Europejska przyjęła Europejską Strategię Bezpieczeństwa w dniu 12 grudnia 2003 r.

(6)

Deklaracja Rady Europejskiej w sprawie zwalczania terroryzmu z dnia 25 marca 2004 r. wzywała do włączenia celów w zakresie przeciwdziałania terroryzmowi do programów pomocy zewnętrznej. Ponadto, Strategia Milenijna UE w sprawie zapobiegania i kontroli przestępczości zorganizowanej, przyjęta przez Radę w dniu 27 marca 2000 r., wzywa do ściślejszej współpracy z państwami trzecimi.

(7)

Stabilizacja pokryzysowa wymaga trwałego i elastycznego zaangażowania wspólnoty międzynarodowej, zwłaszcza w pierwszych latach po kryzysie, w oparciu o zintegrowane strategie przejściowe.

(8)

Wdrożenie programów pomocy w czasie kryzysu i niestabilności politycznej wymaga szczególnych środków zapewniających elastyczność podejmowania decyzji oraz przydziału środków budżetowych, a także udoskonalonych środków zapewniających spójność z pomocą dwustronną i mechanizmami łączenia środków finansowych darczyńców, w tym delegowanie zadań organów publicznych poprzez scentralizowane zarządzanie pośrednie.

(9)

Rezolucje Parlamentu Europejskiego oraz konkluzje Rady w reakcji na komunikaty Komisji w sprawie powiązania działań z zakresu pomocy, odbudowy i rozwoju podkreślają konieczność zapewnienia skutecznego pomostu między działaniami finansowanymi przy pomocy różnych instrumentów finansowych Wspólnoty w kontekście sytuacji kryzysowych.

(10)

W celu skutecznego zaradzenia powyższym problemom we właściwym czasie niezbędne są szczególne zasoby finansowe i instrumenty finansowania uzupełniające pomoc humanitarną i długoterminowe instrumenty współpracy. Pomoc humanitarna powinna być nadal świadczona na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 1257/96 z dnia 20 czerwca 1996 r. w sprawie pomocy humanitarnej (2).

(11)

Oprócz środków uzgodnionych z krajami partnerskimi w ramach polityki współpracy ustanowionych zgodnie z odpowiednimi instrumentami Wspólnoty dotyczącymi pomocy zewnętrznej, Wspólnota musi być zdolna do zapewnienia pomocy, która zaradzi głównym problemom globalnym i transnarodowym mogącym mieć destabilizujące skutki.

(12)

„Wytyczne w sprawie wzmocnienia koordynacji działań operacyjnych pomiędzy Wspólnotą, reprezentowaną przez Komisję, a państwami członkowskimi w dziedzinie pomocy zewnętrznej” z 2001 r. podkreślają potrzebę zwiększonej koordynacji w zakresie pomocy zewnętrznej UE.

(13)

Niniejsze rozporządzenie ustanawia kopertę finansową na lata 2007–2013, która stanowi główną kwotę odniesienia dla władzy budżetowej zgodnie z pkt 37 Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 17 maja 2006 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami (3).

(14)

Środki konieczne do wykonania niniejszego rozporządzenia powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (4).

(15)

Niniejsze rozporządzenie ma na celu objęcie zakresu stosowania szeregu dotychczasowych rozporządzeń w sprawie zewnętrznej pomocy wspólnotowej i ich zastąpienie; rozporządzenia te powinny zatem zostać uchylone.

(16)

Ponieważ cele niniejszego rozporządzenia nie mogą być osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie ze względu na potrzebę połączonej, wielostronnej reakcji w dziedzinach określonych w niniejszym rozporządzeniu oraz z uwagi na rozmiary oraz skutki proponowanych działań możliwe jest lepsze ich osiągnięcie na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu WE. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w tym artykule, niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest niezbędne do osiągnięcia tych celów,

2.

2.

3.

1)

zagrożenie dla porządku publicznego, bezpieczeństwa osób, strategicznej infrastruktury i zdrowia publicznego;

pomoc obejmuje:

2)

ograniczanie ryzyka i przygotowanie na zagrożenia w odniesieniu do materiałów i środków chemicznych, jądrowych oraz biologicznych;

pomoc obejmuje:

W odniesieniu do działań wymienionych w lit. b) i d) należy położyć szczególny nacisk na pomoc dla regionów lub krajów, w których wciąż zgromadzone są zapasy materiałów i środków, o których mowa w lit. b) i d) oraz w których istnieje ryzyko rozprzestrzeniania tych materiałów i środków;

3)

budowanie zdolności do działania w sytuacjach przedkryzysowych i pokryzysowych

Wspieranie długoterminowych działań mających na celu budowanie i wzmacnianie potencjału organizacji międzynarodowych, regionalnych i subregionalnych, a także podmiotów państwowych i niepaństwowych w odniesieniu do ich działań na rzecz:

Działania wymienione w niniejszym punkcie obejmują przekazywanie wiedzy specjalistycznej, wymianę informacji, ocenę ryzyka/zagrożeń, badania i analizy, systemy wczesnego ostrzegania oraz szkolenia. W odpowiednich przypadkach działania mogą także objąć pomoc finansową i techniczną przy wdrażaniu zaleceń Komisji ONZ ds. Budowania Pokoju, które wchodzą w zakres celów wspólnotowej polityki współpracy.

a)

nadzwyczajne środki pomocy oraz przejściowe programy reagowania;

b)

dokumenty strategiczne obejmujące wiele krajów, tematyczne dokumenty strategiczne oraz wieloletnie programy indykatywne;

c)

roczne programy działań;

d)

środki specjalne.

1.

1.

1.

2.

2.

a)

nie więcej niż 7 procent koperty finansowej przeznacza się na działania objęte art. 4 pkt 1);

b)

nie więcej niż 15 procent koperty finansowej przeznacza się na działania objęte art. 4 pkt 2);

c)

nie więcej niż 5 procent koperty finansowej przeznacza się na działania objęte art. 4 pkt 3).

—

rozporządzenie (WE) nr 2130/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 października 2001 r. w sprawie działań na rzecz pomocy przesiedleńcom w rozwijających się krajach Azji i Ameryki Łacińskiej (10),

—

rozporządzenie Rady (WE) nr 1725/2001 z dnia 23 lipca 2001 r. dotyczące działań podejmowanych w zakresie zwalczania min przeciwpiechotnych w państwach trzecich innych niż rozwijające się (11),

—

rozporządzenie (WE) nr 1724/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 lipca 2001 r. dotyczące działań przeciwko minom przeciwpiechotnym w krajach rozwijających się (12),

—

rozporządzenie Rady (WE) nr 381/2001 z dnia 26 lutego 2001 r. tworzące mechanizm szybkiego reagowania (13),

—

rozporządzenie Rady (WE) nr 1080/2000 z dnia 22 maja 2000 r. w sprawie wsparcia Misji Tymczasowej ONZ w Kosowie (UNMIK) oraz Biura Wysokiego Przedstawiciela w Bośni i Hercegowinie (OHR) (14), z wyjątkiem art. 1a tego rozporządzenia,

—

rozporządzenie Rady (WE) nr 2046/97 z dnia 13 października 1997 r. w sprawie współpracy Północ-Południe w kampanii przeciwko narkotykom i narkomanii (15),

—

rozporządzenie Rady (WE) nr 2258/96 z dnia 22 listopada 1996 r. w sprawie działań na rzecz rehabilitacji i odbudowy krajów rozwijających się (16).

24.11.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 327/12

(1)

Europejski sektor audiowizualny ma do odegrania kluczową rolę w procesie kształtowania się obywatelstwa europejskiego, ponieważ stanowi on jeden z głównych środków przekazywania wspólnych podstawowych wartości społecznych i kulturalnych Unii społecznościom europejskim, a w szczególności ludziom młodym. Celem wspólnotowego wsparcia jest umożliwienie europejskiemu sektorowi audiowizualnemu propagowania dialogu międzykulturowego, zwiększania wzajemnej świadomości wśród kultur europejskich oraz rozwoju ich politycznego, kulturalnego, społecznego i ekonomicznego potencjału, co stanowi prawdziwą wartość dodaną w dziele urzeczywistniania obywatelstwa europejskiego. Wsparcie takie ma na celu wzmocnienie konkurencyjności, a w szczególności zwiększenie udziału w rynku europejskim niekrajowych utworów europejskich.

(2)

Konieczne jest także wspieranie aktywnej postawy obywatelskiej oraz podjęcia szerszych działań na rzecz zapewnienia poszanowania zasady godności ludzkiej, propagowania równości mężczyzn i kobiet oraz zwalczania wszelkich form dyskryminacji i wykluczenia, w tym rasizmu i ksenofobii.

(3)

Wszelkie działania podejmowane w ramach tego programu powinny pozostawać w zgodności z Kartą Praw Podstawowych Unii Europejskiej, w szczególności z jej art. 11 dotyczącym wolności wypowiedzi i pluralizmu mediów.

(4)

Artykuł 22 wspomnianej Karty stwierdza, że Unia szanuje zróżnicowanie kulturalne i językowe. Dlatego też konieczne jest zwracanie uwagi na konkretne potrzeby mniejszych państw członkowskich oraz tych, które posiadają więcej niż jeden obszar językowy.

(5)

Wsparcie Wspólnoty dla sektora audiowizualnego uwzględnia art. 151 Traktatu.

(6)

Wsparcie Wspólnoty dla sektora audiowizualnego mieści się także w zakresie nowych celów strategicznych Unii wytyczonych przez Radę Europejską w Lizbonie w dniach 23–24 marca 2000 r., mianowicie: zwiększenia szkoleń, zatrudnienia, reformy gospodarczej oraz spójności społecznej w ramach gospodarki opartej na wiedzy. W swoich konkluzjach Rada Europejska stwierdziła, że „sektor treści cyfrowych tworzy wartość dodaną poprzez wykorzystywanie i tworzenie sieci europejskiej różnorodności kulturowej”. Podejście to znalazło potwierdzenie w konkluzjach Rady Europejskiej w Brukseli z dni 20–21 marca 2003 r.

(7)

Wsparcie Wspólnoty dla sektora audiowizualnego opiera się na znaczącym doświadczeniu nabytym w trakcie realizacji programów MEDIA I, MEDIA II, MEDIA Plus i MEDIA – Szkolenia (4), które wspierały rozwój europejskiego przemysłu audiowizualnego od 1991 r., jak to wyraźnie potwierdzono w ocenach dotyczących tych programów.

(8)

Otrzymane wyniki dowiodły, że działanie Wspólnoty powinno skupiać się w szczególności:

(9)

Program MEDIA powinien stanowić zachętę dla autorów (scenarzystów i reżyserów) w trakcie tworzenia dzieł oraz stanowić dla nich zachętę do rozwijania i przyjmowania nowych technik twórczych, które wzmocnią zdolność innowacyjną europejskiego sektora audiowizualnego.

(10)

W kwestii projekcji filmowych istnieje więcej niż jedna platforma digitalizacji, w zależności od zastosowań, użytkowników i potrzeb. Pilotażowe projekty programu MEDIA stanowią pole doświadczalne dla rozwoju sektora audiowizualnego w przyszłości.

(11)

Programy MEDIA Plus i MEDIA – Szkolenia uzupełniało działanie przygotowawcze „Wzrost gospodarczy a sektor audiowizualny: Inicjatywa audiowizualna i2i”, które ze swojej strony stanowiło kolejny etap wprowadzania w życie polityki wsparcia Wspólnoty dla sektora audiowizualnego. Głównym celem tego działania było znalezienie rozwiązań problemów dostępu do finansowania dla małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP) w tym sektorze. Ocena działania „Wzrost gospodarczy a sektor audiowizualny: Inicjatywa audiowizualna i2i” potwierdziła, że zaspokoiło ono potrzeby sektora, oraz dowiodła konieczności kontynuacji działania Wspólnoty w tym zakresie, natomiast należałoby w większym stopniu ukierunkować je na konkretne potrzeby sektora audiowizualnego.

(12)

Europejski sektor audiowizualny charakteryzuje się znacznym potencjałem wzrostu, innowacyjności i dynamiki, fragmentaryzacją rynku jako funkcji różnorodności kulturowej i językowej oraz, co za tym idzie, dużą liczbą chronicznie niedokapitalizowanych MŚP i bardzo małych przedsiębiorstw. Do celów realizacji wsparcia ze strony Wspólnoty powinno uwzględnić się specyficzny charakter sektora audiowizualnego i zapewnić jak najdalej idące uproszczenie, w zależności od kwoty wsparcia, procedur administracyjnych oraz finansowych, a także ich dostosowanie do celów, praktyk i wymogów sektora.

(13)

Jedną z większych przeszkód dla konkurencji na terytorium całej UE jest niemal całkowity brak przedsiębiorstw specjalizujących się w udzielaniu finansowania kredytowego w sektorze audiowizualnym.

(14)

Komisja oraz państwa członkowskie powinny dokonać przeglądu wsparcia przez nich sektora audiowizualnego, w szczególności wyników działania przygotowawczego „Wzrost gospodarczy a sektor audiowizualny: Inicjatywa sudiowizualna i2i”, aby ustalić, w jakim stopniu przyszłe wsparcie może uprościć opracowywanie specjalistycznych ofert finansowania kredytowego dla sektora MŚP.

(15)

Systemy finansowania kredytowego, które zostały opracowane w państwach członkowskich w celu promocji krajowych projektów audiowizualnych oraz uruchomienia kapitału prywatnego, powinny zostać sprawdzone w celu ustalenia, czy taki kapitał mógłby zostać udostępniony na europejskie projekty o charakterze ponadnarodowym.

(16)

Zwiększona przejrzystość i upowszechnianie informacji dotyczących europejskiego rynku audiowizualnego czynią podmioty tego sektora, w szczególności MŚP, bardziej konkurencyjnymi. Mogłoby to zwiększyć poczucie pewności prywatnych inwestorów poprzez zrozumienie potencjału tego sektora. Ułatwia to również ocenę działania Wspólnoty oraz monitorowanie jego przebiegu. Uczestnictwo Unii Europejskiej w Europejskim Obserwatorium Audiowizualnym powinno dopomóc w realizacji tych celów.

(17)

We Wspólnocie 25 państw członkowskich współpraca w coraz większym stopniu staje się strategicznym sposobem na wzmocnienie konkurencyjności europejskiego przemysłu filmowego. Stąd też istnieje potrzeba większego wsparcia dla projektów unijnych sieci współpracy na wszelkich poziomach programu MEDIA: szkoleń, przygotowania utworu, rozpowszechniania i promocji. Dotyczy to w szczególności współpracy z podmiotami z państw członkowskich, które przystąpiły do Unii Europejskiej po dniu 30 kwietnia 2004 r. Należy podkreślić, że wszelkie strategie współpracy pomiędzy stronami działającymi w sektorze audiowizualnym powinny być zgodne ze wspólnotowym prawem konkurencji.

(18)

Publiczne wsparcie dla kina na poziomie europejskim, krajowym, regionalnym lub lokalnym jest konieczne dla przezwyciężenia trudności strukturalnych sektora oraz dla umożliwienia europejskiemu przemysłowi audiowizualnemu sprostania wyzwaniom globalizacji.

(19)

Kraje przystępujące do Unii Europejskiej oraz te z państw EFTA, które są stronami Porozumienia EOG, uznaje się za potencjalnych uczestników programów wspólnotowych, zgodnie z porozumieniami zawartymi z tymi państwami.

(20)

Należy wzmocnić współpracę między MEDIA i Eurimages, która nie prowadziłaby jednak do integracji w kwestiach finansowych i administracyjnych.

(21)

Rada Europejska w Salonikach w dniach 19–20 czerwca 2003 r. przyjęła „Agendę dla Bałkanów Zachodnich: kontynuacja drogi ku integracji europejskiej”, zapewniającą, iż programy wspólnotowe powinny być otwarte dla państw uczestniczących w procesie stabilizacji i stowarzyszenia na podstawie umów ramowych zawartych między Wspólnotą a powyższymi krajami.

(22)

Pozostałe kraje europejskie będące stronami Konwencji Rady Europy o telewizji ponadgranicznej są integralną częścią europejskiej przestrzeni audiowizualnej i tym samym powinny, jeżeli wyrażą takie życzenie i z uwzględnieniem względów budżetowych lub priorytetów ich przemysłów audiowizualnych, mieć możliwość uczestnictwa w niniejszym programie lub korzystania z niego w ramach bardziej ograniczonej formuły wspólpracy, na podstawie przyznanych środków uzupełniających i szczególnych ustaleń zgodnie z warunkami, które zostaną określone w porozumieniach między zainteresowanymi stronami.

(23)

Współpraca z innymi krajami pozaeuropejskimi, rozwijająca się na bazie wzajemnych i zrównoważonych interesów, może być źródłem wartości dodanej dla europejskiego przemysłu audiowizualnego w zakresie promocji, dostępu do rynku, dystrybucji, rozpowszechniania oraz projekcji utworów europejskich w tych krajach. Taka współpraca powinna być rozwijana na podstawie przyznanych środków uzupełniających oraz na podstawie szczególnych uzgodnień w drodze ustaleń między zainteresowanymi stronami.

(24)

Powinny zostać wprowadzone w życie odpowiednie środki zapobiegające nieprawidłowościom oraz nadużyciom finansowym, a także pozwalające odzyskać środki utracone, przekazane lub w niewłaściwy sposób wykorzystane.

(25)

Niniejsza decyzja ustala dla całego okresu funkcjonowania programu kopertę finansową stanowiącą podstawowe odniesienie, w rozumieniu pkt 37 Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 17 maja 2006 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami (5), dla władzy budżetowej w trakcie corocznej procedury budżetowej.

(26)

Należy przyjąć środki konieczne do wprowadzenia w życie niniejszej decyzji zgodnie z decyzją 1999/468/WE Rady z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (6).

(27)

Ustalenia w kwestii monitorowania i oceny działań powinny obejmować szczegółowe sprawozdania roczne, jak również konkretne, wymierne, osiągalne, istotne i określone w czasie cele i wskaźniki.

(28)

Należy przewidzieć przepisy dotyczące środków regulujących przejście z programów MEDIA Plus i MEDIA – Szkolenia do programu ustanowionego na podstawie niniejszej decyzji.

(29)

W związku z tym, że cele niniejszej decyzji nie mogą być osiągnięte w wystarczający sposób przez państwa członkowskie, a – ze względu na skalę i skutki działania – mogą zostać osiągnięte w lepszy sposób na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może przyjąć środki, zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsza decyzja nie wykracza poza to, co jest niezbędne do osiągnięcia tych celów,

a)

ochrona oraz podkreślanie wartości różnorodności kulturowej i językowej oraz kinematograficznego i audiowizualnego dziedzictwa europejskiego, zapewnianie społeczeństwu dostępu do niego, a także promowanie dialogu pomiędzy kulturami;

b)

zapewnienie intensywniejszego obiegu i większego kręgu widzów europejskim utworom audiowizualnym na terenie Unii Europejskiej i poza nią, także poprzez bliższą współpracę zainteresowanych podmiotów;

c)

wzmocnienie konkurencyjności europejskiego sektora audiowizualnego w ramach otwartego i konkurencyjnego europejskiego rynku sprzyjającego zatrudnieniu, także poprzez promowanie powiązań pomiędzy specjalistami z sektora audiowizualnego.

3.

4.

1)

2)

3)

umożliwianie, dzięki przyznawanym stypendiom, uczestnictwa specjalistów pochodzących z państw członkowskich, które przystąpiły do Unii Europejskiej po dniu 30 kwietnia 2004 r., w działaniach szkoleniowych wymienionych w pkt1.

1.

a)

wzmacnianie europejskiego sektora dystrybucji, poprzez zachęcenie dystrybutorów do inwestowania w koprodukcję, nabywanie oraz promocję niekrajowych filmów europejskich, oraz ustalenie skoordynowanych strategii marketingowych;

b)

poprawę obiegu niekrajowych filmów europejskich na rynku europejskim oraz międzynarodowym poprzez przyjęcie środków zachęcających do ich wywozu, dystrybucji na wszelkiego typu nośnikach oraz ich wyświetlania w kinach;

c)

propagowanie ponadnarodowego rozpowszechniania europejskich utworów audiowizualnych wyprodukowanych przez niezależne wytwórnie, poprzez zachęcanie do współpracy z jednej strony między mediami radiowo-telewizyjnymi oraz między niezależnymi producentami i dystrybutorami z drugiej strony;

d)

zachęcanie do digitalizacji europejskich utworów audiowizualnych oraz rozwoju konkurencyjnego rynku cyfrowego;

e)

zachęcanie kin do wykorzystywania możliwości związanych z dystrybucją utworów w postaci cyfrowej.

a)

poprawa obiegu europejskich utworów audiowizualnych, poprzez zapewnienie europejskiemu sektorowi audiowizualnemu dostępu do profesjonalnych rynków europejskich i międzynarodowych;

b)

ułatwienie dostępu europejskiej i międzynarodowej publiczności do europejskich utworów audiowizualnych;

c)

wspieranie wspólnych działań organizowanych przez międzynarodowe instytucje zajmujące się promocją filmów oraz programów audiowizualnych;

d)

wspieranie działań promujących europejskie dziedzictwo kinematograficzne i audiowizualne oraz poprawa społecznego dostępu do nich tak na europejskim, jak i na międzynarodowym poziomie.

1.

2.

3.

a)

sprawozdanie okresowe oceniające wyniki oraz aspekty jakościowe i ilościowe dotyczące realizacji niniejszego programu, najpóźniej trzy lata po rozpoczęciu programu;

b)

komunikat w sprawie kontynuacji niniejszego programu, najpóźniej cztery lata po rozpoczęciu programu;

c)

szczegółowe sprawozdanie oceniające ex post, obejmujące wykonanie i wyniki programu na zakończenie jego wykonania do dnia 31 grudnia 2015 r.

a)

promując przejrzystość rynku poprzez lepszą porównywalność danych zgromadzonych w różnych krajach i zapewniając podmiotom dostęp do statystyk oraz informacji finansowych i prawnych, szczególnie dotyczących państw członkowskich, które przystąpiły do Unii Europejskiej po dniu 30 kwietnia 2004 r., co pozwala na zwiększenie konkurencyjności oraz na lepszy rozwój europejskiego sektora audiowizualnego;

b)

umożliwiając skuteczniejsze monitorowanie programu i ułatwiając jego ocenę.

—

decyzją Rady 90/685/EWG z dnia 21 grudnia 1990 r. w sprawie wprowadzania w życie programu działania w celu promocji rozwoju europejskiego przemysłu audiowizualnego (MEDIA) (1991–1995) (Dz.U. L 380 z 31.12.1990, str. 37) (MEDIA I),

—

decyzją Rady 95/563/WE z dnia 10 lipca 1995 r. w sprawie wprowadzania w życie programu zachęcającego do rozwijania i dystrybucji europejskich utworów audiowizualnych (MEDIA II – rozwój i dystrybucja) (1996–2000) (Dz.U. L 321 z 30.12.1995, str. 25) i decyzją Rady 95/564/WE z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie wprowadzania w życie programu szkoleniowego dla osób zatrudnionych w europejskim przemyśle audiowizualnym (Media II – kształcenie) (Dz.U. L 321 z 30.12.1995, str. 33) (MEDIA II),

—

decyzją Rady nr 2000/821/WE z dnia 20 grudnia 2000 r. w sprawie realizacji programu wspierającego rozwój, rozpowszechnianie i promocję europejskich utworów audiowizualnych (MEDIA Plus – Rozwój, Rozpowszechnianie i Promocja) (2001–2005) (Dz.U. L 336 z 30.12.2000, str. 82). Decyzja ostatnio zmieniona rozporządzeniem (WE) nr 885/2004 (Dz.U. L 168 z 1.5.2004, str. 1) (MEDIA Plus), oraz

—

decyzją nr 163/2001/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 stycznia 2001 r. w sprawie wprowadzenia w życie programu kształcenia dla specjalistów w europejskim przemyśle programów audiowizualnych (MEDIA – kształcenie) (2001–2005) (Dz.U. L 26 z 27.1.2001, str. 1). Decyzja ostatnio zmieniona rozporządzeniem (WE) nr 885/2004 (MEDIA – Szkolenia).

24.11.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 327/30

(1)

Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, zwany dalej „Traktatem”, ustanawia obywatelstwo Unii i stanowi, że działanie wspólnotowe w zakresie edukacji, kształcenia zawodowego oraz młodzieży ma mieć na celu, w szczególności, wspieranie rozwoju programów wymiany młodzieży i instruktorów społeczno-oświatowych, jak również oświaty dobrej jakości.

(2)

Traktat o Unii Europejskiej opiera się na zasadach wolności, demokracji, poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności, równości kobiet i mężczyzn oraz niedyskryminacji. Upowszechnianie aktywnej postawy obywatelskiej młodzieży powinno przyczynić się do rozwoju tych wartości.

(3)

Decyzja nr 1031/2000/WE (4) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 kwietnia 2000 r. stworzyła wspólnotowy program działań „Młodzież”. Właściwe jest kontynuowanie i wzmocnienie współpracy oraz działania Wspólnoty w tej dziedzinie w oparciu o doświadczenie nabyte w ramach tego programu.

(4)

Decyzja nr 790/2004/WE (5) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. stworzyła wspólnotowy program działań wspierających podmioty działające na poziomie europejskim na rzecz młodzieży.

(5)

Nadzwyczajna Rada Europejska, która zebrała się w Lizbonie w dniach 23. i 24. marca 2000 r., wyznaczyła dla UE cel strategiczny obejmujący aktywną politykę zatrudnienia, nadającą większe znaczenie uczeniu się przez całe życie, uzupełnioną o strategię zrównoważonego rozwoju przyjętą przez Radę Europejską w dniach 15. i 16. czerwca 2001 r. w Göteborgu.

(6)

Deklaracja z Laeken, załączona do konkluzji Prezydencji Rady Europejskiej z dnia 14. i 15. grudnia 2001 r., stwierdza, że jednym z podstawowych wyzwań, jakie musi podjąć UE, jest przybliżenie obywatelom, a przede wszystkim młodzieży, projektu europejskiego i instytucji europejskich.

(7)

W dniu 21 listopada 2001 r. Komisja przyjęła białą księgę zatytułowaną „Nowe impulsy dla młodzieży europejskiej”, która proponuje ramy współpracy dotyczącej młodzieży, mając na celu przede wszystkim wzmocnienie uczestnictwa, informacji, działalności wolontariatu i lepsze poznanie problematyki młodzieży. Parlament Europejski w swojej rezolucji z dnia 14 maja 2002 r. (6) przyjął te propozycje.

(8)

Rezolucja Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich, którzy zebrali się w ramach Rady w dniu 27 czerwca 2002 r. (7), tworzy w szczególności otwartą metodę koordynacji obejmującą priorytety uczestnictwa, informacji, działalności wolontariatu młodzieżowego i lepszego poznania problematyki młodzieży. Prace te powinny zostać uwzględnione podczas realizacji programu „Młodzież w działaniu”, zwanego dalej „Programem”.

(9)

W swoich konkluzjach z dnia 6 maja 2003 r. (8) Rada podkreśla konieczność utrzymania i rozwoju istniejących narzędzi wspólnotowych adresowanych specjalnie dla młodzieży, gdyż są one niezbędne dla wzmocnienia współpracy państw członkowskich w sprawach młodzieży, oraz fakt, że priorytety i cele tych narzędzi powinny być dopasowane do ram europejskiej współpracy w dziedzinie młodzieży.

(10)

Na wiosennym posiedzeniu Rady Europejskiej w dniach 22 i 23 marca 2005 r. przyjęto Europejski Pakt na rzecz Młodzieży jako jeden z instrumentów służących realizacji celów lizbońskich w dziedzinie wzrostu i zatrudnienia. Pakt skupia się na trzech dziedzinach: zatrudnieniu, integracji i postępie społecznym; edukacji, kształceniu zawodowym i mobilności; godzeniu życia rodzinnego i zawodowego.

(11)

Działanie wspólnotowe obejmuje przyczynianie się do wysokiej jakości edukacji i kształcenia zawodowego oraz musi mieć na celu zniesienie nierówności oraz wspieranie równości kobiet i mężczyzn zgodnie z art. 3 ust. 2 Traktatu.

(12)

Powinno się odpowiedzieć na specyficzne potrzeby osób niepełnosprawnych.

(13)

Istnieje potrzeba upowszechniania aktywnej postawy obywatelskiej oraz, podczas realizacji działań, nasilenia walki ze wszystkimi formami wykluczenia i dyskryminacji, w tym ze względu na płeć, rasę lub pochodzenie etniczne, religię lub przekonania, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną, zgodnie z art. 13 ust. 1 Traktatu.

(14)

Kraje kandydujące oraz kraje EFTA będące stronami Porozumienia EOG uważa się za potencjalnych uczestników programów wspólnotowych, zgodnie z umowami zawartymi z tymi krajami.

(15)

Rada Europejska obradująca w dniach 19 i 20 czerwca 2003 r. w Salonikach przyjęła „Agendę z Salonik dla Zachodnich Bałkanów: postęp na drodze integracji europejskiej”, która przewiduje, że programy wspólnotowe powinny być otwarte dla krajów uczestniczących w procesie stabilizacji i stowarzyszenia, na podstawie umów ramowych, które mają być zawarte pomiędzy Wspólnotą a tymi krajami.

(16)

Powinno się przedsięwziąć kroki w celu otwarcia Programu dla Szwajcarii.

(17)

Deklaracja z Barcelony przyjęta na konferencji euro-śródziemnomorskiej w 1995 r. stanowi, że programy wymiany młodzieży powinny stanowić środek przygotowujący przyszłe pokolenia do bliższej współpracy pomiędzy partnerami euro-śródziemnomorskimi, przy poszanowaniu zasad praw człowieka i podstawowych wolności.

(18)

W swoich konkluzjach z dnia 16 czerwca 2003 r. Rada, na podstawie komunikatu Komisji zatytułowanego „Rozszerzona Europa – sąsiedztwo: nowe ramy stosunków z naszymi sąsiadami ze Wschodu i Południa”, jako osie działania Wspólnoty wyznacza zwiększenie współpracy kulturalnej, wzajemnego zrozumienia oraz współpracy w dziedzinie edukacji i kształcenia zawodowego z krajami sąsiadującymi.

(19)

Sprawozdania okresowe z oceny realizacji obowiązującego programu „Młodzież” oraz konsultacje społeczne na temat przyszłości działania wspólnotowego w zakresie edukacji, kształcenia zawodowego i młodzieży ujawniają dużą i pod pewnymi względami rosnącą potrzebę kontynuowania współpracy i mobilności w zakresie młodzieży na szczeblu europejskim i nawołują do prostszego, bardziej przyjaznego i elastycznego podejścia do wdrażania takiego działania.

(20)

Zgodnie z zasadą należytego zarządzania finansami wdrożenie Programu może zostać uproszczone przez odwołanie się do finansowania przy pomocy kwot ryczałtowych, w odniesieniu do wsparcia przyznanego uczestnikom Programu albo wsparcia wspólnotowego dla struktur ustanowionych na szczeblu krajowym do zarządzania Programem.

(21)

Program powinien być przedmiotem regularnego monitorowania i oceny we współpracy pomiędzy Komisją a państwami członkowskimi, tak aby można było go ulepszać, szczególnie w zakresie priorytetów dotyczących realizacji działań. Monitorowanie i ocena powinny obejmować wymierne i odpowiednie cele i wskaźniki.

(22)

Sformułowanie podstawy prawnej Programu musi być wystarczająco elastyczne, tak aby umożliwić odpowiednie dostosowania działań w odpowiedzi na ewolucję potrzeb w okresie 2007–2013 oraz aby uniknąć nadmiernie szczegółowych przepisów poprzednich programów; w związku z tym niniejsza decyzja celowo ogranicza się do ogólnych definicji działań i towarzyszących im najważniejszych przepisów administracyjnych i finansowych.

(23)

Właściwe jest zapewnienie poprawnego zamknięcia Programu, w szczególności w odniesieniu do kontynuacji wieloletnich uzgodnień dotyczących zarządzania nim, takich jak finansowanie pomocy technicznej i administracyjnej. Od dnia 1 stycznia 2014 r. pomoc techniczna i administracyjna zapewni, w razie potrzeby, zarządzanie działaniami niesfinalizowanymi do końca 2013 r.

(24)

Konieczne jest zapewnienie szczególnych warunków stosowania rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (9) oraz środków wykonawczych do niego, jak również odstępstw od tych aktów koniecznych z uwagi na beneficjentów i rodzaj działań.

(25)

Powinno się zastosować odpowiednie środki, aby zapobiec nieprawidłowościom i oszustwom oraz odzyskać środki finansowe utracone, niewłaściwie wypłacone lub wykorzystane.

(26)

Niniejsza decyzja ustala kopertę finansową na cały okres trwania Programu, która ma stanowić główne odniesienie dla władzy budżetowej w czasie corocznej procedury budżetowej, w rozumieniu pkt 37 porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 17 maja 2006 r. między Parlamentem Europejskim, Radą oraz Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i właściwego zarządzania finansami (10).

(27)

Ponieważ cele niniejszej decyzji nie mogą być osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, gdyż do ich realizacji wymagane jest wielostronne partnerstwo, ponadnarodowe środki mobilności, jak również wymiana informacji na szczeblu europejskim, a z uwagi na ponadnarodowy i wielostronny wymiar proponowanych działań i środków możliwe jest ich lepsze osiągnięcie na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsza decyzja nie wykracza poza to, co jest niezbędne do osiągnięcia tych celów.

(28)

Środki niezbędne do wykonania niniejszej decyzji powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (11).

(29)

Powinno się przyjąć tymczasowe środki monitorowania działań rozpoczętych przed dniem 31 grudnia 2006 r. zgodnie z decyzją nr 1031/2000/WE oraz decyzją nr 790/2004/WE,

1.

1.

W kontekście ogólnego celu dotyczącego promowania aktywnych postaw obywatelskich młodzieży ogólnie, a jej europejskich postaw obywatelskich w szczególności:

2.

W kontekście ogólnego celu dotyczącego rozwoju solidarności i wspierania tolerancji wśród młodzieży, w szczególności w celu wzmocnienia spójności społecznej w UE:

3.

W kontekście ogólnego celu dotyczącego promowania wzajemnego zrozumienia między młodzieżą w różnych krajach:

4.

W kontekście ogólnego celu dotyczącego przyczyniania się do podnoszenia jakości systemów wspierających działania młodzieży oraz do rozwoju zdolności organizacji społeczeństwa obywatelskiego w dziedzinie młodzieży:

5.

W kontekście ogólnego celu wspierania współpracy europejskiej w dziedzinie młodzieży, odpowiednio uwzględniając aspekty lokalne i regionalne:

1.

Młodzież dla Europy

Celem tego działania jest:

2.

Wolontariat europejski

Działanie to ma na celu wsparcie uczestnictwa młodzieży w różnych formach wolontariatu zarówno na terytorium UE, jak i poza nim.

3.

Młodzież w świecie

Celem tego działania jest:

4.

Systemy wsparcia młodzieży

To działanie ma na celu wspieranie instytucji działających w dziedzinie młodzieży na płaszczyźnie europejskiej, w szczególności funkcjonowania pozarządowych organizacji młodzieżowych, łączenia ich w sieci, doradzania osobom opracowującym projekty, zapewniając wysoką jakość poprzez wymianę, szkolenia i tworzenie sieci osób pracujących z młodzieżą i w organizacjach młodzieżowych, stymulowanie innowacyjności i jakości, informowanie młodzieży, rozwijanie struktur i działań niezbędnych, aby Program mógł osiągnąć te cele, a także wzmacnianie partnerstwa z organami lokalnymi i regionalnymi.

5.

Wsparcie europejskiej współpracy w dziedzinie młodzieży

Celem tego działania jest:

a)

państw członkowskich;

b)

państw EFTA będących stronami Porozumienia EOG, zgodnie z przepisami tego porozumienia;

c)

krajów kandydujących będących beneficjentami strategii przedakcesyjnej, zgodnie z ogólnymi zasadami oraz ogólnymi warunkami i ustaleniami, określonymi w umowach ramowych zawartych z tymi krajami w celu ich uczestnictwa w programach wspólnotowych;

d)

krajów Bałkanów Zachodnich, na warunkach, które zostaną z tymi krajami ustalone po zawarciu umów ramowych przewidujących ich uczestnictwo w programach wspólnotowych;

e)

Szwajcarii, z zastrzeżeniem zawarcia umowy dwustronnej z tym krajem.

6.

1.

4.

24.11.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 327/45

(1)

Decyzją Rady 1999/382/WE (4) ustanowiono drugą fazę wspólnotowego programu działań w dziedzinie kształcenia zawodowego „Leonardo da Vinci”.

(2)

Decyzją nr 253/2000/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (5) ustanowiono drugi etap wspólnotowego programu działań w dziedzinie edukacji „Socrates”.

(3)

Decyzją nr 2318/2003/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (6) ustanowiono wieloletni program w celu skutecznej integracji technologii informacyjno-komunikacyjnych (TIK) w systemy kształcenia edukacji i szkoleń w Europie (Program „eLearning”).

(4)

Decyzją nr 791/2004/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (7) ustanowiono wspólnotowy program działań w celu promowania jednostek działających na poziomie europejskim w obszarze edukacji i szkoleń, a także wspierania określonych działań w tym obszarze.

(5)

Decyzją nr 2241/2004/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (8) ustanowiono jednolite ramy dla przejrzystości kwalifikacji i kompetencji (Europass).

(6)

Decyzją nr 2317/2003/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (9) ustanowiono program w celu poprawy jakości w szkolnictwie wyższym i wspierania międzykulturowego zrozumienia poprzez współpracę z państwami trzecimi (Erasmus Mundus) (2004–2008).

(7)

Na mocy deklaracji bolońskiej, podpisanej przez ministrów edukacji dwudziestu dziewięciu państw europejskich w dniu 19 czerwca 1999 r., ustanowiono międzyrządowy proces mający na celu stworzenie do 2010 r. „Europejskiego Obszaru Szkolnictwa Wyższego”, co wymaga wsparcia na poziomie Wspólnoty.

(8)

Na posiedzeniu Rady Europejskiej w Lizbonie w dniach 23–24 marca 2000 r. przed Unią Europejską postawiono strategiczny cel, by gospodarka unijna stała się najbardziej konkurencyjną i dynamiczną gospodarką świata opartą na wiedzy, zdolną do utrzymania trwałego wzrostu gospodarczego z większą liczbą miejsc pracy i lepszymi miejscami pracy oraz większą spójnością społeczną, a także zwrócono się do Rady ds. Edukacji o podjęcie ogólnych rozważań na temat konkretnych przyszłych celów systemów kształcenia, skupiając się na wspólnych problemach i priorytetach z jednoczesnym uwzględnieniem narodowej różnorodności.

(9)

Społeczeństwo oparte na zaawansowanej wiedzy stanowi klucz do zwiększenia wskaźników wzrostu i zatrudnienia. Edukacja i szkolenia stanowią zasadnicze priorytety Unii Europejskiej w celu osiągnięcia celów lizbońskich.

(10)

W dniu 12 lutego 2001 r. Rada przyjęła sprawozdanie na temat konkretnych przyszłych celów systemów edukacji i szkoleń. W dniu 14 czerwca 2002 r. Rada przyjęła szczegółowy program pracy w zakresie realizacji tych celów, wymagający wsparcia na poziomie Wspólnoty.

(11)

Na posiedzeniu Rady Europejskiej w Goeteborgu w dniach 15–16 czerwca 2001 r. uzgodniono strategię na rzecz trwałego rozwoju oraz uzupełniono proces lizboński na rzecz zatrudnienia, reform gospodarczych i spójności społecznej o wymiar ochrony środowiska.

(12)

Na posiedzeniu Rady Europejskiej w Barcelonie w dniach 15–16 marca 2002 r. przyjęto cel uczynienia systemów edukacji i szkoleń Unii Europejskiej światowym wzorcem jakości do 2010 r. oraz wezwano do podjęcia działań na rzecz poprawy podstawowych umiejętności, w szczególności poprzez naukę co najmniej dwóch języków obcych od wczesnych lat życia.

(13)

Komunikat Komisji oraz rezolucja Rady z dnia 27 czerwca 2002 r. (10) w sprawie uczenia się przez całe życie potwierdzają, że uczenie się przez całe życie należy wspierać działaniami i politykami opracowywanymi w ramach programów wspólnotowych w tej dziedzinie.

(14)

Rezolucja Rady z dnia 19 grudnia 2002 r. (11) ustanowiła proces wzmocnionej współpracy europejskiej w zakresie szkolenia i kształcenia zawodowego, wymagający wsparcia na poziomie Wspólnoty. Deklaracja kopenhaska, uzgodniona przez ministrów edukacji trzydziestu jeden państw europejskich w dniu 30 listopada 2002 r., włączyła partnerów społecznych i kraje kandydujące do tego procesu.

(15)

W komunikacie Komisji w sprawie planu działań na rzecz umiejętności i mobilności zwrócono uwagę na ciągłą potrzebę działań na poziomie europejskim w celu poprawy uznawalności kwalifikacji uzyskanych w wyniku kształcenia i szkoleń.

(16)

W komunikacie Komisji w sprawie planu działań na rzecz wspierania nauki języków obcych oraz różnorodności językowej określono działania, jakie mają być podjęte na poziomie europejskim w latach 2004–2006 oraz wymagają kontynuacji.

(17)

Promocja nauczania i uczenia się języków obcych oraz promocja różnorodności językowej powinny być priorytetami działań Wspólnoty w dziedzinie edukacji i szkoleń. Nauczanie i uczenie się języków obcych nabiera szczególnego znaczenia pomiędzy sąsiadującymi państwami członkowskimi.

(18)

Sprawozdania okresowe z oceny programów Socrates i Leonardo da Vinci, jak również konsultacje publiczne na temat przyszłych działań Wspólnoty w zakresie edukacji i szkoleń ujawniły silną i pod pewnymi względami rosnącą potrzebę dalszej współpracy i mobilności w tych dziedzinach na szczeblu europejskim. Sprawozdania te podkreśliły znaczenie stworzenia ściślejszego związku pomiędzy programami i polityką Wspólnoty w dziedzinie edukacji i szkoleń, wyraziły potrzebę takiego organizowania działań Wspólnoty, by odpowiadały one lepiej paradygmatowi uczenia się przez całe życie; wezwano także do przyjęcia prostszego, bardziej przyjaznego dla odbiorcy i elastyczniejszego podejścia do realizacji tych działań.

(19)

Zgodnie z zasadą należytego zarządzania finansami, wdrażanie programu może zostać uproszczone poprzez korzystanie z finansowania ryczałtowego w przypadku wsparcia przyznawanego uczestnikom programu albo wsparcia wspólnotowego na rzecz struktur ustanowionych na poziomie krajowym w celu administrowania programem.

(20)

Integracja wsparcia wspólnotowego dla międzynarodowej współpracy i mobilności w zakresie edukacji i szkoleń w ramach jednolitego programu przyniosłaby znaczące korzyści, co pozwoliłoby na osiągnięcie lepszego efektu synergii pomiędzy poszczególnymi obszarami działań, a także stworzyłoby większe możliwości wsparcia rozwoju uczenia się przez całe życie oraz bardziej spójne, sprawniejsze i skuteczniejsze praktyki administracyjne. Jednolity program zachęciłby również do pełniejszej współpracy między różnymi szczeblami edukacji i szkoleń.

(21)

Powinien zatem zostać ustanowiony program działań w zakresie uczenia się przez całe życie zmierzający do wsparcia, poprzez uczenie się przez całe życie, rozwoju Unii Europejskiej jako społeczeństwa opartego na zaawansowanej wiedzy, charakteryzującego się stałym wzrostem gospodarczym, większą liczbą miejsc pracy i lepszymi miejscami pracy oraz większą spójnością społeczną.

(22)

Z uwagi na specyfikę sektorów – oświaty, szkolnictwa wyższego, kształcenia zawodowego oraz kształcenia dorosłych – a także związaną z tym potrzebę oparcia działań Wspólnoty na celach, formach działania i strukturach organizacyjnych dopasowanych do potrzeb tych sektorów, wskazane jest utrzymanie poszczególnych programów w ramach programu „Uczenie się przez całe życie”, ukierunkowanego na każdy z tych czterech sektorów, z jednoczesnym położeniem nacisku na kwestie spójności i zbieżności pomiędzy tymi programami.

(23)

Komisja w swym komunikacie „Budowanie naszej wspólnej przyszłości: wyzwania polityczne i środki budżetowe w rozszerzonej Unii w latach 2007–2013” określiła kolejność wyrażonych ilościowo celów, które należy osiągnąć w ramach wspólnotowych programów nowej generacji w zakresie edukacji i szkoleń, które wymagają znacznego zwiększenia mobilności i działań partnerskich.

(24)

Biorąc pod uwagę dowiedziony korzystny wpływ mobilności transnarodowej na poszczególne osoby oraz systemy edukacji i szkoleń, a także znaczny poziom niezaspokojonego zapotrzebowania w zakresie mobilności we wszystkich sektorach oraz jej znaczenie w kontekście celu lizbońskiego, należy znacznie zwiększyć wsparcie dla mobilności transnarodowej w ramach czterech szczegółowych programów sektorowych.

(25)

W celu odpowiedniejszego pokrycia rzeczywistych dodatkowych kosztów ponoszonych przez studentów studiujących za granicą, wysokość standardowego stypendium studenckiego związanego z mobilnością powinna zostać utrzymana na średnim rzeczywistym poziomie 200 EUR miesięcznie przez cały okres trwania programu.

(26)

Należy pełniej uwzględnić w przepisach potrzeby poszczególnych uczniów szkół średnich oraz uczniów dorosłych dotyczące mobilności, dotychczas nieobjęte programami wspólnotowymi, poprzez wprowadzenie nowego rodzaju działań na rzecz mobilności do programów Comenius i Grundtvig. Możliwości rozwoju długofalowej współpracy pomiędzy szkołami w sąsiadujących regionach powinny również zostać szerzej wykorzystane dzięki mobilności poszczególnych nauczycieli.

(27)

Małe i średnie przedsiębiorstwa odgrywają istotną rolę w gospodarce europejskiej. Jak dotąd jednak uczestnictwo takich przedsiębiorstw w programie Leonardo da Vinci było ograniczone. Należy podjąć odpowiednie kroki w celu zwiększenia atrakcyjności działań wspólnotowych dla takich przedsiębiorstw, w szczególności poprzez zapewnienie stażystom większych możliwości przemieszczania się. Należy doprowadzić do odpowiednich uzgodnień, podobnych do istniejących w ramach programu Erasmus, dotyczących uznawania wyników mobilności.

(28)

Uwzględniając szczególne wyzwania edukacyjne, przed jakimi stają dzieci pracowników objazdowych oraz pracowników mobilnych, należy w pełni wykorzystać możliwości oferowane przez program Comenius w celu wspierania działań ponadnarodowych nakierowanych na potrzeby takich dzieci.

(29)

Wzrostowi ogólnoeuropejskiej mobilności powinien towarzyszyć ciągły wzrost standardów.

(30)

W związku ze zwiększoną potrzebą wsparcia na szczeblu europejskim działań ukierunkowanych na osiągnięcie tych celów politycznych oraz zapewnienia środków wsparcia działalności międzysektorowej w dziedzinie języków i TIK, a także w związku z potrzebą zwiększenia stopnia upowszechnienia i wykorzystania wyników programu, wskazane jest uzupełnienie czterech szczegółowych programów sektorowych o program międzysektorowy.

(31)

W związku z rosnącą potrzebą wiedzy i dialogu na temat procesu integracji europejskiej oraz jego rozwoju ważne jest zachęcanie do udoskonalania jakości nauczania, badań i dyskusji w tej dziedzinie poprzez wsparcie szkół wyższych specjalizujących się w studiach nad procesem integracji europejskiej, stowarzyszeń europejskich działających w zakresie edukacji i szkoleń oraz programu „Akcja Jean Monnet”.

(32)

Konieczne jest zapewnienie wystarczającej elastyczności w sposobie sformułowania niniejszej decyzji, tak aby pozwolić na odpowiednie dostosowanie działań w ramach programu „Uczenie się przez całe życie” stosownie do zmieniających się potrzeb w latach 2007–2013, a także aby uniknąć nieadekwatnie szczegółowych przepisów dotyczących poprzednich etapów programów Socrates i Leonardo da Vinci.

(33)

We wszystkich swych działaniach Wspólnota zobowiązana jest zmierzać do zniesienia nierówności oraz wspierania równości mężczyzn i kobiet zgodnie z art. 3 ust. 2 Traktatu.

(34)

Zgodnie z art. 151 Traktatu Wspólnota zobowiązana jest uwzględnić aspekty kulturowe w swoim działaniu na podstawie innych postanowień Traktatu, w szczególności w celu poszanowania i popierania różnorodności jej kultur. Szczególną uwagę należy zwrócić na synergię pomiędzy kulturą, edukacją i szkoleniami. Należy również zachęcać do podejmowania dialogu międzykulturowego.

(35)

Należy upowszechniać aktywną postawę obywatelską oraz poszanowanie praw człowieka i zasad demokracji, a także wzmagać walkę przeciw wszystkim formom wykluczenia, w tym przeciw rasizmowi i ksenofobii.

(36)

Istnieje potrzeba zwiększenia dostępu dla osób z grup mniej uprzywilejowanych oraz aktywnego zajęcia się szczególnymi potrzebami edukacyjnymi osób niepełnosprawnych podczas realizacji wszystkich części programu, w tym poprzez stosowanie wyższych dotacji odzwierciedlających dodatkowe koszty ponoszone przez jego niepełnosprawnych uczestników oraz poprzez zapewnienie wsparcia dla uczenia się i stosowania języka migowego oraz alfabetu Braille'a.

(37)

Należy odnotować osiągnięcia Europejskiego Roku Edukacji przez Sport (2004) oraz potencjalne korzyści dla edukacji płynące ze współpracy między instytucjami oświatowymi i organizacjami sportowymi, które podkreślano w trakcie Roku.

(38)

Kraje kandydujące do przystąpienia do Unii Europejskiej oraz państwa EFTA, które są członkami EOG, mogą uczestniczyć w programach wspólnotowych zgodnie z umowami, które zostaną podpisane pomiędzy Wspólnotą a tymi państwami.

(39)

Rada Europejska na posiedzeniu w Salonikach w dniach 19. i 20. czerwca 2003 r. zatwierdziła wnioski Rady z dnia 16 czerwca 2003 r. w sprawie Bałkanów Zachodnich, w tym załączoną do nich „Agendę z Salonik dla Bałkanów Zachodnich: w kierunku integracji europejskiej”, zgodnie z którą programy wspólnotowe powinny być otwarte dla krajów uczestniczących w procesie stabilizacji i stowarzyszenia w oparciu o umowy ramowe podpisywane przez Wspólnotę i te kraje.

(40)

Wspólnota i Konfederacja Szwajcarska ogłosiły zamiar podjęcia negocjacji w sprawie zawarcia umów w dziedzinach będących przedmiotem ich wspólnego zainteresowania, takich jak wspólnotowe programy w zakresie edukacji, szkoleń i wymiany młodzieży.

(41)

Program „Uczenie się przez całe życie” powinien być regularnie monitorowany i poddawany ocenie w ramach współpracy pomiędzy Komisją i państwami członkowskimi w celu wprowadzenia niezbędnych dostosowań, szczególnie w odniesieniu do priorytetów w zakresie realizacji działań. Ocena powinna zawierać również ocenę zewnętrzną, przeprowadzoną przez niezależne i bezstronne podmioty.

(42)

W swojej rezolucji z dnia 28 lutego 2002 r. w sprawie wdrożenia programu Socrates (12) Parlament Europejski zwrócił uwagę na nieproporcjonalnie uciążliwe procedury administracyjne dla osób ubiegających się o dotacje w ramach drugiego etapu programu.

(43)

Rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (13) oraz rozporządzenie Komisji (WE, Euratom) nr 2342/2002 z dnia 23 grudnia 2002 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 (14), które zabezpieczają interesy finansowe Wspólnot, muszą być stosowane z uwzględnieniem zasady prostoty i spójności w wyborze instrumentów budżetowych, ograniczania liczby przypadków, w których Komisja ponosi bezpośrednią odpowiedzialność za wdrożenie i zarządzanie, a także wymaganej proporcjonalności pomiędzy kwotą środków a obciążeniem administracyjnym związanym z ich wykorzystaniem.

(44)

Radykalne uproszczenie procedur administracyjnych związanych ze składaniem wniosków jest niezbędne dla pomyślnej realizacji programu. Wymagania administracyjne i księgowe powinny być proporcjonalne do wysokości dotacji.

(45)

Należy ponadto przyjąć właściwe środki zapobiegające nieprawidłowościom i nadużyciom finansowym oraz podjąć niezbędne kroki w celu odzyskania utraconych, niesłusznie wypłaconych lub nieodpowiednio wykorzystanych środków.

(46)

Właściwe jest zapewnienie prawidłowego zamknięcia programu „Uczenie się przez całe życie”, przede wszystkim w odniesieniu do kontynuacji wieloletnich uzgodnień dotyczących zarządzania nim, takich jak kwestie finansowania pomocy technicznej i administracyjnej. Od dnia 1 stycznia 2014 r. pomoc techniczna i administracyjna powinna objąć, w razie potrzeby, zarządzanie działaniami niezakończonymi do końca 2013 r., w tym działaniami nadzorczymi i kontrolnymi.

(47)

Jako że cel niniejszej decyzji, to jest wkład współpracy europejskiej w jakość edukacji i szkoleń, nie może być osiągnięty w wystarczającym stopniu przez państwa członkowskie z uwagi na potrzebę wielostronnego partnerstwa, ponadnarodowej mobilności i ogólnowspólnotowej wymiany informacji, a ze względu na charakter wymaganych działań i środków może być łatwiej osiągnięty na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności ustanowioną w tym artykule niniejsza decyzja nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu.

(48)

Niniejsza decyzja określa kopertę finansową na cały okres trwania programu, która stanowi w ramach rocznej procedury budżetowej podstawowy punkt odniesienia dla władzy budżetowej w rozumieniu pkt 37 porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 17 maja 2006 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami (15).

(49)

Środki wymagane w celu wdrożenia niniejszej decyzji powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (16),

a)

przyczynianie się do rozwoju uczenia się przez całe życie na wysokim poziomie, a także propagowanie osiągania jak najlepszych wyników, innowacji oraz europejskiego wymiaru systemów nauczania i praktyki w tej dziedzinie;

b)

wspieranie realizacji europejskiego obszaru uczenia się przez całe życie;

c)

wspieranie poprawy jakości, atrakcyjności i dostępności ofert w zakresie uczenia się przez całe życie w państwach członkowskich;

d)

wzmocnienie wkładu uczenia się przez całe życie w spójność społeczną, aktywne obywatelstwo, dialog międzykulturowy, równość kobiet i mężczyzn oraz samorealizację;

e)

pomoc we wspieraniu kreatywności, konkurencyjności, szans na zatrudnienie oraz rozwoju ducha przedsiębiorczości;

f)

przyczynianie się do zwiększonego uczestnictwa w uczeniu się przez całe życie osób w każdym wieku, w tym osób o szczególnych potrzebach edukacyjnych oraz grup defaworyzowanych, niezależnie od ich środowiska społeczno-gospodarczego;

g)

propagowanie nauki języków obcych i różnorodności językowej;

h)

wspieranie tworzenia innowacyjnych i opartych na TIK treści, usług, metodologii uczenia oraz praktyk w zakresie uczenia się przez całe życie;

i)

wzmacnianie roli uczenia się przez całe życie w tworzeniu poczucia obywatelstwa europejskiego opartego na zrozumieniu i poszanowaniu praw człowieka oraz zasad demokracji, a także zachęcaniu do tolerancji i szacunku dla innych narodów i kultur;

j)

wspieranie współpracy w zapewnianiu wysokiej jakości we wszystkich dziedzinach edukacji i szkoleń w Europie;

k)

zachęcanie do jak najlepszego wykorzystywania wyników, innowacyjnych produktów i procesów oraz do wymiany dobrych praktyk w dziedzinach objętych programem „Uczenie się przez całe życie” w celu poprawy jakości edukacji i szkoleń.

1)

„przedszkole” oznacza zorganizowaną działalność edukacyjną podejmowaną przed rozpoczęciem obowiązkowej edukacji w szkole podstawowej;

2)

„uczeń” oznacza osobę przyjętą do szkoły w celu pobierania nauki;

3)

„szkoła” oznacza wszelkiego rodzaju instytucje zapewniające kształcenie ogólne (na poziomie przedszkola, szkoły podstawowej lub średniej), zawodowe lub techniczne oraz, na zasadzie wyjątku, w przypadku działań na rzecz nauki języków obcych, instytucje pozaszkolne zapewniające praktykę zawodową;

4)

„nauczyciele/kadra nauczycielska” oznacza osoby, które w ramach swych obowiązków służbowych bezpośrednio uczestniczą w procesie edukacyjnym w państwach członkowskich;

5)

„instruktorzy zawodu” oznacza osoby, które w ramach swych obowiązków służbowych bezpośrednio uczestniczą w procesie kształcenia zawodowego i szkoleń zawodowych w państwach członkowskich;

6)

„student” oznacza osobę zarejestrowaną w szkole wyższej, bez względu na dziedzinę studiów, w celu odbycia studiów wyższych kończących się uzyskaniem uznawanego stopnia naukowego lub innego uznawanego poświadczenia odbycia edukacji w szkole wyższej, do poziomu doktoratu włącznie;

7)

„praktykant” oznacza osobę poddaną kształceniu zawodowemu zarówno w placówce kształcącej lub organizacji szkoleniowej, jak i w miejscu pracy;

8)

„uczeń dorosły” oznacza ucznia poddanego kształceniu dorosłych;

9)

„osoby na rynku pracy” oznacza zatrudnionych, osoby pracujące na własny rachunek oraz osoby gotowe do podjęcia pracy;

10)

11)

12)

„kształcenie zawodowe” oznacza każdą formę wstępnego szkolenia lub kształcenia zawodowego, w tym nauczania technicznego i zawodowego oraz praktyk, przyczyniającego się do osiągnięcia kwalifikacji zawodowych uznawanych przez właściwe organy państwa członkowskiego, w którym zostały uzyskane, oraz każdą formę ustawicznego kształcenia lub kształcenia zawodowego podejmowanego przez daną osobę podczas jej kariery zawodowej;

13)

„kształcenie dorosłych” oznacza wszelkie formy kształcenia pozazawodowego osób dorosłych bez względu na to, czy jest prowadzone w systemie formalnym, pozaformalnym lub nieformalnym;

14)

„wizyta studyjna” oznacza krótką wizytę mającą na celu zapoznanie się z danym aspektem uczenia się przez całe życie w innym państwie członkowskim;

15)

„mobilność” oznacza pobyt w innym państwie członkowskim w celu podjęcia studiów, pracy lub innej działalności o charakterze edukacyjnym, dydaktycznym lub administracyjnym, wspartej, w razie potrzeby, kursami przygotowawczymi lub odświeżającymi znajomość języka kraju goszczącego lub języka roboczego;

16)

„staż” oznacza pobyt w przedsiębiorstwie lub organizacji w innym państwie członkowskim, wsparty, w razie potrzeby, kursami przygotowawczymi lub odświeżającymi znajomość języka kraju goszczącego lub języka roboczego, w celu wsparcia osób w procesie adaptacji do wymagań ogólnowspólnotowego rynku pracy, nabycia konkretnych umiejętności oraz lepszego zrozumienia kultury gospodarczo-społecznej danego kraju w kontekście nabywania doświadczenia zawodowego;

17)

„jednostronny” oznacza dotyczący jednej instytucji;

18)

„dwustronny” oznacza dotyczący partnerów z dwóch państw członkowskich;

19)

„wielostronny” oznacza dotyczący partnerów z co najmniej trzech państw członkowskich. Komisja może uznawać za wielostronne stowarzyszenia bądź inne podmioty, których członkami są podmioty z co najmniej trzech państw członkowskich;

20)

„partnerstwo” oznacza dwustronne lub wielostronne porozumienie pomiędzy grupą instytucji lub organizacji z różnych państw członkowskich w celu przeprowadzenia wspólnych działań europejskich w zakresie uczenia się przez całe życie;

21)

„sieć” oznacza formalne lub nieformalne zgrupowanie podmiotów działających w danej dziedzinie, dyscyplinie lub sektorze uczenia się przez całe życie;

22)

„projekt” oznacza działanie w ramach współpracy posiadające z góry określony cel, opracowane wspólnie przez formalną lub nieformalną grupę organizacji lub instytucji;

23)

„koordynator projektu” oznacza organizację lub instytucję odpowiedzialną za realizację projektu przez grupę wielostronną;

24)

„partnerzy projektu” oznacza organizacje lub instytucje, inne niż koordynator, które tworzą grupę wielostronną;

25)

„przedsiębiorstwo” oznacza dowolny podmiot gospodarczy sektora publicznego lub prywatnego, bez względu na rozmiar, status prawny bądź sektor gospodarki, w którym działa, w tym z zakresu gospodarki społecznej;

26)

„partnerzy społeczni” oznacza, na poziomie krajowym, organizacje pracodawców i pracowników zgodnie z ustawodawstwem lub praktyką krajową, a na poziomie Wspólnoty – organizacje pracodawców i pracowników biorące udział w dialogu społecznym na poziomie Wspólnoty;

27)

„doradztwo zawodowe i poradnictwo” oznacza szereg działań, takich jak udzielanie informacji, ocenianie predyspozycji i udzielanie porad, mających na celu wsparcie osób uczących się, instruktorów zawodu i pozostałego personelu w dokonaniu wyboru odnośnie do programu edukacji i szkoleń lub możliwości zatrudnienia;

28)

„upowszechnianie i wykorzystanie wyników” oznacza działania mające na celu zapewnienie właściwego rozpoznania, przedstawienia i wdrożenia na szeroką skalę wyników programu „Uczenie się przez całe życie” oraz poprzedzających go programów;

29)

„uczenie się przez całe życie” oznacza kształcenie ogólne, szkolenie i kształcenie zawodowe, a także kształcenie pozaformalne i nieformalne podejmowane przez całe życie, dzięki czemu ulega polepszeniu poziom wiedzy, umiejętności i kompetencji wymaganych z perspektywy osobistej, obywatelskiej, społecznej lub zawodowej. Uczenie się przez całe życie obejmuje korzystanie z doradztwa zawodowego i poradnictwa.

1.

2.

3.

a)

uczniów, studentów, praktykantów i uczniów dorosłych;

b)

nauczycieli, instruktorów zawodu i pozostałego personelu biorącego udział w dowolnym aspekcie uczenia się przez całe życie;

c)

osób na rynku pracy;

d)

instytucji lub organizacji zapewniających możliwości kształcenia w kontekście programu „Uczenie się przez całe życie” lub w ramach programów szczegółowych;

e)

osób i podmiotów odpowiedzialnych za systemy i strategię w zakresie dowolnego aspektu uczenia się przez całe życie na szczeblu lokalnym, regionalnym i krajowym;

f)

przedsiębiorstw, partnerów społecznych i ich organizacji na każdym poziomie, w tym organizacji handlowych oraz izb przemysłowo-handlowych;

g)

podmiotów świadczących usługi doradztwa zawodowego i poradnictwa dotyczące dowolnego aspektu uczenia się przez całe życie;

h)

stowarzyszeń działających w dziedzinie uczenia się przez całe życie, w tym stowarzyszeń studentów, praktykantów, uczniów, nauczycieli, rodziców i uczniów dorosłych;

i)

ośrodków badawczych i podmiotów zajmujących się kwestiami uczenia się przez całe życie;

j)

organizacji non-profit, organizacji ochotniczych i organizacji pozarządowych („NGO”).

a)

mobilności osób biorących udział w procesie uczenia się przez całe życie;

b)

partnerstw dwustronnych i wielostronnych;

c)

projektów wielostronnych opracowanych specjalnie w celu promowania jakości w systemach edukacji i szkoleń poprzez międzynarodowy transfer innowacji;

d)

projektów jednostronnych i krajowych;

e)

wielostronnych projektów oraz sieci;

f)

obserwacji i analizy polityk oraz systemów w dziedzinie uczenia się przez całe życie, tworzenia i regularnego udoskonalania materiałów naukowych i informacyjnych, w tym ekspertyz, danych statystycznych, analiz i wskaźników, działań na rzecz wspierania przejrzystości i uznawania kwalifikacji oraz wcześniejszych okresów nauki, a także działań na rzecz wsparcia współpracy w zakresie zapewniania jakości;

g)

dotacji operacyjnych w celu wsparcia niektórych wydatków operacyjnych i administracyjnych ponoszonych przez instytucje i stowarzyszenia działające w dziedzinie objętej programem „Uczenie się przez całe życie”;

h)

innych inicjatyw ukierunkowanych na promocję celów programu „Uczenie się przez całe życie” („środki towarzyszące”).

2.

3.

a)

państwa członkowskie EFTA będące członkami EOG na warunkach ustanowionych w porozumieniu EOG;

b)

państwa kandydujące korzystające ze strategii przedakcesyjnej na ogólnych zasadach i warunkach określonych w umowach ramowych zawartych z tymi państwami dotyczącymi ich udziału w programach wspólnotowych;

c)

państwa Bałkanów Zachodnich zgodnie z postanowieniami, które mają zostać uzgodnione z tymi krajami po zawarciu umów ramowych dotyczących ich uczestnictwa w programach wspólnotowych;

d)

Konfederacja Szwajcarska w oparciu o umowę dwustronną, która ma zostać zawarta z tym państwem.

a)

roczny plan pracy obejmujący priorytety;

b)

środki finansowe na dany rok i ich podział pomiędzy programy szczegółowe i w ich ramach;

c)

ogólne wytyczne w zakresie realizacji programów szczegółowych (w tym decyzje dotyczące charakteru działań, czasu ich trwania i poziomu finansowania), kryteria i procedury wyboru;

d)

propozycje Komisji dotyczące wyboru wniosków w sprawie projektów wielostronnych oraz sieci, o których mowa w art. 33 ust. 1 lit. b) i c);

e)

propozycje Komisji dotyczące wyboru wniosków w sprawie działań określonych w art. 5 ust. 1 lit. e) nieobjętych lit. d) niniejszego ustępu oraz art. 5 ust. 1 lit. f), g) i h), dla których wnioskowane wsparcie Wspólnoty przekracza 1 milion EUR;

f)

określenie odpowiednich ról i obowiązków Komisji, państw członkowskich i agencji krajowych w stosunku do „procedury agencji krajowej” określonej w załączniku;

g)

podział środków pomiędzy państwa członkowskie na działania zarządzane w ramach „procedury agencji krajowej” określonej w załączniku;

h)

ustalenia dotyczące zapewnienia spójności wewnętrznej programu „Uczenie się przez całe życie”;

i)

ustalenia dotyczące monitorowania i oceny programu „Uczenie się przez całe życie” oraz programów szczegółowych, a także upowszechniania i przekazywania wyników.

a)

uświadamianie znaczenia różnorodności kulturowej i językowej oraz wielokulturowości Europy, a także potrzeby zwalczania rasizmu, uprzedzeń i ksenofobii;

b)

działanie na rzecz uczących się osób o specjalnych potrzebach, w szczególności poprzez wspieranie włączenia ich do głównego nurtu edukacji i szkoleń;

c)

działanie na rzecz równości mężczyzn i kobiet oraz przyczynianie się do zwalczania wszelkich form dyskryminacji ze względu na płeć, pochodzenie rasowe lub etniczne, religię, przekonania, niepełnosprawność, wiek bądź orientację seksualną.

5.

a)

uczniów korzystających z edukacji szkolnej do końca szkoły średniej;

b)

szkół określonych przez państwa członkowskie;

c)

nauczycieli i pozostałego personelu tych szkół;

d)

stowarzyszeń, organizacji non-profit, organizacji pozarządowych i przedstawicieli podmiotów związanych z oświatą szkolną;

e)

osób i podmiotów odpowiedzialnych za organizację i realizację oświaty i edukację na poziomie lokalnym, regionalnym i krajowym;

f)

ośrodków badawczych i podmiotów zajmujących się kwestiami uczenia się przez całe życie;

g)

szkół wyższych;

h)

podmiotów oferujących usługi doradztwa zawodowego i poradnictwa związane z jakimkolwiek aspektem uczenia się przez całe życie.

a)

rozwijanie wiedzy o różnorodności kultur i języków europejskich oraz zrozumienia jej wartości wśród młodzieży i kadry nauczycielskiej;

b)

pomaganie młodym ludziom w nabyciu podstawowych umiejętności i kompetencji życiowych niezbędnych dla rozwoju osobistego, przyszłego zatrudnienia i aktywnego obywatelstwa europejskiego.

2.

1.

a)

studentów i praktykantów korzystających ze wszystkich form edukacji i szkoleń na poziomie szkolnictwa wyższego;

b)

szkół wyższych określonych przez państwa członkowskie;

c)

nauczycieli, instruktorów zawodu i pozostałego personelu tych instytucji;

d)

stowarzyszeń i przedstawicieli podmiotów związanych ze szkolnictwem wyższym, w tym stosownych organizacji studenckich, uniwersyteckich oraz zrzeszających nauczycieli/instruktorów zawodu;

e)

przedsiębiorstw, partnerów społecznych i innych przedstawicieli świata pracy;

f)

podmiotów publicznych i prywatnych, w tym organizacji non-profit i pozarządowych, odpowiedzialnych za organizację i realizację edukacji i szkoleń na poziomie lokalnym, regionalnym i krajowym;

g)

ośrodków badawczych i podmiotów zajmujących się kwestiami uczenia się przez całe życie;

h)

podmiotów świadczących usługi doradztwa zawodowego i poradnictwa dotyczące jakiegokolwiek aspektu uczenia się przez całe życie.

a)

wspieranie realizacji Europejskiego Obszaru Szkolnictwa Wyższego;

b)

wzmacnianie wkładu szkolnictwa wyższego oraz kształcenia zawodowego na poziomie szkolnictwa wyższego w proces innowacji.

2.

1.

a)

studenci szkół wyższych, którzy po przyjęciu na co najmniej drugi rok studiów studiują przez pewien okres w innym państwie członkowskim w ramach działań na rzecz mobilności programu Erasmus bez względu na to, czy przyznano im pomoc finansową w ramach tego programu. Okresy te są w pełni uznawane na podstawie umów międzyinstytucjonalnych pomiędzy instytucją wysyłającą i goszczącą. Instytucje goszczące nie pobierają od takich studentów opłat za naukę;

b)

studenci przyjęci na studia kończące się nadaniem wspólnego dyplomu magisterskiego i korzystający z mobilności;

c)

studenci szkół wyższych biorący udział w stażach.

a)

osób korzystających ze wszystkich form szkolenia i kształcenia zawodowego z wyjątkiem szkolenia i kształcenia zawodowego na poziomie szkolnictwa wyższego;

b)

osób na rynku pracy;

c)

instytucji lub organizacji zapewniających możliwości kształcenia w dziedzinach objętych programem Leonardo da Vinci;

d)

nauczycieli, instruktorów zawodu i pozostałego personelu tych instytucji lub organizacji;

e)

stowarzyszeń i przedstawicieli osób związanych ze szkoleniem i kształceniem zawodowym, w tym stowarzyszeń praktykantów, rodziców i nauczycieli;

f)

przedsiębiorstw, partnerów społecznych oraz innych przedstawicieli świata pracy, w tym izb przemysłowo-handlowych i innych organizacji gospodarczych;

g)

podmiotów świadczących usługi doradztwa zawodowego i poradnictwa dotyczące dowolnego aspektu uczenia się przez całe życie;

h)

osób i podmiotów odpowiedzialnych za systemy i politykę w zakresie dowolnych aspektów szkolenia i kształcenia zawodowego na szczeblu lokalnym, regionalnym i krajowym;

i)

ośrodków badawczych i podmiotów zajmujących się kwestiami uczenia się przez całe życie;

j)

szkół wyższych;

k)

organizacji non-profit, organizacji ochotniczych i pozarządowych.

1.

2.

1.

a)

osób uczestniczących w kształceniu dorosłych;

b)

instytucji lub organizacji oferujących możliwość kształcenia dorosłych;

c)

nauczycieli i pozostałego personelu tych instytucji lub organizacji;

d)

placówek zajmujących się kształceniem lub doskonaleniem kadry kształcącej dorosłych;

e)

stowarzyszeń i przedstawicieli osób związanych z kształceniem dorosłych, w tym stowarzyszeń osób uczących się i nauczycieli;

f)

podmiotów świadczących usługi doradztwa zawodowego i poradnictwa dotyczące dowolnych aspektów uczenia się przez całe życie;

g)

osób i podmiotów odpowiedzialnych za systemy i strategie w zakresie dowolnych aspektów kształcenia dorosłych na poziomie lokalnym, regionalnym i krajowym;

h)

ośrodków badawczych i podmiotów zajmujących się kwestiami uczenia się przez całe życie;

i)

przedsiębiorstw;

j)

organizacji non-profit, organizacji ochotniczych i pozarządowych;

k)

szkół wyższych.

a)

odpowiadanie na wyzwania edukacyjne związane ze starzeniem się populacji w Europie;

b)

pomoc w zapewnianiu osobom dorosłym ścieżek poprawy ich wiedzy i kwalifikacji.

2.