11.11.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 312/6

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1669/2006

z dnia 8 listopada 2006 r.

ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1254/1999 w odniesieniu do skupu wołowiny

(Wersja skodyfikowana)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1254/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku wołowiny i cielęciny (1), w szczególności jego art. 27 ust. 4 i art. 41,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 562/2000 z dnia 15 marca 2000 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1254/1999 w odniesieniu do skupu wołowiny (2) zostało kilkakrotnie znacząco zmienione (3). W celu zapewnienia jego jasności i zrozumiałości należy je zatem skodyfikować.

(2)

Przepis art. 27 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1254/1999 wiąże rozpoczęcie interwencji państwa ze średnią ceną rynkową w państwie członkowskim lub w regionie państwa członkowskiego. Zasady obliczania cen rynkowych powinny więc zostać w odpowiedni sposób ustalone w państwach członkowskich, w szczególności co do stosowanych klas i wagi, współczynników służących do przeliczania klas na referencyjną klasę R3 oraz trybu otwierania i zamykania skupu.

(3)

Warunki dopuszczenia powinny eliminować produkty, które nie są reprezentatywne dla krajowej produkcji państwa członkowskiego oraz które nie odpowiadają obowiązującym przepisom zdrowotnym i weterynaryjnym, jak również te, które charakteryzują się wagą przekraczającą wagę zwykle poszukiwaną na rynku. Wymienione wymagania dotyczące tusz wołowych klasy O3, będących przedmiotem skupu w Irlandii, powinny również dotyczyć Irlandii Północnej w celu zapobiegania nieprawidłowościom w obrocie, które mogłyby powodować zakłócenia na rynku wołowiny w tej części Wspólnoty.

(4)

W sprawie identyfikacji kwalifikujących się tusz powinny zostać ustalone szczególne przepisy nakładające wymóg stemplowania numeru uboju na wewnętrznej stronie każdej ćwierćtuszy. Ponadto tusze powinny być rozbierane w sposób jednolity, aby ułatwić zbyt kawałków mięsa, poprawić kontrolę czynności trybowania i w efekcie zapewnić, że rozbiór odpowiada jednej definicji na terenie całej Wspólnoty. W tym celu tusze powinny być przecinane wzdłuż wyznaczonej linii, a pojęcia ćwierćtusze przednie i tylne powinny być zdefiniowane jako odpowiednio pięciożebrowe i ośmiożebrowe w celu zredukowania do minimum ilości kawałków mięsa bez kości i okrawków oraz w celu zapewnienia najlepszego wykorzystania uzyskanego produktu.

(5)

W celu zapobiegania spekulacji, która mogłaby zakłócić rzeczywistą sytuację rynkową, każda z zainteresowanych stron powinna mieć możliwość przedłożenia wyłącznie jednej oferty w danej kategorii w odpowiedzi na każde zaproszenie do składania ofert. W celu zapobiegania wykorzystywaniu fikcyjnych podmiotów, pojęcie „zainteresowane strony” powinno oznaczać jedynie kategorię podmiotów, które tradycyjnie są zaangażowane w skup interwencyjny z racji swojej działalności gospodarczej.

(6)	Biorąc pod uwagę posiadane doświadczenie w zakresie składania ofert, powinno się również umożliwić zainteresowanym stronom branie udziału w zaproszeniach do składania ofert, gdzie stosowne, na podstawie umów zawartych z agencjami interwencyjnymi zgodnie z warunkami określonymi w specyfikacjach.

(7)	W sprawie składania zabezpieczeń w gotówce powinny zostać ustalone bardziej precyzyjne zasady, tak aby agencje interwencyjne mogły przyjmować poręczenia w postaci czeków.

(8)

W związku z zakazem wykorzystywania materiału określonego ryzyka oraz w celu uwzględnienia spowodowanego tym wzrostu kosztów oraz spadku dochodów w sektorze wołowiny i cielęciny, odpowiedni wzrost średniej ceny rynkowej, przyjmowany do wyznaczania maksymalnej ceny skupu, powinien być zrównany z najwyższą kwotą w danym czasie.

(9)	Doświadczenie pokazuje, że agencje interwencyjne powinny być upoważnione, o ile ma to zastosowanie, do skracania terminu dostawy produktów w celu zapobieżenia nakładania się dostaw z dwóch kolejnych zaproszeń do składania ofert.

(10)

Ryzyko nieprawidłowości jest szczególnie wysokie, gdy skupowane tusze są systematycznie trybowane. W związku z tym zakłady chłodnicze i zakłady rozbioru mięsa należące do centrów interwencyjnych powinny być niezależne od rzeźni i wygrywających oferentów. W celu pokonywania praktycznych trudności, które mogą pojawić się w niektórych państwach członkowskich, dopuszcza się odstępstwa od tej zasady, pod warunkiem że trybowane ilości są ściśle ograniczone i że kontrole prowadzone w momencie przejęcia umożliwiają prześledzenie drogi trybowanego mięsa i w możliwie najszerszym zakresie wykluczenie nieprawidłowości. W świetle wyników ostatnich dochodzeń większy nacisk musi być położony na badanie pozostałości zabronionych substancji w mięsie, w szczególności związków o działaniu hormonalnym.

(11)

Agencje interwencyjne mogą przejmować jedynie produkty spełniające wymogi dotyczące jakości i prezentacji ustanowione w przepisach wspólnotowych. Doświadczenie pokazuje, że w zakresie przejmowania i kontroli powinny być ustalone pewne szczegółowe zasady. Powinien mianowicie być ustanowiony przepis o przeprowadzaniu badania przedubojowego w rzeźni, co miałoby na celu wyeliminowanie niekwalifikującego się mięsa we wczesnej fazie. W celu poprawy wiarygodności procedury odbioru powinni zostać zatrudnieni wykwalifikowani urzędnicy, których bezstronność gwarantowana jest ich niezależnością od zainteresowanych stron jak również ich okresową rotacją. Należy również ustalić elementy podlegające kontrolom.

(12)	Z uwagi na wydarzenia związane z gąbczastą encefalopatią bydła (BSE) wymóg trybowania całości mięsa mógłby pomóc w zwolnieniu powierzchni magazynowej niezbędnej do przyjęcia dużych ilości wołowiny, które mogą trafić do skupu, oraz mógłby ułatwić późniejszy zbyt tego mięsa.

(13)

W celu poprawy kontroli przez agencje interwencyjne w zakresie przejmowania produktów powinno się zapewnić klarowność i przejrzystość przepisów w sprawie stosowanych procedur, w szczególności w zakresie określania partii produktów, kontroli przedubojowych oraz sprawdzania wagi skupowanych produktów. W tym celu powinno się uściślić przepisy w zakresie trybowania skupowanego mięsa oraz odrzucania kawałków mięsa. Dotyczy to także kontroli produktów w czasie składowania.

(14)	Przepisy mające zastosowanie do tusz powinny przewidywać w szczególności sposób, w jaki tusze mają być podwieszane, oraz podawać rodzaj uszkodzeń lub czynności, których należy unikać w czasie przetwarzania, ponieważ mogą mieć wpływ na jakość handlową produktów lub prowadzić do ich skażenia.

(15)

W celu zapewnienia przeprowadzania trybowania w sposób właściwy zakłady rozbioru mięsa powinny mieć w pobliżu co najmniej jeden tunel zamrażalniczy. Odstępstwa od tego wymogu powinny być zredukowane do minimum. Powinny zostać określone zasady stałej i bezpośredniej kontroli, w szczególności ustanawiające wymóg niezależności inspektorów oraz ustalające minimalną ilość przeprowadzanych kontroli.

(16)

Przepisy w sprawie składowania kawałków mięsa muszą umożliwiać łatwą identyfikację tych produktów. W tym celu właściwe organy krajowe powinny w szczególności podjąć konieczne środki zapewniające możliwość prześledzenia drogi i składowania kupionych produktów pod kątem ułatwienia późniejszego ich zbytu, uwzględniając wymagania odnoszące się do weterynaryjnego stanu zdrowia zwierząt, z których produkty pochodzą. Ponadto mając na względzie poprawę składowania kawałków mięsa oraz uproszczenie identyfikacji, opakowanie powinno być standaryzowane, a kawałki mięsa powinny być znakowane ich pełnymi nazwami lub kodami wspólnotowymi.

(17)	Przepisy w sprawie stosowania opakowań w postaci kartonów, palet i klatek powinny zostać zaostrzone w taki sposób, aby ułatwić identyfikację oraz poprawić konserwację produktów w czasie składowania, zintensyfikować zwalczanie nadużyć oraz usprawnić dostęp do produktów pod kątem kontroli i zbytu.

(18)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wołowiny i Cielęciny,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

ZAKRES STOSOWANIA

Artykuł 1

Zakres stosowania

Niniejsze rozporządzenie ustanawia szczegółowe zasady skupu wołowiny, przewidziane w art. 27 rozporządzenia (WE) nr 1254/1999.

ROZDZIAŁ II

SKUP INTERWENCYJNY

SEKCJA 1

Przepisy ogólne

Artykuł 2

Regiony interwencyjne w Zjednoczonym Królestwie

Zjednoczone Królestwo obejmuje dwa następujące regiony interwencyjne:

—	region I: Wielka Brytania,

—	region II: Irlandia Północna.

Artykuł 3

Otwarcie i zamknięcie skupu w drodze przetargu

Artykuł 27 rozporządzenia (WE) nr 1254/1999 stosuje się zgodnie z następującymi zasadami:

dla spełnienia wymogów ustanowionych w ust. 1 wymienionego artykułu:

—	średnia cena rynkowa dla kwalifikujących się kategorii w państwie członkowskim lub w jego regionie uwzględnia ceny klas U, R i O, przeliczone na klasę R3 przy użyciu współczynnika podanego w załączniku I do niniejszego rozporządzenia, w danym państwie członkowskim lub regionie,

—	średnie ceny rynkowe są rejestrowane zgodnie z warunkami ustanowionymi w rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 295/96 (4) oraz w odniesieniu do klas tam wymienionych,

—	średnia cena rynkowa według kwalifikujących się kategorii w państwie członkowskim lub w jego regionie stanowi średnią cen wszystkich klas określonych w tiret drugie, proporcjonalnie do udziału każdej z tych klas w uboju ogółem w danym państwie członkowskim lub w regionie;

b)	decyzje w sprawie otwarcia skupu podejmowane są w odniesieniu do poszczególnych kategorii i państwa członkowskiego lub jego regionu na podstawie dwóch najbardziej aktualnych zarejestrowanych tygodniowych cen rynkowych;

c)	decyzje o zamknięciu skupu podejmowane są w odniesieniu do poszczególnych kategorii i państwa członkowskiego lub jego regionu na podstawie dwóch najbardziej aktualnych zarejestrowanych tygodniowych cen rynkowych.

Artykuł 4

Warunki dotyczące produktów kwalifikujących się do interwencji

1. Przedmiotem skupu mogą być produkty wymienione w załączniku II do niniejszego rozporządzenia i zaliczane do niżej wymienionych kategorii zdefiniowanych w art. 4 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1183/2006 (5):

a)	mięso niewykastrowanych młodych byków w wieku poniżej dwóch lat (kategoria A);

b)	mięso wykastrowanych byków (kategoria C).

2. Tusze i półtusze mogą być przedmiotem skupu jedynie wówczas, gdy:

a)	uzyskały znak zdrowia, określony w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 854/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady, sekcja I rozdział III (6);

b)	nie mają cech powodujących, że ich produkty pochodne nie nadają się do składowania i późniejszego wykorzystania;

c)	nie pochodzą od zwierząt poddanych ubojowi w wyniku działań podjętych w nagłych wypadkach;

d)	pochodzą ze Wspólnoty w rozumieniu art. 39 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 (7);

e)	pochodzą z hodowli prowadzonej zgodnie z obowiązującymi wymaganiami weterynaryjnymi;

nie przekraczają maksymalnego poziomu radioaktywności, dopuszczalnego na mocy przepisów wspólnotowych. Poziom radioaktywnego skażenia produktu winien być monitorowany jedynie wówczas, gdy wymaga tego sytuacja i tylko tak długo, jak jest to konieczne. W razie potrzeby czas trwania kontroli i ich zakres określa się zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 43 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1254/1999;

g)	pochodzą z tuszy ważących nie więcej niż 340 kg.

3. Przedmiotem skupu mogą być jedynie tusze i półtusze, które są:

oferowane, gdzie stosowne, po rozbiorze na ćwierćtusze na koszt zainteresowanej strony zgodnie z załącznikiem III do niniejszego rozporządzenia. Wszystkie części tuszy muszą być zbadane w celu stwierdzenia zgodności z wymaganiami przepisów pkt 2 wymienionego załącznika. Brak zgodności z którymkolwiek z powyższych wymagań powoduje odrzucenie; gdy dana ćwierćtusza zostaje odrzucona z powodu braku zgodności z wymienionymi warunkami prezentacji, w szczególności wówczas, gdy niezadowalająca prezentacja nie może być poprawiona w czasie procedury przyjęcia, druga ćwierćtusza pochodząca z tej samej półtuszy również zostaje odrzucona;

b)	sklasyfikowane zgodnie ze skalą wspólnotową przewidzianą w rozporządzeniu (WE) nr 1183/2006. Agencje interwencyjne odrzucają produkty, które uznają za sklasyfikowane niezgodnie z omawianą skalą po przeprowadzeniu szczegółowej kontroli wszystkich części tuszy;

oznaczone, po pierwsze, symbolem kategorii, klasy umięśnienia oraz stopnia otłuszczenia, a po drugie, numerem identyfikacyjnym lub numerem ubojowym. Oznakowania wskazujące kategorię, klasę umięśnienia i stan otłuszczenia muszą być doskonale czytelne i wykonane przy pomocy nietoksycznego, trwałego, niezmywalnego tuszu zgodnie z procedurą zatwierdzoną przez właściwe organy krajowe. Litery i cyfry mają wysokość co najmniej 2 cm. Oznakowania są umieszczone na rostbefie na poziomie czwartego kręgu lędźwiowego w ćwierćtuszach tylnich oraz około 10–30 cm od brzegu cięcia mostka na ćwierćtuszach przednich. Numer identyfikacyjny lub numer ubojowy są umieszczane w środkowej części wewnętrznej strony każdej ćwierćtuszy, za pomocą stempla lub niezmywalnego pisaka dozwolonego przez agencję interwencyjną;

d)	oznaczone etykietami zgodnie z systemem wprowadzonym przez rozporządzenie (WE) nr 1760/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady (8).

Artykuł 5

Centra interwencyjne

1. Centra interwencyjne są wybierane przez państwa członkowskie pod kątem zapewnienia skuteczności środków interwencyjnych.

Urządzenia tych centrów muszą pozwalać na:

a)	przejmowanie mięsa z kością;

b)	zamrażanie całego mięsa przeznaczonego do konserwacji bez dalszego przetwarzania;

c)	składowanie takiego mięsa przez okres co najmniej trzech miesięcy w warunkach technicznie zadowalających.

2. Do przetwarzania mięsa z kością przeznaczonego do rozbioru mogą być wybrane jedynie centra interwencyjne, których zakłady rozbioru mięsa i chłodnie składowe są niezwiązane z rzeźnią lub z wygrywającym oferentem oraz które funkcjonują, są zarządzane i obsadzane niezależnie od tych oferentów.

W razie wystąpienia trudności w praktyce państwa członkowskie mogą odstąpić od przepisów akapitu pierwszego, pod warunkiem że wzmocnią kontrole w czasie odbioru zgodnie z art. 14 ust. 5.

SEKCJA 2

Składanie ofert i przejmowanie

Artykuł 6

Otwieranie i zamykanie przetargów

1. Zawiadomienia o przetargach, zmianach w nich oraz zawiadomienia o ich zamknięciu są publikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej nie później niż w sobotę przed końcowym terminem składania ofert przetargowych.

2. W momencie wystawienia zaproszeń do składania ofert może zostać wyznaczona cena minimalna, poniżej której oferty nie są dopuszczane.

Artykuł 7

Składanie ofert przetargowych i terminy zgłoszeń

W okresie obowiązywania przetargu nieprzekraczalny termin składania ofert przypada na godz. 12.00 (czas brukselski) w drugi i czwarty wtorek miesiąca, z wyjątkiem drugiego wtorku sierpnia i czwartego wtorku grudnia, kiedy nie odbywa się składanie ofert przetargowych. Jeżeli wtorek wypada w święto państwowe, nieprzekraczalny termin zostaje przedłużony o 24 godziny. W ciągu 24 godzin po upływie terminu składania ofert przetargowych agencje interwencyjne powiadamiają Komisję o wszystkich otrzymanych ofertach.

Artykuł 8

Warunki składania ofert

1. Oferty mogą składać wyłącznie następujące podmioty:

a)	rzeźnie bydła zarejestrowane lub zatwierdzone zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (9), niezależnie od ich statusu prawnego;

b)	przedsiębiorcy handlujący inwentarzem żywym lub mięsem, którzy podjęli ubój na własny rachunek i którzy są zarejestrowani w krajowym rejestrze VAT.

2. W odpowiedzi na zaproszenie do składania ofert zainteresowane podmioty przedstawiają swoje oferty agencjom interwencyjnym państw członkowskich, w których przetargi zostały ogłoszone, poprzez złożenie pisemnej oferty za pokwitowaniem lub w innej pisemnej formie akceptowanej przez agencję interwencyjną, z zawiadomieniem o odbiorze.

Składanie ofert może być przedmiotem umów na warunkach określonych przez agencje interwencyjne na podstawie ich specyfikacji.

3. Każdy zainteresowany podmiot może złożyć tylko jedną ofertę w danej kategorii i w danym przetargu.

Państwa członkowskie zapewniają, aby oferenci byli w pełni od siebie niezależni pod względem zarządzania, personelu i funkcjonowania.

Gdy istnieją poważne wskazania, że warunek ten nie jest spełniony lub gdy oferta nie odpowiada realiom gospodarczym, dopuszczenie tej oferty zależy od przedstawienia przez oferenta odpowiednich dowodów zgodności z przepisami akapitu drugiego.

W razie stwierdzenia złożenia przez oferenta więcej niż jednej oferty wszystkie jego oferty są odrzucane.

4. Oferty przetargowe zawierają:

a)	nazwę i adres oferenta;

b)	oferowaną ilość, wyrażoną w tonach, produktów w kategoriach wskazanych w zawiadomieniu o przetargu;

c)	proponowaną cenę, zgodnie z art. 15 ust. 3, za 100 kg produktów klasy R3 w euro z zaokrągleniem do maksimum dwóch miejsc po przecinku.

5. Oferty przetargowe są ważne tylko, gdy:

a)	dotyczą co najmniej 10 ton;

b)	zawierają pisemne zobowiązanie oferenta do przestrzegania wszystkich przepisów odnoszących się do danego przetargu;

c)	przedstawiony zostanie dowód potwierdzający fakt, że przed końcowym terminem składania ofert oferent złożył kaucję w sposób przewidziany w art. 9 w odniesieniu do danego przetargu.

6. Oferty nie mogą być wycofane po wygaśnięciu terminu składania ofert określonego w art. 7.

7. Oferty są poufne.

Artykuł 9

Zabezpieczenia

1. Podtrzymanie ofert po terminie składania ofert przetargowych oraz dostawa produktów do składu wyznaczonego przez agencję interwencyjną w terminie określonym w art. 13 ust. 2 stanowią podstawowe wymogi, których spełnienie jest gwarantowane poprzez złożenie kaucji w wysokości 30 EUR na 100 kg.

Kaucje są składane w agencji interwencyjnej w państwie członkowskim, w którym składana jest oferta.

2. Kaucje są składane jedynie w formie depozytów gotówkowych w sposób określony w art. 13 i art. 14 ust. 1 i 3 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2220/85 (10).

3. W przypadku ofert niezaakceptowanych kaucje są zwalniane jak tylko zostaje ogłoszony wynik przetargu.

W przypadku ofert przyjętych kaucje są zwalniane po zakończeniu przejęcia produktów, bez uszczerbku dla przepisów art. 14 ust. 7 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 10

Rozstrzygnięcie przetargu

1. Przy uwzględnieniu ofert otrzymanych w danym przetargu oraz zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 43 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1254/1999 dla każdej kategorii jest ustalana maksymalna cena skupu w odniesieniu do klasy R3.

W razie wystąpienia szczególnych okoliczności inna cena może zostać wyznaczona przez państwo członkowskie lub jego region w celu odzwierciedlenia średnich notowanych cen rynkowych.

2. Przetarg może pozostać nierozstrzygnięty.

3. Jeżeli łączne ilości oferowane po cenie równej cenie maksymalnej lub od niej niższej przewyższają ilości przewidziane do skupu, ilości przyznane mogą być zmniejszone dla każdej kategorii poprzez zastosowanie współczynników korygujących, tak aby spadły o wielkość rosnącą w zależności od różnicy ceny i od ilości objętej ofertami.

W razie wystąpienia szczególnych okoliczności takie współczynniki korygujące mogą się różnić w poszczególnych państwach członkowskich lub ich regionach, co ma na celu zapewnienie prawidłowego funkcjonowania instrumentów interwencyjnych.

Artykuł 11

Maksymalna cena skupu

1. Nie są uwzględniane oferty z ceną wyższą od średniej ceny rynkowej dla poszczególnych kategorii w państwie członkowskim lub w jego regionie, przeliczonej na klasę R3 przy użyciu współczynników wymienionych w załączniku I, plus 10 EUR za 100 kg wagi tuszy.

2. Bez uszczerbku dla przepisów ust. 1, oferty są odrzucane, jeżeli proponowana cena jest wyższa niż cena maksymalna dla danego przetargu, o której mowa w art. 10.

3. Gdy cena skupu przyznana oferentom jest wyższa niż średnia cena rynkowa, o której mowa w ust. 1, cena przyznana jest dostosowywana przez przemnożenie jej przez współczynnik uzyskany na podstawie wzoru A z załącznika IV. Jednakże współczynnik ten nie może:

a)	być większy od 1;

b)	powodować większego obniżenia przyznanej ceny niż różnica między tą ceną a średnią ceną rynkową.

Jeśli państwo członkowskie dysponuje wiarygodnymi danymi i ma odpowiednie sposoby weryfikacji, może postanowić o wyliczeniu współczynnika dla każdego oferenta, stosując wzór B z załącznika IV.

4. Prawa i obowiązki wynikające z przetargu nie są zbywalne.

Artykuł 12

Ograniczenie skupu

Gdy agencje interwencyjne państw członkowskich otrzymują ofertę mięsa w ilościach większych niż są w stanie przejąć w trybie natychmiastowym, mogą ograniczyć skup do ilości, które mogą przejąć na swoim terytorium lub na terytorium ich regionów interwencyjnych.

W razie takiego ograniczenia państwa członkowskie zapewniają równość dostępu wszystkich zainteresowanych podmiotów.

Artykuł 13

Powiadamianie wygrywających oferentów oraz dostawa

1. Agencje interwencyjne niezwłocznie informują oferentów o wyniku przetargu.

Agencje interwencyjne niezwłocznie wystawiają zwycięskim oferentom numerowane zamówienia na dostawy zawierające:

a)	ilość przewidzianą do dostawy;

b)	przyznaną cenę;

c)	harmonogram dostawy produktów;

d)	wskazanie centrum lub centrów interwencyjnych, do których ma być zrealizowana dostawa.

2. Zwycięscy oferenci dostarczają produkty w terminie 17 dni kalendarzowych od pierwszego dnia roboczego następującego po dniu ogłoszenia rozporządzenia ustalającego maksymalną cenę skupu oraz ilość skupowanego mięsa.

Komisja może jednak, w zależności od przyznanych ilości, przedłużyć ten termin o jeden tydzień. Dostawy mogą być podzielone na partie. Ponadto w związku z ustalaniem harmonogramu dostaw produktów agencje interwencyjne mogą skrócić ten termin do nie mniej niż 14 dni kalendarzowych.

Artykuł 14

Przejęcie produktów

1. Agencje interwencyjne przejmują mięso na wejściowym punkcie wagowym w zakładzie rozbioru mięsa należącym do centrum interwencyjnego.

Produkty są dostarczane w partiach 10–20 tonowych. Partia może ważyć mniej niż 10 ton, gdy jest to końcówka lub gdy całość oryginalnej oferty została zmniejszona do mniej niż 10 ton.

Produkty są odbierane i przejmowane pod warunkiem potwierdzenia przez agencję interwencyjną, że odpowiadają wymaganiom niniejszego rozporządzenia. Zgodność z wymaganiami art. 4 ust. 2 lit. e), w szczególności brak substancji zabronionych na mocy art. 3 i art. 4 ust. 1 dyrektywy Rady 96/22/WE (11), jest weryfikowana w oparciu o analizę próbki, przy czym wielkość próbki i metoda jej pobierania są określone w stosownych przepisach weterynaryjnych.

2. W razie braku inspekcji przedubojowej, niezwłocznie przed ładowaniem w miejscu załadunku w rzeźni przed przewiezieniem do centrum interwencyjnego, półtusze identyfikuje się w następujący sposób:

a)	jeśli są tylko znakowane, oznakowania muszą odpowiadać przepisom art. 4 ust. 3 lit. c), jak również zostaje wówczas sporządzony dokument podający numer identyfikacyjny lub numer ubojowy oraz datę uboju, odnoszące się do danej półtuszy;

b)	jeżeli są dodatkowo etykietowane, wówczas etykiety muszą odpowiadać przepisom art. 1 ust. 2, 3 i 4 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 344/91 (12).

Jeżeli półtusze są dzielone na ćwierćtusze, ćwiartowanie przeprowadza się zgodnie z załącznikiem III do niniejszego rozporządzenia. Do celów odbioru ćwierćtusze są grupowane według tuszy lub półtuszy w momencie ich przejmowania. Jeżeli półtusze nie są dzielone na ćwierćtusze przed przewiezieniem do centrów interwencyjnych, są dzielone zgodnie z załącznikiem III w momencie przybycia.

W punkcie odbioru każda ćwierćtusza jest identyfikowana na podstawie etykiety odpowiadającej przepisom art. 1 ust. 2, 3 i 4 rozporządzenia (EWG) nr 344/91. Etykiety podają także wagę ćwierćtuszy oraz numer umowy przetargowej. Etykiety są umocowane bezpośrednio do ścięgien śródstopia na ćwierćtuszach przednich i tylnych oraz do ścięgien szyjnych na łacie ćwierćtuszy przedniej lub tylnej, bez stosowania metalowych lub plastikowych zamocowań.

Procedura odbioru obejmuje systematyczne sprawdzanie prezentacji, klasyfikacji, wagi i etykietowania każdej dostarczonej ćwierćtuszy. Sprawdzana jest również temperatura jednej ćwierćtuszy tylniej z każdej tuszy. W szczególności nie odbiera się tuszy przekraczającej maksymalną wagę określoną w art. 4 ust. 2 lit. g).

3. Inspekcja przedubojowa może być prowadzona niezwłocznie przed załadunkiem w miejscu załadunku w rzeźni oraz obejmuje wagę, klasyfikację, prezentację i temperaturę półtuszy. W szczególności nie odbiera się tusz przekraczających maksymalną masę określoną w art. 4 ust. 2 lit. g). Produkty odrzucone zostają stosownie oznakowane i nie wolno ich ponownie przedstawiać do kontroli wstępnej lub do odbioru.

Inspekcja ta jest dokonywana na partii do 20 ton półtusz, zgodnie z ustaleniami agencji interwencyjnej. Jednakże, jeśli oferta obejmuje ćwierci, agencja interwencyjna może dopuścić partie powyżej 20 ton półtusz. Jeżeli więcej niż 20 % ogólnej ilości półtuszy w jakiejkolwiek kontrolowanej partii zostaje odrzucone, cała partia zostaje odrzucona zgodnie z przepisami ust. 6.

Przed przewiezieniem do centrów interwencyjnych półtusze są dzielone na ćwierćtusze zgodnie z załącznikiem III. Każda ćwierćtusza jest systematycznie ważona i identyfikowana przy pomocy etykiety zgodnie z art. 1 ust. 2, 3 i 4 rozporządzenia (EWG) nr 344/91. Etykiety wskazują również wagę ćwierćtuszy i numer umowy przetargowej. Etykiety są mocowane bezpośrednio do ścięgien golenia na ćwierćtuszach przednich i tylnych lub ścięgien szyjnych na ćwierćtuszy przedniej i łacie ćwierćtuszy tylnej bez użycia metalowych lub plastikowych zamocowań.

Ćwierćtusze pochodzące z każdej tuszy są następnie tak grupowane, aby umożliwić odbiór według tusz lub półtusz w momencie przejmowania.

Wykaz zawierający wszystkie dane półtusz lub ćwierćtusz, w tym numer półtusz lub ćwierćtusz prezentowanych i odebranych lub odrzuconych, towarzyszy każdej partii do punktu odbioru. Wykaz jest przekazywany osobie odpowiedzialnej za odbiór.

Przed opuszczeniem rzeźni środek transportu jest plombowany. Numer plomby znajduje się na świadectwie zdrowia lub na wykazie.

Procedura odbioru obejmuje sprawdzenie prezentacji, klasyfikacji, wagi, etykietowania oraz temperatury dostarczonych ćwierćtuszy.

4. Wstępna inspekcja i odbiór skupowanych produktów są przeprowadzane przez pracownika agencji interwencyjnej lub osobę upoważnioną przez tę agencję; osoby takie są wykwalifikowanymi klasyfikatorami niezaangażowanymi w klasyfikację prowadzoną przez rzeźnię i są w pełni niezależne od wygrywającego oferenta. Taka niezależność jest zapewniana w szczególności dzięki okresowej rotacji wymienionych osób między centrami interwencyjnymi.

W czasie przejęcia łączna waga ćwierćtuszy w każdej partii jest rejestrowana, a dokumentacja jest przechowywana przez agencję interwencyjną.

Dokument zawierający pełne informacje o wadze oraz ilości produktów przedstawionych i odebranych lub odrzuconych musi zostać wypełniony przez osobę odpowiedzialną za odbiór.

5. Przy przejmowaniu mięsa z kością przeznaczonego do trybowania w centrach interwencyjnych, które nie spełniają warunków określonych w art. 5 ust. 2 akapit pierwszy, stosuje się następujące wymagania dotyczące identyfikacji, dostawy i kontroli:

w czasie przejmowania, o którym mowa w ust. 1, ćwierćtusze przednie i tylne przeznaczone do trybowania muszą być oznaczone literami „INT” naniesionymi zarówno na stronie wewnętrznej, jak i zewnętrznej, zgodnie z zasadami przewidzianymi w art. 4 ust. 3 lit. c) dla sposobu i miejsca oznaczania kategorii i numeru uboju; litery „INT” są nanoszone na wewnętrznej stronie każdej ćwierćtuszy na wysokości trzeciego lub czwartego żebra w ćwierćtuszach przednich oraz siódmego lub ósmego żebra w ćwierćtuszach tylnych;

b)	tłuszcz mosznowy musi zostać zachowany do momentu przejęcia i usunięty przed ważeniem;

c)	dostarczone produkty są sortowane według partii, w sposób określony w ust. 1.

Gdy tusze lub ćwierćtusze oznaczone literami „INT” zostaną znalezione poza powierzchnią dla nich zarezerwowaną, państwo członkowskie zarządza dochodzenie, podejmuje odpowiednie środki i informuje Komisję o zdarzeniu.

6. Jeżeli więcej niż 20 % z liczby przedstawionych półtuszy lub ćwierćtuszy zostaje odrzucone, cała partia zostaje odrzucona, a wszystkie produkty zostają stosownie oznakowane i nie wolno ich ponownie przedstawiać do inspekcji przedubojowej ani do odbioru.

7. Jeżeli ilość faktycznie dostarczona i odebrana jest mniejsza niż ilość przyznana, kaucja:

a)	zostaje zwolniona w całości, gdy różnica nie przekracza 5 % lub 175 kg;

z wyjątkiem przypadków siły wyższej, zostaje zatrzymana:

—	w części odpowiadającej ilościom niedostarczonym lub nieodebranym, gdy różnica nie przekracza 15 %,

—	w całości – w pozostałych przypadkach, zgodnie z art. 1 rozporządzenia (EWG) nr 2220/85.

Artykuł 15

Cena płacona zwycięskim oferentom

1. W terminie między 45 a 65 dniem po zakończeniu przejmowania produktów agencja interwencyjna płaci zwycięskim oferentom cenę wskazaną w ich ofertach.

2. Zapłacie podlega wyłącznie ilość rzeczywiście dostarczona i odebrana. Jeżeli jednak ilość rzeczywiście dostarczona i odebrana jest większa od ilości przyznanej, zapłata jest dokonywana jedynie za ilość przyznaną.

3. Jeżeli przejmowane są klasy inne niż klasa R3, cena płacona zwycięskim oferentom jest korygowana współczynnikiem odpowiadającym kupionej klasie, w sposób określony w załączniku I.

4. Cena skupu mięsa w całości przeznaczonego do trybowania jest ceną wejściową punktu wagowego zakładu rozbioru mięsa należącego do centrum interwencyjnego.

Koszt rozładunku ponosi zwycięski oferent.

Artykuł 16

Kurs walutowy

Kursem mającym zastosowanie do kwoty, o której mowa w art. 11, i do przyznanej ceny jest kurs walutowy z dnia wejścia w życie rozporządzenia wyznaczającego maksymalną cenę i ilości wołowiny przewidzianej do skupu w danym przetargu.

ROZDZIAŁ III

TRYBOWANIE MIĘSA SKUPOWANEGO PRZEZ AGENCJE INTERWENCYJNE

Artykuł 17

Wymagania dotyczące trybowania

Wołowina skupowana przez agencje interwencyjne jest trybowana w całości.

Artykuł 18

Ogólne zasady trybowania

1. Trybowanie może być przeprowadzane jedynie w zakładach rozbioru mięsa zarejestrowanych lub zatwierdzonych w znaczeniu art. 4 rozporządzenia (WE) nr 853/2004 oraz posiadających w pobliżu co najmniej jeden tunel zamrażalniczy.

Na wniosek państwa członkowskiego Komisja może na czas określony przyznać prawo do odstępstwa od zobowiązań określonych w akapicie pierwszym. Podejmując tę decyzję, Komisja uwzględnia zmiany w instalacjach i urządzeniach, wymagania zdrowotne i kontrolne oraz cel stopniowej harmonizacji w tej dziedzinie.

2. Trybowane kawałki mięsa muszą spełniać warunki określone w rozporządzeniu (WE) nr 853/2004 oraz wymagania wynikające z załącznika V do niniejszego rozporządzenia.

3. Trybowania nie wolno rozpoczynać przed zakończeniem przejęcia danej partii.

4. Nie wolno trzymać innego mięsa w pomieszczeniu rozbioru, gdy mięso wołowe ze skupu jest tam trybowane, wykrawane lub pakowane.

W pomieszczeniu rozbioru mięsa wołowego może jednak znajdować się w tym samym czasie mięso wieprzowe, pod warunkiem że jest ono przetwarzane na oddzielnej linii produkcyjnej.

5. Trybowanie jest wykonywane codziennie w godzinach 7.00–18.00, z wyjątkiem sobót, niedziel i świąt. Ten czas może być wydłużony o maksimum dwie godziny, pod warunkiem zapewnienia obecności władz kontrolnych.

Jeżeli trybowanie nie może być zakończone w dniu przejęcia, właściwe organy plombują komory chłodnicze, w których składowane są produkty, zdjęcia plomb mogą dokonać wyłącznie te same organy, w momencie wznowienia trybowania.

Artykuł 19

Umowy i specyfikacje

1. Trybowanie jest przeprowadzane na mocy umowy, której warunki są określane przez agencje interwencyjne na podstawie ich specyfikacji.

2. Specyfikacje agencji interwencyjnych określają wymagania stawiane zakładom rozbioru, a także konieczne instalacje i urządzenia oraz zapewniają zgodność z normami wspólnotowymi dotyczącymi przygotowania kawałków mięsa.

Specyfikacje określają zwłaszcza szczegółowe warunki trybowania oraz metody przygotowania, wykrawania, pakowania, zamrażania i konserwacji kawałków mięsa pod kątem ich przejęcia przez agencję interwencyjną.

Specyfikacje agencji interwencyjnych można uzyskać pod adresami zamieszczonymi w załączniku VI.

Artykuł 20

Kontrolowanie trybowania

1. Agencje interwencyjne zapewniają prowadzenie ciągłej bezpośredniej kontroli wszystkich czynności związanych z trybowaniem.

Takie kontrole mogą być zlecane podmiotom, które są całkowicie niezależne od zainteresowanych handlowców, rzeźników i składujących. W takich przypadkach agencje interwencyjne przeprowadzają niezapowiedziane inspekcje trybowania mięsa objętego każdym przetargiem. W czasie tych inspekcji przeprowadza się wyrywkowe kontrole kartonów z kawałkami mięsa przed i po zamrożeniu, a wykorzystane ilości są porównywane z jednej strony z ilościami wyprodukowanymi i z drugiej strony – z kośćmi, tłuszczem i okrawkami. Takie kontrole obejmują przynajmniej 5 % kartonów wypełnionych w ciągu dnia mięsem z danego rozbioru oraz, o ile jest wystarczająca ilość kartonów, minimum pięć kartonów z danego rozbioru.

2. Ćwierćtusze przednie i tylne muszą być trybowane oddzielnie. W odniesieniu do każdego dnia trybowania:

a)	porównuje się ilość mięsa i wypełnionych kartonów;

b)	wypełnia się formularz wskazujący oddzielnie uzyski z trybowanych ćwierćtuszy przednich i tylnych.

Artykuł 21

Szczególne zasady trybowania

1. Podczas trybowania, wykrawania oraz pakowania poprzedzającego zamrażanie wewnętrzna temperatura wołowiny w żadnym momencie nie może przekraczać + 7 °C. Nie wolno przewozić kawałków mięsa przed szokowym zamrożeniem, chyba że na mocy odstępstwa przewidzianego w art. 18 ust. 1.

2. Wszystkie etykiety i ciała obce muszą być całkowicie usunięte bezpośrednio przed trybowaniem.

3. Wszystkie kości, ścięgna, chrząstki, ścięgna szyjne i więzadło karkowe (ligamentum nuchae) oraz zbite tkanki łączne muszą być dokładnie usunięte. Wykrawanie kawałków mięsa musi być ograniczone do usunięcia tłuszczu, chrząstek, ścięgien, torebek stawowych i innych określonych elementów. Muszą zostać usunięte wszystkie widoczne tkanki nerwowe i limfatyczne.

4. Duże naczynia krwionośne i skrzepy oraz zabrudzone powierzchnie muszą być usuwane ostrożnie, z jak najdalej idącym ograniczeniem wykrawania.

Artykuł 22

Pakowanie kawałków mięsa

1. Kawałki mięsa są pakowane niezwłocznie po trybowaniu, w taki sposób, że żadna część mięsa nie ma bezpośredniego kontaktu z kartonem, zgodnie z wymaganiami, o których mowa w załączniku V.

2. Polietylen stosowany do wyściełania kartonów i ten, z którego wykonane są arkusze i torebki stosowane do zawijania kawałków mięsa, musi mieć co najmniej 0,05 mm grubości i być dopuszczony do kontaktu ze środkami spożywczymi.

3. Stosowane kartony, palety i klatki muszą spełniać warunki określone w załączniku VII.

Artykuł 23

Składowanie kawałków mięsa

Agencje interwencyjne zapewniają składowanie całej skupionej wołowiny bez kości oddzielnie i tak, aby była łatwa do zidentyfikowania według przetargu, rozbioru i miesiąca składowania.

Uzyskane kawałki mięsa są przechowywane w chłodniach usytuowanych na terytorium państwa członkowskiego, któremu podlega agencja interwencyjna.

Z wyjątkiem specjalnych odstępstw przyznanych zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 43 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1254/1999, takie chłodnie muszą być zdolne do przechowywania całej wołowiny bez kości przydzielonej przez agencję interwencyjną w zadowalających technicznie warunkach przez okres co najmniej trzech miesięcy.

Artykuł 24

Koszty trybowania

Umowy, o których mowa w art. 19 ust. 1, oraz płatności dokonywane na mocy tych umów obejmują czynności i koszty wynikające ze stosowania niniejszego rozporządzenia, a w szczególności:

a)	koszty transportu produktów z kością do zakładu rozbioru mięsa po dokonanym odbiorze;

b)	trybowanie, wykrawanie, pakowanie i szokowe zamrażanie;

c)	składowanie, załadunek i przewóz mrożonych kawałków mięsa oraz ich przejmowanie przez agencję interwencyjną w chłodniach wyznaczonych przez agencję;

d)	koszt materiałów, w szczególności opakowań;

e)	wartość kości, tłuszczu i okrawków pozostawionych w zakładach rozbioru mięsa przez agencję interwencyjną.

Artykuł 25

Terminy

Trybowanie, wykrawanie i pakowanie muszą być zakończone w ciągu 10 dni kalendarzowych po uboju. Jednakże państwa członkowskie mogą wyznaczyć krótsze terminy.

Szokowe zamrażanie jest przeprowadzane niezwłocznie po pakowaniu i rozpoczyna się zawsze w tym samym dniu co pakowanie; ilość mięsa trybowanego nie może przekraczać dziennych zdolności produkcyjnych tuneli zamrażalniczych.

Temperatura wewnętrzna trybowanego mięsa bez kości jest obniżana do – 7 °C lub poniżej tej wielkości, w ciągu szokowego zamrażania trwającego co najwyżej 36 godzin.

Artykuł 26

Odrzucenie produktów

1. Jeżeli kontrole wymienione w art. 20 ust. 1 wykazują naruszenie przez zakład trybowania przepisów art. 17–25 w odniesieniu do wybranej partii mięsa, wówczas takie kontrole ulegają rozszerzeniu i obejmują dalsze 5 % kartonów napełnionych w danym dniu. Jeżeli zostaną ujawnione dalsze naruszenia przepisów, sprawdza się dodatkowe próbki w ilości 5 % całkowitej ilości kartonów danej partii mięsa. Jeżeli przy czwartym sprawdzeniu 5 % kartonów co najmniej połowa z nich wykazuje naruszenie wymienionych przepisów, sprawdza się całą dzienną produkcję danej partii rozbioru. Sprawdzenie całodziennej produkcji nie jest jednak wymagane, gdy w co najmniej 20 % kartonów z danej partii rozbioru stwierdzono naruszenie przepisów.

2. Jeżeli na podstawie ust. 1 w przypadku mniej niż 20 % kartonów mięsa z danego rozbioru stwierdza się naruszenie przepisów, cała zawartość tych kartonów jest odrzucana i nie przysługuje za nią żadna zapłata. Zakład trybowania wypłaca agencji interwencyjnej za odrzuconą partię mięsa kwotę wskazaną w załączniku VIII.

Jeżeli naruszenie przepisów stwierdza się w przypadku co najmniej 20 % kartonów mięsa z danego rozbioru, całodzienna produkcja jest odrzucana przez agencję interwencyjną i nie przysługuje za nią żadna zapłata. Zakład trybowania wypłaca agencji interwencyjnej za odrzuconą partię mięsa kwotę wskazaną w załączniku VIII.

Jeżeli naruszenie przepisów stwierdza się w przypadku co najmniej 20 % kartonów z różnych rozbiorów z danego dnia, całodzienna produkcja jest odrzucana przez agencję interwencyjną i nie przysługuje za nią żadna zapłata. Zakład trybowania wypłaca agencji interwencyjnej kwotę równą cenie przewidzianej do zapłacenia przez agencję zwycięskiemu oferentowi zgodnie z art. 15 za początkowo kupione produkty z kością, odrzucone po trybowaniu, powiększoną o 20 %.

W sytuacji gdy ma zastosowanie akapit trzeci, nie stosuje się akapitu pierwszego i drugiego.

3. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 i 2, jeżeli w wyniku rażącego niedbalstwa lub nadużycia zakład trybowania uchyla się od stosowania przepisów art. 17–25:

a)	wszystkie produkty uzyskane po trybowaniu w ciągu dnia, kiedy został stwierdzony brak zgodności z wymienionymi przepisami, są odrzucane przez agencję interwencyjną i nie należy się za nie żadna zapłata;

b)	zakład trybowania wypłaca agencji interwencyjnej kwotę równą cenie przewidzianej do zapłacenia przez agencję zwycięskiemu oferentowi zgodnie z art. 15 za początkowo kupione produkty z kością, odrzucone po trybowaniu zgodnie z lit. a), powiększoną o 20 %.

ROZDZIAŁ IV

KONTROLA PRODUKTÓW I POWIADOMIENIA

Artykuł 27

Składowanie i kontrola produktów

1. Agencje interwencyjne dopilnowują, aby mięso objęte niniejszym rozporządzeniem było umieszczane w składzie i przechowywane w sposób zapewniający łatwy dostęp oraz zgodny z przepisami art. 23 akapit pierwszy.

2. Temperatura składowania nie może być wyższa niż – 17 °C.

3. Państwa członkowskie podejmują wszelkie środki konieczne do zapewnienia należytej konserwacji, pod względem ilości i jakości, składowanych produktów oraz natychmiastowego zastępowania uszkodzonych opakowań. Zapewniają ochronę ubezpieczeniową od związanego z tym ryzyka poprzez zobowiązanie umowne składującego lub ogólne ubezpieczenie agencji interwencyjnej. Państwa członkowskie mogą również same występować jako ubezpieczający.

4. Podczas składowania właściwe organy prowadzą regularne kontrole znaczących ilości produktów składowanych po rozstrzygnięciach przetargów w danym miesiącu.

Podczas takich kontroli, w razie znalezienia jakiegokolwiek produktu niespełniającego wymogów ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu, jest on odrzucany i odpowiednio znakowany. Bez uszczerbku dla stosowania kar, właściwe organy, jeżeli powstanie taka potrzeba, odzyskują płatności od odpowiedzialnych podmiotów.

Osoby wyznaczone do przeprowadzania tych kontroli nie mogą przyjmować instrukcji od departamentu kupującego mięso.

5. Właściwe organy podejmują odpowiednie środki pozwalające na prześledzenie drogi produktów i ich składowania, w celu umożliwienia usuwania tych produktów ze składu oraz następnie ich zbywania w sposób możliwie efektywny, mając na względzie w szczególności wymagania odnoszące się do weterynaryjnego stanu zdrowia danych zwierząt.

Artykuł 28

Powiadomienia

1. Państwa członkowskie zgłaszają niezwłocznie Komisji zmiany w wykazie centrów interwencyjnych oraz, w miarę możności, zdolności produkcyjne tych centrów w zakresie zamrażania i składowania.

2. W ciągu 10 dni kalendarzowych po zakończeniu każdego okresu przejęć, państwa członkowskie zgłaszają Komisji teleksem lub faksem ilości dostarczone i odebrane w ramach interwencji.

3. Najpóźniej do dwudziestego pierwszego dnia każdego miesiąca państwa członkowskie zgłaszają Komisji w odniesieniu do poprzedniego miesiąca:

a)	ilości kupione w każdym tygodniu i miesiącu w podziale na produkty i klasy zgodnie ze wspólnotową skalą klasyfikacyjną tusz ustanowioną rozporządzeniem (WE) nr 1183/2006;

b)	ilości każdego produktu bez kości objęte umowami sprzedaży zawartymi w danym miesiącu;

c)	ilości każdego produktu bez kości objęte anulowanymi zamówieniami lub podobnymi dokumentami wystawionymi w danym miesiącu.

4. Najpóźniej do końca każdego miesiąca państwa członkowskie zgłaszają Komisji w odniesieniu do poprzedniego miesiąca:

a)	ilości każdego produktu bez kości uzyskanego z wołowiny z kością kupionej w ciągu danego miesiąca;

b)	niezakontraktowane zapasy i fizyczne zapasy każdego produktu bez kości na koniec danego miesiąca, z uwzględnieniem danych na temat okresu składowania niezakontraktowanych zapasów.

5. Do celów ust. 3 i 4:

a)	„niezakontraktowane zapasy” oznaczają zapasy, na które brak jest umowy sprzedaży;

b)	„zapasy fizyczne” oznaczają niezakontraktowane zapasy plus zapasy objęte umową sprzedaży, lecz jeszcze nieprzejęte.

ROZDZIAŁ V

PRZEPISY OGÓLNE I KOŃCOWE

Artykuł 29

Uchylenie

Rozporządzenie (WE) nr 562/2000 zostaje uchylone.

Odesłania do uchylonego rozporządzenia należy odczytywać jako odesłania do niniejszego rozporządzenia, zgodnie z tabelą korelacji w załączniku X.

Artykuł 30

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 8 listopada 2006 r.

W imieniu Komisji

Joaquín ALMUNIA

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 160 z 26.6.1999, str. 21. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1913/2005 (Dz.U. L 307 z 25.11.2005, str. 2).

(2) Dz.U. L 68 z 16.3.2000, str. 22. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1067/2005 (Dz.U. L 174 z 7.7.2005, str. 60).

(3) Patrz: załącznik IX.

(4) Dz.U. L 39 z 17.2.1996, str. 1.

(5) Dz.U. L 214 z 4.8.2006, str. 1.

(6) Dz.U. L 139 z 30.4.2004, str. 206.

(7) Dz.U. L 253 z 11.10.1993, str. 1.

(8) Dz.U. L 204 z 11.8.2000, str. 1.

(9) Dz.U. L 139 z 30.4.2004, str. 55.

(10) Dz.U. L 205 z 3.8.1985, str. 5.

(11) Dz.U. L 125 z 23.5.1996, str. 3.

(12) Dz.U. L 41 z 14.2.1991, str. 15.

ZAŁĄCZNIK I

WSPÓŁCZYNNIKI PRZELICZENIOWE

Klasy	Współczynniki
U2	1,058
U3	1,044
U4	1,015
R2	1,015
R3	1,000
R4	0,971
O2	0,956
O3	0,942
O4	0,914

ZAŁĄCZNIK II

Productos admisibles para la intervención — Produkty k intervenci — Produkter, der er kvalificeret til intervention — Interventionsfähige Erzeugnisse — Sekkumiskõlblike toodete loetelu — Προϊόντα επιλέξιμα για την παρέμβαση — Products eligible for intervention — Produits éligibles à l'intervention — Prodotti ammissibili all'intervento — Produkti, kas ir piemēroti intervencei — Produktai, kuriems taikoma intervencija — Intervencióra alkalmas termékek — Producten die voor interventie in aanmerking komen — Produkty kwalifikujące się do skupu interwencyjnego — Produtos elegíveis para a intervenção — Produkty, ktoré môžu byť predmetom intervencie — Proizvodi, primerni za intervencijo — Interventiokelpoiset tuotteet — Produkter som kan bli föremål för intervention

BELGIQUE/BELGIË

Carcasses, demi-carcasses: Hele dieren, halve dieren:

—	Catégorie A, classe U2/

—	Categorie A, klasse U2

—	Catégorie A, classe U3/

—	Categorie A, klasse U3

—	Catégorie A, classe R2/

—	Categorie A, klasse R2

—	Catégorie A, classe R3/

—	Categorie A, klasse R3

ČESKÁ REPUBLIKA

Jatečně upravená těla, půlky jatečně upravených těl:

—	Kategorie A, třída R2

—	Kategorie A, třída R3

DANMARK

Hele og halve kroppe:

—	Kategori A, klasse R2

—	Kategori A, klasse R3

DEUTSCHLAND

Ganze oder halbe Tierkörper:

—	Kategorie A, Klasse U2

—	Kategorie A, Klasse U3

—	Kategorie A, Klasse R2

—	Kategorie A, Klasse R3

EESTI

Rümbad, poolrümbad:

—	A-kategooria, klass R2

—	A-kategooria, klass R3

ΕΛΛΑΔΑ

Ολόκληρα ή μισά σφάγια:

—	Κατηγορία A, κλάση R2

—	Κατηγορία A, κλάση R3

ESPAÑA

Canales o semicanales:

—	Categoría A, clase U2

—	Categoría A, clase U3

—	Categoría A, clase R2

—	Categoría A, clase R3

FRANCE

Carcasses, demi-carcasses:

—	Catégorie A, classe U2

—	Catégorie A, classe U3

—	Catégorie A, classe R2/

—	Catégorie A, classe R3/

—	Catégorie C, classe U2

—	Catégorie C, classe U3

—	Catégorie C, classe U4

—	Catégorie C, classe R3

—	Catégorie C, classe R4

—	Catégorie C, classe O3

IRELAND

Carcasses, half-carcasses:

—	Category C, class U3

—	Category C, class U4

—	Category C, class R3

—	Category C, class R4

—	Category C, class O3

ITALIA

Carcasse e mezzene:

—	categoria A, classe U2

—	categoria A, classe U3

—	categoria A, classe R2

—	categoria A, classe R3

ΚΥΠΡΟΣ

Ολόκληρα ή μισά σφάγια:

—	Κατηγορία A, κλάση R2

LATVIJA

Liemeņi, pusliemeņi:

—	A kategorija, R2 klase

—	A kategorija, R3 klase

LIETUVA

Skerdenos ir skerdenų pusės:

—	A kategorija, R2 klasė

—	A kategorija, R3 klasė

LUXEMBOURG

Carcasses, demi-carcasses:

—	Catégorie A, classe R2

—	Catégorie C, classe R3

—	Catégorie C, classe O3

MAGYARORSZÁG

Hasított test vagy hasított féltest:

—	A kategória, R2 osztály

—	A kategória, R3 osztály

MALTA

Carcasses, half-carcasses:

—	Category A, class R3

NEDERLAND

Hele dieren, halve dieren:

—	Categorie A, klasse R2

—	Categorie A, klasse R3

ÖSTERREICH

Ganze oder halbe Tierkörper:

—	Kategorie A, Klasse U2

—	Kategorie A, Klasse U3

—	Kategorie A, Klasse R2

—	Kategorie A, Klasse R3

POLSKA

Tusze, półtusze:

—	Kategoria A, klasa R2

—	Kategoria A, klasa R3

PORTUGAL

Carcaças ou meias-carcaças:

—	Categoria A, classe U2

—	Categoria A, classe U3

—	Categoria A, classe R2

—	Categoria A, classe R3

SLOVENIJA

Trupi, polovice trupov:

—	Kategorija A, razred R2

—	Kategorija A, razred R3

SLOVENSKO

Jatočné telá, jatočné polovičky:

—	Kategória A, akostná trieda R2

—	Kategória A, akostná trieda R3

SUOMI/FINLAND

Ruhot, puoliruhot / Slaktkroppar, halva slaktkroppar:

—	Kategoria A, luokka R2 / Kategori A, klass R2

—	Kategoria A, luokka R3 / Kategori A, klass R3

SVERIGE

Slaktkroppar, halva slaktkroppar:

—	Kategori A, klass R2

—	Kategori A, klass R3

UNITED KINGDOM

I. Great Britain

Carcasses, half-carcasses:

—	Category C, class U3

—	Category C, class U4

—	Category C, class R3

—	Category C, class R4

II. Northern Ireland

Carcasses, half-carcasses:

—	Category C, class U3

—	Category C, class U4

—	Category C, class R3

—	Category C, class R4

—	Category C, class O3

ZAŁĄCZNIK III

PRZEPISY DOTYCZĄCE TUSZ, PÓŁTUSZ I ĆWIERĆTUSZ

1.	Tusze i półtusze, świeże lub schłodzone (kod CN 0201), pochodzące ze zwierząt poddanych ubojowi nie później niż przed sześcioma dniami i nie wcześniej niż przed dwoma dniami.

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

tusza: całe ciało poddanego ubojowi zwierzęcia podwieszone na haku rzeźnickim za ścięgno śródstopia po wykrwawieniu, wytrzewieniu i oskórowaniu prezentowane jak następuje:

—	bez głowy oraz bez kończyn; głowa musi być oddzielona od tuszy w stawie szczytowo-potylicznym, a kończyny muszą być oddzielone w stawie nadgarstkowo-śródręcznym lub stępowo-śródstopnym,

—	bez organów znajdujących się w klatce piersiowej i w jamie brzusznej, a także bez nerek, tłuszczu nerkowego i tłuszczu miednicznego,

—	bez narządów płciowych oraz związanych z nimi mięśni,

—	bez cienkich i grubych mięśni przepony,

—	bez ogona oraz bez pierwszego kręgu ogonowego,

—	bez rdzenia kręgowego,

—	bez tłuszczu mosznowego oraz bez przylegającego tłuszczu pachwinowego,

—	bez powięziowej kresy białej mięśnia brzusznego,

—	bez tłuszczu na wewnętrznej części zrazowej zewnętrznej,

—	bez żyły szyjnej oraz bez przylegającego tłuszczu,

—	szyja przecięta zgodnie z wymogami weterynaryjnymi bez usuwania mięśnia szyjnego,

—	grubość warstwy tłuszczu mostkowego nie może przekraczać 1 cm;

półtusza: produkt otrzymany w wyniku podzielenia tuszy określonej w lit. a) symetrycznie poprzez środek kręgów szyjnych, grzbietowych, lędźwiowych i krzyżowych oraz poprzez środek mostka i spojenia kulszowo-łonowego. W czasie przetwarzania tuszy nie wolno w sposób istotny przemieszczać kręgów szyjnych i lędźwiowych; powiązane mięśnie i ścięgna nie mogą nosić śladów żadnych poważnych uszkodzeń spowodowanych przez piły lub noże;

ćwierćtusze przednie:

—	cięte z tuszy po schłodzeniu,

—	cięte wzdłuż piątego żebra;

ćwierćtusze tylne:

—	cięte z tuszy po schłodzeniu,

—	cięte wzdłuż ósmego żebra.

Produkty wymienione w pkt 1 i 2 muszą pochodzić z dobrze wykrwawionych tusz, po dokładnym pozbawieniu zwierzęcia skóry, przy czym powierzchnia tuszy nie może być zadraśnięta, zabarwiona lub posiniaczona; powierzchniowy tłuszcz nie może być zerwany lub w znacznym stopniu usunięty. Opłucna musi pozostać nieuszkodzona, z wyjątkiem tej części, która ułatwia podwieszenie tuszy. Tusze nie mogą być zabrudzone substancjami pochodzącymi z jakiegokolwiek źródła skażenia, w szczególności substancjami fekalnymi lub znaczącymi krwawymi plamami.

4.	Produkty wymienione w pkt 2 lit. c) i d) muszą pochodzić z tusz lub półtusz spełniających wymagania podane w pkt 2 lit. a) i b).

5.	Produkty wymienione w pkt 1 i 2 muszą być schładzane niezwłocznie po uboju przez co najmniej 48 godzin, tak aby na zakończenie okresu schładzania wewnętrzna temperatura nie przekraczała + 7 °C. Temperatura ta musi być utrzymywana do momentu przejęcia produktu.

ZAŁĄCZNIK IV

WSPÓŁCZYNNIKI OKREŚLONE W ART. 11 UST. 3

Wzór A

Współczynnik n = (a/b)

gdzie:

a= średnia ze średnich cen rynkowych zarejestrowanych w danym państwie członkowskim lub w jego regionie za okres dwóch lub trzech tygodni następujących po rozstrzygnięciu przetargu,

b= średnia cena rynkowa zarejestrowana w danym państwie członkowskim lub w jego regionie, określonym w art. 11 ust. 1, mająca zastosowanie w odniesieniu do przedmiotowego przetargu.

Wzór B

Współczynnik n′ = (′a/′b)

gdzie:

a′= średnia cen zakupu płaconych przez oferenta za zwierzęta tej samej klasy i kategorii co zwierzęta uwzględnione w wyliczaniu średniej ceny rynkowej w okresie dwóch lub trzech tygodni następujących po rozstrzygnięciu przetargu,

b′= średnia cen zakupu płaconych przez oferenta za zwierzęta uwzględnione w obliczaniu średnich cen rynkowych w okresie dwóch tygodni, przyjętych przy wyliczaniu średniej ceny rynkowej, mającej zastosowanie do przedmiotowego zaproszenia do składania ofert.

ZAŁĄCZNIK V

WARUNKI INTERWENCYJNEGO TRYBOWANIA

1. KAWAŁKI MIĘSA Z ĆWIERĆTUSZY TYLNIEJ

1.1. Opis kawałków mięsa

1.1.1. Pręga (pochodząca z kończyny tylnej) ze skupu interwencyjnego (kod INT 11)

Rozbiór i odkostnianie: usunąć przy pomocy cięcia przebiegającego poprzez staw kolanowy tylnej nogi i oddzielającego od zrazowej wewnętrznej i od zrazowej zewnętrznej wzdłuż naturalnego spojenia, pozostawiającego mięsień półścięgnisty połączony z pręgą. Usunąć kości golenia (kość piszczelową i strzałkową).

Wykrawanie: wykrawać zakończenia ścięgna z powrotem do mięsa.

Zawijanie i pakowanie: takie kawałki mięsa muszą być oddzielnie zawinięte w folię polietylenową przed zapakowaniem do kartonów wyłożonych folią polietylenową.

1.1.2. Skrzydło ze skupu interwencyjnego (kod INT 12)

Rozbiór i odkostnianie: oddzielić od zrazowej wewnętrznej przy pomocy cięcia w dół w kierunku i wzdłuż linii kości udowej, a od strony zrazowej zewnętrznej przez kontynuowanie cięcia prowadzonego w dół linii spojenia naturalnego. Czaszka musi pozostać połączona w sposób naturalny.

Wykrawanie: usunąć rzepkę, torebkę stawową i ścięgno. W żadnym miejscu grubość zewnętrznej pokrywy tłuszczowej nie może przekraczać 1 cm.

Zawijanie i pakowanie: takie kawałki mięsa muszą być oddzielnie zawinięte w folię polietylenową przed zapakowaniem do kartonów wyłożonych folią polietylenową.

1.1.3. Zrazowa wewnętrzna ze skupu interwencyjnego (kod INT 13)

Rozbiór i odkostnianie: oddzielić od udźca i od pręgi przy pomocy cięcia prowadzonego wzdłuż linii naturalnego spojenia i odłączyć od kości udowej. Usunąć kość krzyżową.

Wykrawanie: usunąć nasadę i trzon prącia, przylegającą chrząstkę i gruczoł krokowy (powierzchniowy pachwinowy). Usunąć chrząstkę i tkanki łączne związane z kością miedniczną. W żadnym miejscu grubość zewnętrznej pokrywy tłuszczowej nie może przekraczać 1 cm.

Zawijanie i pakowanie: takie kawałki mięsa muszą być oddzielnie zawinięte w folię polietylenową przed zapakowaniem do kartonów wyłożonych folią polietylenową.

1.1.4. Zrazowa zewnętrzna ze skupu interwencyjnego (kod INT 14)

Rozbiór i odkostnianie: oddzielić od zrazowej wewnętrznej i pręgi przy pomocy cięcia prowadzonego wzdłuż linii naturalnego spojenia. Usunąć kość udową.

Wykrawanie: usunąć grubą chrząstkę przylegającą do stawu, węzeł chłonny podkolanowy, połączony tłuszcz i ścięgno. W żadnym miejscu grubość zewnętrznej pokrywy tłuszczowej nie może przekraczać 1 cm.

Zawijanie i pakowanie: takie kawałki mięsa muszą być oddzielnie zawinięte w folię polietylenową przed zapakowaniem do kartonów wyłożonych folią polietylenową.

1.1.5. Polędwica ze skupu interwencyjnego (kod INT 15)

Cięcie: usunąć polędwicę na całej długości, uwalniając głowę (grubszy koniec) z kości biodrowej (os ilium) i idąc wzdłuż polędwicy przylegającej do kręgosłupa, tak aby wyjąć polędwicę z części lędźwiowej.

Wykrawanie: usunąć gruczoł i tłuszcz. Pozostawić nienaruszoną osłonę głównego węzła mięśniowego, w pełni przymocowaną. Przy rozbiorze, wykrawaniu i pakowaniu tych wartościowych kawałków mięsa musi zostać zachowana szczególna staranność.

Zawijanie i pakowanie: polędwice muszą być ostrożnie pakowane wzdłuż, na przemian wąskimi i szerokimi końcami, z osłoną od góry i nie wolno ich składać. Takie kawałki mięsa muszą być oddzielnie zawinięte w folię polietylenową przed zapakowaniem do kartonów wyłożonych folią polietylenową.

1.1.6. Comber ze skupu interwencyjnego (kod INT 16)

Rozbiór i odkostnianie: oddzielić od zrazowej zewnętrznej/skrzydła przy pomocy prostego cięcia od punktu położonego około 5 cm od tylnego wyrostka piątego kręgu krzyżowego, przechodząc w odległości około 5 cm od przedniego wyrostka kości krzyżowej, przy czym należy uważać, aby nie przeciąć skrzydła.

Oddzielić lędźwie przy pomocy cięcia między ostatnim kręgiem lędźwiowym i pierwszym kręgiem krzyżowym, oczyszczając przedni wyrostek kości miednicznej. Usunąć kości i chrząstki.

Wykrawanie: usunąć fałd tłuszczu na wewnętrznej powierzchni poniżej oka polędwicy. W żadnym miejscu grubość zewnętrznej pokrywy tłuszczowej nie może przekraczać 1 cm. Przy rozbiorze, wykrawaniu i pakowaniu tych wartościowych kawałków mięsa musi zostać zachowana szczególna staranność.

Zawijanie i pakowanie: takie kawałki mięsa muszą być oddzielnie zawinięte w folię polietylenową przed zapakowaniem do kartonów wyłożonych folią polietylenową.

1.1.7. Rostbef ze skupu interwencyjnego (kod INT 17)

Rozbiór i odkostnianie: oddzielić od udźca przy pomocy cięcia między ostatnim kręgiem lędźwiowym i pierwszym kręgiem krzyżowym. Oddzielić od szpondra (z pięcioma kośćmi) przy pomocy cięcia między jedenastym i dziesiątym żebrem. Usunąć dokładnie trzony. Usunąć żebra i kości bez skóry poprzez „odwarstwienie”.

Wykrawanie: usunąć wszystkie rodzaje chrząstek pozostałych po odkostnianiu. Ścięgno musi zostać usunięte. W żadnym miejscu grubość zewnętrznej pokrywy tłuszczowej nie może przekraczać 1 cm. Przy rozbiorze, wykrawaniu i pakowaniu tych wartościowych kawałków mięsa musi zostać zachowana szczególna staranność.

Zawijanie i pakowanie: takie kawałki mięsa muszą być oddzielnie zawinięte w folię polietylenową przed zapakowaniem do kartonów wyłożonych folią polietylenową.

1.1.8. Łata ze skupu interwencyjnego (kod INT 18)

Rozbiór i odkostnianie: usunąć całą łatę od ćwierćtuszy tylnej przeciętej wzdłuż ósmego żebra przy pomocy cięcia prowadzonego od punktu, gdzie łata została odłożona, wzdłuż naturalnego spojenia dookoła mięśni zadu, do punktu horyzontalnego w stosunku do środkowej części ostatniego kręgu lędźwiowego. Kontynuować cięcie w dół po prostej linii równoległej do polędwicy poprzez dziesiąte do szóstego żebra włącznie, wzdłuż linii przebiegającej równolegle do grzbietowej strony kręgosłupa, tak aby całe cięcie w kierunku dołu nie przebiegało w większej odległości niż 5 cm od bocznego zakończenia oka polędwicy.

Usunąć wszystkie kości i chrząstki poprzez „odwarstwienie”. Cała łata musi pozostać w jednym kawałku.

Wykrawanie: usunąć grubą tkankę łączną osłony pokrywającej skórę gęsi, pozostawiając skórę nienaruszoną. Wykrawać tłuszcz w taki sposób, aby widoczny (zewnętrzny i śródmiąższowy) tłuszcz nie przekraczał 30 % ogółem.

Zawijanie i pakowanie: cała łata może być złożona jeden raz, jedynie w momencie pakowania. Nie wolno jej kroić ani zwijać. Po zapakowaniu wewnętrzna część łaty i osłona gęsi muszą być dokładnie widoczne. Przed pakowaniem każde pudło musi być wyłożone polietylenem, tak aby możliwe było całkowite zawinięcie kawałka/kawałków mięsa.

1.1.9. Szponder (z pięcioma kośćmi) ze skupu interwencyjnego (kod INT 19)

Rozbiór i odkostnianie: taki kawałek mięsa musi być oddzielony od rostbefu przy pomocy prostego cięcia między jedenastym i dziesiątym żebrem i musi obejmować od szóstego do dziesiątego żebra włącznie. Usunąć mięśnie międzyżebrowe i opłucną jako cienką warstwę z kośćmi żeber. Usunąć trzon i chrząstkę, w tym zakończenie kości łopatki.

Wykrawanie: usunąć więzadło karkowe (ligamentum nuchae). W żadnym miejscu grubość zewnętrznej pokrywy tłuszczowej nie może przekraczać 1 cm. Czaszka musi pozostać połączona.

Zawijanie i pakowanie: takie kawałki mięsa muszą być oddzielnie zawinięte w folię polietylenową przed zapakowaniem do kartonów wyłożonych folią polietylenową.

2. KAWAŁKI MIĘSA Z ĆWIERĆTUSZY PRZEDNIEJ

2.1. Opis kawałków mięsa

2.1.1. Pręga (pochodząca z kończyny przedniej) ze skupu interwencyjnego (kod INT 21)

Rozbiór i odkostnianie: usunąć przy pomocy cięcia wokół stawu, oddzielając kość promieniową (radius) i kość ramienną (humerus). Usunąć kość promieniową (radius).

Wykrawanie: wykrawać zakończenia ścięgien z powrotem do mięsa.

Zawijanie i pakowanie: takie kawałki mięsa muszą być oddzielnie zawinięte w folię polietylenową przed zapakowaniem do kartonów wyłożonych folią polietylenową.

Nie wolno pakować pręgi pochodzącej z kończyny przedniej razem z pręgą pochodzącą z kończyny tylnej.

2.1.2. Łopatka ze skupu interwencyjnego (kod INT 22)

Rozbiór i odkostnianie: oddzielić łopatkę od ćwierćtuszy przy pomocy cięcia po linii prowadzącej wzdłuż naturalnego spojenia wokół krawędzi łopatki i chrząstki stawowej na zakończeniu kości łopatki (scapula), kontynuując wokół spojenia, tak aby łopatka została wyjęta ze swojej naturalnej kieszeni. Usunąć kość łopatki (scapula). Mięsień podłopatkowy musi zostać odłożony, ale pozostaje połączony, tak aby możliwe było czyste usunięcie kości. Usunąć kość ramienną (humerus).

Wykrawanie: usunąć chrząstki, ścięgna i torebkę stawową. Wykrawać tłuszcz w taki sposób, aby widoczny (zewnętrzny i śródmiąższowy) tłuszcz nie przekraczał 10 % ogółem.

Zawijanie i pakowanie: takie kawałki mięsa muszą być oddzielnie zawinięte w folię polietylenową przed zapakowaniem do kartonów wyłożonych folią polietylenową.

2.1.3. Mostek ze skupu interwencyjnego (kod INT 23)

Rozbiór i odkostnianie: oddzielić od ćwierćtuszy przy pomocy cięcia po prostej linii prostopadłej do środka pierwszego żebra. Usunąć mięśnie międzyżebrowe i opłucną poprzez „odwarstwienie”, z żebrami, trzonem mostka i chrząstką. Osłony pozostawić połączone z mostkiem. Musi zostać usunięty tłuszcz znajdujący się pod osłoną i mostkiem (sternum).

Wykrawanie: wykrawać tłuszcz w taki sposób, aby widoczny (zewnętrzny i śródmiąższowy) tłuszcz nie przekraczał 30 % ogółem.

Zawijanie i pakowanie: każdy kawałek mięsa musi być oddzielnie zawinięty w folię polietylenową i zapakowany do kartonu wyłożonego polietylenem, co pozwoli na całkowite zawinięcie kawałków mięsa.

2.1.4. Ćwierćtusze przednie ze skupu interwencyjnego (kod INT 24)

Rozbiór i odkostnianie: kawałek mięsa pozostały po usunięciu mostka, łopatki i pręgi (pochodzącej z kończyny przedniej) jest klasyfikowany jako ćwierćtusze przednie.

Usunąć kości żeber poprzez „odwarstwienie”. Kości szyjne muszą zostać czysto usunięte.

Główny węzeł mięśniowy musi pozostać połączony z tym kawałkiem mięsa.

Wykrawanie: mają być usunięte ścięgna, torebki stawowe i chrząstki. Wykrawać tłuszcz w taki sposób, aby ogólny procent widocznego (zewnętrznego i śródmiąższowego) tłuszczu nie przekraczał 10 %.

Zawijanie i pakowanie: takie kawałki mięsa muszą być oddzielnie zawinięte w folię polietylenową przed zapakowaniem do kartonów wyłożonych folią polietylenową.

3. PAKOWANIE PRÓŻNIOWE NIEKTÓRYCH POJEDYNCZYCH KAWAŁKÓW

Państwa członkowskie mogą zadecydować o dopuszczeniu pakowania próżniowego zamiast indywidualnego pakowania, jak przewidziano w pkt 1 dla kawałków o kodach INT 12, 13, 14, 15, 16, 17 oraz 19.

ZAŁĄCZNIK VI

Direcciones de los organismos de intervención — Adresy intervenčních agentur — Interventionsorganernes adresser — Anschriften der Interventionsstellen — Sekkumisametite aadressid — Διευθύνσεις του οργανισμού παρέμβασης — Addresses of the intervention agencies — Adresses des organismes d'intervention — Indirizzi degli organismi d'intervento — Intervences aģentūru adreses — Intervencinių agentūrų adresai — Az intervenciós hivatalok címei — Adressen van de interventiebureaus — Adresy agencji interwencyjnych — Endereços dos organismos de intervenção — Adresy intervenčných agentúr — Naslovi intervencijskih agencij — Interventieoelinten osoitteet — Interventionsorganens addresser

BELGIQUE/BELGIË

Bureau d'intervention et de restitution belge

Rue de Trèves 82

B-1040 Bruxelles

Belgisch Interventie- en Restitutiebureau

Trierstraat 82

B-1040 Brussel

Tel. (32-2) 287 24 11

Fax (32-2) 230 25 33/280 03 07

ČESKÁ REPUBLIKA

Státní zemědělský intervenční fond (SZIF)

Ve Smečkách 33

110 00 Praha 1

Česká republika

Tel.: (420) 222 871 410

Fax: (420) 222 871 680

DANMARK

Ministeriet for Fødevarer, Landbrug og Fiskeri

Direktoratet for FødevareErhverv

Nyropsgade 30

DK-1780 København V

Tlf. (45) 33 95 80 00

Fax (45) 33 95 80 34

DEUTSCHLAND

Bundesanstalt für Landwirtschaft und Ernährung (BLE)

Deichmanns Aue 29

D-53179 Bonn

Tel. (49-228) 68 45-37 04/37 50

Fax (49-228) 68 45-39 85/32 76

EESTI

PRIA (Põllumajanduse Registrite ja Informatsiooni Amet)

Narva mnt 3

51009 Tartu

Tel: (+372) 7371 200

Faks: (+372) 7371 201

ΕΛΛΑΔΑ

ΟΠΕΚΕΠΕ (Οργανισμός Πληρωμών και Ελέγχου Κοινοτικών Ενισχύσεων Προσανατολισμού και Εγγυήσεων)

Αχαρνών 241

GR-10446 Αθήνα

Τηλ. (30) 210-228 41 80

Φαξ (30) 210-228 14 79

ESPAÑA

FEGA (Fondo Español de Garantía Agraria)

Beneficencia, 8

E-28005 Madrid

Tel. (34) 913 47 65 00, 913 47 63 10

Fax (34) 915 21 98 32, 915 22 43 87

FRANCE

Office de l’élevage

80, avenue des Terroirs-de-France

F-75607 Paris Cedex 12

Tél. (33-1) 44 68 50 00

Fax (33-1) 44 68 52 33

IRELAND

Department of Agriculture and Food

Johnston Castle Estate

County Wexford

Tel. (353-53) 634 00

Fax (353-53) 428 42

ITALIA

AGEA — Agenzia per le erogazioni in agricoltura

Via Palestro, 81

I-00185 Roma

Tel. (39) 06 44 94 991

Fax (39) 06 44 53 940 / 06 44 41 958

ΚΥΠΡΟΣ

Κυπριακός Οργανισμός Αγροτικών Πληρωμών

Τ.Θ. 16102, CY-2086 Λευκωσία

Οδός Μιχαήλ Κουτσόφτα 20

CY-2000 Λευκωσία

Τηλ. (357) 2255 7777

Φαξ (357) 2255 7755

LATVIJA

Latvijas Republikas Zemkopības ministrija

Lauku atbalsta dienests

Republikas laukums 2

LV-1981 Rīga, Latvija

Tālr.: (371) 7027542

Fakss: (371) 7027120

LIETUVA

VĮ Lietuvos žemės ūkio ir maisto produktų rinkos reguliavimo agentūra

L. Stuokos-Gucevičiaus g. 9–12

LT-01122 Vilnius

Tel. (370 5) 268 50 50

Faksas (370 5) 268 50 61

LUXEMBOURG

Service d'économie rurale, section „cheptel et viande”

113-115, rue de Hollerich

L-1741 Luxembourg

Tél. (352) 47 84 43

HUNGARY

Mezőgazdasági és Vidékfejlesztési Hivatal

H-1095 Budapest, Soroksári út 22-24.

Postacím: H-1385 Budapest. 62., Pf.: 867

Telefon: (+36-1) 219-4517

Fax: (+36-1) 219-6259

MALTA

Ministry for Rural Affairs and the Environment

Barriera Wharf

Valetta CMR02

Malta

Tel. (+356) 22952000, 22952222

Fax (+356) 22952212

NEDERLAND

Ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit

Dienst Regelingen

Slachthuisstraat 71

Postbus 965

6040 AZ Roermond

Nederland

Tel. (31-475) 35 54 44

Fax (31-475) 31 89 39

ÖSTERREICH

AMA — Agramarkt Austria

Dresdner Straβe 70

A-1201 Wien

Tel. (43-1) 33 15 12 18

Fax (43-1) 33 15 46 24

POLAND

Agencja Rynku Rolnego

ul. Nowy Świat 6/12

00-400 Warszawa

Tel. (48-22) 661 71 09

Faks (48-22) 661 77 56

PORTUGAL

INGA — Instituto Nacional de Intervenção e Garantia Agrícola

Rua Fernando Curado Ribeiro, n.o 4-G

P-1649-034 Lisboa

Tel.: (+351) 21 751 85 00

Fax: (+351) 21 751 86 00

SLOVENIJA

ARSKTRP – Agencija Republike Slovenije za kmetijske trge in razvoj podeželja

Dunajska 160

SI-1000 Ljubljana

Tel. (386-1) 478 93 59

Faks (386-1) 478 92 00

SLOVENSKO

Pôdohospodárska platobná agentúra

Dobrovičova 12

815 26 Bratislava

Slovenská republika

Tel.: (421-2) 59 26 61 11, 58 24 33 62

Fax: (421-2) 53 41 26 65

SUOMI/FINLAND

Maa- ja metsätalousministeriö / Jord- och skogsbruksministeriet

Interventioyksikkö/Interventionsenheten

PL/PB 30

FI-00023 VALTIONEUVOSTO/STATSRÅDET

(Toimiston osoite: Malminkatu 16, FI-00100 Helsinki / Besöksadress: Malmgatan 16, FI-00100 Helsingfors)

Puhelin/Tel. (358-9) 16 001

Faksi/Fax (358-9) 1605 2202

SVERIGE

Jordbruksverket – Swedish Board of Agriculture

Intervention Division

S-551 82 Jönköping

Tfn (46-36) 15 50 00

Fax (46-36) 19 05 46

UNITED KINGDOM

Rural Payments Agency

Lancaster House

Hampshire Court

Newcastle upon Tyne

NE4 7YH

Tel. (44-191) 273 96 96

ZAŁĄCZNIK VII

PRZEPISY DOTYCZĄCE KARTONÓW, PALET I KLATEK

I. Kartony

1.	Kartony muszą posiadać znormalizowany format i ciężar oraz być wystarczająco mocne, aby wytrzymały warstwowe ułożenie na palecie.

2.	Na stosowanych kartonach nie może znajdować się nazwa rzeźni lub zakładu rozbioru mięsa, z którego pochodzą produkty.

3.	Kartony muszą być oddzielnie ważone po ich wypełnieniu; nie dopuszcza się wypełniania kartonów produktami o wadze ustalonej z góry.

4.	Waga netto kawałków mięsa, zawarta w kartonie, nie może przekraczać 30 kg.

5.	Jedynie kawałki mięsa tego samego rodzaju identyfikowane na podstawie ich pełnej nazwy lub kodu wspólnotowego oraz pochodzące z tej samej kategorii zwierząt mogą być umieszczane w tym samym kartonie; w żadnym razie kartony nie mogą zawierać żadnych kawałków tłuszczów lub okrawków.

Kartony muszą być zaopatrzone w następujące zamknięcia:

—	etykiety agencji skupu interwencyjnego na obu końcach,

—	etykiety urzędowej inspekcji weterynaryjnej na środku przodu i tyłu, przy czym jedynie w przypadku jednoczęściowych skrzynek – tylko na przedzie.

Na takich etykietach musi widnieć numer seryjny, przy czym są one mocowane w taki sposób, aby ulegały zniszczeniu w momencie otwarcia kartonu.

7.	Etykiety agencji interwencyjnej muszą wskazywać numer umowy, rodzaj i numer kawałków mięsa, wagę netto i datę pakowania; wymiary etykiet – nie mniej niż 20 × 20 cm. Etykiety kontroli weterynaryjnej muszą wskazywać numer zezwolenia posiadanego przez zakład rozbioru.

8.	Numery seryjne etykiet, określonych w pkt 6, muszą być rejestrowane w odniesieniu do każdej umowy. Musi być możliwe porównanie liczby użytych kartonów i wydanych etykiet.

9.	Kartony muszą być opasane czterema taśmami, dwiema taśmami wzdłuż kartonu oraz dwiema taśmami wszerz kartonu, umieszczonymi około 10 cm od każdego rogu.

10.	Etykiety zniszczone podczas kontroli muszą być zastąpione przez seryjnie numerowane etykiety, po dwie na karton, wydane właściwym władzom przez agencję interwencyjną.

II. Palety i klatki

Kartony z różnych przetargów oraz zawierające różne kawałki mięsa muszą być składowane na oddzielnych paletach uporządkowanych według przetargów lub według miesiąca i kawałków mięsa. Takie palety muszą być identyfikowane na podstawie etykiet podających numer przetargu, rodzaj kawałka mięsa, wagę netto produktu, wagę opakowania i liczbę kartonów poszczególnego kawałka mięsa.

2.	W magazynie musi być widoczne rozmieszczenie palet i klatek.

ZAŁĄCZNIK VIII

Indywidualne ceny interwencyjne na odrzucone kawałki mięsa do celów art. 26 ust. 2 akapit pierwszy i drugi

(EUR/tona)
Polędwica ze skupu interwencyjnego	22 000
Rostbef ze skupu interwencyjnego	14 000
Zrazowa wewnętrzna ze skupu interwencyjnego Udziec ze skupu interwencyjnego	10 000
Zrazowa zewnętrzna ze skupu interwencyjnego Skrzydło ze skupu interwencyjnego Szponder (z pięcioma żebrami) ze skupu interwencyjnego	8 000
Łopatka ze skupu interwencyjnego Ćwierćtusze przednie ze skupu interwencyjnego	6 000
Mostek ze skupu interwencyjnego Pręga (pochodząca z kończyny tylnej) ze skupu interwencyjnego Pręga (pochodząca z kończyny przedniej) ze skupu interwencyjnego	5 000
Łata ze skupu interwencyjnego	4 000

ZAŁĄCZNIK IX

UCHYLONE ROZPORZĄDZENIE I JEGO KOLEJNE ZMIANY

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 562/2000 (Dz.U. L 68 z 16.3.2000, str. 22)
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2734/2000 (Dz.U. L 316 z 15.12.2000, str. 45)	tylko art. 8
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 283/2001 (Dz.U. L 41 z 10.2.2001, str. 22)	tylko art. 2
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 503/2001 (Dz.U. L 73 z 15.3.2001, str. 16)
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 590/2001 (Dz.U. L 86 z 27.3.2001, str. 30)	tylko art. 2
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1082/2001 (Dz.U. L 149 z 2.6.2001, str. 19)	tylko art. 1
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1564/2001 (Dz.U. L 208 z 1.8.2001, str. 14)	tylko art. 1
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1592/2001 (Dz.U. L 210 z 3.8.2001, str. 18)	tylko art. 1
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1067/2005 (Dz.U. L 174 z 7.7.2005, str. 60)

ZAŁĄCZNIK X

TABELA KORELACJI

Rozporządzenie (WE) nr 562/2000	Niniejsze rozporządzenie
Artykuły 1–5	Artykuły 1–5
Artykuły 6, 7, 8	—
Artykuł 9	Artykuł 6
Artykuł 10	Artykuł 7
Artykuł 11	Artykuł 8
Artykuł 12	Artykuł 9
Artykuł 13 ust. 1 zdanie pierwsze	Artykuł 10 ust. 1 akapit pierwszy
Artykuł 13 ust. 1 zdanie drugie	Artykuł 10 ust. 1 akapit drugi
Artykuł 13 ust. 2 i 3	Artykuł 10 ust. 2 i 3
Artykuł 14	Artykuł 11
Artykuł 15	Artykuł 12
Artykuł 16	Artykuł 13
Artykuł 17 ust. 1 wyrażenie wprowadzające	Artykuł 14 ust. 1
Artykuł 17 ust. 1 lit. a)	—
Artykuł 17 ust. 1 lit. b) pierwsza część zdania	—
Artykuł 17 ust. 1 lit. b) druga część zdania	Artykuł 14 ust. 1
Artykuł 17 ust. 2 akapit pierwszy, drugi i trzeci	Artykuł 14 ust. 2 akapit pierwszy, drugi i trzeci
Artykuł 17 ust. 2 akapit czwarty	—
Artykuł 17 ust. 2 akapit piąty	Artykuł 14 ust. 2 akapit czwarty
Artykuł 17 ust. 3 akapit pierwszy, drugi i trzeci	Artykuł 14 ust. 3 akapit pierwszy, drugi i trzeci
Artykuł 17 ust. 3 akapit czwarty	—
Artykuł 17 ust. 3 akapit piąty	Artykuł 14 ust. 3 akapit czwarty
Artykuł 17 ust. 3 akapit szósty	Artykuł 14 ust. 3 akapit piąty
Artykuł 17 ust. 3 akapit siódmy	Artykuł 14 ust. 3 akapit szósty
Artykuł 17 ust. 3 akapit ósmy	Artykuł 14 ust. 3 akapit siódmy
Artykuł 17 ust. 4 akapit pierwszy i drugi	Artykuł 14 ust. 4 akapit pierwszy i drugi
Artykuł 17 ust. 4 akapit trzeci	—
Artykuł 17 ust. 4 akapit czwarty	Artykuł 14 ust. 4 akapit trzeci
Artykuł 17 ust. 5, 6, 7	Artykuł 14 ust. 5, 6, 7
Artykuł 18 ust. 1, 2, 3	Artykuł 15 ust. 1, 2, 3
Artykuł 18 ust. 4 akapit pierwszy zdanie pierwsze	—
Artykuł 18 ust. 4 akapit pierwszy zdanie drugie	Artykuł 15 ust. 4 akapit pierwszy
Artykuł 18 ust. 4 akapit drugi	Artykuł 15 ust. 4 akapit drugi
Artykuł 19	Artykuł 16
Artykuł 20	Artykuł 17
Artykuł 21 ust. 1 akapit pierwszy	Artykuł 18 ust. 1 akapit pierwszy
Artykuł 21 ust. 1 akapit drugi zdanie pierwsze i drugie	Artykuł 18 ust. 1 akapit drugi zdanie pierwsze i drugie
Artykuł 21 ust. 1 akapit drugi zdanie trzecie	—
Artykuł 21 ust. 2–5	Artykuł 18 ust. 2–5
Artykuł 22	Artykuł 19
Artykuł 23	Artykuł 20
Artykuł 24	Artykuł 21
Artykuł 25	Artykuł 22
Artykuł 26	Artykuł 23
Artykuł 27	Artykuł 24
Artykuł 28	Artykuł 25
Artykuł 29 ust. 1 i 2	Artykuł 26 ust. 1 i 2
Artykuł 29 ust. 3 wyrażenie wprowadzające	Artykuł 26 ust. 3 wyrażenie wprowadzające
Artykuł 29 ust. 3 tiret pierwsze	Artykuł 26 ust. 3 litera a)
Artykuł 29 ust. 3 tiret drugie	Artykuł 26 ust. 3 litera b)
Artykuł 30	Artykuł 27
Artykuł 31 ust. 1 i 2	Artykuł 28 ust. 1 i 2
Artykuł 31 ust. 3 lit. a), b), c)	Artykuł 28 ust. 3 lit. a), b), c)
Artykuł 31 ust. 3 lit. d)	—
Artykuł 31 ust. 4 i 5	Artykuł 28 ust. 4 i 5
Artykuły 32–37	—
—	Artykuł 29
Artykuł 38	Artykuł 30
Załączniki I–VI	Załączniki I–VI
Załącznik VII część I	Załącznik VII część I
Załącznik VII część II pkt 1	Załącznik VII część II pkt 1
Załącznik VII część II pkt 2	—
Załącznik VII część II pkt 3	Załącznik VII część II pkt 2
Załącznik VIII	Załącznik VIII
Załącznik IX	—
—	Załącznik IX
—	Załącznik X

11.11.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 312/33

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1670/2006

z dnia 10 listopada 2006 r.

ustanawiające niektóre szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1784/2003 w zakresie ustalania i udzielania dostosowanych refundacji w odniesieniu do zbóż wywożonych w postaci niektórych napojów spirytusowych

(Wersja skodyfikowana)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1784/2003 z dnia 29 września 2003 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku zbóż (1), w szczególności jego art. 18,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 2799/98 z dnia 15 grudnia 1998 r. ustanawiające agromonetarne porozumienia dotyczące euro (2), w szczególności jego art. 3 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2825/93 z dnia 15 października 1993 r. ustanawiające niektóre szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (EWG) nr 1766/92 w zakresie ustalania i udzielania dostosowanych refundacji w odniesieniu do zbóż wywożonych w postaci niektórych napojów spirytusowych (3) zostało znacząco zmienione (4). Dla zapewnienia jasności i zrozumiałości powinno zostać skodyfikowane.

(2)

Artykuł 16 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 przewiduje, że o ile konieczne jest wzięcie pod uwagę szczególnych cech produkcji niektórych napojów spirytusowych otrzymywanych ze zbóż, kryteria udzielania refundacji wywozowych mogą być dostosowane do tej szczególnej sytuacji. Wydawałoby się, że konieczne jest zapewnienie takiego dostosowania dla niektórych napojów spirytusowych, kiedy z jednej strony, cena zbóż w chwili wywozu nie jest powiązana z ceną zbóż w chwili produkcji i, z drugiej strony, końcowy produkt pochodzi z mieszanki licznych produktów, tak że niemożliwe stało się monitorowanie tożsamości zbóż zawartych w produkcie końcowym przeznaczonym na wywóz, tym bardziej że te napoje spirytusowe są również poddawane obowiązkowemu dojrzewaniu przez przynajmniej trzy lata.

(3)	Trudności o tym charakterze napotykano w szczególności, jeżeli chodzi o szkocką whisky, irlandzką whiskey i hiszpańską whisky.

(4)

Zwykły system refundacji powinien w możliwie największym stopniu być stosowany na podobnej podstawie. Refundacja powinna być więc wypłacana za zboża spełniające warunki przewidziane w art. 23 ust. 2 Traktatu, używane proporcjonalnie w kategoriach ilości wywożonych napojów spirytusowych. W tym celu ilości takich destylowanych zbóż powinny być pomnożone przez ogólny zryczałtowany współczynnik wyliczony na podstawie krajowych danych statystycznych dostarczanych przez zainteresowane państwa członkowskie. Wydaje się, że wykorzystanie stosunku między całkowitymi ilościami danych napojów spirytusowych, które zostały wywiezione, a całkowitymi ilościami, które zostały sprzedane, stanowi solidną i prostą podstawę. Niezbędne jest określenie, co rozumie się przez „całkowite ilości wywiezione” i „całkowite ilości wprowadzone do obrotu”. Do celów określenia ilości zbóż destylowanych i współczynnika powinno się wyłączyć ilości podlegające ustaleniom dotyczącym uszlachetniania czynnego.

(5)	Niezbędne jest uwzględnienie współczynnika, który ma zostać dostosowany w szczególności w celu ochrony przed możliwością, że wypłaty refundacji mogłyby służyć anormalnemu zwiększeniu zapasów.

(6)	Artykuł 13 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 przewiduje możliwość zróżnicowania refundacji stosownie do miejsca przeznaczenia. Dlatego też powinny zostać zapewnione obiektywne kryteria, które prowadziłyby do zniesienia refundacji dla niektórych miejsc przeznaczenia.

(7)

Powinien zostać ustalony dzień określający obowiązującą stawkę refundacji. Dzień ten powinien być związany przede wszystkim z czasem, w którym zboża są umieszczane pod kontrolą i – dla ilości następnie destylowanych – z każdym fiskalnym okresem destylacji. Przed wypłaceniem refundacji musi zostać przedstawiony dowód w formie deklaracji destylacji, stwierdzającej, że zboża te zostały poddane destylacji. Taka deklaracja musi zawierać informacje konieczne do wyliczenia refundacji. Pierwszy dzień każdego fiskalnego okresu destylacji może również być terminem operacyjnym dla rolniczego kursu przeliczeniowego zgodnie z art. 3 rozporządzenia (WE) nr 2799/98.

(8)

Do celów niniejszego rozporządzenia konieczne jest odnotowanie, że produkty opuściły Wspólnotę i w niektórych przypadkach również określenie ich miejsca przeznaczenia. Zatem konieczne jest wykorzystanie definicji wywozu określonej w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającym Wspólnotowy Kodeks Celny (5) i wykorzystanie dowodów przewidzianych w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 800/1999 z dnia 15 kwietnia 1999 r. ustanawiającym wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu refundacji wywozowych do produktów rolnych (6).

(9)

W celu ustalenia współczynnika powinno się wprowadzić obowiązek dostarczenia dowodu, że ilości napojów spirytusowych zostały wywiezione. Właściwe jest, aby przewidzieć, że art. 43 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1291/2000 z dnia 9 czerwca 2000 r. ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na wywóz i przywóz oraz świadectw o wcześniejszym ustaleniu refundacji dla produktów rolnych (7) powinien być stosowany do towarów powracających na terytorium Wspólnoty, jeżeli spełnione są specjalne warunki.

(10)	Powinien istnieć wymóg, by państwa członkowskie przekazywały Komisji niezbędne informacje.

(11)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Zbóż,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia szczegółowe zasady ustalania i udzielania refundacji wywozowych w odniesieniu do zbóż wywożonych w postaci napojów spirytusowych, jak określono w art. 16 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 i dla których obowiązkowy okres dojrzewania o długości przynajmniej trzech lat jest częścią procesu produkcyjnego.

2. Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1043/2005 (8) nie ma zastosowania do napojów spirytusowych określonych w ust. 1, z zastrzeżeniem art. 6 ust. 1 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Refundacje określone w art. 1 mogą być udzielane w odniesieniu do zbóż spełniających warunki ustanowione w art. 23 ust. 2 Traktatu i wykorzystywanych w produkcji napojów spirytusowych objętych kodami CN 2208 30 32, 2208 30 38, 2208 30 52, 2208 30 58, 2208 30 72, 2208 30 78, 2208 30 82 oraz 2208 30 88, wytwarzanych zgodnie z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 1576/89 (9).

Artykuł 3

Dla celów niniejszego rozporządzenia:

a)	„dany okres destylacji” oznacza okres odpowiadający okresowi destylacji uzgodnionemu między beneficjentem a organami celnymi lub innymi właściwymi władzami do celów kontroli podatku akcyzowego (okres fiskalny);

b)	„całkowite ilości wywiezione” oznaczają ilości napojów spirytusowych spełniające warunki art. 23 ust. 2 Traktatu i wywiezione do miejsca przeznaczenia, dla których stosuje się refundację;

c)	„całkowite ilości wprowadzone do obrotu” oznaczają ilości napojów spirytusowych spełniające warunki art. 23 ust. 2 Traktatu, które zostały ostatecznie wysłane z zakładów produkcji lub pomieszczeń magazynowania w celu ich sprzedaży do spożycia przez ludzi;

d)	„umieszczone pod kontrolą” oznacza oddanie pod procedurę kontroli celnej lub procedurę administracyjną, dającą równoważne gwarancje, zbóż przeznaczonych do wytwarzania napojów spirytusowych określonych w art. 2.

Artykuł 4

1. Ilości zbóż, które kwalifikują się do refundacji, są ilościami umieszczonymi pod kontrolą i destylowanymi przez uprawnionych do refundacji podczas danego okresu destylacji, ważonymi przez współczynnik ustalany corocznie w stosunku do każdego zainteresowanego państwa członkowskiego i mający zastosowanie w odniesieniu do wszystkich uprawnionych zainteresowanych stron. Współczynnik wyraża średni stosunek między całkowitymi ilościami wywiezionymi a całkowitymi ilościami danych napojów spirytusowych wprowadzonymi do obrotu, na podstawie tendencji odnotowanej w tych ilościach podczas kilku lat odpowiadających średniemu okresowi dojrzewania przedmiotowego napoju spirytusowego.

Do celów określenia ilości zbóż destylowanych i współczynnika, ilości, które podlegają ustaleniom dotyczącym uszlachetniania czynnego, są wyłączone.

Po obliczeniu współczynnika należy również uwzględnić zmiany w zapasach jednego z przedmiotowych napojów spirytusowych.

Współczynnik może różnić się w zależności od wykorzystanego zboża.

2. Właściwe władze w regularnych odstępach czasu sprawdzają wielkość faktycznie wywiezioną i wielkość zapasów.

Artykuł 5

Współczynnik określony w art. 4 ust. 1 ustalany jest przed dniem 1 lipca każdego roku.

Współczynnik stosuje się od dnia 1 października do dnia 30 września roku następnego.

Współczynnik ustala się zgodnie z informacjami dostarczonymi przez państwa członkowskie za okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia lat poprzedzających rok ustalenia.

Artykuł 6

1. Stosowana stawka refundacji jest stawką ustaloną zgodnie z art. 14 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 1043/2005.

2. Stawka refundacji i rolniczy kurs przeliczeniowy są takie, jak obowiązujące w dniu, w którym zboża umieszczane są pod kontrolą.

Jednakże w odniesieniu do ilości destylowanych w każdym z fiskalnych okresów destylacji następujących po okresie, w którym miało miejsce umieszczenie pod kontrolą, stawki te są stawkami obowiązującymi pierwszego dnia każdego danego fiskalnego okresu destylacji.

Artykuł 7

1. Jeżeli wymagają tego sytuacja na rynku światowym lub szczególne wymagania niektórych rynków, refundacja zostaje zniesiona dla niektórych miejsc przeznaczenia.

2. Jeśli refundacja zostaje zniesiona zgodnie z ust. 1 lub jeśli zostaje ona przywrócona i jeśli niektóre rynki przestają być uprawnione do otrzymywania refundacji wywozowych zgodnie z Aktem Przystąpienia lub umowami zawartymi z państwami trzecimi, należy dostosować współczynnik określony w art. 4 ust. 1. Dostosowanie to obejmuje, zależnie od konieczności, wyłączenie lub włączenie z całkowitej ilości towarów wywiezionych, wykorzystanej do obliczenia tego współczynnika, ilości towarów wywiezionych na te rynki, dla których refundacja jest zniesiona lub przywrócona. Dostosowany współczynnik stosuje się od pierwszego dnia okresu poboru podatkowego następującego po zmianie uprawnień danych rynków.

Artykuł 8

Dla celów niniejszego rozporządzenia zboża mogą być zastąpione słodem.

W takim przypadku współczynnik dla obliczenia jęczmiennego ekwiwalentu słodu wynosi 1,30.

Jednakże jeżeli słód umieszczany pod kontrolą jest słodem zielonym, z zawartością wilgoci między 43 a 47 %, współczynnik dla obliczania ciężaru równoważnikowego słodu o zawartości wilgoci 7 % wynosi 0,57.

Artykuł 9

1. Wyłącznie destylatorzy prowadzący działalność gospodarczą na terytorium Wspólnoty są uprawnieni do refundacji.

2. Destylator przekazuje właściwym władzom, przed zakończeniem każdego fiskalnego okresu destylacji, deklarację zawierającą wszystkie dane szczegółowe konieczne do określenia refundacji, w szczególności:

a)	wyszczególnienie zbóż lub słodu zgodnie z nomenklaturą Wspólnej Taryfy Celnej, w miarę potrzeby w podziale według jednolitych partii;

b)	wagę netto produktów i zawartość wilgoci, w podziale według każdej partii wymienionej w lit. a);

c)	potwierdzenie, że zboża spełniają warunki określone w art. 23 ust. 2 Traktatu;

d)	miejsce magazynowania i destylacji.

Podczas fiskalnego okresu destylacji deklaracja może być uaktualniana w miarę postępu procesu destylacji w celu uwzględnienia większych lub mniejszych ilości faktycznie poddawanych destylacji.

3. Po każdym fiskalnym okresie destylacji destylator składa do właściwych władz deklarację, dalej nazywaną „deklaracją destylacji”, w której potwierdza, że przeprowadził destylację, w danym okresie destylacji, zbóż określonych w deklaracji określonej w ust. 2, w celu wyprodukowania jednego z przedmiotowych napojów spirytusowych; wskazuje on ilość otrzymanych produktów destylowanych. Deklaracja ta zostaje poświadczona przez władze przeprowadzające umieszczanie pod kontrolą.

4. Refundacja wypłacana jest po dostarczeniu dowodu, że zboża zostały umieszczone pod kontrolą i poddane destylacji.

5. Waga zbóż, jaką należy brać pod uwagę przy obliczaniu płatności, jest wagą netto, jeżeli zawartość wilgoci jest nie większa niż 15 %. Jeżeli zawartość wilgoci wykorzystanych zbóż jest większa niż 15 %, ale nie większa niż 16 %, waga, jaką należy brać pod uwagę, jest wagą netto pomniejszoną o 1 %. Jeżeli zawartość wilgoci wykorzystanych zbóż jest większa niż 16 %, ale nie większa niż 17 %, redukcja wynosi 2 %. Jeżeli zawartość wilgoci wykorzystanych zbóż jest większa niż 17 %, redukcja wynosi dwa punkty procentowe dla każdego punktu procentowego wilgoci powyżej 15 %.

Waga słodu innego niż słód zielony, jak określono w art. 8, którą należy brać pod uwagę przy obliczaniu płatności, jest wagą netto, jeżeli wilgotność nie jest większa niż 7 %. Jeżeli zawartość wilgoci wykorzystanego słodu jest większa niż 7 %, ale nie większa niż 8 %, waga, jaką należy brać pod uwagę, jest wagą netto pomniejszoną o 1 %. Jeżeli zawartość wilgoci wykorzystanego słodu jest większa niż 8 %, redukcja wynosi dwa punkty procentowe dla każdego punktu procentowego wilgotności powyżej 7 %.

Wspólnotową metodą odniesienia dla określania zawartości wilgoci zbóż i słodu przeznaczonych do produkcji napojów spirytusowych określonych w niniejszym rozporządzeniu jest metoda przedstawiona w załączniku IV do rozporządzenia Komisji (WE) nr 824/2000 (10).

Artykuł 10

Państwa członkowskie podejmują środki niezbędne w celu zweryfikowania dokładności deklaracji określonych w art. 9 i tych odnoszących się do bezpośredniej kontroli zbóż, procesu destylacji i wykorzystania otrzymanego destylowanego produktu.

Artykuł 11

1. Produkty uboczne przetwarzania są zwolnione z kontroli, jeśli ustalono, że nie przekraczają one normalnie uzyskiwanych ilości produktów ubocznych.

2. Nie przyznaje się żadnej refundacji, jeśli zboża lub słód nie są solidnej właściwej jakości handlowej.

Artykuł 12

1. Refundacja wypłacana jest przez państwo członkowskie, w którym deklaracje określone w art. 9 są przyjmowane.

2. Refundacja jest wypłacana wyłącznie na pisemny wniosek podmiotu gospodarczego. Państwa członkowskie mogą nakazać zastosowanie w tym celu specjalnego formularza.

3. Poza przypadkami siły wyższej, dokumenty wymagane do udzielenia refundacji muszą zostać złożone w ciągu 12 miesięcy od dnia, w którym władze przeprowadzające umieszczanie pod kontrolą zaakceptowały deklarację destylacji, w przeciwnym wypadku prawo do uzyskania refundacji przepada.

4. W przypadku gdy współczynnik jest dostosowany na podstawie art. 7 ust. 2, refundacje niewłaściwie wypłacone od dnia stosowania dostosowanego współczynnika zostają zwrócone przez beneficjentów.

Artykuł 13

1. Dla celów art. 4 dostarczane są dowody, że ilości napojów spirytusowych, które spełniają warunki określone w art. 23 ust. 2 Traktatu, zostały wywiezione.

2. Obowiązujący dowód jest dowodem przewidzianym w rozporządzeniu (WE) nr 800/1999.

3. Dla celów niniejszego rozporządzenia „wywóz” oznacza:

a)	wywóz w rozumieniu art. 161 i 162 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92; oraz

b)	dostawy do miejsc przeznaczenia objęte art. 36 rozporządzenia (WE) nr 800/1999.

4. Produkty, które zostały umieszczone w magazynie żywności zatwierdzonym na podstawie art. 40 rozporządzenia (WE) nr 800/1999, są również uważane za wywiezione. Gdy produkty zostały umieszczone w takich magazynach, art. 40–43 wyżej wymienionego rozporządzenia stosuje się mutatis mutandis.

Artykuł 14

1. Napoje spirytusowe uważa się za wywiezione w dniu, w którym zakończono celne formalności wywozowe.

2. Deklaracja przedłożona po zakończeniu celnych formalności wywozowych musi zawierać:

a)	wyszczególnienie danych napojów spirytusowych zgodnie z Nomenklaturą Scaloną;

b)	ilości, wyrażone w litrach czystego alkoholu, wywożonych napojów spirytusowych;

c)	opis, lub inne odniesienie, składu napojów spirytusowych umożliwiające określenie rodzaju wykorzystanych zbóż;

d)	państwo członkowskie miejsca produkcji.

3. Dla celów ust. 2 lit. c), jeżeli napój spirytusowy uzyskano z różnych rodzajów zbóż i jest wynikiem późniejszej mieszanki, wystarczy podać ten fakt w deklaracji.

Artykuł 15

1. W odniesieniu do ilości napoju spirytusowego, która ma być uznana za wywiezioną, należy przedłożyć dowód określony w art. 13 wyznaczonym władzom w ciągu sześciu miesięcy od daty zakończenia celnych formalności wywozowych.

2. Jeżeli dowodu nie okazano w określonym terminie pomimo najlepszych starań eksportera w celu otrzymania go w tym terminie, może być przyznane przedłużenie terminu nieprzekraczające łącznie sześciu miesięcy.

Jednakże jeżeli dowód wywozu dostarczony zostaje po wyznaczonym terminie, który zezwoliłby na włączenie operacji wywozu do wywozu wykonywanego w tym samym roku kalendarzowym, przedmiotowa operacja wywozu połączona jest z wywozem dokonanym w następnym roku kalendarzowym.

Artykuł 16

1. Jeżeli stosuje się procedurę tranzytu wspólnotowego, napoje określone w art. 13 ust. 1 poddawane są zewnętrznej procedurze tranzytu wspólnotowego.

2. Dla celów rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 napoje spirytusowe określone w art. 13 ust. 1 niniejszego rozporządzenia uważa się za towary, w odniesieniu do których zakończone zostały wymagane celne formalności wywozowe. Takie napoje nie mogą być dopuszczone do swobodnego obrotu, chyba że kwota odpowiadająca wypłaconej refundacji wywozowej zostaje zwrócona.

Artykuł 17

W przypadku gdy stosuje się art. 7, należy również dostarczyć dowód, że dane napoje spirytusowe dotarły do miejsca przeznaczenia, dla którego ustalono refundację.

W tym przypadku dowód przywozu do państwa trzeciego, w odniesieniu do którego stosuje się refundację, jest dowodem przewidzianym w art. 15 i 16 rozporządzenia (WE) nr 800/1999.

Artykuł 18

1. Zainteresowane państwa członkowskie powiadamiają Komisję o nazwach i adresach organów właściwych do stosowania niniejszego rozporządzenia.

2. Zainteresowane państwa członkowskie dostarczają Komisji przed dniem 16 lipca każdego roku następujące informacje:

a)	ilości zbóż i słodu spełniające warunki art. 23 ust. 2 Traktatu i destylowane w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia poprzedniego roku, w podziale zgodnie z Nomenklaturą Scaloną;

b)	ilości zbóż i słodu w podziale zgodnie z Nomenklaturą Scaloną, które podlegały ustaleniom dotyczącym uszlachetniania czynnego w tym samym okresie;

c)	ilości napojów spirytusowych objęte art. 2, w podziale zgodnie z kategoriami podanymi w art. 19, obejmujące zarówno ilości wywiezione, jak i ilości wprowadzone do obrotu w tym samym okresie;

d)	ilości napojów spirytusowych produkowanych w ramach ustaleń dotyczących uszlachetniania czynnego i wywożonych do państw trzecich w tym samym okresie, w podziale zgodnie z kategoriami określonymi w art. 19;

e)	ilości napojów spirytusowych znajdujących się w magazynach w dniu 31 grudnia poprzedniego roku i ilości wyprodukowane w tym samym okresie.

3. Zainteresowane państwa członkowskie przekazują Komisji także informacje wymienione w lit. a)–d) na każdy kwartał roku kalendarzowego przed dniem 16 października, 16 stycznia i 16 kwietnia, w przypadku gdy takie informacje są dostępne.

4. Na żądanie Komisji zainteresowane państwa członkowskie dostarczają także informacje konieczne do dostosowania współczynnika określonego w art. 7 ust. 2.

Artykuł 19

Do celów art. 18:

a)	„whisky zbożowa” oznacza whisky wyprodukowaną ze słodu i zbóż;

b)	„whisky słodowa” oznacza whisky wyprodukowaną wyłącznie ze słodu;

c)	„irlandzka whiskey, kategoria A” oznacza whiskey wyprodukowaną ze słodu i zbóż, przy czym słód stanowi mniej niż 30 %;

d)	„irlandzka whiskey, kategoria B” oznacza whiskey wyprodukowaną z jęczmienia i słodu, z co najmniej 30 % słodu;

e)	zawartości procentowe różnych rodzajów zbóż, wykorzystanych do wytworzenia napojów spirytusowych określonych w art. 14 ust. 3, ustalane są na podstawie całkowitych ilości różnych typów rodzajów wykorzystywanych do wytworzenia napojów spirytusowych określonych w art. 2.

Artykuł 20

Rozporządzenie (EWG) nr 2852/93 zostaje uchylone.

Odesłania do uchylonego rozporządzenia odczytuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia, zgodnie z tabelą korelacji w załączniku II.

Artykuł 21

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 10 listopada 2006 r.

W imieniu Komisji

José Manuel BARROSO

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 270 z 21.10.2003, str. 78. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1154/2005 (Dz.U. L 187 z 19.7.2005, str. 11).

(2) Dz.U. L 349 z 24.12.1998, str. 1.

(3) Dz.U. L 258 z 16.10.1993, str. 6. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1633/2000 (Dz.U. L 187 z 26.7.2000, str. 29).

(4) Patrz: załącznik I.

(5) Dz.U. L 302 z 19.10.1992, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 648/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 117 z 4.5.2005, str. 13).

(6) Dz.U. L 102 z 17.4.1999, str. 11. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 671/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 105 z 14.4.2004, str. 5).

(7) Dz.U. L 152 z 24.6.2000, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 410/2006 (Dz.U. L 71 z 10.3.2006, str. 7).

(8) Dz.U. L 172 z 5.7.2005, str. 24.

(9) Dz.U. L 160 z 12.6.1989, str. 1.

(10) Dz.U. L 100 z 20.4.2000, str. 31.

ZAŁĄCZNIK I

Uchylone rozporządzenie i jego kolejne zmiany

Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2825/93	(Dz.U. L 258 z 16.10.1993, str. 6)
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 3098/94	(Dz.U. L 328 z 20.12.1994, str. 12)
Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1633/2000	(Dz.U. L 187 z 26.7.2000, str. 29)

ZAŁĄCZNIK II

TABELA KORELACJI

Rozporządzenie (EWG) nr 2825/93	Niniejsze rozporządzenie
Artykuł 1	Artykuł 1
Artykuł 2	Artykuł 2
Artykuł 3	Artykuł 3
Artykuł 4 ust. 1	Artykuł 4 ust. 1 akapit pierwszy i drugi
Artykuł 4 ust. 2	Artykuł 4 ust. 1 akapit trzeci
Artykuł 4 ust. 3	Artykuł 4 ust. 1 akapit czwarty
Artykuł 4 ust. 4	Artykuł 4 ust. 2
Artykuł 5	Artykuł 5
Artykuł 6	Artykuł 6
Artykuł 7	Artykuł 7
Artykuł 8	Artykuł 8
Artykuł 9	Artykuł 9
Artykuł 10	Artykuł 10
Artykuł 11	Artykuł 11
Artykuł 12	Artykuł 12
Artykuł 13 ust. ust. 1 i 2	Artykuł 13 ust. 1 i 2
Artykuł 13 ust. 3 zdanie wprowadzające	Artykuł 13 ust. 3 zdanie wprowadzające
Artykuł 13 ust. 3 tiret pierwsze	Artykuł 13 ust. 3 lit. a)
Artykuł 13 ust. 3 tiret drugie	Artykuł 13 ust. 3 lit. b)
Artykuł 13 ust. 4	Artykuł 13 ust. 4
Artykuł 14	Artykuł 14
Artykuł 15	Artykuł 15
Artykuł 16	Artykuł 16
Artykuł 17	Artykuł 17
Artykuł 18	Artykuł 18
Artykuł 19	Artykuł 19
Artykuł 20	—
—	Artykuł 20
Artykuł 21 akapit pierwszy	Artykuł 21
Artykuł 21 akapit drugi	—
—	Załącznik I
—	Załącznik II

11.11.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 312/47

DECYZJA KOMISJI

z dnia 31 października 2006 r.

określająca wykaz regionów i obszarów kwalifikujących się w latach 2007–2013 do finansowania ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach współpracy transgranicznej i transnarodowej będących częściami składowymi celu „Europejska współpraca terytorialna”

(notyfikowana jako dokument nr C(2006) 5144)

(2006/769/WE)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006 z dnia 11 lipca 2006 r. ustanawiające przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego i Funduszu Spójności (1), w szczególności jego art. 7,

po konsultacji z komitetem koordynującym fundusze, o którym mowa w art. 103 rozporządzenia (WE) nr 1083/2006,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Na mocy art. 3 ust. 2 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 1083/2006 cel „Europejska współpraca terytorialna” jest ukierunkowany na umacnianie współpracy transgranicznej poprzez wspólne inicjatywy lokalne i regionalne oraz umacnianie współpracy transnarodowej za pomocą działań sprzyjających zintegrowanemu rozwojowi terytorialnemu powiązanemu z priorytetami Wspólnoty.

(2)

Na mocy art. 7 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 1083/2006 w ramach celu „Europejska współpraca terytorialna” do finansowania kwalifikują się regiony Wspólnoty poziomu NUTS 3 położone wzdłuż jej wszystkich wewnętrznych i niektórych zewnętrznych granic lądowych oraz wszystkie regiony Wspólnoty poziomu NUTS 3 położone wzdłuż granic morskich, które dzieli, z zasady, odległość do 150 kilometrów, z uwzględnieniem możliwych dostosowań niezbędnych dla zapewnienia spójności i ciągłości współpracy.

(3)	Na mocy art. 7 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1083/2006 obszary transnarodowe również kwalifikują się do finansowania.

(4)	W związku z powyższym konieczne jest ustalenie wykazów kwalifikujących się regionów i obszarów.

(5)	Środki określone w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu koordynującego fundusze,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Do celów współpracy transgranicznej, o której mowa w art. 7 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1083/2006, regiony kwalifikujące się do finansowania ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach celu „Europejska współpraca terytorialna” określa się w załączniku I.

Artykuł 2

Do celów współpracy transgranicznej, o której mowa w art. 7 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1083/2006, obszary kwalifikujące się do finansowania ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach celu „Europejska współpraca terytorialna” określa się w załączniku II.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 31 października 2006 r.

W imieniu Komisji

Danuta HÜBNER

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 210 z 31.7.2006, str. 25.

ZAŁĄCZNIK I

Wykaz regionów poziomu NUTS III kwalifikujących się do finansowania ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach części składowej celu „Europejska współpraca terytorialna” dotyczącej współpracy transgranicznej w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2013 r.

BE211	Arr. Antwerpen
BE213	Arr. Turnhout
BE221	Arr. Hasselt
BE222	Arr. Maaseik
BE223	Arr. Tongeren
BE233	Arr. Eeklo
BE234	Arr. Gent
BE236	Arr. Sint-Niklaas
BE251	Arr. Brugge
BE253	Arr. Ieper
BE254	Arr. Kortrijk
BE255	Arr. Oostende
BE258	Arr. Veurne
BE321	Arr. Ath
BE323	Arr. Mons
BE324	Arr. Mouscron
BE326	Arr. Thuin
BE327	Arr. Tournai
BE332	Arr. Liège
BE333	Arr. Verviers
BE341	Arr. Arlon
BE342	Arr. Bastogne
BE344	Arr. Neufchâteau
BE345	Arr. Virton
BE351	Arr. Dinant
BE353	Arr. Philippeville
CZ031	Jihočeský kraj
CZ032	Plzeňský kraj
CZ041	Karlovarský kraj
CZ042	Ústecký kraj
CZ051	Liberecký kraj
CZ052	Královéhradecký kraj
CZ053	Pardubický kraj
CZ061	Kraj Vysočina
CZ062	Jihomoravský kraj
CZ071	Olomoucký kraj
CZ072	Zlínský kraj
CZ080	Moravskoslezský kraj
DK001	Københavns og Frederiksberg kommuner
DK002	Københavns Amt
DK003	Frederiksborg Amt
DK004	Roskilde Amt
DK005	Vestsjællands Amt
DK006	Storstrøms Amt
DK007	Bornholms Regionskommune
DK008	Fyns Amt
DK009	Sønderjyllands Amt
DK00A	Ribe Amt
DK00D	Århus Amt
DK00E	Viborg Amt
DK00F	Nordjyllands Amt
DE121	Baden-Baden, Stadtkreis
DE122	Karlsruhe, Stadtkreis
DE123	Karlsruhe, Landkreis
DE124	Rastatt
DE131	Freiburg im Breisgau, Stadtkreis
DE132	Breisgau-Hochschwarzwald
DE133	Emmendingen
DE134	Ortenaukreis
DE136	Schwarzwald-Baar-Kreis
DE138	Konstanz
DE139	Lörrach
DE13A	Waldshut
DE147	Bodenseekreis
DE213	Rosenheim, Kreisfreie Stadt
DE214	Altötting
DE215	Berchtesgadener Land
DE216	Bad Tölz-Wolfratshausen
DE21D	Garmisch-Partenkirchen
DE21F	Miesbach
DE21K	Rosenheim, Landkreis
DE21M	Traunstein
DE222	Passau, Kreisfreie Stadt
DE225	Freyung-Grafenau
DE228	Passau, Landkreis
DE229	Regen
DE22A	Rottal-Inn
DE233	Weiden i. d. OPf., Kreisfreie Stadt
DE235	Cham
DE237	Neustadt a. d. Waldnaab
DE239	Schwandorf
DE23A	Tirschenreuth
DE244	Hof, Kreisfreie Stadt
DE249	Hof, Landkreis
DE24D	Wunsiedel i. Fichtelgebirge
DE272	Kaufbeuren, Kreisfreie Stadt
DE273	Kempten (Allgäu), Kreisfreie Stadt
DE27A	Lindau (Bodensee)
DE27B	Ostallgäu
DE27E	Oberallgäu
DE411	Frankfurt (Oder), Kreisfreie Stadt
DE412	Barnim
DE413	Märkisch-Oderland
DE415	Oder-Spree
DE418	Uckermark
DE422	Cottbus, Kreisfreie Stadt
DE429	Spree-Neiße
DE801	Greifswald, Kreisfreie Stadt
DE803	Rostock, Kreisfreie Stadt
DE805	Stralsund, Kreisfreie Stadt
DE806	Wismar, Kreisfreie Stadt
DE807	Bad Doberan
DE80D	Nordvorpommern
DE80E	Nordwestmecklenburg
DE80F	Ostvorpommern
DE80H	Rügen
DE80I	Uecker-Randow
DE942	Emden, Kreisfreie Stadt
DE947	Aurich
DE949	Emsland
DE94B	Grafschaft Bentheim
DE94C	Leer
DEA15	Mönchengladbach, Kreisfreie Stadt
DEA1B	Kleve
DEA1E	Viersen
DEA1F	Wesel
DEA14	Krefeld, Kreisfreie Stadt
DEA21	Aachen, Kreisfreie Stadt
DEA25	Aachen, Kreis
DEA26	Düren
DEA28	Euskirchen
DEA29	Heinsberg
DEA34	Borken
DEA37	Steinfurt
DEB21	Trier, Kreisfreie Stadt
DEB23	Bitburg-Prüm
DEB24	Daun
DEB25	Trier-Saarburg
DEB33	Landau in der Pfalz, Kreisfreie Stadt
DEB37	Pirmasens, Kreisfreie Stadt
DEB3A	Zweibrücken, Kreisfreie Stadt
DEB3E	Germersheim
DEB3H	Südliche Weinstraße
DEB3K	Südwestpfalz
DEC01	Stadtverband Saarbrücken
DEC02	Merzig-Wadern
DEC04	Saarlouis
DEC05	Saarpfalz-Kreis
DED12	Plauen, Kreisfreie Stadt
DED14	Annaberg
DED16	Freiberg
DED17	Vogtlandkreis
DED18	Mittlerer Erzgebirgskreis
DED1B	Aue-Schwarzenberg
DED22	Görlitz, Kreisfreie Stadt
DED24	Bautzen
DED26	Niederschlesischer Oberlausitzkreis
DED28	Löbau-Zittau
DED29	Sächsische Schweiz
DED2A	Weißeritzkreis
DEF01	Flensburg, Kreisfreie Stadt
DEF02	Kiel, Kreisfreie Stadt
DEF03	Lübeck, Kreisfreie Stadt
DEF07	Nordfriesland
DEF08	Ostholstein
DEF09	Pinneberg (only Helgoland)
DEF0A	Plön
DEF0B	Rendsburg-Eckernförde
DEF0C	Schleswig-Flensburg
EE001	Põhja-Eesti
EE004	Lääne-Eesti
EE006	Kesk-Eesti
EE007	Kirde-Eesti
EE008	Lõuna-Eesti
GR111	Evros
GR112	Xanthi
GR113	Rodopi
GR114	Drama
GR122	Thessaloniki
GR126	Serres
GR212	Thesprotia
GR213	Ioannina
GR214	Preveza
GR221	Zakynthos
GR222	Kerkyra
GR223	Kefallinia
GR224	Lefkada
GR231	Aitoloakarnania
GR232	Achaia
GR411	Lesvos
GR412	Samos
GR413	Chios
GR421	Dodekanisos
GR431	Irakleio
GR432	Lasithi
GR433	Rethymni
GR434	Chania
ES113	Ourense
ES114	Pontevedra
ES212	Guipúzcoa
ES220	Navarra
ES241	Huesca
ES415	Salamanca
ES419	Zamora
ES431	Badajoz
ES432	Cáceres
ES512	Girona
ES513	Lleida
ES612	Cádiz
ES615	Huelva
ES630	Ceuta
FR211	Ardennes
FR221	Aisne
FR223	Somme
FR232	Seine-Maritime
FR251	Calvados
FR252	Manche
FR301	Nord
FR302	Pas-de-Calais
FR411	Meurthe-et-Moselle
FR412	Meuse
FR413	Moselle
FR421	Bas-Rhin
FR422	Haut-Rhin
FR431	Doubs
FR432	Jura
FR434	Territoire de Belfort
FR521	Côtes-d'Armor
FR522	Finistère
FR523	Îlle-et-Vilaine
FR615	Pyrénées-Atlantiques
FR621	Ariège
FR623	Haute-Garonne
FR626	Hautes-Pyrénées
FR711	Ain
FR717	Savoie
FR718	Haute-Savoie
FR815	Pyrénées-Orientales
FR821	Alpes-de-Haute-Provence
FR822	Hautes-Alpes
FR823	Alpes-Maritimes
FR831	Corse-du-Sud
FR832	Haute-Corse
FR910	Guadeloupe
FR920	Martinique
FR930	Guyane
FR940	Réunion
IE011	Border
IE021	Dublin
IE022	Mid-East
IE024	South-East (IE)
ITC11	Torino
ITC12	Vercelli
ITC13	Biella
ITC14	Verbano Cusio Ossola
ITC15	Novara
ITC16	Cuneo
ITC20	Valle d'Aosta/Vallée d'Aoste
ITC31	Imperia
ITC32	Savona
ITC33	Genova
ITC34	La Spezia
ITC41	Varese
ITC42	Como
ITC43	Lecco
ITC44	Sondrio
ITD10	Bolzano/Bozen
ITD33	Belluno
ITD35	Venezia
ITD36	Padova
ITD37	Rovigo
ITD42	Udine
ITD43	Gorizia
ITD44	Trieste
ITD56	Ferrara
ITD57	Ravenna
ITE11	Massa-Carrara
ITE12	Lucca
ITE16	Livorno
ITE17	Pisa
ITE1A	Grosseto
ITF42	Bari
ITF44	Brindisi
ITF45	Lecce
ITG11	Trapani
ITG14	Agrigento
ITG15	Caltanissetta
ITG18	Ragusa
ITG19	Siracusa
ITG21	Sassari
ITG22	Nuoro
ITG23	Oristano
ITG24	Cagliari
CY000	Kypros/Kıbrıs
LV003	Kurzeme
LV005	Latgale
LV006	Rīga
LV007	Pierīga
LV008	Vidzeme
LV009	Zemgale
LT001	Alytaus
LT003	Klaipėdos
LT004	Marijampolės
LT005	Panevėžio
LT006	Šiaulių
LT008	Telšių
LT009	Utenos
LU000	Luxembourg (Grand-Duché)
HU101	Budapest
HU102	Pest
HU212	Komárom-Esztergom
HU221	Györ-Moson-Sopron
HU222	Vas
HU223	Zala
HU311	Borsod-Abaúj-Zemplén
HU312	Heves
HU313	Nógrád
HU321	Hajdú-Bihar
HU323	Szabolcs-Szatmár-Bereg
HU332	Békés
HU333	Csongrád
MT001	Malta
MT002	Gozo and Comino/Ghawdex u Kemmuna
NL111	Oost-Groningen
NL112	Delfzijl en omgeving
NL113	Overig Groningen
NL121	Noord-Friesland
NL132	Zuidoost-Drenthe
NL211	Noord-Overijssel
NL213	Twente
NL222	Achterhoek
NL223	Arnhem/Nijmegen
NL333	Delft en Westland
NL335	Groot-Rijnmond
NL341	Zeeuwsch-Vlaanderen
NL342	Overig Zeeland
NL411	West-Noord-Brabant
NL412	Midden-Noord-Brabant
NL413	Noordoost-Noord-Brabant
NL414	Zuidoost-Noord-Brabant
NL421	Noord-Limburg
NL422	Midden-Limburg
NL423	Zuid-Limburg
AT111	Mittelburgenland
AT112	Nordburgenland
AT113	Südburgenland
AT124	Waldviertel
AT125	Weinviertel
AT126	Wiener Umland/Nordteil
AT127	Wiener Umland/Südteil
AT130	Wien
AT211	Klagenfurt-Villach
AT212	Oberkärnten
AT213	Unterkärnten
AT224	Oststeiermark
AT225	West- und Südsteiermark
AT311	Innviertel
AT313	Mühlviertel
AT322	Pinzgau-Pongau
AT323	Salzburg und Umgebung
AT331	Außerfern
AT332	Innsbruck
AT333	Osttirol
AT334	Tiroler Oberland
AT335	Tiroler Unterland
AT341	Bludenz-Bregenzer Wald
AT342	Rheintal-Bodenseegebiet
PL212	Nowosądecki
PL225	Bielsko-bialski
PL227	Rybnicko-jastrzębski
PL322	Krośnieńsko-przemyski
PL341	Białostocko-suwalski
PL342	Łomżyński
PL421	Szczeciński
PL422	Koszaliński
PL431	Gorzowski
PL432	Zielonogórski
PL511	Jeleniogórsko-wałbrzyski
PL520	Opolski
PL623	Ełcki
PL631	Słupski
PL632	Gdański
PL633	Gdańsk, Gdynia, Sopot
PT111	Minho-Lima
PT112	Cávado
PT117	Douro
PT118	Alto Trás-os-Montes
PT150	Algarve
PT168	Beira Interior Norte
PT169	Beira Interior Sul
PT182	Alto Alentejo
PT183	Alentejo Central
PT184	Baixo Alentejo
SI001	Pomurska
SI002	Podravska
SI003	Koroška
SI004	Savinjska
SI009	Gorenjska
SI00B	Goriška
SI00C	Obalno-kraška
SI00E	Osrednjeslovenska
SK010	Bratislavský kraj
SK021	Trnavský kraj
SK022	Trenčiansky kraj
SK023	Nitriansky kraj
SK031	Žilinský kraj
SK032	Banskobystrický kraj
SK041	Prešovský kraj
SK042	Košický kraj
FI181	Uusimaa
FI182	Itä-Uusimaa
FI183	Varsinais-Suomi
FI186	Kymenlaakso
FI191	Satakunta
FI195	Pohjanmaa
FI1A1	Keski-Pohjanmaa
FI1A2	Pohjois-Pohjanmaa
FI1A3	Lappi
FI200	Åland
SE010	Stockholms län
SE021	Uppsala län
SE022	Södermanlands län
SE023	Östergötlands län
SE041	Blekinge län
SE044	Skåne län
SE061	Värmlands län
SE062	Dalarnas län
SE063	Gävleborgs län
SE071	Västernorrlands län
SE072	Jämtlands län
SE081	Västerbottens län
SE082	Norrbottens län
SE093	Kalmar län
SE094	Gotlands län
SE0A1	Hallands län
SE0A2	Västra Götalands län
UKH13	Norfolk
UKH14	Suffolk
UKH31	Southend-on-Sea
UKH32	Thurrock
UKH33	Essex CC
UKJ21	Brighton and Hove
UKJ22	East Sussex CC
UKJ24	West Sussex
UKJ31	Portsmouth
UKJ32	Southampton
UKJ33	Hampshire CC
UKJ34	Isle of Wight
UKJ41	Medway
UKJ42	Kent CC
UKK21	Bournemouth and Poole
UKK22	Dorset CC
UKK30	Cornwall and Isles of Scilly
UKK41	Plymouth
UKK42	Torbay
UKK43	Devon CC
UKL11	Isle of Anglesey
UKL12	Gwynedd
UKL13	Conwy and Denbighshire
UKL14	South West Wales
UKM32	Dumfries and Galloway
UKM33	East Ayrshire and North Ayrshire Mainland
UKM37	South Ayrshire
UKM43	Lochaber, Skye and Lochalsh and Argyll and the Islands
UKN03	East of Northern Ireland
UKN04	North of Northern Ireland
UKN05	West and South of Northern Ireland
—	Gibraltar

ZAŁĄCZNIK II

Wykaz obszarów i regionów poziomu NUTS II kwalifikujących się do finansowania ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach części składowej celu „Europejska współpraca terytorialna” dotyczącej współpracy transgranicznej w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2013 r.

AZORY – MADERA – WYSPY KANARYJSKIE (MAKARONEZJA)

ES70	Canarias
PT20	Região Autónoma dos Açores
PT30	Região Autónoma da Madeira

OBSZAR ALPEJSKI

DE13	Freiburg
DE14	Tübingen
DE21	Oberbayern
DE27	Schwaben
FR42	Alsace
FR43	Franche-Comté
FR71	Rhône-Alpes
FR82	Provence-Alpes-Côte d'Azur
ITC1	Piemonte
ITC2	Valle d'Aosta/Vallée d'Aoste
ITC3	Liguria
ITC4	Lombardia
ITD1	Provincia autonoma di Bolzano/Bozen
ITD2	Provincia autonoma di Trento
ITD3	Veneto
ITD4	Friuli Venezia Giulia
AT11	Burgenland
AT12	Niederösterreich
AT13	Wien
AT21	Kärnten
AT22	Steiermark
AT31	Oberösterreich
AT32	Salzburg
AT33	Tirol
AT34	Vorarlberg
SI00	Slovenija

WYBRZEŻE OCEANU ATLANTYCKIEGO

ES11

Galicia

ES12

Principado de Asturias

ES13

Cantabria

ES21

País Vasco

ES22

Comunidad Foral de Navarra

ES61

Andalucía (tylko następujący region NUTS3)

ES612	Cádiz
ES615	Huelva
ES618	Sevilla

FR23

Haute-Normandie

FR25

Basse-Normandie

FR51

Pays de la Loire

FR52

Bretagne

FR53

Poitou-Charentes

FR61

Aquitaine

IE01

Border, Midland and Western

IE02

Southern and Eastern

PT11

Norte

PT15

Algarve

PT16

Centro (PT)

PT17

Lisboa

PT18

Alentejo

UKD1

Cumbria

UKD2

Cheshire

UKD3

Greater Manchester

UKD4

Lancashire

UKD5

Merseyside

UKK1

Gloucestershire, Wiltshire and North Somerset

UKK2

Dorset and Somerset

UKK3

Cornwall and Isles of Scilly

UKK4

Devon

UKL1

West Wales and The Valleys

UKL2

East Wales

UKM3

South Western Scotland

UKM4

Highlands and Islands

UKN0

Northern Ireland

MORZE BAŁTYCKIE

DK00	Danmark
DE30	Berlin
DE41	Brandenburg-Nordost
DE42	Brandenburg-Südwest
DE50	Bremen
DE60	Hamburg
DE80	Mecklenburg-Vorpommern
DE93	Lüneburg
DEF0	Schleswig-Holstein
EE00	Eesti
LV00	Latvija
LT00	Lietuva
PL11	Łódzkie
PL12	Mazowieckie
PL21	Małopolskie
PL22	Śląskie
PL31	Lubelskie
PL32	Podkarpackie
PL33	Świętokrzyskie
PL34	Podlaskie
PL41	Wielkopolskie
PL42	Zachodniopomorskie
PL43	Lubuskie
PL51	Dolnośląskie
PL52	Opolskie
PL61	Kujawsko-Pomorskie
PL62	Warmińsko-Mazurskie
PL63	Pomorskie
FI13	Itä-Suomi
FI18	Etelä-Suomi
FI19	Länsi-Suomi
FI1A	Pohjois-Suomi
FI20	Åland
SE01	Stockholm
SE02	Östra Mellansverige
SE04	Sydsverige
SE06	Norra Mellansverige
SE07	Mellersta Norrland
SE08	Övre Norrland
SE09	Småland med öarna
SE0A	Västsverige

OBSZAR KARAIBSKI

FR91	Guadeloupe
FR92	Martinique
FR93	Guyane

EUROPA ŚRODKOWO-WSCHODNIA

CZ01	Praha
CZ02	Střední Čechy
CZ03	Jihozápad
CZ04	Severozápad
CZ05	Severovýchod
CZ06	Jihovýchod
CZ07	Střední Morava
CZ08	Moravskoslezsko
DE11	Stuttgart
DE12	Karlsruhe
DE13	Freiburg
DE14	Tübingen
DE21	Oberbayern
DE22	Niederbayern
DE23	Oberpfalz
DE24	Oberfranken
DE25	Mittelfranken
DE26	Unterfranken
DE27	Schwaben
DE30	Berlin
DE41	Brandenburg-Nordost
DE42	Brandenburg-Südwest
DE80	Mecklenburg-Vorpommern
DED1	Chemnitz
DED2	Dresden
DED3	Leipzig
DEE1	Dessau
DEE2	Halle
DEE3	Magdeburg
DEG0	Thüringen
ITC1	Piemonte
ITC2	Valle d'Aosta/Vallée d'Aoste
ITC3	Liguria
ITC4	Lombardia
ITD1	Provincia autonoma di Bolzano/Bozen
ITD2	Provincia autonoma di Trento
ITD3	Veneto
ITD4	Friuli Venezia Giulia
ITD5	Emilia-Romagna
HU10	Közép-Magyarország
HU21	Közép-Dunántúl
HU22	Nyugat-Dunántúl
HU23	Dél-Dunántúl
HU31	Észak-Magyarország
HU32	Észak-Alföld
HU33	Dél-Alföld
AT11	Burgenland
AT12	Niederösterreich
AT13	Wien
AT21	Kärnten
AT22	Steiermark
AT31	Oberösterreich
AT32	Salzburg
AT33	Tirol
AT34	Vorarlberg
PL11	Łódzkie
PL12	Mazowieckie
PL21	Małopolskie
PL22	Śląskie
PL31	Lubelskie
PL32	Podkarpackie
PL33	Świętokrzyskie
PL34	Podlaskie
PL41	Wielkopolskie
PL42	Zachodniopomorskie
PL43	Lubuskie
PL51	Dolnośląskie
PL52	Opolskie
PL61	Kujawsko-Pomorskie
PL62	Warmińsko-Mazurskie
PL63	Pomorskie
SI00	Slovenija
SK01	Bratislavský kraj
SK02	Západné Slovensko
SK03	Stredné Slovensko
SK04	Východné Slovensko

OBSZAR OCEANU INDYJSKIEGO

FR94

Réunion

MORZE ŚRÓDZIEMNE (1)

GR11	Anatoliki Makedonia, Thraki
GR12	Kentriki Makedonia
GR13	Dytiki Makedonia
GR14	Thessalia
GR21	Ipeiros
GR22	Ionia Nisia
GR23	Dytiki Ellada
GR24	Sterea Ellada
GR25	Peloponnisos
GR30	Attiki
GR41	Voreio Aigaio
GR42	Notio Aigaio
GR43	Kriti
ES24	Aragón
ES51	Cataluña
ES52	Comunidad Valenciana
ES53	Illes Balears
ES61	Andalucía
ES62	Región de Murcia
ES63	Ciudad Autónoma de Ceuta
ES64	Ciudad Autónoma de Melilla
FR71	Rhône-Alpes
FR81	Languedoc-Roussillon
FR82	Provence-Alpes-Côte d'Azur
FR83	Corse
ITC1	Piemonte
ITC3	Liguria
ITC4	Lombardia
ITD3	Veneto
ITD4	Friuli Venezia Giulia
ITD5	Emilia-Romagna
ITE1	Toscana
ITE2	Umbria
ITE3	Marche
ITE4	Lazio
ITF1	Abruzzo
ITF2	Molise
ITF3	Campania
ITF4	Puglia
ITF5	Basilicata
ITF6	Calabria
ITG1	Sicilia
ITG2	Sardegna
CY00	Kypros/Kıbrıs
MT00	Malta
PT15	Algarve
PT18	Alentejo
SI00	Slovenija

MORZE PÓŁNOCNE

BE21

Prov. Antwerpen

BE23

Prov. Oost-Vlaanderen

BE25

Prov. West-Vlaanderen

DK00

Danmark

DE50

Bremen

DE60

Hamburg

DE91

Braunschweig

DE92

Hannover

DE93

Lüneburg

DE94

Weser-Ems

DEF0

Schleswig-Holstein

NL11

Groningen

NL12

Friesland

NL13

Drenthe

NL21

Overijssel

NL23

Flevoland

NL32

Noord-Holland

NL33

Zuid-Holland

NL34

Zeeland

SE04

Sydsverige (tylko następujący region NUTS3)

SE044

Skåne län

SE06

Norra Mellansverige (tylko następujący region NUTS3)

SE061

Värmlands län

SE09

Småland med öarna (tylko następujący region NUTS3)

SE092

Kronobergs län

SE0A

Västsverige

UKC1

Tees Valley and Durham

UKC2

Northumberland and Tyne and Wear

UKE1

East Riding and North Lincolnshire

UKE2

North Yorkshire

UKE3

South Yorkshire

UKE4

West Yorkshire

UKF1

Derbyshire and Nottinghamshire

UKF2

Leicestershire, Rutland and Northamptonshire

UKF3

Lincolnshire

UKH1

East Anglia

UKH3

Essex

UKJ4

Kent

UKM1

North Eastern Scotland

UKM2

Eastern Scotland

UKM4

Highlands and Islands (tylko następujący region NUTS3)

UKM41	Caithness and Sutherland and Ross and Cromarty
UKM42	Inverness and Nairn and Moray, Badenoch and Strathspey
UKM45	Orkney Islands
UKM46	Shetland Islands

EUROPA PÓŁNOCNO-ZACHODNIA

BE10	Région de Bruxelles-Capitale/Brussels Hoofdstedelijk Gewest
BE21	Prov. Antwerpen
BE22	Prov. Limburg (BE)
BE23	Prov. Oost-Vlaanderen
BE24	Prov. Vlaams-Brabant
BE25	Prov. West-Vlaanderen
BE31	Prov. Brabant Wallon
BE32	Prov. Hainaut
BE33	Prov. Liège
BE34	Prov. Luxembourg (BE)
BE35	Prov. Namur
DE11	Stuttgart
DE12	Karlsruhe
DE13	Freiburg
DE14	Tübingen
DE24	Oberfranken
DE25	Mittelfranken
DE26	Unterfranken
DE27	Schwaben
DE71	Darmstadt
DE72	Gießen
DE73	Kassel
DEA1	Düsseldorf
DEA2	Köln
DEA3	Münster
DEA4	Detmold
DEA5	Arnsberg
DEB1	Koblenz
DEB2	Trier
DEB3	Rheinhessen-Pfalz
DEC0	Saarland
FR10	Île de France
FR21	Champagne-Ardenne
FR22	Picardie
FR23	Haute-Normandie
FR24	Centre
FR25	Basse-Normandie
FR26	Bourgogne
FR30	Nord-Pas-de-Calais
FR41	Lorraine
FR42	Alsace
FR43	Franche-Comté
FR51	Pays de la Loire
FR52	Bretagne
IE01	Border, Midland and Western
IE02	Southern and Eastern
LU00	Luxembourg (Grand-Duché)
NL21	Overijssel
NL22	Gelderland
NL23	Flevoland
NL31	Utrecht
NL32	Noord-Holland
NL33	Zuid-Holland
NL34	Zeeland
NL41	Noord-Brabant
NL42	Limburg (NL)
UKC1	Tees Valley and Durham
UKC2	Northumberland and Tyne and Wear
UKD1	Cumbria
UKD2	Cheshire
UKD3	Greater Manchester
UKD4	Lancashire
UKD5	Merseyside
UKE1	East Riding and North Lincolnshire
UKE2	North Yorkshire
UKE3	South Yorkshire
UKE4	West Yorkshire
UKF1	Derbyshire and Nottinghamshire
UKF2	Leicestershire, Rutland and Northamptonshire
UKF3	Lincolnshire
UKG1	Herefordshire, Worcestershire and Warwickshire
UKG2	Shropshire and Staffordshire
UKG3	West Midlands
UKH1	East Anglia
UKH2	Bedfordshire and Hertfordshire
UKH3	Essex
UKI1	Inner London
UKI2	Outer London
UKJ1	Berkshire, Buckinghamshire and Oxfordshire
UKJ2	Surrey, East and West Sussex
UKJ3	Hampshire and Isle of Wight
UKJ4	Kent
UKK1	Gloucestershire, Wiltshire and North Somerset
UKK2	Dorset and Somerset
UKK3	Cornwall and Isles of Scilly
UKK4	Devon
UKL1	West Wales and The Valleys
UKL2	East Wales
UKM1	North Eastern Scotland
UKM2	Eastern Scotland
UKM3	South Western Scotland
UKM4	Highlands and Islands
UKN0	Northern Ireland

PÓŁNOCNE REGIONY PERYFERYJNE

IE01

Border, Midland and Western

IE02

Southern and Eastern

FI13

Itä-Suomi

FI19

Länsi-Suomi (tylko następujący region NUTS3)

FI193

Keski-Suomi

FI1A

Pohjois-Suomi

SE07

Mellersta Norrland

SE08

Övre Norrland

UKM1

North Eastern Scotland

UKM2

Eastern Scotland

UKM3

South Western Scotland

UKM4

Highlands and Islands

UKN0

Northern Ireland

EUROPA POŁUDNIOWO-WSCHODNIA

GR11	Anatoliki Makedonia, Thraki
GR12	Kentriki Makedonia
GR13	Dytiki Makedonia
GR14	Thessalia
GR21	Ipeiros
GR22	Ionia Nisia
GR23	Dytiki Ellada
GR24	Sterea Ellada
GR25	Peloponnisos
GR30	Attiki
GR41	Voreio Aigaio
GR42	Notio Aigaio
GR43	Kriti
ITC4	Lombardia
ITD1	Provincia autonoma di Bolzano/Bozen
ITD2	Provincia autonoma di Trento
ITD3	Veneto
ITD4	Friuli Venezia Giulia
ITD5	Emilia-Romagna
ITE2	Umbria
ITE3	Marche
ITF1	Abruzzo
ITF2	Molise
ITF4	Puglia
ITF5	Basilicata
HU10	Közép-Magyarország
HU21	Közép-Dunántúl
HU22	Nyugat-Dunántúl
HU23	Dél-Dunántúl
HU31	Észak-Magyarország
HU32	Észak-Alföld
HU33	Dél-Alföld
AT11	Burgenland
AT12	Niederösterreich
AT13	Wien
AT21	Kärnten
AT22	Steiermark
AT31	Oberösterreich
AT32	Salzburg
AT33	Tirol
AT34	Vorarlberg
SI00	Slovenija
SK01	Bratislavský kraj
SK02	Západné Slovensko
SK03	Stredné Slovensko
SK04	Východné Slovensko

EUROPA POŁUDNIOWO-ZACHODNIA (2)

ES11	Galicia
ES12	Principado de Asturias
ES13	Cantabria
ES21	País Vasco
ES22	Comunidad Foral de Navarra
ES23	La Rioja
ES24	Aragón
ES30	Comunidad de Madrid
ES41	Castilla y León
ES42	Castilla-La Mancha
ES43	Extremadura
ES51	Cataluña
ES52	Comunidad Valenciana
ES53	Illes Balears
ES61	Andalucía
ES62	Región de Murcia
ES63	Ciudad Autónoma de Ceuta
ES64	Ciudad Autónoma de Melilla
FR53	Poitou-Charentes
FR61	Aquitaine
FR62	Midi-Pyrénées
FR63	Limousin
FR72	Auvergne
FR81	Languedoc-Roussillon
PT11	Norte
PT15	Algarve
PT16	Centro (PT)
PT17	Lisboa
PT18	Alentejo

(1) Obszar ten obejmuje również Gibraltar.

(2) Obszar ten obejmuje również Gibraltar.

11.11.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 312/59

DECYZJA KOMISJI

z dnia 9 listopada 2006 r.

zmieniająca Załącznik do rozporządzenia (WE) nr 1228/2003 w sprawie warunków dostępu do sieci w odniesieniu do transgranicznej wymiany energii elektrycznej

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2006/770/WE)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1228/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 czerwca 2003 r. w sprawie warunków dostępu do sieci w odniesieniu do transgranicznej wymiany energii elektrycznej (1), w szczególności jego art. 8 ust. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Rozporządzenie (WE) nr 1228/2003 ustanawia wytyczne w sprawie zarządzania i alokacji dostępnej zdolności przesyłowej połączeń wzajemnych pomiędzy systemami krajowymi.

(2)	W wytycznych na temat zdolności przesyłowej transgranicznych połączeń wzajemnych należy uwzględnić wydajne metody zarządzania ograniczeniami przesyłowymi w celu zapewnienia skutecznego dostępu do systemów przesyłowych, umożliwiającego dokonywanie transakcji transgranicznych.

(3)	Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu, o którym mowa w art. 13 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1228/2003,

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Załącznik do rozporządzenia (WE) nr 1228/2003 zastępuje się Załącznikiem do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie dwudziestego dnia po dniu jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli, dnia 9 listopada 2006 r.

W imieniu Komisji

Andris PIEBALGS

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 176 z 15.7.2003, str. 1.

ZAŁĄCZNIK

Wytyczne w sprawie zarządzania i alokacji dostępnej zdolności przesyłowej połączeń wzajemnych pomiędzy systemami krajowymi

1. Przepisy ogólne

1.1.	Operatorzy działający między systemami przesyłowymi (TSO) muszą starać się przyjmować wszystkie transakcje komercyjne, również te obejmujące handel transgraniczny.

1.2.

Jeśli ograniczenia przesyłowe nie występują, nie można w żaden sposób ograniczać dostępu do połączenia wzajemnego. Tam, gdzie zazwyczaj nie występują ograniczenia przesyłowe, nie ma potrzeby wprowadzania stałej ogólnej procedury alokacji w odniesieniu do dostępu do transgranicznej usługi przesyłowej.

1.3.

W przypadku, gdy zaplanowanych transakcji komercyjnych nie da się pogodzić z zapewnieniem bezpiecznego działania sieci, operatorzy działający między systemami przesyłowymi łagodzą ograniczenia przesyłowe zgodnie z wymogami bezpiecznego działania sieci, starając się przy tym zagwarantować, że związane z tym koszty pozostaną ekonomicznie uzasadnione. Tam, gdzie nie można zastosować środków o niższych kosztach, należy przewidzieć możliwość przekierowania lub wymiany kompensacyjnej.

1.4.

Jeśli występują strukturalne ograniczenia przesyłowe, operatorzy działający między systemami natychmiast wprowadzają odpowiednie, uprzednio określone i uzgodnione reguły i ustalenia w zakresie zarządzania ograniczeniami przesyłowymi. Metody zarządzania ograniczeniami przesyłowymi powinny gwarantować zgodność fizycznych przepływów wynikających z alokowanej zdolności przesyłowej ze standardami bezpieczeństwa sieci.

1.5.	Przyjęte metody zarządzania ograniczeniami przesyłowymi muszą dawać skuteczne sygnały ekonomiczne uczestnikom rynku i operatorom działającym między systemami przesyłowymi, wspierać konkurencję i nadawać się do stosowania na skalę regionalną i wspólnotową.

1.6.

W zarządzaniu ograniczeniami przesyłowymi nie można stosować żadnych rozróżnień dotyczących transakcji. Dany wniosek o usługę przesyłową można odrzucić wyłącznie, jeśli spełnione są jednocześnie wymienione niżej warunki:

a)	przyrost fizycznych przepływów mocy w wyniku przyjęcia wniosku doprowadzi do sytuacji, w której nie będzie możliwe zagwarantowanie bezpiecznego działania systemu energetycznego, oraz

b)	wartość danego wniosku w ramach procedury zarządzania ograniczeniami przesyłowymi, wyrażona jako kwota pieniężna, jest niższa niż wartość wszystkich innych wniosków, jakie zamierza się przyjąć, dotyczących tej samej usługi i tych samych warunków.

1.7.

Określając stosowne rejony sieci, w których i pomiędzy którymi ma mieć zastosowanie zarządzanie ograniczeniami przesyłowymi, operatorzy działający między systemami przesyłowymi muszą kierować się zasadami ograniczania kosztów i minimalizacji negatywnego wpływu na europejski wewnętrzny rynek energii elektrycznej. W szczególności operatorzy działający między systemami przesyłowymi nie mogą ograniczać zdolności przesyłowej połączenia wzajemnego w celu rozwiązania ograniczeń przesyłowych w ich własnych rejonach sterowania, chyba że robią to z wymienionych wyżej powodów lub ze względu na bezpieczeństwo działania (1). Jeśli taka sytuacja ma miejsce, operatorzy działający między systemami przesyłowymi muszą ją opisać i przedstawić w przejrzysty sposób wszystkim użytkownikom. Sytuacja taka może być tolerowana jedynie do czasu znalezienia rozwiązania długoterminowego. Operatorzy działający między systemami przesyłowymi muszą opisać metodologię i projekty dotyczące takiego rozwiązania długoterminowego oraz przedstawić je w przejrzysty sposób wszystkim użytkownikom.

1.8.	Bilansując sieć wewnątrz rejonu sterowania środkami operacyjnymi w sieci i poprzez przekierowanie, operatorzy działający między systemami przesyłowymi muszą brać pod uwagę wpływ tych środków na sąsiednie rejony sterowania.

1.9.

Nie później niż do 1 stycznia 2008 r. należy w skoordynowany sposób i w bezpiecznych warunkach operacyjnych ustanowić mechanizmy środdziennego zarządzania ograniczeniami przesyłowymi w połączeniach wzajemnych w celu zmaksymalizowania możliwości handlowych i umożliwienia bilansowania transgranicznego.

1.10.

Krajowe organy regulacyjne będą regularnie oceniać metody zarządzania ograniczeniami przesyłowymi, zwracając szczególną uwagę na zgodność z zasadami i regułami ustanowionymi w niniejszym rozporządzeniu i w niniejszych wytycznych, oraz z warunkami ustanowionymi przez same organy regulacyjne zgodnie z tymi zasadami i regułami. Ocena taka musi obejmować konsultacje z wszystkimi uczestnikami rynku oraz specjalne badania.

2. Metody zarządzania ograniczeniami przesyłowymi

2.1.

Metody zarządzania ograniczeniami przesyłowymi muszą mieć charakter rynkowy, po to, by sprzyjać wydajnemu handlowi trangranicznemu. W tym celu zdolność przesyłową można alokować wyłącznie w drodze przetargów typu explicit (zdolność przesyłowa) lub implicit (zdolność przesyłowa i energia). Obie metody mogą funkcjonować jednocześnie dla tego samego połączenia wzajemnego. Handel śróddzienny może odbywać się w drodze notowań ciągłych.

2.2.	W zależności od warunków konkurencji może zachodzić konieczność, by mechanizmy zarządzania ograniczeniami przesyłowymi umożliwiały zarówno długoterminową, jak i krótkoterminową alokację zdolności przesyłowej.

2.3.	W ramach każdej procedury alokacji zdolności przesyłowej należy alokować określoną część dostępnej zdolności połączenia wzajemnego wraz z wszelką pozostałą zdolnością niealokowaną uprzednio oraz wszelką zdolnością z poprzednich alokacji zwolnioną przez posiadaczy zdolności.

2.4.

Operatorzy działający między systemami przesyłowymi muszą zapewnić optymalny stopień stałości zdolności przesyłowej, uwzględniając zobowiązania i prawa zaangażowanych TSO oraz zobowiązania i prawa uczestników rynku, w celu ułatwienia skutecznej i wydajnej konkurencji. Odpowiednia część zdolności przesyłowej może zostać zaoferowana na rynku z mniejszym stopniem stałości, przy czym dokładne warunki transportu po liniach transgranicznych muszą być zawsze podawane do wiadomości uczestników rynku.

2.5.	Prawa dostępu dotyczące alokacji długo- i średnioterminowej muszą być stałymi prawami do zdolności przesyłowej. W chwili przyznania podlegają one zasadom „use-it-or-lose-it” lub „use-it-or-sell-it”.

2.6.

Operatorzy działający między systemami przesyłowymi muszą określić odpowiednią strukturę dla alokacji zdolności przesyłowej dla poszczególnych okresów czasu. Może ona uwzględniać możliwość zarezerwowania minimalnego odsetka zdolności przesyłowej połączenia wzajemnego na alokacje codzienne lub śróddzienne. Struktura alokacji podlega przeglądom przeprowadzanym przez odpowiedni organ regulacyjny. Przygotowując swoje propozycje operatorzy działający między systemami przesyłowymi muszą uwzględnić:

a)	charakterystykę rynku;

b)	warunki operacyjne, takie jak skutki kompensowania systemów zgłoszonych na stałe;

c)	poziom harmonizacji między odsetkami i okresami przyjętymi w poszczególnych działających mechanizmach alokacji zdolności przesyłowej.

2.7.

W ramach alokacji zdolności przesyłowej nie można stosować rozróżnienia pomiędzy uczestnikami rynku pragnącymi zrealizować swoje prawo do wykorzystania kontraktów dwustronnych na dostawy energii i tymi, którzy składają oferty na giełdach energii. Wygrywa najwyższa oferta w danym okresie, niezależnie od tego, czy została złożona w przetargu typu implicit czy explicit.

2.8.	W regionach, w których rynki kontraktów terminowych dla elektryczności są dobrze rozwinięte, a ich skuteczność sprawdzona, cała zdolność przesyłowa może być alokowana w drodze przetargów typu implicit.

2.9.	Ustalanie cen wywoławczych w ramach metod alokacji zdolności przesyłowej nie jest dozwolone, przy czym nie dotyczy to nowych połączeń wzajemnych, które korzystają z wyłączenia zgodnie z art. 7 rozporządzenia.

2.10.

Zasadniczo wszyscy potencjalni uczestnicy rynku muszą być bez ograniczeń dopuszczeni do udziału w procesie alokacji. W celu uniknięcia tworzenia lub pogłębiania problemów związanych z możliwością wykorzystania dominującej pozycji przez dowolnego uczestnika rynku, odpowiednie organy regulacyjne i/lub organy ochrony konkurencji mogą w stosownych przypadkach nałożyć ograniczenia ogólne lub ograniczenia dotyczące danego przedsiębiorstwa z tytułu jego dominującej pozycji na rynku.

2.11.

Uczestnicy rynku muszą w określonym terminie w sposób nieodwołalny określać swój poziom wykorzystania zdolności przesyłowej dla każdego okresu czasu. Termin ten należy ustalić w taki sposób, by operatorzy działający między systemami przesyłowymi mogli przenosić niewykorzystaną zdolność przesyłową w celu alokowania jej w następnym stosownym okresie, także w ramach sesji śróddziennych.

2.12.

Musi istnieć możliwość swobodnego handlu zdolnością przesyłową na rynku wtórnym, przy czym operatorzy działający między systemami przesyłowymi muszą być informowani o takich działaniach z odpowiednim wyprzedzeniem. Jeśli operator działający między systemami przesyłowymi odrzuca jakikolwiek przypadek handlu (transakcję) na rynku wtórnym, musi w jasny i przejrzysty sposób zakomunikować i wytłumaczyć to wszystkim uczestnikom rynku oraz poinformować o tym organ regulacyjny.

2.13.

Konsekwencjami finansowymi nieprzestrzegania zobowiązań związanych z alokacją zdolności przesyłowej należy obciążać te podmioty, które są za to odpowiedzialne. W sytuacji gdy uczestnicy rynku nie wykorzystują zdolności przesyłowej, którą zobowiązali się wykorzystać, lub, w przypadku zdolności będącej przedmiotem przetargu typu explicit, nie odsprzedają jej na rynku wtórnym ani nie zwracają w stosownym terminie, tracą oni prawo do takiej zdolności przesyłowej i uiszczają opłatę odzwierciedlającą koszty. Wszystkie opłaty odzwierciedlające koszty nakładane z tytułu niewykorzystania zdolności przesyłowej muszą być uzasadnione i proporcjonalne. Podobnie jeśli operator działający między systemami przesyłowymi nie wypełnia swoich zobowiązań, musi zrekompensować uczestnikowi rynku utratę prawa do zdolności przesyłowej. W takich przypadkach nie uwzględnia się żadnych strat wtórnych. Kluczowe pojęcia i metody stosowane przy określaniu należności nakładanych w przypadku nieprzestrzegania zobowiązań muszą zostać określone wcześniej w odniesieniu do konsekwencji finansowych oraz podlegają przeglądowi przeprowadzanemu przez odpowiedni krajowy organ regulacyjny (odpowiednie krajowe organy regulacyjne).

3. Koordynacja

3.1.

Operatorzy działający między systemami przesyłowymi, którzy biorą udział w alokacji zdolności przesyłowej w ramach połączenia wzajemnego, muszą koordynować i realizować taką alokację przy użyciu wspólnych procedur alokacji. W przypadkach kiedy oczekuje się, że wymiana handlowa między dwoma krajami (operatorami działającymi między systemami przesyłowymi) może znacząco wpłynąć na warunki fizycznego przepływu w dowolnym kraju trzecim (u dowolnego innego operatora działającego między systemami przesyłowymi), metody zarządzania ograniczeniami przesyłowymi muszą być koordynowane w ramach wspólnej procedury zarządzania ograniczeniami przesyłowymi przez wszystkich operatorów działających między systemami przesyłowymi, na których wpływa taka wymiana. Krajowe organy regulacyjne i operatorzy działający między systemami przesyłowymi muszą zagwarantować, że nie opracują jednostronnie żadnej procedury zarządzania ograniczeniami przesyłowymi, która miałaby znaczący wpływ na fizyczne przepływy energii elektrycznej w innych sieciach.

3.2.

Najpóźniej do 1 stycznia 2007 r. kraje należące do wymienionych niżej regionów muszą zacząć stosować między sobą wspólne skoordynowane metody i procedury zarządzania ograniczeniami przesyłowymi, przynajmniej w odniesieniu do alokacji zdolności przesyłowej na rynku raz do roku, co miesiąc i z jednodniowym wyprzedzeniem:

a)	Europa Północna (tzn. Dania, Szwecja, Finlandia, Niemcy i Polska),

b)	Europa Północno-Zachodnia (tzn. Benelux, Niemcy i Francja),

c)	Włochy (tzn. Włochy, Francja, Niemcy, Austria, Słowenia i Grecja),

d)	Europa Środkowo-Wschodnia (tzn. Niemcy, Polska, Republika Czeska, Słowacja, Węgry, Austria i Słowenia),

e)	Europa Południowo-Zachodnia (tzn. Hiszpania, Portugalia i Francja),

f)	Wielka Brytania, Irlandia i Francja,

g)	Państwa Bałtyckie (tzn. Estonia, Łotwa i Litwa).

W przypadku połączeń wzajemnych pomiędzy krajami należącymi do więcej niż jednego regionu można stosować odmienne metody zarządzania ograniczeniami przesyłowymi w celu zapewnienia zgodności z metodami wykorzystywanymi w innych regionach, do których należą te kraje. W takich przypadkach dany operator działający między systemami przesyłowymi proponuje metodę, która podlega przeglądowi przeprowadzanemu przez odpowiednie krajowe organy regulacyjne.

3.3.	W regionach, o których mowa w ppkt 2.8, można alokować całą zdolność przesyłową połączenia wzajemnego w drodze alokacji z jednodniowym wyprzedzeniem.

3.4.

We wszystkich siedmiu wymienionych wyżej regionach należy określić wzajemnie zgodne procedury zarządzania ograniczeniami przesyłowymi z myślą o stworzeniu prawdziwie zintegrowanego europejskiego wewnętrznego rynku energii elektrycznej. Nie wolno dopuścić, by podmioty działające na rynku stawały przed problemem niezgodności systemów regionalnych.

3.5.

W celu wspierania uczciwej i skutecznej konkurencji oraz handlu transgranicznego, koordynacja pomiędzy operatorami działającymi między systemami przesyłowymi, należącymi do regionów wymienionych w ppkt 3.2 powyżej, musi obejmować wszystkie etapy, poczynając od wyliczeń zdolności przesyłowej przez optymalizację alokacji aż po bezpieczeństwo działania sieci, z wyraźnym podziałem odpowiedzialności. Koordynacja musi w szczególności obejmować:

a)	zastosowanie wspólnego modelu przesyłu, który będzie skuteczny dla współzależnych fizycznych przepływów pętlowych i będzie uwzględniał różnice pomiędzy przepływami fizycznymi i handlowymi,

b)	alokację i przyznawanie zdolności przesyłowej, które będą skuteczne dla współzależnych fizycznych przepływów pętlowych,

c)	identyczne zobowiązania posiadaczy zdolności przesyłowej do przekazywania informacji na temat zamierzonego sposobu jej wykorzystania, tzn. przyznania zdolności przesyłowej (w przypadku przetargów typu explicit),

d)	identyczne okresy czasu i terminy zamknięcia,

e)	identyczną strukturę alokacji zdolności przesyłowej pomiędzy różnymi okresami czasu (np. 1 dzień, 3 godziny, 1 tydzień, etc.) oraz strukturę sprzedawanych bloków zdolności przesyłowej (ilość energii w MW, MWh, etc.),

f)	jednolite ramy kontraktów zawieranych z uczestnikami rynku,

g)	weryfikację przepływów służącą zapewnieniu zgodności z wymogami bezpieczeństwa sieci w związku z planowaniem operacyjnym i działaniem w czasie rzeczywistym,

h)	księgowanie i rozliczanie działań z zakresu zarządzania ograniczeniami przesyłowymi.

3.6.

Koordynacja musi również obejmować wymianę informacji pomiędzy operatorami działającymi między systemami przesyłowymi. Charakter, terminy i częstotliwość wymiany informacji muszą być zgodne z działaniami wymienionymi w ppkt 3.5 oraz ze sposobem funkcjonowania rynków energii elektrycznej. Wymiana informacji musi w szczególności umożliwiać operatorom działającym między systemami przesyłowymi sporządzanie możliwie najlepszych prognoz ogólnej sytuacji w sieci służących ocenie przepływów w ich sieciach i dostępnych zdolności przesyłowych połączeń wzajemnych. Każdy operator działający między systemami przesyłowymi, który zbiera informacje w imieniu innych operatorów działających między systemami przesyłowymi, musi przekazywać zebrane dane operatorom biorącym udział tej procedurze.

4. Harmonogram działania rynku

4.1.

Alokacja dostępnej zdolności przesyłowej musi odbywać się z odpowiednim wyprzedzeniem. Przed dokonaniem alokacji operatorzy działający między systemami przesyłowymi, którzy biorą w niej udział, muszą wspólnie opublikować informacje na temat zdolności przesyłowej przeznaczonej do alokacji, w stosownych sytuacjach uwzględniając zdolność zwolnioną w ramach wszelkich stałych praw do przesyłu oraz, w stosownych przypadkach, związaną z nią skompensowaną zdolność przyznaną, wraz z informacją na temat ewentualnych okresów, w czasie których zdolność przesyłowa będzie ograniczona lub nie będzie dostępna (np. z powodu prac konserwacyjnych).

4.2.

Przyznawanie praw do przesyłu musi odbywać się z odpowiednim wyprzedzeniem, przed przeprowadzanymi z jednodniowym wyprzedzeniem sesjami wszystkich odpowiednich rynków zorganizowanych i przed opublikowaniem informacji na temat zdolności przeznaczonej do alokacji w ramach mechanizmu alokacji z jednodniowym wyprzedzeniem lub alokacji śróddziennej, przy czym należy uwzględniać wszystkie kwestie dotyczące bezpieczeństwa sieci. Przyznane prawa do przesyłu w przeciwnym kierunku muszą zostać skompensowane w celu zapewnienia wydajnego wykorzystania połączenia wzajemnego.

4.3.	Kolejne śróddzienne alokacje dostępnej zdolności przesyłowej dla dnia D muszą odbywać się w dniu D-1 i w dniu D, po wydaniu orientacyjnych lub faktycznych planów produkcji sporządzanych z jednodniowym wyprzedzeniem.

4.4.

Przygotowując działanie sieci z jednodniowym wyprzedzeniem operatorzy działający między systemami przesyłowymi muszą wymieniać się z sąsiednimi operatorami informacjami obejmującymi przewidywaną topologię sieci, dostępność jednostek generujących oraz przewidywany poziom produkcji, a także przepływy obciążeń w celu zoptymalizowania wykorzystania całej sieci przy użyciu środków operacyjnych zgodnie z regułami bezpiecznego działania sieci.

5. Przejrzystość

5.1.

Operatorzy działający między systemami przesyłowymi muszą publikować wszystkie istotne dane dotyczące dostępności sieci, dostępu do sieci i wykorzystania sieci, w tym raporty na temat miejsc i przyczyn występowania ograniczeń przesyłowych, zastosowanych metod zarządzania ograniczeniami przesyłowymi i przyszłych planów zarządzania.

5.2.

Operatorzy działający między systemami przesyłowymi muszą publikować ogólne opisy metod zarządzania ograniczeniami przesyłowymi stosowanych w różnych okolicznościach w celu zmaksymalizowania zdolności przesyłowej dostępnej na rynku, a także ogólne systemy wyliczania zdolności przesyłowej połączenia wzajemnego dla różnych okresów na podstawie elektrycznych i fizycznych warunków w sieci. Każdy taki system podlega przeglądowi przeprowadzanemu przez organy regulacyjne danego państwa członkowskiego.

5.3

Operatorzy działający między systemami przesyłowymi muszą sporządzać i w przejrzysty sposób udostępniać wszystkim potencjalnym użytkownikom sieci szczegółowe opisy stosowanych procedur zarządzania ograniczeniami przesyłowymi i alokacji zdolności przesyłowej wraz z terminami i procedurami składania wniosków o zdolność przesyłową, opisem oferowanych produktów oraz informacją o prawach i obowiązkach operatorów działających między systemami przesyłowymi i stron otrzymujących zdolność przesyłową, w tym informacją o zobowiązaniach powstających w przypadku niewypełnienia obowiązków.

5.4.

Standardy bezpieczeństwa dotyczące działania i planowania muszą stanowić integralną część informacji publikowanych przez operatorów działających między systemami przesyłowymi w postaci otwartego i dostępnego publicznie dokumentu. Dokument taki również podlega przeglądowi przeprowadzanemu przez krajowe organy regulacyjne.

5.5.

Operatorzy działający między systemami przesyłowymi muszą publikować wszelkie istotne dane dotyczące handlu transgranicznego na podstawie najlepszych możliwych prognoz. W celu umożliwienia wypełnienia tego obowiązku przez operatorów, uczestnicy rynku, których to dotyczy, muszą przekazywać im stosowne dane. Sposób publikowania tych informacji podlega przeglądowi przeprowadzanemu przez organy regulacyjne. Operatorzy działający między systemami przesyłowymi muszą jako minimum publikować następujące informacje:

a)	corocznie: informacje na temat długoterminowego rozwoju infrastruktury przesyłowej i jego wpływu na transgraniczną zdolność przesyłową,

co miesiąc: prognozy na następny miesiąc i następny rok dotyczące dostępnej na rynku zdolności przesyłowej, uwzględniające wszystkie istotne informacje dostępne operatorom działającym między systemami przesyłowymi w czasie obliczania prognoz (np. wpływ sezonu letniego i zimowego na zdolność przesyłową linii, konserwację sieci, dostępność jednostek produkcyjnych, etc.),

co tydzień: sporządzane z tygodniowym wyprzedzeniem prognozy zdolności przesyłowej dostępnej na rynku, uwzględniające wszystkie istotne informacje dostępne operatorom działającym między systemami przesyłowymi w czasie obliczania prognoz, takie jak prognozy pogody, planowane prace konserwacyjne w sieci, dostępność jednostek produkcyjnych, etc.,

codziennie: informacje na temat zdolności przesyłowej dostępnej na rynku dotyczące następnego dnia i danego dnia dla każdej jednostki czasu obowiązującej na rynku, z uwzględnieniem całej skompensowanej przyznanej zdolności przesyłowej na następny dzień, planów produkcji na następny dzień, prognoz zapotrzebowania i planowanych prac konserwacyjnych w sieci,

informacje o łącznej wielkości już alokowanej zdolności przesyłowej dla poszczególnych jednostek czasu obowiązujących na rynku, oraz wszystkie istotne warunki, na jakich zdolność ta może zostać wykorzystana (np. cena rozliczeniowa w ramach przetargu, obowiązki dotyczące sposobu wykorzystania zdolności, etc.) w celu zidentyfikowania wszelkiej pozostałej zdolności przesyłowej,

f)	informacje na temat alokowanej zdolności przesyłowej w najkrótszym możliwym czasie po każdej alokacji, oraz orientacyjne informacje na temat zapłaconych cen,

g)	informacje o łącznej wykorzystanej zdolności przesyłowej dla poszczególnych jednostek czasu obowiązujących na rynku, natychmiast po przyznaniu zdolności,

w czasie możliwie jak najbardziej zbliżonym do rzeczywistego: łączne zrealizowane przepływy komercyjne i fizyczne dla poszczególnych jednostek czasu obowiązujących na rynku, wraz z opisem skutków wszelkich działań naprawczych podjętych przez operatorów działających między systemami przesyłowymi (takich jak ograniczenia) w celu rozwiązania problemów dotyczących sieci lub systemu,

i)	informacje ex-ante na temat planowanych przerw w dostawie prądu oraz informacje ex-post za poprzedni dzień dotyczące planowanych i nieplanowanych przerw w dostawie prądu z jednostek produkcyjnych o mocy większej niż 100 MW.

5.6.	Wszelkie istotne informacje muszą być dostępne dla rynku w odpowiednim czasie, tak by możliwe było negocjowanie wszystkich transakcji (np. negocjowanie rocznych kontraktów na dostawy dla odbiorców przemysłowych lub wysyłanie ofert na rynkach zorganizowanych).

5.7.

Operator działający między systemami przesyłowymi musi publikować istotne informacje na temat przewidywanego popytu i produkcji zgodnie z terminami, o których mowa w ppkt 5.5 i 5.6 Operator działający między systemami przesyłowymi musi również publikować istotne informacje niezbędne dla transgranicznego rynku bilansowego.

5.8.	Jeśli publikowane są prognozy, należy również w okresie następującym po tym, którego dotyczyła prognoza lub nie później niż następnego dnia (D+1), publikować ex post zrealizowane wartości dotyczące prognozowanych informacji.

5.9.

Wszelkie informacje publikowane przez operatorów działających między systemami przesyłowymi muszą być publikowane w łatwo dostępnej postaci i udostępniane bez ograniczeń. Wszystkie dane muszą być również dostępne za pośrednictwem odpowiednich ustandaryzowanych środków wymiany informacji, które powinny zostać określone w bliskiej współpracy z uczestnikami rynku. Dane takie musza zawierać informacje z przeszłych okresów obejmujące przynajmniej ostatnie dwa lata, tak by dostęp do nich mieli również nowi uczestnicy rynku.

5.10.

Operatorzy działający między systemami przesyłowymi muszą regularnie wymieniać się zestawem odpowiednio dokładnych danych na temat sieci i przepływu obciążenia, które umożliwią każdemu operatorowi wyliczanie przepływu obciążenia w jego rejonie. Na żądanie ten sam zestaw danych należy udostępniać organom regulacyjnym i Komisji Europejskiej. Organy regulacyjne i Komisja Europejska gwarantują, że zarówno one, jak i wszyscy konsultanci przeprowadzający dla nich prace analityczne na podstawie takich danych będą traktować je w sposób poufny.

6. Wykorzystywanie dochodu z ograniczeń przesyłowych

6.1.

Procedury zarządzania ograniczeniami przesyłowymi dotyczące określonego przedziału czasowego mogą generować przychody tylko w przypadku wystąpienia ograniczeń przesyłowych w tym właśnie przedziale czasowym, poza przypadkami nowych połączeń wzajemnych korzystających z wyłączenia na mocy art. 7 rozporządzenia. Procedura podziału tych przychodów podlega przeglądowi przeprowadzanemu przez organy regulacyjne, przy czym nie może ona zakłócać procesu alokacji w sposób faworyzujący jakąkolwiek stronę wnioskującą o zdolność przesyłową lub o energię, ani zniechęcać do zmniejszania ograniczeń przesyłowych.

6.2.	Krajowe organy regulacyjne muszą zachować przejrzystość w zakresie wykorzystywania przychodów z alokacji zdolności przesyłowej połączeń wzajemnych.

6.3.	Dochód z ograniczeń przesyłowych musi być dzielony pomiędzy zaangażowanych operatorów działających między systemami przesyłowymi zgodnie z kryteriami ustalonymi pomiędzy tymi operatorami i poddanymi przeglądowi przez odpowiednie organy regulacyjne.

6.4.

Operatorzy działający między systemami przesyłowymi muszą wcześniej wyraźnie ustalić sposób wykorzystania wszelkich dochodów z ograniczeń przesyłowych, jakie mogą uzyskać, a następnie przedstawiać sprawozdania z faktycznego wykorzystania takich dochodów. Organy regulacyjne sprawdzają, czy sposób wykorzystania takiego dochodu jest zgodny z niniejszym rozporządzeniem i wytycznymi, i czy łączna kwota dochodu z ograniczeń przesyłowych uzyskanego w ramach alokacji zdolności przesyłowej połączenia wzajemnego została przeznaczona na jeden lub więcej spośród trzech celów opisanych w art. 6 ust. 6 rozporządzenia.

6.5.

Każdego roku do dnia 31 lipca organy regulacyjne opublikują sprawozdanie zawierające kwotę przychodów uzyskanych w okresie dwunastu miesięcy kończącym się 30 czerwca tego roku i przedstawiające sposób wykorzystania tego dochodu, wraz z weryfikacją, czy dochód ten został wykorzystany zgodnie z niniejszym rozporządzeniem i wytycznymi i czy łączna kwota dochodu z ograniczeń przesyłowych została przeznaczona na jeden lub więcej spośród trzech zalecanych celów.

6.6.

Preferuje się, by dochód z ograniczeń przesyłowych wykorzystywany na inwestycje służące zachowaniu lub zwiększeniu zdolności przesyłowej połączeń wzajemnych był przeznaczany na uprzednio wskazane szczegółowe projekty, które przyczyniają się do zmniejszenia istniejących ograniczeń przesyłowych i mogą zostać wdrożone w rozsądnym czasie, zwłaszcza biorąc pod uwagę proces uzyskiwania zezwoleń.

(1) Bezpieczeństwo działania oznacza „przestrzeganie uzgodnionych limitów bezpieczeństwa w systemie przesyłowym”.

11.11.2006

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 312/66

DECYZJA KOMISJI

z dnia 9 listopada 2006 r.

w sprawie harmonizacji widma radiowego na potrzeby urządzeń bliskiego zasięgu

(notyfikowana jako dokument nr C(2006) 5304)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2006/771/WE)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając decyzję Parlamentu Europejskiego i Rady nr 676/2002/WE z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie ram regulacyjnych dotyczących polityki widma radiowego we Wspólnocie Europejskiej (decyzja o spektrum radiowym) (1), w szczególności jej art. 4 ust. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Powszechne stosowanie urządzeń bliskiego zasięgu we Wspólnocie Europejskiej i na świecie powoduje, że odgrywają one coraz większą rolę w gospodarce i w życiu codziennym obywateli w związku z różnymi zastosowaniami tych urządzeń, np. w systemach alarmowych, urządzeniach łączności lokalnej, mechanizmach do otwierania drzwi lub implantach medycznych. Rozwój zastosowań wykorzystujących urządzenia bliskiego zasięgu we Wspólnocie Europejskiej mógłby również przyczynić się do osiągnięcia konkretnych celów Wspólnoty w obszarach jej polityk, takich jak wprowadzenie rynku wewnętrznego, wspieranie innowacji i badań naukowych oraz rozwój społeczeństwa informacyjnego.

(2)

Urządzenia bliskiego zasięgu to zwykle produkty wytwarzane na skalę masową i/lub przenośne, które bez trudu mogą być przewożone za granicę i tam wykorzystywane; różnice w warunkach dostępu do częstotliwości utrudniają ich swobodny przepływ, zwiększają ich koszty produkcji oraz stwarzają ryzyko szkodliwych zakłóceń innych zastosowań i usług radiokomunikacyjnych. Aby możliwe było czerpanie korzyści z istnienia rynku wewnętrznego tego typu urządzeń, wspieranie konkurencyjności przemysłu wytwórczego UE poprzez maksymalizację efektu skali oraz obniżenie kosztów ponoszonych przez konsumentów, widmo radiowe musi zostać udostępnione we Wspólnocie na podstawie zharmonizowanych warunków technicznych.

(3)

Ponieważ wykorzystanie widma radiowego przez urządzenia tego rodzaju charakteryzuje się małą mocą i bliskim zasięgiem nadawania, możliwość powodowania przez nie zakłóceń innych użytkowników widma jest zasadniczo ograniczona. Dlatego urządzenia takie mogą współużytkować zakresy częstotliwości z innymi usługami, które wymagają lub nie wymagają posiadania pozwolenia, nie powodując przy tym szkodliwych zakłóceń, i mogą funkcjonować wspólnie z innymi urządzeniami bliskiego zasięgu. W związku z tym ich stosowanie nie powinno podlegać obowiązkowi posiadania indywidualnego pozwolenia w rozumieniu dyrektywy o zezwoleniach 2002/20/WE (2). Ponadto usługi radiokomunikacyjne określone w Regulaminie radiokomunikacyjnym Międzynarodowego Związku Telekomunikacyjnego mają pierwszeństwo przed urządzeniami bliskiego zasięgu i nie istnieje w odniesieniu do nich wymóg zagwarantowania ochrony poszczególnych typów urządzeń bliskiego zasięgu przed zakłóceniami. Ponieważ użytkownikom urządzeń bliskiego zasięgu nie można w związku z tym zapewnić żadnej ochrony przed zakłóceniami, obowiązek ochrony takich urządzeń przed szkodliwymi zakłóceniami ze strony usług radiokomunikacyjnych oraz ze strony innych urządzeń bliskiego zasięgu działających zgodnie z obowiązującymi regulacjami wspólnotowymi lub krajowymi spoczywa na producentach urządzeń bliskiego zasięgu. Na mocy dyrektywy 1999/5/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 9 marca 1999 r. w sprawie urządzeń radiowych i końcowych urządzeń telekomunikacyjnych oraz wzajemnego uznawania ich zgodności (dyrektywa o urządzeniach radiowych i końcowych urządzeniach telekomunikacyjnych) (3) producenci powinni zagwarantować, aby urządzenia bliskiego zasięgu efektywnie wykorzystywały widmo częstotliwości radiowych w sposób niepowodujący szkodliwych zakłóceń w funkcjonowaniu innych urządzeń bliskiego zasięgu.

(4)

Znacząca ilość tych urządzeń jest już zaklasyfikowana lub będzie prawdopodobnie zaklasyfikowana w przyszłości jako urządzenia „klasy 1” na mocy decyzji Komisji 2000/299/WE z dnia 6 kwietnia 2000 r. ustanawiającej wstępną klasyfikację urządzeń radiowych i końcowych urządzeń telekomunikacyjnych oraz związanych z nimi znaków identyfikacyjnych (4), przyjętej na mocy art. 4 ust. 1 dyrektywy w sprawie urządzeń radiowych i końcowych urządzeń telekomunikacyjnych. Decyzja 2000/299/WE uznaje równoważność interfejsów radiowych spełniających warunki „klasy 1”, umożliwiając wprowadzanie urządzeń radiowych na rynek i ich oddawanie do użytku bez ograniczeń w całej Wspólnocie.

(5)	Ponieważ dostępność zharmonizowanego widma i związane z nią warunki korzystania decydują o zaliczeniu do „klasy 1”, niniejsza decyzja będzie mieć na celu utrzymanie ciągłości takiej klasyfikacji po jej wprowadzeniu.

(6)

W dniu 11 marca 2004 r., na mocy art. 4 ust. 2 decyzji o spektrum radiowym, Komisja udzieliła mandatu (5) Europejskiej Konferencji Administracji Pocztowych i Telekomunikacyjnych (CEPT), upoważniając ją do harmonizacji wykorzystania częstotliwości przez urządzenia bliskiego zasięgu. W ramach mandatu CEPT w swoim sprawozdaniu (6) z dnia 15 listopada 2004 r. sporządziła wykaz istniejących we Wspólnocie Europejskiej dobrowolnych środków harmonizacji dotyczących urządzeń bliskiego zasięgu oraz stwierdziła, że od państw członkowskich wymaga się bardziej wiążącego zobowiązania w celu zapewnienia stabilności prawnej w zakresie harmonizacji częstotliwości uzyskanej przez CEPT. Dlatego konieczne jest stworzenie mechanizmu, za sprawą którego takie środki harmonizacji stałyby się prawnie wiążące we Wspólnocie Europejskiej.

(7)

Na poziomie krajowym państwa członkowskie mogą zezwolić na funkcjonowanie urządzeń na bardziej liberalnych warunkach niż warunki określone w niniejszej decyzji. W tym przypadku urządzenia takie nie mogłyby działać w całej Wspólnocie bez ograniczeń i musiałyby zostać uznane za urządzenia „klasy 2” zgodnie z klasyfikacją zawartą w dyrektywie w sprawie urządzeń radiowych i końcowych urządzeń telekomunikacyjnych.

(8)

Harmonizacja na mocy niniejszej decyzji nie wyklucza możliwości stosowania przez poszczególne państwa członkowskie w uzasadnionych przypadkach okresów przejściowych lub uzgodnień w sprawie współużytkowania częstotliwości radiowych na mocy art. 4 ust. 5 decyzji o spektrum radiowym. Środki te powinny być ograniczone do koniecznego minimum, ponieważ mogłyby powodować ograniczenie korzyści wynikających z zaliczenia do „klasy 1”.

(9)

Decyzja w sprawie ogólnej harmonizacji technicznej ma zastosowanie bez uszczerbku dla środków harmonizacji technicznej Wspólnoty Europejskiej, które stosują się do konkretnych częstotliwości i typów urządzeń, takich jak: decyzja 2004/545/WE z dnia 8 lipca 2004 r. w sprawie harmonizacji widma radiowego w paśmie 79 GHz dla celów użycia samochodowych urządzeń radarowych bliskiego zasięgu we Wspólnocie (7), decyzja Komisji 2005/50/WE z dnia 17 stycznia 2005 r. w sprawie harmonizacji widma radiowego w paśmie 24 GHz dla celów tymczasowego użycia przez samochodowe urządzenia radarowe bliskiego zasięgu we Wspólnocie (8), decyzja Komisji 2005/513/WE z dnia 11 lipca 2005 r. w sprawie zharmonizowanego wykorzystania widma radiowego w paśmie częstotliwości 5 GHz celem wdrożenia Bezprzewodowych Systemów Dostępowych, włączając Lokalne Sieci Radiowe (WAS/RLANs) (9) lub decyzja Komisji 2005/928/WE z dnia 20 grudnia 2005 r. w sprawie harmonizacji zakresu częstotliwości 169,4–169,8125 MHz we Wspólnocie (10).

(10)

Korzystanie z widma podlega przepisom Wspólnoty w dziedzinie ochrony zdrowia publicznego, w szczególności przepisom dyrektywy 2004/40/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (11) i zalecenia Rady 1999/519/WE (12). Dla zapewnienia ochrony zdrowia urządzenia radiowe muszą spełniać zasadnicze wymagania w zakresie zgodności takiego sprzętu z dyrektywą o urządzeniach radiowych i końcowych urządzeniach telekomunikacyjnych.

(11)

W związku z szybkim postępem technicznym i potrzebami społeczeństwa będą pojawiać się nowe zastosowania urządzeń bliskiego zasięgu, które będą wymagać stałej kontroli warunków harmonizacji widma, z uwzględnieniem gospodarczych korzyści nowych zastosowań oraz wymagań przemysłu i użytkowników. Państwa członkowskie będą miały obowiązek monitorowania tych zmian. Dlatego w celu uwzględnienia zmian na rynku i postępu technicznego konieczna będzie regularna aktualizacja niniejszej decyzji. Załącznik będzie poddawany przeglądowi przynajmniej raz w roku na podstawie informacji zebranych przez państwa członkowskie i przekazanych Komisji. Przegląd może również zostać rozpoczęty w przypadku podjęcia przez dane państwo członkowskie właściwych środków zgodnie z art. 9 dyrektywy w sprawie urządzeń radiowych i końcowych urządzeń telekomunikacyjnych. Jeżeli przegląd ujawni konieczność dostosowania decyzji, zmiany zostaną zatwierdzone po przeprowadzeniu procedur dotyczących przyjęcia środków wykonawczych, określonych w decyzji o spektrum radiowym. Aktualizacje mogą przewidywać okresy przejściowe w celu uwzględnienia wcześniejszych rozwiązań.

(12)	Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ds. Widma Radiowego,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Celem niniejszej decyzji jest harmonizacja zakresów częstotliwości i związanych z tym parametrów technicznych dla zapewnienia dostępności i efektywnego wykorzystania widma radiowego przez urządzenia bliskiego zasięgu w taki sposób, aby umożliwić zaliczenie takich urządzeń do „klasy 1” na podstawie decyzji Komisji 2000/299/WE.

Artykuł 2

Do celów niniejszej decyzji:

1)	„urządzenie bliskiego zasięgu” oznacza nadajnik radiowy, który zapewnia łączność jednokierunkową lub dwukierunkową, nadając na bliską odległość i z małą mocą;

2)	„niepowodowanie zakłóceń i brak ochrony przed zakłóceniami” oznacza niepowodowanie szkodliwych zakłóceń żadnych usług radiokomunikacyjnych oraz brak możliwości ubiegania się o ochronę tych urządzeń przed szkodliwymi zakłóceniami wytwarzanymi przez usługi radiokomunikacyjne.

Artykuł 3

1. Państwa członkowskie wyznaczają i udostępniają na zasadach braku wyłączności oraz niepowodowania zakłóceń i braku ochrony przed zakłóceniami zakresy częstotliwości dla urządzeń bliskiego zasięgu, z zastrzeżeniem spełnienia określonych warunków oraz w wyznaczonym terminie, jak przedstawiono w załączniku do niniejszej decyzji.

2. Bez uszczerbku dla ust. 1, państwa członkowskie mogą na mocy art. 4 ust. 5 decyzji o widmie radiowym wystąpić z wnioskiem o okresy przejściowe i/lub uzgodnienia dotyczące współużytkowania widma radiowego.

3. Niniejsza decyzja dopuszcza prawo państw członkowskich do umożliwienia korzystania z zakresów częstotliwości na warunkach mniej restrykcyjnych niż warunki określone w załączniku do niniejszej decyzji.

Artykuł 4

Państwa członkowskie kontrolują wykorzystanie stosownych zakresów częstotliwości i przedstawiają Komisji sprawozdania zawierające ich wnioski dla umożliwienia regularnego i terminowego przeglądu decyzji.

Artykuł 5

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 9 listopada 2006 r.

W imieniu Komisji

Viviane REDING

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 108 z 24.4.2002, str. 1.

(2) Dz.U. L 108 z 24.4.2002, str. 21.

(3) Dz. U. L 91 z 7.4.1999, str. 10.

(4) Dz. U. L 97 z 19.4.2000, str. 13.

(5) Mandat udzielony CEPT, upoważniający do analizy dalszej harmonizacji zakresów częstotliwości wykorzystywanych dla urządzeń bliskiego zasięgu.

(6) Sprawozdanie końcowe ECC w odpowiedzi na mandat udzielony CEPT przez WE i dotyczący harmonizacji widma radiowego dla urządzeń bliskiego zasięgu.

(7) Dz. U. L 241 z 13.7.2004, str. 66.

(8) Dz. U. L 21 z 25.1.2005, str. 15.

(9) Dz. U. L 187 z 19.7.2005, str. 22.

(10) Dz. U. L 344 z 27.12.2005, str. 47.

(11) Dz. U. L 159 z 30.4.2004, str. 1.

(12) Dz. U. L 199 z 30.7.1999, str. 59.

ZAŁĄCZNIK

Zharmonizowane zakresy częstotliwości i parametry techniczne urządzeń bliskiego zasięgu

Rodzaj urządzenia bliskiego zasięgu	Zakresy częstotliwości/pojedyncze częstotliwości	Maksymalna moc/natężenie pola	Dodatkowe parametry regulacyjne Wymagania dotyczące technik osłabiania zakłóceń	Inne ograniczenia	Data wdrożenia
Urządzenia bliskiego zasięgu ogólnego stosowania (1)	26,957–27,283 MHz	10 mW zastępczej mocy promieniowanej (e.r.p.), która wynosi 42 dBμA/m w odległości 10 metrów		Z wyjątkiem transmisji sygnałów wizyjnych	1 czerwca 2007 r.
	40,660–40,700 MHz	10 mW e.r.p.		Z wyjątkiem transmisji sygnałów wizyjnych	1 czerwca 2007 r.
	433,05–434,79 MHz	10 mW e.r.p.	Aktywność nadajnika (2): do 10 %	Z wyjątkiem transmisji sygnałów akustycznych i głosowych oraz wizyjnych	1 czerwca 2007 r.
	868,0–868,6 MHz	25 mW e.r.p.	Aktywność nadajnika (2): do 1 %	Z wyjątkiem transmisji sygnałów wizyjnych	1 czerwca 2007 r.
	868,7–869,2 MHz	25 mW e.r.p.	Aktywność nadajnika (2): do 0,1 %	Z wyjątkiem transmisji sygnałów wizyjnych	1 czerwca 2007 r.
	869,4–869,65 MHz	500 mW e.r.p.	Aktywność nadajnika (2): do 10 % Odstęp międzykanałowy: 25 kHz, przy czym cały zakres częstotliwości może być również używany jako jeden kanał dla szybkiej transmisji danych	Z wyjątkiem transmisji sygnałów wizyjnych	1 czerwca 2007 r.
	869,7–870 MHz	5 mW e.r.p.	Transmisja głosu dozwolona przy zastosowaniu zaawansowanych technik osłabiania zakłóceń	Z wyjątkiem transmisji sygnałów akustycznych i wizyjnych	1 czerwca 2007 r.
	2 400–2 483,5 MHz	10 mW zastępczej mocy promieniowanej izotropowo (e.i.r.p.)			1 czerwca 2007 r.
	5 725–5 875 MHz	25 mW e.i.r.p.			1 czerwca 2007 r.
Urządzenia alarmowe	868,6–868,7 MHz	10 mW e.r.p.	Odstęp międzykanałowy: 25 kHz Cały zakres częstotliwości może być również używany jako jeden kanał dla szybkiej transmisji danych Aktywność nadajnika (2): do 0,1 %		1 czerwca 2007 r.
	869,25–869,3 MHz	10 mW e.r.p.	Odstęp międzykanałowy: 25 kHz Aktywność nadajnika (2): poniżej 0,1 %		1 czerwca 2007 r.
	869,65–869,7 MHz	25 mW e.r.p.	Odstęp międzykanałowy: 25 kHz Aktywność nadajnika (2): poniżej 10 %		1 czerwca 2007 r.
Urządzenia alarmowe pomocy socjalnej (3)	869,20–869,25 MHz	10 mW e.r.p.	Odstęp międzykanałowy: 25 kHz Aktywność nadajnika (2): poniżej 0,1 %		1 czerwca 2007 r.
Urządzenia do zastosowań indukcyjnych (4)	20,05–59,75 kHz	72 dBμA/m w odległości 10 m			1 czerwca 2007 r.
	59,75–60,25 kHz	42 dBμA/m w odległości 10 m			1 czerwca 2007 r.
	60,25–70 kHz	69 dBμA/m w odległości 10 m			1 czerwca 2007 r.
	70–119 kHz	42 dBμA/m w odległości 10 m			1 czerwca 2007 r.
	119–127 kHz	66 dBμA/m w odległości 10 m			1 czerwca 2007 r.
	127–135 kHz	42 dBμA/m w odległości 10 m			1 czerwca 2007 r.
	6 765–6 795 kHz	42 dBμA/m w odległości 10 m			1 czerwca 2007 r.
	13,553–13,567 MHz	42 dBμA/m w odległości 10 m			1 czerwca 2007 r.
Aktywne wyroby medyczne do implantacji (5)	402–405 MHz	25 μW e.r.p.	Odstęp międzykanałowy: 25 kHz Inne ograniczenia: indywidualne nadajniki mogą łączyć sąsiadujące kanały dla zwiększenia szerokości pasma za pomocą zaawansowanych technik osłabiania zakłóceń.		1 czerwca 2007 r.
Bezprzewodowe urządzenia do transmisji sygnałów akustycznych (6)	863–865 MHz	10 mW e.r.p.			1 czerwca 2007 r.

(1) Kategoria ta jest dostępna dla każdego rodzaju zastosowań, które spełniają warunki techniczne (zastosowania typowe to telemetria, zdalne sterowanie, systemy alarmowe, transmisja danych w ogólności i inne podobne zastosowania).

(2) Aktywność nadajnika oznacza współczynnik czasu w dowolnym jednogodzinnym przedziale, w którym urządzenie aktywnie nadaje.

(3) Urządzenia alarmowe pomocy socjalnej służą ludziom w podeszłym wieku lub osobom niepełnosprawnym, umożliwiając uruchomienie alarmu w przypadku, gdy osoby te znajdują się w stanie zagrożenia podczas pobytu w domu.

(4) Kategoria ta obejmuje na przykład: urządzenia służące do unieruchomiania pojazdów, identyfikacji zwierząt, systemy alarmowe, wykrywanie kabli, gospodarowanie odpadami, identyfikację osób, bezprzewodowe łącza głosowe, kontrolę dostępu, czujniki zbliżeniowe, systemy antykradzieżowe, w tym antykradzieżowe systemy indukcyjne RF, przesyłanie danych do urządzeń przenośnych, automatyczną identyfikację produktów, bezprzewodowe systemy sterowania i automatyczne pobieranie opłat drogowych.

(5) Kategoria ta obejmuje radiową część aktywnych wyrobów medycznych do implantacji zdefiniowanych w dyrektywie Rady 90/385/EWG z dnia 20 czerwca 1990 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do aktywnych wyrobów medycznych do implantacji i ich urządzeń zewnętrznych.

(6) Zastosowania w bezprzewodowych urządzeniach do transmisji sygnałów akustycznych, m.in.: bezprzewodowe zestawy głośnomówiące; słuchawki bezprzewodowe; słuchawki bezprzewodowe do urządzeń przenośnych, np. przenośny odtwarzacz CD, magnetofon lub radio; słuchawki bezprzewodowe do użytku w samochodzie, np. do stosowania z odbiornikiem radiowym lub telefonem komórkowym itp.; douszne monitory odsłuchowe wykorzystywane do przekazywania dźwięku podczas koncertów lub innych widowisk scenicznych.

		ISSN 1725-5139
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 312

Wydanie polskie	Legislacja	Tom 49 11 listopada 2006

Spis treści		I Akty, których publikacja jest obowiązkowa	Strona
	*	Rozporządzenie Rady (WE) nr 1667/2006 z dnia 7 listopada 2006 r. w sprawie glukozy i laktozy (Wersja skodyfikowana)	1
		Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1668/2006 z dnia 10 listopada 2006 r. ustanawiające standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw	4
	*	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1669/2006 z dnia 8 listopada 2006 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1254/1999 w odniesieniu do skupu wołowiny (Wersja skodyfikowana)	6
	*	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1670/2006 z dnia 10 listopada 2006 r. ustanawiające niektóre szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1784/2003 w zakresie ustalania i udzielania dostosowanych refundacji w odniesieniu do zbóż wywożonych w postaci niektórych napojów spirytusowych (Wersja skodyfikowana)	33
		Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1671/2006 z dnia 10 listopada 2006 r. w sprawie wydawania pozwoleń na przywóz wysokiej jakości świeżej, chłodzonej i mrożonej wołowiny i cielęciny	41
	*	Dyrektywa Rady 2006/91/WE z dnia 7 listopada 2006 r. w sprawie zwalczania tarcznika niszczyciela (Wersja skodyfikowana)	42

	II Akty, których publikacja nie jest obowiązkowa
	Rada
*	Decyzja Rady z dnia 7 listopada 2006 r. zmieniająca decyzję 2003/583/WE w sprawie ponownego przydziału funduszy otrzymanych przez Europejski Bank Inwestycyjny na działania prowadzone w Demokratycznej Republice Konga w ramach drugiego, trzeciego, czwartego, piątego i szóstego Europejskiego Funduszu Rozwoju	45
	Komisja
*	Decyzja Komisji z dnia 31 października 2006 r. określająca wykaz regionów i obszarów kwalifikujących się w latach 2007–2013 do finansowania ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach współpracy transgranicznej i transnarodowej będących częściami składowymi celu Europejska współpraca terytorialna (notyfikowana jako dokument nr C(2006) 5144)	47
*	Decyzja Komisji z dnia 9 listopada 2006 r. zmieniająca Załącznik do rozporządzenia (WE) nr 1228/2003 w sprawie warunków dostępu do sieci w odniesieniu do transgranicznej wymiany energii elektrycznej ( 1 )	59
*	Decyzja Komisji z dnia 9 listopada 2006 r. w sprawie harmonizacji widma radiowego na potrzeby urządzeń bliskiego zasięgu (notyfikowana jako dokument nr C(2006) 5304) ( 1 )	66

Rozporządzenie (EWG) nr 2730/75	Niniejsze rozporządzenie
Art. 1	Art. 1
Art. 2	Art. 2
Art. 3	Art. 3
Art. 4	—
—	Art. 4
Art. 5	Art. 5
—	Załącznik I
—	Załącznik II

(EUR/100 kg)
Kod CN	Kod krajów trzecich (1)	Standardowa wartość w przywozie
0702 00 00	052	86,5
	096	30,1
	204	44,7
	999	53,8
0707 00 05	052	116,3
	204	49,7
	220	155,5
	628	196,3
	999	129,5
0709 90 70	052	101,8
	204	147,8
	999	124,8
0805 20 10	204	84,0
0805 20 10	999	84,0
0805 20 30, 0805 20 50, 0805 20 70, 0805 20 90	052	67,8
	400	84,2
	528	40,7
	624	86,7
	999	69,9
0805 50 10	052	63,9
	388	46,8
	524	56,1
	528	39,6
	999	51,6
0806 10 10	052	111,3
	400	211,5
	508	268,1
	999	197,0
0808 10 80	388	79,1
	400	106,4
	720	73,5
	800	160,8
	999	105,0
0808 20 50	052	83,1
	400	216,1
	720	83,9
	999	127,7

Dyrektywa	Termin przeniesienia
69/466/EWG (1)	9 grudnia 1971 r.
77/93/EWG (2) (3) (4)	1 maja 1980 r.

Dyrektywa 69/466/EWG	Niniejsza dyrektywa
Artykuły 1–11	Artykuły 1–11
Artykuł 12	—
—	Artykuł 12
—	Artykuł 13
Artykuł 13	Artykuł 14
—	Załącznik I
—	Załącznik II