10.11.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 311/1

(1)

W następstwie przeglądu wygaśnięcia, rozporządzeniem (WE) nr 769/2002 (2) (zwanym dalej „rozporządzeniem pierwotnym”), Rada nałożyła ostateczne cła antydumpingowe w wysokości 3 479 EUR za tonę przywożonej kumaryny objętej kodem CN ex 2932 21 00 pochodzącej z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”).

(2)

W grudniu 2004 r., po stwierdzeniu występowania praktyk związanych z obchodzeniem ceł za pośrednictwem Indii i Tajlandii, środki zostały rozszerzone rozporządzeniem (WE) nr 2272/2004 (3) na przywóz kumaryny wysyłanej z Indii lub Tajlandii, zgłoszonej lub niezgłoszonej jako pochodząca z Indii lub Tajlandii.

(3)

Dnia 13 lutego 2006 r. Komisja otrzymała wniosek zgodnie z art. 13 ust. 3 rozporządzenia podstawowego o przeprowadzenie dochodzenia w sprawie możliwego obejścia środków antydumpingowych nałożonych na przywóz kumaryny pochodzącej z ChRL (zwany dalej „wnioskiem”). Wniosek został złożony przez Europejską Radę ds. Przemysłu Chemicznego (CEFIC) (zwaną dalej „wnioskodawcą”) w imieniu jedynego producenta we Wspólnocie.

(4)

Wniosek zawierał wystarczające dowody prima facie, że nastąpiła zmiana w strukturze handlu po nałożeniu obowiązujących środków antydumpingowych i środków przeciwdziałających obejściu ceł na przywóz kumaryny pochodzącej z ChRL, polegająca na znacznym wzroście przywozu tego samego produktu z Indonezji i Malezji.

(5)

Istnieje przypuszczenie, że wspomniana zmiana w strukturze handlu wynika z dokonywanego w Indonezji i Malezji przeładunku kumaryny pochodzącej z ChRL. Stwierdzono ponadto, że nie było wystarczającej racjonalnej przyczyny ani uzasadnienia ekonomicznego takiej zmiany, innych niż istnienie środków antydumpingowych nałożonych na przywóz kumaryny pochodzącej z ChRL.

(6)

Wreszcie, wnioskodawca przedstawił dowody na to, że skutki naprawcze obowiązujących środków antydumpingowych nałożonych na kumarynę pochodzącą z ChRL zostały osłabione pod względem ilości i cen. Znaczna wielkość przywozu kumaryny z Indonezji i Malezji prawdopodobnie zastąpiła przywóz kumaryny z ChRL. Ponadto istniały wystarczające dowody na to, że wzrost przywozu nastąpił po cenach znacznie poniżej poziomu niewyrządzającego szkodę ustalonego w dochodzeniu, które doprowadziło do nałożenia obowiązujących środków, oraz że wystąpił dumping w odniesieniu do normalnych wartości wcześniej określonych dla kumaryny pochodzącej z ChRL.

(7)

Komisja wszczęła dochodzenie na podstawie rozporządzenia (WE) nr 499/2006 (4) (zwanego dalej „rozporządzeniem wszczynającym”) w sprawie możliwego obejścia środków antydumpingowych nałożonych na przywóz kumaryny pochodzącej z ChRL poprzez przywóz kumaryny wysyłanej z Indonezji lub Malezji, zgłoszonej lub niezgłoszonej jako pochodząca z Indonezji lub Malezji i, zgodnie z art. 13 ust. 3 i 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, nakazała organom celnym rejestrowanie przywozu kumaryny wysyłanej z Indonezji lub Malezji, zgłoszonej lub niezgłoszonej jako pochodząca z Indonezji lub Malezji, objętej kodem CN ex 2932 21 00 (kod TARIC 2932210016).

(8)

Komisja oficjalnie powiadomiła władze ChRL, Indonezji i Malezji, zainteresowanych producentów/eksporterów, importerów we Wspólnocie oraz wnioskodawcę o wszczęciu dochodzenia. Kwestionariusze zostały przesłane do producentów/eksporterów w ChRL oraz do importerów we Wspólnocie wymienionych we wniosku. Według posiadanych informacji w Indonezji i Malezji nie było żadnych producentów. Zainteresowane strony miały możliwość wyrażenia swoich opinii na piśmie i złożenia wniosku o przesłuchanie w ramach limitu czasowego określonego w rozporządzeniu wszczynającym. Wszystkie strony poinformowano, że brak współpracy może spowodować zastosowanie art. 18 rozporządzenia podstawowego oraz rozpoznanie sytuacji na podstawie dostępnych faktów.

(9)

Żaden producent lub eksporter w ChRL, Indonezji lub Malezji nie udzielił odpowiedzi na kwestionariusz. Władze indonezyjskie odpowiedziały, że – o ile im wiadomo – w Indonezji nie ma żadnych producentów.

(10)

Okres dochodzenia objął okres od dnia 1 marca 2005 r. do dnia 28 lutego 2006 r. (zwany dalej „OD”). Zebrano dane od 2002 r. do końca OD w celu zbadania domniemanej zmiany w strukturze handlu.

(11)

Żaden producent ani eksporter z Indonezji i Malezji nie ujawnił się ani nie złożył odpowiedzi na kwestionariusz. W związku z powyższym ustalenia dotyczące wywozu kumaryny wysyłanej z Indonezji i Malezji do Wspólnoty musiały zostać oparte na dostępnych faktach zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego. Na początku dochodzenia władze Indonezji i Malezji zostały poinformowane o konsekwencjach braku współpracy, jak określono w art. 18 ust. 6 rozporządzenia podstawowego.

(12)

Żaden chiński producent lub eksporter nie podjął współpracy w ramach dochodzenia.

(13)

Znanym Komisji przedsiębiorstwom wyjaśniono, że brak współpracy może doprowadzić do zastosowania art. 18 rozporządzenia podstawowego.

(14)

Produktem objętym postępowaniem związanym z możliwym obejściem ceł jest, jak określono w rozporządzeniu podstawowym, kumaryna klasyfikowana obecnie w ramach kodu CN ex 2932 21 00. Kumaryna jest białawym krystalicznym proszkiem o charakterystycznym zapachu świeżo skoszonego siana. Wykorzystywana jest głównie jako aromatyczna substancja chemiczna i jako utrwalacz w przygotowywaniu komponentów zapachowych, które używane są w produkcji detergentów, kosmetyków i perfum.

(15)

Kumaryna może być wytworzona w wyniku dwóch różnych procesów produkcji: proces syntezy z fenolu (reakcja Perkina) lub na drodze syntezy z ortokrezolu (reakcja Raschiga). Jednakże kumaryna wyprodukowana w wyniku tych dwóch procesów ma te same właściwości fizyczne i chemiczne oraz to samo zastosowanie.

(16)

W obliczu braku współpracy stron z Indonezji i Malezji należy wywnioskować, na podstawie dostępnych informacji oraz wobec braku dowodów przeciwnych, że kumaryna wywożona do Wspólnoty z ChRL i kumaryna wysyłana z Indonezji i Malezji mają takie same właściwości fizyczne i chemiczne oraz to samo zastosowanie. Należy je zatem uznać za produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(17)

Jak stwierdzono powyżej, istnieje przypuszczenie, że zmiana struktury handlu wynika z przeładunku towarów w Indonezji i Malezji.

(18)

Ponieważ żadne indonezyjskie przedsiębiorstwo nie podjęło współpracy w ramach dochodzenia, zaistniała konieczność określenia wielkości wywozu towarów z Indonezji do Wspólnoty na podstawie dostępnych faktów zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego. W związku z powyższym, w celu ustalenia cen eksportowych i wielkości przywozu z Indonezji, wykorzystano dane Eurostatu, będące najwłaściwszymi dostępnymi informacjami.

(19)

Odnotowano napływ znacznych wielkości przywozu z Indonezji do Wspólnoty, na poziomie 12,5 ton w 2004 r., 15 ton w 2005 r. i 10 ton w okresie objętym dochodzeniem (stanowiącym 1,7 % konsumpcji w UE), zaraz po wszczęciu poprzedniego dochodzenia dotyczącego obejścia środków w odniesieniu do Indii i Tajlandii. Równocześnie chiński wywóz do Indonezji zwiększył się z 57 ton w 2003 r. do 83,8 ton w okresie objętym dochodzeniem.

(20)

Wobec braku współpracy i dowodów przeciwnych stwierdzono, że wystąpiła zmiana w strukturze handlu między ChRL, Indonezją i Wspólnotą od 2004 r. do końca okresu objętego dochodzeniem, która wynikała z przeładunku kumaryny pochodzącej z ChRL w Indonezji.

(21)

Z uwagi na fakt, że żadne malezyjskie przedsiębiorstwo nie podjęło współpracy w ramach dochodzenia, zaistniała konieczność określenia wielkości wywozu towarów z Malezji do Wspólnoty na podstawie dostępnych faktów zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego. W związku z powyższym, w celu ustalenia cen eksportowych i wielkości przywozu z Malezji, wykorzystano dane Eurostatu, będące najwłaściwszymi dostępnymi informacjami.

(22)

Napływ przywozu z Malezji do Wspólnoty rozpoczął się w 2005 r., osiągając poziom 13 ton w 2005 r. i 23 ton w okresie objętym dochodzeniem (stanowiąc 3,9 % konsumpcji w UE). Równocześnie chiński wywóz do Malezji zwiększył się z 23,6 ton w 2004 r. do 43,76 ton w okresie objętym dochodzeniem.

(23)

Wobec braku współpracy i dowodów przeciwnych stwierdzono, że wystąpiła zmiana w strukturze handlu między ChRL, Malezją i Wspólnotą od 2005 r. do końca okresu objętego dochodzeniem, która wynikała z przeładunku kumaryny pochodzącej z ChRL w Malezji.

(24)

Wobec braku współpracy i dowodów przeciwnych stwierdzono, mając na uwadze napływ znacznych wielkości przywozu zaraz po wszczęciu poprzedniego dochodzenia dotyczącego obejścia środków w odniesieniu do Indii i Tajlandii, równocześnie ze wzrostem chińskiego wywozu kumaryny do Indonezji, że zmiana struktury handlu wynikała raczej z istnienia środków antydumpingowych niż z innych wystarczających racjonalnych przyczyn lub ekonomicznego uzasadnienia w rozumieniu art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. W tym zakresie należy również podkreślić, że nie ma dowodów na istnienie rzeczywistej produkcji kumaryny w Indonezji.

(25)

Wobec braku współpracy i dowodów przeciwnych stwierdzono, mając na uwadze rozpoczęcie przywozu w 2005 r. po rozszerzeniu środków na przywóz kumaryny wysyłanej z Indii lub Tajlandii i równoczesne zwiększenie chińskiego wywozu do Malezji z 23,6 ton w 2004 r. do 43,76 ton w 2005 r., że zmiana struktury handlu wynikała raczej z istnienia środków antydumpingowych niż z innych wystarczających racjonalnych przyczyn lub ekonomicznego uzasadnienia w rozumieniu art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. W tym zakresie należy również podkreślić, że nie ma dowodów na istnienie rzeczywistej produkcji kumaryny w Malezji.

(26)

W oparciu o przeprowadzoną powyżej analizę przepływów handlowych stwierdzono, że zmiana struktury przywozu do Wspólnoty wiąże się z faktem istnienia środków antydumpingowych i przeciwdziałających obejściu ceł. Podczas gdy do 2003 r. nie było w ogóle przywozu na rynek wspólnotowy, zgłaszanego jako pochodzący z Indonezji, w 2003 r. wyniósł on 4 tony, w 2004 r. – 12,5 tony, w 2005 r. – 15 ton, a w okresie objętym dochodzeniem – 10 ton, stanowiąc 1,7 % konsumpcji we Wspólnocie.

(27)

Dochodzenie wykazało, że przywóz z Indonezji odbywał się po cenie niższej od poziomu ceny eksportowej ustalonej w pierwotnym dochodzeniu i znacznie poniżej pierwotnej wartości normalnej.

(28)

W związku z powyższym stwierdza się, że zmiany w przepływach handlowych w połączeniu z wyjątkowo niskimi cenami wywozu z Indonezji osłabiły skutki zaradcze środków antydumpingowych pod względem ilości i cen produktów podobnych.

(29)

W oparciu o przeprowadzoną powyżej analizę przepływów handlowych stwierdzono, że zmiana struktury handlu wiąże się z faktem istnienia środków antydumpingowych i przeciwdziałających obejściu ceł. Podczas gdy przed 2005 r. nie było w ogóle przywozu kumaryny na rynek wspólnotowy, w 2005 r. wyniósł on 13 ton, a w okresie objętym dochodzeniem – 23 tony.

(30)

Dochodzenie wykazało, że przywóz z Malezji odbywał się po cenie niższej od poziomu ceny eksportowej ustalonej w pierwotnym dochodzeniu i znacznie poniżej pierwotnej wartości normalnej.

(31)

W związku z powyższym stwierdza się, że zmiany w przepływach handlowych w połączeniu z wyjątkowo niskimi cenami wywozu z Malezji osłabiły skutki zaradcze środków antydumpingowych pod względem ilości i cen produktów podobnych.

(32)

W celu określenia, czy możliwe jest znalezienie dowodów dumpingu względem wywozu kumaryny do Wspólnoty z Indonezji w OD, wykorzystano dane Eurostatu zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego.

(33)

Artykuł 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego wymaga przedstawienia dowodów dumpingu względem normalnej wartości ustalonej wcześniej dla produktów podobnych.

(34)

W celu obiektywnego porównania wartości normalnej z ceną eksportową uwzględniono, w postaci dostosowań, różnice mające wpływ na ceny i porównywalność cen. Dostosowania te zostały dokonane zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do transportu i ubezpieczenia, na podstawie dostępnych faktów, tj. wskazanych we wniosku, zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego.

(35)

Zgodnie z art. 2 ust. 11 i art. 2 ust. 12 rozporządzenia podstawowego porównanie średniej ważonej wartości normalnej ustalonej w poprzednim dochodzeniu oraz średniej ważonej cen eksportowych w OD, wyrażone jako odsetek ceny cif na granicy Wspólnoty przed ocleniem, wykazało dumping w zakresie przywozu kumaryny do Wspólnoty z Indonezji. Ustalony margines dumpingu, wyrażony jako odsetek ceny cif na granicy Wspólnoty przed ocleniem, wyniósł ponad 100 %.

(36)

W celu określenia, czy możliwe jest znalezienie dowodów dumpingu względem wywozu kumaryny do Wspólnoty z Malezji w OD, wykorzystano dane Eurostatu zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego.

(37)

W celu obiektywnego porównania wartości normalnej z ceną eksportową uwzględniono, w postaci dostosowań, różnice mające wpływ na ceny i porównywalność cen. Dostosowania te zostały dokonane zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do transportu i ubezpieczenia, na podstawie dostępnych faktów, tj. wskazanych we wniosku, zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego.

(38)

Zgodnie z art. 2 ust. 11 i art. 2 ust. 12 rozporządzenia podstawowego porównanie średniej ważonej wartości normalnej ustalonej w poprzednim dochodzeniu oraz średniej ważonej cen eksportowych w OD, wyrażone jako odsetek ceny cif na granicy Wspólnoty przed ocleniem, wykazało dumping w zakresie przywozu kumaryny do Wspólnoty z Malezji. Ustalony margines dumpingu, wyrażony jako odsetek ceny cif na granicy Wspólnoty przed ocleniem, wyniósł ponad 100 %.

(39)

W związku z powyższymi ustaleniami dotyczącymi obejścia środków w rozumieniu art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego obowiązujące środki antydumpingowe nałożone na przywóz produktu objętego dochodzeniem pochodzącego z ChRL powinny zostać rozszerzone na ten sam produkt wysyłany z Indonezji lub Malezji, zgłoszony lub niezgłoszony jako pochodzący z Indonezji lub Malezji.

(40)

Rozszerzone cło powinno być równe cłu ustanowionemu w art. 1 ust. 2 rozporządzenia pierwotnego.

(41)

Zgodnie z art. 13 ust. 3 i art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, które przewidują, że wszelkie rozszerzone środki są stosowane wobec zarejestrowanego przywozu od daty rejestracji, cło antydumpingowe powinno być pobierane od przywozu kumaryny wysyłanej z Indonezji lub Malezji, która została przywieziona do Wspólnoty w ramach procedury rejestracji nałożonej rozporządzeniem wszczynającym.

(42)

Pomimo że w trakcie niniejszego dochodzenia nie ustalono istnienia w Indonezji lub Malezji żadnych rzeczywistych producentów kumaryny, ani też tacy producenci nie zgłosili się do Komisji, informuje się nowych producentów, którzy mają zamiar złożyć wniosek o wyłączenie z zastosowania rozszerzonego środka antydumpingowego zgodnie z art. 13 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, że będą musieli wypełnić kwestionariusz w celu umożliwienia Komisji podjęcia decyzji, czy wyłączenie może być im przyznane. Tego rodzaju wyłączenie może zostać udzielone po dokonaniu oceny, między innymi, sytuacji rynkowej produktu objętego postępowaniem, mocy produkcyjnych i wykorzystania mocy produkcyjnych, zakupów i sprzedaży oraz prawdopodobieństwa stosowania praktyk, w odniesieniu do których nie ma wystarczającej racjonalnej przyczyny ani ekonomicznego uzasadnienia, a także dowodów na istnienie dumpingu. W takim przypadku Komisja najprawdopodobniej przeprowadzi również weryfikację na miejscu. Wniosek należałoby niezwłocznie skierować do Komisji, razem z wszelkimi właściwymi informacjami, w szczególności wszelkimi zmianami w działalności przedsiębiorstwa związanymi z produkcją i sprzedażą.

(43)

Importerzy mogliby korzystać z wyłączenia z zastosowania środka, w takiej mierze, w jakiej ich przywóz pochodzi od eksportujących producentów, którym przyznano tego rodzaju wyłączenie, oraz zgodnie z art. 13 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(44)

W przypadkach, w których udzielono wyłączenia, Rada wprowadzi odpowiednie zmiany do niniejszego rozporządzenia. Wszelkie udzielone wyłączenia będą następnie monitorowane przez Komisję w celu zapewnienia zgodności z warunkami określonymi w tych wyłączeniach.

(45)

Zainteresowane strony zostały poinformowane o istotnych faktach i okolicznościach, na podstawie których Rada zamierzała rozszerzyć obowiązujące ostateczne środki antydumpingowe, oraz miały możliwość zabrania głosu w sprawie i przedstawienia swoich uwag. Nie otrzymano żadnych uwag, których charakter mógłby zmienić wyżej wspomniane wnioski,

Komisja Europejska

Dyrekcja Generalna ds. Handlu

Dyrekcja B

Biuro: J-79 05/17

B-1049 Bruksela

Faks: (32-2) 295 65 05

10.11.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 311/6

(1)

Obecnie obowiązującymi środkami są ostateczne cła antydumpingowe na przywóz rowerów pochodzących, między innymi, z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”), nałożone na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 1524/2000 (2) („rozporządzenie pierwotne”).

(2)

Dnia 10 stycznia 2006 r. Komisja w drodze zawiadomienia opublikowanego w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (3) wszczęła z własnej inicjatywy dochodzenie na podstawie art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego. Zakres przeglądu jest ograniczony do aspektów dumpingu dotyczących tylko jednego eksportującego producenta rowerów – Giant China Co. Ltd. (zwanego dalej „Giant China” lub „przedsiębiorstwem”).

(3)

Komisja posiadała wystarczające dowody uprawdopodobniające, że okoliczności, na podstawie których wprowadzono obecnie obowiązujące środki, zmieniły się i że zmiany te są trwałe. Według informacji posiadanych przez Komisję przedsiębiorstwo prowadziło działalność opartą na warunkach gospodarki rynkowej, na co wskazywał fakt, że wydawało się ono spełniać kryteria określone w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego.

(4)

Częściowy przegląd okresowy został zatem rozpoczęty w celu ustalenia, czy przedsiębiorstwo prowadzi działalność opartą na warunkach gospodarki rynkowej określonych w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego lub czy spełnia ono ewentualnie wymagania pozwalające na objęcie go indywidualnym cłem ustanowionym zgodnie z art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, a jeżeli tak, w celu ustalenia indywidualnego marginesu dumpingu dla przedsiębiorstwa, a w przypadku stwierdzenia dumpingu – poziomu cła, któremu powinien podlegać przywóz do Wspólnoty produktu objętego postępowaniem.

(5)

Komisja oficjalnie poinformowała Giant China, przemysł wspólnotowy i władze ChRL o wszczęciu dochodzenia. Zainteresowane strony miały możliwość przedstawienia opinii na piśmie oraz złożenia wniosku o przesłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu dochodzenia.

(6)

W celu umożliwienia wspomnianemu przedsiębiorstwu złożenia wniosku o przyznanie statusu podmiotu traktowanego na zasadach rynkowych („MET”) lub o indywidualne traktowanie („IT”), Komisja przesłała formularze wniosków przedsiębiorstwu i władzom ChRL. W następstwie powyższego od Giant China i jego przedsiębiorstwa powiązanego wpłynęły wnioski o MET.

(7)

Przeprowadzono wizytację na terenie zakładów Giant China i jego powiązanego przedsiębiorstwa Giant Chengdu Co., Ltd.

(8)

Produktem objętym postępowaniem, zgodnie z definicją w art. 1 rozporządzenia pierwotnego, są rowery dwukołowe i pozostałe rowery (włączając trzykołowe wózki – rowery dostawcze, jednak z wyłączeniem rowerów jednokołowych), bezsilnikowe, pochodzące z ChRL (zwane dalej „produktem objętym postępowaniem”), obecnie objęte kodami CN ex 8712 00 10, 8712 00 30 i ex 8712 00 80.

(9)

Dochodzenie obejmowało okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2005 r.

(10)

W trakcie dochodzenia ustalono, że przedsiębiorstwo było powiązane z innym wytwórcą produktu objętego postępowaniem w ChRL, który jednakże nie przedłożył odpowiedzi na formularz wniosku o MET w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu dochodzenia.

(11)

Należy zauważyć, że badanie, czy grupa powiązanych przedsiębiorstw jako całość spełnia warunki MET, jest stałą praktyką Komisji. Uznaje się to za konieczne w celu zapobieżenia dokonywaniu przez grupę przedsiębiorstw sprzedaży, w przypadku nałożenia środków, za pośrednictwem jednego powiązanego przedsiębiorstwa należącego do tej grupy. Dlatego w przypadku gdy spółka zależna lub jakiekolwiek inne powiązane przedsiębiorstwo jest producentem lub sprzedawcą produktu objętego postępowaniem, wszystkie takie powiązane przedsiębiorstwa muszą przedłożyć odpowiedzi na formularz wniosku o MET, aby umożliwić zbadanie czy one również spełniają kryteria określone w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego. W związku z tym, jeżeli nie zostanie spełniony ten wymóg, nie można stwierdzić, czy cała grupa spełnia wszystkie warunki MET.

(12)

Ponadto na podstawie dostępnych informacji nie można było określić, czy przedsiębiorstwo spełniało wymogi art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(13)

Komisja poinformowała przedsiębiorstwo o powyższych wnioskach. Przedsiębiorstwo to oświadczyło, że nie jest już zainteresowane współpracą w tym postępowaniu przeglądowym.

(14)

Powyższe wyniki prowadzą do wniosku, że częściowy przegląd okresowy dotyczący przywozu do Wspólnoty produktu objętego postępowaniem produkowanego przez Giant China powinien zostać zakończony, a środki opisane w motywie 1 powinny zostać utrzymane,

10.11.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 311/8

(1)

Obecnie obowiązujące środki są ostatecznym cłem antydumpingowym nałożonym na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 428/2005 (2) na przywóz syntetycznych, poliestrowych włókien odcinkowych („PSF”) pochodzących między innymi z Chińskiej Republiki Ludowej (ChRL).

(2)

Po nałożeniu ostatecznego cła antydumpingowego na przywóz PSF pochodzących z ChRL Komisja otrzymała wniosek od chińskiego przedsiębiorstwa Huvis Sichuan („wnioskodawca”) o wszczęcie przeglądu pod kątem „nowego eksportera” na mocy rozporządzenia (WE) nr 428/2005 zgodnie z art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(3)

Wnioskodawca twierdził, że nie dokonywał wywozu do Wspólnoty produktu objętego postępowaniem w okresie objętym dochodzeniem, na którym oparte zostały środki antydumpingowe, to znaczy w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2003 r. („pierwotny okres objęty dochodzeniem”) oraz że nie był związany z jakimkolwiek producentem w ChRL wywożącym PSF, które są objęte obecnymi środkami antydumpingowymi. Ponadto wnioskodawca twierdził, że rozpoczął wywóz PSF do Wspólnoty po zakończeniu pierwotnego okresu objętego dochodzeniem.

(4)

Komisja zbadała dowody prima facie dostarczone przez wnioskodawcę i uznała je za wystarczające do uzasadnienia rozpoczęcia przeglądu zgodnie z przepisami art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Po konsultacji z Komitetem Doradczym oraz po umożliwieniu przedstawienia uwag przez przemysł wspólnotowy, którego dotyczy postępowanie, Komisja wszczęła na mocy rozporządzenia (WE) nr 342/2006 (3) przegląd rozporządzenia (WE) nr 428/2005 w odniesieniu do wnioskodawcy i rozpoczęła swoje dochodzenie.

(5)

Zgodnie z art. 2 rozporządzenia (WE) nr 342/2006 zniesiono cło antydumpingowe w wysokości 49,7 % nałożone na mocy rozporządzenia (WE) nr 428/2005 na przywóz PSF wyprodukowanych między innymi przez wnioskodawcę. Równocześnie, zgodnie z art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, władze celne zostały poinstruowane o powzięciu odpowiednich kroków celem zarejestrowania przywozu PSF produkowanych przez wnioskodawcę.

(6)

Produkt objęty bieżącym przeglądem jest taki sam, jak produkt objęty dochodzeniem, które doprowadziło do nałożenia obowiązujących środków na przywóz PSF pochodzących z ChRL (zwanym dalej „dochodzeniem pierwotnym”), tj. włókna odcinkowe syntetyczne z poliestru, niezgrzeblone, nieczesane ani nieprzerobione w inny sposób do przędzenia, pochodzące z ChRL, obecnie objęte kodem CN 5503 20 00.

(7)

Komisja oficjalnie powiadomiła przemysł wspólnotowy, wnioskodawcę oraz przedstawicieli kraju wywozu o wszczęciu przeglądu. Stronom zainteresowanym dano możliwość wyrażenia opinii na piśmie i ustnie.

(8)

Służby Komisji przesłały również wnioskodawcy formularz wniosku o traktowanie przedsiębiorstwa jako podmiotu gospodarki rynkowej („MET”) oraz kwestionariusz; Komisja otrzymała odpowiedzi w wyznaczonych w tym celu terminach.

(9)

Dochodzenie w sprawie dumpingu objęło okres od dnia 1 października 2004 r. do dnia 31 grudnia 2005 r. („okres objęty dochodzeniem” lub „OD”).

(10)

Dochodzenie wykazało, że wnioskodawca rozpoczął produkcję w październiku 2004 r., tj. po upływie pierwotnego okresu objętego dochodzeniem, i że nie dokonywał wywozu do Wspólnoty produktu objętego dochodzeniem w tym okresie. Uznano zatem, że wnioskodawca spełniał wymogi określone w pierwszym zdaniu art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(11)

Niemniej dochodzenie wykazało, że wnioskodawca był związany z częściowo państwowym chińskim producentem, który produkował produkt objęty dochodzeniem w okresie pierwotnym; producent ten jednak nie współpracował w dochodzeniu w tamtym okresie. Uwzględniając fakt, że wywóz powiązanego z wnioskodawcą producenta chińskiego był objęty cłem antydumpingowym, uznano, że wnioskodawca nie spełnia warunku określonego w drugim zdaniu art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, które mówi, że eksporter lub producent powinien wykazać, że nie jest związany z żadnym z eksporterów lub producentów w kraju wywozu produktów objętych środkami antydumpingowymi.

(12)

Wnioskodawca twierdził, że związany z nim producent nie wywoził do Wspólnoty produktu objętego postępowaniem w pierwotnym okresie objętym dochodzeniem. W uzasadnieniu tego twierdzenia wnioskodawca przedstawił Komisji zweryfikowane sprawozdania finansowe powiązanego z nim producenta za lata 2002 i 2004, które według wnioskodawcy wykazują brak wywozu produktu objętego postępowaniem w pierwotnym okresie objętym dochodzeniem.

(13)

Jednak dowody dostarczone przez wnioskodawcę nie wykazywały, że związany z nim producent nie wywoził do Wspólnoty produktu objętego postępowaniem w pierwotnym okresie objętych dochodzeniem. W rzeczywistości przedstawione sprawozdania finansowe wykazały jedynie, że producent nie wywoził produktów towarowych bez dokładnego definiowania znaczenia produktu towarowego, tj. w szczególności, czy produkt objęty postępowaniem był klasyfikowany jako „produkt towarowy”. W tym względzie należy zauważyć, że producent związany z wnioskodawcą wytwarza również inne produkty niż produkt objęty postępowaniem. Ponadto należy zauważyć, że pomimo dostarczenia sprawozdań finansowych producent związany z wnioskodawcą nie współpracował w obecnym dochodzeniu, przez co dostarczone przez przedsiębiorstwo informacje nie mogły zostać zweryfikowane. Wobec tego dostępne dowody nie wskazują, że cała sprzedaż odbiorcom krajowym, np. podmiotom gospodarczym w pierwotnym okresie objętym dochodzeniem, była rzeczywiście przeznaczona na rynek krajowy, a nie na wywóz do Wspólnoty. W związku z tym nie można ustalić, czy wywóz do Wspólnoty w pierwotnym okresie objętym dochodzeniem miał faktycznie miejsce czy nie.

(14)

Po ujawnieniu informacji wnioskodawca twierdził, że wyjaśnienia dotyczące zweryfikowanych sprawozdań finansowych były wymagane wcześniej, a w szczególności przed ujawnieniem tych informacji. W tym względzie należy zwrócić uwagę na to, że chiński producent związany z wnioskodawcą z powodu braków został wezwany do przedstawienia tych informacji oraz wezwany do współpracy w ramach obecnego dochodzenia, czego odmówił. W związku z tym ustalenia w odniesieniu do tego przedsiębiorstwa były oparte na dostępnych faktach zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego. W tych okolicznościach wszelkie wnioski o dodatkowe informacje po upłynięciu wyznaczonych terminów zostały uznane za nieodpowiednie i dyskryminujące w ramach normalnej praktyki stosowanej przez instytucje wspólnotowe względem stron niewspółpracujących. Należy zauważyć, że ustalenia zostały ujawnione zainteresowanemu wnioskodawcy, który miał wystarczająco dużo możliwości, aby się do nich odnieść.

(15)

Niezależnie od tego, argument, zgodnie z którym producent powiązany nie wywoził lub wywoził do Wspólnoty produkt objęty postępowaniem, jest nieistotny, ponieważ – jak wykazano w motywie 13 i określono w motywach 18 do 31 poniżej – producent związany z wnioskodawcą nie współpracował w obecnym przeglądzie i w związku z tym Komisja nie mogła ustalić, czy podmiot gospodarczy, w którego skład wchodzi wnioskodawca oraz związany z nim producent, speíniają kryteria, by zostać uznanym za podmiot działający w warunkach gospodarki rynkowej.

(16)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego w dochodzeniach antydumpingowych dotyczących przywozu pochodzącego z ChRL wartość normalną określa się zgodnie z ust. 1–6 wspomnianego artykułu dla producentów spełniających kryteria określone w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego, tj. w przypadkach, gdy zostanie wykazane, że w odniesieniu do wytwarzania i sprzedaży produktu podobnego miały zastosowanie warunki gospodarki rynkowej. Wspomniane kryteria przedstawiono poniżej w streszczonej formie:

(17)

Wnioskodawca wystąpił o przyznanie statusu MET zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego i został poproszony o wypełnienie formularza wniosku o przyznanie statusu MET.

(18)

Jak wspomniano w motywie 11, dochodzenie wykazało, że wnioskodawca był związany z innym producentem produktu objętego postępowaniem z siedzibą w Chinach. Chociaż związany z wnioskodawcą producent został poproszony o wypełnienie osobnego formularza o przyznanie statusu MET, nie wypełnił go.

(19)

Należy zauważyć, że powszechną praktyką Komisji jest ustalenie, czy grupa powiązanych przedsiębiorstw, jako całość, spełnia warunki uzyskania statusu MET. Uznaje się to za konieczne w celu uniknięcia sprzedaży produktów wyprodukowanych przez grupę przedsiębiorstw za pośrednictwem jednego powiązanego z nimi przedsiębiorstwa należącego do tej grupy, w takim przypadku środki powinny zostać nałożone. W związku z tym w przypadku, gdy przedsiębiorstwo zależne lub inne przedsiębiorstwo powiązane jest producentem i/lub sprzedawcą produktu objętego postępowaniem, wszystkie te podmioty powinny wystąpić z wnioskiem o MET w celu umożliwienia ustalenia, czy spełniają one kryteria określone w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego. Zatem niedopełnienie procedury w tym względzie prowadzi do tego, że nie można stwierdzić, czy grupa przedsiębiorstw jako całość spełnia warunki uzyskania statusu MET.

(20)

Komisja niezwłocznie poinformowała wnioskodawcę, że z powodu braku odpowiedzi ze strony producenta powiązanego nie może ustalić, czy przedsiębiorstwo prowadzi działalność w warunkach gospodarki rynkowej.

(21)

Wnioskodawca twierdził, że oba przedsiębiorstwa konkurują ze sobą na rynku krajowym i że nie są ze sobą „w dobrych stosunkach”. Ponadto twierdzono, że przedsiębiorstwo powiązane odmówiło dostarczenia wszelkich poufnych informacji potrzebnych w dochodzeniu, ponieważ obawia się, że przekazanie tychże informacji może wzmocnić pozycję rynkową konkurenta, tj. wnioskodawcy.

(22)

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 19 rozporządzenia podstawowego producent powiązany mógł zażądać przyznania klauzuli poufności w odniesieniu do dostarczonych przez niego informacji, tak aby usunąć wszelkie obawy związane z ujawnieniem takich informacji konkurentom rynkowym. Przedsiębiorstwo powiązane zdecydowało jednak o nieprzekazywaniu wymaganych informacji bez wnoszenia o przyznanie klauzuli poufności. W związku z tym argument wnioskodawcy musiał zostać odrzucony.

(23)

Wnioskodawca twierdził również, że przedsiębiorstwo powiązane nie może mieć wpływu na jego decyzje związane z działalnością na rynku. Argument nie został poparty żadnymi dowodami, zatem uznaje się go za nieistotny, ponieważ, jak wyjaśniono powyżej, należy odmówić przyznania wnioskodawcy statusu MET, w przypadku gdy powiązane z nim przedsiębiorstwo nie wypełni formularza MET i nie spełni warunków przyznania statusu MET. Ponadto nawet gdyby Komisja miała rozpatrzyć wniosek merytorycznie, należy zauważyć, że fakty dostępne w niniejszym postępowaniu wskazują, że w przeciwieństwie do twierdzenia wnioskodawcy w zarządzie producenta powiązanego zasiada dyrektor wnioskodawcy, co nie pozostaje bez wpływu na jego decyzje. W rzeczywistości powiązany producent może blokować decyzję przedsiębiorstwa w zakresie wprowadzania zmian do umowy spółki, rozwiązania spółki typu joint venture, zmian kapitału zakładowego, fuzji z innymi podmiotami lub podziału przedsiębiorstwa; takie decyzje wymagają jednomyślności. Celem zawiązania spółki typu joint venture pomiędzy wnioskodawcą a producentem powiązanym, tak jak to przedstawiono w rozdziale 5 umowy spółki, jest uzyskanie „konkurencyjnej pozycji na rynku światowym pod względem jakości i ceny” oraz „produkcja i sprzedaż włókien poliestrowych”, a także „wywóz i przywóz produktów i surowców związanych z produkcją poliestrowych włókien odcinkowych”, co wskazuje na to, że oba przedsiębiorstwa faktycznie mają ze sobą współpracować i przynajmniej uzgadniać decyzje w celu osiągnięcia jak najlepszej pozycji na rynku światowym. W związku z tym argument wnioskodawcy musiał zostać odrzucony.

(24)

Bezpośrednio po zawiadomieniu wnioskodawca powtórzył argumenty, że powiązany producent chiński ma jedynie nieznaczny wpływ na jego decyzje dotyczące działalności rynkowej, gdyż zgoda tego producenta wymagana jest wyłącznie w sprawach istnienia samego przedsiębiorstwa, tj. zgoda wymagana jest tylko przy podejmowaniu decyzji związanych z inwestycjami dokonanymi przez powiązanego chińskiego producenta, podczas gdy decyzje dotyczące działań rynkowych podejmowane są zgodnie z globalną strategią jego głównego udziałowca; producent chiński nie ma na nie żadnego wpływu. Ponadto powiązany producent chiński nie będzie miał żadnego wpływu na zarządzanie przedsiębiorstwem.

(25)

Wnioskodawca twierdził ponadto, że decyzja o odrzuceniu wniosku o przyznanie statusu MET tylko na podstawie braku współpracy ze strony powiązanego chińskiego producenta będzie nieusprawiedliwiona, ponieważ zależność pomiędzy dwoma podmiotami jest wyłącznie wymogiem technicznym i nie ma żadnego praktycznego znaczenia dla wnioskodawcy. Ponadto wnioskodawca twierdził, że nie jest powiązany z żadnym z chińskich producentów eksportujących PSF, na które nałożono środki antydumpingowe, ponieważ powiązane przedsiębiorstwo nie dokonywało wywozu do Wspólnoty w pierwotnym okresie objętym dochodzeniem oraz w związku z tym nie mogło współpracować w tymże dochodzeniu i wnosić o przyznanie indywidualnej stawki celnej.

(26)

Jak przedstawiono powyżej w motywie 23, możliwość wywierania znaczącego wpływu przez powiązane przedsiębiorstwo chińskie na działania rynkowe wnioskodawcy nie może zostać uznana za nieistotną lub bez znaczenia. Przeciwnie, taki wpływ wiąże się z kluczowymi aspektami działalności, tak jak opisano to w omawianym motywie. Podobnie ze względu na brak współpracy przedsiębiorstwa chińskiego w obecnym dochodzeniu Komisja nie mogła ocenić, czy przedsiębiorstwo nie dokonywało wywozu do Wspólnoty w pierwotnym okresie objętym dochodzeniem, jak to twierdził wnioskodawca. Komentarze dostarczone przez wnioskodawcę nie zawierały podstaw do zmiany wniosków przedstawionych w motywie 13. W rzeczywistości fakt, że powiązane przedsiębiorstwo nie mogło wnieść o przyznanie statusu MET lub IT w pierwotnym okresie dochodzenia nie czyni nieistotnym faktu, że jest ono objęte obowiązującymi środkami, tj. cłem rezydualnym.

(27)

Wreszcie przedstawiono, że główne przyczyny, z powodu których zdecydowano o odrzuceniu wniosku o przyznanie statusu MET (tj. powiązanie z chińskim producentem), były znane Komisji przed rozpoczęciem dochodzenia.

(28)

W tym względzie należy zauważyć, że główne powody odrzucenia wniosku o przyznanie statusu MET, tak jak przedstawiono w motywach 13, 23 powyżej i 31 poniżej, nie wynikają z samej zależności pomiędzy chińskim producentem a wnioskodawcą, ale z braku współpracy ze strony tego producenta oraz, w konsekwencji, z braku możliwości ustalenia między innymi, w jakiej mierze ingerencja państwa faktycznie może wpływać na decyzje związane z działalnością rynkową wnioskodawcy oraz czy, jak twierdzi wnioskodawca, powiązany producent nie dokonywał wywozu do Wspólnoty produktów objętych dochodzeniem w pierwotnym OD.

(29)

Dlatego też wnioski wnioskodawcy należało odrzucić.

(30)

Ponadto nie można było określić stopnia możliwych zniekształceń przeniesionych z poprzedniego systemu gospodarki nierynkowej. W istocie częściowo państwowe przedsiębiorstwo powiązane z wnioskodawcą wniosło swój wkład w postaci przekazania prawa użytkowania ziemi do kapitału zakładowego spółki. Z powodu braku współpracy ze strony producenta powiązanego nie było możliwości jednoznacznego stwierdzenia, czy takie zniekształcenia miały miejsce.

(31)

W związku z powyższym oraz w związku z brakiem odpowiednio udokumentowanego formularza o przyznanie statusu MET ze strony producenta powiązanego Komisja nie mogła ustalić, czy grupa przedsiębiorstw, tj. wnioskodawca i powiązany z nim producent, spełniają kryteria przyznania statusu MET.

(32)

Na mocy art. 2 ust. 7 rozporządzenia podstawowego, dla krajów, których dotyczy ten artykuł, ustalana jest jedna stawka celna, z wyjątkiem przedsiębiorstw, które mogą udowodnić, że spełniają wszystkie kryteria indywidualnego traktowania określone w art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(33)

Wnioskodawca oraz strona wnoszący o przyznanie statusu MET złożyli wniosek o przyznanie IT, w przypadku nieotrzymania statusu MET. Jak opisano w motywie 11 częściowo państwowy producent PSF jest powiązany z wnioskodawcą. Ponieważ powiązany producent niewspółpracował w obecnym dochodzeniu, służby Komisji nie mogły określić, czy ingerencja ze strony państwa nie umożliwiała obejścia środków. Zatem uznano, że wnioskodawcy nie można przyznać IT.

(34)

Wnioskodawca twierdził, że w tym przypadku obejście środków nie jest prawdopodobne, ponieważ oba przedsiębiorstwa konkurują ze sobą, a powiązany producent nigdy nie będzie zainteresowany sprzedażą swoich produktów za pośrednictwem wnioskodawcy na rynek wspólnotowy.

(35)

Należy zauważyć, że trudno jest przewidzieć zachowanie przedsiębiorstwa powiązanego, ponieważ oba przedsiębiorstwa są powiązane. Ponadto, jak opisano powyżej w motywie 23, celem zawiązania spółki typu joint venture pomiędzy dwoma przedsiębiorstwami jest uzyskanie jak najlepszej pozycji na rynku światowym. Uznano, że istnieje bezpośrednie ryzyko obejścia środków wynikające z korzyści, jakie odnosi jedno przedsiębiorstwo z niższej marży dumpingu niż ta, którą objęte jest drugie przedsiębiorstwo. Wnioskodawca nie dostarczył żadnych informacji udowadniających, że takie ryzyko obejścia środków może być skutecznie wyeliminowane.

(36)

Wnioskodawca zakwestionował decyzję o odrzuceniu wniosku o przyznanie IT, twierdząc, że możliwość obejścia środków powinna zostać zbadana w dochodzeniu wszczętym zgodnie z art. 13 rozporządzenia podstawowego oraz że art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego nie nakłada na przedsiębiorstwa z siedzibami w Chinach obowiązku wykazania, że nie będą obchodzić nałożonych środków antydumpingowych.

(37)

W tym względzie należy zauważyć, że art. 9 ust. 5 akapit drugi rozporządzenia podstawowego jest czytelny w odniesieniu do warunków przyznania indywidualnej stawki celnej, gdy stosuje się art. 2 ust. 7 lit. a), co ma miejsce w tym przypadku, ponieważ nie można uznać, że wnioskodawca spełnia warunki art. 2 ust. 7 lit. c). W szczególności art. 9 ust. 5 lit. e) rozporządzenia podstawowego określa, że ingerencja ze strony państwa nie powinna umożliwiać obejścia środków. Jak przedstawiono w motywie 35, ze względu na brak współpracy ze strony przedsiębiorstw powiązanych nie można było stwierdzić, czy spełnione zostały warunki przyznania IT.

(38)

Zatem uznano, że wnioskodawcy nie należy przyznawać IT.

(39)

Celem niniejszego przeglądu jest określenie indywidualnej marży dumpingu dla wnioskodawcy, która rzekomo różniła się od obecnej marży cła rezydualnego nałożonej na przywóz produktu objętego postępowaniem z ChRL. Wniosek opierał się głównie na zarzucie, że wnioskodawca spełniał warunki przyznania statusu MET.

(40)

Jak wykazano w dochodzeniu, ze względu na brak współpracy ze strony producenta powiązanego wnioskodawcy nie przyznano statusu MET ani IT, Komisja nie mogła ustalić, czy marża indywidualnego dumpingu wnioskodawcy różni się faktycznie od marży dumpingu rezydualnego ustalonej w dochodzeniu pierwotnym. W związku z tym wniosek ten należy odrzucić oraz zakończyć przegląd pod kątem nowego eksportera. Rezydualny margines dumpingu ustalony w dochodzeniu pierwotnym, tzn. 49,7 %, należy utrzymać.

(41)

W świetle powyższych ustaleń cło antydumpingowe mające zastosowanie do wnioskodawcy nakłada się z mocą wsteczną na przywóz produktu objętego postępowaniem, który poddano obowiązkowi rejestracji zgodnie z art. 3 rozporządzenia (WE) nr 342/2006.

(42)

Wszystkie zainteresowane strony poinformowano o wszelkich zasadniczych faktach i okolicznościach, na podstawie których wyciągnięto powyższe wnioski, oraz poproszono je o odniesienie się do tych ustaleń zgodnie z art. 20 rozporządzenia podstawowego. Uwagi zainteresowanych stron uwzględniono w stosowanych przypadkach.

(43)

Niniejszy przegląd nie zmienia daty wygaśnięcia środków nałożonych na mocy rozporządzenia (WE) nr 428/2005, ostatnio zmienionego rozporządzeniem (WE) nr 1333/2005, zgodnie z art. 11 ust. 2 podstawowego rozporządzenia,

10.11.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 311/13

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

10.11.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 311/15

(1)

Artykuł 32 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że różnica między cenami na rynku światowym na produkty wyszczególnione w art. 1 ust. 1 lit. b) tego rozporządzenia a cenami na te produkty na rynku wspólnotowym może być objęta refundacją wywozową.

(2)

Biorąc pod uwagę aktualną sytuację na rynku cukru, refundacje wywozowe powinny być ustalone zgodnie z zasadami i niektórymi kryteriami przewidzianymi w art. 32 i 33 rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

(3)

Artykuł 33 ust. 2 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że ze względu na sytuację na rynku światowym lub szczególne wymagania niektórych rynków może zaistnieć konieczność zróżnicowania refundacji w zależności od miejsca przeznaczenia.

(4)

Refundacją mogą być objęte jedynie te produkty, które są dopuszczone do swobodnego przepływu wewnątrz Wspólnoty i które spełniają wymogi rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

(5)

Celem negocjacji prowadzonych w ramach Układów Europejskich między Wspólnotą Europejską a Rumunią i Bułgarią jest w szczególności liberalizacja handlu produktami objętymi wspólną organizacją danego rynku. W przypadku obu krajów refundacje wywozowe powinny być zatem zniesione.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

10.11.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 311/17

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 958/2006 z dnia 28 czerwca 2006 r. w sprawie stałego przetargu w celu ustalenia refundacji wywozowej na cukier biały w roku gospodarczym 2006/2007 (2) wymaga, by ogłaszano częściowe przetargi.

(2)

Zgodnie z art. 8 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 958/2006 oraz po dokonaniu analizy ofert przedstawionych w odpowiedzi na przetarg częściowy, zakończony w dniu 9 listopada 2006 r., właściwym będzie ustalenie maksymalnych refundacji wywozowych dla tego przetargu.

(3)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

10.11.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 311/18

(1)

W myśl art. 13 rozporządzenia Rady (WE) nr 1784/2003 i art. 14 rozporządzenia (WE) nr 1785/2003, różnica między notowaniami lub cenami na rynku światowym produktów, o których mowa w art. 1 tych rozporządzeń, a cenami tych produktów we Wspólnocie może być pokryta przez refundacje wywozowe.

(2)

Na mocy art. 14 rozporządzenia (WE) nr 1785/2003 refundacje powinny być ustalane z uwzględnieniem, z jednej strony, istniejącej sytuacji i przyszłych tendencji pod względem cen i dostępności zbóż, ryżu i ryżu łamanego na rynku Wspólnoty, a z drugiej – cen zbóż, ryżu, ryżu łamanego i produktów sektora zbożowego na rynku światowym. Na mocy tych samych artykułów należy także zapewnić na rynku zbożowym i ryżowym równowagę i naturalny rozwój cen i handlu, a ponadto uwzględniać ekonomiczne aspekty przewidywanych wywozów oraz potrzebę unikania zakłóceń na rynku Wspólnoty.

(3)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1518/95 (3) w sprawie systemu przywozu i wywozu produktów przetworzonych na bazie zbóż i ryżu, określiło w art. 4 szczególne kryteria, jakie należy uwzględnić przy wyliczaniu refundacji dla tych produktów.

(4)

Należy różnicować refundacje dla niektórych produktów przetworzonych w zależności od zawartości w tych produktach popiołów, surowego błonnika, łusek, białka, tłuszczu lub skrobi, ponieważ zawartość ta jest szczególnie znaczącym wskaźnikiem ilości produktu podstawowego rzeczywiście obecnego w produkcie przetworzonym.

(5)

Jeśli chodzi o maniok i inne korzenie oraz bulwy roślin tropikalnych, jak również wytworzone z nich mąki, ekonomiczny aspekt ich wywozu, jaki można przewidywać, biorąc przede wszystkim pod uwagę charakter i pochodzenie tych produktów, nie uzasadnia aktualnie potrzeby ustalania refundacji wywozowej. W odniesieniu do niektórych produktów przetworzonych na bazie zbóż, niewielkie znaczenie udziału Wspólnoty w handlu światowym nie wymaga aktualnie ustalania refundacji wywozowej.

(6)

Sytuacja na rynku światowym lub szczególne wymagania niektórych rynków mogą spowodować konieczność zróżnicowania refundacji w odniesieniu do niektórych produktów, w zależności od ich miejsca przeznaczenia.

(7)

Refundację należy ustalać raz na miesiąc. W tym odstępie czasu może ona zostać zmieniona.

(8)

Niektóre produkty przetworzone na bazie kukurydzy mogą być poddane obróbce termicznej, która stwarza ryzyko przyznania refundacji nieodpowiadającej jakości produktu. Należy uściślić, że produkty te, zawierające wstępnie żelatynizowaną skrobię, nie mogą korzystać z refundacji wywozowej.

(9)

Komitet Zarządzający ds. Zbóż nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,

10.11.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 311/21

(1)

Artykuł 13 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 oraz art. 14 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1785/2003 stanowią, że różnica między notowaniami lub cenami produktów wymienionych w art. 1 każdego z tych rozporządzeń na rynku światowym a cenami wewnątrz Wspólnoty może zostać pokryta refundacją wywozową.

(2)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1043/2005 z dnia 30 czerwca 2005 r. wdrażające rozporządzenie Rady (WE) nr 3448/93 w odniesieniu do systemu przyznawania refundacji wywozowych do niektórych produktów rolnych wywożonych jako towary nieobjęte załącznikiem I do Traktatu oraz kryteria ustalania wysokości sum takich refundacji (3), określa produkty, dla których należy ustalić stawkę refundacji stosowaną w przypadku, jeśli produkty te są wywożone jako towary wymienione odpowiednio w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 lub w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 1785/2003.

(3)

Zgodnie z art. 14 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1043/2005, stawkę refundacji na 100 kilogramów każdego z omawianych produktów podstawowych ustala się co miesiąc.

(4)

Ustalenie z wyprzedzeniem wysokich stawek refundacji może zagrozić zobowiązaniom podjętym w odniesieniu do refundacji, które mogą zostać przyznane do wywozów produktów rolnych należących do towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu. W takich sytuacjach, niezbędne jest zatem podjęcie środków ostrożności, nie stanowiąc jednak przeszkody dla zawierania umów długoterminowych. Ustalenie specjalnej stawki refundacji dla celów ustalenia refundacji z wyprzedzeniem jest środkiem, który pozwala na osiągnięcie tych różnych celów.

(5)

Uwzględniając porozumienie pomiędzy Wspólnotą Europejską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki w sprawie wywozów produktów z ciasta makaronowego ze Wspólnoty do Stanów Zjednoczonych, przyjęte decyzją Rady 87/482/EWG (4), niezbędne jest zróżnicowanie refundacji do produktów objętych kodami CN 1902 11 00 i 1902 19 ze względu na ich miejsce przeznaczenia.

(6)

Zgodnie z art. 15 ust. 2 i 3 rozporządzenia (WE) nr 1043/2005, należy ustalić obniżoną stawkę refundacji wywozowej, uwzględniając wysokość mającej zastosowanie refundacji wywozowej, zgodnie z rozporządzeniem Komisji (EWG) nr 1722/93 (5), dla rozpatrywanych produktów podstawowych, stosowaną w zakładanym okresie wytworzenia towarów.

(7)

Napoje alkoholowe uważane są za mniej wrażliwe na cenę zbóż stosowanych do produkcji tych napojów. Niemniej jednak, Protokół 19 do Aktu Przystąpienia Zjednoczonego Królestwa, Irlandii i Danii stanowi, że należy uchwalić środki niezbędne w celu ułatwienia stosowania zbóż wspólnotowych do produkcji napojów alkoholowych pozyskiwanych ze zbóż. Konieczne jest zatem dostosowanie stawki refundacji stosowanej odpowiednio do zbóż wywożonych jako napoje alkoholowe.

(8)

Komitet Zarządzający ds. Zbóż nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,

10.11.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 311/25

(1)

Stawki refundacji stosowane od dnia 29 września 2006 r. do produktów wymienionych w Załączniku, wywożonych jako towary nieobjęte załącznikiem I do Traktatu, zostały ustalone rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1433/2006 (2).

(2)

Z zastosowania reguł i kryteriów zawartych w rozporządzeniu (WE) nr 1433/2006 do informacji posiadanych przez Komisję wynika, iż obecnie stosowane stawki refundacji wywozowych powinny zostać zmienione zgodnie z Załącznikiem do niniejszego rozporządzenia,

10.11.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 311/27

(1)

Artykuł 32 rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że różnica między cenami na rynku światowym na produkty wyszczególnione w art. 1 ust. 1 lit. c), d) i g) tego rozporządzenia a cenami na te produkty na rynku wspólnotowym może być objęta refundacją wywozową.

(2)

Biorąc pod uwagę aktualną sytuację na rynku cukru, refundacje wywozowe powinny być ustalone zgodnie z zasadami i kryteriami przewidzianymi w art. 32 i 33 rozporządzenia (WE) nr 318/2006.

(3)

Artykuł 33 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 318/2006 stanowi, że ze względu na sytuację na rynku światowym lub szczególne wymagania niektórych rynków może zaistnieć konieczność zróżnicowania refundacji w zależności od miejsca przeznaczenia.

(4)

Refundacją mogą być objęte jedynie te produkty, które są dopuszczone do swobodnego przepływu wewnątrz Wspólnoty i które spełniają wymogi rozporządzenia Komisji (WE) nr 951/2006 z dnia 30 czerwca 2006 r. ustalającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia (WE) nr 318/2006 w odniesieniu do handlu z państwami trzecimi w sektorze cukru (2).

(5)

Celem negocjacji prowadzonych w ramach Układów Europejskich między Wspólnotą Europejską a Rumunią i Bułgarią jest w szczególności liberalizacja handlu produktami objętymi wspólną organizacją danego rynku. W przypadku obu krajów refundacje wywozowe powinny być zatem zniesione.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

10.11.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 311/29

(1)

Przetarg na refundację wywozową do jęczmienia na wywóz do niektórych krajów trzecich został ogłoszony na mocy rozporządzenia Komisji (WE) nr 935/2006 (2).

(2)

Zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1501/95 z dnia 29 czerwca 1995 r. ustanawiającego niektóre szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 1766/92 w sprawie przyznawania refundacji wywozowych dla zbóż oraz środków podejmowanych w przypadku występowania zakłóceń na rynku zbóż (3), Komisja może, na podstawie zgłoszonych ofert, podjąć decyzję o wstrzymaniu przetargu.

(3)

Biorąc pod uwagę czynniki, o których mowa w art. 1 rozporządzenia (WE) nr 1501/95, nie jest wskazane ustalenie maksymalnej wysokości refundacji.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Zbóż,

10.11.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 311/30

(1)

Przetarg na refundację wywozową do pszenicy zwyczajnej na wywóz do niektórych krajów trzecich został ogłoszony na mocy rozporządzenia Komisji (WE) nr 936/2006 (2).

(2)

Zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1501/95 z dnia 29 czerwca 1995 r. ustanawiającego niektóre szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 1766/92 w sprawie przyznawania refundacji wywozowych dla zbóż oraz środków podejmowanych w przypadku występowania zakłóceń na rynku zbóż (3), Komisja może, na podstawie zgłoszonych ofert, podjąć decyzję o wstrzymaniu przetargu.

(3)

Biorąc pod uwagę czynniki, o których mowa w art. 1 rozporządzenia (WE) nr 1501/95, nie jest wskazane ustalenie maksymalnej wysokości refundacji,

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Zbóż,

10.11.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 311/31

(1)

W przypadku zbóż i produktów pochodzenia roślinnego, w tym owoców i warzyw, poziomy pozostałości odzwierciedlają użycie minimalnych ilości pestycydów niezbędnych do osiągnięcia skutecznej ochrony roślin, stosowanych w taki sposób, aby ilości pozostałości były jak najmniejsze z praktycznego i toksykologicznego punktu widzenia, uwzględniając w szczególności ochronę środowiska naturalnego i przewidywane spożycie przez konsumentów. W przypadku środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego poziomy pozostałości odzwierciedlają spożycie przez zwierzęta zbóż i produktów pochodzenia roślinnego, wobec których stosowano pestycydy, oraz, gdy ma to znaczenie, bezpośrednie skutki stosowania leków weterynaryjnych. Wspólnotowe najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości (NDP) stanowią górne granice ilości takich pozostałości, które mogą znajdować się w środkach spożywczych, przy przestrzeganiu dobrych praktyk rolniczych.

(2)

NDP dla pestycydów są poddawane kontroli i zmieniane celem uwzględnienia nowych informacji i danych. NDP są ustalane na poziomie granicy oznaczalności, w przypadku gdy dozwolone stosowanie środków ochrony roślin nie powoduje powstania wykrywalnych poziomów pozostałości pestycydów w produktach spożywczych lub na ich powierzchni, lub gdy nie występują dozwolone przypadki stosowania, lub gdy stosowanie dozwolone przez państwa członkowskie nie zostało poparte niezbędnymi danymi, lub gdy stosowanie w państwach trzecich powodujące obecność pozostałości w produktach spożywczych lub na ich powierzchni, które mogą zostać wprowadzone do obrotu we Wspólnocie, nie zostało poparte niezbędnymi danymi.

(3)

Komisja była informowana, że w odniesieniu do wielu pestycydów obecny NDP może wymagać zmiany w świetle dostępnych nowych informacji w zakresie toksykologii i spożycia przez konsumentów. Komisja zwróciła się z prośbą do właściwego państwa członkowskiego pełniącego rolę sprawozdawcy o przygotowanie wniosków w sprawie zmian wspólnotowych NDP. Wnioski takie zostały przedłożone Komisji.

(4)

Długotrwałe i krótkotrwałe narażenie konsumentów na działanie pestycydów wymienionych w niniejszej dyrektywie za pośrednictwem produktów spożywczych zostało ponownie zbadane i ocenione zgodnie ze wspólnotowymi procedurami i praktykami, z uwzględnieniem wytycznych opublikowanych przez Światową Organizację Zdrowia (5). Na tej podstawie należy ustalić nowe NDP gwarantujące, że nie występuje niedopuszczalne narażenie konsumentów.

(5)

Gdzie jest to właściwe, ostre narażenie konsumentów na działanie wymienionych pestycydów za pośrednictwem każdego z produktów spożywczych, które mogą zawierać ich pozostałości, zostało ocenione zgodnie ze wspólnotowymi procedurami i praktykami, z uwzględnieniem wytycznych opublikowanych przez Światową Organizację Zdrowia. Stwierdzono, że obecność pozostałości pestycydów na poziomie lub poniżej nowych NDP nie spowoduje ostrych skutków toksycznych.

(6)

Za pośrednictwem Światowej Organizacji Handlu zostały przeprowadzone konsultacje z partnerami handlowymi Wspólnoty na temat nowych NDP, a ich uwagi w tej sprawie zostały uwzględnione.

(7)

W związku z tym należy wprowadzić zmiany do załączników do dyrektyw 76/895/EWG, 86/362/EWG i 90/642/EWG.

(8)

Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

a)

w części A załącznika II dodaje się wiersze dotyczące kaptanu, etionu i folpetu, jak określono w załączniku I do niniejszej dyrektywy;

b)

w części A załącznika II wiersz dotyczący dichlorfosu zastępuje się tekstem z załącznika II do niniejszej dyrektywy.

a)

w załączniku II dodaje się wiersze dotyczące kaptanu i folpetu, jak określono w załączniku III do niniejszej dyrektywy;

b)

w załączniku II wiersze dotyczące dichlorfosu i etionu zastępuje się tekstem z załącznika IV do niniejszej dyrektywy.

10.11.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 311/46

(1)