31.10.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 300/1

(1)

Układ o stabilizacji i stowarzyszeniu między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Albanii, z drugiej strony (zwany dalej „Układem”), został podpisany w Luksemburgu dnia 12 czerwca 2006 r. Trwa proces ratyfikacji Układu.

(2)

W dniu 12 czerwca 2006 r. Rada zawarła umowę przejściową między Wspólnotą Europejską a Republiką Albanii strony w sprawie handlu i kwestii związanych z handlem (1) (dalej zwaną „Umową przejściową”), która stanowi o wcześniejszym wejściu w życie postanowień Układu dotyczących handlu i kwestii związanych z handlem. Umowa przejściowa wejdzie w życie w pierwszym dniu drugiego miesiąca po dacie złożenia ostatniego dokumentu ratyfikacyjnego lub zatwierdzającego.

(3)

Konieczne jest określenie procedur stosowania niektórych postanowień zarówno Układu, jak i Umowy przejściowej. Ponieważ postanowienia obu tych dokumentów dotyczące handlu i kwestii związanych z handlem są w znacznym stopniu takie same, niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie również do wdrażania Układu po jego wejściu w życie.

(4)

Układ i Umowa przejściowa stanowią, że produkty rybołówstwa pochodzące z Albanii mogą być importowane do Wspólnoty przy zastosowaniu obniżonych stawek celnych w granicach określonych kontyngentów taryfowych. Konieczne jest zatem określenie przepisów dotyczących zarządzania tymi kontyngentami taryfowymi.

(5)

W razie konieczności wprowadzenia środków ochrony handlu powinny zostać one przyjęte zgodnie z przepisami ogólnymi określonymi w rozporządzeniu Rady (WE) nr 3285/94 z dnia 22 grudnia 1994 r. w sprawie wspólnych reguł przywozu (2), rozporządzeniu Rady (EWG) nr 2603/69 z dnia 20 grudnia 1969 r. ustanawiającym wspólne reguły wywozu (3), rozporządzeniu Rady (WE) nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed dumpingowym przywozem z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (4) lub, w odpowiednich przypadkach, w rozporządzeniu Rady (WE) nr 2026/97 z dnia 6 października 1997 r. w sprawie ochrony przed przywozem towarów subsydiowanych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (5).

(6)

Jeżeli państwo członkowskie powiadomi Komisję o możliwym nadużyciu lub o braku współpracy administracyjnej, zastosowanie mają odpowiednie przepisy wspólnotowe, w szczególności rozporządzenie Rady (WE) nr 515/97 z dnia 13 marca 1997 r. w sprawie wzajemnej pomocy między organami administracyjnymi państw członkowskich i współpracy między państwami członkowskimi a Komisją w celu zapewnienia prawidłowego stosowania przepisów prawa celnego i rolnego (6).

(7)

We wdrażaniu odpowiednich przepisów niniejszego rozporządzenia Komisję powinien wspomagać Komitet Kodeksu Celnego powołany na mocy rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego wspólnotowy kodeks celny (7).

(8)

Środki niezbędne do wykonania niniejszego rozporządzenia powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (8),

a)

1 % lub mniej w przypadku stawek celnych ad valorem; lub

b)

1 EUR lub mniej za jednostkę w przypadku szczególnych stawek celnych.

a)

w terminie trzech dni roboczych od otrzymania wniosku, jeżeli nie ma zastosowania procedura przekazania sprawy przewidziana w art. 25 Umowy przejściowej i następnie w art. 38 Układu;

b)

w terminie trzech dni roboczych od upłynięcia 30-dniowego terminu przewidzianego w art. 25 ust. 5 lit. a) Umowy przejściowej i następnie w art. 38 ust. 5 lit. a) Układu, jeżeli ma zastosowanie procedura przekazania sprawy przewidziana w art. 25 Umowy przejściowej i następnie w art. 38 Układu.

a)

powiadamia Radę; oraz

b)

powiadamia wspólny komitet, a potem Komitet Stabilizacji i Stowarzyszenia, o swoich ustaleniach, załączając obiektywne informacje, i rozpoczyna konsultacje w ramach Komitetu Stabilizacji i Stowarzyszenia.

31.10.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 300/5

(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 1207/2001 (1) w sprawie procedur ułatwiających wystawianie świadectw przewozowych EUR.1, sporządzanie deklaracji na fakturze i formularzy EUR.2 i wydawanie zezwoleń niektórym upoważnionym eksporterom w ramach przepisów regulujących handel na warunkach preferencyjnych między Wspólnotą Europejską i niektórymi krajami ustanawia zasady zmierzające do ułatwienia wystawiania i sporządzania dowodów pochodzenia produktów w związku z wywozem produktów ze Wspólnoty w ramach jej preferencyjnych stosunków handlowych z niektórymi państwami trzecimi.

(2)

System paneuropejskiej diagonalnej kumulacji pochodzenia został ustanowiony w 1997 roku między Wspólnotą, Bułgarią, Estonią, Litwą, Łotwą, Polską, Republiką Czeską, Słowacją, Rumunią, Słowenią, Węgrami, Islandią, Norwegią i Szwajcarią (w tym Liechtensteinem), a następnie rozszerzony w 1999 r. na Turcję. Z dniem 1 maja 2004 r. Estonia, Litwa, Łotwa, Republika Czeska, Słowacja, Polska, Słowenia i Węgry przystąpiły do Unii Europejskiej.

(3)

Na spotkaniu ministrów ds. handlu Euro-Med, które odbyło się w marcu 2002 r. w Toledo, ministrowie uzgodnili rozszerzenie systemu na państwa śródziemnomorskie, inne niż Turcja, uczestniczące w partnerstwie eurośródziemnomorskim na podstawie deklaracji barcelońskiej przyjętej podczas Konferencji Eurośródziemnomorskiej, która miała miejsce w dniach 27 i 28 listopada 1995 r. Na spotkaniu ministrów ds. handlu Euro-Med, które odbyło się dnia 7 lipca 2003 r. w Palermo, ministrowie w celu umożliwienia takiego rozszerzenia zatwierdzili nowy paneurośródziemnomorski model protokołu do układów eurośródziemnomorskich dotyczący definicji pojęcia „produktów pochodzących” i metod współpracy administracyjnej. Na podstawie ustaleń Wspólnego Komitetu WE–Wyspy Owcze/Dania z dnia 28 listopada 2003 r. uzgodniono, że również Wyspy Owcze zostaną objęte paneurośródziemnomorskim systemem diagonalnej kumulacji pochodzenia.

(4)

Decyzje odpowiednich rad stowarzyszenia lub wspólnych komitetów wprowadzające nowy paneurośródziemnomorski protokół do układów eurośródziemnomorskich i do umowy między WE a Wyspami Owczymi/Danią zostały już lub zostaną przyjęte.

(5)

Zastosowanie nowego systemu kumulacji diagonalnej wiąże się ze stosowaniem nowego typu dowodu preferencyjnego pochodzenia – świadectw przewozowych EUR-MED oraz deklaracji na fakturze EUR-MED. Rozporządzenie (WE) nr 1207/2001 powinno zatem obejmować także te typy dowodów preferencyjnego pochodzenia.

(6)

W celu umożliwienia prawidłowego określenia statusu pochodzenia produktów i właściwego przygotowania dowodów pochodzenia w tym nowym kontekście deklaracja dostawcy dla produktów posiadających status preferencyjnego pochodzenia powinna zawierać dodatkowe oświadczenie stwierdzające, czy została zastosowana kumulacja diagonalna, a jeśli tak, to z którymi państwami.

(7)

Rozporządzenie (WE) nr 1207/2001 powinno zatem zostać odpowiednio zmienione,

1)

tytuł otrzymuje brzmienie:

2)

artykuł 1 lit. a) otrzymuje następujące brzmienie:

3)

artykuł 2 ust. 2 otrzymuje następujące brzmienie:

„2.   Eksporterzy stosują deklaracje dostawcy jako dowód, w szczególności towarzyszący wnioskom o wystawienie lub sporządzenie we Wspólnocie dowodów pochodzenia w ramach przepisów regulujących handel na warunkach preferencyjnych pomiędzy Wspólnotą a niektórymi państwami.”;

4)

artykuł 10 ust. 5 otrzymuje następujące brzmienie:

„5.   W przypadku gdy organy celne kraju wywozu nie uzyskają odpowiedzi przed upływem pięciu miesięcy od daty zgłoszenia prośby o weryfikację lub w przypadku gdy odpowiedź nie zawiera informacji wystarczających do udowodnienia rzeczywistego pochodzenia produktów, organy te uznają dowód pochodzenia wystawiony na podstawie przedmiotowych dokumentów za nieważny.”;

5)

załącznik I zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku I do niniejszego rozporządzenia;

6)

załącznik II zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku II do niniejszego rozporządzenia.

31.10.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 300/9

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

31.10.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 300/11

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1555/96 (2) z dnia 30 lipca 1996 r. w sprawie zasad stosowania dodatkowych należności przywozowych do owoców i warzyw przewiduje stosowanie nadzoru w odniesieniu do przywozu produktów określonych w jego załączniku. Nadzór ten jest stosowany zgodnie z zasadami przewidzianymi w art. 308d rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (3).

(2)

W celu zastosowania art. 5 ust. 4 Porozumienia w sprawie rolnictwa (4), zawartego w trakcie wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, i na podstawie ostatnich danych dotyczących lat 2003, 2004 i 2005 należy zmienić wartości progowe dodatkowych należności na ogórki, karczochy, klementynki, mandarynki i pomarańcze.

(3)

W konsekwencji należy zmienić rozporządzenie (WE) nr 1555/96.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Świeżych Owoców i Warzyw,

31.10.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 300/13

(1)

W dniu 4 lutego 2006 r. Komisja ogłosiła w zawiadomieniu opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2) („zawiadomienie o wszczęciu postępowania”) wszczęcie postępowania antydumpingowego w odniesieniu do przywozu do Wspólnoty desek do prasowania pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”) i z Ukrainy.

(2)

Postępowanie antydumpingowe wszczęto na podstawie skargi złożonej w dniu 23 grudnia 2005 r. przez producentów wspólnotowych („skarżący”) reprezentujących większą część, w tym przypadku ponad 40 %, ogólnej produkcji wspólnotowej desek do prasowania. Skarga zawierała dowody świadczące o praktykach dumpingowych w odniesieniu do wymienionego produktu oraz o wynikającej z nich istotnej szkodzie. Zostały one uznane za wystarczające, by uzasadnić wszczęcie postępowania antydympingowego.

(3)

Komisja oficjalnie poradziła skarżącym, innym znanym producentom we Wspólnocie, producentom eksportującym w ChRL i na Ukrainie, importerom i sprzedawcom detalicznym, których dotyczy sprawa, przedstawicielom krajów wywozu, których dotyczy postępowanie, producentom w Stanach Zjednoczonych Ameryki, które początkowo miały służyć jako kraj analogiczny, i producentom w pozostałych potencjalnie analogicznych krajach. Ponadto Komisja skontaktowała się ze wszystkimi innymi wspólnotowymi podmiotami gospodarczymi, które potencjalnie uczestniczą w produkcji i/lub dystrybucji produktu podobnego/produktu objętego postępowaniem, których dane kontaktowe Komisja otrzymała po wszczęciu postępowania. Zainteresowane strony uzyskały możliwość przedstawienia swojego stanowiska na piśmie oraz wystąpienia z wnioskiem o przesłuchanie w określonym terminie ustalonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania. Wszystkie strony objęte postępowaniem, które wystąpiły z wnioskiem o przesłuchanie i wykazały, że istnieją ku temu szczególne powody, miały zapewniony udział w przesłuchaniu.

(4)

Z uwagi na znaczną liczbę producentów eksportujących w ChRL w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania przewidziano kontrole wyrywkowe w celu stwierdzenia dumpingu, zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego. Aby umożliwić Komisji podjęcie decyzji o konieczności dokonania kontroli wyrywkowej oraz – o ile konieczność taka zostanie stwierdzona – umożliwić dobór próby, wszyscy chińscy producenci eksportujący zostali poproszeni o zgłoszenie się do Komisji i dostarczenie – zgodnie ze specyfikacją zawartą w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania – podstawowych informacji na temat ich działań mających związek z produktem objętym postępowaniem w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2005 r. Jednakże tylko ośmiu chińskich producentów eksportujących zgłosiło się i dostarczyło informacji wymaganych do kontroli wyrywkowej w terminach określonych w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania. W związku z powyższym postanowiono, iż kontrola wyrywkowa nie jest konieczna.

(5)

Aby umożliwić producentom eksportującym, których dotyczy sprawa, w krajach, których dotyczy postępowanie, złożenie wniosku o traktowanie na zasadach rynkowych („MET”) lub o indywidualne traktowanie („IT”), Komisja przesłała zainteresowanym producentom eksportującym i władzom ChRL i Ukrainy formularze wniosków. Osiem przedsiębiorstw w ChRL i jedno na Ukrainie zwróciło się o MET, zgodnie z art. 2 ust. 7 rozporządzenia podstawowego, lub o traktowanie indywidualne, gdyby dochodzenie wykazało, że nie spełniają one warunków do przyznania MET.

(6)

Komisja przesłała kwestionariusze do wszystkich stron, o których wiedziała, że są zainteresowane, i do wszystkich stron, które o to prosiły, w terminach ustalonych w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania.

(7)

Odpowiedzi na kwestionariusz otrzymano od sześciu chińskich producentów eksportujących, od jedynego ukraińskiego producenta eksportującego, od czterech wspólnotowych producentów, od dwóch importerów niepowiązanych z producentami eksportującymi i od jednego przedsiębiorstwa handlowego. Ponadto jeden importer przedłożył uwagi, ale nie odpowiedział na kwestionariusz.

(8)

Otrzymano również pewne informacje od 17 producentów wspólnotowych produktu podobnego (15 z nich poparło skargę, opinia jednego była neutralna, a jeden wyraził sprzeciw) i od trzech przedsiębiorstw tylko dokonujących przywozu produktu objętego postępowaniem.

(9)

Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszelkie informacje uznane za niezbędne do celów MET oraz do tymczasowego stwierdzenia dumpingu, wynikającej z niego szkody oraz interesu Wspólnoty. Przeprowadzono następujące wizyty weryfikacyjne:

(10)

Wobec konieczności określenia wartości normalnej dla eksportujących producentów z ChRL i Ukrainy, którym może nie zostać przyznany status MET, przeprowadzono weryfikację na terenie następującego przedsiębiorstwa w celu określenia wartości normalnej na podstawie danych kraju analogicznego:

(11)

Dochodzenie dotyczące dumpingu i szkody obejmowało okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2005 r. („okres objęty dochodzeniem” lub „OD”). Badanie tendencji właściwych dla oceny szkody obejmowało okres od dnia 1 stycznia 2002 r. do końca OD („okres badany”).

(12)

Produktem objętym postępowaniem są deski do prasowania, nawet wolno stojące, z odsysaniem i/lub parowaniem blatu i/lub nadmuchem lub bez, zawierające rękawniki oraz podstawowe części tych desek, tj. nogi, blat i stopę do żelazka, pochodzące z Chińskiej Republiki Ludowej i Ukrainy („produkt objęty postępowaniem”), zgłaszany zwykle w ramach kodów CN ex 3924 90 90, ex 4421 90 98, ex 7323 93 90, ex 7323 99 91, ex 7323 99 99, ex 8516 79 70 i ex 8516 90 00.

(13)

Istnieją różne rodzaje desek do prasowania; ich podstawowe części zależą głównie od ich budowy i rozmiaru, materiału, z którego są wykonane, i wyposażenia. Jednakże wszystkie rodzaje desek mają te same podstawowe cechy fizyczne i zastosowania. W konsekwencji, dla celów niniejszego dochodzenia wszystkie rodzaje desek uznaje się za jeden produkt.

(14)

Ustalono, że produkt objęty postępowaniem oraz deski do prasowania i ich podstawowe części, produkowane i sprzedawane na rynku krajowym w ChRL i na Ukrainie oraz na rynku krajowym w Turcji, która ostatecznie posłużyła jako kraj analogiczny, jak i deski do prasowania i ich podstawowe części produkowane i sprzedawane we Wspólnocie przez przemysł wspólnotowy mają te same podstawowe cechy fizyczne, cechy techniczne i zastosowania. Dlatego opisywane produkty są tymczasowo uznane za podobne w znaczeniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(15)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego w dochodzeniach antydumpingowych dotyczących przywozu pochodzącego z ChRL i z Ukrainy (w ostatnim przypadku we wszystkich postępowaniach, o które wystąpiono z wnioskiem lub które wszczęto przed dniem 30 grudnia 2005 r.), wartość normalna ma być ustalana zgodnie z ust. 1 do 6 wymienionego artykułu w odniesieniu do producentów eksportujących, którzy potrafią wykazać, że spełniają kryteria ustanowione w art. 2 ust. 7 lit. c) tego rozporządzenia, tzn. że w odniesieniu do produkcji i sprzedaży produktu podobnego przeważają warunki gospodarki rynkowej. Poniżej przedstawiono zestawienie kryteriów MET. Zestawienie to ma formę skróconą i służy wyłącznie celom porównawczym:

(16)

Początkowo ośmiu chińskich producentów eksportujących wystąpiło z wnioskiem o MET na mocy art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego i w określonym terminie wypełniło formularz wniosku o MET dla producentów eksportujących. Jednakże później dwóch z nich nie zdecydowało się na współpracę w dochodzeniu. Dlatego uwzględniono jedynie wnioski o MET pozostałych sześciu chińskich producentów eksportujących, wymienionych w motywie 9.

(17)

Jeden ukraiński producent eksportujący wystąpił z wnioskiem o MET na mocy art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego i w określonym terminie wypełnił formularz wniosku o MET dla producentów eksportujących.

(18)

Niemniej jednak ukraiński producent zauważył, że zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 2117/2005 Ukraina została usunięta z wykazu krajów o gospodarce rynkowej, wymienionych w art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego. Przedsiębiorstwo stawiało zarzut, że decyzja o przyznaniu Ukrainie statusu kraju o gospodarce rynkowej została podjęta na podstawie oceny sytuacji w poprzedzających miesiącach. Dlatego stwierdzono, że powinno się jej przyznać MET, ponieważ i) OD jest rok kalendarzowy 2005; ii) skarżący powinni byli przedłożyć dowody potwierdzające, że zasady gospodarki rynkowej nie miały zastosowania do zainteresowanego ukraińskiego producenta; i iii) nieprzyznanie Ukrainie statusu traktowania na zasadach gospodarki rynkowej (status MET) dyskryminowałoby ją w stosunku do Rosji.

(19)

W związku z tym należy zauważyć, że rozporządzenie Rady (WE) nr 2117/2005 wyraźnie stanowi, że w przypadku ukraińskich eksporterów i producentów wartość normalna będzie ustalona zgodnie z przepisami art. 2 ust. 1 do 6 rozporządzenia podstawowego tylko w przypadku dochodzeń wszczętych po dniu 30 grudnia 2005 r., na podstawie wniosku o wszczęcie dochodzenia złożonego po tej dacie lub z inicjatywy Komisji. Skarga dotycząca tego postępowania została złożona w dniu 23 grudnia 2005 r., a zatem oczywiste jest, że przepisy art. 2 ust. 1 do 6 rozporządzenia podstawowego nie mogą mieć zastosowania i że w związku z tym współpracujące ukraińskie przedsiębiorstwo musi udowodnić, że spełnia kryteria ustanowione w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego. Z treści wyżej wymienionego artykułu wyraźnie wynika, że ciężar dowodu realizacji kryteriów MET spoczywa na producentach eksportujących, a nie na skarżących. Ponadto należy zauważyć, że podstawą do przyznania danemu krajowi statusu MET jest całościowa ocena jego ogólnej sytuacji gospodarczej, przy czym należy ustalić, czy generalnie można opierać się na kosztach i cenach dla celów dochodzeń antydumpingowych. Innymi słowy nie ocenia się szczególnej sytuacji wszystkich poszczególnych przedsiębiorstw. Wreszcie argument, że Ukraina będzie dyskryminowana w stosunku do Rosji nie jest uzasadniony, ponieważ już od 2002 r. Rosja jest uznawana za kraj o gospodarce rynkowej. Z tych powodów Komisja odrzuca wnioski ukraińskiego producenta eksportującego i kontynuuje proces stwierdzania MET.

(20)

W przypadku współpracujących producentów eksportujących Komisja zebrała wszystkie informacje, które uważała za niezbędne, oraz sprawdziła wszystkie dane podane we wniosku o MET na terenie odnośnych przedsiębiorstw.

(21)

Jeden chiński producent eksportujący, Since Hardware (Guangzhou) Co. Ltd., Guangzhou, wykazał, że spełnia wszystkie pięć kryteriów określonych w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego i przyznano mu MET.

(22)

W przypadku pozostałych producentów eksportujących wymienionych w motywie 9 jeden nie spełniał kryteriów 1, 2 i 3, drugi nie spełniał kryteriów 2 i 3, a trzech z nich – kryterium 2.

(23)

Wszyscy współpracujący producenci eksportujący z Chin i przemysł wspólnotowy mieli możliwość przedstawienia swoich uwag dotyczących powyższych ustaleń. Cztery przedsiębiorstwa nie zgodziły się ze stwierdzeniami i twierdziły, że powinno się im przyznać MET.

(24)

Jeśli chodzi o kryterium 1, jeden z chińskich producentów eksportujących nie udowodnił, że je spełnia. W szczególności na żadnym etapie dochodzenia nie wykazał, że jeden z jego dwóch udziałowców rzeczywiście zapłacił za swoje udziały otrzymane od państwa. Ponadto przedsiębiorstwo dostawało energię od państwa bez zawierania umowy. Przedsiębiorstwo kwestionowało ujawnione ustalenia, nie przedłożyło jednak żadnego możliwego do sprawdzenia dowodu w tej kwestii. Dlatego jego uwagi nie mogły zostać uwzględnione. W konsekwencji stwierdzono, że przedsiębiorstwo nie wykazało, że spełnia kryterium 1.

(25)

W odniesieniu do kryterium 2 pięć przedsiębiorstw nie udowodniło, że posiada jeden przejrzysty system księgowości, niezależnie audytowany zgodnie z międzynarodowymi standardami księgowości. W istocie rzeczy badanie dokumentacji księgowej we wszystkich pięciu przypadkach wykazało znaczne uchybienia. Na przykład przedsiębiorstwa nie wyszczególniały w swojej dokumentacji księgowej wszystkich poszczególnych dochodów i wydatków, ale w znacznej mierze korzystały z systemu kompensacji między dochodami i wydatkami w przedziałach miesięcznych. Nie przestrzegały również zasady memoriałowej. W rzeczywistości łączyły transakcje w przedziałach miesięcznych i zapisywały je skrótowo w swoich księgach rachunkowych, nie podając szczegółów pojedynczych transakcji. Ponieważ audytorzy nie przedstawili uwag dotyczących tych naruszeń IAS-1, audyt zapisów księgowych nie był dokonany zgodnie z IAS. Po ujawnieniu tego faktu czterech producentów eksportujących nadal utrzymywało, że postępowali zgodnie z IAS, ale nie przedstawiło dowodów, które wykazałyby, że ustalenia były błędne. W konsekwencji stwierdzono, że we wszystkich przypadkach przedsiębiorstwa nie wykazały, że spełniają kryterium 2.

(26)

Dwa przedsiębiorstwa nie udowodniły też, że spełniają kryterium 3. W przypadku tych dwóch przedsiębiorstw stwierdzono na miejscu, że nie wypełniały swoich zobowiązań umownych dotyczących płatności i praw użytkowania gruntu wobec państwa, jednak przedsiębiorstwa nie ponosiły w związku z tym ani finansowych, ani żadnych innych konsekwencji. Ponadto ustalono, że jedno przedsiębiorstwo w OD pobierało opłatę za użytkowanie państwowego gruntu, chociaż nie otrzymało od państwa prawa użytkowania. Sytuacja uległa zmianie dopiero po OD, ale opłata była niższa niż normalna stawka. Po ujawnieniu ustaleń dwóch chińskich producentów eksportujących zakwestionowało je, ale przedłożone przez nich nowe informacje w celu poparcia ich twierdzeń nie mogły zostać zaakceptowane, ponieważ nie można było ich sprawdzić. W rezultacie stwierdzono, że oba przedsiębiorstwa nie wykazały, że spełniają kryterium 3.

(27)

W związku z powyższym tylko jeden chiński producent eksportujący, mianowicie Since Hardware (Guangzhou) Co. Ltd., wykazał, że spełnia wszystkie kryteria określone w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego i przyznano mu MET, natomiast pozostałych pięciu producentów eksportujących nie wykazało, że spełnia wszystkie te kryteria, i dlatego nie można im było przyznać MET.

(28)

Jedyny producent eksportujący na Ukrainie, Eurogold Industries Ltd., Żytomierz, wykazał, że spełnia wszystkie kryteria określone w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego, i w związku z tym przyznano mu MET. Producent eksportujący i przemysł wspólnotowy mieli możliwość przedstawienia uwag dotyczących ustaleń MET, ale nie otrzymano żadnych uwag.

(29)

Na mocy art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego dla krajów, których dotyczy ten artykuł, ustalana jest ogólnokrajowa stawka celna, z wyjątkiem przedsiębiorstw, które mogą udowodnić, że spełniają wszystkie kryteria określone w art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(30)

W przypadku ChRL wszyscy producenci eksportujący, którzy wnieśli o MET, wystąpili także o IT, na wypadek gdyby okazało się, że nie spełniają kryteriów MET.

(31)

Na podstawie dostępnych informacji stwierdzono, że cztery przedsiębiorstwa spełniają wszystkie kryteria IT określone w art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(32)

Postanowiono zatem przyznać indywidualne traktowanie następującym producentom eksportującym z ChRL:

(33)

Na podstawie dostępnych informacji stwierdzono, że jedno przedsiębiorstwo nie udowodniło, że spełnia wszystkie kryteria wymagane do przyznania IT, jak określono w art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(34)

W szczególności ustalono, że nie można było sprawdzić informacji odnoszących się do bezpośredniej sprzedaży eksportowej lub prowadzonej za pośrednictwem przedsiębiorstwa prowadzącego działalność w Hongkongu. Przedsiębiorstwo nie przedstawiło wystarczających danych odnoszących się do łącznej wielkości wywozu i odnośnych odpowiednich faktur na wywóz, chociaż zostało poproszone o te informacje. Ponadto przedłożone informacje dotyczące całkowitego obrotu, jak również sprzedaży krajowej i eksportowej, nie zgadzały się z dostępnymi sprawozdaniami z audytu i zapisami księgowymi przedsiębiorstwa. Ponadto przedsiębiorstwo nie było w stanie udokumentować miejsca przeznaczenia swojej sprzedaży zgłoszonego w kwestionariuszu. Zatem Komisja nie mogła zweryfikować, czy przedsiębiorstwo mogło swobodnie określać wywożone ilości i ceny eksportowe oraz warunki sprzedaży, jak określono w art. 9 ust. 5 lit. b) rozporządzenia podstawowego.

(35)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego, w odniesieniu do produktów przywożonych z krajów nieposiadających gospodarki rynkowej, którym w związku z tym nie można było przyznać MET, wartość normalną dla krajów określonych w art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego należy ustalić na podstawie ceny lub wartości skonstruowanej w kraju analogicznym.

(36)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja zasygnalizowała swój zamiar wykorzystania Stanów Zjednoczonych Ameryki („USA”) jako odpowiedniego kraju analogicznego w celu ustalenia wartości normalnej dla ChRL i Ukrainy i wezwała zainteresowane strony do przedłożenia uwag na ten temat.

(37)

Otrzymano uwagi od współpracujących producentów eksportujących z ChRL i Ukrainy, w których sugerowano Tajlandię, Indie lub Turcję jako odpowiedniejsze niż USA kraje analogiczne. Główne argumenty przeciwko USA dotyczyły nie tylko różnic w ogólnym rozwoju gospodarczym, dostępu do surowców i ich cen, kosztów pracy i metod produkcyjnych, ale i różnic dotyczących konkurencji na krajowym rynku desek do prasowania. Twierdzono również, że amerykański rynek desek do prasowania jest rynkiem wysoce chronionym o sztucznie zawyżonych cenach.

(38)

Komisja starała się nawiązać współpracę z producentami w USA i w innych potencjalnie analogicznych krajach, takich jak Tajlandia, Indie i Turcja. Rozesłano pisma i odnośne kwestionariusze do pięciu przedsiębiorstw w USA, trzech przedsiębiorstw w Tajlandii, pięciu przedsiębiorstw w Indiach i dziewięciu przedsiębiorstw w Turcji. Tylko jedno z tych przedsiębiorstw, tj. jeden producent turecki, przedłożyło w stosowanym terminie wszystkie informacje konieczne do określenia wartości normalnej i zgodziło się współpracować w dochodzeniu.

(39)

Dochodzenie wykazało, że Turcja ma konkurencyjny rynek desek do prasowania, udział kilku lokalnych producentów w podaży wynosi około 90 %, reszta to przywóz z krajów trzecich. Wielkość produkcji w Turcji stanowi ponad 5 % wielkości chińskiego wywozu produktu objętego postępowaniem do Wspólnoty. Stwierdzono, że nie ma większej różnicy w jakości i standardzie desek do prasowania w porównaniu z chińskimi i ukraińskimi produktami. W związku z tym rynek turecki wydawał się wystarczająco reprezentatywny dla ustalenia wartości normalnej w przypadku ChRL i Ukrainy.

(40)

Mając na uwadze powyższe, stwierdzono, że Turcja jest odpowiednim krajem analogicznym w rozumieniu art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(41)

Ustalenie wartości normalnej dla jednego chińskiego i jedynego ukraińskiego producenta eksportującego, którym przyznano MET, powinno się opierać na przedłożonych przez nich danych dotyczących sprzedaży krajowej i kosztów produkcji. Te dane zostały zweryfikowane na terenie przedsiębiorstw objętych postępowaniem.

(42)

Jeśli chodzi o określenie wartości normalnej, Komisja, po pierwsze, ustaliła dla każdego kraju eksportującego, czy jego sprzedaż produktu objętego postępowaniem przez każdego producenta eksportującego na rynku krajowym była reprezentatywna w porównaniu z łączną sprzedażą do Wspólnoty. Zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego sprzedaż krajową uznaje się za reprezentatywną, gdy całkowita wielkość takiej sprzedaży każdego eksportującego producenta stanowi przynajmniej 5 % całkowitej wielkości sprzedaży producenta na wywóz do Wspólnoty.

(43)

Ustalono, że w OD sprzedaż dokonywana przez chińskiego producenta eksportującego, któremu przyznano MET, na rynek krajowy nie była wystarczająco reprezentatywna. Dlatego nie można było ustalić wartości normalnej na podstawie cen odnośnego producenta eksportującego w kraju eksportującym, jak określono w art. 2 ust. 1 akapit 1 rozporządzenia podstawowego. W związku z tym musiano zastosować inną metodę.

(44)

Zważywszy, że ceny krajowe mogły być wykorzystane w celu ustalenia wartości normalnej, skonstruowana wartość normalna musi być obliczona na podstawie kosztów danego producenta. W rezultacie, zgodnie z art. 2 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, wartość normalną konstruowano poprzez dodanie do kosztów wytwarzania wywożonych rodzajów produktu, w razie potrzeby skorygowanych, zasadnej kwoty kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych („SG&A”) oraz zasadnej marży zysku. W tym względzie należy zauważyć, że ceny zakupu niektórych surowców/części, w szczególności surowców/części wykonanych ze stali, zgłoszone przez to przedsiębiorstwo wydają się sztucznie zaniżone i w związku z tym należy dokładniej zbadać koszt produkcji, dlatego w celu dokonania ostatecznych ustaleń może zajść konieczność ponownego sprawdzenia tymczasowych ustaleń.

(45)

Ponieważ sprzedaż producenta eksportującego, któremu przyznano MET, nie była wystarczająco reprezentatywna, koszty SG&A i zysk należy określić na podstawie innej uzasadnionej metody zgodnie z art. 2 ust. 6 lit. c) rozporządzenia podstawowego.

(46)

W konsekwencji Komisja wykorzystała koszty SG&A i stopy zysku od współpracujących producentów eksportujących w kraju analogicznym, których sprzedaż krajowa odbywała się w zwykłym obrocie handlowym. Koszty SG&A i średnie stopy zysku współpracującego tureckiego producenta eksportującego dodano do kosztu wytwarzania ponoszonego przez producenta eksportującego, o którym mowa, w odniesieniu do wywożonych rodzajów produktów zgodnie z art. 2 ust. 3 rozporządzenia podstawowego.

(47)

Ustalono, że w OD łączna krajowa sprzedaż jedynego ukraińskiego producenta eksportującego produktu objętego postępowaniem nie była prowadzona w ilościach reprezentatywnych. Dlatego nie można było ustalić wartości normalnej na podstawie cen odnośnych producentów eksportujących w kraju wywozu, zgodnie z art. 2 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia podstawowego. W związku z tym musiano zastosować inn metodę.

(48)

Skoro krajowa sprzedaż producenta eksportującego, któremu przyznano MET, nie była wystarczająca i ponieważ nie było żadnego innego współpracującego producenta eksportującego z Ukrainy, koszty SG&A i zysk musiały być określone na podstawie innej uzasadnionej metody zgodnie z art. 2 ust. 6 lit. c) rozporządzenia podstawowego.

(49)

W konsekwencji Komisja wykorzystała koszty SG&A i stopy zysku od współpracującego producenta eksportującego w kraju analogicznym, prowadzącego krajową sprzedaż w zwykłym obrocie handlowym. Koszty SG&A i średnie stopy zysku współpracującego tureckiego producenta eksportującego zostały powiększone o koszty produkcji poniesione przez producenta eksportującego, o którym mowa, w odniesieniu do wywożonych rodzajów produktów, zgodnie z art. 2 ust. 3 rozporządzenia podstawowego.

(50)

Po wyborze Turcji jako kraju analogicznego wartość normalną obliczono na podstawie danych zweryfikowanych na terenie dwóch współpracujących tureckich producentów.

(51)

Stwierdzono, że krajowa sprzedaż produktu podobnego tureckiego producenta jest reprezentatywna w odniesieniu do produktu objętego postępowaniem wywożonego do Wspólnoty przez producentów eksportujących w ChRL.

(52)

Sprawdzono również, czy sprzedaż krajowa mogłaby zostać uznana za sprzedaż dokonywaną w normalnych warunkach handlu poprzez ustalenie odsetka sprzedaży z zyskiem niezależnym klientom. Po wizycie weryfikacyjnej u tureckiego producenta okazało się, że wielkość sprzedaży, dokonywanej po cenie netto sprzedaży równej lub wyższej od kosztu jednostkowego, stanowiła ponad 80 % całkowitej wielkości sprzedaży. Dlatego wartość normalna była oparta na rzeczywistej cenie krajowej obliczonej jako średnia ważona cen całej krajowej sprzedaży tego rodzaju produktu w OD, niezależnie od tego, czy sprzedaż ta była rentowna, czy nie. Ponadto stwierdzono, że te ceny krajowe są ogólnie zgodne z cenami innego głównego tureckiego producenta, do którego odnosiło się kilka informacji uzyskanych w czasie wizyty weryfikacyjnej na miejscu w kraju analogicznym.

(53)

Producenci eksportujący dokonywali sprzedaży do Wspólnoty i) bezpośrednio niezależnym klientom we Wspólnocie; ii) poprzez niepowiązane przedsiębiorstwa handlowe z siedzibą poza Wspólnotą; oraz iii) poprzez powiązane przedsiębiorstwa wspólnotowe z siedzibą poza Wspólnotą.

(54)

W przypadku gdy sprzedaż eksportowa do Wspólnoty była dokonywana bezpośrednio do niezależnych odbiorców we Wspólnocie, ceny eksportowe zostały ustalone na podstawie cen zapłaconych lub należnych za produkt objęty postępowaniem, zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego.

W przypadku sprzedaży eksportowej do Wspólnoty za pośrednictwem niepowiązanych przedsiębiorstw handlowych ceny eksportowe ustalono na podstawie cen sprzedaży produktu przedsiębiorstwom handlowym na wywóz do Wspólnoty zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego.

(55)

W przypadku sprzedaży eksportowej do Wspólnoty za pośrednictwem powiązanych przedsiębiorstw handlowych cena eksportowa została ustalona na podstawie cen sprzedaży produktu przez powiązane przedsiębiorstwa handlowe pierwszemu niezależnemu nabywcy zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego.

(56)

Jeden producent eksportujący sprzedawał część produktu objętego postępowaniem za pośrednictwem przedsiębiorstwa handlowego z Hongkongu. Przedsiębiorstwo handlowe z siedzibą w Hongkongu nie było w stanie odpowiednio wykazać w dokumentacji księgowej, że zgłoszone ceny eksportowe były rzeczywiście cenami, jakie zapłacili niezależni klienci we Wspólnocie. Ponadto na miejscu okazało się, że zakupy dokonywane przez handlowca z Hongkongu nie są zgodne z jego skontrolowanymi dokumentami księgowymi dotyczącymi sprzedaży do Wspólnoty. Poinformowano przedsiębiorstwo, że istnieją poważne wątpliwości dotyczące rzetelności jego sprzedaży do Wspólnoty poprzez powiązane przedsiębiorstwo handlowe w Hongkongu oraz że sprzedaż będzie pominięta przy tymczasowych obliczeniach dumpingu. Przedsiębiorstwo miało możliwość przedłożenia uwag, ale nie dostarczyło żadnych dowodów pozwalających na zmianę wstępnego wniosku. Zatem te transakcje eksportowe zostały pominięte, a cena eksportowa została oparta jedynie na cenach sprzedaży dokonywanej bezpośrednio do niezależnych klientów we wspólnocie lub poprzez niepowiązane przedsiębiorstwa z siedzibą poza ChRL i Wspólnotą.

(57)

Jeden producent eksportujący nie prowadził bezpośredniej sprzedaży produktu objętego postępowaniem. Sprzedawał produkt objęty postępowaniem poprzez niepowiązane przedsiębiorstwa handlowe z siedzibą w ChRL lub poprzez powiązane przedsiębiorstwo handlowe z siedzibą w ChRL. Ponieważ nie można było udokumentować ostatecznego miejsca przeznaczenia produktów sprzedawanych przez niepowiązane strony, zostały one tymczasowo pominięte, a cena eksportowa opierała się tylko na sprzedaży dokonywanej przez powiązane przedsiębiorstwo handlowe, które było w stanie udowodnić, jakie było miejsce przeznaczenia sprzedawanych przez nie produktów. Przedsiębiorstwo otrzymało odpowiednie informacje i miało możliwość przedłożenia uwag. W wyniku tych uwag wstępny wniosek nie został jednak zmieniony.

(58)

Zgodnie z wyjaśnieniami w analizie OD w motywie 33 powyżej, jeden producent eksportujący nie był w stanie udowodnić i uzasadnić swojej faktycznej sprzedaży eksportowej. W związku z tym na mocy art. 18 ust. 1 rozporządzenia podstawowego cała jego sprzedaż eksportowa została pominięta, a zgłoszone ceny nie mogły być wykorzystane do ustalenia cen eksportowych przy wywozie z ChRL do Wspólnoty. Przedsiębiorstwo otrzymało odpowiednie informacje i miało możliwość przedłożenia uwag. Niemniej jednak uwagi nie doprowadziły do zmiany ustaleń dochodzenia i ponieważ brak było innych źródeł pozwalających na ustalenie wywozów tego przedsiębiorstwa do Wspólnoty, uznano za stosowne pominąć wszystkie dane eksportowe i ustalić margines dumpingu na podstawie dostępnych faktów (patrz: motyw 65).

(59)

Cała sprzedaż eksportowa jedynego ukraińskiego eksportera do Wspólnoty była dokonywana poprzez powiązane przedsiębiorstwo z siedzibą poza Wspólnotą. To powiązane przedsiębiorstwo wykonywało wszystkie czynności związane z wywozem towarów wprowadzanych do swobodnego obrotu we Wspólnocie, a zatem powinno zostać uznane za powiązanego importera. Cenę eksportową ustalono zatem zgodnie z art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego, na podstawie cen pierwszej odsprzedaży przywożonych produktów nabywcy niezależnemu. W tym celu dokonano korekt dla uwzględnienia wszystkich kosztów, w tym ceł i podatków, poniesionych między przywozem a odsprzedażą, oraz zysku, jaki z reguły należy się niezależnym współpracującym importerom, tak aby można było ustalić wiarygodną cenę eksportową.

(60)

Wartość normalną i cenę eksportową porównano na podstawie ceny ex-factory.

(61)

Aby zapewnić rzetelne porównanie między wartością normalną a ceną eksportową, wzięto pod uwagę, w formie korekt, różnice wpływające na ceny i porównywalność cen zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. W przypadku wszystkich producentów eksportujących objętych dochodzeniem, tam gdzie miało to zastosowanie i było uzasadnione, uwzględniono różnice w kosztach transportu, przewozu drogą morską, ubezpieczenia, kosztach przeładunku, załadunku, kosztach dodatkowych, kosztach pakowania, kredytu, rękojmi i gwarancji oraz prowizji.

(62)

W odniesieniu do wartości normalnej, która w przypadku producentów eksportujących, którym nie przyznano MET, jest oparta na kraju analogicznym, dochodzenie wykazało, że tureckie deski do prasowania są w większości wyposażone w gniazdka elektryczne i podpórkę podtrzymującą kabel, natomiast większość chińskich produktów nie posiada ich. Dlatego w przypadku tureckich cen dokonano stosownych korekt zgodnie z art. 2 ust. 10 lit. a) rozporządzenia podstawowego, aby wyeliminować skutki tej różnicy. Ponadto ustalono, że istnieją pewne różnice w poziomie wymiany handlowej. Stwierdzono, że podaż na tureckim rynku desek do prasowania w Turcji jest z reguły zaspokajana bezpośrednio przez sprzedawców detalicznych, a zatem ilości zamówień/dostaw są znacznie mniejsze niż w przypadku importerów/handlowców lub centrów dystrybucji/dostaw dużych sieci handlu detalicznego, jak przy chińskiej sprzedaży eksportowej. W związku z tym na mocy art. 2 ust. 10 lit. d) rozporządzenia podstawowego dokonano odpowiedniego dostosowania cen tureckich, aby wyeliminować skutki tej różnicy.

(63)

Zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego marginesy dumpingu dla współpracujących producentów eksportujących ustalono na podstawie porównania średniej ważonej wartości normalnej poszczególnych typów produktu ze średnią ważoną ceną eksportową poszczególnych typów ustaloną jak wyżej. Stwierdzono, że w obu krajach nie było żadnych innych współpracujących producentów eksportujących oprócz tych, którym przyznano MET lub IT.

(64)

W celu ustalenia marginesu dumpingu dla wszystkich niewspółpracujących producentów eksportujących najpierw określono poziom braku współpracy. W tym celu porównano wielkość wywozu do Wspólnoty zgłoszonego przez współpracujących producentów eksportujących z odpowiadającą jej wielkością przywozu ustaloną na podstawie skargi i kilku informacji zebranych od innych znanych producentów eksportujących w krajach, których dotyczy postępowanie, które ostatecznie nie współpracowały w dochodzeniu. Należy zauważyć, że nie ma dokładnych danych statystycznych Eurostatu dotyczących przywozu produktu objętego postępowaniem.

(65)

Jeśli poziom współpracy był niski, tzn. gdy mniej niż 80 % łącznego wywozu produktu objętego postępowaniem przypadało na współpracujących producentów eksportujących, uznano za właściwe ustalić margines dumpingu dla pozostałych producentów eksportujących na poziomie wyższym niż najwyższy margines dumpingu ustalony dla współpracujących producentów eksportujących. W takim przypadku ustalono margines dumpingu na poziomie odpowiadającym średniemu ważonemu marginesowi dumpingu najczęściej sprzedawanych rodzajów produktu współpracujących producentów eksportujących o najwyższych marginesach dumpingu. Uznano to za właściwe, bowiem istniał powód, by sądzić, że tak nikłe efekty współpracy ze strony niewspółpracujących producentów eksportujących w kraju dochodzenia wynika z faktu, iż z reguły stosowali oni dumping na wyższym poziomie niż współpracujący producent eksportujący. Ponadto nic nie wskazywało na to, że jakieś przedsiębiorstwo niewspółpracujące stosowało dumping na niższym poziomie.

(66)

Jeśli poziom współpracy był wysoki, tzn. gdy 80 % lub więcej całkowitego wywozu produktu objętego postępowaniem przypadało na współpracujących eksporterów wspólnotowych, uznano za wskazane ustalić margines dumpingu w odniesieniu do innych producentów eksportujących na poziomie najwyższego marginesu dumpingu ustalonego dla współpracującego producenta eksportującego w kraju, którego dotyczy postępowanie.

(67)

Na podstawie skargi i informacji udostępnionych przez producentów eksportujących, którzy zgłosili się i dostarczyli pewnych danych w fazie początkowej dochodzenia, tymczasowo stwierdzono, że poziom współpracy wynosił poniżej 80 %. Dlatego wykorzystano metodologię opisaną w motywie 65 powyżej w celu ustalenia marginesu dumpingu dla całego kraju.

(68)

Tymczasowe marginesy dumpingu wyrażone jako określona wartość procentowa ceny cif na granicy Wspólnoty przed ocleniem, są następujące:

(69)

W przypadku jednego chińskiego producenta eksportującego, któremu przyznano MET, mianowicie Since Hardware (Guangzhou) Co. Ltd., tymczasowo ustalono, że sprzedaż eksportowa nie była prowadzona po cenach dumpingowych. W tym względzie należy przypomnieć, że w celu dokonania ostatecznych ustaleń może zajść konieczność ponownego sprawdzenia tymczasowych ustaleń z powodów podanych w motywie 44.

(70)

Na podstawie skargi i informacji udostępnionych przez producentów eksportujących, którzy zgłosili się i dostarczyli pewnych danych w fazie początkowej dochodzenia, tymczasowo stwierdzono, że w przypadku Ukrainy poziom współpracy wynosił poniżej 80 %. W rzeczywistości wydaje się, że Eurogold Industries Ltd. jest jedynym ukraińskim producentem eksportującym desek do prasowania i nic nie wskazuje na to, aby inni producenci eksportujący umyślnie wstrzymywali się od współpracy. Dlatego opisaną powyżej w motywie 66 metodologię zastosowano do ustalenia marginesu dumpingu dla każdego innego ukraińskiego producenta eksportującego produktu objętego postępowaniem.

(71)

Tymczasowe marginesy dumpingu wyrażone jako określona wartość procentowa ceny cif na granicy Wspólnoty przed ocleniem, są następujące:

(72)

Ze wstępnych ustaleń dochodzenia wynika, że produkt podobny jest wytwarzany przez co najmniej trzydzieści małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP) we Wspólnocie. Większość produkcji wspólnotowej odbywa się we Włoszech, w Polsce i Zjednoczonym Królestwie.

(73)

Chociaż na rynku wspólnotowym jest wielu producentów, poziom koncentracji jest stosunkowo wysoki, co uwidacznia fakt, że produkcja pięciu głównych producentów stanowi ponad 50 % ogólnej szacowanej produkcji wspólnotowej. Wyniki wszystkich wyżej wymienionych przedsiębiorstw stanowią całkowitą produkcję wspólnotową.

(74)

Skarga została złożona przez trzech producentów wspólnotowych reprezentujących większą część całkowitej znanej produkcji wspólnotowej produktu podobnego, tj. w tym przypadku ponad 40 %.

(75)

Skarżący i jeden inny producent wspólnotowy w pełni współpracowali w dochodzeniu (patrz też: motyw 9). Te cztery przedsiębiorstwa reprezentują ponad 45 % całkowitej znanej produkcji wspólnotowej produktu podobnego. Jeden z tych producentów wspólnotowych dokonywał przywozu z ChRL w OD. Nie był to jednak jego główny obszar działalności i uznano, że przywóz ten stanowił reakcję na napływ tanich towarów po cenach dumpingowych, w szczególności w celu utrzymania konkurencyjności w gamie produktów niskiej jakości. Nie uważa się zatem za właściwe wyłączenie tego producenta z definicji przemysłu wspólnotowego.

(76)

Na tej podstawie uważa się czterech producentów wspólnotowych, o których mowa powyżej w motywie 75, za stanowiących przemysł wspólnotowy w rozumieniu art. 4 ust. 1 i art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Będą oni zwani dalej „przemysłem wspólnotowym”.

(77)

Przypomina się, że nie ma dokładnych statystyk Eurostatu dotyczących przywozu w odniesieniu do produktu objętego postępowaniem. Ponadto nic nie wskazuje na znaczące ilości przywozu desek do prasowania z państw innych niż ChRL i Ukraina („państwa, których dotyczy postępowanie”). Konsumpcję we Wspólnocie ustalono zatem na podstawie następujących informacji:

Na tej podstawie konsumpcja we Wspólnocie kształtowała się w sposób następujący:

(78)

Konsumpcja desek do prasowania we Wspólnocie wzrosła o 28 % pomiędzy 2002 r. a OD, o największym nagłym nasileniu między 2004 r. a OD. Ogólny stały wzrost przypisuje się głównie zwiększonej konsumpcji w nowych państwach członkowskich, choć wzrost w OD można w pewnej mierze przypisać niskim cenom przywozu z ChRL i Ukrainy dokonywanego przez niektórych dawniej tradycyjnych producentów wspólnotowych, którzy przestawili się na przywóz i, tym samym, zwiększyli swoje zapasy.

(79)

Komisja rozważyła, czy skutki przywozu po cenach dumpingowych z państw, których dotyczy postępowanie, powinny zostać ocenione w sposób skumulowany, na podstawie kryteriów ustanowionych w art. 3 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Wspomniany artykuł przewiduje, iż skutki przywozu z dwóch lub więcej krajów jednocześnie objętych dochodzeniami antydumpingowymi ocenia się łącznie tylko w przypadku stwierdzenia, że a) ustalony margines dumpingu w przywozie z każdego kraju przekracza de minimis poziom określony w art. 9 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, zaś wielkość przywozu z poszczególnych krajów nie jest nieznaczna; oraz b) ocena łączna skutków przywozu jest właściwa w świetle warunków konkurencji między produktami przywożonymi oraz warunków konkurencji między produktami przywożonymi a wspólnotowym produktem podobnym.

(80)

Przypomina się, że przywozu dokonywanego przez jednego chińskiego producenta eksportującego nie uznano za przywóz po cenach dumpingowych. W związku z tym przywozu tego nie uwzględniono przy ocenie przywozu po cenach dumpingowych.

(81)

Marginesy dumpingu ustalone w związku z przywozem po cenach dumpingowych z każdego państwa, którego dotyczy postępowanie, były wyższe niż poziom de minimis. Ponadto wielkość przywozu po cenach dumpingowych z każdego z tych państw nie była nieznaczna w rozumieniu art. 5 ust. 7 rozporządzenia podstawowego.

(82)

Dochodzenie następnie ujawniło, że warunki konkurencji zarówno między przywozem dumpingowym, jak i pomiędzy przywozem po cenach dumpingowych a wspólnotowym produktem podobnym, były podobne. Stwierdzono, że – niezależnie od ich pochodzenia – deski do prasowania produkowane/sprzedawane przez państwa, których dotyczy postępowanie, oraz przemysł wspólnotowy konkurują ze sobą, ponieważ są produktami podobnymi pod względem podstawowych właściwości, wymienne z punktu widzenia konsumenta i rozprowadzane przez te same kanały handlowe.

(83)

Niektóre zainteresowane strony twierdziły, że nie można było dokonać łącznej oceny, gdyż nie zostały spełnione w tym przypadku warunki, w związku z istnieniem zasadniczych różnic między przywozem z ChRL a przywozem z Ukrainy, pod względem cen i zachowania rynkowego.

(84)

Jeśli chodzi o ceny, zauważa się, że bezwzględna różnica poziomu cen między obydwoma krajami nie jest decydująca w kontekście łącznej oceny. W rzeczy samej tłumaczą to różne czynniki, np. różny asortyment produktów. To tendencja cenowa w badanym okresie jest istotna i porównywalna dla obydwu krajów. Faktycznie średnia cena importowa z ChRL i Ukrainy wzrosła odpowiednio o 27 % i 12 % między 2002 r. (2003 r. w przypadku Ukrainy) a OD.

(85)

Jeżeli chodzi o zachowanie rynkowe, jak już stwierdzono powyżej w motywie 82, nie ustalono zasadniczych różnic pod względem właściwości produktu, kanałów dystrybucji itp.

(86)

Na tej podstawie tymczasowo stwierdza się, że wszystkie warunki dotyczące łączenia są spełnione, a zatem skutki przywozu po cenach dumpingowych pochodzącego z państw, których dotyczy postępowanie, należy oceniać łącznie do celów analizy szkody.

(87)

W całym okresie badanym wielkość przywozu produktu objętego postępowaniem znacznie wzrosła. Przywóz w OD wzrósł o ponad 850 % od 2002 r.

(88)

Należy zauważyć, że w 2002 r. nie dokonywano przywozu z Ukrainy. Jedyny ukraiński producent desek do prasowania rozpoczął działalność w 2003 r. W 2004 r. przywóz z Ukrainy gwałtownie zwiększył się o ponad 400 %.

(89)

Średnia cena importowa wzrosła w całym okresie badanym. Jednakże pozostała znacznie niższa od średnich cen przemysłu wspólnotowego (patrz: odpowiednia tabela i motyw 99). W OD średnia cena importowa była o ponad 40 % niższa od średniej ceny przemysłu wspólnotowego.

(90)

Wzrost średnich cen importowych można przypisać poniżej wymienionym czynnikom.

Eksporterzy chińscy wyraźnie skierowali się ku średnim i wyższym segmentom rynku. Jak już stwierdzono powyżej w motywie 78, niektórzy tradycyjni producenci wspólnotowi znacznie obniżyli swoją produkcję we Wspólnocie lub jej zaprzestali, i zaczęli dokonywać przywozu z państw, których dotyczy postępowanie. Większość tych przedsiębiorstw prowadzi działalność w zakresie produktów średniej i wysokiej jakości.

Większość chińskich producentów eksportujących od niedawna działa na rynku desek do prasowania i nie jest dziwne, że obserwuje się pewien wzrost cen w miarę stabilizacji działalności gospodarczej.

W 2004 r. wzrósł nagle udział przywozu z Ukrainy. Ponieważ średni poziom ceny tego przywozu jest wyższy od średniego poziomu ceny przywozu z ChRL, łączny poziom ceny jest wyższy.

(91)

Udział w rynku przywozu po cenach dumpingowych z państw, których dotyczy postępowanie, drastycznie wzrósł w okresie badanym. W latach 2003–2004 zwiększył się prawie trzykrotnie, kiedy masowy przywóz z Ukrainy pojawił się na rynku wspólnotowym, i wzrastał na wielką skalę w OD do tego stopnia, że zdominował prawie połowę rynku.

(92)

Do celu analizy podcięcia cenowego ceny importowe współpracujących producentów eksportujących zostały porównane z cenami przemysłu wspólnotowego, na podstawie średnich ważonych dla porównywalnych typów produktu w OD. Ceny przemysłu wspólnotowego dostosowano do poziomu ex-works, i porównano z cenami importowymi cif na granicy Wspólnoty, po ocleniu w stosownych przypadkach. To porównanie cen zostało dokonane w odniesieniu do transakcji na tym samym poziomie obrotu handlowego, należycie dostosowanych w razie potrzeby, i po odliczeniu obniżek i rabatów.

(93)

Na podstawie cen współpracujących producentów eksportujących ustalone marginesy podcięcia, dla każdego kraju, wyrażone jako wartość procentowa cen przemysłu wspólnotowego, przedstawiają się następująco:

(94)

Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała wszelkie czynniki i wskaźniki gospodarcze mające wpływ na stan przemysłu wspólnotowego. Pełna analiza tych czynników została przeprowadzona w odniesieniu do skarżących i innego w pełni współpracującego producenta, tzn. w odniesieniu do przemysłu wspólnotowego.

(95)

W okresie badanym produkcja przemysłu wspólnotowego spadła o 22 %. W OD nastąpił nieznaczny wzrost mocy produkcyjnych, ponieważ jeden producent wspólnotowy uruchomił dodatkowe moce produkcyjne, aby odnieść korzyść ze zwiększonej konsumpcji wskutek rozszerzenia UE. Niestety, tylko przywóz odniósł korzyść ze zwiększonej konsumpcji. W rezultacie stopień wykorzystania mocy produkcyjnych spadł poniżej poziomu produkcji w OD.

(96)

Między 2002 r. a OD nastąpił ogólny wzrost zapasów. Mimo że na ich poziom szczytowy w 2004 r. najprawdopodobniej po części wpływ miały zrealizowane i niedostarczone jeszcze klientom zamówienia, widoczna jest ogólna tendencja zwyżkowa.

(97)

Wielkość sprzedaży przemysłu wspólnotowego zmalała w całym okresie badanym i w OD do 79 % swojej pierwotnej wielkości. Taka tendencja spadkowa jest nawet bardziej niepokojąca, jeżeli rozpatruje się ją na tle rosnącej konsumpcji we Wspólnocie. W rzeczywistości przemysł wspólnotowy stracił 39 % swojego udziału w rynku między 2002 r. a OD.

(98)

Nie można było zaobserwować, aby przemysł wspólnotowy się rozwijał. Przemysł wspólnotowy faktycznie nie odniósł korzyści ze wzrostu rynku, tj. ze zwiększonej konsumpcji we Wspólnocie, a wręcz przeciwnie, stracił 21 % wielkości swojej sprzedaży w okresie badanym.

(99)

Średnia cena jednostkowa produkcji przemysłu wspólnotowego znacznie się obniżyła w pierwszych trzech latach, tj. o 14 %. Swój najniższy poziom osiągnęła w 2004 r. i pozostała stabilna w OD.

(100)

W okresie badanym rentowność przemysłu wspólnotowego uległa pogorszeniu. Marża zysku w OD była o 40 % niższa niż w 2002 r. Widoczną poprawę w OD, w porównaniu z 2004 r., osiągnięto faktycznie wskutek cięć w płacach na etatach kierowniczych niektórych przedsiębiorstw. Te cięcia w płacach miały znaczący wpływ na marże zysku. W rzeczywistości ogólny zysk brutto nadal spadał w OD i osiągnął 65 % swojego poziomu z 2002 r. Jest zatem oczywiste, że wzrost ogólnej marży zysku netto przed opodatkowaniem jest sztuczny i nie ma trwałego charakteru.

(101)

Inwestycje znacznie zmniejszyły się w okresie badanym, osiągając w OD mniej niż połowę poziomu z 2002 r. Ponadto większość inwestycji polegała na koniecznych inwestycjach odtworzeniowych i renowacyjnych. Część inwestycji z 2004 r. była również związana z przygotowaniami do nowych możliwości po rozszerzeniu UE. Jednakże, jak wykazano powyżej, korzyść ze zwiększonej konsumpcji w całości odniósł przywóz z państw, których dotyczy postępowanie.

(102)

Zwrot z inwestycji, wyrażony w postaci zysków netto przemysłu Wspólnoty oraz wartości księgowej netto jego inwestycji, rozwijał się odpowiednio do inwestycji i marż zysku. W odniesieniu do pozornie wysokiego poziomu zwrotu z aktywów netto należy zauważyć, że większość przedsiębiorstw stanowiących przemysł wspólnotowy prowadziła działalność od co najmniej 30 lat, dlatego też większość ich aktywów już w dużym stopniu się zamortyzowała. Faktycznie w 2004 r., gdy dokonano pewnych inwestycji i gdy marże zysku odzwierciedlały rzeczywistą wydajność przemysłu wspólnotowego (a nie sztuczne zwiększenie zysku w OD), zwrot z inwestycji spadł o 63 % punktów procentowych. Potwierdza to niezdolność producentów wspólnotowych do podnoszenia kapitału, w szczególności z powodu zmniejszenia sprzedaży i niskich cen sprzedaży.

(103)

Przepływy pieniężne przemysłu wspólnotowego były zmienne. Po poprawie w 2003 r. sytuacja uległa nagłemu pogorszeniu w 2004 r. Poprawa zaobserwowana w OD jest zgodna z działaniami zmierzającymi do poprawy rentowności, jak opisano powyżej w motywie 100. W sumie przepływy pieniężne uległy pogorszeniu w okresie badanym.

(104)

Liczba pracowników w przemyśle wspólnotowym uczestniczących w wytwarzaniu produktu podobnego zmalała o 33 % między 2002 r. a OD. Średni koszt pracy na jednego pracownika, odzwierciedlający płace, pozostawał raczej stabilny; tymczasowy spadek w 2004 r. skompensował lekki wzrost w OD.

(105)

Rezultatem wysiłków zmierzających do obniżenia kosztów produkcji, racjonalizacji i redukcji liczby pracowników była zwiększona produkcja na jednego pracownika (19 % wzrost w okresie badanym). Jednak zwiększona wydajność – wynik wyżej opisanych wskaźników finansowych przemysłu wspólnotowego – nie mogła zrównoważyć spadku wielkości sprzedaży i poziomu cen.

(106)

Jeżeli chodzi o wpływ wielkości rzeczywistego marginesu dumpingu na przemysł wspólnotowy, to, biorąc pod uwagę wielkość i ceny przywozu po cenach dumpingowych z krajów, których dotyczy postępowanie, wpływu tego nie można pominąć.

(107)

Ponadto nic nie wskazuje na to, że w OD sytuacja przemysłu wspólnotowego uległa poprawie po wcześniejszym dumpingu lub subsydiowaniu.

(108)

W okresie badanym przywóz towarów po cenach dumpingowych z ChRL i Ukrainy drastycznie wzrósł. Pod względem wielkości przywóz po cenach dumpingowych z państw, których dotyczy postępowanie, wzrósł o ponad 850 % w okresie badanym. W tym samym okresie, pod względem udziału w rynku, przywóz ten zyskał ponad 40 % punktów procentowych na wspólnotowym rynku desek do prasowania.

(109)

Analiza wskaźników ekonomicznych dotyczących przemysłu wspólnotowego wykazała, że szkoda przełożyła się na spadek wielkości sprzedaży, cen sprzedaży i udziału w rynku. To miało bezpośredni negatywny wpływ na sytuację finansową przemysłu wspólnotowego, poziom produkcji i zatrudnienie. W okresie badanym wielkość sprzedaży przemysłu wspólnotowego na rynku wspólnotowym zmniejszyła się o ponad 20 %, udział w rynku spadł o 15 punktów procentowych, a zatrudnienie o ponad 30 %. Średnia cena sprzedaży dokonywanej przez przemysł wspólnotowy spadła o 14 %, indywidualne ceny osiągnęły najniższy możliwy poziom. Wskaźniki finansowe faktycznie potwierdzają, że przemysł wspólnotowy nie może już dalej obniżyć swoich cen bez ponoszenia start, które w przypadku MŚP nie mogą trwać dłużej niż kilka miesięcy bez przymusowej likwidacji działalności gospodarczej.

(110)

Biorąc pod uwagę wszystkie wspomniane czynniki, tymczasowo uznaje się, iż przemysł wspólnotowy poniósł istotną szkodę w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(111)

Zgodnie z art. 3 ust. 6 i art. 7 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy istotna szkoda poniesiona przez przemysł Wspólnoty została spowodowana przywozem po cenach dumpingowych produktu objętego postępowaniem pochodzącego z krajów, których dotyczy postępowanie. Znane czynniki, inne niż przywóz po cenach dumpingowych, które mogłyby w tym samym czasie szkodzić przemysłowi wspólnotowemu, zostały również zbadane, aby zapewnić, że możliwa szkoda spowodowana przez te inne czynniki nie została przypisana przywozowi po cenach dumpingowych.

(112)

Po pierwsze przypomina się, że dochodzenie ujawniło, iż deski do prasowania przywożone z krajów, których dotyczy postępowanie, bezpośrednio konkurują z deskami do prasowania produkowanymi i sprzedawanymi przez przemysł wspólnotowy, ponieważ są produktami podobnymi pod względem podstawowych właściwości, wymienne z punktu widzenia konsumenta i rozprowadzane przez takie same kanały handlowe.

(113)

Znaczny wzrost wielkości przywozu po cenach dumpingowych z państw, których dotyczy postępowanie (ponad 850 %), zbiegł się w czasie z pogorszeniem sytuacji ekonomicznej przemysłu wspólnotowego. To pogorszenie sytuacji obejmuje, między innymi, spadek sprzedaży i cen produkcji wspólnotowej w tym samym okresie.

(114)

Udział w rynku przywozu po cenach dumpingowych wzrósł o 42 punkty procentowe w okresie badanym, podczas gdy przemysł wspólnotowy stracił 15 % rynku. Przypomina się, że konsumpcja wspólnotowa wzrosła o ponad 20 % między 2002 r. a OD.

(115)

Przywóz po cenach dumpingowych bardzo znacząco podciął ceny przemysłu wspólnotowego, dlatego można słusznie wywnioskować, że jest on odpowiedzialny za tłumienie cen, które doprowadziło do pogorszenia sytuacji ekonomicznej przemysłu wspólnotowego. Ponadto przemysł wspólnotowy nie mógł zwiększyć stopnia wykorzystania mocy produkcyjnych, co raczej powinno nastąpić z uwagi na obserwowane zwiększenie konsumpcji w okresie badanym.

(116)

Mając na uwadze wyraźnie ustaloną zbieżność w czasie, z jednej strony, pojawienia się przywozu po cenach dumpingowych, które znacznie podcinały ceny przemysłu wspólnotowego, a z drugiej strony – spadek wielkości sprzedaży przemysłu wspólnotowego i wielkości produkcji, udziałów w rynku i zatrudnienia oraz tłumienie cen, stwierdza się tymczasowo, iż przywóz po cenach dumpingowych odgrywał decydującą rolę w wystąpieniu szkodliwej sytuacji dla przemysłu wspólnotowego.

(117)

Piętnastu producentów wspólnotowych desek do prasowania innych niż producenci stanowiący przemysł wspólnotowy poparło skargę. Te przedsiębiorstwa nie wyraziły zamiaru pełnej współpracy w dochodzeniu, jednakże dostarczyły kliku informacji na temat swojej produkcji, mocy produkcyjnych i ich wykorzystania, wielkości sprzedaży, udziału w rynku i zatrudnienia. Wszystkie te przedsiębiorstwa reprezentują około 30 % całkowitej znanej produkcji wspólnotowej. Należy zauważyć, że żadne z tych przedsiębiorstw nie przywoziło dużych ilości produktu objętego postępowaniem.

(118)

Sytuację wspomnianych 15 przedsiębiorstw zbadano i porównano z sytuacją przemysłu wspólnotowego.

(119)

Produkcja realizowana przez tych producentów wzrosła o 19 % w 2003 r., potem w 2004 r. zmniejszyła się do swojego początkowego poziomu i spadła o 13 % w OD. Wzrost mocy produkcyjnych w 2004 r. można przypisać oczekiwaniu zwiększonej sprzedaży po rozszerzeniu UE. W rezultacie zwiększenia mocy produkcyjnych wykorzystanie mocy produkcyjnych spadło poniżej produkcji w okresie badanym. Zatrudnienie rozwijało się stosownie do produkcji, tj. wzrosło w 2003 r., następnie powróciło do swego początkowego poziomu w 2004 r., po czym nagle obniżyło się w OD.

(120)

Po chwilowej poprawie w 2003 r. wielkość sprzedaży i udział w rynku 15 przedsiębiorstw uległy gwałtownemu obniżeniu. Rozwój ten wyraźnie zbiegł się w czasie z nagłym wzrostem przywozu po cenach dumpingowych z krajów, których dotyczy postępowanie na rynku wspólnotowym. Przypomina się, że przywóz ten zwiększył się prawie trzykrotnie w 2004 r., a jego udział w rynku wzrósł o 20 punktów procentowych w tym samym roku. Również przypomina się, że konsumpcja wspólnotowa desek do prasowania rosła w całym okresie badanym.

(121)

Mając na uwadze powyższe, można stwierdzić, że sytuacja wspomnianych 15 wspólnotowych producentów desek do prasowania, którzy poparli skargę, uległa pogorszeniu podobnie do sytuacji przemysłu wspólnotowego. Tak więc przedsiębiorstwa te nie mogły spowodować szkody poniesionej przez przemysł wspólnotowy.

(122)

Jak określono powyżej w motywie 8, inni producenci wspólnotowi dostarczyli kilku informacji, ale nie poparli skargi. Ponadto dwóch innych znanych producentów we Wspólnocie poparło skargę, ale nie współpracowało w toku dochodzenia, zaś jeden były producent podał kilka informacji na temat swojej byłej działalności produkcyjnej. Wszystkie te przedsiębiorstwa przywoziły duże ilości produktu objętego postępowaniem. Dostępne dane na temat tych przedsiębiorstw pokazują następujące tendencje (ze względu na ich poufny charakter nie można ujawnić prawdziwych danych liczbowych):

(123)

Sprzedaż desek do prasowania wytwarzanych przez wspomnianych producentów wspólnotowych zmniejszyła się o 71 % w okresie badanym. Ich udział w rynku odnotował jeszcze większy spadek, o 77 %, ponieważ rynek w tym samym okresie uległ rozszerzeniu.

(124)

Jak już wspomniano powyżej w motywie 78, w 2004 r. i w OD niektórzy tradycyjni producenci desek do prasowania znacznie zmniejszyli swoją działalność produkcyjną we Wspólnocie bądź zupełnie jej zaprzestali i zaczęli dokonywać masowego przywozu z krajów, których dotyczy postępowanie. W rzeczy samej, niektórych przedsiębiorstw nie można już uważać za producentów wspólnotowych, ponieważ ich zakłady produkcyjne zostały zamknięte w OD.

(125)

Mając na uwadze powyższe, stwierdza się, iż wspomniani producenci wspólnotowi znajdowali się w sytuacji podobnej do sytuacji przemysłu wspólnotowego, a ich produkcja nie spowodowała szkody dla przemysłu wspólnotowego.

(126)

W okresie badanym wyniki eksportowe osiągane przez przemysł wspólnotowy były stosunkowo stabilne. Pod względem wielkości nie zaobserwowano pogorszenia. Pod względem ceny sprzedaży spadek o 15 % w 2003 r. został częściowo wyrównany w 2004 r., a cena eksportowa pozostała stabilna w OD. Należy zauważyć, że cena sprzedaży eksportowej znacznie przewyższa cenę sprzedaży we Wspólnocie, a wielkość sprzedaży eksportowej stanowi jedynie około 10 % produkcji przemysłu wspólnotowego.

(127)

W związku z tym można stwierdzić, że wyniki eksportowe przemysłu wspólnotowego nie przyczyniły się do poniesienia istotnej szkody.

(128)

Przypomina się, że przywóz dokonywany przez jednego chińskiego producenta eksportującego nie został uznany za sprzedawany po cenach dumpingowych, dlatego wyłączono go z analizy przywozu po cenach dumpingowych z krajów, których dotyczy postępowanie, i jego wpływu na sytuację przemysłu wspólnotowego. W związku z tym rozważano, czy przywóz dokonywany przez to przedsiębiorstwo mógł spowodować zerwanie związku przyczynowego między przywozem po cenach dumpingowych z państw, których dotyczy postępowanie, a istotną szkodą poniesioną przez przemysł wspólnotowy.

(129)

Dochodzenie wykazało, że w okresie badanym wielkość przywozu z ChRL niesprzedawanego po cenach dumpingowych wzrosła o 467 % wobec 856 % wzrostu przywozu po cenach dumpingowych z państw, których dotyczy postępowanie. W wartościach bezwzględnych wielkość przywozu po cenach dumpingowych z państw, których dotyczy postępowanie, ponad pięciokrotnie przekroczyła wielkość przywozu po cenach niedumpingowych. Udział w rynku przywozu po cenach niedumpingowych z ChRL wzrósł o 343 %, natomiast udział w rynku przywozu po cenach dumpingowych wzrósł o 647 % w tym samym okresie. Średnia cena przywozu po cenach niedumpingowych wzrosła w okresie badanym i, w wartościach bezwzględnych, kształtując się znacznie powyżej średniej ceny przywozu dumpingowego, jednak poniżej średniej ceny przemysłu wspólnotowego.

(130)

W związku z powyższym tymczasowo stwierdza się, że jakikolwiek wpływ przywozu z ChRL niesprzedawanego po cenach dumpingowych nie może zostać uznany za powodujący zerwanie związku przyczynowego między przywozem po cenach dumpingowych a istotną szkodą poniesioną przez przemysł wspólnotowy.

(131)

Niektóre strony argumentowały, że na rynek wspólnotowy dokonuje się rzekomo przywozu z Turcji po cenach podobnych do cen z ChRL i we wciąż rosnących wielkościach, powodując tym samym szkodę dla przemysłu wspólnotowego.

(132)

Odnośnie do tego należy zauważyć, że dochodzenie nie potwierdziło tych zarzutów. W trakcie dochodzenia nie przedłożono dowodów świadczących o przywozie z Turcji. Ponadto współpracujący turecki producent desek do prasowania, o którym mowa powyżej w motywie 10, nie sprzedawał produktu podobnego do Wspólnoty. W toku dochodzenia nie ustalono również innych źródeł przywozu.

(133)

Biorąc pod uwagę wyżej wspomniane ustalenia, twierdzenie dotyczące przywozu z Turcji zostaje odrzucone oraz stwierdza się, że przywóz z innych krajów nie spowodował istotnej szkody materialnej dla przemysłu wspólnotowego.

(134)

Niektóre zainteresowane strony utrzymywały, że przemysł wspólnotowy sam przyczynił się do szkody, ponieważ zabrakło z jego strony reakcji na zmiany w systemach dystrybucji i konsumpcji oraz w rozwoju technicznym, jeżeli chodzi o produkcję desek do prasowania. Ponadto twierdzono, że szkoda z własnej winy została również spowodowana przywozem chińskich desek do prasowania przez samych producentów wspólnotowych.

(135)

Deski do prasowania produkowane we Wspólnocie są zwykle rozprowadzane za pośrednictwem przedsiębiorstw handlowych lub, najczęściej, bezpośrednio dostarczane do sprzedawców detalicznych lub ich centrów dystrybucyjnych. Przywiezione deski do prasowania są zwykle rozprowadzane za pośrednictwem importerów/przedsiębiorstw handlowych lub za pośrednictwem centrów dystrybucyjnych/dostawczych dużych sieci sprzedaży detalicznej. W przypadku przywozu podział między obydwoma kanałami dystrybucji różni się w zależności od producentów eksportujących. We wszystkich przypadkach mogą być zaangażowani agenci. Ten system dystrybucji działa już od wielu lat i w tym czasie nie zaobserwowano żadnych znaczących i nagłych zmian. Przemysł wspólnotowy tradycyjnie zaopatruje zarówno małe przedsiębiorstwa handlu detalicznego, jak i duże sieci sprzedaży detalicznej. Tak więc za czynnik powodujący szkodę nie można uważać samego rosnącego udziału sprzedaży desek do prasowania realizowanej za pośrednictwem sieci sprzedaży detalicznej. Nie potwierdzono żadnych ważnych zmian w systemie konsumpcji.

(136)

W odniesieniu do procesu i techniki produkcji, twierdzono, że przemysł wspólnotowy nie jest w stanie zareagować na szczególne wymagania klientów/sprzedawców detalicznych ze względu na wysoki poziom zautomatyzowania swojej produkcji. Po pierwsze należy zauważyć, że nie jest wyobrażalne, aby bez automatyzacji przemysł wspólnotowy mógł konkurować z przywozem produktów pochodzących z krajów, gdzie koszty energii, surowców i pracy są bardzo niskie. Po drugie dzięki zautomatyzowanej produkcji przemysł wspólnotowy może zagwarantować wysoką jakość i krótkie terminy realizacji produkcji, co jest uważane przez klientów za porównywalną korzyść. Po trzecie nie dostarczono dowodów na poparcie twierdzenia, że przemysł wspólnotowy nie był w stanie spełnić szczególnych wymagań klientów/sprzedawców detalicznych w odniesieniu do modelu i innowacji.

(137)

Co do chińskiego przywozu desek do prasowania dokonywanego przez przemysł wspólnotowy, dochodzenie wykazało, że w OD przywożono tylko pewne nieznaczne ilości. Przemysł wspólnotowy bronił się w ten sposób przed napływem towarów przywożonych po cenach dumpingowych. W każdym razie towary pochodzące z tego przywozu zostały odsprzedane we Wspólnocie po cenach niepowodujących szkody. W związku z tym przywóz ten nie mógł spowodować szkody dla przemysłu wspólnotowego.

(138)

Mając na uwadze powyższe, wnioski te zostają odrzucone i stwierdza się, że szkoda nie mogła powstać z winy przemysłu wspólnotowego.

(139)

W związku z powyższym potwierdza się, iż istotna szkoda poniesiona przez przemysł wspólnotowy, która charakteryzuje się w szczególności spadkiem sprzedaży, udziałów w rynku oraz jednostkowej ceny sprzedaży wpływającymi na pogorszenie się sytuacji finansowej, została spowodowana przywozem po cenach dumpingowych z krajów, których dotyczy postępowanie. Pomimo że przywóz z ChRL niesprzedany po cenach dumpingowych najprawdopodobniej przyczynił się do pogorszenia wyników producentów wspólnotowych, jego rozwój, wielkość i udział w rynku oraz poziom cen nie był taki, aby spowodować zerwanie związku przyczynowego między przywozem po cenach dumpingowych a szkodliwą sytuacją dla przemysłu wspólnotowego.

(140)

Mając na uwadze powyższą analizę, która we właściwy sposób wyodrębniła i oddzieliła skutki wszystkich znanych czynników mających wpływ na sytuację przemysłu wspólnotowego od szkodliwych skutków przywozu po cenach dumpingowych, niniejszym potwierdza się, że te inne czynniki jako takie nie zmieniają faktu, iż wystąpienie ocenionej szkody musi być przypisane przywozowi po cenach dumpingowych.

(141)

W związku z powyższym tymczasowo uznaje się, że przywóz po cenach dumpingowych pochodzący z państw, których dotyczy postępowanie, spowodował istotną szkodę dla przemysłu wspólnotowego w rozumieniu art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego.

(142)

Komisja zbadała, czy pomimo tymczasowych wniosków dotyczących wystąpienia dumpingu wyrządzającego szkodę istniały przekonujące powody, które mogłyby prowadzić do wniosku, że zastosowanie środków w tym konkretnym przypadku nie leży w interesie Wspólnoty. W tym celu i zgodnie z art. 21 ust. 1 rozporządzenia podstawowego na podstawie wszystkich przedłożonych dowodów rozważono wpływ możliwych środków na wszystkie strony zaangażowane w to postępowanie, a także konsekwencje powstrzymania się od przyjęcia takich środków.

(143)

Analiza szkody wyraźnie wykazała, że przywóz po cenach dumpingowych spowodował szkodę dla przemysłu wspólnotowego. Nagła zwiększona obecność przywozu po cenach dumpingowych w ostatnich latach spowodowała silne tłumienie cen zarówno na poziomie handlu hurtowego/dystrybucji, jak i handlu detalicznego, tj. istnieje konkurencja między przywożonymi a wytwarzanymi we Wspólnocie deskami do prasowania. Przemysł wspólnotowy nie jest w stanie dalej obniżyć swoich cen sprzedaży, ponieważ oznaczałoby to sprzedaż poniżej kosztów produkcji. Dlatego, i z uwagi na fakt, że rynkiem desek do prasowania głównie steruje, na podstawie ceny, sieć sprzedaży detalicznej, coraz trudniejsze dla przemysłu wspólnotowego staje się zapewnienie sobie nowych zamówień. Przypomina się, że liczni tradycyjni producenci zaprzestali już produkcji i działają jako importerzy/przedsiębiorstwa handlowe produktu objętego postępowaniem.

(144)

W tym kontekście przypomina się, że bez nałożenia środków pozycja przemysłu wspólnotowego uległaby wyraźnemu dalszemu pogorszeniu, a wkrótce produkcja desek do prasowania we Wspólnocie prawdopodobnie ustałaby całkowicie. Negatywny wpływ na zatrudnienie skoncentrowałby się w znacznej mierze na jednym obszarze geograficznym Wspólnoty, gdzie prowadzą działalność liczni producenci i ich zaopatrzeniowcy. Poza tym środki zapobiegłyby dalszemu znacznemu zwiększeniu przywozu po cenach dumpingowych z krajów, których dotyczy postępowanie, a to umożliwiłoby przemysłowi wspólnotowemu, przynajmniej, utrzymanie swojej obecnej pozycji na rynku. Dochodzenie wykazało, że wszelkie zwiększenie udziału w rynku przywozu po cenach dumpingowych z krajów, których dotyczy postępowanie, odbywa się bezpośrednio kosztem przemysłu wspólnotowego.

(145)

Po nałożeniu ceł antydumpingowych na przywóz desek do prasowania z krajów, których dotyczy postępowanie, można oczekiwać, że dystrybutorzy i sieci sprzedaży detalicznej będą bardziej skłonne do zmiany swego źródła zaopatrzenia, przynajmniej po części, na korzyść producentów wspólnotowych. W istocie, jeżeli nałożono by środki i odbudowano cenę przywozową do poziomów cen niedumpingowych, przemysł wspólnotowy byłby w stanie konkurować na sprawiedliwych warunkach, na podstawie prawdziwej porównywalnej korzyści.

(146)

Nałożenie środków leży zatem wyraźnie w interesie przemysłu wspólnotowego i producentów wspólnotowych aktywnie popierających skargę, ale również w interesie innych producentów wspólnotowych, którzy nie poparli aktywnie skargi.

(147)

Po opublikowaniu zawiadomienia o wszczęciu postępowania nie otrzymano żadnych opinii organizacji konsumenckich. Niemniej dokonano analizy wpływu ewentualnych środków na konsumentów.

(148)

Aby ocenić ten wpływ, wzięto pod uwagę następujące elementy:

(149)

Biorąc pod uwagę powyższe, wszelki wpływ finansowy środków antydumpingowych na konsumentów desek do prasowania byłby najprawdopodobniej nieznaczny. Poza tym, jeżeli nie wprowadzono by środków antydumpingowych, produkcja wspólnotowa z dużym prawdopodobieństwem ustałaby, a wybór rodzajów produktów dostępnych dla konsumenta mógłby się zmniejszyć.

(150)

W związku z tym tymczasowo uznano, że nałożenie środków prawdopodobnie nie będzie sprzeczne z interesem wspólnotowych konsumentów desek do prasowania.

(151)

Po opublikowaniu zawiadomienia o wszczęciu postępowania nie otrzymano żadnych opinii organizacji konsumenckich. Niemniej wiadomo, że główną sprzedaż desek do prasowania prowadzą obecnie duże sieci handlu detalicznego, tj. hipermarkety, supermarkety. Dlatego jest bardzo prawdopodobne, że dla większości dystrybutorów/sprzedawców detalicznych produkt objęty postępowaniem stanowi tylko nieznaczną część ich obrotów. Rozpatrując powyższe oraz z uwagi na wysoką marżę, która jest zwykle stosowana (patrz powyżej: motyw 148), stwierdza się tymczasowo, że nałożenie jakichkolwiek środków prawdopodobnie nie miałoby znaczącego negatywnego wpływu na sytuację dystrybutorów/sprzedawców.

(152)

Odpowiedzi na kwestionariusz otrzymano od dwóch importerów i jednego podmiotu handlowego powiązanego z jednym z tych importerów. Ponadto czterech importerów dostarczyło kilku informacji i/lub uwag w określonym terminie. Przedsiębiorstwa te w sumie reprezentują ponad 20 % całkowitego przywozu do Wspólnoty. Wszystkie sprzeciwiły się nałożeniu środków w odniesieniu do ChRL, jednak nie wszystkie były przeciwne środkom w odniesieniu do Ukrainy.

(153)

Sytuacja importerów, którzy przedstawili swoje stanowisko, różni się w zależności od wielkości przedsiębiorstwa i znaczenia produktu objętego postępowaniem w ich działalności. Jak stwierdzono powyżej, niektóre z tych przedsiębiorstw są/były tradycyjnymi producentami, ale stosując manewr obronny, zmieniły swój główny profil działalności i są teraz głównie lub wyłącznie importerami. Przedsiębiorstwa te zwykle produkują/przywożą szeroką gamę innych artykułów gospodarstwa domowego, a deski do prasowania stanowią jedynie drobną część ich działalności. W przypadku jednego byłego głównego producenta, który został w ostatnim czasie ważnym importerem chińskich desek do prasowania, tymczasowo ustalono, że deski do prasowania stanowiły w OD mniej niż 4 % jego obrotów. Ponadto przedsiębiorstwo to sprzeciwiło się tylko wprowadzeniu środków w odniesieniu do ChRL, a nie Ukrainy, gdyż z tego kraju nie dokonuje przywozu. Ustalono ponadto, że dokonuje ono zakupu niektórych desek do prasowania od producentów wspólnotowych. Uwzględniając różne źródła dostaw omawianego przedsiębiorstwa, i jeżeli nie jest ono w stanie przenieść 1/3 cła antydumpingowego na sprzedawców detalicznych (patrz: motyw 148), szacuje się, że wpływ na jego marżę brutto dla desek do prasowania nie przekroczy 10 %. Należy jednak zauważyć, że informacje otrzymane na tym etapie nie pozwoliły na dokładne obliczenie. Również przypomina się, że marża tego rodzaju importerów wydaje się pokaźna. Pomimo że dochodzenie w sprawie sytuacji tych importerów jest w toku, uznaje się, że zastosowanie środków tymczasowych nie wpłynęłoby w sposób znaczący na ich działalność gospodarczą.

(154)

Jeden współpracujący importer produkuje pokrycia na deski do prasowania i sprzedaje je wraz z przywożonymi deskami do prasowania. Argumentowano, że jakiekolwiek cło antydumpingowe na deski do prasowania również wpłynęłoby na produkcję pokryć, a zatem miałoby znaczny wpływ na obrót tego przedsiębiorstwa. Jednak należy podkreślić, że pokrycia na deski do prasowania sprzedawane są także osobno, więc nałożenie środków antydumpingowych nie wpłynęłoby na tę sprzedaż. Zauważono również, że sprzedaż desek do prasowania nie stanowi więcej niż 10 % obrotu tego przedsiębiorstwa. W związku z tym wpływ środków tymczasowych na działalność gospodarczą przedmiotowego przedsiębiorstwa również nie byłby znaczny.

(155)

Ponadto większość importerów, która prowadzi lub prowadziła wymianę handlową produktami wspólnotowymi, przyznało że nie leżałoby w ich interesie całkowite uzależnienie od przywożonych desek do prasowania – w tym kontekście wskazano zwłaszcza na ChRL – i potwierdziło, że wolą mieć alternatywne źródła zaopatrzenia. Najlepszym sposobem na zapewnienie tego jest wyeliminowanie praktyk dumpingowych, tak aby przemysł wspólnotowy nadal mógł istnieć.

(156)

Mając na uwadze powyższe i uwzględniwszy elementy podsumowane w motywie 148, w szczególności wysokie marże i fakt, że dodatkowy koszt wynikający z cła będzie wynosił mniej niż 0,50 EUR za sztukę, tymczasowo stwierdza się, że jakiekolwiek środki antydumpingowe nie miałyby decydującego szkodliwego wpływu na sytuację niepowiązanych importerów desek do prasowania we Wspólnocie, chociaż możliwe, że niektórzy z nich ponieśliby nieco wyższe koszty niż sprzedawcy detaliczni. W każdym razie wszelkie uwagi zostaną uwzględnione przed sformułowaniem ostatecznych ustaleń.

(157)

Z powyższej analizy wynika, że w interesie przemysłu wspólnotowego leży nałożenie środków, ponieważ oczekuje się, że ograniczą one wysoki poziom przywozu po cenach dumpingowych, którego wpływ na sytuację przemysłu wspólnotowego okazał się bardzo negatywny. Również innym producentom wspólnotowym środki te powinny przynieść korzyść.

(158)

Analiza poza tym wykazała, że konsumenci nie powinni być finansowo dotknięci ewentualnymi środkami antydumpingowymi. W najgorszym przypadku, będą musieli zapłacić dodatkowo mniej niż 0,50 EUR za zakup jednej sztuki trwałego wyrobu. Ponadto nienałożenie środków mogłoby negatywnie wpłynąć na wybór konsumentów, ponieważ na rynku mogłoby zabraknąć desek do prasowania.

(159)

Dystrybutorzy i sprzedawcy detaliczni mogą zauważyć wzrost cen zakupu produktu objętego postępowaniem, ale prawdopodobnie nie odczują tego, zważywszy na wysoką marżę.

(160)

Możliwe, że importerzy produktu objętego postępowaniem poniosą nieco wyższy koszt niż sprzedawcy detaliczni. Niemniej zachowają oni korzyść wynikającą z posiadania licznych źródeł zaopatrzenia i unikną uzależnienia od przywozu, co by najprawdopodobniej nastąpiło bez nałożenia środków.

(161)

Ogólnie uważa się, że nałożenie środków, tj. usunięcie dumpingu wyrządzającego szkodę, powinno pozwolić przemysłowi wspólnotowemu na utrzymanie swojej działalności oraz że negatywny wpływ, jaki środki mogą mieć na pewne inne podmioty gospodarcze we Wspólnocie, nie będzie nieproporcjonalny w porównaniu z ich korzystnym wpływem na przemysł wspólnotowy.

(162)

W związku z powyższym tymczasowo stwierdza się, że nie istnieją przekonywające powody leżące w interesie Wspólnoty, które przemawiałyby za powstrzymaniem się od nałożenia środków antydumpingowych w danym przypadku.

(163)

W świetle wstępnych wniosków dotyczących dumpingu, powstałej szkody i interesu wspólnotowego należy nałożyć tymczasowe środki na przywóz produktu objętego postępowaniem z ChRL i Ukrainy w celu zapobiegania powstaniu dalszej szkody wyrządzanej przemysłowi wspólnotowemu przez przywóz po cenach dumpingowych.

(164)

Poziom środków antydumpingowych powinien być wystarczający do usunięcia szkody wyrządzonej przemysłowi wspólnotowemu, spowodowanej przywozem po cenach dumpingowych, nie przekraczając jednak ustalonych marginesów dumpingu.

(165)

Przy obliczaniu poziomu opłat celnych niezbędnego do usunięcia skutków dumpingu wyrządzającego szkodę uznano, że zastosowanie środków powinno umożliwić przemysłowi wspólnotowemu pokrycie jego kosztów oraz osiągnięcie takiego zysku przed opodatkowaniem, jaki byłby możliwy w normalnych warunkach konkurencji, czyli gdyby nie istniał przywóz po cenach dumpingowych. Marża zysku przed opodatkowaniem zastosowana do tego obliczenia wyniosła 7 % obrotu. Udowodniono, że był to poziom zysku, którego można by oczekiwać przy braku dumpingu wyrządzającego szkodę, ponieważ był to zysk przemysłu wspólnotowego przed początkiem znacznego wzrostu w OD przywozu z Chin i Ukrainy. Na tej podstawie obliczono cenę produktu podobnego nieprzynoszącą szkody przemysłowi Wspólnoty. Cena ta została uzyskana przez dodanie wymienionej wyżej 7 % marży zysku do kosztu produkcji.

(166)

Niezbędną podwyżkę cen ustalono następnie na podstawie porównania średniej ważonej ceny importowej, ustalonej dla obliczeń podcięć, ze średnią niepowodującą szkody ceną produktów sprzedawanych przez przemysł wspólnotowy na rynku wspólnotowym. Wszelkie różnice wynikające z tego porównania zostały następnie wyrażone w postaci procenta średniej wartości importowej cif. Dla wszystkich chińskich współpracujących producentów eksportujących różnice te były wyższe od ustalonych marginesów dumpingu. W przypadku Ukrainy poziom usuwający szkodę był niższy od marginesu dumpingu ustalonego dla jedynego producenta eksportującego.

(167)

W świetle powyższych faktów i zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego stwierdza się, że tymczasowe środki antydumpingowe powinny zostać nałożone na przywóz pochodzący z: i) ChRL na poziomie ustalonego marginesu dumpingu; i ii) Ukrainy na poziomie usuwającym szkodę.

(168)

Na podstawie powyższego stawka tymczasowego cła antydumpingowego dla ChRL i Ukrainy jest następująca:

(169)

Indywidualne stawki ceł antydumpingowych podane w niniejszym rozporządzeniu określono na podstawie ustaleń niniejszego dochodzenia. W związku z tym odzwierciedlają one sytuację tych przedsiębiorstw ustaloną w niniejszym dochodzeniu. Wspomniane stawki celne (w odróżnieniu od obowiązującego na terenie całego kraju cła stosowanego do „wszystkich innych przedsiębiorstw”) mają wyłączne zastosowanie do przywozu produktów pochodzących z kraju, którego dotyczy postępowanie, i wyprodukowanych przez przedmiotowe przedsiębiorstwa i w ten sposób przez wymienione, określone podmioty prawne. Przywiezione produkty wyprodukowane przez inne przedsiębiorstwo niewymienione konkretnie z nazwy i adresu w części normatywnej niniejszego rozporządzenia, włącznie z podmiotami powiązanymi z podmiotami konkretnie wymienionymi, nie mogą korzystać z tych stawek i podlegają stawce celnej mającej zastosowanie do „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”.

(170)

Wszelkie wnioski o zastosowanie tych indywidualnych dla danego przedsiębiorstwa stawek cła antydumpingowego (np. po zmianie nazwy podmiotu lub po ustanowieniu nowych podmiotów zajmujących się produkcją lub sprzedażą) powinny być bezzwłocznie skierowane do Komisji (3) łącznie ze wszystkimi właściwymi informacjami, w szczególności dotyczącymi zmiany w działalności przedsiębiorstwa w zakresie produkcji, sprzedaży krajowej i eksportowej związanej np. z wymienioną zmianą nazwy lub zmianą dotyczącą podmiotów zajmujących się produkcją lub sprzedażą. Komisja, w stosownych przypadkach, po przeprowadzeniu konsultacji z komitetem doradczym zmieni odpowiednio rozporządzenie poprzez uaktualnienie wykazu przedsiębiorstw korzystających z indywidualnych stawek celnych.

(171)

Aby zapewnić prawidłowe stosowanie ceł antydumpingowych, poziom cła rezydualnego nie powinien mieć zastosowania wyłącznie do niewspółpracujących producentów eksportujących, lecz także do tych producentów, którzy nie dokonywali wywozu do Wspólnoty podczas OD. Jednakże te ostatnie przedsiębiorstwa, jeżeli spełniają wymagania art. 11 ust. 4 akapit drugi rozporządzenia podstawowego, są proszone o złożenie wniosku o dokonanie przeglądu, zgodnie z przepisami tego artykułu, w celu indywidualnego zbadania ich sytuacji.

(172)

W celu zapewnienia dobrego zarządzania należy ustalić okres, w którym zainteresowane strony, które zgłosiły się w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania, mogłyby przedstawić swoje opinie na piśmie oraz złożyć wniosek o przesłuchanie. Dodatkowo należy stwierdzić, że ustalenia dotyczące nałożenia ceł przyjęte dla celów niniejszego rozporządzenia mają charakter tymczasowy i mogą zostać ponownie rozważone w celu ustanowienia ostatecznego cła,

Komisja Europejska

Directorate General for Trade

Directorate B

J-79 5/17

Rue de la Loi/Wetstraat 200

B-1049 Bruksela

31.10.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 300/43

(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 51/2006 z dnia 22 grudnia 2005 r. ustalające wielkości dopuszczalne połowów na 2006 r. i związane z nimi warunki dla niektórych zasobów rybnych i grup zasobów rybnych, stosowane na wodach terytorialnych Wspólnoty oraz w odniesieniu do statków wspólnotowych na wodach, na których wymagane są ograniczenia połowowe (3), określa kwoty na rok 2006.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji, statki pływające pod banderą państwa członkowskiego określonego w Załączniku do niniejszego rozporządzenia lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim, wyczerpały kwotę na połowy zasobu w nim określonego przyznaną na 2006 r.

(3)

Należy zatem zakazać połowów tego rodzaju zasobów oraz ich przechowywania na pokładzie, przeładunku i wyładunku,

31.10.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 300/45

(1)

W dniu 5 czerwca 2003 r. Rada podjęła decyzję upoważniającą Komisję do rozpoczęcia negocjacji z państwami trzecimi w sprawie zastąpienia pewnych postanowień obecnie obowiązujących umów dwustronnych umową wspólnotową.

(2)

Komisja wynegocjowała w imieniu Wspólnoty Umowę z Republiką Chile dotyczącą pewnych aspektów usług lotniczych zgodnie z mechanizmami i dyrektywami zawartymi w Załączniku do tej decyzji.

(3)

Umowa wynegocjowana przez Komisję powinna zostać podpisana i stosowana tymczasowo, z zastrzeżeniem możliwości jej zawarcia w późniejszym terminie,

31.10.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 300/53

(1)

W dniu 5 czerwca 2003 r. Rada podjęła decyzję upoważniającą Komisję do rozpoczęcia negocjacji z państwami trzecimi w sprawie zastąpienia pewnych postanowień obecnie obowiązujących umów dwustronnych umową wspólnotową.

(2)

Komisja wynegocjowała w imieniu Wspólnoty Umowę z Republiką Chile dotyczącą pewnych aspektów usług lotniczych zgodnie z mechanizmami i dyrektywami zawartymi w Załączniku do tej decyzji.

(3)

Umowa została podpisana w imieniu Wspólnoty z zastrzeżeniem możliwości jej zawarcia w późniejszym terminie.

(4)

Umowa powinna zostać zatwierdzona,

31.10.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 300/54