(1)

W zawiadomieniu opublikowanym w dniu 6 sierpnia 2005 r. w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2) Komisja powiadomiła o wszczęciu postępowania antydumpingowego dotyczącego przywozu do Wspólnoty zapisywalnych uniwersalnych dysków wideo (DVD+/-R) pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”), Hong Kongu i Tajwanu („państwa objęte postępowaniem”).

(2)

Postępowanie wszczęto na skutek skargi złożonej w dniu 24 czerwca 2005 r. przez CECMA („skarżący”) w imieniu europejskich producentów reprezentujących znaczącą część, w tym przypadku powyżej 60 %, całkowitej wspólnotowej produkcji dysków DVD+/-R. Skarga zawierała dowody praktyk dumpingowych w odniesieniu do dysków DVD+/-R i poniesionej w wyniku tego istotnej szkody, które zostały uznane za wystarczające uzasadnienie wszczęcia postępowania.

(3)

Komisja oficjalnie poinformowała o wszczęciu postępowania: skarżącego, producentów wspólnotowych wymienionych w skardze, innych znanych producentów wspólnotowych, producentów eksportujących z państw objętych postępowaniem, importerów, dystrybutorów, sprzedawców detalicznych i stowarzyszenia konsumenckie, o których wiadomo, że są zainteresowane, a także przedstawicieli władz państw objętych wszczętym postępowaniem.

(4)

Aby umożliwić eksportującym producentom z ChRL złożenie wniosku o przyznanie statusu podmiotu traktowanego na zasadach rynkowych („MET”) lub o indywidualne traktowanie („IT”), gdyby wyrazili oni takie życzenie, Komisja przesłała formularze wniosków producentom eksportującym znanym jako zainteresowani oraz wszystkim pozostałym przedsiębiorstwom, które wyraziły zainteresowanie w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania. Piętnaście przedsiębiorstw złożyło wnioski o status podmiotu traktowanego na zasadach rynkowych (MET) stosownie do art. 2 ust. 7 rozporządzenia podstawowego lub o indywidualne traktowanie (IT) w przypadku, gdyby dochodzenie wykazało, że nie spełniają warunków przyznania im MET.

(5)

Komisja rozesłała kwestionariusze do wszystkich stron znanych jako zainteresowane, w tym do wszystkich skarżących producentów, wszystkich pozostałych znanych producentów we Wspólnocie, producentów eksportujących z państw objętych postępowaniem oraz do importerów, sprzedawców detalicznych i dystrybutorów. Kwestionariusze rozesłano także do producentów eksportujących z Japonii, uznanej – zamiast Tajwanu – za potencjalne państwo analogiczne dla potrzeb ustalenia wartości normalnej dla producentów w ChRL, którym nie można przyznać MET. Zmiana potencjalnego państwa analogicznego była wynikiem podniesionych przez zainteresowane strony zastrzeżeń, w głównej mierze odnoszących się do faktu, iż dotychczas odnotowane praktyki dumpingowe wiodących tajwańskich eksporterów dotyczyły produktów zbliżonych, a do pewnego stopnia – substytutów. Otrzymano odpowiedzi od dwudziestu dwóch producentów eksportujących z państw objętych postępowaniem, od wszystkich skarżących producentów oraz jednego innego producenta wspólnotowego, ośmiu niepowiązanych importerów, jednego dystrybutora i siedmiu sprzedawców detalicznych (w tym jednego, będącego hurtownikiem i detalistą zarazem).

(6)

Z uwagi na znaczną liczbę odpowiedzi udzielonych ze strony ChRL (dziewięć grup przedsiębiorstw) i Tajwanu (jedenaście przedsiębiorstw), w odniesieniu do tych dwóch krajów zastosowano kontrolę wyrywkową, zgodnie z tym, co przewidziano w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania. Zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego, wyboru kontrolowanej próby dokonano na podstawie największej reprezentatywnej wielkości wywozu, która mogła zostać właściwie zbadana w dostępnym czasie. Do próby wybrano odpowiednio czterech producentów eksportujących z ChRL, reprezentujących razem 79 % ogółu wywozu prowadzonego przez chińskie strony współpracujące oraz pięciu producentów eksportujących z Tajwanu, reprezentujących 97 % całkowitego wywozu prowadzonego przez tajwańskie strony współpracujące. Zgodnie z art. 17 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, skonsultowano się w tej sprawie z władzami chińskimi oraz tajwańskimi, które nie wniosły sprzeciwu. Nie zaistniała potrzeba wyrywkowej kontroli w odniesieniu do Hong Kongu.

(7)

Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszelkie informacje uznane za niezbędne do celów wstępnego określenia dumpingu, wynikającej z niego szkody oraz interesu Wspólnoty, a następnie złożyła wizyty weryfikacyjne w siedzibach następujących przedsiębiorstw:

(8)

Należy pamiętać, iż w ramach obecnego dochodzenia nie nałożono żadnych tymczasowych środków. Wszystkie strony zostały poinformowane o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których podjęto decyzję o zaniechaniu nakładania tymczasowych środków. Wszystkie strony otrzymały czas na przedstawienie uwag związanych z ujawnionymi informacjami.

(9)

Niektóre z zainteresowanych stron przedstawiły uwagi w formie pisemnej. Stronom, które wystąpiły z odpowiednim wnioskiem, umożliwiono także wypowiedzenie się w formie ustnej. Komisja kontynuowała poszukiwanie i weryfikowanie wszelkich informacji uznanych za konieczne do sformułowania ostatecznych ustaleń.

(10)

Dochodzenie dotyczące dumpingu i powstałej szkody objęło okres od 1 lipca 2004 r. do 30 czerwca 2005 r. („OD”). Analiza tendencji mających znaczenie dla oceny szkody obejmowała okres od 1 stycznia 2002 r. do końca okresu dochodzenia („badany okres”).

(11)

Produktem objętym postępowaniem są zapisywalne uniwersalne dyski wideo (DVD+/-R) pochodzące z Chińskiej Republiki Ludowej, Hong Kongu i Tajwanu, zgłaszane zwykle w ramach kodu CN ex 8523 90 30 (kod CN od 1 stycznia 2006 r.). Kod ten obejmuje nośniki o pojemności zapisu przekraczającej 900 megabajtów, ale nieprzekraczającej 18 gigabajtów, inne niż kasowalne. Powyższy kod CN podano jedynie w celach informacyjnych. Objęty nim produkt należy do branży nośników do zapisu.

(12)

DVD+/-R jest optycznym nośnikiem danych cyfrowych w postaci dysku poliwęglanowego powleczonego pojedynczą warstwą barwnika. Dyski DVD+/-R zbudowane są zwykle z dwóch sklejonych ze sobą płyt poliwęglanowych o grubości 0,6 mm każda o średnicy do 120 mm. Chociaż nagrywanie na takich dyskach może być dokonywane w wielu etapach, raz zapisane dane nie mogą być usunięte. Dysk jest optycznym nośnikiem danych cyfrowych, ścieżki dźwiękowej i wideo. Nagrywanie odbywa się poprzez naświetlenie warstwy barwnika (barwnika zapisywalnego) wiązką podczerwonych promieni lasera w urządzeniu nagrywającym DVD-R.

(13)

Istnieją dwa różne standardy DVD, to jest: DVD minus R („DVD-R”) i DVD plus R („DVD+R”). W zależności od przynależności do danej grupy przedsiębiorstw, które pierwotnie opracowały różne standardy, producenci wspierali tradycyjnie albo produkcję nośników DVD+R albo też DVD-R (przykładowo, standard DVD-R był propagowany przez grupę pod nazwą „DVD-Forum”, do której należał między innymi japoński producent Panasonic). W ostatnim czasie większość producentów produkuje i wprowadza do obrotu nośniki w obu standardach, a większość odtwarzaczy DVD odtwarza zarówno dyski DVD-R, jak i DVD+R.

(14)

Typ DVD+/-R można rozpoznać po wyglądzie, typie zapisywanych danych, pojemności zapisu, odblaskowej warstwie metalu, jak również po tym, czy dany dysk DVD+/-R jest pokryty nadrukiem. Ponadto istnieją też różne prędkości zapisu, od czterokrotnej (4×) do DVD+/-R o wysokiej prędkości zapisu (8×, 16× lub większej).

(15)

Produkt jest w sprzedaży w opakowaniach różnej wielkości. DVD+/-R są na rynku w różnego rodzaju opakowaniach, pakowane po 1 szt. w osobne, wąskie pudełka typu slim lub ozdobne (jewel-case), w twarde pudełka typu szpindel (cake-box, po 10-100 szt.) w formie szpuli, w tym również obciągnięte folią termokurczliwą (od 10 do 100 szt.) albo w koperty po 1 szt. opakowane w celofan, w pudełka tekturowe itp.

(16)

(Dostępna pojemność zapisu jednowarstwowego dysku DVD+/-R wynosi 4,7 gigabajta („GB”), podczas gdy dysk DVD+/-R o dwustronnej warstwie barwnika dysponuje podwojoną pojemnością zapisu 9,4 GB.

(17)

Pomimo zróżnicowanej jakości poszczególnych typów dysków DVD +/-R dostępnych w sprzedaży, nie ma żadnych istotnych różnic w podstawowych fizycznych i technicznych cechach różnych typów czy też standardów nośnika. Co więcej, dochodzenie wykazało, że wszystkie dyski DVD+/-R mają takie samo ostateczne przeznaczenie. Zatem do celów prowadzonego dochodzenia są one uważane za jeden produkt.

(18)

Dochodzenie wykazało brak różnic podstawowych fizycznych i technicznych cech oraz przeznaczenia produktu objętego postępowaniem w stosunku do innych dysków DVD+/-R:

(19)

W związku z powyższym stwierdza się, że wszystkie rodzaje dysków DVD+/-R stanowią jeden produkt i uznaje się je za podobny produkt w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(20)

Dochodzenie wykazało istnienie dumpingu i wynikającej z niego szkody. Tym niemniej, zważywszy na poniższe wnioski, szczegółowy opis tych ustaleń nie jest konieczny.

(21)

Zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego, Komisja sprawdziła, czy pomimo sformułowania wniosku o szkodliwym dumpingu istniały jakiekolwiek istotne powody, aby stwierdzić, że przyjęcie odpowiednich środków w tym konkretnym przypadku nie leży w interesie Wspólnoty. Rozważono możliwy wpływ ewentualnego podjęcia środków na wszystkie strony zaangażowane w postępowanie oraz konsekwencje zaniechania takich środków.

(22)

Definicje wspólnotowej produkcji oraz „przemysłu wspólnotowego” przyjęto w myśl kryteriów ustanowionych w art. 4 ust. 1 i art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(23)

W tym przypadku jako przemysł wspólnotowy występowały następujące przedsiębiorstwa powiązane:

(24)

W treści skargi jako jedno ze skarżących wystąpiło ponadto jeszcze jedno przedsiębiorstwo. Stwierdzono jednak, iż przedsiębiorstwo to prowadziło w ciągu OD przywóz produktu objętego postępowaniem z państw objętych postępowaniem w ilości stanowiącej większą część jego produkcji w odniesieniu do tego produktu. Przywóz ten prowadzono przez dłuższy czas. Ustalono ponadto, że prowadzona przez to przedsiębiorstwo podstawowa działalność miała miejsce poza granicami Wspólnoty. W związku z tym, zgodnie z art. 4 ust. 1 lit. a) rozporządzenia podstawowego przedsiębiorstwo to zostało wyłączone z zakresu przemysłu wspólnotowego.

(25)

Co więcej, w pełni współpracował jeden kolejny producent. Stwierdzono jednak, iż prowadził on w ciągu OD przywóz produktu objętego postępowaniem z państw objętych postępowaniem, w ilości stanowiącej większą część jego całkowitej produkcji. Przywóz ten, jak ustalono, prowadzony był przez dłuższy czas. Jak określono w motywie 24, również w przypadku tego przedsiębiorstwa (jako należącego do grupy), prowadzona przez nie podstawowa działalność miała miejsce poza granicami Wspólnoty. W związku z tym zgodnie z art. 4 ust. 1 lit. a) rozporządzenia podstawowego, przedsiębiorstwo to zostało również wyłączone z zakresu przemysłu wspólnotowego.

(26)

Wreszcie w związku z objęciem dwóch pozostałych przedsiębiorstw postępowaniem likwidacyjnym po upływie okresu dochodzenia, należało rozważyć wyłączenie ich z zakresu definicji przemysłu wspólnotowego. Jednakże w świetle wniosków wyłożonych poniżej uznano, że podejmowanie decyzji w tej kwestii nie jest konieczne.

(27)

Dlatego też jedynie przedsiębiorstwa CSI oraz MAME, których produkcja wynosi 88 % oszacowanej łącznej wspólnotowej produkcji, stanowią przemysł wspólnotowy w rozumieniu art. 4 ust. 1 i art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(28)

W oparciu o informacje zebrane od zainteresowanych stron, całkowita konsumpcja we Wspólnocie oraz udział przemysłu wspólnotowego w rynku w ciągu badanego okresu kształtowały się następująco:

Konsumpcja w UE

Całkowita konsumpcja produktu objętego postępowaniem w UE lawinowo wzrosła o niemal 16 000 punktów procentowych.

Udział w rynku w skali Wspólnoty

(29)

Na podstawie przedstawionych wyżej danych można stwierdzić, iż udział przemysłu wspólnotowego w rynku Wspólnoty z początku, tj. w 2000 r., wynosił 0 % – jednak w ciągu OD osiągnął poziom zaledwie 0,8 %. Udział rynkowy przywozu z krajów, których dotyczy postępowanie uległ zmniejszeniu w badanym okresie, utrzymując jednakże w ciągu OD poziom około 87 %. Udział w rynku utracony przez te państwa odpowiadał w przybliżeniu zwiększeniu przywozu z innych państw trzecich.

(30)

Skarżący argumentował, iż niektórzy z niewspółpracujących producentów, którzy wstrzymali produkcję w ciągu lub też po upływie OD mogliby wznowić produkcję w razie zastosowania środków antydumpingowych. Jednakże z braku pochodzących bezpośrednio od tych niewspółpracujących producentów danych potwierdzających ich rzekome zamiary, jak też innych dowodów na potwierdzenie takiej hipotezy, argument ten należy odrzucić. Należy przy tym zauważyć, iż nawet w przypadku wznowienia produkcji przez te przedsiębiorstwa, jej wielkość najprawdopodobniej nie byłaby znacząca wobec ogromnej skali produkcji krajów, których dotyczy postępowanie.

(31)

Ponadto – jak już wykazano powyżej – wydaje się oczywiste, że produkcja DVD+/-R przez przemysł wspólnotowy rozpoczęła się dość późno w stosunku do producentów eksportujących z państw objętych postępowaniem. Jest wysoce nieprawdopodobne, aby podjęcie środków antydumpingowych umożliwiło przemysłowi wspólnotowemu podniesienie cen do umożliwiającego im przetrwanie poziomu rentowności, albo też zwiększenie sprzedaży w stopniu pozwalającym na zmniejszenie kosztów produkcji, a tym samym na wykorzystanie efektu skali. Rozwój wydarzeń w badanym okresie wskazuje, że przemysł wspólnotowy nigdy nie był w stanie osiągnąć znaczącego udziału w rynku, a udział państw objętych postępowaniem w rynku zmniejszał się niemal wyłącznie na korzyść przywozu z innych państw trzecich. Ponadto dwa spośród czterech współpracujących przedsiębiorstw zrezygnowały z zainteresowania działalnością w charakterze producentów wspólnotowych, by podjąć działalność importerów DVD+/-R z krajów, których dotyczy postępowanie. W powyższych okolicznościach jest wysoce nieprawdopodobne, by pozostały przemysł wspólnotowy miał okazać się przemysłem rentownym i aby skorzystał on na nałożeniu środków antydumpingowych.

(32)

Wszyscy importerzy, dystrybutorzy, podobnie jak większość sprzedawców detalicznych, twierdzili, że wywołane nałożeniem środków antydumpingowych zwiększone koszty musiałyby być poniesione na jednym lub więcej ogniwie łańcucha dystrybucji (tym samym znacząco obniżając odpowiednie marże) lub też przeniesione na ostatecznych nabywców (tym samym być może nawet zmniejszając łączną konsumpcję DVD+/-R), lub ewentualnie podzielone między dystrybutorów i konsumentów.

(33)

Prawdopodobna reakcja importerów, dystrybutorów czy detalistów na zwiększenie kosztów w związku z wprowadzonymi środkami byłaby zależna od sytuacji w poszczególnych państwach członkowskich. W niektórych z państw członkowskich popyt na DVD+/-R ulega już obecnie silnej presji „specjalnych opłat” nałożonych na nośniki danych (podatków znacznie podnoszących detaliczną cenę zakupu dla konsumenta). W takim przypadku nabywcy DVD+/-R mogliby nie być w stanie zapłacić wyższych cen wynikających z wprowadzenia środków antydumpingowych, ponieważ już obecna cena detaliczna jest uznawana za wysoką. Całkowity koszt środków prawdopodobnie zostałby poniesiony przez łańcuch dystrybucji w celu uniknięcia nasilonego zwrócenia się konsumentów ku innym zapisywalnym nośnikom danych w rodzaju dysków twardych czy kart pamięci typu flash.. Jako że narzut importerów i hurtowników z tych państw można szacować na około 4 %, nałożenie ceł antydumpingowych wpłynęłoby znacząco na obniżenie i tak niewysokiej marży.

(34)

Co gorsza, w państwach członkowskich o najniższym poziomie (lub braku) specjalnych opłat, najprawdopodobniej istotny ciężar wzrostu kosztów spoczywa na konsumentach. Dlatego też, wypadkowe skutki środków antydumpingowych byłyby w tych krajach najpoważniejsze z uwagi na stosunkowo najwyższy wzrost ceny. W rezultacie mogłoby dojść do zmniejszenia konsumpcji wywołanej zachęceniem konsumentów do szukania substytutów.

(35)

Z powyższych ustaleń wynika, że strategie cenowe importerów, dystrybutorów i detalistów byłyby zróżnicowane w zależności od sytuacji w danym państwie członkowskim. Niemniej jednak, widoczne jest, że wszystkie te grupy ucierpiałyby na wprowadzeniu środków antydumpingowych – czy to poprzez uszczuplenie ich marży, czy z powodu spadku ilości sprzedaży. Analogicznie, na ile koszty środków antydumpingowych zostałyby przeniesione na konsumentów, na tyle i oni odczuliby negatywny wpływ wprowadzonych środków.

(36)

Wiele z zainteresowanych stron stwierdzało, że skutki dowolnych środków dla przemysłu wspólnotowego byłyby w każdym razie podważone przez spadek konsumpcji DVD+/-R na rzecz innych nośników danych w rodzaju dysków twardych w urządzeniach nagrywających DVD oraz kart pamięci typu flash. Rzeczywiście, w dochodzeniu wykazano, że rozwój technologiczny na rynku nośników danych jest gwałtowny i że nowe nośniki cechuje zwiększona pojemność zapisu, w przypadku kart pamięci typu flash połączona z niewielkimi rozmiarami nośnika.

(37)

Podnoszono ponadto fakt, że stan przemysłu wspólnotowego miałby być wynikiem antykonkurencyjnych praktyk pewnych dominujących producentów eksportujących, polegających na strategii cen poniżej kosztów, które miałyby nie dopuścić do zbudowania przez przemysł wspólnotowy znaczącego udziału w tym rynku. Po pierwsze, należy nadmienić, iż brak odpowiedniej decyzji lub dochodzenia w toku dotyczącego zarzutu nadużywania pozycji dominującej w świetle unijnych zasad konkurencji; skarżący nie powołał się ponadto na żadną stosowną decyzję wydaną na gruncie krajowego prawa konkurencji. Po drugie, dochodzenie wykazało, że na rynku produktu objętego postępowaniem – zarówno europejskim, jak i światowym – działa duża liczba podmiotów. W ramach zagadnień objętych niniejszym dochodzeniem nie wykazano, aby którykolwiek z podmiotów, samodzielnie lub wspólnie z innymi, posiadał na tyle znaczący udział w rynku, aby można było stwierdzić, że zajmuje pozycję dominującą. Co więcej, nie wykazano też, aby którekolwiek z przedsiębiorstw posiadało siłę gospodarczą, która pozwalałaby mu na zakłócenie efektywnej konkurencji. Po trzecie, brak przesłanek, które wskazywałyby na znaczące straty ponoszone przez objętych postępowaniem eksporterów, świadczące o strategii sprzedaży po cenach poniżej kosztów. W związku z powyższym argument ten został odrzucony.

(38)

Co więcej, aczkolwiek art. 21 rozporządzenia podstawowego odnosi się istotnie do konieczności zwrócenia szczególnej uwagi na potrzebę eliminacji skutków szkodliwego dumpingu zakłócającego handel oraz na przywrócenie efektywnej konkurencji, przepis ten powinno się rozpatrywać w szerokim kontekście ustanowionego w wyżej cytowanym artykule ustalenia interesu Wspólnoty. Tak więc należy zbadać i wyważyć skutki ewentualnego nałożenia środków antydumpingowych i ich zaniechania poniesione przez wszystkie zainteresowane strony. W tym względzie należy zauważyć, że istnieje pewna liczba innych eksporterów i producentów konkurujących na rynku światowym, a do pewnego stopnia także na rynku wspólnotowym. Nawet biorąc pod uwagę perspektywę średnioterminową, przemysł wspólnotowy prawdopodobnie nie odniósłby pełnej korzyści z nałożenia możliwych środków, zważywszy na fakt, iż należałoby się spodziewać zwiększenia udziału innych krajów trzecich w rynku wspólnotowym.

(39)

Uwzględniając stosunkową dojrzałość rynku DVD+/-R, możliwość uczynienia z przemysłu wspólnotowego poważnego uczestnika w krótko- lub średniookresowej perspektywie wydaje się w razie wprowadzenia środków antydumpingowych dość odległa, szczególnie w ujęciu udziału w rynku, mocy produkcyjnych czy technologii. Wręcz przeciwnie, nałożenie środków antydumpingowych dotknęłoby niemal 90 % ogółu konsumpcji produktu objętego postępowaniem do UE, i miałoby szkodliwe skutki dla importerów, dystrybutorów, sprzedawców detalicznych i konsumentów. W tych okolicznościach, nałożenie środków antydumpingowych byłoby nieproporcjonalne.

(40)

Na podstawie powyższego stwierdzono, że nałożenie środków antydumpingowych wywarłoby prawdopodobnie znaczące szkodliwe skutki dla importerów, dystrybutorów, sprzedawców detalicznych i konsumentów produktu objętego postępowaniem, i że przemysł wspólnotowy prawdopodobnie nie odniósłby z niego żadnych znaczących korzyści. W związku z tym stwierdza się, że nałożenie środków byłoby nieproporcjonalne i że nie leży ono w interesie Wspólnoty.

(41)

Mając na uwadze powyższe wnioski, istnieją nieodparte powody wynikające z interesu Wspólnoty, aby zaniechać przyjmowania środków antydumpingowych w odniesieniu do przywozu DVD+/-R z państw objętych postępowaniem.

(42)

Z uwagi na powyższe okoliczności, postępowanie w odniesieniu do przywozów DVD+/-R z państw objętych postępowaniem powinno się zakończyć w oparciu o interes Wspólnoty.

(43)

Skarżący oraz wszystkie pozostałe zainteresowane strony zostały poinformowane o zasadniczych faktach i okolicznościach, na podstawie których Komisja postanowiła zakończyć postępowanie. Następnie skarżący wyrazili swoje uwagi, które jednak nie miały takiego charakteru, jaki pozwalałby na zmianę powyższych wniosków,

(1)

Rozporządzeniem (WE) nr 215/2002 z dnia 28 stycznia 2002 r. (2) Rada nałożyła ostateczne cło antydumpingowe na przywóz żelazomolibdenu pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej (ChRL), objętego kodem CN 7202 70 00 („produkt objęty postępowaniem”). Stawka cła antydumpingowego wynosi 22,5 %.

(2)

Komisja otrzymała informację o zmianie warunków rynkowych, która nastąpiła po pierwotnym okresie dochodzenia (mianowicie po okresie trwającym od 1 października 1999 r. do 30 września 2000 r.) i która może stanowić uzasadnienie zawieszenia obowiązujących obecnie środków zgodnie z art. 14 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. W związku z powyższym Komisja zbadała, czy zawieszenie takie jest uzasadnione.

(3)

Zgodnie z art. 14 ust. 4 rozporządzenia podstawowego środki antydumpingowe mogą zostać zawieszone w interesie Wspólnoty, jeżeli warunki rynkowe tymczasowo uległy zmianie w takim zakresie, że wskutek zawieszenia szkoda nie powinna wystąpić ponownie, z zastrzeżeniem, że przemysł wspólnotowy miał możliwość wyrażenia opinii na ten temat i opinia ta została uwzględniona. Artykuł 14 ust. 4 stanowi ponadto, że wspomniane środki antydumpingowe mogą zostać wprowadzone ponownie w dowolnym terminie, jeżeli przyczyna zawieszenia ustała.

(4)

Występując w imieniu pewnej liczby przedsiębiorstw wykorzystujących produkt objęty postępowaniem, konfederacja Eurofer oświadczyła, że od okresu dochodzenia sytuacja rynkowa uległa zmianie. Skarżący w pierwotnym dochodzeniu i inni producenci wspólnotowi produktu objętego postępowaniem, reprezentowani przez Euroalliages, przedstawili uwagi na ten temat, po czym nastąpiła wymiana poglądów.

(5)

Od czasu ostatecznego nałożenia środków w lutym 2002 r. wielkość przywozu z Chin uległa znaczącemu zmniejszeniu. Statystyki Eurostatu wskazują na spadek z ok. 12 KT w 2001 r. do niemal zerowego przywozu w okresie od 1 kwietnia 2005 r. do 31 marca 2006 r. Według obliczeń Euroalliages na rynek przenika przywóz wielkości ponad 1 KT w związku z tym, że część przywozu zgłaszanego jako pochodzący z Niderlandów w rzeczywistości pochodzi z Chin. Nawet po uwzględnieniu tego założenia, oczywistym pozostaje znaczący spadek wielkości przywozu.

(6)

Przywóz z innych krajów trzecich wzrósł z ok. 2,7 KT do 10,7 KT, co rekompensuje częściowo spadek wielkości przywozu z Chin. Konsumpcja wzrosła o 14 %.

(7)

Ceny rynkowe we Wspólnocie wzrosły z ok. 8 EUR/kg w pierwotnym OD do ok. 80 EUR/kg w 2005 r., a w 2006 są one rzędu 60 EUR/kg. Podobny trend można zaobserwować na innych większych rynkach na świecie.

(8)

Spośród czynników zgłoszonych przez strony głównym wyjaśnieniem wzrostu cen jest niedobór zdolności produkcyjnych w zakresie prażenia, czyli możliwości przetwarzania koncentratu molibdenu w tlenek molibdenu (który następnie jest przetwarzany w żelazomolibden). Jest to czynnik, który w dużym stopniu wyjaśnia wzrost cen oraz nierównowagę popytu i podaży na rynku wspólnotowym. Z przedstawionych informacji wynika, że niedobór zdolności produkcyjnych w zakresie prażenia najprawdopodobniej przestanie istnieć w ciągu 2007 r. w wyniku pojawiających się nowych możliwości produkcyjnych.

(9)

W odniesieniu do przemysłu wspólnotowego należy zauważyć, że od czasu nałożenia środków sytuacja przemysłu wspólnotowego poprawiła się. Wielkość sprzedaży i produkcji wzrosły odpowiednio o 25 % i 5 %, co pozwoliło na osiągnięcie ok. 26 % udziału w rynku. Wzrosły również zyski. Pomimo że przemysł wspólnotowy nie osiągnął równomiernie normalnego poziomu zysku w wysokości 5 % określonego w pierwotnym dochodzeniu, przemysł wspólnotowy zwiększył jednakże zyski o maksymalnie 5 punktów procentowych, stając się w ten sposób rentownym.

(10)

Chińskie ceny eksportowe w handlu z krajami trzecimi uległy tej samej tendencji zwyżkowej, opisanej powyżej, co wskazuje, że w przypadku zawieszenia środków mało prawdopodobny będzie krótkoterminowy spadek cen w takim zakresie, że szkoda będzie mogła wystąpić ponownie.

(11)

Nie znaleziono powodów, dla których zawieszenie miałoby nie leżeć w interesie Wspólnoty.

(12)

W związku z powyższym, uwzględniając tymczasową zmianę warunków rynkowych, a w szczególności wysoki poziom cen produktu objętego postępowaniem na rynku wspólnotowym, który znacznie przewyższa poziom usuwający szkodę określony w pierwotnym dochodzeniu, w połączeniu z nierównowagą popytu i podaży w odniesieniu do produktu objętego postępowaniem, uznaje się, że szkoda związana z przywozem produktu objętego postępowaniem z ChRL najprawdopodobniej nie wystąpi ponownie w wyniku zawieszenia środków. Proponuje się zatem zawieszenie obowiązujących środków na dziewięć miesięcy zgodnie z art. 14 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(13)

Zgodnie z art. 14 ust. 4 rozporządzenia podstawowego Komisja poinformowała przemysł wspólnotowy o zamiarze zawieszenia obowiązujących środków antydumpingowych. Przemysł wspólnotowy miał możliwość zgłoszenia uwag. Przemysł wspólnotowy nie sprzeciwił się zawieszeniu obowiązujących środków antydumpingowych.

(14)

Komisja uznaje zatem, że spełnione zostały wszelkie wymagania dotyczące zawieszenia cła antydumpingowego nałożonego na produkt objęty postępowaniem, zgodnie z art. 14 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. W związku z powyższym należy zawiesić na okres dziewięciu miesięcy cło antydumpingowe nałożone rozporządzeniem (WE) nr 215/2002.

(15)

Komisja będzie śledzić rozwój sytuacji w zakresie przywozu oraz ceny produktu objętego postępowaniem. Jeżeli w dowolnym momencie wystąpi sytuacja, w której ponowiony zostanie zwiększony przywóz produktu objętego postępowaniem z ChRL po cenach dumpingowych i w związku z tym powstanie szkoda dla przemysłu wspólnotowego, Komisja nałoży ponownie cło antydumpingowe, uchylając niniejsze zawieszenie,

1)

2)

3)