13.10.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 282/1

(1)

W lipcu 2000 r. Rada, rozporządzeniem (WE) nr 1522/2000 (2), nałożyła ostateczne cło antydumpingowe na przywóz syntetycznych włókien odcinkowych z poliestru („poliestrowych włókien odcinkowych” lub „PSF”) pochodzących z Australii, Indonezji i Tajlandii. Dochodzenie, które doprowadziło do nałożenia wspomnianych środków, będzie dalej zwane „dochodzeniem pierwotnym 1”.

(2)

W grudniu 2000 r. Rada, rozporządzeniem (WE) nr 2852/2000 (3), nałożyła ostateczne cło antydumpingowe na przywóz PSF pochodzących z Indii i Republiki Korei. Dochodzenie, które doprowadziło do nałożenia wspomnianych środków, będzie dalej zwane „dochodzeniem pierwotnym 2”.

(3)

Środki nałożone rozporządzeniem (WE) nr 2852/2000 przyjęły formę cła ad valorem, z wyjątkiem przywozu od jednego indyjskiego producenta eksportującego, od którego przyjęto zobowiązanie na mocy decyzji Komisji 2000/818/WE (4). W następstwie przeglądu okresowego dotyczącego dumpingu i szkody środki względem przywozu pochodzącego z Republiki Korei zostały zmienione i przedłużone na pięć lat rozporządzeniem Rady (WE) nr 428/2005 (5).

(4)

Po opublikowaniu dwóch zawiadomień dotyczących przyszłego wygaśnięcia (jedno dotyczy środków antydumpingowych obowiązujących względem przywozu PSF pochodzących z Australii, Indonezji i Tajlandii (6), a drugie odnosi się do środków antydumpingowych obowiązujących względem przywozu PSF pochodzących z Indii (7) Komisja otrzymała w dniach 13 kwietnia 2005 r. i 23 września 2005 r. wnioski o dokonanie przeglądu tych środków zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(5)

Wnioski te zostały złożone przez Comité International de la Rayonne et des Fibres Synthétiques („CIRFS”) w imieniu producentów reprezentujących znaczną część, w tym przypadku powyżej 50 %, całkowitej wspólnotowej produkcji PSF. W uzasadnieniu wniosków podano, że w związku z wygaśnięciem środków istnieje prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia dumpingu i zaistnienia szkody dla przemysłu wspólnotowego.

(6)

Ponadto otrzymano wniosek dotyczący częściowego przeglądu okresowego rozporządzenia (WE) nr 1522/2000 od Tuntex (Thailand) Public Company Limited („Tuntex”) producenta PSF w Tajlandii objętego obowiązującymi środkami antydumpingowymi.

(7)

We wniosku na mocy art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego Tuntex przedstawił dowody prima facie wskazujące, że jeżeli o niego chodzi, okoliczności, na podstawie których wprowadzono środki, zmieniły się i zmiany te mają charakter trwały. Tuntex przedstawił dowody wskazujące, że porównanie normalnej wartości opartej na jego kosztach własnych/cenach krajowych oraz jego cenach eksportowych do państwa trzeciego prowadziłoby do zmniejszenia dumpingu znacznie poniżej poziomu obecnego środka (27,7 %). Dlatego też, zdaniem Tuntex, dalsze nakładanie środków na obowiązującym obecnie poziomie, opartym na wcześniej określonym poziomie dumpingu, nie jest już konieczne w celu skompensowania dumpingu.

(8)

Komisja, po konsultacji z Komitetem Doradczym, ustaliła, że istnieją wystarczające dowody uzasadniające rozpoczęcie dwóch przeglądów zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego i jednego przeglądu ograniczonego w zakresie do zbadania dumpingu, zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, i wszczęła trzy przeglądy w drodze zawiadomień opublikowanych w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (8).

(9)

Komisja oficjalnie powiadomiła producentów w Australii, Indiach, Indonezji i Tajlandii, importerów, zainteresowanych użytkowników i ich stowarzyszenia we Wspólnocie, przedstawicieli krajów wywozu, których dotyczy postępowanie, CIRFS i znanych producentów wspólnotowych o wszczęciu przeglądów wygaśnięcia. Zainteresowanym stronom umożliwiono przedstawienie opinii na piśmie oraz złożenie wniosku o przesłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniach o wszczęciu postępowania.

(10)

Komisja oficjalnie powiadomiła Tuntex oraz przedstawicieli kraju wywozu o wszczęciu częściowego przeglądu okresowego. Zainteresowanym stronom również umożliwiono przedstawienie opinii na piśmie oraz złożenie wniosku o przesłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania.

(11)

Mając na uwadze dużą liczbę indyjskich, indonezyjskich, tajlandzkich oraz wspólnotowych producentów wskazanych we wnioskach dotyczących przeglądów wygaśnięcia, a także dużą liczbę zainteresowanych importerów PSF we Wspólnocie, stwierdzono, iż stosowne będzie, zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego, zbadanie ewentualnego wykorzystania kontroli wyrywkowej. Aby umożliwić Komisji podjęcie decyzji o konieczności kontroli wyrywkowej, a jeżeli konieczność taka zostałaby stwierdzona, aby umożliwić dobór próby, wyżej wymienione strony zostały poproszone, zgodnie z art. 17 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, o zgłoszenie się do Komisji w ciągu 15 dni od wszczęcia przeglądów i dostarczenie informacji określonych w zawiadomieniach o wszczęciu postępowania.

(12)

Po przeanalizowaniu dostarczonych informacji i uwzględniając niewielką liczbę współpracujących producentów w Indiach, Indonezji i Tajlandii, którzy wyrazili gotowość do współpracy, zdecydowano, że kontrola wyrywkowa nie jest konieczna w odniesieniu do producentów z wymienionych krajów.

(13)

Żaden z importerów nie dostarczył Komisji informacji wskazanych w zawiadomieniach o wszczęciu postępowania, w związku z czym kontrola wyrywkowa importerów nie była konieczna. W rzeczywistości żaden importer nie współpracował podczas przeglądów.

(14)

Dziesięciu producentów wspólnotowych wypełniło formularz dotyczący kontroli wyrywkowej i oficjalnie zgodziło się na dalszą współpracę podczas dochodzenia. Spośród wymienionych producentów pięć przedsiębiorstw, które uznano za reprezentatywne dla przemysłu wspólnotowego pod względem wielkości produkcji i sprzedaży PSF we Wspólnocie, zostało objętych próbą. Próba ta stanowiła największą reprezentatywną wielkość produkcji i sprzedaży PSF we Wspólnocie, która mogła być w sposób rozsądny przedmiotem dochodzenia w danym okresie.

(15)

Kwestionariusze przesłano zatem do pięciu objętych próbą producentów wspólnotowych, do producentów w Australii i do tych producentów, którzy współpracowali podczas kontroli wyrywkowej dotyczącej ich kraju, oraz do znanych użytkowników. Pięciu nieobjętych próbą producentów wspólnotowych zostało poproszonych o dostarczenie informacji na temat pewnych wskaźników szkody oraz przedstawienie uwag dotyczących wpływu uchylenia lub utrzymania środków antydumpingowych.

(16)

Otrzymano odpowiedzi od czterech spośród pięciu objętych próbą producentów wspólnotowych (próba reprezentowała zatem 38 % produkcji i sprzedaży we Wspólnocie), jednego producenta w Australii, trzech producentów w Indiach, czterech producentów w Indonezji i czterech producentów w Tajlandii (dwóch z nich miało status producentów powiązanych) oraz ośmiu użytkowników. Dwa stowarzyszenia użytkowników złożyły oświadczenia. Ponadto czterech spośród pięciu nieobjętych próbą producentów wspólnotowych przedstawiło żądane informacje (współpracujący producenci reprezentowali zatem 60 % produkcji we Wspólnocie).

(17)

Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszelkie informacje, jakie uznała za niezbędne dla celów analizy, oraz przeprowadziła wizyty weryfikacyjne w siedzibach następujących przedsiębiorstw:

(18)

W odniesieniu do przeglądów wygaśnięcia, dochodzenie dotyczące kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu i szkody obejmowało okres od dnia 1 lipca 2004 r. do dnia 30 czerwca 2005 r. („okres objęty dochodzeniem przeglądowym” lub „ODP”). Badanie trendów mających znaczenie dla oceny prawdopodobieństwa utrzymania się lub ponownego wystąpienia szkody obejmowało okres od dnia 1 stycznia 2002 r. do końca ODP („okres badany”). Okres badany wykorzystany w częściowym przeglądzie okresowym dotyczącym dochodzenia związanego z dumpingiem jest tożsamy z ODP wykorzystanym w przeglądach wygaśnięcia.

(19)

Definicja produktu objętego postępowaniem odpowiada definicji wykorzystanej w pierwotnych dochodzeniach wskazanych w powyższych motywach 1 i 2.

(20)

Produktem objętym przeglądem są syntetyczne włókna odcinkowe z poliestru, niezgrzeblone, nieczesane ani nieprzerobione w inny sposób do przędzenia, pochodzące z Australii, Indii, Indonezji i Tajlandii, obecnie objęte kodem CN 5503 20 00. Produkt ten powszechnie określa się jako poliestrowe włókna odcinkowe lub PSF.

(21)

PSF są podstawowym materiałem wykorzystywanym na różnych etapach procesu wytwarzania wyrobów włókienniczych. PSF są wykorzystywane do przędzenia jako włókna przemysłowe do produkcji wyrobów włókienniczych, po ewentualnym połączeniu z innymi włóknami, takimi jak bawełna lub wełna, lub do celów niewłókienniczych, takich jak wypełnianie, tj. wyściełanie lub wypychanie niektórych wyrobów włókienniczych – poduszek, foteli samochodowych i kurtek.

(22)

Produkt jest sprzedawany w różnych formach, które mogą być określane poprzez różne specyfikacje, takie jak denier lub decyteks, wytrzymałość, połysk i powlekanie silikonem. W odniesieniu do produkcji można dokonać rozróżnienia między pierwotnymi PSF, wyprodukowanymi z pierwotnych surowców i regenerowanymi PSF, wytworzonymi przy użyciu poliestru z recyklingu. Wreszcie mogą one posiadać pierwszy lub niższy stopień jakości.

(23)

Dochodzenie wykazało, że wszystkie typy produktu objętego postępowaniem określonego w motywie 20, pomimo różnych specyfikacji, jak wskazano w poprzednich motywach, mają te same podstawowe właściwości fizyczne i chemiczne oraz to samo zastosowanie. W związku z powyższym i do celów obecnych przeglądów wszystkie typy produktu objętego postępowaniem są uważane za ten sam produkt.

(24)

Obecne przeglądy wykazały, iż produkt objęty postępowaniem i PSF produkowane i sprzedawane na rynkach krajów, których dotyczy postępowanie, oraz PSF wytwarzane i sprzedawane we Wspólnocie przez producentów wspólnotowych mają te same podstawowe właściwości fizyczne i chemiczne oraz to samo zastosowanie. Produkty te uznaje się zatem za produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(25)

W odniesieniu do przeglądów wygaśnięcia, zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, zbadano, czy ma miejsce dumping i, w takim przypadku, czy wygaśnięcie środków prowadziłoby do kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu.

(26)

W ODP wywóz PSF pochodzących z Australii, Indii, Indonezji i Tajlandii („kraje, których dotyczy postępowanie”) do Wspólnoty nie był znaczący. Zgodnie z danymi Eurostatu przywóz z krajów, których dotyczy postępowanie, wynosił jedynie 1 056 ton w ODP (0,1 % konsumpcji we Wspólnocie), podczas gdy wielkość ta wynosiła ponad 69 000 ton podczas okresu objętego pierwotnymi dochodzeniami.

(27)

Wszyscy współpracujący producenci nie dokonywali lub dokonywali na małą, skalę sprzedaży eksportowej PSF do Wspólnoty w ODP i tym samym nie można było przedstawić reprezentatywnych obliczeń dotyczących dumpingu w celu określenia prawdopodobieństwa kontynuacji dumpingu.

(28)

W rezultacie do celów analizy prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia dumpingu wzięto pod uwagę m.in. ceny eksportowe do innych krajów trzecich.

(29)

Uwzględniając określone powyżej ustalenia wynikające z przeglądów wygaśnięcia, nie stwierdzono, aby przeprowadzanie przeglądu okresowego, którego dotyczył wniosek Tuntex, było konieczne.

(30)

Jedyny producent PSF w Australii zaprzestał wywozu PSF na wszystkie rynki, włącznie z rynkiem wspólnotowym, w 2003 r. Wymienione przedsiębiorstwo zainwestowało w nową elastyczną linię produkcji, która obejmuje wyłącznie regionalną część australijskiego rynku PSF; głównie rynek stanu Victoria, gdzie dane przedsiębiorstwo ma siedzibę.

(31)

Ponieważ nie dokonywano wywozu do żadnego kraju w ODP, ceny krajowe w Australii, które określono jako przynoszące straty, ale powyżej kosztów zmiennych, zostały porównane ze średnimi cenami producentów wspólnotowych w ODP i ustalono, że są na znacznie niższym od nich poziomie. Fakt ten wskazuje, że przedsiębiorstwo mogłoby wznowić wywóz do Wspólnoty, jeżeli środki zostałyby uchylone. Jednakże, jak określono w motywie 32 poniżej, przedsiębiorstwo nie dysponuje mocami produkcyjnymi umożliwiającymi ponowne skierowanie znaczących wielkości wywozu do Wspólnoty.

(32)

Mimo że wykorzystanie mocy produkcyjnych producenta australijskiego nie było bardzo wysokie w ODP, dostępne wolne moce stanowią niewielką część konsumpcji we Wspólnocie (znacznie poniżej 0,5 %). Nawet jeżeli wolne moce produkcyjne zostałyby przeznaczone na sprzedaż po cenach dumpingowych do Wspólnoty w następstwie uchylenia obowiązujących środków, wpływ na rynek wspólnotowy byłby minimalny. Zapasy nie są konkretnym wskaźnikiem w odniesieniu do PSF wyprodukowanych w Australii, gdyż produkt ten jest głównie sprzedawany na zamówienie klientów.

(33)

Wreszcie należy przypomnieć, że przedsiębiorstwo nie dokonywało wywozu PSF do żadnego kraju w 2003 r., niezależnie od istnienia podobnych wolnych mocy w tym okresie. W rezultacie stwierdza się, że nie ma prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia wywozu po cenach dumpingowych w znaczących ilościach z Australii do Wspólnoty w przypadku uchylenia obowiązujących środków.

(34)

Trzech indyjskich producentów PSF współpracowało podczas dochodzenia. Dwóch dokonywało niewielkiej sprzedaży eksportowej do Wspólnoty w ODP; trzeci nie dokonywał wywozu do Wspólnoty. Należy zauważyć, że jeden z tych współpracujących producentów miał trzy powiązane przedsiębiorstwa produkujące PSF w Indiach. Jednakże powiązani producenci nie byli przedmiotem odrębnego dochodzenia, ponieważ tylko jeden z nich dokonał nieznacznej bezpośredniej sprzedaży PSF w ODP, która była w całości skierowana na rynek krajowy.

(35)

Wiadomo, że istniał przynajmniej jeden mały producent PSF w Indiach w ODP, który nie współpracował podczas dochodzenia. W przypadku tych niewspółpracujących producentów zbadano informacje dostępne w Eurostacie i z innych źródeł. Na tej podstawie ustalono, że indyjski wywóz PSF do Wspólnoty dokonywany przez innych niewspółpracujących producentów był również nieznaczny w ODP. Jednakże brak jest wiarygodnych informacji na temat mocy produkcyjnych i wielkości produkcji, zapasów i sprzedaży dotyczących niewspółpracujących przedsiębiorstw. W tym zakresie i przy braku jakichkolwiek informacji zaprzeczających tej tezie stwierdzono, że ustalenia dotyczące niewspółpracujących przedsiębiorstw są zgodne z wnioskami odnoszącymi się do przedsiębiorstw współpracujących.

(36)

Ponieważ wielkość wywozu do Wspólnoty nie była wystarczająca, aby móc dokonać reprezentatywnej analizy dumpingu w ODP, oraz w celu ustalenia, czy dumping mógłby ponownie wystąpić, gdyby uchylono środki, zbadano politykę cenową producentów współpracujących na innych rynkach eksportowych oraz ich moce produkcyjne i zapasy. Analiza ta została oparta na informacjach dostarczonych przez producentów współpracujących wskazanych w motywie 17.

(37)

Dane przedstawione przez trzech indyjskich producentów współpracujących wskazały, że ceny eksportowe do krajów trzecich były niższe od cen krajowych w Indiach. Istotnie, dochodzenie wykazało, że różnica cen wynosiła w ODP między 15 % i 27 %. Może to wskazywać na prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia dumpingu w wywozie do Wspólnoty w przypadku uchylenia środków.

(38)

Ustalono, że ceny sprzedaży producentów wspólnotowych we Wspólnocie były średnio znacznie wyższe od cen eksportowych indyjskich producentów współpracujących stosowanych w wywozie do innych krajów trzecich w ODP. Może to wskazywać, iż dominujący poziom cen dla produktu objętego postępowaniem na rynku wspólnotowym sprawiłby, że rynek wspólnotowy byłby atrakcyjny dla indyjskich producentów. Na tej podstawie uznano, że w przypadku uchylenia obowiązujących środków istnieje zachęta ekonomiczna do przesunięcia wywozu z innych krajów trzecich na rynek wspólnotowy charakteryzujący się wyższymi cenami. Jednakże ze względu na to, że ceny we Wspólnocie są znacznie wyższe od cen eksportowych do innych krajów trzecich, nie jest prawdopodobne, aby wywóz do Wspólnoty był dokonywany po cenach dumpingowych w przypadku uchylenia obowiązujących środków.

(39)

Trzy współpracujące przedsiębiorstwa w Indiach nie dysponowały znaczącymi wolnymi mocami produkcyjnymi w ODP. Jednakże dwóch spośród tych głównych producentów było już trakcie przeprowadzania istotnych inwestycji dotyczących produkcji PSF, wynikiem tych działań będzie łączny wzrost mocy produkcyjnych o 361 000 ton rocznie w 2007 r. Stwierdzono, że inwestycje te opierały się na rozwoju indyjskiego rynku PSF, na którym spodziewano się znacznego wzrostu w tym roku i w najbliższej przyszłości. Zgodnie z dostępnymi informacjami wielkość indyjskiego rynku PSF wynosi obecnie 610 000 ton rocznie. Należy zauważyć, że wyżej wymieniony wzrost mocy produkcyjnych stanowi około 50 % całkowitych mocy produkcyjnych trzech współpracujących producentów indyjskich w ODP. Należy również podkreślić, iż zgodnie z dostępnymi informacjami istniał przynajmniej jeden nowy producent PSF w Indiach, który rozpoczynał produkcję tego produktu w czasie dochodzenia. Z drugiej strony, największy indyjski producent nabył niedawno wspólnotowego producenta, który nie współpracował podczas dochodzenia. W związku z powyższym wskazany eksporter indyjski może nie być zainteresowany wywozem do Wspólnoty znaczących ilości PSF w przyszłości. Ponadto dane pochodzące od współpracujących producentów wskazują, iż ich sprzedaż krajowa wzrastała w badanym okresie oraz że będzie nadal rosnąć w przyszłości. Nowe moce produkcyjne zostaną zatem skonfrontowane z rosnącym popytem krajowym, chociaż nie można wykluczyć, że wystąpią nadwyżki produkcji.

(40)

Poziom zapasów odnoszący się do trzech indyjskich producentów nie wykazał żadnych istotnych zmian w badanym okresie. Należy jednak zauważyć, że zapasy nie mogą być uważane za konkretny wskaźnik w przypadku Indii, ponieważ produkcja jednego ze współpracujących producentów opiera się na zamówieniach klientów, a inny współpracujący producent wytwarza znaczne ilości PSF na użytek własny.

(41)

W ogólnym ujęciu, stwierdza się, że nie ma prawdopodobieństwa wznowienia wywozu do Wspólnoty w znaczących ilościach oraz że – nawet jeżeli część nowych mocy produkcyjnych w Indiach zostałaby skierowana na rynek Wspólnoty w przypadku uchylenia środków – nie jest prawdopodobne, aby taki wywóz był dokonywany po cenach dumpingowych (patrz: motyw 38 powyżej).

(42)

Czterech indonezyjskich producentów PSF współpracowało podczas dochodzenia. Żaden z tych producentów nie miał powiązanych przedsiębiorstw produkujących PSF w Indonezji. Trzech z nich dokonywało niewielkiej sprzedaży eksportowej do Wspólnoty w ODP; czwarty nie dokonywał wywozu do Wspólnoty.

(43)

Wiadomo, że istniało przynajmniej pięciu producentów PSF w Indonezji w ODP, którzy nie współpracowali podczas dochodzenia. W przypadku tych niewspółpracujących producentów zbadano informacje dostępne w Eurostacie i z innych źródeł. Na tej podstawie ustalono, że indonezyjski wywóz PSF do Wspólnoty dokonywany przez innych niewspółpracujących producentów indonezyjskich był również nieznaczny w ODP. Brak jest wiarygodnych informacji na temat mocy produkcyjnych i wielkości produkcji, zapasów i sprzedaży dotyczących tych niewspółpracujących przedsiębiorstw. W tym zakresie i przy braku jakichkolwiek informacji zaprzeczających tej tezie stwierdzono, że ustalenia dotyczące niewspółpracujących przedsiębiorstw są zgodne z wnioskami odnoszącymi się do przedsiębiorstw współpracujących. W tej sytuacji badanie prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia dumpingu w przypadku uchylenia środków było oparte na dostępnych informacjach, tj. informacjach dostarczonych przez współpracujących producentów wskazanych w motywie 17 powyżej.

(44)

W celu ustalenia prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia dumpingu w przypadku uchylenia środków zbadano politykę cenową współpracujących producentów w odniesieniu do innych rynków eksportowych, ich moce produkcyjne i zapasy.

(45)

W odniesieniu do jednego spośród czterech współpracujących producentów indonezyjskich nie znaleziono żadnych danych dotyczących cen eksportowych, ponieważ przedsiębiorstwo to nie dokonywało wywozu PSF w ODP. Dane dotyczące pozostałych trzech producentów wskazały, że ceny eksportowe do krajów trzecich były ogólnie nieznacznie niższe od cen krajowych w Indonezji w przypadku dwóch przedsiębiorstw. Istotnie, w dochodzeniu ustalono, że różnica cen wynosiła średnio około 4 % w ODP. W przypadku trzeciego producenta ustalono, że ceny eksportowe do krajów trzecich były nieznacznie wyższe od cen krajowych w Indonezji. Fakt ten nie wskazuje na prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia znaczącego dumpingu w wywozie do Wspólnoty w przypadku uchylenia środków.

(46)

Ustalono, że ceny sprzedaży producentów wspólnotowych we Wspólnocie były średnio znacznie wyższe od cen eksportowych indonezyjskich producentów współpracujących stosowanych w wywozie do krajów trzecich w ODP. Może to wskazywać, iż dominujący poziom cen dla produktu objętego postępowaniem na rynku wspólnotowym sprawiłby, że rynek wspólnotowy byłby atrakcyjny dla indonezyjskich producentów. Na tej podstawie uznano, że w przypadku uchylenia środków istnieje zachęta ekonomiczna do przesunięcia wywozu z krajów trzecich na rynek wspólnotowy charakteryzujący się wyższymi cenami. Jednakże ze względu na to, że ceny we Wspólnocie są znacznie wyższe od cen eksportowych do innych krajów trzecich, nie jest prawdopodobne, aby wywóz do Wspólnoty był dokonywany po cenach dumpingowych w przypadku uchylenia obowiązujących środków.

(47)

Wykorzystanie mocy produkcyjnych producentów współpracujących w Indonezji w ODP było zróżnicowane. Niektóre przedsiębiorstwa były w stanie wykorzystać prawie wszystkie swoje moce produkcyjne, podczas gdy inne dysponowały znaczącymi nadwyżkami. Jednakże ogólne wolne moce stanowiły mniej niż 20 % łącznych mocy. Żadne ze współpracujących przedsiębiorstw w Indonezji nie planowało istotnych inwestycji w celu zwiększenia mocy produkcyjnych PSF w przyszłości. W odniesieniu do wykorzystania mocy niewspółpracujących producentów indonezyjskich dokonano oszacowania wolnych mocy na podstawie informacji dostarczonych przez współpracujące przedsiębiorstwa i indonezyjskie stowarzyszenia producentów PSF. Zgodnie z tymi informacjami moce produkcyjne współpracujących producentów stanowią mniej niż połowę łącznych mocy produkcyjnych PSF w Indonezji. Na tej podstawie oszacowano, że istniejące wolne moce w Indonezji wynoszą około 90 000 ton. Ponadto dane pochodzące od współpracujących producentów wskazują, iż ogólna sprzedaż krajowa wzrastała w badanym okresie oraz że będzie nadal rosnąć w przyszłości. Dlatego też wolne moce w Indonezji zostałyby prawdopodobnie wykorzystane raczej na sprzedaż krajową niż na wywóz do Wspólnoty.

(48)

Poziom zapasów odnoszący się do czterech indonezyjskich producentów nie wykazał żadnych istotnych zmian w okresie badanym. Należy jednak zauważyć, że zapasy nie mogą być uważane za konkretny wskaźnik, ponieważ produkcja PSF opiera się na zamówieniach klientów i/lub jest przeznaczona na użytek własny.

(49)

W ogólnym ujęciu, stwierdza się, że nie ma prawdopodobieństwa wznowienia wywozu do Wspólnoty w znaczących ilościach oraz że – nawet jeżeli część wolnych mocy produkcyjnych w Indonezji zostałaby skierowana na rynek Wspólnoty w przypadku uchylenia środków – nie jest prawdopodobne, ze względów wskazanych w motywach 45 i 46 powyżej, aby taki wywóz był dokonywany po cenach dumpingowych.

(50)

Istnieje ośmiu znanych Komisji producentów PSF w Tajlandii. Czterech z nich współpracowało podczas obecnego dochodzenia. Tylko jeden dokonał wywozu niewielkich ilości PSF do Wspólnoty w ODP.

(51)

Informacje na temat zapasów i sprzedaży na rynki inne niż wspólnotowy odnoszą się wyłącznie do producentów współpracujących. Jednakże możliwe było otrzymanie danych na temat mocy produkcyjnych w Tajlandii od Thai Synthetic Fiber Manufacturer’s Association i dokonanie oszacowania wielkości produkcji wszystkich producentów w Tajlandii. Oszacowanie to oparto na założeniu, że wykorzystanie mocy produkcyjnych producentów niewspółpracujących było podobne do wykorzystania mocy przez producentów współpracujących. W tym zakresie i przy braku jakichkolwiek informacji zaprzeczających tej tezie stwierdzono, że ustalenia dotyczące wszelkich niewspółpracujących przedsiębiorstw są zgodne z wnioskami odnoszącymi się do przedsiębiorstw współpracujących.

(52)

W celu ustalenia prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia dumpingu w przypadku uchylenia środków zbadano politykę cenową współpracujących producentów w odniesieniu do rynków eksportowych innych niż wspólnotowy, moce produkcyjne w Tajlandii i zapasy producentów współpracujących.

(53)

Według Eurostatu wielkość przywozu pochodzącego z Tajlandii nie była znacząca w ODP.

(54)

Dane uzyskane od czterech producentów współpracujących wykazały, że sprzedaż do krajów trzecich była dokonywana po cenach niższych od cen na rynku krajowym lub poniżej kosztów produkcji – różnice wynosiły od 10 % do 15 %. Może to wskazywać na prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia dumpingu w wywozie do Wspólnoty w przypadku uchylenia środków.

(55)

Ceny eksportowe do krajów trzecich stosowane przez producentów współpracujących w Tajlandii były średnio znacznie niższe od cen sprzedaży producentów wspólnotowych we Wspólnocie, może to wskazywać, iż dominujący poziom cen PSF na rynku wspólnotowym sprawiłby, że rynek wspólnotowy byłby atrakcyjny dla tajlandzkich producentów, jeżeli środki antydumpingowe zostałyby uchylone. Na tej podstawie uznano, że w przypadku uchylenia obowiązujących środków istnieje zachęta ekonomiczna do przesunięcia wywozu z innych krajów trzecich na rynek wspólnotowy charakteryzujący się wyższymi cenami. Jednakże ze względu na to, że ceny we Wspólnocie są znacznie wyższe od cen eksportowych do innych krajów trzecich, nie jest prawdopodobne, aby wywóz do Wspólnoty był dokonywany po cenach dumpingowych w przypadku uchylenia obowiązujących środków.

(56)

Wykorzystanie mocy produkcyjnych producentów współpracujących było raczej wysokie w okresie badanym – średnio około 92 %. Na tym poziomie wykorzystania mocy i zakładając, że producenci niewspółpracujący mieli podobny poziom wykorzystania mocy, producenci w Tajlandii dysponowali wolnymi mocami wynoszącymi nie więcej niż 50 000 ton w ODP. Mimo że takie moce mogłyby częściowo być wykorzystane, aby wznowić wywóz do Wspólnoty w przypadku uchylenia środków, mając na uwadze duży udział sprzedaży krajowej i dużą ilość rynków eksportowych zasilanych dostawami producentów współpracujących, nie jest prawdopodobne, aby znaczące ilości PSF zostały skierowane na rynek wspólnotowy.

(57)

Zapasy nie są konkretnym wskaźnikiem w odniesieniu do PSF produkowanego w Tajlandii. Produkcja opiera się głównie na zamówieniach klientów, a zatem zapasy składają się głównie z PSF, które oczekują na wysyłkę do określonych nabywców.

(58)

W ogólnym ujęciu, stwierdza się, że nie ma prawdopodobieństwa wznowienia wywozu do Wspólnoty w znaczących ilościach oraz że – nawet jeżeli część wolnych mocy produkcyjnych w Tajlandii zostałaby skierowana na rynek wspólnotowy w przypadku uchylenia środków – nie jest prawdopodobne, ze względów wskazanych w motywie 55 powyżej, aby taki wywóz był dokonywany po cenach dumpingowych.

(59)

Jeśli chodzi o badanie prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia dumpingu w przypadku uchylenia środków, dokonano analizy wolnych mocy i niewykorzystanych zapasów, jak również strategii cenowych i eksportowych na różnych rynkach.

(60)

Badanie to wskazało, że pomimo istnienia pewnych wolnych mocy produkcyjnych w Australii, Indiach, Indonezji i Tajlandii, które mogłyby doprowadzić do wznowienia wywozu do Wspólnoty w przypadku wygaśnięcia środków, nie ma powodów, aby twierdzić, iż wielkość takiego wywozu będzie znacząca, a co więcej, wywóz ten nie byłyby raczej dokonywany po cenach dumpingowych, jak określono w pierwotnych dochodzeniach.

(61)

W konsekwencji, mając na uwadze to, że nie ma prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia szkodliwego przywozu po cenach dumpingowych z krajów, których dotyczy postępowanie, nie zachodzi potrzeba dokonania analizy prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia szkody i interesu Wspólnoty. Środki nałożone względem przywozu PSF pochodzącego z Australii, Indii, Indonezji i Tajlandii powinny zatem zostać uchylone, a postępowania zakończone.

(62)

Ponieważ zgodnie z poprzednim motywem środki nałożone względem Tajlandii powinny zostać uchylone, a postępowanie zakończone, częściowy przegląd okresowy dotyczący Tuntex powinien również zostać zakończony.

(63)

Zainteresowane strony zostały poinformowane o istotnych faktach i wnioskach, na podstawie których zamierzano zalecić uchylenie obowiązujących środków nałożonych względem Australii, Indii, Indonezji i Tajlandii oraz zakończenie postępowań. Wszystkie strony miały możliwość przedstawienia uwag. Producenci w krajach, których dotyczy postępowanie, i użytkownicy we Wspólnocie poparli powyższe wnioski. CIRFS i niektórzy producenci wspólnotowi sprzeciwili się, jednakże w ujęciu ogólnym otrzymane uwagi nie wpłynęły na końcowe wnioski.

(64)

CIRFS i niektórzy producenci wspólnotowi stwierdzili, że ustalenia Komisji dotyczące wolnych mocy i dumpingu wyraźnie wskazywały, iż istnieje prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia dumpingu wyrządzającego szkodę.

(65)

W odniesieniu do jedynego producenta australijskiego stwierdzili oni, że nie wytłumaczono, czy moce produkcyjne wcześniej wykorzystywane do celów wywozu do Wspólnoty są wciąż dostępne, a jeśli tak, to czy istnieje prawdopodobieństwo ponownego ich wykorzystania w przypadku wygaśnięcia ceł. Zauważyli oni, że sprzedaż na rynku krajowym była dokonywana poniżej normalnej wartości i mając na uwadze ustalenie, w pierwotnym oraz w innym dochodzeniu dotyczącym PET (produkt blisko powiązany z PSF), występowania dumpingu wyrządzającego szkodę w wywozie do Wspólnoty, należy stwierdzić, że istnieje prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia dumpingu wyrządzającego szkodę.

(66)

CIRFS i niektórzy producenci wspólnotowi stwierdzili, że wzrost mocy produkcyjnych dwóch głównych producentów indyjskich o 361 000 ton w 2007 r. oraz istnienie przynajmniej jednego nowego producenta PSF rozpoczynającego produkcję, którego oszacowane moce produkcyjne wynoszą 180 000 ton, oznacza, iż łączne indyjskie moce produkcyjne przewyższą popyt krajowy na PSF o ponad 300 000 ton w całym okresie do 2010 r. Fakt ten w powiązaniu z marginesami dumpingu wynoszącymi 15 % i 27 % w wywozie do krajów trzecich w ODP oraz przypuszczenie Komisji, iż dominujący poziom cen na rynku wspólnotowym sprawiłby, że rynek ten byłby atrakcyjny dla indyjskich producentów, wskazuje, iż istnieją pewne wątpliwości co do prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia przywozu po cenach dumpingowych wyrządzającego szkodę w przypadku uchylenia środków.

(67)

W odniesieniu do Indonezji podkreślili oni, że Komisja wyciąga wnioski wyłącznie z analizy czterech współpracujących producentów, podczas gdy sytuacja rynkowa i finansowa producentów niewspółpracujących, którzy zgodnie z szacunkami Komisji stanowią ponad połowę łącznych mocy w Indonezji, jest znacznie gorsza. Stwierdzili oni również, że istnieją wolne moce wynoszące ponad 140 000 ton, tj. 50 000 ton więcej niż wynika z szacunków Komisji, oraz że nadwyżki będą wynosiły wciąż ponad 100 000 ton na przestrzeni kolejnych lat. Wolne moce, wynoszące zgodnie z szacunkami Komisji 90 000 ton, już wskazują na prawdopodobieństwo, iż indonezyjscy producenci, którzy mają kontakty handlowe we Wspólnocie w zakresie sprzedaży włókien z poliestru, znacznie zwiększą wywóz do Wspólnoty w momencie uchylenia środków. Ponieważ ich marże uzyskiwane ze sprzedaży eksportowej do krajów trzecich są wciąż poniżej poziomu de minimis, przywóz pochodzący z Indonezji byłby dokonywany po cenach dumpingowych wyrządzających szkodę.

(68)

CIRFS i niektórzy producenci wspólnotowi zauważyli, że marginesy dumpingu wynoszące od 10 % do 15 % w wywozie tajlandzkich producentów współpracujących do krajów trzecich, znaczne wolne moce i fakt, że tajlandzcy producenci PSF dokonują już wywozu włókien z poliestru do Wspólnoty, wyraźnie wskazują na prawdopodobieństwo szybkiego ponownego wystąpienia dumpingu w przywozie pochodzącym z Tajlandii w przypadku uchylenia środków.

(69)

Stwierdzili oni również, że kraje takie, jak Chiny, Indie i Wietnam, które do niedawna były importerami netto PSF i ważnymi rynkami eksportowymi dla krajów, których dotyczy postępowanie, zwiększyły swoje moce produkcyjne do takiego stopnia, iż niebawem staną się eksporterami netto, wywierając tym samym dodatkowy nacisk na kraje, których dotyczy postępowanie, i skłaniając je ku wznowieniu wywozu znaczących ilości do Wspólnoty po dumpingowych cenach wyrządzających szkodę.

(70)

Wreszcie, jeden z producentów wspólnotowych podkreślił strategiczne znaczenie przemysłu recyklingowego będącego poprzednim ogniwem łańcucha produkcyjnego, który mógłby zostać narażony w wyniku zmniejszenia liczby lub zakończenia działalności przez wspólnotowych producentów PSF.

(71)

W przeglądzie wygaśnięcia ustalenia dotyczące prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu i szkody są prognozowane, a tym samym zawierają pewien element oceny. W ogólnym ujęciu, fakty dotyczące mocy produkcyjnych i ich wykorzystania w krajach, których dotyczy postępowanie, jak określono w dochodzeniu, nie były kwestionowane. CIRFS i niektórzy producenci wspólnotowi dokonali jedynie różnych prognoz co do prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia wywozu PSF po cenach dumpingowych do Wspólnoty w odniesieniu do krajów, których dotyczy postępowanie. Próbowali oni poprzeć swoje prognozy odniesieniami do produktów innych niż PSF. Jednakże fakt, iż niektórzy producenci w krajach, których dotyczy postępowanie, mogą dokonywać wywozu innych produktów do Wspólnoty nie wskazuje sam w sobie na prawdopodobieństwo wznowienia wywozu do Wspólnoty znacznych ilości PSF po cenach dumpingowych w przypadku uchylenia środków.

(72)

W obecnym przypadku fakt, iż różnica cen między wywozem z Indii, Indonezji i Tajlandii do krajów trzecich oraz ich sprzedażą krajową w ODP była znacznie niższa, niż określono w pierwotnych dochodzeniach dotyczących ich wywozu do Wspólnoty, wskazuje, że sytuacja cenowa na tych rynkach uległa zmianie. Ponadto fakt, że ceny we Wspólnocie są znacznie wyższe od cen sprzedaży do krajów trzecich wskazuje, iż takie różnice cen mogą być niższe, a nawet ujemne, jeżeli zostałyby wznowione znaczne ilości wywozu do Wspólnoty z tych trzech krajów. W tych okolicznościach nie jest zatem spodziewane wystąpienie dumpingu w wywozie do Wspólnoty z tych krajów. Należy przypomnieć, że w ODP nie dokonywano wywozu z Australii, takie twierdzenie nie odnosi się zatem do tego kraju.

(73)

Ponadto wykorzystanie mocy produkcyjnych w Indiach, Indonezji i Tajlandii było ogólnie wysokie, a ich rynki krajowe posiadały duże znaczenie i w niektórych przypadkach szybko rozwijały się. W Indiach w ODP 90 % sprzedaży producentów współpracujących było dokonywane na rynku krajowym. W Indonezji wskaźnik ten wynosił 80 %. W Tajlandii, gdzie wartość ta wynosiła około 40 %, oszacowane wolne moce były raczej niskie, a w każdym razie znacznie niższe niż w Indiach i Indonezji. Nie przedstawiono dowodów na to, że sytuacja producentów niewspółpracujących w tych krajach była inna. W odniesieniu do Australii nic nie wskazuje na to, by w przypadku uchylenia środków stare moce produkcyjne jedynego producenta mogły zostać łatwo ponownie uruchomione i wykorzystane do wznowienia wywozu do Wspólnoty. Jak już wskazano, istniejące moce w Australii, nawet jeżeli miałyby być całkowicie wykorzystane do celów wywozu do Wspólnoty, nie mogłyby osiągnąć udziału przewyższającego próg de minimis wynoszący 1 % rynku wspólnotowego. W związku z tym stwierdza się, że nic nie wskazuje na to, aby w przypadku uchylenia środków wolne moce mogły być wykorzystane w celu wznowienia wywozu w znaczących ilościach do Wspólnoty.

(74)

W odniesieniu do argumentu, iż niektóre kraje trzecie rozwinęły nowe moce produkcyjne i mogą w przyszłości ograniczyć, a nawet wstrzymać przywóz, powodując tym samym wystąpienie wolnych mocy skierowanych na wywóz do Wspólnoty, należy zauważyć, że nic nie wskazuje na to, aby szybko rosnący światowy popyt na PSF został w bliskiej przyszłości zahamowany. W tym zakresie należy również podkreślić, że istniejące moce we Wspólnocie mogły pokryć 60 % rosnącego popytu wspólnotowego w ODP. W konsekwencji nie oczekuje się, że wystąpienie ogólnoświatowej nadwyżki mocy produkcyjnych jest rychłe lub że mogłaby ona istotnie zagrozić rynkowi wspólnotowemu.

(75)

Wreszcie, prawdą jest, że przemysł recyklingowy, będący poprzednim ogniwem łańcucha produkcyjnego, mógłby zostać narażony w wyniku zmniejszenia liczby lub zakończenia działalności przez wspólnotowych producentów PSF, gdyż są oni głównymi konsumentami płatków PET. Jednakże takie stwierdzenie nie ma znaczenia dla określenia prawdopodobieństwa wznowienia wywozu po cenach dumpingowych z krajów, których dotyczy postępowanie. Stwierdza się zatem, że uwagi przedstawione przez CIRFS i niektórych producentów przemysłowych nie mogą wpłynąć na wnioski, zgodnie z którymi nie ma prawdopodobieństwa wznowienia wywozu po cenach dumpingowych w znaczących ilościach do Wspólnoty z krajów, których dotyczy postępowanie, i w związku z tym środki powinny zostać uchylone, a postępowania zakończone,

13.10.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 282/11

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

13.10.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 282/13

(1)

Artykuł 30 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 przewiduje możliwość otwarcia destylacji w sytuacji kryzysowej w przypadku powstania na rynku zakłóceń spowodowanych poważnymi nadwyżkami. Środek ten można ograniczyć do niektórych kategorii wina lub niektórych obszarów produkcji oraz można go stosować na wniosek państwa członkowskiego w odniesieniu do win gatunkowych produkowanych w określonych regionach (psr.).

(2)

Hiszpania wystąpiła z wnioskiem o otwarcie destylacji w sytuacji kryzysowej w odniesieniu do czerwonych win gatunkowych produkowanych w określonych regionach (psr.) na jej terytorium. Chodzi zwłaszcza o czerwone wina gatunkowe produkowane w określonym regionie Jumilla, a także o czerwone wina gatunkowe produkowane w określonych regionach Conca de Barberà, Costers del Segre, Empordà, Penedès, Tarragona i Terra Alta. Stwierdzono poważne nadwyżki na rynku czerwonych win gatunkowych (psr.). Znajduje to wyraz w spadku cen i niepokojącym wzroście poziomu zapasów na koniec bieżącego roku gospodarczego. W celu odwrócenia tego niekorzystnego trendu i poprawienia w ten sposób trudnej sytuacji na rynku zapasy win gatunkowych produkowanych w określonych regionach (psr.) powinny zostać zmniejszone do poziomu, jaki można uznać za normalny pod względem pokrycia zapotrzebowania rynkowego.

(3)

Ponieważ warunki ustanowione w art. 30 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 zostały spełnione, należy otworzyć destylację w sytuacji kryzysowej czerwonych win gatunkowych produkowanych w regionie Jumilla w ilości nieprzekraczającej 100 000 hektolitrów, jak również w ilości nieprzekraczającej 85 000 hektolitrów czerwonych win gatunkowych produkowanych w regionach Conca de Barberà, Costers del Segre, Empordà, Penedès, Tarragona i Terra Alta.

(4)

Destylacja w sytuacji kryzysowej, otwarta na mocy niniejszego rozporządzenia, powinna być zgodna z warunkami określonymi w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1623/2000 z dnia 25 lipca 2000 r. ustanawiającym szczegółowe zasady wykonywania rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 w sprawie wspólnej organizacji rynku wina w odniesieniu do mechanizmów rynkowych (2), które odnoszą się do destylacji przewidzianej w art. 30 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999. Ponadto stosuje się także inne przepisy rozporządzenia (WE) nr 1623/2000, w szczególności te, które dotyczą dostawy alkoholu do agencji interwencyjnej oraz wypłaty zaliczki.

(5)

Cena, jaką destylatorzy są zobowiązani zapłacić producentom, powinna być ustalona na poziomie pozwalającym na przezwyciężenie zakłóceń na rynku, poprzez umożliwienie producentom skorzystania z możliwości, jakie daje ten środek.

(6)

W celu uniknięcia zakłóceń na rynku alkoholu spożywczego, który otrzymywany jest przede wszystkim w wyniku destylacji przewidzianej w art. 29 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, produktem destylacji interwencyjnej może być jedynie alkohol surowy lub neutralny, podlegający obowiązkowej dostawie do agencji interwencyjnej.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wina,

13.10.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 282/15

(1)

Stawki refundacji stosowane od dnia 29 września 2006 r. do produktów wymienionych w Załączniku, wywożonych jako towary nieobjęte załącznikiem I do Traktatu, zostały ustalone rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1431/2006 (2).

(2)

Z zastosowania reguł i kryteriów zawartych w rozporządzeniu (WE) nr 1431/2006 do informacji posiadanych przez Komisję wynika, iż obecnie stosowane stawki refundacji wywozowych powinny zostać zmienione zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia,

13.10.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 282/17

(1)

Artykuł 13 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 oraz art. 14 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1785/2003 stanowią, że różnica między notowaniami lub cenami produktów wymienionych w art. 1 każdego z tych rozporządzeń na rynku światowym a cenami wewnątrz Wspólnoty może zostać pokryta refundacją wywozową.

(2)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1043/2005 z dnia 30 czerwca 2005 r. wdrażające rozporządzenie Rady (WE) nr 3448/93 w odniesieniu do systemu przyznawania refundacji wywozowych do niektórych produktów rolnych wywożonych jako towary nieobjęte załącznikiem I do Traktatu oraz kryteria ustalania wysokości sum takich refundacji (3), określa produkty, dla których należy ustalić stawkę refundacji stosowaną w przypadku, jeśli produkty te są wywożone jako towary wymienione odpowiednio w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 lub w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 1785/2003.

(3)

Zgodnie z art. 14 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1043/2005, stawkę refundacji na 100 kilogramów każdego z omawianych produktów podstawowych ustala się co miesiąc.

(4)

Ustalenie z wyprzedzeniem wysokich stawek refundacji może zagrozić zobowiązaniom podjętym w odniesieniu do refundacji, które mogą zostać przyznane do wywozów produktów rolnych należących do towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu. W takich sytuacjach, niezbędne jest zatem podjęcie środków ostrożności, nie stanowiąc jednak przeszkody dla zawierania umów długoterminowych. Ustalenie specjalnej stawki refundacji dla celów ustalenia refundacji z wyprzedzeniem jest środkiem, który pozwala na osiągnięcie tych różnych celów.

(5)

Uwzględniając porozumienie pomiędzy Wspólnotą Europejską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki w sprawie wywozów produktów z ciasta makaronowego ze Wspólnoty do Stanów Zjednoczonych, przyjęte decyzją Rady 87/482/EWG (4), niezbędne jest zróżnicowanie refundacji do produktów objętych kodami CN 1902 11 00 i 1902 19 ze względu na ich miejsce przeznaczenia.

(6)

Zgodnie z art. 15 ust. 2 i 3 rozporządzenia (WE) nr 1043/2005, należy ustalić obniżoną stawkę refundacji wywozowej, uwzględniając wysokość mającej zastosowanie refundacji wywozowej, zgodnie z rozporządzeniem Komisji (EWG) nr 1722/93 (5), dla rozpatrywanych produktów podstawowych, stosowaną w zakładanym okresie wytworzenia towarów.

(7)

Napoje alkoholowe uważane są za mniej wrażliwe na cenę zbóż stosowanych do produkcji tych napojów. Niemniej jednak, Protokół 19 do Aktu Przystąpienia Zjednoczonego Królestwa, Irlandii i Danii stanowi, że należy uchwalić środki niezbędne w celu ułatwienia stosowania zbóż wspólnotowych do produkcji napojów alkoholowych pozyskiwanych ze zbóż. Konieczne jest zatem dostosowanie stawki refundacji stosowanej odpowiednio do zbóż wywożonych jako napoje alkoholowe.

(8)

Komitet Zarządzający ds. Zbóż nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,

13.10.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 282/21

(1)

Ceny reprezentatywne i kwoty dodatkowych należności stosowanych do przywozu cukru białego, cukru surowego i niektórych syropów w odniesieniu do roku gospodarczego 2006/2007 zostały ustalone rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1002/2006 (3). Te ceny i kwoty zostały ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1509/2006 (4).

(2)

Dane, którymi obecnie dysponuje Komisja, prowadzą do zmiany wymienionych kwot, zgodnie z zasadami i szczegółowymi przepisami wykonawczymi przewidzianymi w rozporządzeniu (WE) nr 951/2006,

13.10.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 282/23

(1)

Artykuł 31 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1255/1999 stanowi, że różnica między cenami produktów wyszczególnionych w art. 1 tego rozporządzenia na rynku światowym a cenami tych produktów wewnątrz Wspólnoty może zostać objęta refundacją wywozową.

(2)

Biorąc pod uwagę aktualną sytuację rynku mleka i przetworów mlecznych, refundacje wywozowe powinny zostać ustalone zgodnie z zasadami i niektórymi kryteriami przewidzianymi w art. 31 rozporządzenia (WE) nr 1255/1999.

(3)

Artykuł 31 ust. 3 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1255/1999 stanowi, że ze względu na sytuację na rynku światowym lub specyficzne wymagania niektórych rynków może zaistnieć konieczność zróżnicowania refundacji w zależności od miejsca przeznaczenia.

(4)

Protokół ustaleń pomiędzy Wspólnotą Europejską a Republiką Dominikańską w sprawie ochrony przywozu mleka w proszku w Republice Dominikańskiej (2), zatwierdzony decyzją Rady 98/486/WE (3), stanowi, że określone ilości wspólnotowych przetworów mlecznych wywożonych do Republiki Dominikańskiej mogą być objęte obniżoną stawką celną. Z powyższych względów należy obniżyć o odpowiednią wartość procentową refundacje wywozowe przyznane produktom eksportowanym w ramach tego systemu.

(5)

Komitet Zarządzający ds. Mleka i Przetworów Mlecznych nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,

13.10.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 282/27

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 581/2004 z dnia 26 marca 2004 r. w sprawie stałego zaproszenia do składania ofert przetargowych odnośnie do refundacji wywozowych do niektórych rodzajów masła (2) przewiduje otwarcie stałego przetargu.

(2)

Zgodnie z art. 5 rozporządzenia Komisji (WE) nr 580/2004 z dnia 26 marca 2004 r. ustanawiającym procedurę przetargową dotyczącą refundacji wywozowych do niektórych przetworów mlecznych (3) oraz po dokonaniu analizy ofert przedstawionych w odpowiedzi na ten przetarg, stosowne jest ustalenie maksymalnego poziomu refundacji wywozowej w okresie przetargowym kończącym się dnia 10 października 2006 r.

(3)

Komitet Zarządzający ds. Mleka i Przetworów Mlecznych nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,

13.10.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 282/29

(1)

W myśl art. 13 rozporządzenia Rady (WE) nr 1784/2003 i art. 14 rozporządzenia (WE) nr 1785/2003, różnica między notowaniami lub cenami na rynku światowym produktów, o których mowa w art. 1 tych rozporządzeń, a cenami tych produktów we Wspólnocie może być pokryta przez refundacje wywozowe.

(2)

Na mocy art. 14 rozporządzenia (WE) nr 1785/2003 refundacje powinny być ustalane z uwzględnieniem, z jednej strony, istniejącej sytuacji i przyszłych tendencji pod względem cen i dostępności zbóż, ryżu i ryżu łamanego na rynku Wspólnoty, a z drugiej – cen zbóż, ryżu, ryżu łamanego i produktów sektora zbożowego na rynku światowym. Na mocy tych samych artykułów należy także zapewnić na rynku zbożowym i ryżowym równowagę i naturalny rozwój cen i handlu, a ponadto uwzględniać ekonomiczne aspekty przewidywanych wywozów oraz potrzebę unikania zakłóceń na rynku Wspólnoty.

(3)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1518/95 (3) w sprawie systemu przywozu i wywozu produktów przetworzonych na bazie zbóż i ryżu, określiło w art. 4 szczególne kryteria, jakie należy uwzględnić przy wyliczaniu refundacji dla tych produktów.

(4)

Należy różnicować refundacje dla niektórych produktów przetworzonych w zależności od zawartości w tych produktach popiołów, surowego błonnika, łusek, białka, tłuszczu lub skrobi, ponieważ zawartość ta jest szczególnie znaczącym wskaźnikiem ilości produktu podstawowego rzeczywiście obecnego w produkcie przetworzonym.

(5)

Jeśli chodzi o maniok i inne korzenie oraz bulwy roślin tropikalnych, jak również wytworzone z nich mąki, ekonomiczny aspekt ich wywozu, jaki można przewidywać, biorąc przede wszystkim pod uwagę charakter i pochodzenie tych produktów, nie uzasadnia aktualnie potrzeby ustalania refundacji wywozowej. W odniesieniu do niektórych produktów przetworzonych na bazie zbóż, niewielkie znaczenie udziału Wspólnoty w handlu światowym nie wymaga aktualnie ustalania refundacji wywozowej.

(6)

Sytuacja na rynku światowym lub szczególne wymagania niektórych rynków mogą spowodować konieczność zróżnicowania refundacji w odniesieniu do niektórych produktów, w zależności od ich miejsca przeznaczenia.

(7)

Refundację należy ustalać raz na miesiąc. W tym odstępie czasu może ona zostać zmieniona.

(8)

Niektóre produkty przetworzone na bazie kukurydzy mogą być poddane obróbce termicznej, która stwarza ryzyko przyznania refundacji nieodpowiadającej jakości produktu. Należy uściślić, że produkty te, zawierające wstępnie żelatynizowaną skrobię, nie mogą korzystać z refundacji wywozowej.

(9)

Komitet Zarządzający ds. Zbóż nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,

13.10.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 282/32

(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 51/2006 z dnia 22 grudnia 2005 r. ustalające wielkości dopuszczalnych połowów na 2006 r. i związane z nimi warunki dla niektórych zasobów rybnych i grup zasobów rybnych, stosowane na wodach terytorialnych Wspólnoty oraz w odniesieniu do statków wspólnotowych na wodach, na których wymagane są ograniczenia połowowe (3), określa kwoty na rok 2006.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji, statki pływające pod banderą państwa członkowskiego określonego w Załączniku do niniejszego rozporządzenia lub zarejestrowane w tym państwie członkowskim wyczerpały kwotę na połowy zasobu w nim określonego przyznaną na 2006 r.

(3)

Należy zatem zakazać połowów tego rodzaju zasobów oraz jego przechowywania na pokładzie, przeładunku i wyładunku,

13.10.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 282/34

(1)

W myśl art. 13 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 różnica między notowaniami lub cenami na rynku światowym produktów, o których mowa w art. 1 wymienionego rozporządzenia, a cenami tych produktów we Wspólnocie, może być pokryta przez refundacje wywozowe.

(2)

Refundacje wywozowe powinny być ustalone z uwzględnieniem czynników, o których mowa w art. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1501/95 z dnia 29 czerwca 1995 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 1766/92 w sprawie przyznawania refundacji wywozowych dla zbóż (2).

(3)

W odniesieniu do pszennych oraz żytnich mąk, kasz i grysików refundację wywozową stosowaną do tych produktów należy wyliczyć z uwzględnieniem ilości zbóż koniecznych do wytwarzania danych produktów. Ilości te zostały ustalone w rozporządzeniu (WE) nr 1501/95.

(4)

Sytuacja na rynku światowym lub szczególne wymogi niektórych rynków mogą sprawić, że niezbędne stanie się zróżnicowanie refundacji dla niektórych produktów, w zależności od ich miejsca przeznaczenia.

(5)

Refundacja powinna być ustalana raz na miesiąc. Zmian można dokonywać w tym odstępie czasowym.

(6)

Zastosowanie tych zasad do aktualnej sytuacji na rynkach zbóż, a w szczególności do notowań lub cen na te produkty we Wspólnocie i na rynku światowym, prowadzi do ustalenia refundacji w wysokości podanej w załączniku.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Zbóż,

13.10.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 282/36

(1)

Przetarg na refundację wywozową do jęczmienia na wywóz do niektórych krajów trzecich został ogłoszony na mocy rozporządzenia Komisji (WE) nr 935/2006 (2).

(2)

Zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1501/95 z dnia 29 czerwca 1995 r. ustanawiającego niektóre szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 1766/92 w sprawie przyznawania refundacji wywozowych dla zbóż oraz środków podejmowanych w przypadku występowania zakłóceń na rynku zbóż (3), Komisja może, na podstawie zgłoszonych ofert, podjąć decyzję o wstrzymaniu przetargu.

(3)

Biorąc pod uwagę czynniki, o których mowa w art. 1 rozporządzenia (WE) nr 1501/95, nie jest wskazane ustalenie maksymalnej wysokości refundacji.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Zbóż,

13.10.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 282/37

(1)

Przetarg na refundację wywozową do pszenicy zwyczajnej na wywóz do niektórych krajów trzecich został ogłoszony na mocy rozporządzenia Komisji (WE) nr 936/2006 (2).

(2)

Zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1501/95 z dnia 29 czerwca 1995 r. ustanawiającego niektóre szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 1766/92 w sprawie przyznawania refundacji wywozowych dla zbóż oraz środków podejmowanych w przypadku występowania zakłóceń na rynku zbóż (3), Komisja może, na podstawie zgłoszonych ofert, podjąć decyzję o wstrzymaniu przetargu.

(3)

Biorąc pod uwagę czynniki, o których mowa w art. 1 rozporządzenia (WE) nr 1501/95, nie jest wskazane ustalenie maksymalnej wysokości refundacji,

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Zbóż,

13.10.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 282/38

(1)

Przetarg na maksymalne obniżenie opłat przywozowych w odniesieniu do przywozu kukurydzy pochodzącej z krajów trzecich do Hiszpanii został ogłoszony rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1421/2006 (2).

(2)

Zgodnie z art. 7 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1839/95 (3), na podstawie przekazanych ofert Komisja może, w myśl procedury przewidzianej w art. 25 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003, postanowić o wstrzymaniu przetargu.

(3)

Biorąc pod uwagę w szczególności czynniki, o których mowa w art. 6 i 7 rozporządzenia (WE) nr 1839/95, nie jest wskazane ustalenie maksymalnego obniżenia opłat przywozowych.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Zbóż,

13.10.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 282/39

(1)

Należności przywozowe w sektorze zbóż zostały ustalone przez rozporządzenie Komisji (WE) nr 1442/2006 (3).

(2)

Artykuł 2 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1249/96 przewiduje, że jeśli w okresie ich stosowania wyliczona średnia należności przywozowych różni się o 5 EUR/t od należności ustalonej, dokonuje się odpowiedniego wyrównania. Wyżej wymieniona różnica nastąpiła. Konieczne jest więc dostosowanie należności przywozowych ustalonych w rozporządzeniu (WE) nr 1442/2006,

13.10.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 282/42

13.10.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 282/43

13.10.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 282/44

(1)

Decyzja Komisji 2003/634/WE (2) zatwierdza i wymienia programy przedłożone przez różne państwa członkowskie. Programy te mają na celu umożliwienie państwu członkowskiemu wszczęcia procedur odnoszących się do strefy lub hodowli znajdującej się w strefie niezatwierdzonej, w celu uzyskania statusu strefy lub hodowli zatwierdzonej znajdującej się w strefie niezatwierdzonej, w odniesieniu do co najmniej jednej choroby ryb: wirusowej posocznicy krwotocznej (VHS) oraz zakaźnej martwicy układu krwiotwórczego ryb łososiowatych (IHN).

(2)

W piśmie z dnia 22 listopada 2005 r. Włochy przedłożyły wniosek o zatwierdzenie programu, który ma być zastosowany w strefie Bacino del torrente Taverone. Stwierdzono, że przedłożony wniosek jest zgodny z art. 10 dyrektywy 91/67/EWG i w związku z tym program należy zatwierdzić.

(3)

W piśmie z dnia 2 lutego 2006 r. Włochy złożyły wniosek o zatwierdzenie programu, który ma być zastosowany w strefie Valle Sessera. Stwierdzono, że przedłożony wniosek jest zgodny z art. 10 dyrektywy 91/67/EWG i w związku z tym program należy zatwierdzić.

(4)

W piśmie z dnia 21 lutego 2006 r. Włochy przedłożyły wniosek o zatwierdzenie programu, który ma być zastosowany w strefie Valle del torrente Bondo. Stwierdzono, że przedłożony wniosek jest zgodny z art. 10 dyrektywy 91/67/EWG i w związku z tym program należy zatwierdzić.

(5)

W piśmie z dnia 22 maja 2006 r. Włochy złożyły wniosek o zatwierdzenie programu, który ma być zastosowany w strefie Fosso Melga. Stwierdzono, że przedłożony wniosek jest zgodny z art. 10 dyrektywy 91/67/EWG i w związku z tym program należy zatwierdzić.

(6)

Program mający zastosowanie do całego terytorium Cypru został zakończony. W związku z tym powinien on zostać usunięty z załącznika I do decyzji 2003/634/WE.

(7)

Program mający zastosowanie do gospodarstwa rolnego Bassan Antonio w regionie Veneto został zakończony. W związku z tym powinien on zostać usunięty z załącznika II do decyzji 2003/634/WE.

(8)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2003/634/WE.

(9)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

1)

załącznik I zastępuje się tekstem załącznika I do niniejszej decyzji;

2)

załącznik II zastępuje się tekstem załącznika II do niniejszej decyzji.