17.5.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 129/1

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

17.5.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 129/3

(1)

Artykuł 9 rozporządzenia (WE) nr 1255/1999 przewiduje, że pomoc na prywatne składowanie może być przyznana w odniesieniu do serów, które mogą być długo przechowywane, oraz serów, które są produkowane z mleka owczego i/lub koziego i wymagają przynajmniej sześciu miesięcy dojrzewania, jeśli rozwój cen i stan zapasów tych serów wskazują na poważne zachwianie rynku, które można zlikwidować lub zredukować przez składowanie sezonowe.

(2)

Trudności wynikające z sezonowego charakteru produkcji niektórych serów, które mogą być długo przechowywane oraz serów Pecorino Romano, Kefalo-Tyri i Kasseri, pogłębiane są sezonowością konsumpcji, która stanowi odwrotność tej produkcji. Rozdrobnienie produkcji takich serów jeszcze bardziej pogłębia omawiane trudności. Należy zatem przewidzieć możliwość zastosowania sezonowego składowania ilości odpowiadającej różnicy między letnią a zimową produkcją.

(3)

Należy określić rodzaje serów kwalifikujące się do uzyskania pomocy oraz maksymalną ilość, w odniesieniu do której ta pomoc może być przyznana, jak również okres trwania umów, który powinien odzwierciedlać rzeczywiste wymagania rynku oraz możliwości przechowywania podmiotowych serów.

(4)

Niezbędne jest określenie warunków umowy składu oraz decydujących środków w celu umożliwienia identyfikacji i kontroli serów objętych umową. Kwoty pomocy powinny być ustalone z uwzględnieniem kosztów składowania oraz równowagi, którą należy utrzymać między serami, do których pomoc się odnosi a pozostałymi serami wprowadzanymi do obrotu. Biorąc pod uwagę te elementy, jak również dostępne zasoby, należy zmniejszyć kwoty składowania za dzień. Kwota dla kosztów finansowych musi być liczona na podstawie stopy procentowej w wysokości 2,5 %. W odniesieniu do kosztów stałych środek pomocy nie powinien już rekompensować innych kosztów niż koszty składowania za dzień i koszty finansowe, ponieważ składowanie nie leży u podstaw dodatkowych kosztów stałych, będących częścią normalnego procesu produkcji tych serów.

(5)

Stosowne jest też ustalenie szczegółowych przepisów dotyczących dokumentacji, księgowości oraz częstotliwości i szczegółowych zasad kontroli. W związku z tym państwa członkowskie powinny mieć możliwość przeniesienia całości lub części kosztów kontroli na wykonawcę.

(6)

Należy wyjaśnić, że jedynie sery w całości kwalifikują się do pomocy na prywatne składowanie.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mleka i Przetworów Mlecznych,

a)

„partia składowana” oznacza ilość serów jednego rodzaju o wadze co najmniej 2 ton, przyjętą na skład do jednego magazynu jednego dnia;

b)

„dzień rozpoczęcia składowania objętego umową” oznacza dzień następujący po dniu przyjęcia na skład;

c)

„ostatni dzień składowania objętego umową” oznacza dzień poprzedzający dzień odebrania ze składu;

d)

„okres składowania” oznacza okres, podczas którego ser może być objęty systemem prywatnego składowania i który został określony w Załączniku w odniesieniu do każdego typu sera.

a)

posiadać zamieszczone trwałe oznaczenie przedsiębiorstwa produkującego oraz dzień i miesiąc produkcji; informacje te mogą być podane w formie kodu;

b)

pomyślnie przejść badanie jakościowe pozwalające na klasyfikację według kategorii określonych w Załączniku.

a)

ilości objętych umową serów;

b)

terminów wykonania umowy;

c)

kwoty pomocy;

d)

określenia magazynów.

a)

prawa własności w czasie rozpoczęcia składowania;

b)

pochodzenia i daty produkcji serów;

c)

daty rozpoczęcia składowania;

d)

obecności towaru w magazynie i adresu magazynu;

e)

daty odbioru ze składu.

a)

numer identyfikacyjny każdej składowanej partii produktów objętych prywatnym składowaniem;

b)

daty przyjęcia na skład i odbioru ze składu;

c)

liczbę serów i ich wagę w każdej składowanej partii;

d)

umiejscowienie produktów w magazynie.

a)

datę kontroli;

b)

czas jej trwania;

c)

przeprowadzone czynności.

a)

0,10 EUR na tonę i za dzień składowania objętego umową dla kosztów składowania;

b)

dla kosztów finansowych na dzień składowania objętego umową:

17.5.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 129/9

(1)

Artykuł 6 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 2659/94 (2) ustanawia kwoty pomocy w odniesieniu do prywatnego składowania serów Grana padano, Parmigiano-Reggiano i Provolone. Biorąc pod uwagę dostępne środki finansowe oraz zmiany kosztów składowania i prognozy dotyczące cen rynkowych, należy zmienić przedmiotowe kwoty. W odniesieniu do kosztów stałych środek pomocy nie powinien rekompensować kosztów innych niż dzienne koszty składowania oraz koszty finansowe, ponieważ składowanie nie powoduje wzrostu dodatkowych kosztów stałych, będąc jednym z etapów normalnego procesu produkcji przedmiotowych serów.

(2)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 2659/94.

(3)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mleka i Przetworów Mlecznych,

17.5.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 129/10

(1)

Artykuł 12 ust. 2 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 1592/2002 stanowi, że Europejska Agencja Bezpieczeństwa Lotniczego, dalej zwana „Agencją”, prowadzi inspekcje i dochodzenia niezbędne do wypełniania swoich zadań.

(2)

Artykuł 16 ust. 1 oraz art. 45 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1592/2002 stanowią, że Agencja udziela pomocy Komisji w kontroli stosowania tego rozporządzenia i przepisów wykonawczych do niego poprzez prowadzenie inspekcji standaryzacyjnych właściwych władz państw członkowskich.

(3)

Artykuł 45 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1592/2002 stanowi, że jeśli inspekcja właściwych władz państwa członkowskiego pociąga za sobą konieczność inspekcji przedsiębiorstwa lub grupy przedsiębiorstw, Agencja stosuje przepisy art. 46 tego rozporządzenia.

(4)

Agencja przedstawia Komisji sprawozdanie z inspekcji przeprowadzonych w zastosowaniu art. 45 rozporządzenia (WE) nr 1592/2002.

(5)

Artykuł 16 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1592/2002 wymaga od Komisji określenia metodyki prowadzenia inspekcji standaryzacyjnych przez Agencję.

(6)

Metodyka ta powinna uwzględniać przepisy prawne państw członkowskich dotyczące uprawnień i pełnomocnictw ich urzędników uczestniczących w inspekcjach przeprowadzanych przez Agencję.

(7)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1702/2003 z dnia 24 września 2003 r. ustanawiające zasady wykonawcze dla certyfikacji statków powietrznych i związanych z nimi wyrobów, części i wyposażenia w zakresie zdatności do lotu i ochrony środowiska oraz dla certyfikacji organizacji projektujących i produkujących (2) przewiduje procedury stosowane przez krajowe władze lotnicze podczas stosowania tych przepisów wykonawczych.

(8)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2042/2003 z dnia 20 listopada 2003 r. w sprawie nieprzerwanej zdatności do lotu statków powietrznych oraz wyrobów lotniczych, części i wyposażenia, a także w sprawie zezwoleń udzielanych instytucjom i personelowi zaangażowanym w takie zadania (3) przewiduje procedury stosowane przez krajowe władze lotnicze podczas stosowania tych przepisów wykonawczych.

(9)

Metody pracy przewidziane w niniejszym rozporządzeniu nie naruszają uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji przez Traktat,

a)

„inspekcja” oznacza inspekcję standaryzacyjną, o której mowa w art. 16 ust. 1 oraz w art. 45 rozporządzenia (WE) nr 1592/2002, prowadzoną przez Agencję w celu kontrolowania stosowania tego rozporządzenia i jego przepisów wykonawczych przez krajowe władze lotnicze;

b)

„krajowe władze lotnicze” oznacza właściwe władze państw członkowskich, o których mowa w art. 45 rozporządzenia (WE) nr 1592/2002;

c)

„upoważnieni urzędnicy Agencji” oznacza osoby upoważnione prawnie przez Agencję do prowadzenia inspekcji właściwych władz państw członkowskich oraz inspekcji przedsiębiorstw lub grup przedsiębiorstw, które mają na celu kontrolę stosowania rozporządzenia (WE) nr 1592/2002 przez te władze;

d)

„upoważnieni urzędnicy państw członkowskich” oznacza osoby upoważnione prawnie przez właściwe władze państw członkowskich do pomocy Agencji w przeprowadzaniu inspekcji.

a)

fazę przygotowań, trwającą przynajmniej 10 tygodni;

b)

fazę kontroli;

c)

fazę sprawozdania, trwającą maksymalnie 12 tygodni;

d)

fazę dalszych działań, trwającą maksymalnie 16 tygodni po fazie sprawozdania; oraz

e)

fazę końcową, która odbywa się pod koniec fazy dalszych działań.

a)

powiadamia krajowe władze lotnicze o inspekcji najpóźniej na 10 tygodni przed kontrolą na miejscu, a następnie gromadzi informacje niezbędne do przygotowania kontroli, określa program kontroli i skład zespołu inspekcyjnego, z uwzględnieniem ewentualnych zmian, oraz

b)

wraz z powiadomieniem o inspekcji przekazuje krajowym władzom lotniczym kwestionariusz inspekcji, który jest wypełniany, najpóźniej na 6 tygodni przed kontrolą na miejscu, przez przedmiotowe krajowe władze lotnicze oraz, tam gdzie jest to konieczne, przez przedsiębiorstwo lub grupę przedsiębiorstw kontrolowanych w ramach inspekcji krajowych władz lotniczych.

a)

organizuje wstępne i końcowe spotkanie zespołu inspekcyjnego z krajowym koordynatorem krajowych władz lotniczych będących przedmiotem inspekcji, w pomieszczeniach tych władz lub w pomieszczeniach Agencji; spotkania te poświęcone są głównie aspektom organizacyjnym oraz ogólnej procedurze kontroli na miejscu;

b)

przeprowadza kontrole na miejscu, obejmujące sesję otwierającą i zamykającą, głównych biur oraz, w razie konieczności, regionalnych biur krajowych władz lotniczych; inspekcje krajowych władz lotniczych mogą również obejmować inspekcje przedsiębiorstw lub grup przedsiębiorstw podlegających ich nadzorowi;

c)

przeprowadza rozmowy z pracownikami krajowych władz lotniczych będących przedmiotem inspekcji oraz bada dokumentację, dane, procedury i wszystkie inne odnośne materiały przy zastosowaniu mechanizmów, które zostaną ustanowione na podstawie art. 18 niniejszego rozporządzenia, zapewniających przejrzystość i spójność inspekcji;

d)

przedstawia na zamykającej sesji przedmiotowym krajowym władzom lotniczym wstępne sprawozdanie z inspekcji; sprawozdanie to powinno zawierać ewentualne uwagi zgłoszone podczas kontroli przez krajowe władze lotnicze będące przedmiotem inspekcji, oraz skierowane do krajowych władz lotniczych żądanie podjęcia natychmiastowych skutecznych czynności zaradczych celem wyeliminowania bezpośredniego zagrożenia dla bezpieczeństwa, jeśli takie zagrożenie zostało stwierdzone podczas inspekcji;

e)

wymaga przedstawienia na końcowym spotkaniu, o którym mowa w lit. a) niniejszego ustępu, dowodu podjęcia czynności zaradczych przez przedmiotowe krajowe władze lotnicze.

a)

w ciągu 16 tygodni od początku tej fazy uzgadnia z przedmiotowymi krajowymi władzami lotniczymi plan działań, określający czynności zaradcze oraz ramy czasowe, w których muszą one zostać podjęte, dla rozwiązania problemów określonych zgodnie z art. 7;

b)

rozpoczyna kontrolowanie postępów w zakresie uzgodnionych czynności zaradczych; przedmiotowe krajowe władze lotnicze informują Agencję o zakończeniu wykonania czynności zaradczych.

a)

weryfikuje i potwierdza zadowalającą realizację planu działań; w tym celu przedmiotowe krajowe władze lotnicze informują Agencję o zakończeniu wykonania czynności zaradczych;

b)

wydaje oświadczenie dotyczące ostatecznych wyników, jeśli czynności zaradcze podjęte przez przedmiotowe krajowe władze lotnicze przyniosły zadowalające wyniki. Oświadczenie takie jest przedstawiane krajowym władzom lotniczym będącym przedmiotem inspekcji, Komisji i przedmiotowemu państwu członkowskiemu. Komisja może następnie przekazać to sprawozdanie wszystkim krajowym władzom lotniczym.

a)

spełnia w pełni;

b)

spełnia, ale dla lepszej skuteczności zalecana jest poprawa w obszarach [odniesienie do odpowiednich przepisów wykonawczych];

c)

nie spełnia, przy czym stwierdzone obiektywnie niewielkie braki, które potwierdzają niezgodność z obowiązującymi wymaganiami w obszarach [odniesienie do odpowiednich przepisów wykonawczych], mogą budzić obawy w odniesieniu do standaryzacji;

d)

nie spełnia, przy czym stwierdzone obiektywnie poważne braki, które potwierdzają niezgodność z obowiązującymi wymaganiami w obszarach [odniesienie do odpowiednich przepisów wykonawczych], budzą obawy nie tylko w odniesieniu do standaryzacji, ale także w odniesieniu do bezpieczeństwa, o ile niezwłocznie nie zostaną podjęte czynności zaradcze;

e)

nie dotyczy;

f)

niepotwierdzone, jeśli przedmiotowe krajowe władze lotnicze zobowiązują się przedstawić wkrótce po kontroli materialny dowód spełnienia wymagań, który nie był bezpośrednio dostępny w czasie kontroli na miejscu, gdyż w innym przypadku wyniki inspekcji musiałyby zostać zaklasyfikowane zgodnie z lit. c) lub d).

a)

przekazać swoje uwagi przedmiotowemu państwu członkowskiemu lub poprosić o dalsze wyjaśnienia dotyczące wszystkich wyników bądź ich części;

b)

zlecić Agencji przeprowadzenie wszystkich niezbędnych inspekcji krajowych władz lotniczych w celu kontroli podjęcia czynności zaradczych, przy czym zlecenie to musi zostać dokonane z przynajmniej dwutygodniowym wyprzedzeniem.

17.5.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 129/16

(1)

Należności przywozowe w sektorze zbóż zostały ustalone przez rozporządzenie Komisji (WE) nr 731/2006 (3).

(2)

Artykuł 2 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1249/96 przewiduje, że jeśli w okresie ich stosowania wyliczona średnia należności przywozowych różni się o 5 EUR/t od należności ustalonej, dokonuje się odpowiedniego wyrównania. Wyżej wymieniona różnica nastąpiła. Konieczne jest więc dostosowanie należności przywozowych ustalonych w rozporządzeniu (WE) nr 731/2006,

17.5.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 129/19

(1)

Dyrektywa Rady 76/116/EWG z dnia 18 grudnia 1975 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do nawozów (1) ustanowiła wymogi, jakie muszą spełniać nawozy aby mogły zostać wprowadzone do obrotu z oznaczeniem „nawozy WE”.

(2)

Załącznik I do dyrektywy 76/116/EWG określa oznaczenie typu i odpowiednie wymogi, np. dotyczące składu, które każdy nawóz posiadający oznaczenie WE musi spełniać. Nawozy posiadające oznaczenie WE zawarte w tym wykazie są pogrupowane w kategorie w zależności od zawartości podstawowych środków odżywczych, tj. pierwiastków: azotu, fosforu i potasu.

(3)

Zgodnie z art. 7 dyrektywy 76/116/EWG państwa członkowskie nie mogły z powodu składu, identyfikacji, etykietowania lub opakowania zabronić, ograniczyć ani utrudnić wprowadzania do obrotu nawozów mających oznakowanie „nawóz WE”, spełniających przepisy tej dyrektywy.

(4)

Decyzja Komisji 2002/399/WE z dnia 24 maja 2002 r. w sprawie przepisów krajowych zgłoszonych przez Królestwo Szwecji na podstawie art. 95 ust. 4 Traktatu WE, dotyczących maksymalnej dopuszczalnej zawartości kadmu w nawozach (2) przyznała odstępstwo od przepisów dyrektywy 76/116/EWG, zatwierdzając przepisy Szwecji zakazujące wprowadzania do obrotu w Szwecji nawozów zawierających kadm w stężeniu przekraczającym 100 gramów na tonę fosforu. Odstępstwo to było stosowane do dnia 31 grudnia 2005 r.

(5)

Dyrektywa 76/116/EWG wraz ze zmianami została zastąpiona rozporządzeniem (WE) nr 2003/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. w sprawie nawozów (3).

(6)

Artykuł 35 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 2003/2003 stanowi, że odstępstwa od art. 7 dyrektywy 76/116/EWG, które zostały przyznane przez Komisję na mocy art. 95 ust. 6 Traktatu, traktuje się jako odstępstwa od art. 5 obecnego rozporządzenia i jako dalej obowiązujące, nie naruszając wejścia w życie tego rozporządzenia.

(7)

Zgodnie z motywem 15 rozporządzenia (WE) nr 2003/2003 Komisja zajmie się kwestią niezamierzonej zawartości kadmu w nawozach mineralnych oraz, jeśli będzie to zasadne, przygotuje projekt rozporządzenia i przedstawi go Parlamentowi Europejskiemu oraz Radzie.

(8)

Trwają prace nad przygotowaniem wniosku Komisji w sprawie kadmu w nawozach.

(9)

Szwecja przystąpiła do Unii Europejskiej w dniu 1 stycznia 1995 r. Akt przystąpienia (4) ustanawia przejściowe przepisy dotyczące stosowania i wprowadzania do obrotu kadmu w tym państwie. Artykuł 112 ust. 1 stanowi, że zgodnie z Załącznikiem i na warunkach w nim określonych w okresie czterech lat od daty przystąpienia postanowienia, o których mowa w załączniku XII, nie mają zastosowania do Szwecji. Artykuł 112 i pkt 4 załącznika XII do Aktu przystąpienia stanowią, że art. 7 dyrektywy 76/116/EWG w stopniu, w jakim dotyczy on zawartości kadmu w nawozach, nie ma zastosowania do Szwecji przed dniem 1 stycznia 1999 r. oraz że przepisy dyrektywy 76/116/EWG zostaną poddane przeglądowi zgodnie ze wspólnotowymi procedurami do dnia 31 grudnia 1998 r.

(10)

Artykuł 2 Aktu przystąpienia stanowi, że „od dnia przystąpienia nowe państwa członkowskie są związane postanowieniami Traktatów założycielskich i aktów przyjętych przez instytucje Wspólnot, postanowienia te są stosowane w nowych państwach członkowskich zgodnie z zasadami określonymi w tych Traktatach i w niniejszym akcie”. Zgodnie z art. 168 Aktu przystąpienia „nowe państwa członkowskie przyjmą środki niezbędne do przestrzegania od daty przystąpienia postanowień dyrektyw i decyzji w rozumieniu artykułu 189 (obecnie art. 249) Traktatu WE (…), chyba że lista z załącznika XIX lub inne postanowienia niniejszego aktu przewidują inny okres na zastosowanie się do tych aktów”.

(11)

Dyrektywa 76/116/EWG została zmieniona dyrektywą 98/97/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (5) w odniesieniu do wprowadzenia do obrotu w Austrii, Finlandii i Szwecji nawozów zawierających kadm. Artykuł 1 stanowi między innymi, że Szwecja może zakazać wprowadzania do obrotu na swoim terytorium nawozów zawierających kadm w stężeniach przekraczających ustalone na poziomie krajowym w dniu przystąpienia oraz że odstępstwo to stosuje się w okresie od dnia 1 stycznia 1999 r. do dnia 31 grudnia 2001 r.

(12)

W dniu 7 grudnia 2001 r. Królestwo Szwecji zawiadomiło o istnieniu prawa krajowego odbiegającego od postanowień dyrektywy 76/116/EWG w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do nawozów. Po dogłębnej analizie decyzją 2002/399/WE przedłużono odstępstwo od dyrektywy 76/116/EWG do dnia 31 grudnia 2005 r.

(13)

„Ustawa o produktach chemicznych (przeładunek, zakazy przywozu i wywozu)” (1998:944) (6) zawiera przepisy dotyczące między innymi najwyższej dopuszczalnej zawartości kadmu w nawozach, łącznie z nawozami posiadającymi oznaczenie WE. Sekcja 3 ust. 3 Ustawy stanowi, że nawozy objęte taryfami celnymi 25.10, 28.09, 28.35, 31.03 i 31.05, zawierające kadm w stężeniu przekraczającym 100 gramów na tonę fosforu, nie mogą być oferowane do sprzedaży ani przeładowywane.

(14)

Przepisy dotyczące największej dopuszczalnej zawartości kadmu w nawozach obowiązują od 1985 r., kiedy została przyjęta Ustawa o kadmie (1985:839). Ustawa o produktach chemicznych (1998:944) kodyfikuje różne przepisy związane z ochroną środowiska, w tym przepisy zawarte w Ustawie o kadmie (1985:839).

(15)

W piśmie z dnia 29 czerwca 2005 r. Królestwo Szwecji zawiadomiło Komisję, że zgodnie z art. 95 ust. 4 Traktatu WE zamierza od dnia 1 stycznia 2006 r. w dalszym ciągu stosować przepisy krajowe dotyczące zawartości kadmu w nawozach. Władze Szwecji wnoszą o przedłużenie obecnego odstępstwa ustanowionego decyzją 2002/399/WE.

(16)

W piśmie z dnia 29 lipca 2005 r. Komisja zawiadomiła władze Szwecji o otrzymaniu zawiadomienia na podstawie art. 95 ust. 4 oraz o rozpoczęciu sześciomiesięcznego okresu na zbadanie zawiadomienia zgodnie z art. 95 ust. 6 w dniu 30 czerwca 2005 r., czyli w dniu następującym po dniu otrzymania zawiadomienia.

(17)

W piśmie z dnia 10 sierpnia 2005 r. Komisja poinformowała pozostałe państwa członkowskie o wniosku otrzymanym od Szwecji. Komisja opublikowała również zawiadomienie dotyczące wniosku w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (7), aby poinformować inne zainteresowane strony o działaniach krajowych, które Szwecja zamierza utrzymać.

(18)

Artykuł 95 ust. 4 Traktatu stanowi, że jeśli po przyjęciu przez Radę lub Komisję środka harmonizującego państwo członkowskie uzna za niezbędne utrzymanie przepisów krajowych, uzasadnionych ważnymi względami określonymi w artykule 30 lub dotyczącymi ochrony środowiska naturalnego, lub środowiska pracy, notyfikuje je Komisji, wskazując powody ich utrzymania.

(19)

Celem zawiadomienia przekazanego przez władze Szwecji w dniu 29 czerwca 2005 r. jest otrzymanie zezwolenia na przedłużenie obecnego odstępstwa ustanowionego w decyzji 2002/399/WE na okres po dniu 31 grudnia 2005 r. Decyzja ta zezwala Szwecji na dalsze stosowanie krajowych przepisów niezgodnych z przepisami dotyczącymi składu nawozów posiadających oznaczenie WE zawartych w rozporządzeniu (WE) nr 2003/2003.

(20)

Jak wskazano wcześniej, art. 5 rozporządzenia (WE) nr 2003/2003 zabrania państwom członkowskim ograniczać wprowadzanie do obrotu nawozów posiadających oznaczenie WE ze względu na ich skład, ale przepisy dotyczące składu nie określają dopuszczalnej wartości zawartości kadmu. Oznacza to, że zgodnie z art. 5 rozporządzenia (WE) nr 2003/2003 nawozy posiadające oznaczenie WE, spełniające wymagania tego rozporządzenia, mogą być wprowadzane do obrotu bez względu na zawartość kadmu.

(21)

W świetle powyższego wyraźnie widać, że przepisy krajowe zgłoszone przez Szwecję, zakazujące wprowadzania do obrotu nawozów posiadających oznaczenie WE, w których zawartość kadmu przekracza 100 gram na tonę fosforu, są bardziej restrykcyjne niż przepisy zawarte w rozporządzeniu (WE) nr 2003/2003.

(22)

Przepisy krajowe zgłoszone przez władze Szwecji zostały przyjęte w 1985 r., przed przystąpieniem Szwecji do Unii Europejskiej. Jak wskazano powyżej, Akt przystąpienia ustanawia przepisy przejściowe zezwalające Szwecji na dalsze stosowanie krajowych przepisów dotyczących zawartości kadmu w nawozach w odniesieniu do produktów objętych dyrektywą 76/116/EWG przez okres czterech lat. Dyrektywą 98/97/WE Szwecji zezwolono na dalsze stosowanie powyższych przepisów krajowych do dnia 31 grudnia 2001 r. Decyzja 2002/399/WE przedłużyła odstępstwo do grudnia 2005 r.

(23)

Zgodnie z wymaganiami art. 95 ust. 4, interpretowanymi w świetle art. 2 i 168 Aktu przystąpienia, Szwecja przekazała Komisji dokładną treść przepisów krajowych przyjętych przed przystąpieniem do Unii Europejskiej, które zamierza utrzymać, dołączając do wniosku wyjaśnienie powodów, które jej zdaniem uzasadniają utrzymanie tych przepisów.

(24)

Powody przedstawione przez władze Szwecji to te same powody, które już zostały przedstawione w przeszłości i które leżały u podstaw przyznania przez Komisję odstępstwa do dnia 31 grudnia 2005 r. w decyzji 2002/399/WE. Wyrażono zgodę na taki okres czasu, przy założeniu, że harmonizacja przepisów nastąpi do końca 2005 r. Chociaż prace trwają, przepisy prawne nie zostaną przyjęte na poziomie Wspólnoty przed końcem roku.

(25)

Zawiadomienie przekazane przez Szwecję w dniu 29 czerwca 2005 r. w celu otrzymania zezwolenia na utrzymanie przepisów krajowych stanowiących odstępstwo od przepisów rozporządzenia (WE) nr 2003/2003 należy zatem uznać za dopuszczalne na mocy art. 95 ust. 4 interpretowanego w świetle art. 2 i 168 Aktu przystąpienia.

(26)

Zgodnie z art. 95 Traktatu Komisja musi zagwarantować, że spełnione są wszystkie warunki umożliwiające państwu członkowskiemu skorzystanie z możliwości odstępstwa przewidzianego w tym artykule.

(27)

W szczególności Komisja musi ocenić, czy przepisy zgłoszone przez państwo członkowskie są uzasadnione ważnymi względami określonymi w art. 30 Traktatu lub dotyczącymi ochrony środowiska naturalnego lub środowiska pracy.

(28)

Ponadto, zgodnie z art. 95 ust. 6 Traktatu, jeżeli Komisja uważa, że przepisy krajowe są uzasadnione, musi ona sprawdzić, czy przepisy te nie są środkiem arbitralnej dyskryminacji lub ukrytym ograniczeniem w handlu między państwami członkowskimi i czy nie stanowią one przeszkody w funkcjonowaniu rynku wewnętrznego.

(29)

Szwecja oparła swój wniosek na potrzebie ochrony zdrowia ludzi i środowiska. Uznaje się, że kadm w nawozach stanowi zagrożenie dla środowiska i zdrowia ludzi. Na poparcie swojego wniosku Szwecja odsyła do wniosków z szwedzkich badań opublikowanych w październiku 2000 r. (8), w których dokonano oceny zagrożeń związanych z nawozami zawierającymi kadm.

(30)

Jeśli chodzi o ogólne informacje dotyczące kadmu, na podstawie dostępnych obecnie danych naukowych można stwierdzić, że kadm metaliczny i tlenek kadmu ogólnie można uznać za stanowiące poważne zagrożenie dla zdrowia. W szczególności tlenek kadmu został sklasyfikowany jako substancja rakotwórcza, mutagenna lub toksyczna ze względu na zaburzenia rozrodczości, kategorii 2. Panuje również ogólna zgoda co do tego, że kadm w nawozach stanowi zdecydowanie najważniejsze źródło przedostawania się kadmu do gleby i do łańcucha żywnościowego.

(31)

Jeśli chodzi o kadm w nawozach, najważniejsze informacje dotyczące oceny ryzyka przeprowadzonej przez Szwecję można streścić następująco:

(32)

Wnioski te odnoszą się oczywiście do specyficznej sytuacji gleby w Szwecji oraz do panujących w Szwecji warunków klimatycznych.

(33)

Podsumowując, ocena ryzyka przeprowadzona przez Szwecję wykazuje, że dopuszczenie nawozów z większą zawartością kadmu niż jest to obecnie dozwolone doprowadziłoby do:

(34)

Ocena ryzyka przedłożona przez władze Szwecji została przeprowadzona zgodnie z procedurami i metodologią ustanowioną na poziomie Wspólnoty, które są uważane za zapewniające wysoki poziom wiarygodności uzyskanych informacji.

(35)

Komisja zbadała już informacje zawarte w ocenie ryzyka w kontekście decyzji 2002/399/WE, która zezwoliła Szwecji na utrzymanie przepisów krajowych do dnia 31 grudnia 2005 r.

(36)

Szwecja nie przedstawiła żadnych innych danych naukowych i technicznych w 2005 r. Proces akumulacji przebiega powoli i nie zmienia się w znaczący sposób na przestrzeni trzech lat. Dlatego można uznać, że obecna sytuacja jest podobna do sytuacji w 2002 r.

(37)

Ważność danych dostarczonych przez Szwecję potwierdzają następujące podstawy naukowe, które zostały wykorzystane przy przygotowywaniu wniosku Komisji w sprawie kadmu w nawozach:

Do czasu sfinalizowania ogólnej oceny ryzyka stwarzanego przez kadm i tlenek kadmu oraz ewentualnego podjęcia w następstwie tego działań dotyczących środków ograniczenia ryzyka miały miejsce pewne opóźnienia w pracach nad wnioskiem Komisji w sprawie kadmu w nawozach.

(38)

Dlatego po ponownym zbadaniu dowodów naukowych w świetle wniosku złożonego przez Szwecję Komisja uważa, iż władze Szwecji wykazały, że nawozy zawierające kadm stwarzają zagrożenie dla zdrowia ludzi i środowiska oraz że przepisy krajowe zgłoszone przez władze Szwecji, mające na celu ograniczenie do minimum narażenia środowiska w Szwecji na nawozy zawierające kadm, są uzasadnione.

(39)

Artykuł 95 ust. 6 zobowiązuje Komisję do sprawdzenia, czy planowane działania nie stanowią środka arbitralnej dyskryminacji. Zgodnie z orzeczeniem Trybunału Sprawiedliwości brak dyskryminacji oznacza, że krajowe ograniczenia w handlu nie mogą być stosowane w sposób dyskryminujący towary pochodzące z innych państw członkowskich.

(40)

Planowane przepisy krajowe są ogólne i mają zastosowanie zarówno do krajowych, jak i do importowanych nawozów fosforowych posiadających oznaczenie WE. W związku z tym nie ma dowodów świadczących o tym, że mogą one być stosowane jako środek arbitralnej dyskryminacji pomiędzy podmiotami gospodarczymi we Wspólnocie.

(41)

Bardziej restrykcyjne środki krajowe dotyczące składu nawozów posiadających oznaczenie WE, stanowiące odstępstwo od przepisów dyrektywy Wspólnoty, stwarzają normalnie barierę handlową. Produkty, które mogą być legalnie wprowadzane do obrotu w pozostałej części Wspólnoty, nie mogą być wprowadzane do obrotu w danym państwie członkowskim. Celem koncepcji zawartej w art. 95 ust. 6 jest zapobieżenie stosowaniu krajowych przepisów opartych na kryteriach określonych w ust. 4 i 5 z niewłaściwych powodów i stanowiących w rzeczywistości środki gospodarcze wprowadzane w celu utrudnienia przywozu produktów z innych państw członkowskich, tak aby pośrednio chronić produkcję krajową.

(42)

Jak już stwierdzono, istnieją obawy dotyczące ochrony środowiska oraz zdrowia ludzi w związku ze stosowaniem na polach nawozów zawierających kadm. Z tego powodu wydaje się, że celem utrzymania przepisów krajowych jest ochrona środowiska i zdrowia ludzi, a nie stworzenie ukrytych barier handlowych.

(43)

Warunek ten nie może być interpretowany jako uniemożliwiający zatwierdzenie każdego środka krajowego, który może mieć wpływ na ustanowienie rynku wewnętrznego. W rzeczywistości każdy środek krajowy będący odstępstwem od środka harmonizującego, mającego na celu ustanowienie i funkcjonowanie rynku wewnętrznego, stanowi zasadniczo środek mogący mieć wpływ na rynek wewnętrzny. W związku z powyższym, aby zachować przydatny charakter procedury przyznawania odstępstwa przewidzianej w art. 95 Traktatu WE, Komisja uważa, że w kontekście art. 95 ust. 6 koncepcja przeszkody w funkcjonowaniu rynku wewnętrznego musi być rozumiana jako nieproporcjonalny wpływ w stosunku do zamierzonego celu.

(44)

Z uwagi na zagrożenie zarówno dla środowiska, jak i dla zdrowia ludzi, wynikające ze stosowania nawozów zawierających kadm na polach w Szwecji, oraz biorąc pod uwagę, że:

Komisja uważa, że na obecnym etapie przeglądu nie istnieją dowody wskazujące na to, że przepisy krajowe stanowią niepropocjonalnie dużą przeszkodę dla funkcjonowania rynku wewnętrznego w stosunku do zamierzonych celów.

(45)

Okres obowiązywania odstępstwa powinien zapewnić Komisji wystarczającą ilość czasu na zaproponowanie przepisów prawnych dotyczących kadmu w nawozach na poziomie Wspólnoty oraz Radzie i Parlamentowi Europejskiemu na ich przyjęcie. Aby uniknąć skutków możliwych opóźnień podczas międzyinstytucjonalnej debaty, przepisy obecnej decyzji powinny obowiązywać do czasu stosowania zharmonizowanego środka na poziomie UE.

(46)

W świetle powyższego można, podsumowując, stwierdzić, że wniosek złożony przez Królestwo Szwecji w sprawie utrzymania przepisów krajowych, które są bardziej restrykcyjne niż przepisy dyrektywy 76/116/EWG w odniesieniu do zawartości kadmu w nawozach, złożony w dniu 29 czerwca 2005 r., jest dopuszczalny.

(47)

Ponadto Komisja uważa, że przepisy krajowe:

W związku z tym Komisja uważa, że mogą one zostać zatwierdzone,

17.5.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 129/25

(1)

Dyrektywa Rady 76/116/EWG z dnia 18 grudnia 1975 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do nawozów (1) ustanowiła wymogi, jakie muszą spełniać nawozy, aby mogły zostać wprowadzone do obrotu z oznaczeniem „nawozy WE”.

(2)

Załącznik I do dyrektywy 76/116/EWG określa oznaczenie typu i odpowiednie wymogi, np. dotyczące składu, które każdy nawóz posiadający oznaczenie WE musi spełniać. Nawozy posiadające oznaczenie WE zawarte w tym wykazie są pogrupowane w kategorie w zależności od zawartości podstawowych środków odżywczych, tj. pierwiastków: azotu, fosforu i potasu.

(3)

Zgodnie z art. 7 dyrektywy 76/116/EWG państwa członkowskie nie mogły z powodu składu, identyfikacji, etykietowania lub opakowania zabronić, ograniczyć ani utrudnić wprowadzania do obrotu nawozów mających oznakowanie „nawóz WE”, spełniających przepisy tej dyrektywy.

(4)

Decyzja Komisji 2002/398/WE z dnia 24 maja 2002 r. w sprawie przepisów krajowych zgłoszonych przez Republikę Finlandii na podstawie art. 95 ust. 4 Traktatu WE, dotyczących maksymalnej dopuszczalnej zawartości kadmu w nawozach (2) przyznała odstępstwo od przepisów dyrektywy 76/116/EWG, zatwierdzając przepisy Finlandii zakazujące wprowadzania do obrotu w Finlandii mineralnych nawozów fosforowych, w których zawartość kadmu przekracza 50 mg na kilogram fosforu. Odstępstwo to było stosowane do dnia 31 grudnia 2005 r.

(5)

Dyrektywa 76/116/EWG wraz ze zmianami została zastąpiona rozporządzeniem (WE) nr 2003/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. w sprawie nawozów (3).

(6)

Artykuł 35 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 2003/2003 stanowi, że odstępstwa od art. 7 dyrektywy 76/116/EWG, które zostały przyznane przez Komisję na mocy art. 95 ust. 6 Traktatu, traktuje się jako odstępstwa od art. 5 obecnego rozporządzenia i jako dalej obowiązujące, nie naruszając wejścia w życie tego rozporządzenia.

(7)

Zgodnie z motywem 15 rozporządzenia (WE) 2003/2003 Komisja zajmie się kwestią niezamierzonej zawartości kadmu w nawozach mineralnych oraz, jeśli będzie to zasadne, przygotuje projekt rozporządzenia i przedstawi go Parlamentowi Europejskiemu oraz Radzie.

(8)

Trwają prace nad przygotowaniem wniosku Komisji w sprawie kadmu w nawozach.

(9)

Finlandia przystąpiła do Unii Europejskiej w dniu 1 stycznia 1995 r. Akt przystąpienia (4) ustanawia przejściowe przepisy dotyczące stosowania i wprowadzania do obrotu kadmu w tym państwie. Artykuł 84 ust. 1 stanowi, że zgodnie z Załącznikiem i na warunkach w nim określonych w okresie czterech lat od daty przystąpienia postanowienia, o których mowa w załączniku X, nie mają zastosowania do Finlandii. Artykuł 84 i pkt 2 załącznika X do Aktu przystąpienia stanowią, że art. 7 dyrektywy 76/116/EWG w stopniu, w jakim dotyczy on zawartości kadmu w nawozach, nie ma zastosowania do Finlandii przed dniem 1 stycznia 1999 r. oraz że przepisy dyrektywy 76/116/EWG zostaną poddane przeglądowi zgodnie ze wspólnotowymi procedurami do dnia 31 grudnia 1998 r.

(10)

Artykuł 2 Aktu przystąpienia stanowi, że „od dnia przystąpienia nowe państwa członkowskie są związane postanowieniami Traktatów założycielskich i aktów przyjętych przez instytucje Wspólnot, postanowienia te są stosowane w nowych państwach członkowskich zgodnie z zasadami określonymi w tych Traktatach i w niniejszym akcie.” Zgodnie z art. 168 Aktu przystąpienia „nowe państwa członkowskie przyjmą środki niezbędne do przestrzegania od daty przystąpienia postanowień dyrektyw i decyzji w rozumieniu artykułu 189 (obecnie art. 249) Traktatu WE […], chyba że lista z załącznika XIX lub inne postanowienia niniejszego aktu przewidują inny okres na zastosowanie się do tych aktów”.

(11)

Dyrektywa 76/116/EWG została zmieniona dyrektywą 98/97/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (5) w odniesieniu do wprowadzenia do obrotu w Austrii, Finlandii i Szwecji nawozów zawierających kadm. Artykuł 1 stanowi między innymi, że Finlandia może zakazać wprowadzania do obrotu na swoim terytorium nawozów zawierających kadm w stężeniach przekraczających ustalone na poziomie krajowym w dniu przystąpienia oraz że odstępstwo to stosuje się w okresie od dnia 1 stycznia 1999 r. do dnia 31 grudnia 2001 r.

(12)

W dniu 7 grudnia 2001 r. Republika Finlandii zawiadomiła o istnieniu prawa krajowego odbiegającego od postanowień dyrektywy 76/116/EWG w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do nawozów. Po dogłębnej analizie decyzją 2002/398/WE przedłużono odstępstwo od dyrektywy 76/116/EWG do dnia 31 grudnia 2005 r.

(13)

Decyzja Ministerstwa Rolnictwa i Leśnictwa Finlandii w sprawie nawozów (6) nr 45/1994 z dnia 21 stycznia 1994 r. ustanawia między innymi dopuszczalną wartość zawartości kadmu w nawozach, łącznie z nawozami posiadającymi oznaczenie WE. Zgodnie z sekcją 3 zakazuje się wprowadzania do obrotu w Finlandii mineralnych nawozów fosforowych, w których zawartość kadmu przekracza 50 mg na kilogram fosforu.

(14)

W piśmie z dnia 7 czerwca 2005 r. Republika Finlandii zawiadomiła Komisję, że zgodnie z art. 95 ust. 4 Traktatu WE zamierza od dnia 1 stycznia 2006 r. w dalszym ciągu stosować przepisy krajowe dotyczące zawartości kadmu w nawozach. Władze Finlandii wnoszą o przedłużenie obecnego odstępstwa ustanowionego decyzją 2002/398/WE.

(15)

W piśmie z dnia 30 czerwca 2005 r. Komisja zawiadomiła władze Finlandii o otrzymaniu zawiadomienia na podstawie art. 95 ust. 4 oraz o rozpoczęciu sześciomiesięcznego okresu na zbadanie zawiadomienia zgodnie z art. 95 ust. 6 w dniu 8 czerwca 2005 r., czyli w dniu następującym po dniu otrzymania zawiadomienia.

(16)

W piśmie z dnia 10 sierpnia 2005 r. Komisja poinformowała pozostałe państwa członkowskie o wniosku otrzymanym od Finlandii. Komisja opublikowała również zawiadomienie dotyczące wniosku w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (7), aby poinformować inne zainteresowane strony o działaniach krajowych, które Finlandia zamierza utrzymać.

(17)

Artykuł 95 ust. 4 Traktatu stanowi, że jeśli po przyjęciu przez Radę lub Komisję środka harmonizującego państwo członkowskie uzna za niezbędne utrzymanie przepisów krajowych, uzasadnionych ważnymi względami określonymi w artykule 30 lub dotyczącymi ochrony środowiska naturalnego, lub środowiska pracy, notyfikuje je Komisji, wskazując powody ich utrzymania.

(18)

Celem zawiadomienia przekazanego przez władze Finlandii w dniu 7 czerwca 2005 r. jest otrzymanie zezwolenia na przedłużenie obecnego odstępstwa ustanowionego w decyzji 2002/398/WE na okres po dniu 31 grudnia 2005 r. Decyzja ta zezwala Finlandii na dalsze stosowanie krajowych przepisów niezgodnych z przepisami dotyczącymi składu nawozów posiadających oznaczenie WE zawartych w rozporządzeniu (WE) nr 2003/2003.

(19)

Jak wskazano wcześniej, art. 5 rozporządzenia (WE) nr 2003/2003 zabrania państwom członkowskim ograniczać wprowadzanie do obrotu nawozów posiadających oznaczenie WE ze względu na ich skład, ale przepisy dotyczące składu nie określają dopuszczalnej wartości zawartości kadmu. Oznacza to, że zgodnie z art. 5 rozporządzenia (WE) nr 2003/2003 nawozy posiadające oznaczenie WE spełniające wymagania tego rozporządzenia mogą być wprowadzane do obrotu bez względu na zawartość kadmu.

(20)

W świetle powyższego wyraźnie widać, że przepisy krajowe zgłoszone przez Finlandię, zakazujące wprowadzania do obrotu mineralnych nawozów fosforowych posiadających oznaczenie WE, w których zawartość kadmu przekracza 50 mg na kilogram fosforu, są bardziej restrykcyjne niż przepisy zawarte w rozporządzeniu (WE) nr 2003/2003.

(21)

Przepisy krajowe zgłoszone przez władze Finlandii zostały przyjęte przed przystąpieniem Finlandii do Unii Europejskiej. Jak wskazano powyżej, Akt przystąpienia ustanawia przepisy przejściowe zezwalające Finlandii na dalsze stosowanie krajowych przepisów dotyczących zawartości kadmu w nawozach w odniesieniu do produktów objętych dyrektywą 76/116/EWG przez okres czterech lat. Dyrektywą 98/97/WE Finlandii zezwolono na dalsze stosowanie powyższych przepisów krajowych do dnia 31 grudnia 2001 r. Decyzja 2002/398/WE przedłużyła odstępstwo do grudnia 2005 r.

(22)

Zgodnie z wymaganiami art. 95 ust. 4, interpretowanymi w świetle art. 2 i 168 Aktu przystąpienia, Finlandia przekazała Komisji dokładną treść przepisów krajowych przyjętych przed przystąpieniem do Unii Europejskiej, które zamierza utrzymać, dołączając do wniosku wyjaśnienie powodów, które jej zdaniem uzasadniają utrzymanie tych przepisów.

(23)

Powody przedstawione przez władze Finlandii to te same powody, które już zostały przedstawione w przeszłości i które leżały u podstaw przyznania przez Komisję odstępstwa do dnia 31 grudnia 2005 r. w decyzji 2002/398/WE. Wyrażono zgodę na taki okres czasu, przy założeniu, że harmonizacja przepisów nastąpi do końca 2005 r. Chociaż prace trwają, przepisy prawne nie zostaną przyjęte na poziomie Wspólnoty przed końcem roku.

(24)

Zawiadomienie przekazane przez Finlandię w dniu 7 czerwca 2005 r. w celu otrzymania zezwolenia na utrzymanie przepisów krajowych stanowiących odstępstwo od przepisów rozporządzenia (WE) nr 2003/2003 należy zatem uznać za dopuszczalne na mocy art. 95 ust. 4 interpretowanego w świetle art. 2 i 168 Aktu przystąpienia.

(25)

Zgodnie z art. 95 Traktatu Komisja musi zagwarantować, że spełnione są wszystkie warunki umożliwiające państwu członkowskiemu skorzystanie z możliwości odstępstwa przewidzianego w tym artykule.

(26)

W szczególności Komisja musi ocenić, czy przepisy zgłoszone przez państwo członkowskie są uzasadnione ważnymi względami określonymi w art. 30 Traktatu, lub dotyczącymi ochrony środowiska naturalnego lub środowiska pracy.

(27)

Ponadto, zgodnie z art. 95 ust. 6 Traktatu, jeżeli Komisja uważa, że przepisy krajowe są uzasadnione, musi ona sprawdzić, czy przepisy te nie są środkiem arbitralnej dyskryminacji lub ukrytym ograniczeniem w handlu między państwami członkowskimi i czy nie stanowią one przeszkody w funkcjonowaniu rynku wewnętrznego.

(28)

Finlandia oparła swój wniosek na potrzebie ochrony zdrowia ludzi i środowiska. Uznaje się, że kadm w nawozach stanowi zagrożenie dla środowiska i zdrowia ludzi. Na poparcie swojego wniosku Finlandia odsyła do wniosków z fińskich badań opublikowanych w kwietniu 2000 r. (8), w których dokonano oceny zagrożeń związanych z nawozami zawierającymi kadm.

(29)

Jeśli chodzi o ogólne informacje dotyczące kadmu, na podstawie dostępnych obecnie danych naukowych można stwierdzić, że kadm metaliczny i tlenek kadmu ogólnie można uznać za stanowiące poważne zagrożenie dla zdrowia. W szczególności tlenek kadmu został sklasyfikowany jako substancja rakotwórcza, mutagenna lub toksyczna ze względu na zaburzenia rozrodczości, kategorii 2. Panuje również ogólna zgoda co do tego, że kadm w nawozach stanowi zdecydowanie najważniejsze źródło przedostawania się kadmu do gleby i do łańcucha żywnościowego.

(30)

Jeśli chodzi o kadm w nawozach, najważniejsze informacje dotyczące oceny ryzyka przeprowadzonej przez Finlandię można streścić następująco:

(31)

Wnioski te odnoszą się oczywiście do specyficznej sytuacji gleby w Finlandii oraz do panujących w Finlandii warunków klimatycznych.

(32)

Podsumowując, ocena ryzyka przeprowadzona przez Finlandię wykazuje, że obecne stężenia kadmu w glebach rolniczych w Finlandii stanowią zagrożenie dla organizmów glebowych oraz że wyługowanie kadmu z gleby rolniczej powoduje zagrożenie dla środowiska wodnego. Finlandia utrzymuje, że w ocenie ryzyka stwierdza się również, że istnieje ryzyko niekorzystnych skutków zdrowotnych w wyniku obecnego łącznego narażenia na kadm ludności Finlandii. Podczas gdy średnie spożycie kadmu jedynie w żywności nie stwarza zagrożenia w Finlandii, pewna część ludności jest zagrożona ze względu na wysokie spożycie w żywności, zwiększone wchłanianie i/lub palenie.

(33)

Ocena ryzyka przedłożona przez władze Finlandii została przeprowadzona zgodnie z procedurami i metodologią ustanowioną na poziomie Wspólnoty, które są uważane za zapewniające wysoki poziom wiarygodności uzyskanych informacji.

(34)

Komisja zbadała już informacje zawarte w ocenie ryzyka w kontekście decyzji 2002/398/WE, która zezwoliła Finlandii na utrzymanie przepisów krajowych do dnia 31 grudnia 2005 r.

(35)

Finlandia nie przedstawiła żadnych innych danych naukowych i technicznych w 2005 r. Proces akumulacji przebiega powoli i nie zmienia się w znaczący sposób na przestrzeni 3 lat. Dlatego można uznać, że obecna sytuacja jest podobna do sytuacji w 2002 r.

(36)

Ważność danych dostarczonych przez Finlandię potwierdzają następujące podstawy naukowe, które zostały wykorzystane przy przygotowywaniu wniosku Komisji w sprawie kadmu w nawozach:

Do czasu sfinalizowania ogólnej oceny ryzyka stwarzanego przez kadm i tlenek kadmu oraz ewentualnego podjęcia w następstwie tego działań dotyczących środków ograniczenia ryzyka, miały miejsce pewne opóźnienia w pracach nad wnioskiem Komisji w sprawie kadmu w nawozach.

(37)

Dlatego po ponownym zbadaniu dowodów naukowych w świetle wniosku złożonego przez Finlandię Komisja uważa, iż władze Finlandii wykazały, że nawozy zawierające kadm stwarzają zagrożenie dla zdrowia ludzi i środowiska oraz że przepisy krajowe zgłoszone przez władze Finlandii, mające na celu ograniczenie do minimum narażenia środowiska w Finlandii na nawozy zawierające kadm, są uzasadnione.

(38)

Artykuł 95 ust. 6 zobowiązuje Komisję do sprawdzenia, czy planowane działania nie stanowią środka arbitralnej dyskryminacji. Zgodnie z orzeczeniem Trybunału Sprawiedliwości brak dyskryminacji oznacza, że krajowe ograniczenia w handlu nie mogą być stosowane w sposób dyskryminujący towary pochodzące z innych państw członkowskich.

(39)

Planowane przepisy krajowe są ogólne i mają zastosowanie zarówno do krajowych, jak i do importowanych nawozów fosforowych posiadających oznaczenie WE. W związku z tym nie ma dowodów świadczących o tym, że mogą one być stosowane jako środek arbitralnej dyskryminacji pomiędzy podmiotami gospodarczymi we Wspólnocie.

(40)

Bardziej restrykcyjne środki krajowe dotyczące składu nawozów posiadających oznaczenie WE, stanowiące odstępstwo od przepisów dyrektywy Wspólnoty, stwarzają normalnie barierę handlową. Produkty, które mogą być legalnie wprowadzane do obrotu w pozostałej części Wspólnoty, nie mogą być wprowadzane do obrotu w danym państwie członkowskim. Celem koncepcji zawartej w art. 95 ust. 6 jest zapobieżenie stosowaniu krajowych przepisów opartych na kryteriach określonych w ust. 4 i 5 z niewłaściwych powodów i stanowiących w rzeczywistości środki gospodarcze wprowadzane w celu utrudnienia przywozu produktów z innych państw członkowskich, tak aby pośrednio chronić produkcję krajową.

(41)

Jak już stwierdzono, istnieją obawy dotyczące ochrony środowiska oraz zdrowia ludzi w związku ze stosowaniem na polach nawozów zawierających kadm. Z tego powodu wydaje się, że celem utrzymania przepisów krajowych jest ochrona środowiska i zdrowia ludzi, a nie stworzenie ukrytych barier handlowych.

(42)

Warunek ten nie może być interpretowany jako uniemożliwiający zatwierdzenie każdego środka krajowego, który może mieć wpływ na ustanowienie rynku wewnętrznego. W rzeczywistości każdy środek krajowy będący odstępstwem od środka harmonizującego, mającego na celu ustanowienie i funkcjonowanie rynku wewnętrznego, stanowi zasadniczo środek mogący mieć wpływ na rynek wewnętrzny. W związku z powyższym, aby zachować przydatny charakter procedury przyznawania odstępstwa przewidzianej w art. 95 Traktatu WE, Komisja uważa, że w kontekście art. 95 ust. 6 koncepcja przeszkody w funkcjonowaniu rynku wewnętrznego musi być rozumiana jako nieproporcjonalny wpływ w stosunku do zamierzonego celu.

(43)

Z uwagi na zagrożenie zarówno dla środowiska, jak i dla zdrowia ludzi, wynikające ze stosowania nawozów zawierających kadm na polach w Finlandii, oraz biorąc pod uwagę, że:

Komisja uważa, że na obecnym etapie przeglądu nie istnieją dowody wskazujące na to, że przepisy krajowe stanowią niepropocjonalnie dużą przeszkodę dla funkcjonowania rynku wewnętrznego w stosunku do zamierzonych celów.

(44)

Okres obowiązywania odstępstwa powinien zapewnić Komisji wystarczającą ilość czasu na zaproponowanie przepisów prawnych dotyczących kadmu w nawozach na poziomie Wspólnoty oraz Radzie i Parlamentowi Europejskiemu na ich przyjęcie. Aby uniknąć skutków możliwych opóźnień podczas międzyinstytucjonalnej debaty, przepisy obecnej decyzji powinny obowiązywać do czasu stosowania zharmonizowanego środka na poziomie UE.

(45)

W świetle powyższego można, podsumowując, stwierdzić, że wniosek złożony przez Republikę Finlandii w sprawie utrzymania przepisów krajowych, które są bardziej restrykcyjne niż przepisy dyrektywy 76/116/EWG w odniesieniu do zawartości kadmu w nawozach, złożony w dniu 7 czerwca 2005 r., jest dopuszczalny.

(46)

Ponadto Komisja uważa, że przepisy krajowe:

W związku z tym Komisja uważa, że mogą one zostać zatwierdzone,

17.5.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 129/31

(1)

Dyrektywa Rady 76/116/EWG z dnia 18 grudnia 1975 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do nawozów (1) ustanowiła wymogi, jakie muszą spełniać nawozy, aby mogły zostać wprowadzone do obrotu z oznaczeniem „nawozy WE”.

(2)

Załącznik I do dyrektywy 76/116/EWG określa oznaczenie typu i odpowiednie wymogi, np. dotyczące składu, które każdy nawóz posiadający oznaczenie WE musi spełniać. Nawozy posiadające oznaczenie WE zawarte w tym wykazie są pogrupowane w kategorie w zależności od zawartości podstawowych środków odżywczych, tj. pierwiastków: azotu, fosforu i potasu.

(3)

Zgodnie z art. 7 dyrektywy 76/116/EWG państwa członkowskie nie mogły z powodu składu, identyfikacji, etykietowania lub opakowania zabronić, ograniczyć ani utrudnić wprowadzania do obrotu nawozów mających oznakowanie „nawóz WE”, spełniających przepisy tej dyrektywy.

(4)

Decyzja Komisji 2002/366/WE z dnia 15 maja 2002 r. w sprawie przepisów krajowych zgłoszonych przez Republikę Austrii na podstawie art. 95 ust. 4 Traktatu WE, dotyczących maksymalnej dopuszczalnej zawartości kadmu w nawozach (2) przyznała odstępstwo od przepisów dyrektywy 76/116/EWG, zatwierdzając przepisy Austrii zakazujące wprowadzania do obrotu w Austrii mineralnych nawozów fosforowych (zawierających 5 % lub więcej P2O5), w których zawartość kadmu przekracza 75 mg/kg P2O5. Odstępstwo to było stosowane do dnia 31 grudnia 2005 r.

(5)

Dyrektywa 76/116/EWG wraz ze zmianami została zastąpiona rozporządzeniem (WE) nr 2003/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. w sprawie nawozów (3).

(6)

Artykuł 35 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 2003/2003 stanowi, że odstępstwa od art. 7 dyrektywy 76/116/EWG, które zostały przyznane przez Komisję na mocy art. 95 ust. 6 Traktatu, traktuje się jako odstępstwa od art. 5 obecnego rozporządzenia i jako dalej obowiązujące, nie naruszając wejścia w życie tego rozporządzenia.

(7)

Zgodnie z motywem 15 rozporządzenia (WE) nr 2003/2003 Komisja zajmie się kwestią niezamierzonej zawartości kadmu w nawozach mineralnych oraz, jeśli będzie to zasadne, przygotuje projekt rozporządzenia i przedstawi go Parlamentowi Europejskiemu oraz Radzie.

(8)

Trwają prace nad przygotowaniem wniosku Komisji w sprawie kadmu w nawozach.

(9)

Austria przystąpiła do Unii Europejskiej w dniu 1 stycznia 1995 r. Akt przystąpienia (4) ustanawia przejściowe przepisy dotyczące stosowania i wprowadzania do obrotu kadmu w tym państwie. Artykuł 69 ust. 1 stanowi, że zgodnie z Załącznikiem i na warunkach w nim określonych w okresie czterech lat od daty przystąpienia postanowienia, o których mowa w załączniku VIII do aktu, nie mają zastosowania do Austrii. Artykuł 69 i pkt 4 załącznika VIII do Aktu przystąpienia stanowią, że art. 7 dyrektywy 76/116/EWG w stopniu, w jakim dotyczy on zawartości kadmu w nawozach, nie ma zastosowania do Austrii przed dniem 1 stycznia 1999 r. oraz że przepisy dyrektywy 76/116/EWG zostaną poddane przeglądowi zgodnie ze wspólnotowymi procedurami do dnia 31 grudnia 1998 r.

(10)

Artykuł 2 Aktu przystąpienia stanowi, że „od dnia przystąpienia nowe państwa członkowskie są związane postanowieniami Traktatów założycielskich i aktów przyjętych przez instytucje Wspólnot, postanowienia te są stosowane w nowych państwach członkowskich zgodnie z zasadami określonymi w tych Traktatach i w niniejszym akcie”. Zgodnie z art. 168 Aktu przystąpienia „nowe państwa członkowskie przyjmą środki niezbędne do przestrzegania od daty przystąpienia postanowień dyrektyw i decyzji w rozumieniu artykułu 189 (obecnie art. 249) Traktatu WE […], chyba że lista z załącznika XIX lub inne postanowienia niniejszego aktu przewidują inny okres na zastosowanie się do tych aktów”.

(11)

Dyrektywa 76/116/EWG została zmieniona dyrektywą 98/97/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (5) w odniesieniu do wprowadzenia do obrotu w Austrii, Finlandii i Szwecji nawozów zawierających kadm. Artykuł 1 stanowi między innymi, że Austria może zakazać wprowadzania do obrotu na swoim terytorium nawozów zawierających kadm w stężeniach przekraczających ustalone na poziomie krajowym w dniu przystąpienia oraz że odstępstwo to stosuje się w okresie od dnia 1 stycznia 1999 r. do dnia 31 grudnia 2001 r.

(12)

W dniu 16 listopada 2001 r. Republika Austrii zawiadomiła o istnieniu prawa krajowego odbiegającego od postanowień dyrektywy 76/116/EWG w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do nawozów. Po dogłębnej analizie decyzją 2002/366/WE przedłużono odstępstwo od dyrektywy 76/116/EWG do dnia 31 grudnia 2005 r.

(13)

Austriacka Ustawa o nawozach z 2004 r. (6) ustanawia między innymi dopuszczalną wartość zawartości kadmu w nawozach, łącznie z nawozami posiadającymi oznaczenie WE. Zgodnie z art. 2 ust. 4 w połączeniu z załącznikiem 2 sekcja 2 do obrotu w Austrii nie wolno wprowadzać mineralnych nawozów fosforowych (zawierających 5 % lub więcej P2O5), w których zawartość kadmu przekracza 75 mg/kg P2O5.

(14)

Przepisy dotyczące najwyższej dopuszczalnej zawartości kadmu w nawozach obowiązują od 1985 r., kiedy dopuszczalną wartość ustanowiono na poziomie 120 mg/kg P2O5. Obecny poziom wynoszący 75 mg/kg P2O5 został wprowadzony austriacką Ustawą o nawozach z 1994 r. (7), która następnie, w celu dostosowania przepisów do rozporządzenia (WE) nr 2003/2003, została uchylona Ustawą o nawozach z 2004 r. Przepisy dotyczące kadmu w nawozach nie zostały zmienione.

(15)

W piśmie z dnia 14 czerwca 2005 r. Republika Austrii zawiadomiła Komisję, że zgodnie z art. 95 ust. 4 Traktatu WE zamierza od dnia 1 stycznia 2006 r. w dalszym ciągu stosować przepisy krajowe dotyczące zawartości kadmu w nawozach. Władze Austrii wnoszą o przedłużenie obecnego odstępstwa ustanowionego decyzją 2002/366/WE.

(16)

W piśmie z dnia 30 czerwca 2005 r. Komisja zawiadomiła władze Austrii o otrzymaniu zawiadomienia na podstawie art. 95 ust. 4 oraz o rozpoczęciu sześciomiesięcznego okresu na zbadanie zawiadomienia zgodnie z art. 95 ust. 6 w dniu 15 czerwca 2005 r., czyli w dniu następującym po dniu otrzymania zawiadomienia.

(17)

W piśmie z dnia 10 sierpnia 2005 r. Komisja poinformowała pozostałe państwa członkowskie o wniosku otrzymanym od Austrii. Komisja opublikowała również zawiadomienie dotyczące wniosku w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (8), aby poinformować inne zainteresowane strony o działaniach krajowych, które Austria zamierza utrzymać.

(18)

Artykuł 95 ust. 4 Traktatu stanowi, że jeśli po przyjęciu przez Radę lub Komisję środka harmonizującego państwo członkowskie uzna za niezbędne utrzymanie przepisów krajowych, uzasadnionych ważnymi względami określonymi w artykule 30 lub dotyczącymi ochrony środowiska naturalnego, lub środowiska pracy, notyfikuje je Komisji, wskazując powody ich utrzymania.

(19)

Celem zawiadomienia przekazanego przez władze Austrii w dniu 7 czerwca 2005 r. jest otrzymanie zezwolenia na przedłużenie obecnego odstępstwa ustanowionego w decyzji 2002/366/WE na okres po dniu 31 grudnia 2005 r. Decyzja ta zezwala Austrii na dalsze stosowanie krajowych przepisów niezgodnych z przepisami dotyczącymi składu nawozów posiadających oznaczenie WE zawartych w rozporządzeniu (WE) nr 2003/2003.

(20)

Jak wskazano wcześniej, art. 5 rozporządzenia (WE) nr 2003/2003 zabrania państwom członkowskim ograniczać wprowadzanie do obrotu nawozów posiadających oznaczenie WE ze względu na ich skład, ale przepisy dotyczące składu nie określają dopuszczalnej wartości zawartości kadmu. Oznacza to, że zgodnie z art. 5 rozporządzenia (WE) nr 2003/2003 nawozy posiadające oznaczenie WE, spełniające wymagania tego rozporządzenia, mogą być wprowadzane do obrotu bez względu na zawartość kadmu.

(21)

W świetle powyższego wyraźnie widać, że przepisy krajowe zgłoszone przez Austrię, zakazujące wprowadzania do obrotu mineralnych nawozów fosforowych posiadających oznaczenie WE, w których zawartość kadmu przekracza 75 mg/kg P2O5, są bardziej restrykcyjne niż przepisy zawarte w rozporządzeniu (WE) nr 2003/2003.

(22)

Przepisy krajowe zgłoszone przez władze Austrii zostały przyjęte przed przystąpieniem Austrii do Unii Europejskiej. Jak wskazano powyżej, Akt przystąpienia ustanawia przepisy przejściowe zezwalające Austrii na dalsze stosowanie krajowych przepisów dotyczących zawartości kadmu w nawozach w odniesieniu do produktów objętych dyrektywą 76/116/EWG przez okres czterech lat. Dyrektywą 98/97/WE Austrii zezwolono na dalsze stosowanie powyższych przepisów krajowych do dnia 31 grudnia 2001 r. Decyzja 2002/366/WE przedłużyła odstępstwo do grudnia 2005 r.

(23)

Zgodnie z wymaganiami art. 95 ust. 4, interpretowanymi w świetle art. 2 i 168 Aktu przystąpienia, Austria przekazała Komisji dokładną treść przepisów krajowych przyjętych przed przystąpieniem do Unii Europejskiej, które zamierza utrzymać, dołączając do wniosku wyjaśnienie powodów, które jej zdaniem uzasadniają utrzymanie tych przepisów.

(24)

Powody przedstawione przez władze Austrii to te same powody, które już zostały przedstawione w przeszłości i które leżały u podstaw przyznania przez Komisję odstępstwa do dnia 31 grudnia 2005 r. w decyzji 2002/366/WE. Wyrażono zgodę na taki okres czasu, przy założeniu, że harmonizacja przepisów nastąpi do końca 2005 r. Chociaż prace trwają, przepisy prawne nie zostaną przyjęte na poziomie Wspólnoty przed końcem roku.

(25)

Zawiadomienie przekazane przez Austrię w dniu 14 czerwca 2005 r. w celu otrzymania zezwolenia na utrzymanie przepisów krajowych stanowiących odstępstwo od przepisów rozporządzenia (WE) nr 2003/2003 należy zatem uznać za dopuszczalne na mocy art. 95 ust. 4 interpretowanego w świetle art. 2 i 168 Aktu przystąpienia.

(26)

Zgodnie z art. 95 Traktatu Komisja musi zagwarantować, że spełnione są wszystkie warunki umożliwiające państwu członkowskiemu skorzystanie z możliwości odstępstwa przewidzianego w tym artykule.

(27)

W szczególności Komisja musi ocenić, czy przepisy zgłoszone przez państwo członkowskie są uzasadnione ważnymi względami określonymi w art. 30 Traktatu lub dotyczącymi ochrony środowiska naturalnego lub środowiska pracy.

(28)

Ponadto, zgodnie z art. 95 ust. 6 Traktatu, jeżeli Komisja uważa, że przepisy krajowe są uzasadnione, musi ona sprawdzić, czy przepisy te nie są środkiem arbitralnej dyskryminacji lub ukrytym ograniczeniem w handlu między państwami członkowskimi i czy nie stanowią one przeszkody w funkcjonowaniu rynku wewnętrznego.

(29)

Austria oparła swój wniosek na potrzebie ochrony zdrowia ludzi i środowiska. Uznaje się, że kadm w nawozach stanowi zagrożenie dla środowiska i zdrowia ludzi. Na poparcie swojego wniosku Austria odsyła do wniosków z austriackich badań opublikowanych w październiku 2000 r. (9), w których dokonano oceny zagrożeń związanych z nawozami zawierającymi kadm.

(30)

Jeśli chodzi o ogólne informacje dotyczące kadmu, na podstawie dostępnych obecnie danych naukowych można stwierdzić, że kadm metaliczny i tlenek kadmu ogólnie można uznać za stanowiące poważne zagrożenie dla zdrowia. W szczególności tlenek kadmu został sklasyfikowany jako substancja rakotwórcza, mutagenna lub toksyczna ze względu na zaburzenia rozrodczości, kategorii 2. Panuje również ogólna zgoda co do tego, że kadm w nawozach stanowi zdecydowanie najważniejsze źródło przedostawania się kadmu do gleby i do łańcucha żywnościowego.

(31)

Jeśli chodzi o kadm w nawozach, najważniejsze informacje dotyczące oceny ryzyka przeprowadzonej przez Austrię można streścić następująco:

(32)

Wnioski te odnoszą się oczywiście do specyficznej sytuacji gleby w Austrii oraz do panujących w Austrii warunków klimatycznych.

(33)

Podsumowując, ocena ryzyka przeprowadzona przez Austrię wykazuje, że wartość przewidywanego stężenia w środowisku (PEC, predicted environmental concentration) kadmu pochodzącego z nawozów mineralnych w Austrii przekracza wartość PNEC (11) dla wody w większości badanych regionów. To samo dotyczy również gleb w 5 % austriackich regionów uprawnych, jeżeli do obliczeń wykorzysta się wartości biodostępne. Zdaniem władz Austrii oznacza to, iż zgodnie ze wspólnotową metodologią oceny ryzyka substancja budzi obawy i zachodzi konieczność podjęcia dalszych działań.

(34)

Ocena ryzyka przedłożona przez władze Austrii została przeprowadzona zgodnie z procedurami i metodologią ustanowioną na poziomie Wspólnoty, które są uważane za zapewniające wysoki poziom wiarygodności uzyskanych informacji.

(35)

Komisja zbadała już informacje zawarte w ocenie ryzyka w kontekście decyzji 2002/366/WE, która zezwoliła Austrii na utrzymanie przepisów krajowych do dnia 31 grudnia 2005 r.

(36)

Austria nie przedstawiła żadnych innych danych naukowych i technicznych w 2005 r. Proces akumulacji przebiega powoli i nie zmienia się w znaczący sposób na przestrzeni trzech lat. Dlatego można uznać, że obecna sytuacja jest podobna do sytuacji w 2002 r.

(37)

Ważność danych dostarczonych przez Austrię potwierdzają następujące podstawy naukowe, które zostały wykorzystane przy przygotowywaniu wniosku Komisji w sprawie kadmu w nawozach:

Do czasu sfinalizowania ogólnej oceny ryzyka stwarzanego przez kadm i tlenek kadmu oraz ewentualnego podjęcia w następstwie tego działań dotyczących środków ograniczenia ryzyka, miały miejsce pewne opóźnienia w pracach nad wnioskiem Komisji w sprawie kadmu w nawozach.

(38)

Dlatego po ponownym zbadaniu dowodów naukowych w świetle wniosku złożonego przez Austrię Komisja uważa, iż władze Austrii wykazały, że nawozy zawierające kadm stwarzają zagrożenie dla zdrowia ludzi i środowiska oraz że przepisy krajowe zgłoszone przez władze Austrii, mające na celu ograniczenie do minimum narażenia środowiska w Austrii na nawozy zawierające kadm, są uzasadnione.

(39)

Artykuł 95 ust. 6 zobowiązuje Komisję do sprawdzenia, czy planowane działania nie stanowią środka arbitralnej dyskryminacji. Zgodnie z orzeczeniem Trybunału Sprawiedliwości brak dyskryminacji oznacza, że krajowe ograniczenia w handlu nie mogą być stosowane w sposób dyskryminujący towary pochodzące z innych państw członkowskich.

(40)

Planowane przepisy krajowe są ogólne i mają zastosowanie zarówno do krajowych, jak i do importowanych nawozów fosforowych posiadających oznaczenie WE. W związku z tym nie ma dowodów świadczących o tym, że mogą one być stosowane jako środek arbitralnej dyskryminacji pomiędzy podmiotami gospodarczymi we Wspólnocie.

(41)

Bardziej restrykcyjne środki krajowe dotyczące składu nawozów posiadających oznaczenie WE, stanowiące odstępstwo od przepisów dyrektywy wspólnotowej, stwarzają normalnie barierę handlową. Produkty, które mogą być legalnie wprowadzane do obrotu w pozostałej części Wspólnoty, nie mogą być wprowadzane do obrotu w danym państwie członkowskim. Celem koncepcji zawartej w art. 95 ust. 6 jest zapobieżenie stosowaniu krajowych przepisów opartych na kryteriach określonych w ust. 4 i 5 z niewłaściwych powodów i stanowiących w rzeczywistości środki gospodarcze wprowadzane w celu utrudnienia przywozu produktów z innych państw członkowskich, tak aby pośrednio chronić produkcję krajową.

(42)

Jak już stwierdzono, istnieją obawy dotyczące ochrony środowiska oraz zdrowia ludzi w związku ze stosowaniem na polach nawozów zawierających kadm. Z tego powodu wydaje się, że celem utrzymania przepisów krajowych jest ochrona środowiska i zdrowia ludzi, a nie stworzenie ukrytych barier handlowych

(43)

Warunek ten nie może być interpretowany jako uniemożliwiający zatwierdzenie każdego środka krajowego, który może mieć wpływ na ustanowienie rynku wewnętrznego. W rzeczywistości każdy środek krajowy będący odstępstwem od środka harmonizującego, mającego na celu ustanowienie i funkcjonowanie rynku wewnętrznego, stanowi zasadniczo środek mogący mieć wpływ na rynek wewnętrzny. W związku z powyższym, aby zachować przydatny charakter procedury przyznawania odstępstwa przewidzianej w art. 95 Traktatu WE, Komisja uważa, że w kontekście art. 95 ust. 6 koncepcja przeszkody w funkcjonowaniu rynku wewnętrznego musi być rozumiana jako nieproporcjonalny wpływ w stosunku do zamierzonego celu.

(44)

Z uwagi na zagrożenie zarówno dla środowiska, jak i dla zdrowia ludzi, wynikające ze stosowania nawozów zawierających kadm na polach w Austrii, oraz biorąc pod uwagę, że:

Komisja uważa, że na obecnym etapie przeglądu nie istnieją dowody wskazujące na to, że przepisy krajowe stanowią niepropocjonalnie dużą przeszkodę dla funkcjonowania rynku wewnętrznego w stosunku do zamierzonych celów.

(45)

Okres obowiązywania odstępstwa powinien zapewnić Komisji wystarczającą ilość czasu na zaproponowanie przepisów prawnych dotyczących kadmu w nawozach na poziomie Wspólnoty oraz Radzie i Parlamentowi Europejskiemu na ich przyjęcie. Aby uniknąć skutków możliwych opóźnień podczas międzyinstytucjonalnej debaty, przepisy obecnej decyzji powinny obowiązywać do czasu stosowania zharmonizowanego środka na poziomie UE.

(46)

W świetle powyższego można, podsumowując, stwierdzić, że wniosek złożony przez Republikę Austrii w sprawie utrzymania przepisów krajowych, które są bardziej restrykcyjne niż przepisy dyrektywy 76/116/EWG w odniesieniu do zawartości kadmu w nawozach, złożony w dniu 14 czerwca 2005 r., jest dopuszczalny.

(47)

Ponadto Komisja uważa, że przepisy krajowe:

W związku z tym Komisja uważa, że mogą one zostać zatwierdzone,