29.3.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 91/1

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

29.3.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 91/3

(1)

Komisja otrzymała wniosek, na mocy art. 13 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, o zbadanie możliwego obchodzenia środków antydumpingowych nałożonych na przywóz kumaryny pochodzącej z Chińskiej Republiki Ludowej.

(2)

Wniosek został złożony w dniu 13 lutego 2006 r. przez Europejską Radę Przemysłu Chemicznego (CEFIC) w imieniu jedynego producenta stanowiącego 100 % wspólnotowej produkcji kumaryny.

(3)

Produktem, którego dotyczy możliwe obchodzenie środków, jest kumaryna pochodząca z Chińskiej Republiki Ludowej, zgłaszana zwykle w ramach kodu CN ex 2932 21 00 („produkt objęty postępowaniem”). Powyższy kod CN podany jest jedynie dla celów informacyjnych.

(4)

Produktem objętym dochodzeniem jest kumaryna wysyłana z Indonezji i Malezji („produkt objęty dochodzeniem”) zwykle zgłaszana w ramach tych samych kodów, co produkt objęty postępowaniem.

(5)

Środkami obecnie obowiązującymi i prawdopodobnie obchodzonymi są środki antydumpingowe nałożone na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 769/2002 (2).

(6)

Wniosek zawiera wystarczające dowody prima facie, wskazujące, iż środki antydumpingowe nałożone na przywóz kumaryny pochodzącej z Chińskiej Republiki Ludowej są obchodzone poprzez przeładunek kumaryny dokonywany w Indonezji i Malezji.

(7)

Przedstawione dowody są następujące:

(8)

W związku z powyższym Komisja stwierdza, iż istnieją wystarczające dowody uzasadniające wszczęcie dochodzenia zgodnie z art. 13 rozporządzenia podstawowego oraz poddanie rejestracji przywozu kumaryny wysyłanej z Indonezji i Malezji, zgłoszonej lub niezgłaszanej jako pochodząca z Indonezji i Malezji, zgodnie z art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(9)

W celu otrzymania informacji uznanych za niezbędne dla dochodzenia Komisja prześle kwestionariusze do eksporterów/producentów oraz stowarzyszeń eksporterów/producentów w Indonezji i Malezji, do eksporterów/producentów oraz stowarzyszeń eksporterów/producentów w Chińskiej Republice Ludowej, do importerów oraz stowarzyszeń importerów we Wspólnocie, którzy współpracowali podczas dochodzenia, które doprowadziło do nałożenia obowiązujących środków, lub którzy są wskazani we wniosku, oraz do władz Chińskiej Republiki Ludowej, Indonezji i Malezji. W stosownych przypadkach Komisja może zwrócić się o dostarczenie informacji również do przemysłu wspólnotowego.

(10)

W każdym przypadku wszystkie zainteresowane strony powinny skontaktować się z Komisją jak najszybciej i nie później niż w terminie określonym w art. 3 niniejszego rozporządzenia, aby dowiedzieć się, czy są wymienione we wniosku i, jeżeli jest to konieczne, zwrócić się z prośbą o przesłanie kwestionariusza w terminie ustalonym w art. 3 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, mając na uwadze fakt, iż termin ustalony w art. 3 ust. 2 niniejszego rozporządzenia ma zastosowanie do wszystkich zainteresowanych stron.

(11)

Władze Chińskiej Republiki Ludowej, Indonezji i Malezji zostaną poinformowane o wszczęciu dochodzenia.

(12)

Wszystkie zainteresowane strony niniejszym wzywa się do przedstawienia swoich opinii na piśmie oraz do dostarczenia potwierdzających dowodów. Ponadto Komisja może przesłuchać zainteresowane strony, pod warunkiem, że wystąpiły one z pisemnym wnioskiem o przesłuchanie, wskazując szczególne powody, dla których powinny zostać wysłuchane.

(13)

Zgodnie z art. 13 ust. 4 rozporządzenia podstawowego przywóz produktu objętego dochodzeniem może zostać zwolniony z rejestracji lub środków, jeżeli nie stanowi on obejścia środków.

(14)

Ponieważ możliwe obchodzenie środków antydumpingowych występuje poza Wspólnotą, zwolnienia mogą zostać przyznane, zgodnie z art. 13 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, producentom produktu objętego postępowaniem, którzy wykażą, iż nie są powiązani z jakimkolwiek producentem podlegającym wymienionym środkom, oraz iż nie uczestniczą w praktykach mających na celu obejście środków antydumpingowych, jak określono w art. 13 ust. 1 i art. 13 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Producenci zainteresowani otrzymaniem zwolnienia powinni przedłożyć wniosek należycie poparty dowodami w terminie wskazanym w art. 3 ust. 3 niniejszego rozporządzenia.

(15)

Zgodnie z art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego przywóz produktu objętego dochodzeniem powinien zostać poddany rejestracji, aby zagwarantować, że w przypadku gdy w wyniku dochodzenia ustalone zostanie obchodzenie środków antydumpingowych, cła antydumpingowe w odpowiedniej wysokości mogą być pobierane z mocą wsteczną od daty rejestracji takiego przywozu wysłanego z Indonezji i Malezji.

(16)

W interesie dobrego zarządzania należy określić terminy, w których:

(17)

Należy zwrócić uwagę na fakt, iż korzystanie z większości praw proceduralnych, ustanowionych w rozporządzeniu podstawowym, jest uwarunkowane zgłoszeniem się przez stronę w terminie wskazanym w art. 3 niniejszego rozporządzenia.

(18)

W przypadkach, w których zainteresowana strona odmawia dostępu do niezbędnych informacji, nie dostarcza ich w określonych terminach albo znacznie utrudnia dochodzenie, istnieje możliwość dokonania ustaleń tymczasowych lub końcowych, potwierdzających lub zaprzeczających, na podstawie dostępnych faktów, zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego.

(19)

W przypadku ustalenia, że zainteresowana strona dostarczyła nieprawdziwych lub wprowadzających w błąd informacji, informacje te nie są brane pod uwagę, a ustalenia mogą być dokonywane na podstawie dostępnych faktów. Jeżeli zainteresowana strona nie współpracuje lub współpracuje jedynie częściowo i z tego względu ustalenia opierają się na dostępnych faktach zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego, wynik może być mniej korzystny dla wymienionej strony niż w przypadku, gdyby strona ta współpracowała,

European Commission

Directorate General for Trade

Directorate B

Office: J-79 5/16

B-1049 Brussels

faks (00 322) 295 65 05

29.3.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 91/6

(1)

Ceny reprezentatywne i kwoty dodatkowych należności stosowanych do przywozu cukru białego, cukru surowego i niektórych syropów w odniesieniu do roku gospodarczego 2005/2006 zostały ustalone rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1011/2005 (3). Ceny te i kwoty zostały ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 494/2006 (4).

(2)

Dane, którymi obecnie dysponuje Komisja, prowadzą do zmiany wymienionych kwot, zgodnie z zasadami i szczegółowymi przepisami wykonawczymi przewidzianymi w rozporządzeniu (WE) nr 1423/95,

29.3.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 91/8

(1)

Refundacje stosowane do wywozu cukru białego i cukru surowego w stanie nieprzetworzonym zostały ustalone rozporządzeniem Komisji (WE) nr 446/2006 (2).

(2)

Z uwagi na różnice pomiędzy danymi, którymi obecnie dysponuje Komisja, a danymi dostępnymi w chwili przyjęcia rozporządzenia (WE) nr 446/2006, należy zmienić te refundacje,

29.3.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 91/10

—

4 163 sztuki dla numeru seryjnego 09.0001,

—

3 458 sztuk dla numeru seryjnego 09.0003.

29.3.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 91/11

(1)

Pismem z dnia 27 lipca 2001 r., zarejestrowanym dnia 1 sierpnia 2001 r., Stałe Przedstawicielstwo Włoch przy Unii Europejskiej powiadomiło Komisję o pomocy przeznaczonej na zakup wyposażenia służącego zagwarantowaniu pochodzenia i jakości wołowiny.

(2)

W pismach datowanych, odpowiednio, dnia 15 października 2001 r. (zarejestrowanym dnia 16 października 2001 r.) i 26 lutego 2002 r. (zarejestrowanym dnia 27 lutego 2002 r.), Stałe Przedstawicielstwo Włoch przy Unii Europejskiej przekazało Komisji informacje uzupełniające, o które zwrócono się do władz włoskich w pismach z dnia 12 września 2001 r. i 28 listopada 2001 r.

(3)

Pismem z dnia 24 kwietnia 2002 r., Komisja poinformowała Włochy o decyzji o wszczęciu procedury, o której mowa w art. 88 ust. 2 traktatu WE w kwestii wyżej wymienionej pomocy.

(4)

Decyzja Komisji o wszczęciu procedury została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich  (1) z dnia 18 czerwca 2002 r. Komisja zaprosiła zainteresowane strony do przedstawienia uwag dotyczących przedmiotowej pomocy/przedmiotowego środka pomocy.

(5)

Komisja nie otrzymała uwag dotyczących przedmiotowej pomocy od zainteresowanych stron trzecich.

(6)

Pismem z dnia 25 czerwca 2002 r., zarejestrowanym dnia 27 czerwca 2002 r., Włochy przekazały Komisji dodatkowe informacje dotyczące planowanego środka.

(7)

Pomoc na zakup wyposażenia służącego zagwarantowaniu pochodzenia i jakości wołowiny.

(8)

Kwota przewidziana na rzecz środka pomocy wynosi 103 291,38 EUR (równowartość 200 mln ITL) pochodzi ze środków Izby Handlowej w Brescia.

(9)

Do końca 2001 r.

(10)

Pomoc przeznaczona jest dla małych i średnich przedsiębiorstw handlowych, zatrudniających maksymalnie 20 osób, których zarejestrowana siedziba oraz siedziba operacyjna znajduje się na obszarze prowincji Brescia, oraz które nie prowadzą postępowania spornego z zakładami ubezpieczeń społecznych, nie zalegają z opłatą składek na rzecz Izby Handlowej, a także nie podlegają zarządowi przymusowemu i nie znajdują się na etapie ugody z wierzycielami lub w stanie upadłości.

(11)

Środek pomocy ma na celu przyznanie dotacji na zakup wag połączonych z systemem informatycznym (sprzęt i oprogramowanie), który umożliwia potwierdzenie pochodzenia wołowiny oraz odpowiednią kontrolę ze strony Ośrodka Doskonalenia Jakości Mleka i Wołowiny w Brescii.

(12)

W pierwotnej wersji środka, beneficjentami pomocy były małe i średnie przedsiębiorstwa z sektora usług, prowadzące sprzedaż mięsa oraz, w znacznie mniejszym stopniu, przedsiębiorstwa prowadzące sprzedaż mięsa bezpośrednio konsumentowi. Jednakże, te ostatnie przedsiębiorstwa zostały obecnie wykluczone, zgodnie z uściśleniem dokonanym przez władze włoskie w piśmie z dnia 25 czerwca 2002 r. Zgodnie z ostateczną wersją, z pomocy mogą korzystać wyłącznie małe i średnie przedsiębiorstwa zajmujące się wprowadzaniem do obrotu (punkty sprzedaży mięsa), które prowadzą sprzedaż wołowiny posiadającej certyfikat.

(13)

W pierwotnej wersji środka pomocy, intensywność pomocy kształtowała się w następujący sposób:

(14)

Dotacja wypłacona każdemu przedsiębiorstwu nie może przekraczać maksymalnej kwoty 1 291,15 EUR (stanowiącej równowartość 2,5 mln ITL).

(15)

Dotacja nie podlega kumulacji z inną pomocą przyznaną przez państwo lub inne organy publiczne.

(16)

Wnioski o dotacje złożone przed datą publikacji zaproszenia do wyrażania zainteresowania nie będą dopuszczone do możliwości korzystania z pomocy. Ponadto, przyznanie pomocy zależy od jej zatwierdzenia przez Komisję.

(17)

Komisja wszczęła procedurę, o której mowa w art. 88 ust. 2 traktatu, z uwagi na swoje wątpliwości dotyczące zgodności programu pomocy ze wspólnym rynkiem.

(18)

Wątpliwości Komisji dotyczące zgodności pomocy ze wspólnym rynkiem wzbudziły przede wszystkim pewne braki w informacjach przekazanych przez Włochy.

(19)

Po pierwsze, władze włoskie nie dostarczyły żadnych wskazówek w sprawie minimalnych norm dotyczących środowiska, higieny i zdrowia zwierząt. Izba Handlu ograniczyła się do zasygnalizowania, że przestrzeganie wyżej wymienionych norm nie leży w jej kompetencjach.

(20)

Po drugie, Izba Handlu nie złożyła żadnego wyjaśnienia dotyczącego istnienia rynków zbytu na przedmiotowe produkty.

(21)

Tego rodzaju braki wzbudziły wątpliwości Komisji dotyczące przestrzegania pewnych warunków, o których mowa w punktach 4.2 i 4.3 Wytycznych wspólnotowych dotyczących pomocy państwa w sektorze rolnym.

(22)

Inny problem, jaki pojawił się w trakcie wstępnego dochodzenia dotyczył kontroli niepożądanej kumulacji dotacji. Mając na uwadze sposób organizacji programu pomocy, Komisja zasugerowała utworzenie, w porozumieniu z władzami regionu Lombardii, systemu kontroli niepożądanej kumulacji pomocy. Według informacji uzupełniających przekazanych Komisji, Izba Handlowa zgłosiła swoją gotowość do przeprowadzenia kontroli 10 % złożonych wniosków. Taka kontrola, w opinii Komisji, wydaje się niewystarczająca, ponieważ nie pozwala na wykluczenie sytuacji, w której beneficjenci będą korzystali z dotacji pochodzących z większej liczby źródeł, z czym wiąże się ryzyko przekroczenia dopuszczalnych stawek.

(23)

W piśmie z dnia 25 czerwca 2002 r., zarejestrowanym dnia 26 czerwca 2002 r., Włochy zobowiązały się przyznać pomoc jedynie tym punktom sprzedaży, które prowadzą sprzedaż wołowiny posiadającej certyfikat, zgodnie z regulaminem wydanym z upoważnienia Ministerstwa Polityki Rolnej i Leśnej. Przedsiębiorstwa te zostały wcześniej poddane weryfikacji w związku z przestrzeganiem norm dotyczących środowiska, higieny i dobrostanu zwierząt.

(24)

Ponadto Włochy sprecyzowały, że istnienie rynków zbytu jest zapewnione z uwagi na fakt, iż adresatami pomocy są przedsiębiorstwa handlu detalicznego.

(25)

Jeżeli chodzi o przestrzeganie kryterium braku kumulacji pomocy, władze włoskie zapewniły, że normy dotyczące kumulacji zostaną zweryfikowane w odniesieniu do wszystkich beneficjentów, w porozumieniu z władzami regionu Lombardia.

(26)

Zgodnie z art. 87 ust. 1 traktatu WE, wszelka pomoc przyznawana przez państwo członkowskie lub przy użyciu zasobów państwowych w jakiejkolwiek formie, która zakłóca lub grozi zakłóceniem konkurencji poprzez sprzyjanie niektórym przedsiębiorstwom lub produkcji niektórych towarów, jest niezgodna ze wspólnym rynkiem w zakresie, w jakim wpływa na wymianę handlową między państwami członkowskimi. Działania przewidziane w przedmiotowej decyzji są zgodne z tą definicją z niżej wymienionych powodów.

(27)

Finansowanie przez Izby Handlu uznaje się za finansowanie publiczne, zgodnie z art. 87 ust. 1 traktatu, ponieważ przynależność przedsiębiorstw do tych podmiotów prawa publicznego jest obowiązkowa, jak również obowiązkowa jest płatność składek. Ponadto w przeszłości, Komisja uznawała działania przyjęte przez włoskie Izby Handlu (2) za pomoc państwa.

(28)

Środki pomocy faworyzują niektóre przedsiębiorstwa i niektóre podmioty (małe i średnie przedsiębiorstwa w sektorze obrotu produktami rolnymi).

(29)

Środki pomocy mogą mieć wpływ na wymianę, zważywszy na znaczenie, jakie ma handel produktami przetworzonymi (które stanowią znaczną część wymiany rolnej: na przykład w roku 1998 Włochy dokonały przywozu produktów rolnych na kwotę 15,222 mld ECU, i dokonały wywozu produktów rolnych na kwotę 9,679 mld ecu; w tym samym roku wewnątrz Unii Europejskiej dokonano przywozu produktów rolnych na kwotę 128,256 mld ecu, a wywóz tychże produktów wynosił 132,458 mld ecu).

(30)

Niemniej jednak, w przypadkach przewidzianych w art. 87 ust. 2 i 3 traktatu, niektóre działania mogą, w ramach odstępstwa, zostać uznane za zgodne ze wspólnym rynkiem.

(31)

W tym przypadku, uwzględniając charakter wyżej opisanych działań, jedynym odstępstwem, na które można się powołać, jest odstępstwo przewidziane w art. 87 ust. 3 lit. c) traktatu, zgodnie z którym można uznać za zgodną ze wspólnym rynkiem pomoc przeznaczoną na ułatwianie rozwoju niektórych działań gospodarczych lub niektórych regionów gospodarczych, o ile nie zmienia warunków wymiany handlowej w zakresie sprzecznym ze wspólnym interesem.

(32)

Aby skorzystać z odstępstwa, o którym mowa w art. 87 ust. 3 lit. c) traktatu, pomoc na inwestycje w sektorze przetwarzania i obrotu produktami rolnymi musi być zgodna z odpowiednimi przepisami rozporządzenia Komisji (WE) nr 1/2004, z dnia 23 grudnia 2003 r., w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw prowadzących działalność związaną z produkcją, przetwarzaniem i obrotem produktami rolnymi (3). W przypadkach, w których wyżej wymienione rozporządzenie nie znajduje zastosowania, lub gdy nie są spełnione wszystkie wymogi, pomoc należy oceniać w świetle Wytycznych wspólnotowych dotyczących pomocy państwa w sektorze rolnym (4) (zwanych dalej „wytycznymi wspólnotowymi”).

(33)

Ponieważ przedmiotowy program pomocy ograniczony jest do małych i średnich przedsiębiorstw handlowych, rozporządzenie (WE) nr 1/2004 ma zastosowanie. W szczególności w odniesieniu do pomocy na inwestycje w sektorze przetwarzania i/lub obrotu produktami rolnymi, ocena zgodności pomocy musi opierać się na przepisach art. 7 wyżej wymienionego rozporządzenia.

(34)

Zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1/2004, pomoc na inwestycje w sektorze przetwarzania i/lub obrotu produktami rolnymi może zostać przyznana, jeżeli spełnione zostaną następujące warunki:

(35)

Jednakże z opisu środka pomocy wnioskuje się, że, niezgodnie z zapisem zawartym w lit. f) powyżej, przedmiotowe inwestycje są ograniczone do sektora wołowiny. Dlatego też nie zostały spełnione wszystkie kryteria przewidziane w rozporządzeniu (WE) nr 1/2004, a zatem pomoc podlega ocenie w świetle wytycznych wspólnotowych.

(36)

W informacjach przekazanych w piśmie z dnia 25 czerwca 2002 r. władze włoskie uściśliły, że pomoc zostanie przyznana wyłącznie przedsiębiorstwom zajmującym się wprowadzaniem do obrotu (punktom sprzedaży mięsa), które prowadzą sprzedaż wołowiny posiadającej certyfikat. W kontekście tej zmiany, aby znalazło zastosowanie odstępstwo przewidziane w art. 87 ust. 3 lit. c) traktatu, należy przestrzegać przepisów punktu 4.2 wytycznych wspólnotowych („Pomoc na inwestycje w sektorze przetwarzania i obrotu produktami rolnymi”).

(37)

Zgodnie z punktem 4.2 wytycznych wspólnotowych, pomoc na inwestycje w sektorze przetwarzania i/lub obrotu może zostać przyznana, jeżeli spełnione zostaną następujące warunki:

(38)

W odniesieniu do kryterium rentowności gospodarczej, warunki dopuszczenia do korzystania z pomocy, w szczególności wyłączenie przedsiębiorstw znajdujących się pod zarządem przymusowym, na etapie ugody z wierzycielami lub w stanie upadłości, gwarantują przestrzeganie kryterium, o którym mowa w lit. a).

(39)

Jeżeli chodzi o przestrzeganie norm minimalnych dotyczących środowiska, higieny i dobrostanu zwierząt, które stanowi jedną z przyczyn, dla których Komisja wszczęła procedurę określoną w art. 88 ust. 2 traktatu, władze włoskie, w piśmie z dnia 25 czerwca 2002 r., zobowiązały się przyznać pomoc wyłącznie punktom sprzedaży mięsa, które prowadzą sprzedaż wołowiny posiadającej certyfikat, zgodnie z regulaminem wydanym z upoważnienia Ministerstwa Polityki Rolnej i Leśnej. Przedsiębiorstwa te zostały wcześniej poddane weryfikacji pod względem norm dotyczących środowiska, higieny i dobrostanu zwierząt. Dlatego też kryterium, o którym mowa w lit. b), można uznać za spełnione.

(40)

Zważywszy, że z pomocy mogą skorzystać wyłącznie przedsiębiorstwa zajmujące się wprowadzaniem do obrotu, kwota pomocy została ustalona na 40 % kwalifikowanych wydatków bez możliwości zmiany. Taka intensywność pomocy jest zgodna z wymienionym powyżej kryterium c).

(41)

Pomoc przeznaczona jest na zakup wag, czyli sprzętu, który obejmuje definicja kwalifikowanych wydatków wspomnianych w lit. d).

(42)

W odniesieniu do rynków zbytu, w piśmie z dnia 25 czerwca 2002 r. władze włoskie uzupełniły brakujące informacje, których brak sprawił, że Komisja poddała w wątpliwość zgodność pomocy ze wspólnym rynkiem. W szczególności, zważywszy na fakt, że beneficjentami pomocy są przedsiębiorstwa zajmujące się wprowadzaniem do obrotu, których działalność przynosi dochód oraz, że przedstawiona inwestycja nie wiąże się ze wzrostem zdolności produkcyjnej, można uznać, że kryterium wymienione w lit. e) jest spełnione.

(43)

Inny aspekt, który nakłonił Komisję do wszczęcia procedury, o której mowa w art. 88 ust. 2 traktatu, to mechanizm kontroli kumulacji pomocy, który wydawał się niewystarczający. Jednakże w piśmie z dnia 25 czerwca 2002 r. władze włoskie zobowiązały się do przeprowadzenia kontroli wszystkich wniosków o pomoc, w porozumieniu z regionem Lombardii. W następstwie wyżej wymienionej kontroli wątpliwości Komisji zostały rozwiane.

(44)

W świetle powyższego Komisja uważa, że pomoc, którą Izba Handlowa w Brescii zamierza przyznać na zakup wag przedsiębiorstwom prowadzącym sprzedaż wołowiny, jest zgodna ze wspólnym rynkiem, ponieważ pozostaje w zgodzie z przepisami punktu 4.2 wytycznych wspólnotowych dla sektora rolnego. Środek pomocy może zatem skorzystać z odstępstwa, o którym mowa w art. 87 ust. 3) lit. c) traktatu WE,

29.3.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 91/16

1.

Pismem z dnia 25 listopada 2003 r., które zostało zarejestrowane przez Komisję w dniu 26 listopada 2003 r., władze Zjednoczonego Królestwa powiadomiły Komisję o wyżej wymienionym środku, zgodnie z art. 88 ust. 3 Traktatu WE.

2.

Pismem D/58191 z dnia 19 grudnia 2003 r. Komisja zażądała dalszych informacji dotyczących środka będącego przedmiotem powiadomienia.

3.

Pismem z dnia 30 stycznia 2004r., które zostało zarejestrowane przez Komisję w dniu 3 lutego 2004 r., oraz pismem z dnia 19 marca 2004 r., które zostało zarejestrowane przez Komisję w dniu 25 marca 2004 r., władze Zjednoczonego Królestwa przedłożyły żądane informacje.

4.

Pismem z dnia 7 maja 2004 r., Komisja powiadomiła Zjednoczone Królestwo o swojej decyzji wszczęcia postępowania określonego w art. 88 ust. 2 Traktatu WE w odniesieniu do przedmiotowego środka.

5.

Decyzja Komisji o wszczęciu postępowania została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2). Komisja wezwała zainteresowane strony do przedstawienia swoich uwag.

6.

Pismem z dnia 11 czerwca 2004 r., które zostało zarejestrowane przez Komisję w dniu 16 czerwca 2004 r., Zjednoczone Królestwo przedstawiło odpowiedź na decyzję Komisji o wszczęciu postępowania.

7.

Komisja otrzymała spostrzeżenia od 20 zainteresowanych stron:

8.

Pismem D/57629 z dnia 25 października 2004 r., Komisja przesłała te spostrzeżenia do Zjednoczonego Królestwa, dając mu możliwość ustosunkowania się do nich.

9.

Opinia Zjednoczonego Królestwa na temat uwag stron trzecich została przesłana pismem z dnia 23 listopada 2004 r., które zostało zarejestrowane przez Komisję w dniu 24 listopada 2004 r.

10.

Środek ma na celu zwiększenie wielkości finansowania kapitałem dla małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP) w Zjednoczonym Królestwie, ubiegających się o podwyższenie finansowania kapitału własnego w przedziale pomiędzy 250 000 GBP (357 000 EUR) a 2 mln GBP (2,9 miliona EUR).

11.

Środek dostarczy dźwigni finansowej dla licencjonowanych Funduszy Kapitałowych Przedsiębiorstw (Enterprise Capital Funds, ECF). Ta dźwignia finansowa, odsetki od niej oraz udział w zyskach będą spłacane przez każdy ECF.

12.

Od ECF wymagać się będzie inwestowania kapitału w małe i średnie przedsiębiorstwa za pomocą instrumentów finansowych lub quasi-finansowych.

13.

Podstawą prawną programu jest sekcja 8 „Ustawy o pomocy dla rozwoju przemysłowego z 1982 r.”

14.

Ponieważ dźwignia finansowa dostarczona do Funduszy Kapitałowych Przedsiębiorstw będzie musiała zostać spłacona, środek ma być samofinansującym się w średnim okresie.

15.

Jeżeli chodzi o rozliczanie systemu na jego początkowym etapie, Zjednoczone Królestwo przydzieliło 44 miliony GBP (63,8 miliona EUR) na pokrycie kosztów przepływów pieniężnych początkowej dźwigni finansowej.

16.

Zjednoczone Królestwo ubiega się o zatwierdzenie na okres 10 lat.

17.

Statutową odpowiedzialność posiadać będzie Departament Handlu i Przemysłu (Department of Trade and Industry, DTI) poprzez swoją agencję wykonawczą – Służbę Małego Biznesu (SBS).

18.

Służba Małego Biznesu (SBS) będzie nadzorować składanie wniosków o status ECF.

19.

SBS będzie nadzorować bieżące inwestycje podejmowane przez fundusze ECF, nie sprawując bezpośredniej kontroli nad decyzjami poszczególnych ECF w sprawie inwestycji.

20.

SBS zapewni również, że każdy ECF będzie stosował się do swojego biznes planu i przestrzegał warunków, które były podstawą udzielenia im autoryzacji.

21.

Program jest skierowany wyłącznie do nienotowanych na giełdzie małych i średnich przedsiębiorstw (3) w Zjednoczonym Królestwie.

22.

Firmy znajdujące się w trudnej sytuacji, jak określają to wytyczne Wspólnoty w sprawie pomocy państwa dla ratowania i restrukturyzacji firm znajdujących się w trudnej sytuacji (4), są wyłączone z inwestycji.

23.

Fundusze Kapitałowe Przedsiębiorstw („ECF”) nie będą inwestować we wrażliwe sektory zgodnie z ograniczeniami w zakresie pomocy państwa lub w sektory, do których nie stosuje się komunikat Komisji na temat pomocy państwa i kapitału podwyższonego ryzyka (5). Sektory o niskim ryzyku obejmujące firmy zajmujące się nieruchomościami, gruntami, finansami i inwestycjami, bądź firmy leasingowe typu finansowego, nie będą kwalifikować się do inwestycji w ramach programu.

24.

Inwestycje Funduszy Kapitałowych Przedsiębiorstw w inne ECF również nie będą możliwe.

25.

Fundusze Kapitałowe Przedsiębiorstw ECF będą dokonywać inwestycji w beneficjentów będących MŚP w przedziale kwot od 250 000 GBP (357 000 EUR) do 2 mln GBP (2,9 miliona EUR) na jedną rundę inwestycji.

26.

Dodatkowe inwestycje w będące beneficjentami MŚP powyżej granicy 2 mln GBP (2,9 miliona EUR) nie będą dozwolone w przypadkach, gdy ECF inwestuje na mniej korzystnych warunkach niż inni komercyjni inwestorzy.

27.

Dalsze inwestycje będą dozwolone, pod warunkiem że całkowita suma finansowania kapitałem zebrana przez będące beneficjentem MŚP od ECF i innych inwestorów kapitałowych nie przekracza granicy wynoszącej 2 mln GBP (2,9 miliona EUR).

28.

W wyjątkowych przypadkach, po upływie okresu co najmniej 6 miesięcy od początkowej inwestycji ECF w będące beneficjentem MŚP, dalsze inwestycje powyżej granicy 2 mln GBP (2,9 miliona EUR) będą również dopuszczalne, gdy będzie do konieczne, aby zapobiec obniżeniu wartości kapitału własnego. Będzie to podlegać górnemu limitowi wynoszącemu 10 procent kapitału zdeklarowanego przez każdego ECF, który może być zainwestowany w dowolne pojedyncze MŚP będące beneficjentem.

29.

Fundusze Kapitałowe Przedsiębiorstw ECF ustanowione w ramach przedmiotowego środka będą składać się z prywatnych i publicznych pieniędzy przeznaczonych na dalsze inwestycje w MŚP.

30.

Po procesie licencjonowania przyznającym status ECF, ECF będą uprawnione do otrzymywania publicznej dźwigni finansowej (środków publicznych) według stopy procentowej równej lub bliskiej stopie dziesięcioletnich obligacji państwowych.

31.

Publiczna dźwignia finansowa wnoszona do licencjonowanych Funduszy Kapitałowych Przedsiębiorstw będzie ograniczona do sumy nie wyższej niż dwukrotna wartość prywatnego kapitału zebranego przez fundusz.

32.

Suma dźwigni finansowej, odsetki od tej sumy oraz udział w zyskach dla wkładu publicznego muszą zostać spłacone przez Fundusze Kapitałowe Przedsiębiorstw. Zapewni to, że program będzie samofinansującym się w średnim okresie.

33.

Dokładne sumy publicznej dźwigni finansowej, udział w zyskach i priorytety spłat zostaną określone za pomocą opartego na zasadach konkurencji procesu przetargowego, tak aby zapewnić minimalne wsparcie publiczne.

34.

Otwarte zaproszenia do składania wniosków złożone poprzez publikację programu pomocy w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej oraz właściwej prasie branżowej zapewnią, że publiczne wsparcie będzie minimum niezbędnym do osiągnięcia zamierzonego celu.

35.

Ubiegając się o status ECF, potencjalne fundusze będą musiały określić żądaną sumę publicznej dźwigni finansowej (do górnej granicy równej dwukrotnej wartości prywatnego kapitału), podział zysków pomiędzy inwestorów publicznych i prywatnych, jak również priorytetowość spłat odnośnie do:

36.

Podmioty gospodarcze, które potencjalnie prowadzić będą ECF, przedstawią solidny biznesplan zawierający:

37.

ECF będzie zobowiązany do stosowania się do wytycznych Brytyjskiego Stowarzyszenia Kapitału Ryzyka (British Venture Capital Association, BVCA) dotyczących standardów rachunkowości.

38.

Oferty, w których publiczna dźwignia finansowa jest narażona na większe ryzyko niż prywatny kapitał nie będą przyjmowane.

39.

Prywatni inwestorzy inwestujący w Fundusze Kapitałowe Przedsiębiorstw mogą być narażeni na większe ryzyko spadku niż inwestorzy publiczni, likwidując przez to możliwość moralnego zagrożenia wpływaniem na decyzje podmiotów gospodarczych prowadzących ECF i zapewniając najlepszą praktykę handlową w prowadzeniu i podejmowaniu decyzji o ECF.

40.

Z chwilą, gdy ECF zabezpieczy zobowiązania dla uzgodnionego poziomu prywatnego kapitału, będzie on uprawniony do podjęcia środków publicznej dźwigni finansowej.

41.

Każdy ECF będzie miał swobodę w podjęciu środków dźwigni finansowej w takiej wysokości, w jakiej zechce, jednakże w ramach ogólnego ograniczenia nałożonego na maksymalny stosunek wysokości dźwigni finansowej, uzgodniony podczas przyznawania zatwierdzenia ECF.

42.

W dowolnej chwili, uprawnienie do maksymalnej wysokości będzie określone przez zastosowanie tego stosunku do sumy prywatnego kapitału wpłaconego już do funduszu.

43.

Do każdego ECF zostanie zastosowany maksymalny stosunek dźwigni finansowych wynoszący 2:1 (publiczna dźwignia finansowa ograniczona będzie wielkością równą dwukrotnej wartości prywatnego kapitału).

44.

Komunikat Komisji na temat pomocy państwa i kapitału podwyższonego ryzyka (6) (zwany dalej “Komunikatem”) uznaje rolę publicznego finansowania środków kapitałowych o podwyższonym ryzyku jako odnoszącą się wyłącznie do zidentyfikowanych niepowodzeń rynkowych.

45.

Komunikat stwierdza, że czynniki niekorzystnie wpływające na dostęp MŚP do kapitału, takie jak niedoskonała lub asymetryczna informacja lub wysokie koszty transakcji, mogą spowodować niepowodzenie rynkowe, które może uzasadniać pomoc państwa.

46.

Komunikat stwierdza dalej, że we Wspólnocie nie ma ogólnego niepowodzenia rynkowego dotyczącego rynku kapitału podwyższonego ryzyka, lecz raczej luki rynkowe dla pewnych typów inwestycji na niektórych etapach funkcjonowania przedsiębiorstw, jak również określone trudności w regionach kwalifikujących się do pomocy zgodnie z art. 87 ust. 3 lit. a) i c) Traktatu WE (na „obszarach objętych pomocą”).

47.

Komunikat wyjaśnia następnie, iż na ogół Komisja wymagać będzie dostarczenia dowodów niepowodzenia rynkowego, zanim będzie gotowa zatwierdzić środki związane z kapitałem podwyższonego ryzyka.

48.

Komisja może być jednak gotowa przyjąć istnienie niepowodzenia rynkowego bez dalszego dostarczenia dowodów w przypadkach, gdy każda transza finansowania przedsiębiorstwa ze środków kapitału podwyższonego ryzyka, które są w całości lub częściowo finansowane poprzez pomoc państwa, będzie zawierać maksimum 500 000 EUR na obszarach nieobjętych pomocą, 750 000 EUR na obszarach zgodnie z art. 87 ust. 3 lit. c) lub 1 milion EUR na obszarach zgodnie z art. 87 ust. 3 lit. a).

49.

Wynika stąd, że dla przypadków, w których wyżej wymienione transze są przekroczone, Komisja żądać będzie wykazania niepowodzenia rynkowego uzasadniającego proponowany środek wykorzystujący kapitał podwyższonego ryzyka, zanim oceni zgodność środka z pozytywnymi i negatywnymi kryteriami wymienionymi w punkcie VIII.3 Komunikatu.

50.

Program Funduszy Kapitałowych Przedsiębiorstw zaproponowany przez Zjednoczone Królestwo przewiduje inwestycje kapitału podwyższonego ryzyka w granicach od 250 000 GBP (357 000 EUR) do 2 milionów GBP (2,9 miliona EUR) na transzę inwestycji dla MŚP w Zjednoczonym Królestwie.

51.

Zgodnie z „Mapą pomocy regionalnej 2000 – 2006” dla Zjednoczonego Królestwa, Zjednoczone Królestwo składa się z regionów sklasyfikowanych obecnie jako obszary objęte pomocą zgodnie z art. 87 ust. 3 lit. a) Traktatu WE, jako obszary objęte pomocą zgodnie z jego art. 87 ust. 3 lit. c), a także jako obszary nieobjęte pomocą (7).

52.

Stosownie do punktu VI.5 Komunikatu, Komisja byłaby zatem gotowa przyjąć istnienie niepowodzenia rynkowego bez dalszego dostarczania dowodów, gdyby finansowanie kapitałem podwyższonego ryzyka MŚP w Zjednoczonym Królestwie, w całości lub częściowo sfinansowane poprzez pomoc państwa, było ograniczone, odpowiednio, do maksymalnej sumy 1 miliona EUR dla obszarów objętych pomocą zgodnie z art. 87 ust. 3 lit. a) WE, 750 000 EUR dla obszarów objętych pomocą zgodnie z art. 87 ust. 3 lit. c) WE oraz 500 000 EUR dla obszarów nieobjętych pomocą.

53.

Zgodnie z Komunikatem inwestycje kapitałem podwyższonego ryzyka zaproponowane w ramach programu Funduszy Kapitałowych Przedsiębiorstw, które przekraczają wyżej wymienione progi, wymagałyby dostarczenia przez Zjednoczone Królestwo dowodów niepowodzenia rynkowego.

54.

Aby wykazać istnienie niepowodzenia rynkowego, Zjednoczone Królestwo przedstawiło dwa badania (8), stwierdzające, że istnieje luka w dostarczaniu kapitału wysokiego ryzyka dla MŚP w Zjednoczonym Królestwie w przedziale wielkości transakcji od 250 000 GBP (357 000 EUR) do 2 milionów GBP (2,9 miliona EUR) z następujących powodów:

55.

Pismem z dnia 7 maja 2004 r. Komisja powiadomiła Zjednoczone Królestwo o swoje decyzji wszczęcia postępowania określonego w art. 88 ust. 2 Traktatu WE w stosunku do programu Funduszy Kapitałowych Przedsiębiorstw.

56.

W swoim piśmie Komisja stwierdziła, że ma wątpliwości, czy argumenty przedstawione przez Zjednoczone Królestwo dla uzasadnienia istnienia niepowodzenia rynkowego mogą wystarczająco uzasadniać przyznanie transz inwestycji kapitału ryzyka znacznie przekraczających maksymalne sumy przewidziane w Komunikacie.

57.

Komisja wyjaśniła dalej, że uważa za konieczną gruntowną analizę tej kwestii. Analiza taka musiałaby uwzględnić wszelkie spostrzeżenia dokonane przez zainteresowane strony. Dopiero po rozważeniu komentarzy stron trzecich Komisja mogłaby stwierdzić, czy środek zaproponowany przez Zjednoczone Królestwo nie wpływa na warunki handlowe w stopniu sprzecznym ze wspólnym interesem.

58.

W odpowiedzi na publikację w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej swojej decyzji o wszczęciu formalnego postępowania, Komisja otrzymała spostrzeżenia dokonane przez następujące zainteresowane strony:

59.

Wszystkie otrzymane komentarze były pozytywne i podkreślały znaczenie przedmiotowego środka, jak również odpowiedniość proponowanych maksymalnych wielkości inwestycji.

60.

Argumenty wysunięte przez wyżej wymienione zainteresowane strony można sklasyfikować i podsumować następująco.

61.

W swoich uwagach na temat otwarcia formalnego postępowania wyjaśniającego, Niemcy zwróciły uwagę na następujące fakty:

62.

W swoich uwagach na temat otwarcia formalnego postępowania dochodzeniowego Niderlandy położyły nacisk na następujące dowody:

63.

W swoich uwagach na temat otwarcia formalnego postępowania wyjaśniającego Węgry zwróciły uwagę na następujące fakty:

64.

Litwa zaakceptowała następujące doświadczenia w swoich uwagach na temat otwarcia formalnego postępowania dochodzeniowego:

65.

Stowarzyszenie Przemysłu Brytyjskiego (Confederation of British Industry, CBI) w pełni popiera brytyjską propozycję ustanowienia funduszy ECF. CBI zidentyfikowało lukę rynkową o rozpiętości od 250 000 GBP (357 000 EUR) do 3 milionów GBP (4,3 miliona EUR) i dlatego uważa, iż ECF wypełniają wyraźnie określoną lukę rynkową w finansowaniu firm wykazujących wzrost.

66.

Nederlandse Vereniging van Participatiemaatschappijen (NVP) stwierdza, że istnieje ewidentna luka kapitałowa w dolnym segmencie rynku, wynosząca do 2,5 miliona EUR. Choć luka ta może być różna w różnych Państwach Członkowskich, to różnica ta nie jest znacząca.

67.

Konfederacja Niderlandzkiego Przemysłu i Pracodawców VNO-NCW potwierdza spostrzeżenia poczynione przez CBI i NVP, zwłaszcza w odniesieniu do wielkości luki kapitałowej.

68.

Stowarzyszenie Biegłych Księgowych Anglii i Walii (Institute of Chartered Accountants in England and Wales) uważa, iż istnieje luka kapitałowa, która może wynosić aż 5 milionów GBP (7 milionów EUR), z następujących powodów:

Stowarzyszenie uważa, iż proponowany program ECF stanowić będzie cenne źródło finansowania przedsiębiorstw poszukujących stosunkowo skromnej sumy kapitału własnego i pobudzi innych inwestorów do partycypowania w małych sumach inwestycji, gdy będą one mogły iść w ślad za funduszem dedykowanym dla tego sektora, w przeciwieństwie do okazyjnego inwestowania od czasu do czasu.

69.

Agencje Rozwoju Regionalnego Anglii (England’s Regional Development Agencies) podają, że ostatnie badanie przeprowadzone przez Advantage West Midlands RDA pokazuje, iż bariery dostępu do funduszy wzrostu są najbardziej dotkliwe dla firm ubiegających się o sumy od 250 000 GBP (357 000 EUR) to 2 milionów GBP (2,9 miliona EUR), czego dowodzą następujące fakty:

70.

Agencja Rozwoju Regionalnego Northwest (Northwest Regional Development Agency) czyni następujące spostrzeżenia:

71.

Uniwersytet Warwick (University of Warwick), po przeprowadzeniu bezpośrednich dyskusji z 50 brytyjskimi uniwersytetami, komentuje rynek kapitału wysokiego ryzyka wczesnego etapu, w szczególności kwestie, wobec których stają spółki typu spin-off sektora uczelnianego, uwydatniając następujące aspekty:

72.

Northern Enterprise Limited (Nelfunding) uważa, iż w Zjednoczonym Królestwie istnieje niepowodzenie rynkowe dla inwestycji związanych z kapitałem ryzyka w wysokości poniżej 2 milionów GBP (2,9 miliona EUR) oraz że w konsekwencji wpływa to niekorzystnie na rozwój małych i średnich przedsiębiorstw.

73.

Stonesfield Capital Limited aktywnie inwestuje w lukę kapitałową od 500 000 GBP (700 000 EUR) do 2 milionów GBP (2,9 miliona EUR), na którą skierowane są Fundusze Kapitałowe Przedsiębiorstw, i przedstawił następujące uwagi:

74.

YFM Group przedstawiła następujące spostrzeżenia:

75.

Close Venture Management Limited zwróciła uwagę na następujące fakty:

76.

Starania Enterprise Corporate Finance Limited, aby zebrać kapitał w granicach od 500 000 GBP (700 000 EUR) do 2 milionów GBP (2,9 miliona EUR) dla swoich firm – klientów stają się coraz bardziej utrudnione:

77.

W swoim komentarzu, 3i podkreśla, co następuje:

3i ocenia obecnie, że luka kapitałowa zwiększyła się z 500 000 GBP (700 000 EUR) do 1 miliona GBP (1,4 miliona EUR) do aż 2 milionów GBP (2,9 miliona EUR).

3i znacznie zmniejszyła swoje własne inwestycje w ten segment rynku. Podczas gdy w 2001 r. zainwestowała ona w przybliżeniu 1,1 miliarda EUR w postaci inwestycji z zaangażowaniem kapitału ryzyka w firmy na wczesnym etapie w całej Europie, to 2004 r. znacznie zmniejszyła ona inwestycje w podobne firmy, inwestując około EUR 150 milionów w ten segment rynku.

78.

Cavendish Asset Management Limited potwierdza spostrzeżenia poczynione przez Stowarzyszenie Biegłych Księgowych w Anglii i Walii, opisane w punkcie 68 powyżej.

79.

Komentarze otrzymane od Zjednoczonego Królestwa na temat decyzji Komisji o wszczęciu formalnego postępowania zgodnie z art. 88 ust. 2 Traktatu WE, jak również na temat spostrzeżeń otrzymanych od stron trzecich zostaną streszczone w punktach (80) – (96).

80.

Choć dostęp do funduszy dłużnych poprawił się dla większości przedsiębiorstw w Zjednoczonym Królestwie od połowy lat 90-tych, to istotna mniejszość małych i średnich przedsiębiorstw o wysokim potencjale wzrostu nadal ma problemy w przyciągnięciu funduszy kapitałowych.

81.

Fundusze kapitałowe są odpowiednie dla przedsiębiorstw będących na wczesnym etapie rozwoju, które nie wytwarzają jeszcze wystarczającego strumienia dochodów, aby obsługiwać spłaty odsetek od zadłużenia. Jest ono również odpowiednie dla przedsiębiorstw rozwijających nowe technologie, produkty lub rynki, wykazujących zdolność do osiągnięcia znacznego tempa wzrostu, lecz wiążą się także ze znacznym ryzykiem niepowodzenia.

82.

Publiczne konsultacje w sprawie dostępu małych przedsiębiorstw do kapitału wzrostu, zbiorcze dane BVCA oraz badania naukowe wskazują zgodnie na to, że w Zjednoczonym Królestwie istnieje luka kapitałowa, która dotyka przedsiębiorstw starających się zebrać fundusze kapitałowe w przedziale od 250 000 GBP (357 000 EUR) do 2 milionów GBP (2,9 miliona EUR).

83.

Luka kapitałowa poszerzyła się w górę w ostatnich latach, szczególnie od 1999 r., częściowo pod wpływem powodzenia branży prywatnego kapitału w przejściu do większych inwestycji. Średnie wielkości transakcji znacznie wzrosły, gdyż firmy kapitału ryzyka dążą do czerpania korzyści ze zwiększonej ekonomii skali.

84.

Luka kapitałowa dla MŚP będących na wczesnych etapie została w ostatnich latach uwydatniona z powodu wyraźnej zmiany typów inwestycji dokonywanych przez inwestorów kapitału ryzyka. Dowody wskazują, że inwestycje z udziałem kapitału ryzyka przesunęły się w stronę inwestycji w przedsiębiorstwa na późniejszym etapie oraz inwestycji związanych z wykupywaniem przedsiębiorstw przez kierownictwo (MBO) i skupywaniem udziałów przez kierownictwo (MBI).

85.

Najnowsze dane BVCA data dostępne za 2003 r. pokazują, że istnieje trwający nadal nacisk na transakcje na późniejszym etapie, a w szczególności na duże wykupienia. Inwestycje w firmy na wczesnym etapie stanowiły zaledwie 6,5% brytyjskich inwestycji z udziałem kapitału ryzyka w 2003 r., czyli mniej niż 0,02% PKB. Kontrastuje to ze średnią wielkością inwestycji w firmy na wczesnym etapie w latach 1998-2001, wynoszącą 0,05% PKB.

86.

Spodziewane użycie nowo zebranych funduszy kapitału ryzyka staje się coraz bardziej skoncentrowane na dużych transakcjach w firmy o dobrze ustalonej pozycji. Najnowsze dane otrzymane od BVCA wskazują, iż oczekuje się, że tylko 4% zebranych funduszy zostanie przydzielone na inwestycje w przedsiębiorstwa na wczesnym etapie, 3% na rozwój, a 1% na MBO o wartości poniżej 10 milionów GBP. Spodziewano się, że jedynie 3% zebranych funduszy zostanie przydzielone na inwestycje związane z wczesnym etapem i rozwojem technologii, w porównaniu do 5% w 2002 r.

87.

Ponadto dane wskazują, że spośród inwestycji, które mają miejsce w obrębie luki kapitałowej od 250 000 GBP (357 000 EUR) do 2 milionów GBP (2,9 miliona EUR), tylko 1 na 4 jest inwestycją początkową, niekonsorcjalną. Spośród około 1 000 inwestycji w przedziale poniżej 2 milionów GBP (2,9 miliona EUR) w latach 2000-2002, ponad 70% było dalszymi inwestycjami.

88.

Podczas gdy inwestorzy kapitału ryzyka przechodzą stopniowo w stronę większych funduszy, istnieje niewiele dowodów świadczących o dopływie nowych grup inwestorów kapitału ryzyka do dolnego segmentu rynku. Znaczenie reputacji w sektorze kapitału ryzyka stwarza istotne przeszkody dla wejścia potencjalnych nowych grup zarządzania funduszami dążących do konkurowania na rynku kapitału ryzyka. Tendencja ta prowadzić będzie do coraz większego niedoboru zdolności i doświadczenia w segmencie rynku z istniejącą luką kapitałową, który będzie się stawał coraz trudniejszy do uzupełnienia wraz z upływem czasu, przy czym dobrzy jakościowo zarządzający funduszami będą zbierać większe fundusze, a więc będą dokonywać większych transakcji. Biorąc pod uwagę umiejętności potrzebne do pomyślnego inwestowania w małej skali i w przedsiębiorstwa na wczesnym etapie, zapewnienie dobrego napływu dobrych jakościowo nowych uczestników rynku jest warunkiem koniecznym dynamicznego rynku finansowania przedsiębiorstw na wczesnym etapie.

89.

Zjednoczone Królestwo stwierdza, iż wydaje się, że wśród wszystkich respondentów jest pełna zgodność co do tego, że istnieje niepowodzenie rynku kapitału ryzyka, które utrudnia małym i średnim przedsiębiorstwom o wysokim potencjale wzrostu otrzymywanie funduszy. Komentarze wszystkich stron trzecich poparły pogląd Zjednoczonego Królestwa, że rynek uległ zmianie i że istnieje obecnie luka kapitałowa powyżej poziomu ustalonego w Komunikacie.

90.

Zjednoczone Królestwo starało się wykazać, że istnieje luka funduszowa w inwestycjach o wielkościach do 2 milionów GBP (2,9 miliona EUR). Szereg respondentów wskazuje, że jest to skromne oszacowanie i że luka ta może obecnie sięgać wartości wynoszącej nawet 5 milionów GBP (7 milionów EUR). Zjednoczone Królestwo uważa jednak, że dowody świadczą najsilniej o 2 milionach GBP (2,9 miliona EUR), jako właściwej wielkości.

91.

Zjednoczone Królestwo zwraca uwagę, że odpowiedzi uzyskane od firm działających w brytyjskim sektorze kapitału ryzyka są zgodne z wynikami jego własnych szczegółowych konsultacji. Respondenci powszechnie potwierdzali istnienie luki w funduszach kapitału ryzyka na poziomie 2 milionów GBP (2,9 miliona EUR) lub wyższym. Respondenci ci mają praktyczne doświadczenie w tym rynku i zbadali go z handlowego punktu widzenia. Ich doświadczenie potwierdza badanie własne Zjednoczonego Królestwa, które stwierdza, że fundusze działające w tym obszarze nie są zdolne do przyciągnięcia prywatnych inwestorów z powodu dostrzegania ryzyka i ekonomii dokonywania mniejszych inwestycji. Dlatego Zjednoczone Królestwo jest przekonane, że program Funduszy Kapitałowych Przedsiębiorstw nie zastąpi obecnego prywatnego dostarczania funduszy na tym rynku.

92.

Zjednoczone Królestwo ponadto z zadowoleniem przyjmuje poziom wsparcia dla praktycznego projektu modelu ECF. Zjednoczone Królestwo z zadowoleniem przyjmuje istniejące wśród respondentów zrozumienie, iż struktura proponowanego funduszu oznacza, że nie nastąpi zakłócenie konkurencji i że będzie istnieć bodziec do zdrowych handlowych decyzji inwestycyjnych. Głównym czynnikiem sprzyjającym temu jest fakt, iż proponowane fundusze ECF nie dają niesprawiedliwej ochrony prywatnym inwestorom. Wzmaga to ich motywację do wybierania dobrych zarządzających funduszami, którzy będą inwestować swoje fundusze z najlepszym skutkiem. Jeżeli ECF nie przyniesie dodatniego zwrotu, to prywatny inwestor straci swoje pieniądze. Zjednoczone Królestwo uważa, że jest to bodziec handlowy silniejszy od alternatywnego modelu, gdzie jest mniejsza część publicznych inwestycji, lecz gdzie publiczne fundusze są narażone na ryzyko przed prywatnymi inwestycjami i prywatni inwestorzy mogą odzyskiwać swoje pieniądze z przynoszących straty funduszy.

93.

Poprzez ujęcie kluczowych aspektów struktury każdego funduszu w konkurencyjnym procesie przetargowym, Zjednoczone Królestwo zapłaci niezbędne minimum z tytułu opłat za zarządzaniem funduszem i podporządkowania. Proces przetargowy określi pewne minimalne wymagania, takie jak pozycja straty pari passu oraz priorytetowy zwrot dla publicznych inwestorów, lecz pozwala ubiegającym się na elastyczność w określeniu alternatywnych warunków, gdy są one korzystniejsze dla publicznych inwestorów. Stwarza to możliwość, że prywatni inwestorzy będą narażeni na większe ryzyko spadku niż publiczni lub że potrzebna będzie mniejsza dźwignia finansowa niż przewidywana, gdy oferent będzie mógł wykazać, iż mogłoby to okazać się atrakcyjne dla inwestujących w jego fundusz.

94.

Zjednoczone Królestwo zauważa dalej, że odpowiedzi Państw Członkowskich zwracają uwagę na pragnienie zaktualizowania obecnego Komunikatu. Rynek kapitału ryzyka w Unii Europejskiej uległ znacznej zmianie od czasu publikacji Komunikatu w 2001 r. Z uwagi na to, Zjednoczone Królestwo uznaje, iż trzeba będzie dokonać pewnych fundamentalnych zmian w Komunikacie podczas jego rewizji w 2006 r. Będzie to niemal na pewno wymagało więcej niż tylko zwracanie uwagi tylko na wielkość transz i uwzględnienia również innych kwestii, takich jak zrównoważenie ryzyka prywatnego sektora, jako kompensacja większych publicznych funduszy oraz większe wykorzystanie instrumentów, takich jak wyłączenia grupowe.

95.

Zjednoczone Królestwo uważa, że program ECF w istotny sposób przyczyni się do uporania się z tym, co pozostaje ważną barierą dla innowacyjności i przedsiębiorczości oraz do spełnienia celów przyjętych w Lizbonie i określonych w Planie działania na rzecz przedsiębiorczości. Program ECF pomoże również spełnić zalecenia przedstawione w sprawozdaniu Koka, w którym odnotowano, że finansowanie MŚP w Europie jest obecnie nadmiernie oparte o kredytowanie i wezwano do większego wykorzystania kapitału ryzyka.

96.

Zjednoczone Królestwo kończy stwierdzeniem, że poparcie wykazane zarówno przez publiczny, jak i prywatny sektor oraz przez inne Państwa Członkowskie, jak również przez podmioty działające na rynku kapitału ryzyka bardzo wyraźnie odzwierciedla potrzebę instrumentu inwestycji w rodzaju ECF.

97.

Komisja zbadała program w świetle art. 87 Traktatu WE, a w szczególności na podstawie komunikatu Komisji na temat pomocy państwa i kapitału podwyższonego ryzyka (9). Wyniki tej oceny podsumowano poniżej.

98.

Powiadamiając o programie, władze Zjednoczonego Królestwa spełniły swoje zobowiązania wynikające z art. 88 ust. 3 WE.

99.

Zgodnie z przepisami Komunikatu, ocena istnienia pomocy państwa musi wziąć pod uwagę możliwość, że środek może udzielać pomocy na co najmniej trzech różnych poziomach:

100.

Na poziomie inwestorów, Komisja uważa, iż istnieje pomoc państwa w rozumieniu art. 87 ust. 1 Traktatu WE. Zaangażowania środków państwowych dowodzi fakt, że władze Zjednoczonego Królestwa będą dostarczać publiczną dźwignię finansową do Funduszy Kapitałowych Przedsiębiorstw. Prywatni inwestorzy inwestujący w Fundusze Kapitałowe Przedsiębiorstw, którymi mogą być przedsiębiorstwa w rozumieniu Traktatu WE, mogą być uprawnieni do wyższych zwrotów niż publiczni inwestorzy, a przez to mogą uzyskiwać przewagę. Choć żadna osoba ani organizacja nie jest wykluczona z inwestowania w fundusze, to jednak ograniczona wielkość funduszy nie gwarantuje, że wszystkie potencjalne inwestycje będą przyjęte i dlatego Komisja uważa, że istnieje selektywność. I wreszcie, program wpływa na obrót pomiędzy Państwami Członkowskimi, gdyż inwestowanie kapitałem jest działalnością, która jest przedmiotem znaczącego obrotu pomiędzy Państwami Członkowskimi.

101.

Na poziomie funduszy, Komisja ogólnie skłania się ku poglądowi, że fundusz jest narzędziem służącym do przekazywania pomocy inwestorom i/lub przedsiębiorstwom, w które dokonuje się inwestycji, sam zaś nie jest beneficjentem pomocy. Jednakże w niektórych przypadkach, zwłaszcza w przypadku środków związanych z transferami na rzecz istniejących funduszy z licznymi i zróżnicowanymi inwestorami, fundusz może mieć charakter niezależnego przedsiębiorstwa. W ramach obecnego programu, Fundusze Kapitałowe Przedsiębiorstw będą nowo tworzone i nie będzie dopuszczone do ich rozszerzenia na inne rodzaje działalności niż zamierzone przez program. Dlatego Komisja nie uważa Funduszy Kapitałowych Przedsiębiorstw za odrębnych beneficjentów pomocy. Zasada ta jest zgodna z decyzjami Komisji w sprawie funduszy: Viridian Growth Fund  (10), Coalfields Enterprise Fund  (11) oraz Community Development Venture Fund  (12).

102.

Na poziomie firm, w które dokonuje się inwestycji, Komisja uważa, iż istnieje pomoc państwa w rozumieniu art. 87 ust. 1 Traktatu WE. Zaangażowane są środki państwowe, gdyż inwestycje funduszu w małe i średnie przedsiębiorstwa jako beneficjentów zawierać będą fundusze publiczne. Środek zakłóca konkurencję dając MŚP-beneficjentom przewagę, gdyż w przeciwnym wypadku nie byłyby one w stanie uzyskać funduszy kapitału ryzyka przy tych samych warunkach i/lub wielkości. Środek jest selektywny, gdyż jest skierowany do MŚP w Zjednoczonym Królestwie. Środek może potencjalnie wpłynąć na obrót handlowy pomiędzy Państwami Członkowskimi, gdyż istnieje możliwość, że docelowe MŚP są lub będą zaangażowane w działania związane z wewnątrzwspólnotowym obrotem handlowym.

103.

Dlatego Komisja stwierdza, że pomoc państwa w rozumieniu art. 87 ust. 1 WE jest obecna na poziomie inwestorów i na poziomie małych i średnich przedsiębiorstw będących beneficjentami.

104.

Zgodnie z przepisami Komunikatu, Komisja może być gotowa przyjąć istnienie niepowodzenia rynkowego bez dalszego dostarczenia dowodów w przypadkach, gdy każda transza finansowania przedsiębiorstwa ze środków kapitału ryzyka, które są w całości lub częściowo sfinansowane poprzez pomoc państwa, zawierać będzie maksimum 500 000 EUR na obszarach nieobjętych pomocą, 750 000 EUR na obszarach zgodnie z art. 87 ust. 3 lit. c) lub 1 milion EUR na obszarach zgodnie z art. 87 ust. 3 lit. a).

105.

Środek proponowany przez Zjednoczone Królestwo przewiduje inwestycje z udziałem kapitału ryzyka w przedziale od 250 000 GBP (357 000 EUR) do 2 milionów GBP (2,9 miliona EUR) na transzę inwestycji dla MŚP w Zjednoczonym Królestwie.

106.

Zgodnie z „Mapą pomocy regionalnej 2000 – 2006” dla Zjednoczonego Królestwa, Zjednoczone Królestwo składa się z regionów sklasyfikowanych obecnie jako obszary objęte pomocą zgodnie z art. 87 ust. 3 lit. a) Traktatu WE, jako obszary objęte pomocą zgodnie z jego art. 87 ust. 3 lit. c), a także jako obszary nieobjęte pomocą (13).

107.

Zgodnie z przepisami Komunikatu, Komisja poinformowała Zjednoczone Królestwo, że z uwagi na to, iż proponowane inwestycje z udziałem kapitału ryzyka w ramach obecnego programu przekraczają wyżej wymienione progi przewidziane w Komunikacie, Zjednoczone Królestwo musiałoby dostarczyć dowody niepowodzenia rynkowego.

108.

Argumenty przedstawione przez Zjednoczone Królestwo, jak również spostrzeżenia poczynione przez strony trzecie wykazujące istnienie luki rynkowej w przedziale inwestycji od 250 000 GBP (357 000 EUR) do 2 milionów GBP (2,9 miliona EUR) zostaną podsumowane poniżej.

109.

Najważniejszym pojedynczym źródłem zewnętrznych funduszy dla małych i średnich przedsiębiorstw jest zadłużenie bankowe, głównie w postaci debetów i kredytów stałoterminowych, które razem stanowią około połowę wszystkich zewnętrznych funduszy (14). Zadłużenie bankowe jest najbardziej odpowiednie wtedy, gdy przedsiębiorstwa generują wystarczający przepływ gotówki do obsługi spłat odsetek. Dostępność funduszy dłużnych znacznie poprawiła się w ciągu ostatniego dziesięciolecia. Nie ma rzeczywistych dowodów na to, że firmy mają trudności w ocenie funduszy bankowych. Niemniej jednak, kredytodawcy mogą nadal stawać wobec znacznej niepewności przy ocenianiu perspektyw poszczególnych firm. Często polegają oni na zabezpieczeniu dla wsparcia kredytowania MŚP, szczególnie gdy kredytobiorca nie ma ustalonej pozycji w branży. Nie wszyscy właściciele firm są w stanie zapewnić odpowiednie zabezpieczenie.

110.

Niedoskonałości rynkowe na rynku wierzytelności wynikają z asymetrii informacyjnych polegających na tym, że kredytodawca jest tylko częściowo informowany o perspektywach przedsiębiorstwa. Asymetrie informacyjne oznaczają, że kredytodawcy nie są w stanie ilościowo ocenić poziomu ryzyka związanego z konkretnym MŚP. Dlatego trudno jest ocenić jakość przedsięwzięć inwestycyjnych, a jeszcze trudniej jest naliczyć stopę procentową, która dokładnie odzwierciedla poziom występującego ryzyka. Banki zwykle podejmują decyzje o udzieleniu kredytu w oparciu o kryteria, takie jak historia kredytów, zarządzanie poprzednim rachunkiem bankowym, dotychczasowe osiągnięcia ubiegającego się w branży i jego chęć zainwestowania swoich własnych pieniędzy w działalność oraz dowody jego zdolności do spłaty kredytu w oparciu o biznes plan. Jednakże dana osoba może nie mieć dotychczasowych osiągnięć i może nie posiadać osobistego kapitału do zainwestowania w działalność. W efekcie, kredytodawcy kładą również znaczny nacisk na gotowość przedsiębiorcy do dostarczenia zabezpieczenia kredytu. Choć opieranie się przez kredytodawców na zabezpieczeniu pozwala wielu przedsiębiorstwom na zabezpieczenie funduszu dłużnego, to jednak takie podejście do udzielania kredytów małym i średnim przedsiębiorstwom może stwarzać trudności dla przedsiębiorców, którym brak odpowiednich aktywów dla zapewnienia zabezpieczenia.

111.

Choć fundusze dłużne i oparte o aktywa są wystarczające do zaspokojenia potrzeb większości firm, to jednak istotna mniejszość firm potrzebuje funduszy kapitałowych. Inwestorzy kapitałowi wnoszą kapitał w zamian za udziały w przedsiębiorstwie, co pozwala im na otrzymanie części jego przyszłych zysków. Ta forma finansowania jest najbardziej odpowiednia, gdy przedsiębiorstwo znajduje się na wczesnym etapie rozwoju i jeszcze nie generuje wystarczającego strumienia dochodów do obsługi spłaty odsetek od wierzytelności oraz/lub gdy przedsiębiorstwo rozwija nowe technologie, produkty lub rynki przy możliwości osiągnięcia znacznego tempa wzrostu, lecz także przy znacznym ryzyku niepowodzenia.

112.

Fundusze kapitałowe stanowią zaledwie 8 procent wszystkich zewnętrznych funduszy dla MŚP, lecz statystyka ta pomniejsza ich znaczenie w nowoczesnej, przedsiębiorczej gospodarce. Przedsiębiorstwa, co do których jest najbardziej prawdopodobne, że potrzebują funduszy kapitałowych, są często wysoce innowacyjne i mają możliwości wniesienia ważnego wkładu we wzrost produktywności. Ponadto, funduszowi dostarczonemu w formie kapitału ryzyka towarzyszy niekiedy wsparcie w zakresie zarządzania, porada oraz inna fachowa pomoc.

113.

Choć fundusze kapitałowe są ważną siłą napędową wzrostu indywidualnych przedsiębiorstw, oraz szerzej – w gospodarce, to istnieją mocne dowody na to, że cechy strukturalne prywatnego rynku finansowego przyczyniają się do znaczącej i rosnącej ‘luki kapitałowej’, przed jaką stają przedsiębiorstwa poszukujące skromnych sum kapitału wzrostu. Te strukturalne przyczyny odnoszą się zarówno do podażowej, jak i popytowej strony rynku.

114.

Problemy informacyjne przedstawione dla rynku wierzytelności odnoszą się również do rynku kapitałowego. Po stronie podaży występują powszechnie trzy kwestie, a mianowicie asymetrie informacyjne, koszty transakcji oraz postrzeganie ryzyka i nagrody.

115.

„Asymetrie informacyjne” oznaczają, że inwestorzy kapitałowi mogą stawać w obliczu znacznych kosztów przy identyfikowaniu odpowiednich możliwości inwestycyjnych. Problemy natury informacyjnej są zazwyczaj większe w przypadku mniejszych, młodszych firm, a zwłaszcza innowacyjnych przedsiębiorstw dążących do rozwinięcia niesprawdzonych technologii, produktów i rynków. Trudności informacyjne stanowią znaczne utrudnienie dla inwestycji kapitałowych o mniejszej skali, ponieważ koszty inwestycji nie zmieniają się proporcjonalnie do wielkości inwestycji. W porównaniu do dużych firm, które są notowane na publicznych rynkach walorów, przepływ informacji o małych, nienotowanych firmach ubiegających się o inwestycje jest o wiele bardziej ograniczony. Dlatego inwestorzy mogą ponosić znaczne koszty badań podczas wyszukiwania odpowiednich możliwości inwestycyjnych. Ponadto, często trudno jest ocenić perspektywy przedsiębiorstwa, zwłaszcza gdy zespół zarządzający, produkt lub technologia są niesprawdzone. Dlatego, zanim inwestorzy kapitałowi będą mogli dokonać świadomych wyborów co do inwestycji, muszą rozpocząć proces wymaganej staranności. Te koszty zbierania informacji nie zmieniają się proporcjonalnie do wielkości inwestycji i, dla mniejszych inwestycji, mogą być niewspółmiernie duże w stosunku do potencjalnych korzyści finansowych płynących z dokonania inwestycji. I wreszcie, po zainwestowaniu w przedsiębiorstwo, inwestorzy kapitałowi chcą monitorować bieżące wyniki, jakie przynosi ich inwestycja. Często robią to zasiadając w zarządzie i mogą wkładać wiele czasu i wysiłku w dostarczanie wsparcia w zakresie zarządzania, zwłaszcza gdy zespół zarządzający przedsiębiorstwa jest stosunkowo niedoświadczony. Może to istotnie przyczyniać się do osiągania wyników przez przedsiębiorstwo, w które dokonano inwestycji, lecz podobnie i w tym przypadku koszty te nie zmieniają się proporcjonalnie do wielkości inwestycji.

116.

Istnieją znaczne koszty stałe związane z dokonywaniem inwestycji kapitałowych, na przykład przy negocjowaniu warunków inwestycji i przygotowywaniu niezbędnych umów prawnych (“koszty transakcji”). Podobnie, jak w przypadku innych kosztów stałych, te koszty transakcji często stają na przeszkodzie inwestowaniu w mniejszych sumach.

117.

Decyzjami inwestycyjnymi kierować będzie postrzeganie ryzyka oraz prawdopodobnych zwrotów finansowych. Jeżeli inwestorzy mają nieprawidłowe oczekiwania, to rezultatem tego będzie gorszy od optymalnego przydział kapitału.

118.

Ograniczenia po stronie popytu są równie znaczące w ograniczaniu przepływu funduszy kapitałowych od inwestorów do MŚP. Badania ujawniły szereg kwestii, które powstrzymują małe przedsiębiorstwa przed poszukiwaniem kapitału własnego. Utrata kontroli i ograniczona swoboda zarządzania to problemy często przytaczane przez MŚP, lecz powszechnymi przeszkodami są również koszty zabezpieczenia finansowania kapitałowego oraz brak znajomości zewnętrznych źródeł funduszy. Wiele z przedsiębiorstw, które aktywnie poszukują inwestycji kapitałowych jest również ograniczonych przez brak ‘gotowości inwestycyjnej’. Utrudnieniem dla MŚP może być także ograniczona świadomość i zrozumienie różnorodnych form dostępnych funduszy kapitału ryzyka oraz sposobu dostępu do nich, a także niedostatecznie opracowane lub słabo zaprezentowane biznes plany. Nienależyte przygotowanie i zaplanowanie działalności gospodarczej będzie powstrzymywać potencjalnych inwestorów, zwłaszcza wskutek zwiększenia kosztów związanych z informacją i wymaganą starannością.

119.

Luka kapitałowa powstaje, gdy rentowne przedsiębiorstwa są niezdolne do przyciągnięcia inwestycji od nieformalnych inwestorów lub od inwestorów kapitału ryzyka, którzy są dla MŚP głównymi źródłami funduszy kapitałowych. Nieformalni inwestorzy (business angels oraz inni nieformalni inwestorzy) mają dostęp do ograniczonych środków finansowych i dlatego na ogół inwestują stosunkowo nieduże sumy kapitału. W odróżnieniu od nich, formalni inwestorzy kapitału ryzyka zazwyczaj ponoszą dalece większe koszty przy ocenianiu potencjalnych inwestycji. Z powodów strukturalnych wspomnianych powyżej, koszty te są często niewspółmiernie duże, gdy przedsiębiorstwo poszukuje tylko skromnej sumy funduszu kapitałowego.

120.

Dlatego luka kapitałowa dotyka przedsiębiorstwa poszukujące sumy pieniędzy, która jest powyżej finansowych możliwości większości nieformalnych inwestorów, lecz poniżej poziomu, na którym inwestowanie jest dla inwestorów kapitału ryzyka opłacalne.

121.

Według ostatnich danych BVCA (15), duże fundusze MBO wykazały dobre zwroty w 2003 i w dłuższym okresie, natomiast zwroty z funduszy wczesnego etapu i technologii pozostawały w 2003 r. nadal obniżone.

122.

Jeśli chodzi o ogólne wyniki według etapów inwestycji, to fundusze skupiające się na inwestycjach na wczesnym etapie przyniosły w 2003 r. średni zwrot wynoszący - 18,1%, w porównaniu do średniego 3-letniego zwrotu w wysokości - 25,1% i średniego 5-letniego zwrotu wynoszącego - 12,5%.

123.

Fundusze specjalizujące się w inwestycjach na etapie rozwoju zanotowały w 2003 r. średni zwrot wynoszący - 3,4%, w porównaniu do średniego 3-letniego zwrotu w wysokości - 8,2% i średniego 5-letniego zwrotu wynoszącego 2,7%.

124.

Jednocześnie, fundusze koncentrujące się na MBO (wykupieniach przedsiębiorstw przez kierownictwo) uzyskały znacznie lepsze wyniki. Dla średniej wielkości MBO, średni zwrot w 2003 r. wyniósł 12,2%, w porównaniu do 3-letniego zwrotu wynoszącego 2,9% i średniego 5-letniego zwrotu wynoszącego 6,7%. Różnica staje się jeszcze bardziej wyraźna, jeśli wziąć pod uwagę duże MBO ze średnim zwrotem wynoszącym 15,3% w 2003 r., średnim 3-letnim zwrotem wynoszącym 9,1% oraz odpowiednią wielkością zwrotu za 5-letni okres wynoszącą 13,6%.

125.

Przedstawione powyżej dane ukazują wyraźnie obecną prawidłowość na brytyjskim rynku kapitału ryzyka. Dostarczyciele kapitału ryzyka przechodzą stopniowo w stronę większych transakcji i związane z tym zwroty są wyższe, wskutek czego poszerza się luka kapitałowa pomiędzy mniejszej skali inwestycjami wczesnego etapu i rozwojowymi a inwestycjami dużej skali w firmy o dobrze ustalonej pozycji.

126.

Tę tendencję w stronę coraz większych inwestycji uwydatniają ponadto ostatnie dane na temat inwestycji w Zjednoczonym Królestwie (16). Średnia suma finansowania na wszystkich etapach inwestycji wzrosła do 4,3 miliona GBP (6 milionów EUR) w 2003 r. z 3,8 miliona GBP (5,3 miliona EUR) w 2002 r. Tłumaczy to fakt, że mniejszej skali inwestycje na etapie rozwoju spadły o 57% do 477 milionów GBP (670 milionów EUR) w 2003 r. z 1,2 miliarda GBP (1,7 miliarda EUR) w 2002 r. Średnia suma otrzymana przez rozwijającą się firmę spadła z 2 milionów GBP (2,9 miliona EUR) w 2002 r. do 800 000 GBP (1,1 miliona EUR) w 2003 r.

127.

Z całości funduszy zebranych w 2003 r., ogromna większość, wynosząca 92% (8,2 miliarda GBP lub 11,5 miliarda EUR), została zainwestowana w MBO i MBI, wzrastając z 87% udziału tych inwestycji w 2002 r. Sprawozdanie przewiduje, że zaledwie 3% (290 milionów GBP lub 406 milionów EUR) zostanie zainwestowane w firmy na etapie rozwoju, w porównaniu do 6% w 2002 r. Z całości funduszy zebranych w 2003 r., 4% (368 milion GBP lub 515 milionów EUR) przypadło na inwestycje na wczesnym etapie, w porównaniu do 3% w 2002 r.

128.

Spodziewane jest, że w kategorii MBO/MBI 58% zostanie przydzielone na największe MBO/MBI (o łącznej wartości ponad 100 milionów GBP lub EUR 140 milionów), w porównaniu do 45% w 2002 r. 20% zostanie przydzielone na MBO/MBI w granicach od 50 milionów GBP (70 milionów EUR) do 100 milionów GBP (140 milionów EUR), zwiększając się z 17% w 2002 r., zaś 13% zostanie przydzielone na MBO/MBI w przedziale od 10 milionów GBP (14 milionów EUR) do 50 milionów GBP (70 milionów EUR), w porównaniu do 24% w 2002 r. Podobnie jak w 2002 r., zaledwie 1% zostanie przydzielone na MBO/MBI o wartości do 10 milionów GBP (14 milionów EUR).

129.

Zarówno spadek inwestycji, jak i wyniki przedstawione powyżej doprowadziły do wycofania się z rynku inwestorów inwestujących na wczesnym etapie. Uwydatnia to dodatkowo fakt, że średnia wielkość finansowania (na wszystkich etapach inwestycji) stale rośnie i w 2003 r. osiągnęła 4,3 miliona GBP (6 milionów EUR). Inwestorzy na brytyjskim rynku kapitału ryzyka inwestują większe sumy pieniędzy zazwyczaj próbując zmniejszyć ryzyko, przez co przyczyniają się do poszerzania luki kapitałowej.

130.

Suma funduszy zebranych z przeznaczeniem do zainwestowania w możliwości inwestycyjne na wczesnym etapie spadła o 73% od 2001 r. do 2003 r. W 2001 r. zebrano 1,4 miliarda GBP (2 miliardy EUR) do zainwestowania w przedsięwzięcia związane z kapitałem ryzyka na wczesnym etapie, w porównaniu do 369 milionów GBP (517 milionów EUR) w 2003 r. Tylko 1% z tych 369 milionów GBP (517 milionów EUR) zebranych 2003 r. przeznaczono na transakcje o wartości poniżej 10 milionów GBP (14 milionów EUR).

131.

W swojej decyzji o wszczęciu postępowania określonego w art. 88 ust. 2 Traktatu WE w stosunku do proponowanego środka pomocy Komisja stwierdziła, że z uwagi na proponowane w ramach programu maksymalne sumy inwestycji, które znacznie przekraczają maksymalne sumy inwestycji przewidywane w Komunikacie, ażeby zdecydować, czy środek wpływa na warunki obrotu handlowego w stopniu sprzecznym ze wspólnym interesem, niezbędne są potencjalne spostrzeżenia poczynione przez zainteresowane strony.

132.

Wszystkie komentarze otrzymane od zainteresowanych stron były pozytywne i podkreślały ogólne znaczenie przedmiotowego środka, jak również stosowność proponowanych maksymalnych sum inwestycji.

133.

Biorąc pod uwagę informacje przedstawione w początkowej notyfikacji, komentarze przedstawione przez zainteresowane strony trzecie, a także dodatkowe informacje dostarczone przez Zjednoczone Królestwo po podjęciu przez Komisję decyzji o wszczęciu postępowania zgodnie z art. 88 ust. 2 Traktatu WE, Komisja stwierdza, że Zjednoczone Królestwo dostarczyło wystarczające dowody na istnienie luki kapitałowej w przedziale wielkości transakcji od 250 000 GBP (357 000 EUR) do 2 milionów GBP (2,9 miliona EUR) na rynku kapitału ryzyka Zjednoczonego Królestwa.

134.

Fundusze ECF będą ograniczone do inwestycji w małe i średnie przedsiębiorstwa w znaczeniu definicji Komisji. Należy uznać to za pozytywne.

135.

Fundusze ECF będą zobowiązane do inwestowania kapitału w MŚP za pomocą instrumentów kapitałowych lub quasi-kapitałowych. Inwestycje składające się w całości z instrumentów dłużnych, bez elementów kapitałowych, nie będą dozwolone. Komisja uznaje to za pozytywny element.

136.

Ustalone jest powiązanie pomiędzy wynikami inwestycji a wynagrodzeniem menadżerów handlowych odpowiedzialnych za decyzje inwestycyjne. Władze publiczne nie będą angażowane w wybieranie i podejmowanie decyzji inwestycyjnych przez ECF, poza ustanawianiem ograniczeń mających na celu zapewnienie, że inwestycje są ograniczone do MŚP. Decyzje o inwestycjach będą podejmowane przez menadżerów handlowych ECF zainteresowanych zapewnieniem maksymalnego zwrotu dla funduszu. Organ administracyjny SBS będzie jedynie zatwierdzał ECF, gdy podmioty obsługujące fundusze mają wyraźną motywację do maksymalizacji zwrotów. Warunki, na jakich publiczne władze będą inwestować w ECF dadzą prywatnym inwestorom bardzo silne bodźce do zapewnienia, że fundusze będą kierowane zyskiem i będą pomyślnie funkcjonować. Bodźce te wynikają stąd, że prywatni inwestorzy będą musieli spłacać odsetki od publicznego kapitału oraz w pełni spłacić kapitał zarówno publicznym, jak i prywatnym inwestorom, zanim będzie mógł być dokonany podział zysków. W rezultacie, prywatni inwestorzy będą ponosić co najmniej proporcjonalną część ewentualnych strat poniesionych przez ECF. ECF lub obsługujące je podmioty będą zobowiązane do działania zgodnie z branżowymi standardami (wytycznymi Brytyjskiego Stowarzyszenia Kapitału Ryzyka, BVCA). Wszystkie te elementy należy ocenić pozytywnie.

137.

Władze Zjednoczonego Królestwa zapewnią, że program ECF zostanie rozpropagowany i że zostanie wystosowane zaproszenie do składania wniosków z całego EOG za pomocą ogłoszeń umieszczonych w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej oraz właściwej prasie branżowej. Nie będzie ograniczenia w stosunku do lokalizacji jakiegokolwiek inwestora lub podmiotu gospodarczego. Jest to również uznane za pozytywny element.

138.

Fundusze Kapitałowe Przedsiębiorstw nie będą inwestować we wrażliwe sektory objęte ograniczeniem w stosunku do pomocy państwa, ani w sektory, do których nie stosuje się Komunikat. Sektory o niskim ryzyku, obejmujące firmy zajmujące się nieruchomościami, gruntami, finansami i inwestycjami, bądź firmy leasingowe typu finansowego, nie będą kwalifikować się do inwestycji w ramach programu. Należy uznać to za pozytywne.

139.

Wszystkie inwestycje podejmowane przez ECF będą dokonywane w oparciu o solidne biznesplany. Jest to dalszy pozytywny element.

140.

Władze Zjednoczonego Królestwa zobowiązały się, że kwalifikowanie się MŚP-beneficjentów do innych publicznie finansowanych dotacji, kredytów lub innych form pomocy inwestycyjnej poza tą notyfikacją będzie zmniejszone o 30% intensywności pomocy, która byłaby dopuszczalna w innym wypadku. Komisja uważa, że jest to pozytywny element.

141.

Komisja stwierdza więc, że pomoc udzielana w ramach programu Funduszy Kapitałowych Przedsiębiorstw spełnia warunki komunikatu Komisji na temat pomocy państwowej i kapitału ryzyka. Uznaje zatem środek za zgodny ze wspólnym rynkiem stosownie do art. 87 ust. 3 lit. c) Traktatu WE.

29.3.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 91/33

(1)

Szwecja powiadomiła Komisję oraz pozostałe państwa członkowskie o wybuchu wysoce zjadliwej grypy ptaków, wywołanej szczepem wirusa A oznaczonym symbolem H5, u drobiu na niektórych obszarach terytorium Szwecji i, w oczekiwaniu na określenie typu neuraminidazy (N), podjęła odpowiednie działania przewidziane w decyzji Komisji 2006/135/WE z dnia 22 lutego 2006 r. dotyczącej niektórych środków ochronnych w odniesieniu do wysoce zjadliwej grypy ptaków u drobiu we Wspólnocie (5).

(2)

W następstwie wybuchu choroby, Szwecja podjęła niezbędne działania zgodnie z przepisami decyzji 2006/135/WE. Po otrzymaniu powiadomienia o wspomnianych środkach, Komisja zbadała je we współpracy z dotkniętym państwem członkowskim i wyraża zadowolenie z powodu faktu, że ustanowione przez to państwo członkowskie obszary A i B znajdują się w wystarczającej odległości od ognisk choroby u drobiu oraz od miejsc, w których wykryto przypadki zachorowań u dzikiego ptactwa. Należy zatem ustanowić obszary A i B na terytorium Szwecji oraz określić czas trwania przedmiotowego podziału na obszary.

(3)

Równocześnie należy dostosować niektóre szczegóły dotyczące podziału na obszary wprowadzonego we Francji.

(4)

Należy zatem wprowadzić odpowiednie zmiany w częściach A i B załącznika I do decyzji 2006/135/WE.

(5)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,