17.2.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 47/1

(1)

Rozporządzeniem (EWG) nr 2658/87 (1) ustanowiono nomenklaturę towarów, zwaną dalej Nomenklaturą Scaloną i określono konwencyjne stawki celne Wspólnej Taryfy Celnej.

(2)

Na mocy decyzji 2006/106/WE z dnia 30 stycznia 2006 r. w sprawie zawarcia Porozumienia w formie wymiany listów pomiędzy Wspólnotą Europejską a Australią zgodnie z art. XXIV:6 i art. XXVIII Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu (GATT) 1994 dotyczącego zmiany koncesji w harmonogramach Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej w trakcie ich przystąpienia do Unii Europejskiej (2), Rada zatwierdziła w imieniu Wspólnoty wyżej wymienione porozumienie w celu zamknięcia negocjacji wszczętych zgodnie z art. XXIV:6 GATT 1994.

(3)

Rozporządzenie (EWG) nr 2658/87 powinno zatem zostać odpowiednio uzupełnione,

17.2.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 47/3

(1)

Rada nałożyła, rozporządzeniem (WE) nr 1212/2005 (2) („rozporządzenie w sprawie ceł ostatecznych”), ostateczne cła antydumpingowe na przywóz niektórych zamknięć włazów pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („pierwotne dochodzenie”).

(2)

Podczas dochodzenia pierwotnego kontrolę wyrywkową zastosowano do chińskich producentów eksportujących. Przedsiębiorstwa nieobjęte próbą, którym przyznano traktowanie na zasadach rynkowych („MET”), zgodnie z przepisami art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego, podlegają stawce cła dumpingowego wynoszącej 0 %, ustalonej w odniesieniu do jednego przedsiębiorstwa objętego próbą, któremu przyznano MET. Przedsiębiorstwa nieobjęte próbą, którym przyznano traktowanie indywidualne, zgodnie z przepisami art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, podlegają średniej ważonej stawce cła wynoszącej 28,6 %, ustalonej w odniesieniu do przedsiębiorstw objętych próbą, którym przyznano traktowanie indywidualne. Cło obowiązujące dla całego kraju w wysokości 47,8 % zostało nałożone na wszystkie pozostałe przedsiębiorstwa.

(3)

Zgodnie z art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, w tym postępowaniu nie można było wszcząć przeglądu dotyczącego nowego eksportera, mającego na celu określenie indywidualnych marginesów dumpingu, ponieważ kontrola wyrywkowa została zastosowana w dochodzeniu pierwotnym. Jednakże dla zapewnienia równego traktowania nowych producentów eksportujących i przedsiębiorstw współpracujących nieobjętych próbą podczas dochodzenia pierwotnego uważa się, iż należy odpowiednio nałożyć cło mające zastosowanie do przedsiębiorstw, którym przyznano MET (0 %) lub średnie ważone cło mające zastosowanie do przedsiębiorstw, którym przyznano traktowanie indywidualne (28,6 %) w odniesieniu do nowych producentów eksportujących, którzy mogą udowodnić, że spełniają kryteria ustanowione w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego dotyczące przyznania MET lub że spełniają kryteria wskazane w art. 9 ust. 5 odnoszące się do przyznania traktowania indywidualnego, a tym samym są uprawnieni do przeglądu zgodnie z art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(4)

Po opublikowaniu rozporządzenia w sprawie ceł ostatecznych Komisja nie mogła przyjąć żadnych zobowiązań. Podczas dochodzenia prowadzącego do nałożenia ostatecznych środków wielu producentów eksportujących przedstawiło zamiar złożenia zobowiązania cenowego, lecz nie dostarczyli oni wystarczająco uzasadnionych zobowiązań w terminie ustanowionym w art. 8 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Jednakże, jak wskazano w motywie 152 rozporządzenia w sprawie ceł ostatecznych, Rada, mając na uwadze złożoność kwestii w przypadku podmiotów gospodarczych, o których mowa (w większości małych i średnich przedsiębiorstw) oraz biorąc pod uwagę, że ostateczne ujawnienie nie było poprzedzone tymczasowym ujawnieniem, stwierdziła, iż wymienione przedsiębiorstwa mogą wyjątkowo dostarczyć swoje zobowiązania po wskazanym terminie.

(5)

Po upływie terminu, o którym mowa powyżej, chińska Izba Gospodarcza ds. Przywozu i Wywozu Maszyn i Produktów Elektronicznych („CCCME”) wraz z dwudziestoma przedsiębiorstwami współpracującymi lub grupami współpracujących przedsiębiorstw złożyli możliwe do przyjęcia wspólne zobowiązanie.

(6)

Komisja przyjęła, decyzją 2006/109/WE (3), wymienione zobowiązanie. Decyzja ta określa w sposób bardziej szczegółowy powody przyjęcia tego zobowiązania. Rada uznaje, że złożone zobowiązanie usuwa wyrządzający szkodę wpływ dumpingu oraz ogranicza w wystarczającym stopniu ryzyko obejścia środków.

(7)

Aby Komisja mogła skutecznie monitorować przestrzeganie zobowiązania, przy przedłożeniu właściwemu organowi celnemu wniosku o dopuszczenie do swobodnego obrotu, zwolnienie z cła antydumpingowego będzie uzależnione od przedstawienia faktury handlowej zawierającej przynajmniej te elementy, które są wymienione w Załączniku do niniejszego rozporządzenia. Informacje te są również niezbędne, aby umożliwić organom celnym stwierdzenie z wystarczającą dokładnością, że ładunek jest zgodny z dokumentami handlowymi. W przypadku gdy takiej faktury nie przedstawiono lub gdy faktura nie dotyczy produktu przedstawionego organom celnym, zastosowana będzie odpowiednia stawka cła antydumpingowego.

(8)

Aby zagwarantować skuteczne przestrzeganie zobowiązania, importerzy powinni zostać poinformowani, że naruszenie zobowiązania może prowadzić do zastosowania z mocą wsteczną cła antydumpingowego w odniesieniu do stosownych transakcji. Dlatego też konieczne jest wdrożenie przepisów prawnych przewidujących powstanie długu celnego na poziomie właściwego cła antydumpingowego, w przypadku gdy przynajmniej jeden warunek zwolnienia nie jest przestrzegany. Dług celny powinien zatem powstać wówczas, gdy zgłaszający powziął zamiar dopuszczenia towarów do swobodnego obrotu, tzn. bez pobierania cła antydumpingowego oraz w przypadku stwierdzenia naruszenia przynajmniej jednego warunku tego zobowiązania.

(9)

W przypadku naruszenia zobowiązania cło antydumpingowe można odzyskać pod warunkiem że Komisja wycofa przyjęcie zobowiązania zgodnie z art. 8 ust. 9 rozporządzenia podstawowego, odnosząc się do konkretnej transakcji i w zależności od przypadku oświadczając o nieważności stosownej faktury w ramach zobowiązania. W związku z tym, zgodnie z art. 14 ust. 7 rozporządzenia podstawowego, organy celne powinny niezwłocznie poinformować Komisję w przypadku stwierdzenia naruszenia zobowiązania.

(10)

Przedsiębiorstwa objęte postępowaniem i CCCME zostały poinformowane o istotnych faktach, ustaleniach i obowiązkach, na których opiera się przyjęcie zobowiązania.

(11)

Należy zauważyć, iż w przypadku naruszenia zobowiązania lub wycofania się z niego lub w przypadku wycofania przyjęcia tego zobowiązania przez Komisję, automatycznie stosowane jest cło antydumpingowe, zgodnie z art. 8 ust. 9 rozporządzenia podstawowego,

1)

do art. 1 dodaje się ustęp w następującym brzmieniu:

„4.   W przypadku gdy jakikolwiek nowy producent eksportujący w Chińskiej Republice Ludowej dostarczy Komisji wystarczające dowody potwierdzające, że:

Rada, stanowiąc zwykłą większością na wniosek złożony przez Komisję, po konsultacji z Komitetem Doradczym, może zmienić ust. 2 dodając nowego producenta eksportującego i) do wykazu przedsiębiorstw podlegających zerowej stawce celnej mającej zastosowanie do przedsiębiorstw, którym przyznano traktowanie na zasadach rynkowych zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego lub ii) do wykazu przedsiębiorstw podlegających średniej ważonej stawce celnej w wysokości 28,6 % mającej zastosowanie do przedsiębiorstw, którym przyznano traktowanie indywidualne zgodnie z art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.”;

2)

po art. 1 dodaje się artykuł w następującym brzmieniu:

„Artykuł 2

1.   Przywóz produktów zgłoszonych do procedury dopuszczenia do swobodnego obrotu fakturowanych przez przedsiębiorstwa, których zobowiązania zostały przyjęte przez Komisję, i których nazwy są wskazane w decyzji Komisji 2006/109/WE (4) i wprowadzanych do niej zmianach, jest zwolniony z cła antydumpingowego nałożonego na mocy art. 1, pod warunkiem że:

2.   Dług celny powstaje w chwili przyjęcia zgłoszenia do procedury dopuszczenia do swobodnego obrotu w każdym przypadku stwierdzenia, w odniesieniu do towarów opisanych w art. 1 i zwolnionych z cła antydumpingowego zgodnie z warunkami wyszczególnionymi w ust. 1, że przynajmniej jeden warunek nie jest spełniony. Drugi warunek określony w ust. 1 uznaje się za niespełniony w przypadku stwierdzenia, że faktura w ramach zobowiązania jest niezgodna z przepisami załącznika. Warunek ten również uznaje się za niespełniony w przypadku stwierdzenia, że faktura w ramach zobowiązania nie jest autentyczna oraz gdy Komisja wycofa przyjęcie zobowiązania zgodnie z art. 8 ust. 9 rozporządzenia podstawowego w drodze rozporządzenia lub decyzji dotyczącej konkretnej transakcji i uzna stosowną(-e) fakturę(-y) w ramach zobowiązań za nieważną(-e).

3.   Importerzy akceptują jako część normalnego ryzyka handlowego, że niewypełnienie przez którąkolwiek ze stron przynajmniej jednego warunku wymienionego w ust. 1 i określonego szczegółowo w ust. 2 może spowodować powstanie długu celnego na mocy art. 201 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (5). Powstały dług celny odzyskuje się po wycofaniu przez Komisję przyjęcia zobowiązania.

3)

artykuł 2 staje się art. 3;

4)

do rozporządzenia (WE) nr 1212/2005 dodaje się Załącznik do niniejszego rozporządzenia.

17.2.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 47/7

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 533/2004 (2) stanowi, że w ramach procesu stabilizacyjnego i stowarzyszeniowego dla wszystkich państw Bałkanów Zachodnich zostanie ustanowione partnerstwo europejskie.

(2)

Rada Europejska postanowiła na posiedzeniu w Brukseli w dniach 17–18 czerwca 2004 r., że Chorwacja jest krajem kandydującym do członkostwa w Unii Europejskiej. Dnia 3 października 2005 r. rozpoczęto z Chorwacją negocjacje w sprawie przystąpienia.

(3)

Z tego względu właściwe jest postanowienie, że zamiast partnerstwa europejskiego Unia Europejska w stosunkach z Chorwacją realizuje Partnerstwo dla Członkostwa oraz że odpowiednio zmienia się rozporządzenie (WE) nr 533/2004,

1)

w tytule skreśla się słowo „europejskiego”;

2)

w art. 1 skreśla się słowo „Chorwację”;

3)

dodaje się art. 1a w następującym brzmieniu:

„Artykuł 1a

Ustanawia się Partnerstwo dla Członkostwa z Chorwacją jako część procesu stabilizacyjnego i stowarzyszeniowego. Partnerstwo dla Członkostwa określa ramy obejmujące priorytety wynikające z analizy sytuacji w Chorwacji, na których należy skoncentrować przygotowania do przystąpienia w świetle kryteriów kopenhaskich określonych przez Radę Europejską, oraz poczynionego postępu w realizacji procesu stabilizacyjnego i stowarzyszeniowego, w tym Układu o Stabilizacji i Stowarzyszeniu między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Chorwacji, z drugiej strony (3), w szczególności współpracy regionalnej.

4)

w art. 2 skreśla się słowo „europejskim”.

17.2.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 47/8

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

17.2.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 47/10

(1)

Artykuł 31 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1255/1999 przewiduje, że różnice między cenami produktów objętych art. 1 lit. a), b), c), d), e) i g) tego rozporządzenia na światowym rynku a cenami we Wspólnocie mogą być pokryte refundacją wywozową.

(2)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1043/2005 z dnia 30 czerwca 2005 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 3448/93 w odniesieniu do systemu przyznawania refundacji wywozowych dla niektórych produktów rolnych wywożonych w postaci towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu oraz kryteriów dla ustalania wysokości kwot takich refundacji (2) określa produkty, w stosunku do których ustala się stawkę refundacji, którą stosuje się dla tych produktów wywożonych jako towary objęte załącznikiem II do rozporządzenia (WE) nr 1255/1999.

(3)

Zgodnie z art. 14 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1043/2005 stawkę refundacji na 100 kilogramów danych produktów podstawowych ustala się co miesiąc.

(4)

Jednakże w przypadku niektórych przetworów mlecznych wywożonych jako towary nieobjęte załącznikiem I do Traktatu istnieje niebezpieczeństwo naruszenia podjętych zobowiązań dotyczących wcześniejszego ustalania wysokich stawek refundacji. Dlatego konieczne jest podjęcie stosownych środków ostrożności, aby zapobiec takiemu niebezpieczeństwu nie wykluczając przy tym zawierania długoterminowych kontraktów. Ustanowienie konkretnych stawek na wcześniejsze ustalanie refundacji dotyczących tych produktów powinno umożliwić osiągnięcie tych dwóch celów.

(5)

Artykuł 15 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1043/2005 przewiduje, że przy ustalaniu stawek refundacji należy uwzględnić w stosownych przypadkach refundacje produkcyjne, pomoc finansową oraz inne środki o skutku równoważnym, stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich zgodnie z rozporządzeniem w sprawie wspólnej organizacji rynku danego produktu w odniesieniu do produktów podstawowych objętych załącznikiem I do rozporządzenia (WE) nr 1043/2005 lub do produktów powiązanych.

(6)

Artykuł 12 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1255/1999 przewiduje wypłatę pomocy w odniesieniu do mleka odtłuszczonego przetworzonego na kazeinę wyprodukowanego na terenie Wspólnoty, pod warunkiem że wymienione mleko i wyprodukowana z niego kazeina spełniają odpowiednie standardy.

(7)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1898/2005 z dnia 9 listopada 2005 r. ustanawiające szczegółowe zasady wprowadzenia w życie rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 w odniesieniu do środków w zakresie zbytu śmietanki, masła i masła skoncentrowanego na rynku Wspólnoty (3) przewiduje, że masło i śmietana po obniżonych cenach powinny być udostępnione dla przemysłu produkującego niektóre towary.

(8)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mleka i Przetworów Mlecznych,

17.2.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 47/13

(1)

Artykuł 13 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 oraz art. 14 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1785/2003 stanowią, że różnica między notowaniami lub cenami produktów wymienionych w art. 1 każdego z tych rozporządzeń na rynku światowym a cenami wewnątrz Wspólnoty może zostać pokryta refundacją wywozową.

(2)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1043/2005 z dnia 30 czerwca 2005 r. wdrażające rozporządzenie Rady (WE) nr 3448/93 w odniesieniu do systemu przyznawania refundacji wywozowych do niektórych produktów rolnych wywożonych jako towary nieobjęte załącznikiem I do Traktatu oraz kryteria ustalania wysokości sum takich refundacji (3), określa produkty, dla których należy ustalić stawkę refundacji stosowaną w przypadku, jeśli produkty te są wywożone jako towary wymienione odpowiednio w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 lub w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 1785/2003.

(3)

Zgodnie z art. 14 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1043/2005, stawkę refundacji na 100 kilogramów każdego z omawianych produktów podstawowych ustala się co miesiąc.

(4)

Ustalenie z wyprzedzeniem wysokich stawek refundacji może zagrozić zobowiązaniom podjętym w odniesieniu do refundacji, które mogą zostać przyznane do wywozów produktów rolnych należących do towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu. W takich sytuacjach, niezbędne jest zatem podjęcie środków ostrożności, nie stanowiąc jednak przeszkody dla zawierania umów długoterminowych. Ustalenie specjalnej stawki refundacji dla celów ustalenia refundacji z wyprzedzeniem jest środkiem, który pozwala na osiągnięcie tych różnych celów.

(5)

Uwzględniając porozumienie pomiędzy Wspólnotą Europejską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki w sprawie wywozów produktów z ciasta makaronowego ze Wspólnoty do Stanów Zjednoczonych, przyjęte decyzją Rady 87/482/EWG (4), niezbędne jest zróżnicowanie refundacji do produktów objętych kodami CN 1902 11 00 i 1902 19 ze względu na ich miejsce przeznaczenia.

(6)

Zgodnie z art. 15 ust. 2 i 3 rozporządzenia (WE) nr 1043/2005, należy ustalić obniżoną stawkę refundacji wywozowej, uwzględniając wysokość mającej zastosowanie refundacji wywozowej, zgodnie z rozporządzeniem Komisji (EWG) nr 1722/93 (5), dla rozpatrywanych produktów podstawowych, stosowaną w zakładanym okresie wytworzenia towarów.

(7)

Napoje alkoholowe uważane są za mniej wrażliwe na cenę zbóż stosowanych do produkcji tych napojów. Niemniej jednak, Protokół 19 do Aktu Przystąpienia Zjednoczonego Królestwa, Irlandii i Danii stanowi, że należy uchwalić środki niezbędne w celu ułatwienia stosowania zbóż wspólnotowych do produkcji napojów alkoholowych pozyskiwanych ze zbóż. Konieczne jest zatem dostosowanie stawki refundacji stosowanej odpowiednio do zbóż wywożonych jako napoje alkoholowe.

(8)

Komitet Zarządzający ds. Zbóż nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,

17.2.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 47/17

(1)

Artykuł 27 ust. 1 i 2 rozporządzenia (WE) nr 1260/2001 stanowi, iż różnica między cenami na rynku światowym produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. a), c), d), f), g) i h) tego rozporządzenia a cenami wewnątrz Wspólnoty może zostać pokryta refundacją wywozową, gdy produkty te są wywożone jako towary wymienione w załączniku V do wymienionego rozporządzenia.

(2)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1043/2005 z dnia 30 czerwca 2005 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 3448/93 w odniesieniu do systemu przyznawania refundacji wywozowych dla niektórych produktów rolnych wywożonych w postaci towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu oraz kryteriów dla ustalania wysokości kwot takich refundacji (2), określa produkty, dla których należy ustalić stawkę refundacji, stosowaną w przypadku, gdy produkty te są wywożone jako towary wymienione w załączniku V do rozporządzenia (WE) nr 1260/2001.

(3)

Zgodnie z art. 14 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1043/2005, stawkę refundacji ustala się co miesiąc na 100 kg każdego z rozpatrywanych produktów podstawowych.

(4)

Artykuł 27 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1260/2001 stanowi, że refundacja wywozowa do produktu będącego składnikiem towaru nie może być wyższa niż ta obowiązująca w stosunku do tego samego produktu wywożonego bez dalszego przetwarzania.

(5)

Zważywszy na fakt, iż obecnie niemożliwe jest określenie sytuacji na rynku w ciągu kilku następnych miesięcy, refundacje, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, mogą być ustalone z wyprzedzeniem.

(6)

Ustalenie z wyprzedzeniem wysokich stawek refundacji może zagrozić zobowiązaniom podjętym w odniesieniu do refundacji, które mogą zostać przyznane do wywozów produktów rolnych należących do towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu. W takich sytuacjach, niezbędne jest zatem zastosowanie środków ostrożności, nie stanowiąc jednak przeszkody dla zawierania umów długoterminowych. Ustalenie określonej stawki refundacji dla celów ustalenia refundacji z wyprzedzeniem jest środkiem, który pozwala na osiągnięcie tych różnych celów.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

17.2.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 47/19

(1)

Zgodnie z art. 31 rozporządzenia (WE) nr 1255/1999 różnica między cenami w handlu międzynarodowym produktów określonych w art. 1 wymienionego rozporządzenia a cenami tych produktów we Wspólnocie może być pokryta przez refundacje wywozowe w ramach ograniczeń wynikających z porozumień zawartych zgodnie z art. 300 Traktatu.

(2)

Zgodnie z postanowieniami rozporządzenia (WE) nr 1255/1999 refundacje do produktów określonych w art. 1 wymienionego rozporządzenia, wywiezionych w stanie naturalnym, powinny zostać ustalone, uwzględniając:

(3)

Zgodnie z art. 31 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1255/1999 ceny we Wspólnocie ustalane są z uwzględnieniem obecnych cen, które są najkorzystniejsze w odniesieniu do wywozu, a ceny w handlu międzynarodowym ustalane są z uwzględnieniem w szczególności:

(4)

Według art. 31 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1255/1999 sytuacja na rynku światowym lub specyficzne wymagania pewnych rynków mogą uczynić koniecznym zróżnicowanie refundacji do produktów określonych w art. 1 wymienionego rozporządzenia w zależności od miejsca przeznaczenia.

(5)

Artykuł 31 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1255/1999 przewiduje, że lista produktów, do których udziela się refundacji wywozowej, i wysokość tej refundacji są ustalane nie rzadziej niż raz na cztery tygodnie. Wysokość refundacji może jednak być utrzymana na tym samym poziomie przez ponad cztery tygodnie.

(6)

Zgodnie z art. 16 rozporządzenia Komisji (WE) nr 174/1999 z dnia 26 stycznia 1999 r. ustanawiającego specjalne szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (EWG) nr 804/68 w odniesieniu do pozwoleń na wywóz i refundacji wywozowych do mleka i przetworów mlecznych (2), refundacja przyznana na przetwory mleczne z dodatkiem cukru odpowiada sumie dwóch składników; celem pierwszego jest uwzględnienie ilości produktu mlecznego, wyliczany jest on przez pomnożenie podstawowej stawki refundacji przez zawartość produktu mlecznego w całym produkcie; celem drugiego jest uwzględnienie ilości dodanej sacharozy, wyliczany jest on przez pomnożenie zawartości sacharozy w całym produkcie przez podstawową stawkę refundacji obowiązującą w dniu wywozu produktów, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. d) rozporządzenia Rady (WE) nr 1260/2001 z dnia 19 czerwca 2001 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru (3). Niemniej jednak ten ostatni składnik jest uwzględniany, wyłącznie w przypadku gdy sacharoza dodana do produktu została wytworzona z cukru z buraków lub trzciny ze zbiorów pochodzących z obszaru Wspólnoty.

(7)

Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 896/84 (4), przewiduje uzupełniające przepisy w odniesieniu do przyznawania refundacji w trakcie przechodzenia z jednego roku gospodarczego na drugi. Te postanowienia przewidują możliwość zróżnicowania refundacji w zależności od daty wytworzenia przetworów.

(8)

W celu wyliczenia wysokości refundacji do serów topionych należy przewidzieć, że w przypadku gdy została dodana kazeina i/lub kazeiniany, nie należy uwzględniać tej ilości.

(9)

Określając produkty i miejsca przeznaczenia kwalifikujące się do refundacji, należy wziąć pod uwagę, iż z jednej strony, konkurencyjna pozycja niektórych produktów Wspólnoty nie uzasadnia pobudzania ich wywozu, a z drugiej, że geograficzna bliskość niektórych terytoriów może stwarzać ryzyko zakłóceń w handlu i nadużyć.

(10)

Zastosowanie tych zasad do aktualnej sytuacji rynkowej na rynku mleka i przetworów mlecznych, a w szczególności do cen tych przetworów we Wspólnocie i na rynku światowym prowadzi do ustalenia refundacji do tych przetworów w wysokości określonej w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(11)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mleka i Przetworów Mlecznych,

17.2.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 47/27

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 581/2004 z dnia 26 marca 2004 r. w sprawie stałego zaproszenia do składania ofert przetargowych odnośnie do refundacji wywozowych do niektórych rodzajów masła (2) przewiduje otwarcie stałego przetargu.

(2)

Zgodnie z art. 5 rozporządzenia Komisji (WE) nr 580/2004 z dnia 26 marca 2004 r. ustanawiającym procedurę przetargową dotyczącą refundacji wywozowych do niektórych przetworów mlecznych (3) oraz po dokonaniu analizy ofert przedstawionych w odpowiedzi na ten przetarg, stosowne jest ustalenie maksymalnego poziomu refundacji wywozowej w okresie przetargowym kończącym się dnia 14 lutego 2006 r.

(3)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mleka i Przetworów Mlecznych,

17.2.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 47/29

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 582/2004 z dnia 26 marca 2004 r. w sprawie stałego zaproszenia do składania ofert przetargowych odnośnie do refundacji wywozowych dla mleka odtłuszczonego w proszku (2) przewiduje otwarcie stałego przetargu.

(2)

Zgodnie z art. 5 rozporządzenia Komisji (WE) nr 580/2004 z dnia 26 marca 2004 r. ustanawiającego procedurę przetargową dotyczącą refundacji wywozowych do niektórych przetworόw mlecznych (3) oraz po dokonaniu analizy ofert przedstawionych w odpowiedzi na ten przetarg stosowne jest ustalenie maksymalnego poziomu refundacji wywozowej w okresie przetargowym kończącym się dnia 14 lutego 2006 r.

(3)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mleka i Przetworów Mlecznych,

17.2.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 47/30

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1422/95 z dnia 23 czerwca 1995 r. ustanawiające szczegółowe przepisy wykonawcze dotyczące przywozu melasy w sektorze cukru i zmieniające rozporządzenie (EWG) nr 785/68 (2), przewiduje, że cenę importową CIF melasy, ustaloną zgodnie z rozporządzeniem Komisji (EWG) nr 785/68 (3), uważa się za „cenę reprezentatywną”. Uważa się, że ta cena została ustalona dla jakości standardowej określonej w art. 1 rozporządzenia (EWG) nr 785/68.

(2)

Dla celów ustalania cen reprezentatywnych, należy wziąć pod uwagę wszelkie informacje przewidziane w art. 3 rozporządzenia (EWG) nr 785/68, z wyjątkiem przypadków przewidzianych w art. 4 wymienionego rozporządzenia, oraz, w przypadku gdy ma to zastosowanie, dla celów takiego ustalenia można zastosować metodę przewidzianą w art. 7 rozporządzenia (EWG) nr 785/68.

(3)

Dla celów dostosowania cen, nieodnoszącego się do jakości standardowej, należy, w zależności od jakości oferowanej melasy, zwiększyć lub zmniejszyć ceny w zależności od wyników otrzymanych w zastosowaniu art. 6 rozporządzenia (EWG) nr 785/68.

(4)

Kiedy istnieje różnica między ceną spustową dla rozpatrywanego produktu a ceną reprezentatywną, należy ustalić dodatkowe należności przywozowe zgodnie z warunkami przewidzianymi w art. 3 rozporządzenia (WE) nr 1422/95. W przypadku zawieszenia stosowania należności przywozowych w zastosowaniu art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1422/95, należy ustalić szczególne kwoty dla tych należności.

(5)

Należy ustalić ceny reprezentatywne i dodatkowe należności celne w odniesieniu do przywozu rozpatrywanych produktów, zgodnie z art. 1 ust. 2 i art. 3 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1422/95.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

17.2.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 47/32

(1)

Zgodnie z art. 27 rozporządzenia (WE) nr 1260/2001, różnica między notowaniami lub cenami na rynku światowym produktów, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. a) wymienionego rozporządzenia a cenami tych produktów we Wspólnocie może być pokryta przez refundacje wywozowe.

(2)

Zgodnie z przepisami rozporządzenia (WE) nr 1260/2001, refundacje do cukrów białego i surowego, niedenaturowanych i wywiezionych w stanie nieprzetworzonym muszą zostać ustalone przy uwzględnieniu sytuacji na rynku wspólnotowym i rynku światowym cukru, i w szczególności elementów kalkulacji cen i kosztów, o których mowa w art. 28 wymienionego rozporządzenia. Zgodnie z tym samym artykułem, należy również uwzględnić gospodarcze aspekty proponowanego wywozu.

(3)

W odniesieniu do cukru surowego, refundację należy ustalić dla jakości standardowej, która jest określona w załączniku I, pkt II rozporządzenia (WE) nr 1260/2001. Wymieniona refundacja jest ponadto ustalana zgodnie z art. 28 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1260/2001. Cukier krystaliczny został określony w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 2135/95 z dnia 7 września 1995 r. ustanawiającym szczegółowe zasady stosowania przyznawania refundacji wywozowych w sektorze cukru (2). Kwotę tak obliczonej refundacji w odniesieniu do cukrów aromatyzowanych lub zawierających substancje barwiące należy zastosować do ich zawartości sacharozy, zatem należy ją ustalać w odniesieniu na 1 % tej zawartości.

(4)

W przypadkach szczególnych kwota refundacji może być ustalona w instrumentach prawnych innego typu.

(5)

Refundację należy ustalać co dwa tygodnie. Można ją zmieniać w tym odstępie czasowym.

(6)

Art. 27 ust. 5 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 1260/2001 przewiduje, że sytuacja na rynku światowym lub specyficzne wymagania pewnych rynków mogą uczynić koniecznym zróżnicowanie refundacji do produktów określonych w art. 1 wymienionego rozporządzenia w zależności od ich miejsca przeznaczenia.

(7)

Znaczący i szybki wzrost preferencyjnego przywozu cukru pochodzącego z zachodnich krajów bałkańskich od początku 2001 r., oraz wywozu cukru ze Wspólnoty do tych krajów wydaje się być istotnie sztuczny.

(8)

Aby uniknąć wszelkiego nadużycia w związku z ponownym przywozem do Wspólnoty produktów w sektorze cukru, dla których przyznano refundację wywozową, należy nie ustalać refundacji do produktów, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu w odniesieniu do wszystkich zachodnich krajów bałkańskich.

(9)

Biorąc pod uwagę te informacje i aktualną sytuację na rynkach w sektorze cukru, a w szczególności notowania lub ceny cukru we Wspólnocie i na rynku światowym, należy ustalić refundację w odpowiedniej wysokości.

(10)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

17.2.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 47/34

(1)

Zgodnie z art. 27 rozporządzenia (WE) nr 1260/2001, różnica między notowaniami lub cenami na rynku światowym produktów, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. d) wymienionego rozporządzenia, a cenami tych produktów we Wspólnocie może być pokryta przez refundacje wywozowe.

(2)

Zgodnie z art. 3 rozporządzenia Komisji (WE) nr 2135/95 z dnia 7 września 1995 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania przyznawania refundacji wywozowych w sektorze cukru (2), refundacja za 100 kg produktów, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 1260/2001, będących przedmiotem wywozu, równa jest kwocie podstawowej pomnożonej przez zawartość sacharozy, powiększoną, jeżeli właściwe, o zawartość innych cukrów przemienionych na sacharozę. Tę zawartość sacharozy, stwierdzoną w odniesieniu do rozpatrywanego produktu, określa się zgodnie z przepisami art. 3 rozporządzenia (WE) nr 2135/95.

(3)

Zgodnie z przepisami art. 30 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1260/2001, podstawowa kwota refundacji w odniesieniu do sorbozy wywożonej w stanie nieprzetworzonym musi być równa podstawowej kwocie refundacji, pomniejszonej o jedną setną refundacji produkcyjnej obowiązującej, zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1265/2001 z dnia 27 czerwca 2001 r. ustanawiającym szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1260/2001 w odniesieniu do przyznawania refundacji produkcyjnych do niektórych produktów cukrowych stosowanych w przemyśle chemicznym (3), w odniesieniu do produktów wymienionych w Załączniku do tego ostatniego rozporządzenia.

(4)

Zgodnie z przepisami art. 30 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1260/2001, w odniesieniu do pozostałych produktów, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. d) wymienionego rozporządzenia, wywożonych w stanie nieprzetworzonym, podstawowa kwota refundacji musi być równa jednej setnej kwoty ustalonej, biorąc pod uwagę różnicę między ceną interwencyjną dla cukru białego, obowiązującą w strefach Wspólnoty bez deficytu w trakcie miesiąca, dla którego została ustalona kwota podstawowa a notowaniami lub cenami cukru białego, stwierdzonymi na rynku światowym, oraz konieczność ustanowienia równowagi między wykorzystaniem produktów podstawowych Wspólnoty w celu wywozu produktów przetworzonych w przeznaczeniu do państw trzecich a wykorzystaniem produktów z tych krajów, dopuszczonych do obrotu na mocy ustaleń o uszlachetnianiu czynnym.

(5)

W myśl art. 30 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1260/2001, stosowanie kwoty podstawowej może być ograniczone do niektórych produktów, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. d) wymienionego rozporządzenia.