9.2.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 38/1

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

9.2.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 38/3

(1)

Artykuł 8 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 2777/75 stanowi, że różnica między cenami na rynku światowym na produkty wyszczególnione w art. 1 ust. 1 tego rozporządzenia a cenami na te produkty wewnątrz Wspólnoty może być objęta refundacją wywozową.

(2)

Biorąc pod uwagę aktualną sytuację rynku mięsa drobiowego, refundacje wywozowe powinny być ustalone zgodnie z zasadami i kryteriami przewidziani w art. 8 rozporządzenia (EWG) nr 2777/75.

(3)

Zgodnie z art. 8 ust. 3 akapit drugi rozporządzenia (EWG) nr 2777/75 sytuacja na rynku światowym lub specyficzne wymagania niektórych rynków mogą uczynić koniecznym zróżnicowanie refundacji w zależności od ich miejsca przeznaczenia.

(4)

Refundacje wywozowe należy przyznawać tylko w odniesieniu do produktów, które są dopuszczone do swobodnego przepływu wewnątrz Wspólnoty i które posiadają znak identyfikacyjny zgodnie z art. 5 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającego szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (2). Produkty te muszą również spełniać wymogi rozporządzenia (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych (3).

(5)

Komitet Zarządzający ds. Mięsa Drobiowego i Jaj nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez przewodniczącego,

9.2.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 38/5

(1)

Artykuł 173 do 177 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 przewidują, że Komisja okresowo ustala wartości jednostkowe dla produktów wskazanych w klasyfikacji w załączniku 26 do tego rozporządzenia.

(2)

Stosowanie zasad i kryteriów określonych w wyżej wymienionych artykułach do elementów przekazanych Komisji zgodnie z art. 173 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 prowadzi do ustanowienia wartości jednostkowych określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia w stosunku do produktów, o których mowa,

9.2.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 38/11

(1)

Artykuły 173–177 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 (2) określają szczególne środki wykorzystywane przy ustalaniu wartości celnej niektórych łatwo psujących się towarów. Zważywszy na przepływy handlowe oraz ogólne zasady określania wartości celnej system w swojej obecnej formie okazał się trudny w użyciu. W celu uproszczenia stosowania prawodawstwa celnego, zgodnie z art. 19 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92, obowiązujący system powinien zostać zastąpiony systemem, w którym do określenia wartości celnej niektórych łatwo psujących się towarów przywożonych do konsygnacji mogą być bezpośrednio wykorzystane ceny jednostkowe zgłoszone przez państwa członkowskie i rozpowszechnione przez Komisję.

(2)

Informacje dotyczące rodzaju transakcji wpisywane w polu 24 jednolitego dokumentu administracyjnego umożliwiają scharakteryzowanie różnego rodzaju transakcji celem opracowania statystyk dotyczących wymiany handlowej pomiędzy Wspólnotą a krajami trzecimi oraz pomiędzy państwami członkowskimi Unii Europejskiej. Kody, które mają być wykorzystane dla tych informacji, przewidziano w istniejących już przepisach wspólnotowych odnoszących się do tego rodzaju statystyk, a w szczególności w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1917/2000 z dnia 7 września 2000 r. ustanawiającym niektóre przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 1172/95 w odniesieniu do statystyki handlu zagranicznego (3). Zatem mając na względzie spójność i skuteczność, należy wprowadzić odesłanie do tych przepisów w zakresie kodów, które są wpisywane w polu 24 (rodzaj transakcji) jednolitego dokumentu administracyjnego.

(3)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2286/2003 (4) wprowadziło do rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 nowe przepisy dotyczące jednolitego dokumentu administracyjnego i jego stosowania. Stosowanie tych środków miało obowiązywać od dnia 1 stycznia 2006 r. Zgodnie z art. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 2286/2003 Komisja w oparciu o sprawozdanie sporządzone na podstawie materiałów przesłanych przez państwa członkowskie przystąpiła do dokonania oceny programów państw członkowskich dotyczących wdrożenia przewidzianych przez nie środków. Sprawozdanie to wykazało, że niektóre państwa członkowskie nie są jeszcze gotowe do dostosowania swoich skomputeryzowanych systemów do dnia 1 stycznia 2006 r. W związku z tym konieczne jest odroczenie, na określonych warunkach, daty stosowania tych środków do dnia 1 stycznia 2007 r.

(4)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 oraz (WE) nr 2286/2003.

(5)

Wykaz transakcji określonych w rozporządzeniu (WE) nr 1917/2000, które mają być wykorzystane w celu wpisywaniu kodów w polu 24 jednolitego dokumentu administracyjnego, został zmieniony ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2006 r. Termin dla państw członkowskich na dostosowanie ich systemów kontroli komputerów wygasa tego samego dnia. Odpowiednie przepisy niniejszego rozporządzenia powinny zatem być stosowane od dnia 1 stycznia 2006 r.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,

1)

w art. 152 ust. 1 dodaje się lit. a)a w brzmieniu:

2)

skreśla się art. 173–177;

3)

załącznik 26 zastępuje się załącznikiem I do niniejszego rozporządzenia;

4)

skreśla się załącznik 27;

5)

załącznik 38 zostaje zmieniony zgodnie z załącznikiem II do niniejszego rozporządzenia.

9.2.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 38/15

(1)

Klasyfikacja systemu wideokonferencyjnego składającego się z różnych elementów, włączając dwie dyskietki instalacyjne, w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 2184/97 z dnia 3 listopada 1997 r. dotyczącym klasyfikacji niektórych towarów według Nomenklatury Scalonej (2) doprowadziła do klasyfikacji systemu wideokonferencyjnego do kodu CN 8517 50 90 oraz dwóch dyskietek instalacyjnych do kodu CN 8524 91 10. W związku z tym, że uwaga 6 do działu 85 Nomenklatury Scalonej została zmieniona z mocą od dnia 1 stycznia 2002 r. oraz ze względu na fakt, że Komitet Systemu Zharmonizowanego w październiku 2004 r. uzgodnił interpretację tej uwagi, rozporządzenie (WE) nr 2184/97 uważa się za nieprawidłowe.

(2)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 2184/97.

(3)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,

9.2.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 38/17

(1)

Zgodnie z dyrektywami 66/401/EWG, 66/402/EWG, 2002/54/WE, 2002/55/WE i 2002/57/WE materiał siewny może zostać wprowadzony do obrotu tylko wtedy, gdy spełnione zostały wymogi w zakresie minimalnej zdolności kiełkowania, lub w przypadkach gdy ilość dostępnego materiału siewnego, spełniającego wymienione wymogi, jest niewystarczająca, bądź gdy Komisja zezwoliła, w ograniczonym okresie czasu, na wprowadzenie do obrotu przewidzianych maksymalnych ilości materiału siewnego, który nie spełnia wymogów w zakresie minimalnej zdolności kiełkowania ustanowionych w tych dyrektywach.

(2)

Proces przyznawania pozwoleń jest obecnie zbyt wolny.

(3)

W celu uproszczenia i przyspieszenia procedury wydawania pozwoleń, przy jednoczesnym zapewnieniu, że Komisja i państwa członkowskie dysponują wszelkimi niezbędnymi informacjami do oceny wniosku i rozpatrzenia go, procedura konsultacji między Komisją a państwami członkowskimi wydaje się być odpowiednim instrumentem.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Nasion i Materiału Rozmnożeniowego dla Rolnictwa, Ogrodnictwa i Leśnictwa,

a)

artykuł 17 ust. 1 dyrektywy 66/401/EWG;

b)

artykuł 17 ust. 1 dyrektywy 66/402/EWG;

c)

artykuł 24 ust. 1 dyrektywy 2002/54/WE;

d)

artykuł 38 ust. 1 dyrektywy 2002/55/WE; oraz

e)

artykuł 21 ust. 1 dyrektywy 2002/57/WE.

a)

ofercie dostępnego materiału siewnego, która może zaradzić chwilowym trudnościom w zaopatrzeniu, albo

b)

o zastrzeżeniach dotyczących wprowadzenia do obrotu materiału siewnego niespełniajacego wymogów dyrektyw, o których mowa w art. 1 ust. 1.

a)

gatunki i odmiany, w szczególności właściwości w odniesieniu do uprawy i wykorzystania;

b)

przewidywaną minimalną zdolność kiełkowania;

c)

ilości, których to dotyczy;

d)

dokumentację uzupełniającą, wyjaśniającą powód wniosku;

e)

proponowane przeznaczenie wprowadzenia do obrotu, z wyszczególnieniem regionów wnioskującego państwa członkowskiego, które mają trudności z zaopatrzeniem;

f)

wnioskowany okres stosowania pozwolenia.

a)

istnieją wystarczające dowody pozwalające wątpić, czy dostawca będzie w stanie wprowadzić do obrotu takie ilości materiału siewnego, o których zatwierdzenie ubiega się;

b)

całkowita ilość, o której zatwierdzenie dostawca ubiega się na mocy przedmiotowego odstępstwa, przekraczałaby maksymalną ilość objętą pozwoleniami dla Wspólnoty na mocy art. 2.

9.2.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 38/19

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1262/2001 (2) ustanawia szczegółowe zasady stosowania systemu interwencji w sektorze cukru. W świetle zdobytych doświadczeń wydaje się pożądane wprowadzenie dostosowań mających na celu uproszczenie systemu i jego harmonizację z praktyką dla innych produktów, takich jak zboża czy mleko w proszku.

(2)

Rozporządzenie (WE) nr 1260/2001 przewiduje gwarancję ceny i zbytu tylko dla cukru wyprodukowanego w ramach kwoty. Należy więc ograniczyć dostęp do interwencji producentom, którym została przyznana kwota produkcyjna, którzy w zamian za gwarancję ceny są jednocześnie zobowiązani do płacenia ceny minimalnej za buraki cukrowe, respektując uzasadnione oczekiwania wyspecjalizowanych przedsiębiorców będących już w posiadaniu pozwolenia niezbędnego do zaoferowania cukru do interwencji.

(3)

Ostatnie doświadczenia zdobyte w czasie działań interwencyjnych dotyczących cukru pokazały konieczność wzmocnienia kryteriów składowania cukru interwencyjnego i zatwierdzania magazynów i silosów, w szczególności poprzez przyznanie większych uprawnień agencjom interwencyjnym w zakresie dokonywania ocen. Ponadto dopuszcza się, by cukier był składowany bez ryzyka pogorszenia jakości w czasie bardzo długiego okresu po spełnieniu odpowiednich warunków. Należy więc zmienić zasady dotyczące ostatecznych terminów odbioru, zachowując jednocześnie, w związku z uzasadnionymi oczekiwaniami, zasady dla cukru zaoferowanego do interwencji przed określoną datą.

(4)

Procedury dotyczące interwencji na rynku cukru muszą zostać zharmonizowane z obowiązującymi procedurami dla innych sektorów, takich jak zboża czy mleko w proszku, szczególnie w zakresie okresu płatności liczonego od momentu złożenia ofert do interwencji.

(5)

Rozporządzenie (WE) nr 1262/2001 zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1498/2005 przewiduje warunki, które powinny spełniać niektóre rodzaje opakowań, w których zakupiony cukier musi zostać dostarczony. Zapewnienie właściwego stosowania tego przepisu wymaga pewnych doprecyzowań.

(6)

W celu ułatwienia bieżącego zarządzenia interwencją, w szczególności poprzez stworzenie jednolitych partii, właściwe jest zwiększenie minimalnej ilości, poniżej której agencja interwencyjna nie jest zobowiązana do przyjęcia oferty.

(7)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1262/2001.

(8)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

1)

w art. 1 wprowadza się następujące zmiany:

2)

w art. 2 wprowadza się następujące zmiany:

3)

w art. 3 wprowadza się następujące zmiany:

4)

w art. 4, ust. 1 otrzymuje następujące brzmienie:

„1.   Cukry oferowane w ramach interwencji muszą spełniać następujące warunki:

5)

w art. 6 akapit drugi otrzymuje następujące brzmienie:

„Do celów niniejszego rozporządzenia określenie »partia« oznacza przynajmniej 2 000 ton cukru jednolitego pod względem jakościowym i opakowania, który w całości jest składowany w tym samym miejscu.”;

6)

w art. 9 wprowadza się następujące zmiany:

7)

w art. 10 ust. 1 otrzymuje następujące brzmienie:

„1.   Przeniesienie prawa własności cukru stanowiącego przedmiot umowy składu następuje w tym samym czasie, co dokonanie płatności za ten cukier.”;

8)

artykuł 16 otrzymuje następujące brzmienie:

„Artykuł 16

Agencja interwencyjna dokonuje płatności najwcześniej 120 dnia licząc od dnia przyjęcia oferty, pod warunkiem że zostały dokonane kontrole mające na celu sprawdzenie wagi i cech jakościowych oferowanych partii.”;

9)

w art. 17 ust. 4 otrzymuje następujące brzmienie:

„4.   Zakupiony cukier jest odbierany:

10)

w art. 18 wprowadza się następujące zmiany:

11)

w art. 19 ust. 1 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:

„1.   Podczas odbioru cukrów określonych w art. 17 ust. 4 lit a) i b) oraz w terminie określonym w art. 16 dla cukrów określonych w wymienionym ustępie lit. c) eksperci uprawnieni przez właściwe organy zainteresowanego państwa członkowskiego lub też eksperci wyznaczeni za obopólną zgodą przez agencję interwencyjną i sprzedającego dokonują pobrania czterech próbek na potrzeby analizy.”;

12)

w art. 23, ust. 2 otrzymuje następujące brzmienie:

„2.   Cena do zapłacenia przez wybranego oferenta jest:

9.2.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 38/22

(1)

Artykuł 1 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1964/2005 stanowi, że począwszy od dnia 1 stycznia 2006 r. każdego roku dnia 1 stycznia otwiera się autonomiczny kontyngent taryfowy w wysokości 775 000 ton wagi netto, podlegający zerowej stawce celnej, na przywóz bananów (kod CN 0803 00 19) pochodzących z krajów AKP.

(2)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2015/2005 z dnia 9 grudnia 2005 r. w sprawie przywozu bananów pochodzących z krajów AKP w ramach kontyngentu taryfowego ustanowionego rozporządzeniem Rady (WE) nr 1964/2005 w sprawie stawek celnych mających zastosowanie do bananów w styczniu i lutym 2006 r. (2) ustanowiło środki przejściowe konieczne w celu zapewnienia zaopatrzenia rynku wspólnotowego, ciągłości handlu z krajami AKP, a także w celu uniknięcia zakłóceń w obrocie handlowym podczas tych dwóch miesięcy. Z tego względu udostępniono łączną ilość 160 000 ton do celów wydawania pozwoleń na przywóz w ramach wspomnianego kontyngentu taryfowego.

(3)

Należy zatem otworzyć kontyngent taryfowy przewidziany w rozporządzeniu (WE) nr 1964/2005 na 2006 r. oraz ustalić zasady zarządzania nim w okresie od dnia 1 marca do dnia 31 grudnia 2006 r.

(4)

Podobnie jak w przypadku przywozów niepreferencyjnych należy przyjąć zasady zarządzania przedmiotowym kontyngentem taryfowym, aby sprzyjać rozwojowi międzynarodowego handlu oraz zwiększeniu płynności przepływu handlu. Najbardziej odpowiednią metodą okazuje się metoda przewidująca wykorzystanie kontyngentu zgodnie z porządkiem chronologicznym według dat zatwierdzenia deklaracji wprowadzenia do wolnego obrotu (tzw. metoda „kto pierwszy, ten lepszy”). Jednak w celu zapewnienia ciągłości handlu z krajami AKP, a zatem zaopatrzenia rynku wspólnotowego przy jednoczesnym uniknięciu zakłóceń w obrocie handlowym, część kontyngentu taryfowego powinna być tymczasowo zarezerwowana dla podmiotów, które zaopatrywały Wspólnotę w banany pochodzące z krajów AKP w ramach systemu przywozu poprzednio obowiązującego.

(5)

Należy zatem przewidzieć, aby łączna ilość 146 850 ton w ramach kontyngentu taryfowego była zarezerwowana dla podmiotów, które faktycznie przywoziły do Wspólnoty banany pochodzące z krajów AKP w 2005 r. Zasady zarządzania wspomnianą częścią kontyngentu taryfowego należy oprzeć o system pozwoleń na przywóz wydawanych każdemu podmiotowi proporcjonalnie do ilości wprowadzonych do wolnego obrotu w 2005 r.

(6)

Biorąc pod uwagę dostępne ilości, należy ustalić pułap ilości, w odniesieniu do której każdy podmiot możne składać wniosek o pozwolenie w ramach okresu od dnia 1 marca do dnia 31 grudnia 2006 r.

(7)

Dostęp do pozostałej części kontyngentu taryfowego powinien być otwarty dla wszystkich podmiotów prowadzących działalność gospodarczą we Wspólnocie w oparciu o metodę „kto pierwszy, ten lepszy”, zgodnie z art. 308a, 308b i 308c rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (3).

(8)

W następstwie wejścia w życie stawki celnej określonej we Wspólnej Taryfie Celnej w odniesieniu do bananów, ustanowionej na mocy rozporządzenia (WE) nr 1964/2005, uzgodnienia dotyczące kontyngentów taryfowych na przywóz ustanowione w tytule IV rozporządzenia Rady (EWG) nr 404/93 z dnia 13 lutego 1993 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku bananów (4) przestały obowiązywać z dniem 31 grudnia 2005 r. zgodnie z art. 16 ust. 1 tego rozporządzenia. Zasady zarządzania kontyngentami taryfowymi przewidzianymi w tytule IV rozporządzenia (EWG) nr 404/93, ustalone w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 896/2001 (5) stały się zatem bezprzedmiotowe.

(9)

Do celów przejrzystości i pewności prawnej należy uchylić rozporządzenie (WE) nr 896/2001. Niemniej jednak niektóre przepisy powinny nadal obowiązywać, w szczególności te dotyczące przekazywania przez państwa członkowskie informacji, które uznano za pożyteczne do celów zarządzania przywozem dokonanym na mocy niniejszego rozporządzenia.

(10)

Aby wnioski o pozwolenia mogły być złożone na czas, należy przewidzieć niezwłoczne wejście w życie niniejszego rozporządzenia.

(11)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Bananów,

a)

ilością 146 850 ton posiadającą numer porządkowy 09.4164 zarządza się zgodnie z przepisami rozdziału II;

b)

ilością 468 150 ton posiadającą następujące numery porządkowe: 09.1638, 09.1639, 09.1640, 09.1642 i 09.1644 zarządza się zgodnie z przepisami rozdziału III.

9.2.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 38/25

(1)

Artykuł 8 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 2771/75 przewiduje, że różnica między cenami produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 tego rozporządzenia na światowym rynku a cenami we Wspólnocie może być pokryta refundacją wywozową w przypadku wywozu tych produktów jako towary wymienione w Załączniku do tego rozporządzenia.

(2)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1043/2005 z dnia 30 czerwca 2005 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 3448/93 w odniesieniu do systemu przyznawania refundacji wywozowych do niektórych produktów rolnych wywożonych jako towary nieobjęte załącznikiem I do Traktatu oraz kryteria ustalania wysokości sum takich refundacji (2), określa produkty, w stosunku do których ustala się stawki refundacji, które stosuje się dla tych produktów wywożonych jako towary wymienione w załączniku I do rozporządzenia (EWG) nr 2771/75.

(3)

Zgodnie z art. 14 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1043/2005, stawkę refundacji na 100 kilogramów danych produktów podstawowych ustala się na okres uwzględniony przy ustalaniu refundacji do tych produktów wywożonych w stanie nieprzetworzonym.

(4)

Artykuł 11 Porozumienia w sprawie rolnictwa zawartego podczas Rundy Urugwajskiej stanowi, że refundacje wywozowe do produktów zaliczonych do towarów nie mogą przewyższać refundacji mających zastosowanie do produktów wywożonych w stanie nieprzetworzonym.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mięsa Drobiowego i Jaj,

9.2.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 38/27

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 2375/2002 otworzyło roczny kontyngent celny na 2 981 600 ton pszenicy zwyczajnej o jakości innej niż jakość wysoka. Kontyngent ten został podzielony na trzy podkontyngenty.

(2)

Na mocy art. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 169/2006 z dnia 31 stycznia 2006 r. wprowadzającego odstępstwo od rozporządzenia (WE) nr 2375/2002 w odniesieniu do wydawania pozwoleń na przywóz w ramach transzy nr 1 subkontyngentu taryfowego III na pszenicę zwyczajną o jakości innej niż jakość wysoka (3), ustalono na 464 879,874 ton wielkość subkontynentu III dla okresu od dnia 1 stycznia do dnia 31 marca 2006 r.

(3)

Ilości wnioskowane w dniu 6 lutego 2006 r., zgodnie z art. 5 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 2375/2002, przekraczają ilości dostępne. Należy zatem określić, w jakiej mierze pozwolenia mogą być wydawane, poprzez ustalenie współczynnika redukcji, jaki należy zastosować do wnioskowanych ilości,

9.2.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 38/28

(1)

Artykuł 9 rozporządzenia (WE) nr 1159/2003 przewiduje szczegółowe zasady dotyczące ustalenia zobowiązań dostawy, po zerowej stawce celnej, produktów oznaczonych kodem CN 1701, wyrażonych jako ekwiwalent cukru białego i pochodzących z krajów, które podpisały Protokół AKP i Umowę z Indiami.

(2)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 180/2006 z dnia 1 lutego 2006 r. ustalające zobowiązanie do dostawy cukru trzcinowego przewidziane do przywozu na mocy Protokołu AKP i Umowy z Indiami na okres dostaw 2005/2006 (4) określiło zobowiązanie dostaw dla Konga, Indii, Mozambiku, Tanzanii i Zimbabwe na poziomie przewyższającym łączną ilość, na którą dotychczas złożono wnioski o pozwolenie na przywóz na okres dostawy 2005/2006.

(3)

W wyżej wymienionych okolicznościach i w trosce o przejrzystość należy zaznaczyć, że limity, o których mowa, nie zostały wykorzystane,

9.2.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 38/30

(1)

Artykuł 8 rozporządzenia (EWG) nr 2771/75 przewiduje, że różnica pomiędzy cenami produktów określonych w art. 1 ust. 1 wymienionego rozporządzenia na rynku światowym i we Wspólnocie może zostać objęta refundacją wywozową.

(2)

Stosowanie tych szczegółowych zasad i kryteriów w obecnej sytuacji na rynkach w sektorze jaj prowadzi do ustalenia refundacji w kwocie umożliwiającej udział Wspólnoty w handlu międzynarodowym i uwzględniającej charakter wywozu tych produktów oraz jego znaczenie w chwili obecnej.

(3)

Obecna sytuacja rynkowa oraz pod względem konkurencji w niektórych krajach trzecich czyni koniecznym ustalenie refundacji zróżnicowanych w zależności od miejsca przeznaczenia niektórych produktów w sektorze jaj.

(4)

Artykuł 21 rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/1999 z dnia 15 kwietnia 1999 r. ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu refundacji wywozowych do produktów rolnych (2) przewiduje, że refundacja nie może zostać przyznana do produktów, których jakość handlowa nie jest solidna i właściwa w dniu przyjęcia zgłoszenia wywozowego. W celu zapewnienia jednolitego stosowania obowiązujących przepisów, należy podkreślić, że aby otrzymać refundację, produkty jajeczne, o których mowa w art. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2771/75, muszą być opatrzone znakiem jakości zdrowotnej przewidzianym w dyrektywie Rady 89/437/EWG z dnia 20 czerwca 1989 r. dotyczącej higieny i problemów sanitarnych związanych z produkcją i wprowadzaniem na rynek produktów jajecznych (3).

(5)

Celem negocjacji prowadzonych w ramach Układów Europejskich między Wspólnotą Europejską a Rumunią i Bułgarią jest w szczególności liberalizacja handlu produktami objętymi wspólną organizacją rynku wołowiny i cielęciny. W przypadku obu krajów refundacje wywozowe powinny być zatem zniesione. Jednakże zniesienie to nie może doprowadzić do zróżnicowanych refundacji wywozowych do innych krajów.

(6)

Komitet Zarządzający ds. Mięsa Drobiowego i Jaj nie wydał opinii w terminie ustalonym przez jego przewodniczącego,

9.2.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 38/32

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1484/95 (4), ustanowiło szczegółowe zasady stosowania systemu dodatkowych należności celnych przywozowych oraz ustaliło ceny reprezentatywne w sektorach mięsa drobiowego i jaj oraz w odniesieniu do albumin jaj.

(2)

Z regularnych kontroli danych, na podstawie których są określane ceny reprezentatywne dla produktów w sektorach mięsa drobiowego i jaj oraz w odniesieniu do albumin jaj, wynika że należy zmienić ceny reprezentatywne w przywozie niektórych produktów uwzględniając wahania cen zgodnie z pochodzeniem. W konsekwencji ceny reprezentatywne powinny być opublikowane.

(3)

Niezbędnym jest jak najszybsze zastosowanie tej zmiany, uwzględniając sytuację na rynku.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mięsa Drobiowego i Jaj,

9.2.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 38/34

(1)

Ceny reprezentatywne i kwoty dodatkowych należności stosowanych do przywozu cukru białego, cukru surowego i niektórych syropów w odniesieniu do roku gospodarczego 2005/2006 zostały ustalone rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1011/2005 (3). Ceny te i kwoty zostały ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 200/2006 (4).

(2)

Dane, którymi obecnie dysponuje Komisja, prowadzą do zmiany wymienionych kwot, zgodnie z zasadami i szczegółowymi przepisami wykonawczymi przewidzianymi w rozporządzeniu (WE) nr 1423/95,

9.2.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 38/36

(1)

Na mocy dyrektywy 98/24/WE Komisja ma przedstawić wniosek dotyczący ustalenia na poziomie wspólnotowym europejskich celów w formie indykatywnych dopuszczalnych wartości narażenia zawodowego dla ochrony pracowników przed zagrożeniem chemicznym.

(2)

W realizacji tego zadania Komisję wspiera Komitet Naukowy ds. Dopuszczalnych Norm Zawodowego Narażenia na Oddziaływanie Czynników Chemicznych, ustanowiony decyzją Komisji 95/320/WE (2).

(3)

Indykatywne dopuszczalne wartości narażenia zawodowego są zdrowotnymi, niewiążącymi wartościami ustalonymi w oparciu o najnowsze dane naukowe oraz uwzględniającymi dostępność technik pomiarowych. Określają one poziomy progowe narażenia, poniżej których nie oczekuje się wystąpienia szkodliwych skutków oddziaływania danej substancji. Są one konieczne dla określenia i oceny zagrożenia przez pracodawcę zgodnie z art. 4 dyrektywy 98/24/WE.

(4)

Dla każdego czynnika chemicznego, dla którego określone są na poziomie wspólnotowym indykatywne dopuszczalne wartości narażenia zawodowego państwa członkowskie muszą określić krajową dopuszczalną wartość narażenia zawodowego, biorąc pod uwagę wspólnotową wartość dopuszczalną, jednak mogą określić jej charakter zgodnie z krajowym ustawodawstwem i praktyką.

(5)

Indykatywne dopuszczalne wartości narażenia zawodowego należy postrzegać jako istotny element ogólnego podejścia mającego na celu zapewnienie ochrony zdrowia pracowników w miejscu pracy przed zagrożeniem wywołanym niebezpiecznymi substancjami chemicznymi.

(6)

Wyniki oceny ryzyka oraz strategie ograniczania zagrożenia opracowane w ramach rozporządzenia Rady (EWG) nr 793/93 (3) w sprawie oceny i kontroli ryzyk stwarzanych przez istniejące substancje przewidują określenie lub dokonanie przeglądu dopuszczalnych wartości narażenia zawodowego dla pewnej liczby substancji.

(7)

Pierwszy i drugi wykaz indykatywnych dopuszczalnych wartości narażenia zawodowego zostały określone dyrektywami Komisji 91/322/EWG (4) i 96/94/WE (5) na mocy dyrektywy Rady 80/1107/EWG z dnia 27 listopada 1980 r. w sprawie ochrony pracowników przed ryzykiem związanym z narażeniem na działanie czynników chemicznych, fizycznych i biologicznych w miejscu pracy (6).

(8)

Dyrektywa 80/1107/EWG została uchylona dyrektywą 98/24/WE z dniem 5 maja 2001 r.

(9)

Dyrektywa 98/24/WE stanowi, że dyrektywy 91/322/EWG i 96/94/WE mają nadal obowiązywać.

(10)

Dyrektywa 96/94/WE została uchylona z dniem 31 grudnia 2001 r. dyrektywą Komisji 2000/39/WE z dnia 8 czerwca 2000 r. ustanawiająca pierwszą listę indykatywnych wartości granicznych narażenia na czynniki zewnętrzne podczas pracy w związku z wykonaniem dyrektywy Rady 98/24/WE w sprawie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa pracowników przed ryzykiem związanym ze środkami chemicznymi w miejscu pracy (7).

(11)

W świetle oceny najnowszych dostępnych danych naukowych należy dokonać przeglądu indykatywnych dopuszczalnych wartości narażenia zawodowego określonych dyrektywą 91/322/EWG.

(12)

Zgodnie z art. 3 dyrektywy 98/24/WE Komitet Naukowy ds. Dopuszczalnych Norm Narażenia Zawodowego dokonał oceny 33 substancji, które są wymienione w Załączniku do obecnej dyrektywy. Siedemnaście z tych 33 substancji znajdowało się już w wykazie z Załącznika do dyrektywy 91/322/EWG. W odniesieniu do czterech z nich Komitet Naukowy zaleca ustanowienie nowych indykatywnych wartości dopuszczalnych, a dla 13 utrzymanie poprzednio określonych wartości. W związku z tym 17 substancji obecnie wymienionych w Załączniku do niniejszej dyrektywy powinno zostać skreślonych z Załącznika do dyrektywy 91/322/EWG, podczas gdy 10 innych substancji będzie się tam nadal znajdować.

(13)

Dziesięć substancji powinno pozostać w Załączniku do dyrektywy 91/322/EWG. Dla dziewięć z tych substancji Komitet Naukowy nie zalecił jeszcze indykatywnych dopuszczalnych wartości narażenia zawodowego, podczas gdy dla jednej pozostałej substancji oczekuje się, że w najbliższej przyszłości dostępne będą dodatkowe dane naukowe i że zostanie ona przedłożona Komitetowi do rozpatrzenia.

(14)

Wykaz znajdujący się w Załączniku do niniejszej dyrektywy uwzględnia również 16 innych substancji, dla których Komitet zalecił indykatywne dopuszczalne wartości narażenia zawodowego w następstwie oceny najnowszych dostępnych danych naukowych dotyczących zdrowotnych skutków wykonywania zawodu oraz biorąc pod uwagę dostępność technik pomiarowych zgodnie z art. 3 dyrektywy 98/24/WE.

(15)

Jedna z tych 16 substancji, monochlorobenzen, była uwzględniona w Załączniku do dyrektywy 2000/39/WE. Komitet dokonał przeglądu indykatywnych dopuszczalnych wartości narażenia zawodowego (IOELV) w świetle najnowszych danych naukowych i zalecił wyznaczenie nowych IOELV. Substancję tę, wymienioną obecnie w Załączniku do niniejszej dyrektywy, należy zatem wykreślić z Załącznika do dyrektywy 2000/39/WE.

(16)

Konieczne jest również określenie dla niektórych substancji dopuszczalnych wartości krótkotrwałego narażenia, by uwzględnić skutki takiego narażenia.

(17)

Dla niektórych substancji konieczne jest uwzględnienie możliwości wchłaniania ich przez skórę w celu zapewnienia najwyższego możliwego poziomu ochrony.

(18)

Niniejsza dyrektywa powinna stanowić rzeczywisty krok w kierunku osiągnięcia społecznego wymiaru rynku wewnętrznego.

(19)

Środki przewidziane niniejszą dyrektywą są zgodne z opinią Komitetu ustanowionego na mocy art. 17 dyrektywy Rady 89/391/EWG z dnia 12 czerwca 1989 r. w sprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy (8).

(20)

Dyrektywę 91/322/EWG należy zatem odpowiednio zmienić,

9.2.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 38/40

(1)

Dyrektywa 2004/23/WE ustanawia normy jakości i bezpieczeństwa w odniesieniu do dawstwa, pobierania i badania tkanek i komórek ludzkich przeznaczonych do stosowania u ludzi oraz produktów uzyskanych z tkanek i komórek ludzkich przeznaczonych do stosowania u ludzi, w celu zapewnienia wysokiego poziomu ochrony zdrowia ludzi.

(2)

W celu zapobiegania przenoszeniu chorób przez tkanki i komórki ludzkie przeznaczone do zastosowania u ludzi oraz zapewnienia porównywalnego poziomu jakości i bezpieczeństwa, dyrektywa 2004/23/WE wzywa do ustanowienia właściwych wymogów technicznych w odniesieniu do każdego z etapów procesu stosowania tkanek i komórek ludzkich.

(3)

Użycie tkanek i komórek u ludzi niesie ze sobą ryzyko przeniesienia choroby oraz innych potencjalnych niepożądanych działań dla biorcy. Ryzyko to można zmniejszyć poprzez staranną selekcję dawców, badanie materiału z każdego pobrania tkanek lub komórek oraz zastosowanie procedur pobierania tkanek i komórek zgodnych z zasadami i procesami ustanawianymi i odpowiednio aktualizowanymi według najlepszej dostępnej wiedzy naukowej. Dlatego też tkanki i komórki, w tym tkanki i komórki stanowiące materiał wyjściowy do wytwarzania produktów leczniczych, przeznaczone do użycia we Wspólnocie, powinny spełniać kryteria jakości i bezpieczeństwa ustanowione w niniejszej dyrektywie.

(4)

Komórki rozrodcze, ze względu na szczególny charakter ich zastosowania, mają szczególne właściwości pod względem jakości i bezpieczeństwa, które są uwzględnione w niniejszej dyrektywie.

(5)

W odniesieniu do dawstwa komórek rozrodczych na rzecz partnera, z którym dawcę łączy intymny związek fizyczny, uzasadnione jest wymaganie mniej rygorystycznych badań biologicznych, gdyż w takim przypadku zagrożenie dla biorcy uważane jest za mniejsze niż w przypadku wykorzystania tkanek lub komórek od osoby trzeciej. W celu minimalizacji ryzyka wzajemnego zakażenia badanie biologiczne dawcy jest niezbędne jedynie, jeżeli oddawane komórki mają być przetwarzane, hodowane lub przechowywane z innymi tkankami i komórkami.

(6)

Niniejsza dyrektywa oparta jest na doświadczeniach międzynarodowych zdobytych w drodze rozległych konsultacji, Wytycznych Rady Europy dotyczących zapewniania bezpieczeństwa i jakości narządów, tkanek oraz komórek, Europejskiej Konwencji Praw Człowieka, Konwencji Rady Europy o ochronie praw człowieka i godności istoty ludzkiej wobec zastosowań biologii i medycyny: Konwencja o prawach człowieka i biomedycynie (Oviedo, 4 kwietnia 1997 r.) wraz z jej dodatkowymi protokołami Rady Europy oraz zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia. W szczególności w odniesieniu do dalszych dodatkowych badań biologicznych dla dawców pochodzących z obszarów o wysokiej zachorowalności na określone choroby lub których partnerzy seksualni bądź rodzice pochodzą z obszarów o wysokiej zachorowalności, państwa członkowskie odnosić się będą do dostępnych międzynarodowych dowodów naukowych. Niniejsza dyrektywa jest zgodna z podstawowymi zasadami określonymi w Europejskiej Karcie Praw Podstawowych.

(7)

Środki przewidziane niniejszą dyrektywą są zgodne z opinią Komitetu ustanowionego dyrektywą 2004/23/WE,

a)

„komórki rozrodcze” oznaczają wszystkie tkanki i komórki przeznaczone do zastosowania w celu wspomaganego rozrodu;

b)

„dawstwo partnerskie” oznacza oddawanie komórek rozrodczych mające miejsce między mężczyzną a kobietą, których łączy intymny związek fizyczny;

c)

„bezpośrednie użycie” oznacza każdą procedurę, gdzie komórki są oddawane i wykorzystywane bez przechowywania w banku;

d)

„system jakości” oznacza strukturę organizacyjną, określone obowiązki, procedury, procesy i zasoby wykorzystywane w celu wdrożenia zarządzania jakością i obejmuje wszystkie działania przyczyniające się w sposób pośredni lub bezpośredni do jakości;