12.1.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 7/1

(1)

Rozporządzeniem (WE) nr 119/97 (2) („rozporządzenie pierwotne”) Rada nałożyła ostateczne cła antydumpingowe na przywóz niektórych kołowych mechanizmów segregatorowych („KMS” lub „produkt objęty postępowaniem”) pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („Chiny”) równe różnicy między minimalną ceną importową, wynoszącą 325 EUR za 1 000 sztuk w odniesieniu do mechanizmów 17- i 23-kołowych, a ceną netto na granicy Wspólnoty przed zapłaceniem cła, wynoszącą od 32,5 % do 39,4 % za mechanizmy inne niż 17- i 23-kołowe.

(2)

Po przeprowadzeniu dochodzenia zgodnie z art. 12 rozporządzenia (WE) nr 384/96 Rada, rozporządzeniem (WE) nr 2100/2000 (3) („dochodzenie dotyczące absorpcji”), zmieniła i podwyższyła wspomniane cła na mechanizmy inne niż 17- lub 23-kołowe. Zmienione cła antydumpingowe wynosiły od 51,2 % do 78,8 %.

(3)

Rozporządzeniem Rady (WE) nr 1208/2004 (4) Rada rozszerzyła środki nałożone rozporządzeniem pierwotnym na przywóz KMS wysyłanych z Socjalistycznej Republiki Wietnamu („Wietnam”).

(4)

W następstwie przeprowadzanego przeglądu wygaśnięcia cła zostały ponownie nałożone rozporządzeniem Rady (WE) nr 2074/2004 (5).

(5)

W dniu 28 lutego 2005 r. do Komisji wpłynął wniosek na podstawie art. 13 ust. 3 rozporządzenia podstawowego o przeprowadzenie dochodzenia w sprawie zarzucanego obchodzenia środków antydumpingowych nałożonych na przywóz niektórych KMS pochodzących z Chin. Wniosek został złożony przez Ring Alliance Ringbuchtechnik GmbH w imieniu producentów reprezentujących większą część wspólnotowej produkcji niektórych KMS („wnioskodawcy”). We wniosku zarzucono, iż obowiązujące środki antydumpingowe nałożone na przywóz niektórych KMS pochodzących z Chin są obchodzone poprzez przeładunek dokonywany w Laotańskiej Republice Ludowo-Demokratycznej („Laos”).

(6)

We wniosku zarzucano również brak wystarczającego powodu lub uzasadnienia, innego niż nałożenie środków antydumpingowych, dla zmiany struktury handlu oraz osłabienie skutków naprawczych obowiązujących środków antydumpingowych pod względem ilości i cen. Znaczna ilość przywozu niektórych KMS z Laosu najwyraźniej zastąpiła przywóz niektórych KMS z Chin i Wietnamu. Ponadto istniały wystarczające dowody potwierdzające, że wzrost przywozu odbywał się po cenach niższych od niewyrządzającej szkody ceny ustalonej w dochodzeniu, w wyniku którego nałożono obecnie obowiązujące środki.

(7)

Wnioskodawcy zarzucają również, iż ceny niektórych KMS wysyłanych z Laosu są cenami dumpingowymi w porównaniu z normalną wartością ustaloną poprzednio dla produktu objętego postępowaniem.

(8)

Ustaliwszy, po skonsultowaniu się z Komitetem Doradczym, że istnieją wystarczające dowody dla wszczęcia dochodzenia zgodnie z art. 13 rozporządzenia podstawowego, Komisja wszczęła dochodzenie zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 559/2005 (6) („rozporządzenie wszczynające”). Zgodnie z art. 13 ust. 3 i art. 14 ust. 3 i 5 rozporządzenia podstawowego Komisja, rozporządzeniem wszczynającym, poleciła również organom celnym rejestrować, począwszy od dnia 14 kwietnia 2005 r., przywóz niektórych KSM wysyłanych z Laosu, niezależnie od tego, czy zostały one zgłoszone jako pochodzące z Laosu.

(9)

Komisja oficjalnie powiadomiła władze Chin i Laosu, zainteresowanych producentów/eksporterów i importerów wspólnotowych oraz występujący z wnioskiem przemysł wspólnotowy o wszczęciu dochodzenia. Wysłano formularze producentom/eksporterom w Chinach i Laosie, jak również wymienionym we wniosku lub znanym Komisji z dochodzenia pierwotnego importerom we Wspólnocie. Zainteresowane strony miały możliwość wyrażenia swoich stanowisk na piśmie i złożenia wniosku o wysłuchanie w terminie określonym w rozporządzeniu wszczynającym. Wszystkie strony poinformowano, że brak współpracy może spowodować zastosowanie art. 18 rozporządzenia podstawowego oraz rozpoznanie sytuacji na podstawie dostępnych faktów.

(10)

Nie otrzymano odpowiedzi na formularze od eksporterów/producentów w Chinach lub w Laosie ani żadnych komentarzy ze strony władz chińskich lub laotańskich.

(11)

Jeden wspólnotowy importer odpowiedział, oświadczając, że nie dokonywał on przywozu żadnego rodzaju KMS z Laosu w okresie dochodzenia, jednak nie przedstawił żadnej dodatkowej informacji.

(12)

Dochodzenie objęło okres od dnia 1 stycznia 2004 r. do dnia 31 grudnia 2004 r. („okres dochodzenia”). Zebrano dane od 2001 r. do końca okresu dochodzenia w celu zbadania zarzucanej zmiany w strukturze handlu.

(13)

Jak wspomniano w motywach 10 i 11, nie współpracował żaden z producentów/eksporterów KSM w Chinach i w Laosie, jak również żaden ze wspólnotowych producentów nie przedstawił informacji istotnej dla dochodzenia. W rezultacie ustalenia w sprawie KMS wysyłanych z Laosu do Wspólnoty musiały być dokonane na podstawie dostępnych faktów, zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego.

(14)

Produktem objętym postępowaniem są, zgodnie z definicją z dochodzenia pierwotnego, niektóre kołowe mechanizmy segregatorowe obecnie klasyfikowane pod kodem CN ex 8305 10 00. Wspomniane KMS składają się z dwóch prostokątnych arkuszy stalowych lub drutów z co najmniej czterema przymocowanymi półpierścieniami drutu stalowego, które są połączone pokrywą stalową. Mogą one być otwierane zarówno poprzez rozciąganie półpierścieni, jak i użycie małego stalowego mechanizmu spustowego przymocowanego do KMS. Ogólnie KMS składają się z takich elementów, jak: pierścień, płytka, pokrywa, oczko i, w odpowiednim przypadku, mechanizm spustowy.

(15)

Na podstawie dostępnych informacji stwierdzono, że KMS wywożone do Wspólnoty z Chin oraz KMS wysyłane do Wspólnoty z Laosu mają te same podstawowe cechy fizyczne i zastosowanie. Zatem traktowane są jako produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. W toku dochodzenia nie przedstawiono żadnego przeciwdowodu.

(16)

Z powodu braku współpracy ze strony przedsiębiorstw laotańskich ilość i wartość laotańskiego wywozu do Wspólnoty produktu objętego postępowaniem zostały ustalone w oparciu o dostępne informacje, którymi w tym przypadku były dane statystyczne przesłane przez Państwa Członkowskie i opracowane przez Komisję zgodnie z art. 14 ust. 6 rozporządzenia podstawowego oraz przez Eurostat.

(17)

Po nałożeniu ostatecznych środków na przywóz z Chin do Wspólnoty produktu objętego postępowaniem przywóz z Chin znacząco się zmniejszył, tj. z 1 648 ton w 1999 r. do 302 ton w 2001 i 2002 r., a następnie zaczął nieznacznie rosnąć z 330 ton w 2003 r. do 354 ton w 2004 r. Należy zwrócić uwagę na fakt, iż w drugiej połowie 2004 r. przywóz z Chin zaczął znów wykazywać tendencję spadkową, co pokazuje tabela poniżej. Jednocześnie przywóz do Wspólnoty KMS z Laosu wzrósł z wielkości zerowej w latach 2001–2003 do 492 ton w 2004 r. (tj. w okresie dochodzenia). Jak pokazują statystyki, przywóz z Laosu nadal rośnie w 2005 r.

(18)

Zwrócono również uwagę, iż struktura handlu, w której występuje zbieżność spadku przywozu z Chin i równoczesnego znacznego wzrostu przywozu z Laosu w 2004 r., wykazuje bezpośredni związek ze strukturą stwierdzoną w dochodzeniu dotyczącym obchodzenia środków, którego skutkiem było rozszerzenie środków nałożonych w dochodzeniu pierwotnym na przywóz KMS z Wietnamu. Począwszy od 1999 r., przywóz KMS z Wietnamu wzrósł znacząco, tj. z wartości zerowej w latach 1999–2001 do 1 105 ton w 2002 r. i 1 778 ton w 2003 r. Po rozszerzeniu środków nałożonych w dochodzeniu pierwotnym na przywóz KMS z Wietnamu przywóz z Wietnamu do Wspólnoty zmniejszył się znacząco do 353 ton w 2004 r. (tj. w okresie dochodzenia). W 2005 r. statystyki nie wykazują żadnego przywozu. W rzeczywistości, analizując sytuację w okresie sześciomiesięcznym, przywóz z Wietnamu niemal ustał w pierwszym półroczu 2004 r., gdy rozszerzono środki obowiązujące w odniesieniu do KMS z Chin na przywóz wysyłany z Wietnamu (publikacja z dnia 1 lipca 2004 r., patrz: motyw 3). Począwszy od tego czasu, przywóz z Laosu zaczął rosnąć od wartości zerowej w poprzednich okresach do 100 ton w pierwszym półroczu i 392 ton w drugim półroczu 2004 r. Jest zatem oczywiste, że przywóz z Laosu zastąpił, przynajmniej częściowo, przywóz z Chin i Wietnamu. Podany przywóz z Laosu potwierdza zatem strukturę handlu zapoczątkowaną w 1999 r., ponieważ przed rozszerzeniem środków na Wietnam przywóz z Laosu do Wspólnoty w ogóle nie istniał.

(19)

Przywóz do Wspólnoty z Laosu rozpoczął się w 2004 r. po wszczęciu w sierpniu 2003 r. postępowania w sprawie przywozu KMS z Wietnamu, zbiegając się ze zmianą struktury handlu między Chinami, Wietnamem i Laosem, z jednej strony, a Wspólnotą, z drugiej strony, jak opisano w motywie 18.

(20)

Istnieje zbieżność w czasie między znaczącym spadkiem przywozu KMS z Wietnamu, który nastąpił w czasie rozszerzenia środków w następstwie dochodzenia w sprawie obchodzenia środków, a równoczesnym wzrostem przywozu KMS z Laosu. Przypomina się, że władze Laosu oraz potencjalni producenci/eksporterzy w tym państwie zostali poinformowani o toczącym się dochodzeniu. Jednakże nie przedstawiono żadnego dowodu, który potwierdzałby istnienie rzeczywistej produkcji tego produktu w Laosie, jak również nie było współpracy ze strony żadnego laotańskiego przedsiębiorstwa. Na podstawie dostępnych informacji stwierdzono zatem, że wobec braku innego wystarczającego powodu lub ekonomicznego uzasadnienia w rozumieniu art. 13 ust. 1 zdanie drugie rozporządzenia podstawowego zmiana struktury handlu wynikła z rozszerzenia środków antydumpingowych na towary wysyłane z Wietnamu.

(21)

Z danych, o których mowa w motywie 18, wynika jasno, iż wyraźna zmiana w strukturze wspólnotowego przywozu produktu objętego postępowaniem nastąpiła po rozszerzeniu w 2004 r. na Wietnam środków dotyczących KMS z Chin. W następstwie tego rozszerzenia wietnamski przywóz do wspólnoty znacząco spadł w 2004 r., a w 2005 r. zupełnie ustał, podczas gdy jednocześnie miał miejsce gwałtowny wzrost wywozu produktu objętego postępowaniem z Laosu do Wspólnoty. Zgodnie z danymi Eurostatu w 2004 r. łączna wielkość laotańskiego wywozu do Wspólnoty wynosiła 492 tony, a pierwszy kwartał 2005 r. pokazuje taką samą tendencję. Jest zatem oczywiste, że ta znacząca zmiana kierunku w przepływie handlowym osłabiła skutki naprawcze przedmiotowych środków w zakresie ilości przywożonych na rynek Wspólnoty.

(22)

Jeśli chodzi o ceny produktu objętego postępowaniem wysyłanego z Laosu, wobec braku współpracy, niezbędne było odniesienie się do danych Eurostatu będących najlepszym z dostępnych dowodów. Stwierdzono, że średnia cena eksportowa w wywozie z Laosu do Wspólnoty była niższa od poziomu usuwającego szkodę dla cen wspólnotowych, ustalonego w dochodzeniu pierwotnym. W rezultacie skutki naprawcze nałożonych ceł są osłabione pod względem cen.

(23)

Uznano zatem, że przywóz produktu objętego postępowaniem z Laosu osłabia skutki naprawcze cła zarówno pod względem ilościowym, jak i cenowym.

(24)

Jak wyjaśniono motywie 22, mając na uwadze ograniczoną współpracę, w celu ustalenia, czy istnieją dowody potwierdzające istnienie dumpingu w odniesieniu do wywozu produktu objętego postępowaniem z Laosu do Wspólnoty w okresie dochodzenia, zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego do ustalenia cen wywozu do UE wykorzystano dane Eurostatu na poziomie CN.

(25)

Zgodnie z art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego ceny eksportowe porównano z poprzednio ustaloną wartością normalną, w tym przypadku z wartością normalną ustaloną w ostatnim przeglądzie wygaśnięcia środków. W przeglądzie wygaśnięcia środków (patrz: motyw 4 powyżej) za państwo o gospodarce rynkowej analogiczne do Chin uznano Indie, a wartość normalną ustalono w oparciu o ceny i skonstruowaną wartość normalną w państwie analogicznym.

(26)

Wobec braku współpracy i zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego, w celu porównania ceny eksportowej z wartością normalną, za właściwe uznano założenie, iż asortyment towarów odnotowany w czasie niniejszego dochodzenia jest taki sam jak w przeglądzie wygaśnięcia dotyczącym przywozu KMS pochodzących z Chin.

(27)

Zgodnie z art. 2 ust. 11 i art. 2 ust. 12 rozporządzenia podstawowego porównanie średniej ważonej wartości normalnej ustalonej w dochodzeniu prowadzonym w ramach przeglądu wygaśnięcia oraz średniej ważonej cen eksportowych w okresie niniejszego dochodzenia, wyrażone jako odsetek ceny cif na granicy Wspólnoty przed ocleniem, wykazało istnienie znaczącego dumpingu.

(28)

W związku z powyższymi ustaleniami stwierdzono, że miało miejsce obejście przepisów w rozumieniu art. 13 ust. 1 zdanie drugie rozporządzenia podstawowego. Zgodnie z art. 13 ust. 1 zdanie pierwsze rozporządzenia podstawowego obowiązujące środki antydumpingowe mające zastosowanie do przywozu produktu objętego postępowaniem, pochodzącego z Chin, zmienione dochodzeniem dotyczącym absorpcji, należy rozszerzyć na te same produkty wysyłane z Laosu, niezależnie od tego, czy zostały one zgłoszone jako pochodzące z Laosu.

(29)

Zgodnie z art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, który stanowi, iż rozszerzone środki powinny być stosowane do zarejestrowanego przywozu, począwszy od daty rejestracji, cło antydumpingowe powinno być pobierane od przywozu KMS wysyłanych z Laosu, które wwieziono na terytorium Wspólnoty na mocy rejestracji zarządzonej rozporządzeniem wszczynającym.

(30)

Rozszerzenie powinno dotyczyć następujących środków określonych w art. 1 ust. 2 rozporządzenia pierwotnego, zmienionego ostatnio w związku z przeglądem wygaśnięcia:

(31)

Zgodnie z art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, które stanowi, że rozszerzone środki powinny mieć zastosowanie do przywozu wprowadzanego na terytorium Wspólnoty na mocy rejestracji zarządzonej w rozporządzeniu wszczynającym, należy pobrać cła od zarejestrowanego przywozu niektórych KMS wysłanych z Laosu.

(32)

Chociaż w toku dochodzenia nie stwierdzono istnienia w Laosie żadnego prawdziwego eksportera KMS lub żaden taki podmiot nie zgłosił się do Komisji, inni zainteresowani eksporterzy, którzy rozważają wystąpienie z wnioskiem o wyłączenie z rozszerzonego cła antydumpingowego zgodnie z art. 13 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, będą musieli wypełnić kwestionariusz w celu umożliwienia Komisji stwierdzenia, czy wyłączenie może zostać przyznane. Tego rodzaju wyłączenie można przyznać po dokonaniu oceny sytuacji rynkowej produktu objętego postępowaniem, mocy produkcyjnych i stopnia wykorzystania mocy produkcyjnych, zakupów i sprzedaży, prawdopodobieństwa kontynuowania praktyk, w odniesieniu do których nie ma wystarczającego powodu lub ekonomicznego uzasadnienia, oraz dowodów dumpingu. Komisja przeprowadzi również wizytę weryfikacyjną na miejscu produkcji. Wniosek należy skierować do Komisji niezwłocznie, wraz ze wszelkimi odpowiednimi informacjami, zwłaszcza wszelkimi zmianami w działaniach przedsiębiorstwa związanymi z produkcją i sprzedażą.

(33)

Zainteresowane strony zostały poinformowane o istotnych faktach i okolicznościach, na podstawie których Rada zamierza rozszerzyć obowiązujące ostateczne cło antydumpingowe, oraz miały możliwość zabrania głosu w sprawie i przedstawienia swoich uwag. Nie otrzymano żadnych uwag zmierzających do zmiany powyższych wniosków,

a)

dla mechanizmów 17- i 23-kołowych (kody TARIC 8305100021 i 8305100029) – w wysokości równej różnicy pomiędzy minimalną ceną importową wynoszącą 325 EUR za 1 000 sztuk a ceną netto na granicy Wspólnoty przed ocleniem;

b)

dla mechanizmów innych niż 17- lub 23-kołowe (kody TARIC 8305100011 oraz 8305100019) – w wysokości 78,8 %;

European Commission

Directorate-General for Trade

Directorate B

Office: J-79 05/17

B-1049 Brussels

Fax: (32 2) 295 65 05

Telex COMEU B 21877.

12.1.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 7/6

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

12.1.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 7/8

(1)

W celu wykonania protokołu ustaleń pomiędzy Komisją Europejską i Chinami niezbędne jest ponowne wprowadzenie pierwotnych przepisów w ramach załącznika I, dotyczących opisu produktów.

(2)

Decyzją 2005/948/WE (2) Rada zatwierdziła podpisanie oraz tymczasowe stosowanie dwustronnej umowy pomiędzy Wspólnotą Europejską oraz Republiką Białorusi, dotyczącej handlu wyrobami włókienniczymi.

(3)

W związku z powyższym rozporządzenie (EWG) nr 3030/93 należy odpowiednio zmienić.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Wyrobów Włókienniczych ustanowionego na mocy art. 17 rozporządzenia (EWG) nr 3030/93,

1)

załącznik I ust. 2 otrzymuje następujące brzmienie:

2)

załącznik V zastępuje się załącznikiem I do niniejszego rozporządzenia;

3)

tabela w załączniku VII zostaje zastąpiona tabelą znajdującą się w załączniku II do niniejszego rozporządzenia.

12.1.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 7/15

(1)

Artykuł 173 do 177 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 przewidują, że Komisja okresowo ustala wartości jednostkowe dla produktów wskazanych w klasyfikacji w załączniku 26 do tego rozporządzenia.

(2)

Stosowanie zasad i kryteriów określonych w wyżej wymienionych artykułach do elementów przekazanych Komisji zgodnie z art. 173 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 prowadzi do ustanowienia wartości jednostkowych określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia w stosunku do produktów, o których mowa,

12.1.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 7/21

(1)

Artykuł 9 rozporządzenia (WE) nr 1159/2003 przewiduje szczegółowe zasady dotyczące ustalenia zobowiązań dostawy, po zerowej stawce celnej, produktów oznaczonych kodem CN 1701, wyrażonych jako ekwiwalent cukru białego i pochodzących z krajów, które podpisały Protokół AKP i Umowę z Indiami.

(2)

Artykuł 16 rozporządzenia (WE) nr 1159/2003 przewiduje szczegółowe zasady dotyczące ustalenia kontyngentów taryfowych, po zerowej stawce celnej, w odniesieniu do produktów oznaczonych kodem CN 1701 11 10, wyrażonych jako ekwiwalent cukru białego i pochodzących z krajów, które podpisały Protokół AKP i Umowę z Indiami.

(3)

Artykuł 22 rozporządzenia (WE) nr 1159/2003 otwiera kontyngenty taryfowe, po stawce celnej 98 EUR za tonę, produktów oznaczonych kodem CN 1701 11 10, pochodzących z Brazylii, Kuby i innych państw trzecich.

(4)

W okresie od 2 do 6 stycznia 2006 r., zgodnie z art. 5 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1159/2003, zostały przedłożone właściwym władzom wnioski o pozwolenie na przywóz dla ilości całkowitej przekraczającej ilość przewidzianą w zobowiązaniu dostawy dla danego kraju, ustaloną na mocy art. 9 rozporządzenia (WE) nr 1159/2003 odnośnie do cukru preferencyjnego z AKP-Indii.

(5)

W okresie od 2 do 6 stycznia 2006 r., zgodnie z art. 5 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1159/2003, zostały przedłożone właściwym władzom wnioski o pozwolenie na przywóz dla ilości całkowitej przekraczającej ilość przewidzianą w kontyngencie ustalonym na mocy art. 16 rozporządzenia (WE) nr 1159/2003 odnośnie do specjalnego cukru preferencyjnego.

(6)

W tych okolicznościach Komisja powinna ustalić współczynnik redukcyjny umożliwiający wydawanie pozwoleń proporcjonalnie do dostępnej ilości oraz zaznaczyć, jeżeli odpowiedni limit został wykorzystany,

12.1.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 7/23

(1)

Część 1 załącznika I do decyzji Rady 79/542/EWG z dnia 21 grudnia 1979 r. ustalającej wykaz państw trzecich lub części państw trzecich oraz ustanawiającej warunki dotyczące zdrowia zwierząt i zdrowia publicznego oraz świadectw weterynaryjnych przy przywozie do Wspólnoty niektórych żywych zwierząt i ich świeżego mięsa (2) zawiera wykaz państw trzecich i części państw trzecich, z których zezwala się Państwom Członkowskim na przywóz niektórych żywych zwierząt.

(2)

Była Jugosłowiańska Republika Macedonii oraz Serbia i Czarnogóra wymienione są w części 1 załącznika II do decyzji 79/542/EWG w odniesieniu do przywozu mięsa do Wspólnoty, ale nie są wymienione w części 1 załącznika I, wobec czego przywóz i tranzyt przez UE żywych zwierząt objętych wspomnianą decyzją nie jest obecnie dozwolony.

(3)

Jednakże stopień występowania chorób w tych państwach jest dopuszczalny, a ponadto w interesie zdrowia zwierząt należałoby zezwolić na tranzyt zwierząt rzeźnych przez te państwa z zastrzeżeniem pewnych warunków. Zatem w odniesieniu do okresu przejściowego upływającego dnia 31 grudnia 2006 r. oraz w oczekiwaniu na zakończenie misji przeprowadzonych przez Komisję w tych państwach należy zezwolić na tranzyt przez te państwa przesyłek żywych zwierząt określonych w decyzji 79/542/EWG do bezpośredniego uboju pochodzących z państw kandydujących, którymi są Bułgaria i Rumunia i których miejscem przeznaczenia są Państwa Członkowskie. Ten okres przejściowy stosuje się wyłącznie do Bułgarii i Rumunii z uwagi na ich status krajów kandydujących.

(4)

Aby zapewnić dobry stan zdrowia zwierząt w poszczególnych przesyłkach, należy ustanowić dodatkowe warunki, takie jak plombowanie ciężarówek oraz stemplowanie świadectwa zdrowia zwierząt.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić część 1 załącznika I do decyzji 79/542/EWG.

(6)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

12.1.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 7/27

(1)

Zgodnie z art. 17 dyrektywy 2002/53/WE Komisja opublikowała w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej z dnia 17 września 2004 r. wykaz siedemnastu genetycznie zmodyfikowanych odmian kukurydzy pochodzących z genetycznie zmodyfikowanego organizmu MON 810, jako 13. suplement do 22. pełnego wydania Wspólnego katalogu odmian gatunków roślin rolniczych (2).

(2)

Na mocy art. 16 ust. 1 dyrektywy Państwa Członkowskie zapewniają, by, począwszy od publikacji, o której mowa w art. 17, materiał siewny odmian zatwierdzonych zgodnie z niniejszą dyrektywą lub zgodnie z zasadami odpowiadającymi zasadom niniejszej dyrektywy nie był przedmiotem żadnych ograniczeń rynkowych w odniesieniu do odmiany.

(3)

Zgodnie z art. 7 ust. 4 wymienionej dyrektywy odmiany zmodyfikowane genetycznie są zatwierdzane do włączenia do krajowego rejestru tylko po zatwierdzeniu do sprzedaży zgodnie z dyrektywą Rady 90/220/EWG (3), która przewiduje ocenę zagrożenia genetycznie zmodyfikowanych organizmów dla zdrowia ludzkiego i środowiska.

(4)

Decyzją Komisji 98/294/WE z dnia 22 kwietnia 1998 r. dotyczącą wprowadzenia do obrotu zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy (Zea mays L. linia MON 810) zgodnie z dyrektywą Rady 90/220/EWG (4) postanowiono, że udziela się zgody na wprowadzenie do obrotu tego produktu. Dnia 3 sierpnia 1998 r. władze francuskie wyraziły zgodę na wprowadzenie tego produktu do obrotu.

(5)

Dnia 7 kwietnia 2005 r. władze Grecji powiadomiły Komisję o zarządzeniu ministerialnym nr 243267 z dnia 3 marca 2005 r. zakazującym w sezonach wegetacyjnych 2005 i 2006 wprowadzania do obrotu materiału siewnego siedemnastu wyżej wspomnianych odmian i zwróciły się do Komisji z prośbą o zatwierdzenie tego krajowego środka zgodnie z art. 18 dyrektywy 2002/53/WE.

(6)

Artykuł 18 dyrektywy 2002/53/WE przewiduje, iż w przypadku stwierdzenia, że uprawa jakiejś odmiany włączonej do wspólnego katalogu odmian może w którymś Państwie Członkowskim być szkodliwa z punktu widzenia zdrowotności roślin dla innych odmian lub gatunków lub stwarzać zagrożenie dla środowiska lub zdrowia ludzkiego, to Państwo Członkowskie może po zgłoszeniu wniosku zostać upoważnione, w odniesieniu do genetycznie zmodyfikowanej odmiany, do zakazu sprzedaży materiału siewnego lub materiału rozmnożeniowego tej odmiany na całym swoim terytorium lub na jego części. Jeżeli istnieje bezpośrednie niebezpieczeństwo rozprzestrzeniania się szkodliwych organizmów lub bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia ludzkiego lub dla środowiska, dane Państwo Członkowskie może od razu po złożeniu wniosku nałożyć taki zakaz, który będzie obowiązywał do czasu podjęcia ostatecznej decyzji.

(7)

Władze Grecji wyjaśniły w powiadomieniu, że zakaz uznaje się za konieczny, ponieważ uprawa genetycznie zmodyfikowanych odmian może mieć niekorzystny wpływ na środowisko rolne. Grecja nie przedstawiła na poparcie środka dodatkowych informacji, które mogłyby zostać skierowane do Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności w celu dokonania oceny zagrożenia tych genetycznie zmodyfikowanych odmian dla zdrowia ludzkiego i środowiska. Dnia 4 maja 2005 r. Komisja zwróciła się z pisemną prośbą do władz Grecji o wyjaśnienia dotyczące w szczególności wpływu, jaki na środowisko rolne mogłoby wywierać wprowadzanie tego materiału siewnego do obrotu. W odpowiedzi z dnia 12 maja 2005 r. władze Grecji stwierdziły, że niekorzystny wpływ materiału siewnego tych siedemnastu genetycznie zmodyfikowanych odmian na środowisko rolne ma charakter ekonomiczny i nie dotyczy zasadniczo środowiska ani zdrowia ludzkiego. Jeśli chodzi o tę kwestię, w odpowiedzi stwierdzono również, że władze Grecji są świadome faktu, że MON 810 został już oceniony jako organizm bezpieczny dla środowiska i zdrowia ludzkiego w oparciu o prawodawstwo Wspólnoty w zakresie oceny ryzyka dla środowiska naturalnego.

(8)

W związku z tym żaden ze szczegółowych przepisów art. 18 dyrektywy 2002/53/WE nie ma zastosowania w przypadku zakazu uprawy tych odmian nałożonego przez władze Grecji, a zatem upoważnienie do wprowadzenia takiego zakazu nie może być udzielone.

(9)

Stały Komitet ds. Nasion i Materiału Rozmnożeniowego dla Rolnictwa, Ogrodnictwa i Leśnictwa nie wydał pozytywnej opinii w terminie ustalonym przez przewodniczącego Komitetu. W związku z tym dnia 30 sierpnia 2005 r. Komisja przedłożyła Radzie wniosek dotyczący tych środków, na mocy art. 23 ust. 3 dyrektywy Rady 2002/53/WE oraz zgodnie z art. 5 decyzji Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającej warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (5).

(10)

Ponieważ do dnia upływu okresu określonego w art. 23 ust. 3 dyrektywy 2002/53/WE Rada nie przyjęła proponowanych środków ani nie wyraziła sprzeciwu wobec nich, zgodnie z art. 5 ust. 6 decyzji Rady 1999/468/WE środki powinny zostać przyjęte przez Komisję,

12.1.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 7/29

(1)

Ptasia grypa jest zakaźną chorobą wirusową drobiu i innych ptaków, powodującą śmiertelność i zaburzenia, które w szybkim czasie mogą osiągnąć rozmiary epidemii i spowodować poważne zagrożenie dla zdrowia zwierząt i ludzi oraz znacznie obniżyć opłacalność hodowli drobiu. Istnieje niebezpieczeństwo wprowadzenia czynnika chorobotwórczego poprzez międzynarodowy handel żywym drobiem i wyrobami drobiowymi.

(2)

Chorwacja poinformowała Komisję o izolacji wirusa grypy A podtyp H5N1 azjatyckiego szczepu pobranego z chorego osobnika wśród dzikich gatunków. Decyzja Komisji 2005/759/WE (3) została zatem przyjęta, a następnie zastąpiona decyzją Komisji 2005/758/WE z dnia 27 października 2005 r. dotyczącą niektórych środków ochronnych w odniesieniu do podejrzenia wystąpienia wysoce zjadliwej grypy ptaków w Chorwacji i uchylającą decyzję 2005/749/WE (4).

(3)

Chorwacja zastosowała ścisłe środki zwalczania choroby i przekazała Komisji dodatkowe informacje dotyczące sytuacji związanej z chorobą, które uzasadniają ograniczenie zawieszenia przywozu do części terytorium Chorwacji dotkniętej chorobą.

(4)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2005/758/WE.

(5)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

1)

w art. 1 ust. 1 zdanie wprowadzające otrzymuje następujące brzmienie:

„Państwa Członkowskie zawieszają przywóz z części terytorium Chorwacji, o której mowa w Załączniku”;

2)

dodaje się Załącznik, którego tekst znajduje się w Załączniku do niniejszej decyzji.

12.1.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 7/32