28.12.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 345/1

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 2165/2005

z dnia 20 grudnia 2005 r.

zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1493/1999 w sprawie wspólnej organizacji rynku wina

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 37,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Artykuł 27 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 (1) zakazuje nadmiernego tłoczenia winogron oraz tłoczenia drożdżowego osadu winiarskiego, aby nie dopuścić do złej jakości wina, i przewiduje w tym celu obowiązkową destylację wytłoków gronowych i drożdżowego osadu winiarskiego. Zważywszy, że struktury produkcji i rynku w strefach uprawy winorośli w Słowacji i w Słowenii zapewniają realizację celów określonych w tym przepisie, w odniesieniu do producentów z tych regionów należy zastąpić obowiązek destylacji produktów ubocznych pochodzących z produkcji wina obowiązkiem wycofania tych produktów ubocznych pod kontrolą.

(2)

Na mocy art. 1 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 decyzja o tym, czy zaklasyfikować Polskę jako strefę A uprawy winorośli w załączniku III do wspomnianego rozporządzenia, który dotyczy klasyfikacji obszarów obsadzonych winoroślą w Państwach Członkowskich na strefy upraw winorośli, zapadnie z chwilą przystąpienia Polski do UE. Władze polskie przekazały Komisji informacje dotyczące obszarów obsadzonych winoroślą w Polsce i ich położenia geograficznego. Informacje te wskazują, że obszary obsadzone winoroślą mogą zostać zaklasyfikowane do strefy A uprawy winorośli.

(3)	W związku z niedawnym uproszczeniem rozgraniczenia obszarów obsadzonych winoroślą w Republice Czeskiej, które są zaklasyfikowane do strefy A i B powyższego załącznika III, załącznik ten powinien zostać odpowiednio zmieniony poprzez wprowadzenie nowych oznaczeń obszarów obsadzonych winoroślą.

(4)

Załącznik IV rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 ustanawia listę procesów i praktyk enologicznych dozwolonych przy produkcji wina. W niektórych Państwach Członkowskich, na zasadzie eksperymentu, zezwolono na kilka procesów i praktyk enologicznych nieprzewidzianych w tym załączniku, na warunkach określonych w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1622/2000 z dnia 24 lipca 2000 r. ustanawiającym niektóre szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 w sprawie wspólnej organizacji rynku wina oraz wspólnotowy kodeks praktyk i procesów enologicznych (2). Uzyskane wyniki wskazują, że te praktyki i procesy mogą wpłynąć na poprawę produkcji i trwałości wina, nie stanowiąc zarazem zagrożenia dla zdrowia konsumentów. Te eksperymentalne praktyki są już uznane w Państwach Członkowskich i dopuszczone przez Międzynarodowe Biuro ds. Winorośli i Wina. Należy więc ostatecznie zezwolić na te praktyki i procesy na poziomie wspólnotowym.

(5)

Zgodnie z załącznikiem VI pkt D.1 do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 wina gatunkowe produkowane w określonych regionach (por) mogą być otrzymywane lub produkowane tylko z owoców (gron) winorośli znajdujących się na liście Państwa Członkowskiego producenta, które zostały zebrane w określonym regionie. Jednakże zgodnie z pkt D.2 tego załącznika, w przypadku tradycyjnej praktyki produkcyjnej określonej specjalnymi przepisami Państwa Członkowskiego producenta, to Państwo Członkowskie może pod pewnymi warunkami zezwolić do dnia 31 sierpnia 2005 r. wydając wyraźne upoważnienie i pod stosowną kontrolą, aby gatunkowe wino musujące produkowane w określonych regionach (por) było otrzymywane przez dodanie do produktu podstawowego tego wina, jednego lub kilku produktów sektora wina niepochodzących z określonego regionu, którego nazwę nosi to wino.

(6)	Włochy zastosowały to odstępstwo przy produkcji gatunkowych win musujących por „Conegliano-Valdobbiadene” i „Montello e Colli Asolani”. W celu dostosowania aspektów strukturalnych do tradycyjnej praktyki produkcji takich win, należy przedłużyć to odstępstwo do dnia 31 grudnia 2007 r.

(7)

Zgodnie z załącznikiem III pkt 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 obszary uprawy winorośli w Danii i Szwecji zaliczają się do strefy A uprawy winorośli. Oba te Państwa Członkowskie obecnie są w stanie produkować wina stołowe z oznaczeniem geograficznym. W związku z tym do załącznika VII pkt A.2 powinny zostać dodane sformułowania „Lantvin” i „Regional vin”.

(8)	Odstępstwa, o których mowa w załączniku VII pkt D.1 i w załączniku VIII pkt F lit. a), umożliwiające użycie w informacjach znajdujących się na etykiecie jednego lub więcej języków urzędowych Wspólnoty, powinny mieć zastosowanie do Cypru.

(9)	Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1493/1999,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu (WE) nr 1493/1999 wprowadza się następujące zmiany:

w art. 27 ust. 7 otrzymuje następujące brzmienie:

„7. Każda osoba fizyczna oraz każda osoba prawna lub też grupa osób, które zajmują się przetwórstwem winogron zebranych w strefie A upraw winorośli lub w niemieckiej części strefy B upraw winorośli oraz na obszarach obsadzonych winoroślą w Republice Czeskiej, na Malcie, w Austrii, Słowenii lub Słowacji, jest zobowiązana do wycofania pod kontrolą produktów ubocznych powstałych w wyniku tego przetwórstwa, zgodnie z warunkami, które zostaną określone.”;

2)	załączniki III, IV, VI, VII i VIII zmienia się zgodnie z Załącznikiem.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Punkt 3 Załącznika stosuje się od dnia 1 września 2005 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 20 grudnia 2005 r.

W imieniu Rady

M. BECKETT

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 179 z 14.7.1999, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1795/2003 (Dz.U. L 262 z 14.10.2003, str. 13).

(2) Dz.U. L 194 z 31.7.2000, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) 1163/2005 (Dz.U. L 188 z 20.7.2005, str. 3).

ZAŁĄCZNIK

W załącznikach do rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 wprowadza się następujące zmiany:

w załączniku III:

w ust. 1:

—

litera c) otrzymuje brzmienie:

„c)	na terytorium Belgii, Danii, Irlandii, Niderlandów, Polski, Szwecji i Zjednoczonego Królestwa: obszary tych państw, na których znajdują się uprawy winorośli.”;

—

litera d) otrzymuje brzmienie:

„d)	na terytorium Republiki Czeskiej: region uprawy winorośli Čechy.”;

w ust. 2 lit. d) otrzymuje brzmienie:

„d)	na terytorium Republiki Czeskiej: region uprawy winorośli Morava oraz obszary upraw winorośli, które nie są objęte ust. 1. lit. d);”;

w załączniku IV wprowadza się następujące zmiany:

w ust. 1:

—

litera i) otrzymuje brzmienie:

„i)	obróbka moszczu oraz nowego wina w czasie fermentacji węglem drzewnym dla celów enologicznych, w ramach pewnych ograniczeń;”;

—

w lit. j) po tiret pierwszym dodaje się następujące tiret:

„—	białka roślinne,”;

—

dodaje się następującą literę:

„s)	dodanie kwasu L-askorbinowego, w ramach pewnych ograniczeń.”;

w ust. 3:

—

w lit. m) po pierwszym tiret dodaje się następujące tiret:

„—	białka roślinne,”;

—

dodaje się następujące litery:

„zc)	dodanie diwęglanu dimetylu (DMDC) do wina w celu zapewnienia jego stabilizacji mikrobiologicznej, w ramach pewnych ograniczeń i według zasad, które zostaną określone;

zd)	dodanie mannoprotein drożdży w celu zapewnienia stabilizacji winnej i białkowej wina.”;

w ust. 4 dodaje się następującą literę:

„e)	zastosowanie kawałków drewna dębowego przy produkcji wina.”;

3)	w załączniku VI pkt D.2 akapit pierwszy, data „31 sierpnia 2005 r.” zostaje zastąpiona datą „31 grudnia 2007 r.”;

w załączniku VII wprowadza się następujące zmiany:

w pkt A. 2 b) trzecie tiret otrzymuje następujące brzmienie:

„—

jedno z następujących określeń zgodnie z zasadami, które zostaną ustalone: »Vino de la tierra«, »οίνος τοπικός«, »zemské víno«, »regional vin«, »Landwein«, »ονομασία κατά παράδοση«, »regional wine«, »vin de pays«, »indicazione geografica tipica«, »tájbor«, »inbid ta’lokalità tradizzjonali«, »landwijn«, »vinho regional«, »deželno vino PGO«, »deželno vino s priznano geografsko oznako«, »geograafilise tähistusega lauavein«, »lantvin«. Jeżeli zostanie użyte jedno z powyższych określeń, nie jest konieczne używanie słów »wino stołowe«;”;

b)	w pkt D.1 akapit trzeci otrzymuje brzmienie: „Informacje, o których mowa w akapicie drugim, mogą być powtórzone w jednym lub kilku językach urzędowych Wspólnoty w przypadku produktów pochodzących z Grecji i Cypru.”;

w załączniku VIII pkt F lit. a) otrzymuje brzmienie:

„a)

następujące informacje przedstawia się wyłącznie w języku urzędowym Państwa Członkowskiego, na terytorium którego miała miejsce produkcja:

—	w przypadku gatunkowych win musujących por, nazwa regionu określonego w punkcie B.4 tiret drugie,

—	w przypadku win musujących por i gatunkowych win musujących, nazwa innej jednostki geograficznej, o której mowa w punkcie E.1.

Informacje, o których mowa w tiret pierwszym i drugim, mogą być powtórzone w jednym lub kilku językach Wspólnoty w przypadku produktów wytworzonych w Grecji i na Cyprze;”.

28.12.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 345/5

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 2166/2005

z dnia 20 grudnia 2005 r.

ustanawiające środki służące odnowieniu zasobów morszczuka nowozelandzkiego i homarca w Morzu Kantabryjskim i u zachodnich wybrzeży Półwyspu Iberyjskiego i zmieniające rozporządzenie (WE) nr 850/98 w sprawie zachowania zasobów połowowych poprzez środki techniczne dla ochrony niedojrzałych organizmów morskich

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 37,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (1),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Najnowsze informacje naukowe pochodzące od Międzynarodowej Rady Badań Morza (ICES) wskazują na to, że zasoby morszczuka nowozelandzkiego i homarca w strefach ICES VIIIc oraz IXa zostały dotknięte śmiertelnością połowową w takim stopniu, że liczebność dorosłych osobników w morzu spadła do poziomu, w którym zasoby mogą nie być w stanie odnowić się przez rozmnażanie i w związku z tym grozi im wyczerpanie.

(2)	Powinny zostać przedsięwzięte środki w celu ustanowienia wieloletnich planów odnowy tych zasobów, zgodnie z art. 5 rozporządzenia Rady (WE) nr 2371/2002 z dnia 20 grudnia 2002 r. w sprawie ochrony i zrównoważonej eksploatacji zasobów rybołówstwa w ramach wspólnej polityki rybołówstwa (2).

(3)	Celem powyższych planów powinna być odbudowa tych zasobów do bezpiecznych granic biologicznych w ciągu dziesięciu lat.

(4)	Cel będzie można uznać za osiągnięty, jeśli w świetle najnowszych informacji dostarczonych przez ICES, ocena sporządzona przez Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (STECF) wykaże, że liczebność omawianych zasobów mieści się w bezpiecznych granicach biologicznych.

(5)	Aby cel ten został osiągnięty, poziom śmiertelności połowowej ryb powinien być kontrolowany, tak by istniało duże prawdopodobieństwo, że jej wskaźniki będą się zmniejszać z roku na rok.

(6)

Kontrolę wskaźników śmiertelności połowowej ryb można osiągnąć poprzez opracowanie odpowiedniej metody ustalania poziomu ogólnego dopuszczalnego połowu (TAC) dla omawianych zasobów oraz opracowanie systemu obejmującego obszary zamknięte i ograniczenia kilowatodni, na mocy którego nakład połowowy dla tych zasobów będzie ograniczony do poziomu uniemożliwiającego przekroczenie TAC.

(7)	Po odnowieniu zasobów Rada powinna podjąć decyzję w sprawie wniosku Komisji dotyczącego dalszych środków, zgodnie z art. 6 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002.

(8)

Poza środkami określonymi w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 2847/93 z dnia 12 października 1993 r. ustanawiającym system kontroli mający zastosowanie do wspólnej polityki rybołówstwa (3) powinny zostać włączone dodatkowe środki kontroli w celu zapewnienia zgodności ze środkami określonymi w niniejszym rozporządzeniu.

(9)	Odnowienie zasobów homarca wymaga ochrony niektórych obszarów rozmnażania tego gatunku przed połowami. W związku z tym należy odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 850/98 (4),

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEDMIOT I CEL

Artykuł 1

Przedmiot

Niniejsze rozporządzenie ustanawia plan odnowy następujących zasobów (zwanych dalej „omawianymi zasobami”):

a)	zasobów morszczuka nowozelandzkiego występującego w strefach VIIIc i IXa, wyznaczonych przez Międzynarodową Radę Badań Morza (ICES);

b)	zasobów homarca występującego w strefie ICES VIIIc;

c)	zasobów homarca występującego w strefie ICES IXa.

Artykuł 2

Cel planu odnowy

Plan odnowy ma na celu odbudowę omawianych zasobów do bezpiecznych granic biologicznych zgodnie z informacjami dostarczonymi przez ICES. Obejmuje on:

w odniesieniu do zasobów, o których mowa w art. 1 lit. a), osiągnięcie biomasy tarła w wysokości 35 000 ton przez okres dwóch kolejnych lat, zgodnie z dostępnymi raportami naukowymi, lub zwiększenie liczebności dorosłych osobników w ciągu dziesięciu lat, tak aby osiągnąć wartości równe lub wyższe niż 35 000 ton. Liczba ta jest korygowana w świetle nowych danych naukowych otrzymanych od Komitetu STECF;

b)	w odniesieniu do zasobów, o których mowa w art. 1 lit. b) i c), odbudowa zasobów do bezpiecznych granic biologicznych w ciągu dziesięciu lat.

Artykuł 3

Ocena środków odnowy zasobów

1. Komisja, na podstawie informacji otrzymywanych od ICES oraz STECF, ocenia w drugim oraz w każdym następnym roku obowiązywania niniejszego rozporządzenia wpływ środków odnowy na omawiane zasoby oraz na połowy tych zasobów.

2. Jeśli na podstawie corocznej oceny Komisja stwierdzi, że w stosunku do któregokolwiek z omawianych zasobów osiągnięto cel określony w art. 2, Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną, decyduje na wniosek Komisji o zastąpieniu przewidzianego w niniejszym rozporządzeniu planu odnowy dla takich zasobów, planem zarządzania, zgodnie z art. 6 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002.

3. Jeśli na podstawie rocznej oceny Komisja stwierdzi, że żaden z omawianych zasobów nie wykazuje właściwych oznak odnowy, Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną, decyduje na wniosek Komisji o dodatkowych lub alternatywnych środkach, które należy podjąć, by zapewnić odnowę omawianych zasobów.

ROZDZIAŁ II

OGÓLNY DOPUSZCZALNY POŁÓW

Artykuł 4

Ustalanie TAC

1. Co roku, stanowiąc większością kwalifikowaną na podstawie wniosku Komisji, Rada decyduje o TAC dla omawianych zasobów na następny rok.

2. Dla zasobów, o których mowa w art. 1 lit. a), TAC jest ustalany zgodnie z art. 5.

3. Dla zasobów, o których mowa w art. 1 lit. b) i c), TAC jest ustalany zgodnie z art. 6.

Artykuł 5

Procedura ustalania TAC dla zasobów morszczuka nowozelandzkiego

1. W przypadku oszacowania przez STECF na podstawie najnowszego raportu ICES wskaźnika śmiertelności połowowej zasobów, o których mowa w art. 1 lit. a), na ponad 0,3 rocznie, TAC dla tych zasobów nie może przekraczać poziomu połowów, który – zgodnie z oceną naukową dokonaną przez STECF na podstawie najnowszego raportu ICES – spowoduje zmniejszenie wskaźnika śmiertelności połowowej o 10 % w roku obowiązywania takiego poziomu TAC w porównaniu ze wskaźnikiem śmiertelności połowowej oszacowanym dla poprzedniego roku.

2. W przypadku oszacowania przez STECF na podstawie najnowszego raportu ICES wskaźnika śmiertelności połowowej zasobów, o których mowa w art. 1 lit. a), na 0,3 rocznie lub poniżej tej wartości, TAC dla tych zasobów jest ustalany na poziomie połowów, który – zgodnie z oceną naukową dokonaną przez STECF na podstawie najnowszego raportu ICES – będzie skutkował wskaźnikiem śmiertelności połowowej równym 0,27 rocznie w roku zastosowania takiego poziomu TAC.

3. Jeśli STECF, na podstawie najnowszego raportu ICES, jest w stanie obliczyć poziom połowów odpowiadający wskaźnikom śmiertelności określonym w ust. 1 i 2 tylko dla części stref ICES VIIIc i IXa, TAC zostaje ustalony na poziomie zgodnym zarówno z:

a)	poziomem połowów odpowiadającym określonemu wskaźnikowi śmiertelności w obszarze objętym informacjami naukowymi; oraz

b)	utrzymaniem stałego stosunku połowów między obszarem objętym informacjami naukowymi a całością stref VIIIc i IXa. Stosunek ten oblicza się na podstawie połowów w okresie trzech lat poprzedzających rok, w którym podejmowana jest decyzja.

Stosuje się metodę obliczeniową określoną w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 6

Procedura ustalania TAC dla zasobów homarców

Na podstawie najnowszej oceny naukowej przeprowadzonej przez STECF, TAC dla zasobów, o których mowa w art. 1 lit. b) i c), ustala się na poziomie, który spowoduje taką samą względną zmianę wskaźnika śmiertelności połowowej tego gatunku, jak zmiana wskaźnika śmiertelności połowowej osiągnięta na podstawie art. 5 w odniesieniu do zasobów, o których mowa w art. 1 lit a).

Artykuł 7

Ograniczenia zmienności TAC

Od pierwszego roku obowiązywania niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące zasady:

a)	jeżeli z zastosowania art. 5 lub 6 wynika wzrost wysokości TAC w stosunku do poprzedniego roku o ponad 15 %, Rada przyjmuje TAC w wysokości nieprzekraczającej o więcej niż 15 % TAC z poprzedniego roku;

b)	jeżeli z zastosowania art. 5 lub 6 wynika obniżenie wysokości TAC w stosunku do poprzedniego roku o ponad 15 %, Rada przyjmuje TAC w wysokości, która nie jest niższa o więcej niż 15 % od TAC z poprzedniego roku.

ROZDZIAŁ III

OGRANICZENIE NAKŁADU POŁOWOWEGO

Artykuł 8

Ograniczenie nakładów

1. Wielkości TAC, o których mowa w rozdziale II, uzupełniane są systemem ograniczenia nakładów połowowych na podstawie obszarów geograficznych i kategorii narzędzi połowowych, a także związanymi z nimi warunkami wykorzystywania takich wielkości dopuszczalnych połowów określonych w załączniku IVb do rozporządzenia Rady nr 27/2005 z dnia 22 grudnia 2004 r. ustalającego wielkości dopuszczalne połowów na 2005 r. i inne związane z nimi warunki dla niektórych zasobów rybnych i grup zasobów rybnych, stosowane na wodach terytorialnych Wspólnoty, oraz w odniesieniu do statków wspólnotowych na wodach gdzie wymagane są ograniczenia połowowe (5).

2. Co roku, stanowiąc większością kwalifikowaną na podstawie wniosku Komisji, Rada podejmuje decyzję w sprawie korekty maksymalnej liczby dni połowowych dostępnych dla statków podlegających systemowi ograniczenia nakładów połowowych, o którym mowa w ust. 1. Korekta ta jest proporcjonalna do rocznej korekty śmiertelności połowowej, która jest oszacowana przez ICES i STECF jako zgodna ze wskaźnikami śmiertelności połowowej ustalonymi zgodnie z metodą określoną w art. 5.

3. W drodze odstępstwa od ust. 1 i 2, każde zainteresowane Państwo Członkowskie może zastosować inną metodę zarządzania nakładami w części obszaru IXa leżącej na wschód od długości geograficznej 7°23′48″ W, mierząc zgodnie z układem WGS84. Metoda taka ustala poziom odniesienia nakładu połowowego równy nakładowi połowowemu w 2005 r. Na rok 2006 i kolejne lata nakład połowowy jest korygowany o wielkość, o której decyduje Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na podstawie wniosku Komisji. Korekta ta jest proponowana po przeanalizowaniu najnowszych informacji od STECF w świetle najnowszego raportu ICES. W przypadku braku decyzji Rady zainteresowane Państwa Członkowskie zapewniają, że nakład połowowy nie przekroczy poziomu odniesienia.

4. Komisja może wymagać od każdego Państwa Członkowskiego, korzystającego z odstępstwa przewidzianego w ust. 3, dostarczenia sprawozdania na temat stosowania wszelkich innych metod zarządzania nakładami. Komisja przekazuje takie sprawozdanie wszystkim pozostałym Państwom Członkowskim.

5. Do celów ust. 3 nakład połowowy mierzony jest jako suma, w każdym roku kalendarzowym, iloczynu mierzonej w kW zainstalowanej mocy silnika wszystkich odpowiednich statków i ich liczby dni połowowych na danym obszarze.

ROZDZIAŁ IV

MONITOROWANIE, KONTROLA I NADZÓR

Artykuł 9

Margines tolerancji

1. W drodze odstępstwa od art. 5 ust. 2 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2807/83 z dnia 22 września 1983 r. ustanawiającego szczegółowe zasady zapisu informacji dotyczących połowów dokonywanych przez Państwa Członkowskie (6), dozwolony margines tolerancji przy szacowaniu ilości omawianych zasobów, w kilogramach zatrzymanych na pokładzie, wynosi 8 % wartości wpisanej do dziennika połowowego. W przypadku gdy przepisy wspólnotowe nie określają współczynnika konwersji, zastosowanie ma współczynnik konwersji przyjęty przez Państwo Członkowskie, którego banderę podnosi dany statek.

2. Ustęp 1 nie ma zastosowania w przypadkach gdy ilość omawianych zasobów na pokładzie nie przekracza 50 kg.

Artykuł 10

Ważenie wyładunku

Właściwe organy Państwa Członkowskiego gwarantują, że każda ilość zasobów, o których mowa w art. 1 lit. a), przekraczająca 300 kg lub 150 kg zasobów, o których mowa w art. 1 lit. b) i/lub c), złowiona w którymkolwiek z obszarów, o których mowa w art. 1, jest przed sprzedażą ważona na wadze aukcyjnej.

Artykuł 11

Uprzednie powiadamianie

Kapitan wspólnotowego statku rybackiego, który przebywał na obszarach, o których mowa w art. 1, i który zamierza przeładować jakąkolwiek ilość omawianych zasobów zatrzymanych na pokładzie lub wyładować jakąkolwiek ilość omawianych zasobów w porcie lub w miejscu wyładunku w państwie trzecim, przekazuje właściwym organom Państwa Członkowskiego, którego banderę podnosi statek, przynajmniej na 24 godziny przed przeładunkiem lub wyładunkiem w państwie trzecim, następujące informacje:

—	nazwę portu lub miejsca wyładunku,

—	przewidywany czas przybycia do portu lub miejsca wyładunku,

—	ilość w kilogramach żywej wagi wszystkich gatunków, których ilość zatrzymana na pokładzie przekracza 50 kg.

Takie powiadomienie może również zostać dokonane przez przedstawiciela kapitana statku rybackiego.

Artykuł 12

Oddzielne sztauowanie morszczuka nowozelandzkiego i homarca

1. Jeśli na pokładzie statku sztauowane są przekraczające 50 kg ilości zasobów, o których mowa w art. 1 lit. a), zabrania się zatrzymywania na pokładzie wspólnotowego statku rybackiego w kontenerze jakichkolwiek ilości zasobów, o których mowa w art. 1, wymieszanych z innymi gatunkami organizmów morskich.

2. Kapitanowie wspólnotowych statków rybackich udzielają kontrolerom Państw Członkowskich pomocy umożliwiającej porównanie ilości zadeklarowanej w dzienniku połowowym i wielkości połowów dotyczących omawianych zasobów przechowywanych na pokładzie.

Artykuł 13

Transport morszczuka nowozelandzkiego i homarca

1. Właściwe organy Państwa Członkowskiego mogą wymagać zważenia, przed transportem z portu pierwszego wyładunku do innego miejsca, każdej ilości zasobów, o których mowa w art. 1 lit. a), przekraczającej 300 kg lub 150 kg zasobów, o których mowa w art. 1 lit. b) lub c), złowionych w którymkolwiek z obszarów geograficznych, o których mowa w art. 1, i wyładowanych po raz pierwszy w tym Państwie Członkowskim.

2. W drodze odstępstwa od art. 13 rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, ilościom zasobów, o których mowa w art. 1 lit. a), przekraczającym 300 kg, które są transportowane do miejsca innego niż miejsce wyładunku lub przywozu, towarzyszy kopia jednej z deklaracji przewidzianych w art. 8 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 2847/93 dotycząca transportowanych ilości tych gatunków. Nie stosuje się zwolnienia przewidzianego w art. 13 ust. 4 lit. b) rozporządzenia (EWG) nr 2847/93.

Artykuł 14

Szczególny program monitorowania

W drodze odstępstwa od art. 34c ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, szczególny program monitorowania omawianych zasobów może trwać dłużej niż dwa lata od daty jego wejścia w życie.

ROZDZIAŁ V

ZMIANY W ROZPORZĄDZENIU (WE) NR 850/98

Artykuł 15

Ograniczenia połowów homarca

W rozporządzeniu (WE) nr 850/98 dodaje się artykuł w następującym brzmieniu:

„Artykuł 29b

Ograniczenia w połowie homarca

1. W okresach określonych poniżej zabronione są połowy z użyciem:

i)	włoków dennych lub podobnych sieci ciągnionych mających kontakt z dnem morza; oraz

ii)

więcierzy w obszarach geograficznych ograniczonych loksodromami łączącymi następujące pozycje mierzone zgodnie z układem WGS84:

od 1 czerwca do 31 sierpnia:

szerokość geograficzna 42°23′ N, długość geograficzna 08°57′ W

szerokość geograficzna 42°00′ N, długość geograficzna 08°57′ W

szerokość geograficzna 42°00′ N, długość geograficzna 09°14′ W

szerokość geograficzna 42°04′ N, długość geograficzna 09°14′ W

szerokość geograficzna 42°09′ N, długość geograficzna 09°09′ W

szerokość geograficzna 42°12′ N, długość geograficzna 09°09′ W

szerokość geograficzna 42°23′ N, długość geograficzna 09°15′ W

szerokość geograficzna 42°23′ N, długość geograficzna 08°57′ W

od 1 maja do 31 sierpnia:

szerokość geograficzna 37°45′ N, długość geograficzna 009°00′ W

szerokość geograficzna 38°10′ N, długość geograficzna 009°00′ W

szerokość geograficzna 38°10′ N, długość geograficzna 009°15′ W

szerokość geograficzna 37°45′ N, długość geograficzna 009°20′ W.

2. W drodze odstępstwa od zakazu ustanowionego w ust. 1, połowy z użyciem włoków dennych lub podobnych sieci ciągnionych mających kontakt z dnem morza na obszarach geograficznych i w okresie określonym w ust. 1 lit. b) są dozwolone, pod warunkiem że przyłów homarca nie przekracza 2 % całkowitej wagi połowu.

3. W drodze odstępstwa od zakazu ustanowionego w ust. 1, połowy z użyciem więcierzy, które nie łowią homarca, są dozwolone na obszarze geograficznym i w okresie określonym w ust. 1 lit. b).

4. Na obszarach geograficznych i poza okresami, o których mowa w ust. 1, przyłowy homarca nie mogą przekraczać 5 % całkowitej wagi połowu.

5. Na obszarach geograficznych określonych w ust. 1 oraz poza okresami określonymi w ust. 1 Państwa Członkowskie gwarantują, że poziomy nakładów połowowych statków łowiących przy użyciu włoków dennych lub podobnych sieci ciągnionych mających kontakt z dnem morza nie przekraczają poziomów nakładów połowowych statków danego Państwa Członkowskiego w tych samych okresach i na tych samych obszarach geograficznych z roku 2004.

6. Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o środkach podjętych w celu wypełnienia zobowiązania ustanowionego w ust. 5. Jeżeli Komisja uzna, że środki podjęte przez Państwo Członkowskie nie spełniają tego zobowiązania, może zaproponować dokonanie zmian w tych środkach. W przypadku braku porozumienia dotyczącego środków między Komisją a danym Państwem Członkowskim Komisja może przyjąć środki zgodnie z procedurą określoną w art. 30 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002 (7).

Artykuł 16

Sprawozdanie na temat planu odnowienia

Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie zawierające wnioski dotyczące zastosowania planu odnowienia omawianych zasobów, wraz z dostępnymi danymi społeczno-gospodarczymi związanymi z tym planem. Sprawozdanie to jest składne w terminie do dnia 17 stycznia 2010 r.

ROZDZIAŁ VI

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 17

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 20 grudnia 2005 r.

W imieniu Rady

M. BECKETT

Przewodniczący

(1) Opinia z dnia 14 kwietnia 2005 r. (Dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).

(2) Dz.U. L 358 z 31.12.2002, str. 59.

(3) Dz.U. L 261 z 20.10.1993, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 768/2005 (Dz.U. L 128 z 21.5.2005, str. 1).

(4) Dz.U. L 125 z 27.4.1998, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1568/2005 (Dz.U. L 252 z 28.9.2005, str. 2).

(5) Dz.U. L 12 z 14.1.2005, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1936/2005 (Dz.U. L 311 z 26.11.2005, str. 1).

(6) Dz.U. L 276 z 10.10.1983, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1804/2005 (Dz.U. L 290 z 4.11.2005, str. 10).

(7) Dz.U. L 358 z 31.12.2002, str. 59.”.

ZAŁĄCZNIK

Metoda obliczania TAC dla stref VIIIc i IXa w odniesieniu do morszczuka nowozelandzkiego w przypadku gdy naukowa prognoza połowów jest dostępna wyłącznie dla części obszaru

Jeżeli informacja naukowa dotycząca połowów z podobszaru znajdującego się w granicach stref VIIIc i IXa, odpowiadająca wskaźnikowi śmiertelności połowowej określonej w art. 5, wynosi x ton, średni połów z tego samego podobszaru w trzech poprzednich latach wynosi y ton, a średni połów z całej strefy VIIIc i IXa w trzech poprzednich latach wynosi z ton, to TAC wynosi zx/y ton.

28.12.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 345/11

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 2167/2005

z dnia 20 grudnia 2005 r.

zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1467/2004 nakładające ostateczne cła antydumpingowe na przywóz politereftalanu etylenu (PET) pochodzącego między innymi z Chińskiej Republiki Ludowej

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed dumpingowym przywozem z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (1) („rozporządzenie podstawowe”), w szczególności jego art. 11 ust. 4,

uwzględniając wniosek przedstawiony przez Komisję po konsultacji z Komitetem Doradczym,

a także mając na uwadze, co następuje:

A. ISTNIEJĄCE ŚRODKI

(1)

Obecnie obowiązującymi środkami w stosunku do przywozu do Wspólnoty politereftalanu etylenu (PET) pochodzącego między innymi z Chińskiej Republiki są ostateczne cła antydumpingowe nałożone na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 1467/2004 (2). Zgodnie z tym samym rozporządzeniem cło antydumpingowe nałożono również na przywóz PET pochodzącego z Australii.

B. BIEŻĄCE DOCHODZENIE

1. Wniosek o dokonanie przeglądu

(2)

Po nałożeniu ostatecznego cła antydumpingowego na przywóz PET pochodzącego z ChRL, Komisja otrzymała wniosek od przedsiębiorstwa Jiangyin Chengsheng New Packing Material Co., Ltd. („wnioskodawca”) o wszczęcie przeglądu rozporządzenia (WE) nr 1467/2004 pod kątem „nowego eksportera” zgodnie z art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Wnioskodawca twierdził, że nie jest powiązany z żadnym z producentów eksportujących w ChRL poddanych środkom antydumpingowym obowiązującym na PET. Ponadto twierdził, że nie prowadził wywozu PET do Wspólnoty w czasie pierwotnego okresu objętego dochodzeniem („pierwotny okres dochodzenia”, tzn. okres od dnia 1 kwietnia 2002 r. do dnia 31 marca 2003 r.), ale zaczął prowadzić wywóz PET do Wspólnoty po tym okresie.

2. Wszczęcie przeglądu pod kątem „nowego eksportera”

(3)

Komisja zbadała dowody przedstawione przez wnioskodawcę i uznała je za wystarczające do uzasadnienia rozpoczęcia przeglądu zgodnie z przepisami art. 11 ust. 4 podstawowego rozporządzenia. Po konsultacji z Komitetem Doradczym oraz po umożliwieniu przedstawienia uwag przez odpowiedni przemysł wspólnotowy, Komisja wszczęła, na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 523/2005 (3), przegląd rozporządzenia (WE) nr 1467/2004 w odniesieniu do wnioskodawcy i rozpoczęła swoje dochodzenie.

(4)

Zgodnie z rozporządzeniem Komisji wszczynającym przegląd zniesiono cło antydumpingowe wynoszące 184 EUR/t nałożone na mocy rozporządzenia (WE) nr 1467/2004 na przywóz PET produkowanego przez wnioskodawcę. Równocześnie, zgodnie z art. 14 ust. 5 podstawowego rozporządzenia, władzom celnym polecono podjęcie odpowiednich kroków celem zarejestrowania tego rodzaju przywozu.

3. Produkt rozpatrywany

(5)

Produkt objęty obecnym przeglądem jest taki sam jak podczas dochodzenia, które doprowadziło do nałożenia obowiązujących środków na przywóz PET pochodzącego z ChRL („dochodzenie pierwotne”), tzn. PET o współczynniku lepkości 78 ml/g lub wyższym, zgodnie z normą ISO 1628-5, zwykle zgłaszany w ramach kodu CN 3907 60 20.

4. Zainteresowane strony

(6)	Komisja oficjalnie powiadomiła wnioskodawcę oraz przedstawicieli kraju wywozu o wszczęciu przeglądu. Zainteresowanym stronom umożliwiono przedstawienie swoich uwag na piśmie oraz złożenie ustnych wyjaśnień.

(7)

Komisja przesłała również wnioskodawcy formularz wniosku o przyznanie statusu podmiotu traktowanego na zasadach rynkowych („MET”) oraz kwestionariusz. Komisja otrzymała odpowiedzi w wyznaczonych w tym celu terminach. Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszelkie informacje uznane za niezbędne dla celów określenia dumpingu, łącznie z formularzem MET, oraz przeprowadziła wizytę weryfikacyjną na terenie przedsiębiorstwa wnioskodawcy.

5. Okres objęty dochodzeniem

(8)	Dochodzenie w sprawie dumpingu objęło okres od dnia 1 października 2003 r. do dnia 31 grudnia 2004 r. („okres objęty dochodzeniem” lub „IP”).

C. WYNIKI DOCHODZENIA

1. Przyznanie statusu „nowego eksportera”

(9)	Dochodzenie potwierdziło, że wnioskodawca nie prowadził wywozu rozpatrywanego produktu w pierwotnym okresie objętym dochodzeniem oraz że rozpoczął wywóz do Wspólnoty po tym okresie.

(10)	Ponadto wnioskodawca wykazał, że nie był powiązany z żadnymi eksporterami lub producentami w ChRL podlegającymi obowiązującym środkom antydumpingowym w odniesieniu do przywozu PET pochodzącego z ChRL.

(11)	W tym kontekście potwierdza się, że wnioskodawcę powinno się uważać za „nowego eksportera” zgodnie z art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

2. Status podmiotu traktowanego na zasadach rynkowych („MET”)

(12)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego w dochodzeniach antydumpingowych dotyczących przywozu pochodzącego z ChRL wartość normalną określa się zgodnie z ust. 1–6 wspomnianego artykułu dla producentów spełniających kryteria określone w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego, tj. w przypadkach gdy zostanie wykazane, że w odniesieniu do wytwarzania i sprzedaży produktu podobnego miały zastosowanie warunki gospodarki rynkowej. Wspomniane kryteria przedstawiono poniżej w streszczonej formie:

—	decyzje biznesowe podejmuje się w odpowiedzi na sygnały dochodzące z rynku, bez znacznego wpływu państwa, zaś koszty odzwierciedlają wartości rynkowe,

—	firmy mają jeden czytelny zestaw podstawowej dokumentacji księgowej, która podlega niezależnemu audytowi zgodnemu z międzynarodowymi standardami rachunkowości („MSR”) i jest stosowana we wszystkich celach,

—	nie ma miejsca przeniesienie zniekształceń z systemów gospodarki nierynkowej,

—	prawo upadłościowe i prawo własności gwarantują stabilność i pewność prawną,

—	przeliczanie walut odbywa się po kursie rynkowym.

(13)	Komisja poszukiwała wszelkich niezbędnych informacji i zweryfikowała wszelkie informacje dostarczone we wnioskach MET w siedzibie zainteresowanego przedsiębiorstwa.

(14)	Dochodzenie wykazało, że wnioskodawca spełnił wszystkie pięć kryteriów określonych w art. 2 ust. 7 lit. c) podstawowego rozporządzenia. Zatem uznano, że wnioskodawcy należy przyznać MET.

3. Dumping

(15)

Określając wartość normalną, Komisja najpierw ustaliła w odniesieniu do producenta eksportującego, czy jego łączna krajowa sprzedaż towaru objętego postępowaniem była reprezentatywna w porównaniu z jego łączną sprzedażą eksportową do Wspólnoty. Zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego sprzedaż krajową uznano za reprezentatywną, gdy wielkość łącznej sprzedaży krajowej wynosiła co najmniej 5 % wielkości łącznej sprzedaży eksportowej do Wspólnoty. Komisja ustaliła, że wnioskodawca sprzedawał PET na rynek krajowy w wielkościach reprezentatywnych.

(16)

W odniesieniu do rozpatrywanego produktu nie dokonano rozróżnień rodzajów. Dlatego też nie było potrzeby przeprowadzenia żadnego dodatkowego dochodzenia porównującego dane rodzaje celem sprawdzenia, czy sprzedaż krajowa była wystarczająco reprezentatywna dla celów art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(17)

Przeprowadzono również dochodzenie mające na celu wykazanie, czy sprzedaż PET na rynek krajowy w ilościach reprezentatywnych można uznać za przeprowadzoną w ramach normalnego handlu, poprzez ustalenie proporcji przynoszącej zysk sprzedaży PET niezależnym klientom. Ponieważ wielkość przynoszącej zysk sprzedaży PET stanowiła ponad 80 % całkowitej ilości sprzedaży krajowej PET, wartość normalną oparto na rzeczywistej cenie krajowej, obliczonej jako średnia ważona cen całej krajowej sprzedaży PET w okresie IP, niezależnie od tego czy tego rodzaju sprzedaż przynosiła zysk czy nie.

(18)	W związku z tym, zgodnie z art. 2 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, wartość normalną oparto na cenach, zapłaconych lub należnych, na rynku krajowym ChRL.

(19)	Produkt objęty postępowaniem był wywożony i sprzedawany niezależnym klientom we Wspólnocie. Z tego względu cenę eksportową ustalono zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego, czyli na podstawie faktycznie zapłaconej lub należnej ceny eksportowej.

(20)

Porównania wartości normalnej i cen eksportowych dokonano na bazie ex-works. W celu zapewnienia sprawiedliwego porównania między wartością normalną i ceną eksportową uwzględniono w formie dostosowania różnice mające wpływ na porównywalność cen zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. Odpowiednie dostosowanie przyznano we wszystkich przypadkach, w których uznano je za rozsądne, prawidłowe i poparte potwierdzonymi dowodami.

(21)	Zgodnie z art. 2 ust. 11 podstawowego rozporządzenia średnią ważoną wartości normalnej porównano ze średnią ważoną ceny eksportowej rozpatrywanego produktu.

(22)	Porównanie wykazało istnienie dumpingu. Ten margines dumpingu, wyrażony jako procent ceny netto na granicy Wspólnoty przed ocleniem dla przedsiębiorstwa Jiangyin Chengsheng New Packing Material Co., Ltd wynosi 5,6 %.

D. ZMIANA ŚRODKÓW PODDANYCH PRZEGLĄDOWI

(23)	W świetle wyników dochodzenia uznaje się, że na wnioskodawcę należy nałożyć ostateczne cło antydumpingowe na poziomie ustalonego marginesu dumpingu.

(24)

Ze względu na formę środka uznano, że zmienione cło antydumpingowe powinno mieć taką samą formę, jak cła nałożone na mocy rozporządzenia (WE) nr 1467/2004. Ustalono, że ceny PET mogą się wahać zgodnie z wahaniami cen ropy naftowej. Dlatego też uznano za właściwe nałożenie ceł w formie określonej kwoty za tonę. Następnie nałożono na przywóz PET od przedsiębiorstwa Jiangyin Chengsheng New Packing Material Co., Ltd. cło antydumpingowe, obliczone na podstawie marginesu dumpingu obliczonego jako procent, w wysokości 45 EUR za tonę.

(25)

Margines ten, ustalony dla okresu objętego dochodzeniem, wynoszący 5,6 %, jest niższy od ogólnokrajowego poziomu usuwającego szkodę, wynoszącego 27,3 %, ustalonego dla ChRL w dochodzeniu pierwotnym. Dlatego też wnioskuje się nałożenie cła w wysokości 45 EUR za tonę, opartego na marginesie dumpingu wynoszącym 5,6 %, oraz odpowiednią zmianę rozporządzenia Rady (WE) nr 1467/2004.

E. WSTECZNE ZASTOSOWANIE CŁA ANTYDUMPINGOWEGO

(26)	W świetle powyższych ustaleń, cło antydumpingowe mające zastosowanie do wnioskodawcy nakłada się z mocą wsteczną na przywóz rozpatrywanego produktu, który poddano obowiązkowi rejestracji zgodnie z art. 3 rozporządzenia Komisji (WE) nr 523/2005.

F. ZAWIADOMIENIE

(27)

Zainteresowane strony poinformowano o wszelkich zasadniczych faktach i okolicznościach, na podstawie których planowano nałożyć na przywóz PET od wnioskodawcy zmienione ostateczne cło antydumpingowe oraz nałożyć to cło z mocą wsteczną na przywóz podlegający rejestracji. Uwagi zainteresowanych stron rozważono i uwzględniono tam, gdzie było to stosowne.

(28)	Niniejszy przegląd nie zmienia daty wygaśnięcia środków nałożonych na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 1467/2004 zgodnie z art. 11 ust. 2 podstawowego rozporządzenia,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Do tabeli w art. 1 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1467/2004 wprowadza się zmiany poprzez dodanie poniższych informacji:

„Kraj	Przedsiębiorstwo	Stawka celna	Kod dodatkowy TARIC
Chińska Republika Ludowa	Jiangyin Chengsheng New Packing Material Co., Ltd	45 EUR/t	A510”

2. Niniejszym nałożone cło nakłada się również z mocą wsteczną na przywóz rozpatrywanego produktu, rejestrowany zgodnie z art. 3 rozporządzenia Komisji (WE) nr 523/2005.

Niniejszym poleca się władzom celnym zaprzestanie rejestracji przywozu rozpatrywanego produktu pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej i wytwarzanego przez Jiangyin Chengsheng New Packing Material Co., Ltd.

3. O ile nie określono inaczej, stosowane są obowiązujące przepisy celne.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 20 grudnia 2005 r.

W imieniu Rady

B. BRADSHAW

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 56 z 6.3.1996, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 461/2004 (Dz.U. L 77 z 13.3.2004, str. 12).

(2) Dz.U. L 271 z 19.8.2004, str. 1.

(3) Dz.U. L 84 z 2.4.2005, str. 9.

28.12.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 345/15

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 2168/2005

z dnia 23 grudnia 2005 r.

zmieniające rozporządzenie Komisji (WE) nr 1831/94 dotyczące nieprawidłowości i zwrotu niesłusznie wypłaconych kwot w ramach finansowania z Funduszu Spójności oraz organizacji systemu informacyjnego w tej dziedzinie

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1164/94 z dnia 16 maja 1994 r. ustanawiające Fundusz Spójności (1), w szczególności jego art. 12 ust. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1831/94 (2) stosuje się do wszelkich dopuszczalnych działań określonych w art. 3 rozporządzenia (WE) nr 1164/94.

(2)	Należy uaktualnić rozporządzenie (WE) nr 1831/94 w celu poprawy skuteczności systemu zgłaszania nieprawidłowości.

(3)	Należy uściślić, że definicja nieprawidłowości przyjęta dla celów rozporządzenia (WE) nr 1831/94 pochodzi z art. 1 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich (3).

(4)	Konieczne jest dokładne określenie pojęcia „podejrzenia nadużycia finansowego” przy uwzględnieniu definicji „nadużycia finansowego” zawartej w konwencji z dnia 26 lipca 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich (4).

(5)

Należy uzgodnić definicję „wstępnego dochodzenia administracyjnego lub sądowego” z definicją podaną w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1681/94 z dnia 11 lipca 1994 r. dotyczącym nieprawidłowości oraz odzyskiwania kwot wypłaconych nieprawidłowo w związku z finansowaniem polityki strukturalnej i organizacją systemu informacji w tej dziedzinie (5).

(6)	Należy również zdefiniować pojęcie „upadłości” oraz pojęcie „podmiotu gospodarczego”.

(7)	W celu podniesienia wartości dodanej systemu zgłaszania należy dokładnie określić obowiązek zgłaszania przypadków podejrzenia nadużycia finansowego dla celów analizy ryzyka, i z tego tytułu należy zapewnić wysoką jakość przekazywanych informacji.

(8)	Należy określić, że rozporządzenie (WE) nr 1831/94 nadal stosuje się do przypadków już zgłoszonych w odniesieniu do nieprawidłowości o kwocie niższej od 10 000 EUR.

(9)	Należy określić informacje oceniane jako niezbędne w celu umożliwienia rozpatrywania przypadków, w których nie można odzyskać całkowitej kwoty albo nie można oczekiwać jej całkowitego odzyskania.

(10)	W celu zmniejszenia obciążeń Państw Członkowskich związanych ze zgłaszaniem nieprawidłowości i dążąc do poprawy skuteczności należy podnieść minimalny próg, powyżej którego Państwa Członkowskie mają obowiązek zgłaszać nieprawidłowości, i należy dokładnie określić wyjątki od obowiązku zgłaszania.

(11)

Rozporządzenie (WE) nr 1831/94 należy stosować bez uszczerbku dla art. 7 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1386/2002 z dnia 29 lipca 2002 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 1164/94 w zakresie systemów zarządzania i kontroli pomocy przyznanej z Funduszu Spójności i procedury dokonywania korekt finansowych (6).

(12)

Należy uwzględnić zobowiązania wynikające z rozporządzenia (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (7) oraz z dyrektywy 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (8).

(13)	Należy ustalić kursy wymiany dla Państw Członkowskich nienależących do strefy euro.

(14)	Rozporządzenie (WE) nr 1831/94 powinno zostać odpowiednio zmienione,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu (WE) nr 1831/94 wprowadza się następujące zmiany:

dodaje się art. 1a w brzmieniu:

„Artykuł 1a

Dla celów niniejszego rozporządzenia przyjmuje się następujące definicje:

»nieprawidłowość« oznacza jakiekolwiek naruszenie przepisów prawa wspólnotowego wynikające z działania lub zaniedbania ze strony podmiotu gospodarczego, które spowodowało lub mogło spowodować szkodę w ogólnym budżecie Wspólnot Europejskich w związku z finansowaniem nieuzasadnionego wydatku z budżetu Wspólnoty;

2)	»podmiot gospodarczy« oznacza jakąkolwiek osobę fizyczną lub prawną lub jakikolwiek inny podmiot biorący udział w realizacji interwencji z funduszy, z wyjątkiem Państw Członkowskich, podczas wykonywania przez nie uprawnień władzy publicznej;

»wstępne dochodzenie administracyjne lub sądowe« oznacza wstępną ocenę pisemną wykonaną przez właściwy organ administracyjny lub sądowy, stwierdzającą na podstawie konkretnych faktów istnienie nieprawidłowości, bez uszczerbku dla możliwości późniejszego skorygowania lub wycofania wniosku dotyczącego istnienia nieprawidłowości w następstwie ustaleń dokonanych w trakcie postępowania administracyjnego lub sądowego;

»podejrzenie nadużycia finansowego« oznacza nieprawidłowość, która prowadzi do wszczęcia postępowania administracyjnego i/lub sądowego na poziomie krajowym w celu stwierdzenia zamierzonego działania, w szczególności nadużycia finansowego określonego w art. 1 ust. 1 lit. a) Konwencji w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich;

5)	»upadłość« oznacza postępowanie upadłościowe w rozumieniu art. 2 lit. a) rozporządzenia Rady (WE) nr 1346/2000 (9).

2)	skreśla się art. 2;

w art. 3 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. W okresie dwóch miesięcy następujących po upływie każdego kwartału Państwa Członkowskie będące beneficjentami zgłaszają Komisji wszelkie nieprawidłowości, które były przedmiotem wstępnego dochodzenia administracyjnego i/lub sądowego.

W tym celu Państwa Członkowskie podają w każdym przypadku szczegółowe informacje dotyczące:

a)	projektu lub przedmiotowego działania oraz numer projektu lub wspólny kod identyfikacyjny CCI (fr. Code Commun d’Identification);

b)	przepisów, które zostały naruszone;

c)	daty i źródła pierwszej informacji prowadzącej do podejrzenia, że pojawiła się nieprawidłowość;

d)	praktyk stosowanych przy popełnianiu nieprawidłowości;

e)	w stosownych przypadkach, czy praktyki te pozwalają podejrzewać nadużycie finansowe;

f)	sposobu, w jaki wykryto nieprawidłowość;

g)	w stosownych przypadkach, Państw Członkowskich i państw trzecich, których to dotyczy;

h)	momentu lub okresu, w którym popełniono nieprawidłowość;

i)	służb lub organów krajowych, które przystąpiły do stwierdzenia nieprawidłowości, oraz służb odpowiedzialnych za postępowanie administracyjne i/lub sądowe prowadzone w następstwie wykrycia nieprawidłowości;

j)	daty wstępnego dochodzenia administracyjnego lub sądowego w sprawie nieprawidłowości;

k)	tożsamości zaangażowanych osób fizycznych i/lub prawnych oraz innych zaangażowanych podmiotów, z wyjątkiem przypadków, gdy takie informacje nie mają znaczenia dla zwalczania nieprawidłowości ze względu na charakter tej nieprawidłowości;

l)	całkowitej kwoty przyznanej na projekt lub działanie i podziału jej współfinansowania pomiędzy źródła wspólnotowe, krajowe i prywatne;

kwoty, której dotyczy nieprawidłowość, i jej podziału pomiędzy wspólnotowe, krajowe i prywatne źródła finansowania; w przypadkach, w których nie dokonano płatności ze środków publicznych na rzecz osób i/lub innych podmiotów określonych w lit. k), informacje dotyczące kwot, które byłyby niesłusznie wpłacone, jeśli nieprawidłowość nie zostałaby wykryta;

n)	ewentualnego zawieszenia płatności i możliwości odzyskania kwot;

o)	charakteru nieprawidłowego wydatku.

W drodze odstępstwa od akapitu pierwszego nie ma obowiązku zgłaszania następujących przypadków:

—

przypadków, w których jedyna nieprawidłowość polega na zaniechaniu częściowego lub całkowitego wykonania działania współfinansowanego przez budżet Wspólnoty na skutek upadłości instytucji wykonawczej lub ostatecznego odbiorcy. Jednakże należy zgłaszać nieprawidłowości poprzedzające upadłość oraz wszelkie podejrzenia nadużycia finansowego;

—	przypadków zgłaszanych organom administracyjnym przez instytucję wykonawczą lub ostatecznego odbiorcę z własnej woli lub przed wykryciem przez właściwe organy, przed lub po przyznaniu środków publicznych;

—	przypadków, w których organy administracyjne wykrywają błąd w związku z kwalifikacją finansowanego projektu i przystępują do jego usunięcia przed dokonaniem płatności ze środków publicznych.”;

w art. 5 wprowadza się następujące zmiany:

w ust. 1 akapit drugi otrzymuje brzmienie:

„Państwa Członkowskie będące beneficjentami powiadamiają Komisję o decyzjach administracyjnych lub orzeczeniach sądowych lub ich głównych elementach dotyczących zakończenia tych procedur i określają w szczególności, czy stwierdzone elementy pozwalają podejrzewać nadużycie finansowe, czy też nie.”;

ustęp 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Gdy Państwo Członkowskie będące beneficjentem uważa, że nie można będzie odzyskać kwoty albo nie można oczekiwać jej całkowitego odzyskania, informuje ono Komisję w specjalnym sprawozdaniu o nieodzyskanej kwocie oraz o powodach, dla których według niego kwotą tą powinna zostać obciążona Wspólnota bądź Państwo Członkowskie będące beneficjentem.

Informacje te muszą być wystarczająco szczegółowe, by pozwolić Komisji na podjęcie decyzji w najkrótszym możliwym terminie po konsultacji z władzami zainteresowanych Państw Członkowskich, które ponoszą konsekwencje finansowe w rozumieniu art. 12 ust. 1 tiret trzecie rozporządzenia (WE) nr 1164/94.

Informacje te muszą obejmować przynajmniej:

a)	datę ostatniej płatności na rzecz instytucji wykonawczej i/lub ostatecznego odbiorcy;

b)	kopię zlecenia windykacji;

c)	w stosownych przypadkach kopię dokumentu poświadczającego upadłość instytucji wykonawczej lub ostatecznego odbiorcy;

d)	krótki opis działań podjętych przez Państwo Członkowskie w celu odzyskania danej kwoty, zawierający informację o datach tych działań.”;

5)	dodaje się artykuł 6a w brzmieniu: „Artykuł 6a Informacje wymagane na mocy art. 3 i 4 oraz art. 5 ust. 1 przekazuje się w miarę możliwości drogą elektroniczną, bezpiecznym połączeniem, przy użyciu modułu opracowanego w tym celu przez Komisję.”;

dodaje się artykuł 8a w brzmieniu:

„Artykuł 8a

Komisja może użyć wszelkich informacji o charakterze ogólnym lub operacyjnym przekazanych przez Państwa Członkowskie na mocy niniejszego rozporządzenia w celu przeprowadzenia analiz ryzyka przy pomocy stosownych narzędzi informatycznych i opracować na podstawie uzyskanych informacji sprawozdania i instrumenty ostrzegania służące lepszemu zrozumieniu wskazanego ryzyka.”;

w art. 10 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Podczas przetwarzania danych osobowych na mocy niniejszego rozporządzenia Komisja i Państwa Członkowskie czuwają nad przestrzeganiem przepisów wspólnotowych i krajowych dotyczących ochrony wymienionych danych, w szczególności przepisów dyrektywy 95/46/WE i, w stosownych przypadkach, przepisów rozporządzenia (WE) nr 45/2001.”;

artykuł 12 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 12

1. W przypadku gdy nieprawidłowości odnoszą się do kwot poniżej 10 000 EUR obciążających budżet Wspólnoty, Państwa Członkowskie nie przekazują Komisji informacji przewidzianych w art. 3 i 5, chyba że Komisja wyraźnie ich zażąda.

2. Będące beneficjentami Państwa Członkowskie, które nie przyjęły euro jako waluty do dnia wykrycia nieprawidłowości, muszą przeliczyć kwotę przedmiotowych wydatków w walucie krajowej na euro. Kwota ta zostanie przeliczona na euro według miesięcznego kursu księgowego Komisji z miesiąca, w którym wydatek został lub zostałby ujęty w księgach organu odpowiedzialnego za płatności w związku z danym programem operacyjnym. Kurs ten jest publikowany przez Komisję co miesiąc w formie elektronicznej.”.

Artykuł 2

Artykuł 5 rozporządzenia (WE) nr 1831/94 obowiązujący przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia ma nadal zastosowanie do spraw dotyczących kwot niższych niż 10 000 EUR zgłoszonych przed dniem 28 lutego 2006 r.

Artykuł 3

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2006 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 23 grudnia 2005 r.

W imieniu Komisji

Siim KALLAS

Wiceprzewodniczący

(1) Dz.U. L 130 z 25.5.1994, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione Aktem Przystąpienia z 2003 r.

(2) Dz.U. L 191 z 27.7.2004, str. 9.

(3) Dz.U. L 312 z 23.12.1995, str. 1.

(4) Dz.U. C 316 z 27.11.1995, str. 49.

(5) Dz.U. L 178 z 12.7.1994, str. 43. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2035/2005 (Dz.U. L 328 z 15.12.2005, str. 8).

(6) Dz.U. L 201 z 31.7.2002, str. 5.

(7) Dz.U. L 8 z 12.1.2001, str. 1.

(8) Dz.U. L 281 z 23.11.1995, str. 31. Dyrektywa zmieniona rozporządzeniem (WE) nr 1882/2003 (Dz.U. L 284 z 31.10.2003, str. 1).

(9) Dz.U. L 160 z 30.6.2000, str. 1. Rozporządzenie zmienione Aktem Przystąpienia z 2003 r.”;

28.12.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 345/21

DECYZJA RADY

z dnia 20 grudnia 2005 r.

w sprawie podpisania i tymczasowego stosowania Umowy w formie wymiany listów pomiędzy Wspólnotą Europejską i Republiką Białorusi zmieniającej Umowę pomiędzy Wspólnotą Europejską i Republiką Bułgarii w sprawie handlu wyrobami włókienniczymi

(2005/948/WE)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności art. 133 w związku z art. 300 ust. 2 zdanie pierwsze,

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Komisja negocjowała w imieniu Wspólnoty Umowę dwustronną w sprawie przedłużenia o jeden rok istniejącej Umowy dwustronnej i protokołów w sprawie handlu wyrobami włókienniczymi z Republiką Białorusi, z szeregiem dostosowań w zakresie limitów ilościowych.

(2)	Z zastrzeżeniem prawdopodobnego zawarcia Umowy w późniejszym terminie, należy podpisać umowę w imieniu Wspólnoty.

(3)	Do czasu zakończenia procedur wymaganych dla jej zawarcia, niniejszą umowę dwustronną należy stosować, na zasadzie tymczasowej od dnia 1 stycznia 2006 r., pod warunkiem wzajemnego tymczasowego jej stosowania przez Republikę Białorusi,

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Z zastrzeżeniem prawdopodobnego zawarcia w późniejszym terminie, Przewodniczący Rady jest niniejszym uprawniony do wyznaczenia osób upoważnionych do podpisania, w imieniu Wspólnoty Europejskiej, Umowy w formie wymiany listów zmieniającej Umowę pomiędzy Wspólnotą Europejską i Republiką Bułgarii w sprawie handlu wyrobami włókienniczymi (dalej zwanej „Umową”).

Artykuł 2

Umowa ma zastosowanie na zasadzie tymczasowej, do czasu jej formalnego zawarcia i z zastrzeżeniem jej wzajemnego stosowania przez Republikę Białorusi od dnia 1 stycznia 2006 r.

Tekst Umowy załączono do niniejszej decyzji.

Artykuł 3

1. Jeśli Białoruś zaniedba wykonywanie swoich zobowiązań stosownie do ust. 2.4 niniejszej Umowy, kontyngent na 2006 r. zostanie obniżony do poziomów mających zastosowanie w roku 2005.

2. Decyzja o wdrożeniu ust. 1 zostaje podjęta stosownie do procedur, o których mowa w art. 17 rozporządzenia Rady (EWG) nr 3030/93 z dnia 12 października 1993 r. w sprawie wspólnych zasad dla przywozu określonych wyrobów włókienniczych z państw trzecich (1).

Artykuł 4

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsza decyzja wchodzi w życie następnego dnia po jej opublikowaniu.

Sporządzono w Brukseli, dnia 20 grudnia 2005 r.

W imieniu Rady

M. BECKETT

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 275 z 8.11.1993, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1478/2005 (Dz.U. L 236 z 13.9.2005, str. 3).

UMOWA W FORMIE WYMIANY LISTÓW

pomiędzy Wspólnotą Europejską i Republiką Białorusi zmieniająca Umowę pomiędzy Wspólnotą Europejską i Republiką Białorusi w sprawie handlu wyrobami włókienniczymi

Szanowny Panie,

1. Mam zaszczyt odnieść się do Umowy pomiędzy Wspólnotą Europejską i Republiką Białorusi w sprawie handlu wyrobami włókienniczymi parafowanej w dniu 1 kwietnia 1993 r., ostatnio zmienionej i przedłużonej Umową w formie wymiany listów parafowaną w dniu 29 listopada 2004 r. (dalej zwaną „Umową”).

2. W świetle wygaśnięcia Umowy w dniu 31 grudnia 2005 r. i stosownie do art. 19 ust. 1 Umowy Wspólnota Europejska i Republika Białorusi zgadzają się przedłużyć czas obowiązywania Umowy o okres kolejnego jednego roku, z zastrzeżeniem następujących zmian i warunków:

2.1.	Artykuł 19 Umowy ust. 1 drugie i trzecie zdanie otrzymuje brzmienie: „Ma zastosowanie do dnia 31 grudnia 2006 r.”.

2.2.	Załącznik II, ustanawiający ograniczenia ilościowe dla wywozu z Republiki Białorusi do Wspólnoty Europejskiej, zastępuje się dodatkiem 1 do niniejszego listu.

2.3.	Załącznik do Protokołu C, ustanawiający ograniczenia ilościowe dla wywozu z Republiki Białorusi do Wspólnoty Europejskiej po działaniach OPT w Republice Białorusi, zastępuje się na okres od 1 stycznia 2006 r. do 31 grudnia 2006 r. dodatkiem 2 do niniejszego listu.

2.4.

W roku 2006 przywozy do Białorusi wyrobów włókienniczych i odzieżowych pochodzących z Wspólnoty Europejskiej podlegają opłatom celnym nieprzekraczającym opłat dla roku 2003, zawartych w załączniku 4 do Umowy w formie wymiany listów pomiędzy Wspólnotą Europejską i Republiką Białorusi parafowanej w dniu 11 listopada 1999 r.

W przypadku niezastosowania takich stawek Wspólnota będzie mieć prawo do ponownego wprowadzenia, przez okres pozostający do wygaśnięcia umowy, na podstawie pro rata poziomów ograniczeń ilościowych stosowanych dla roku 2005, zgodnie z Umową w formie wymiany listów parafowaną w dniu 29 listopada 2004 r.

3. Jeżeli Republika Białorusi zostanie Członkiem Światowej Organizacji Handlu (WTO) przed dniem wygaśnięcia Umowy, od dnia przystąpienia Republiki Białorusi do WTO należy stosować umowy i zasady WTO.

4. Będę zobowiązany za potwierdzienie przyjęcia powyższych zasad przez Pański Rząd. Jeśli tak się stanie, niniejsza Umowa w formie wymiany listów będzie obowiązywać od pierwszego dnia miesiąca następującego po dniu, w którym Strony nawzajem powiadomią się o zakończeniu stosownych procedur prawnych. Do tego czasu będzie ona stosowana tymczasowo od dnia 1 stycznia 2006 r. na warunkach wzajemności.

Proszę przyjąć wyrazy mojego najwyższego szacunku.

W imieniu Rady Unii Europejskiej

Dodatek 1

„ZAŁĄCZNIK II

Białoruś	Kategoria	Jednostka	Kontyngent od dnia 1 stycznia 2006 r.
Grupa IA	1	tony	1 585
	2	tony	6 000
	3	tony	242
Grupa IB	4	tys. szt.	1 672
	5	tys. szt.	1 105
	6	tys. szt.	1 550
	7	tys. szt.	1 252
	8	tys. szt.	1 160
Grupa IIA	9	tony	363
	20	tony	329
	22	tony	524
	23	tony	255
	39	tony	241
Grupa IIB	12	tys. szt.	5 959
	13	tys. szt.	2 651
	15	tys. szt.	1 569
	16	tys. szt.	186
	21	tys. szt.	930
	24	tys. szt.	844
	26/27	tys. szt.	1 117
	29	tys. szt.	468
	73	tys. szt.	329
	83	tony	184
Group IIIA	33	tony	387
	36	tony	1 309
	37	tony	463
	50	tony	207
Group IIIB	67	tony	356
	74	tys. szt.	377
	90	tony	208
Group IV	115	tony	95
	117	tony	2 100
	118	tony	471
tys. szt.: tysiąc sztuk”

Dodatek 2

„ZAŁĄCZNIK DO PROTOKOŁU C

Kategoria	Jednostka	Od 1.1.2006
4	1 000 sztuk	5 055
5	1 000 sztuk	7 047
6	1 000 sztuk	9 398
7	1 000 sztuk	7 054
8	1 000 sztuk	2 402
12	1 000 sztuk	4 749
13	1 000 sztuk	744
15	1 000 sztuk	4 120
16	1 000 sztuk	839
21	1 000 sztuk	2 741
24	1 000 sztuk	706
26/27	1 000 sztuk	3 434
29	1 000 sztuk	1 392
73	1 000 sztuk	5 337
83	tony	709
74	1 000 sztuk	931”

Szanowny Panie,

Mam zaszczyt potwierdzić otrzymanie Pańskiego pisma z dnia …, o następującym brzmieniu:

2. W świetle wygaśnięcia Umowy w dniu 31 grudnia 2005 r. i stosownie do art. 19 ust. 1 Umowy, Wspólnota Europejska i Republika Białorusi zgadzają się przedłużyć czas obowiązywania Umowy o okres kolejnego jednego roku, z zastrzeżeniem następujących zmian i warunków:

2.1.	Artykuł 19 Umowy ust. 1, drugie i trzecie zdanie otrzymuje brzmienie: »Ma zastosowanie do dnia 31 grudnia 2006 r.«.

2.2.	Załącznik II, ustanawiający ograniczenia ilościowe dla wywozu z Republiki Białorusi do Wspólnoty Europejskiej, zastępuje się dodatkiem 1 do niniejszego listu.

2.3.	Załącznik do Protokołu C, ustanawiający ograniczenia ilościowe dla wywozu z Republiki Białorusi do Wspólnoty Europejskiej po działaniach OPT w Republice Białorusi, zastępuje się na okres od 1 stycznia 2006 r. do 31 grudnia 2006 r. dodatkiem 2 do niniejszego listu.

2.4.

W przypadku niezastosowania takich stawek, Wspólnota będzie mieć prawo do ponownego wprowadzenia, przez okres pozostający do wygaśnięcia umowy, na podstawie pro rata poziomów ograniczeń ilościowych stosowanych dla roku 2005, zgodnie z Umową w formie wymiany listów parafowaną w dniu 29 listopada 2004 r.

Mam zaszczyt potwierdzić, że mój Rząd zgadza się z treścią Pańskiego listu.

Proszę przyjąć wyrazy mojego najwyższego szacunku.

W imieniu Rządu Republiki Białorusi

28.12.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 345/30

DECYZJA KOMISJI

z dnia 23 grudnia 2005 r.

zmieniająca decyzję 2003/135/WE w odniesieniu do przedłużenia terminu zakończenia planów zwalczania klasycznego pomoru świń u dzikich świń i szczepień interwencyjnych dzikich świń przeciw klasycznemu pomorowi świń w niektórych regionach krajów związkowych Nadrenii Północnej-Westfalii i Nadrenii-Palatynatu (Niemcy)

(notyfikowana jako dokument nr C(2005) 5621)

(Jedynie teksty w językach niemieckim i francuskim są autentyczne)

(2005/950/WE)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 2001/89/WE z dnia 23 października 2001 r. w sprawie wspólnotowych środków zwalczania klasycznego pomoru świń (1), w szczególności jej art. 16 ust. 1 i art. 20 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Decyzja Komisji 2003/135/WE z dnia 27 lutego 2003 r. w sprawie zatwierdzenia planów zwalczania klasycznego pomoru świń i szczepień interwencyjnych dzikich świń przeciwko klasycznemu pomorowi świń w Niemczech, w krajach związkowych Dolnej Saksonii, Nadrenii Północnej-Westfalii, Nadrenii-Palatynatu i Saary (2), została przyjęta jako jeden ze środków zwalczania klasycznego pomoru świń.

(2)

Choroba została skutecznie zwalczona w kraju związkowym Nadrenia Północna-Westfalia i plan zwalczania choroby zatwierdzony w odniesieniu do niektórych obszarów tego kraju związkowego został zniesiony na mocy decyzji Komisji 2005/58/WE z dnia 26 stycznia 2005 r. zmieniającej decyzję 2003/135/WE w odniesieniu do zakończenia planów zwalczania i szczepienia w krajach związkowych Dolnej Saksonii i Nadrenii Północnej-Westfalii oraz planu zwalczania w kraju związkowym Saary (Niemcy) (3).

(3)

Władze niemieckie poinformowały Komisję o ponownym wystąpieniu tej choroby wśród dzikich świń na niektórych obszarach Nadrenii Północnej-Westfalii w październiku 2005 r., wprowadziły zatem zmiany do planów zwalczania klasycznego pomoru świń i szczepień interwencyjnych dzikich świń przeciwko klasycznemu pomorowi świń i poinformowały o tym Komisję.

(4)

Biorąc pod uwagę informacje epidemiologiczne, plan zwalczania choroby w Niemczech powinien objąć obszary okręgu Euskirchen w Nadrenii Północnej-Westfalii oraz okręgów Ahrweiler i Daun w Nadrenii-Palatynacie. Ponadto plan szczepień interwencyjnych dzikich świń przeciwko klasycznemu pomorowi świń powinien być zmieniony w taki sposób, aby obejmował te obszary.

(5)	Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2003/135/WE.

(6)	Środki przewidziane niniejszą decyzją są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Załącznik do decyzji 2003/135/WE zastępuje się tekstem Załącznika do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja skierowana jest do Republiki Federalnej Niemiec oraz do Republiki Francuskiej.

Sporządzono w Brukseli, dnia 23 grudnia 2005 r.

W imieniu Komisji

Markos KYPRIANOU

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 316 z 1.12.2001, str. 5. Dyrektywa zmieniona Aktem Przystąpienia z 2003 r.

(2) Dz.U. L 53 z 28.2.2003, str. 47. Decyzja ostatnio zmieniona decyzją 2005/236/WE (Dz.U. L 72 z 18.3.2005, str. 44).

(3) Dz.U. L 24 z 27.1.2005, str. 45.

ZAŁĄCZNIK

„ZAŁĄCZNIK

1. OBSZARY, NA KTÓRYCH STOSUJE SIĘ PLANY ZWALCZANIA:

A. Nadrenia-Palatynat:

a)	Kreise: Bad Dürkheim, Donnersbergkreis i Südliche Weinstraße;

b)	miasta: Speyer, Landau, Neustadt an der Weinstraße, Pirmasens i Kaiserslautern;

w Kreis Alzey-Worms: miejscowości: Stein-Bockenheim, Wonsheim, Siefersheim, Wöllstein, Gumbsheim, Eckelsheim, Wendelsheim, Nieder-Wiesen, Nack, Erbes-Büdesheim, Flonheim, Bornheim, Lonsheim, Bermershein vor der Höhe, Albig, Bechenheim, Offenheim, Mauchenheim, Freimersheim, Wahlheim, Kettenheim, Esselborn, Dintesheim, Flomborn, Eppelsheim, Ober-Flörsheim, Hangen-Weisheim, Gundersheim, Bermersheim, Gundheim, Framersheim, Gau-Heppenheim, Monsheim i Alzey;

w Kreis Bad Kreuznach: miejscowości: Becherbach, Reiffelbach, Schmittweiler, Callbach, Meisenheim, Breitenheim, Rehborn, Lettweiler, Abtweiler, Raumbach, Bad Sobernheim, Odernheim a. Glan, Staudernheim, Oberhausen a. d. Nahe, Duchroth, Hallgarten, Feilbingert, Hochstätten, Niederhausen, Norheim, Bad Münster a. Stein-Ebernburg, Altenbamberg, Traisen, Fürfeld, Tiefenthal, Neu-Bamberg, Frei-Laubersheim, Hackenheim, Volxheim, Pleitersheim, Pfaffen-Schwabenheim, Biebelsheim, Guldental, Bretzenheim, Langenlonsheim, Laubenheim, Dorsheim, Rümmelsheim, Windesheim, Stromberg, Waldlaubersheim, Warmsroth, Schweppenhausen, Eckenroth, Roth, Boos, Hüffelsheim, Schloßböckelheim, Rüdesheim, Weinsheim, Oberstreit, Waldböckelheim, Mandel, Hargesheim, Roxheim, Gutenberg i Bad Kreuznach;

e)	w Kreis Germersheim: gminy Lingenfeld, Bellheim i Germersheim;

f)	w Kreis Kaiserslautern: gminy: Weilerbach, Otterbach, Otterberg, Enkenbach-Alsenborn, Hochspeyer, Kaiserslautern-Süd, Landstuhl i Bruchmühlbach-Miesau, miejscowości: Ramstein-Miesenbach, Hütschenhausen, Steinwenden i Kottweiler-Schwanden;

g)	w Kreis Kusel: miejscowości: Odenbach, Adenbach, Cronenberg, Ginsweiler, Hohenöllen, Lohnweiler, Heinzenhausen, Nussbach, Reipoltskirchen, Hefersweiler, Relsberg, Einöllen, Oberweiler-Tiefenbach, Wolfstein, Kreimbach-Kaulbach, Rutsweiler a.d. Lauter, Rothselberg, Jettenbach i Bosenbach;

h)	w Kreis Rhein-Pfalz: gminy: Dudenhofen, Waldsee, Böhl-Iggelheim, Schifferstadt, Römerberg i Altrip;

i)	w Kreis Südwestpfalz: gminy: Waldfischbach-Burgalben, Rodalben, Hauenstein, Dahner-Felsenland, Pirmasens-Land i Thaleischweiler-Fröschen, miejscowości: Schmitshausen, Herschberg, Schauerberg, Weselberg, Obernheim-Kirchenarnbach, Hettenhausen, Saalstadt, Wallhalben i Knopp-Labach;

j)	w Kreis Ahrweiler: gminy: Adenau i Ahrweiler;

k)	w Kreis Daun: gminy: Nohn i Üxheim.

B. Nadrenia Północna-Westfalia

—

w Kreis Euskirchen: miasto Bad Münstereifel, gmina Blankenheim (miejscowości Lindweiler, Lommersdorf i Rohr), miasto Euskirchen (miejscowości Billig, Euenheim, Flamersheim, Kirchheim, Kreuzweingarten, Niederkastenholz, Rheder, Schweinheim, Stotzheim i Wißkirchen), miasto Mechernich (miejscowości Antweiler, Harzheim, Holzheim, Lessenich, Rissdorf, Wachendorf i Weiler am Berge), gmina Nettersheim (miejscowości Bouderath, Buir, Egelgau, Frohngau, Holzmühlheim, Pesch, Roderath i Tondorf).

2. OBSZARY, NA KTÓRYCH STOSUJE SIĘ SZCZEPIENIA INTERWENCYJNE:

A. Nadrenia-Palatynat:

a)	Kreise: Bad Dürkheim, Donnersbergkreis i Südliche Weinstraße;

b)	miasta: Speyer, Landau, Neustadt an der Weinstraße, Pirmasens i Kaiserslautern;

e)	w Kreis Germersheim: gminy Lingenfeld, Bellheim i Germersheim;

f)	w Kreis Kaiserslautern: gminy: Weilerbach, Otterbach, Otterberg, Enkenbach-Alsenborn, Hochspeyer, Kaiserslautern-Süd, Landstuhl i Bruchmühlbach-Miesau, miejscowości: Ramstein-Miesenbach, Hütschenhausen, Steinwenden i Kottweiler-Schwanden;

g)	w Kreis Kusel: miejscowości: Odenbach, Adenbach, Cronenberg, Ginsweiler, Hohenöllen, Lohnweiler, Heinzenhausen, Nussbach, Reipoltskirchen, Hefersweiler, Relsberg, Einöllen, Oberweiler-Tiefenbach, Wolfstein, Kreimbach-Kaulbach, Rutsweiler a.d. Lauter, Rothselberg, Jettenbach i Bosenbach;

h)	w Kreis Rhein-Pfalz: gminy: Dudenhofen, Waldsee, Böhl-Iggelheim, Schifferstadt, Römerberg i Altrip;

i)	w Kreis Südwestpfalz: gminy: Waldfischbach-Burgalben, Rodalben, Hauenstein, Dahner-Felsenland, Pirmasens-Land i Thaleischweiler-Fröschen, miejscowości: Schmitshausen, Herschberg, Schauerberg, Weselberg, Obernheim-Kirchenarnbach, Hettenhausen, Saalstadt, Wallhalben i Knopp-Labach;

j)	w Kreis Ahrweiler: gminy Adenau i Ahrweiler;

k)	w Kreis Daun: gminy Nohn i Üxheim.

B. Nadrenia Północna-Westfalia

—

28.12.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 345/33

WYTYCZNE EUROPEJSKIEGO BANKU CENTRALNEGO

z dnia 15 grudnia 2005 r.

zmieniające wytyczne EBC/2000/1 w sprawie zarządzania aktywami rezerwy walutowej Europejskiego Banku Centralnego przez krajowe banki centralne oraz dokumentacji prawnej dla operacji dotyczących aktywów rezerwy walutowej Europejskiego Banku Centralnego

(EBC/2005/15)

(2005/951/WE)

RADA PREZESÓW EUROPEJSKIEGO BANKU CENTRALNEGO,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 105 ust. 2 tiret trzecie,

uwzględniając Statut Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Europejskiego Banku Centralnego, w szczególności jego art. 3 ust. 1 tiret trzecie oraz art. 12 ust. 1, art. 14 ust. 3 i art. 30 ust. 6,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Wytyczne EBC/2000/1 z dnia 3 lutego 2000 r. w sprawie zarządzania aktywami rezerwy walutowej Europejskiego Banku Centralnego przez krajowe banki centralne oraz dokumentacji prawnej dla operacji dotyczących aktywów rezerwy walutowej Europejskiego Banku Centralnego (1) określają, między innymi, jakiego rodzaju dokumentacja prawna powinna być stosowana dla takich operacji.

(2)

Wytyczne EBC/2000/1 zostały po raz ostatni zmienione dnia 11 marca 2005 r. w celu uwzględnienia decyzji EBC o stosowaniu Umowy ramowej dla transakcji finansowych (wersji 2004) (Master Agreement for Financial Transactions, Edition 2004) opracowanej przez Federację Bankową Unii Europejskiej (Fédération Bancaire Européenne, FBE) dla zabezpieczonych lub dokonywanych poza rynkiem regulowanym operacji na instrumentach pochodnych obejmujących aktywa rezerwy walutowej EBC, w przypadkach gdy druga strona operacji została utworzona zgodnie z systemem prawnym określonych jurysdykcji europejskich.

(3)

W odniesieniu do stron utworzonych zgodnie z prawem szwedzkim EBC uznaje obecnie za wskazane stosować Umowę ramową dla transakcji finansowych FBE (wersję 2004):

i)	dla wszystkich dokonywanych poza rynkiem regulowanym operacji na instrumentach pochodnych obejmujących aktywa rezerwy walutowej EBC, przeprowadzanych ze wskazanymi stronami; oraz

ii)	dla dokumentowania umów o wkłady obejmujące aktywa rezerwy walutowej EBC, zawierane ze stronami kwalifikowanymi do przyjmowania wkładów oraz do uczestnictwa w transakcjach odwracalnych lub dotyczących środków dewizowych.

(4)

Wytyczne EBC/2000/1 powinny w związku z tym zostać zmienione w taki sposób, aby przewidywały one stosowanie Umowy ramowej dla transakcji finansowych FBE (wersji 2004) dla dokonywanych poza rynkiem regulowanym operacji na instrumentach pochodnych oraz dla wkładów, w przypadku gdy druga strona została utworzona na podstawie prawa szwedzkiego, uwzględniając tym samym podjętą przez EBC decyzję o zaprzestaniu stosowania Ramowej umowy kompensacyjnej EBC (ECB Master Netting Agreement) w stosunkach z takimi stronami.

(5)	Zgodnie z art. 12 ust. 1 i art. 14 ust. 3 Statutu, wytyczne EBC stanowią integralną część prawa wspólnotowego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE WYTYCZNE:

Artykuł 1

W wytycznych EBC/2000/1 wprowadza się następujące zmiany:

artykuł 3 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„Ramowa umowa kompensacyjna w jednej z form przewidzianych w załączniku 2 do niniejszych wytycznych jest zawierana z wszystkimi kontrahentami, z wyjątkiem stron, z którymi EBC zawarł Umowę ramową FBE dla transakcji finansowych (wersję 2004) oraz które zostały utworzone na podstawie prawa jednego z następujących państw: Austria. Belgia, Dania, Finlandia, Francja, Niemcy, Grecja, Włochy, Luksemburg, Niderlandy, Portugalia, Hiszpania, Szwecja, Wielka Brytania (wyłącznie Anglia i Walia) lub Szwajcaria.”;

tytuł załącznika 2a otrzymuje brzmienie:

„Ramowa umowa kompensacyjna podlegająca prawu angielskiemu i sporządzona w języku angielskim (do stosowania w stosunkach z wszystkimi kontrahentami z wyjątkiem kontrahentów:

i)	wpisanych do rejestru w Stanach Zjednoczonych Ameryki; lub

ii)	wpisanych do rejestru we Francji lub Niemczech i kwalifikowanych wyłącznie do przyjmowania wkładów; lub

iii)

z którymi EBC zawarł Umowę ramową FBE dla transakcji finansowych (wersję 2004) oraz którzy zostali utworzeni na podstawie prawa jednego z następujących państw: Austria, Belgia, Dania, Finlandia, Francja, Niemcy, Grecja, Włochy, Luksemburg, Niderlandy, Portugalia, Hiszpania, Szwecja, Wielka Brytania (wyłącznie Anglia i Walia) lub Szwajcaria).”;

ustęp 2 lit. a) załącznika 3 otrzymuje brzmienie:

„Umowa ramowa FBE dla transakcji finansowych (wersja 2004) w odniesieniu do operacji ze stronami, które zostały utworzone na podstawie prawa jednego z następujących państw: Austria, Belgia, Dania, Finlandia, Francja, Niemcy, Grecja, Irlandia, Włochy, Luksemburg, Niderlandy, Portugalia, Hiszpania, Szwecja, Wielka Brytania (wyłącznie Anglia i Walia) lub Szwajcaria.”;

ustęp 3 załącznika 3 otrzymuje brzmienie:

„Wszystkie umowy o wkłady obejmujące aktywa rezerwy walutowej EBC, zawierane ze stronami kwalifikowanymi jako strony operacji objętych zabezpieczeniem określonych w ust. 1 lub operacji na instrumentach pochodnych dokonywanych poza rynkiem regulowanym określonych w ust. 2, które zostały utworzone na podstawie prawa jednego z następujących państw: Austria, Belgia, Dania, Finlandia, Francja, Niemcy, Grecja, Włochy, Luksemburg, Niderlandy, Portugalia, Hiszpania, Szwecja, Wielka Brytania (wyłącznie Anglia i Walia) lub Szwajcaria, są dokumentowane zgodnie z Umową ramową FBE dla transakcji finansowych (wersją 2004), w odpowiedniej formie podlegającej zatwierdzeniu lub zmianie przez EBC.”.

Artykuł 2

Wejście w życie

Niniejsze wytyczne wchodzą w życie z dniem 15 marca 2006 r.

Artykuł 3

Adresaci

Niniejsze wytyczne mają zastosowanie do krajowych banków centralnych Państw Członkowskich, które przyjęły walutę euro zgodnie z Traktatem.

Sporządzono we Frankfurcie nad Menem, dnia 15 grudnia 2005 r.

W imieniu Rady Prezesów EBC

Jean-Claude TRICHET

Prezes EBC

(1) Dz.U. L 207 z 17.8.2000, str. 24. Wytyczne ostatnio zmienione wytycznymi EBC/2005/6 (Dz.U. L 109 z 29.4.2005, str. 107).

28.12.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 345/35

Sprostowanie do rozporządzenia Komisji (WE, Euratom) nr 2342/2002 z dnia 23 grudnia 2002 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 w sprawie rozporządzenia finansowego stosowanego do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich

( Dziennik Urzędowy Wspólnot Europejskich L 357 z dnia 31 grudnia 2002 r. )

Strona 33, art. 122 ust. 3 zdanie pierwsze:

zamiast:

„W procedurze negocjacyjnej, instytucje zamawiające zasięgają opinii wybranych oferentów, którzy spełniają kryteria selekcji, ustanowione w art. 135 i negocjują warunki zamówienia z jednym z lub z wieloma z nich.”,

powinno być:

„W procedurze negocjacyjnej instytucje zamawiające zasięgają opinii wybranych kandydatów, którzy spełniają kryteria selekcji ustanowione w art. 135 i negocjują warunki zamówienia z jednym z lub z wieloma z nich.”.

Strona 62, art. 241 ust. 1 lit. a):

zamiast:

„dla zamówień o wartości 200 000 EUR lub więcej: międzynarodowe ograniczone zaproszenie do składania ofert, w rozumieniu art. 122 ust. 2 lit. b) i art. 240 ust. 2 lit. a);”,

powinno być:

„dla zamówień o wartości 200 000 EUR lub więcej: międzynarodowe ograniczone zaproszenie do składania ofert, w rozumieniu art. 122 ust. 2, akapit drugi i art. 240 ust. 2 lit. a);”.

Strona 62, art. 241 ust. 3, akapit drugi, oprócz wersji HU:

zamiast:

„Oferty są otwierane i oceniane przez komisję konkursową z niezbędnym doświadczeniem technicznym i administracyjnym. Członkowie komisji muszą podpisać oświadczenie o bezstronności.”,

powinno być:

„Oferty są otwierane i oceniane przez komisję oceniającą z niezbędnym doświadczeniem technicznym i administracyjnym. Członkowie komisji muszą podpisać oświadczenie o bezstronności.”.

Strona 62, art. 241 ust. 4, akapit drugi, oprócz wersji HU:

zamiast:

„Jeżeli w dokumentach przetargowych przewidywano rozmowy, komisja konkursowa może przeprowadzić rozmowy z głównymi członkami zespołu biegłych, proponowanych w ofertach technicznie możliwych do zaakceptowania, po ustanowieniu pisemnych wniosków tymczasowych i przed ostatecznym zakończeniem oceny ofert technicznych. W takich przypadkach rozmowy z biegłymi prowadzone są przez komisję konkursową, najlepiej wspólnie, jeżeli stanowią oni zespół i w wystarczająco krótkich odstępach, aby umożliwić dokonanie porównań. Rozmowy prowadzone są zgodnie ze standardowym wzorem uzgodnionym z wyprzedzeniem przez komisję konkursową i stosowanym do wszystkich biegłych lub zespołów wezwanych na rozmowy. O dacie i godzinie rozmów należy powiadomić oferentów co najmniej dziesięć dni kalendarzowych wcześniej. W przypadku działania siły wyższej, niepozwalającej oferentowi stawienia się na rozmowę, należy przesłać oferentowi nowy termin i godzinę.”,

powinno być:

„Jeżeli w dokumentach przetargowych przewidywano rozmowy, komisja oceniająca może przeprowadzić rozmowy z głównymi członkami zespołu biegłych, proponowanych w ofertach technicznie możliwych do zaakceptowania, po ustanowieniu pisemnych wniosków tymczasowych i przed ostatecznym zakończeniem oceny ofert technicznych. W takich przypadkach rozmowy z biegłymi prowadzone są przez komisję oceniającą, najlepiej wspólnie, jeżeli stanowią oni zespół i w wystarczająco krótkich odstępach, aby umożliwić dokonanie porównań. Rozmowy prowadzone są zgodnie ze standardowym wzorem uzgodnionym z wyprzedzeniem przez komisję oceniającą i stosowanym do wszystkich biegłych lub zespołów wezwanych na rozmowy. O dacie i godzinie rozmów należy powiadomić oferentów co najmniej dziesięć dni kalendarzowych wcześniej. W przypadku działania siły wyższej, niepozwalającej oferentowi na stawienie się na rozmowę, należy przesłać oferentowi nowy termin i godzinę.”.

Strona 63, art. 242 ust. 2:

zamiast:

„b)

usługi dodatkowe polegające na powtarzaniu podobnych usług powierzonych wykonawcy, świadczącemu usługi na podstawie pierwszego zamówienia, pod warunkiem, że ogłoszenie o zamówieniu zostało opublikowane w odniesieniu do dostawy pierwszej usługi oraz możliwość zastosowania procedury negocjacyjnej na nowe usługi projektu i szacowane koszty zostały wyraźnie wskazane w ogłoszeniu o zamówieniu, opublikowanym w odniesieniu do pierwszej usługi.

Pojedyncze rozszerzenie zamówienia możliwe jest w odniesieniu do wartości i czasu trwania równych maksymalnie wartości i czasowi trwania zamówienia początkowego.”,

powinno być:

„b)

powierzonych wykonawcy, świadczącemu usługi na podstawie pierwszego zamówienia, pod warunkiem że ogłoszenie o zamówieniu zostało opublikowane w odniesieniu do dostawy pierwszej usługi oraz możliwość zastosowania procedury negocjacyjnej na nowe usługi projektu i szacowane koszty zostały wyraźnie wskazane w ogłoszeniu o zamówieniu, opublikowanym w odniesieniu do pierwszej usługi. Pojedyncze rozszerzenie zamówienia możliwe jest w odniesieniu do wartości i czasu trwania równych maksymalnie wartości i czasowi trwania zamówienia początkowego.”.

Strona 63, art. 243 ust. 2 akapit drugi:

zamiast:

„Oferty są otwierane i oceniane przez komisję konkursową z niezbędnym doświadczeniem technicznym i administracyjnym. Członkowie komisji muszą podpisać oświadczenie o bezstronności.”,

powinno być:

„Oferty są otwierane i oceniane przez komisję oceniającą z niezbędnym doświadczeniem technicznym i administracyjnym. Członkowie komisji muszą podpisać oświadczenie o bezstronności.”.

Strona 64, art. 245 ust. 2 akapit pierwszy, akapit drugi, oprócz wersji HU:

zamiast:

„Oferty są otwierane i oceniane przez komisję konkursową z niezbędnym doświadczeniem technicznym i administracyjnym. Członkowie komisji muszą podpisać oświadczenie o bezstronności.”,

powinno być:

„Oferty są otwierane i oceniane przez komisję oceniającą z niezbędnym doświadczeniem technicznym i administracyjnym. Członkowie komisji muszą podpisać oświadczenie o bezstronności.”.

Strona 66, art. 249 ust. 3 lit. h) pkt ii), we wszystkich wersjach oprócz wersji FI:

zamiast:

„płatność zaliczek,”,

powinno być:

„płatności dotyczące finansowania wstępnego,”.

		ISSN 1725-5139
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 345

Wydanie polskie	Legislacja	Tom 48 28 grudnia 2005

Spis treści		I Akty, których publikacja jest obowiązkowa	Strona
	*	Rozporządzenie Rady (WE) nr 2165/2005 z dnia 20 grudnia 2005 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1493/1999 w sprawie wspólnej organizacji rynku wina	1
	*	Rozporządzenie Rady (WE) nr 2166/2005 z dnia 20 grudnia 2005 r. ustanawiające środki służące odnowieniu zasobów morszczuka nowozelandzkiego i homarca w Morzu Kantabryjskim i u zachodnich wybrzeży Półwyspu Iberyjskiego i zmieniające rozporządzenie (WE) nr 850/98 w sprawie zachowania zasobów połowowych poprzez środki techniczne dla ochrony niedojrzałych organizmów morskich	5
	*	Rozporządzenie Rady (WE) nr 2167/2005 z dnia 20 grudnia 2005 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1467/2004 nakładające ostateczne cła antydumpingowe na przywóz politereftalanu etylenu (PET) pochodzącego między innymi z Chińskiej Republiki Ludowej	11
	*	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2168/2005 z dnia 23 grudnia 2005 r. zmieniające rozporządzenie Komisji (WE) nr 1831/94 dotyczące nieprawidłowości i zwrotu niesłusznie wypłaconych kwot w ramach finansowania z Funduszu Spójności oraz organizacji systemu informacyjnego w tej dziedzinie	15
	*	Dyrektywa Rady 2005/92/WE z dnia 12 grudnia 2005 r. zmieniająca dyrektywę 77/388/EWG w odniesieniu do okresu stosowania minimalnej stawki standardowej VAT	19

	II Akty, których publikacja nie jest obowiązkowa
	Rada
*	Decyzja Rady z dnia 20 grudnia 2005 r. w sprawie podpisania i tymczasowego stosowania Umowy w formie wymiany listów pomiędzy Wspólnotą Europejską i Republiką Białorusi zmieniającej Umowę pomiędzy Wspólnotą Europejską i Republiką Bułgarii w sprawie handlu wyrobami włókienniczymi	21
	Umowa w formie wymiany listów pomiędzy Wspólnotą Europejską i Republiką Białorusi zmieniająca Umowę pomiędzy Wspólnotą Europejską i Republiką Białorusi w sprawie handlu wyrobami włókienniczymi	23
	Komisja
*	Decyzja Komisji z dnia 23 grudnia 2005 r. w sprawie kontynuacji w 2006 r. wspólnotowych porównawczych prób i analiz materiału rozmnożeniowego i sadzonek Prunus domestica i Prunus persica (L.) Batsch, Malus Mill. i Rubus idaeus L. na mocy dyrektywy Rady 92/34/EWG, rozpoczętych w 2002, 2003 i 2004 r.	28
*	Decyzja Komisji z dnia 23 grudnia 2005 r. zmieniająca decyzję 2003/135/WE w odniesieniu do przedłużenia terminu zakończenia planów zwalczania klasycznego pomoru świń u dzikich świń i szczepień interwencyjnych dzikich świń przeciw klasycznemu pomorowi świń w niektórych regionach krajów związkowych Nadrenii Północnej-Westfalii i Nadrenii-Palatynatu (Niemcy) (notyfikowana jako dokument nr C(2005) 5621)	30
	Europejski Bank Centralny
*	Wytyczne Europejskiego Banku Centralnego z dnia 15 grudnia 2005 r. zmieniające wytyczne EBC/2000/1 w sprawie zarządzania aktywami rezerwy walutowej Europejskiego Banku Centralnego przez krajowe banki centralne oraz dokumentacji prawnej dla operacji dotyczących aktywów rezerwy walutowej Europejskiego Banku Centralnego (EBC/2005/15)	33

		Sprostowania
	*	Sprostowanie do rozporządzenia Komisji (WE, Euratom) nr 2342/2002 z dnia 23 grudnia 2002 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 w sprawie rozporządzenia finansowego stosowanego do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (Dz.U. L 357 z 31.12.2002)	35