ZAŁĄCZNIK

do rozporządzenia Komisji z dnia 21 grudnia 2005 r. ustanawiającego standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

(EUR/100 kg)
Kod CN	Kod krajów trzecich (1)	Standardowa wartość w przywozie
0702 00 00	052	71,2
	204	51,0
	212	87,2
	999	69,8
0707 00 05	052	128,1
	204	59,9
	220	196,3
	628	155,5
	999	135,0
0709 90 70	052	109,0
	204	112,3
	999	110,7
0805 10 20	052	59,8
	204	62,5
	220	65,0
	388	22,5
	624	59,8
	999	53,9
0805 20 10	052	60,4
	204	53,0
	999	56,7
0805 20 30, 0805 20 50, 0805 20 70, 0805 20 90	052	77,0
	220	36,7
	400	81,3
	464	143,9
	624	83,2
	999	84,4
0805 50 10	052	44,9
	999	44,9
0808 10 80	096	18,3
	400	87,8
	404	96,7
	528	48,0
	720	74,2
	999	65,0
0808 20 50	052	125,5
	400	103,9
	720	63,3
	999	97,6

---

(1)  Nomenklatura krajów ustalona w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 750/2005 (Dz.U. L 126 z 19.5.2005, str. 12). Kod „999” odpowiada „innym pochodzeniom”.

ZAŁĄCZNIK

W Międzynarodowym Standardzie Rachunkowości (MSR) 39 wprowadza się następujące zmiany:

MIĘDZYNARODOWE STANDARDY RACHUNKOWOŚCI

MSR nr	Tytuł
MSR 39	Instrumenty finansowe: ujmowanie i wycena

Powielanie dozwolone w obrębie Europejskiego Obszaru Gospodarczego. Wszystkie istniejące prawa są zastrzeżone poza EOG, z wyjątkiem prawa do powielania na użytek własny lub w innych uczciwych celach. Więcej informacji można uzyskać w RMSR na stronie www.iasb.org

1)

ustęp 80 otrzymuje następujące brzmienie: „80. Do celów rachunkowości zabezpieczeń jedynie aktywa, zobowiązania, uprawdopodobnione przyszłe zobowiązania lub wysoce prawdopodobne planowane transakcje, w które zaangażowane są podmioty zewnętrzne w stosunku do danej jednostki, mogą być wyznaczone jako pozycje zabezpieczane. Wynika z tego, że rachunkowość zabezpieczeń może być stosowana do transakcji pomiędzy jednostkami bądź segmentami działalności w tej samej grupie jedynie w jednostkowych bądź oddzielnych sprawozdaniach finansowych tych jednostek bądź segmentów, natomiast nie może być stosowana w skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym grupy. Wyjątkowo, ryzyko walutowe związane z wewnątrzgrupową pozycją pieniężną (np. zobowiązania/należności pomiędzy dwiema jednostkami zależnymi) może kwalifikować się jako pozycja zabezpieczana w skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym, jeśli powoduje powstanie zysków bądź strat z tytułu zmian kursów walut, które nie zostają w całości wyeliminowane w procesie konsolidacji zgodnie z MSR 21 Skutki zmian kursów wymiany walut obcych. Zgodnie z MSR 21 zyski i straty z tytułu zmian kursów walut w związku z wewnątrzgrupowymi pozycjami pieniężnymi nie zostają w całości wyeliminowane w procesie konsolidacji, kiedy wewnątrzgrupowa pozycja pieniężna wynika z transakcji pomiędzy dwiema jednostkami grupy, które posługują się różnymi walutami funkcjonalnymi. Ponadto ryzyko walutowe związane z wysoce prawdopodobną planowaną transakcją wewnątrzgrupową może kwalifikować się jako pozycja zabezpieczana w skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym, pod warunkiem że transakcja ta jest wyrażona w walucie innej niż waluta funkcjonalna jednostki zawierającej tę transakcję a związane z nią ryzyko walutowe będzie miało wpływ na skonsolidowany wynik finansowy.”;

2)

dodaje się ust. 108A i 108B w następującym brzmieniu: „108A. Jednostka stosuje ostatnie zdanie ust. 80 oraz ust. OS99A i OS99B do okresów rocznych rozpoczynających się w dniu 1 stycznia 2006 r. lub później. Zachęca się do wcześniejszego zastosowania standardu. Jeśli jednostka jako pozycję zabezpieczaną oznaczyła planowaną transakcję zewnętrzną, która: a) jest wyrażona w walucie funkcjonalnej jednostki zawierającej tę transakcję; b) powoduje powstanie zagrożenia, które będzie miało wpływ na skonsolidowany wynik finansowy (tj. jest wyrażona w walucie innej niż waluta prezentacji grupy); oraz c) kwalifikowałaby się do zastosowania rachunkowości zabezpieczeń, gdyby nie została wyrażona w walucie funkcjonalnej jednostki zawierającej tę transakcję, wówczas może ona zastosować rachunkowość zabezpieczeń w skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym w okresie (okresach) przed datą zastosowania ostatniego zdania ust. 80 oraz ust. OS99A i OS99B. 108B. Jednostka nie musi stosować ust. OS99B w odniesieniu do danych porównawczych dotyczących okresów przed datą zastosowania ostatniego zdania ust. 80 i ust. OS99A.”;

3)

Ustępy OS99A i OS99B w załączniku A „Objaśnienie stosowania” otrzymują numery OS99C i OS99D, natomiast dodaje się ust. OS99A, OS99B i OS133 w następującym brzmieniu: „OS99A. Zgodnie z ust. 80 w skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym ryzyko walutowe związane z wysoce prawdopodobną planowaną transakcją wewnątrzgrupową może kwalifikować się jako pozycja zabezpieczana w zabezpieczeniach przepływów pieniężnych, pod warunkiem że transakcja ta jest wyrażona w walucie innej niż waluta funkcjonalna jednostki zawierającej tę transakcję, a ryzyko walutowe będzie miało wpływ na skonsolidowany wynik finansowy. Do tego celu jednostka może być jednostką dominującą, jednostką zależną, jednostką stowarzyszoną, joint venture lub oddziałem. Jeśli ryzyko walutowe związane z planowaną transakcją wewnątrzgrupową nie ma wpływu na skonsolidowany wynik finansowy, taka transakcja wewnątrzgrupowa nie może kwalifikować się jako pozycja zabezpieczana. Ma to zazwyczaj miejsce w przypadku płatności tantiem, odsetek, a także opłat zarządczych pomiędzy członkami tej samej grupy, chyba że transakcja wewnątrzgrupowa jest związana z transakcją zewnętrzną. Jednak w sytuacji, gdy ryzyko walutowe planowanej transakcji wewnątrzgrupowej będzie miało wpływ na skonsolidowany wynik finansowy, transakcja wewnątrzgrupowa może kwalifikować się jako pozycja zabezpieczana. Przykładem jest planowana sprzedaż bądź zakup zapasów pomiędzy członkami tej samej grupy, która wiąże się z przewidywaną w następnej kolejności sprzedażą tych zapasów jednostce zewnętrznej w stosunku do grupy. Podobnie planowana sprzedaż wewnątrzgrupowa maszyn i urządzeń przez należącą do danej grupy jednostkę będącą ich producentem innej należącej do tej grupy jednostce, która będzie z nich korzystała do swojej działalności, może mieć wpływ na skonsolidowany wynik finansowy. Przykładowo taka sytuacja mogłaby mieć miejsce, ponieważ amortyzacji maszyn i urządzeń dokonywać będzie jednostka nabywająca, a kwota początkowego ujęcia maszyn i urządzeń może się zmienić, jeśli planowana transakcja wewnątrzgrupowa jest wyrażona w walucie innej niż waluta funkcjonalna jednostki nabywającej. OG99B. Jeśli zabezpieczenie planowanej transakcji wewnątrzgrupowej kwalifikuje się do zastosowania rachunkowości zabezpieczeń, wszelkie zyski lub straty, które zostały odniesione bezpośrednio na kapitał zgodnie z ust. 95 lit. a) zostają przeklasyfikowane na zyski lub straty w tym samym okresie lub okresach, w których ryzyko walutowe transakcji zabezpieczanej ma wpływ na skonsolidowany wynik finansowy. OG133. Istnieje możliwość, że jednostka wyznaczyła planowaną transakcję wewnątrzgrupową jako pozycję zabezpieczaną na początku okresu rocznego rozpoczynającego się w dniu 1 stycznia 2005 r. lub później (lub, do celów przekształcenia danych porównawczych, na początku wcześniejszego okresu porównawczego) w ramach zabezpieczenia, które kwalifikowałoby się do zastosowania rachunkowości zabezpieczeń zgodnie z niniejszym standardem (uwzględniającym zmiany wprowadzone ostatnim zdaniem ust. 80). Jednostka taka może użyć tego wyznaczenia do zastosowania rachunkowości zabezpieczeń w skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym od początku okresu rocznego rozpoczynającego się w dniu 1 stycznia 2005 r. lub później (lub od początku wcześniejszego okresu porównawczego). Jednostka taka stosuje również ust. OS99A i OS99B od początku okresu rocznego rozpoczynającego się w dniu 1 stycznia 2005 r. lub później. Jednak zgodnie z ust. 108B nie musi ona stosować ust. OS99B do danych porównawczych za wcześniejsze okresy.”.

„4.   W celu przyznania refundacji produkty określone w art. 1 rozporządzenia (WE) nr 1255/1999 muszą spełniać wymogi rozporządzenia (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (11) i rozporządzenia (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (12), w szczególności w zakresie przygotowywania w autoryzowanym zakładzie i zgodności z wymogami dotyczącymi znaku jakości określonymi w sekcji I załącznika II do rozporządzenia (WE) nr 853/2004.

„6.   Pomoc przyznaje się w odniesieniu do produktów określonych w załączniku I do niniejszego rozporządzenia, jeżeli produkty te spełniają wymogi rozporządzenia (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (14) i rozporządzenia (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (15), w szczególności w zakresie przygotowywania w autoryzowanym zakładzie i zgodności z wymogami dotyczącymi znaku jakości określonymi w określonymi w sekcji I załącznika II do rozporządzenia (WE) nr 853/2004.

DEKLARACJE WSPÓLNOTY EUROPEJSKIEJ

Deklaracja Wspólnoty Europejskiej dotycząca art. 12 ust. 3 Protokołu w sprawie ochrony gleby do konwencji alpejskiej

Wspólnota Europejska podkreśla, że art. 12 ust. 3 Protokołu w sprawie ochrony gleby należy interpretować zgodnie z istniejącym prawodawstwem WE, w szczególności z dyrektywą Rady 86/278/EWG z dnia 12 czerwca 1986 roku w sprawie ochrony środowiska, a szczególnie gleb, przy stosowaniu osadów ściekowych w rolnictwie (1). Wspólnota Europejska jest zdania, że osady ściekowe mogą mieć korzystne właściwości agronomiczne i dlatego mogą być stosowane w rolnictwie, pod warunkiem iż stosowane są w sposób właściwy. Stosowanie osadów ściekowych nie może prowadzić do obniżenia jakości gleby i produktów rolnych, zgodnie z motywem 7 wspomnianej dyrektywy, ani wywoływać szkodliwych skutków u ludzi (bezpośrednich lub pośrednich konsekwencji dla zdrowia ludzi), zwierząt, roślin i w środowisku, zgodnie z motywem 5 i art. 1 tej dyrektywy. Osady ściekowe mogą być stosowane w przypadkach, w których jest to korzystne dla gleby lub ma korzystne właściwości odżywcze dla upraw i roślin.

Deklaracja Wspólnoty Europejskiej dotycząca art. 17 ust. 2 Protokołu w sprawie ochrony gleby do konwencji alpejskiej

Artykuł 17 ust. 2 Protokołu w sprawie ochrony gleby należy interpretować zgodnie z prawodawstwem WE oraz w taki sposób, aby zapewnić opracowanie i wdrażanie planów gospodarowania odpadami obejmującego obróbkę wstępną, obróbkę właściwą i unieszkodliwianie odpadów i pozostałości w celu uniknięcia skażenia gleby oraz aby zapewnić zgodność nie tylko z wymogami dotyczącymi środowiska, lecz także zdrowia ludzi.

Deklaracja Wspólnoty Europejskiej dotycząca art. 19 ust. 2 i art. 21 ust. 2 Protokołu w sprawie ochrony gleby do konwencji alpejskiej

W odniesieniu do art. 19 ust. 2 i art. 21 ust. 2 Protokołu w sprawie ochrony gleby wspólny system obserwacji powinien być zgodny w odpowiednich przypadkach z Globalnym Systemem Systemów Obserwacji Ziemi (GEOSS) oraz powinien brać pod uwagę bazę danych utworzoną przez Państwa Członkowskie zgodnie z prawodawstwem WE dotyczącym monitorowania, zbierania danych i metadanych.

Deklaracja o zastrzeżeniu Wspólnoty Europejskiej dotycząca art. 9 Protokołu w sprawie energii do konwencji alpejskiej

Artykuł 9 Protokołu w sprawie energii odnosi się do kwestii energii atomowej. W przypadku Wspólnoty Europejskiej wymogi określone w art. 9 zawarte są w Traktacie ustanawiającym Europejską Wspólnotę Energii Atomowej (Euratom). Jedyną podstawę decyzji, na mocy której ratyfikowano konwencję alpejską, stanowi Traktat WE, a nie Traktat Euratom. Decyzja upoważniająca do podpisania protokołu będzie miała tę samą podstawę prawną. Tym samym Wspólnota Europejska nie będzie związana art. 9 Protokołu w sprawie energii po jego wejściu w życie w odniesieniu do Wspólnoty.

---

(1)  Dz.U. L 181 z 4.7.1986, str. 6.

TŁUMACZENIE

PROTOKÓŁ

w sprawie stosowania konwencji alpejskiej z 1991 roku w zakresie ochrony gleby

Protokół „Ochrona gleby”

Preambuła

REPUBLIKA FEDERALNA NIEMIEC,

REPUBLIKA AUSTRII,

REPUBLIKA FRANCUSKA,

REPUBLIKA WŁOSKA,

KSIĘSTWO LIECHTENSTEIN,

KSIĘSTWO MONAKO,

REPUBLIKA SŁOWENII,

KONFEDERACJA SZWAJCARSKA

oraz

WSPÓLNOTA EUROPEJSKA,

ZGODNIE ze swymi zadaniami wynikającymi z Konwencji w sprawie ochrony Alp (konwencji alpejskiej) z dnia 7 listopada 1991 r., mającymi na celu zapewnienie globalnej polityki ochrony oraz trwałego rozwoju obszaru alpejskiego,

WYPEŁNIAJĄC zobowiązania określone w art. 2 ust. 2 i 3 konwencji alpejskiej,

DĄŻĄC do ilościowego i jakościowego zmniejszenia niszczenia gleby, w szczególności poprzez stosowanie metod produkcji rolnej i leśnej, które nie szkodzą glebie, poprzez oszczędne ich stosowanie, hamowanie erozji, jak również ograniczenie nieprzepuszczalności gleby,

UZNAJĄC, że ochrona gruntów w Alpach, trwałe zarządzanie nimi oraz odbudowanie ich funkcji naturalnych w miejscach zniszczonych leżą w interesie ogólnym,

UZNAJĄC, że Alpy, jako jeden z największych ciągłych obszarów naturalnych w Europie, są różnorodne pod względem ekologicznym i że należy dbać o to, by ich wyjątkowo wrażliwe ekosystemy mogły nadal funkcjonować,

PRZEKONANI, że miejscowa ludność powinna być w stanie określić swój własny projekt rozwoju społecznego, kulturalnego i gospodarczego oraz uczestniczyć w jego realizacji w istniejących ramach instytucjonalnych,

ŚWIADOMI, że z jednej strony, obszar alpejski stanowi środowisko gospodarcze i życiowe dla ludności miejscowej oraz teren rekreacji dla mieszkańców innych regionów oraz że z drugiej strony, zachowanie funkcji gleby może być zagrożone z uwagi na rozmaite wymogi użytkowania skumulowane w ograniczonym obszarze alpejskim oraz że z tej przyczyny trzeba pogodzić interes ekonomiczny z wymogami ekologicznymi,

UZNAJĄC, że gleba zajmuje miejsce szczególne wewnątrz ekosystemów, że jej odtworzenie, jak również regeneracja gleb zniszczonych następują bardzo powoli, że z powodu odrębności topograficznych obszaru alpejskiego erozja gleby mogłaby się nasilić oraz że z jednej strony, gleba stanowi zbiornik substancji zanieczyszczających środowisko a z drugiej strony, z zanieczyszczonej gleby mogą przenosić się substancje zanieczyszczające środowisko do sąsiednich ekosystemów, co może stwarzać zagrożenie dla człowieka, zwierząt i roślin,

ŚWIADOMI, że użytkowanie gleby, w szczególności wynikające z urbanizacji, rozwoju przemysłu i rzemiosła, infrastruktury, eksploatacji złóż, turystyki, rolnictwa i gospodarki leśnej oraz z transportu może prowadzić do jakościowego i ilościowego niszczenia gleby i że w związku z tym należałoby zaproponować, w celu jej ochrony, właściwe i zintegrowane środki zapobiegawcze, jak również ograniczające i naprawiające szkody,

MAJĄC NA UWADZE, że ochrona gleby w istotny sposób wpływa na inne polityki w obszarze alpejskim i że powinna ona w związku z tym być dostosowana do innych dziedzin i sektorów,

PRZEKONANI, że niektóre problemy mogą być rozwiązane tylko w ramach transgranicznych i że wymagają one ze strony państw alpejskich przyjęcia wspólnych środków, które powinny zostać wprowadzone w życie przez Państwa Sygnatariuszy w zależności od istniejących możliwości,

UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE:

ROZDZIAŁ I

POSTANOWIENIA OGÓLNE

Artykuł 1

Cele

1.   Niniejszy Protokół służy wprowadzeniu w życie zobowiązań podjętych przez Umawiające się Strony konwencji alpejskiej w zakresie ochrony gleby.

2.   Glebę,

1)

w jej funkcjach przyrodniczych, takich jak: a) podstawa życiowa i przestrzeń życiowa dla człowieka, zwierząt, roślin i mikroorganizmów; b) charakterystyczny element przyrody i krajobrazu; c) składnik ekosystemów, w szczególności ze swoimi cyklami wodnymi oraz składnikami odżywczymi; d) miejsce transformacji i regulacji dla nagromadzonych substancji, w szczególności przez swoje zdolności filtracyjne, właściwości buforowania, przechowywania, a zwłaszcza dla ochrony wód gruntowych; e) miejsce zbierania zasobów genetycznych;

2)	w jej funkcjach archiwów historii przyrody i kultury; oraz

3)

w celu ochrony korzystania z niej jako: a) miejsca dla rolnictwa, w tym gospodarki pastwiskami i gospodarki leśnej; b) przestrzeni dla urbanizacji i działalności turystycznej; c) miejsca o innym przeznaczeniu gospodarczym, transportu, zaopatrzenia i dystrybucji, odprowadzania ścieków i odpadów; d) zasobnika złóż bogactw naturalnych,

należy zachować w sposób trwały we wszystkich jej częściach składowych. Przede wszystkim funkcje ekologiczne gleby powinny być długoterminowo zapewnione i chronione jakościowo i ilościowo, jako podstawowy element ekosystemów. Należy wspierać przywracanie zniszczonej glebie jej naturalnych właściwości.

3.   Celem środków, jakie należy przyjąć, jest w szczególności gospodarowanie gruntami spełniające warunki lokalne, oszczędne gospodarowanie powierzchniami, zapobieganie erozji i zmianom szkodliwym dla struktury gleby oraz zminimalizowanie ilości dostarczanych substancji zanieczyszczających glebę.

4.   Należy również w szczególności chronić i promować zróżnicowanie gleb, typowe dla obszaru alpejskiego oraz miejsca charakterystyczne.

5.   Z tego względu zasada zapobiegania, zawierająca zapewnienie możliwości funkcjonowania oraz możliwości wykorzystania gleby do różnych celów, a także ich dostępność dla przyszłych pokoleń w celu trwałego rozwoju, nabiera szczególniej wagi.

Artykuł 2

Podstawowe zobowiązania

1.   Umawiające się Strony zobowiązują się do przyjęcia niezbędnych środków prawnych i administracyjnych w celu zapewnienia ochrony gleby na obszarze alpejskim. Za nadzór sprawowany nad tymi środkami ponosić będą odpowiedzialność władze krajowe.

2.   W przypadku poważnego i trwałego zagrożenia zdolności funkcjonowania gleby ochrona powinna z reguły mieć pierwszeństwo nad użytkowaniem.

3.   Umawiające się Strony badają możliwości wspierania środków, o których mowa w niniejszym Protokole, w celu ochrony gleby na obszarze alpejskim za pomocą środków podatkowych i/lub finansowych. Środki, które można łączyć z ochroną gleby oraz z celami oszczędnego i ekologicznego gospodarowania glebą, powinny korzystać ze szczególnego wsparcia.

Artykuł 3

Uwzględnienie celów w innych politykach

Umawiające się Strony zobowiązują się również do uwzględnienia celów niniejszego Protokołu w swoich innych politykach. W Alpach znajduje to zastosowanie w szczególności w odniesieniu do sektorów zagospodarowania terenu, urbanistyki i transportu, energetyki, rolnictwa i gospodarki leśnej, eksploatacji surowców, przemysłu, rzemiosła, turystyki, ochrony przyrody oraz zachowania krajobrazów, gospodarowania wodą i odpadami, a także do jakości powietrza.

Artykuł 4

Uczestnictwo władz terytorialnych

1.   W istniejących ramach instytucjonalnych każda z Umawiających się Stron określa najlepszy poziom koordynacji i współpracy między bezpośrednio zainteresowanymi instytucjami i jednostkami władz terytorialnych w celu promowania solidarnej odpowiedzialności, w szczególności w celu stosowania i rozwoju na obszarze alpejskim współdziałania w stosowaniu polityk ochrony gleby, a także wdrażania wynikających z tego środków.

2.   Bezpośrednio zainteresowane władze terytorialne zajmują się różnymi etapami przygotowywania i wdrażania tych polityk i środków, zgodnie ze swymi kompetencjami, w istniejących ramach instytucjonalnych.

Artykuł 5

Współpraca międzynarodowa

1.   Umawiające się Strony wspierają wzmocnioną współpracę międzynarodową pomiędzy poszczególnymi właściwymi instytucjami, w szczególności w sprawach dotyczących sporządzania rejestrów gruntów, obserwacji gleby, wyznaczania i nadzorowania stref gleb chronionych i stref gleb zanieczyszczonych, jak również stref zagrożonych, udostępniania i dostosowywania baz danych, koordynacji badań dotyczących ochrony gleby w Alpach oraz wymiany informacji.

2.   Umawiające się Strony zobowiązują się do usuwania przeszkód we współpracy międzynarodowej pomiędzy jednostkami władz terytorialnych regionu Alp oraz do popierania rozwiązywania wspólnych problemów na odpowiednim szczeblu.

3.   Gdy określanie środków dotyczących ochrony gleby należy do kompetencji krajowych lub międzynarodowych, władze terytorialne muszą mieć możliwość skutecznego przedstawiania interesów ludności.

ROZDZIAŁ II

ŚRODKI SZCZEGÓLNE

Artykuł 6

Wyodrębnienie stref

Umawiające się Strony dołożą wszelkich starań, by gleby zasługujące na ochronę były również uwzględnione podczas wyodrębniania obszarów chronionych. Ochronie powinny podlegać przede wszystkim charakterystyczne kompleks glebowy i formacje skaliste o szczególnym znaczeniu dla wiedzy o ewolucji Ziemi.

Artykuł 7

Oszczędne i ostrożne gospodarowanie glebą

1.   Podczas sporządzania i realizacji planów i/lub programów, o których mowa w art. 9 akapit trzeci Protokołu „Zagospodarowanie terenu i trwały rozwój”, należy uwzględnić potrzeby ochrony gleby, w szczególności oszczędne gospodarowanie glebą i jej powierzchnią.

2.   W celu ograniczenia nieprzepuszczalności i zajmowania gleby Umawiające się Strony dokładają starań, by stosowane były metody budowy oszczędzające powierzchnie i chroniące glebę. W odniesieniu do urbanizacji Strony wskazują przede wszystkim strefy wewnętrzne, ograniczając równocześnie ekspansję aglomeracji.

3.   Przy badaniach wpływu na środowisko i przestrzeń wielkich projektów w dziedzinie przemysłu, budownictwa i infrastruktury, w szczególności transportu, energii i turystyki, należy uwzględniać, w ramach procedur krajowych, ochronę gleby i ograniczoną powierzchniowo ofertę na obszarze Alp.

4.   Jeżeli umożliwiają to warunki naturalne, glebom, które nie są już użytkowane lub które zostały zmienione, w szczególności wysypiska, hałdy, infrastruktury, trasy narciarskie, należy przywrócić ich naturalne właściwości lub je rekultywować.

Artykuł 8

Oszczędne gospodarowanie i eksploatacja surowców, która nie szkodzi glebom

1.   Umawiające się Strony dokładają starań, by surowcami eksploatowanymi z gleby gospodarowano w sposób oszczędny. Pracują nad tym, by stosowano przede wszystkim produkty zastępcze oraz by wyczerpywano możliwości recyclingu lub by wspierano ich rozwój.

2.   Przy eksploatacji, obróbce i użytkowaniu surowców eksploatowanych z gleby należy jak najbardziej ograniczyć naruszanie innych funkcji gleby. W strefach mających szczególne znaczenie dla ochrony funkcji gleby oraz w strefach przeznaczonych na zbieranie wody pitnej eksploatacja surowców powinna być zakazana.

Artykuł 9

Ochrona gleb w strefach wilgotnych i na torfowiskach

1.   Umawiające się Strony zobowiązują się do ochrony torfowisk wysokich i niskich. W tym celu należy w miarę możliwości dążyć do posługiwania się substytutem torfu.

2.   W strefach wilgotnych i na torfowiskach stosowane środki do drenażu trzeba będzie ograniczyć do konserwacji istniejących sieci, z wyjątkiem uzasadnionych przypadków nadzwyczajnych. Wsparcie powinno uzyskać stosowanie środków umożliwiających powrót do stanu naturalnego już drenowanych stref.

3.   Zgodnie z ogólną zasadą gleby bagienne nie powinny być wykorzystywane lub jeżeli są wykorzystywane na cele rolne, nie powinny być eksploatowane, by mogły zachować swój specyficzny charakter.

Artykuł 10

Wyodrębnienie i postępowanie ze strefami zagrożenia

1.   Umawiające się Strony uzgadniają, by nanosić na mapę strefy Alp zagrożone geologicznie, hydrogeologicznie i hydrologicznie, przede wszystkim ruchami terenu (osuwiska, rwące potoki lawy, zapadliska), lawinami i powodziami, by je wpisywać do rejestrów oraz by w razie potrzeby wyznaczyć strefy zagrożenia. Jeżeli jest to stosowne, należy wziąć pod uwagę ryzyko sejsmiczne.

2.   Umawiające się Strony dołożą starań by w miarę możności w strefach zagrożenia stosowane były techniki inżynieryjne zbliżone do naturalnych, używając miejscowych materiałów tradycyjnych zgodnych z wymogami krajobrazu. Środki te powinny być wspierane właściwymi środkami dotyczącymi leśnictwa.

Artykuł 11

Wyodrębnienie i postępowanie ze strefami Alp zagrożonymi erozją

1.   Umawiające się Strony uzgadniają, by nanieść na mapę strefy Alp dotknięte erozją powierzchniową oraz by wpisać je do rejestru gruntów na podstawie kryteriów porównywalnych do określania erozji gleby, jeżeli jest to niezbędne dla ochrony dóbr materialnych.

2.   Należy ograniczyć erozję gleby do minimum. Powierzchnie uszkodzone przez erozję gleby i osuwiska terenu powinny zostać naprawione w stopniu niezbędnym dla ochrony człowieka i dóbr materialnych.

3.   W celu ochrony człowieka i dóbr materialnych należy stosować przede wszystkim techniki zbliżone do naturalnych w zakresie hydrauliki, inżynierii i gospodarki leśnej w celu zahamowania erozji wodnej i w celu zmniejszenia efektu spływania wód.

Artykuł 12

Rolnictwo, gospodarowanie pastwiskami i gospodarka leśna

1.   W celu ochrony przed erozją i szkodliwą kompakcją gleb Umawiające się Strony zobowiązują się do stosowania odpowiednich działań, dostosowanych do miejscowych warunków, dotyczących rolnictwa, gospodarowania pastwiskami i gospodarką leśną.

2.   W odniesieniu do dostarczanych substancji, pochodzących z wykorzystania nawozów lub produktów fitosanitarnych, Umawiające się Strony dążą do opracowania i wprowadzenia w życie wspólnych kryteriów mających na celu odpowiednie działania techniczne. Rodzaj i ilość nawozów oraz okres ich wysiewania powinny być dostosowane do potrzeb roślin, z uwzględnieniem substancji odżywczych dostępnych w glebie i substancji organicznych, jak również warunków uprawy i środowiska. Przyczynia się do tego zastosowanie ekologicznych/biologicznych i zintegrowanych metod produkcji oraz określenie pułapu liczby zwierząt w zależności od warunków naturalnych środowiska i wzrostu roślin.

3.   Na pastwiskach alpejskich należy w szczególności zminimalizować użycie nawozów sztucznych i syntetycznych produktów fitosanitarnych. Powinno się zrezygnować z wykorzystywania osadów ściekowych.

Artykuł 13

Środki stosowane w leśnictwie i inne

1.   Wobec lasów górskich stanowiących w dużej mierze ochronę miejscowych warunków środowiskowych, a zwłaszcza aglomeracji, infrastruktury transportu, terenów uprawnych i innych, Umawiające się Strony zobowiązują się do przyznania pierwszeństwa tej funkcji ochronnej i pokierowania swoją gospodarką leśną zgodnie z tym celem ochrony. Te lasy górskie powinny zostać zachowane.

2.   W szczególności las powinien być użytkowany i utrzymywany w sposób umożliwiający uniknięcie erozji gleby i szkodliwej kompakcji gleb. W tym celu należy wspierać leśnictwo dostosowane do warunków lokalnych oraz naturalną regenerację lasów.

Artykuł 14

Wpływy infrastruktury turystycznej

1.   Umawiające się Strony będą działać w najwłaściwszy sposób, by:

—	unikać negatywnych wpływów działalności turystycznej na glebę w Alpach,

—

stan gleb zniszczonych intensywną eksploatacją turystyczną został ustabilizowany, przede wszystkim i w miarę możliwości przez odtworzenie pokrycia roślinnego i przez stosowanie technik inżynierii zbliżonych do naturalnych. Późniejsze działania powinny iść w takim kierunku, by tego typu zniszczenia nie miały już więcej miejsca,

—	w lasach pełniących funkcję ochronną pozwolenia na budowę i wyrównywanie terenu tras narciarskich były udzielane tylko w drodze wyjątku i pod warunkiem podjęcia środków kompensacyjnych oraz by nie zostały wydane pozwolenia dla stref niestabilnych.

2.   Dodatki chemiczne i biologiczne stosowane do przygotowywania tras narciarskich będą tolerowane jedynie po poświadczeniu ich zgodności z normami środowiska naturalnego.

3.   W przypadku stwierdzenia istotnych szkód w glebach i roślinności Umawiające się Strony w jak najkrótszym terminie podejmą niezbędne kroki do przywrócenia im właściwego stanu.

Artykuł 15

Ograniczenia we wprowadzaniu substancji zanieczyszczających środowisko

1.   Umawiające się Strony dołożą wszelkich starań w celu zmniejszenia, na ile to będzie możliwe oraz zapobiegawczo, wprowadzania substancji zanieczyszczających środowisko do gleby przez atmosferę, wodę, odpady i substancje szkodliwe dla środowiska. Wybierane będą środki ograniczające emisje u źródeł.

2.   W celu uniknięcia skażenia gleby przez stosowanie substancji niebezpiecznych Umawiające się Strony przyjmują postanowienia techniczne, przewidują kontrole i wprowadzają w życie programy badawcze i działania informacyjne.

Artykuł 16

Ekologiczne użytkowanie produktów do odmrażania i posypywania piaskiem

Umawiające się Strony zobowiązują się do zminimalizowania używania soli do odmrażania oraz do stosowania w miarę możliwości produktów antypoślizgowych i mniej zanieczyszczających środowisko, takich jak żwiry i piaski.

Artykuł 17

Gleby skażone, miejsca wcześniej zanieczyszczone, program gospodarki odpadami

1.   Umawiające się Strony zobowiązują się do zestawienia i opisania miejsc wcześniej zanieczyszczonych oraz powierzchni, na których prawdopodobnie wystąpiły zanieczyszczenia (spis miejsc wcześniej zanieczyszczonych) w celu zbadania stanu tych powierzchni oraz w celu oceny, na podstawie porównywalnych metod, zagrożeń, jakie przedstawiają.

2.   W celu niedopuszczenia do skażenia gleby oraz w celu obróbki wstępnej, obróbki właściwej i składowania odpadów oraz pozostałości zgodnych z normami środowiska powinny zostać stworzone i wdrożone programy zarządzania odpadami.

Artykuł 18

Środki uzupełniające

Umawiające się Strony mogą podjąć dla ochrony gleby środki uzupełniające w stosunku do tych, o których mowa w niniejszym Protokole.

ROZDZIAŁ III

BADANIA, SZKOLENIA I INFORMOWANIE

Artykuł 19

Badania i monitorowanie

1.   Umawiające się Strony wspierają i dostosowują, w ścisłej współpracy, badania i systematyczne monitorowanie, które okazują się użyteczne dla osiągnięcia celów niniejszego Protokołu.

2.   Umawiające się Strony dołożą starań, by krajowe wyniki badań i systematycznego monitorowania były włączane do wspólnego systemu stałego monitorowania i informowania oraz by były dostępne dla opinii publicznej w istniejących ramach instytucjonalnych.

3.   Umawiające się Strony koordynują alpejskie projekty badawcze dotyczące ochrony gleby, uwzględniając inne postępy w badaniach na szczeblu krajowym i międzynarodowym, oraz przewidują możliwość dokonywania wspólnych badań naukowych.

4.   Szczególna uwaga poświęcona zostanie ocenie wrażliwości gleb na różne działania człowieka, ocenie ich zdolności regeneracji oraz badaniu odpowiednich, najlepiej dostosowanych technik.

Artykuł 20

Sporządzenie zharmonizowanych baz danych

1.   Umawiające się Strony ustalają utworzenie, w ramach Systemu Informowania i Monitorowania Alp, porównywalnych baz danych (parametry gruntowe, pobieranie próbek, metody analizy, ocena) oraz możliwość wymiany danych.

2.   Umawiające się Strony zgadzają się w sprawie substancji niebezpiecznych dla gleby, które szczególnie należy poddawać analizie, i dążą do określenia porównywalnych kryteriów oceny.

3.   Umawiające się Strony dążą do opisania stanu gleb w obszarze alpejskim w sposób reprezentatywny, na takich samych podstawach oceny i zgodnie ze zharmonizowanymi metodami z uwzględnieniem sytuacji geologicznej i hydrogeologicznej.

Artykuł 21

Utworzenie stanowisk stałego monitorowania i koordynacja monitorowania środowiska

1.   Umawiające się Strony zobowiązują się do utworzenia na obszarze Alp stanowisk stałego monitorowania (kontrola i monitorowanie techniczne) oraz do włączenia ich do ogólnoalpejskiej sieci monitorowania gleby.

2.   Umawiające się Strony koordynują monitorowanie gleby na szczeblu krajowym wraz z instytucjami zajmującymi się środowiskiem w sektorach powietrza, wody, flory i fauny.

3.   W ramach tych badań Umawiające się Strony utworzą banki próbek gleb według porównywalnych kryteriów.

Artykuł 22

Szkolenia i informacja

Umawiające się Strony wspierają kształcenie początkowe i kształcenie ustawiczne oraz informowanie opinii publicznej o celach i środkach wprowadzania w życie niniejszego Protokołu.

ROZDZIAŁ IV

WPROWADZENIE W ŻYCIE, KONTROLA I OCENA

Artykuł 23

Wprowadzenie w życie

Umawiające się Strony zobowiązują się dołożyć wszelkich starań, by niniejszy Protokół został wprowadzony w życie, uwzględniając wszelkie odpowiednie środki w istniejących ramach instytucjonalnych.

Artykuł 24

Kontrola przestrzegania zobowiązań

1.   Umawiające się Strony regularnie składają sprawozdania Stałemu Komitetowi w sprawie środków podjętych na mocy niniejszego Protokołu. Sprawozdania przedstawiają również kwestię skuteczności podjętych środków. Konferencja alpejska decyduje o okresowości sprawozdań.

2.   Stały Komitet bada te sprawozdania w celu sprawdzenia, czy Umawiające się Strony wypełniły swoje zobowiązania wynikające z niniejszego Protokołu. Może on również zwrócić się do zainteresowanych Umawiających się Stron o przedstawienie informacji uzupełniających lub też odwołać się do innych źródeł informacji.

3.   Stały Komitet sporządza sprawozdanie na temat przestrzegania, przez Umawiające się Strony zobowiązań wynikających z niniejszego Protokołu, na potrzeby konferencji alpejskiej.

4.   Konferencja alpejska zapoznaje się z tym sprawozdaniem. W razie stwierdzenia uchybienia w wypełnianiu zobowiązań może przyjąć zalecenia.

Artykuł 25

Ocena skuteczności postanowień

1.   Umawiające się Strony regularnie badają i oceniają skuteczność postanowień niniejszego Protokołu. W przypadku gdy okazuje się to niezbędne dla realizacji celów, biorą pod uwagę przyjęcie odpowiednich poprawek do niniejszego Protokołu.

2.   W istniejących ramach instytucjonalnych do tej oceny przyłączają się władze terytorialne. Możliwa jest konsultacja z organizacjami pozarządowymi aktywnymi w tym sektorze.

ROZDZIAŁ V

POSTANOWIENIA KOŃCOWE

Artykuł 26

Związek między konwencją alpejską a Protokołem

1.   Niniejszy Protokół stanowi Protokół do konwencji alpejskiej w znaczeniu art. 2 oraz pozostałych istotnych artykułów konwencji.

2.   Wyłącznie Umawiająca się Strona konwencji alpejskiej może zostać Umawiającą się Stroną niniejszego Protokołu. Każde wypowiedzenie konwencji alpejskiej stanowi równocześnie wypowiedzenie niniejszego Protokołu.

3.   W przypadku gdy konwencja alpejska obraduje na temat spraw odnoszących się do niniejszego Protokołu, jedynie Umawiające się Strony niniejszego Protokołu mogą uczestniczyć w głosowaniu.

Artykuł 27

Podpisanie i ratyfikacja

1.   Niniejszy Protokół jest otwarty do podpisu dla Państw Sygnatariuszy konwencji alpejskiej i dla Wspólnoty Europejskiej dnia 16 października 1998 r. oraz przy Republice Austrii, depozytariusza, począwszy od dnia 16 listopada 1998 r.

2.   Niniejszy Protokół wchodzi w życie, w odniesieniu do Umawiających się Stron, które wyraziły zgodę na związanie niniejszym Protokołem, po upływie trzech miesięcy od daty złożenia przez trzy Państwa dokumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia.

3.   W odniesieniu do Umawiających się Stron, które później wyrażą zgodę na związanie niniejszym Protokołem, Protokół wchodzi w życie po upływie trzech miesięcy od daty złożenia dokumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia. Po wejściu w życie jakiejkolwiek poprawki do Protokołu, każda nowa Umawiająca się Strona Protokołu staje się Umawiającą się Stroną Protokołu ze zmianami.

Artykuł 28

Powiadomienia

Depozytariusz powiadamia każde Państwo, o którym mowa w Preambule, i Komisję Europejską, w kwestiach dotyczących niniejszego Protokołu:

a)	o każdym podpisie;

b)	o złożeniu każdego dokumentu ratyfikacyjnego, przyjmującego lub zatwierdzającego;

c)	o każdej dacie wejścia w życie;

d)	o każdym oświadczeniu dokonanym przez jedną z Umawiających się Stron lub z Państw Sygnatariuszy;

e)	o każdym wypowiedzeniu, o którym powiadomiła jedna z Umawiających się Stron, w tym o dacie jego wejścia w życie.

PROTOKÓŁ

w sprawie stosowania konwencji alpejskiej z 1991 roku w zakresie energii

Protokół „Energia”

Preambuła

REPUBLIKA FEDERALNA NIEMIEC,

REPUBLIKA AUSTRII,

REPUBLIKA FRANCUSKA,

REPUBLIKA WŁOSKA,

KSIĘSTWO LIECHTENSTEIN,

KSIĘSTWO MONAKO,

REPUBLIKA SŁOWENII,

KONFEDERACJA SZWAJCARSKA

oraz

WSPÓLNOTA EUROPEJSKA,

ZGODNIE ze swymi zadaniami wynikającymi z Konwencji w sprawie ochrony Alp (konwencji alpejskiej) z dnia 7 listopada 1991 r., mającymi na celu zapewnienie spójnej polityki zachowania i ochrony oraz trwałego rozwoju obszaru alpejskiego,

WYPEŁNIAJĄC swoje zobowiązania wynikające z art. 2 ust. 2 i 3 konwencji alpejskiej,

ŚWIADOMI znaczenia realizacji form produkcji, dystrybucji i wykorzystania energii z poszanowaniem przyrody i krajobrazu, które byłyby zgodne ze środowiskiem naturalnym i promowaniem środków mających na celu oszczędzanie energii,

BIORĄC pod uwagę konieczność zmniejszenia emisji gazów przyczyniających się do powstania efektu cieplarnianego również w regionie alpejskim i przestrzegania w ten sposób zobowiązań Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie Zmian Klimatu,

PRZEKONANI, iż należy harmonizować interesy gospodarcze z wymogami ekologicznymi,

ŚWIADOMI FAKTU, że z europejskiego punktu widzenia obszar alpejski posiada szczególne znaczenie i że stanowi on, w odniesieniu do geomorfologii, klimatu, wody, roślinności, fauny, krajobrazów i upraw, dziedzictwo zarówno jedyne w swoim rodzaju, jak również zróżnicowane oraz że jego wysokie góry, doliny i Prealpy są elementami środowiska, których ochrona nie może należeć jedynie do państw alpejskich,

ŚWIADOMI FAKTU, że Alpy stanowią nie tylko przestrzeń życiową i miejsce pracy ludności miejscowej, lecz że posiadają również ogromne znaczenie dla terenów pozaalpejskich, w szczególności ze względu na fakt, że mamy do czynienia z regionem tranzytowym nie tylko w odniesieniu do ruchu transeuropejskiego osób i towarów, lecz także międzynarodowych sieci dystrybucji energii,

BIORĄC pod uwagę wrażliwość środowiskową obszaru Alp, w szczególności w sprawach dotyczących działań związanych z produkcją, przesyłem i wykorzystaniem energii, które oddziałują wzajemnie na aspekty nierozłącznie związane z ochroną przyrody, zagospodarowaniem terenu i wykorzystaniem gleby,

BIORĄC pod uwagę fakt, iż w sytuacji zagrożeń dla ochrony środowiska, w szczególności z powodu ewentualnych zmian klimatycznych, których przyczyną jest człowiek, konieczne stało się obserwowanie ze szczególną uwagą ścisłych związków między działaniami społecznymi i gospodarczymi człowieka a zachowaniem ekosystemów, które wymagają, zwłaszcza w obszarze alpejskim, podjęcia właściwych i zróżnicowanych środków za zgodą ludności miejscowej, instytucji politycznych oraz organizacji gospodarczych i społecznych,

PRZEKONANI, że ludność miejscowa powinna być w stanie określić swój własny projekt rozwoju społecznego, kulturalnego i gospodarczego oraz uczestniczyć w jego realizowaniu w istniejących ramach instytucjonalnych,

PRZEKONANI, że niektóre problemy mogą zostać rozwiązane jedynie w ramach transgranicznych oraz że wymagają one podjęcia wspólnych środków przez państwa alpejskie i bezpośrednio zainteresowane władze terytorialne,

PRZEKONANI, że zaspokojenie potrzeb energetycznych stanowi istotny czynnik rozwoju gospodarczego i społecznego, zarówno w obrębie, jak i na zewnątrz obszaru alpejskiego,

ŚWIADOMI znaczenia stosowania i późniejszego rozwoju instrumentów ekonomicznych, dzięki którym fakty na temat kosztów mogłyby być w większym stopniu uwzględniane w wyliczeniach cen energii,

PRZEKONANI, że obszar alpejski ma trwały udział w zaspakajaniu potrzeb energetycznych w ramach europejskich oraz że powinien on dysponować, poza wystarczającymi zasobami wody pitnej, wystarczającymi zasobami energetycznymi w celu poprawy warunków życia ludności i wydajności gospodarczej,

PRZEKONANI, że obszar alpejski ma szczególnie istotne znaczenie dla połączenia systemów energetycznych państw europejskich,

PRZEKONANI, że w obszarze alpejskim, środki mające na celu racjonalne wykorzystanie energii oraz trwałe wykorzystywanie zasobów wody i drewna przyczyniają się do zaspokojenia potrzeb energetycznych w ramach gospodarki krajowej oraz że wykorzystanie biomasy i energii słonecznej nabiera coraz większego znaczenia,

UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE:

ROZDZIAŁ I

POSTANOWIENIA OGÓLNE

Artykuł 1

Cele

Umawiające się Strony zobowiązują się stworzyć warunki ramowe i przyjąć środki w sprawie oszczędzania energii, produkcji, przesyłu, dystrybucji i wykorzystywania energii, w ramach terytorialnych stosowania konwencji alpejskiej, właściwych do stworzenia sytuacji energetycznej trwałego rozwoju, odpowiadającej specyficznym granicom tolerancji obszaru alpejskiego; przy tej okazji Umawiające się Strony wniosą istotny wkład do ochrony ludności i środowiska, przyczyniając się do zachowania zasobów i klimatu.

Artykuł 2

Podstawowe zobowiązania

1.   Zgodnie z niniejszym Protokołem Umawiające się Strony mają na celu przede wszystkim:

a)	harmonizację planowania gospodarki energetycznej z ogólnym planem zagospodarowania obszaru alpejskiego;

b)	dostosowanie systemów produkcji, transportu i dystrybucji energii w celu ogólnej optymalizacji systemu infrastruktury na obszarze alpejskim, z uwzględnieniem potrzeb ochrony środowiska;

c)

ograniczenie wpływów pochodzenia energetycznego na środowisko, optymalizując dostarczanie usług docelowym użytkownikom energii poprzez przyjęcie, miedzy innymi i w miarę możliwości, następujących środków: — zmniejszenie zapotrzebowania energetycznego dzięki stosowaniu skuteczniejszych technologii, — szersze objęcie pozostałego zapotrzebowania energetycznego odnawialnymi źródłami energii, — optymalizacja istniejących instalacji do produkcji energii w oparciu o nieodnawialne źródła energii;

d)

ograniczenie negatywnych skutków infrastruktur energetycznych na środowisko i na krajobraz, w tym skutków dotyczących gospodarowania odpadami, za pomocą przyjęcia środków zapobiegawczych dla nowych infrastruktur i, w razie konieczności, odwołanie się do działań mających na celu poprawienie istniejących instalacji.

2.   W przypadku budowy nowych wielkich infrastruktur energetycznych oraz istotnego wzrostu możliwości infrastruktur istniejących Umawiające się Strony, w ramach obowiązującego prawa, dokonują oceny wpływów na środowisko alpejskie oraz oceny ich skutków z punktu widzenia terytorialnego i społeczno-gospodarczego, zgodnie z art. 12. W przypadku projektów o możliwych skutkach transgranicznych Strony przyznają prawo do konsultacji na szczeblu międzynarodowym.

3.   W swojej polityce energetycznej Umawiające się Strony uwzględniają fakt, że obszar alpejski jest odpowiedni do wykorzystywania odnawialnych źródeł energii, wspierają wzajemną współpracę w sprawie programów rozwoju w tej dziedzinie.

4.   Umawiające się Strony chronią tereny będące pod ochroną za pomocą stref buforowych, inne strefy ochrony i spokoju oraz strefy nietknięte z punktu widzenia przyrody i krajobrazu; optymalizują infrastruktury energetyczne w zależności od różnych poziomów wrażliwości, tolerancji i aktualnego zniszczenia ekosystemu alpejskiego.

5.   Umawiające się Strony są świadome faktu, że właściwa polityka badawczo-rozwojowa, przejawiająca się środkami zapobiegawczymi i poprawiającymi, może w istotny sposób przyczynić się do ochrony Alp od wpływu infrastruktur energetycznych. Strony wspierają działania badawczo-rozwojowe w tym kierunku i przekazują sobie znaczące wyniki.

6.   Umawiające się Strony współpracują w celu rozwoju w dziedzinie energetyki metod mających na celu większe uwzględnianie prawdziwych kosztów.

Artykuł 3

Zgodność z prawem międzynarodowym i z innymi politykami

1.   Wprowadzenie w życie niniejszego Protokołu dokonywane jest zgodnie z obowiązującymi międzynarodowymi normami prawnymi, w szczególności normami konwencji alpejskiej i Protokołów zredagowanych w celu jej stosowania oraz zgodnie z obowiązującymi umowami międzynarodowymi.

2.   Umawiające się Strony zobowiązują się również do uwzględnienia celów niniejszego Protokołu w realizowaniu innych polityk, w szczególności w dziedzinach zagospodarowania terenu i rozwoju regionalnego, transportu, rolnictwa i gospodarki leśnej oraz turystyki, w celu uniknięcia skutków negatywnych lub spornych w obszarze alpejskim.

Artykuł 4

Uczestnictwo władz terytorialnych

1.   W istniejących ramach instytucjonalnych każda z Umawiających się Stron określa najlepszy poziom koordynacji i współpracy między bezpośrednio zainteresowanymi instytucjami i władzami terytorialnymi w celu promowania solidarnej odpowiedzialności, w szczególności w celu stosowania i rozwoju w obszarze alpejskim współdziałania w stosowaniu polityk energetycznych, a także wdrażania wynikających z tego środków.

2.   Bezpośrednio zainteresowane władze terytorialne zajmują się różnymi etapami przygotowywania i wdrażania tych polityk i środków, zgodnie ze swymi kompetencjami, w istniejących ramach instytucjonalnych.

3.   Umawiające się Strony wspierają współpracę międzynarodową pomiędzy instytucjami, których bezpośrednio dotyczą problemy związane z energetyką i środowiskiem w celu znalezienia porozumienia w sprawie rozwiązania wspólnych problemów.

ROZDZIAŁ II

ŚRODKI SZCZEGÓLNE

Artykuł 5

Oszczędności energii oraz racjonalne użytkowanie energii

1.   Obszar alpejski wymaga podjęcia szczególnych środków dla oszczędności energii, dla jej racjonalnej dystrybucji i używania. Środki te powinny uwzględniać:

a)	zapotrzebowania energetyczne dotyczące rozległych terenów, bardzo zróżnicowane w zależności od wysokości nad poziomem morza, pór roku i wymogów turystycznych;

b)	miejscową dostępność odnawialnych źródeł energii;

c)	szczególny wpływ opadów atmosferycznych w nieckach i dolinach z uwagi na ich budowę geomorfologiczną.

2.   Umawiające się Strony dokładają starań, by poprawić dostosowanie używania energii do środowiska i wspierają przede wszystkim oszczędzanie i racjonalne używanie energii, w szczególności procesów odniesieniu do procesów produkcyjnych, służb publicznych i wielkich infrastruktur hotelowych, jak również w odniesieniu do instalacji transportowych, działalności sportowej i wypoczynku.

3.   Strony przyjmują środki i ustanawiają przepisy w szczególności w następujących dziedzinach:

a)	poprawa izolacji budynków i skuteczności systemów dystrybucji ciepła;

b)	optymalizacja wydajności instalacji grzewczych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych;

c)	okresowa kontrola i zmniejszenie, w razie potrzeby, emisji zanieczyszczeń z instalacji cieplnych;

d)	oszczędności energii dzięki nowoczesnym procesom technologicznym użytkowania i przetwarzania energii;

e)	indywidualne wyliczanie kosztów ogrzewania i ciepłej wody;

f)	planowanie i promowanie nowych budynków wykorzystujących technologie o niskim zużyciu energii;

g)	promowanie i realizowanie gminnych/lokalnych projektów energetycznych i klimatycznych zgodnie ze środkami przewidzianymi w art. 2 ust. 1 lit. c);

h)	poprawa stanu budynków pod względem energetycznym w przypadku remontów i wspierania stosowania systemów grzewczych przyjaznych dla środowiska.

Artykuł 6

Odnawialne źródła energii

1.   Umawiające się Strony zobowiązują się, w ramach swoich możliwości finansowych, do promowania i użytkowania przede wszystkim odnawialnych źródeł energii, zgodnie z zasadami poszanowania środowiska i krajobrazu.

2.   Wspierają one również użytkowanie instalacji zdecentralizowanych w celu eksploatowania odnawialnych źródeł energii, takich jak woda, słońce i biomasa.

3.   Umawiające się Strony popierają użytkowanie odnawialnych źródeł energii, nawet łączone z istniejącym zaopatrzeniem konwencjonalnym.

4.   Umawiające się Strony wspierają w szczególności racjonalne użytkowanie zasobów wodnych i drzewnych pochodzących z trwałego zarządzania lasami górskimi w celu produkcji energii.

Artykuł 7

Energia hydroelektryczna

1.   Umawiające się Strony zapewniają utrzymanie funkcji ekologicznych cieków wodnych oraz nieskazitelność krajobrazów za pomocą właściwych środków, takich jak określenie minimalnych natężeń przepływu, wprowadzanie norm w celu zmniejszenia sztucznych wahań poziomu wody oraz zapewnienie migracji fauny, dla nowych hydroelektrowni oraz, jeżeli jest to możliwe, dla hydroelektrowni już istniejących.

2.   Umawiające się Strony mogą przyjmować środki zmierzające do poprawy konkurencyjności istniejących hydroelektrowni przestrzegając ich norm bezpieczeństwa i norm środowiskowych.

3.   Strony zobowiązują się ponadto do ochrony systemów wodnych w strefach zastrzeżonych dla wody pitnej, na terenach chronionych przez strefy buforowe, w innych strefach chronionych i ciszy, a także w strefach nietkniętych z punktu widzenia przyrody i krajobrazu.

4.   Umawiające się Strony zalecają ponowne otwarcie hydroelektrowni nieużywanych zamiast realizacji nowych projektów budowy. Przepis określony w ust. 1, dotyczący ochrony ekosystemów wodnych i innych wymienionych systemów, stosuje się również do ponownego otwarcia istniejących hydroelektrowni.

5.   Umawiające się Strony mogą w ramach ustawodawstwa krajowego przeanalizować, jak sprawić, aby docelowych konsumentów zasobów alpejskich obowiązywały ceny rynkowe oraz w jakiej mierze usługi świadczone przez ludność miejscową w interesie ogólnym mogą być wynagradzane w sprawiedliwy sposób.

Artykuł 8

Energia pochodząca z paliw kopalnych

1.   Umawiające się Strony zapewniają że w przypadku nowych instalacji termicznych, wykorzystujących paliwa kopalne do produkcji energii elektrycznej i/lub cieplnej, stosowane są najlepsze dostępne techniki. W odniesieniu do instalacji istniejących w obszarze alpejskim Umawiające się Strony ograniczają emisje w granicach możliwości, poprzez stosowanie technologii i/lub właściwych paliw.

2.   Umawiające się Strony sprawdzają wykonalność techniczną i ekonomiczną oraz dostosowanie do środowiska, zastępowania instalacji cieplnych, w których używane są paliwa kopalne przez instalacje, w których stosuje się odnawialne źródła energii, oraz przez instalacje zdecentralizowane.

3.   Umawiające się Strony przyjmują środki, które dążą do wspierania kogeneracji w celu bardziej racjonalnego użytkowania energii.

4.   W strefach przygranicznych Umawiające się Strony dokonują w miarę możliwości dostosowania i połączenia swoich systemów kontroli emisji i imisji.

Artykuł 9

Energia jądrowa

1.   Umawiające się Strony zobowiązują się, w ramach konwencji międzynarodowych, do wymiany wszelkich informacji na temat elektrowni i innych instalacji jądrowych, które mają lub mogłyby mieć konsekwencje na obszarze alpejskim, w celu długoterminowej ochrony zdrowia mieszkańców, fauny, flory, ich biocenozy, ich miejsca zamieszkania oraz interakcji między nimi.

2.   Umawiające się Strony dbają ponadto w miarę możliwości o dostosowanie i podłączenie swoich systemów kontroli promieniotwórczości w otoczeniu.

Artykuł 10

Transport i dystrybucja energii

1.   W odniesieniu do wszystkich istniejących infrastruktur Umawiające się Strony kontynuują ich racjonalizację i optymalizację, uwzględniając wymogi ochrony środowiska, w szczególności konieczności zachowania bardzo wrażliwych ekosystemów i krajobrazu, prowadząc równocześnie, tam gdzie jest to stosowne, działania chroniące ludność i środowisko alpejskie.

2.   W przypadku budowy linii przesyłowych energii elektrycznej i stacji elektrycznych z nimi związanych, a także ropociągów i gazociągów, w tym pompowni i stacji sprężania oraz instalacji, które mają ogromne znaczenie z punktu widzenia środowiska, Umawiające się Strony wprowadzają wszelkie niezbędne środki w celu zmniejszenia ich uciążliwości dla mieszkańców i dla środowiska, w tym, jeżeli to możliwe, użycie budowli i dróg przebiegu już istniejących linii.

3.   W odniesieniu do linii przesyłu energii elektrycznej Umawiające się Strony uwzględniają w szczególności znaczenie stref chronionych z ich strefami buforowymi, inne strefy ochrony i spokoju, a także strefy nietknięte z punktu widzenia przyrody i krajobrazu, jak również awifauny.

Artykuł 11

Renaturalizacja i inżynieria środowiska

Umawiające się Strony sporządzają w projektach wstępnych i w badaniach wpływu na środowisko, przewidzianych zgodnie z obowiązującym ustawodawstwem, sposoby renaturalizacji siedlisk i środowisk wodnych na skutek wykonania robót publicznych lub prywatnych w zakresie energetyki, dotyczących środowiska i ekosystemów w obszarze alpejskim, z zastosowaniem, w miarę możliwości, technik inżynierii środowiska.

Artykuł 12

Ocena wpływu na środowisko

1.   Umawiające się Strony dokonują, w ramach obowiązujących ustawodawstw krajowych, konwencji i umów międzynarodowych, wcześniejszej oceny wpływu na środowisko dla każdego projektu instalacji energetycznych, o których mowa w art. 7, 8, 9 i 10 niniejszego Protokołu, oraz w sprawie każdej istotnej zmiany w tych instalacjach.

2.   Umawiające się Strony uznają użyteczność wprowadzania, w miarę możliwości, najlepszych dostępnych technik w celu uniknięcia lub zmniejszenia wpływu na środowisko, przewidując ewentualnie rozbiórkę instalacji nieużywanych, które są nieprzyjazne dla środowiska.

Artykuł 13

Zgodność

1.   Umawiające się Strony zobowiązują się do wcześniejszego konsultowania się w sprawie projektów mogących wywołać skutki transgraniczne, w odniesieniu do ich wpływu.

2.   W odniesieniu do projektów mogących wywołać skutki transgraniczne zainteresowane Umawiające się Strony powinny móc przedstawić w odpowiednim czasie swoje uwagi, które zostaną we właściwy sposób uwzględnione na etapie wydawania zezwoleń.

Artykuł 14

Środki uzupełniające

Umawiające się Strony mogą podjąć środki uzupełniające w stosunku do tych, o których mowa w niniejszym Protokole, dotyczących energii i trwałego rozwoju.

ROZDZIAŁ III

BADANIA, SZKOLENIA I INFORMOWANIE

Artykuł 15

Badania i monitorowanie

1.   Umawiające się Strony wspierają i dostosowują, w ścisłej współpracy i uwzględniając wyniki już uzyskane na różnych szczeblach krajowych i międzynarodowych, badania i systematyczne monitorowanie, dla osiągnięcia celów niniejszego Protokołu; w szczególności dotyczy to metod i kryteriów analizy i oceny wpływu na środowisko i klimat, jak również szczególnych technologii dotyczących oszczędzania energii i jej racjonalnego wykorzystywania w obszarze alpejskim.

2.   Strony uwzględniają wyniki badań w procesach definiowania i weryfikacji celów i środków polityki energetycznej oraz swojej działalności szkoleniowej i pomocy technicznej na szczeblu lokalnym na rzecz mieszkańców, podmiotów gospodarczych i władz terytorialnych.

3.   Umawiające się Strony dokładają starań, by krajowe wyniki badań i systematycznego monitorowania były włączane do wspólnego systemu stałego monitorowania i informowania oraz by były dostępne dla opinii publicznej w istniejących ramach instytucjonalnych.

Artykuł 16

Szkolenia i informowanie

1.   Umawiające się Strony wspierają kształcenie początkowe i kształcenie ustawiczne oraz informowanie opinii publicznej o celach i środkach wprowadzania w życie niniejszego Protokołu.

2.   Wspierają one w szczególności późniejszy rozwój szkoleń, kształcenie ustawiczne, jak rownież w dziedzinie pomocy technicznej w zakresie energii, w tym ochrony środowiska, przyrody i klimatu.

ROZDZIAŁ IV

WPROWADZENIE W ŻYCIE, KONTROLA I OCENA

Artykuł 17

Wprowadzenie w życie

Umawiające się Strony zobowiązują się dołożyć wszelkich starań, by niniejszy Protokół został wprowadzony w życie, uwzględniając wszelkie odpowiednie środki w istniejących ramach instytucjonalnych.

Artykuł 18

Kontrola przestrzegania zobowiązań

1.   Umawiające się Strony regularnie składają sprawozdania Stałemu Komitetowi w sprawie środków podjętych na mocy niniejszego Protokołu. Sprawozdania przedstawiają również kwestię skuteczności podjętych środków. Konferencja alpejska decyduje o okresowości sprawozdań.

2.   Stały Komitet bada te sprawozdania w celu sprawdzenia, czy Umawiające się Strony wypełniły swoje zobowiązania wynikające z niniejszego Protokołu. Może on również zwrócić się do zainteresowanych Umawiających się Stron o przedstawienie informacji uzupełniających lub też odwołać się do innych źródeł informacji.

3.   Stały Komitet sporządza sprawozdanie na temat przestrzegania przez Umawiające się Strony zobowiązań wynikających z niniejszego Protokołu, na potrzeby konferencji alpejskiej.

4.   Konferencja alpejska zapoznaje się z tym sprawozdaniem. W razie stwierdzenia uchybienia w wypełnianiu zobowiązań może przyjąć zalecenia.

Artykuł 19

Ocena skuteczności postanowień

1.   Umawiające się Strony regularnie badają i oceniają skuteczność postanowień niniejszego Protokołu. W przypadku gdy okazuje się to niezbędne dla realizacji celów, biorą pod uwagę przyjęcie odpowiednich poprawek do niniejszego Protokołu.

2.   W istniejących ramach instytucjonalnych do tej oceny przyłączają się władze terytorialne. Możliwa jest konsultacja z organizacjami pozarządowymi aktywnymi w tym sektorze.

ROZDZIAŁ V

POSTANOWIENIA KOŃCOWE

Artykuł 20

Związek między konwencją alpejską a Protokołem

1.   Niniejszy Protokół stanowi Protokół do konwencji alpejskiej w znaczeniu art. 2 oraz pozostałych istotnych artykułów Konwencji.

2.   Wyłącznie Umawiająca się Strona konwencji alpejskiej może zostać Umawiającą się Stroną niniejszego Protokołu. Każde wypowiedzenie konwencji alpejskiej stanowi równocześnie wypowiedzenie niniejszego Protokołu.

3.   W przypadku gdy konwencja alpejska obraduje na temat spraw odnoszących się do niniejszego Protokołu, jedynie Umawiające się Strony niniejszego Protokołu mogą uczestniczyć w głosowaniu.

Artykuł 21

Podpisanie i ratyfikacja

1.   Niniejszy Protokół jest otwarty do podpisu dla Państw Sygnatariuszy konwencji alpejskiej i dla Wspólnoty Europejskiej dnia 16 października 1998 r. oraz przy Republice Austrii, depozytariusza, począwszy od dnia 16 listopada 1998 r.

2.   Niniejszy Protokół wchodzi w życie, w odniesieniu do Umawiających się Stron, które wyraziły zgodę na związanie niniejszym Protokołem, po upływie trzech miesięcy od daty złożenia przez trzy Państwa dokumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia.

3.   W odniesieniu do Umawiających się Stron, które później wyrażą zgodę na związanie niniejszym Protokołem, Protokół wchodzi w życie po upływie trzech miesięcy od daty złożenia dokumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia. Po wejściu w życie jakiejkolwiek poprawki do Protokołu każda nowa Umawiająca się Strona Protokołu staje się Umawiającą się Stroną Protokołu ze zmianami.

Artykuł 22

Powiadomienia

Depozytariusz powiadamia każde Państwo, o którym mowa w Preambule, i Komisję Europejską, o sprawach dotyczących niniejszego Protokołu:

a)	o każdym podpisie;

b)	o złożeniu każdego dokumentu ratyfikacyjnego, przyjmującego lub zatwierdzającego;

c)	o każdej dacie wejścia w życie;

d)	o każdym oświadczeniu dokonanym przez jedną z Umawiających się Stron lub Państw Sygnatariuszy;

e)	o każdym wypowiedzeniu, o którym powiadomiła jedna z Umawiających się Stron, w tym o dacie jego wejścia w życie.

PROTOKÓŁ

w sprawie stosowania konwencji alpejskiej z 1991 roku w zakresie turystyki

Protokół „Turystyka”

Preambuła

REPUBLIKA FEDERALNA NIEMIEC,

REPUBLIKA AUSTRII,

REPUBLIKA FRANCUSKA,

REPUBLIKA WŁOSKA,

KSIĘSTWO LIECHTENSTEIN,

KSIĘSTWO MONAKO,

REPUBLIKA SŁOWENII,

KONFEDERACJA SZWAJCARSKA

oraz

WSPÓLNOTA EUROPEJSKA,

ZGODNIE ze swymi zadaniami wynikającymi z Konwencji w sprawie ochrony Alp (konwencji alpejskiej) z dnia 7 listopada 1991 r., mającymi na celu zapewnienie spójnej polityki zachowania i ochrony oraz trwałego rozwoju obszaru alpejskiego,

WYPEŁNIAJĄC swoje zobowiązania wynikające z art. 2 ust. 2 i 3 konwencji alpejskiej,

UWZGLĘDNIAJĄC wolę Umawiających się Stron, by dostosować interesy gospodarcze i wymogi ekologiczne oraz w celu zapewnienia trwałego rozwoju,

ŚWIADOMI FAKTU, że Alpy stanowią przestrzeń życiową i miejsce rozwoju gospodarczego dla ludności miejscowej,

PRZEKONANI, że ludność miejscowa powinna być w stanie określić swój własny projekt rozwoju społecznego, kulturalnego i gospodarczego oraz uczestniczyć w jego wprowadzaniu w życie w istniejących ramach instytucjonalnych,

UWZGLĘDNIAJĄC, że w naszej cywilizacji miejskiej istnieje stale rosnąca potrzeba uprawiania turystyki i rekreacji w zróżnicowanej formie,

UWZGLĘDNIAJĄC, że dzięki swoim ogromnym możliwościom rekreacyjnym, dzięki bogactwu krajobrazów i różnorodności warunków ekologicznych Alpy pozostają jednym z najważniejszych obszarów turystyki i rekreacji w Europie oraz że wyzwanie to powinno przekraczać ramy krajowe,

UWZGLĘDNIAJĄC, że duża część ludności niektórych Umawiających się Stron mieszka w Alpach oraz że turystyka alpejska leży w interesie publicznym z tego względu, że przyczynia się do utrzymania stałej ludności,

UWZGLĘDNIAJĄC, że turystyka górska rozwija się w konkurencyjnych, coraz bardziej globalnych ramach oraz że w istotny sposób przyczynia się do zmian gospodarczych obszaru alpejskiego,

UWZGLĘDNIAJĄC, że najnowsze tendencje zdają się iść w kierunku większej harmonii pomiędzy turystyką a środowiskiem: coraz większe zainteresowanie klientów atrakcyjnymi warunkami przyrodniczymi, chronionymi zimą i latem, troska licznych decydentów lokalnych o poprawę jakości usług w odniesieniu do ochrony środowiska,

UWZGLĘDNIAJĄC, że na obszarze alpejskim ograniczenia dostosowania ekosystemów każdego siedliska powinny być brane pod uwagę w szczególny sposób i oceniane w zależności od szczególnego charakteru każdego każdego nich,

ŚWIADOMI, że dziedzictwo naturalne i kulturowe oraz krajobrazy stanowią istotne podstawy turystyki w Alpach,

ŚWIADOMI, że różnice przyrodnicze, kulturowe, gospodarcze i instytucjonalne charakteryzujące państwa alpejskie, które były przyczyną odrębnego rozwoju i wielości ofert turystycznych, powinny stać się źródłem zróżnicowanej i uzupełniającej się działalności turystycznej, dalekiej od unifikacji w skali międzynarodowej,

ŚWIADOMI, że trwały rozwój działalności turystycznej opartej na waloryzacji dziedzictwa naturalnego, a także na jakości świadczeń i usług, staje się niezbędny z uwagi na zależność gospodarczą większości regionów alpejskich od turystyki i na możliwość przetrwania, jaką stanowi dla mieszkańców Alp,

ŚWIADOMI, że należy zachęcać turystów do szanowania przyrody, pomagać im w lepszym rozumieniu ludności mieszkającej i pracującej w odwiedzanych regionach oraz stwarzać optymalne warunki dla prawdziwego odkrywania przyrody na obszarze alpejskim, w całej jej różnorodności,

ŚWIADOMI, że do organizacji zajmujących się zawodowo turystyką oraz do władz terytorialnych należy wprowadzenie, w ramach uzgodnionych na poziomie obszaru alpejskiego, środków mających na celu poprawę struktur produkcji oraz ich działania,

PRAGNĄC zapewnić trwały rozwój obszaru alpejskiego za pomocą turystyki przyjaznej dla środowiska, co stanowi również podstawę warunków życia i warunków ekonomicznych miejscowej ludności,

PRZEKONANI, że niektóre problemy mogą zostać rozwiązane jedynie w ramach transgranicznych oraz że wymagają one podjęcia wspólnych środków przez państwa alpejskie,

UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE:

ROZDZIAŁ I

POSTANOWIENIA OGÓLNE

Artykuł 1

Cel

Celem niniejszego Protokołu jest przyczynienie się, w istniejących ramach instytucjonalnych, do trwałego rozwoju obszaru alpejskiego za pomocą turystyki przyjaznej dla środowiska dzięki szczególnym środkom i zaleceniom, które uwzględniają interesy ludności miejscowej i turystów.

Artykuł 2

Współpraca międzynarodowa

1.   Umawiające się Strony zobowiązują się do usuwania przeszkód we współpracy międzynarodowej pomiędzy władzami terytorialnymi obszaru alpejskiego oraz do popierania rozwiązywania wspólnych problemów dzięki współpracy na właściwym szczeblu terytorialnym.

2.   Umawiające się Strony wspierają wzmocnioną współpracę międzynarodową pomiędzy poszczególnymi właściwymi instytucjami. Starają się w szczególności o rozwój obszarów transgranicznych poprzez koordynację działalności turystycznej i rekreacyjnej przyjaznej dla środowiska.

3.   W przypadku gdy władze terytorialne nie mogą wprowadzić w życie odpowiednich środków, ponieważ należy to do kompetencji krajowych lub międzynarodowych, należy im zapewnić możliwość skutecznego przedstawiania interesów ludności.

Artykuł 3

Uwzględnienie celów w innych politykach

Umawiające się Strony zobowiązują się również do uwzględnienia celów niniejszego Protokołu w swoich innych politykach, w szczególności w zakresie: zagospodarowania terenu, transportu, rolnictwa, gospodarki leśnej, ochrony środowiska i ochrony przyrody, a także w zakresie zaopatrzenia w wodę i w energię, w celu ograniczenia ich negatywnych lub spornych skutków.

Artykuł 4

Uczestnictwo władz terytorialnych

1.   W istniejących ramach instytucjonalnych każda z Umawiających się Stron określa najlepszy poziom koordynacji i współpracy między bezpośrednio zainteresowanymi instytucjami i władzami terytorialnymi w celu promowania solidarnej odpowiedzialności, w szczególności w celu stosowania i rozwoju, na obszarze alpejskim, współdziałania w stosowaniu polityk turystyki, a także wdrażania wynikających z tego środków.

2.   Bezpośrednio zainteresowane władze terytorialne zajmują się różnymi etapami przygotowywania i wdrażania tych polityk i środków, zgodnie ze swymi kompetencjami, w istniejących ramach instytucjonalnych.

ROZDZIAŁ II

ŚRODKI SZCZEGÓLNE

Artykuł 5

Zarządzanie ofertą

1.   Umawiające się Strony zobowiązują się do połączenią trwałego rozwoju z turystyką przyjazną dla środowiska. W tym celu wspierają one tworzenie i wdrażanie koncepcji kierowniczych, programów rozwoju, planów sektorowych, zainicjowanych przez właściwe władze na najwłaściwszym szczeblu, które uwzględniają cele niniejszego Protokołu.

2.   Środki te umożliwią ocenę i porównanie dobrych i złych stron rozwoju, szczególnie w następującym zakresie:

a)	skutki społeczno-gospodarcze w odniesieniu do ludności miejscowej;

b)	skutki dla gleby, wody, powietrza, równowagi naturalnej i krajobrazów, z uwzględnieniem szczególnych danych ekologicznych, zasobów naturalnych oraz granic adaptacyjnych ekosystemów;

c)	skutki dla finansów publicznych.

Artykuł 6

Kierunki rozwoju turystyki

1.   W odniesieniu do rozwoju turystyki Umawiające się Strony biorą pod uwagę problemy dotyczące ochrony przyrody i zachowania krajobrazów. Strony zobowiązują się do promowania, w miarę możliwości, projektów sprzyjających krajobrazom i przyjaznych dla środowiska.

2.   Prowadzą trwałą politykę wzmacniającą konkurencyjność turystyki alpejskiej bliskiej naturze, wnoszącej tym samym istotny wkład w rozwój społeczno-ekonomiczny obszaru alpejskiego. Pierwszeństwo będą miały środki sprzyjające innowacji i zróżnicowaniu oferty.

3.   Umawiające się Strony dokładają starań, by w regionach o dużym natężeniu ruchu turystycznego starano się zrównoważyć ofertę między formami turystyki aktywnej i formami turystyki masowej.

4.   Z chwilą podjęcia działań zachęcających powinny być przestrzegane następujące wymogi:

a)	w odniesieniu do turystyki aktywnej: dostosowanie istniejących struktur i wyposażenia turystycznego do wymogów ekologicznych oraz rozwój nowych struktur zgodnie z celami, o których mowa w niniejszym Protokole;

b)	w odniesieniu do turystyki masowej: utrzymanie lub rozwój oferty turystycznej zbliżonej do warunków naturalnych i przyjaznej dla środowiska, a także podkreślanie dziedzictwa naturalnego regionów przyjmujących turystów.

Artykuł 7

Poszukiwanie jakości

1.   Umawiające się Strony prowadzą stałą i systematyczną politykę dążącą do uzyskania wysokiej jakości oferty turystycznej na całym obszarze alpejskim, z uwzględnieniem w szczególności wymogów ekologicznych.

2.   Wspierają one wymianę doświadczeń i realizację programów wspólnych działań, stale poprawiając jakość, a szczególnie:

a)	przy ustawianiu wyposażenia na tle krajobrazu i w środowisku naturalnym;

b)	w urbanistyce, architekturze (nowe konstrukcje i odnawianie miejscowości);

c)	w zakresie wyposażenia hotelowego i oferty usług turystycznych;

d)	przy zróżnicowaniu produktu turystycznego obszaru alpejskiego, podkreślając działalność kulturalną prowadzoną na terenach, o których mowa.

Artykuł 8

Zarządzanie ruchem turystycznym

Umawiające się Strony popierają zarządzanie ruchem turystycznym, w szczególności na terenach objętych ochroną, dokonując równomiernego rozmieszczenia i zakwaterowania turystów w celu zapewnienia trwałości tych miejsc.

Artykuł 9

Naturalne ograniczenia rozwoju

Umawiające się Strony dokładają starań, by rozwój turystyczny był dostosowany do właściwości środowiska i do zasobów dostępnych w konkretnej miejscowości lub regionie. W przypadku projektów, które mogą mieć istotny wpływ na środowisko, w istniejących ramach instytucjonalnych należy sporządzić wcześniejszą ocenę tych wpływów, a następnie uwzględnić ją przy podejmowaniu decyzji.

Artykuł 10

Strefy ciszy

Umawiające się Strony zobowiązują się, zgodnie ze swoimi przepisami i stosownie do kryteriów ekologicznych, wyznaczyć strefy ciszy, niezagospodarowane na potrzeby turystyki.

Artykuł 11

Polityka zakwaterowania

Umawiające się Strony rozwijają polityki zakwaterowania uwzględniające niewielką ilość miejsc przeznaczonych do tego celu, wspierając pobyty komercyjne, odnawianie i wykorzystywanie istniejącej bazy noclegowej oraz modernizując i poprawiając jakość istniejących kwater.

Artykuł 12

Wyciągi turystyczne

1.   Umawiające się Strony ustalają, w ramach procedur krajowych zezwalających na wyciągi turystyczne, by wprowadzić w życie, poza wymogami o charakterze ekonomicznym i bezpieczeństwa, politykę odpowiadającą na wymogi ekologiczne i krajobrazowe.

2.   Nowe pozwolenia na eksploatacje wyciągów turystycznych, jak również koncesje podlegać będą konieczności zdemontowania i usunięcia wyciągów turystycznych niebędących w użyciu oraz przywróceniu do pierwotnego stanu nieużywanych powierzchni z zastosowaniem, przede wszystkim, gatunków roślinnych pochodzenia miejscowego.

Artykuł 13

Ruch turystyczny i transport

1.   Umawiające się Strony wspierają środki mające na celu zmniejszenie natężenia ruchu drogowego w obrębie stacji turystycznych.

2.   Ponadto wspierają one inicjatywy prywatne lub publiczne dążące do poprawy dostępu do miejsc i centrów turystycznych za pomocą transportu zbiorowego oraz mające na celu zachęcenie turystów do korzystania z tych środków transportu.

Artykuł 14

Szczególne techniki zagospodarowania terenu

1.   Umawiające się Strony zapewniają jak najwłaściwsze połączenie zagospodarowania, konserwacji i eksploatacji tras narciarskich z krajobrazem, z uwzględnieniem równowagi naturalnej i wrażliwości biotopów;

2.   W jak najszerszym wymiarze należy unikać modyfikacji terenu, a kiedy warunki naturalne są do tego odpowiednie, należy obsadzić roślinnością zagospodarowywane na nowo tereny, stosując przede wszystkim gatunki roślin pochodzenia miejscowego.

Ustawodawstwa krajowe mogą zezwalać na produkcję śniegu w okresach zimna właściwych dla każdego miejsca, w szczególności dla zabezpieczenia narażonych stref, jeżeli warunki hydrologiczne, klimatyczne i ekologiczne właściwe dla danego miejsca to umożliwiają.

Artykuł 15

Działania sportowe

1.   Umawiające się Strony zobowiązują się do określenia polityki związanej z działaniami sportowymi na wolnym powietrzu, w szczególności w strefach objętych ochroną, tak aby uniknąć zakłóceń środowiska. Polityka ta może, w razie konieczności, wprowadzić zakaz uprawiania tych sportów.

2.   Umawiające się Strony zobowiązują się do maksymalnego ograniczenia, a w razie konieczności do wprowadzenia zakazu uprawiania sportów zmotoryzowanych poza strefami wyznaczonymi przez właściwe władze.

Artykuł 16

Zrzuty ze statków powietrznych

Umawiające się Strony zobowiązują się do maksymalnego ograniczenia, a w razie konieczności do wprowadzenia zakazu zrzutów ze statków powietrznych, na obszarach poza lotniskami, w celach sportowych.

Artykuł 17

Rozwój regionów i obszarów słabych gospodarczo

Zaleca się Umawiającym się Stronom przeanalizowanie rozwiązań dostosowanych do właściwego poziomu terytorialnego, co mogłoby przyczynić się do zrównoważonego rozwoju regionów i zbiorowości słabych pod względem gospodarczym.

Artykuł 18

Rozłożenie wakacji

1.   Umawiające się Strony dołożą wszelkich starań, by odpowiednio rozłożyć w czasie i przestrzeni przyjmowanie turystów w poszczególnych regionach.

2.   W tym celu należy wspierać współpracę między państwami w sprawie rozłożenia wakacji i doświadczeń związanych z wydłużaniem sezonów.

Artykuł 19

Zachęcanie do nowatorstwa

Zaleca się Umawiającym się Stronom wspieranie sposobów działania mogących przyczynić się do wprowadzenia w życie ustaleń niniejszego Protokołu; w tym celu Strony przeanalizują w szczególności ogłoszenie konkursu alpejskiego mającego na celu wynagradzanie osiągnięć oraz nowatorskich produktów turystycznych przestrzegających cele niniejszego Protokołu.

Artykuł 20

Współpraca miedzy turystyką, rolnictwem, gospodarką leśną i rzemiosłem

Umawiające się Strony wspierają współpracę miedzy turystyką, rolnictwem, gospodarką leśną i rzemiosłem. Popierają przede wszystkim łączenie działań prowadzących do powstawania miejsc pracy w ramach trwałego rozwoju.

Artykuł 21

Środki uzupełniające

Umawiające się Strony mogą podjąć, dla trwałego rozwoju turystyki, środki uzupełniające w stosunku do tych, o których mowa w niniejszym Protokole.

ROZDZIAŁ III

BADANIA, SZKOLENIA I INFORMOWANIE

Artykuł 22

Badania i monitorowanie

1.   Umawiające się Strony wspierają i dostosowują, w ścisłej współpracy, badania i systematyczne monitorowanie, które okazują się użyteczne dla lepszej znajomości związku między turystyką a środowiskiem w Alpach, jak również dla analizy przyszłego rozwoju.

2.   Umawiające się Strony dokładają starań, by krajowe wyniki badań i systematycznego monitorowania były włączane do wspólnego systemu stałego monitorowania i informowania oraz by były dostępne opinii publicznej w istniejących ramach instytucjonalnych.

3.   Umawiające się Strony zobowiązują się do wymiany informacji na temat ich własnych doświadczeń, użytecznych dla wprowadzania w życie środków i zaleceń niniejszego Protokołu oraz do zebrania danych istotnych w zakresie jakościowego rozwoju turystyki.

Artykuł 23

Szkolenia i informowanie

1.   Umawiające się Strony wspierają kształcenie początkowe i kształcenie ustawiczne oraz informowanie opinii publicznej o celach i środkach wprowadzania w życie niniejszego Protokołu.

2.   Zaleca się Umawiającym się Stronom włączenie do szkoleń zawodowych w zawodach bezpośrednio i pośrednio związanych z turystyką wiedzy o środowisku naturalnym i o środowisku. W ten sposób możliwe byłoby wprowadzenie oryginalnych szkoleń łączących turystykę ze środowiskiem. Na przykład:

—	„prowadzący zajęcia przyrodnicze”,

—	„kierownicy stacji ds. jakości”,

—	„asystenci turystyczni dla osób niepełnosprawnych”.

ROZDZIAŁ IV

WPROWADZENIE W ŻYCIE, KONTROLA I OCENA

Artykuł 24

Wprowadzenie w życie

Umawiające się Strony zobowiązują się dołożyć wszelkich starań, by niniejszy Protokół został wprowadzony w życie, uwzględniając wszelkie odpowiednie środki w istniejących ramach instytucjonalnych.

Artykuł 25

Kontrola przestrzegania zobowiązań

1.   Umawiające się Strony regularnie składają sprawozdania Stałemu Komitetowi w sprawie środków podjętych na mocy niniejszego Protokołu. Sprawozdania przedstawiają również kwestię skuteczności podjętych środków. Konferencja alpejska decyduje o okresowości sprawozdań.

2.   Stały Komitet bada te sprawozdania w celu sprawdzenia, czy Umawiające się Strony wypełniły swoje zobowiązania wynikające z niniejszego Protokołu. Może on również zwrócić się do zainteresowanych Umawiających się Stron o przedstawienie informacji uzupełniających lub też odwołać się do innych źródeł informacji.

3.   Stały Komitet sporządza sprawozdanie na temat przestrzegania przez Umawiające się Strony zobowiązkań wynikających z niniejszego Protokołu, na potrzeby konferencji alpejskiej.

4.   Konferencja alpejska zapoznaje się z tym sprawozdaniem. W razie stwierdzenia uchybienia w wypełnianiu zobowiązań może przyjąć zalecenia.

Artykuł 26

Ocena skuteczności postanowień

1.   Umawiające się Strony regularnie badają i oceniają skuteczność postanowień niniejszego Protokołu. W przypadku gdy okazuje się to niezbędne dla realizacji celów, biorą pod uwagę przyjęcie odpowiednich poprawek do niniejszego Protokołu.

2.   W istniejących ramach instytucjonalnych do tej oceny przyłączają się władze terytorialne. Możliwa jest konsultacja z aktywnymi w tym sektorze organizacjami pozarządowymi.

ROZDZIAŁ V

POSTANOWIENIA KOŃCOWE

Artykuł 27

Związek między konwencją alpejską a Protokołem

1.   Niniejszy Protokół stanowi Protokół do konwencji alpejskiej w znaczeniu art. 2 oraz pozostałych istotnych artykułów konwencji.

2.   Wyłącznie Umawiająca się Stroną konwencji alpejskiej może zostać Umawiającą się Stroną niniejszego Protokołu. Każde wypowiedzenie konwencji alpejskiej stanowi równocześnie wypowiedzenie niniejszego Protokołu.

3.   W przypadku gdy konwencja alpejska obraduje na temat spraw odnoszących się do niniejszego Protokołu, jedynie Umawiające się Strony niniejszego Protokołu mogą uczestniczyć w głosowaniu.

Artykuł 28

Podpisanie i ratyfikacja

1.   Niniejszy Protokół jest otwarty do podpisu dla Państw Sygnatariuszy konwencji alpejskiej i dla Wspólnoty Europejskiej dnia 16 października 1998 r. oraz przy Republice Austrii, depozytariusza, począwszy od dnia 16 listopada 1998 r.

2.   Niniejszy Protokół wchodzi w życie w odniesieniu do Umawiających się Stron, które wyraziły zgodę na związanie niniejszym Protokołem, po upływie trzech miesięcy od daty złożenia przez trzy Państwa dokumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia.

3.   W odniesieniu do Umawiających się Stron, które później wyrażą swą zgodę na związanie niniejszym Protokołem, Protokół wchodzi w życie po upływie trzech miesięcy od daty złożenia dokumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia. Po wejściu w życie jakiejkolwiek poprawki do Protokołu każda nowa Umawiająca się Strona Protokołu staje się Umawiającą się Stroną Protokołu ze zmianami.

Artykuł 29

Powiadomienia

Depozytariusz powiadamia każde Państwo, o którym mowa w Preambule, i Komisję Europejską o sprawach dotyczących niniejszego Protokołu:

a)	o każdym podpisie;

b)	o złożeniu każdego dokumentu ratyfikacyjnego, przyjmującego lub zatwierdzającego;

c)	o każdej dacie wejścia w życie;

d)	o każdym oświadczeniu dokonanym przez jedną z Umawiających się Stron lub z Państw Sygnatariuszy;

e)	o każdym wypowiedzeniu, o którym powiadomiła jedna z Umawiających się Stron, w tym o dacie jego wejścia w życie.

ZAŁĄCZNIK I

Stężenie niektórych mikotoksyn (aflatoksyny B1, ochratoksyny A, zearalenonu, deoksyniwalenolu, fumonizyn, toksyn T-2 i HT-2) w paszach

Poszczególne wyniki wszystkich badanych próbek, wzór sprawozdań zgodnie z ust. 1 lit. a)

Pasze			Pobieranie próbek (wyrywkowe lub celowe)	Rodzaj i stężenie mikotoksyn (μg/kg w stosunku do pasz o wilgotności 12 %)
Klasa (1)	Typ (2)	Kraj pochodzenia		Aflatoksyna B1	Ochratoksyna A	Zearalenon	Deoksyniwalenol	Fumonizyna (3)	Toksyny T-2 i HT-2 (4)

Właściwy organ powinien również wskazać działania podejmowane w razie przekroczenia maksymalnych poziomów dla aflatoksyny B1;

—	zastosowane metody analizy,

—	granice wykrywalności.

---

(1)  Wybrać jedną z następujących klas: materiał paszowy, dodatek do pasz, premiks, suplement paszowy, pasza pełnoporcjowa, mieszanka paszowa.

(2)  Wybrać jeden z następujących rodzajów: a) dla materiałów paszowych, nazwa materiału paszowego zgodnie z częścią B załącznika do dyrektywy Rady 96/25/WE (Dz.U. L 125 z 23.5.1996, str. 35); b) dla innych pasz, gatunki docelowe.

(3)  Wskazana wartość może być sumą stężenia fumonizyn B1 i B2.

(4)  Wskazana wartość może być sumą stężenia toksyn T-2 i HT-2.

ZAŁĄCZNIK II

Obecność niektórych substancji niedozwolonych jako dodatki do pasz

Niektóre środki farmaceutyczne mogą zgodnie z prawem występować jako dodatki w premiksach i mieszankach paszowych dla określonych gatunków i kategorii zwierząt, jeśli spełniają wymogi art. 10 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003.

Obecność niedozwolonych środków farmaceutycznych w paszach przeznaczonych dla niektórych gatunków i kategorii zwierząt stanowi naruszenie przepisów.

Środki farmaceutyczne, jakie należy poddać kontroli, powinny zostać wybrane z następujących:

1)

Środki farmaceutyczne jako dodatki do pasz przeznaczonych wyłącznie dla niektórych gatunków lub kategorii zwierząt:   dekokwinat (Deccox)   diklazuril (Clinacox 0,2 %)   wodorobromek halofuginonu (Stenerol)   lasalocid A – sól sodowa (Avatec 15 %)   maduramycyna amonu alfa (Cygro 1 %)   monenzyna – sól sodowa (Elancoban G100, 100, G200, 200)   narazyna (Monteban)   narazyna – nikarbazyna (Maxiban G160)   chlorowodorek robenidyny (Cycostat 66 G)   salinomycyna – sól sodowa (Sacox 120G, 120)   semduramycyna – sól sodowa (Aviax 5 %)

2)

Środki farmaceutyczne, które przestają być dozwolone jako dodatki do pasz:   amprolium   amprolium/etopabat   arprinocyd   awilamycyna   awoparcyna   karbadoks   dimetridazol   dinitolmid   flawofosfolipol   ipronidazol   metychlorpindol   metychlorpindol/metylobenzokwat   nikarbazyna   nifursol   olaquindoks   ronidazol   spiramycyna   tetracykliny   fosforan tylozyny   wirginiamycyna   cynk-bacytracyna   inne substancje przeciwbakteryjne

3)

Środki farmaceutyczne, które nigdy nie były dozwolone jako dodatki do pasz: inne substancje Poszczególne wyniki wszystkich próbek niezgodnych z przepisami; wzór prawozdań zgodnie z ust. 1 lit. b): Rodzaj paszy (gatunki i kategorie zwierząt) Wykryta substancja Stwierdzony poziom Przyczyna nieprawidłowości (1) Podjęte działanie                     Właściwy organ powinien podać również: — całkowitą liczbę przebadanych próbek, — nazwy substancji, które były przedmiotem dochodzenia, — zastosowane metody analizy, — granice wykrywalności.

---

(1)  Przyczyna wystąpienia niedozwolonej substancji w paszy, stwierdzona po dochodzeniu przeprowadzonym przez właściwy organ.

ZAŁĄCZNIK III

Ograniczenia w produkcji i stosowaniu materiałów paszowych pochodzenia zwierzęcego

Bez uszczerbku dla art. 3 rozporządzenia (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (1) Państwa Członkowskie powinny w 2006 r. przeprowadzić skoordynowany program inspekcji w celu ustalenia, czy przestrzegane są ograniczenia w produkcji i w stosowaniu materiałów paszowych pochodzenia zwierzęcego.

W szczególności w celu zapewnienia, że zakaz żywienia niektórych zwierząt przetworzonymi proteinami zwierzęcymi, zgodnie z załącznikiem IV do rozporządzenia (WE) nr 999/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady (2), jest skutecznie stosowany, Państwa Członkowskie powinny wdrożyć specjalny program kontroli na podstawie celowych kontroli. Zgodnie z art. 3 rozporządzenia (WE) nr 882/2004 wymieniony program kontroli powinien opierać się na uwzględniającej ryzyko strategii obejmującej wszystkie etapy produkcji i wszystkie rodzaje miejsc, w których pasze są wytwarzane, przeładowywane i stosowane. Państwa Członkowskie powinny zwrócić szczególną uwagę na definicję kryteriów, które mogą być powiązane z ryzykiem. Każde kryterium powinno być wyważone proporcjonalne do ryzyka. Częstotliwość inspekcji oraz liczba próbek poddanych analizie w poszczególnych miejscach powinny odpowiadać ogólnemu znaczeniu, jakie przypisuje się tym miejscom.

Przy sporządzaniu programu kontroli należy uwzględnić następujące indykatywne miejsca i kryteria:

Miejsca	Kryteria	Waga zastosowana do każdego kryterium
Młyny paszowe	— Młyny paszowe wytwarzające mieszankę paszową dla przeżuwaczy i mieszankę paszową dla zwierząt innych niż przeżuwacze zawierającą w ramach odstępstwa przetworzone proteiny zwierzęce — Młyny paszowe ze stwierdzoną w przeszłości niezgodnością lub z podejrzeniem o niezgodności — Młyny paszowe z dużą ilością przywożonych pasz o wysokiej zawartości protein, takich jak mączka rybna, mączka sojowa, gluten skrobi kukurydzianej i koncentraty białkowe — Młyny paszowe produkujące dużą ilość mieszanek paszowych — Ryzyko zanieczyszczenia krzyżowego wynikającego z wewnętrznych zasad działania (korzystanie z silosów, nadzorowanie skutecznego podziału linii produkcji, kontrola składników, laboratoria zakładowe, procedury pobierania próbek)
Punkty kontroli granicznej i inne punkty wprowadzenia na obszar Wspólnoty	— Przywóz dużej/małej ilości pasz — Pasze o wysokiej zawartości protein
Gospodarstwa	— Mieszalniki użytkowane w jednym gospodarstwie stosujące w ramach odstępstwa przetworzone proteiny zwierzęce — Gospodarstwa rolne hodujące przeżuwacze i inne gatunki (ryzyko żywienia krzyżowego) — Gospodarstwa rolne sprzedające pasze luzem
Handlowcy	— Magazyny i składy pośrednie dla pasz o wysokiej zawartości białka — Duża ilość pasz sprzedawanych luzem — Handlowcy sprzedający mieszanki paszowe wytworzone za granicą
Przenośne mieszalniki	— Mieszalniki wytwarzające paszę dla przeżuwaczy i dla zwierząt innych niż przeżuwacze — Mieszalniki ze stwierdzoną w przeszłości niezgodnością lub z podejrzeniem niezgodności — Mieszalniki zawierające pasze o wysokiej zawartości protein — Mieszalniki wytwarzające dużą ilość pasz — Duża ilość gospodarstw rolnych, w tym gospodarstwa hodujące przeżuwacze
Środki transportu	— Pojazdy służące do przewożenia przetworzonych protein zwierzęcych oraz pasz — Pojazdy ze stwierdzoną w przeszłości niezgodnością lub z podejrzeniem niezgodności

Alternatywnie do wyżej wymienionych orientacyjnych miejsc i kryteriów Państwa Członkowskie mogą przekazać Komisji swe własne oceny ryzyka do dnia 31 marca 2006 r.

Pobieranie próbek powinno obejmować głównie partie lub sytuacje, w których wystąpienie zakażenia krzyżowego niedozwolonymi przetworzonymi proteinami jest najbardziej prawdopodobne (np. pierwsza partia po transporcie pasz, które zawierały proteiny zwierzęce zabronione w badanej partii, jeśli wystąpiły problemy techniczne lub zmiany linii produkcji, zmiany w zbiornikach lub silosach do składowania materiałów luzem).

Kontrole powinny objąć analizy pyłu w pojazdach, sprzętu produkcyjnego i magazynów.

Minimalna ilość inspekcji w ciągu roku w Państwie Członkowskim powinna wynosić 10 na 100 000 ton wytworzonej mieszanki paszowej. Minimalna ilość urzędowych próbek w ciągu roku w Państwie Członkowskim powinna wynosić 20 na 100 000 ton wytworzonej mieszanki paszowej. Do czasu zatwierdzenia alternatywnych metod, do mikroskopowej identyfikacji i oszacowania należy stosować do analizy próbek metody określone w dyrektywie Komisji 2003/126/WE (3). Wykrycie protein zwierzęcych należy interpretować zgodnie z przepisami rozporządzenia (WE) nr 999/2001.

Wyniki programów kontroli powinny być zgłoszone Komisji przy użyciu poniższych wzorów.

Zestawienie kontroli dotyczących przestrzegania ograniczeń w stosowaniu pasz pochodzenia zwierzęcego (żywienie zabronionymi przetworzonymi białkami zwierzęcymi)

A.   Udokumentowane kontrole

Etap	Liczba inspekcji obejmująca kontrole na obecność przetworzonych białek zwierzęcych	Liczba naruszeń stwierdzonych na podstawie udokumentowanych kontroli itd. (oprócz badań laboratoryjnych)
Przywóz materiałów paszowych
Przechowywanie materiałów paszowych
Młyny paszowe
Mieszalniki użytkowane w jednym gospodarstwie/mieszalniki przenośne
Pośrednicy w sektorze pasz
Środki transportu
Gospodarstwa hodujące zwierzęta inne niż przeżuwacze
Gospodarstwa hodujące przeżuwacze
Inne:…

B.   Pobieranie próbek i badanie materiału paszowego i mieszanek paszowych na obecność przetworzonych protein zwierzęcych

Miejsca	Ilość urzędowych próbek testowanych na obecność przetworzonych protein zwierzęcych			Ilość próbek, w których wykryto brak zgodności
				Obecność przetworzonych protein zwierzęcych u zwierząt lądowych			Obecność przetworzonych protein zwierzęcych u ryb
	Materiały paszowe	Mieszanki paszowe		Mieszanki paszowe	Materiały paszowe		Materiały paszowe	Mieszanki paszowe
		przeznaczone dla przeżuwaczy	przeznaczone dla zwierząt innych niż przeżuwacze		przeznaczone dla przeżuwaczy	przeznaczone dla zwierząt innych niż przeżuwacze		przeznaczone dla przeżuwaczy	przeznaczone dla zwierząt innych niż przeżuwacze
Przy przywozie
Młyny paszowe
Pośrednicy/magazynowanie
Środki transportu
Mieszalniki użytkowane w jednym gospodarstwie/mieszalniki przenośne
W gospodarstwie rolnym
Inne:…

C.   Zestawienie zabronionych przetworzonych protein zwierzęcych wykrytych w próbkach pasz przeznaczonych dla przeżuwaczy

	Miesiąc pobrania próbki	Rodzaj, stopień i źródło zakażenia	Zastosowane sankcje (lub inne środki)
1
2
3
4
5
…

---

(1)  Dz.U. L 165 z 30.4.2004, str. 1.

(2)  Dz.U. L 147 z 31.5.2001, str. 1.

(3)  Dz.U. L 339 z 24.12.2003, str. 78.

ZAŁĄCZNIK IV

Poszczególne wyniki badań wszystkich próbek (zgodnych i niezgodnych z przepisami) dotyczące zawartości miedzi i cynku w mieszankach paszowych dla świń

Rodzaj mieszanki paszowej (kategoria zwierząt)	Pierwiastek śladowy (miedź lub cynk)	Wykryty poziom (mg/kg mieszanki paszowej pełnoporcjowej)	Przyczyna przekroczenia maksymalnej zawartości (1)	Podjęte działanie

---

(1)  Jako wynik dochodzenia przeprowadzonego przez właściwy organ.

„Mięso z indyka/mięso z kurcząt (8) opisane powyżej spełnia wymogi decyzji Komisji 2005/926/WE.

ZAŁĄCZNIK I

OBSZAR OBJĘTY SZCZEPIENIAMI, NA KTÓRYM PROWADZI SIĘ SZCZEPIENIA PRZY UŻYCIU SZCZEPIONKI DWUWAŻNEJ

Region Veneto

Prowincja Verona
ALBAREDO D'ADIGE
ANGIARI
ARCOLE
BELFIORE
BONAVIGO
BOVOLONE
BUTTAPIETRA
CALDIERO	obszar na południe od autostrady A4
CASALEONE
CASTEL D'AZZANO
CASTELNUOVO DEL GARDA	obszar na południe od autostrady A4
CEREA
COLOGNA VENETA
COLOGNOLA AI COLLI	obszar na południe od autostrady A4
CONCAMARISE
ERBÈ
GAZZO VERONESE
ISOLA DELLA SCALA
ISOLA RIZZA
LAVAGNO	obszar na południe od autostrady A4
MINERBE
MONTEFORTE D'ALPONE	obszar na południe od autostrady A4
MOZZECANE
NOGARA
NOGAROLE ROCCA
OPPEANO
PALÙ
PESCHIERA DEL GARDA	obszar na południe od autostrady A4
POVEGLIANO VERONESE
PRESSANA
RONCO ALL'ADIGE
ROVERCHIARA
ROVEREDO DI GUÀ
SALIZZOLE
SAN BONIFACIO	obszar na południe od autostrady A4
SAN GIOVANNI LUPATOTO	obszar na południe od autostrady A4
SANGUINETTO
SAN MARTINO BUON ALBERGO	obszar na południe od autostrady A4
SAN PIETRO DI MORUBIO
SOAVE	obszar na południe od autostrady A4
SOMMACAMPAGNA	obszar na południe od autostrady A4
SONA	obszar na południe od autostrady A4
SORGÀ
TREVENZUOLO
VALEGGIO SUL MINCIO
VERONA	obszar na południe od autostrady A4
VERONELLA
VIGASIO
VILLAFRANCA DI VERONA
ZEVIO
ZIMELLA

Region Lombardia

Prowincja Brescia
ACQUAFREDDA
ALFIANELLO
BAGNOLO MELLA
BASSANO BRESCIANO
BORGOSATOLLO
BRESCIA	obszar na południe od autostrady A4
CALCINATO	obszar na południe od autostrady A4
CALVISANO
CAPRIANO DEL COLLE
CARPENEDOLO
CASTENEDOLO	obszar na południe od autostrady A4
CIGOLE
DELLO
DESENZANO DEL GARDA	obszar na południe od autostrady A4
FIESSE
FLERO
GAMBARA
GHEDI
GOTTOLENGO
ISORELLA
LENO
LONATO	obszar na południe od autostrady A4
MANERBIO
MILZANO
MONTICHIARI
MONTIRONE
OFFLAGA
PAVONE DEL MELLA
PONCARALE
PONTEVICO
POZZOLENGO	obszar na południe od autostrady A4
PRALBOINO
QUINZANO D'OGLIO
REMEDELLO
REZZATO	obszar na południe od autostrady A4
SAN GERVASIO BRESCIANO
SAN ZENO NAVIGLIO
SENIGA
VEROLANUOVA
VEROLAVECCHIA
VISANO
Prowincja Mantova
CASTIGLIONE DELLE STIVIERE
CAVRIANA
CERESARA
GOITO
GUIDIZZOLO
MARMIROLO
MEDOLE
MONZAMBANO
PONTI SUL MINCIO
ROVERBELLA
SOLFERINO
VOLTA MANTOVANA

ZAŁĄCZNIK II

PROCEDURA POBIERANIA PRÓBEK I BADAŃ

1.   Wprowadzenie i ogólne zastosowanie

Opracowany pośredni test immunofluorescencyjny (test iIFA) ma na celu rozróżnienie między indykami i kurczętami szczepionymi/narażonymi na działanie warunków naturalnych oraz indykami i kurczętami szczepionymi/nie narażonymi na działanie warunków naturalnych w ramach strategii szczepień DIVA (Differentating Infected from Vaccinated Animals) stosującej szczepionkę z heterologicznego szczepu wirusa terenowego.

2.   Stosowanie testu w celu wysyłki świeżego mięsa z indyków i kurcząt z obszaru objętego szczepieniami we Włoszech

Mięso pochodzące ze stad indyków i kurcząt szczepionych przeciwko ptasiej grypie może być wysyłane z Włoch, pod warunkiem że o ile wszystkie ptaki przebywają w jednym budynku, urzędowy lekarz weterynarii pobierze próbki krwi w ciągu siedmiu dni przed ubojem z co najmniej 10 szczepionych indyków lub kurcząt przeznaczonych do uboju.

Natomiast w przypadku gdy drób przebywa w więcej niż jednej grupie lub kurniku, do badania pobiera się próbki co najmniej 20 szczepionych ptaków wybranych losowo z wszystkich grup lub kurników w danym gospodarstwie.

3.   Stosowanie testu w celu wysyłki drobiu rzeźnego z obszaru objętego szczepieniami we Włoszech

Drób rzeźny pochodzący z obszaru objętego szczepieniami może być wysyłany z Włoch, pod warunkiem że o ile wszystkie ptaki przebywają w jednym budynku, w ciągu siedmiu dni przed ubojem urzędowy lekarz weterynarii pobierze próbki krwi z co najmniej 10 ptaków przeznaczonych do uboju. Natomiast w przypadku gdy drób przebywa w więcej niż jednej grupie lub kurniku, do badania pobiera się próbki z co najmniej 20 ptaków wybranych losowo z wszystkich grup lub kurników w danym gospodarstwie.

ZAŁĄCZNIK III

OBSZARY GRANICZĄCE Z OBSZAREM OBJĘTYM SZCZEPIENIAMI, NA KTÓRYM PROWADZI SIĘ INTENSYWNE MONITOROWANIE I NADZÓR

Region Lombardia

Prowincja Bergamo
ANTEGNATE
BAGNATICA	obszar na południe od autostrady A4
BARBATA
BARIANO
BOLGARE	obszar na południe od autostrady A4
CALCINATE
CALCIO
CASTELLI CALEPIO	obszar na południe od autostrady A4
CAVERNAGO
CIVIDATE AL PIANO
COLOGNO AL SERIO
CORTENUOVA
COSTA DI MEZZATE	obszar na południe od autostrady A4
COVO
FARA OLIVANA CON SOLA
FONTANELLA
GHISALBA
GRUMELLO DEL MONTE	obszar na południe od autostrady A4
ISSO
MARTINENGO
MORENGO
MORNICO AL SERIO
PAGAZZANO
PALOSCO
PUMENENGO
ROMANO DI LOMBARDIA
SERIATE	obszar na południe od autostrady A4
TELGATE	obszar na południe od autostrady A4
TORRE PALLAVICINA
Prowincja Brescia
AZZANO MELLA
BARBARIGA
BASSANO BRESCIANO
BERLINGO
BORGO SAN GIACOMO
BRANDICO
CASTEGNATO	obszar na południe od autostrady A4
CASTEL MELLA
CASTELCOVATI
CASTREZZATO
CAZZAGO SAN MARTINO	obszar na południe od autostrady A4
CHIARI
COCCAGLIO
COLOGNE
COMEZZANO-CIZZAGO
CORZANO
ERBUSCO	obszar na południe od autostrady A4
LOGRATO
LONGHENA
MACLODIO
MAIRANO
ORZINUOVI
ORZIVECCHI
OSPITALETTO	obszar na południe od autostrady A4
PALAZZOLO SULL'OGLIO	obszar na południe od autostrady A4
POMPIANO
PONTOGLIO
ROCCAFRANCA
RONCADELLE	obszar na południe od autostrady A4
ROVATO	obszar na południe od autostrady A4
RUDIANO
SAN PAOLO
TORBOLE CASAGLIA
TRAVAGLIATO
TRENZANO
URAGO D'OGLIO
VILLACHIARA
Prowincja Cremona
CAMISANO
CASALE CREMASCO-VIDOLASCO
CASALETTO DI SOPRA
CASTEL GABBIANO
SONCINO
Prowincja Mantova
ACQUANEGRA SUL CHIESE
ASOLA
BIGARELLO
CANNETO SULL'OGLIO
CASALMORO
CASALOLDO
CASALROMANO
CASTEL D'ARIO
CASTEL GOFFREDO
CASTELBELFORTE
GAZOLDO DEGLI IPPOLITI
MARIANA MANTOVANA
PIUBEGA
PORTO MANTOVANO
REDONDESCO
RODIGO
RONCOFERRARO
SAN GIORGIO DI MANTOVA
VILLIMPENTA

Region Veneto

Prowincja Padova
CARCERI
CASALE DI SCODOSIA
ESTE
LOZZO ATESTINO
MEGLIADINO SAN FIDENZIO
MEGLIADINO SAN VITALE
MONTAGNANA
OSPEDALETTO EUGANEO
PONSO
SALETTO
SANTA MARGHERITA D’ADIGE
URBANA
Prowincja Verona
BEVILACQUA
BOSCHI SANT'ANNA
BUSSOLENGO
PESCANTINA
SOMMACAMPAGNA	obszar na północ od autostrady A4
SONA	obszar na północ od autostrady A4
Prowincja Vicenza
AGUGLIARO
ALBETTONE
ALONTE
ASIGLIANO VENETO
BARBARANO VICENTINO
CAMPIGLIA DEI BERICI
CASTEGNERO
LONIGO
MONTEGALDA
MONTEGALDELLA
MOSSANO
NANTO
NOVENTA VICENTINA
ORGIANO
POIANA MAGGIORE
SAN GERMANO DEI BERICI
SOSSANO
VILLAGA