16.12.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 329/1

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

16.12.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 329/3

(1)

Artykuł 63 ust. 7 rozporządzenia Rady (WE) nr 1493/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku wina (2) ograniczył udzielanie refundacji wywozowych do produktów w sektorze wina do ilości i wydatków uzgodnionych w porozumieniu w sprawie rolnictwa zawartym podczas wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej.

(2)

Artykuł 9 rozporządzenia (WE) nr 883/2001 ustalił warunki, w których Komisja może podjąć szczególne środki w celu uniknięcia przekroczenia przewidzianej ilości lub dostępnego budżetu w ramach wyżej wymienionego porozumienia.

(3)

Na podstawie informacji dotyczących wniosków o pozwolenia na wywóz, będących w dyspozycji Komisji w dniu 14 grudnia 2005 r., dostępna ilość w okresie do dnia 15 stycznia 2006 r., dla strefy przeznaczenia 1) Afryka, określona w art. 9 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 883/2001, może zostać przekroczona, w przypadku gdy wydawanie pozwoleń na wywóz z wcześniejszym ustaleniem refundacji nie zostanie ograniczone. Należy zatem zastosować jednolity wskaźnik akceptacji wniosków złożonych od 7 do 13 grudnia 2005 r. i zawiesić dla wymienionej strefy, do dnia 16 stycznia 2006 r., wydawanie wnioskowanych pozwoleń na wywóz, jak również składanie nowych wniosków,

16.12.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 329/4

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 726/2004, zastępujące rozporządzenie Rady (EWG) nr 2309/93 z dnia 22 lipca 1993 r. ustanawiające procedury wspólnotowe wydawania pozwoleń dla produktów leczniczych stosowanych u ludzi i do celów weterynaryjnych i nadzoru nad nimi oraz ustanawiające Europejską Agencję ds. Oceny Produktów Leczniczych (2), stanowi, że przychody Europejskiej Agencji Leków (zwanej dalej Agencją) mają składać się z udziału finansowego pochodzącego ze Wspólnoty oraz opłat uiszczanych przez przedsiębiorstwa.

(2)

W kontekście systemu ustanowionego rozporządzeniem (EWG) nr 2309/93 rozporządzenie Rady (WE) nr 297/95 (3) przewiduje opłaty na rzecz Agencji.

(3)

Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 726/2004 sytuację mikroprzedsiębiorstw oraz małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP) należy rozpatrywać osobno. W celu obniżenia ponoszonych przez MŚP kosztów wprowadzenia do obrotu produktów leczniczych dopuszczanych poprzez procedurę scentralizowaną przewiduje się przyjęcie szczegółowych przepisów zezwalających na obniżenie opłat, odroczenie opłat i zapewnienie pomocy administracyjnej. Przepisy takie powinny mieć również zastosowanie do sektorów ochrony zdrowia ludzi i zwierząt oraz powinny mieć na celu promowanie innowacji i tworzenia nowych produktów leczniczych przez MŚP.

(4)

Dla zachowania spójności i przejrzystości stosuje się tu definicję ustaloną w rozporządzeniu Komisji 2003/361/WE (4) w odniesieniu do mikroprzedsiębiorstw oraz małych i średnich przedsiębiorstw.

(5)

Doświadczenie zdobyte od czasu przyjęcia rozporządzenia (EWG) nr 2309/93 wskazuje, że główne przeszkody finansowe i administracyjne dla MŚP dotyczą wstępnych procedur dopuszczenia do obrotu, takich jak uzyskiwanie opinii naukowej, składanie wniosku o dopuszczenie do obrotu oraz przeprowadzanie kontroli. Przepisy niniejszego rozporządzenia powinny więc koncentrować się na tych aspektach.

(6)

Opłaty za wniosek o dopuszczenie do obrotu i związane z tym kontrole prowadzone w celu oceny wniosku mogą stanowić znaczne obciążenie finansowe dla MŚP. W związku z tym, w celu uniknięcia osłabienia sytuacji finansowej przedsiębiorstw w trakcie dokonywania oceny wniosku o dopuszczenie do obrotu, właściwym będzie odroczenie wnoszenia tych opłat do czasu zakończenia procedury.

(7)

MŚP działające w sektorze farmaceutycznym są często przedsiębiorstwami innowacyjnymi, takimi jak przedsiębiorstwa aktywne w dziedzinie somatycznej terapii komórkowej lub terapii genowej, które mogą w znacznym stopniu zyskać na wspólnym wykorzystaniu eksperckiej wiedzy naukowej na szczeblu wspólnotowym. Ponadto prawdopodobieństwo pozytywnej oceny naukowej wniosku o dopuszczenie do obrotu wzrasta dla produktów, przy których wykorzystywano opinie naukowe. Z tego względu dostęp do opinii naukowej Agencji dla MŚP starających się o dopuszczenie produktów do obrotu powinien być ułatwiany poprzez obniżenie opłat. Jako dodatkową zachętę należałoby stosować warunkowe zwolnienia z opłat dla wnioskodawców, którzy prosili o takie opinie i którzy rzeczywiście uwzględnili je w opracowywaniu swoich produktów leczniczych.

(8)

Kolejną zachętą, jaką należy stosować, jest obniżenie opłat w zamian za ustalenie najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości w odniesieniu do weterynaryjnych środków leczniczych, w celu dalszego wspierania ustanawiania takich poziomów.

(9)

Tłumaczenia mogą stanowić znaczący ciężar administracyjny dla MŚP. Agencja powinna zatem podjąć odpowiednie działania w celu zapewnienia tłumaczenia niektórych dokumentów wymaganych do przyznania dopuszczenia do obrotu, szczególnie krótkiej charakterystyki produktu i propozycji tekstu na ulotkę informacyjną oraz etykietę opakowania.

(10)

Brak doświadczenia w zakresie procedury scentralizowanej oraz w kontaktach z Agencją jako organizacją administracyjną nie powinien zakłócać rozwijania i wprowadzania do obrotu nowych produktów leczniczych. W związku z tym właściwym będzie utworzenie Biura ds. MŚP, którego jedynym zadaniem będzie oferowanie pomocy administracyjnej MŚP. Biuro ds. MŚP powinno stanowić jednolity punkt kontaktów pomiędzy wnioskującym MŚP i Agencją w celu usprawnienia komunikacji i udzielania odpowiedzi w kwestiach praktycznych i proceduralnych.

(11)

W celu zapewnienia praktycznych wskazówek wnioskującemu MŚP Agencja powinna opublikować poradnik użytkownika na temat administracyjnych i proceduralnych aspektów związanych z procedurą scentralizowaną, które są szczególnie ważne dla MŚP.

(12)

Agencja powinna składać roczne sprawozdania na temat działania przepisów niniejszego rozporządzenia, w celu uzyskania praktycznych uwag dotyczących jego realizacji.

(13)

W celu zapewnienia, że MŚP korzystają w jak najszerszym zakresie z odstępstwa przewidzianego w niniejszym rozporządzeniu, powinno ono wejść w życie bezzwłocznie.

(14)

Przepisy niniejszego rozporządzenia są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Produktów Leczniczych Stosowanych u Ludzi oraz Stałego Komitetu ds. Weterynaryjnych Produktów Leczniczych,

a)

opłaty za wniosek o dopuszczenie do obrotu produktu leczniczego, o której mowa w art. 3 ust. 1 lit. a) i b) oraz art. 5 ust. 1 lit. a) i b) rozporządzenia (WE) nr 297/95;

b)

opłaty za kontrolę przeprowadzaną w celu oceny wniosku o dopuszczenie do obrotu produktów leczniczych, o której mowa w art. 3 ust. 4 oraz art. 5 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 297/95.

a)

w przypadku kontroli 90 % zniżki w opłacie za kontrolę, o której mowa w art. 3 ust. 4 i art. 5 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 297/95;

b)

w przypadku opinii naukowej 90 % zniżki w zryczałtowanej opłacie za opinię naukową, o której mowa w art. 8 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 297/95;

c)

w przypadku usług naukowych 90 % zniżki w zryczałtowanej opłacie za usługi naukowe, o której mowa w art. 8 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 297/95.

a)

doradztwo na rzecz wnioskodawców w sprawie kroków administracyjnych i proceduralnych, jakie należy podjąć w celu spełnienia wymogów określonych w rozporządzeniu (WE) nr 726/2004;

b)

zapewnienie właściwego monitorowania wszystkich próśb i wniosków składanych przez tego samego wnioskodawcę i związanych z danym produktem leczniczym;

c)

organizowanie warsztatów i sesji szkoleniowych na temat kroków administracyjnych i proceduralnych, jakie należy podjąć w celu spełnienia wymogów określonych w rozporządzeniu (WE) nr 726/2004.

16.12.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 329/8

(1)

Zgodnie z art. 31 rozporządzenia (WE) nr 1255/1999 różnica między cenami w handlu międzynarodowym produktów określonych w art. 1 wymienionego rozporządzenia a cenami tych produktów we Wspólnocie może być pokryta przez refundacje wywozowe w ramach ograniczeń wynikających z porozumień zawartych zgodnie z art. 300 Traktatu.

(2)

Zgodnie z postanowieniami rozporządzenia (WE) nr 1255/1999 refundacje do produktów określonych w art. 1 wymienionego rozporządzenia, wywiezionych w stanie naturalnym, powinny zostać ustalone, uwzględniając:

(3)

Zgodnie z art. 31 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1255/1999 ceny we Wspólnocie ustalane są z uwzględnieniem obecnych cen, które są najkorzystniejsze w odniesieniu do wywozu, a ceny w handlu międzynarodowym ustalane są z uwzględnieniem w szczególności:

(4)

Według art. 31 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1255/1999 sytuacja na rynku światowym lub specyficzne wymagania pewnych rynków mogą uczynić koniecznym zróżnicowanie refundacji do produktów określonych w art. 1 wymienionego rozporządzenia w zależności od miejsca przeznaczenia.

(5)

Artykuł 31 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1255/1999 przewiduje, że lista produktów, do których udziela się refundacji wywozowej, i wysokość tej refundacji są ustalane nie rzadziej niż raz na cztery tygodnie. Wysokość refundacji może jednak być utrzymana na tym samym poziomie przez ponad cztery tygodnie.

(6)

Zgodnie z art. 16 rozporządzenia Komisji (WE) nr 174/1999 z dnia 26 stycznia 1999 r. ustanawiającego specjalne szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (EWG) nr 804/68 w odniesieniu do pozwoleń na wywóz i refundacji wywozowych do mleka i przetworów mlecznych (2), refundacja przyznana na przetwory mleczne z dodatkiem cukru odpowiada sumie dwóch składników; celem pierwszego jest uwzględnienie ilości produktu mlecznego, wyliczany jest on przez pomnożenie podstawowej stawki refundacji przez zawartość produktu mlecznego w całym produkcie; celem drugiego jest uwzględnienie ilości dodanej sacharozy, wyliczany jest on przez pomnożenie zawartości sacharozy w całym produkcie przez podstawową stawkę refundacji obowiązującą w dniu wywozu produktów, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. d) rozporządzenia Rady (WE) nr 1260/2001 z dnia 19 czerwca 2001 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru (3). Niemniej jednak ten ostatni składnik jest uwzględniany, wyłącznie w przypadku gdy sacharoza dodana do produktu została wytworzona z cukru z buraków lub trzciny ze zbiorów pochodzących z obszaru Wspólnoty.

(7)

Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 896/84 (4), przewiduje uzupełniające przepisy w odniesieniu do przyznawania refundacji w trakcie przechodzenia z jednego roku gospodarczego na drugi. Te postanowienia przewidują możliwość zróżnicowania refundacji w zależności od daty wytworzenia przetworów.

(8)

W celu wyliczenia wysokości refundacji do serów topionych należy przewidzieć, że w przypadku gdy została dodana kazeina i/lub kazeiniany, nie należy uwzględniać tej ilości.

(9)

Określając produkty i miejsca przeznaczenia kwalifikujące się do refundacji, należy wziąć pod uwagę, iż z jednej strony, konkurencyjna pozycja niektórych produktów Wspólnoty nie uzasadnia pobudzania ich wywozu, a z drugiej, że geograficzna bliskość niektórych terytoriów może stwarzać ryzyko zakłóceń w handlu i nadużyć.

(10)

Zastosowanie tych zasad do aktualnej sytuacji rynkowej na rynku mleka i przetworów mlecznych, a w szczególności do cen tych przetworów we Wspólnocie i na rynku światowym prowadzi do ustalenia refundacji do tych przetworów w wysokości określonej w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(11)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mleka i Przetworów Mlecznych,

16.12.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 329/16

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 581/2004 z dnia 26 marca 2004 r. w sprawie stałego zaproszenia do składania ofert przetargowych odnośnie do refundacji wywozowych do niektórych rodzajów masła (2) przewiduje otwarcie stałego przetargu.

(2)

Zgodnie z art. 5 rozporządzenia Komisji (WE) nr 580/2004 z dnia 26 marca 2004 r. ustanawiającym procedurę przetargową dotyczącą refundacji wywozowych do niektórych przetworów mlecznych (3) oraz po dokonaniu analizy ofert przedstawionych w odpowiedzi na ten przetarg, stosowne jest ustalenie maksymalnego poziomu refundacji wywozowej w okresie przetargowym kończącym się dnia 13 grudnia 2005 r.

(3)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mleka i Przetworów Mlecznych,

16.12.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 329/18

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 582/2004 z dnia 26 marca 2004 r. w sprawie stałego zaproszenia do składania ofert przetargowych odnośnie do refundacji wywozowych dla mleka odtłuszczonego w proszku (2) przewiduje otwarcie stałego przetargu.

(2)

Zgodnie z art. 5 rozporządzenia Komisji (WE) nr 580/2004 z dnia 26 marca 2004 r. ustanawiającego procedurę przetargową dotyczącą refundacji wywozowych do niektórych przetworόw mlecznych (3) oraz po dokonaniu analizy ofert przedstawionych w odpowiedzi na ten przetarg stosowne jest ustalenie maksymalnego poziomu refundacji wywozowej w okresie przetargowym kończącym się dnia 13 grudnia 2005 r.

(3)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mleka i Przetworów Mlecznych,

16.12.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 329/19

(1)

Artykuł 31 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1255/1999 przewiduje, że różnice między cenami produktów objętych art. 1 lit. a), b), c), d), e) i g) tego rozporządzenia na światowym rynku a cenami we Wspólnocie mogą być pokryte refundacją wywozową.

(2)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1043/2005 z dnia 30 czerwca 2005 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 3448/93 w odniesieniu do systemu przyznawania refundacji wywozowych dla niektórych produktów rolnych wywożonych w postaci towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu oraz kryteriów dla ustalania wysokości kwot takich refundacji (2) określa produkty, w stosunku do których ustala się stawkę refundacji, którą stosuje się dla tych produktów wywożonych jako towary objęte załącznikiem II do rozporządzenia (WE) nr 1255/1999.

(3)

Zgodnie z art. 14 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1043/2005 stawkę refundacji na 100 kilogramów danych produktów podstawowych ustala się co miesiąc.

(4)

Jednakże w przypadku niektórych przetworów mlecznych wywożonych jako towary nieobjęte załącznikiem I do Traktatu istnieje niebezpieczeństwo naruszenia podjętych zobowiązań dotyczących wcześniejszego ustalania wysokich stawek refundacji. Dlatego konieczne jest podjęcie stosownych środków ostrożności, aby zapobiec takiemu niebezpieczeństwu nie wykluczając przy tym zawierania długoterminowych kontraktów. Ustanowienie konkretnych stawek na wcześniejsze ustalanie refundacji dotyczących tych produktów powinno umożliwić osiągnięcie tych dwóch celów.

(5)

Artykuł 15 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1043/2005 przewiduje, że przy ustalaniu stawek refundacji należy uwzględnić w stosownych przypadkach refundacje produkcyjne, pomoc finansową oraz inne środki o skutku równoważnym, stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich zgodnie z rozporządzeniem w sprawie wspólnej organizacji rynku danego produktu w odniesieniu do produktów podstawowych objętych załącznikiem I do rozporządzenia (WE) nr 1043/2005 lub do produktów powiązanych.

(6)

Artykuł 12 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1255/1999 przewiduje wypłatę pomocy w odniesieniu do mleka odtłuszczonego przetworzonego na kazeinę wyprodukowanego na terenie Wspólnoty, pod warunkiem że wymienione mleko i wyprodukowana z niego kazeina spełniają odpowiednie standardy.

(7)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2571/97 z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie sprzedaży masła po cenach obniżonych oraz przyznawania pomocy w odniesieniu do śmietany, masła i koncentratu masła przeznaczonych do wykorzystania w produkcji ciast, lodów i innych środków spożywczych (3) przewiduje, że masło i śmietana po obniżonych cenach powinny być udostępnione dla przemysłu produkującego niektóre towary.

(8)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mleka i Przetworów Mlecznych,

16.12.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 329/22

(1)

Artykuł 10 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 przewiduje, że przy przywozie produktów, o których mowa w art. 1 wyżej wymienionego rozporządzenia, pobiera się opłaty celne zgodne ze stawkami Wspólnej Taryfy Celnej. Jednakże w przypadku produktów, o których mowa w ust. 2 tego artykułu, opłaty przywozowe równają się cenie interwencyjnej tych produktów ważnej w czasie przywozu powiększonej o 55 % i pomniejszonej o cenę CIF w przywozie stosowaną do danej wysyłki. Opłaty celne nie mogą jednak przekroczyć stawek Wspólnej Taryfy Celnej.

(2)

Na mocy art. 10 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 ceny CIF w przywozie oblicza się na podstawie cen reprezentatywnych dla danego produktu na rynku światowym.

(3)

Rozporządzenie (WE) nr 1249/96 ustala zasady stosowania rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 do opłat przywozowych w sektorze zbóż.

(4)

Opłaty przywozowe stosuje się aż do chwili ustalenia i wejścia w życie nowych stawek opłat przywozowych.

(5)

W celu umożliwienia normalnego funkcjonowania systemu opłat przywozowych należy przyjąć jako podstawę ich wyliczenia stawki reprezentatywne dla rynku, stwierdzone w okresie porównawczym.

(6)

Zastosowanie rozporządzenia (WE) nr 1249/96 prowadzi do ustalenia opłat przywozowych w wysokości podanej w załączniku I do niniejszego rozporządzenia,

16.12.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 329/25

(1)

W myśl art. 13 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 różnica między notowaniami lub cenami na rynku światowym produktów, o których mowa w art. 1 wymienionego rozporządzenia, a cenami tych produktów we Wspólnocie, może być pokryta przez refundacje wywozowe.

(2)

Refundacje wywozowe powinny być ustalone z uwzględnieniem czynników, o których mowa w art. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1501/95 z dnia 29 czerwca 1995 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 1766/92 w sprawie przyznawania refundacji wywozowych dla zbóż (2).

(3)

W odniesieniu do pszennych oraz żytnich mąk, kasz i grysików refundację wywozową stosowaną do tych produktów należy wyliczyć z uwzględnieniem ilości zbóż koniecznych do wytwarzania danych produktów. Ilości te zostały ustalone w rozporządzeniu (WE) nr 1501/95.

(4)

Sytuacja na rynku światowym lub szczególne wymogi niektórych rynków mogą sprawić, że niezbędne stanie się zróżnicowanie refundacji dla niektórych produktów, w zależności od ich miejsca przeznaczenia.

(5)

Refundacja powinna być ustalana raz na miesiąc. Zmian można dokonywać w tym odstępie czasowym.

(6)

Zastosowanie tych zasad do aktualnej sytuacji na rynkach zbóż, a w szczególności do notowań lub cen na te produkty we Wspólnocie i na rynku światowym, prowadzi do ustalenia refundacji w wysokości podanej w załączniku.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Zbóż,

16.12.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 329/27

(1)

Przetarg na refundację wywozową dla jęczmienia na wywóz do pewnych krajów trzecich został ogłoszony na mocy rozporządzenia Komisji (WE) nr 1058/2005 (2).

(2)

Zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1501/95 z dnia 29 czerwca 1995 r. ustanawiającego niektóre szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 1766/92 w sprawie przyznawania refundacji wywozowych dla zbóż oraz środków podejmowanych w przypadku występowania zakłóceń na rynku zbóż (3), Komisja może, na podstawie zgłoszonych ofert, podjąć decyzję o ustaleniu maksymalnej wysokości refundacji wywozowej, uwzględniając czynniki, o których mowa w art. 1 rozporządzenia (WE) nr 1501/95. W tym wypadku przetarg wygrywa ten oferent lub oferenci, którego lub których oferta odpowiada poziomowi równemu maksymalnej refundacji lub jest od niej niższa.

(3)

Zastosowanie powyższych czynników do aktualnej sytuacji na danych rynkach zbóż prowadzi do ustalenia maksymalnej refundacji wywozowej.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Zbóż,

16.12.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 329/28

(1)

Przetarg na refundację wywozową dla owsa wyprodukowanego w Finlandii i Szwecji z przeznaczeniem na wywóz z Finlandii i Szwecji do wszystkich krajów trzecich z wyłączeniem Bułgarii, Norwegii, Rumunii i Szwajcarii został ogłoszony na mocy rozporządzenia Komisji (WE) nr 1438/2005.

(2)

Biorąc pod uwagę w szczególności czynniki, o których mowa w art. 1 rozporządzenia (WE) nr 1501/95, nie jest wskazane ustalenie maksymalnej wysokości refundacji.

(3)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Zbóż,

16.12.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 329/29

(1)

Przetarg na refundację wywozową dla pszenicy zwyczajnej na wywóz do pewnych krajów trzecich został ogłoszony na mocy rozporządzenia Komisji (WE) nr 1059/2005 (2).

(2)

Zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1501/95 z dnia 29 czerwca 1995 r. ustanawiającego niektóre szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 1766/92 w sprawie przyznawania refundacji wywozowych dla zbóż oraz środków podejmowanych w przypadku występowania zakłóceń na rynku zbóż (3), Komisja może, na podstawie zgłoszonych ofert, podjąć decyzję o ustaleniu maksymalnej wysokości refundacji wywozowej, uwzględniając czynniki, o których mowa w art. 1 rozporządzenia (WE) nr 1501/95. W tym wypadku przetarg wygrywa ten oferent lub oferenci, którego lub których oferta odpowiada poziomowi równemu maksymalnej refundacji lub jest od niej niższa.

(3)

Zastosowanie powyższych czynników do aktualnej sytuacji na danych rynkach zbóż prowadzi do ustalenia maksymalnej refundacji wywozowej.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Zbóż,

16.12.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 329/30

(1)

Zgodnie z decyzją Rady z dnia 17 maja 2004 r. Komisja wynegocjowała Traktat ustanawiający Wspólnotę Energetyczną z Republiką Albanii, Republiką Bułgarii, Bośnią i Hercegowiną, Republiką Chorwacji, Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii, Republiką Czarnogóry, Rumunią, Republiką Serbii oraz Tymczasową Misją Administracyjną ONZ w Kosowie (zgodnie z rezolucją nr 1244 Rady Bezpieczeństwa ONZ).

(2)

Traktat, który został parafowany w dniu 31 maja 2005 r., powinien zostać podpisany w imieniu Wspólnoty Europejskiej, z zastrzeżeniem jego zawarcia w późniejszym terminie,

16.12.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 329/31

(1)

Pismem z dnia 24 listopada 2000 r., zarejestrowanym w dniu 28 listopada 2000 r., Stałe Przedstawicielstwo Włoch przy Unii Europejskiej powiadomiło Komisję zgodnie z art. 88 ust. 3 Traktatu o Ustawie regionu Sardynii nr 22 (1) dotyczącej działań mających na celu zrekompensowanie szkód poniesionych przez hodowców w wyniku wystąpienia choroby zwierząt zwanej chorobą niebieskiego języka owiec (blue tongue), zwanej dalej „Ustawą regionu Sardynii nr 22/2000”. Artykuł 10 ustawy uzależnia przyznanie określonej pomocy od zatwierdzenia przez Komisję w ramach procedury przewidzianej w art. 87 i 88 Traktatu.

(2)

Pismem z dnia 15 grudnia 2000 r., zarejestrowanym w dniu 19 grudnia 2000 r., Stałe Przedstawicielstwo Włoch przy Unii Europejskiej przekazało Komisji informacje uzupełniające, o udzielenie których wystąpiono w piśmie z dnia 13 grudnia 2000 r.

(3)

Pismem z dnia 2 lutego 2001 r. Komisja poinformowała Włochy o swej decyzji w sprawie wszczęcia procedury, o której mowa w art. 88 ust. 2 Traktatu w kwestii wyżej wymienionej pomocy.

(4)

Decyzja Komisji o wszczęciu procedury została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich  (2). Komisja zaprosiła zainteresowane strony do przedstawienia uwag na temat omawianego środka.

(5)

W tej samej decyzji Komisja zatwierdziła pomoc przewidzianą w art. 2, 3 i 4 ustawy nr 22/2000, stwierdzając, że spełnia ona wymogi niezbędne, aby uznać ją za pomoc mającą na celu ułatwienie rozwoju niektórych rodzajów działalności gospodarczych w rozumieniu art. 87 ust. 3 lit. c) Traktatu.

(6)

Władze Włoch nie zgłosiły żadnych uwag na temat omawianego środka. Do Komisji nie wpłynęły żadne uwagi innych zainteresowanych stron.

(7)

Podstawę prawną pomocy stanowi art. 5 ustawy regionu Sardynii nr 22/2000 dotyczącej działań na rzecz spółdzielni zajmujących się przetwórstwem i wprowadzaniem produktów do obrotu, mających na celu zrekompensowanie szkód spowodowanych chorobą niebieskiego języka owiec (blue tongue).

(8)

Choroba niebieskiego języka owiec pojawiła się na Sardynii w sierpniu 2000 r. i mimo środków podjętych przez organy państwowe rozprzestrzeniła się na całej wyspie. Rozprzestrzenienie się choroby zostało spowodowane sprzyjającymi warunkami klimatycznymi (ciepła i sucha pogoda). W celu zwalczania tej choroby organy ds. zdrowia publicznego we Włoszech zarządziły w dniu 28 sierpnia 2000 r. zakaz przemieszczania domowych i dzikich przeżuwaczy pochodzących lub wysłanych z Sardynii (w tym nasienia, komórek jajowych i zarodków) do pozostałych części terytorium kraju i Państw Członkowskich Unii Europejskiej. Zarządzono również zakaz przemieszczania tych zwierząt z prowincji Cagliari do pozostałych części regionu oraz nałożono na służby weterynaryjne pozostałych regionów obowiązek prowadzenia badań klinicznych w gospodarstwach, do których owce pochodzące z Sardynii zostały wprowadzone w ciągu co najmniej dwóch ostatnich miesięcy. Następnie władze regionu przyjęły dekret nr 34 z dnia 5 września 2000 r. dotyczący środków nadzwyczajnych w celu zwalczania choroby niebieskiego języka (3), zgodnie z którym przemieszczanie owiec, kóz, bydła, bawołów i dzikich zwierząt hodowlanych z gospodarstw zostało zakazane na całym terytorium Sardynii. Ponadto dekret nałożył obowiązek zwalczania owadów będących nosicielami choroby. W dniu 16 października 2000 r. lokalne organy ds. zdrowia publicznego zatwierdziły plan zwalczania choroby niebieskiego języka na Sardynii, a w dniu 25 października 2000 r. Rada Regionalna Sardynii przyjęła ustawę nr 22/2000 dotyczącą działań mających na celu zrekompensowanie szkód poniesionych przez hodowców w wyniku wystąpienia choroby zwierząt zwanej chorobą niebieskiego języka owiec (blue tongue), przedłożoną następnie Komisji do zbadania zgodności na podstawie art. 87, 88 i 89 Traktatu. Działania, o których mowa w art. 2, 3 i 4 ustawy nr 22/2000, uznano za zgodne ze wspólnym rynkiem (4). Komisja podjęła decyzję o wszczęciu procedury, o której mowa w art. 88 ust. 2 Traktatu w odniesieniu do pomocy przewidzianej w art. 5 odnośnej ustawy.

(9)

Artykuł 5 ustawy nr 22/2000 upoważnia władze lokalne do przyznawania pomocy przedsiębiorstwom i spółdzielniom zajmującym się zbiorem, przetwarzaniem, pakowaniem i obrotem produktami rolnymi i zwierzęcymi, z siedzibą na Sardynii, które zmniejszyły swoje dostawy w ramach zobowiązań określonych prawem lub wynikających z warunków umowy o więcej niż 20 % (obszary o trudnych warunkach gospodarowania) lub 30 % (pozostałe obszary) w porównaniu ze średnią z trzech ostatnich lat. Pomoc ta jest przeznaczona na zrekompensowanie strat spowodowanych brakiem surowców przeznaczonych do przetworzenia i dotyczą jedynie strat związanych ze zmniejszeniem dostaw członków spółdzielni.

(10)

Na 2000 r. przewidziano pomoc w kwocie 5 mld ITL (około 2 582 280 EUR).

(11)

Komisja podjęła decyzję o wszczęciu procedury, o której mowa w art. 88 ust. 2 Traktatu, z uwagi na pewne wątpliwości dotyczące zgodności omawianego programu pomocy ze wspólnym rynkiem. Wątpliwości te dotyczyły w szczególności faktu, że pkt 11.4 wytycznych nie przewiduje żadnego przepisu dotyczącego odszkodowań dla przetwórców za szkody spowodowane chorobami zwierząt.

W opinii Komisji, mimo iż władze Włoch ograniczyły pomoc przeznaczoną dla spółdzielni, nie było żadnego związku pomiędzy wystąpieniem choroby (choroby niebieskiego języka) a zmniejszeniem dostaw. Region ucierpiał w szczególności z powodu suszy (patrz: pomoc nr N 745/2000), która mogła przyczynić się do zmniejszenia dostaw. Ponadto niektóre spółdzielnie mogły wcześniej zarejestrować zmniejszenie ilości surowców z przyczyn innych niż choroba niebieskiego języka (lub susza).

(12)

Na podstawie pkt 11.3.8 wytycznych, zgodnie z którym możliwe są odszkodowania przyznawane wyłącznie rolnikom lub zrzeszeniom producentów, których są członkami, za szkody spowodowane niekorzystnymi warunkami klimatycznymi nie jest możliwe analogiczne stosowanie tych zasad do przedsiębiorstw zajmujących się przetwórstwem, które poniosły straty w wyniku wystąpienia choroby niebieskiego języka. Komisja zasadniczo uważa, że przedsiębiorstwa rolno-spożywcze posiadają pewną elastyczność zarządzania swoimi źródłami dostaw. Mogło to oczywiście prowadzić do dodatkowych kosztów surowców i zmniejszenia rentowności, jednak nie wydaje się to uzasadnieniem bezpośredniego stosowania zasad odnoszących się do produkcji rolnej.

(13)

Zważywszy na brak innych podstaw prawnych, w celu zbadania i ewentualnego zatwierdzenia pomocy przewidzianej w art. 5 ustawy nr 22/2000 pomoc tę należałoby traktować jako pomoc operacyjną, czyli bezpośrednią pomoc mającą na celu odciążenie przedsiębiorstw rolno-spożywczych od wydatków, które normalnie ponoszą przy bieżącym zarządzaniu swoją działalnością. Pomoc tę zasadniczo należy traktować jako niezgodną ze wspólnym rynkiem.

(14)

Po podjęciu decyzji o wszczęciu procedury, o której mowa w art. 88 ust. 2 Traktatu, władze Włoch nie zgłosiły służbom Komisji żadnych uwag.

(15)

Na podstawie art. 87 ust. 1 Traktatu wszelka pomoc przyznawana przez Państwo Członkowskie lub przy użyciu zasobów państwowych w jakiejkolwiek formie, która zakłóca lub grozi zakłóceniem konkurencji poprzez sprzyjanie niektórym przedsiębiorstwom lub produkcji niektórych towarów, jest niezgodna ze wspólnym rynkiem w zakresie, w jakim wpływa na wymianę handlową między Państwami Członkowskimi.

(16)

Artykuł 40 rozporządzenia (WE) nr 1254/1999 w sprawie wspólnej organizacji rynku wołowiny i cielęciny (5) przewiduje stosowanie art. 87, 88 i 89 Traktatu do produkcji i handlu produktami wymienionymi w rozporządzeniu, z zastrzeżeniem innych przepisów tego rozporządzenia. Także art. 23 rozporządzenia (WE) nr 2529/2001 w sprawie wspólnej organizacji rynku mięsa baraniego i koziego (6) przewiduje stosowanie art. 87, 88 i 89 Traktatu do produkcji i handlu produktami wymienionymi w art. 1, z zastrzeżeniem innych przepisów tego samego rozporządzenia.

(17)

Artykuł 5 ustawy nr 22/2000 przewiduje pomoc przeznaczoną na zrekompensowanie szkód poniesionych przez przedsiębiorstwa i spółdzielnie rolne wywołanych brakiem surowców przeznaczonych do przetworzenia, z uwagi na zmniejszenie dostaw członków spółdzielni w wyniku wystąpienia epidemii choroby niebieskiego języka. Omawiane przedsiębiorstwa i spółdzielnie czerpią w ten sposób korzyści gospodarcze, których w innym przypadku nie mogłyby uzyskać, prowadząc swoją działalność, i w konsekwencji polepszają własną konkurencyjną pozycję w porównaniu z innymi rolnikami Wspólnoty, którzy nie korzystają z tej pomocy.

(18)

Pomoc ta wpływa na konkurencję i wymianę handlową między Państwami Członkowskimi. W istocie beneficjenci prowadzą działalność w jednym sektorze (sektorze wołowiny i cielęciny oraz sektorze mięsa baraniego), będącym przedmiotem wymiany handlowej między Państwami Członkowskimi. W 2001 r. pogłowie bydła we Włoszech wynosiło 6 932 700 sztuk, z czego 273 900 sztuk na Sardynii. W tym samym roku liczba owiec wynosiła 8 311 400 sztuk, z czego 3 602 200 sztuk na Sardynii, całkowita liczba kóz wynosiła 1 024 800 sztuk, z czego 240 200 na Sardynii.

(19)

Badany środek objęty jest w związku z tym definicją pomocy państwa, o której mowa w art. 87 ust. 1.

(20)

Zakaz przyznawania pomocy państwa nie jest bezwzględny. Jednakże w danym przypadku odstępstwa przewidziane w art. 87 ust. 2 ewidentnie nie mają zastosowania i władze Włoch nawet się na nie nie powołały.

(21)

Artykuł 87 ust. 3 lit. a) również nie jest stosowany, ponieważ pomoc nie jest przeznaczona na rozwój gospodarczy regionów, w których poziom życia jest nienormalnie niski lub w których występuje poważny stan niedostatecznego zatrudnienia.

(22)

W odniesieniu do art. 87 ust. 3 lit. b), omawiana pomoc nie służyła ani wspieraniu realizacji ważnych projektów stanowiących przedmiot wspólnego europejskiego zainteresowania, ani nie miała na celu zaradzenia poważnym zaburzeniom w gospodarce Państwa Członkowskiego.

(23)

W odniesieniu do art. 87 ust. 3 lit. d) omawiana pomoc nie obejmuje wskazanych tam celów.

(24)

Zważywszy na charakter zgłoszonego programu, jedynym odstępstwem możliwym do zastosowania jest odstępstwo, o którym mowa w art. 87 ust. 3 lit. c). Należy w związku z tym sprawdzić, czy zastosowanie przewidzianych środków może zostać objęte tym odstępstwem.

(25)

Ponieważ omawiana ustawa była systematycznie zgłaszana przez władze Włoch do oceny na podstawie art. 88 ust. 3 Traktatu, stosuje się zasady przewidziane w wytycznych Wspólnoty dotyczących pomocy państwa w sektorze rolnictwa (7) (zwanych dalej „wytycznymi”). Zgodnie z pkt 23.3 wytycznych w odniesieniu do nowych programów pomocy, w tym programów pomocy już zgłoszonych przez Państwa Członkowskie, w sprawie których Komisja nie podjęła jeszcze decyzji, wytyczne są stosowane od dnia 1 stycznia 2000 r.

(26)

Zgodnie z pkt 11.1.1 wytycznych pomoc państwa w sektorze rolnictwa przewiduje szereg środków mających na celu zrekompensowanie szkód poniesionych przez rolników w produkcji rolnej lub środkach produkcji (w tym budynki i plantacje), powstałych w wyniku nieprzewidzianych zdarzeń, takich jak klęski żywiołowe, niekorzystne warunki pogodowe lub wystąpienie chorób zwierząt lub roślin.

(27)

Pokazuje to zdecydowanie, że w przypadku szkód spowodowanych chorobą zwierząt zrekompensowane mogą być jedynie szkody poniesione przez sektor produkcji, a nie przez sektory przetwórstwa lub wprowadzania do obrotu produktów rolnych. Pomoc bezpośrednia mająca na celu zrekompensowanie tych szkód musi także być zgodna z pkt 11.4 wytycznych, który dotyczy konkretnej pomocy przeznaczonej na zwalczanie chorób zwierząt i roślin.

(28)

Władze Włoch nie przedstawiły żadnych uwag. Komisja nie otrzymała w związku z tym dodatkowych informacji, które mogłyby wyjaśnić wątpliwości powstałe przy okazji wszczęcia procedury, o której mowa w art. 88 ust. 2 Traktatu, dotyczącej przedmiotowej pomocy.

(29)

Ponadto władze Włoch nie wykazały w jasny i niezaprzeczalny sposób bezpośredniego związku pomiędzy zmniejszeniem dostaw członków przedsiębiorstw lub spółdzielni, spowodowanego wystąpieniem choroby niebieskiego języka owiec, a stratami w dochodach poniesionymi w tym samym okresie. Ze względu na brak takiego bezpośredniego związku omawiane straty mogły być spowodowane innymi czynnikami, takimi jak susza, kryzys na rynku, finansowe zarządzanie zainteresowanymi przedsiębiorstwami itp. Jakakolwiek pomoc mająca na celu zrekompensowanie tego typu strat stanowiłaby pomoc operacyjną niezgodną ze wspólnym rynkiem na podstawie pkt 3.5 wytycznych (8).

(30)

W związku z powyższym Komisja stwierdza, że pomoc przewidziana w art. 5 odnośnej ustawy regionalnej stanowi pomoc państwa w rozumieniu art. 87 ust. 1 Traktatu i nie może być objęta odstępstwami, o których mowa w art. 87 ust. 3.

(31)

Ponieważ ustawa nr 22/2000 zgłoszona na podstawie art. 88 ust. 3 Traktatu stanowi w art. 10, że pomoc ustanowiona w art. 3, 4 i 5 może być zrealizowana przez władze lokalne dopiero po zatwierdzeniu jej przez Komisję Europejską, nie jest konieczne odzyskanie pomocy, o której mowa w art. 5 wspomnianej ustawy,

16.12.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 329/35

(1)

Dnia 3 kwietnia 2001 r. Komisja uznała koncentrację, za pomocą której przedsiębiorstwo Bombardier Inc. uzyskało na mocy art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady (EWG) nr 4064/89 wyłączną kontrolę nad przedsiębiorstwem DaimlerChrysler Rail Systems GmbH (ADtranz), za zgodną ze wspólnym rynkiem oraz funkcjonowaniem Porozumienia EOG. Uznanie powyższej zgodności uzależnione jest od całkowitego spełnienia kilku warunków i zobowiązań przedstawionych w załączniku do niniejszej decyzji.

(2)

Jeden z warunków dotyczył przedsiębiorstwa Elin EBG Traction (ETR), spółki zależnej przedsiębiorstwa VA Tech AG, z siedzibą w Linzu, Austria. Bombardier miał wspólną kontrolę nad ETR, które jest dostawcą napędu elektrycznego dla taboru kolejowego. Dokonanie rozdzielenia powiązań strukturalnych ETR z Bombardier wymaganego w art. 1 lit. a) załącznika doprowadziło do przekształcenia tej firmy w niezależnego dostawcę technologii napędowych dla, między innymi, pociągów regionalnych i tramwajów/lekkich pojazdów kolejowych. Jednak koniecznym okazało się zapewnienie określonych gwarancji w okresie przejściowym w celu umożliwienia ETR znalezienia nowych partnerów, którzy zastąpiliby Bombardier, który po przejęciu ADtranz uległ integracji pionowej, a zatem nie był już uzależniony od dostaw osprzętowania dla napędu elektrycznego ze strony ETR.

(3)

Gwarancje te miały na celu zapewnienie odpowiedniej ilości zleceń dla ETR w okresie przejściowym, tak by umożliwić przedsiębiorstwu gospodarcze przetrwanie. Warunek przedstawiony w ust. 1 lit. b) załącznika przewiduje zawarcie przez Bombardier wspólnego porozumienia o rozwoju z ETR w celu realizacji mającej trwać do 2006 r. współpracy tych dwóch przedsiębiorstw w związku z tramwajem „CityRunner typu Linz”, dla którego ETR dostarcza trakcji elektrycznych, co pozwala ETR na zachowanie aktywnej pozycji na rynku tramwajowym.

(4)

W dniu 10 stycznia 2005 r. Siemens zgłosił zaplanowane przejęcie wyłącznej kontroli, w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (rozporządzenie WE w sprawie połączeń), nad przedsiębiorstwem VA Tech, dzięki czemu uzyskałby również kontrolę nad ETR. Siemens jest wiodącym dostawcą taboru kolejowego, który produkuje trakcje elektryczne dla wszystkich oferowanych przez niego typów taboru kolejowego. W dniu 13 lipca 2005 r., zgodnie z art. 8 ust. 2 rozporządzenia WE w sprawie połączeń, Komisja uznała przejęcie VA Tech przez Siemens za zgodne ze wspólnym rynkiem oraz funkcjonowaniem Porozumienia EOG, przy czym uznanie to uzależnione jest od spełnienia kilku warunków i zobowiązań przedstawionych w załączniku do niniejszej decyzji.

(5)

Jako część przedsiębiorstwa Siemens ETR dysponuje finansowym zapleczem międzynarodowej firmy wiodącej na rynku taboru kolejowego. Dlatego też ETR nie potrzebuje już dla gospodarczego przetrwania zamówień zabezpieczających, które uznano za konieczne w 2001 r., kiedy połączenie strukturalne z Bombardier zostało rozdzielone. W konsekwencji nie istnieje już konieczność narzucania przedsiębiorstwu Bombardier warunku zaopatrywania CityRunner typu Linz w trakcje elektryczne produkowane przez ETR, jeżeli Siemens przejąłby wyłączną kontrolę nad ETR.

(6)

Przejęcie przedsiębiorstwa VA Tech przez Siemens uznane zostało za zgodne ze wspólnym rynkiem oraz funkcjonowaniem Porozumienia EOG, przy czym uznanie to uzależnione jest od spełnienia określonych warunków. Jednak istnieje możliwość, że powyższa decyzja zostanie uchylona zgodnie z art. 8 ust. 6 rozporządzenia WE w sprawie połączeń. Obowiązywanie niniejszej decyzji uzależnione jest zatem od utrzymania w mocy decyzji Komisji z dnia 13 lipca 2005 r. w sprawie COMP/M.3653 – Siemens/VA Tech (5),

a)

utrzymania w mocy decyzji Komisji z dnia 13 lipca 2005 r. uznającej koncentrację, za pomocą której Siemens proponuje przejęcie wyłącznej kontroli nad przedsiębiorstwem VA Tech AG (sprawa COMP/M.3653 – Siemens/VA Tech), za zgodną ze wspólnym rynkiem oraz Porozumieniem EOG, przy czym uznanie to uzależnione jest od spełnienia pewnych warunków i zobowiązań; a także