3.12.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 317/1

(1)

Zgodnie z art. 13 załącznika XII do Regulaminu w dniu 1 września 2005 r. Eurostat przedstawił sprawozdanie dotyczące oceny aktuarialnej systemu emerytalno-rentowego na rok 2005, które aktualizuje parametry określone w tym załączniku. Z oceny tej wynika, że stawka składki niezbędna dla zapewnienia równowagi aktuarialnej systemu emerytalno-rentowego wynosi 10,3 % wynagrodzenia podstawowego.

(2)

Jednakże zgodnie z załącznikiem XII art. 2 ust. 2, dotyczącym dostosowania mającego obowiązywać od dnia 1 lipca 2005 r., dopuszczalna jest maksymalna stawka składki w wysokości 10,25 %.

(3)

Należy zatem dokonać dostosowania stawki składki, niezbędnego do zapewniania równowagi aktuarialnej systemu emerytalno-rentowego urzędników i innych pracowników Wspólnot Europejskich w maksymalnej wysokości 10,25 % wynagrodzenia podstawowego,

3.12.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 317/2

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

3.12.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 317/4

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 999/2001 zawiera wykaz wyznaczonych krajowych laboratoriów referencyjnych dla pasażowalnych encefalopatii gąbczastych (TSE).

(2)

Niektóre Państwa Członkowskie zgłosiły Komisji zmiany nazwy lub adresu swoich krajowych laboratoriów referencyjnych, dlatego należy uaktualnić wykaz tych laboratoriów.

(3)

Rozporządzenie (WE) nr 999/2001 wskazuje pewne tkanki bydlęce jako określone materiały szczególnego ryzyka i ustanawia zasady ich usuwania.

(4)

Rozporządzenie (WE) nr 999/2001 stanowi, że wywóz określonych materiałów szczególnego ryzyka jest zabroniony, ale może zostać dozwolony wyłącznie w perspektywie ich ostatecznego zniszczenia. Przepisy przejściowe wyszczególnione w załączniku XI do rozporządzenia stanowią, że tusze, półtusze lub ćwierćtusze niezawierające określonego materiału szczególnego ryzyka innego niż kręgosłup mogą być wysyłane do innego Państwa Członkowskiego, podczas gdy kręgosłup powinien zostać usunięty zgodnie z prawodawstwem wspólnotowym. Takie usuwanie nie jest pewne w przypadku wywozu do państw trzecich. Z powodów bezpieczeństwa żywności nie powinno się zezwalać na odstępstwa w przypadku wysyłki określonych materiałów szczególnego ryzyka do państw trzecich.

(5)

W opinii z dnia 9 grudnia 1997 r. Naukowy Komitet Sterujący (SSC) zaproponował wykaz określonych materiałów szczególnego ryzyka (specified risk materials – SRM) u bydła, które mają zostać wykluczone ze spożycia przez ludzi i zwierzęta na podstawie względnej zakaźności tkanek, gatunku i wieku. Wspomniana opinia została poddana przeglądowi i uaktualniona na podstawie opinii SSC w sprawie ryzyka związanego z gąbczastą encefalopatią bydła (BSE) z lutego 1998 r., w sprawie narażenia człowieka na działanie BSE drogą pokarmową z grudnia 1999 r., w sprawie narażenia człowieka na działanie czynnika BSE z kwietnia 2000 r. oraz w sprawie podziału zakaźności TSE w tkankach przeżuwaczy ze stycznia 2002 r.

(6)

SSC uznał za niezwykle mało prawdopodobne, by centralny układ nerwowy został zaatakowany w sposób wykrywalny przed osiągnięciem wieku 30 miesięcy nawet u bydła narażonego na infekcję jako cielęta. Jednakże wyjątkowe wykrycie młodych zwierząt z klinicznymi objawami BSE spowodowało ostrożne podejście i dlatego SSC zaleciło usuwanie różnych SRM u cieląt w wieku 12 miesięcy i starszych. Zalecenie to doprowadziło do wydania decyzji ustalającej limit wiekowy na usuwanie niektórych SRM u bydła w wieku 12 miesięcy.

(7)

Różne wskaźniki wykazują pozytywne tendencje w epidemii BSE i wyraźną poprawę sytuacji w ostatnich latach spowodowaną wprowadzeniem środków zmniejszających zagrożenie, w szczególności całkowity zakaz paszowy oraz usuwanie i niszczenie SRM. Ponadto sprawozdania z inspekcji wskazują, że poprawiło się wykonanie wymogów dotyczących BSE w Państwach Członkowskich. Biorąc pod uwagę pozytywny rozwój epidemii BSE i nowe dane dostępne ze studiów nad patogenezą BSE, Komisja Europejska powierzyła Europejskiemu Urzędowi ds. Bezpieczeństwa Żywności w październiku 2004 r. nowy mandat oceny limitu wiekowego na usuwanie SRM u bydła.

(8)

Wśród stwierdzonych przypadków BSE odnotowanych w UE średnia wieku zwierząt zwiększyła się z 86 do 108 miesięcy pomiędzy 2001 a 2004 r. Na 6 520 wszystkich przypadków BSE wśród blisko 41 milionów wszystkich przebadanych zwierząt odnotowano jedynie 4 przypadki BSE u zwierząt w wieku poniżej 35 miesięcy od 2001 r.

(9)

W opinii z dnia 28 kwietnia 2005 r. Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności stwierdził, że na podstawie bieżącej wiedzy naukowej wykrywalna zakaźność występuje w 3/4 okresu inkubacji.

(10)

Stąd też istnieją podstawy naukowe do przeglądu limitu wiekowego na usuwanie niektórych SRM u bydła, w szczególności w przypadku kręgosłupa. Biorąc pod uwagę postęp zakaźności w centralnym układzie nerwowym podczas okresu inkubacji, strukturę wiekową stwierdzonych przypadków BSE oraz spadek narażenia bydła urodzonego po 1 stycznia 2001 r., limit wiekowy na usuwanie kręgosłupa, włączając zwoje nerwowe korzenia grzbietowego bydła jako określony materiał szczególnego ryzyka może zostać wydłużony do 24 miesięcy życia. Wspomniany limit wiekowy może zostać poddany przeglądowi w świetle oceny epidemii BSE.

(11)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 999/2001.

(12)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

3.12.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 317/9

(1)

Artykuł 8 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 245/2001 (2) ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1673/2000 stanowi, że rozdzielenie 5 000 ton krótkiego włókna lnianego i włókna konopi jako krajowych ilości gwarantowanych, zgodnie z przepisami art. 3 ust. 2 lit b) rozporządzenia (WE) nr 1673/2000, musi zostać dokonane przed 16 listopada trwającego roku gospodarczego.

(2)

W tym celu Dania i Włochy przesłały Komisji informacje związane z obszarami objętymi umowami kupna-sprzedaży, zobowiązaniami do przetwarzania i umowami o przetwórstwo oraz szacowanymi zbiorami słomy i włókien lnianych i konopnych.

(3)

Odwrotnie, włókno lniane lub konopne nie będzie produkowane w roku gospodarczym 2005/06 w Grecji, Irlandii lub Luksemburgu.

(4)

Na podstawie prognoz produkcji wynikających z nadesłanych informacji, łączna produkcja w pięciu zainteresowanych Państwach Członkowskich nie osiągnie przydzielonej im ilości 5 000 ton i powinny zostać określone krajowe ilości gwarantowane zgodnie z poniższym.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Włókien Naturalnych,

—

:

Dania

:

60 ton,

—

:

Grecja

:

0 ton,

—

:

Irlandia

:

0 ton,

—

:

Włochy

:

112 ton,

—

:

Luksemburg

:

0 ton.

3.12.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 317/10

(1)

Ceny reprezentatywne i kwoty dodatkowych należności stosowanych do przywozu cukru białego, cukru surowego i niektórych syropów w odniesieniu do roku gospodarczego 2005/2006 zostały ustalone rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1011/2005 (3). Ceny te i kwoty zostały ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1951/2005 (4).

(2)

Dane, którymi obecnie dysponuje Komisja, prowadzą do zmiany wymienionych kwot, zgodnie z zasadami i szczegółowymi przepisami wykonawczymi przewidzianymi w rozporządzeniu (WE) nr 1423/95,

3.12.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 317/12

(1)

Refundacje stosowane do wywozu cukru białego i cukru surowego w stanie nieprzetworzonym zostały ustalone rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1918/2005 (2).

(2)

Z uwagi na różnice pomiędzy danymi, którymi obecnie dysponuje Komisja a danymi dostępnymi w chwili przyjęcia rozporządzenia (WE) nr 1918/2005, należy zmienić te refundacje,

3.12.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 317/14

(1)

Refundacje stosowane do wywozu syropów i niektórych innych produktów w sektorze cukru, wywożonych w stanie nieprzetworzonym, zostały ustalone rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1919/2005 (2).

(2)

Z uwagi na różnice pomiędzy danymi, którymi obecnie dysponuje Komisja a danymi dostępnymi w chwili przyjęcia rozporządzenia (WE) nr 1919/2005, należy zmienić te refundacje,

3.12.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 317/16

(1)

W art. 10 ust. 3 wspólnego działania 2005/643/WPZiB Rada upoważniła Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa (KPB) do ustanowienia Komitetu Uczestników Misji Obserwacyjnej Unii Europejskiej w Acehu (Indonezja) (Misja Obserwacyjna w Acehu (Aceh Monitoring Mission – AMM)).

(2)

W dniu 10 grudnia 2002 r. Rada zatwierdziła „Procedury konsultacyjne i tryb wkładu państw spoza UE do cywilnych operacji zarządzania kryzysami prowadzonych przez UE”, które stanowią rozwinięcie ustaleń dotyczących udziału państw trzecich w cywilnych operacjach zarządzania kryzysami oraz przewidują ustanowienie Komitetu Uczestników.

(3)

Komitet Uczestników powinien odgrywać kluczową rolę w bieżącym zarządzaniu misją; powinien on stanowić główne forum dyskutowania problemów związanych z bieżącym zarządzaniem misją; KPB, do którego należy sprawowanie kontroli politycznej i kierownictwo strategiczne misji, powinien uwzględniać opinie Komitetu Uczestników,

3.12.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 317/18

(1)

W dniu 22 stycznia 2002 r. Rada przyjęła decyzję 2002/60/WE dotyczącą mianowania członków i zastępców członków Komitetu Regionów na okres od dnia 26 stycznia 2002 r. do dnia 25 stycznia 2006 r. (1).

(2)

Stanowisko zastępcy członka Komitetu Regionów zwolniło się w związku z rezygnacją Pana G. Ph. HUFFNAGELA,

3.12.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 317/19

(1)

Ptasia grypa jest zakaźną chorobą wirusową drobiu i innych ptaków, powodującą śmiertelność i zaburzenia, które w szybkim czasie mogą osiągnąć rozmiary epidemii i spowodować poważne zagrożenie dla zdrowia zwierząt i ludzi oraz znacznie obniżyć opłacalność hodowli drobiu. Istnieje niebezpieczeństwo wprowadzenia środka chorobotwórczego za pośrednictwem międzynarodowego handlu żywymi ptakami innymi niż drób, w tym ptakami towarzyszącymi swoim właścicielom (ptaki domowe).

(2)

Decyzja Komisji 2000/666/WE z dnia 16 października 2000 r. ustanawiająca wymagania dotyczące zdrowia zwierząt i świadectwa weterynaryjne przy przywozie ptaków innych niż drób oraz warunki kwarantanny (5) przewiduje, że Państwa Członkowskie mogą zezwolić jedynie na przywóz ptaków z państw trzecich będących członkami Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE).

(3)

W jednym z Państw Członkowskich wykryto wysoce zjadliwą grypę ptaków u przywiezionych ptaków poddanych kwarantannie, po czym Komisja przyjęła decyzję 2005/759/WE z dnia 27 października 2005 r. dotyczącą niektórych środków ochronnych w odniesieniu do wysoce zjadliwej grypy ptaków w niektórych państwach trzecich oraz przemieszczania z państw trzecich ptaków towarzyszących swoim właścicielom (6) oraz decyzję 2005/760/WE z dnia 27 października 2005 r. dotyczącą niektórych środków ochronnych odnoszących się do wysoce zjadliwej grypy ptaków w określonych państwach trzecich w zakresie przywozu ptaków żyjących w niewoli (7).

(4)

W niektórych państwach będących członkami OIE wykryto nowe przypadki ptasiej grypy. Należy zatem przedłużyć wstrzymanie przemieszczania ptaków domowych oraz przywozu innych ptaków z pewnych zagrożonych obszarów.

(5)

Rozporządzenie (WE) nr 998/2003 przewiduje różne rodzaje kontroli weterynaryjnej w zależności od liczby i kraju pochodzenia zwierząt. W celu ustanowienia odstępstw w niniejszej decyzji należy posłużyć się wykazem państw trzecich zawartym w załączniku II część B sekcja 2 do tego rozporządzenia oraz wykazem państw przewidzianym w art. 1 ust. 4 rozporządzenia Komisji (WE) nr 745/2004 z dnia 16 kwietnia 2004 r. ustanawiającego środki w odniesieniu do przywozu produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do indywidualnego spożycia (8).

(6)

Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 października 2002 r. ustanawiającym przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi (9) zezwala się na przywóz szerokiej gamy produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, takich jak żelatyna do użytku technicznego, preparaty do użytku farmaceutycznego i innych, pochodzących z obszarów Wspólnoty objętych ograniczeniami zdrowotnymi dotyczącymi zwierząt, ponieważ produkty te uznaje się za bezpieczne z uwagi na specjalne warunki produkcji, przetwarzania i wykorzystania, które skutecznie unieszkodliwiają możliwe czynniki chorobotwórcze lub wykluczają kontakt ze zwierzętami podatnymi na chorobę. Zgodnie z załącznikiem VIII rozdział III część B sekcja II pkt 7 tego rozporządzenia, wprowadzanie na rynek guana nie jest objęte żadnymi warunkami zdrowotnymi dotyczącymi zwierząt.

(7)

Zgodnie z art. 21 rozporządzenia (WE) nr 1774/2002 środki ochronne dotyczące produktów, których dotyczą załączniki VII i VIII do tego rozporządzenia, przyjmuje się zgodnie z art. 10 dyrektywy 90/425/EWG.

(8)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzje 2005/759/WE i 2005/760/WE.

(9)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodnie z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

1)

artykuł 1 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 1

Przemieszczanie z państw trzecich

1.   Państwa Członkowskie zezwalają na przemieszczanie z państw trzecich żywych ptaków domowych, wyłącznie jeśli przesyłka składa się z nie więcej niż pięciu ptaków oraz:

2.   Zgodność z wymogami ust. 1 poświadcza urzędowy lekarz weterynarii, przy czym w przypadku wymogów ust. 1 lit. b) ppkt ii) poświadczenie to wystawiane jest na podstawie deklaracji właściciela z państwa trzeciego wysyłki, sporządzonej zgodnie ze wzorem świadectwa przedstawionym w załączniku II.

3.   Do świadectwa weterynaryjnego dołącza się:

2)

artykuł 3 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 3

Niniejsza decyzja nie ma zastosowania do przemieszczania na terytorium Wspólnoty żywych ptaków domowych towarzyszących swoim właścicielom z Andory, Wysp Owczych, Grenlandii, Islandii, Lichtensteinu, Monako, Norwegii, San Marino lub Szwajcarii oraz Państwa Watykańskiego.”;

3)

w art. 5 datę „30 listopada 2005 r.” zastępuje się datą „31 stycznia 2006 r.”;

4)

w załączniku I wprowadza się zmiany zgodnie z Załącznikiem do niniejszej decyzji.

1)

artykuł 2 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 2

1.   W drodze odstępstwa od art. 1 ust. 1 lit. a) Państwa Członkowskie zezwalają na przywóz ptaków pochodzących z, oraz przeznaczonych dla, jednostek, instytutów i ośrodków zatwierdzonych przez właściwy organ Państwa Członkowskiego będącego miejscem przeznaczenia zgodnie z dyrektywą 92/65/EWG.

2.   W drodze odstępstwa od art. 1 ust. 1 lit. b) Państwa Członkowskie zezwalają na przywóz:

2)

w art. 6 datę „30 listopada 2005 r.” zastępuje się datą „31 stycznia 2006 r.”.

3.12.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 317/23

(1)

W końcu roku 2001 i w roku 2002 w Hiszpanii pojawiły się ogniska klasycznego pomoru świń. Pojawienie się tej choroby było poważnym zagrożeniem dla inwentarza zwierząt Wspólnoty.

(2)

W celu jak najszybszego zapobieżenia epidemii i zwalczenia choroby Wspólnota powinna wnieść wkład finansowy do wydatków kwalifikowanych poniesionych przez Państwo Członkowskie w ramach środków nadzwyczajnych zwalczania choroby, na warunkach określonych w decyzji 90/424/EWG.

(3)

Zgodnie z decyzją Komisji 2003/494/WE z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie pomocy finansowej Wspólnoty w ramach zwalczania klasycznego pomoru świń w Hiszpanii w końcu roku 2001 i w roku 2002 (2), Hiszpanii przyznana została pomoc finansowa Wspólnoty do wydatków poniesionych w ramach środków nadzwyczajnych zwalczania klasycznego pomoru świń wprowadzonych w końcu roku 2001 i w roku 2002.

(4)

Zgodnie z tą decyzją, w ramach pomocy finansowej przyznana została pierwsza transza w wysokości 6 000 000 EUR.

(5)

Zgodnie ze wspomnianą decyzją, wypłacenie pozostałej części pomocy finansowej Wspólnoty musi opierać się na złożonym przez Hiszpanię w dniu 1 sierpnia 2003 r. wniosku, na szczegółowych dokumentach potwierdzających dane przedstawione we wniosku oraz na wynikach kontroli na miejscu przeprowadzonych przez Komisję.

(6)

W świetle wymienionych wyżej elementów należy obecnie ustalić łączną kwotę pomocy finansowej Wspólnoty do wydatków poniesionych w celu zwalczania klasycznego pomoru świń w Hiszpanii w końcu roku 2001 i w roku 2002.

(7)

Wyniki kontroli przeprowadzonych przez Komisję, dotyczących poszanowania wspólnotowych zasad w dziedzinie weterynarii i warunków niezbędnych do korzystania z pomocy finansowej Wspólnoty, nie pozwalają uznać za kwalifikowane wszystkich przedstawionych wydatków.

(8)

W piśmie z dnia 14 września 2005 r. Komisja przekazała władzom Hiszpanii swoje uwagi i sposób obliczenia wydatków kwalifikowanych.

(9)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

3.12.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 317/25

(1)

Artykuł 8 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG przewidywał zrealizowanie przez Komisję programu pracy w celu zbadania substancji czynnych, stosowanych w środkach ochrony roślin, które w dniu 25 lipca 1993 r. już znajdowały się w obrocie. Szczegółowe zasady realizacji tego programu zostały ustanowione w rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 3600/92 z dnia 11 grudnia 1992 r. ustanawiającym szczegółowe zasady realizacji pierwszego etapu programu pracy określonego w art. 8 ust. 2 dyrektywy Rady 91/414/EWG dotyczącej wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (2).

(2)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 933/94 z dnia 27 kwietnia 1994 r. określające substancje czynne wchodzące w skład środków ochrony roślin i wyznaczające Państwa Członkowskie pełniące rolę sprawozdawców przy wykonywaniu rozporządzenia Komisji (EWG) nr 3600/92 (3), wyznaczyło substancje czynne, które należy poddać ocenie w ramach rozporządzenia (EWG) nr 3600/92, wyznaczyło Państwo Członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy w zakresie oceny każdej substancji i określiło producentów każdej substancji czynnej, którzy przedłożyli powiadomienia w wymaganym terminie.

(3)

Endosulfan jest jedną z 89 substancji czynnych wskazanych w rozporządzeniu (WE) nr 933/94.

(4)

Zgodnie z art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (EWG) nr 3600/92 Hiszpania, będąc wyznaczonym Państwem Członkowskim pełniącym rolę sprawozdawcy, dnia 22 lutego 2000 r. przedłożyła Komisji sprawozdanie z oceny informacji przedstawionych przez powiadamiających zgodnie z art. 6 ust. 1 tego rozporządzenia.

(5)

Po otrzymaniu sprawozdania Państwa Członkowskiego pełniącego rolę sprawozdawcy Komisja podjęła konsultacje z ekspertami z Państw Członkowskich, jak również z głównymi powiadamiającymi Bayer CropScience oraz Makhteshim Agan, jak przewiduje art. 7 ust. 3 rozporządzenia (EWG) nr 3600/92. Konieczne okazało się dostarczenie dodatkowych informacji. Decyzja Komisji 2001/810/WE (4) ustanowiła termin przekazania informacji przez powiadamiającego, który upłynął dnia 25 maja 2002 r. Ta sama decyzja określiła kolejny termin dla specjalistycznych badań długoterminowych upływający dnia 31 maja 2003 r.

(6)

Dnia 17 maja 2004 r. Komisja zorganizowała spotkanie trójstronne z głównymi powiadamiającymi oraz Państwem Członkowskim pełniącym rolę sprawozdawcy w sprawie tej substancji czynnej.

(7)

Sprawozdanie z oceny, przygotowane przez Hiszpanię, zostało poddane przeglądowi przez Państwa Członkowskie i Komisję w ramach Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt. Przegląd został zakończony dnia 15 lutego 2005 r. w formie sprawozdania Komisji z przeglądu dotyczącego endosulfanu.

(8)

Podczas dokonywania oceny tej substancji czynnej wskazano na kilka obszarów dających powody do obaw. Dotyczyły one w szczgólności losu i zachowania się substancji w środowisku naturalnym, ponieważ przebieg degradacji substancji czynnej nie jest do końca wyjaśniony, a w badaniach dotyczących degradacji gleby, degradacji wody/osadu oraz w badaniach przeprowadzonych w mezosystemach wykryto nieznane metabolity. Również wiele obaw istnieje w zakresie ekotoksykologii, ponieważ, w szczególności z powodu obecności wyżej wspomnianych metabolitów, na podstawie dostępnych informacji nie można w dostatecznym stopniu zbadać długoterminowego ryzyka. Ponadto uznano, że na podstawie dostępnych informacji nie zbadano w dostatecznym stopniu narażenia użytkowników na kontakt z substancją w warunkach wewnętrznych. Co więcej, endosulfan jest substancją lotną, jego główny metabolit jest trwały i pojawił się w wynikach badań monitorujących w regionach, w których substancja nie była używana. W związku z tym, że powyższe wątpliwości pozostają niewyjaśnione, oceny dokonane na podstawie przedłożonych informacji nie wykazały, że można się spodziewać, iż według proponowanych warunków stosowania środki ochrony roślin zawierające endosulfan zasadniczo spełniają wymogi ustanowione w art. 5 ust. 1 lit. a) oraz b) dyrektywy 91/414/EWG.

(9)

Endosulfanu nie należy zatem włączać do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG.

(10)

Należy podjąć środki w celu zapewnienia, że istniejące zezwolenia na środki ochrony roślin zawierające endosulfan zostaną wycofane w przepisanym czasie i że nie będą one odnawiane oraz że nie zostaną udzielone żadne nowe zezwolenia na te produkty.

(11)

W świetle informacji przedłożonych Komisji okazuje się, że w sytuacji braku skutecznych rozwiązań alternatywnych dla niektórych ograniczonych zastosowań w niektórych Państwach Członkowskich zachodzi potrzeba dalszego stosowania tej substancji czynnej, tak aby umożliwić opracowanie rozwiązań alternatywnych. W obecnych okolicznościach jest zatem uzasadnione ustanowienie, przy spełnieniu ściśle określonych warunków mających na celu zmniejszenie ryzyka, dłuższego okresu na wycofanie istniejących zezwoleń w odniesieniu do ograniczonych zastosowań uznanych za istotne, w stosunku do których nie są obecnie dostępne żadne skuteczne rozwiązania alternatywe do celów zwalczania organizmów szkodliwych.

(12)

Wszelki dodatkowy okres na zbycie, składowanie, wprowadzanie do obrotu i zużycie istniejących zapasów środków ochrony roślin zawierających endosulfan udzielony przez Państwa Członkowskie powinien zostać ograniczony do okresu nie dłuższego niż 12 miesięcy w celu umożliwienia stosowania istniejących zapasów nie dłużej niż przez następny sezon wegetacyjny.

(13)

Niniejsza decyzja pozostaje bez wpływu na działania, które Komisja może podjąć na późniejszym etapie w odniesieniu do tej substancji czynnej w ramach dyrektywy Rady 79/117/EWG z dnia 21 grudnia 1978 r. zakazującej wprowadzania do obrotu i stosowania środków ochrony roślin zawierających niektóre substancje czynne (5).

(14)

Niniejsza decyzja nie wyklucza możliwości złożenia kompletnej dokumentacji dla endosulfanu, zgodnie z przepisami art. 6 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG w celu ewentualnego włączenia do jej załącznika I.

(15)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

1)

zezwolenia na środki ochrony roślin zawierające endosulfan zostają wycofane w terminie do dnia 2 czerwca 2006 r.;

2)

od dnia 3 grudnia 2005 r. żadne zezwolenia na środki ochrony roślin zawierające endosulfan nie zostały udzielone lub odnowione na mocy odstępstwa przewidzianego w art. 8 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG;

3)

w odniesieniu do zastosowań wymienionych w kolumnie B Załącznika Państwo Członkowskie określone w kolumnie A może utrzymać w mocy zezwolenia na środki ochrony roślin zawierające endosulfan do dnia 30 czerwca 2007 r., pod warunkiem że:

a)

w odniesieniu do zastosowań, w stosunku do których zezwolenie cofa się dnia 2 czerwca 2006 r., wygasa najpóźniej dnia 2 czerwca 2007 r.;

b)

w odniesieniu do zastosowań, w stosunku do których zezwolenie cofa się do dnia 30 czerwca 2007 r., wygasa najpóźniej dnia 31 grudnia 2007 r.

3.12.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 317/29

3.12.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 317/36