7.10.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 261/1

(1)

Dnia 7 kwietnia 2005 r. Komisja nałożyła rozporządzeniem (WE) nr 538/2004 (2) („rozporządzenie tymczasowe”) tymczasowe cło antydumpingowe na przywóz do Wspólnoty kwasu trichloroizocyjanurowego („TCCA”) pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”) i Stanów Zjednoczonych Ameryki („USA”) („kraje, których dotyczy postępowanie”).

(2)

Przypomina się, że dochodzenie w sprawie dumpingu dotyczące ChRL obejmowało okres od dnia 1 kwietnia 2003 r. do dnia 31 marca 2004 r. („OD-ChRL”), a dochodzenie w sprawie dumpingu dotyczące USA obejmowało okres od dnia 1 lipca 2003 r. do dnia 30 czerwca 2004 r. („OD-USA”).

(3)

W przypadku obu dochodzeń badanie tendencji istotnych dla analizy szkody objęło okres od dnia 1 stycznia 2000 r. do końca odpowiednich okresów objętych dochodzeniem („okres badany”).

(4)

W następstwie nałożenia cła antydumpingowego na przywóz TCCA z krajów, których dotyczy postępowanie, wszystkie strony zostały powiadomione o faktach i wnioskach, na których oparte było rozporządzenie tymczasowe. Wszystkim stronom przyznano okres, w którym mogły przedstawić uwagi związane z przedstawieniem tych informacji.

(5)

Niektóre zainteresowane strony przedstawiły uwagi w formie pisemnej. Stronom, które wystąpiły z takim wnioskiem, umożliwiono także wypowiedzenie się w formie ustnej. Komisja prowadziła dalsze badanie i weryfikację informacji uważanych za niezbędne do ostatecznych ustaleń.

(6)

Służby Komisji powiadomiły o dalszych istotnych faktach i wnioskach, na podstawie których zamierzały zalecić nałożenie ostatecznego cła antydumpingowego oraz ostateczne pobranie kwot zabezpieczonych w postaci cła tymczasowego. Zainteresowanym stronom przyznano również okres, w którym mogły przedstawić uwagi związane z przedstawieniem tych informacji. Ustne i pisemne uwagi przedstawione przez zainteresowane strony zostały uwzględnione, a tam, gdzie było to właściwe, ustalenia zostały odpowiednio zmienione.

(7)

Przypomina się, że w motywie 19 rozporządzenia tymczasowego produkt objęty postępowaniem został zdefiniowany jako TCCA oraz jego preparaty pochodzące z krajów, których dotyczy postępowanie. TCCA jest znany także pod międzynarodową, niezastrzeżoną prawnie nazwą „symclosene”. TCCA zgłaszany jest zwykle pod kodami CN ex 2933 69 80 i ex 3808 40 20.

(8)

Ponadto przypomina się, że – jak to określono w motywach 22 i 23 rozporządzenia tymczasowego – ustalono, że produkt objęty postępowaniem i TCCA wytwarzany przez przemysł wspólnotowy i sprzedawany na rynku wspólnotowym, a także TCCA wytwarzany i sprzedawany na rynkach krajowych krajów, których dotyczy postępowanie, oraz kraju analogicznego, były produktami podobnymi w rozumieniu art. 14 rozporządzenia podstawowego, jako że nie znaleziono żadnych różnic w podstawowych właściwościach fizycznych i chemicznych oraz w zastosowaniu istniejących różnych rodzajów TCCA.

(9)

Jeden z przetwórców podtrzymał wniosek, złożony już na etapie tymczasowym, o wykluczenie z zakresu postępowania mieszanin TCCA. Przetwórca podtrzymywał, że w skardze zdefiniowano produkt objęty postępowaniem jako wyłącznie niemieszany TCCA i że ten zakres produktu został niewłaściwie poszerzony o mieszaniny TCCA. Jednakże przypomina się, że w skardze nie ma żadnego odniesienia do wyrobów mieszanych. Przypomina się również, że produkt objęty postępowaniem jest zdefiniowany zgodnie z podstawowymi właściwościami fizycznymi, chemicznymi, technicznymi i zastosowaniami końcowymi i może obejmować kilka lub wiele rodzajów produktu mających te same podstawowe właściwości. W tym przypadku uznano, że tabletki mieszane i niemieszane spełniają te kryteria. Produktem objętym postępowaniem w tych postępowaniach, jak wskazano w zawiadomieniach o wszczęciu postępowania w obu sprawach, jest kwas trichloroizocyjanurowy oraz jego preparaty, tzn. wszystkie rodzaje tego produktu objętego postępowaniem, które mają te same podstawowe właściwości, są objęte tymi postępowaniami. Nie można zatem powiedzieć, że należy wykluczyć mieszane tabletki z zakresu produktu, ani że poszerzono zakres produktu. Na tej podstawie wniosek odrzucono, a wniosek przyjęty w motywie 24 rozporządzenia tymczasowego został potwierdzony.

(10)

Z powodu braku jakichkolwiek uwag w odniesieniu do metodologii stosowanej przy obliczaniu wartości normalnej, stosowana metodologia zawarta w motywach 26–33 rozporządzenia tymczasowego zostaje potwierdzona.

(11)

Z powodu braku jakichkolwiek uwag w odniesieniu do metodologii stosowanej przy obliczaniu ceny eksportowej, stosowana metodologia zawarta w motywie 34 rozporządzenia tymczasowego zostaje potwierdzona.

(12)

Z powodu braku jakichkolwiek uwag w odniesieniu do metodologii stosowanej przy porównaniu wartości normalnej i ceny eksportowej, stosowana metodologia zawarta w motywie 35 rozporządzenia tymczasowego zostaje potwierdzona.

(13)

W rozporządzeniu tymczasowym żadnemu z dwóch producentów współpracujących w ChRL nie przyznano statusu podmiotu traktowanego na zasadach rynkowych („MET”) ani indywidualnego traktowania („IT”) (patrz: motywy 44 i 66). Marginesy dumpingu dla tych dwóch producentów eksportujących zostały tymczasowo obliczone jako średnia ważona ich poszczególnych marginesów dumpingu.

(14)

Oba te przedsiębiorstwa otrzymały, przez pomyłkę, oddzielny margines dumpingu i oddzielne cło, co jest sprzeczne z art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego i spójną praktyką instytucji. Należy zatem skorygować to na ostatecznym etapie, a oba przedsiębiorstwa powinny podlegać stawkom celnym obowiązującym dla całego kraju.

(15)

W związku z powyższym, dla środków ostatecznych, oraz mając na uwadze fakt, że oba przedsiębiorstwa były nadal pod znacznym wpływem ze strony państwa, należało uwzględnić ich dane podczas obliczania marginesu dumpingu dla całego kraju. Uwzględniając zatem niski poziom współpracy, margines dumpingu dla całego kraju został ustalony jako średnia ważona:

(16)

Z powodu braku jakichkolwiek uwag, tymczasowe ustalenia zawarte w motywach 40–63 rozporządzenia tymczasowego dotyczące MET zostają potwierdzone.

(17)

Z powodu braku jakichkolwiek uwag, tymczasowe ustalenia zawarte w motywach 64–67 rozporządzenia tymczasowego dotyczące IT zostają potwierdzone.

(18)

Z powodu braku jakichkolwiek uwag dotyczących wyboru kraju analogicznego, wybór zawarty w motywach 68–74 rozporządzenia tymczasowego zostaje potwierdzony.

(19)

Z powodu braku jakichkolwiek uwag dotyczących wartości normalnej dla producentów eksportujących, którym nie przyznano statusu podmiotu traktowanego na zasadach rynkowych, ustalenia zawarte w motywie 75 rozporządzenia tymczasowego zostają potwierdzone.

(20)

Kilku eksporterów twierdziło, że pewne korekty zgłoszone przy obliczaniu wartości normalnej nie zostały w wystarczającym stopniu uwzględnione. Eksporterzy twierdzili, że niektóre koszty (tj. koszty transportu i opakowania) zostały zawarte w konstruowanej wartości normalnej, a powinny były raczej zostać obliczone jako korekta, w taki sam sposób, jak to miało miejsce w przypadkach, w których wartość normalna była oparta na cenie krajowej.

(21)

Ci sami eksporterzy twierdzili, że w przypadku tych rodzajów produktu objętego postępowaniem, przy których należało zastosować konstruowaną wartość normalną, koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne („koszty SG&A”) powinny być wydatkami ponoszonymi na rynku krajowym.

(22)

Wreszcie, twierdzili oni, że stosowanym marginesem zysku powinien być margines uzyskany ze sprzedaży krajowej w zwykłym obrocie handlowym.

(23)

W następstwie analizy wniosków uznano za właściwe dostosowanie wartości normalnej do zgłoszonych korekt w zakresie, w jakim te wnioski rzeczywiście dotyczyły kosztów transportu i opakowania, które zostały zawarte w konstruowanej wartości normalnej zgodnie z tymczasowymi ustaleniami. Ponadto wartość normalna została teraz obliczona przy uwzględnieniu wydatków SG&A poniesionych na rynku krajowym i stosowany margines zysku został dostosowany w celu odzwierciedlenia marginesu zysku uzyskanego w zwykłym obrocie handlowym na rynku krajowym. Wartość normalna została zatem skorygowana w dół w celu odzwierciedlenia tych zmian.

(24)

Z powodu braku jakichkolwiek uwag, tymczasowe ustalenia zawarte w motywach 79–80 rozporządzenia tymczasowego dotyczące cen eksportowych zostają potwierdzone.

(25)

Z powodu braku jakichkolwiek uwag, tymczasowe ustalenia zawarte w motywie 80 rozporządzenia tymczasowego dotyczące ceny eksportowej zostają potwierdzone.

(26)

Z powodu braku jakichkolwiek uwag, z wyjątkiem korekty wartości normalnej, która została przedstawiona szczegółowo w motywach 20–23, metodologia zawarta w motywach 82–83 rozporządzenia tymczasowego zostaje potwierdzona. Nowe marginesy dumpingu, wyrażone jako wartość procentowa ceny importowej cif na granicy Wspólnoty, przedstawiają się następująco:

(27)

Nowy margines dumpingu dla całego kraju, wyrażony jako wartość procentowa ceny importowej cif na granicy Wspólnoty, zmieniony zgodnie z motywami 13–15, przedstawia się następująco:

(28)

Z powodu braku jakichkolwiek uwag dotyczących określenia wartości normalnej, z wyjątkiem kwestii porównania mającej wpływ na poziom wartości normalnej dla jednego producenta eksportującego i opisanej poniżej, tymczasowe ustalenia dotyczące metody ustanowienia wartości normalnej określonej w motywie 92 rozporządzenia tymczasowego zostają potwierdzone.

(29)

Jeden producent eksportujący zakwestionował fakt, że koszty SG&A i zyski uzyskane przez importerów z nim powiązanych we Wspólnocie zostały odliczone w całości od ceny odsprzedaży w celu uzyskania wiarygodnej ceny eksportowej. Twierdził, że takie odliczenia powinny raczej zostać rozdzielone pomiędzy działalnością przedsiębiorstwa w USA i we Wspólnocie.

(30)

W tej kwestii przypomina się, że zgodnie z art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego wszystkie koszty, w tym koszty SG&A poniesione między przywozem i odsprzedażą przez importera powiązanego, i dodatkowo rozsądne zyski muszą być odliczone. Odliczenia zostały obliczone na podstawie bieżących sprawdzonych danych od importera. Jako że koszty, które eksporter chciał przypisać działalności w USA, zostały rzeczywiście poniesione we Wspólnocie, wniosek musiał zostać odrzucony.

(31)

Jeden producent eksportujący twierdził, że Komisja niesłusznie porównała produkt zbiorczy z fabryki na wywóz z krajowym produktem detalicznym gotowym.

(32)

W tej kwestii zauważa się, że od wszczęcia postępowania dokonano porównania między produktem masowym, sprzedawanym na rynku krajowym w USA, i produktem detalicznym przywożonym do Wspólnoty, nawet jeżeli ten drugi był przedstawiany jako produkt gotowy, jak na przykład tabletki, kiedy był sprzedany pierwszemu niezależnemu odbiorcy we Wspólnocie. To podejście było oparte na spostrzeżeniu, że TCCA jest głównie przywożony w formie masowej do Wspólnoty i przerabiany we Wspólnocie.

(33)

Jednakże zauważa się, że podczas dokonania tego porównania niektóre konieczne korekty w odniesieniu do ukończenia produktu nie zostały uwzględnione na tymczasowym etapie. Zatem skorygowano wartość normalną poprzez usunięcie z kosztów produkcji w USA tej części, która odpowiada ukończeniu produktu sprzedawanego na rynku krajowym USA. Koszty wytworzenia w dziale producenta eksportującego w USA, w którym te działania miały miejsce, zostały usunięte z wartości normalnej, zgodnie z odliczeniem od ceny odsprzedaży we Wspólnocie kosztów związanych z tymi samymi działaniami, zazwyczaj wykonywanymi przez podwykonawców będących stronami trzecimi lub innych uczestników procesu produkcji.

(34)

Ponadto twierdzono, że przyjęte powyżej „podejście masowe” wymagałoby również wykluczenia kosztów ogólnych (kosztów SG&A) przy określaniu wartości normalnej na rynku krajowym, jako że rzekomo te koszty ogólne powstają w celu wprowadzenia do obrotu produktu gotowego.

(35)

W tej kwestii zauważa się, że działalność grupy, która w USA składa się z producenta eksportującego i spółki matki, oraz koszty poniesione na tym poziomie w odniesieniu do TCCA przyczyniają się do sprzedania zarówno produktu masowego, jak i jego różnych postaci pierwszemu niezależnemu odbiorcy. Produkt gotowy jest niczym innym jak produktem masowym w określonej postaci. Twierdzenie, że koszty ogólne nie odgrywają roli we wprowadzeniu do obrotu produkcji masowej, oznaczałoby, że byłoby możliwe kontynuowanie rentownej produkcji masowego produktu bez interwencji przedsiębiorstwa lub struktury grupy, a konkretniej jej struktury sprzedaży. Jednakże w rzeczywistości przy sprzedaży, która dotyczy TCCA we wszystkich jej postaciach, nie rozróżnia się między produktem masowym a gotowym. W związku z powyższym wniosek ten został odrzucony.

(36)

Pod wszelkimi innymi względami, oraz z powodu braku dalszych uwag, tymczasowe ustalenia zawarte w motywie 94 rozporządzenia tymczasowego dotyczące wartości normalnej zostają potwierdzone.

(37)

Zgodnie z art. 2 ust. 11 rozporządzenia podstawowego, porównanie średniej ważonej wartości normalnej każdego rodzaju produktu objętego postępowaniem wywożonego do Wspólnoty ze średnią ważoną ceny eksportowej każdego odpowiadającego rodzaju produktu objętego postępowaniem, uwzględniając poziom handlu, wykazało istnienie dumpingu w odniesieniu do współpracujących producentów eksportujących.

(38)

Ostateczne marginesy dumpingu wyrażone jako wartość procentowa ceny importowej cif na granicy Wspólnoty przed ocleniem są następujące:

(39)

Ostateczny rezydualny margines dumpingu został ustalony na poziomie najwyższego marginesu dumpingu ustalonego na podstawie najwyższego dumpingowego i reprezentatywnego rodzaju produktu w przypadku jednego ze współpracujących producentów eksportujących.

Rezydualny margines dumpingu: 120 %.

(40)

Z powodu braku nowych informacji, ustalenia zawarte w motywach 97 i 98 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone.

(41)

Jeden przetwórca mający siedzibę we Wspólnocie twierdził, że powinien być traktowany jako producent wspólnotowy, ponieważ produkuje mieszane tabletki TCCA, które są objęte definicją produktu objętego postępowaniem. Jednakże dochodzenie wykazało, że ten przetwórca nie produkował TCCA w formie granulowanej czy sproszkowanej, czy nawet w formie TCCA czy preparatów, ale raczej podzlecał produkcję tych tabletek. Ponadto produkcja tych tabletek nie oznacza wytwarzania TCCA, ale przekształcanie TCCA z jednej formy (granulowanego lub sproszkowanego TCCA) w inną (tabletek TCCA). Na tej podstawie wniosek nie mógł być uwzględniony.

(42)

Otrzymano sprzeczne wnioski w odniesieniu do przetwarzania danych dostarczonych przez jednego z producentów europejskich nieobjętych definicją przemysłu wspólnotowego. Wyżej wspomniany przetwórca twierdził, że dane tego producenta powinny były stanowić część przemysłu wspólnotowego, podczas gdy producent eksportujący twierdził coś przeciwnego.

(43)

W tej kwestii należy zauważyć, że dane dostępne w przypadku tego producenta nie były stosowane do oceny sytuacji przemysłu wspólnotowego, jako że, zgodnie z motywem 97 rozporządzenia tymczasowego, wspomniany producent nie współpracował w pełni podczas dochodzenia, nie mógł być zatem objęty definicją przemysłu wspólnotowego. Nie było zatem powodu, aby uznać jego dane podczas analizy sytuacji przemysłu wspólnotowego.

(44)

Czterech współpracujących chińskich producentów eksportujących twierdziło, że jeżeli jest więcej niż dwóch producentów wspólnotowych, tak jak w tym przypadku, skarga nie może być poparta przez wyłącznie jednego z nich. Należy jednakże zauważyć, że poziom poparcia skargi nie zależy od liczby przedsiębiorstw popierających skargę, lecz jest on wyrażony przez wielkość produkcji, zgodnie z art. 4 ust. 1 i art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Ponadto przypomina się, że – jak wspomniano w motywie 97 rozporządzenia tymczasowego – dwóch z trzech producentów wspólnotowych poparło skargę. Ci dwaj producenci odzwierciedlali ponad 50 % całkowitej produkcji wspólnotowej, na potrzeby spełnienia warunków wszczęcia postępowania. Ponadto zauważa się, że w tym przypadku skarżący producent wspólnotowy, który w pełni współpracował podczas dochodzenia, odzwierciedlał ponad 50 % całkowitej produkcji wspólnotowej TCCA podczas obu OD. W związku z powyższym wniosek ten został odrzucony.

(45)

Należy wspomnieć, że od czasu nałożenia środków tymczasowych Aragonesa Delsa, producent wspólnotowy, którego uznano za stanowiącego przemysł wspólnotowy, został przejęty przez grupę Ercros. Jeden amerykański eksporter współpracujący twierdził, że warunki do zostania zakwalifikowanym jako przemysł wspólnotowy mogą nie być już spełnione, biorąc pod uwagę, że, według tego eksportera, Ercros jest również właścicielem Inquide, przypuszczalnie ważnego importera chińskiego TCCA.

(46)

W tej kwestii należy przede wszystkim zauważyć, że Inquide jest częścią grupy Neokem, która jest jednym z innych europejskich producentów, którzy nie współpracowali w pełni podczas dochodzenia. W przeciwieństwie do twierdzenia eksportera amerykańskiego, Ercros nie jest w pełni właścicielem Inquide, lecz ma jedynie niewielki udział w Inquide. Zatem, w przeciwieństwie do twierdzenia tego eksportera, Inquide i Aragonesa-Delsa nie połączyły się i nie istnieją pomiędzy nimi bezpośrednie powiązania finansowe. Dochodzenie potwierdziło również, że producent wspólnotowy nie uczestniczył w praktykach dumpingowych ani nie był chroniony przed szkodliwymi skutkami dumpingu. Zatem nie było powodów do zakwestionowania jego zakwalifikowania do przemysłu wspólnotowego. W związku z powyższym wniosek zawarty w motywie 99 rozporządzenia tymczasowego zostaje potwierdzony.

(47)

Z powodu braku innych uwag, definicja zawarta w motywie 99 rozporządzenia tymczasowego dotycząca przemysłu wspólnotowego zostaje niniejszym potwierdzona.

(48)

Z powodu braku nowych informacji, obliczenie konsumpcji we Wspólnocie zawarte w motywach 100–105 rozporządzenia tymczasowego zostaje niniejszym potwierdzone.

(49)

Jeden producent eksportujący twierdził, że skumulowana ocena przywozu z ChRL i przywozu z USA nie była uzasadniona, ponieważ warunki współpracy między przywozem z Chin i ze Stanów Zjednoczonych pod względem wielkości przywozu, udziału w rynku i ceny były diametralnie różne.

(50)

Po pierwsze, przypomina się, że trzy warunki ustanowione w art. 3 ust. 4 rozporządzenia podstawowego zostały ocenione w motywie 107 rozporządzenia tymczasowego.

(51)

Ponadto przed podjęciem decyzji dotyczącej skumulowania przywozu z USA i ChRL zanalizowano bieżącą sytuację wielkości przywozu, udziału w rynku i cen przywozu objętego postępowaniem oddzielnie dla obu krajów w motywach 109–112 rozporządzenia tymczasowego.

(52)

W odniesieniu do warunków konkurencji należy przypomnieć, że – jak określono w motywie 24 rozporządzenia tymczasowego – TCCA produkowany w ChRL i USA oraz TCCA produkowany i sprzedawany przez producentów wspólnotowych na rynku wspólnotowym mają te same podstawowe właściwości fizyczne i chemiczne i są zamienne dla odbiorców wspólnotowych. Ponadto ustalono, że producenci eksportujący do państw, których dotyczy postępowanie, i producenci we Wspólnocie korzystają, wszyscy, z podobnych kanałów sprzedaży. Ponadto przywóz zarówno z ChRL, jak i z USA, wykazywał te same tendencje cenowe. Fakt, że przywóz z dwóch różnych państw nie wykazuje w pełni tej samej tendencji pod względem wielkości i udziału w rynku, może mieć różne przyczyny i nie musi koniecznie oznaczać, że nie są one sprzedawane w podobnych warunkach konkurencji.

(53)

Na podstawie powyższego oraz z powodu braku dalszych uwag w odniesieniu do skumulowanej oceny skutków dumpingowego przywozu objętego postępowaniem, ustalenia zawarte w motywach 106–108 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone.

(54)

W następstwie korekt dokonanych w obliczeniach dumpingu podcięcie cenowe zostało również skorygowane.

(55)

Podczas OD średnie ważone marginesy podcięcia cenowego w przypadku ChRL, wyrażone jako wartość procentowa cen sprzedaży przemysłu wspólnotowego, wynosiły od 33,8 % do 44,2 % w przypadku eksporterów chińskich. Średni ważony margines podcięcia cenowego wynosił 39,7 %.

(56)

Podczas OD ustalono również istnienie podcięcia cenowego w przypadku USA. Podczas gdy jeden producent eksportujący podcinał tylko niektóre rodzaje TCCA, ustalono, że drugi współpracujący producent eksportujący znacznie podcinał ceny przemysłu wspólnotowego. Średni ważony margines podcięcia cenowego wynosił 0,69 %. Warto również zauważyć, że ceny przemysłu wspólnotowego były obniżone.

(57)

Przypomina się, że w motywie 135 rozporządzenia tymczasowego Komisja tymczasowo stwierdziła, że przemysł wspólnotowy poniósł istotną szkodę w rozumieniu art. 3 rozporządzenia podstawowego.

(58)

Czterech eksporterów chińskich twierdziło, że w większości dochodzeń antydumpingowych istotna szkoda była ustalana w przypadkach, gdy przemysł wspólnotowy ponosił straty, podczas gdy w tej konkretnej sytuacji przemysł wspólnotowy nadal przynosi korzyści.

(59)

Jednakże przypomina się, że sytuacja, w której powstają szkody, nie jest warunkiem do określenia istotnej szkody. Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, który stanowi, że analiza wpływu dumpingowego przywozu na przemysł wspólnotowy zawiera ocenę, między innymi, „faktycznego i potencjalnego spadku […] zysków”, ocena rentowności musi być postrzegana przez porównanie z zyskiem osiąganym przy niewystępowaniu dumpingu. W tym konkretnym przypadku przypomina się, że przemysł wspólnotowy stracił 50 % zysku osiągniętego w 2000 r., a konkretnie przed wejściem dumpingowego przywozu na rynek wspólnotowy. Ponadto przypomina się, że w przemyśle wspólnotowym miały miejsce negatywne wydarzenia w odniesieniu do cen i udziałów w rynku.

(60)

Na podstawie powyższego i z powodu braku innych uwag poza powyższymi, ustalenia zawarte w motywach 117–135 rozporządzenia tymczasowego, dotyczące sytuacji przemysłu wspólnotowego, zostają niniejszym potwierdzone.

(61)

W świetle powyższego stwierdza się, że przemysł wspólnotowy poniósł istotną szkodę w rozumieniu art. 3 rozporządzenia podstawowego.

(62)

Z powodu braku nowych informacji, wnioski zawarte w motywach 136–141 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone.

(63)

Jeden producent eksportujący twierdził, że przemysł wspólnotowy nie miał technicznej możliwości uczestniczenia we wzroście na rynku z powodu problemów technicznych związanych z rozpoczęciem pracy nowej fabryki, a nie było to dla niego utrudnione przez przywóz dumpingowy, jak twierdzono w motywie 118 rozporządzenia tymczasowego.

(64)

Zgodnie z motywem 118 rozporządzenia tymczasowego przemysł wspólnotowy zadecydował na przełomie 2001 i 2002 r. o wybudowaniu nowej fabryki, która rozpoczęła produkcję w połowie 2003 r., kiedy zamknięto stary zakład. Pomimo że prawdą jest, że przemysł wspólnotowy napotkał pewne trudności techniczne w pełnym wykorzystaniu mocy nowej fabryki, należy zauważyć, że zaplanowane moce, do których odwołuje się producent eksportujący w swoim zgłoszeniu, nie przystają do danych uwzględnionych w rozporządzeniu tymczasowym. Dane dotyczące mocy wspomniane w rozporządzeniu tymczasowym odnosiły się do faktycznej mocy, tj. mocy dostosowanej w celu uwzględnienia tych trudności, zamiast maksymalnej mocy. Zatem uwzględniono już częściowo wpływ trudności technicznych na ujemną tendencję w wykorzystaniu mocy produkcyjnych. Jednakże na podstawie ustaleń z dochodzenia stosowna byłaby dalsza korekta danych dotyczących mocy wykorzystanych w rozporządzeniu tymczasowym w związku z faktem, że konsekwencje wspomnianych powyżej trudności technicznych nie zostały w pełni odzwierciedlone w danych dotyczących mocy produkcyjnych. W związku z tym faktyczne wykorzystanie mocy produkcyjnych podczas OD było bliskie 100 %. Faktycznie, ustalono, że przemysł wspólnotowy działał przy wykorzystaniu pełnych mocy produkcyjnych i musiał tymczasowo zakupić produkt objęty postępowaniem w celu zaspokojenia popytu. Zatem nie można wykluczyć, że przejściowe trudności techniczne przemysłu wspólnotowego przyczyniły się w pewnym stopniu do szkody poniesionej przez przemysł wspólnotowy.

(65)

Jeden producent eksportujący twierdził, że Komisja nie rozważyła negatywnego wpływu na rentowność dużych inwestycji dokonywanych przez przemysł wspólnotowy i dodatkowych kosztów związanych z problemami technicznymi, które przemysł wspólnotowy napotkał w fazie początkowej.

(66)

Przypomina się, że kwestia nowej inwestycji przemysłu wspólnotowego została już omówiona w motywach 150–152 rozporządzenia tymczasowego.

(67)

Ponadto, jak wskazano w motywie 129 rozporządzenia tymczasowego, nowa fabryka umożliwiła przemysłowi wspólnotowemu obniżenie zarówno kosztów stałych, jak i zmiennych, bardziej wydajną produkcję i osiąganie wyższych poziomów produktywności. Zatem, jak wspomniano w motywie 125 rozporządzenia tymczasowego, wszelkie dodatkowe koszty nowej inwestycji zostały skompensowane równoległym obniżeniem kosztów i większą wydajnością. Rzeczywiście, koszt produkcji, który początkowo wzrósł w latach 2000–2001, następnie spadł do OD, kiedy to udało się osiągnąć większą produktywność. Należy również zauważyć, że jakikolwiek wpływ nowej fabryki na koszty amortyzacji zaczął się dopiero w lipcu 2003 r., tj. kiedy nowa fabryka zaczęła produkcję i kiedy dawna fabryka ostatecznie zakończyła produkcję. Nie może zatem wytłumaczyć tendencji spadkowej w rentowności, która rozpoczęła się już w 2001 r. – rentowność spadła o ponad 20 % w latach 2000–2002 i nawet o ponad 40 % w latach 2001–2002. W związku z powyższym argument ten został odrzucony.

(68)

Jeden przetwórca zakwestionował wniosek zawarty w motywie 149 rozporządzenia tymczasowego i ponowił twierdzenie, że obniżenie cen było normalne i dające się przewidzieć w związku z dojrzewaniem rynku TCCA.

(69)

Pomimo że można spodziewać się spadku ceny, kiedy produkt osiąga pewną dojrzałość, należy jednakże podkreślić, że podczas gdy dojrzewanie jest rozumiane jako płynny, ciągły i regularny proces, który trwa przez kilka lat, spadek ceny przywozu objętego postępowaniem był przeciwnie, nagły i znaczny, ponieważ ceny spadły rocznie średnio o 15 % w latach 2000–2003, pomimo że popyt w okresie letnim w tym okresie był szczególnie wysoki.

(70)

Ponadto zgodnie z wyżej wspomnianych twierdzeniem szkoda poniesiona przez przemysł wspólnotowy w odniesieniu do cen byłaby spowodowana normalną ewolucją rynku wspólnotowego, który osiągnął dojrzałość w badanym okresie. To oznaczałoby, że spadek o 8 % cen przemysłu wspólnotowego w okresie między 2000 r. i OD-ChRL, lub o 12 % w okresie między 2000 r. i OD-USA, odpowiadałby „normalnej” ewolucji cen na rynku wspólnotowym w świetle cyklu życia produktu. Jednakże przypomina się, że ceny przywozu objętego postępowaniem spadły o 40 % w okresie między 2000 r. i OD, który to spadek jest wyższy niż spodziewany „normalny” spadek ceny wynikający wyłącznie z dojrzewania rynku. Zatem nawet jeśli dojrzewanie rynku mogło wpłynąć w ograniczonym stopniu na ewolucję ceny, nie można tym tłumaczyć znacznego obniżenia spadku przywozu objętego postępowaniem w okresie między 2000 r. i OD ani szkody poniesionej w związku z tym spadkiem ceny przez przemysł wspólnotowy.

(71)

Czterech współpracujących chińskich eksporterów twierdziło, że brakowało niektórych danych dotyczących wywozu przemysłu wspólnotowego w analizie szkody, uniemożliwiając w ten sposób ustanowienie pełnego obrazu sytuacji przemysłu wspólnotowego.

(72)

W odniesieniu do rentowności, jeden producent eksportujący twierdził, że Komisja nie uwzględniła w pełni negatywnego wpływu wywozu TCCA do USA dokonywanego przez przemysł wspólnotowy. Przypomina się, że badanie szkody koncentruje się na sytuacji przemysłu wspólnotowego na rynku wspólnotowym. W związku z tym dane dotyczące rentowności wspomniane w motywie 125 rozporządzenia tymczasowego dotyczą wyłącznie sprzedaży dokonanej na rynku wspólnotowym i nie dotyczą domniemanej straty poniesionej na rynku USA lub na jakimkolwiek innym rynku eksportowym.

(73)

Niektóre strony twierdziły, że wszelkie negatywne tendencje dotyczące udziału w rynku i rentowności przemysłu wspólnotowego były związane głównie z wywozem realizowanym przez przemysł wspólnotowy poza rynkiem wspólnotowym. Według nich, gdyby produkty na wywóz przemysłu wspólnotowego były sprzedawane na rynku WE zamiast na rynku USA, przemysł wspólnotowy byłby w stanie zaspokoić popyt na rynku WE, w celu utrzymania swojego udziału w rynku i sprzedaży po korzystniejszej cenie.

(74)

W dochodzeniu wykazano, że wywóz produktu przemysłu wspólnotowego stale wzrastał od 2000 r. i odzwierciedlał ponad 50 % łącznej sprzedaży produktu objętego postępowaniem podczas OD, w porównaniu z poniżej 45 % w 2000 r.

(75)

W tej kwestii należy przede wszystkim zauważyć, że strategia rynkowa przemysłu wspólnotowego nie przewiduje zaspokojenia popytu na rynku wspólnotowym po jakiejkolwiek cenie, ale sprzedanie maksymalnej ilości po akceptowalnej cenie.

(76)

Po drugie, ceny wywozu do USA jako takie nie wskazują na szkodę, ponieważ nie są porównywalne z cenami na rynku wspólnotowym. Rzeczywiście, ustalono, że jakiekolwiek powiązanie między sprzedażą eksportową i sytuacją przemysłu wspólnotowego nie jest istotne, ponieważ sprzedaż eksportowa i sprzedaż dokonywana na rynek wspólnotowy nie jest porównywalna pod względem asortymentu produktu oraz związanej z nim ceny.

(77)

Sprzedaż na rynek eksportowy jest przede wszystkim sprzedażą granulek w dużych workach, których cena jest o wiele niższa niż produktów sprzedawanych na rynku wspólnotowym, tj. głównie tabletek. Zwykłe porównanie ceny na podstawie niedostosowanych danych nie jest w związku z tym rozstrzygające.

(78)

Po trzecie, należy zauważyć, że ponad 80 % sprzedaży na rynek wspólnotowy miało miejsce między lutym i sierpniem, podczas gdy okres sprzedaży na rynek amerykański był dłuższy, w szczególności w pasie południowym. Zatem sprzedaż do USA nadwyżki produktu pozostałej po sprzedaży na rynku wspólnotowym po akceptowalnej cenie umożliwiało Wspólnocie osiąganie lepszej ekonomii skali i utrzymania poziomu ceny na rynku wspólnotowym.

(79)

Po czwarte, należy zauważyć, że rynek USA jest pierwszym rynkiem na świecie pod względem wyposażenia do basenów pływackich i chemikaliów. Jest zatem sprawą podstawową dla przemysłu wspólnotowego, aby miał on dostęp do tego istotnego rynku i utrzymał na nim swoją pozycję, w celu posiadania zróżnicowanych odbiorców i w celu uczestniczenia w rozwoju najbardziej aktywnego rynku.

(80)

Wreszcie, nie dostarczono dowodu wskazującego, że sprzedaż na rynku amerykańskim mogła być zastąpiona przez sprzedaż na rynku wspólnotowym w tym samym okresie i po lepszej cenie, wyrządzając w ten sposób samemu sobie szkodę.

(81)

Na podstawie powyższych informacji odrzucono wnioski z powodu braku dalszych uwag, a wnioski zawarte w motywach 142–154 rozporządzenia tymczasowego, wyciągnięte w odniesieniu do skutku innych czynników, zostają niniejszym potwierdzone.

(82)

W oparciu o powyższe uwagi i inne elementy zawarte w motywach 136–154 rozporządzenia tymczasowego stwierdza się, że przywóz z ChRL i USA wyrządził istotną szkodę przemysłowi wspólnotowemu w rozumieniu art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego.

(83)

Z powodu braku jakichkolwiek innych uwag w odniesieniu do interesu przemysłu wspólnotowego ustalenia zawarte w motywie 160 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone.

(84)

Należy przypomnieć, że współpraca niepowiązanych importerów była niewielka, co zostało już opisane w motywie 162 rozporządzenia tymczasowego. Ponadto żaden importer nie złożył jakichkolwiek uwag po ogłoszeniu tymczasowych ustaleń.

(85)

W tych okolicznościach i z powodu braku złożenia lub udostępnienia dalszych informacji w odniesieniu do interesu niepowiązanych importerów, ustalenia zawarte w motywach 161–162 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone.

(86)

Dalsze badanie wykazało, że sytuacja przetwórców może być różna pod względem rentowności oraz wpływu TCCA na ich koszt produkcji. Zatem należy skorygować założenie poczynione w motywie 168 rozporządzenia tymczasowego, że TCCA odzwierciedla ponad 40 % kosztów produkcji przetwórców oraz że jest to produkt o niskiej marży. Rzeczywiście, dodatkowe badanie na miejscu przeprowadzone na terenie zakładu jednego z najważniejszych inwestorów na rynku WE, wykazało, że produkt objęty postępowaniem odzwierciedlał poniżej 25 % całkowitego kosztu produkcji, a jego rentowność przewyższała 8 %.

(87)

Jeden przetwórca kwestionował ocenę zawartą w rozporządzeniu tymczasowym, stanowiącą, że przetwórcy mogli podwyższyć cenę, przenosząc w ten sposób część wzrostu kosztów na odbiorców, co powodowało, że wpływ środków byłby osłabiony w łańcuchu dystrybucji.

(88)

Ten scenariusz został jednak potwierdzony przez przynajmniej jednego przetwórcę, który wyraźnie twierdził, że w związku z nałożeniem tymczasowych ceł, przetwórcy podwyższyli ceny o 15–25 % (lub średnio o 0,32 EUR/kg) w sezonie 2005 r. Zostało to również potwierdzone przez innego przetwórcę. Dochodzenie wykazało również, że przetwórcy nie są umownie zobowiązani do nie podwyższania cen i że specjalne klauzule zostały wprowadzone do umów na sezon 2006 r. w świetle możliwego nałożenia ceł antydumpingowych. Te elementy wyraźnie wykazują, że przetwórcy przynajmniej częściowo poczynili już kroki w celu przeniesienia wzrostu ceny na łańcuch dystrybucji.

(89)

Wreszcie, dochodzenie wykazało, że marża dodawana przez handlarzy hurtowych do cen zakupu od przetwórców może być znaczna, tj. powyżej 40 %, co potwierdza istnienie przestrzeni dla przeniesienia wzrostu ceny spowodowanego przez cła na łańcuch dystrybucji.

(90)

Jeden przetwórca twierdził, że nałożenie pojedynczego cła na przywóz TCCA zarówno w formie granulatu, jak i tabletek, spowoduje zwrócenie się producentów eksportujących i pośredników ku bezpośredniemu importowi tabletek, wpływając negatywnie na działalność związaną z przetwarzaniem. Zaproponowano zatem nałożenie wyższego, w stosunku do cła na przywóz granulatu TCCA, cła na przywóz tabletek. Według tego przetwórcy, takie rozróżnienie pozwoliłoby na ochronę zarówno przemysłu wspólnotowego, jak i przetwórców.

(91)

Jednakże przypomina się, że produkt objęty postępowaniem został zdefiniowany jako TCCA i jego postaci. Może on być w formie granulatu, proszku lub tabletek bez ograniczenia w zakresie zawartości chloru. Zatem, pomimo że dokonywane były porównania między produktami o identycznych cechach, takich jak forma czy opakowanie, wynikające cło stosowane wobec produktu objętego postępowaniem powinno mieć zastosowanie w stosunku do przywozu TCCA niezależnie od jego formy, tj. granulatu, proszku czy tabletek. Jakiekolwiek inne podejście polegałoby na zastosowaniu ceł antydumpingowych w celu skompensowania różnic w kosztach przetwarzania między przetwórcami europejskimi i chińskimi eksporterami, co oczywiście nie jest celem środków antydumpingowych. Wreszcie, zauważa się, że pomimo stosowania tego samego cła ad valorem wobec TCCA granulowanego i w tabletkach, będzie to z pewnością prowadziło do wyższej kwoty cła do zapłacenia, w przypadku jego stosowania wobec droższych produktów, takich jak tabletki. To mogłoby częściowo spełnić żądanie poczynione przez tego przetwórcę. W związku z powyższym wniosek ten został odrzucony.

(92)

Na podstawie powyższego i z powodu braku innych uwag złożonych w odniesieniu do interesu przetwórców wspólnotowych, ustalenia zawarte w motywach 163–172 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone.

(93)

Jeden przetwórca podtrzymał wniosek, w którym twierdził, że żaden wzrost ceny nie jest w interesie konsumentów. Jednakże – jak wytłumaczono w rozporządzeniu tymczasowym – jakikolwiek wzrost ceny będzie prawdopodobnie nieznaczny i nie wpłynie na wybór klienta. Zostało to potwierdzone przez jednego przetwórcę, który twierdził nawet, że wpływ na konsumenta końcowego wyniesie około 10 EUR rocznie, co wynosi nawet mniej niż zachowawcza kwota szacunkowa 2,5 EUR miesięcznie wspomniana w rozporządzeniu tymczasowym. Taki wzrost ceny nie może być uznany za znaczny czy mogący doprowadzić konsumenta końcowego do zmiany na alternatywny produkt.

(94)

Ponadto szacunkowa kwota 10 EUR rocznie jedynie odzwierciedla hipotetyczny maksymalny wpływ środków, w przypadku gdyby całe cło zostało przerzucone na konsumenta końcowego. Nie uwzględnia ona również faktu, że ostateczne środki są niższe przynajmniej w przypadku przywozu pochodzącego z USA niż te, które zostały tymczasowo nałożone.

(95)

Na podstawie powyższego i z powodu braku innych uwag zgłoszonych w odniesieniu do interesu konsumentów wspólnotowych, ustalenia zawarte w motywach 173–177 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone.

(96)

W świetle wniosków przedstawionych w rozporządzeniu tymczasowym oraz uwzględniając uwagi różnych stron, stwierdza się, że nie istnieją ważne powody do nienakładania ostatecznych środków antydumpingowych w odniesieniu do dumpingowego przywozu TCCA pochodzącego z krajów, których dotyczy postępowanie.

(97)

W oparciu o metodologię objaśnioną w motywach 179–183 rozporządzenia tymczasowego poziom usuwający szkodę został obliczony do celów ustanowienia poziomu środków, które należy nałożyć.

(98)

Przy obliczaniu marginesu szkody w rozporządzeniu przejściowym docelowy zysk dla przemysłu wspólnotowego był ustalony na poziomie 10 %, uznanym za zachowawczy, i który mógł być realistycznie oczekiwany przy braku szkodliwego dumpingu.

(99)

Kilka zainteresowanych stron twierdziło, że zysk w wysokości 10 % jest nieodpowiedni dla handlu TCCA i że zysk powinien wynosić poniżej 5 %. Jednakże, jak wspomniano w motywie 181 rozporządzenia tymczasowego, poziom zysku przemysłu wspólnotowego zaczął znacznie wzrastać zanim wzrósł przywóz objęty postępowaniem do Wspólnoty. Rzeczywiście, poziom osiągnięty w latach 2000 i 2001 wykazuje, że zysk w wysokości 20 % może być realnie oczekiwany przy braku dumpingu. W związku z powyższym wnioski te zostały odrzucone.

(100)

Z powodu braku nowych uwag w tym zakresie metodologia zawarta w motywach 179–183 rozporządzenia tymczasowego zostaje niniejszym potwierdzona.

(101)

W świetle powyższych faktów i zgodnie z art. 9 ust. 4 rozporządzenia podstawowego należy nałożyć ostateczne cło antydumpingowe na poziomie marginesu dumpingu obliczonego w odniesieniu do przywozu pochodzącego z ChRL i na poziomie marginesu szkody obliczonego w odniesieniu do przywozu pochodzącego z USA.

(102)

Na podstawie powyższych ustaleń, jako że marginesy szkody były we wszystkich przypadkach wyższe niż marginesy dumpingu w odniesieniu do ChRL i niższe niż marginesy dumpingu w odniesieniu do USA, ostateczne cła powinny być następujące:

(103)

Indywidualne stawki cła antydumpingowego w niniejszym rozporządzeniu zostały określone na podstawie ustaleń obecnego dochodzenia. W związku z tym odzwierciedlają one sytuację stwierdzoną podczas badania w odniesieniu do tych przedsiębiorstw. Te stawki celne (które mają zastosowanie do „wszystkich innych przedsiębiorstw” w przeciwieństwie do stawek obowiązujących dla całego kraju) są wyłącznie stosowane do przywozu produktów pochodzących z kraju, którego dotyczy postępowanie, oraz wyprodukowanych przez konkretnie wymienione przedsiębiorstwa. Przywożone produkty, wytworzone przez inne przedsiębiorstwo, które nie jest wymienione w części normatywnej niniejszego rozporządzenia z nazwy i adresu, także jednostki powiązane z tymi spółkami, które zostały w sposób szczególny wymienione, nie mogą korzystać z tych stawek i będą podlegać stawce celnej odnoszącej się do „wszystkich innych przedsiębiorstw”.

(104)

Wszelkie roszczenia dotyczące zastosowania tych indywidualnych stawek cła antydumpingowego (np. po zmianie nazwy podmiotu lub po ustanowieniu nowych podmiotów zajmujących się produkcją lub sprzedażą) powinny być kierowane do Komisji (3), wraz ze wszystkimi istotnymi informacjami, w szczególności dotyczącymi zmian w działalności przedsiębiorstwa w zakresie produkcji, sprzedaży krajowej lub wywozowej, związanej np. ze zmianą nazwy lub zmianą podmiotów zajmujących się produkcją i sprzedażą. W stosownych przypadkach rozporządzenie będzie odpowiednio zmieniane poprzez aktualizację wykazu przedsiębiorstw korzystających z indywidualnych stawek celnych.

(105)

W celu zminimalizowania ryzyka obchodzenia cła w związku z wysoką różnicą w kwotach ceł uważa się, że specjalnie środki są potrzebne w tym przypadku do zapewnienia odpowiedniego stosowania ceł antydumpingowych. Te specjalne środki obejmują:

(106)

Przedstawienie organom celnym Państw Członkowskich ważnej faktury handlowej, która jest zgodna z wymogami określonymi w załączniku do niniejszego rozporządzenia. Jedynie przywóz, któremu towarzyszy taka faktura, jest zgłaszany zgodnie z mającymi zastosowanie dodatkowymi kodami TARIC danego producenta. Przywóz, któremu nie towarzyszy taka faktura, podlega rezydualnemu cłu antydumpingowemu mającemu zastosowanie do innych eksporterów.

(107)

Przedsiębiorstwa, których postępowanie dotyczy, zostały zaproszone do składania regularnych sprawozdań w celu zapewnienia odpowiednich informacji odnośnie do ich sprzedaży produktu objętego postępowaniem we Wspólnocie. W przypadku gdyby sprawozdania nie zostały złożone lub analiza tych sprawozdań wykazała, że środki nie są wystarczające do usunięcia skutków szkodliwego dumpingu, Komisja może wszcząć rewizję tymczasową zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego. Podczas tej rewizji można między innymi zbadać potrzebę usunięcia indywidualnych stawek celnych i następnie nałożyć cło obowiązujące dla całego kraju.

(108)

W związku z zakresem stwierdzonych marginesów dumpingu oraz w świetle poziomu istotnej szkody wyrządzonej przemysłowi wspólnotowemu uznaje się za niezbędne, by kwoty zabezpieczone w formie tymczasowego cła antydumpingowego, nałożone rozporządzeniem (WE) nr 538/2005, zostały pobrane w wysokości odpowiadającej stawce cła ostatecznie nałożonego. W przypadku gdy cła ostateczne są wyższe niż cła tymczasowe, tylko kwoty zabezpieczone na poziomie ceł tymczasowych powinny być pobierane ostatecznie. Zabezpieczone kwoty przekraczające ostateczną stawkę ceł antydumpingowych powinny zostać zwolnione.

7.10.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 261/13

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

7.10.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 261/15

(1)

Refundacje stosowane do wywozu cukru białego i cukru surowego w stanie nieprzetworzonym zostały ustalone rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1591/2005 (2).

(2)

Z uwagi na różnice pomiędzy danymi, którymi obecnie dysponuje Komisja a danymi dostępnymi w chwili przyjęcia rozporządzenia (WE) nr 1591/2005, należy zmienić te refundacje,

7.10.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 261/17

(1)

Zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1138/2005 z dnia 15 lipca 2005 r. w sprawie stałego przetargu ustalającego opłaty wyrównawcze i/lub refundacje wywozowe do cukru białego na rok gospodarczy 2004/2005 (2) przystępuje się do przetargów częściowych w sprawie wywozu wspomnianego cukru do niektórych państw trzecich.

(2)

Zgodnie z art. 9 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1138/2005, jeżeli właściwe, ustala się maksymalną kwotę refundacji wywozowej dla rozpatrywanego przetargu częściowego, biorąc pod uwagę w szczególności sytuację i przewidywany rozwój rynku cukru we Wspólnocie i na rynku światowym.

(3)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Cukru,

7.10.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 261/18

(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 27/2005 z dnia 22 grudnia 2004 r. ustalające wielkości dopuszczalne połowów na 2005 r. i inne związane z nimi warunki dla niektórych zasobów rybnych i grup zasobów rybnych, stosowane na wodach terytorialnych Wspólnoty, oraz w odniesieniu do statków wspólnotowych na wodach, gdzie wymagane są ograniczenia połowowe (3), ustanawia kwoty na rok 2005.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą lub zarejestrowane w Państwie Członkowskim określonym w Załączniku do niniejszego rozporządzenia wyczerpały kwotę na połowy zasobu w nim określonego przyznaną na 2005 r.

(3)

Należy zatem zakazać połowów tego rodzaju zasobów oraz jego przechowywania na pokładzie, przeładunku i wyładunku,

7.10.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 261/20

(1)

Załącznik I do rozporządzenia (WE) nr 1763/2004 zawiera listę osób, w stosunku do których stosuje się zamrożenie funduszy oraz zasobów ekonomicznych wprowadzone przez wspomniane rozporządzenie.

(2)

Komisja jest upoważniona do zmiany tego załącznika, uwzględniając decyzje Rady wprowadzające wspólne stanowisko Rady 2004/694/WPZiB z dnia 11 października 2004 r. w sprawie dalszych środków dla wsparcia skutecznego wykonania mandatu MTKJ (2). Wspólne stanowisko Rady 2005/689/WPZiB (3) rozszerza i wdraża wspomniane wspólne stanowisko. Należy zatem wprowadzić odpowiednie zmiany do załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 1763/2004,

7.10.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 261/22

(1)

Artykuł 63 ust. 7 rozporządzenia Rady (WE) nr 1493/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku wina (2) ograniczył udzielanie refundacji wywozowych do produktów w sektorze wina do ilości i wydatków uzgodnionych w porozumieniu w sprawie rolnictwa zawartym podczas wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej.

(2)

Artykuł 9 rozporządzenia (WE) nr 883/2001 ustalił warunki, w których Komisja może podjąć szczególne środki w celu uniknięcia przekroczenia przewidzianej ilości lub dostępnego budżetu w ramach wyżej wymienionego porozumienia.

(3)

Na podstawie informacji dotyczących wniosków o pozwolenia na wywóz, będących w dyspozycji Komisji w dniu 5 października 2005 r., dostępna ilość w okresie do dnia 15 listopada 2005 r., dla strefy przeznaczenia 1) Afryka, określona w art. 9 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 883/2001, może zostać przekroczona, w przypadku gdy wydawanie pozwoleń na wywóz z wcześniejszym ustaleniem refundacji nie zostanie ograniczone. Należy zatem zastosować jednolity wskaźnik akceptacji wniosków złożonych od dnia 28 września do dnia 4 października 2005 r. i zawiesić dla wymienionej strefy, do dnia 16 listopada 2005 r., wydawanie wnioskowanych pozwoleń na wywóz, jak również składanie nowych wniosków,

7.10.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 261/23

(1)

W myśl art. 13 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 różnica między notowaniami lub cenami na rynku światowym produktów, o których mowa w art. 1 wymienionego rozporządzenia, a cenami tych produktów we Wspólnocie, może być pokryta przez refundacje wywozowe.

(2)

Refundacje wywozowe powinny być ustalone z uwzględnieniem czynników, o których mowa w art. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1501/95 z dnia 29 czerwca 1995 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 1766/92 w sprawie przyznawania refundacji wywozowych dla zbóż (2).

(3)

W odniesieniu do pszennych oraz żytnich mąk, kasz i grysików refundację wywozową stosowaną do tych produktów należy wyliczyć z uwzględnieniem ilości zbóż koniecznych do wytwarzania danych produktów. Ilości te zostały ustalone w rozporządzeniu (WE) nr 1501/95.

(4)

Sytuacja na rynku światowym lub szczególne wymogi niektórych rynków mogą sprawić, że niezbędne stanie się zróżnicowanie refundacji dla niektórych produktów, w zależności od ich miejsca przeznaczenia.

(5)

Refundacja powinna być ustalana raz na miesiąc. Zmian można dokonywać w tym odstępie czasowym.

(6)

Zastosowanie tych zasad do aktualnej sytuacji na rynkach zbóż, a w szczególności do notowań lub cen na te produkty we Wspólnocie i na rynku światowym, prowadzi do ustalenia refundacji w wysokości podanej w załączniku.

(7)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Zbóż,

7.10.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 261/25

(1)

Przetarg na refundację wywozową do jęczmienia na wywóz do niektórych krajów trzecich został ogłoszony na mocy rozporządzenia Komisji (WE) nr 1058/2005 (2).

(2)

Zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1501/95 z dnia 29 czerwca 1995 r. ustanawiającego niektóre szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 1766/92 w sprawie przyznawania refundacji wywozowych dla zbóż oraz środków podejmowanych w przypadku występowania zakłóceń na rynku zbóż (3), Komisja może, na podstawie zgłoszonych ofert, podjąć decyzję o wstrzymaniu przetargu.

(3)

Biorąc pod uwagę czynniki, o których mowa w art. 1 rozporządzenia (WE) nr 1501/95, nie jest wskazane ustalenie maksymalnej wysokości refundacji.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Zbóż,

7.10.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 261/26

(1)

Przetarg na refundację wywozową dla owsa wyprodukowanego w Finlandii i Szwecji z przeznaczeniem na wywóz z Finlandii i Szwecji do wszystkich krajów trzecich z wyjątkiem Bułgarii został ogłoszony na mocy rozporządzenia (WE) nr 1565/2004.

(2)

Biorąc pod uwagę w szczególności czynniki, o których mowa w art. 1 rozporządzenia (WE) nr 1501/95, jest wskazane ustalenie maksymalnej wysokości refundacji.

(3)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Zbóż,

7.10.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 261/27

(1)

Przetarg na refundację wywozową dla pszenicy zwyczajnej na wywóz do pewnych krajów trzecich został ogłoszony na mocy rozporządzenia Komisji (WE) nr 1059/2005 (2).

(2)

Zgodnie z art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1501/95 z dnia 29 czerwca 1995 r. ustanawiającego niektóre szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 1766/92 w sprawie przyznawania refundacji wywozowych dla zbóż oraz środków podejmowanych w przypadku występowania zakłóceń na rynku zbóż (3), Komisja może, na podstawie zgłoszonych ofert, podjąć decyzję o ustaleniu maksymalnej wysokości refundacji wywozowej, uwzględniając czynniki, o których mowa w art. 1 rozporządzenia (WE) nr 1501/95. W tym wypadku przetarg wygrywa ten oferent lub oferenci, którego lub których oferta odpowiada poziomowi równemu maksymalnej refundacji lub jest od niej niższa.

(3)

Zastosowanie powyższych czynników do aktualnej sytuacji na danych rynkach zbóż prowadzi do ustalenia maksymalnej refundacji wywozowej.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Zbóż,

7.10.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 261/28

(1)

W dniu 22 stycznia 2002 r. Rada przyjęła decyzję 2002/60/WE dotyczącą mianowania członków i zastępców członków Komitetu Regionów na okres od dnia 26 stycznia 2002 r. do dnia 25 stycznia 2006 r. (1).

(2)

Stanowisko członka Komitetu Regionów zwolniło się w związku z rezygnacją Pana G.B.M. LEERSA,

7.10.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 261/29

(1)

W dniu 11 października 2004 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2004/694/WPZiB (1) w celu zamrożenia wszelkich funduszy i zasobów gospodarczych należących do Radovana KARADZICIA, Ratko MLADICIA i Ante GOTOVINY. Decyzją Rady 2004/767/WPZiB (2) środkami tymi objęto również wszystkie osoby oskarżone publicznie przed MTKJ o zbrodnie wojenne i nieprzebywające w areszcie Trybunału.

(2)

Wspólne stanowisko 2004/694/WPZiB ma zastosowanie do dnia 11 października 2005 r.

(3)

Rada uznaje za konieczne odnowienie wspólnego stanowiska 2004/694/WPZiB o kolejne 12 miesięcy. Wykaz zawarty w Załączniku do tego wspólnego stanowiska powinien zostać uaktualniony.

(4)

Po przeniesieniu Sredoje LUKICIA do aresztu MTKJ, jego nazwisko powinno zostać usunięte z wykazu zawartego w Załączniku do tego wspólnego stanowiska.

(5)

Działanie ze strony Wspólnoty jest niezbędne w celu zastosowania tych środków,