6.10.2005

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 260/1

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1627/2005

z dnia 5 października 2005 r.

ustanawiające standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 3223/94 z dnia 21 grudnia 1994 r. w sprawie szczegółowych zasad stosowania ustaleń dotyczących przywozu owoców i warzyw (1), w szczególności jego art. 4 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)	W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Standardowe wartości w przywozie, o których mowa w rozporządzeniu (WE) nr 3223/94, ustalone są zgodnie z tabelą zamieszczoną w Załączniku.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 6 października 2005 r.

---

(1)  Dz.U. L 337 z 24.12.1994, str. 66. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 386/2005 (Dz.U. L 62 z 9.3.2005, str. 3).

---

---

6.10.2005

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 260/3

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1628/2005

z dnia 4 października 2005 r.

ustanawiające wartości jednostkowe w celu określenia wartości celnej niektórych łatwo psujących się towarów

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Celny (1),

uwzględniając rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 (2) ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92, a w szczególności jego art. 173, ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Artykuł 173 do 177 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 przewidują, że Komisja okresowo ustala wartości jednostkowe dla produktów wskazanych w klasyfikacji w załączniku 26 do tego rozporządzenia.

(2)

Stosowanie zasad i kryteriów określonych w wyżej wymienionych artykułach do elementów przekazanych Komisji zgodnie z art. 173 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 prowadzi do ustanowienia wartości jednostkowych określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia w stosunku do produktów, o których mowa,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Wartości jednostkowe określone w art. 173 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 ustanawia się zgodnie z tabelą zawartą w Załączniku.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 7 października 2005 r.

---

(1)  Dz.U. L 302 z 19.10.1992, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2700/2000 (Dz.U. L 311 z 12.12.2000, str. 17).

(2)  Dz.U. L 253 z 11.10.1993, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2286/2003 (Dz.U. L 343 z 31.12.2003, str. 1).

---

---

6.10.2005

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 260/9

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1629/2005

z dnia 5 października 2005 r.

zmieniające po raz pięćdziesiąty czwarty rozporządzenie Rady (WE) nr 881/2002 wprowadzające niektóre szczególne środki ograniczające skierowane przeciwko niektórym osobom i podmiotom związanym z Osamą bin Ladenem, siecią Al-Kaida i Talibami i uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 467/2001

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 881/2002 z dnia 27 maja 2002 r. wprowadzające niektóre szczególne środki ograniczające skierowane przeciwko niektórym osobom i podmiotom związanym z Osamą bin Ladenem, siecią Al-Kaida i Talibami i uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 467/2001 zakazujące wywozu niektórych towarów i usług do Afganistanu, wzmacniające zakaz lotów oraz rozszerzające zamrożenie funduszy i innych środków finansowych w odniesieniu do Talibów w Afganistanie (1), w szczególności jego art. 7 ust. 1 tiret pierwsze,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Załącznik I do rozporządzenia (WE) nr 881/2002 zawiera wykaz osób, grup i podmiotów, w stosunku do których stosuje się zamrożenie funduszy oraz zasobów gospodarczych na mocy tego rozporządzenia.

(2)	W dniu 29 września 2005 r. Komitet ds. Sankcji Rady Bezpieczeństwa ONZ postanowił dodać siedem osób do wykazu osób, grup i podmiotów, względem których należy stosować zamrożenie funduszy i zasobów gospodarczych. Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik I.

(3)	W celu zapewnienia skuteczności środków przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, musi ono wejść w życie w trybie natychmiastowym,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Załącznik I do rozporządzenia (WE) nr 881/2002 zostaje zmieniony zgodnie z Załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

---

(1)  Dz.U. L 139 z 29.5.2002, str. 9. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1551/2005 (Dz.U. L 247 z 23.9.2005, str. 30).

---

---

6.10.2005

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 260/11

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1630/2005

z dnia 5 października 2005 r.

ustanawiające współczynnik redukcji stosowany w ramach podkontyngentu taryfowego III na pszenicę zwyczajną o jakości innej niż jakość wysoka, przewidzianego przez rozporządzenie (WE) nr 2375/2002

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 1784/2003 z dnia 29 września 2003 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku zbóż (1),

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 2375/2002 z dnia 27 grudnia 2002 r. otwierające i ustalające zarządzanie wspólnotowym kontyngentem taryfowym na pszenicę zwyczajną z państw trzecich, o jakości innej niż jakość wysoka oraz wprowadzające odstępstwo od rozporządzenia Rady (EWG) nr 1766/92 (2), w szczególności jego art. 5 ust. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Rozporządzenie (WE) nr 2375/2002 otworzyło roczny kontyngent celny na 2 981 600 ton pszenicy zwyczajnej, o jakości innej niż jakość wysoka. Kontyngent ten został podzielony na trzy podkontyngenty.

(2)	Artykuł 3 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 2375/2002 ustalił na 592 900 ton wielkość podkontyngentu III dla okresu od dnia 1 października 2005 r. do dnia 31 grudnia 2005 r.

(3)

Ilości wnioskowane w dniu 3 października 2005 r., zgodnie z art. 5 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 2375/2002, przekraczają ilości pozostające w dyspozycji. Należy więc określić, w jakiej mierze pozwolenia mogą być wydane, poprzez ustanowienie współczynnika redukcji, jaki należy zastosować do wnioskowanych ilości,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Każdy wniosek o wydanie pozwolenia na przywóz w ramach podkontyngentu III dla pszenicy zwyczajnej, o jakości innej niż jakość wysoka, złożony i przekazany Komisji w dniu 3 października 2005 r., zgodnie z art. 5 ust. 1 i 2 rozporządzenia (WE) nr 2375/2002, zostaje uwzględniony do wysokości 0,3 % ilości wnioskowanych.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 6 października 2005 r.

---

(1)  Dz.U. L 270 z 21.10.2003, str. 78. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1154/2005 (Dz.U. L 187 z 19.7.2005, str. 11).

(2)  Dz.U. L 358 z 31.12.2002, str. 88. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 777/2004 (Dz.U. L 123 z 27.4.2004, str. 50).

---

6.10.2005

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 260/12

---

ZALECENIE URZĘDU NADZORU EFTA

NR 54/04/COL

z dnia 30 marca 2004 r.

dotyczące skoordynowanego programu urzędowej kontroli środków spożywczych w 2004 r.

URZĄD NADZORU EFTA,

uwzględniając Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym (EOG), w szczególności jego art. 109 i protokół 1,

uwzględniając Porozumienie pomiędzy Państwami EFTA w sprawie ustanowienia Urzędu Nadzoru i Trybunału Sprawiedliwości, w szczególności jego art. 5 ust. 2 lit. b) i protokół 1,

uwzględniając akt prawny, o którym mowa w punkcie 50 rozdziału XII załącznika II do Porozumienia EOG (dyrektywa Rady 89/397/EWG z dnia 14 czerwca 1989 r. w sprawie oficjalnej kontroli środków spożywczych) (1), dostosowany do Porozumienia EOG protokołem 1 do tego porozumienia, a zwłaszcza jego art. 14 ust. 3,

po konsultacji z Komitetem ds. Środków Spożywczych EFTA wspierającym Urząd Nadzoru EFTA,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W celu zapewnienia należytego funkcjonowania Europejskiego Obszaru Gospodarczego należy zorganizować skoordynowane programy kontroli żywności w ramach EOG, dla poprawy zharmonizowanego wdrażania kontroli urzędowych przez Państwa EOG.

(2)	Takie programy powinny kłaść nacisk na zgodność z przepisami dotyczącymi środków spożywczych, obowiązującymi w ramach Porozumienia EOG, których szczególnym zadaniem jest ochrona zdrowia publicznego i interesów konsumenta oraz zagwarantowanie uczciwych praktyk handlowych.

(3)

Artykuł 3 aktu prawnego, o którym mowa w punkcie 54n rozdziału XII załącznika II do Porozumienia EOG (dyrektywa Rady 93/99/EWG z dnia 29 października 1993 r. w sprawie dodatkowych środków urzędowej kontroli środków spożywczych) (2) wymaga, aby laboratoria, o których mowa w art. 7 dyrektywy 89/397/EWG, spełniały kryteria określone w normie europejskiej seria EN 45000, zastąpionej obecnie przez EN ISO 17025:2000.

(4)	Wyniki z jednoczesnej realizacji programów krajowych i programów skoordynowanych mogą być źródłem informacji i doświadczenia, na których można by oprzeć przyszłe działania kontrolne oraz prawodawstwo.

(5)	Konieczne będzie przeprowadzenie oceny uczestnictwa Islandii i Liechtensteinu w programach omawianych w częściach A i B zakresu niniejszego zalecenia w związku z objęciem ich zwolnieniami z rozdziału I załącznika I do Porozumienia EOG,

NINIEJSZYM ZALECA PAŃSTWOM EFTA:

1)   Przeprowadzenie w 2004 r. inspekcji i kontroli wraz z, w miarę potrzeby, pobieraniem próbek i analizowaniem takich próbek w laboratoriach w celu:

—	oceny bezpieczeństwa bakteriologicznego serów zrobionych z mleka surowego lub mleka poddanego obróbce termicznej;

—	oceny bezpieczeństwa bakteriologicznego świeżego chłodzonego mięsa drobiowego pod kątem termofilnej Campylobacter (pałeczki okrężnicy);

—	oceny bezpieczeństwa bakteriologicznego i toksykologicznego przypraw.

2)   Zapewnienie, aby ilość próbek i/lub inspekcji była wystarczająca dla przeprowadzenia analizy rozważanego zagadnienia, choć niniejsze zalecenie nie określa tych wielkości.

3)   Przedstawienie informacji przy użyciu, zgodnie z wymogami, formatu arkuszy kontrolnych, przedstawionych w załącznikach w celu poprawy porównywalności wyników. Informacje te powinny zostać przesłane do Urzędu Nadzoru EFTA najpóźniej do dnia 1 maja 2005 r. wraz ze sprawozdaniem wyjaśniającym, zawierającym uwagi dotyczące wyników oraz podjętych środków wykonawczych.

4)   Środki spożywcze, które należy przeanalizować w ramach tego programu, powinny zostać przedłożone w laboratoriach zgodnie z art. 3 dyrektywy 93/99/EWG. W przypadku gdy w Państwach EFTA nie istnieją laboratoria zdolne do wykonania niektórych analiz objętych niniejszym zaleceniem, Państwa mogą wyznaczyć inne laboratoria będące w stanie przeprowadzić takie analizy.

ZAKRES I METODY

A.   Bezpieczeństwo bakteriologiczne serów zrobionych z mleka surowego lub mleka poddanego obróbce termicznej

1)   Zakres programu

Zakażone sery zrobione z mleka surowego lub mleka poddanego obróbce termicznej były powodem wystąpienia u ludzi zatruć pokarmowych wywołanych kilkoma rodzajami bakterii, takich jak Salmonella, Listeria monocytogenes, verotoksyczne Escherichia coli i enterotoksyny Staphylococcal.

W EWG istnieje długa tradycja związana z produkcją i konsumpcją serów z mleka surowego. W celu podtrzymania tej tradycji przy jednoczesnym zapewnieniu bezpieczeństwa żywności dokonano znacznej poprawy systemów produkcji, odbioru i przechowywania surowego mleka wykorzystywanego do produkcji serów. Zainteresowane przedsiębiorstwa przemysłu spożywczego przywiązują szczególną wagę do kwestii higieny i kontroli podczas całego procesu produkcji.

Celem tego elementu programu jest badanie bezpieczeństwa mikrobiologicznego serów zrobionych z mleka surowego lub mleka poddanego obróbce termicznej. Ma się ono przyczynić do wspierania wysokiej jakości ochrony konsumenta i gromadzenia informacji dotyczących występowania drobnoustrojów chorobotwórczych i wskaźnikowych w takich produktach. Badanie dotyczy rocznego programu, natomiast w drugim roku jego trwania przeprowadzony zostanie szerszy program dotyczący bakteriologicznego bezpieczeństwa serów. Celem szerszego programu jest ustalenie poziomu skażenia dla innych kategorii serów tak, aby można było wyciągać znaczące wnioski dotyczące szczególnych zagrożeń związanych z serami z mleka surowego lub poddanego obróbce termicznej. Wyniki badań tej części programu dotyczącej serów z mleka surowego lub poddanego obróbce termicznej zostaną przeanalizowane i udostępnione przy uwzględnieniu wyników ogólnej analizy tego sektora, które będą dostępne po drugim roku.

2)   Pobieranie próbek i metoda analizy

Badanie powinno dotyczyć świeżego, miękkiego i półtwardego sera zrobionego z mleka surowego lub poddanego obróbce termicznej. Właściwe organy w Państwach EFTA powinny pobrać reprezentatywne próbki produktów, zarówno na etapie produkcji, jak i na etapie sprzedaży detalicznej, w tym produktów importowanych, celem zbadania obecności Salmonelli, Listeria monocytogenes i termofilnej Campylobacter oraz policzenia Staphylococcus aureus oraz Escherichia coli. Jeśli wykryta zostanie Listeria monocytogenes, należy policzyć te bakterie. Jeśli próbki pobierane są na etapie sprzedaży detalicznej, badania mogą ograniczać się do obecności Salmonella i termofilnej Campylobacter oraz policzenia Listeria monocytogenes. Próbki o wadze minimalnej 100 gramów każda lub próbki jednego sera, jeśli jego waga jest mniejsza niż 100 gramów, należy transportować w higienicznych warunkach, umieścić w schłodzonych pojemnikach i natychmiast wysłać do laboratorium w celu analizy.

Laboratoria powinny mieć prawo użycia wybranej przez siebie metody, o ile jej skuteczność odpowiada celowi, jaki ma zostać osiągnięty. Jednak do wykrycia Salmonelli zaleca się najnowszą wersję normy ISO 6785 lub EN/ISO 6579, do wykrycia Listeria monocytogenes zaleca się najnowsze wersje norm EN/ISO 11290-1 i 2, do wykrycia termofilnej Campylobacter zaleca się najnowszą wersję normy ISO 10272:1995, do policzenia Staphylococcus aureus zaleca się najnowszą wersję normy EN/ISO 6888-1 lub 2, a dla policzenia Escherichia coli zaleca się najnowszą wersję normy ISO 11866-2,3 lub ISO 16649-1,2. Poza tym stosowane mogą być również dodatkowe metody równorzędne uznane przez właściwe organy.

Ogólny poziom pobierania próbek powinien być pozostawiony do oceny właściwym organom w Państwach EFTA.

Wyniki kontroli należy wpisać we wzorcowym arkuszu kontrolnym określonym w załączniku I.

B.   Bezpieczeństwo bakteriologiczne świeżego chłodzonego mięsa drobiowego pod kątem termofilnej Campylobacter

1)   Zakres programu

Termofilna Campylobacter jest jedną z głównych przyczyn bakteriologicznych zatruć pokarmowych u ludzi. Liczba zanotowanych przypadków u ludzi rosła na przestrzeni ostatnich lat, a badania epidemiologiczne pokazują, że mięso drobiowe stanowi poważne źródło zakażenia i znaczna część świeżego mięsa drobiowego przeznaczonego do konsumpcji jest skażona tymi bakteriami.

Obecnie nie istnieje wystarczająco danych naukowych do określenia kryteriów dla Campylobacter w obowiązującym prawodawstwie w ramach Porozumienia EOG i trwają dalsze badania mające na celu lepsze zrozumienie kwestii epidemiologicznych związanych z tym patogenem oraz roli, jaką odgrywają inne produkty pochodzenia zwierzęcego i ogólnie inne produkty żywnościowe.

Celem tego elementu programu jest ocena bezpieczeństwa mikrobiologicznego świeżego chłodzonego mięsa drobiowego pod kątem Campylobacter. Ma się ona przyczynić do wspierania wysokiej jakości ochrony konsumenta i gromadzenia informacji dotyczących występowania tych bakterii w omawianych produktach.

2)   Pobieranie próbek i metoda analizy

Badania powinny dotyczyć świeżego chłodzonego mięsa drobiowego, przede wszystkim z kurczaka i indyka. Właściwe organy w Państwach EFTA powinny pobrać reprezentatywne próbki tych produktów, zarówno na etapie uboju, jak i na etapie sprzedaży detalicznej, w tym produktów importowanych, celem zbadania obecności termofilnej Campylobacter. Próbki o wadze 10 gramów każda, pobierane ze skóry szyi przed schłodzeniem tusz, lub 25 gramów bądź 25 centymetrów kwadratowych z mięsa z piersi, kiedy próbki pobierane są na etapie sprzedaży detalicznej, należy transportować w higienicznych warunkach, umieścić w schłodzonych pojemnikach i natychmiast wysłać do laboratorium w celu analizy. Dodatkowo w celu polepszenia porównywalności wyników zalecane jest pobieranie próbek w okresie od maja do października.

Laboratoria powinny mieć prawo użycia wybranej przez siebie metody, o ile jej skuteczność odpowiada celowi, jaki ma zostać osiągnięty. Jednak do wykrycia termofilnej Campylobacter zaleca się najnowszą wersję normy ISO 10272:1995. Poza tym stosowane mogą być również dodatkowe metody równorzędne uznane przez właściwe organy.

Ogólny poziom pobierania próbek powinien być pozostawiony do oceny właściwym organom w Państwach EFTA.

Wyniki kontroli należy wpisać we wzorcowym arkuszu kontrolnym przedstawionym w załączniku II.

C.   Bezpieczeństwo bakteriologiczne i toksykologiczne przypraw

1)   Zakres programu

Przyprawy korzenne, zioła i przyprawy warzywne (przyprawy korzenne) są cenione za swoje specyficzne smaki, kolory i zapachy. Mogą jednak zawierać dużą liczbę drobnoustrojów, w tym bakterii chorobotwórczych, pleśni i drożdży. Jeśli przyprawy nie zostały właściwie spreparowane, mogą one przyczynić się do szybkiego psucia się żywności, której właściwości mają podnosić. Przyprawy korzenne są zgłaszane jako podstawowe źródło ognisk chorób pochodzenia pokarmowego, kiedy zostają dodane do żywności, w której możliwy jest dalszy rozwój patogenu (czynnika chorobotwórczego). Możliwość taka wzrasta w przypadkach, gdy przyprawy dodane są do żywności, która nie może być poddana całościowej obróbce cieplnej. Skażenie pewnymi rodzajami szczepów pleśni może powodować wytworzenie się toksyn, takich jak aflatoksyny, które po przekroczeniu poziomów ustalonych w akcie prawnym, o którym mowa w punkcie 54zn rozdziału XII załącznika II do Porozumienia EOG (rozporządzenie Komisji (WE) nr 466/2001 z dnia 8 marca 2001 r. ustalające najwyższe dopuszczalne poziomy dla niektórych zanieczyszczeń w środkach spożywczych) (3) może spowodować poważne zagrożenie dla zdrowia konsumenta.

Celem tego elementu programu jest ocena bakteriologicznego i toksykologicznego bezpieczeństwa przypraw, gromadzenie informacji dotyczących występowania drobnoustrojów chorobotwórczych oraz sprawdzanie, czy przyprawy znajdujące się na rynku nie przekraczają dopuszczalnych stężeń aflatoksyn określonych w obowiązującym prawodawstwie w ramach Porozumienia EOG, co ma się przyczynić do zagwarantowania wysokiej jakości ochrony konsumenta.

2)   Pobieranie próbek i metoda analizy

Właściwe organy w Państwach EFTA powinny pobrać reprezentatywne próbki przypraw na etapie importu, w zakładach wytwarzających/pakujących, na etapie sprzedaży hurtowej, w zakładach wykorzystujących przyprawy do przygotowania żywności oraz na etapie sprzedaży detalicznej, celem zbadania:

a)

liczby Enterobacteriaceae (pałeczek jelitowych), obecności Salmonella oraz policzenia Bacillus cereus i Clostridium perfringens. Liczba Enterobacteriaceae używana jest jako wskaźnik możliwego napromieniowania lub innego podobnego preparowania przypraw. Próbki o wadze minimalnej 100 gramów każda lub jedno opakowanie, jeśli jego waga jest mniejsza niż 100 gramów, należy transportować w higienicznych warunkach i natychmiast wysłać do laboratorium w celu analizy. Laboratoria mają prawo użycia wybranej przez siebie metody, o ile jej skuteczność odpowiada celowi, jaki ma zostać osiągnięty. Jednak do wykrycia Salmonella zaleca się najnowszą wersję normy ISO 6579:2002, do policzenia Enterobacteriaceae zaleca się najnowszą wersję normy EN ISO 5552:1997, do policzenia Bacillus cereus zaleca się najnowszą wersję normy ISO 7932:1993, a do policzenia Clostridium perfringens zaleca się najnowszą wersję normy ISO 7937:1997. Poza tym stosowane mogą być również dodatkowe metody równorzędne uznane przez właściwe organy. Ogólny poziom pobierania próbek powinien być pozostawiony do oceny właściwym organom w Państwach EFTA. Wyniki następujących kontroli należy wpisać we wzorcowym arkuszu kontrolnym przedstawionym w załączniku III, sekcjach 1 i 2;

b)

poziomy aflatoksyn w przyprawach, które nie powinny przekraczać maksymalnych poziomów określonych w obowiązującym prawodawstwie w ramach Porozumienia EOG. Pobieranie próbek i analiza powinny być przeprowadzone zgodnie z wytycznymi zawartymi w akcie prawnym, o którym mowa w punkcie 54s rozdziału XII załącznika II do Porozumienia EOG (dyrektywa Komisji 98/53/WE z dnia 16 lipca 1998 r. ustanawiająca metody pobierania próbek oraz metody analiz do celów urzędowej kontroli poziomów niektórych substancji zanieczyszczających w środkach spożywczych) (4). Stosownie do wyżej wymienionej dyrektywy wielkość próbki musi wynosić pomiędzy 1 a 10 kg w zależności od rozmiaru partii, która ma być poddana kontroli. Ogólny poziom pobierania próbek powinien być pozostawiony do oceny właściwym organom w Państwach EFTA. Wyniki następujących kontroli należy wpisać we wzorcowym arkuszu kontrolnym przedstawionym w załączniku IV do niniejszego zalecenia.

---

(1)  Dz.U. L 186 z 30.6.1989, str. 23.

(2)  Dz.U. L 290 z 24.11.1993, str. 14. Dyrektywa zmieniona rozporządzeniem (WE) nr 1882/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 284 z 31.10.2003, str. 1).

(3)  Dz.U. L 77 z 16.3.2001, str. 1. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 857/2005 (Dz.U. L 143 z 7.6.2005, str. 9).

(4)  Dz.U. L 201 z 17.7.1998, str. 93. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2004/43/WE (Dz.U. L 113 z 20.4.2004, str. 14).

---

---

---

---

---

6.10.2005

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 260/21

---

ZALECENIE URZĘDU NADZORU EFTA

NR 3/05/COL

z dnia 19 stycznia 2005 r.

w sprawie monitorowania poziomu tła dioksyn i dioksynopochodnych polichlorowanych bifenyli (PCB) w paszach

URZĄD NADZORU EFTA,

uwzględniając Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym (EOG), w szczególności jego art. 109 i protokół 1,

uwzględniając Porozumienie pomiędzy Państwami EFTA w sprawie ustanowienia Urzędu Nadzoru i Trybunału Sprawiedliwości, w szczególności jego art. 5 ust. 2 lit. b) oraz protokół 1,

uwzględniając akt prawny przywołany w punkcie 33 rozdziału II załącznika I do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (EOG), to jest dyrektywę 2002/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 maja 2002 r. w sprawie niepożądanych substancji w paszach zwierzęcych (1) z późniejszymi zmianami i w formie, w jakiej została włączona do Porozumienia EOG przez jego protokół 1,

uwzględniając decyzję Urzędu Nadzoru EFTA nr 303/04/COL z dnia 1 grudnia 2004 r., na mocy której właściwy członek Kolegium obowiązany jest do przyjęcia zalecenia, o ile projekt zalecenia jest zgodny z opinią wydaną przez Komitet produktów roślinnych i pasz EFTA,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Uwzględniając akt prawny przywoływany w punkcie 33 rozdziału II załącznika I do Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (EOG), to jest dyrektywę 2002/32/WE, która określa najwyższy dopuszczalny poziom niepożądanych substancji w paszach zwierzęcych.

(2)

Mimo że z toksykologicznego punktu widzenia poziom powinien być wyznaczony dla dioksyn, furanów i dioksynopochodnych polichlorowanych bifenyli, poziomy maksymalne ustalono jedynie dla dioksyn i furanów, a nie dioksynopochodnych polichlorowanych bifenyli, z uwagi na bardzo ograniczone dane dostępne na temat występowania tych ostatnich. Wyżej wymieniona dyrektywa przewiduje przeprowadzenie pierwszej weryfikacji maksymalnych poziomów najpóźniej do 31 grudnia 2004 r., w świetle nowych danych na temat obecności dioksyn i dioksynopochodnych polichlorowanych bifenyli, zwłaszcza w celu ujęcia dioksynopochodnych polichlorowanych bifenyli (PCB) w poziomach, które mają zostać ustalone.

(3)

Konieczne jest stworzenie wiarygodnych danych na obszarze całej Wspólnoty Europejskiej, dotyczących obecności dioksynopochodnych polichlorowanych bifenyli (PCB) w jak najszerszej gamie produktów przeznaczonych na pasze zwierzęce (zgodnie z definicją zawartą w dyrektywie 2002/32/WE w sprawie niepożądanych substancji w paszach zwierzęcych), aby uzyskać jasny obraz trendów czasowych w występowaniu tych substancji w tle w produktach przeznaczonych na pasze zwierzęce.

(4)

Związek pomiędzy występowaniem dioksyn, furanów, dioksynopochodnych polichlorowanych bifenyli (PCB) i niedioksynopochodnych polichlorowanych bifenyli jest istotny, ale w znacznym stopniu nierozpoznany. Dlatego należy, w miarę możliwości, przeanalizować wybrane próbki również na obecność niedioksynopochodnych polichlorowanych bifenyli.

(5)	W trybie art. 4 ust. 2 rzeczonej dyrektywy Państwa EFTA przekazują Urzędowi wszystkie istotne informacje oraz ustalenia dotyczące źródeł oraz podjętych środków w celu zredukowania poziomu lub wyeliminowania substancji niepożądanych.

(6)	Istotne jest, by Państwa EFTA uczestniczyły w regularnym badaniu poziomu dioksyn i dioksynopochodnych polichlorowanych bifenyli występujących w tle mieszanek paszowych i aby dane te regularnie docierały do Urzędu Nadzoru EFTA.

(7)	Na mocy art. 2 ust. 1 protokołu 1 do Porozumienia w sprawie Nadzoru i Trybunału, to do Urzędu Nadzoru EFTA należy przekazywanie rzeczonych danych Komisji.

(8)	Udział Państw EFTA w programach, o których mowa w załączniku I do niniejszego Zalecenia, będzie podlegał ocenie, z zachowaniem zwolnień przewidzianych w rozdziale II załącznika I do Porozumienia EOG.

(9)	Środki przewidziane w niniejszym zaleceniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Produktów Roślinnych i Pasz przy Urzędzie Nadzoru EFTA,

NINIEJSZYM ZALECA PAŃSTWOM EFTA:

1)

Prowadzenie, począwszy od roku 2004 do 31 grudnia 2006 r., monitoringu na obecność dioksyn, furanów i dioksynopochodnych polichlorowanych bifenyli (PCB) w tle w produktach przeznaczonych na pasze zwierzęce, przy zachowaniu minimalnej zalecanej częstotliwości próbek poddawanych corocznie analizie, zgodnie z tabelą załącznika I, przewidzianego jako wytyczne. Częstotliwość pobierania próbek powinna być co roku poddawana weryfikacji, w świetle nabytych doświadczeń.

2)

Regularne przedstawianie Komisji danych, przeznaczonych do kompilacji w formie skonsolidowanej bazy danych, w formacie przewidzianym przez załącznik II. Stosowne jest, aby przedstawiać również dane z ostatnich lat, pozyskane dzięki wykorzystaniu metod analitycznych, zgodne z wymogami ustanowionymi w dyrektywie Komisji nr 2002/70/WE z 26 lipca 2002 r. ustanawiającej wymagania dotyczące określania poziomów dioksyn i dioksynopochodnych polichlorowanych bifenyli (PCB) w paszach (2) oraz odzwierciedlające poziomy tła.

3)	Przeprowadzanie, w miarę możliwości, analiz niedioksynopochodnych polichlorowanych bifenyli w tych samych próbkach.

---

(1)  Dz.U. L 140 z 30.5.2002, str. 10. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą Komisji 2005/8/WE (Dz.U. L 27 z 29.1.2005, str. 44).

(2)  Dz.U. L 209 z 6.8.2002, str. 15. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2005/7/WE (Dz.U. L 27 z 29.1.2005, str. 41).

---

---

---