31.8.2005

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 225/1

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1420/2005

z dnia 30 sierpnia 2005 r.

ustanawiające standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 3223/94 z dnia 21 grudnia 1994 r. w sprawie szczegółowych zasad stosowania ustaleń dotyczących przywozu owoców i warzyw (1), w szczególności jego art. 4 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)	W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Standardowe wartości w przywozie, o których mowa w rozporządzeniu (WE) nr 3223/94, ustalone są zgodnie z tabelą zamieszczoną w Załączniku.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 31 sierpnia 2005 r.

---

(1)  Dz.U. L 337 z 24.12.1994, str. 66. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1947/2002 (Dz.U. L 299 z 1.11.2002, str. 17).

---

---

31.8.2005

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 225/3

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1421/2005

z dnia 30 sierpnia 2005 r.

ustalające refundacje wywozowe dla zbóż, pszennych i żytnich mąk, kasz oraz grysików

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1784/2003 z dnia 29 września 2003 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku zbóż (1), w szczególności jego art. 13 ust. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W myśl art. 13 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 różnica między notowaniami lub cenami na rynku światowym produktów, o których mowa w art. 1 wymienionego rozporządzenia, a cenami tych produktów we Wspólnocie, może być pokryta przez refundacje wywozowe.

(2)	Refundacje wywozowe powinny być ustalone z uwzględnieniem czynników, o których mowa w art. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1501/95 z dnia 29 czerwca 1995 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 1766/92 w sprawie przyznawania refundacji wywozowych dla zbóż (2).

(3)	W odniesieniu do pszennych oraz żytnich mąk, kasz i grysików refundację wywozową stosowaną do tych produktów należy wyliczyć z uwzględnieniem ilości zbóż koniecznych do wytwarzania danych produktów. Ilości te zostały ustalone w rozporządzeniu (WE) nr 1501/95.

(4)	Sytuacja na rynku światowym lub szczególne wymogi niektórych rynków mogą sprawić, że niezbędne stanie się zróżnicowanie refundacji dla niektórych produktów, w zależności od ich miejsca przeznaczenia.

(5)	Refundacja powinna być ustalana raz na miesiąc. Zmian można dokonywać w tym odstępie czasowym.

(6)	Zastosowanie tych zasad do aktualnej sytuacji na rynkach zbóż, a w szczególności do notowań lub cen na te produkty we Wspólnocie i na rynku światowym, prowadzi do ustalenia refundacji w wysokości podanej w załączniku.

(7)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Zbóż,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Refundacje wywozowe dla produktów, o których mowa w art. 1 lit. a), b) i c) rozporządzenia (WE) nr 1784/2003, z wyjątkiem słodu, wywiezionych w stanie naturalnym, ustala się w wysokości podanej w załączniku.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 2005 r.

---

(1)  Dz.U. L 270 z 21.10.2003, str. 78.

(2)  Dz.U. L 147 z 30.6.1995, str. 7. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 777/2004 (Dz.U. L 123 z 27.4.2004, str. 50).

---

---

31.8.2005

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 225/5

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1422/2005

z dnia 30 sierpnia 2005 r.

ustalające kwotę korygującą do refundacji dla zbóż

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1784/2003 z dnia 29 września 2003 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku zbóż (1), w szczególności jego art. 15 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Na mocy art. 14 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 refundacje wywozowe dla zbóż mające zastosowanie w dniu, w którym złożono wniosek o wydanie pozwolenia, stosuje się do wywozu, który ma być realizowany w okresie ważności pozwolenia, jeśli wniesie o to wnioskodawca. W tym wypadku do refundacji może być zastosowana kwota korygująca.

(2)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1501/95 z dnia 29 czerwca 1995 r. ustanawiające niektóre szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 1766/92 w sprawie przyznawania refundacji wywozowych dla zbóż oraz środków podejmowanych w przypadku występowania zakłóceń na rynku zbóż (2), pozwoliło na ustalenie kwoty korygującej dla produktów, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (EWG) nr 1766/92 (3). Ta kwota korygująca powinna być wyliczona z uwzględnieniem czynników wymienionych w art. 1 rozporządzenia (WE) nr 1501/95.

(3)	Sytuacja na rynku światowym lub szczególne wymogi niektórych rynków mogą wymóc konieczność zróżnicowania kwoty korygującej w zależności od miejsca przeznaczenia.

(4)	Kwota korygująca powinna być ustalona równocześnie z refundacją i według takiej samej procedury. Może ona podlegać zmianom w czasie pomiędzy dwoma ustaleniami.

(5)	Z wyżej wymienionych przepisów wynika, że kwota korygująca powinna być ustalona zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

(6)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Zbóż,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Kwotę korygującą do wcześniej ustalonych refundacji wywozowych dla produktów, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. a), b) i c) rozporządzenia (WE) nr 1784/2003, z wyjątkiem słodu, ustala się w załączniku.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 2005 r.

---

(1)  Dz.U. L 270 z 21.10.2003, str. 78.

(2)  Dz.U. L 147 z 30.6.1995, str. 7. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 777/2004 (Dz.U. L 123 z 27.4.2004, str. 50).

(3)  Dz.U. L 181 z 1.7.1992, str. 21. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1104/2003 (Dz.U. L 158 z 27.6.2003, str. 1).

---

---

31.8.2005

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 225/7

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1423/2005

z dnia 30 sierpnia 2005 r.

ustalające refundacje wywozowe dla słodu

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1784/2003 z dnia 29 września 2003 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku zbóż (1), w szczególności jego art. 13 ust. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W myśl art. 13 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 różnica między notowaniami lub cenami na światowym rynku produktów, o których mowa w art. 1 wyżej wymienionego rozporządzenia, a cenami tych produktów we Wspólnocie może być pokryta przez refundacje wywozowe.

(2)

Przy ustalaniu zwrotów należy wziąć pod uwagę elementy, o których mowa w art. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1501/95 z dnia 29 czerwca 1995 r. ustanawiającego niektóre szczegółowe zasady zastosowania rozporządzenia Rady (EWG) nr 1766/92 w sprawie przyznawania refundacji wywozowych, a także środków, jakie należy podjąć w przypadku zakłóceń w sektorze zbóż (2).

(3)	Refundacja stosowana do słodów powinna zostać wyliczona z uwzględnieniem ilości zbóż potrzebnej do wytworzenia danych produktów. Ilości te zostały ustalone w rozporządzeniu (WE) nr 1501/95.

(4)	Sytuacja na światowym rynku lub szczególne wymogi niektórych rynków mogą spowodować konieczność zróżnicowania wysokości refundacji dla niektórych produktów w zależności od ich miejsca przeznaczenia.

(5)	Refundację należy ustalać raz na miesiąc. W tym odstępie czasu może ona zostać zmieniona.

(6)	Zastosowanie tych zasad w aktualnej sytuacji na rynku zbóż, a w szczególności wobec notowań lub cen tych produktów we Wspólnocie i na rynku światowym, prowadzi do ustalenia refundacji w wysokości podanej w załączniku.

(7)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Zbóż,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Refundacje wywozowe dla słodu, o którym mowa w art. 1 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 1784/2003, ustala się w wysokościach podanych w załączniku.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 2005 r.

---

(1)  Dz.U. L 270 z 21.10.2003, str. 78.

(2)  Dz.U. L 147 z 30.6.1995, str. 7. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 777/2004 (Dz.U. L 123 z 27.4.2004, str. 50).

---

---

31.8.2005

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 225/9

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1424/2005

z dnia 30 sierpnia 2005 r.

ustalające kwotę korygującą do refundacji dla słodu

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1784/2003 z dnia 29 września 2003 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku zbóż (1), w szczególności jego art. 15 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Na mocy art. 14 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 refundacja wywozowa do zbóż mająca zastosowanie w dniu, w którym złożono wniosek o wydanie pozwolenia stosuje się do wywozu, który ma być realizowany w okresie ważności pozwolenia, jeśli wniesie o to wnioskodawca. W tym wypadku do refundacji może być zastosowana kwota korygująca.

(2)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1501/95 z 29 czerwca 1995 r. ustanawiające niektóre szczegółowe zasady zastosowania rozporządzenia Rady (EWG) nr 1766/92 w sprawie przyznawania refundacji wywozowych oraz środków podejmowanych w przypadku zakłóceń na rynku zbóż (2), pozwoliło na ustalenie kwoty korygującej dla słodu, o którym mowa w art. 1 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (EWG) nr 1766/92 (3). Ta kwota korygująca powinna być wyliczona z uwzględnieniem czynników wymienionych w art. 1 rozporządzenia (WE) nr 1501/95.

(3)	Z powyższych postanowień wynika, że kwota korygująca powinna być ustalona w wysokości podanej w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(4)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Zbóż,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Kwota korygująca, o której mowa w art. 15 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003, stosowana do wcześniej ustalonych refundacji wywozowych dla słodu, została określona w załączniku.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 2005 r.

---

(1)  Dz.U. L 270 z 21.10.2003, str. 78.

(2)  Dz.U. L 147 z 30.6.1995, str. 7. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 777/2004 (Dz.U. L 123 z 27.4.2004, str. 50).

(3)  Dz.U. L 181 z 1.7.1992, str. 21. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1104/2003 (Dz.U. L 158 z 27.6.2003, str. 1).

---

---

31.8.2005

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 225/11

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1425/2005

z dnia 30 sierpnia 2005 r.

ustalające refundacje do produktów z sektorów zbóż i ryżu, dostarczanych jako wspólnotowa i krajowa pomoc żywnościowa

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1784/2003 z dnia 29 września 2003 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku zbóż (1), a w szczególności jego art. 13 ust. 3,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 3072/95 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku ryżu (2), a w szczególności jego art. 13 ust. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Artykuł 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2681/74 z dnia 21 października 1974 r. sprawie finansowania przez Wspólnotę wydatków poniesionych w odniesieniu do dostaw produktów rolnych jako pomocy żywnościowej (3) przewiduje, że część wydatków odpowiadająca refundacjom wywozowym ustalonym w tym zakresie zgodnie z regułami wspólnotowymi ponoszona jest przez Sekcję Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej.

(2)	W celu ułatwienia ustalenia budżetu na wspólnotowe akcje pomocy żywnościowej i zarządzania nim oraz w celu umożliwienia Państwom Członkowskim poznania poziomu wspólnotowego udziału w finansowaniu krajowych akcji pomocy żywnościowej należy określić poziom refundacji przyznanych na te akcje.

(3)	Zasady ogólne i warunki zastosowania przewidziane przez art. 13 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 i przez art. 13 rozporządzenia (WE) nr 3072/95 w odniesieniu do refundacji wywozowych stosuje się mutatis mutandis do wyżej wymienionych działań.

(4)	Szczególne kryteria, jakie należy wziąć pod uwagę przy wyliczaniu refundacji wywozowych do ryżu, są określone w art. 13 rozporządzenia (WE) nr 3072/95.

(5)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Zbóż,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W odniesieniu do wspólnotowych i krajowych akcji pomocy żywnościowej przewidzianych w ramach międzynarodowych konwencji lub innych programów dodatkowych oraz innych wspólnotowych akcji bezpłatnego zaopatrzenia refundacje wywozowe do produktów z sektorów zbóż i ryżu ustala się zgodnie z Załącznikiem.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 2005 r.

---

(1)  Dz.U. L 270 z 21.10.2003, str. 78.

(2)  Dz.U. L 329 z 30.12.1995, str. 18. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 411/2002 (Dz.U. L 62 z 5.3.2002, str. 27).

(3)  Dz.U. L 288 z 25.10.1974, str. 1.

---

---

31.8.2005

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 225/13

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1426/2005

z dnia 30 sierpnia 2005 r.

ustanawiające zakaz połowów żabnicy w strefach ICES VIIIc, IX, X i CECAF 34.1.1 (wody terytorialne WE) przez statki pływające pod banderą Portugalii

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 2371/2002 z dnia 20 grudnia 2002 r. w sprawie ochrony i zrównoważonej eksploatacji zasobów rybołówstwa w ramach wspólnej polityki rybołówstwa (1), w szczególności jego art. 26 ust. 4,

uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 2847/93 z dnia 12 października 1993 r. ustanawiające system kontroli mający zastosowanie do wspólnej polityki rybołówstwa (2), w szczególności jego art. 21 ust. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 27/2005 z dnia 22 grudnia 2004 r. ustalające wielkości dopuszczalne połowów na 2005 r. i inne związane z nimi warunki dla niektórych zasobów rybnych i grup zasobów rybnych, stosowane na wodach terytorialnych Wspólnoty, oraz w odniesieniu do statków wspólnotowych na wodach gdzie wymagane są ograniczenia połowowe (3), ustanawia kwoty na 2005 r.

(2)	Według informacji przekazanych Komisji statki pływające pod banderą lub zarejestrowane w Państwie Członkowskim określonym w Załączniku do niniejszego rozporządzenia wyczerpały kwotę na połowy zasobu w nim określonego przyznaną na 2005 r.

(3)	Należy zatem zakazać połowów tego zasobu oraz jego przechowywania na pokładzie, przeładunku i wyładunku,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Wyczerpanie kwoty

Kwotę połowową przyznaną Państwu Członkowskiemu określonemu w Załączniku do niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do zasobu w nim określonego uznaje się za wyczerpaną z dniem wymienionym w tym Załączniku.

Artykuł 2

Zakazy

Z dniem wymienionym w Załączniku do niniejszego rozporządzenia zakazuje się połowów zasobu określonego w Załączniku przez statki pływające pod banderą lub zarejestrowane w Państwie Członkowskim w nim określonym. Po tym dniu zakazuje się przechowywania na pokładzie, przeładunku lub wyładunku omawianego zasobu złowionego przez te statki.

Artykuł 3

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

---

(1)  Dz.U. L 358 z 31.12.2002, str. 59.

(2)  Dz.U. L 261 z 20.10.1993, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 768/2005 (Dz.U. L 128 z 21.5.2005, str. 1).

(3)  Dz.U. L 12 z 14.1.2005, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1300/2005 (Dz.U. L 207 z 10.8.2005, str. 1).

---

---

31.8.2005

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 225/15

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1427/2005

z dnia 30 sierpnia 2005 r.

zmieniające ceny reprezentatywne i kwoty dodatkowych należności przywozowych na niektóre produkty w sektorze cukru, ustalone rozporządzeniem (WE) nr 1011/2005, na rok gospodarczy 2005/2006

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1260/2001 z dnia 19 czerwca 2001 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru (1),

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 1423/95 z dnia 23 czerwca 1995 r. ustanawiające szczegółowe przepisy wykonawcze dotyczące przywozu produktów innych niż melasy w sektorze cukru (2), w szczególności jego art. 1 ust. 2 akapit drugi, zdanie drugie, oraz art. 3 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Ceny reprezentatywne i kwoty dodatkowych należności stosowanych do przywozu cukru białego, cukru surowego i niektórych syropów w odniesieniu do roku gospodarczego 2005/2006 zostały ustalone rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1011/2005 (3). Ceny te i kwoty zostały ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1324/2005 (4).

(2)	Dane, którymi obecnie dysponuje Komisja, prowadzą do zmiany wymienionych kwot, zgodnie z zasadami i szczegółowymi przepisami wykonawczymi przewidzianymi w rozporządzeniu (WE) nr 1423/95,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Ceny reprezentatywne i dodatkowe należności stosowane do przywozu produktów, o których mowa w art. 1 rozporządzenia (WE) nr 1423/95, ustalone rozporządzeniem (WE) nr 1011/2005 w odniesieniu do roku gospodarczego 2005/2006, zmienia się zgodnie z kwotami wskazanymi w Załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 31 sierpnia 2005 r.

---

(1)  Dz.U. L 178 z 30.6.2001, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 39/2004 (Dz.U. L 6 z 10.1.2004, str. 16).

(2)  Dz.U. L 141 z 24.6.1995, str. 16. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 624/98 (Dz.U. L 85 z 20.3.1998, str. 5).

(3)  Dz.U. L 170 z 1.7.2005, str. 35.

(4)  Dz.U. L 210 z 12.8.2005, str. 25.

---

---

31.8.2005

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 225/17

---

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1428/2005

z dnia 30 sierpnia 2005 r.

ustalające refundacje produkcyjne do oliwy z oliwek wykorzystywanej w produkcji niektórej żywności konserwowanej

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady nr 136/66/EWG z dnia 22 września 1966 r. w sprawie ustanowienia wspólnej organizacji rynku olejów i tłuszczów (1), w szczególności jego art. 20a,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Artykuł 20a rozporządzenia nr 136/66/EWG przewiduje przyznanie refundacji produkcyjnej do oliwy z oliwek wykorzystywanej w produkcji niektórej żywności konserwowanej. Zgodnie z ust. 6 niniejszego artykułu i bez uszczerbku dla jego ust. 3 Komisja ustala co dwa miesiące kwotę tej refundacji.

(2)

Zgodnie z art. 20a ust. 2 wyżej wymienionego rozporządzenia refundacja jest ustalona na podstawie różnicy pomiędzy cenami na rynku światowym i na rynku wspólnotowym, uwzględniając opłatę przywozową stosowaną do oliwy z oliwek objętej podpozycją CN 1509 90 00, oraz na podstawie elementów wykorzystanych do ustalenia refundacji wywozowych do oliwy z oliwek w okresie referencyjnym. Jako okres referencyjny właściwe jest przyjęcie okresu dwóch miesięcy poprzedzających początek okresu ważności refundacji produkcyjnej.

(3)	Stosowanie wyżej wymienionych kryteriów prowadzi do ustalenia refundacji, jak wskazano poniżej,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

We września i października 2005 r. kwota refundacji produkcyjnej określona w art. 20a ust. 2 rozporządzenia nr 136/66/EWG jest równa 44,00 EUR/100 kg.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 2005 r.

---

(1)  Dz.U. 172 z 30.9.1966, str. 3025/66. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 865/2004 (Dz.U. L 161 z 30.4.2004, str. 97).

---

31.8.2005

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 225/18

---

DECYZJA KOMISJI

z dnia 26 sierpnia 2005 r.

ustanawiająca Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa

(2005/629/WE)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 2371/2002 z dnia 20 grudnia 2002 r. w sprawie ochrony i zrównoważonej eksploatacji zasobów rybołówstwa w ramach wspólnej polityki rybołówstwa (1), w szczególności jego art. 33 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Wdrożenie wspólnotowej polityki w dziedzinie rybołówstwa i akwakultury wymaga wsparcia ze strony wysoko wykwalifikowanego personelu naukowego, w szczególności w zakresie stosowania biologii morskiej oraz rybołówstwa, technologii połowów, ekonomiki rybołówstwa oraz podobnych dyscyplin lub w związku z wymaganiami badań i gromadzenia danych w zakresie połowów i akwakultury.

(2)	Należy uzyskać wymienione wsparcie ze strony stałego Komitetu Naukowo-Technicznego i Ekonomicznego ds. Rybołówstwa (STECF) powołanego w ramach Komisji.

(3)

Zgodnie z art. 33 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002 Komisja powinna prowadzić regularne konsultacje z STECF w sprawach dotyczących ochrony i zarządzania żywymi zasobami wodnymi, łącznie z zagadnieniami biologicznymi, gospodarczymi, środowiskowymi, społecznymi oraz technicznymi, i powinna uwzględniać porady otrzymane od STECF przy przygotowywaniu wniosków w sprawie zarządzania rybołówstwem na mocy wyżej wymienionego rozporządzenia.

(4)	Opinia STECF w sprawach związanych z rybołówstwem musi opierać się na zasadach doskonałości, niezależności, bezstronności i przejrzystości.

(5)	Bardzo ważnym jest, by STECF maksymalnie wykorzystał wiedzę specjalistyczną ekspertów ze Wspólnoty oraz spoza Wspólnoty, niezbędną do odpowiedzi na pytania szczegółowe.

(6)	W związku z ilością i znaczeniem zmian, jakie należy wprowadzić, należy uchylić decyzję Komisji 93/619/WE z dnia 19 listopada 1993 r. odnoszącą się do ustanowienia Komitetu Naukowego, Technicznego oraz Gospodarczego ds. Rybołówstwa (2),

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Ustanowienie Komitetu

Ustanawia się niniejszym Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa, zwany dalej „Komitetem”.

Artykuł 2

Rola STECF

1.   Komisja regularnie lub każdorazowo, gdy uzna to za konieczne, konsultuje się z STECF prosząc o opinie w sprawie zagadnień, o których mowa w art. 33 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002. Komisja może wymagać przyjęcia takiej opinii w wyznaczonym terminie.

2.   STECF może z własnej inicjatywy przekazywać opinie Komisji w sprawach, o których mowa w art. 33 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002.

3.   STECF sporządza coroczne sprawozdanie na temat:

a)	sytuacji w odniesieniu do zasobów rybołówstwa Wspólnoty Europejskiej;

b)	gospodarczych konsekwencji sytuacji tych zasobów rybołówstwa;

c)	zmian w działalności połowowej, z uwzględnieniem czynników biologicznych, ekologicznych, technicznych i ekonomicznych;

d)	innych czynników ekonomicznych mających wpływ na rybołówstwo.

Artykuł 3

Struktura

1.   STECF składa się z nie mniej niż 30 członków i nie więcej niż 35 członków.

2.   Członkowie STECF są ekspertami naukowymi w dziedzinie biologii i ekologii morskiej, nauk związanych z rybołówstwem, ochrony środowiska, dynamiki populacji, statystyki, technologii narzędzi połowowych, akwakultury oraz ekonomiki rybołówstwa i akwakultury.

Artykuł 4

Mianowanie członków STECF i utworzenie listy rezerwowej

1.   Komisja mianuje członków STECF z listy kwalifikujących się kandydatów. Lista zostaje sporządzona po opublikowaniu otwartego zaproszenia do wyrażania zainteresowania opublikowanego w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i na stronie internetowej Komisji.

2.   Członkowie STECF mianowani są na podstawie ich wiedzy specjalistycznej i zgodnie z rozmieszczeniem geograficznym, które odzwierciedla różnorodność zagadnień naukowych i podejść we Wspólnocie.

3.   Lista członków STECF opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej wraz z krótkim życiorysem każdego z członków dostępna jest na stronie internetowej Komisji.

4.   Kandydaci, których uznano za kwalifikujących się do uczestnictwa w STECF, ale którzy nie zostali mianowani, zostają wpisani na listę rezerwową. Lista rezerwowa może być wykorzystywana przez Komisję przy poszukiwaniu odpowiednich kandydatów na zastępców członków, którzy opuścili STECF zgodnie z art. 6 ust. 3.

5.   Lista rezerwowa zostaje opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i dostępna jest na stronie internetowej Komisji.

Artykuł 5

Wybór przewodniczącego i wiceprzewodniczących

STECF dokonuje wyboru przewodniczącego i dwóch wiceprzewodniczących spośród członków Komitetu na okres trzech lat. Przewodniczący i wiceprzewodniczący STECF mogą być wybierani na to samo stanowisko maksymalnie na dwie następujące po sobie kadencje.

Artykuł 6

Kadencja

1.   Kadencja członka STECF wynosi 3 lata i jest odnawialna na kolejne trzy lata.

2.   Po wygaśnięciu trzyletniego okresu przewodniczący, wiceprzewodniczący oraz członkowie STECF pełnią swoją funkcję do czasu zastąpienia ich bądź odnowienia ich kadencji.

3.   W przypadku gdy członek STECF nie bierze aktywnego udziału w pracach STECF, ma konflikt interesów lub zamierza złożyć dymisję, Komisja może wyłączyć go z członkowstwa.

Artykuł 7

Eksperci zewnętrzni

Za zgodą Komisji STECF może zaprosić ekspertów, którzy nie są członkami STECF i którzy posiadają odpowiednią wiedzę naukową i specjalistyczną, do uczestnictwa w jego pracach.

Artykuł 8

Grupy robocze

Po uzyskaniu zgody Komisji STECF może tworzyć wyspecjalizowane grupy robocze, które realizują dokładnie określone zadania. Grupy robocze składają się z ekspertów zewnętrznych i przynajmniej dwóch członków STECF. W wyznaczonym terminie przedkładają STECF sprawozdanie.

Artykuł 9

Zwroty kosztów i dodatki

1.   Członkowie STECF i eksperci zewnętrzni są uprawnieni do otrzymania dodatku za uczestnictwo w posiedzeniach STECF i grup roboczych oraz za pełnienie funkcji sprawozdawcy w odniesieniu do konkretnej kwestii, jak przewidziano w Załączniku.

2.   Koszty podróży i pobytu członków STECF i ekspertów zewnętrznych pokrywa Komisja.

Artykuł 10

Stosunki między STECF i Komisją

1.   Posiedzenia STECF i grup roboczych odbywają się za zgodą Komisji i są przez nią zwoływane.

2.   Komisja może uczestniczyć w posiedzeniach STECF i jego grup roboczych.

3.   Komisja może zaprosić ekspertów, którzy nie są członkami STECF, do udziału w posiedzeniach STECF i grup roboczych.

Artykuł 11

Regulamin wewnętrzny

1.   STECF za zgodą Komisji przyjmuje swój regulamin. Regulamin umożliwia wykonywanie zadań STECF zgodnie z zasadami doskonałości, niezależności i przejrzystości, a jednocześnie należycie uwzględnia uzasadnione wnioski o zachowanie tajemnicy podatkowej i poufności handlowej.

2.   Regulamin obejmuje w szczególności następujące elementy:

a)	wybór przewodniczącego i wiceprzewodniczących STECF;

b)	procedury: i) przetwarzania wniosków o wydanie opinii; ii) przyjmowania opinii w normalnych warunkach i, jeżeli wymaga tego pilny charakter sprawy, w ramach przyspieszonej procedury pisemnej;

c)	ustanowienie i organizacja grup roboczych, mianowanie wiceprzewodniczących grup roboczych i opis ich zadań;

d)	protokoły z posiedzeń, w tym szczegóły opinii różniących się od już przyjętych;

e)	rola ekspertów zewnętrznych;

f)	mianowanie sprawozdawców i opis ich zadań;

g)	forma i treść opinii naukowych oraz procedury mające na celu zapewnienie i poprawę ich spójności;

h)	zakres odpowiedzialności i obowiązki członków STECF i ekspertów zewnętrznych w związku z ich kontaktami na zewnątrz;

i)	reprezentacja STECF w Komitecie Doradczym ds. Rybołówstwa i Akwakultury (ACFA);

j)	udział członków STECF w Regionalnych Komitetach Doradczych.

3.   Regulamin zostaje opublikowany na stronie internetowej Komisji.

Artykuł 12

Decyzje i opinie

1.   STECF podejmuje decyzje większością głosów swoich członków obecnych na posiedzeniu. Decyzje i opinie przyjmuje się wyłącznie jeżeli 70 % członków STECF weźmie udział w głosowaniu, włączając w to osoby wstrzymujące się od głosu.

2.   Uzasadnione opinie mniejszościowe włączane są do opinii STECF i przekazywane zainteresowanym członkom STECF.

3.   Opinie STECF publikuje się bezzwłocznie na stronie internetowej Komisji, przy czym należy zapewnić zachowanie poufności handlowej.

Artykuł 13

Niezależność

1.   Członkowie STECF są mianowani, a eksperci zewnętrzni zapraszani jako osoby prywatne. Nie mogą oni przekazywać swojego zakresu obowiązków.

2.   Członkowie STECF i eksperci zewnętrzni prowadzą działania niezależnie od Państw Członkowskich i zainteresowanych stron. Składają oni oświadczenie, na mocy którego zobowiązują się do działania w publicznym interesie oraz oświadczenie o interesach wskazujące na brak lub istnienie jakiegokolwiek interesu, który mógłby mieć wpływ na ich niezależność. Oświadczenia te sporządza się na piśmie i są one publicznie dostępne. Członkowie STECF składają oświadczenie o zobowiązaniach co rok.

3.   Członkowie STECF i eksperci zewnętrzni informują na każdym posiedzeniu STECF i grup roboczych o szczególnych interesach, które mogłyby szkodzić ich niezależności w związku ze poszczególnymi punktami porządku dziennego.

Artykuł 14

Poufność

1.   Członkowie STECF i eksperci zewnętrzni nie ujawniają żadnych informacji otrzymanych w związku z pracami STECF lub grup roboczych z wyjątkiem opinii STECF.

2.   Jeżeli STECF zostanie poinformowany przez Komisję, że wymagana opinia ma charakter poufny, w posiedzeniach grupy roboczej uczestniczą wyłącznie członkowie STECF i przedstawiciel Komisji.

Artykuł 15

Sekretariat STECF

1.   Komisja zapewnia obsługę sekretariatu dla STECF i grup roboczych.

2.   Sekretariat jest odpowiedzialny za techniczne i administracyjne wsparcie oraz koordynację w celu ułatwienia skutecznego funkcjonowania STECF i organizacji posiedzeń grup roboczych.

3.   W stosownych przypadkach sekretariat koordynuje działania STECF i jego grup roboczych z działaniami innych organów wspólnotowych i międzynarodowych.

Artykuł 16

Przepisy końcowe

1.   Niniejszym uchyla się decyzję 93/619/WE.

2.   Członkowie STECF mianowani zgodnie z art. 1 decyzji Komisji 93/619/WE pełnią funkcję jako członkowie Komitetu ustanowionego na mocy niniejszej decyzji do czasu mianowania nowych członków STECF zgodnie z art. 3 niniejszej decyzji.

3.   Przepisy art. 5 mają zastosowanie mutatis mutandis po wygaśnięciu mandatu członków, o którym mowa w ust. 2 niniejszego artykułu.

4.   Decyzję 93/619/WE uchyla się od daty pierwszego posiedzenia Komitetu ustanowionego niniejszą decyzją.

---

(1)  Dz.U. L 358 z 31.12.2002, str. 59.

(2)  Dz.U. L 297 z 2.12.1993, str. 25.

---

---

31.8.2005

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 225/23

---

DECYZJA KOMISJI

z dnia 26 sierpnia 2005 r.

ustanawiająca wzór formularza przekazania wniosku o pomoc prawną zgodnie z dyrektywą Rady 2003/8/WE

(2005/630/WE)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 2003/8/WE z dnia 27 stycznia 2003 r. w celu usprawnienia dostępu do wymiaru sprawiedliwości w sporach transgranicznych poprzez ustanowienie minimalnych wspólnych zasad odnoszących się do pomocy prawnej w sporach o tym charakterze (1), w szczególności jej art. 16 ust. 1,

po konsultacji z komitetem powołanym na mocy art. 17 ust. 1 dyrektywy 2003/8/WE,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Decyzja Komisji 2004/844/WE (2) ustanowiła standardowy formularz wniosku o pomoc prawną zgodnie z dyrektywą Rady 2003/8/WE.

(2)	Na mocy dyrektywy 2003/8/WE Komisja powinna ustanowić także standardowy formularz służący do przekazywania wniosków o pomoc prawną między organami sądowymi Państw Członkowskich.

(3)

Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej oraz do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Dania nie uczestniczyła w przyjęciu dyrektywy 2003/8/WE i dlatego nie podlega zobowiązaniom wynikającym z jej stosowania, ani nie jest objęta jej zastosowaniem,

STANOWI CO NASTĘPUJE:

Artykuł

Przyjmuje się standardowy formularz przekazania wniosku o pomoc prawną, zawarty w Załączniku do niniejszej decyzji.

---

(1)  Dz.U. L 26 z 31.1.2003, str. 41.

(2)  Dz.U. L 365 z 10.12.2004, str. 27.

---

---

31.8.2005

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 225/28

---

DECYZJA KOMISJI

z dnia 29 sierpnia 2005 r.

dotycząca zasadniczych wymogów, o których mowa w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1999/5/WE, zapewniających nadajnikom radiolokacyjnym Cospas-Sarsat dostęp do służb ratowniczych

(notyfikowana jako document nr C(2005) 3059)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2005/631/WE)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską.

uwzględniając dyrektywę 1999/5/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 9 marca 1999 r. w sprawie urządzeń radiowych i końcowych urządzeń telekomunikacyjnych oraz wzajemnego uznawania ich zgodności (1) w szczególności jej art. 3 ust. 3 lit. e),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Radiolatarnie ratunkowe sygnalizujące położenie (EPIRB) działające na częstotliwości 406 MHz w ramach systemu Cospas-Sarsat, będące rodzajem nadajników radiolokacyjnych, stanowią element Światowego Morskiego Systemu Łączności Alarmowej i Bezpieczeństwa (GMDSS).

(2)

Zgodnie z decyzją Komisji 2004/71/WE z dnia 4 września 2003 r. w sprawie istotnych wymagań odnoszących się do urządzeń morskiej łączności radiowej, które zamierza się zastosować na statkach nieobjętych przepisami Konwencji SOLAS i które mają być stosowane w Światowym Morskim Systemie Łączności Alarmowej i Bezpieczeństwa (GMDSS) (2), producenci EPIRB muszą zapewnić, by sprzęt był zaprojektowany w sposób gwarantujący prawidłowe funkcjonowanie, spełniał wszystkie wymogi operacyjne GMDSS w warunkach zagrożenia i zapewniał wyraźną i niezawodną łączność.

(3)

Decyzja 2004/71/WE nie obejmuje jednak nadajników radiolokacyjnych przeznaczonych do innych celów. Ponieważ planuje się wykorzystanie dużej ilości tego rodzaju nadajników radiolokacyjnych Cospas-Sarsat jako nadajników ratunkowych, konieczne jest zapewnienie, by w zakresie objętym dyrektywą 1999/5/WE nadajniki te były zaprojektowane w sposób zapewniający prawidłowe funkcjonowanie zgodne z przyjętymi wymogami operacyjnymi oraz by spełniały wymogi systemu Cospas-Sarsat.

(4)	Środki ustanowione w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ds. Oceny Zgodności Telekomunikacji i Nadzoru Rynku,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Niniejsza decyzja ma zastosowanie do nadajników radiolokacyjnych działających na częstotliwości 406 MHz w ramach systemu Cospas-Sarsat, które nie są objęte decyzją 2004/71/WE.

Artykuł 2

Nadajniki radiolokacyjne wymienione w art. 1 muszą być zaprojektowane w sposób zapewniający prawidłowe działanie zgodne z przyjętymi warunkami operacyjnymi w środowisku, w którym nadajniki takie mogą być używane. W warunkach zagrożenia nadajniki te muszą zapewniać wyraźną i niezawodną łączność o wysokim stopniu wierności, spełniając wszystkie wymogi systemu Cospas-Sarsat.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja skierowana jest do Państw Członkowskich.

---

(1)  Dz.U. L 91 z 7.4.1999, str. 10. Dyrektywa zmieniona rozporządzeniem (WE) nr 1882/2003 (Dz.U. L 284 z 31.10.2003, str. 1).

(2)  Dz.U. L 16 z 23.1.2004, str. 54.

---

31.8.2005

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 225/29

---

DECYZJA NR 4/2005 WSPÓLNEGO KOMITETU WE-EFTA W SPRAWIE WSPÓLNEGO TRANZYTU

z dnia 15 sierpnia 2005 r.

zmieniająca Konwencję z dnia 20 maja 1987 r. o wspólnej procedurze tranzytowej

(2005/632/WE)

WSPÓLNY KOMITET,

uwzględniając Konwencję z dnia 20 maja 1987 r. o wspólnej procedurze tranzytowej (1), w szczególności jej art. 15 ust. 3 lit. a),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Skomputeryzowany system tranzytowy w pełni funkcjonuje we wszystkich Umawiających się Stronach Konwencji o wspólnej procedurze tranzytowej oraz okazał się niezawodny i przydatny zarówno dla administracji celnej, jak i podmiotów gospodarczych.

(2)

W tych okolicznościach nie jest już ekonomicznie uzasadnione dalsze zezwalanie na dopełnianie formalności za pomocą pisemnych zgłoszeń tranzytowych, których wykorzystanie oznacza, że właściwe władze zobowiązane są do ręcznego wprowadzania danych zawartych w takiej deklaracji do systemu skomputeryzowanego. Dlatego też, co do zasady, wszystkie zgłoszenia tranzytowe powinny być składane przy wykorzystaniu techniki przetwarzania danych.

(3)	Decyzja o zezwoleniu na złożenie pisemnego zgłoszenia tranzytowego powinna jednak pozostać w gestii każdej z Umawiających się Stron w celu umożliwienia lepszej zgodności z wymogami ogólnymi obowiązującymi u Umawiającej się Strony.

(4)	Korzystanie z pisemnych zgłoszeń tranzytowych powinno być dozwolone w wyjątkowych sytuacjach, w celu umożliwienia podmiotom gospodarczym kontynuowania prowadzenia działań tranzytowych, gdy nie działa skomputeryzowany system tranzytowy służb celnych lub aplikacja podmiotu gospodarczego.

(5)	Celem umożliwienia prowadzenia operacji tranzytowych podróżnym właściwe władze powinny umożliwić korzystanie z pisemnych zgłoszeń tranzytowych, w przypadkach gdy podróżni nie mają bezpośredniego dostępu do skomputeryzowanego systemu tranzytowego.

(6)	Ponieważ niektóre państwa muszą stworzyć niezbędne narzędzia i łącza celem umożliwienia wszystkim podmiotom gospodarczym przyłączenia się do skomputeryzowanego systemu tranzytowego, należy wyznaczyć okres przejściowy, w którym będą one mogły korzystać z pisemnych zgłoszeń tranzytowych.

(7)

Z wyjątkiem przypadków niefunkcjonowania skomputeryzowanego systemu tranzytowego służb celnych lub aplikacji podmiotu gospodarczego, właściwe władze przyjmujące pisemne zgłoszenia tranzytowe powinny zapewnić, by dane tranzytowe były wymieniane pomiędzy właściwymi władzami z wykorzystaniem technologii informatycznych i sieci komputerowych.

(8)	Konwencja powinna w związku z tym zostać odpowiednio zmieniona,

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

W załączniku I do Konwencji z dnia 20 maja 1987 r. wprowadza się zmiany zgodnie z Załącznikiem do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Niniejszą decyzję stosuje się od dnia 1 lipca 2005 r.

Właściwe władze mogą jednak, nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2006 r., w dalszym ciągu przyjmować pisemne zgłoszenia tranzytowe.

W przypadkach podjęcia przez właściwe władze decyzji o przyjmowaniu po dniu 1 lipca 2005 r. pisemnych zgłoszeń tranzytowych Komisja jest wcześniej pisemnie informowana o tej decyzji. W takim przypadku właściwe władze danych państw zapewniają wymianę danych tranzytowych między właściwymi władzami za pomocą sieci informatycznych oraz komputerowych.

---

(1)  Dz.U. L 226 z 13.08.1987, str. 2. Konwencja ostatnio zmieniona decyzją nr 3/2005 (Dz.U. L 189 z 21.7.2005, str. 61).

---

---