3.8.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 202/1

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 1275/2005

z dnia 26 lipca 2005 r.

zmieniające rozporządzenie (WE) nr 2268/2004 nakładające ostateczne cło antydumpingowe na przywóz węglika wolframu oraz stapianego węglika wolframu pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 384/96 z 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed dumpingowym przywozem z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (1) (zwane dalej „rozporządzeniem podstawowym”), w szczególności jego art. 11 ust. 3,

uwzględniając wniosek przedstawiony przez Komisję po konsultacji z Komitetem Doradczym,

a także mając na uwadze, co następuje:

A. ŚRODKI OBOWIĄZUJĄCE

(1)

Na mocy rozporządzenia (WE) nr 771/98 (2) Rada nałożyła ostateczne cło antydumpingowe w wysokości 33 % na przywóz węglika wolframu oraz stapianego węglika wolframu pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”). W następstwie przeprowadzanego przeglądu wygaśnięcia, na mocy rozporządzenia (WE) nr 2268/2004 cło zostało nałożone powtórnie (3).

B. OBECNE DOCHODZENIE

(2)

W trakcie wyżej wymienionego przeglądu wygaśnięcia, Komisja otrzymała wniosek o przeprowadzenie przeglądu okresowego, zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego. Wniosek został przedstawiony przez organizację Eurometaux (zwaną dalej „wnioskodawcą”) w imieniu trzech producentów reprezentujących znaczną część (ponad 80 %) całkowitej produkcji węglika wolframu oraz stapianego węglika wolframu we Wspólnocie. Wnioskodawca przedstawił zarzut, że na rynku pojawił się nowy typ produktu, wchodzący w zakres produktów, które objęte są obowiązującymi środkami dotyczącymi węglika wolframu oraz stapianego węglika wolframu. Wnioskodawca twierdził, że nowy typ produktu posiada takie same podstawowe właściwości fizyczne i chemiczne oraz końcowe wykorzystanie jak produkt objęty obowiązującymi środkami. W zaistniałych okolicznościach, wnioskodawca stwierdził, że zarówno produkt objęty obowiązującymi środkami jak i nowy typ produktu powinny zatem być uznawane za ten sam produkt, a obowiązujące środki powinny także być stosowane w odniesieniu do przywozu nowego typu produktu.

(3)

Ustaliwszy, po konsultacji z Komitetem Doradczym, że istnieją wystarczające przesłanki dla rozpoczęcia częściowego przeglądu okresowego, w dniu 31 marca 2004 r. Komisja wszczęła dochodzenie na mocy art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego (4). Dochodzenie dotyczyło wyłącznie określenia produktów, które objęte są obowiązującymi środkami, w celu dokonania oceny, czy istnieje potrzeba zmiany zakresu tych środków.

(4)	Okres objęty dochodzeniem („OOD”) obejmował okres od 1 stycznia 2003 r. do 31 grudnia 2003 r.

(5)	Komisja oficjalnie poinformowała producentów wspólnotowych, będących wnioskodawcami, o wszczęciu przeglądu, jak również wszystkich znanych importerów we Wspólnocie, wszystkich znanych użytkowników we Wspólnocie i wszystkich znanych eksporterów w ChRL.

(6)

Komisja zwróciła się o przekazanie informacji do wszystkich wyżej wymienionych stron, jak również do wszystkich innych stron, które zgłosiły się przed upływem terminu określonego w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania. Komisja dała wszystkim zainteresowanym stronom możliwość przedstawienia na piśmie swoich stanowisk oraz wystąpienia z wnioskiem o przesłuchanie.

(7)	Nie otrzymano odpowiedzi na kwestionariusz od importerów, podmiotów gospodarczych ani eksporterów. Jednakże piątka głównych eksporterów węglika wolframu oraz stapianego węglika wolframu przedstawiła uwagi na piśmie.

(8)

Trzy przedsiębiorstwa przemysłu wspólnotowego, które udzieliły odpowiedzi na pytania kwestionariusza przesłanego przez Komisję to:

—	H.C. Starck GmbH, Niemcy

—	Wolfram Bergbau- und Hütten-GmbH, Austria

—	Eurotungstène Poudres SA Francja

(9)

Siedmiu użytkowników z UE, którzy także odpowiedzieli na pytania zawarte w kwestionariuszu to:

—	Boart Longyear, GmbH & Co KG, Niemcy

—	Ceratizit S.à.r.l., Luksemburg

—	Ceratizit GmbH, Niemcy

—	F.I.L.M.S. s.p.a., Włochy

—	MISCELE s.r.l, Włochy

—	Harditalia s.r.l., Włochy

—	TRIBO Hartmetall GmbH, Niemcy.

C. PRODUKT OBJĘTY POSTĘPOWANIEM

(10)

Jak określono w rozporządzeniu nakładającym obowiązujące środki, produktem objętym postępowaniem są: węglik wolframu oraz stapiany węglik wolframu, pochodzące z ChRL i objęte kodem CN 2849 90 30. Węglik wolframu i stapiany węglik wolframu są związkami węgla i wolframu wytwarzanymi w procesie obróbki termicznej (nawęglanie w pierwszym przypadku i stapianie w drugim przypadku). Oba są półproduktami, używanymi do wytwarzania elementów ze stopów twardych, np. narzędzi skrawających z węglików spiekanych oraz elementów odpornych na zużycie, w powłokach odpornych na ścieranie, w świdrach do odwiertów naftowych i górniczych, jak również w ciągadłach i końcówkach do rozciągania i kucia metali.

D. WYNIKI DOCHODZENIA

1. Uwagi wstępne

(11)

Eksporterzy stwierdzili w przedstawionych na piśmie uwagach, że wszczęcie tego dochodzenia jest „niezgodne z prawem” i, w związku z tym, nie udzielili odpowiedzi na kwestionariusz przesłany przez Komisję. Ich zdaniem przedstawiony zarzut, że na rynku pojawił się nowy typ produktu, nie może być zbadany w ramach przeglądu ograniczającego się do zakresu produktu, określonego w art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, ale wymaga raczej przeprowadzenia pełnego dochodzenia antydumpingowego na mocy art. 5 rozporządzenia podstawowego. Jednakże zasadniczym celem obecnie prowadzonego przeglądu jest ocena, czy należy uznać za produkt, o którym mowa, zarówno nowy typ produktu, jak i produkt objęty obowiązującymi środkami, tj. czy posiadają one takie same właściwości i końcowe wykorzystanie i mogą zatem być uznawane za jeden i ten sam produkt. Taka ocena może być dokonana jedynie w ramach przeglądu istniejących środków stosowanych w odniesieniu do przywozu produktu objętego postępowaniem. Na mocy art. 5 rozporządzenia podstawowego można wszcząć dochodzenie jedynie w odniesieniu do innego produktu. W związku z tym stwierdzenie eksporterów nie ma uzasadnienia i należy je odrzucić. Należy zauważyć, że w wyniku braku współpracy ze strony eksporterów niektóre istotne informacje były niedostępne, a dostępne informacje zostały wykorzystane zgodnie z przepisami art. 18 rozporządzenia podstawowego.

2. Nowy typ produktu

(12)

Nowy typ produktu składa się głównie z produktu objętego obowiązującymi środkami, zawiera domieszkę innego proszku metalicznego w niewielkiej ilości (w większości przypadków kobalt, ale także, w zależności od wymaganych specyficznych właściwości, inne proszki metaliczne takie jak nikiel, chrom i inne składniki, mogą być również domieszane do produktu objętego obowiązującymi środkami). Nowy produkt jest obecnie objęty kodem CN 3824 30 00, podpozycja „nieaglomerowane węgliki metali zmieszane razem lub ze spoiwem metalicznym”, które obejmują różnego rodzaju mieszanki, na różnych etapach przetwarzania. Nowy typ produktu, dokładnie tak jak i produkt objęty obowiązującymi środkami (patrz: motyw 10), jest półproduktem używanym do wytwarzania elementów ze stopów twardych.

3. Porównanie produktu objętego obowiązującymi środkami i nowego typu produktu

(13)

Aby ocenić, czy należy uważać za jeden i ten sam produkt nowy typ produktu i produkt objęty postępowaniem i czy w związku z tym należy objąć obowiązującymi środkami nowy typ produktu, zbadano czy nowy typ produktu i produkt objęty obowiązującymi środkami posiadają te same właściwości fizyczne i chemiczne oraz końcowe wykorzystanie. Zostało również zbadane, jak wspólnotowi użytkownicy postrzegają nowy typ produktu.

a) Właściwości fizyczne i chemiczne

(14)	Jak opisano w motywie 12, nowy typ produktu jest półproduktem, składającym się z produktu objętego obowiązującymi środkami, do którego został po prostu domieszany inny proszek metaliczny.

(15)

Dochodzenie wykazało, że sam fakt zmieszania produktu objętego obowiązującymi środkami z proszkiem metalicznym nie zmienia właściwości tego produktu. Prawdą jest, że w wyniku dodania małej ilości kobaltu, nowy typ produktu posiada strukturę nieznacznie odmienną od produktu objętego obowiązującymi środkami, mimo to zostało ustalone, że oba produkty posiadają te same właściwości fizyczne i chemiczne, takie same są także etapy ich przetwarzania i identyczne końcowe wykorzystanie. W rzeczywistości, jedynie na późniejszych etapach przetwarzania (patrz także: motyw 18) kobalt jest wykorzystywany, np. jako spoiwo, tj. w celu zapewnienia przylegania starannie zmieszanych komponentów składowych. Dopiero od tego etapu pojawiają się nowe właściwości fizyczne i chemiczne (patrz także: motyw 24). Zostało także ustalone, że tak jak i fakt dodania kobaltu – dodanie innych substancji takich jak nikiel, chrom lub innych komponentów nie powoduje jedynie w związku z substancjami samo w sobie, zmiany właściwości produktu objętego obowiązującymi środkami. Dodanie tych innych substancji na etapie przemiału zależy od specyficznych wymaganych właściwości (patrz: motyw 18).

(16)	Ponadto ustalono, że żaden z producentów wspólnotowych nie wytwarza nowego typu produktu.

(17)	W związku z powyższym należy stwierdzić, że nie istnieją zasadnicze fizyczne ani chemiczne różnice między nowym typem produktu i produktem objętym istniejącymi środkami.

b) Końcowe wykorzystanie

(18)

Zarówno produkt objęty obowiązującymi środkami, jak i nowy typ produktu wykorzystywane są na tym samym etapie cyklu produkcyjnego wolframu. Podobnie jak i produkt objęty obowiązującymi środkami, nowy typ produkt musi być starannie zmielony (razem z pozostałymi domieszkami metalicznymi lub węglikowymi oraz spoiwami organicznymi) oraz poddany granulowaniu poprzez suszenie próżniowe lub rozpryskowe (doprowadzenie do powstania jednolitych cząstek), aby następnie osiągnąć formę proszku „gotowego do prasowania”. Proszek gotowy do prasowania jest prekursorem w produkcji elementów ze stopów twardych (produkt końcowy otrzymywany poprzez prasowanie i spiekanie tj. formowanie w wysokiej temperaturze), w trakcie której dodany proszek metaliczny staje się aktywny jako matryca spoiwa. Proces przetwarzania w gotowy do prasowania proszek jest więc podobny zarówno w przypadku produktu objętego obowiązującymi środkami, jak i nowego typu produktu. Gotowy do prasowania proszek pod względem składu musi odpowiadać bardzo szczegółowym wymogom użytkowników takich jak przemysł górniczy, obróbka metali oraz powlekania.

(19)

Z powyższego wynika, że zarówno produkt objęty obowiązującymi środkami, jak i nowy typ produktu, wykorzystywane są na tym samym etapie cyklu produkcyjnego i że fakt domieszania małej ilości kobaltu lub jakiejkolwiek innej substancji, o której mowa w motywie 15, nie zmieni właściwości produktu objętego obowiązującymi środkami. Końcowe wykorzystanie obu produktów jest takie samo, tj. muszą być one poddane dalszemu przetwarzaniu.

c) Postrzeganie produktu przez użytkowników

(20)

Użytkownikami produktu są głównie drobni producenci szerokiej gamy elementów ze stopów twardych. Kilku z użytkowników, którzy współpracowali w trakcie dochodzenia, potwierdziło powyższe ustalenia, tj. że zarówno produkt objęty obowiązującymi środkami, jak i nowy typ produktu, przetwarzane są na rynku UE.

(21)

W trakcie dochodzenia ustalono również, że przywozu nowego typu produktu z ChRL dokonała ograniczona liczba użytkowników, z których tylko jeden w pełni współpracował. Współpracujący użytkownik stwierdził, że nowy typ produktu był używany dokładnie do tych samych celów, co produkt objęty obowiązującymi środkami.

(22)	Ze względu na ustalenie, że nowy typ produktu przywożonego z ChRL ma takie samo zastosowanie, co produkt objęty obowiązującymi środkami, można stwierdzić, że użytkownicy nie widzą różnicy między tymi dwoma produktami.

d) Różnica między nowym typem produktu i innymi produktami objętymi kodem CN 3824 30 00

(23)	Nowy typ produktu objęty jest tym samym kodem CN co gotowe do prasowania proszki, tj. CN 3824 30 00, czyli produkt poddawany dalszemu przetworzeniu.

(24)

Aby odróżnić nowy typ produktu od gotowych do prasowania proszków objętych kodem CN 3824 30 00, można zastosować następujące kryteria: wygląd makroskopowy, rozmiar cząstek oraz skład chemiczny i sypkość. W odniesieniu do wyglądu makroskopowego, istnieje wyraźna różnica. Niemożliwe jest zaobserwowanie cząstek nowego typu produktu gołym okiem, podczas gdy cząstki proszków gotowych do prasowania są widoczne. W odniesieniu do składu chemicznego, w przeciwieństwie do nowego typu produktu, każda cząstka gotowego do prasowania proszku składa się z wyraźnej i jednolitej dyspersji wszystkich składników chemicznych. Ponadto kształt cząstek nowego typu produktu jest nieregularny, podczas gdy cząstki pozostałych są sferyczne. Nowy typ produktu ma bardzo niską sypkość, podczas gdy „gotowy do prasowania” proszek jest sypki i ma jednolity skład. Brak sypkości może być zmierzony i ustalony przy wykorzystaniu kalibrowanego lejka np. sypkościomierza Halla zgodnie z normą ISO 4490.

e) Podsumowanie

(25)	Dochodzenie wykazało, iż nowy produkt, którego dotyczy zarzut, jest zasadniczo taki sam jak produkt objęty obowiązującymi środkami. Opisane w motywie 15 dodanie proszku metalicznego nie powoduje zmiany jego właściwości ani wykorzystania.

(26)

Na podstawie tych ustaleń, a w szczególności biorąc pod uwagę fakt, że oba produkty mają taki sam główny skład fizyczny i chemiczny, a także mając na uwadze, że użytkownicy tak samo postrzegają zastosowanie nowego produktu, uznaje się produkt objęty obowiązującymi środkami, jak i nowy typ produktu, za jeden i ten sam produkt, tj. ostatni z tych produktów za „produkt podobny” do produktu pierwszego w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

E. ŚRODKI

(27)	W świetle powyższych ustaleń, uważa się za stosowne wyjaśnienie, że obowiązujące środki antydumpingowe w odniesieniu do produktu objętego postępowaniem mają zastosowanie także do przywożonego nowego typu produktu objętego kodem CN ex 3824 30 00,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Artykuł 1 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 2268/2004 otrzymuje brzmienie:

„1. Niniejszym nakłada się ostateczne cło antydumpingowe na przywóz węglika wolframu, węglika wolframu z domieszką proszku metalicznego oraz stapianego węglika wolframu pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej, objętych kodami CN 2849 90 30 oraz ex 3824 30 00 (5) (kod TARIC 3824300010).

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, 26 lipca 2005 r.

W imieniu Rady

J. STRAW

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 56 z 6.3.1996, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 461/2004 (Dz.U. L 77 z 13.3.2004, str. 12).

(2) Dz.U. L 111 z 9.4.1998, str. 1.

(3) Dz.U. L 395 z 31.12.2004, str. 56.

(4) Dz.U. C 81 z 31.3.2004, str. 8.

(5) Cząstki są nieregularne i nie są sypkie w przeciwieństwie do cząstek »proszku gotowego do prasowania«, które są sferyczne lub mają kształt granulek, są jednolite i sypkie. Brak sypkości może być zmierzony i ustalony przy wykorzystaniu kalibrowanego lejka np. sypkościomierza Halla zgodnie z normą ISO 4490.”.

3.8.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 202/7

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1277/2005

z dnia 27 lipca 2005 r.

ustanawiające przepisy wykonawcze dotyczące rozporządzenia (WE) nr 273/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie prekursorów narkotykowych i rozporządzenia Rady (WE) nr 111/2005 określającego zasady nadzorowania handlu prekursorami narkotyków pomiędzy Wspólnotą a państwami trzecimi

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 273/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. w sprawie prekursorów narkotykowych (1), w szczególności jego art. 14 lit. a) i f),

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 111/2005 z dnia 22 grudnia 2004 r. określające zasady nadzorowania handlu prekursorami narkotyków pomiędzy Wspólnotą a państwami trzecimi (2), w szczególności jego art. 6 ust. 1 akapit trzeci, art. 7 ust. 2, art. 8 ust. 2, art. 9 ust. 2, art. 11 ust. 1 i 3, art. 12 ust. 1 akapit trzeci, art. 19 i art. 28,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie Rady (EWG) nr 3677/90 z dnia 13 grudnia 1990 r. ustanawiające środki, które powinny być podjęte w celu uniemożliwiania wykorzystywania niektórych substancji do nielegalnego wytwarzania środków odurzających i substancji psychotropowych (3), które zostało wprowadzone w życie rozporządzeniem Komisji (EWG) nr 3769/92 z dnia 21 grudnia 1992 r. wykonującym i zmieniającym rozporządzenie Rady (EWG) nr 3677/90 ustanawiające środki, które powinny być podjęte w celu uniemożliwiania wykorzystywania niektórych substancji do nielegalnego wytwarzania środków odurzających i substancji psychotropowych (4), zostało zastąpione rozporządzeniem (WE) nr 111/2005. Należy ujednolicić środki wykonawcze zawarte w rozporządzeniu 3769/92, tak by były zgodne z nowymi zasadami przewidzianymi w rozporządzeniu (WE) nr 111/2005. Dlatego rozporządzenie (EWG) nr 3769/92 powinno zostać uchylone.

(2)

Rozporządzenie (WE) nr 273/2004 w sprawie prekursorów narkotyków, które zastępuje dyrektywę Rady 92/109/EWG (5), harmonizuje przepisy dotyczące wprowadzania do obrotu niektórych substancji wykorzystywanych do nielegalnego wytwarzania środków odurzających i substancji psychotropowych w obrębie Wspólnoty. W celu zapewnienia bardziej równomiernego funkcjonowania rynku wewnętrznego w zakresie handlu prekursorami narkotyków, przepisy dotyczące składania wniosków o wydanie licencji, przyznawania lub odmowy udzielenia licencji, ich zawieszenia lub cofnięcia powinny zostać zharmonizowane na poziomie Wspólnoty.

(3)	Ważne jest, by nie dopuszczać do nieuprawnionego wyprowadzania substancji kategorii 1 i dlatego obiekty handlowe, w których te substancje są przechowywane lub wykorzystywane powinny być zabezpieczone przed takim nieuprawnionym wyprowadzeniem.

(4)

Należy dokładniej określić podmioty gospodarcze zaangażowane w wewnątrzwspólnotowy handel, które mogą korzystać ze specjalnych licencji lub specjalnych rejestracji. Należy określić sytuacje, w których podmioty gospodarcze zaangażowane w handel między Wspólnotą a państwami trzecimi mogą być zwolnione z wymogu uzyskania licencji lub dokonania rejestracji.

(5)	Przepisy dotyczące warunków przyznawania licencji oraz obowiązku powiadamiania podmiotów gospodarczych zaangażowanych w wewnątrzwspólnotowy handel i handel pomiędzy Wspólnotą a państwami trzecimi powinny być w miarę możliwości takie same.

(6)

Należy ustanowić przepisy umożliwiające weryfikację legalności celów, do jakich wykorzystuje się wszystkie partie prekursorów narkotyków wprowadzanych na obszar celny Wspólnoty, włącznie z przewożonymi w tranzycie i podlegających przeładunkom, oraz do obszarów wrażliwych takich, jak strefy wolnocłowe Wspólnoty.

(7)	Niezbędne są specjalne procedury wydawania zezwoleń na przywóz w celu monitorowania indywidualnych przesyłek substancji kategorii 1, by zapobiegać szkodliwym działaniom na wczesnym etapie i w szczególności odnieść się do narastającego problemu stymulantów z grupy amfetamin.

(8)

Szczegółowe przepisy dotyczące powiadamiania przed wywozem powinny umożliwić dostosowanie przekazywanych informacji i wymaganych form reagowania do szczególnego charakteru przesyłek wywozowych. W celu pełnego wykorzystania systemu powiadamiania przed wywozem i wydawania zezwoleń na wywóz, wysiłki należy przede wszystkim ukierunkować na przesyłki wysokiego ryzyka. Szczegółowe zasady dotyczące uproszczonej formy powiadamiania przed wywozem i wydawania zezwoleń na wywóz w drodze uproszczonej procedury powinny przyczynić się do zmniejszenia ograniczeń administracyjnych w wypadku substancji chemicznych o powszechnym i legalnym zastosowaniu.

(9)	W celu skutecznego nadzorowania handlu Państwa Członkowskie powinny umożliwić właściwym organom skuteczne wykonywanie ich zadań i wymianę informacji.

(10)	Dla poprawy współpracy w zakresie monitorowania prekursorów narkotyków Państwa Członkowskie powinny regularnie dostarczać Komisji informacje na temat zapobiegania szkodliwym działaniom związanym z prekursorami narkotyków.

(11)	Niniejsze rozporządzenie powinno się stosować, począwszy od tego samego dnia, od którego stosują się rozporządzenie (WE) nr 273/2004 i rozporządzenie (WE) nr 111/2005.

(12)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Prekursorów Narkotyków,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

Niniejsze rozporządzenie ustanawia przepisy wykonawcze do rozporządzeń (WE) nr 273/2004 i (WE) nr 111/2005 w zakresie odpowiedzialnych funkcjonariuszy, wydawania licencji i dokonywania rejestracji podmiotów gospodarczych, dostarczania informacji, powiadamiania przed wywozem i wydawania zezwoleń na wywóz i przywóz w obszarze prekursorów narkotyków.

Artykuł 2

Do celów niniejszego rozporządzenia w uzupełnieniu definicji podanych w rozporządzeniach (WE) nr 273/2004 i (WE) nr 111/2005 „obiekty handlowe” oznaczają budynek (budynki) łącznie z terenem zajmowanym przez podmiot gospodarczy w jednej lokalizacji.

ROZDZIAŁ II

ODPOWIEDZIALNY FUNKCJONARIUSZ

Artykuł 3

Podmioty gospodarcze zaangażowane w przywóz, wywóz lub działania w zakresie pośrednictwa, o których mowa w art. 2 rozporządzenia (WE) nr 111/2005, związane ze sklasyfikowanymi substancjami w kategoriach 1 lub 2, wyznaczają funkcjonariusza odpowiedzialnego za handel sklasyfikowanymi substancjami, zgłaszają właściwym organom imię i nazwisko i dane kontaktowe tej osoby oraz natychmiast powiadamiają je o wszystkich kolejnych zmianach dotyczących tych informacji.

Artykuł 4

Odpowiedzialny funkcjonariusz, o którym mowa w art. 3, zapewnia, aby handel sklasyfikowanymi substancjami, prowadzony przez podmiot gospodarczy, odbywał się zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. Funkcjonariusz jest upoważniony do reprezentowania podmiotu gospodarczego oraz do podejmowania decyzji koniecznych do realizacji powyższych zadań.

ROZDZIAŁ III

PRZYZNAWANIE LICENCJI I REJESTRACJA PODMIOTÓW GOSPODARCZYCH

Artykuł 5

1. W celu uzyskania licencji na podstawie art. 3 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 273/2004 zainteresowany podmiot gospodarczy składa pisemny wniosek.

Wniosek zawiera:

a)	pełną nazwę i adres wnioskodawcy;

b)	imię i nazwisko odpowiedzialnego funkcjonariusza;

c)	opis stanowiska i zakresu zadań odpowiedzialnego funkcjonariusza;

d)	pełny adres obiektów handlowych;

e)	opis wszystkich miejsc przechowywania, produkcji, wytwarzania i przetwarzania sklasyfikowanych substancji;

f)	informacje wskazujące, że zostały podjęte odpowiednie środki zapobiegające nieuprawnionemu wyprowadzaniu sklasyfikowanych substancji z miejsc wymienionych w lit. e);

g)	nazwę i kod CN sklasyfikowanych substancji zgodne z załącznikiem I rozporządzenia (WE) nr 273/2004;

w wypadku mieszanin lub produktu naturalnego następujące informacje:

i)	nazwę mieszaniny lub produktu naturalnego;

ii)	nazwę i kod CN sklasyfikowanych substancji w mieszaninie lub produkcie naturalnym zgodnie z załącznikiem I rozporządzenia (WE) nr 273/2004;

iii)	maksymalny udział procentowy takich sklasyfikowanych substancji w mieszaninie lub produkcie naturalnym;

i)	opis przewidywanych rodzajów transakcji, o których mowa w art. 3 rozporządzenia (WE) nr 273/2004;

j)	poświadczoną kopię wpisu do rejestru przedsiębiorstw lub ewidencji działalności, gdzie stosowne;

k)	certyfikat poświadczający, że wnioskodawca i odpowiedzialny funkcjonariusz przestrzegają zasad właściwego postępowania lub, gdzie stosowne, dokument wskazujący, że dają oni gwarancje właściwego prowadzenia transakcji.

Wnioskodawca umożliwia właściwym organom, na ich żądanie, dostęp do innych odpowiednich dodatkowych informacji i dokumentów.

2. Ustęp 1 stosuje się do licencji, o których mowa w art. 6 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 111/2005.

Do celów ust. 1 lit. e) wniosek zawiera opis miejsc przechowywania, obróbki, przetwarzania, zwykłych form traktowania i zastosowań sklasyfikowanych substancji.

Do celów ust. 1 lit. g) i lit. h) ppkt ii) nazwę i kod CN sklasyfikowanych substancji podaje się zgodnie z Załącznikiem do rozporządzenia (WE) nr 111/2005.

Do celów ust. 1 lit. i) należy podać opis planowanych rodzajów działań odnoszących się do art. 6 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 111/2005.

Artykuł 6

Podmioty gospodarcze przyjmują odpowiednie środki w celu zabezpieczenia obiektów handlowych przed nieuprawnionym wyprowadzaniem sklasyfikowanych substancji wymienionych w kategorii 1.

Artykuł 7

1. Właściwy organ podejmuje decyzję w sprawie wniosku o wydanie licencji, o którym mowa w art. 5, w ciągu 60 dni roboczych, licząc od dnia otrzymania wniosku.

W przypadku przedłużenia licencji decyzję należy podjąć w ciągu 30 dni roboczych.

2. Właściwy organ może zawiesić okresy, o których mowa w ust. 1, by umożliwić wnioskodawcy dostarczenie wszelkich brakujących informacji. W takim wypadku zawieszenie rozpoczyna się w dniu, w którym właściwy organ powiadomi wnioskodawcę o brakujących informacjach.

3. Licencja może dotyczyć transakcji, o których mowa w rozporządzeniu (WE) nr 273/2004 i rozporządzeniu (WE) nr 111/2005.

4. Wydając licencję, właściwe organy stosują wzory ustanowione w załączniku I.

5. Właściwe organy mogą wydać licencję w jednej z dwóch poniższych form:

a)	licencję, która obejmuje wszystkie sklasyfikowane substancje i wszystkie transakcje, dla danego obiektu handlowego;

b)	licencję, która obejmuje wszystkie sklasyfikowane substancje i wszystkie transakcje, dla danego Państwa Członkowskiego.

Artykuł 8

1. Z zastrzeżeniem, że środki przyjęte zgodnie z art. 10 rozporządzenia (WE) nr 273/2004 nie zostały naruszone, właściwe organy odmawiają przyznania licencji, jeżeli nie są spełnione warunki ustanowione w art. 5 ust. 1 niniejszego rozporządzenia lub istnieją rozsądne podstawy, by przypuszczać, że sklasyfikowane substancje przeznacza się do nielegalnego wytwarzania środków odurzających lub substancji psychotropowych.

2. Z zastrzeżeniem art. 5 ust. 2, ust. 1 niniejszego artykułu stosuje się w odniesieniu do wniosków składanych na mocy rozporządzenia (WE) nr 111/2005 i pod warunkiem, że środki przyjęte zgodnie z art. 26 ust. 3 tego rozporządzenia nie są naruszone.

Artykuł 9

W przypadku handlu pomiędzy Wspólnotą a państwami trzecimi, o którym mowa w rozporządzeniu (WE) nr 111/2005, właściwe władze mogą albo ograniczyć termin ważności licencji do okresu nieprzekraczającego trzy lata, albo mogą wymagać od podmiotów gospodarczych wykazania, w odstępach czasu nieprzekraczających trzech lat, że warunki, na których zostały im udzielone licencje, są w dalszym ciągu spełnione.

Termin ważności licencji wydanych przez wejściem w życie rozporządzenia (WE) nr 111/2005 pozostaje bez zmian.

Artykuł 10

1. Licencja nie podlega przeniesieniu.

2. Posiadacz licencji, zgodnie z art. 5, składa wniosek o wydanie nowej licencji, jeżeli przewidywana jest którakolwiek z następujących sytuacji:

a)	dodanie sklasyfikowanej substancji;

b)	rozpoczęcie nowej operacji;

c)	zmiana lokalizacji obiektów handlowych, w których dokonuje się operacji.

W takich wypadkach aktualnie obowiązujące licencje tracą ważność w tym z poniższych terminów, który przypada wcześniej:

i)	w dniu upływu ważności, jeżeli termin ważności licencji został ustalony zgodnie z art. 9 niniejszego rozporządzenia lub zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 273/2004;

ii)	w dniu, w którym rozpoczyna się okres ważności nowej licencji.

3. W razie zmian w informacjach dostarczonych zgodnie z art. 5, innych niż wymienione w ust. 2 niniejszego artykułu, w szczególności dotyczących imienia i nazwiska odpowiedzialnego funkcjonariusza, posiadacz licencji powiadamia o nich właściwe organy w ciągu 10 dni roboczych następujących po wprowadzeniu takiej zmiany.

Jeżeli po wprowadzeniu zmiany warunki wymienione w art. 5 są w dalszym ciągu spełnione, właściwe organy dokonają odpowiednich zmian w licencji.

4. Posiadacze licencji zwracają właściwym organom licencje, które straciły ważność.

5. Ustęp 2 stosuje się do licencji wydanych przed terminem stosowania rozporządzenia (WE) nr 273/2004 i rozporządzenia (WE) nr 111/2005.

Artykuł 11

1. Z zastrzeżeniem, że środki przyjęte zgodnie z art. 10 rozporządzenia (WE) nr 273/2004 nie zostały naruszone, właściwe organy mogą zawiesić lub cofnąć licencję wówczas gdy:

a)	warunki ustanowione w art. 5 ust. 1 niniejszego rozporządzenia przestały być spełniane;

b)	istnieją uzasadnione powody, by przypuszczać, że sklasyfikowane substancje przeznacza się do nielegalnego wytwarzania środków odurzających lub substancji psychotropowych;

c)	posiadacz licencji nie wykorzystał jej w ciągu trzech lat.

2. Z zastrzeżeniem art. 5 ust. 2, ust. 1 niniejszego artykułu stosuje się w odniesieniu do licencji wydanych na mocy rozporządzenia (WE) nr 111/2005 i pod warunkiem, że nie zostały naruszone środki przyjęte zgodnie z art. 26 ust. 3 tego rozporządzenia.

Artykuł 12

1. Artykuły 5–11 nie mają zastosowania do specjalnych zezwoleń, o których mowa w art. 3 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 273/2004.

2. Do władz publicznych wymienionych w art. 3 ust. 2 i 6 rozporządzenia (WE) nr 273/2004 zaliczają się organy celne, policja oraz urzędowe laboratoria właściwych organów.

Artykuł 13

Apteki, punkty wydawania leków weterynaryjnych, organy celne, policja, urzędowe laboratoria właściwych organów oraz siły zbrojne mogą być zwolnione z obowiązku uzyskania licencji i rejestracji na mocy rozporządzenia (WE) nr 111/2005, jeżeli te podmioty gospodarcze wykorzystują prekursory narkotyków wyłącznie w ramach wykonywanych przez siebie zadań służbowych.

Podmioty gospodarcze wymienione w ustępie pierwszym są również zwolnione z:

a)	przedstawienia dokumentacji określonej w art. 3 rozporządzenia (WE) nr 111/2005;

b)	obowiązku wyznaczenia odpowiedzialnego funkcjonariusza określonego w art. 3 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 14

1. Podmioty gospodarcze zajmujące się wywozem substancji sklasyfikowanych, wymienionych w kategorii 3 Załącznika do rozporządzenia (WE) nr 111/2005, są zwolnione z obowiązku rejestracji, o którym mowa w art. 7 ust. 1 tego rozporządzenia, jeżeli łączna ilość zrealizowanego przez nie wywozu w ciągu poprzedniego roku kalendarzowego (1 stycznia – 31 grudnia) nie przekracza ilości określonej w załączniku II do niniejszego rozporządzenia.

Jeżeli ilości te zostaną przekroczone w ciągu bieżącego roku kalendarzowego, podmiot gospodarczy ma obowiązek niezwłocznego dokonania rejestracji.

2. Podmioty gospodarcze zajmujące się wywozem mieszanin zawierających substancje sklasyfikowane, wymienione w kategorii 3 Załącznika do rozporządzenia (WE) nr 111/2005, są zwolnione z obowiązku rejestracji, o którym mowa w art. 7 ust. 1 tego rozporządzenia, jeżeli ilość sklasyfikowanej substancji zawartej w mieszaninach nie przekracza, w ciągu poprzedniego roku kalendarzowego, ilości określonej w załączniku II do niniejszego rozporządzenia.

Jeżeli ilości te zostały przekroczone w ciągu bieżącego roku kalendarzowego, podmiot gospodarczy ma obowiązek niezwłocznego dokonania rejestracji.

Artykuł 15

Do celów art. 6 rozporządzenia (WE) nr 273/2004 klienci informują swoich dostawców o tym, czy ten artykuł ma do nich zastosowanie.

Artykuł 16

Jeżeli zgodnie z art. 8 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 111/2005 właściwe organy wymagają wykazania, że cele transakcji są zgodne z prawem, podmiot gospodarczy, korzystając z wzoru ustanowionego w załączniku III do niniejszego rozporządzenia, składa pisemną deklarację pozwalającą właściwym organom na upewnienie się, że przesyłka opuściła kraj wywozu zgodnie z obowiązującymi przepisami krajowymi przyjętymi na mocy art. 12 Konwencji Narodów Zjednoczonych o zwalczaniu nielegalnego obrotu środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi (zwanej dalej „Konwencją Narodów Zjednoczonych”).

Jednakże podmiot gospodarczy może również przedstawić zezwolenie na przywóz, o którym mowa w art. 20 rozporządzenia (WE) nr 111/2005, lub deklarację klienta, o której mowa w art. 4 rozporządzenia (WE) nr 273/2004.

ROZDZIAŁ IV

DOSTARCZANIE INFORMACJI

Artykuł 17

Do celów art. 8 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 273/2004 podmioty gospodarcze informują w zwięzłej formie właściwe organy o ilościach sklasyfikowanych substancji wykorzystywanych lub dostarczanych, a w wypadku ich dostarczania – o ilości dostarczonej każdej stronie trzeciej.

Ustęp pierwszy stosuje się w odniesieniu do sklasyfikowanych substancji wymienionych w kategorii 3 jedynie na wniosek właściwych organów.

Artykuł 18

1. Do celów art. 9 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 111/2005 podmioty gospodarcze posiadające licencję lub zarejestrowane przekazują właściwym organom informacje na temat:

a)	wywozu substancji sklasyfikowanych objętych zezwoleniem na wywóz;

całego przywozu sklasyfikowanych substancji wymienionych w kategorii 1, w odniesieniu do których jest wymagane zezwolenie na przywóz, lub dotyczące wszystkich przypadków, w których sklasyfikowane substancje z kategorii 2 są wprowadzane do strefy wolnocłowej objętej kontrolą typu II, poddawane procedurze zawieszającej innej niż procedura tranzytu lub dopuszczone do swobodnego obrotu;

c)	wszelkich form pośrednictwa związanego ze sklasyfikowanymi substancjami z kategorii 1 i 2.

2. Informacje, o których mowa w ust. 1 lit. a), systematyzuje się poprzez odniesienie do kraju przeznaczenia, wywiezionych ilości i numeru zezwolenia na wywóz, gdzie stosowne.

3. Informacje, o których mowa w ust. 1 lit. b), systematyzuje się poprzez odniesienie do państwa trzeciego będącego państwem wywozu i numeru zezwolenia na przywóz, gdzie stosowne.

4. Informacje, o których mowa w ust. 1 lit. c), systematyzuje się poprzez odniesienie do państwa trzeciego biorącego udział w działaniach związanych z pośrednictwem i zezwolenia na wywóz lub na przywóz, gdzie stosowne. Podmioty gospodarcze dostarczają informacji na żądanie właściwych organów.

Artykuł 19

Informacje, o których mowa w art. 17 i 18, dostarcza się raz w roku przed dniem 15 lutego.

Podmiot gospodarczy powiadamia również właściwe organy w wypadku gdy żadne operacje nie miały miejsca.

Informacje traktuje się jako poufne informacje handlowe.

ROZDZIAŁ V

POWIADOMIENIE PRZED WYWOZEM

Artykuł 20

Wykazy, o których mowa w art. 11 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 111/2005, zawierają co najmniej informacje dotyczące:

a)	krajów, z którymi Wspólnota zawarła specjalną umowę w sprawie prekursorów narkotyków;

b)	państw trzecich, które wystąpiły z wnioskiem o przedkładanie im powiadomienia przed wywozem zgodnie z art. 12 ust. 10 Konwencji Narodów Zjednoczonych.

Takie wykazy są ustanowione w załączniku IV.

Artykuł 21

1. W wypadku wywozu, który ma podlegać uproszczonej procedurze wydawania zezwoleń na wywóz, o której mowa w art. 19 rozporządzenia (WE) nr 111/2005 i art. 25, 26 i 27 niniejszego rozporządzenia, właściwe organy mogą przesłać uproszczone powiadomienie przed wywozem dotyczące kilku transakcji wywozowych dokonywanych we wskazanym okresie sześciu albo dwunastu miesięcy.

2. Właściwe władze przekażą informacje określone w art. 13 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 111/2005 i zaznaczą właściwym organom państwa trzeciego będącego miejscem przeznaczenia, że powiadomienie przed wywozem dotyczy kilku transakcji wywozowych dokonywanych we wskazanym okresie sześciu albo dwunastu miesięcy.

3. Właściwe organy prześlą powiadomienie przed wywozem państwu przeznaczenia na formularzu powiadomienia o ruchu substancji chemicznych (Multilateral Chemical Reporting Notification – MCRN), zamieszczonym w załączniku V.

ROZDZIAŁ VI

ZEZWOLENIA NA WYWÓZ/PRZYWÓZ

Artykuł 22

Państwa będące miejscem przeznaczenia wywozu sklasyfikowanych substancji wymienionych w kategorii 3, które wymagają zezwolenia na wywóz, określa załącznik IV.

Artykuł 23

1. Zezwolenia na wywóz i na przywóz sporządza się na formularzach odpowiadających wzorom podanym odpowiednio w załączniku VI i załączniku VII. Układ graficzny formularzy jest wiążący.

Zezwolenie na wywóz lub na przywóz może być również wydane w formie elektronicznej. W takim wypadku Państwo Członkowskie może odpowiednio dostosować rubrykę przeznaczoną na numer zezwolenia.

2. Zezwolenie na wywóz wystawia się w czterech egzemplarzach ponumerowanych od 1 do 4.

Kopię nr 1 zachowuje organ wystawiający zezwolenie.

Kopie nr 2 i nr 3 towarzyszą sklasyfikowanym substancjom i przedkłada się je organom celnym, które wystawiają zgłoszenie celne wywozowe, a następnie właściwym organom w miejscu, w którym wywożona partia opuszcza obszar celny Wspólnoty. Właściwe organy w miejscu wyjścia zwracają kopię nr 2 organowi wystawiającemu zezwolenie. Kopia nr 3 towarzyszy sklasyfikowanym substancjom do miejsca odbioru przez właściwy organ kraju przywozu.

Kopię nr 4 zachowuje eksporter.

3. Zezwolenie na przywóz wystawia się w czterech egzemplarzach ponumerowanych od 1 do 4.

Kopię nr 1 zachowuje organ wystawiający zezwolenie.

Kopię nr 2 organ wystawiający zezwolenie przesyła właściwemu organowi kraju wywozu.

Kopia nr 3 towarzyszy sklasyfikowanym substancjom od miejsca wprowadzenia na obszar celny Wspólnoty do obiektów handlowych importera, który przesyła tę kopię organowi wystawiającemu.

Kopię nr 4 zachowuje importer.

4. Zezwolenie na wywóz lub na przywóz nie może być przyznane w odniesieniu do więcej niż dwóch sklasyfikowanych substancji.

Artykuł 24

1. Formularze zezwoleń są drukowane co najmniej w jednym języku urzędowym Wspólnoty.

2. Formularze mają format A4 i są wykonane na papierze ze wzorem giloszowym tła, tak by ujawnić jakiekolwiek fałszerstwo dokonane środkami mechanicznymi lub chemicznymi.

3. Państwa Członkowskie mogą zastrzec sobie prawo do druku formularzy zezwoleń we własnym zakresie lub mogą zlecić ich druk drukarniom przez siebie zatwierdzonym. W drugim przypadku każdy formularz zezwolenia musi zawierać odniesienie do takiego zatwierdzenia. Ponadto w formularzu zezwolenia należy podać nazwę i adres drukarni lub znak, na podstawie którego może być ona zidentyfikowana.

Artykuł 25

Na wniosek zainteresowanego podmiotu gospodarczego właściwy organ może wydać zezwolenie na wywóz w drodze procedury uproszczonej, ustanowionej w art. 19 rozporządzenia (WE) nr 111/2005, w przypadku często realizowanych transakcji wywozu jednej ze sklasyfikowanych substancji wymienionych w kategorii 3, w których bierze udział eksporter ustanowiony we Wspólnocie i ten sam importer w tym samym państwie trzecim będącym państwem przeznaczenia, obejmujące wyznaczony okres sześciu lub dwunastu miesięcy.

Takie uproszczone zezwolenie na wywóz może być wydane jedynie wówczas gdy:

a)	w czasie realizacji poprzednich transakcji wywozu podmiot gospodarczy wykazał zdolność do wypełnienia wszystkich obowiązków w odniesieniu do tego wywozu i nie dopuścił się żadnych naruszeń odpowiednich przepisów prawa;

b)	właściwy organ może się upewnić co do legalności celów tych transakcji wywozowych.

Artykuł 26

1. Wniosek o wydanie uproszczonego zezwolenia na wywóz, o którym mowa w art. 25, zawiera co najmniej:

a)	nazwy i adresy eksportera, importera w państwie trzecim i ostatecznego odbiorcy;

nazwę sklasyfikowanej substancji zgodnie z Załącznikiem do rozporządzenia (WE) nr 111/2005 lub w wypadku mieszaniny lub produktu naturalnego – ich nazwę i kod CN oraz nazwę każdej sklasyfikowanej substancji, zgodnie z Załącznikiem do rozporządzenia (WE) nr 111/2005, wchodzącej w skład mieszaniny lub produktu naturalnego;

c)	maksymalną ilość sklasyfikowanej substancji przeznaczonej do wywozu;

d)	przewidywany okres realizacji transakcji wywozu.

2. Właściwy organ rozpatrzy wniosek o wydanie uproszczonego zezwolenia na wywóz w ciągu 15 dni roboczych, licząc od dnia otrzymania wymaganych informacji.

Artykuł 27

1. Zezwolenie na wywóz wydane w drodze uproszczonej procedury sporządza się przy wykorzystaniu kopii nr 1, 2 i 4 formularza ustanowionego w załączniku VI.

Kopię nr 1 zachowuje organ wydający zezwolenie.

Kopię nr 2 i kopię nr 4 otrzymuje eksporter.

Eksporter podaje szczegółowe informacje o każdej transakcji wywozu na odwrocie kopii nr 2, w szczególności informacje dotyczące ilości sklasyfikowanej substancji będącej przedmiotem transakcji wywozu i ilości, która pozostała do wykorzystania. Kopię nr 2 przedkłada się w urzędzie celnym w momencie sporządzania zgłoszenia celnego. Urząd celny potwierdza informacje i zwraca kopię dokumentu eksporterowi.

2. Podmiot gospodarczy wpisuje numer zezwolenia i słowa: „uproszczona procedura wydania zezwoleń na wywóz” w zgłoszeniu celnym dla każdej transakcji wywozu.

Jeżeli urząd celny dokonujący odprawy celnej wywozowej znajduje się w miejscu, w którym wysyłka opuszcza obszar celny Wspólnoty, informacje, o których mowa w akapicie pierwszym, podaje się w dokumentach towarzyszących wywożonej partii towaru.

3. Eksporter zwraca kopię nr 2 organowi wydającemu zezwolenie najpóźniej w ciągu 10 dni roboczych następujących po upływie okresu ważności zezwolenia na wywóz wydanego w drodze uproszczonej procedury.

ROZDZIAŁ VII

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 28

1. Każde Państwo Członkowskie przyjmie środki niezbędne do umożliwienia właściwym organom wykonywania ich obowiązków w zakresie kontroli i monitorowania, włącznie z kontrolami mającymi na celu sprawdzenie, czy obiekty handlowe spełniają odpowiednie warunki.

2. Państwa Członkowskie zapewnią wymianę informacji między organami uczestniczącymi w operacjach.

Artykuł 29

1. W miesiącu następującym po zakończeniu każdego kwartału kalendarzowego każde Państwo Członkowskie przesyła Komisji wykaz zawierający informacje o przypadkach, w których dopuszczenie sklasyfikowanych substancji zostało wstrzymane, lub tych, w których sklasyfikowane substancje zostały zatrzymane.

Te informacje dotyczą:

a)	nazw sklasyfikowanych substancji; jeżeli są znane: źródła, pochodzenia i przeznaczenia tych substancji;

b)	ilości sklasyfikowanych substancji, ich statusu celnego i środków transportu wykorzystywanych do ich przewozu.

2. Pod koniec każdego roku kalendarzowego Komisja przekazuje wszystkim Państwom Członkowskim informacje, które uzyskała na podstawie ust. 1.

Artykuł 30

Rozporządzenie (EWG) nr 3769/92 traci moc z dniem 18 sierpnia 2005 r.

Odesłania do uchylonego rozporządzenia należy traktować jako odesłania do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 31

Najpóźniej do dnia 31 grudnia 2005 r. właściwe organy cofną otwarte indywidualne zezwolenia na wywóz wydane na mocy art. 5 ust. 3 i art. 5a ust. 3 rozporządzenia (EWG) nr 3677/90. Takie cofnięcie nie ma jednak wpływu na sklasyfikowane substancje, które zostały zgłoszone do wywozu przed dniem 1 stycznia 2006 r.

Artykuł 32

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 18 sierpnia 2005 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 27 lipca 2005 r.

W imieniu Komisji

Günter VERHEUGEN

Wiceprzewodniczący

(1) Dz.U. L 47 z 18.2.2004, str. 1.

(2) Dz.U. L 22 z 26.1.2005, str. 1.

(3) Dz.U. L 357 z 20.12.1990, str. 1.

(4) Dz.U. L 383 z 29.12.1992, str. 17. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1232/2002 (Dz.U. L 180 z 10.7.2002, str. 5).

(5) Dz.U. L 370 z 19.12.1992, str. 76. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2003/101/WE (Dz.U. L 286 z 4.11.2003, str. 14).

ZAŁĄCZNIK I

Uwagi

1.	Układ graficzny wzoru nie jest wiążący.

2.	Kolejność punktów podanych we wzorze i ich treść jest wiążąca. Wypełnienie rubryk opisanych tłustym drukiem jest obowiązkowe.

Informacje, które należy podać w rubrykach dokumentu:

Rubryka 1 (posiadacz licencji): Można dodatkowo podać imię i nazwisko odpowiedzialnego funkcjonariusza.

Rubryka 3 (ważność/koniec): Należy podać koniec okresu ważności lub zaznaczyć, czy podmioty gospodarcze mają obowiązek wykazania w odstępach czasu nieprzekraczających 3 lat, że warunki, na których została przyznana licencja, są w dalszym ciągu spełnione.

Rubryka 4 (sklasyfikowane substancje): Należy podać nazwę sklasyfikowanej substancji, zgodnie z Załącznikiem, lub w wypadku mieszaniny bądź produktu naturalnego – ich nazwę i nazwę każdej sklasyfikowanej substancji, zgodnie z Załącznikiem, wchodzącej w skład mieszaniny lub produktu naturalnego. Należy zaznaczyć sole, stosownie do przypadku.

Rubryka 4 (kod CN): Oprócz kodu CN można dodatkowo podać numer CAS.

Rubryka 4 (operacja): Należy wpisać, czy operacja dotyczy wywozu, przywozu i/lub działania w zakresie pośrednictwa. W wypadku przywozu należy podać, czy transakcja dotyczy przechowywania, obróbki, przetwarzania, wykorzystania, zwykłych form traktowania i/lub dopuszczenia do swobodnego obrotu, stosownie do przypadku. Dla operacji objętych rozporządzeniem (WE) nr 273/2004 należy podać, czy dana operacja dotyczy: przechowywania, produkcji, wytwarzania, przetwarzania, handlu, dystrybucji i/lub pośrednictwa.

Rubryka 4 (obiekty handlowe): W przypadku działalności w zakresie pośrednictwa, o której mowa w art. 2 rozporządzenia (WE) nr 111/2005, nie ma potrzeby podawania informacji dotyczących obiektów handlowych.

4.	Państwa Członkowskie mogą wprowadzić inne rubryki do celów krajowych. Rubryki te muszą być oznaczone kolejnym numerem, po którym następuje wielka litera (np. 4A).

ZAŁĄCZNIK II

Substancja	Ilość
Aceton (1)	50 kg
Eter etylowy (1)	20 kg
Keton metyloetylowy (1)	50 kg
Toluen (1)	50 kg
Kwas siarkowy	100 kg
Kwas solny	100 kg

(1) Sole tych substancji, w każdym przypadku gdy istnienie takich soli jest możliwe.

ZAŁĄCZNIK III

Uwagi

1.	Układ graficzny wzoru nie jest wiążący.

2.	Kolejność punktów i ich treść we wzorze są wiążące.

ZAŁĄCZNIK IV

Wykaz państw, o których mowa w art. 20:

Substancja

Kraj przeznaczenia

Bezwodnik kwasu octowego

Nadmanganian potasu

Każde państwo trzecie

Kwas antranilowy

Antigua i Barbuda

Benin

Boliwia

Brazylia

Kajmany

Chile

Kolumbia

Kostaryka

Republika Dominikańska

Ekwador

Etiopia

Haiti

Indie

Indonezja

Jordania

Kazachstan

Liban

Madagaskar

Malezja

Meksyk

Nigeria

Paragwaj

Peru

Filipiny

Republika Mołdowy

Rumunia

Federacja Rosyjska

Arabia Saudyjska

Republika Południowej Afryki

Tadżykistan

Turcja

Zjednoczone Emiraty Arabskie

Zjednoczona Republika Tanzanii

Wenezuela

Kwas fenylooctowy

Piperydyna

Antigua i Barbuda

Benin

Boliwia

Brazylia

Kajmany

Chile

Kolumbia

Kostaryka

Republika Dominikańska

Ekwador

Etiopia

Haiti

Indie

Indonezja

Jordania

Kazachstan

Liban

Madagaskar

Malezja

Meksyk

Nigeria

Paragwaj

Peru

Filipiny

Republika Mołdowy

Rumunia

Federacja Rosyjska

Arabia Saudyjska

Tadżykistan

Turcja

Zjednoczone Emiraty Arabskie

Zjednoczona Republika Tanzanii

Stany Zjednoczone Ameryki

Wenezuela

II.

Wykaz państw, o których mowa w art. 20 i 22:

Substancja

Kraj przeznaczenia

Keton metyloetylowy (MEK) (1)

Toluen (1)

Aceton (1)

Eter etylowy (1)

Antigua i Barbuda

Argentyna

Benin

Boliwia

Brazylia

Kajmany

Chile

Kolumbia

Kostaryka

Republika Dominikańska

Ekwador

Salwador

Egipt

Etiopia

Gwatemala

Haiti

Honduras

Indie

Jordania

Panama

Kazachstan

Liban

Madagaskar

Malezja

Meksyk

Nigeria

Pakistan

Paragwaj

Peru

Filipiny

Republika Mołdowy

Rumunia

Federacja Rosyjska

Arabia Saudyjska

Tadżykistan

Turcja

Zjednoczone Emiraty Arabskie

Zjednoczona Republika Tanzanii

Urugwaj

Wenezuela

Kwas solny

Kwas siarkowy

Boliwia

Chile

Kolumbia

Ekwador

Peru

Turcja

Wenezuela

(1) Z uwzględnieniem soli tych substancji, w każdym przypadku gdy istnienie soli jest możliwe.

ZAŁĄCZNIK V

Uwagi

1.	Układ graficzny dokumentu nie jest wiążący.

2.	Kolejność punktów podanych we wzorze i ich treść jest wiążąca. Wypełnienie rubryk opisanych tłustym drukiem jest obowiązkowe.

Informacje, które należy podać w rubrykach dokumentu:

Rubryka „Część A”: Należy podać, czy MCRN dotyczy jednej czy kilku transakcji wywozu. Jeżeli odnosi się do kilku transakcji, należy podać przewidywane ramy czasowe ich realizacji.

Rubryka 14 (ilość i waga): Jeżeli MCRN dotyczy kilku transakcji wywozu, należy podać maksymalną ilość i wagę.

Punkt 18 (data wysłania): Jeżeli MCRN dotyczy kilku transakcji wywozu, należy wypełnić tę rubrykę, wskazując ostateczny przewidywany termin wysyłki.

ZAŁĄCZNIK VI

Uwagi

1.	Zezwolenie należy wypełnić w jednym z języków urzędowych Wspólnoty; jeżeli dokument jest wypełniany ręcznie, informacje należy wpisywać atramentem i drukowanymi literami.

Rubryki 1, 3, 5, 7, 9–19 wypełnia składający wniosek w momencie jego składania; jednakże informacje wymagane w rubrykach 7, 8 i 10–13 oraz 18 mogą być uzupełnione później, jeżeli nie są znane w momencie składania wniosku. W takim wypadku informacje wymagane w rubryce 18 powinny zostać uzupełnione najpóźniej w chwili składania zgłoszenia wywozowego, a dodatkowe informacje do rubryk 7, 8, 10–13 muszą być dostarczone organom celnym lub innemu organowi w miejscu opuszczenia terytorium Wspólnoty najpóźniej przed fizycznym odjazdem towarów.

3.	Rubryki 1, 5, 7 i 9: Należy podać pełne nazwy i adresy (numer telefonu, numer faksu, e-mail, jeśli są dostępne).

4.	Rubryka 5: Należy podać numer referencyjny zezwolenia na przywóz do państwa trzeciego, będącego państwem przywozu, (na przykład „powiadomienia o braku zastrzeżeń”, zezwolenia na przywóz, innego oświadczenia państwa trzeciego będącego państwem przeznaczenia), stosownie do przypadku.

5.	Rubryka 7: Należy podać pełną nazwę i adres (numer telefonu, numer faksu, e-mail, jeśli są dostępne) każdego podmiotu gospodarczego zaangażowanego w transakcje wywozowe, czyli: przewoźników, pośredników, agentów celnych.

6.	Rubryka 9: Należy podać pełną nazwę (imię i nazwisko) i adres (numer telefonu, numer faksu, e-mail, jeśli są dostępne) osoby lub firmy, do której towary są dostarczane w państwie przeznaczenia (nie musi to być użytkownik końcowy).

7.	Rubryka 10: Należy podać nazwę Państwa Członkowskiego, portu, lotniska lub przejścia granicznego, w zależności od przypadku.

8.	Rubryka 11: Należy podać nazwę kraju, portu, lotniska lub przejścia granicznego, w zależności od przypadku.

9.	Rubryka 12: Należy podać wszystkie mające być używane środki transportu (np. ciężarówka, statek, samolot, pociąg itd.). W przypadku pozwolenia na wywóz dotyczącego kilku transakcji wywozowych ta rubryka może pozostać niewypełniona.

10.	Rubryka 13: Należy podać możliwie najwięcej szczegółowych informacji dotyczących obranej trasy.

11.	Rubryki 14a, b: Należy podać nazwę sklasyfikowanej substancji zgodnie z Załącznikiem do rozporządzenia (WE) nr 111/2005 lub w wypadku mieszanin bądź produktu naturalnego – nazwę i 8-cyfrowy kod CN mieszaniny lub produktu naturalnego.

12.	Rubryki 14a, b: Należy określić dokładnie opakowania i substancje (np. 2 puszki po 5 litrów każda). W przypadku mieszaniny, produktu naturalnego lub preparatu należy podać nazwę handlową.

13.	Rubryki 15a, b: Należy podać 8-cyfrowy kod CN sklasyfikowanej substancji zgodnie z Załącznikiem do rozporządzenia (WE) nr 111/2005.

14.

Rubryka 19:

—	Należy wpisać drukowanymi literami imię i nazwisko (nazwę) wnioskodawcy lub, gdzie stosowne, jego upoważnionego przedstawiciela, który podpisuje ten wniosek.

—

Podpis wnioskodawcy lub jego upoważnionego przedstawiciela, zgodnie z przepisami zainteresowanego Państwa Członkowskiego, oznacza, że wymieniona osoba oświadcza, że wszystkie informacje podane w formularzu są poprawne i pełne. Bez uszczerbku dla ewentualnego zastosowania przepisów karnych, niniejsze oświadczenie będzie równoznaczne z przyjęciem odpowiedzialności na mocy przepisów obowiązujących w Państwach Członkowskich za:

—	rzetelność informacji podanych w deklaracji,

—	autentyczność wszelkich załączonych dokumentów,

—	przestrzeganie wszelkich zobowiązań związanych z wywozem sklasyfikowanych substancji wymienionych w Załączniku do rozporządzenia (WE) nr 111/2005.

—	Jeśli zezwolenie jest wydawane w drodze procedury skomputeryzowanej, nie musi zawierać w tej rubryce podpisu wnioskodawcy, o ile taki podpis został złożony na wniosku.

II.

(Uproszczona procedura wydawania zezwoleń na wywóz)

1.	W przypadku uproszczonej procedury wydawania zezwoleń na wywóz rubryki 7–13 i 18 mogą pozostać niewypełnione.

2.	Na odwrotnej stronie kopii nr 2 rubryki 24–27 muszą być wypełnione dla każdej transakcji wywozu.

Rubryka 23: Należy podać maksymalną zatwierdzoną ilość i wagę netto.

Kolumna 24: Należy podać dostępną ilość w części 1 i ilość będącą przedmiotem wywozu w części 2.

Kolumna 25: Należy wpisać słownie częściową ilość będącą przedmiotem wywozu.

Rubryka 26: Należy podać numer referencyjny i datę wystawienia zgłoszenia celnego.

ZAŁĄCZNIK VII

Uwagi

1.	Zezwolenie należy wypełnić w jednym z języków urzędowych Wspólnoty; jeżeli dokument jest wypełniany ręcznie, informacje należy wpisywać atramentem i drukowanymi literami.

2.	Rubryki 1, 4, 6, 8 i 11–16 wypełnia wnioskodawca w momencie składania wniosku; jednakże informacje wymagane w rubrykach 7, 9, 10 i 15 mogą być uzupełnione później. W takim wypadku informacje te muszą być uzupełnione najpóźniej w chwili wprowadzania towarów na obszar celny Wspólnoty.

3.	Rubryki 1, 4: Należy podać pełne nazwy i adresy (numer telefonu, numer faksu, e-mail, jeśli są dostępne).

4.	Rubryka 6: Należy podać pełną nazwę i adres (numer telefonu, numer faksu, e-mail, jeśli są dostępne) każdego podmiotu gospodarczego zaangażowanego w transakcje przywozowe, czyli: przewoźnika, pośredników, agenta celnego.

5.	Rubryka 8: Należy podać pełną nazwę i adres ostatecznego odbiorcy. Ostatecznym odbiorcą może być importer.

6.	Rubryka 7: Należy podać pełną nazwę i adres (numer telefonu, numer faksu, e-mail, jeśli są dostępne) organu państwa trzeciego.

7.	Rubryka 9: Należy podać nazwę Państwa Członkowskiego, portu, lotniska lub przejścia granicznego.

8.	Rubryka 10: Należy podać wszystkie środki transportu, które mają być wykorzystane (np. ciężarówka, statek, samolot, pociąg itd.).

9.	Rubryki 11a, 11b: Należy podać nazwę sklasyfikowanej substancji zgodnie z Załącznikiem do rozporządzenia (WE) nr 111/2005 lub w wypadku mieszanin bądź produktu naturalnego – nazwę i 8-cyfrowy kod CN mieszaniny lub produktu naturalnego.

10.	Rubryki 11a, 11b: Należy określić dokładnie opakowania i substancje (np. 2 puszki po 5 litrów każda). W wypadku mieszaniny, produktu naturalnego lub preparatu podać nazwę handlową.

11.	Rubryki 12a, 12b: Należy podać 8-cyfrowy kod CN sklasyfikowanej substancji zgodnie z Załącznikiem do rozporządzenia (WE) nr 111/2005.

12.

Rubryka 16:

—	Wpisać drukowanymi literami imię i nazwisko (nazwę) wnioskodawcy lub, gdzie stosowne, jego upoważnionego przedstawiciela, który podpisuje ten wniosek.

—

Podpis wnioskodawcy lub jego upoważnionego przedstawiciela, zgodnie z przepisami zainteresowanych Państw Członkowskich, oznacza, że wymieniona osoba oświadcza, że wszystkie informacje podane w formularzu są poprawne i pełne. Bez uszczerbku dla ewentualnego zastosowania przepisów karnych, niniejsze oświadczenie będzie równoznaczne z przyjęciem odpowiedzialności na mocy przepisów obowiązujących w Państwach Członkowskich za:

—	rzetelność informacji podanych w deklaracji,

—	autentyczność wszelkich załączonych dokumentów,

—	przestrzeganie wszelkich innych zobowiązań.

—	Jeśli zezwolenie jest wydawane w drodze procedury skomputeryzowanej, nie musi zawierać w tej rubryce podpisu wnioskodawcy, o ile taki podpis został złożony na wniosku.

3.8.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 202/39

DECYZJA RADY 2005/593/WPZiB

z dnia 18 lipca 2005 r.

w sprawie zawarcia Umowy między Unią Europejską a Republiką Chile dotyczącej udziału Republiki Chile w wojskowej operacji zarządzania kryzysowego w Bośni i Hercegowinie prowadzonej przez Unię Europejską (operacja ALTHEA)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 24,

uwzględniając zalecenie Prezydencji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W dniu 12 lipca 2004 r. Rada przyjęła wspólne działanie 2004/570/WPZiB w sprawie operacji wojskowej Unii Europejskiej w Bośni i Hercegowinie (1).

(2)	Artykuł 11 ust. 3 tego wspólnego działania przewiduje, że szczegółowe ustalenia dotyczące udziału państw trzecich są przedmiotem umowy zgodnie z art. 24 Traktatu o Unii Europejskiej.

(3)

Po otrzymaniu upoważnienia od Rady w dniu 13 września 2004 r. Prezydencja, wspomagana przez Sekretarza Generalnego/Wysokiego Przedstawiciela, wynegocjowała Umowę między Unią Europejską a Republiką Chile w sprawie udziału Republiki Chile w wojskowej operacji zarządzania kryzysowego w Bośni i Hercegowinie prowadzonej przez Unię Europejską (operacja ALTHEA).

(4)	Umowa powinna zostać zatwierdzona,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Niniejszym zatwierdza się w imieniu Unii Europejskiej Umowę między Unią Europejską a Republiką Chile w sprawie udziału Republiki Chile w wojskowej operacji zarządzania kryzysowego w Bośni i Hercegowinie prowadzonej przez Unię Europejską (operacja ALTHEA).

Tekst Umowy jest załączony do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Przewodniczący Rady zostaje niniejszym upoważniony do wyznaczenia osoby uprawnionej do podpisania Umowy, tak, by stała się ona wiążąca dla Unii Europejskiej.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja staje się skuteczna z dniem jej przyjęcia.

Artykuł 4

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli, dnia 18 lipca 2005 r.

W imieniu Rady

J. STRAW

Przewodniczący

(1) Dz.U. L 252 z 28.7.2004, str. 10.

UMOWA

między Unią Europejską a Republiką Chile, dotycząca udziału Republiki Chile w wojskowej operacji zarządzania kryzysowego w Bośni i Hercegowinie prowadzonej przez Unię Europejską (operacja ALTHEA)

UNIA EUROPEJSKA (UE),

z jednej strony, oraz

REPUBLIKA CHILE,

z drugiej strony,

zwane dalej „Stronami”,

UWZGLĘDNIAJĄC:

—	przyjęcie rezolucji Rady Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych 1575 (2004) z dnia 22 listopada 2004 r. dotyczącej ustanowienia EUFOR,

—	przyjęcie przez Radę Unii Europejskiej wspólnego działania 2004/570/WPZiB z dnia 12 lipca 2004 r. w sprawie operacji wojskowej Unii Europejskiej w Bośni i Hercegowinie (1),

—	zaproszenie Republiki Chile do udziału w operacji prowadzonej przez UE,

—	udane zakończenie procesu formowania sił zbrojnych oraz zalecenie dowódcy operacji UE oraz Komitetu Wojskowego UE dotyczące zgody na udział sił zbrojnych Republiki Chile w operacji prowadzonej przez UE,

—	decyzję Komitetu Politycznego i Bezpieczeństwa BiH/1/2004 z dnia 21 września 2004 r. (2) w sprawie przyjęcia wkładu Republiki Chile w prowadzoną przez UE operację wojskową w Bośni i Hercegowinie,

—	decyzję Komitetu Politycznego i Bezpieczeństwa BiH/3/2004 z dnia 29 września 2004 r. w sprawie ustanowienia Komitetu Uczestników operacji wojskowej Unii Europejskiej w Bośni i Hercegowinie (3),

UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Udział w operacji

1. Republika Chile włącza się do wspólnego działania 2004/570/WPZiB z dnia 12 lipca 2004 r. w sprawie operacji wojskowej Unii Europejskiej w Bośni i Hercegowinie oraz do wszelkich wspólnych działań i decyzji, na mocy których Rada Unii Europejskiej postanawia przedłużyć prowadzoną przez Unię Europejską wojskową operację zarządzania kryzysowego zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy i wszelkimi wymaganymi przepisami wykonawczymi.

2. Wkład Republiki Chile w prowadzoną przez Unię Europejską wojskową operację zarządzania kryzysowego nie narusza autonomii podejmowania decyzji przez Unię Europejską.

3. Republika Chile gwarantuje, że jej siły zbrojne i personel uczestniczący w wojskowej operacji zarządzania kryzysowego prowadzonej przez UE wykonują swoją misję zgodnie z:

—	wspólnym działaniem 2004/570/WPZiB i ewentualnymi późniejszymi jego zmianami,

—	planem operacji,

—	środkami wykonawczymi.

4. Siły zbrojne i personel oddelegowane do udziału w operacji przez Republikę Chile wykonują swoje obowiązki i postępują mając na uwadze wyłącznie interes wojskowej operacji zarządzania kryzysowego prowadzonej przez UE, bez uszczerbku dla art. 4 ust. 1.

5. Republika Chile informuje w odpowiednim czasie dowódcę operacji prowadzonej przez UE o wszelkich zmianach związanych z udziałem tego państwa w operacji.

Artykuł 2

Status sił zbrojnych

1. Status sił zbrojnych i personelu oddelegowanych przez Republikę Chile do wojskowej operacji zarządzania kryzysowego prowadzonej przez UE jest regulowany postanowieniami zawartymi w ust. 12 rezolucji 1575 (2004) z dnia 22 listopada 2004 r. przyjętej przez Radę Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych.

2. Status sił zbrojnych i personelu oddelegowanych do kwatery głównej lub grup dowodzenia usytuowanych poza Bośnią i Hercegowiną podlega ustaleniom między kwaterą główną i odpowiednimi grupami dowodzenia a Republiką Chile.

3. Bez uszczerbku dla przepisów dotyczących statusu sił zbrojnych, o których mowa w ust. 1, Republika Chile sprawuje jurysdykcję nad swoimi siłami zbrojnymi i personelem uczestniczącym w wojskowej operacji zarządzania kryzysowego prowadzonej przez UE.

4. Republika Chile jest odpowiedzialna za reagowanie na wszelkie roszczenia związane z udziałem w wojskowej operacji zarządzania kryzysowego prowadzonej przez UE dotyczące lub zgłoszone przez członków jej sił zbrojnych oraz personelu. Republika Chile jest odpowiedzialna za podjęcie działań, w szczególności o charakterze prawnym lub dyscyplinarnym, przeciwko członkom swoich sił zbrojnych oraz personelu, zgodnie ze swoimi przepisami ustawowymi i wykonawczymi.

5. Republika Chile zobowiązuje się do złożenia deklaracji dotyczącej zrzeczenia się roszczeń w stosunku do któregokolwiek z państw uczestniczących w wojskowej operacji zarządzania kryzysowego prowadzonej przez UE oraz do uczynienia tego przy podpisaniu niniejszej Umowy.

6. Unia Europejska zobowiązuje się do zobowiązania Państw Członkowskich do złożenia oświadczenia dotyczącego zrzeczenia się roszczeń w związku z udziałem Republiki Chile w wojskowej operacji zarządzania kryzysowego prowadzonej przez UE oraz do uczynienia tego przy podpisaniu niniejszej Umowy.

Artykuł 3

Informacje niejawne

1. Republika Chile podejmuje odpowiednie środki w celu zapewnienia ochrony informacji niejawnych UE zgodnie z przepisami Rady Unii Europejskiej dotyczącymi bezpieczeństwa zawartymi w decyzji Rady 2001/264/WE z 19 marca 2001 r. (4) oraz zgodnie z dalszymi wytycznymi wydanymi przez właściwe organy, w tym dowódcę operacji UE.

2. W przypadku gdy UE i Republika Chile zawarły umowę w sprawie procedur bezpieczeństwa w odniesieniu do wymiany informacji niejawnych, postanowienia takiej umowy mają zastosowanie w kontekście wojskowej operacji zarządzania kryzysowego prowadzonej przez UE.

Artykuł 4

Układ podporządkowania

1. Wszyscy członkowie sił zbrojnych i personelu uczestniczący w wojskowej operacji zarządzania kryzysowego prowadzonej przez UE podlegają w pełni swoim władzom krajowym.

2. Władze krajowe przekazują dowodzenie operacyjne i taktyczne lub kontrolę operacyjną i taktyczną nad swoimi siłami zbrojnymi i personelem dowódcy operacji UE. Dowódca operacji UE jest upoważniony do delegowania swoich uprawnień.

3. Republika Chile ma takie same prawa i obowiązki w kwestii bieżącego zarządzania operacją jak uczestniczące Państwa Członkowskie Unii Europejskiej.

4. Dowódca operacji prowadzonej przez UE może w każdej chwili, po przeprowadzeniu konsultacji z Republiką Chile, wnioskować o wycofanie wkładu Republiki Chile.

5. W celu reprezentowania swojego krajowego kontyngentu w prowadzonej przez UE operacji wojskowej zarządzania kryzysowego Republika Chile mianuje Starszego Przedstawiciela Wojskowego (Senior Military Representative – SMR). SMR konsultuje się z dowódcą sił zbrojnych UE we wszystkich sprawach mających wpływ na operację oraz jest odpowiedzialny za bieżącą dyscyplinę kontyngentu.

Artykuł 5

Aspekty finansowe

1. Republika Chile przyjmuje na siebie wszelkie koszty związane ze swoim udziałem w operacji, chyba że koszty te podlegają wspólnemu finansowaniu przewidzianemu w instrumentach prawnych, o których mowa w art. 1 ust. 1 niniejszej Umowy, jak również w decyzji Rady 2004/197/WPZiB z dnia 23 lutego 2004 r. ustanawiającej mechanizm zarządzania finansowaniem wspólnych kosztów operacji Unii Europejskiej mających wpływ na kwestie wojskowe i obronne (5).

2. W przypadku śmierci, obrażeń ciała, strat lub szkód poniesionych przez osoby fizyczne lub prawne z państwa lub państw, w których prowadzona jest operacja, Republika Chile, w przypadku ustalenia jej odpowiedzialności, wypłaca odszkodowanie zgodnie z warunkami przewidzianymi w postanowieniach w sprawie statusu misji, o których mowa w art. 2 ust. 1 niniejszej Umowy.

Artykuł 6

Przepisy wykonawcze do Umowy

Wszelkie niezbędne ustalenia techniczne i administracyjne służące wykonaniu niniejszej Umowy są dokonywane między Sekretarzem Generalnym Rady Unii Europejskiej/Wysokim Przedstawicielem ds. Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa a odpowiednimi organami Republiki Chile.

Artykuł 7

Niewykonanie obowiązków

Jeżeli jedna ze Stron nie wykona swoich obowiązków wyszczególnionych w poprzednich artykułach, druga Strona ma prawo do rozwiązania niniejszej Umowy z zachowaniem miesięcznego okresu wypowiedzenia.

Artykuł 8

Rozstrzyganie sporów

Spory dotyczące interpretacji lub stosowania niniejszej Umowy są rozstrzygane na drodze dyplomatycznej pomiędzy Stronami.

Artykuł 9

Wejście w życie

1. Niniejsza Umowa wchodzi w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po wzajemnej notyfikacji sobie przez Strony o zakończeniu wewnętrznych procedur niezbędnych do tego celu.

2. Niniejsza Umowa pozostaje w mocy przez okres, w jakim Republika Chile wnosi wkład w operację.

Sporządzono w Brukseli, dnia 25 lipca 2005 r. w czterech egzemplarzach w języku angielskim.

W imieniu Unii Europejskiej

W imieniu Republiki Chile

(1) Dz.U. L 252 z 28.7.2004, str. 10.

(2) Dz.U. L 324 z 27.10.2004, str. 20.

(3) Dz.U. L 325 z 28.10.2004, str. 64. Decyzja zmieniona decyzją BiH/5/2004 (Dz.U. L 357 z 2.12.2004, str. 39).

(4) Dz.U. L 101 z 11.4.2001, str. 1. Decyzja zmieniona decyzją 2004/194/WE (Dz.U. L 63 z 28.2.2004, str. 48).

(5) Dz.U. L 63 z 28.2.2004, str. 68.

OŚWIADCZENIA,

o których mowa w art. 2 ust. 5 i 6

Oświadczenie Państw Członkowskich UE:

„Państwa Członkowskie UE przy wprowadzaniu w życie wspólnego działania UE 2004/570/WPZiB z dnia 12 lipca 2004 r. w sprawie operacji wojskowej w Bośni i Hercegowinie prowadzonej przez Unię Europejską dołożą starań, by w najszerszym możliwym stopniu, w jakim zezwalają na to ich krajowe systemy prawne, zrzec się roszczeń wobec Republiki Chile powstałych w związku z obrażeniami ciała lub śmiercią członka personelu, uszkodzeniem lub utratą należącego do nich mienia używanego w operacji zarządzania kryzysowego prowadzonej przez UE, jeżeli takie obrażenia ciała, śmierć, uszkodzenie lub utrata:

—	zostały spowodowane przez personel pochodzący z Republiki Chile podczas wykonywania jego obowiązków związanych z operacją zarządzania kryzysowego prowadzoną przez UE, z wyjątkiem przypadku rażącego niedbalstwa lub działania umyślnego, lub

—

wynikły z użycia mienia należącego do Republiki Chile, pod warunkiem że mienie to zostało użyte w związku z operacją oraz z wyjątkiem przypadków rażącego niedbalstwa lub działania umyślnego personelu operacji zarządzania kryzysowego prowadzonej przez UE pochodzącego z Republiki Chile i używającego tego mienia.”.

Oświadczenie Republiki Chile:

„Republika Chile przy wprowadzaniu w życie wspólnego działania UE 2004/570/WPZiB z dnia 12 lipca 2004 r. w sprawie operacji wojskowej w Bośni i Hercegowinie prowadzonej przez Unię Europejską dołoży starań, by w najszerszym możliwym stopniu, w jakim zezwala na to jej krajowy system prawny, zrzec się roszczeń wobec któregokolwiek z pozostałych państw uczestniczących w operacji zarządzania kryzysowego prowadzonej przez UE powstałych w związku z obrażeniami ciała lub śmiercią członka personelu, uszkodzeniem lub utratą należącego do niego mienia używanego w operacji zarządzania kryzysowego prowadzonej przez UE, jeżeli takie obrażenia ciała, śmierć, uszkodzenie lub utrata:

—	zostały spowodowane przez personel podczas wykonywania obowiązków związanych z operacją zarządzania kryzysowego prowadzoną przez UE, z wyjątkiem przypadku rażącego niedbalstwa lub działania umyślnego, lub

—

wynikły z użycia mienia należącego do państw uczestniczących w prowadzonej przez UE operacji zarządzania kryzysowego, pod warunkiem że mienie to zostało użyte w związku z operacją oraz z wyjątkiem przypadków rażącego niedbalstwa lub działania umyślnego personelu operacji zarządzania kryzysowego prowadzonej przez UE, używającego tego mienia.”.

		ISSN 1725-5139
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 202

Wydanie polskie	Legislacja	Tom 48 3 sierpnia 2005

Spis treści		I Akty, których publikacja jest obowiązkowa	Strona
	*	Rozporządzenie Rady (WE) nr 1275/2005 z dnia 26 lipca 2005 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 2268/2004 nakładające ostateczne cło antydumpingowe na przywóz węglika wolframu oraz stapianego węglika wolframu pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej	1
		Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1276/2005 z dnia 2 sierpnia 2005 r. ustanawiające standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw	5
	*	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1277/2005 z dnia 27 lipca 2005 r. ustanawiające przepisy wykonawcze dotyczące rozporządzenia (WE) nr 273/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie prekursorów narkotykowych i rozporządzenia Rady (WE) nr 111/2005 określającego zasady nadzorowania handlu prekursorami narkotyków pomiędzy Wspólnotą a państwami trzecimi ( 1 )	7
	*	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1278/2005 z dnia 2 sierpnia 2005 r. zmieniające po raz pięćdziesiąty rozporządzenie Rady (WE) nr 881/2002 wprowadzające niektóre szczególne środki ograniczające skierowane przeciwko niektórym osobom i podmiotom związanym z Osamą bin Ladenem, siecią Al-Kaida i Talibami i uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 467/2001	34
		Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1279/2005 z dnia 2 sierpnia 2005 r. zmieniające należności przywozowe w sektorze zbóż stosowane od dnia 3 sierpnia 2005 r.	36

	Akty przyjęte na mocy Tytułu V Traktatu o Unii Europejskiej
*	Decyzja Rady 2005/593/WPZiB z dnia 18 lipca 2005 r. w sprawie zawarcia Umowy między Unią Europejską a Republiką Chile dotyczącej udziału Republiki Chile w wojskowej operacji zarządzania kryzysowego w Bośni i Hercegowinie prowadzonej przez Unię Europejską (operacja ALTHEA)	39
	Umowa między Unią Europejską a Republiką Chile, dotycząca udziału Republiki Chile w wojskowej operacji zarządzania kryzysowego w Bośni i Hercegowinie prowadzonej przez Unię Europejską (operacja ALTHEA)	40

(EUR/100 kg)
Kod CN	Kod krajów trzecich (1)	Standardowa wartość w przywozie
0702 00 00	052	44,5
	096	41,1
	999	42,8
0707 00 05	052	73,5
	096	39,7
	999	56,6
0709 90 70	052	80,3
0709 90 70	999	80,3
0805 50 10	382	67,4
	388	65,6
	524	97,8
	528	68,0
	999	74,7
0806 10 10	052	107,5
	204	80,3
	220	124,5
	334	91,2
	624	137,8
	999	108,3
0808 10 80	388	78,3
	400	53,0
	508	68,1
	512	59,7
	528	72,9
	720	67,2
	804	73,8
	999	67,6
0808 20 50	052	122,0
	388	72,8
	512	47,3
	528	53,2
	800	50,6
	999	69,2
0809 20 95	052	305,3
	400	254,5
	404	264,7
	999	274,8
0809 30 10, 0809 30 90	052	125,4
0809 30 10, 0809 30 90	999	125,4
0809 40 05	094	49,8
	624	87,6
	999	68,7

Kod CN	Nazwa towarów	Opłaty przywozowe (1) (w EUR/t)
1001 10 00	Pszenica durum wysokiej jakości	0,00
	średniej jakości	0,00
	niskiej jakości	0,00
1001 90 91	Pszenica zwyczajna, do siewu	0,00
ex 1001 90 99	Pszenica zwyczajna wysokiej jakości, inna niż do siewu	0,00
1002 00 00	Żyto	37,12
1005 10 90	Kukurydza siewna, inna niż hybrydy	61,60
1005 90 00	Kukurydza, inna niż do siewu (2)	61,60
1007 00 90	Ziarno Sorgo, inne niż hybrydy do siewu	42,11