21.7.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 189/1

(1)

Na mocy rozporządzenia (WE) nr 128/2005 (2) (zwanego dalej „rozporządzeniem tymczasowym”), Komisja nałożyła tymczasowe cło antydumpingowe na przywóz wózków jezdniowych ręcznych (paletowych) oraz ich zasadniczych części, tj. podwozi i mechanizmów hydraulicznych, objętych kodami CN ex 8427 90 00 i ex 8431 20 00, pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej.

(2)

Należy przypomnieć, że dochodzenie w sprawie dumpingu i szkody obejmowało okres od 1 kwietnia 2003 r. do 31 marca 2004 r. (zwany dalej „OD”). Badanie tendencji istotnych dla przeprowadzenia analizy szkody obejmowało okres od 1 stycznia 2000 r. do końca OD (zwany dalej „okresem badanym”).

(3)

Po nałożeniu tymczasowego cła antydumpingowego na przywóz wózków jezdniowych ręcznych (paletowych) oraz ich zasadniczych części, pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej (ChRL), niektóre strony objęte postępowaniem przedłożyły uwagi na piśmie. Stronom, które wystąpiły z takim wnioskiem, umożliwiono także wypowiedzenie się w formie ustnej.

(4)

Komisja prowadziła dalsze działania mające na celu pozyskiwanie i weryfikację informacji uznanych za niezbędne do sformułowania ostatecznych ustaleń. Po nałożeniu środków tymczasowych przeprowadzono wizytę weryfikacyjną w obiektach importerów Jungheinrich AG w Niemczech i TVH Handling Equipment N.V. w Belgii.

(5)

Wszystkie strony objęte postępowaniem zostały poinformowane o zasadniczych faktach i okolicznościach, na podstawie których zamierzano zalecić nałożenie ostatecznego cła antydumpingowego i ostateczne pobranie kwot zabezpieczonych z tytułu cła tymczasowego. Ponadto stronom przyznano czas po ogłoszeniem powyższych informacji, w którym mogły przedstawić związane z nimi uwagi.

(6)

Uwagi w formie pisemnej i ustnej złożone przez strony uwzględniono i, w odpowiednich przypadkach, ustalenia zostały odpowiednio zmienione.

(7)

Produktem objętym postępowaniem są wózki jezdniowe ręczne (paletowe), bez napędu własnego, używane do obsługi i podawania materiałów normalnie umieszczanych na paletach, oraz ich zasadnicze części, tzn. podwozie i mechanizmy hydrauliczne, pochodzące z ChRL (zwane dalej „produktem objętym postępowaniem”), normalnie zgłaszane w ramach kodów CN ex 8427 90 00 i ex 8431 20 00.

(8)

Niektóre zainteresowane strony powtórzyły swoje uwagi, o których mowa w motywie (11) rozporządzenia tymczasowego, odnośnie do włączenia podwozi i mechanizmów hydraulicznych w zakres produktu objętego postępowaniem jednakże bez dostarczenia dodatkowych informacji czy uzasadnienia. Do tych uwag ustosunkowano się już w motywach 12 do 14 rozporządzenia tymczasowego. Strony objęte postępowaniem nie wniosły żadnych dodatkowych uwag do tych części rozporządzenia tymczasowego.

(9)

Argumentowały one ponadto że: a) podwozia i mechanizmy hydrauliczne, z jednej strony, i wózki jezdniowe ręczne (paletowe), z drugiej, to różne produkty, i że w przypadku podwozi i mechanizmów hydraulicznych nie przeprowadzono żadnej oceny dumpingu i szkody i w związku z tym nie można na te części nałożyć cła antydumpingowego; b) włączenie do postępowania tych części z pominięciem procedury opisanej w art. 13 rozporządzenia podstawowego spowodowałoby bezzasadne ukaranie wspólnotowych firm składających wózki jezdniowe ręczne (paletowe) we Wspólnocie oraz c) podwozia i mechanizmy hydrauliczne są sprowadzane do Wspólnoty również jako części zamienne i nałożenie cła na te części byłoby niesłusznym ukaraniem użytkowników takich elementów.

(10)

Co się tyczy argumentu, że podwozia i mechanizmy hydrauliczne to inne produkty niż wózki jezdniowe ręczne (paletowe), i że w przypadku tych produktów nie przeprowadzono oceny dumpingu i szkody, zwraca się uwagę, że dla celów niniejszego dochodzenia, z przyczyn wymienionych w motywie 10 rozporządzenia tymczasowego, wszystkie rodzaje wózków jezdniowych ręcznych (paletowych) oraz ich zasadniczych części uznaje się za ten sam produkt, tzn. wszystkie rodzaje mają te same podstawowe cechy fizyczne i zastosowania. Nie dostarczono żadnego przekonującego dowodu podważającego powyższe ustalenia. Co się tyczy argumentu, że nie przeprowadzono wyliczenia dumpingu i szkody w odniesieniu do podwozi i mechanizmów hydraulicznych, przypomina się, że te zasadnicze części wchodzą w zakres definicji produktu objętego postępowaniem, w stosunku do którego należycie stwierdzono występowanie dumpingu i szkody dla przemysłu wspólnotowego. W szczególności w odniesieniu do dumpingu, stwierdzono, że przywóz podwozi i mechanizmów hydraulicznych w okresie objętym dochodzeniem był zbyt mały ilościowo by można go było uznać za reprezentatywny. W konsekwencji uznano za właściwe by określić margines dumpingu produktu objętego postępowaniem na podstawie wózków jezdniowych ręcznych (paletowych), w odniesieniu do których dostępne były reprezentatywne i wiarygodne dane.

(11)

Co się tyczy argumentu, że włączenie zasadniczych części mogło nastąpić jedynie poprzez zastosowanie przepisów art. 13 rozporządzenia podstawowego w celu uniknięcia nieuzasadnionych kłopotów dla firm składających wózki jezdniowe ręczne (paletowe) we Wspólnocie, stwierdza się, że art. 13 nie ma znaczenia przy definiowaniu produktu objętego postępowaniem. Zamiast tego, art. 13 rozporządzenia podstawowego odnosi się do różnych praktyk obejścia, łącznie z montażem części niewchodzących w zakres definicji produktu objętego postępowaniem, co stanowi kwestię niemającą zastosowania do niniejszej sprawy. A zatem ten argument nie może być przyjęty.

(12)

W odniesieniu do argumentu, że podwozia i mechanizmy hydrauliczne są przywożone również w celach serwisowych i że nałożenie cła na podwozia i mechanizmy hydrauliczne w sposób nieuzasadniony karałoby bieżących użytkowników, zauważa się, że w trakcie dochodzenia żaden użytkownik nie wniósł skargi, że jakiekolwiek środki mogłyby mieć taki skutek. Ponadto zauważa się, że wielkość przywozu podwozi i mechanizmów hydraulicznych z ChRL w OD jest nieznaczna w porównaniu z wielkością przywozu chińskich wózków jezdniowych ręcznych (paletowych). W związku z tym wpływ środków antydumpingowych na serwisowanie starych wózków jezdniowych ręcznych (paletowych) byłby nieznaczny lub żaden i w związku z tym ten argument nie może być przyjęty.

(13)

Wobec braku innych uwag, niniejszym potwierdza się wnioski dotyczące definicji produktu objętego postępowaniem przedstawione w motywach 10 do 15 rozporządzenia tymczasowego.

(14)

Wobec braku uwag, niniejszym potwierdza się wnioski dotyczące definicji produktu podobnego przedstawione w motywach 16 do 18 rozporządzenia tymczasowego.

(15)

Po nałożeniu środków tymczasowych, trzej współpracujący producenci eksportujący stwierdzili, że powinni byli oni otrzymać status gospodarki rynkowej. Dwaj z nich powtórzyli po prostu argumenty, które przedstawili wcześniej, i na które Komisja udzieliła już odpowiedzi (w motywach 19 do 34 rozporządzenia tymczasowego).

(16)

Przypomina się, że w przypadku jednego z dwóch producentów eksportujących, mianowicie firmy, która jest złożona z dwóch spółek powiązanych, w toku dochodzenia ustalono, iż wartość pewnych aktywów zaksięgowanych na konta jednej z tych spółek była znacząco wyższa od rzeczywistej ceny ich zakupu. Uznano to za naruszenie następujących zasad Międzynarodowych Standardów Rachunkowości (MSR): MSR 1 (Obiektywna prezentacja sprawozdań finansowych) oraz MSR 16 (rzeczowe aktywa trwałe). Ponadto ustalono, że druga spółka naruszała zasady MSR 21 (rejestracja początkowego ujęcia transakcji walutowych) oraz MSR 32 (instrumenty finansowe: ujawnienie i prezentacja). Ponadto audytorzy spółek nie ustosunkowali się do tych kwestii w sprawozdaniach finansowych, co dowodzi, że kontrole prowadzone były niezgodnie z MSR. Nie dostarczono żadnych nowych dowodów, które mogłyby zmienić powyższe ustalenia, dlatego niniejszym potwierdza się, że dany producent eksportujący nie spełnia wymagań drugiego kryterium określonego w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego.

(17)

W przypadku innego producenta eksportującego, w toku dochodzenia ustalono, że w dokumentacji księgowej firmy nieprawidłowo zaksięgowano umorzenia kredytowe, co znacząco wpłynęło na wynik finansowy firmy. Uznano to za naruszenie zasad MSR 1 (Obiektywna prezentacja sprawozdań finansowych). Ponadto firma zmieniła metodę księgowania odpisów na należności nieściągalne, jednak nie zastosowała tej zmiany z mocą wsteczną, co także znacząco wpłynęło na wynik finansowy firmy. To zdarzenie uznano za naruszenie zasad MSR 8 (zmiana zasad rachunkowości). Audytor zwrócił uwagę, że zmiana metody księgowania rezerw na należności jest niespójna nawet z chińskimi standardami rachunkowości, natomiast nic nie wspomniał o problemie z kredytami. Nie dostarczono żadnych dowodów, które mogłyby zmienić powyższe ustalenia, dlatego niniejszym potwierdza się, że wspomniany producent eksportujący nie spełnia wymagań drugiego kryterium określonego w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego.

(18)

Trzeci producent eksportujący, Zhejiang Noblelift Equipment Joint Stock Co. Ltd, który po nałożeniu tymczasowych środków nadal wnioskował o przyznanie statusu gospodarki rynkowej, przedstawił dowody, że stosowana przez niego metoda rejestrowania początkowego ujęcia transakcji walutowych nie wpłynęła na wynik finansowy jego firmy, aczkolwiek w pewnych przypadkach nie była zgodna z zasadami MSR 21. Nie stwierdzono innych niezgodności z zasadami MSR w dokumentacji księgowej firmy. W tych okolicznościach uznano za zasadną rewizję wniosków dotyczących zgodności tego producenta eksportującego z drugim kryterium określonym w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego i w konsekwencji przyznanie mu statusu gospodarki rynkowej. Co się tyczy pozostałych kwestii, niniejszym potwierdza się ustalenia przedstawione w motywach 19 do 34 rozporządzenia tymczasowego.

(19)

Zwraca się uwagę, że po nałożeniu środków tymczasowych, niewspółpracujący chiński producent eksportujący oraz powiązany z nim importer we Wspólnocie przedstawili pewne uwagi dotyczące tymczasowych ustaleń i wnioskowali o przyznanie statusu gospodarki rynkowej, lub w przypadku nieotrzymania go – o przyznanie indywidualnego traktowania. Firmy te poinformowano, że niewspółpracujący producenci eksportujący, tj. tacy, którzy nie ujawnili się, nie przedstawili swoich opinii na piśmie oraz nie przesłali informacji w wyznaczonym terminie, zgodnie z postanowieniami art. 2 ust. 7, art. 5 ust. 10, art. 9 ust. 5 i art. 18 ust. 1 nie mogą ubiegać się o status gospodarki rynkowej lub indywidualne traktowanie.

(20)

Wobec braku uwag, niniejszym potwierdza się wnioski dotyczące traktowania indywidualnego przedstawione w motywach 35 do 37 rozporządzenia tymczasowego.

(21)

Tymczasowo, do celów ustalenia wartości normalnej dla producentów eksportujących, którym nie przyznano statusu gospodarki rynkowej, jako analogiczne państwo trzecie o gospodarce rynkowej wybrano Kanadę. Po nałożeniu tymczasowych środków, dwaj producenci eksportujący i jeden importer powtórzyli swoje argumenty przeciwko takiemu wyborowi (określone w motywie 41 rozporządzenia tymczasowego). Nie przedstawili oni jednak żadnych dodatkowych możliwych do sprawdzenia dowodów na poparcie swoich argumentów.

(22)

Twierdzili oni ponadto, że wybór Kanady jako analogicznego państwa trzeciego o gospodarce rynkowej jest niewłaściwy, ponieważ kanadyjscy producenci wózków jezdniowych ręcznych (paletowych) ponoszą znacznie wyższe koszty niż ich chińscy odpowiednicy, zwłaszcza w odniesieniu do kosztów pracy. W tej kwestii jeden producent eksportujący wnioskował o dodatkową korektę z tytułu różnic w kosztach produkcji między kosztami ponoszonymi przez niego w ChRL a kosztami produkcji w Kanadzie, natomiast inny producent eksportujący twierdził, że już wprowadzone bardzo wysokie korekty oznaczają, że wózki jezdniowe ręczne (paletowe) produkowane w Chinach i w Kanadzie są nieporównywalne.

(23)

W tej kwestii przypomina się, że w toku dochodzenia ustalono, iż Kanada posiada konkurencyjny i reprezentatywny rynek wózków jezdniowych ręcznych (paletowych), że metody produkcji i urządzenia produkcyjne stosowane przez chińskich i kanadyjskich producentów są podobne oraz, że na podstawie kryteriów ustalonych dla tego dochodzenia (określonych w motywach 40, 43 i 44 rozporządzenia tymczasowego) chińskie i kanadyjskie wózki jezdniowe ręczne (paletowe) są porównywalne. Ponadto w dochodzeniu ustalono, że produkcja wózków jezdniowych ręcznych (paletowych) nie wymaga wykorzystania znacznej liczby pracowników (koszt pracy w Kanadzie wynosi mniej niż 15 % całkowitego kosztu produkcji) a zatem różnice w koszcie pracy w Kanadzie i ChRL nie wpłyną znacząco na całkowity koszt produkcji. W związku z tym nie można uznać argumentu, że ze względu na różnice kosztów, w szczególności kosztów pracy, Kanada nie jest odpowiednim krajem analogicznym.

(24)

Jeżeli chodzi o argument, że producenci kanadyjscy wytwarzają wózki jezdniowe ręczne (paletowe) po znacznie wyższych kosztach niż ich chińscy odpowiednicy i że w związku z tym należy dokonać korekty do wartości normalnej w oparciu o różnice kosztów między Kanadą a kosztami ponoszonymi w ChRL, należy zwrócić uwagę, że nie zaakceptowano informacji o kosztach produkcji pochodzącej od producenta eksportującego, który wniósł ten argument, ponieważ nie uwzględniono jego wniosku o przyznanie statusu gospodarki rynkowej. Znacząco podważa argument o porównaniu kosztów. W związku z tym wniosek ten należy odrzucić.

(25)

Jeżeli chodzi o argument, że już zastosowana znaczna korekta oznacza, iż kanadyjskie i chińskie wózki jezdniowe ręczne (paletowe) są nieporównywalne, zwraca się uwagę, że rodzaje produktów, które należy porównać zostały wybrane na podstawie kryteriów uznanych za zasadne przez przemysł objęty postępowaniem. Porównań rodzajów produktów dokonano na podstawie pewnych podstawowych właściwości technicznych stosowanych przez wszystkich operatorów na rynku i nie przedstawiono jakiegokolwiek dowodu na to, że ta metoda porównania jest niewłaściwa (patrz: motyw 43 rozporządzenia tymczasowego). W związku z tym argument ten nie może być przyjęty.

(26)

Wobec braku innych uwag dotyczących ustalania wartości normalnej w kraju analogicznym, niniejszym potwierdza się ustalenia przedstawione w motywach 38 do 48 rozporządzenia tymczasowego.

(27)

Z uwagi na przyznanie statusu gospodarki rynkowej jednemu producentowi eksportującemu (patrz: motyw 18 powyżej), wartość normalną ustalono w sposób opisany poniżej zgodnie z art. 2 ust. 1–6 rozporządzenia podstawowego.

(28)

Zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, Komisja najpierw zbadała, czy sprzedaż krajowa wózków jezdniowych ręcznych (paletowych) odbiorcom niezależnym była reprezentatywna, tzn. czy całkowita wielkość tej sprzedaży stanowiła przynajmniej 5 % całkowitej wielkości sprzedaży tego produktu wywożonego do Wspólnoty. Taka sytuacja miała miejsce w przypadku producenta eksportującego objętego postępowaniem.

(29)

Następnie zbadano, czy sprzedaż krajową rodzajów produktów porównywalnych z rodzajami produktów eksportowanych można uznać za reprezentatywną. W tym celu najpierw określono porównywalne rodzaje sprzedawane na rynku krajowym. W toku dochodzenia uznano, że rodzaje wózków jezdniowych ręcznych (paletowych) sprzedawanych na rynku krajowym są identyczne lub bezpośrednio porównywalne z rodzajami sprzedawanymi na wywóz do Wspólnoty, o ile charakteryzują się one takim samym udźwigiem, materiałem, z którego zbudowane jest podwozie, rozmiarem wideł, rodzajem mechanizmów hydraulicznych i rodzajem kół.

(30)

Sprzedaż krajową danego rodzaju produktu uznano za reprezentatywną, jeśli całkowita wielkość sprzedaży krajowej tego rodzaju produktu klientom niezależnym w okresie objętym dochodzeniem odpowiadała 5 % lub więcej całkowitej wielkości sprzedaży na wywóz do Wspólnoty porównywalnego rodzaju produktu. Taka sytuacja miała miejsce w przypadku niektórych wywożonych rodzajów produktów.

(31)

W pierwszej kolejności zbadano, czy sprzedaż krajową wyżej opisanych rodzajów produktów przez producenta eksportującego można było uznać za realizowaną w zwykłym obrocie handlowym, w rozumieniu art. 2 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(32)

W tym celu ustalono odsetek sprzedaży krajowej odbiorcom niezależnym każdego rodzaju wywożonego produktu, niesprzedawanego ze stratą na rynku krajowym w OD:

(33)

W przypadku gdy spełnione zostały wymagania określone w motywach 30 i 31 oraz w motywie 32 lit. a) i b) niniejszego rozporządzenia, wartość normalną dla odpowiednich rodzajów produktów ustalono w oparciu o faktyczne ceny uiszczone lub należne, przez klientów niezależnych na rynku krajowym w kraju wywozu w OD, zgodnie z art. 2 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(34)

W przypadku rodzajów produktów spełniających warunki określone w motywie 32 lit. c) powyżej oraz rodzajów produktów, których wielkość sprzedaży na rynku krajowym nie była reprezentatywna w rozumieniu motywu 30 powyżej, konieczne było skonstruowanie wartości normalnej.

(35)

W celu skonstruowania wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 6 rozporządzenia podstawowego, do kosztu produkcji dodano poniesione koszty sprzedaży, ogólne i administracyjne oraz średni ważony zysk uzyskany przez rozpatrywanego producenta eksportującego ze sprzedaży produktu podobnego na rynku krajowym w zwykłym obrocie handlowym w OD.

(36)

Po nałożeniu środków tymczasowych nie przedstawiono żadnych uwag dotyczących ustalenia ceny eksportowej w przypadku sprzedaży bezpośredniej niezależnym klientom we Wspólnocie. W związku z powyższym potwierdza się ustalenia opisane w motywie 49 rozporządzenia tymczasowego dotyczące ustalenia ceny eksportowej na podstawie art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego.

(37)

W przypadku dwóch producentów eksportujących, cenę wywozu skonstruowano tymczasowo dla realizowanej przez nich sprzedaży importerom, z którymi łączyły ich porozumienia wyrównawcze, zgodne z art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego (określone w motywie 49 rozporządzenia tymczasowego).

(38)

Jeden z producentów eksportujących i jego importer, dla których zastosowano konstruowane ceny eksportowe twierdzili, że zależność pomiędzy nimi nie uzasadnia konieczności konstruowania cen eksportowych, oraz że podstawą ustalania cen wywozu powinny być rzeczywiste ceny płacone przez importera producentowi eksportującemu. Jednakże dochodzenie wykazało, że na te ceny eksportowe wpływ miało porozumienie pomiędzy stronami ustalające, że pewne koszty rozwoju produktu powinny być ponoszone przez importera. W związku z tym, średnie ceny eksportowe stosowane wobec importera były znacząco wyższe od cen stosowanych wobec innych niezależnych klientów we Wspólnocie. W związku z tym, ceny stosowane przez producenta eksportującego wobec importera nie zostały przyjęte jako podstawa określenia cen eksportowych. Ponadto przed zakończeniem OD, producent eksportujący i importer zostali stowarzyszeni. Zazwyczaj w tych okolicznościach ceny eksportowe zostałyby skonstruowane w oparciu o ceny odsprzedaży stosowane wobec niezależnych nabywców we Wspólnocie. Jednakże w tym przypadku liczba transakcji odsprzedaży dokonanych w OD była bardzo mała i rzeczywiste ceny transakcyjne nie były dostarczane przez importera w odpowiednim czasie i nie było możliwości sprawdzenia ich. W tych okolicznościach, sprzedaż ta nie była brana pod uwagę przy ostatecznym wyliczaniu cen eksportowych.

(39)

W rzeczywistości wspomniany producent eksportujący realizował znaczną ilość sprzedaży bezpośredniej klientom niezależnym we Wspólnocie, co zostało wykorzystane do ustalenia ceny eksportowej (patrz: motyw 36 niniejszego rozporządzenia).

(40)

Drugi producent eksportujący, dla którego skonstruowano niektóre ceny eksportowe oraz importer objęty postępowaniem przedstawili uwagi dotyczące tymczasowych ustaleń i twierdzili, że nie istnieją żadne ustalenia ani porozumienia między nimi w rozumieniu definicji stowarzyszenia lub porozumienia wyrównawczego określonych w art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego oraz art. 2 ust. 3 WTO ADA. W związku z tym konstruowanie cen eksportowych na podstawie cen odsprzedaży stosowanych przez importera wobec klientów niezależnych jest nieprawidłowe.

(41)

Ten argument nie został przyjęty ze względu na to, że informacje przedstawione przez eksportera i importera były niezgodne. Podczas wizyty weryfikacyjnej w obiektach producenta eksportującego, kontrolerzy zostali poinformowani, że przyczyną, dla której ceny eksportowe obowiązujące między stronami są znacznie wyższe od normalnych, jest specjalne uzgodnienie lub umowa między producentem eksportującym a importerem. Ponadto we wszystkich fakturach dotyczących tego rodzaju wywozu znajdowało się odesłanie do tego uzgodnienia. Producent eksportujący zaprzeczył jakoby istniało porozumienie pisemne, natomiast wyjaśnił, że importer objęty postępowaniem był przygotowany na płacenie takich wyższych cen w zamian za uzyskanie i zachowanie wyłączności na sprzedaż pewnych produktów producenta eksportującego na niektórych rynkach. Importer także zaprzeczył istnieniu jakiejkolwiek szczególnej zależności i podczas wizyty weryfikacyjnej na miejscu wyjaśnił, że ceny płacone producentowi eksportującemu są wyższe ze względu na wysoką jakość produktów. To twierdzenie nie zostało poparte żadnymi dowodami, a nawet stało w sprzeczności z ustaleniami poczynionymi podczas dochodzenia. Uznaje się, że w tych okolicznościach ceny eksportowe były nierealne i należy dokonać ich korekty, czy to ze względu na istnienie jakiejś formy porozumienia wyrównawczego w świetle art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego czy też z powodu różnic we właściwościach fizycznych odzwierciedlających domniemaną wyższą jakość produktów w świetle art. 2 ust. 10 lit. a) rozporządzenia podstawowego. Wobec braku innych informacji, ceny eksportowe skonstruowano tak, jak opisano to w motywie 49 rozporządzenia podstawowego.

(42)

Ten sam producent eksportujący i importer twierdzili również, że obliczenia skonstruowanych cen eksportowych były nieprawidłowe, ponieważ marża zysku wykorzystana w obliczeniach była znacznie wyższa niż marże zysku zastosowane w tym samym celu w innych, wcześniejszych przypadkach i w związku z tym zastosowana obecnie marża zysku nie miała uzasadnienia. W tej kwestii zwraca się uwagę, że każdy przypadek jest rozpatrywany indywidualnie i ustaleń jednego dochodzenia nie można w sposób bezpośredni przenieść na inne dochodzenia. W tym przypadku marża zysku, jaką zastosowano do obliczeń była średnią ważoną rzeczywistego zysku netto ze sprzedaży produktu objętego postępowaniem zgłoszona w trakcie dochodzenia przez jedenastu niepowiązanych importerów. Nie przedstawiono żadnego dowodu, który podważyłby te ustalenia. W związku z tym wniosek ten należy odrzucić.

(43)

Jednakże zwraca się uwagę, że po wizycie weryfikacyjnej w obiektach importera objętego postępowaniem, obliczenia skonstruowanych cen eksportowych zrewidowano o konieczną korektę uwzględniającą niektóre ceny odsprzedaży oraz koszty sprzedaży, ogólne i administracyjne poniesione przez importera.

(44)

Po nałożeniu środków tymczasowych jeden producent eksportujący wnioskował o dostosowanie niektórych cen eksportowych z tytułu różnic w poziomach obrotu pomiędzy bezpośrednią sprzedażą eksportową do Wspólnoty a sprzedażą na wywóz do Wspólnoty za pośrednictwem handlowców z ChRL, zgodnie z art. 2 ust. 10 lit d) pkt i) rozporządzenia podstawowego. Producent ten twierdził, że sprzedaż na wywóz za pośrednictwem firm chińskich obejmuje dalszą sprzedaż podmiotom trzecim, która normalnie nie jest konieczna w przypadku bezpośredniego wywozu do Wspólnoty. W tej kwestii zwraca się uwagę, że wyżej wymieniony artykuł rozporządzenia podstawowego stanowi, iż można dokonać dostosowania z tytułu różnic w poziomach obrotu w przypadkach, gdzie udowodniono istnienie spójnych i wyraźnych różnic w funkcjach i cenach sprzedawcy w odniesieniu do różnych poziomów obrotów handlowych na rynku krajowym państwa wywozu. W tym przypadku producent eksportujący twierdził i próbował udowodnić konieczność dokonania dostosowania poprzez odniesienie do okoliczności realizowanej przez niego sprzedaży na wywóz a nie sprzedaży krajowej. Nie są to wystarczające podstawy do wnioskowania o korektę poziomu obrotów handlowych. Ponadto w dochodzeniu ustalono, że cały wywóz producenta eksportującego objętego postępowaniem jak również sprzedaż krajowa w kraju analogicznym odbywały się z uwzględnieniem pośredników handlowych, zatem nie istniała różnica w poziomie obrotów handlowych pomiędzy ceną eksportową a wartością normalną.

(45)

Przy obliczeniach marginesu dumpingu dla wszystkich pozostałych producentów eksportujących (patrz: motyw 53 rozporządzenia tymczasowego) producent eksportujący, któremu przyznano status gospodarki rynkowej, nie był już brany pod uwagę. Niniejszym potwierdza się ustalenia przedstawione w motywach 52 do 53 rozporządzenia tymczasowego, co do których nie wniesiono żadnych innych uwag. Jednakże dla producenta eksportującego, któremu przyznano status gospodarki rynkowej, margines dumpingu ustalono porównując średnią ważoną wartość normalną dla każdego rodzaju wywożonego do Wspólnoty, określonego w motywach 28 do 35 niniejszego rozporządzenia, ze średnią ważoną ceną eksportową rodzaju produktu odpowiadającego rozpatrywanemu produktowi, zgodnie z art. 2 ust. 11 rozporządzenia podstawowego. Ostateczne marginesy dumpingu, ustalone z uwzględnieniem wyżej opisanych dostosowań i wyrażone jako wielkość procentowa ceny netto na granicy Wspólnoty, przed ocleniem, wynoszą:

(46)

Wobec braku uwag, niniejszym potwierdza się tymczasowe ustalenia dotyczące produkcji wspólnotowej przedstawione w motywach 55 do 56 rozporządzenia tymczasowego.

(47)

Wobec braku uwag, niniejszym potwierdza się tymczasowe ustalenia dotyczące definicji przemysłu wspólnotowego przedstawione w motywie 57 rozporządzenia tymczasowego.

(48)

Wobec braku uwag, niniejszym potwierdza się tymczasowe ustalenia dotyczące konsumpcji we Wspólnocie przedstawione w motywach 58 do 59 rozporządzenia tymczasowego.

(49)

Wobec braku uwag, niniejszym potwierdza się tymczasowe ustalenia dotyczące przywozu chińskich wózków jezdniowych ręcznych (paletowych) do Wspólnoty przedstawione w motywach 60 do 64 rozporządzenia tymczasowego.

(50)

Po nałożeniu tymczasowych środków, jeden producent eksportujący zakwestionował istnienie szkodliwej sytuacji dla przemysłu wspólnotowego, wskazując, że: w badanym okresie wzrosły moce produkcyjne przemysłu wspólnotowego, wzrostu zapasów po 2001 r. nie można uznawać za oznakę szkody, lecz za oznakę poprawy sytuacji przemysłu wspólnotowego, cena sprzedaży wózków jezdniowych ręcznych (paletowych) stosowana przez producentów wspólnotowych oraz ich udział w rynku w 2003 r. oraz w OD nie zmieniała się, rentowność przemysłu wspólnotowego w latach 2000–2001 wzrosła, wielkość nakładów przemysłu wspólnotowego wzrosła ponad dwukrotnie wskazując, że przemysł ten nie miał żadnych problemów z pozyskiwaniem kapitału oraz stabilność płac należy postrzegać jako czynnik pozytywny.

(51)

Jeżeli chodzi o argument, że moce produkcyjne przemysłu wspólnotowego wzrosły i że nie jest to objaw poniesionej szkody, należy zauważyć, że podczas gdy ogólny wzrost mocy produkcyjnych w badanym okresie wyniósł 3 %, to pomiędzy 2002 r. a OD spadł on o prawie 2 %. W rzeczywistości moce produkcyjne wzrosły jedynie w okresie, w którym dokonywano inwestycji, tj. w latach 2001 i 2002. Tego postępu nie można uznać za dowód braku istnienia szkody dla przemysłu wspólnotowego, w szczególności, że w tym samym okresie konsumpcja wzrosła o 17 %.

(52)

Jeżeli chodzi o argument, że wzrostu zapasów po 2001 r. nie można traktować jako oznaki szkody, lecz jako oznakę poprawy w przemyśle wspólnotowym, należy zwrócić uwagę, że oprócz wyjaśnienia przedstawionego w motywie 67 rozporządzenia tymczasowego, tłumaczącego dlaczego tego czynnika nie można uznać za szczególnie użyteczny wskaźnik sytuacji gospodarczej przemysłu wspólnotowego, należy także przypomnieć, że w badanym okresie całkowity wzrost wielkości zapasów wyniósł 14 %. To, że w 2001 r. osiągnięto poziom szczytowy nie zmienia ustalenia, że zapasy mogły przynajmniej przyczynić się do powstania szkody w przemyśle wspólnotowym.

(53)

Jeżeli chodzi o argument, że cena sprzedaży oraz udział w rynku wózków jezdniowych ręcznych (paletowych) sprzedawanych przez producentów wspólnotowych nie zmieniły się w 2003 r. i w OD, należy zauważyć, że OD obejmuje 9 miesięcy roku 2003. Należy zauważyć, że analiza szkody obejmuje okres kilkunastu lat i że zarówno udział w rynku jak i ceny sprzedaży przemysłu wspólnotowego znacząco zmniejszyły się w badanym okresie. Ustalenie to nie zostało podważone.

(54)

Jeżeli chodzi o argument, że wzrost rentowności przemysłu wspólnotowego w latach 2000–2001 nie jest objawem poniesionej szkody, zwraca się uwagę, że rentowność wzrosła nieznacznie z 0,28 % w 2000 r. do 0,51 % w 2001 r. a następnie stale spadała, by w OD osiągnąć – 2,31 %. Jest to jednoznaczny wskaźnik poniesionej szkody.

(55)

Jeżeli chodzi o argument, że poziom inwestycji w przemyśle wspólnotowym wzrósł ponad dwukrotnie i w związku z tym nie było problemu z pozyskiwaniem kapitału, przypomina się, że, jak wyjaśniono w motywie 76 rozporządzenia tymczasowego, w latach 2001–2002 zostały poniesione poważne nakłady inwestycyjne w związku z wymianą zużytych urządzeń produkcyjnych, konieczną dla zachowania konkurencyjności przemysłu wspólnotowego. Pomiędzy 2002 r. a OD nakłady inwestycyjne spadły o 40 %, a towarzyszyło im pogorszenie rentowności, a to wskazywało na problemy z pozyskiwaniem kapitału. Ponownie, jest to jednoznaczny wskaźnik poniesionej szkody.

(56)

Jeżeli chodzi o argument, że stabilność płac należy postrzegać jako pozytywny wskaźnik, należy zauważyć, że czynnik ten powinno się analizować w kontekście rozwoju płac i zatrudnienia. Szkodę dla przemysłu widać wyraźnie w redukcji liczby pracowników. To, że producenci wspólnotowi, ze względu na nieuczciwą konkurencję, nie mogli zwiększyć płac stosownie do inflacji w badanym okresie należy uznać za czynnik negatywny.

(57)

W związku z powyższym należy odrzucić argumenty danego producenta eksportującego omówione w motywach 50 do 56 niniejszego rozporządzenia.

(58)

Niektórzy importerzy twierdzili, że przemysł wspólnotowy oferował wózki jezdniowe ręczne (paletowe) po znacznie niższych cenach niż wózki jezdniowe ręczne (paletowe) sprowadzane z ChRL, zatem nie mógł ponosić szkody. Tego argumentu nie potwierdza fakt, że stwierdzono znaczne podcięcie cenowe, przekraczające 55 % (patrz: motyw 64 rozporządzenia tymczasowego), a zatem argument ten nie może być przyjęty.

(59)

Wobec braku innych uwag, niniejszym potwierdza się tymczasowe ustalenia dotyczące sytuacji przemysłu wspólnotowego przedstawione w motywach 65 do 84 rozporządzenia tymczasowego.

(60)

Podsumowując, co stwierdzono już w rozporządzeniu tymczasowym, wszystkie odnośne wskaźniki szkody kształtowały się w sposób niekorzystny. Wobec braku innych uwag, niniejszym potwierdza się tymczasowe ustalenia dotyczące ustalenia szkody przedstawione w motywach 85 do 87 rozporządzenia tymczasowego.

(61)

Wobec braku innych uwag do wstępu dotyczącego związku przyczynowego, niniejszym potwierdza się stwierdzenia zawarte w motywie 88 rozporządzenia tymczasowego.

(62)

Jeden producent eksportujący i niektórzy importerzy postawili zarzut, że zastosowanie danych Eurostatu dotyczących przywozu jest nieodpowiednie w kontekście ustalania wielkości przywozu oraz udziału w rynku produktu objętego postępowaniem, ponieważ ten produkt nie posiada osobnego kodu w klasyfikacji CN. Utrzymywali oni, że pozostałe produkty są również objęte dwoma rozpatrywanymi kodami CN, z których jeden dotyczy produktu kompletnego, a drugi jego części, w związku czym dane Eurostatu nie pokazują dokładnego obrazu skutków przywozów po cenach dumpingowych. Zwraca się uwagę, że nie przedstawiono żadnych dowodów wskazujących, że jakiekolwiek znaczne ilości innych produktów, które wykorzystano do ustalenia wielkości przywozów po cenach dumpingowych, mogły zostać sklasyfikowane za pomocą kodu CN 8427 90 00, który dotyczy kompletnego produktu. W rzeczywistości te same strony objęte postępowaniem wykorzystały dane Eurostatu dotyczące przywozu produktów o tym samym kodzie CN do poparcia swojego wniosku dotyczącego tendencji w przywozie wózków jezdniowych ręcznych (paletowych) z innych krajów trzecich. Uznaje się również, że zważywszy na wąską definicję tego kodu CN, większość produktów wwożonych na teren Wspólnoty i objętych tym kodem, to przywozy produktu objętego postępowaniem. Jeżeli chodzi o inny kod CN 8431 20 00, obejmujący części przeznaczone do stosowania wyłącznie lub głównie w sprzęcie objętym kodem rozpoczynającym się od cyfr 8427, to zwraca się uwagę, że przywozy objęte tym kodem uwzględnione w danych Eurostatu są niewielkie i nie uwzględniono ich przy ustalaniu wielkości i udziału w rynku przywozu produktu objętego postępowaniem. W związku z tym ten argument nie może być przyjęty.

(63)

Wobec braku innych uwag, niniejszym potwierdza się tymczasowe ustalenia dotyczące wpływu przywozu po cenach dumpingowych przedstawione w motywach 89 do 91 rozporządzenia tymczasowego.

(64)

Po nałożeniu tymczasowych środków, jeden producent wspólnotowy zakwestionował ocenę wyników osiąganych w wywozie przez przemysł wspólnotowy. Ustalono, że sprzedaż na wywóz od 2000 r. do OD spadła o niemal 50 %, co miało znaczący wpływ na wyniki przemysłu wspólnotowego. Należy zauważyć, że nawet jeśli wielkość wywozu zmalała jako wartość bezwzględna, to i tak stanowiła ona zaledwie 11 % całkowitej wielkości sprzedaży realizowanej przez przemysł wspólnotowy w badanym okresie. Ponadto mimo że w okresie objętym dochodzeniem sprzedaż we Wspólnocie przynosiła straty, to wywóz nadal przynosił pewne zyski. A zatem spadku wielkości wywozu nie można uznać za czynnik powodujący znaczną szkodę dla przemysłu wspólnotowego. W związku z tym ten argument należy odrzucić i potwierdzić ustalenia przedstawione w motywach 92 do 93 rozporządzenia tymczasowego.

(65)

Wobec braku innych uwag, niniejszym potwierdza się tymczasowe ustalenia dotyczące inwestycji przemysłu wspólnotowego przedstawione w motywie 94 rozporządzenia tymczasowego.

(66)

Dwaj producenci eksportujący oraz niektórzy importerzy twierdzili, że wbrew ustaleniom przedstawionym w motywie 95 rozporządzenia tymczasowego, kraje inne niż ChRL, w szczególności Brazylia i Indie, wykorzystały silną pozycję EUR do znacznego zwiększenia wielkości sprzedaży na rynku wspólnotowym. Biorąc pod uwagę, że przywozy z krajów trzecich, takich jak Brazylia i Indie, stanowią zaledwie około 1 % przywozu produktu objętego postępowaniem z ChRL, ich wpływ na przyczynowość, jeśli w ogóle istnieje, można uznać za nieistotny. W związku z tym wniosek ten powinien zostać odrzucony.

(67)

Wobec braku innych uwag, niniejszym potwierdza się tymczasowe ustalenia dotyczące przywozu z innych krajów trzecich przedstawione w motywach 95 do 96 rozporządzenia tymczasowego.

(68)

Jeden producent eksportujący i niektórzy importerzy twierdzili, że pewien udział w ustalonym podcinaniu cen należy przypisać słabości kursu dolara amerykańskiego w stosunku do EUR, a nie cenom towarów przywożonych po cenach dumpingowych. Jednakże strony te nie przedstawiły żadnych dowodów prezentujących wielkość przywozu z ChRL fakturowanych w dolarach amerykańskich, które umożliwiłyby dokonanie całościowej oceny ewentualnego wpływu kursu wymiany walut na ceny. W każdym przypadku, nawet jeżeli wszystkie przywozy z ChRL byłyby dokonywane w dolarach amerykańskich, a założenia tego nie potwierdzają ustalenia dochodzenia, ceny przywozu produktu objętego postępowaniem powinny były spaść o 25 %, (spadek wartości dolara amerykańskiego w stosunku do EUR) a nie o 34 %, tak jak to rzeczywiście miało miejsce w badanym okresie. Wreszcie, należy zauważyć, że z wyjątkiem dwóch odosobnionych przypadków, dotyczących bardzo małych wielkości przywozu, całkowite przywozy ze wszystkich pozostałych krajów, z wyjątkiem ChRL, które także doświadczyły korzyści w związku z umocnieniem się EUR, spadły. Wskazuje to na to, że wahania kursu walut nie mogły stanowić istotnej przyczyny zwiększenia przywozów po cenach dumpingowych z ChRL. W związku z tym wniosek ten należy odrzucić i potwierdzić ustalenia przedstawione w motywie 98 rozporządzenia tymczasowego.

(69)

Jeden producent eksportujący i niektórzy importerzy przywołali ponownie argument, że firmy składające skargę to duże przedsiębiorstwa działające aktywnie w sektorze urządzeń do obsługi i podawania materiałów, dla których wózki jezdniowe ręczne (paletowe) to jedynie akcesoria stosowane często jako narzędzia sprzedaży większych i droższych produktów. Wobec braku nowych dowodów, niniejszym potwierdza się ustalenia przedstawione w motywach 99 do 100 rozporządzenia tymczasowego i wniosek odrzuca.

(70)

Jeden producent eksportujący powtórzył argument, że producenci wspólnotowi są sami odpowiedzialni za poniesione straty, gdyż skoncentrowali się na wytwarzaniu produktów niskiej jakości i outsourcingu produkcji części. Nie przedstawiono jednak nowych dowodów potwierdzających to twierdzenie. Zwraca się uwagę, że argument ten został już zbadany i wyczerpująco opisany w motywach 101 do 103 rozporządzenia tymczasowego i niniejszym wyjaśnienie to zostaje podtrzymane.

(71)

Wobec braku innych uwag, które mogłyby zmienić ustalenia tymczasowe, niniejszym potwierdza się wnioski dotyczące związku przyczynowego przedstawione w motywach 104 i 105 rozporządzenia tymczasowego.

(72)

Wobec braku innych uwag, niniejszym potwierdza się uwagi ogólne na temat interesu Wspólnoty przedstawione w motywie 106 rozporządzenia tymczasowego.

(73)

Po nałożeniu środków tymczasowych, jeden importer twierdził, że uprzednio zamknięte zakłady produkcyjne we Wspólnocie nie zostaną ponownie otwarte, tym samym nie dając nowych możliwości zatrudnienia, ze względu na nałożenie środków antydumpingowych. Jednakże argument ten nie został poparty żadnymi dowodami. Nawet jeśli nie doszłoby do ponownego otwarcia zamkniętych fabryk, należy zauważyć, że wykorzystanie mocy produkcyjnych przemysłu wspólnotowego w OD wyniosło zaledwie 46 %. Wskazuje to wyraźnie na to, że przemysł wspólnotowy miałby potencjał zwiększenia produkcji i sprzedaży, gdyby na rynku wspólnotowym panowały warunki zdrowej konkurencji. W związku z tym argument ten należy odrzucić.

(74)

Jeden producent eksportujący i niektórzy importerzy twierdzili, że działalność przemysłu wspólnotowego dotycząca wózków jezdniowych ręcznych (paletowych), a w szczególności kwestii zatrudnienia, jest nieznaczna w porównaniu z jej całkowitą działalnością, i że w związku z tym ma on ograniczony interes w nałożeniu środków antydumpingowych na przywóz tych produktów w porównaniu z pozostałymi podmiotami gospodarczymi działającymi na rynku. Przede wszystkim przypomina się, że producenci eksportujący nie mają podstaw do wnoszenia żądań dotyczących badania interesu przemysłu wspólnotowego. To samo tyczy się interesu dostawców, firm handlowych i użytkowników, który omówiony został poniżej. Pomimo to wniesione argumenty zostały zbadane. W tej kwestii przypomina się, że przemysł wspólnotowy w OD zatrudniał przy wózkach jezdniowych ręcznych (paletowych) 434 osoby, podczas gdy na przykład współpracujący importerzy zatrudniali około 74 pracowników. Ponadto zwraca się uwagę, że działalność niektórych producentów wspólnotowych opiera się niemal wyłącznie na produkcji i sprzedaży wózków jezdniowych (ręcznych) paletowych. W związku z tym nie można przyjąć tego argumentu.

(75)

Wobec braku innych uwag, niniejszym potwierdza się tymczasowe ustalenia dotyczące interesu przemysłu wspólnotowego przedstawione w motywach 107 do 109 rozporządzenia tymczasowego.

(76)

Jeden producent eksportujący twierdził, że brak jakiejkolwiek reprezentacji ze strony dostawców wspólnotowych świadczy o tym, iż przywozy z ChRL nie wpłynęły negatywnie na działalność tych podmiotów. Tego twierdzenia nie można zaakceptować. Przemysł wspólnotowy polega na dostawcach wspólnotowych, jeśli chodzi o dostawę niektórych części i nierozsądne jest zakładanie, że dumping nie wywiera żadnych negatywnych skutków na prowadzoną przez nich działalność. Kolejne zamknięcia fabryk we Wspólnocie mogłyby jeszcze pogorszyć ich pozycję. Wobec braku innych uwag, niniejszym potwierdza się tymczasowe ustalenia dotyczące interesu dostawców wspólnotowych przedstawione w motywie 110 rozporządzenia tymczasowego.

(77)

Jeden producent eksportujący twierdził, że w trakcie dochodzenia zignorowano interes drobnych importerów, którzy w dużej mierze koncentrują swoją działalność na wózkach jezdniowych ręcznych (paletowych). Należy zauważyć, że wnioski od importerów, którzy ujawnili się w przewidzianym terminie i przedstawili wystarczające informacje, zostały w pełni uwzględnione w niniejszym dochodzeniu. Część współpracujących niepowiązanych importerów to firmy zatrudniające dwóch lub trzech pracowników. Ponadto zwraca się uwagę, że współpracujący importerzy zgłaszali bardzo dobrą rentowność prowadzonej przez nich działalności związanej z wózkami jezdniowymi ręcznymi (paletowymi) (zysk netto w wysokości do 50 % obrotu). Zasadne zatem jest uznanie, że nałożenie środków antydumpingowych będzie mieć stosunkowo mały wpływ na prowadzoną przez nich działalność. W związku z tym ten argument trzeba odrzucić i potwierdzić ustalenia przedstawione w motywach 111 do 114 rozporządzenia tymczasowego.

(78)

Dwaj producenci eksportujący i niektórzy importerzy twierdzili, że wzrost cen chińskich wózków jezdniowych ręcznych (paletowych) po nałożeniu środków wywiera natychmiastowy i nieproporcjonalny wpływ na działalność setek tysięcy sklepów, magazynów i fabryk we Wspólnocie korzystających z wózków jezdniowych ręcznych (paletowych). Jednakże zwraca się uwagę, że żaden z owych wspólnotowych użytkowników wózków jezdniowych ręcznych (paletowych) nie przedstawił żadnych uwag dotyczących ustaleń przedstawionych w rozporządzeniu tymczasowym. Wobec braku dowodów na potwierdzenie tego argumentu, należy go odrzucić.

(79)

Wobec braku innych uwag, niniejszym potwierdza się tymczasowe ustalenia dotyczące interesu użytkowników wspólnotowych przedstawione w motywach 115 i 116 rozporządzenia tymczasowego.

(80)

Uwzględniając powyższą argumentację, niniejszym potwierdza się wnioski dotyczące interesu Wspólnoty przedstawione w motywach 117 do 119 rozporządzenia tymczasowego.

(81)

Wobec braku innych znaczących uwag, niniejszym potwierdza się metodologię zastosowaną do ustalenia poziomu eliminującego szkodę, przedstawioną w motywach 120 do 123 rozporządzenia tymczasowego.

(82)

Wykorzystując tę metodologię, dokonano obliczenia poziomu eliminującego szkodę w celu ustalenia poziomu środków, które mają być ostatecznie nałożone.

(83)

W świetle powyższego oraz zgodnie z art. 9 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, należy nałożyć ostateczne cło antydumpingowe w wysokości ustalonych marginesów dumpingu, ponieważ w przypadku wszystkich producentów eksportujących objętych postępowaniem ustalono, że poziom likwidujący szkodę przewyższa marginesy dumpingu.

(84)

Na podstawie powyższego ustala się następujące stawki cła ostatecznego:

(85)

Indywidualne stawki ceł antydumpingowych dla przedsiębiorstw określone w niniejszym rozporządzeniu zostały ustanowione na podstawie ustaleń dokonanych w toku bieżącego dochodzenia. Dlatego są odzwierciedleniem sytuacji ustalonej w wyniku tego dochodzenia w odniesieniu do tych przedsiębiorstw. Te stawki celne (w przeciwieństwie do stawek dla całego terytorium kraju, stosujących się do „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”) mają wyłączne zastosowanie do przywozu produktów pochodzących z kraju objętego postępowaniem i produkowanych przez te przedsiębiorstwa i w ten sposób przez konkretne, wymienione podmioty prawne. Przywożone produkty, wytworzone przez każde inne przedsiębiorstwo, które nie zostało specjalnie wymienione w części normatywnej niniejszego rozporządzenia z nazwy i adresu, w tym także podmioty powiązane z wymienionymi, nie mogą korzystać z tych stawek i podlegają stawkom mającym zastosowanie do „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”.

(86)

Wszelkie wnioski o zastosowanie tych indywidualnych stawek ceł antydumpingowych dla przedsiębiorstw (np. w związku ze zmianą nazwy podmiotu lub założeniem nowego podmiotu produkcyjnego lub handlowego) należy niezwłocznie kierować do Komisji (3) załączając wszystkie istotne informacje, w szczególności dotyczące zmian w działalności przedsiębiorstwa, związanych z produkcją, sprzedażą krajową i wywozową mającą związek z np. taką zmianą nazwy lub podmiotów zajmujących się produkcją bądź sprzedażą. W razie potrzeby rozporządzenie zostanie wówczas stosownie zmienione poprzez aktualizację wykazu przedsiębiorstw korzystających z indywidualnych stawek cła.

(87)

W świetle ustalonych wielkości marginesów dumpingu oraz poziomu szkody dla przemysłu wspólnotowego, uznaje się za konieczne dokonanie ostatecznego poboru kwot zabezpieczonych z tytułu tymczasowego cła antydumpingowego nałożonego rozporządzeniem tymczasowym do wysokości cła ostatecznie nałożonego niniejszym rozporządzeniem. W przypadku gdy cło ostateczne jest wyższe od cła tymczasowego, należy ostatecznie pobrać jedynie kwotę zabezpieczoną do wysokości cła tymczasowego.

(88)

Po nałożeniu tymczasowych środków antydumpingowych, dwóch producentów eksportujących wyraziło gotowość złożenia oferty zobowiązania, zgodnie z art. 8 rozporządzenia podstawowego. Zbadana została możliwość zastosowania umownych środków naprawczych w formie zobowiązań cenowych. Jednakże zauważa się, że jeden z producentów eksportujących nie współdziałał w toku dochodzenia i w związku z nieprzyznaniem statutu gospodarki rynkowej lub traktowania indywidualnego (patrz: motyw 19 niniejszego rozporządzenia), ustalenie cen minimalnych nie było możliwe. Ponadto ustalono, że produkt objęty postępowaniem istnieje pod postacią setek rodzajów, które są regularnie ulepszane lub w inny sposób zmieniane. Dodatkowo, producenci eksportujący sprzedawali również, bądź bezpośrednio, bądź przez powiązanych importerów, inne produkty tym samym klientom. W tych okolicznościach, monitorowanie zobowiązań cenowych byłoby praktycznie niemożliwe. W konsekwencji stwierdzono, że w przypadku tego konkretnego dochodzenia, przyjęcie zobowiązań byłoby niepraktyczne i oferty musiały zostać odrzucone. Producenci eksportujący zostali o tym odpowiednio poinformowani i dano im sposobność przedstawienia uwag. Uwagi przedstawione przez nich nie wpłynęły na zmianę powyższego wniosku,

21.7.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 189/15

(1)

Dnia 29 stycznia 2005 r. Komisja na mocy rozporządzenia (WE) nr 145/2005 z 28 stycznia 2005 r. nakładającego tymczasowe cło antydumpingowe na przywóz węglanu baru pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej (2) (zwanego dalej „rozporządzeniem tymczasowym”) nałożyła tymczasowe cła antydumpingowe na przywóz do Wspólnoty węglanu baru pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej (zwanej dalej „ChRL”).

(2)

Po powiadomieniu o istotnych faktach i wnioskach, na podstawie których podjęto decyzję o nałożeniu tymczasowych środków antydumpingowych, kilka zainteresowanych stron przedłożyło zgłoszenia pisemne przedstawiające ich opinie w sprawie tymczasowych ustaleń. Żadna ze stron nie złożyła wniosku o przesłuchanie.

(3)

Komisja prowadziła dalsze badanie i weryfikację informacji uważanych za niezbędne dla ostatecznych ustaleń. Przeprowadzono również wizyty weryfikacyjne na terenie zakładów następujących przedsiębiorstw:

(4)

Wszystkie strony zostały poinformowane o istotnych faktach i wnioskach, na podstawie których zamierzano zalecić nałożenie ostatecznego cła antydumpingowego na przywóz węglanu baru pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej oraz ostateczne pobranie kwot zabezpieczonych w postaci cła tymczasowego. Stronom wyznaczono również termin, w którym mogły składać uwagi związane z przedstawieniem wymienionych istotnych faktów i wniosków.

(5)

Ustne i pisemne uwagi przedstawione przez zainteresowane strony zostały uwzględnione i odpowiednio do nich, w uzasadnionych przypadkach, zmieniono ustalenia.

(6)

Ponieważ nie otrzymano żadnych nowych uwag dotyczących „produktu objętego postępowaniem” i „produktu podobnego”, określonych w motywach 11 i 12 rozporządzenia tymczasowego, zostają one niniejszym potwierdzone.

(7)

Z powodu braku jakichkolwiek uwag, ustalenia w motywach 13 do 23 rozporządzenia tymczasowego dotyczące MET zostają niniejszym potwierdzone.

(8)

Z powodu braku jakichkolwiek uwag, ustalenia w motywach 24 do 29 rozporządzenia tymczasowego dotyczące traktowania indywidualnego zostają niniejszym potwierdzone.

(9)

W przypadku jednego producenta eksportującego, podczas określania czy sprzedaż krajowa została dokonana w zwykłym obrocie handlowym, a także podczas wyznaczania wartości normalnej dla niektórych rodzajów produktu objętego postępowaniem, wykorzystano nieprawidłowe koszty finansowania przy obliczaniu tymczasowego marginesu dumpingu. Dlatego też dokonano koniecznych korekt w odniesieniu do obliczania ostatecznego marginesu dumpingu.

(10)

W przypadku innego producenta eksportującego wartość sprzedaży odpadów została tymczasowo odliczona od kosztów produkcji. Jednakże po zweryfikowaniu właściwych informacji pojawiły się poważne wątpliwości, czy wymieniona kwota mogła być uważana za podlegającą odliczeniu jako odpady. Mając na uwadze powyższe i na podstawie dostępnych informacji, okazało się, iż „odpady” mają w rzeczywistości znaczącą odrębną wartość handlową. Ponadto z powodu braku prowadzenia jakiejkolwiek ewidencji, nie było możliwe prawidłowe ilościowe określenie rozpatrywanej kwoty. Wreszcie, nawet jeżeli wymienioną kwotę należało odliczyć, przedsiębiorstwo przypisało całą kwotę do produktu objętego postępowaniem, podczas gdy dotyczyła ona również innych produktów produkowanych przez to przedsiębiorstwo. Dlatego też odliczenie za odpady zostało w końcowym etapie anulowane. W przypadku tego samego producenta eksportującego dostosowano wartość produktu ubocznego.

(11)

Wymieniony producent eksportujący objęty postępowaniem zakwestionował przyjęte podejście i stwierdził, iż przy usuwaniu odpadów w postaci żużlu i wapna współpracowano ze znajdującym się w pobliżu zakładem w taki sposób, aby zmniejszyć koszty ogólne. Należy zauważyć, iż producent eksportujący stwierdził również w swoim kwestionariuszu, że wymieniona sprzedaż powinna być uznana za sprzedaż „produktu ubocznego”. W tym zakresie, należy powtórzyć, iż sprzedawane ilości danego produktu nie mogły zostać ustalone podczas dochodzenia. Ponadto dochodzenie wykazało, iż sprzedaż do pobliskiej fabryki dotyczyła wyłącznie produktu ubocznego H2S. W tym zakresie uznano, iż przedłożone zostały sprzeczne informacje, które nie mogły być wyjaśnione po przedstawieniu ostatecznych wniosków. Po drugie, wymieniony producent eksportujący stwierdził, iż wartość produktu ubocznego H2S odliczona od kosztu produkcji powinna być wyższa. Jednakże dowody zebrane podczas dochodzenia wykazały, iż wartość określona we wniosku została zawyżona, dlatego też wniosek ten został odrzucony.

(12)

Oprócz dokonanych dostosowań, jak określono w motywach 9 i 10 niniejszego rozporządzenia, oraz ze względu na brak jakichkolwiek dalszych uwag, ustalenia w motywach 43 do 59 rozporządzenia tymczasowego dotyczące wartości normalnej zostają niniejszym potwierdzone.

(13)

Jedna organizacja użytkowników sprzeciwiła się wykorzystaniu Stanów Zjednoczonych Ameryki („USA”) jako kraju analogicznego, w rozumieniu motywu 12 rozporządzenia tymczasowego. Wymieniona zainteresowana strona nie uzasadniła swojego wniosku ani nie dostarczyła żadnego dowodu, lecz odniosła się raczej ogólnie do rzekomego braku konkurencji na rynku USA spowodowanego obowiązującymi tam środkami antydumpingowymi. Jednakże należy zauważyć, iż poziom konkurencji na rynku krajowym USA został zbadany w celu tymczasowego określenia wartości normalnej. Jak wspomniano w motywie 37 rozporządzenia tymczasowego, ustalono, iż na rynku krajowym USA istniał odpowiedni poziom konkurencji.

(14)

Jeden niepowiązany importer sprzeciwił się wykorzystaniu USA jako kraju analogicznego, ponieważ producent w USA, którego dane zostały wykorzystane do określenia wartości normalnej, był powiązany z producentem wspólnotowym. Należy zauważyć, iż podczas okresu objętego dochodzeniem („OD”) tego rodzaju powiązania nie istniały. Ponadto importer ten nie przedłożył żadnych informacji ani dowodów, iż wymieniona relacja, która zapoczątkowana została po OD, miała wpływ na koszty i ceny krajowe w USA podczas OD. Z tego powodu argument niepowiązanego importera musiał zostać odrzucony.

(15)

Mając na uwadze powyższe, wybór USA jako analogicznego kraju zostaje niniejszym potwierdzony.

(16)

Ze względu na brak jakichkolwiek uwag, ustalenia zawarte w motywie 60 rozporządzenia tymczasowego dotyczące określenia ceny eksportowej, zostają niniejszym potwierdzone.

(17)

Producent eksportujący zauważył, iż w celu obliczenia tymczasowego marginesu dumpingu, błędnie odliczono koszty frachtu morskiego i ubezpieczenia od transakcji sprzedaży eksportowej dokonanej na podstawie formuł franco statek (FOB) lub koszt i fracht (CFR), podczas gdy ceny sprzedaży tych transakcji nie obejmowały takich kosztów. Wymienione ceny transakcji sprzedaży eksportowej zostały odpowiednio skorygowane.

(18)

Ponadto ustalono, iż jeden producent eksportujący nie zarejestrował prowizji zapłaconych podmiotom gospodarczym za sprzedaż eksportową produktu objętego postępowaniem do Wspólnoty. Wymienione ceny eksportowe zostały zatem odpowiednio dostosowane.

(19)

Oprócz dokonanych dostosowań, jak określono w motywach 9, 10 i 17 niniejszego rozporządzenia, oraz ze względu na brak jakichkolwiek dalszych uwag, ustalenia zawarte w motywach 61 do 66 rozporządzenia tymczasowego dotyczące porównania wartości normalnej i cen eksportowych, zostają niniejszym potwierdzone.

(20)

W świetle powyższych korekt, ostatecznie określone marginesy dumpingu, wyrażone jako wartość procentowa ceny koszt, ubezpieczenie i fracht (CIF) na granicy Wspólnoty, przed ocleniem, wynoszą:

(21)

Z powodu braku jakichkolwiek uwag w tym względzie, ustalenia w motywach 72 do 74 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone.

(22)

Po przedstawieniu tymczasowych wniosków, jeden współpracujący producent eksportujący ponowił swój zarzut wskazując, iż wyższe ceny pobierane przez przemysł wspólnotowy wynikają z wyższej reaktywności jego produktów. Wniosek ten dotyczący dostosowania do cen przemysłu wspólnotowego w zakresie różnic w reaktywności został odrzucony na tymczasowym etapie, jak wskazano w motywie 80 rozporządzenia tymczasowego.

(23)

Mimo iż wniosek ten nie był wystarczająco uzasadniony za pomocą nowych informacji, kwestia ta została dalej zbadana, ponieważ producent eksportujący utrzymywał, iż różnice w reaktywności, która jest cechą rzekomo obecną we wszystkich rodzajach węglanu baru, nie powinny być oceniane wyłącznie w odniesieniu do najbardziej reaktywnego rodzaju sprzedawanego przez przemysł wspólnotowy, jak uczyniono na tymczasowym etapie.

(24)

Ponieważ reaktywność jest właściwością węglanu baru, która nie jest wykazana jako taka w arkuszach specyfikacji produkcji dostarczonych przez producenta, lecz może być wywnioskowana na podstawie rozmiaru cząstek i gęstości „produktu objętego postępowaniem”, w różnych sektorach użytkowników końcowych do zwykłej praktyki należy przeprowadzanie testów kontrolnych po dostawie produktu, aby sprawdzić jego właściwości. Fakt iż użytkownicy końcowi w takich sektorach jak przemysł produkcji cegieł i dachówek, w których reaktywność odgrywa kluczowa rolę, w przypadku produktu przywożonego z ChRL zwiększają ilość węglanu baru, jaką normalnie potrzebowaliby w procesie produkcyjnym gdy wykorzystują produkt przywożony z ChRL, w porównaniu z wykorzystywanymi ilościami produktu gdy jest on dostarczany przez przemysł wspólnotowy, wskazuje iż użytkownicy końcowi przypisują wyższą reaktywność węglanowi baru produkowanemu przez przemysł wspólnotowy. Ponadto dalsza analiza produktów sprzedawanych na rynku wspólnotowym wykazała, iż oprócz rodzajów o najwyższej reaktywności, które stanowią mniej niż 5 % jego sprzedaży we WE, jak określono w motywie 80 rozporządzenia tymczasowego, przemysł wspólnotowy sprzedał w rzeczywistości dodatkowe rodzaje o bardzo wysokiej reaktywności, które stanowiły około 20 % jego całkowitej sprzedaży we Wspólnocie. Na pozostałą część sprzedaży przemysłu wspólnotowego składa się sprzedaż rodzajów o niższej reaktywności. Dlatego też stwierdzono, iż w takich okolicznościach i w przeciwieństwie do ustaleń zawartych w motywie 80 rozporządzenia tymczasowego, dostosowanie związane z różnicami w reaktywności było uzasadnione.

(25)

W celu przeprowadzenia analizy podcięcia cenowego, ceny sprzedaży przemysłu wspólnotowego w odniesieniu do rodzajów węglanu baru o wysokiej reaktywności zostały zmniejszone o 14 %. To dostosowanie było oparte na różnicy cen między rodzajami o wyższej i niższej reaktywności sprzedawanymi przez przemysł wspólnotowy. Porównanie to wykazało, że podczas OD produkt objęty postępowaniem pochodzący z ChRL był sprzedawany we Wspólnocie po cenach podcinających ceny przemysłu wspólnotowego o 20 % do 26 %, jeżeli były wyrażone jako wartość procentowa cen stosowanych przez przemysł wspólnotowy.

(26)

Oprócz dokonanych dostosowań, jak określono w motywie 25 niniejszego rozporządzenia, oraz ze względu na brak jakichkolwiek uwag, ustalenia w motywach 75 do 81 rozporządzenia tymczasowego dotyczące przywozu z kraju objętego postępowaniem zostają niniejszym potwierdzone.

(27)

Jeden współpracujący eksporter stwierdził, iż wskaźniki gospodarcze analizowane w motywach 84 do 94 rozporządzenia tymczasowego nie wykazały spowodowania istotnej szkody. Jednakże nie przedłożono żadnego zasadniczo nowego elementu ani dowodu, który wymagałby dokonania ponownej oceny tych wskaźników oraz, w konsekwencji, zmiany wniosku osiągniętego na tymczasowym etapie.

(28)

Wymieniony zarzut został powtórzony po przedstawieniu ostatecznych wniosków w odniesieniu do zmiany produkcji, wykorzystania zdolności produkcyjnych, udziału w rynku, zapasów i zatrudnienia. Jak zostało już to wyjaśnione w motywach 84 do 88 rozporządzenia tymczasowego, wymienione wskaźniki świadczyły o negatywnych zmianach, które przyczyniły się do pogorszenia sytuacji przemysłu wspólnotowego. W związku z powyższym wniosek ten został odrzucony.

(29)

Dlatego też motywy 82 do 97 rozporządzenia tymczasowego odnoszące się do sytuacji przemysłu wspólnotowego i wniosków dotyczących szkody zostają niniejszym potwierdzone.

(30)

Ze względu na brak jakichkolwiek zasadniczo nowych informacji lub argumentów, ustalenia w motywie 100 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone.

(31)

Jeden współpracujący eksporter podtrzymywał swoje stanowisko twierdząc, iż szkoda mogła również być wyrządzona przez przywóz z innych państw trzecich, który znacznie wzrósł przed OD, w szczególności przez przywóz z Indii i Brazylii. W odniesieniu do Indii, nie mogą one być uważane za znaczące źródło dostaw podczas okresu badania w latach 2000–2003, mając na uwadze niewielką przywożoną ilość. W rzeczywistości udział przywozu z Indii w rynku wynosił poniżej 1 % podczas OD, a we wcześniejszym okresie praktycznie nie istniał. W odniesieniu do Brazylii, przywóz był ograniczony zarówno w porównaniu do przywozu z ChRL, jak i całkowitego przywozu podczas całego okresu objętego postępowaniem. Dlatego też stwierdzono, iż wymieniony przywóz nie naruszył relacji przyczynowo-skutkowej, jak ustalono w motywie 103 rozporządzenia tymczasowego.

(32)

Jeden eksporter oraz szereg importerów i użytkowników twierdziło, iż przemysł wspólnotowy zajmował pozycję dominującą na rynku wspólnotowym w odniesieniu do węglanu baru oraz, iż czynnik ten umożliwił wymienionemu przemysłowi podniesienie jego cen we Wspólnocie. Eksporter podkreślił fakt, iż grupa, do jakiej należy jedyny producent wspólnotowy była w przeszłości przedmiotem dochodzenia dotyczącego nadużycia pozycji dominującej.

(33)

Po pierwsze, należy zauważyć, iż w okresie od 2000 r. do 2003 r., udział przemysłu wspólnotowego w rynku był średnio o około 10 punktów procentowych wyższy niż udział chińskich producentów eksportujących, podczas gdy w czasie OD był porównywalny do udziału przywozu z ChRL. Dlatego też nie można stwierdzić, iż przemysł wspólnotowy zajmował pozycję dominującą podczas okresu objętego postępowaniem, mając na uwadze zmniejszenie jego udziału w rynku w porównaniu do przywozu z ChRL oraz równy udział przywozu z ChRL w rynku podczas OD. W każdym przypadku, żadna z zainteresowanych stron nie dostarczyła żadnych dowodów, aby uzasadnić możliwe nadużycie pozycji dominującej przemysłu wspólnotowego w odniesieniu do „produktu podobnego”. Nawet w przypadkach, w których przedsiębiorstwo jest jedynym producentem na danym rynku, sam ten fakt nie może być uznany za dowód, iż taki producent nadużył swojej pozycji rynkowej poprzez sztuczne podnoszenie cen na wymienionym rynku. Ponadto nawet jeżeli przemysł wspólnotowy rzeczywiście zajmował pozycję dominującą i nadużywał jej, trudnym byłoby zrozumieć dlaczego ceny przemysłu wspólnotowego mogły obniżyć się o 7 % jak wskazano w motywie 86 rozporządzenia tymczasowego, a chińscy eksporterzy zwiększyli w tak znaczny sposób swój udział w rynku. Ponadto nie można wywnioskować, iż producent wspólnotowy nadużył możliwej pozycji dominującej wyłącznie na podstawie istnienia dochodzenia nieobejmującego produktu podobnego, lub przeszłych dochodzeń w odniesieniu do jakiegokolwiek przedsiębiorstwa lub grupy, do jakiej ono należy. W związku z powyższym wniosek ten zostaje odrzucony.

(34)

W odniesieniu do informacji zawartych w motywach 110 i 111 rozporządzenia tymczasowego, kilku użytkowników i importerów stwierdziło, iż nałożenie ostatecznego środka będzie stanowić karę dla producentów cegieł i dachówek, którzy wolą wykorzystywać papkę wodną węglanu baru wytworzoną z węglanu baru przywiezionego z ChRL, zamiast węglanu baru w formie proszku dostarczanego przez przemysł wspólnotowy. Strony te utrzymywały, iż przemysł wspólnotowy nie sprzedaje papki i odmawia dostarczania węglanu baru w formie proszku importerom produkującym papkę. Przeciwnie do tego wniosku potwierdzono, iż przemysł wspólnotowy dostarcza węglan baru co najmniej jednemu importerowi produkującemu z niego papkę. Dlatego też istnieje w istocie alternatywne źródło dostaw papki otrzymywanej z węglanu baru produkowanego przez przemysł wspólnotowy. Ponadto jak stwierdzono w motywie 43 niniejszego rozporządzenia, nałożenie środków antydumpingowych w żaden sposób nie blokuje dostępu produktom z ChRL do rynku wspólnotowego, lecz raczej ma na celu przywrócenie równych reguł gry oraz utrzymanie alternatywnych źródeł dostaw we Wspólnocie.

(35)

Wymieniony zarzut zostaje odrzucony z wyżej wymienionych powodów oraz ze względu na brak jakichkolwiek dowodów potwierdzających, dostarczonych przez użytkowników i importerów uzasadniających ich preferencje dotyczące papki lub węglanu baru przywożonego z ChRL w stosunku do konkurencyjnego produktu oferowanego przez przemysł wspólnotowy.

(36)

W oparciu o powyższe uwagi i inne elementy zawarte w motywach 98 do 111 rozporządzenia tymczasowego stwierdza się, iż przywóz z ChRL wyrządził istotną szkodę przemysłowi wspólnotowemu w rozumieniu art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego.

(37)

Dwa stowarzyszenia reprezentujące użytkowników końcowych, kilku importerów i sami użytkownicy końcowi powtórzyli swoje obawy twierdząc, iż nałożenie jakichkolwiek środków zmniejszy ogólną konkurencję na rynku wspólnotowym w odniesieniu do danego produktu i w związku z tym nieuchronnie doprowadzi do wzrostu cen, co spowoduje z kolei zmniejszenie ich poziomu konkurencyjności. Wymienione strony nie dostarczyły żadnych dodatkowych dowodów uzasadniających ten wniosek.

(38)

Ponadto dwudziestu użytkowników, którzy nie zgłosili się do Komisji przed nałożeniem tymczasowych środków, skierowało petycje przeciwko nałożeniu ostatecznych ceł antydumpingowych. Wymienione strony miały możliwość uzasadnienia swoich wniosków, lecz nie uczyniły tego. Niemniej jednak ich argumenty zostały dalej zbadane w drodze weryfikacji danych przedłożonych przed nałożeniem tymczasowych środków przez jednego współpracującego importera i dwóch współpracujących użytkowników.

(39)

W istocie, po przeprowadzeniu dodatkowych wizyt weryfikacyjnych w przedsiębiorstwie prowadzącym działalność w sektorze ceramiki (fryty) oraz w innym przedsiębiorstwie prowadzącym działalność w przemyśle produkcji cegieł i dachówek (oba przedsiębiorstwa reprezentują razem ponad 20 % przywozu węglanu baru z ChRL, jak wskazują współpracujący użytkownicy) potwierdzono, jak wspomniano w motywie 127 rozporządzenia tymczasowego, iż udział węglanu baru w całkowitych kosztach produkcji użytkowników wynosi średnio poniżej 8 %.

(40)

Zgodnie z ustaleniami w motywie 128 rozporządzenia tymczasowego stwierdzono, iż mając na uwadze poziom środków oraz istnienie alternatywnych źródeł dostaw od eksporterów niepodlegających cłom, wpływ wzrostu cen „produktu podobnego” w odniesieniu do użytkowników okazuje się minimalny.

(41)

Po przedstawieniu ostatecznych wniosków, dwa stowarzyszenia użytkowników i jeden producent eksportujący stwierdzili, iż możliwy wpływ ostatecznych środków na użytkowników byłby wyższy niż ustalono w motywach 39 do 40 niniejszego rozporządzenia. W tym zakresie, należy zauważyć, iż ustalenia są oparte na sprawdzonych danych uzyskanych od współpracujących użytkowników. Wyżej wymienione wnioski odnoszą się do informacji na temat przedsiębiorstw, które nie współpracowały podczas dochodzenia i nie mogły być sprawdzone. Wniosek ten został więc odrzucony.

(42)

Wymieniony wyżej producent eksportujący stwierdził, iż jedynie ograniczona liczba użytkowników, niebędących reprezentatywnymi dla całego rynku, służyła za podstawę dla tych ustaleń. W tym zakresie należy zauważyć, iż użytkownicy sprawdzeni na obu etapach, zarówno tymczasowym, jak i ostatecznym, reprezentują ponad 90 % przywozu węglanu baru z ChRL dokonanego przez współpracujących użytkowników podczas OD. Dlatego też wiarygodność ustaleń jest uważana za odpowiednią, a wniosek zostaje odrzucony.

(43)

Przypomniano dalej, iż celem środka antydumpingowego nie jest w żadnym razie zablokowanie dostępu produktom z ChRL do rynku wspólnotowego, lecz raczej przywrócenie równych reguł gry, które zostały zakłócone przez nieuczciwe praktyki handlowe. A zatem środki powinny umożliwić kontynuację działalności jedynemu producentowi wspólnotowemu oraz wspierać ogólny poziom konkurencji na rynku wspólnotowym.

(44)

Ze względu na brak jakichkolwiek zasadniczo nowych informacji lub argumentów w tym względzie, ustalenia w motywach 114 do 132 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone.

(45)

Po przedstawieniu tymczasowych wniosków, eksporter stwierdził, iż poziom zysku wynoszący 7,2 % uznany za zysk, który mógłby zostać osiągnięty przez przemysł wspólnotowy w przypadku braku szkodliwego dumpingu z ChRL, nie jest realny, ponieważ, ze względu na pozycję dominującą jedynego producenta wspólnotowego, której dotyczy zarzut, jego rentowność w przeszłości była nienaturalnie wysoka.

(46)

Jak już wspomniano w motywie 33 niniejszego rozporządzenia, fakt, iż przez pewien okres istnieje jedynie pojedynczy producent wspólnotowy nie oznacza, iż wymieniony producent zajmuje pozycję dominującą na rynku i nadużywa jej, na przykład wykorzystując swoją pozycję w taki sposób, aby uzyskać nienaturalnie wysoką marżę zysku z jego działalności. Jak wytłumaczono w motywie 135 rozporządzenia tymczasowego, marżę zysku w wysokości 7,2 % ustalono na podstawie średniej ważonej marży zysku „produktu podobnego” w latach 1996–1998. Uwzględniono poziom zysku przemysłu wspólnotowego w okresie, w którym nie był narażony na szkodliwy dumping, tj. przed okresem badania dotyczącego oceny szkody. Ponieważ eksporter, o którym mowa, nie dostarczył żadnych dowodów wskazujących, iż wyżej wymieniony poziom zysku powinien być uważany za nienaturalnie wysoki, jego wniosek zostaje odrzucony, a motyw 135 w odniesieniu do obliczania marginesu szkody zostaje niniejszym potwierdzony.

(47)

Uwzględniając wnioski dotyczące dumpingu, szkody, związku przyczynowego i interesu Wspólnoty oraz zgodnie z art. 9 ust. 4 rozporządzenia podstawowego należy nałożyć ostateczne cło antydumpingowe w odniesieniu do przywozu pochodzącego z ChRL na poziomie niższego z marginesów dumpingu i szkody, zgodnie z zasadą „niższego cła”. W takim przypadku indywidualne stawki cła, jak również cło obowiązujące dla całego kraju, powinny być odpowiednio określone na poziomie ustalonych marginesów dumpingu.

Na podstawie powyższych ustaleń, ostateczna cła są następujące:

(48)

Nie otrzymano żadnych uwag dotyczących formy środków, dlatego też potwierdza się nałożenie cła w formie określonej kwoty za tonę, jak wskazano w motywie 138 rozporządzenia tymczasowego.

(49)

Po przedstawieniu ostatecznych wniosków, dwóch producentów eksportujących wyraziło zainteresowanie złożeniem zobowiązania cenowego. Jednakże zgodnie z praktyką Komisji zobowiązanie jednego z nich, któremu nie przyznano MET ani TI, nie zostało przyjęte, ponieważ niemożliwym jest w jego przypadku indywidualne określenie dumpingu. Na tej podstawie, wymieniona oferta nie mogła być uwzględniona. Drugi producent eksportujący, któremu przyznano status podmiotu traktowanego na zasadach gospodarki rynkowej, wycofał swoją ofertę.

(50)

Ze względu na ustaloną dla producentów eksportujących w ChRL wysokość marginesu dumpingu oraz uwzględniając poziom szkody wyrządzonej przemysłowi wspólnotowemu, uważa się za konieczne, aby kwoty zabezpieczone tymczasowym cłem antydumpingowym, nałożonym na mocy rozporządzenia tymczasowego zostały ostatecznie pobrane na poziomie nałożonego cła ostatecznego. Ponieważ cła ostateczne są niższe od ceł tymczasowych, kwoty tymczasowo zabezpieczone przekraczające ostateczną stawkę cła antydumpingowego zostaną zwrócone.

(51)

Indywidualne stawki cła antydumpingowego określone w niniejszym rozporządzeniu zostały określone na podstawie ustaleń niniejszego dochodzenia. Dlatego też odzwierciedlają one sytuację rozpoznaną w czasie dochodzenia i odnoszącą się do tych przedsiębiorstw. Te stawki celne (które mają zastosowanie do „wszystkich innych przedsiębiorstw” w przeciwieństwie do stawek obowiązujących dla całego kraju) są wyłącznie stosowane do przywozu produktów pochodzących z kraju objętego postępowaniem oraz wyprodukowanych przez przedsiębiorstwa oraz przez konkretne wymienione osoby prawne. Przywożone produkty wyprodukowane przez jakiekolwiek inne przedsiębiorstwo, którego adres i nazwa nie są wymienione szczegółowo w art. 1 niniejszego rozporządzenia, łącznie z podmiotami powiązanymi z przedsiębiorstwami wymienionymi szczegółowo, nie mogą korzystać z tych stawek i podlegają stawkom stosowanym wobec „wszystkich innych przedsiębiorstw.”

(52)

Wszelkie wnioski dotyczące zastosowania indywidualnych dla danego przedsiębiorstwa stawek cła antydumpingowego (np. po zmianie nazwy podmiotu lub po ustanowieniu nowych podmiotów zajmujących się produkcją lub sprzedażą) powinny być bezzwłocznie skierowane do Komisji łącznie ze wszystkimi właściwymi informacjami, w szczególności dotyczącymi zmiany w działalności przedsiębiorstwa w zakresie produkcji, sprzedaży krajowej i eksportowej związanej np. z wymienioną zmianą nazwy lub zmianą dotyczącą podmiotów zajmujących się produkcją lub sprzedażą. W uzasadnionych przypadkach niniejsze rozporządzenie zostanie odpowiednio zmienione w drodze aktualizacji wykazu przedsiębiorstw korzystających z indywidualnych stawek celnych.

(53)

„Produkt objęty postępowaniem” jest zamienny, jak wytłumaczono powyżej, i nie posiada marki. Rozbieżności stawek cła indywidualnego są znaczące i istnieje wielu producentów eksportujących. Wszystkie te elementy mogą ułatwić próby dokonywania wywozu za pośrednictwem tradycyjnych eksporterów korzystających z najniższych stawek celnych.

(54)

W konsekwencji, jeżeli wywóz jednego z przedsiębiorstw korzystających z niższych indywidualnych stawek celnych zwiększy się objętościowo o więcej niż 30 %, indywidualne środki, o których mowa, mogą zostać określone jako prawdopodobnie niewystarczające, aby przeciwdziałać stwierdzonemu dumpingowi wyrządzającemu szkodę. W takim przypadku i jeżeli niezbędne warunki są spełnione, można wszcząć dochodzenie w celu wprowadzenia odpowiedniej korekty dotyczącej formy i poziomu wymienionych środków.

a)

kwoty zabezpieczone przekraczające ostateczną kwotę cła antydumpingowego zostają zwolnione;

b)

w przypadku gdy cła ostateczne są wyższe niż cła tymczasowe, ostatecznie pobierane są tylko kwoty zabezpieczone na poziomie ceł tymczasowych.

21.7.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 189/24

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

21.7.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 189/26

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1238/95 z dnia 31 maja 1995 r. ustanawiające zasady wykonawcze stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 2100/94 w odniesieniu do opłat na rzecz Wspólnotowego Urzędu Odmian Roślin (2) ustala opłaty na rzecz Wspólnotowego Urzędu Odmian Roślin („Urząd”) oraz poziomy tych opłat.

(2)

Spodziewane jest, że przynajmniej do końca 2005 r. rezerwa finansowa Urzędu będzie przekraczać kwotę niezbędną do zapewnienia ciągłości jego działań. Nie należy zatem podnosić rocznych opłat dokonywane na rzecz Urzędu przez posiadaczy wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin za lata 2006–2007 oraz opłat związanych z badaniami technicznymi w 2006 r., jak stanowiło rozporządzenie (WE) nr 1238/95.

(3)

Należy zmienić przepisy rozporządzenia (WE) nr 1238/95 dotyczące opłat za wydanie kopii tak, aby uwzględniały zmianę rozporządzenia Komisji (WE) nr 1239/95 z dnia 31 maja 1995 r. ustanawiające przepisy wykonawcze dla wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 2100/94 w odniesieniu do postępowania przed Wspólnotowym Urzędem Odmian Roślin (3) rozporządzeniem (WE) nr 1002/2005.

(4)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1238/95.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Systemu Ochrony Odmian Roślin,

1)

w art. 9 ust. 1 otrzymuje następujące brzmienie:

„1.   Urząd obciąży posiadacza wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin (zwanego dalej »posiadaczem«) opłatą za każdy rok trwania wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin (opłata roczna) w wysokości 300 EUR za lata 2003–2007 oraz 435 EUR za rok 2008 i następne.”;

2)

w art. 12 ust. 1 lit. b) otrzymuje następujące brzmienie:

3)

w załączniku I wprowadza się następujące zmiany:

21.7.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 189/28

(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 27/2005 z dnia 22 grudnia 2004 r. ustalające wielkości dopuszczalne połowów na 2005 r. i inne związane z nimi warunki dla niektórych zasobów rybnych i grup zasobów rybnych, stosowane na wodach terytorialnych Wspólnoty, oraz w odniesieniu do statków wspólnotowych na wodach, gdzie wymagane są ograniczenia połowowe (3), ustanawia kwoty na rok 2005.

(2)

Według informacji przekazanych Komisji, statki pływające pod banderą lub zarejestrowane w Państwie Członkowskim określonym w Załączniku do niniejszego rozporządzenia wyczerpały kwotę na połowy zasobu w nim określonego przyznaną na 2005 r.

(3)

Należy zatem zakazać połowów tego zasobu oraz jego przechowywania na pokładzie, przeładunku i wyładunku,

21.7.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 189/30

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 990/2005 (3) ustanowiło w szczególności standardowe wartości celne w przywozie dla ustalania ceny wejścia cytryn.

(2)

Weryfikacja wykazała, że w Załączniku do rozporządzenia (WE) nr 990/2005 znalazł się błąd, dotyczący cytryn pochodzących z Argentyny. Należy zatem sprostować to rozporządzenie.

(3)

Artykuł 4 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 3223/94 przewiduje, że w przypadku gdy nie obowiązuje standardowa wartość celna w przywozie dla produktu określonego pochodzenia, stosuje się średnią standardowych wartości celnych w przywozie, obowiązujących w odniesieniu do danego produktu. Należy zatem ponownie obliczyć tę średnią, jeżeli jedna ze składowych standardowych wartości celnych w przywozie została zmieniona.

(4)

Zmienioną standardową wartość celną w przywozie stosuje się na wniosek osoby zainteresowanej, aby uniknąć sytuacji, w której ta ostatnia ponosi, z mocą wsteczną, niekorzystne konsekwencje,

21.7.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 189/32

(1)

Artykuł 1 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 1713/93 stanowi, że ceny minimalne buraka cukrowego określone w art. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 1260/2001, jak również opłata produkcyjna i dodatkowa opłata wyrównawcza, odpowiednio określone w art. 15 i 16 wymienionego rozporządzenia, są przeliczane na walutę krajową przy wykorzystaniu specjalnego rolniczego kursu wymiany równego średniej rolniczych kursów wymiany mających zastosowanie podczas rozpatrywanego roku gospodarczego, obliczonej pro rata temporis.

(2)

Od dnia 1 stycznia 1999 r., zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 2799/98 z 15 grudnia 1998 r. ustanawiającym porozumienia agromonetarne dotyczące euro (3), należy ograniczyć możliwość ustalania kursów przeliczeniowych do specjalnych kursów wymiany pomiedzę euro a walutami krajowymi Państw Członkowskich, które nie przyjęły jednolitej waluty.

(3)

Należy zatem ustanowić specjalny rolniczy kurs wymiany minimalnych cen buraka cukrowego, oraz opłatę produkcyjną i opłatę wyrównawczą w różnych walutach krajowych, na rok gospodarczy 2004/2005.

21.7.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 189/34

(1)

Zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1051/2001 cena rynku światowego bawełny nieodziarnionej jest ustalana okresowo na podstawie ceny rynku światowego bawełny odziarnionej przy uwzględnieniu historycznych związków między ceną bawełny odziarnionej a wyliczoną ceną bawełny nieodziarnionej. Te historyczne związki zostały ustanowione w art. 2 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1591/2001 z dnia 2 sierpnia 2001 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania systemu pomocy dla bawełny (3). W przypadku gdy cena rynku światowego nie może być ustalona w powyższy sposób, zostaje ona określona na podstawie ostatniej ustalonej ceny.

(2)

Zgodnie z art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1051/2001 cena rynku światowego bawełny nieodziarnionej jest ustalana dla produktu odpowiadającego pewnym cechom charakterystycznym i uwzględniając najkorzystniejsze oferty i notowania na rynku światowym pomiędzy tymi, które są uważane za reprezentatywne dla rzeczywistych tendencji rynkowych. Do celów takiego ustalenia ceny uwzględnia się średnią z ofert i notowań otrzymaną na jednej lub więcej giełdach europejskich reprezentatywnych dla produktu dostarczonego na bazie cif do portu wspólnotowego i pochodzącego z różnych krajów dostarczających, uważanych za reprezentatywne dla handlu międzynarodowego. Jednakże aby uwzględnić różnice wynikające z jakości dostarczonego produktu lub z charakteru wspomnianych ofert i notowań, przewidziano dostosowania kryteriów do celów ustalenia ceny rynku światowego bawełny odziarnionej. Dostosowania te są określone w art. 3 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1591/2001.

(3)

Stosowanie wyżej wymienionych kryteriów prowadzi do ustalenia ceny rynku światowego bawełny nieodziarnionej na poziomie wskazanym poniżej,

21.7.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 189/35

(1)

Republika Czeska, Republika Estońska, Republika Cypryjska, Republika Łotewska, Republika Litewska, Republika Węgierska, Republika Malty, Rzeczpospolita Polska, Republika Słowenii i Republika Słowacka przystąpiły do Unii Europejskiej dnia 1 maja 2004 r.

(2)

Tłumaczenia na język czeski, estoński, łotewski, litewski, węgierski, maltański, polski, słowacki i słoweński odniesień językowych stosowanych we wspomnianej konwencji powinny w związku z tym zostać do niej włączone w należytej kolejności.

(3)

W celu uwzględnienia wszystkich możliwości dotyczących gwarancji i zwolnień ze składania gwarancji należy ująć je w system kodowania o charakterze alfanumerycznym z uwagi na liczbę przypadków, których ma on dotyczyć.

(4)

Z powodu wprowadzenia alfanumerycznego systemu kodowania do kodów gwarancji należy zmienić odpowiednie dane dotyczące Nowego Skomputeryzowanego Systemu Tranzytowego.

(5)

Rozpoczęcie stosowania niniejszej decyzji powinno być powiązane z datą przystąpienia nowych Państw Członkowskich do Unii Europejskiej.

(6)

W celu umożliwienia stosowania formularzy dotyczących gwarancji, drukowanych zgodnie z kryteriami obowiązującymi przed datą przystąpienia nowych Państw Członkowskich do Unii Europejskiej, powinien zostać ustanowiony okres przejściowy, w którym druki te będą mogły być używane po dokonaniu pewnych dostosowań.

(7)

W związku z powyższym należy odpowiednio zmienić Konwencję,

1)

załącznik I zmienia się zgodnie z załącznikiem A do niniejszej decyzji;

2)

załącznik II zmienia się zgodnie z załącznikiem B do niniejszej decyzji;

3)

załącznik III zmienia się zgodnie z załącznikiem C do niniejszej decyzji.

21.7.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 189/59

(1)

Znaki i przynależność państwową środka transportu przy wyjściu uznaje się za informację obowiązkową, którą należy umieścić w polu 18 zgłoszenia tranzytowego.

(2)

Na terminalach kontenerowych, na których panuje duże natężenie ruchu, może okazać się, że w chwili wypełniania formalności tranzytowych nieznane są szczegółowe dane dotyczące środka transportu drogowego, który ma być użyty do transportu. Jednakże oznakowanie kontenera, w którym towar podlegający zgłoszeniu tranzytowemu zostanie przewieziony, jest znane i już wskazane w polu 31 zgłoszenia tranzytowego.

(3)

W tych okolicznościach, a także biorąc pod uwagę, że towary mogą być kontrolowane na tej podstawie, należy umożliwić odpowiedni poziom elastyczności, pozwalając, by pole 18 zgłoszenia tranzytowego pozostało niewypełnione, jeśli możliwe jest zagwarantowanie późniejszego uzupełnienia wpisu w tym polu.

(4)

Należy zatem odpowiednio zmienić Konwencję,

21.7.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 189/61

(1)

Dodatek D2 do załącznika III do Konwencji zawiera listę kodów opakowań sporządzoną na podstawie załącznika V do zalecenia Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych (UNECE) nr 21/rev 1 z sierpnia 1994 r. (zwanego dalej „zaleceniem”).

(2)

Załącznik V zalecenia dotyczący listy kodów opakowań był od momentu jego wprowadzenia kilkakrotnie zmieniany, w celu jego lepszego dostosowania do wymogów związanych ze zmianami praktyk w handlu i w transporcie.

(3)

Ostatnia zmiana (zmiana 4) zalecenia została opublikowana w maju 2002 r.

(4)

W celu umożliwienia podmiotom gospodarczym korzystania z najbardziej aktualnych informacji, a zatem osiągnięcia jak najlepszej harmonizacji praktyk handlowych i administracyjnych w krajach stosujących Konsekwencję, należy zadbać, by kody opakowań w zgłoszeniu tranzytowym, służące określeniu opakowania, były zgodne z ostatnią wersją załącznika V do zalecenia.

(5)

Dodatek D2 do załącznika III do Konwencji zawiera również odniesienie do kodów krajów ISO alpha 2, określonych w ISO-3166 z dnia 1 stycznia 1996 r., które były kilkakrotnie zmieniane, i w związku z tym należy zapewnić, by lista kodów krajów stosowana w zgłoszeniu tranzytowym była zgodna z ostatnią dostępną wersją ISO-3166.

(6)

W związku z tym należy odpowiednio zmienić odpowiednie postanowienia,