13.4.2005   

PL EN EN EN EN EN EN EN

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 94/1

(1)

Zgodnie z Umową między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Demokratyczną Republiką Madagaskaru w sprawie połowów na wodach Madagaskaru (2) obie strony odbyły negocjacje w celu ustalenia treści zmian lub dodatków do włączenia do tej umowy na koniec okresu stosowania załączonego do niej Protokołu.

(2)

W wyniku tych negocjacji, w dniu 8 września 2003 r., parafowano nowy Protokół ustanawiający możliwości połowowe i rekompensatę finansową przewidziane w powyższej umowie na okres od dnia 1 stycznia 2004 r. do dnia 31 grudnia 2006 r.

(3)

W interesie Wspólnoty leży zatwierdzenie tego Protokołu.

(4)

Metoda przydziału możliwości połowowych między Państwa Członkowskie powinna zostać określona na podstawie tradycyjnego przydziału możliwości połowowych na mocy Umowy w sprawie rybołówstwa,

a)

sejnery do połowów tuńczyka:

b)

taklowce powierzchniowe:

13.4.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 94/19

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

13.4.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 94/21

(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 27/2005 z dnia 22 grudnia 2004 r. ustalające wielkości dopuszczalne połowów na 2005 r. i inne związane z nimi warunki dla niektórych zasobów rybnych i grup zasobów rybnych, stosowane na wodach terytorialnych Wspólnoty, oraz w odniesieniu do statków wspólnotowych na wodach, gdzie wymagane są ograniczenia połowowe, przewiduje kwoty na połowy krewetki północnej na rok 2005 (2).

(2)

W celu zapewnienia przestrzegania przepisów dotyczących ograniczeń ilościowych połowów niektórych gatunków objętych kwotami, niezbędne jest określenie przez Komisję daty wykorzystania przyznanej kwoty przez statki pływające pod banderą Państwa Członkowskiego.

(3)

Według informacji przekazanych Komisji, połowy krewetki północnej w wodach strefy OPANO 3L dokonane przez statki pływające pod banderą Państwa Członkowskiego lub zarejestrowane w Państwie Członkowskim, z wyjątkiem Estonii, Łotwy, Litwy i Polski, osiągnęły kwotę przyznaną na 2005 r. Wspólnota zakazała połowów tego gatunku od dnia 24 lutego 2005 r. Należy zatem utrzymać tę datę,

13.4.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 94/22

(1)

Na podstawie nomenklatury scalonej rozporządzenie Komisji (EWG) nr 3846/87 (2) ustanawia nomenklaturę produktów rolnych do celów refundacji wywozowych.

(2)

Nomenklatura refundacji przewiduje, że sery kwalifikujące się do refundacji wywozowych powinny spełniać minimalne wymogi dotyczące zawartości suchej masy tłuszczu mlekowego. Rodzaj sera produkowanego w niektórych nowych Państwach Członkowskich może spełniać wspomniane niezbędne wymogi, lecz nie może korzystać z refundacji, ponieważ nie jest objęty obecnym systemem klasyfikacji nomenklatury refundacji wywozowych. Biorąc pod uwagę znaczenie tego sera dla przemysłu mleczarskiego, w tym dla handlowców i producentów mleka, pod pozycją: „inne sery” należy dodać kod produktu tak, by sery te mogły zostać zaklasyfikowane w nomenklaturze refundacji wywozowych.

(3)

Ilości, dla których wymagane są pozwolenia na wywóz w kategorii produktów „sery” wciąż przekraczają poziom limitów wywozu nałożonych na Wspólnotę w ramach umowy dotyczącej rolnictwa będącej wynikiem Wielostronnych Negocjacji Handlowych Rundy Urugwajskiej. Dodatkowe pozwolenia na wywóz, które będą mieć zastosowanie dla nowo utworzonej pozycji będą dalej zwiększać obciążenie tej kategorii.

(4)

Artykuł 3 rozporządzenia Komisji (WE) nr 174/1999 (3) stanowi, że refundacja wywozowa nie będzie przyznawana na sery, w przypadku gdy cena franko granica obowiązująca przed zastosowaniem refundacji w Państwie Członkowskim dokonującym wywozu jest niższa niż 230 EUR za 100 kilogramów produktu. Niemniej jednak, przepisów tych nie stosuje się do serów oznaczonych w nomenklaturze dla potrzeb refundacji kodem 0406 90 33 9919. W tych okolicznościach i biorąc pod uwagę wysoki poziom zapotrzebowania na pozwolenia na wywóz serów właściwym byłoby stosowanie wyżej wymienionego przepisu do wszystkich serów bez wyjątków.

(5)

Przypis 10 działu 9 załącznika I do rozporządzenia (EWG) nr 3846/87, mający zastosowanie do serów tartych, sproszkowanych i przetworzonych przewiduje, że dodanej substancji niemlekowej nie uwzględnia się do obliczania kwoty refundacji. Właściwym jest objęcie tym przepisem wszystkich serów i dokładniejsze opisanie danej substancji niemlekowej. Określenie wagi tych substancji może okazać się niemożliwe dla eksportera i jeszcze trudniejsze dla właściwych władz. Właściwym jest zatem obniżenie refundacji o kwotę standardową.

(6)

Refundacja przyznawana jest w zależności od wagi netto sera. Określenie wagi może być utrudnione w przypadku, gdy sery są otoczone osłonką parafinową, popiołową, woskową lub zapakowane w folię plastikową. Do celów obliczania kwoty refundacji należy przewidzieć, że takie opakowanie nie jest częścią wagi netto produktu. Określenie wagi folii plastikowej, parafiny i popiołu może okazać się niemożliwe dla eksportera i dla właściwych władz. Należy zatem obniżyć refundację o kwotę standardową.

(7)

Należy odpowiednio zmienić rozporządzenie (EWG) nr 3846/87 i rozporządzenie (WE) nr 174/1999.

(8)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mleka i Przetworów Mlecznych,

13.4.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 94/26

(1)

Zgodnie z art. 13 ust. 3 rozporządzenia podstawowego Komisja otrzymała wniosek o zbadanie możliwego obchodzenia środków antydumpingowych nałożonych na przywóz niektórych kołowych mechanizmów segregatorowych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej.

(2)

Wniosek został złożony w dniu 28 lutego 2005 r. przez Ring Alliance Ringbuchtechnik GmbH w imieniu producentów reprezentujących ponad 70 % wspólnotowej produkcji niektórych kołowych mechanizmów segregatorowych.

(3)

Produktami, których dotyczy możliwe obchodzenie środków antydumpingowych, są niektóre kołowe mechanizmy segregatorowe zwykle zgłaszane w ramach kodu CN ex 8305 10 00 pochodzące z Chińskiej Republiki Ludowej (ChRL). Wymieniony kod CN podany jest jedynie dla celów informacyjnych.

(4)

Produktami objętymi dochodzeniem są niektóre kołowe mechanizmy segregatorowe wysyłane z Laotańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej („produkt objęty dochodzeniem”) zwykle zgłaszane w ramach tych samych kodów co produkt objęty postępowaniem pochodzący z Chińskiej Republiki Ludowej.

(5)

Środkami obecnie obowiązującymi i prawdopodobnie obchodzonymi są środki antydumpingowe nałożone na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 2074/2001 (2), rozszerzonego na przywóz tego samego produktu wysyłanego z Wietnamu (3).

(6)

Wniosek zawiera wystarczające dowody prima facie wykazujące, że środki antydumpingowe nałożone na produkt objęty postępowaniem pochodzący z Chińskiej Republiki Ludowej są obchodzone w drodze przeładunku w Laotańskiej Republice Ludowo-Demokratycznej i/lub montażu w Laotańskiej Republice Ludowo-Demokratycznej produktu objętego dochodzeniem. Przedstawione dowody są następujące:

(7)

W związku z powyższym Komisja doszła do wniosku, że istnieją wystarczające dowody uzasadniające wszczęcie dochodzenia zgodnie z art. 13 rozporządzenia podstawowego oraz poddanie rejestracji przywozu niektórych kołowych mechanizmów segregatorowych wysyłanych z Laotańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej, zgłoszonych lub niezgłoszonych jako pochodzące z Laotańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej, zgodnie z art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(8)

W celu otrzymania informacji uznanych za niezbędne dla dochodzenia Komisja prześle kwestionariusze do eksporterów/producentów oraz stowarzyszeń eksporterów/producentów w Laotańskiej Republice Ludowo-Demokratycznej, do eksporterów/producentów oraz stowarzyszeń eksporterów/producentów w Chińskiej Republice Ludowej, do importerów oraz stowarzyszeń importerów we Wspólnocie, którzy współpracowali podczas dochodzenia, które doprowadziło do nałożenia obowiązujących środków, lub którzy są wskazani we wniosku, oraz do władz Chińskiej Republiki Ludowej i Laotańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej. Informacje, jeżeli jest to stosowne, mogą pochodzić również od przemysłu wspólnotowego.

(9)

W każdym przypadku wszystkie zainteresowane strony powinny skontaktować się niezwłocznie z Komisją, lecz nie później niż w terminie określonym w art. 3, aby dowiedzieć się, czy są wymienione we wniosku i, jeżeli jest to konieczne, zwrócić się z prośbą o przesłanie kwestionariusza w terminie ustalonym w art. 3 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, mając na uwadze, iż termin ustalony w art. 3 ust. 2 niniejszego rozporządzenia ma zastosowanie do wszystkich zainteresowanych stron.

(10)

Władze Chińskiej Republiki Ludowej i Laotańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej zostaną poinformowane o wszczęciu dochodzenia i będzie im dostarczona kopia wniosku.

(11)

Wszystkie zainteresowane strony niniejszym wzywa się o przedstawienie swoich opinii na piśmie oraz o dostarczenie potwierdzających dowodów. Ponadto Komisja może wysłuchać zainteresowane strony, pod warunkiem że złożą one wniosek wskazujący, iż istnieją szczególne powody, dla których powinny one być wysłuchane.

(12)

Ponieważ możliwe obchodzenie środków antydumpingowych występuje poza Wspólnotą, zwolnienia mogą zostać przyznane, zgodnie z art. 13 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, producentom produktu objętego postępowaniem, którzy wykażą, że nie są powiązani z jakimkolwiek producentem podlegającym wymienionym środkom oraz że nie uczestniczą w praktykach mających na celu obejście środków antydumpingowych, jak określono w art. 13 ust. 1 i art. 13 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Producenci zainteresowani otrzymaniem zwolnienia powinni przedłożyć wniosek należycie poparty dowodami w terminie wskazanym w art. 3 ust. 3 niniejszego rozporządzenia.

(13)

Zgodnie z art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego przywóz produktu objętego dochodzeniem powinien zostać poddany rejestracji, aby zapewnić, w przypadku gdy w wyniku dochodzenia ustalone zostanie obchodzenie środków antydumpingowych, że cła antydumpingowe w odpowiedniej wysokości mogą być pobierane z mocą wsteczną od daty rejestracji takiego przywozu z Laotańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej.

(14)

Winteresie rozsądnego administrowania należy określić terminy, w których:

(15)

Należy zwrócić uwagę na fakt, iż skorzystanie z większości proceduralnych praw ustanowionych w rozporządzeniu podstawowym jest uwarunkowane zgłoszeniem się przez stronę w terminie wskazanym w art. 3 niniejszego rozporządzenia.

(16)

W przypadkach, w których zainteresowana strona odmawia dostępu lub nie dostarcza niezbędnych informacji w odpowiednim terminie lub znacznie utrudnia dochodzenie, ustalenia tymczasowe lub końcowe, potwierdzające lub przeczące, mogą być dokonane zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego, na podstawie dostępnych faktów.

(17)

W przypadku ustalenia, iż zainteresowana strona dostarczyła informacje nieprawdziwe lub wprowadzające w błąd, informacje takie nie są brane pod uwagę i można wykorzystać dostępne fakty, zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego. Jeżeli zainteresowana strona nie współpracuje lub współpracuje jedynie częściowo, i dlatego też ustalenia opierają się na dostępnych faktach zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego, wynik może być dla wymienionej strony mniej korzystny niż w przypadku jej współpracy,

European Commission

Directorate General for Trade

Directorate B

J-79 5/16

B-1049 Brussels

Faks (32-2) 295 65 05

13.4.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 94/30

(1)

Na mocy dyrektywy 2000/53/WE Komisja powinna ustanowić szczegółowe zasady niezbędne dla kontroli zgodności Państw Członkowskich z celami określonymi w art. 7 ust. 2 akapit pierwszy tej dyrektywy. Wystarczy, że Państwa Członkowskie wykażą, że zrealizowały przynajmniej wymagane cele.

(2)

Niezbędne jest zharmonizowanie charakterystyk i prezentacji obliczania celów określonych w art. 7 ust. 2 akapit trzeci, aby dane przygotowywane przez Państwa Członkowskie były porównywalne.

(3)

Największą dokładność celów można osiągnąć, jeżeli mianownik obliczania celów będzie oparty na liczbie pojazdów wycofanych z eksploatacji poddawanych przetwarzaniu w danym Państwie Członkowskim.

(4)

Państwa Członkowskie, próbując znaleźć równowagę pomiędzy ryzykiem wystąpienia niedokładności a wysiłkami administracyjnymi zmierzającymi do uzyskania precyzyjnych informacji, mogą wykorzystywać założenie dotyczące zawartości metalu celem określenia ilości metali, które będzie można odzyskać z pojazdów wycofanych z eksploatacji.

(5)

Łatwo dostępne dane dotyczące pojazdów w standardowej formie należy wykorzystywać celem określenia indywidualnej masy pojazdu.

(6)

Podczas oszacowywania celów nie uwzględnia się usuwania paliwa podczas demontażu pojazdu, ponieważ wiarygodne dane dotyczące ilości paliwa w pojazdach wycofanych z eksploatacji nie są dostępne we wszystkich Państwach Członkowskich. Aby kontrolować zgodności z założonymi celami, należy wykorzystywać średnią ilość paliwa w UE, aby jak najbardziej zharmonizować metody obliczania oraz zapewnić porównywalność celów krajowych osiągniętych w Państwach Członkowskich.

(7)

W wyniku wprowadzenia wspólnego rynku Państwa Członkowskie mogą wywozić pojazdy wycofane z eksploatacji wytworzone na ich terytoriach do innych państw celem dalszego przetwarzania. Celem zminimalizowania problemów związanych z alokacją oraz celem uniknięcia zbyt dużych wysiłków związanych z kontrolowaniem i szacowaniem, poziom recyklingu i przetwarzania z wywożonych części pojazdów zalicza się na konto Państwa Członkowskiego dokonującego wywozu.

(8)

Niezbędne jest przeprowadzenie kampanii przerobu (strzępienia) celem określenia trendów w przerobie (strzępieniu) pojazdów wycofanych z eksploatacji.

(9)

Komisja w dalszym ciągu będzie kontrolowała oszacowywanie celów, łącznie ze znaczeniem wagi wywozu oraz jego wpływu na poziom recyklingu i przetwarzania. W tym celu Państwa Członkowskie powinny przekazać również dane pochodzące sprzed 2006 r. Dane te będą wykorzystane jedynie do celów kontrolnych.

(10)

Niniejsza decyzja ma zastosowanie bez uszczerbku dla rozporządzenia 2150/2002/WE w sprawie statystyk odpadów (2).

(11)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ustanowionego na mocy art. 18 dyrektywy Rady 75/442/EWG (3),

a)

bieżącego krajowego rynku samochodowego;

b)

pojazdów wycofanych z eksploatacji na ich terytorium; oraz

c)

materiałów i części pojazdów objętych określonym założeniem, celem uniknięcia podwójnego obliczania.

13.4.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 94/34

(1)

Ilości odchodów zwierzęcych, które Państwo Członkowskie zamierza stosować w przeliczeniu na hektar rocznie, jeśli różni się od ilości określonej w ust. 2 załącznika III i lit. a) ust. 2 załącznika III do dyrektywy 91/676/EWG, muszą być ustalone tak, by nie stanowiły przeszkody w realizacji celów określonych w art. 1 wymienionej dyrektywy i muszą być uzasadnione na podstawie obiektywnych kryteriów, na przykład, w omawianym przypadku, długich okresów wegetacji i upraw o wysokim poborze azotu.

(2)

W dniu 18 listopada 2002 r. Komisja przyjęła decyzję 2002/915/WE (2) dotyczącą wniosku o przyznanie odstępstwa na mocy ust. 2 lit. b) załącznika III i art. 9 dyrektywy Rady 91/676/EWG. Odstępstwo to miało zastosowanie w ramach duńskiego programu działań przyjętego na lata 1999–2003 i obowiązującego do 1 sierpnia 2004 r. Pozwoliło ono na stosowanie w niektórych hodowlach bydła odchodów zwierzęcych pochodzących od zwierząt gospodarskich, zawierających do 230 kg azotu na hektar rocznie.

(3)

W dniu 8 stycznia 2004 r. Dania wniosła o rozszerzenie zastosowania odstępstwa. Do wniosku została dołączona dokumentacja techniczna z dnia 2 lutego 2004 r., 2 kwietnia 2004 r., 23 kwietnia 2004 r., 14 czerwca 2004 r., 2 sierpnia 2004 r., 14 września 2004 r. oraz 4 października 2004 r.

(4)

Duńskie przepisy prawne transponujące dyrektywę 91/676/EWG można uznać za zgodne z dyrektywą, której przepisy stosuje się w takim samym stopniu do zgłoszonego odstępstwa.

(5)

W grudniu 2003 r. Dania zakończyła ocenę swojego drugiego planu działania dotyczącego środowiska wodnego, wykazując, iż w okresie od 1985 r. do 2003 r. osiągnięto cel ograniczenia wypłukiwania azotanów z gleby o 48 %.

(6)

Porozumienie parlamentu duńskiego w sprawie trzeciego duńskiego planu działania dotyczącego środowiska wodnego 2005–2015 miało na celu ograniczenie o kolejne 13 % wypłukiwania azotanów w okresie od 2005 r. do 2015 r. oraz zredukowanie o 50 % nadwyżki fosforanów.

(7)

Zgodnie z art. 5 dyrektywy 91/676/EWG Dania ustanowiła programy działań, które zgodnie z celem określonym w tej dyrektywie mają zapewnić, aby zawartość azotanów w wodach gruntowych nie przewyższała 50 mg/l.

(8)

Wyniki monitorowania i kontroli przeprowadzonych w okresie od 2002 r. do 2003 r. wskazują, że 1 845 hodowli bydła, 213 617 sztuk bydła i 123 068 hektarów, stanowiących odpowiednio 4 %, 11 % i 5 % ich całkowitej ilości w Danii, zostały objęte odstępstwem przyjętym w decyzji 2002/915/WE.

(9)

Obliczenia dotyczące wypłukiwania azotanów oparte na badaniach i analizach składników pokarmowych w obszarach rolniczych, w wyznaczonych miejscach na glebach piaszczystych i gliniastych, wskazują, iż w okresie od 1990 r. do 2003 r. wypłukiwanie azotanów zostało zredukowane o 42 % w glebach piaszczysto-ilastych i o 52 % w glebach piaskowych. Obniżka ta została potwierdzona na rok 2002/2003.

(10)

Analiza tendencji na podstawie pomiarów stężenia azotanów w wodzie odprowadzanej ze strefy korzeniowej wskazuje, iż stężenie to stale się zmniejsza i obecnie zbliża się do 50 mg/l, dla gleb piaszczysto-ilastych i piaskowych uległo ono rocznemu zmniejszeniu odpowiednio o 3,1 i 6,1 mg/l. W latach 1990–2003 stężenie azotanów w strumieniach na obszarach rolniczych zmniejszyło się o 29 %. W roku 2003 średnie stężenie azotanów w zwierciadle wód gruntowych wynosiło 50 mg/l zarówno w glebach piaskowych jak i piaszczysto-ilastych.

(11)

Komisja po zbadaniu wniosku Danii, w szczególności w świetle doświadczeń zdobytych w stosowaniu odstępstwa zgodnie z decyzją 2002/915/WE, uznaje, że jeżeli spełnione zostaną pewne ścisłe warunki, ilość odchodów zwierzęcych przewidziana przez Danię – 230 kg azotu na hektar rocznie – nie przeszkodzi w osiągnięciu celów dyrektywy 91/676/EWG.

(12)

Niniejszą decyzję stosuje się w ramach duńskiego programu działania przyjętego na lata 2004–2007.

(13)

Decyzja 2002/915/WE wygasła w dniu 1 sierpnia 2004 r. W świetle doświadczeń nabytych podczas stosowania tej decyzji oraz w celu zapewnienia poszczególnym hodowcom bydła możliwości dalszego korzystania z odstępstwa właściwym jest, aby niniejszą decyzję stosować od dnia 2 sierpnia 2004 r.

(14)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ds. Azotanów założonego na podstawie art. 9 dyrektywy 91/676/EWG,

a)

„hodowle bydła” oznaczają gospodarstwa rolne, na które przypadają co najmniej trzy sztuki inwentarza żywego, z których dwie trzecie stanowi bydło;

b)

„trawa” oznacza trwałe lub krótkotrwałe użytki zielone (krótkotrwałe pastwiska zakładane są zwykle na okres krótszy niż cztery lata);

c)

„rośliny uprawne podsiewane trawą”: zboża na kiszonkę, kukurydza na kiszonkę i/lub jęczmień wiosenny podsiewane trawą przed zbiorami (w przypadku kukurydzy) lub po zbiorach, która w czasie zimy działa jako poplony do biologicznego zatrzymywania pozostałości azotu;

d)

„buraki” oznaczają buraki pastewne.

a)

ogólna wielkość dawki azotu jest zgodna z zapotrzebowaniem na składniki pokarmowe poszczególnych roślin uprawnych oraz zawartością substancji w glebie; poziom nawożenia ustala się na 10 % poniżej poziomu optymalizacji nawożenia;

b)

każde gospodarstwo ma opracowany plan nawożenia i prowadzi rejestr. Plan dotyczący płodozmianu, obejmujący okres od 1 sierpnia do 31 marca następnego roku, powinien zostać udostępniony władzom najpóźniej do dnia 1 września. Do dnia 21 kwietnia plany obejmujące cały okres należy wypełnić i udostępnić władzom wraz z informacjami dotyczącymi spodziewanych zastosowań odchodów zwierzęcych i nawozów azotowych. Plany dotyczące płodozmianu muszą określać rodzaj trawy, poplonów z trawy lub buraków i innych roślin uprawnych podsiewanych trawą. Plany nawożenia muszą zawierać przewidywaną potrzebę stosowania azotu lub fosforu; poziom stosowania azotu ustala się na 10 % poniżej optymalizacji nawożenia. Należy również określić rodzaj stosowanego nawozu (np. odchody zwierzęce, odpady, nawozy chemiczne) i zamieścić odręczną mapkę wskazującą umiejscowienie poszczególnych pól. W celu zapewnienia spójności między planami a dotychczasowymi praktykami rolniczymi, plany należy zrewidować nie później niż w ciągu siedmiu dni po wprowadzeniu jakichkolwiek zmian w praktykach rolniczych. Co roku należy przedłożyć właściwym władzom sporządzony rejestr nawożenia. Przepisy te muszą być zawarte w przepisach wykonawczych;

c)

każda hodowla bydła przedłoży wraz z rocznym wnioskiem rejestr nawożenia i przyjmuje, iż może podlegać losowej kontroli;

d)

okresowe analizy na obecność azotu i fosforanu w glebie zostaną przeprowadzone przez każdą z hodowli bydła, której w celu zagwarantowania skuteczności nawożenia przyznano odstępstwo (co najmniej co trzy lata na 5 ha);

e)

jesienią nie rozrzuca się obornika przed uprawą trawy, a orka pola nastąpi po uprawie roślin o wysokim poborze azotu.

13.4.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 94/37

—

prawo autorskie,

—

prawa pokrewne z prawami autorskimi,

—

prawo sui generis twórców baz danych,

—

prawa twórcy topografii produktów półprzewodnikowych,

—

prawa ze znaku towarowego,

—

prawa ze wzoru,

—

prawa z patentu, włącznie z prawami wynikającymi z dodatkowych świadectw ochronnych,

—

oznaczenia geograficzne,

—

prawa ze wzoru użytkowego,

—

prawa wynikające z systemu ochrony odmian roślin,

—

nazwy handlowe, jeżeli są one chronione jako wyłączne prawa własnościowe w danym prawie krajowym.

13.4.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 94/38

(1)

Na posiedzeniu w dniach 27 i 28 listopada 2003 r. Rada postanowiła upoważnić Prezydencję, przy wsparciu Sekretarza Generalnego/Wysokiego Przedstawiciela, do podjęcia rokowań zgodnie z art. 24 i 38 Traktatu o Unii Europejskiej z niektórymi państwami trzecimi, tak aby Unia Europejska zawarła z każdym z nich Umowę w sprawie procedur bezpieczeństwa przy wymianie informacji niejawnych.

(2)

Po otrzymaniu upoważnienia do podjęcia rokowań Prezydencja, przy wsparciu Sekretarza Generalnego/Wysokiego Przedstawiciela, wynegocjowała Umowę z Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii w sprawie procedur bezpieczeństwa przy wymianie informacji niejawnych.

(3)

Umowę tę należy zatwierdzić,