30.3.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 81/1

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 485/2005

z dnia 16 marca 2005 r.

zmieniające rozporządzenie (WE) nr 2792/1999 w zakresie szczególnego działania mającego na celu transfer statków do państw dotkniętych tsunami w 2004 roku

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 37,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (1),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W dniu 26 grudnia 2004 r. silne tsunami na Oceanie Indyjskim uderzyło w wiele państw trzecich, niszcząc wybrzeża i przemysł oraz powodując znaczne straty w ludziach. Wiele statków rybackich zatonęło na morzu lub zostało zniszczonych w portach.

(2)	W ramach wspólnej polityki rybołówstwa statki rybackie mogą być wycofywane z floty rybackiej Wspólnoty z udziałem pomocy publicznej, jedynie jeśli są one złomowane lub przeznaczone na działalność nienastawioną na przynoszenie zysków, inną niż rybołówstwo.

(3)	Należy rozszerzyć na statki przekazywane na rzecz odpowiednich społeczności rybackich do państw dotkniętych tsunami możliwość wycofywania statków rybackich z floty rybackiej Wspólnoty z wykorzystaniem pomocy publicznej.

(4)	Pomogłoby to tym społecznościom w szybkim odbudowaniu floty rybackiej, biorąc pod uwagę lokalne potrzeby określone przez Organizację Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa.

(5)	Aby spełnić potrzeby tych społeczności, jedynie statki w pełni zdatne do żeglugi i nadające się do działalności połowowej, których całkowita długość jest mniejsza niż 12 metrów, mogą kwalifikować się do środków przewidzianych niniejszym rozporządzeniem.

(6)	Należy przewidzieć przyznanie dodatkowej premii w celu pokrycia wydatków poniesionych przez organizacje publiczne lub prywatne na transport statków do państw trzecich oraz w celu zrekompensowania właścicielom kosztów wyposażenia statków i uczynienia ich w pełni zdatnymi do żeglugi.

(7)	Należy określić procedurę regulującą transfer statków.

(8)

Państwa Członkowskie i Komisja powinny przedłożyć sprawozdania dotyczące działań podjętych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem w celu zapewnienia przejrzystości Instrumentu Finansowego Orientacji Rybołówstwa (IFOR) przewidzianego w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1260/1999 z dnia 21 czerwca 1999 r. ustanawiającym przepisy ogólne w sprawie funduszy strukturalnych (2).

(9)

Szczególnie przydatne jest przeprowadzenie oceny transferów, w celu zapewnienia, by wdrażane środki przyniosły korzyści dotkniętym społecznościom rybackim, zapewnienia spójności z ogólnymi zasadami wspólnej polityki rybołówstwa, promowania długoterminowo zrównoważonej działalności połowowej oraz by uniknąć negatywnego wpływu na lokalną gospodarkę.

(10)	Biorąc pod uwagę pilność tej sprawy, konieczne jest odstąpienie od sześciotygodniowego okresu określonego w ust. I pkt 3 Protokołu w sprawie roli parlamentów narodowych w Unii Europejskiej, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej oraz do Traktatów ustanawiających Wspólnoty Europejskie.

(11)	Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 2792/1999 (3),

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu (WE) nr 2792/1999 wprowadza się następujące zmiany:

w art. 7 wprowadza się następujące zmiany:

ustęp 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Środki polegające na zatrzymaniu nakładów połowowych mogą być zastosowane wyłącznie do jednostek pływających, których wiek wynosi 10 lat bądź więcej.

Jednakże do dnia 30 czerwca 2006 r. statki, których wiek wynosi pięć lat bądź więcej, nieużywające narzędzi ciągnionych, mogą kwalifikować się do trwałego transferu zgodnie z ust. 3 lit. d).”;

w ust. 3 dodaje się następującą literę:

„d)

do dnia 30 czerwca 2006 r., trwałego transferu statku do państwa trzeciego dotkniętego tsunami na Oceanie Indyjskim w grudniu 2004 roku, pod warunkiem spełnienia następujących kryteriów:

i)	statek ma całkowitą długość nieprzekraczającą 12 metrów i nie jest starszy niż 20 lat;

ii)

Państwo Członkowskie, które zezwala na transfer, gwarantuje, że statek jest w pełni zdatny do żeglugi i nadaje się do działalności połowowej, jest przekazywany do regionu dotkniętego tsunami na rzecz społeczności rybackich, które ucierpiały wskutek tego kataklizmu, oraz że uniknięto negatywnych skutków dla zasobów rybołówstwa i gospodarki lokalnej;

iii)	transfer spełnia potrzeby określone w ocenie Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa oraz jest zgodny z zapotrzebowaniem państwa trzeciego.”;

dodaje się ustęp w brzmieniu:

„6. W drodze odstępstwa od ust. 5 lit. a), pomoc finansowa ze środków publicznych na trwały transfer statków zgodnie z ust. 3 lit. d) jest obliczana w następujący sposób:

i)	premię, o której mowa w ust. 5 lit. a) pkt i), stosuje się do statków, których wiek wynosi od 5 do 15 lat, a premię, o której mowa w ust. 5 lit. a) pkt ii), do statków, których wiek wynosi od 16 do 20 lat;

ii)

premia, o której mowa w ust. 5 lit. a), może zostać podwyższona o nie więcej niż 20 % w następujących celach:

—	na pokrycie wydatków poniesionych przez organizacje publiczne lub prywatne wyznaczone przez Państwa Członkowskie jako odpowiedzialne za transfer statku do państwa trzeciego,

—	na zwrot właścicielowi statku korzystającemu z premii kosztów wyposażenia statku i uczynienia go w pełni zdatnym do żeglugi i nadającym się do działalności połowowej w danym państwie trzecim.

Statki będące przedmiotem wniosku o trwałe zaprzestanie działalności złożonego do właściwych władz Państwa Członkowskiego przed 2 kwietnia 2005 r. mogą także korzystać z premii zgodnie z niniejszym ustępem.”;

2)	w art. 10 ust. 4 dodaje się zdanie w brzmieniu: „Niniejszy ustęp nie ma zastosowania do statków przekazanych zgodnie z art. 7 ust. 3 lit. d).”;

dodaje się artykuły w brzmieniu:

„Artykuł 18 a

Procedura dotycząca transferu statków zgodnie z art. 7 ust. 3 lit. d)

1. Państwa Członkowskie zawiadamiają Komisję o statkach, których transfer jest przewidziany zgodnie z art. 7 ust. 3 lit. d), oraz o ich miejscu przeznaczenia.

2. W okresie dwóch miesięcy od takiego zawiadomienia Komisja może poinformować dane Państwo Członkowskie, że transfer nie jest zgodny z kryteriami określonymi w art. 7 ust. 3 lit. d), w szczególności w jego pkt iii).

Jeżeli dane Państwo Członkowskie nie otrzymało takiej informacji od Komisji w okresie dwóch miesięcy od przekazania zawiadomienia, może ono przeprowadzić transfer.

Artykuł 18 b

Sprawozdanie z transferu statku zgodnie z art. 7 ust. 3 lit. d)

1. Do dnia 30 września 2005 r. i co trzy miesiące od tej daty Państwa Członkowskie przekazują Komisji wszelkie dostępne informacje na temat transferu statków zgodnie z art. 7 ust. 3 lit. d).

2. Na podstawie informacji, o których mowa w ust. 1, oraz wszelkich innych informacji Komisja składa Parlamentowi Europejskiemu i Radzie co sześć miesięcy sprawozdanie z transferu statków zgodnie z art. 7 ust. 3 lit. d).

3. Państwa Członkowskie zawierają w rocznym sprawozdaniu z wykonania interwencji IFOR przewidzianym w art. 37 rozporządzenia (WE) nr 1260/1999, składanym Komisji w 2007 r., rozdział o transferze statków zgodnie z art. 7 ust. 3 lit. d) niniejszego rozporządzenia.”.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 16 marca 2005 r.

W imieniu Rady

J. ASSELBORN

Przewodniczący

(1) Opinia wydana dnia 24 lutego 2005 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).

(2) Dz.U. L 161 z 26.6.1999, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 173/2005 (Dz.U. L 29 z 2.2.2005, str. 3).

(3) Dz.U. L 337 z 30.12.1999, str. 10. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1421/2004 (Dz.U. L 260 z 6.8.2004, str. 1).

30.3.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 81/4

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 486/2005

z dnia 29 marca 2005 r.

ustanawiające standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Komisji (WE) nr 3223/94 z dnia 21 grudnia 1994 r. w sprawie szczegółowych zasad stosowania ustaleń dotyczących przywozu owoców i warzyw (1), w szczególności jego art. 4 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)	W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Standardowe wartości w przywozie, o których mowa w rozporządzeniu (WE) nr 3223/94, ustalone są zgodnie z tabelą zamieszczoną w Załączniku.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 30 marca 2005 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 29 marca 2005 r.

W imieniu Komisji

J. M. SILVA RODRÍGUEZ

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Wsi

(1) Dz.U. L 337 z 24.12.1994, str. 66. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1947/2002 (Dz.U. L 299 z 1.11.2002, str. 17).

ZAŁĄCZNIK

do rozporządzenia Komisji z dnia 29 marca 2005 r. ustanawiającego standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

(EUR/100 kg)
Kod CN	Kod krajów trzecich (1)	Standardowa wartość w przywozie
0702 00 00	052	98,5
	204	74,9
	212	127,5
	624	83,4
	999	96,1
0707 00 05	052	151,9
	066	73,3
	068	87,2
	096	39,9
	204	90,9
	220	122,9
	999	94,4
0709 10 00	220	121,4
0709 10 00	999	121,4
0709 90 70	052	125,5
	204	53,5
	999	89,5
0805 10 20	052	44,6
	204	47,8
	212	55,2
	220	48,8
	400	57,4
	512	118,1
	624	61,3
	999	61,9
0805 50 10	052	52,3
	400	79,1
	999	65,7
0808 10 80	052	72,1
	388	79,7
	400	114,9
	404	115,3
	508	64,0
	512	73,0
	528	69,7
	720	63,4
	999	81,5
0808 20 50	388	62,0
	512	69,6
	528	56,8
	720	46,2
	999	58,7

(1) Nomenklatura krajów ustalona w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 2081/2003 (Dz.U. L 313 z 28.11.2003, str. 11). Kod „999” odpowiada „innym pochodzeniom”.

30.3.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 81/6

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 487/2005

z dnia 29 marca 2005 r.

otwierające przetarg na obniżenie opłat przywozowych na przywóz do Portugalii kukurydzy pochodzącej z krajów trzecich

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1784/2003 z 29 września 2003 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku zbóż (1), w szczególności jego art. 12 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Ze względu na międzynarodowe zobowiązania Wspólnoty wynikające z wielostronnych negocjacji Rundy Urugwajskiej (2) należy stworzyć warunki do przywozu do Portugalii pewnej ilości kukurydzy.

(2)	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1839/95 z 26 lipca 1995 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania kontyngentów taryfowych na przywóz kukurydzy i sorgo do Hiszpanii oraz na przywóz kukurydzy do Portugalii (3) określa szczególne warunki konieczne do przeprowadzenia przetargów.

(3)	Mając na względzie aktualne potrzeby rynku w Portugalii, należy ogłosić przetarg na obniżenie opłat przywozowych na kukurydzę.

(4)	Komitet Zarządzający ds. Zbóż nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Przystępuje się do przetargu na obniżenie opłat przywozowych, o których mowa w art. 10 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003, na kukurydzę przywiezioną do Portugalii.

2. Przepisy rozporządzenia (WE) nr 1839/95 mają zastosowanie, o ile postanowienia niniejszego rozporządzenia nie stanowią inaczej.

Artykuł 2

Przetarg otwarty jest do dnia 23 czerwca 2005 r. W okresie jego trwania przeprowadza się przetargi cotygodniowe, dla których ilości i terminy składania ofert określone są w ogłoszeniu o przetargu.

Artykuł 3

Pozwolenia na przywóz wydane w ramach niniejszego przetargu są ważne przez pięćdziesiąt dni od daty ich wydania, w rozumieniu art. 10 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1839/95.

Artykuł 4

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie w dniu jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 29 marca 2005 r.

W imieniu Komisji

Mariann FISCHER BOEL

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 270 z 21.10.2003, str. 78.

(2) Dz.U. L 336 z 23.12.1994, str. 22.

(3) Dz.U. L 177 z 28.7.1995, str. 4. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 777/2004 (Dz.U. L 123 z 27.4.2004, str. 50).

30.3.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 81/7

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 488/2005

z dnia 21 marca 2005 r.

dotyczące honorariów i opłat pobieranych przez Europejską Agencję Bezpieczeństwa Lotniczego

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1592/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 lipca 2002 r. w sprawie wspólnych zasad w zakresie lotnictwa cywilnego i utworzenia Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego (1), w szczególności jego art. 53 ust. 1,

po konsultacji z zarządem Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Przychody Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego, zwanej dalej Agencją, składają się z wpływów ze Wspólnoty i z europejskich państw trzecich, będących stroną umów, o których mowa w art. 55 rozporządzenia (WE) nr 1592/2002, opłat wnoszonych przez składających wniosek o certyfikaty i zezwolenia wydawane, zachowywane i zmieniane przez Agencję, honorariów z tytułu publikacji, rozstrzygania odwołań, kształcenia oraz wszelkich innych usług świadczonych przez Agencję.

(2)	Musi być utrzymana równowaga pomiędzy przychodami i wydatkami Agencji.

(3)	Honoraria i opłaty określone w niniejszym rozporządzeniu powinny być wyłącznie wymagane i pobierane przez Agencję, w euro. Powinny one zostać ustalone w sposób przejrzysty, sprawiedliwy i jednolity.

(4)

Opłaty pobierane przez Agencję nie powinny negatywnie wpływać na konkurencyjność przedmiotowego przemysłu europejskiego. Ponadto powinny opierać się na podstawach uwzględniających w należyty sposób zdolność wnoszenia wkładów przez małe przedsiębiorstwa. Dodatkowo usytuowanie geograficzne przedsiębiorstw na terytoriach Państw Członkowskich nie może być czynnikiem dyskryminującym.

(5)

Wnioskodawca powinien zostać poinformowany, w miarę możliwości, o przewidywalnej kwocie do zapłaty za usługę, która będzie świadczona na jego rzecz, a także o zasadach płatności przed rozpoczęciem wykonywania danej usługi. Kryteria służące za podstawę określenia tej kwoty powinny być zrozumiałe, jednolite i publiczne. W przypadku, gdy niemożliwe jest określenie tej kwoty z góry, wnioskodawca powinien być o tym poinformowany przed rozpoczęciem wykonywania usługi. W takim przypadku jasno sformułowane procedury oceny kwoty, jaką należy zapłacić w miarę wykonywania usługi, powinny zostać ustalone przed jej wykonaniem.

(6)	Kwota, jaką musi zapłacić wnioskodawca, zależy od złożoności zadania wykonanego przez Agencję oraz obciążeń związanych z jego wykonaniem.

(7)

Przemysł powinien korzystać z dobrej przejrzystości finansowej i móc przewidzieć koszty opłat, jakie będzie musiał ponieść. Jednocześnie musi być zachowana równowaga między ogólną sumą wydatków poniesionych przez Agencję w celu przeprowadzenia procedur certyfikacyjnych oraz ogólną sumą wpływów z opłat przez nią pobieranych. Należy zezwolić zatem na przeprowadzenie rocznej rewizji stawek opłat, na podstawie wyników budżetowych i prognoz Agencji.

(8)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu powołanego w art. 54 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1592/2002,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

Niniejsze rozporządzenie stosuje się do honorariów i opłat pobieranych przez Europejską Agencję Bezpieczeństwa Lotniczego, zwaną dalej Agencją, w zamian za świadczone przez nią usługi, w tym za dostawę towarów.

Określa ono w szczególności przypadki, w których należne są honoraria i opłaty, określone w art. 48 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1592/2002, a także wysokość tych honorariów i opłat oraz zasady płatności.

Artykuł 2

Dla celów niniejszego rozporządzenia:

a)	„honoraria” oznaczają kwoty pobierane przez Agencję i należne od wnioskodawców, korzystających z usług świadczonych przez Agencję, innych niż procedury certyfikacyjne;

b)	„opłaty” oznaczają kwoty pobierane przez Agencję i należne od składających wniosek o wydanie, zachowanie lub zmianę certyfikatów i zezwoleń określonych w art. 15 rozporządzenia (WE) nr 1592/2002, wydawanych, zachowywanych i zmienianych przez Agencję;

c)	„procedury certyfikacyjne” oznaczają wszystkie działania prowadzone przez Agencję bezpośrednio lub pośrednio w celu wydawania, zachowywania lub zmieniania certyfikatów i zezwoleń określonych w art. 15 rozporządzenia (WE) nr 1592/2002;

d)	„wnioskodawca” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną ubiegającą się o możliwość skorzystania z usługi świadczonej przez Agencję, w tym zachowanie lub zmianę certyfikatu lub zezwolenia;

e)	„koszty bezpośrednie” oznaczają koszty pracy personelu bezpośrednio zaangażowanego w procedury certyfikacyjne, jak i koszty transportu tego personelu w ramach procedur certyfikacyjnych;

f)	„koszty szczegółowe” oznaczają koszty zakwaterowania, wyżywienia, koszty nieprzewidziane i diety za przejazdy przydzielone personelowi w ramach procedur certyfikacyjnych;

g)	„koszty pośrednie” oznaczają część kosztów ogólnych Agencji poniesionych za prowadzenie procedur certyfikacyjnych, w tym tych będących rezultatem rozwoju części materiałów regulaminowych;

h)	„koszt rzeczywisty” oznacza wydatki rzeczywiście poniesione przez Agencję;

i)	„materiały regulaminowe” oznaczają wszelką dokumentację opracowaną przez Agencję na podstawie art. 14 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1592/2002.

ROZDZIAŁ II

HONORARIA

Artykuł 3

Honoraria pobierane są przez Agencję za wszelkie usługi świadczone przez nią wnioskodawcom, w tym za dostawę towarów, z wyjątkiem:

a)	procedur certyfikacyjnych;

b)	przekazania dokumentów i informacji, w jakiejkolwiek formie, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady (2);

c)	dokumentów dostępnych bezpłatnie na stronie internetowej Agencji.

Agencja pobiera również honoraria w przypadku wniesienia odwołania od jednej z jej decyzji zgodnie z art. 35 rozporządzenia (WE) nr 1592/2002.

Artykuł 4

1. Wysokość honorariów pobieranych przez Agencję równa jest rzeczywistemu kosztowi wykonanej usługi, włącznie z kosztem jej udostępnienia wnioskodawcy.

2. Honoraria pobierane w przypadku wniesienia odwołania zgodnie z art. 35 rozporządzenia (WE) nr 1592/2002 przyjmują formę ryczałtu, którego wysokość określona jest w załączniku. Jeśli postępowanie odwoławcze zakończone zostaje na korzyść wnoszącego odwołanie, wymieniona kwota ryczałtowa zostaje mu automatycznie zwrócona przez Agencję.

3. Wysokość honorariów wyrażona jest w euro. O kwocie, jak i o zasadach płatności honorariów, wnioskodawca zostaje powiadomiony przed wykonaniem usługi.

Artykuł 5

Honoraria są należne od wnioskodawcy lub, w danym przypadku, od wnoszącego odwołanie.

Są one wymagalne w euro.

Honoraria są pobierane przed wykonaniem usługi lub, w odpowiednim przypadku, przed rozpoczęciem postępowania odwoławczego, chyba że w umowie zastrzeżono inaczej.

ROZDZIAŁ III

OPŁATY

Artykuł 6

1. Opłaty zapewniają ogólny przychód wystarczający na pokrycie całości kosztów bezpośrednich, pośrednich i szczegółowych, powstałych w związku z procedurami certyfikacyjnymi, w tym kosztów powstałych w związku ze stałym nadzorem.

2. Agencja ma obowiązek wyróżnić wśród swoich przychodów i wydatków te, które wynikają z procedur certyfikacyjnych.

W tym celu:

a)	opłaty pobierane przez Agencję w zamian za procedury certyfikacyjne lokowane są na oddzielnym rachunku i stanowią przedmiot oddzielnej księgowości;

b)	Agencja ustala księgowość analityczną przychodów i wydatków. Klucz przydziału określa, dla każdego wydatku umieszczonego w klasyfikacji budżetowej, proporcje wydatków związanych z procedurami certyfikacyjnymi.

3. Opłaty stanowią przedmiot prowizorycznej całościowej oceny, która na początku każdego roku budżetowego. Oceny dokonuje się na podstawie wcześniejszych wyników finansowych Agencji, przewidywanego stanu wydatków i przychodów oraz prognozowanego planu pracy Agencji.

4. W celu uniknięcia jakiejkolwiek dyskryminacji między przedsiębiorstwami posiadającymi siedzibę na terytoriach Państw Członkowskich, koszty transportu związane z procedurami certyfikacyjnymi prowadzonymi na koszt tych przedsiębiorstw są sumowane i rozdzielane jednakowo między wnioskodawców.

5. Załącznik zostaje poddany przeglądowi i rewizji w razie potrzeby, w ciągu 14 miesięcy następujących od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. W późniejszym okresie może być poddawany rewizji raz w roku.

Kwoty i współczynniki zawarte w załączniku są publikowane w urzędowej publikacji Agencji.

Artykuł 7

W skład opłat wchodzi jeden lub kilka następujących elementów:

a)	część stała, której wysokość zależy od złożoności zadania wykonanego przez Agencję; załącznik zawiera różne wartości części stałej i współczynników, które na nie wpływają;

b)	część zmienna, proporcjonalna do obciążeń związanych z wykonaniem zadania, wyrażona w liczbie godzin mnożonej przez stawkę godzinową obliczaną zgodnie z art. 9 ust. 2; kwota stawki godzinowej jest sprecyzowana w załączniku;

c)	kwota równa kosztom szczegółowym związanym z procedurą certyfikacji, w całości odzyskanym po ich koszcie rzeczywistym.

Artykuł 8

1. Opłaty ustalane są w następujący sposób:

Σ R = x D

gdzie:

Σ R	=	roczne wpływy z opłat pobieranych przez Agencję
D	=	wydatki roczne wpisane do budżetu Agencji
x	=	odsetek wydatków rocznych ponoszonych bezpośrednio lub pośrednio w wyniku procedur certyfikacji

2. Podczas okresu przejściowego, określonego w art. 53 ust. 4 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1592/2002, część wkładu określonego w art. 48 ust. 1 lit. a wymienionego rozporządzenia może zostać wykorzystana, jeśli zaistnieje taka potrzeba, do pokrycia kosztów poniesionych przez Agencję na procedury certyfikacyjne. W tym przypadku, podczas niniejszego okresu, opłaty ustalane są w sposób następujący:

Σ R = x D – Cp

gdzie:

część wkładu określonego w art. 48 ust. 1 lit. a rozporządzenia (WE) nr 1592/2002 wykorzystana w celu sfinansowania procedur certyfikacyjnych prowadzonych przez Agencję.

Począwszy od 1 stycznia 2008 r. najpóźniej, Cp = 0.

Artykuł 9

1. Wysokość opłat zależy od złożoności procedury certyfikacyjnej i od obciążeń związanych z jej wykonaniem. Określa się ją według następującego wzoru:

R = F + (nh * t) + S

gdzie:

R	=	należna opłata
F	=	część stała, zależna od charakteru wykonywanej procedury (patrz: załącznik)
nh	=	liczba zafakturowanych godzin (tam, gdzie ma zastosowanie, patrz: załącznik)
t	=	stawka godzinowa (tam, gdzie ma zastosowanie, patrz: załącznik)
S	=	koszty szczegółowe

2. Stawka godzinowa (t) zależna jest od rocznego całościowego kosztu pracy personelu Agencji bezpośrednio zaangażowanego w procedury certyfikacyjne. Oblicza się ją według następującego wzoru:

t = Cs/N

gdzie:

Cs	=	roczny całościowy koszt pracy (pensje, składki emerytalne i składki na ubezpieczenie społeczne) personelu Agencji bezpośrednio zaangażowanego w procedury certyfikacyjne
N	=	roczna suma godzin pracy personelu Agencji bezpośrednio zaangażowanego w procedury certyfikacyjne

Artykuł 10

Nie naruszając art. 9, w przypadku, gdy procedura certyfikacyjna toczy się, w całości lub w części, poza terytoriami Państw Członkowskich, koszty transportu poza te tereny są zawarte w opłacie, jaką poniesie wnioskodawca. Dla tej procedury, lub części procedury, wysokość należnej opłaty określana jest według następującego wzoru:

R = F + (nh * t) + S + V

gdzie:

R	=	należna opłata
F	=	część stała, zależna od charakteru wykonywanej procedury (patrz: załącznik)
nh	=	liczba zafakturowanych godzin (tam, gdzie ma zastosowanie, patrz: załącznik)
t	=	stawka godzinowa (tam, gdzie ma zastosowanie, patrz: załącznik)
S	=	koszty szczegółowe
V	=	dodatkowe koszty transportu

Dodatkowe koszty transportu, ponoszone przez wnioskodawcę, zawierają rzeczywiste koszty transportu poza terytoria Państw Członkowskich oraz czas spędzony w podróży przez specjalistów, wliczany do stawki godzinowej.

Artykuł 11

Na żądanie wnioskodawcy, jeśli dyrektor wykonawczy wyrazi na to zgodę, procedura certyfikacyjna może być prowadzona w sposób szczególny.

W tym przypadku, procedura certyfikacyjna prowadzona jest w sposób następujący:

a)	przydziela się kategorie personelu, które nie byłyby normalnie do tego przydzielone przez Agencję, gdyby stosowała się ona do swoich zwyczajowych procedur, i/lub

b)	przydziela się takie zasoby ludzkie, dzięki którym procedura zostanie wykonana w terminach krótszych od tych przeznaczonych na wykonanie zwyczajowych procedur Agencji.

W takim przypadku, podwyższa się odpowiednio opłatę pobieraną w celu całkowitego wyrównania kosztów poniesionych przez Agencję w odpowiedzi na to szczególne żądanie.

Artykuł 12

1. Opłatę ponosi wnioskodawca. Jest ona wymagalna w euro.

2. Za wydanie, zachowanie lub zmianę certyfikatu lub zezwolenia należna jest całość wymagalnej opłaty. W razie nieuiszczenia opłaty, Agencja może cofnąć dany certyfikat lub zezwolenie, po wcześniejszym formalnym powiadomieniu wnioskodawcy.

3. Wykaz opłat stosowany przez Agencję oraz zasady ich płatności są przedstawiane wnioskodawcy w momencie składania wniosku.

4. Za procedury certyfikacyjne, które stanowią podstawę do zapłaty części zmiennej, Agencja dostarcza wnioskodawcy kosztorys, który jest zatwierdzany przez wnioskodawcę przed rozpoczęciem odpowiedniej procedury. Kosztorys ten zostaje zmieniony przez Agencję, jeśli okaże się, że dana procedura jest prostsza i szybsza do przeprowadzenia, niż było to przewidziane na początku, lub odwrotnie, gdy jej przeprowadzenie jest bardziej złożone i wymaga więcej czasu, niż można to było przewidzieć.

5. Za procedury, które stanowią tylko podstawę do zapłaty części stałej, połowa tej części płatna jest przed rozpoczęciem odpowiedniej procedury, a pozostała część płatna jest za wydanie certyfikatu lub zezwolenia.

6. Za procedury, które stanowią podstawę do zapłaty części zmiennej, 30 % całkowitej kwoty należnej opłaty (włączywszy ewentualną część stałą) jest płatne przed rozpoczęciem odpowiedniej procedury oraz 40 % tej kwoty jest płatne w toku procedury, w ratach kwartalnych. Pozostałe 30 % płatne jest za wydanie certyfikatu lub zezwolenia.

7. Opłaty związane z zachowaniem istniejących certyfikatów i zezwoleń płatne są według harmonogramu ustalonego przez Agencję i przekazanego posiadaczom tych certyfikatów i zezwoleń. Harmonogram ten opiera się na inspekcjach przeprowadzonych przez Agencję w celu sprawdzenia ważności niniejszych certyfikatów i zezwoleń.

8. Jeżeli, po pierwszym rozpatrzeniu wniosku, Agencja odmówi jego dalszego rozpatrywania, wszelka opłata już pobrana zostanie zwrócona wnioskodawcy, z wyjątkiem kwoty przeznaczonej na pokrycie kosztów administracyjnych związanych z rozpatrywaniem wniosku. Kwota ta równa jest opłacie stałej D, wskazanej w załączniku.

9. Jeżeli procedura certyfikacyjna musi być przerwana przez Agencję z powodu braku wystarczających środków ze strony wnioskodawcy lub nieprzestrzegania przez niego zobowiązań na nim ciążących, spłata reszty należnych opłat jest wymagalna w całości w momencie zaprzestania pracy przez Agencję.

ROZDZIAŁ IV

PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

Artykuł 13

Począwszy od dnia 1 czerwca 2005 r., opłaty są wymagane i pobierane wyłącznie przez Agencję.

Państwa Członkowskie nie pobierają opłat za procedury certyfikacyjne nawet, jeśli je wykonują w imieniu Agencji.

Agencja zwraca Państwom Członkowskim koszty poniesione za procedury certyfikacyjne, które wykonują w imieniu Agencji.

Za procedury certyfikacyjne wykonywane przez Państwa Członkowskie w imieniu Agencji, które mają miejsce w dniu 1 czerwca 2005 r., opłaty pobierane są przez Agencję w sposób niedopuszczający do jakiejkolwiek podwójnej płatności ze strony wnioskodawcy.

Artykuł 14

Dla celów wdrożenia niniejszego rozporządzenia i najpóźniej na 30 dni przed dniem stosowania art. 1–13, Agencja potwierdza w piśmie przedłożonym Komisji, że jest w stanie podjąć się zadań, które nakłada na nią niniejsze rozporządzenie, w szczególności zaś obliczania oraz fakturowania kwot opłat należnych od wnioskodawców oraz zwracania kosztów Państwom Członkowskim.

Artykuł 15

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 1–13 stosuje się począwszy od dnia 1 czerwca 2005 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 21 marca 2005 r.

W imieniu Komisji

Jacques BARROT

Wiceprzewodniczący

(1) Dz.U. L 240 z 7.9.2002, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1701/2003 (Dz.U. L 243 z 27.9.2003, str. 5).

(2) Dz.U. L 145 z 31.5.2001, str. 43.

ZAŁĄCZNIK

SPIS TREŚCI

i)	Certyfikaty typu i ograniczone certyfikaty typu oraz certyfikaty równoważne

ii)	Uzupełniające certyfikaty typu

iii)	Poważne zmiany i poważne naprawy

iv)	Drobne zmiany i drobne naprawy

v)	Opłaty roczne pobierane od posiadaczy certyfikatów typu i ograniczonych certyfikatów typu, wydanych przez EABL

vi)	Zatwierdzanie organizacji projektujących

vii)	Wykazanie zdolności projektowej w drodze procedury alternatywnej

viii)

Zatwierdzanie organizacji produkujących

ix)	Produkcja bez zatwierdzenia

x)	Zatwierdzanie organizacji obsługujących

xi)	Zatwierdzanie organizacji zarządzających nieprzerwaną zdatnością do lotu

xii)	Opłaty za akceptację zatwierdzeń równoważnych z zatwierdzeniami części 145, zgodnie z odpowiednimi porozumieniami dwustronnymi

xiii)

Zatwierdzanie organizacji prowadzących szkolenia w zakresie obsługi

xiv)

Odwołania

Nota wyjaśniająca

—	Warunki techniczne certyfikacji (WTC) określone w niniejszym załączniku są warunkami przyjętymi w wykonaniu art. 14 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1592/2002 i opublikowanymi w urzędowej publikacji Agencji zgodnie z decyzją EABL nr 2003/8 z dnia 30 października 2003 r. (www.easa.eu.int).

—

Do celów niniejszego załącznika:

—	„wartość sprzętu”, określona w tabelach i, iii, iv oraz v, odnosi się do odpowiedniej ceny katalogowej producenta;

—

„wartość działalności”, określona w tabelach vi, viii, x oraz xiii, oznacza: {liczbę czynnych pracowników technicznych organizacji, ściśle związanych z działalnością podlegającą zatwierdzeniu}*{100*1 400 godzin = 140 000 euro/czynnego pracownika} chyba, że wnioskodawca przedstawi dowody, że należy zastosować inną stawkę godzinową;

—	liczba czynnych pracowników nie zależy od liczby poszczególnych miejsc objętych zatwierdzeniem; należy ją rozumieć jako obejmującą podwykonawców; podaje ją wnioskodawca;

—	obliczając wartość działalności, nie bierze się pod uwagę kadry administracyjnej organizacji wnioskodawcy;

—	obliczając wartość działalności wnioskodawcy, nie bierze się pod uwagę (związanych z tą działalnością) kadr technicznych i administracyjnych podwykonawcy, pod warunkiem, że podwykonawca otrzymał już bezpośrednio swoje własne zatwierdzenie.

—	od wnioskodawców i posiadaczy zatwierdzeń wydanych przez Agencję wymaga się przedstawienia podpisanego certyfikatu od upoważnionego urzędnika zainteresowanej organizacji, aby Agencja ustaliła odpowiedni rodzaj opłaty.

i) Certyfikaty typu i ograniczone certyfikaty typu oraz certyfikaty równoważne (o których mowa w podczęściach B i O załącznika do rozporządzenia Komisji (WE) nr 1702/2003 (1))

—	W przypadku każdego wniosku, wymagane jest wniesienie opłaty stałej A, w kwocie określonej w tabeli, pomnożonej przez współczynnik wskazany dla danego produktu.

—	W przypadku produktów, które w tabeli zostały podcieniowane, wymagane jest również wniesienie opłaty za czas pracy agentów EABL, według stawki godzinowej określonej w tabeli.

—	Niniejsza tabela obejmuje pochodne i znaczące zmiany, o których mowa w części 21 podczęść D załącznika do rozporządzenia (WE) nr 1702/2003 (w szczególności w pkt. 21A.101), obejmujące zmiany geometrii i/lub zespołów napędowych statków powietrznych.

Opłata stała A	21 000 EUR
Stawka godzinowa	99 EUR

Kategoria produktu	Wyszczególnienie	Współczynnik opłaty stałej
CS-25	samoloty duże	8
— CS-25(D)	— ich pochodne i znaczące zmiany	4
CS-23.A	statki powietrzne określone w CS-23 art. 1.a.2 (statki powietrzne do komunikacji lokalnej)	6
— CS-23.A(D)	— ich pochodne i znaczące zmiany	3
CS-23.B	statki powietrzne określone w CS-23 art. 1.a.1, o maksymalnej masie startowej od 2 000 do 5 670 kg	0,5
— CS-23.B(D)	— ich pochodne i znaczące zmiany	0,25
CS-29	wiropłaty duże	5
— CS-29(D)	— ich pochodne i znaczące zmiany	2,5
CS-27	wiropłaty małe	0,8
— CS-27(D)	— ich pochodne i znaczące zmiany	0,4
CS-E.T.A	silniki turbinowe o startowej sile ciągu równej lub większej niż 25 000 niutonów lub o mocy użytecznej równej lub większej niż 2 000 kilowatów	5,25
— CS-E.T.A(D)	— ich pochodne i znaczące zmiany	1,55
CS-E.T.B	silniki turbinowe o startowej sile ciągu mniejszej niż 25 000 niutonów lub o mocy użytecznej mniejszej niż 2 000 kilowatów	2
— CS-E.T.B(D)	— ich pochodne i znaczące zmiany	0,55
CS-E.NT	silniki nieturbinowe	0,1
— CS-E.NT(D)	— ich pochodne i znaczące zmiany	0,03
CS-23.C	statki powietrzne określone w CS-23 art. 1.a.1, o maksymalnej masie startowej mniejszej niż 2 000 kg	0,2
— CS-23.C(D)	— ich pochodne i znaczące zmiany	0,1
CS-22	szybowce i motoszybowce	0,2
CS-VLA	bardzo lekkie statki powietrzne	0,2
CS-VLR	bardzo lekkie wiropłaty	0,25
CS-APU	pomocnicze źródło zasilania	0,15
CS-P.A	do użytkowania na statkach powietrznych certyfikowanych zgodnie z CS-25 (lub równorzędnych)	0,2
— CS-P.A(D)	— ich pochodne i znaczące zmiany	0,1
CS-P.B	do użytkowania na statkach powietrznych certyfikowanych zgodnie z CS-23, CS-VLA i CS-22 (lub równorzędnych)	0,05
— CS-P.B(D)	— ich pochodne i znaczące zmiany	0,025
CS-22.J	do użytkowania na statkach powietrznych certyfikowanych zgodnie z CS-22	0,04
— CS-22.J(D)	— ich pochodne i znaczące zmiany	0,02
CS-22.H	silniki nieturbinowe	0,07
CS-22.H(D)	— ich pochodne i znaczące zmiany	0,05
CS-balloons	jeszcze niedostępne	0,1
CS-airships	jeszcze niedostępne	0,5
CS-34	dodatkowa opłata stała nie jest pobierana w przypadku wniosków przedkładanych wraz z pierwotnym certyfikatem typu – opłata za dodatkowe godziny jest pobierana tylko wtedy, gdy jest to konieczne
CS-36	dodatkowa opłata stała nie jest pobierana w przypadku wniosków przekładanych wraz z pierwotnym certyfikatem typu – opłata za dodatkowe godziny jest pobierana tylko wtedy, gdy jest to konieczne
CS-AWO	działania pocertyfikacyjne, certyfikacja na loty w każdych warunkach meteorologicznych jest traktowana jak zmiana certyfikatu typu
CS-ETSO.A	wartość sprzętu powyżej 20 000 EUR	0,045
CS-ETSO.B	wartość sprzętu od 2 000 do 20 000 EUR	0,025
CS-ETSO.C	wartość sprzętu poniżej 2 000 EUR	0,01

ii) Uzupełniające certyfikaty typu (o których mowa w podczęści E załącznika do rozporządzenia (WE) nr 1702/2003)

—	W przypadku każdego wniosku, wymagane jest wniesienie opłaty stałej B, w kwocie określonej w tabeli, pomnożonej przez współczynnik wskazany dla danego produktu.

—	W przypadku produktów, które w tabeli zostały podcieniowane, wymagane jest również wniesienie opłaty za czas pracy agentów EABL, według stawki godzinowej określonej w tabeli.

—	W przypadku uzupełniających certyfikatów typu, obejmujących zmiany geometrii i/lub zespołów napędowych statków powietrznych, zastosowanie ma odpowiednia opłata za wydanie certyfikatu typu lub ograniczonego certyfikatu typu, w wysokości określonej w pkt i) powyżej.

Opłata stała B	680 EUR
Stawka godzinowa	99 EUR

Kategoria produktu	Wyszczególnienie	Współczynnik opłaty stałej
CS-25	samoloty duże	—
	istotne (poziom 1)	5
	poziom 2	4
CS-23.A	statki powietrzne określone w CS-23 art. 1.a.2 (statki powietrzne do komunikacji lokalnej)	—
	istotne (poziom 1)	5
	poziom 2	4
CS-23.B	statki powietrzne określone w CS-23 art. 1.a.1, o maksymalnej masie startowej od 2 000 do 5 670 kg	—
	istotne (poziom 1)	3
	poziom 2	2
CS-29	wiropłaty duże	—
	istotne (poziom 1)	4
	poziom 2	4
CS-27	wiropłaty małe	0,5
CS-E.T.A	silniki turbinowe o startowej sile ciągu równej lub większej niż 25 000 niutonów lub o mocy użytecznej równej lub większej niż 2 000 kilowatów	—
	istotne (poziom 1)	1
	poziom 2	1
CS-E.T.B	silniki turbinowe o startowej sile ciągu mniejszej niż 25 000 niutonów lub o mocy użytecznej mniejszej niż 2 000 kilowatów	0,5
CS-E.NT	silniki nieturbinowe	0,2
CS-23.C	statki powietrzne określone w CS-23 art. 1.a.1, o maksymalnej masie startowej mniejszej niż 2 000 kg	1
CS-22	szybowce i motoszybowce	0,2
CS-VLA	bardzo lekkie statki powietrzne	0,2
CS-VLR	bardzo lekkie wiropłaty	0,2
CS-APU	pomocnicze źródło zasilania	0,25
CS-P.A	do użytkowania na statkach powietrznych certyfikowanych zgodnie z CS-25 (lub równorzędnych)	0,25
CS-P.B	do użytkowania na statkach powietrznych certyfikowanych zgodnie z CS-23, CS-VLA i CS-22 (lub równorzędnych)	0,15
CS-22.J	do użytkowania na statkach powietrznych certyfikowanych zgodnie z CS-22	0,15
CS-22.H	silniki nieturbinowe	0,15
CS-balloons	jeszcze niedostępne	0,2
CS-airships	jeszcze niedostępne	0,5

iii) Poważne zmiany i poważne naprawy (o których mowa w podczęściach D i M załącznika do rozporządzenia (WE) nr 1702/2003)

—	W przypadku każdego wniosku, wymagane jest wniesienie opłaty stałej C, w kwocie określonej w tabeli, pomnożonej przez współczynnik wskazany dla danego produktu.

—	W przypadku produktów, które w tabeli zostały podcieniowane, wymagane jest również wniesienie opłaty za czas pracy agentów EABL, według stawki godzinowej określonej w tabeli.

—

W przypadku istotnych poważnych zmian, o których mowa w części 21 podczęść D załącznika do rozporządzenia (WE) nr 1702/2003 (w szczególności w pkt. 21A.101), obejmujących zmiany geometrii i/lub zespołów napędowych statków powietrznych, wymagane jest wniesienie opłaty za wydanie odpowiedniego certyfikatu typu/ograniczonego certyfikatu typu, w wysokości określonej w tabeli i) powyżej.

—	Opłaty określone w niniejszej tabeli nie maja zastosowania do poważnych napraw dokonywanych przez organizacje projektujące zgodnie z częścią 21 podczęść D pkt. 21A.263 c) 5 załącznika do rozporządzenia (WE) nr 1702/2003.

Opłata stała C	385 EUR
Stawka godzinowa	99 EUR

Kategoria produktu	Wyszczególnienie	Współczynnik opłaty stałej
CS-25	samoloty duże – „wymagające badań technicznych o szerokim zakresie”	5
CS-25	samoloty duże – „wymagające badań technicznych o ograniczonym zakresie”	4
CS-23.A	statki powietrzne określone w CS-23 art. 1.a.2 (statki powietrzne do komunikacji lokalnej)	5
CS-23.B	statki powietrzne określone w CS-23 art. 1.a.1, o maksymalnej masie startowej od 2 000 do 5 670 kg	3
CS-29	wiropłaty duże	4
CS-27	wiropłaty małe	0,5
CS-E.T.A	silniki turbinowe o startowej sile ciągu równej lub większej niż 25 000 niutonów lub o mocy użytecznej równej lub większej niż 2 000 kilowatów	1
CS-E.T.B	silniki turbinowe o startowej sile ciągu mniejszej niż 25 000 niutonów lub mocy o użytecznej mniejszej niż 2 000 kilowatów	0,5
CS-E.NT	silniki nieturbinowe	0,2
CS-23.C	statki powietrzne określone w CS-23 art. 1.a.1, o maksymalnej masie startowej mniejszej niż 2 000 kg	1
CS-22	szybowce i motoszybowce	0,3
CS-VLA	bardzo lekkie statki powietrzne	0,3
CS-VLR	bardzo lekkie wiropłaty	0,3
CS-APU	pomocnicze źródło zasilania	0,4
CS-P.A	do użytkowania na statkach powietrznych certyfikowanych zgodnie z CS-25 (lub równorzędnych)	0,4
CS-P.B	do użytkowania na statkach powietrznych certyfikowanych zgodnie z CS-23, CS-VLA i CS-22 (lub równorzędnych)	0,3
CS-22.J	Do użytkowania na statkach powietrznych certyfikowanych zgodnie z CS-22	0,3
CS-22.H	silniki nieturbinowe	0,3
CS-balloons	jeszcze niedostępne	0,3
CS-airships	jeszcze niedostępne	0,5
CS-ETSO.A	wartość sprzętu powyżej 20 000 EUR	0,4
CS-ETSO.B	wartość sprzętu od 2 000 do 20 000 EUR	0,3
CS-ETSO.C	wartość sprzętu poniżej 2 000 EUR	0,25

iv) Drobne zmiany i drobne naprawy (o których mowa w podczęściach D i M załącznika do rozporządzenia (WE) nr 1702/2003)

—	W przypadku wniosków, wymagane jest wniesienie opłaty stałej D, w kwocie określonej w tabeli, pomnożonej przez współczynnik wskazany dla danego produktu.

—	Opłaty określone w niniejszej tabeli nie mają zastosowania do drobnych zmian i drobnych napraw dokonywanych przez organizacje projektujące zgodnie z częścią 21 podczęść D pkt 21A.263 c) 2 załącznika do rozporządzenia (WE) nr 1702/2003.

Opłata stała D

375 EUR

Kategoria produktu	Wyszczególnienie	Współczynnik opłaty stałej
CS-25	samoloty duże	2
CS-23.A	statki powietrzne określone w CS-23 art. 1.a.2 (statki powietrzne do komunikacji lokalnej)	2
CS-23.B	statki powietrzne określone w CS-23 art. 1.a.1, o maksymalnej masie startowej od 2 000 do 5 670 kg	1
CS-23.C	statki powietrzne określone w CS-23 art. 1.a.1, o maksymalnej masie startowej mniejszej niż 2 000 kg	0
CS-22	szybowce i motoszybowce	0
CS-VLA	bardzo lekkie statki powietrzne	0
CS-29	wiropłaty duże	2
CS-27	wiropłaty małe	1,5
CS-VLR	bardzo lekkie wiropłaty	0
CS-APU	pomocnicze źródło zasilania	1
CS-P.A	do użytkowania na statkach powietrznych certyfikowanych zgodnie z CS-25 (lub równorzędnych)	0
CS-P.B	do użytkowania na statkach powietrznych certyfikowanych zgodnie z CS-23, CS-VLA i CS-22 (lub równorzędnych)	0
CS-22.J	do użytkowania na statkach powietrznych certyfikowanych zgodnie z CS-22	0
CS-E.T.A	silniki turbinowe o startowej sile ciągu równej lub większej niż 25 000 niutonów lub o mocy użytecznej równej lub większej niż 2 000 kilowatów	1
CS-E.T.B	silniki turbinowe o startowej sile ciągu mniejszej niż 25 000 N lub o mocy użytecznej mniejszej niż 2 000 kilowatów	1
CS-E.NT/CS-22H	wszystkie silniki nieturbinowe	0
CS-balloons	jeszcze niedostępne	0
CS-airships	jeszcze niedostępne	0
CS-ETSO.A	wartość sprzętu powyżej 20 000 EUR	0
CS-ETSO.B	wartość sprzętu od 2 000 do 20 000 EUR	0
CS-ETSO.C	wartość sprzętu poniżej 2 000 EUR	0

v) Opłaty roczne pobierane od posiadaczy certyfikatów typu i ograniczonych certyfikatów typu, wydanych przez EABL, oraz innych certyfikatów typu, uznanych za zatwierdzone na mocy rozporządzenia (WE) nr 1592/2002

—	Opłata roczna jest pobierana od wszystkich obecnych posiadaczy certyfikatów typu i ograniczonych certyfikatów typu, wydanych przez Agencję.

—	Opłata ma na celu pokrycie kosztów, które Agencja ponosi w związku z zapewnianiem zachowania ważności wydanych przez siebie certyfikatów, w tym z badaniem aspektów nieprzerwanej zdatności do lotu, niezwiązanych ze zmianami i naprawami dokonywanymi po otrzymaniu certyfikatu.

—

Opłata jest pobierana w każdym roku. Po raz pierwszy jest ona pobierana na początku roku kalendarzowego następującego po roku pierwotnej certyfikacji, za produkty certyfikowane po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia. W przypadku innych certyfikatów, opłata jest stosowana po raz pierwszy z chwilą wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, a następnie co roku.

—

Poziom opłaty, którą należy wnieść jest określony w tabeli powyżej, wraz z odpowiednią kategorią produktu:

Kategoria produktu (2)	Certyfikat typu Państwa Członkowskiego będącego państwem pochodzenia produktów projektowych (w EUR)	Certyfikat typu państwa trzeciego będącego państwem pochodzenia produktów projektowych (w EUR)	Ograniczony certyfikat typu Państwa Członkowskiego będącego państwem pochodzenia produktów projektowych (w EUR)	Ograniczony certyfikat typu państwa trzeciego będącego państwem pochodzenia produktów projektowych (w EUR)
CS-25 (samoloty duże o maksymalnej masie startowej większej niż 50 ton)	120 000	40 000	30 000	10 000
CS-25 (samoloty duże o maksymalnej masie startowej od 22 do 50 ton)	50 000	16 667	12 500	4 167
CS-25 (samoloty duże o maksymalnej masie startowej mniejszej niż 22 tony)	25 000	8 333	6 250	2 083
CS-23.A	12 000	4 000	3 000	1 000
CS-23.B	2 000	667	500	167
CS-23.C	1 000	333	250	100
CS-22	450	150	112,50	100
CS-VLA	450	150	112,50	100
CS-29	25 000	8 333	6 250	2 083
CS-27	20 000	6 667	5 000	1 667
CS-VLR	1 000	333	250	100
CS-APU	800	267	200	100
CS-P.A	1 500	500	375	125
CS-P.B	400	133	100	100
CS-22.J	150	100	100	100
CS-E.T.A	30 000	10 000	7 500	2 500
CS-E.T.B	15 000	5 000	3 750	1 250
CS-E.NT	1 000	333	250	100
CS-22.H	200	100	100	100
CS-balloons	300	100	100	100
CS-airships	500	167	125	100
CS-34	0	0	0	0
CS-36	0	0	0	0
CS-AWO	0	0	0	0
CS-ETSO.A (wartość sprzętu powyżej 20 000 EUR)	1 000	333	250	100
CS-ETSO.B (wartość sprzętu od 2 000 do 20 000 EUR)	500	167	125	100
CS-ETSO.C (wartość sprzętu poniżej 2 000 EUR)	250	100	100	100

—

W przypadku posiadaczy certyfikatów typu i/lub ograniczonych certyfikatów typu, obejmujących szereg produktów tej samej kategorii, obniżka opłaty rocznej jest stosowana do drugiego i kolejnych certyfikatów typu produktu tej samej kategorii, według wartości procentowej określonej w tabeli poniżej:

Produkt tej samej kategorii	Obniżka opłaty za wydanie certyfikatu typu
Pierwszy	0 %
Drugi	10 %
Trzeci	20 %
Czwarty	30 %
Piąty	40 %
Szósty	50 %
Siódmy	60 %
Ósmy	70 %
Dziewiąty	80 %
Dziesiąty	90 %
11-sty i kolejne produkty	100 %

—

W przypadku, gdy na całym świecie, zarejestrowanych jest nadal mniej niż 50 egzemplarzy danego statku powietrznego, opłata za prowadzenie działań związanych z ciągłą zdatnością do lotu jest pobierana według stawki godzinowej, do poziomu opłaty pobieranej w przypadku odpowiedniej kategorii produktu przeznaczonego dla statków powietrznych, w wysokości określonej w tabeli poniżej. W przypadku produktów, części i wyposażenia, niestanowiących statków powietrznych, ograniczenie dotyczy liczby statków powietrznych, na których pokładzie zainstalowane są odpowiednio, odnośny produkt, odnośna część lub odnośne wyposażenie.

Stawka godzinowa

99 EUR

vi) Zatwierdzanie organizacji projektujących (o którym mowa w podczęści J załącznika do rozporządzenia (WE) nr 1702/2003)

1. Zasady ogólne

a)	Opłaty są pobierane za wydawanie zatwierdzeń organizacji projektujących i sprawowanie nad nimi nadzoru.

b)	Agencja pobiera dodatkowe opłaty godzinowe (według stawki określonej w tabeli) w celu pokrycia dodatkowych kosztów zatwierdzania i nadzorowania organizacji posiadających bazę projektową w więcej niż jednym miejscu.

2. Opłata za rozpatrzenie wniosku

a)	W przypadku każdego nowego wniosku o zatwierdzenie organizacji projektującej jest wymagane wniesienie opłaty stałej E, w kwocie określonej w tabeli, pomnożonej przez współczynnik wskazany dla odpowiedniego rodzaju opłaty pobieranej od zainteresowanej organizacji.

W przypadku nowych zatwierdzeń i sprawowania nadzoru, opłaty godzinowe (według stawki określonej w tabeli) mają również zastosowanie do wniosków, których zbadanie prowadzi do stwierdzenia nieprawidłowości poziomu 1 i/lub więcej niż trzech nieprawidłowości poziomu 2 rocznie, zgodnie z częścią 21.A.258 załącznika do rozporządzenia (WE) nr 1702/2003. Opłaty godzinowe są pobierane w celu pokrycia kosztów późniejszego badania tych nieprawidłowości przez Agencję.

3. Opłata za sprawowanie nadzoru

a)	Od zatwierdzonych organizacji projektujących jest pobierana opłata za sprawowanie nadzoru, w wysokości równej kwocie opłaty stałej E, pomnożonej przez współczynnik wskazany w odniesieniu do odpowiedniego rodzaju opłaty pobieranej od zainteresowanej organizacji.

Opłata za sprawowanie nadzoru jest płatna co każde trzy lata, w formie trzech równych rat rocznych. W przypadku istniejących zatwierdzeń, pierwsza rata jest płatna z chwilą wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. W przypadku późniejszych zatwierdzeń, pierwsza rata jest pobierana niezwłocznie po przyznaniu zatwierdzenia.

c)	Opłata za sprawowanie nadzoru obejmuje zmiany istniejących zatwierdzeń, bez uszczerbku dla pkt. 2b) powyżej.

Opłata stała E	12 000 EUR
Stawka godzinowa	99 EUR

Rodzaj opłaty, według wartości działalności podlegającej zatwierdzeniu (w EUR)	Współczynnik opłaty stałej
mniej niż 500 001	0,1
od 500 001 do 700 000	0,2
od 700 001 do 1 200 000	0,5
od 1 200 001 do 2 800 000	1
od 2 800 001 do 4 200 000	1,5
od 4 200 001 do 5 000 000	2,5
od 5 000 001 do 7 000 000	3
od 7 000 001 do 9 800 000	3,5
od 9 800 001 do14 000 000	4
od 14 000 001 do 50 000 000	5
od 50 000 001 do 140 000 000	8
od 140 000 001 do 250 000 000	10
od 250 000 001 do 500 000 000	25
od 500 000 001 do 750 000 000	50
ponad 750 000 000	75

vii) Wykazanie zdolności projektowej w drodze procedury alternatywnej (o którym mowa w podczęści B pkt. 21.A.14 b) załącznika do rozporządzenia (WE) nr 1702/2003)

—	Opłata za certyfikację zdolności projektowej w drodze procedury alternatywnej jest pobierana według stawki godzinowej określonej poniżej.

Stawka godzinowa

99 EUR

viii) Zatwierdzanie organizacji produkujących (o którym mowa w podczęści G załącznika do rozporządzenia (WE) nr 1702/2003)

1. Zasady ogólne

a)	Opłaty są pobierane za wydawanie zatwierdzeń organizacji produkujących i za sprawowanie nad nimi nadzoru.

Agencja pobiera dodatkowe opłaty godzinowe (według stawki określonej w tabeli) w celu pokrycia dodatkowych kosztów zatwierdzania i nadzorowania organizacji posiadających bazę produkcyjną w więcej niż jednym miejscu. W przypadku złożonych organizacji międzynarodowych, posiadających wiele miejsc produkcji w więcej niż dwóch Państwach Członkowskich, odpowiedni współczynnik jest mnożony przez dwa w celu pokrycia dodatkowych kosztów prowadzenia działań w zakresie nadzoru wielonarodowego.

2. Opłata za rozpatrzenie wniosku

a)	W przypadku każdego nowego wniosku o zatwierdzenie organizacji produkującej wymagane jest wniesienie opłaty stałej F, w kwocie określonej w tabeli, pomnożonej przez współczynnik wskazany w odniesieniu do odpowiedniego rodzaju opłaty pobieranej od zainteresowanej organizacji.

W przypadku nowych zatwierdzeń i sprawowania nadzoru, opłaty godzinowe (według stawki określonej w tabeli) mają zastosowanie również do wniosków, których zbadanie prowadzi do stwierdzenia nieprawidłowości poziomu 1 i/lub więcej niż trzech nieprawidłowości poziomu 2 rocznie, zgodnie z częścią 21.A.158 załącznika do rozporządzenia (WE) nr 1702/2003. Opłaty godzinowe są pobierane w celu pokrycia kosztów późniejszego badania tych nieprawidłowości przez Agencję.

3. Opłata za sprawowanie nadzoru

a)	Od zatwierdzonych organizacji produkujących jest pobierana opłata za sprawowanie nadzoru, w wysokości równej kwocie opłaty stałej F, pomnożonej przez współczynnik wskazany w odniesieniu do odpowiedniego rodzaju opłaty pobieranej od zainteresowanej organizacji.

Opłata za sprawowanie nadzoru jest płatna co każde dwa lata, w formie dwóch równych rat rocznych. W przypadku istniejących zatwierdzeń, pierwsza rata jest płatna z chwilą wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. W przypadku późniejszych zatwierdzeń, pierwsza rata jest pobierana natychmiast po przyznaniu zatwierdzenia.

c)	Opłata za sprawowanie nadzoru obejmuje zmiany istniejących zatwierdzeń, bez uszczerbku dla 2b) powyżej.

Opłata stała F	12 000 EUR
Stawka godzinowa	99 EUR

Rodzaj opłaty, według wartości działalności podlegającej zatwierdzeniu (w EUR)	Współczynnik opłaty stałej
mniej niż 500 001	0,1
od 500 001 do 700 000	0,25
od 700 001 do 1 400 000	0,5
od 1 400 001 do 2 800 000	1,25
od 2 800 001 do 5 000 000	2
od 5 000 001 do 7 000 000	4
od 7 000 001 do 14 000 000	6
od 14 000 001 do 21 000 000	8
od 21 000 001 do 42 000 000	12
od 42 000 001 do 70 000 000	16
od 70 000 001 do 84 000 000	20
od 84 000 001 do 105 000 000	25
od 105 000 001 do 140 000 000	30
od 140 000 001 do 420 000 000	40
od 420 000 001 do 700 000 000	55
od 700 000 001 do 1 400 000 000	65
od 1 400 000 001 do 2 100 000 000	75
ponad 2 100 000 000	120

ix) Produkcja bez zatwierdzenia (o której mowa w podczęści F załącznika do rozporządzenia (WE) nr 1702/2003)

—	Opłaty za certyfikację produkcji bez zatwierdzenia są pobierane według stawki godzinowej określonej poniżej.

Stawka godzinowa

99 EUR

x) Zatwierdzanie organizacji obsługujących (o którym mowa w załączniku I podczęść F i załączniku II do rozporządzenia Komisji (WE) nr 2042/2003)

1. Zasady ogólne

a)	Opłaty są pobierane za wydawanie zatwierdzeń organizacji obsługujących i za sprawowanie nad nimi nadzoru.

b)	Agencja pobiera dodatkowe opłaty godzinowe (według stawki określonej w tabeli) w celu pokrycia dodatkowych kosztów zatwierdzania i nadzorowania organizacji posiadających bazę obsługową w więcej niż jednym miejscu.

2. Opłata za rozpatrzenie wniosku

a)	W przypadku każdego nowego wniosku o zatwierdzenie organizacji obsługującej wymagane jest wniesienie opłaty stałej G, w kwocie określonej w tabeli, pomnożonej przez współczynnik wskazany w odniesieniu do odpowiedniego rodzaju opłaty pobieranej od zainteresowanej organizacji.

W przypadku nowych zatwierdzeń i sprawowania nadzoru, opłaty godzinowe (według stawki określonej w tabeli) mają zastosowanie również do wniosków, których zbadanie prowadzi do stwierdzenia nieprawidłowości poziomu 1 i/lub więcej niż trzech nieprawidłowości poziomu 2 rocznie, zgodnie z częścią M.A.619 załącznika I lub częścią 145.B.50 załącznika II do rozporządzenia (WE) nr 2042/2003 (3). Opłaty godzinowe są pobierane w celu pokrycia kosztów późniejszego badania tych nieprawidłowości przez Agencję.

3. Opłata za sprawowanie nadzoru

a)	Od zatwierdzonych organizacji obsługujących jest pobierana opłata za sprawowanie nadzoru, w wysokości równej kwocie opłaty stałej G, pomnożonej przez współczynnik wskazany w odniesieniu do odpowiedniego rodzaju opłaty pobieranej od zainteresowanej organizacji.

c)	Opłata za sprawowanie nadzoru obejmuje zmiany istniejących zatwierdzeń, bez uszczerbku dla 2b) powyżej.

Opłata stała G	12 000 EUR
Stawka godzinowa	99 EUR

Rodzaj opłaty, według wartości działalności podlegającej zatwierdzeniu (w EUR)	Współczynnik opłaty stałej
mniej niż 500 001	0,1
od 500 001 do 700 000	0,25
od 700 001 do 1 400 000	0,5
od 1 400 001 do 2 800 000	1,25
od 2 800 001 do 5 000 000	2
od 5 000 001 do 7 000 000	4
od 7 000 001 do 14 000 000	6
od 14 000 001 do 21 000 000	8
od 21 000 001 do 42 000 000	12
od 42 000 001 do 70 000 000	16
od 70 000 001 do 84 000 000	20
od 84 000 001 do 105 000 000	25
ponad 105 000 000	30

xi) Zatwierdzanie organizacji zarządzających nieprzerwaną zdatnością do lotu (o którym mowa w części M podczęść G załącznika do rozporządzenia (WE) nr 2042/2003)

—

Opłaty są pobierane za wydawanie zatwierdzeń organizacji zarządzających nieprzerwaną zdatnością do lotu i za sprawowanie nad nimi nadzoru. Pobierane opłaty stałe są takie same jak opłaty za zatwierdzenie organizacji obsługującej, określone w tabeli x, z uwzględnieniem zastosowania dodatkowego współczynnika 1,5.

—	Odniesienia do nieprawidłowości, zawarte w tabeli x, należy, przez analogię, rozumieć jako odniesienia określone w części M.A.716 załącznika do rozporządzenia (WE) nr 2042/2003.

xii) Opłaty za akceptację zatwierdzeń równoważnych z zatwierdzeniami części 145, zgodnie z odpowiednimi porozumieniami dwustronnymi

—	W przypadku każdego nowego zatwierdzenia wymagane jest wniesienie opłaty stałej H, w wysokości określonej w tabeli.

—	Opłata za odnowę, w wysokości równej kwocie opłaty stałej I, określonej w tabeli, jest płatna co każde dwa lata.

Nowe zatwierdzenia

opłata stała H

1 500 EUR

Odnowy istniejących zatwierdzeń

opłata stała I

1 200 EUR

xiii) Zatwierdzanie organizacji prowadzących szkolenia w zakresie obsługi (o którym mowa w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 2042/2003)

1. Zasady ogólne

a)	Opłaty są pobierane za wydawanie zatwierdzeń organizacji prowadzących szkolenia w zakresie obsługi i za sprawowanie nad nimi nadzoru.

b)	Agencja pobiera dodatkowe opłaty godzinowe (według stawki określonej w tabeli) w celu pokrycia dodatkowych kosztów zatwierdzania i nadzorowania organizacji posiadających bazę niezbędną do prowadzenia szkoleń w zakresie obsługi w więcej niż jednym miejscu.

2. Opłata za rozpatrzenie wniosku

W przypadku każdego nowego wniosku o zatwierdzenie organizacji prowadzącej szkolenia w zakresie obsługi wymagane jest wniesienie opłaty stałej J, w kwocie określonej w tabeli, pomnożonej przez współczynnik wskazany w odniesieniu do odpowiedniego rodzaju opłaty pobieranej od zainteresowanej organizacji.

W przypadku nowych zatwierdzeń i sprawowania nadzoru, opłaty godzinowe (według stawki określonej w tabeli) mają zastosowanie również do wniosków, których zbadanie prowadzi do stwierdzenia nieprawidłowości poziomu 1 i/lub więcej niż trzech nieprawidłowości poziomu 2 rocznie, zgodnie z częścią 147.B.130 załącznika IV do rozporządzenia (WE) nr 2042/2003. Opłaty godzinowe są pobierane w celu pokrycia kosztów późniejszego badania tych nieprawidłowości przez Agencję.

3. Opłata za sprawowanie nadzoru

a)	Od zatwierdzonych organizacji prowadzących szkolenia w zakresie obsługi są pobierane opłaty za sprawowanie nadzoru, w wysokości równej kwocie opłaty stałej J, pomnożonej przez współczynnik wskazany w odniesieniu do odpowiedniego rodzaju opłaty pobieranej od zainteresowanej organizacji.

c)	Opłata za sprawowanie nadzoru obejmuje zmiany istniejących zatwierdzeń, bez uszczerbku dla 2b) powyżej.

Opłata stała J	12 000 EUR
Stawka godzinowa	99 EUR

Rodzaj opłaty – wartość działalności podlegającej zatwierdzeniu (w EUR)	Współczynnik opłaty stałej
mniej niż 500 001	0,1
od 500 001 do 700 000	0,25
od 700 001 do 1 400 000	0,75
od 1 400 001 do 2 800 000	1
od 2 800 001 do 5 000 000	1,5
od 5 000 001 do 7 000 000	3
od 7 000 001 do 14 000 000	6
od 14 000 001 do 21 000 000	8
od 21 000 001 do 42 000 000	10
od 42 000 001 do 84 000 000	15
ponad 84 000 000	20

xiv) Odwołania

—	Honoraria są pobierane za rozstrzyganie odwołań, zgodnie z art. 35 rozporządzenia (WE) nr 1592/2002.

—	W przypadku każdego wniosku o odwołanie wymagane jest wniesienie honorarium w formie ryczałtu K, w kwocie określonej w tabeli, pomnożonej przez współczynnik wskazany w odniesieniu do odpowiedniego rodzaju honorarium pobieranego od zainteresowanej osoby lub organizacji.

—	W przypadku, w którym odwołanie skutkuje uchyleniem decyzji Agencji, wpłacone honorarium podlega zwrotowi.

—	Organizacja musi przedstawić podpisany certyfikat od upoważnionego urzędnika zainteresowanej organizacji, aby Agencja ustaliła odpowiedni rodzaj honorarium.

Honorarium w formie ryczałtu K

10 000 EUR

Rodzaj honorarium pobieranego od osób fizycznych	Współczynnik honorarium w formie ryczałtu
	0,1

Rodzaj honorarium pobieranego od organizacji, według obrotu finansowego apelującego (w EUR)	Współczynnik honorarium w formie ryczałtu
mniej niż 100 001	0,25
od 100 001 do 1 200 000	0,5
od 1 200 001 do 2 500 000	0,75
od 2 500 001 do 5 000 000	1
od 5 000 001 do 50 000 000	2,5
od 50 000 001 do 500 000 000	5
od 500 000 001 do 1 000 000 000	7,5
ponad 1 000 000 000	10

(1) Rozporządzenie (WE) nr 1702/2003 z dnia 24 września 2003 r. ustanawiające zasady wykonawcze dla certyfikacji statków powietrznych i związanych z nimi wyrobów, części i wyposażenia w zakresie zdatności do lotu i ochrony środowiska oraz dla certyfikacji organizacji projektujących i produkujących (Dz.U. L 243 z 27.9.2003, str. 6).

(2) W przypadku wersji samolotu cargo, współczynnik 0,85 jest stosowany do opłaty określonej w odniesieniu do wersji pasażerskiej.

(3) Rozporządzenie (WE) nr 2042/2003 z dnia 20 listopada 2003 r.w sprawie nieprzerwanej zdatności do lotu statków powietrznych oraz wyrobów lotniczych, części i wyposażenia, a także w sprawie zezwoleń udzielanych instytucjom i personelowi zaangażowanym w takie zadania (Dz.U. L 315 z 28.11.2003, str. 1).

30.3.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 81/26

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 489/2005

z dnia 29 marca 2005 r.

ustanawiające szczegółowe zasady wykonywania rozporządzenia Rady (WE) nr 1785/2003 w zakresie określenia centrów interwencyjnych i przejmowania ryżu niełuskanego przez agencje interwencyjne

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1785/2003 z dnia 29 września 2003 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku ryżu (1), w szczególności jego art. 6 ust. 3 i art. 7 ust. 5,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Rozporządzenie (WE) nr 1785/2003 określiło normę jakościową ryżu niełuskanego, dla którego ustalona jest cena skupu interwencyjnego.

(2)

W celu poparcia produkcji ryżu dobrej jakości należy wzmocnić kryteria interwencji. Poprawa wydajności po przetworzeniu, równocześnie z obniżeniem tolerancji wydajności, która różni się od wydajności standardowej, to najskuteczniejsze środki popierania produkcji ryżu wysokiej jakości, które jednocześnie zapewniają wysoką jakość ryżu składowanego przez agencje interwencyjne. Z tego powodu niektóre przestarzałe odmiany powinny również zostać usunięte z wykazu odmian przedstawionego w załączniku II do rozporządzenia Komisji (WE) nr 708/98 z dnia 30 marca 1998 r. w sprawie przejmowania ryżu niełuskanego przez agencje interwencyjne i ustalenia stosowanych kwot korekcyjnych oraz podwyżek i redukcji ceny (2).

(3)

W celu zapewnienia zadowalającego zarządzania skupem interwencyjnym należy ustalić minimalną ilość dla każdej oferty. Jednak należy też stworzyć przepisy umożliwiające ustalenie wyższego limitu w celu uwzględnienia warunków i przyjętych praktyk handlowych dotyczących rynku hurtowego w niektórych Państwach Członkowskich.

(4)

Ryż niełuskany, którego jakość nie pozwala na jego właściwe użycie lub składowanie, nie jest przyjmowany do skupu interwencyjnego. Przy ustalaniu najniższej dopuszczalnej jakości należy wziąć pod uwagę warunki klimatyczne na polach uprawy ryżu we Wspólnocie. W celu zapewnienia, aby partie ryżu przeznaczone do przejęcia przez agencje były jednolite, należy określić, że partia ma się składać z tej samej odmiany ryżu.

(5)

Rozporządzenie (WE) nr 1785/2003 ustanawia, że ceny interwencyjne ustala się dla ryżu niełuskanego o określonej normie jakościowej i że w przypadku, gdy jakość zebranego ryżu oferowanego do skupu interwencyjnego różni się od ustalonej normy jakościowej, dostosowuje się cenę skupu interwencyjnego przez zastosowanie podwyżek lub obniżek cen.

(6)

W celu określenia podwyżek i obniżek cen należy wziąć pod uwagę podstawowe cechy ryżu niełuskanego, co pozwoli na obiektywną ocenę jego jakości; wilgotność, wydajność po przetworzeniu oraz uszkodzenia ziaren mogą być ocenione za pomocą prostych i skutecznych metod, które spełniają niniejsze wymagania.

(7)

Rozporządzenie (WE) nr 1785/2003 ograniczyło ilość ryżu przejmowanego przez agencje interwencyjne do 75 000 ton w roku gospodarczym. W celu podzielenia tej wielkości w sprawiedliwy sposób należy ustalić ilości dla każdego Państwa Członkowskiego produkującego ryż, biorąc pod uwagę podstawowe powierzchnie upraw w poszczególnych krajach, ustalone w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiającym wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającym określone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniającym rozporządzenia (EWG) nr 2019/93, (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001, (WE) nr 1454/2001, (WE) nr 1868/94, (WE) nr 1251/1999, (WE) nr 1254/1999, (WE) nr 1673/2000, (EWG) nr 2358/71 i (WE) nr 2529/2001 (3) oraz średnią wydajność przedstawioną w załączniku VII do tego rozporządzenia.

(8)

W celu maksymalnego uproszczenia i skuteczności programu skupu interwencyjnego oferty należy składać do centrum interwencyjnego znajdującego się najbliżej miejsca, w którym towary są składowane, oraz należy ustanowić przepisy w sprawie kosztów transportu tych towarów do składu, z którego zostaną przejęte przez agencję interwencyjną.

(9)

Należy dokładnie określić rodzaj kontroli, w celu upewnienia się, że wymagania dotyczące masy i jakości oferowanych towarów są spełnione; należy jednak uczynić rozróżnienie pomiędzy przyjęciem sprawdzonych oferowanych towarów według ilości i zgodności z minimalnymi wymaganiami jakościowymi, z jednej strony, a z drugiej – ustaleniem wynagrodzenia do wypłaty dla ubiegającego się o skup po przeprowadzeniu koniecznych badań, w celu dokładnego określenia, na podstawie reprezentatywnych próbek, charakterystyki każdej partii.

(10)

Należy ustanowić przepisy szczególne stosowane w przypadkach, gdy towary przejmowane są w miejscu składowania należącym do ubiegającego się o interwencyjny skup; należy wówczas uwzględnić konta zapasów ubiegającego się o skup, z zastrzeżeniem dodatkowych kontroli w celu upewnienia się, że towary spełniają warunki przejęcia przez agencję interwencyjną.

(11)	Zważywszy, że niniejsze rozporządzenie zastępuje rozporządzenia Komisji (WE) nr 708/98 i (WE) nr 549/2000 z dnia 14 marca 2000 r. określające centra interwencyjnego skupu ryżu (4), wymienione rozporządzenia powinny zostać uchylone.

(12)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Zbóż,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Centra interwencyjne

Centra interwencyjne określone w art. 6 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1785/2003 są wymienione w załączniku I do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Zakup przez agencję interwencyjną

1. W okresie skupu, ustalonym w art. 7 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1785/2003, każdy właściciel co najmniej 20-tonowej partii ryżu niełuskanego zebranego na terenie Wspólnoty jest upoważniony do zaoferowania tego ryżu agencji interwencyjnej.

Partia musi składać się z ryżu tej samej odmiany.

Państwa Członkowskie mogą ustalić większą ilość minimalną dla partii określonej w pierwszym akapicie.

2. Gdy partia dostarczana jest w kilku ładunkach (ciężarówką, barką, wagonem kolejowym itp.), każdy ładunek musi spełniać minimalnie wymagane właściwości, określone w art. 3 niniejszego rozporządzenia, nie naruszając przepisów art. 12.

Artykuł 3

Minimalnie wymagane właściwości

1. Aby ryż niełuskany został przyjęty do skupu interwencyjnego, musi być on odpowiedniej jakości handlowej, zdrowy i bez wad.

2. Ryż niełuskany uważa się za ryż o odpowiedniej jakości handlowej, zdrowy i bez wad, jeśli:

a)	jest pozbawiony zapachu i żywych owadów;

b)	zawartość wilgoci nie przekracza 14,5 %;

c)	wydajność po przetworzeniu nie jest niższa niż pięć punktów poniżej poziomów wydajności wymienionych w załączniku II część A;

wskaźnik procentowy różnorodnych zanieczyszczeń, wskaźnik procentowy ziaren ryżu innych odmian i wskaźnik procentowy ziaren niebędących nieuszkodzonymi zgodnie z załącznikiem III do rozporządzenia (WE) nr 1785/2003 nie przekracza maksymalnych wskaźników procentowych określonych dla poszczególnych typów ryżu w załączniku III do niniejszego rozporządzenia;

e)	poziom radioaktywności nie przekracza maksymalnego poziomu dopuszczalnego na mocy przepisów wspólnotowych.

3. Do celów stosowania niniejszego rozporządzenia „różnorodne zanieczyszczenia” oznaczają substancje obce inne niż ryż.

Artykuł 4

Obniżki i podwyżki cen

Podwyżki i obniżki cen określone w art. 7 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1785/2003 dotyczą ceny interwencyjnej ryżu niełuskanego, oferowanego do skupu interwencyjnego, pomnożonej przez wartość procentową obniżki lub podwyżki określoną w następujący sposób:

a)	kiedy zawartość wilgoci w ryżu niełuskanym przekracza 13 %, obniżka ceny interwencyjnej jest równa różnicy między procentową zawartością wilgotności ryżu niełuskanego oferowanego w ramach skupu interwencyjnego, określoną z dokładnością do jednej dziesiątej, a 13 %;

kiedy wydajność ryżu oferowanego do skupu interwencyjnego po przetworzeniu różni się od podstawowej wydajności po przetworzeniu dla danej odmiany, jak określono w załączniku II część A do niniejszego rozporządzenia, stosuje się podwyżkę lub obniżkę ceny zgodnie z załącznikiem II część B, dla danej odmiany;

c)	kiedy uszkodzenia ziaren ryżu niełuskanego przekraczają wielkości dopuszczalne dla norm jakościowych ryżu niełuskanego, stosuje się obniżkę ceny interwencyjnej zgodnie z załącznikiem IV dla danego typu ryżu;

d)	ryż niełuskany zawierający więcej niż 0,1 % różnorodnych zanieczyszczeń można zakupić jedynie po cenie obniżonej o 0,02 % za każde 0,01 % odchylenia od normy jakościowej;

e)	ryż niełuskany zawierający więcej niż 3 % ziaren innych odmian można zakupić w ramach skupu interwencyjnego jedynie po cenie obniżonej o 0,1 % za każde 0,1 % odchylenia od normy jakościowej.

Artykuł 5

Ilość kwalifikująca się do skupu interwencyjnego

Od roku gospodarczego 2004/2005 ilość ryżu niełuskanego kwalifikująca się do skupu interwencyjnego dla każdego roku gospodarczego jest rozdzielona na partie właściwe dla każdego Państwa Członkowskiego producenta (partia nr 1), zgodnie z tabelą znajdującą się w załączniku V, i na partię wspólną dla całej Wspólnoty stanowiącą ilość nieprzyznaną w ramach partii nr 1 (partia nr 2).

Artykuł 6

Oferty sprzedaży przez podmioty gospodarcze

1. Każda oferta sprzedaży musi stanowić przedmiot podania na piśmie złożonego w agencji interwencyjnej, w szczególności drogą elektroniczną, na podstawie formularza udostępnionego przez agencję interwencyjną.

Aby oferty dotyczące partii nr 1 i nr 2 były odpowiednie, muszą one zostać złożone odpowiednio od dnia 1 do dnia 9 kwietnia i od dnia 1 do dnia 9 czerwca.

2. Oferta musi zawierać następujące dane:

a)	nazwę ubiegającego się o skup interwencyjny;

b)	miejsce składowania oferowanego ryżu;

c)	ilość oferowaną na podstawie art. 2;

odmianę;

e)	podstawowe właściwości, w tym ogólną wydajność i wydajność pełnych ziaren po przetworzeniu;

f)	rok zbioru;

g)	minimalną ilość oferty, poniżej której oferta jest uważana przez ubiegającego się o skup interwencyjny za niezłożoną;

h)	centrum interwencyjne, dla którego przygotowana jest oferta;

i)	dowód, że ubiegający się o skup ustanowił gwarancję w wysokości 50 EUR za tonę ryżu niełuskanego. Gwarancja ta jest obniżona do 20 EUR za tonę ryżu niełuskanego dla producentów lub ich grup spełniających wymagania jakościowe rozporządzenia Komisji (WE) nr 1709/2003 (5);

j)	oświadczenie, iż produkt pochodzi ze Wspólnoty, ze wskazaniem regionu produkcji;

k)	stosowane pestycydy, wyszczególniając użyte dawki.

3. Wszystkie oferty kieruje się do agencji interwencyjnej, z uwzględnieniem centrum interwencyjnego najbliższego miejscu, w którym ryż niełuskany znajduje się w chwili składania oferty. Do celów stosowania niniejszego rozporządzenia „najbliższe centrum interwencyjne” oznacza centrum, do którego ryż niełuskany może zostać dostarczony po najniższych kosztach.

4. Złożone oferty nie mogą zostać zmienione ani wycofane.

5. Gdy oferta uznana jest za niekwalifikującą się, agencja interwencyjna powiadamia o tym fakcie właściwy podmiot gospodarczy w ciągu 10 dni roboczych od daty jej złożenia.

Artykuł 7

Przyznawanie ilości

1. Najpóźniej w pierwszym dniu roboczym maja właściwe władze w Państwie Członkowskim sprawdzają, czy całkowita ilość partii nr 1 przekracza czy też nie dostępną ilość. W przypadku przekroczenia tej ilości władze obliczają współczynnik przyznawania z dokładnością do sześciu dziesiątych. Współczynnik ten jest ustalony na możliwie najwyższym poziomie pozwalającym, biorąc pod uwagę minimalną ilość każdej oferty, na to, by całkowita przyznana ilość była niższa lub równa dostępnej ilości. W przypadku nieprzekroczenia współczynnik przyznawania wynosi 1.

W przeciwnym wypadku ilość niewykorzystana, to znaczy różnica między dostępną ilością a całkowitą ilością przyznaną, zostaje dodana do ilości przewidzianej dla partii nr 2.

Właściwe władze w Państwie Członkowskim informują Komisję o wartości współczynnika przyznawania, całkowitej ilości przyznanej i ilości niewykorzystanej, przekazanej do partii nr 2, najpóźniej w dniu następującym po dacie wskazanej w pierwszym akapicie. Komisja przekazuje jak najszybciej tę informację do wiadomości publicznej na swojej stronie internetowej.

Najpóźniej drugiego dnia od daty wskazanej w pierwszym akapicie właściwe władze Państwa Członkowskiego zawiadamiają ubiegającego się o skup interwencyjny o przyjęciu jego oferty w wysokości przyznanej ilości, równej oferowanej ilości pomnożonej przez współczynnik przyznawania. Jednak w przypadku, gdy ilość ta jest niższa od ilości minimalnej wskazanej w ofercie, ilość ta jest obniżana do zera.

2. Dla partii nr 2 Państwa Członkowskie zawiadamiają Komisję najpóźniej w pierwszym dniu roboczym lipca o ilości oferowanej, wskazując w danym przypadku określoną ilość minimalną. Zawiadomienie to jest przekazane drogą elektroniczną, zgodnie ze wzorem znajdującym się w załączniku VI, i musi zostać przekazane nawet w przypadku, gdy nie oferuje się żadnej ilości.

Komisja gromadzi wszystkie oferty przedstawione przez Państwa Członkowskie i sprawdza czy całkowita ilość przekracza czy też nie ilość rozporządzalną. W przypadku przekroczenia tej ilości Komisja oblicza współczynnik przyznawania ilości z dokładnością do sześciu dziesiątych. Ten współczynnik jest ustalony na najwyższym możliwym poziomie pozwalającym, biorąc pod uwagę minimalną ilość każdej oferty, na to, by całkowita przyznana ilość była niższa lub równa ilości rozporządzalnej. W przypadku braku przekroczenia współczynnik przydzielenia wynosi 1.

Najpóźniej trzeciego dnia po opublikowaniu współczynnika przyznawania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej właściwe władze Państwa Członkowskiego zawiadamiają ubiegającego się o skup interwencyjny o przyjęciu jego oferty w wysokości przyznanej ilości, równej oferowanej ilości pomnożonej przez współczynnik przyznawania. Jednak w przypadku gdy ta ilość jest niższa od ilości minimalnej wskazanej w ofercie, ilość ta jest sprowadzana do zera.

3. Zabezpieczenia wymienione w art. 6 ust. 2 pkt i) są zwalniane proporcjonalnie do ilości oferowanej, ale nieprzyznanej. W odniesieniu do ilości przyznanej całkowite zwolnienie powyższych zabezpieczeń następuje w momencie, gdy 95 % wspomnianej ilości jest dostarczone zgodnie z art. 9.

Artykuł 8

Koszty transportu

1. Koszty transportu towarów z magazynu, w którym są składowane w momencie składania oferty, do najbliższego centrum interwencyjnego, ponosi ubiegający się o skup.

2. Jeśli agencja interwencyjna nie przejmuje ryżu niełuskanego w najbliższym centrum interwencyjnym, dodatkowe koszty transportu ponosi agencja interwencyjna.

3. Koszty określone w ust. 1 i 2 są ustalane przez agencję interwencyjną.

Artykuł 9

Dostawa

1. Agencja interwencyjna ustala centrum interwencyjne oraz datę dostarczenia i niezwłocznie powiadamia o tym ubiegającego się o skup. Od tych warunków można się odwołać nie później niż w ciągu dwóch dni roboczych od daty potwierdzenia odbioru zawiadomienia.

2. Dostawa do agencji interwencyjnej musi nastąpić nie później niż z końcem trzeciego miesiąca następującego po potwierdzeniu odbioru oferty i w każdym przypadku nie później niż dnia 31 sierpnia bieżącego roku gospodarczego.

W przypadku dostaw w kilku przesyłkach ostatnia część partii musi zostać dostarczona zgodnie z pierwszym akapitem.

3. Agencja interwencyjna przejmuje towary w obecności ubiegającego się o skup bądź też jego należycie upoważnionego przedstawiciela.

Artykuł 10

Przejmowanie przez agencję interwencyjną

1. Oferowany ryż jest przejęty przez agencję interwencyjną, kiedy minimalna ilość oraz wymagania, ustanowione w art. 2 i 3, zostaną potwierdzone przez agencję interwencyjną lub jej przedstawiciela dla towarów dostarczonych do składu interwencyjnego zgodnie z art. 12.

2. Dostarczoną ilość ustala się przez ważenie w obecności ubiegającego się o skup oraz przedstawiciela agencji interwencyjnej, który nie może pozostawać w żadnych stosunkach z ubiegającym się o skup. Prowadzący skład może reprezentować agencję interwencyjną.

3. Jeżeli agencja interwencyjna działa za pośrednictwem prowadzącego skład, przeprowadza ona kontrolę w ciągu 30 dni od zakończenia dostawy. Należy skontrolować przynajmniej masę towaru przy użyciu przyrządów pomiaru objętościowego.

Jeśli po użyciu metody wskazanej w pierwszym akapicie okaże się, że waga jest niższa o mniej niż 6 % ilości zarejestrowanej w protokołach prowadzącego skład, wówczas pokrywa on wszystkie koszty związane z brakującymi ilościami, które stwierdzono przy późniejszym ważeniu, w porównaniu z wagą zarejestrowaną w protokołach (przy przejmowaniu).

Jeśli po użyciu metody wskazanej w pierwszym akapicie okaże się, że waga jest niższa o więcej niż 6 % ilości zarejestrowanej w protokołach prowadzącego skład, wówczas towary waży się niezwłocznie. Prowadzący skład ponosi koszty ważenia, jeśli ustalona wówczas waga jest niższa od zarejestrowanej w protokołach. W przeciwnym wypadku koszty ważenia ponosi agencja interwencyjna.

Artykuł 11

Przejmowanie w miejscu składowania ubiegającego się o skup

1. Agencja interwencyjna może przejąć ryż niełuskany w miejscu składowania, w którym znajduje się on w chwili przedkładania oferty, zamiast w centrum interwencyjnym wyznaczonym przez ubiegającego się o skup. W takich przypadkach przejmowany towar musi być składowany oddzielnie od innych towarów.

Data przejęcia jest zbieżna z datą, w której przeprowadzono kontrolę minimalnych wymagań wymienionych w protokole przejęcia, zgodnie z art. 14.

2. Jeśli przejęcie odbywa się w warunkach ustalonych w ust. 1, ilość towarów ustala się na podstawie protokołów składowania – sporządzonych do fachowych wykazów i zgodnie z wymogami agencji interwencyjnej – pod warunkiem że:

protokoły składowania wykazują:

—	wagę ustaloną w trakcie ważenia, które powinno być przeprowadzone w ciągu 10 miesięcy poprzedzających skup,

—	ocenę jakościową w momencie ważenia, w szczególności poziom wilgotności,

—	ewentualne przesypywania pomiędzy zbiornikami,

—	oraz wszelkie dokonane działania;

b)	prowadzący skład deklaruje, że oferowana partia odpowiada w każdym szczególe informacjom zawartym w protokołach.

Masa, którą należy zapisać, jest masą wprowadzoną do protokołów, odpowiednio skorygowaną o wszelkie różnice pomiędzy zawartością wilgoci ustaloną przy ważeniu oraz zawartością ustaloną na podstawie próbki reprezentatywnej.

Jednak agencja interwencyjna przeprowadza objętościową kontrolę pomiarową w ciągu 30 dni od daty przejęcia. Wszelkie różnice pomiędzy ilością zważoną a ilością ustaloną przy użyciu objętościowej metody pomiarowej nie mogą przekroczyć 6 %.

Jeśli po użyciu metody wskazanej w trzecim akapicie okaże się, że waga jest niższa o mniej niż 6 % ilości zarejestrowanej w protokołach prowadzącego skład, wówczas pokrywa on wszystkie koszty związane z brakującymi ilościami, które stwierdzono przy późniejszym ważeniu, w porównaniu z wagą zarejestrowaną w protokołach (przy przejmowaniu).

Jeśli po użyciu metody wskazanej w trzecim akapicie okaże się, że waga jest niższa o więcej niż 6 % ilości zarejestrowanej w protokołach prowadzącego skład, wówczas prowadzący skład niezwłocznie waży towary. Prowadzący skład ponosi koszty ważenia, jeśli ustalona wówczas waga jest niższa od zarejestrowanej w protokołach. W przeciwnym wypadku koszty ważenia ponosi EFOGR.

Artykuł 12

Kontrola wymogów jakości

1. W celu kontroli wymogów jakości, które muszą być spełnione dla produktu objętego skupem interwencyjnym zgodnie z art. 3, agencja interwencyjna pobiera próbki w obecności ubiegającego się o skup lub jego należycie upoważnionego przedstawiciela.

Tworzone są trzy reprezentatywne próbki o minimalnej wadze jednostkowej wynoszącej jeden kilogram. Są one odpowiednio przeznaczone:

a)	dla ubiegającego się o skup;

b)	dla składu, z którego towary zostaną przejęte;

c)	dla agencji interwencyjnej.

Przy tworzeniu próbek reprezentatywnych liczbę próbek do pobrania otrzymuje się przez podzielenie ilości oferowanej partii przez dziesięć ton. Każda pobrana próbka ma identyczną wagę. Próbki reprezentatywne składają się z sumy pobranych próbek podzielonej przez trzy.

Sprawdzanie wymagań jakościowych odbywa się z próbek przeznaczonych dla składu, w którym odbywa się przejęcie towaru.

2. W przypadku przejmowania towaru odbywającego się poza składem ubiegającego się o skup próbki reprezentatywne tworzy się dla każdej dostawy częściowej (ciężarówką, barką, wagonem kolejowym), w warunkach ustalonych w ust. 1.

W przypadku dostawy w kilku przesyłkach, zanim partia trafi do składu skupu interwencyjnego, badanie każdej częściowej dostawy może być ograniczone do kontroli zawartości wilgoci i poziomu zanieczyszczeń oraz sprawdzenia, czy nie zawiera ona żadnych żywych owadów. Jeśli jednak później, po zakończeniu kontroli, okaże się jednoznacznie, że częściowa dostawa nie spełnia minimalnych wymogów jakości, odmawia się wówczas przejęcia partii. Cała partia zostaje wycofana. Koszty ponosi ubiegający się o skup.

Jeśli agencja interwencyjna w Państwie Członkowskim jest w stanie sprawdzić wszystkie minimalne wymogi jakości dla każdej częściowej dostawy, zanim trafi ona do składu, wówczas odmawia ona przejęcia jakiejkolwiek częściowej dostawy, która nie spełnia tych wymagań.

3. W przypadku przejmowania towaru odbywającego się w składzie ubiegającego się o skup, zgodnie z art. 11 sprawdzanie odbywa się na podstawie próbki reprezentatywnej tworzonej dla oferowanej partii, w warunkach ustalonych w ust. 1.

Na podstawie kontroli należy ustalić, czy towary spełniają minimalne wymagania jakościowe. W przeciwnym wypadku partia nie jest przejmowana.

Artykuł 13

Ustalenie właściwości towaru

1. W przypadku przyjęcia towaru po przeprowadzeniu kontroli zgodnie z art. 1 przeprowadza się dokładną ocenę właściwości towaru pod kątem ustalenia ceny dla ubiegającego się o skup. Cenę dla oferowanej partii ustala się na podstawie średniej ważonej wyników badań przeprowadzonych na reprezentatywnej próbce, jak określono w art. 12.

O wynikach testów powiadamia się ubiegającego się o skup w protokole przejęcia, jak przewidziano w art. 14.

2. Jeżeli ubiegający się o skup kwestionuje wyniki badania przeprowadzonego w celu określenia ceny zgodnie z ust. 1, laboratorium zatwierdzone przez właściwe władze przeprowadza nowe szczegółowe badania oceny towarów przy użyciu nowej reprezentatywnej próbki, sporządzonej w równych częściach z próbki dostarczonej przez ubiegającego się o skup i próbki dostarczonej przez agencję interwencyjną. W przypadku dostawy w kilku przesyłkach wynik stanowi średnia ważona wyników przeprowadzonych badań dla nowych reprezentatywnych próbek każdej z przesyłek.

Wynik ostatnich badań decyduje o cenie wypłaconej ubiegającemu się o skup. Koszty przeprowadzenia tych dodatkowych badań ponosi strona przegrywająca.

Artykuł 14

Protokół przejęcia

Protokół przejęcia sporządza agencja interwencyjna dla każdej partii. Ubiegający się o skup lub jego przedstawiciel może być obecny podczas sporządzania protokołu.

Protokół wskazuje co najmniej:

a)	datę sprawdzenia ilości oraz minimalne wymagania;

b)	odmianę i dostarczoną masę;

c)	liczbę próbek pobranych do sporządzenia próbki reprezentatywnej;

d)	odnotowane wymagania fizyczne i jakościowe.

Artykuł 15

Ustalenie ceny dla ubiegającego się o skup i wypłata

1. Cena należna sprzedawcy ustalona jest zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1785/2003 dla towarów dostarczonych do składu i nierozładowanych oraz jest ważna w dniu ustalonym jako pierwszy dzień dostawy i biorąc pod uwagę podwyżkę lub obniżkę ceny przewidziane w art. 4 niniejszego rozporządzenia, a także przepisy art. 8 niniejszego rozporządzenia.

W przypadku gdy ryż zostaje przejęty ze składów ubiegającego się o skup na podstawie art. 11, cena do wypłacenia jest ustalana na podstawie ceny skupu interwencyjnego z dnia przyjęcia oferty, dostosowanej do odpowiedniej podwyżki i obniżki ceny oraz pomniejszonej o koszty najkorzystniejszego transportu pomiędzy miejscem, w którym przejmuje się ryż niełuskany, a najbliższym centrum interwencyjnym, a także o koszty przeładunkowe. Koszty te ustala agencja interwencyjna.

2. Wypłata dokonywana jest pomiędzy 32 a 37 dniem, następującym po dniu przejęcia towaru zgodnie z art. 10 ust. 1 lub art. 11 ust. 1 niniejszego rozporządzenia.

Tam gdzie ma zastosowanie art. 13 ust. 2, wypłaty należy dokonać w możliwie najkrótszym czasie po zawiadomieniu ubiegającego się o skup o wyniku ostatniego badania.

W przypadku gdy ubiegający się o skup muszą przed otrzymaniem zapłaty przedstawić fakturę i gdy faktura ta nie jest przedstawiona w terminie określonym w pierwszym akapicie, wypłaty dokonuje się w ciągu 5 dni roboczych od daty rzeczywistego dostarczenia faktury.

Artykuł 16

Nadzór składowanych produktów

Podmioty składujące produkty skupowane w imieniu agencji interwencyjnej regularnie nadzorują ich obecność oraz ich stan, a także bezzwłocznie informują agencję o wszelkich związanych z tym problemach.

Agencja interwencyjna przynajmniej raz w roku kontroluje jakość składowanych produktów. Pobieranie próbek do tego celu może odbywać się podczas corocznej inwentaryzacji, wymaganej rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2148/965 (6).

Artykuł 17

Kontrola poziomu skażenia radioaktywnego

Kontrola poziomu skażenia radioaktywnego ryżu przeprowadzana jest jedynie wówczas, gdy wymaga tego sytuacja, i tylko w koniecznym okresie. Tam, gdzie to jest konieczne, należy określić czas trwania i zasięg pomiarów kontrolnych zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 26 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1785/2003.

Artykuł 18

Zasady krajowe

Agencje interwencyjne przyjmują, w miarę potrzeby, dodatkowe procedury i warunki przejmowania, zgodne z przepisami niniejszego rozporządzenia, w celu uwzględnienia wszelkich szczególnych warunków istniejących w poszczególnych Państwach Członkowskich, na których terenie działają.

Artykuł 19

Uchylenie

Rozporządzenia (WE) nr 708/98 i (WE) nr 549/2000 tracą moc.

Artykuł 20

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 kwietnia 2005 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 29 marca 2005 r.

W imieniu Komisji

Mariann FISCHER BOEL

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 270 z 21.10.2003, str. 96.

(2) Dz.U. L 98 z 31.3.1998, str. 21. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1107/2004 (Dz.U. L 211 z 12.6.2004, str. 14).

(3) Dz.U. L 270 z 21.10.2003, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 118/2005 (Dz.U. L 24 z 27.1.2005, str. 15).

(4) Dz.U. L 67 z 15.3.2000, str. 14. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1091/2004 (Dz.U. L 209 z 11.6.2004, str. 8).

(5) Dz.U. L 243 z 27.9.2003, str. 92.

(6) Dz.U. L 288 z 9.11.1996, str. 6.

ZAŁĄCZNIK I

CENTRA INTERWENCYJNE

1. Grecja

Regiony	Nazwy centrów
Grecja Środkowa	Volos Lamia Mesolongon Larissa Elassona
Macedonia	Skotoysa Drymos Platy Provatas Pyrgos Saloniki Yannitsa
Peloponez	Messini

2. Hiszpania

Regiony	Nazwy centrów
Aragonia	Ejea de los Caballeros Grañén
Katalonia	Aldea-Tortosa
Walencja	Albal-Silla Sueca Cullera
Murcja	Calasparra
Estremadura	Don Benito Montijo Madrigalejo
Andaluzja	Coria del Río Las Cabezas de San Juan La Puebla del Río Los Palacios Véjer de la Frontera
Nawarra	Tudela

3. Francja

Departamenty	Nazwy centrów
Bouches-du-Rhône	Arles Port-Saint-Louis-du-Rhône
Gard	Beaucaire Saint-Gilles
Gujana	Mana (Saint-Laurent-du-Maroni)

4. Włochy

Regiony	Nazwy centrów
Piemont	Vercelli Nowara Cuneo Turyn Alessandria Biella
Veneto	Rovigo
Lombardia	Pavia Mantova Mediolan Lodi
Emilia-Romagna	Piacenza Parma Ferrara Bolonia Rawenna Reggio Emilia
Sardynia	Oristano Cagliari

5. Węgry

Regiony	Nazwy centrów
Północna Wielka Nizina	Karcag
Południowa Wielka Nizina	Szarvas

6. Portugalia

Regiony	Nazwy centrów
Beira Litoral	Granja do Ulmeiro
Ribatejo	Mora Fronteira
Alentejo	Cuba Évora

ZAŁĄCZNIK II

A. PODSTAWOWA WYDAJNOŚĆ PO PRZETWORZENIU

Opis odmiany	Wydajność pełnych ziaren (w %)	Całkowita wydajność (w %)
Argo, Selenio, Couachi	66	73
Alpe, Arco, Balilla, Balilla GG, Balilla Sollana, Bomba, Bombon, Colina, Elio, Flipper, Frances, Lido, Riso, Matusaka, Monticili, Pegonil, Sara, Strella, Thainato, Thaiperla, Ticinese, Veta, Leda, Mareny, Clot, Albada, Guadiamar	65	73
Ispaniki A, Makedonia	64	73
Bravo, Europa, Loto, Riva, Rosa Marchetti, Savio, Veneria	63	72
Tolima	63	71
Inca	63	70
Alfa, Ariete, Bahia, Carola, Cigalon, Corallo, Cripto, Cristal, Drago, Eolo, Girona, Gladio, Graldo, Indio, Italico, Jucar, Koral, Lago, Lemont, Mercurio, Miara, Molo, Navile, Niva, Onda, Padano, Panda, Pierina, Marchetti, Ribe, Ringo, Rio, S. Andrea, Saturno, Senia, Sequial, Smeraldo, Star, Stirpe, Vela, Vitro, Calca, Dion, Zeus	62	72
Strymonas	62	71
Anseatico, Baldo, Belgioioso, Betis, Euribe, Italpatna, Marathon, Redi, Ribello, Rizzotto, Rocca, Roma, Romanico, Romeo, Tebre, Volano	61	72
Bonnet Bell, Rita, Silla, Thaibonnet, L 202, Puntal	60	72
Evropi, Melas	60	70
Arborio, Blue Belle, Blue Belle „E”, Blue Bonnet, Calendal, Razza 82, Rea	58	72
Maratelli, Precoce Rossi	58	70
Carnaroli, Elba, Vialone Nano	57	72
Axios	57	67
Roxani	57	66
Pygmalion	52	71
Odmiany niewyszczególnione	64	72

B. PODWYŻKI I OBNIŻKI CEN W STOSUNKU DO WYDAJNOŚCI PO PRZETWORZENIU

Wydajność pełnych ziaren ryżu całkowicie bielonego uzyskanego z ryżu niełuskanego	Podwyżki i obniżki cen za punkt wydajności
Powyżej podstawowej wydajności	Podwyżka o 0,75 %
Poniżej podstawowej wydajności	Obniżka o 1 %

Całkowita wydajność pełnych ziaren ryżu całkowicie bielonego uzyskanego z ryżu niełuskanego	Podwyżki i obniżki cen za punkt wydajności
Powyżej podstawowej wydajności	Podwyżka o 0,60 %
Poniżej podstawowej wydajności	Obniżka o 0,80 %

ZAŁĄCZNIK III

MAKSYMALNE WSKAŹNIKI PROCENTOWE OKREŚLONE W ART. 3 UST. 2 LIT. D)

Uszkodzenia ziaren	Ryż okrągłoziarnisty Kod CN 1006 10 92	Ryż średnioziarnisty i długoziarnisty A Kody CN 1006 10 94 i 1006 10 96	Ryż długoziarnisty B Kod CN 1006 10 98
Ziarna kredowe	6	4	4
Ziarna z czerwonymi prążkami	10	5	5
Ziarna plamiste i zaplamione	4	2,75	2,75
Ziarna bursztynowe	1	0,50	0,50
Ziarna żółte	0,175	0,175	0,175
Różnorodne zanieczyszczenia	1	1	1
Ziarna ryżu innych odmian	5	5	5

ZAŁĄCZNIK IV

OBNIŻKI CEN ZA WADLIWE ZIARNO
Uszkodzenia ziaren	Wskaźnik procentowy uszkodzonych ziaren powodujący obniżkę ceny interwencyjnej			Procent obniżki (1) stosowany za każdy procent odchylenia od minimalnej normy jakościowej
Uszkodzenia ziaren	Ryż okrągłoziarnisty Kod NC 1006 10 92	Ryż średnioziarnisty i długoziarnisty A Kody NC 1006 10 94 i 1006 10 96	Ryż długoziarnisty B Kod NC 1006 10 98
Ziarna kredowe	od 2 do 6 %	od 2 do 4 %	od 1,5 do 4 %	1 % za każde 0,5 % odchylenia od normy jakościowej
Ziarna z czerwonymi prążkami	od 1 do 10 %	od 1 do 5 %	od 1 do 5 %	1 % za każde 1 % odchylenia od normy jakościowej
Ziarna plamiste i zaplamione	od 0,50 do 4 %	od 0,50 do 2,75 %	od 0,50 do 2,75 %	0,8 % za każde 0,25 % odchylenia od normy jakościowej
Ziarna bursztynowe	od 0,05 do 1 %	od 0,05 do 0,50 %	od 0,05 do 0,50 %	1,25 % za każde 0,25 % odchylenia od normy jakościowej
Ziarna żółte	od 0,02 do 0,175 %	od 0,02 do 0,175 %	od 0,02 do 0,175 %	6 % za każde 0,125 % odchylenia od normy jakościowej

(1) Każode odchylenie jest potrącane od drugiej dziesiątej wskaźnika procentowego uszkodzonych ziaren.

ZAŁĄCZNIK V

PARTIA NR 1 OKREŚLONA W ART. 5

Państwo Członkowskie	Partia nr 1
Grecja	4 674 t
Hiszpania	20 487 t
Francja	4 181 t
Włochy	40 764 t
Węgry	307 t
Portugalia	4 587 t

ZAŁĄCZNIK VI

INFORMACJE ZAWARTE W ZAWIADOMIENIU OKREŚLONYM W ART. 7 UST. 2

Państwo Członkowskie: ….

Numer oferty	Oferowana ilość (t)	Minimalna ilość (t)
1
2
3
4
5
6
7
8
itd.

Adres poczty elektronicznej, na który należy wysyłać informacje zgodnie z art. 7 ust. 2: AGRI-INTERV-RICE@CEC.EU.INT

30.3.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 81/38

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 490/2005

z dnia 29 marca 2005 r.

w sprawie podziału między „dostawy” i „sprzedaż bezpośrednią” krajowych ilości referencyjnych ustalonych na rok 2004/2005 w załączniku I do rozporządzenia Rady (WE) nr 1788/2003

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1788/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiające opłatę wyrównawczą w sektorze mleka i przetworów mlecznych (1), w szczególności jego art. 6 ust. 4 i art. 8,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Artykuł 6 rozporządzenia (WE) nr 1788/2003 stanowi, że Państwa Członkowskie ustanawiają indywidualne ilości referencyjne producentów, że producenci mogą otrzymać jedną lub dwie indywidualne ilości referencyjne, jedną dla dostaw, a drugą dla sprzedaży, i że ilości te mogą zostać przeliczone z jednej ilości referencyjnej na inną na należycie uzasadniony wniosek producenta.

(2)

Zgodnie z art. 25 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 595/2004 z dnia 30 marca 2004 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1788/2003 ustanawiającego opłatę wyrównawczą w sektorze mleka i przetworów mlecznych (2) Belgia, Dania, Niemcy, Grecja, Hiszpania, Francja, Irlandia, Włochy, Luksemburg, Niderlandy, Austria, Portugalia, Finlandia, Szwecja i Zjednoczone Królestwo powiadomiły Komisję o podziale między dostawy i sprzedaż bezpośrednią indywidualnych ilości referencyjnych wynikających z zastosowania art. 6 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1788/2003.

(3)	W odniesieniu do Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Łotwy, Litwy, Węgier, Malty, Polski, Słowenii i Słowacji podstawy indywidualnych ilości referencyjnych zostały ustalone w tabeli f) załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 1788/2003.

(4)

Zgodnie z art. 25 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 595/2004 Belgia, Republika Czeska, Dania, Niemcy, Estonia, Grecja, Hiszpania, Francja, Irlandia, Włochy, Cypr, Łotwa, Litwa, Luksemburg, Węgry, Niderlandy, Austria, Portugalia, Słowacja, Finlandia, Szwecja i Zjednoczone Królestwo powiadomiły Komisję o ilościach ostatecznie przeliczonych na wniosek producentów między indywidualnymi ilościami referencyjnymi na dostawy i na sprzedaż bezpośrednią.

(5)

Artykuł 6 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1788/2003 stanowi, że część fińskiej krajowej ilości referencyjnej przydzielonej dostawom określonym w art. 1 może zostać zwiększona w celu rekompensaty dla producentów SLOM do maksymalnie 200 000 ton. Zgodnie z art. 6 rozporządzenia Komisji (WE) nr 671/95 z dnia 29 marca 1995 r. w sprawie przyznania specjalnych ilości referencyjnych dla niektórych producentów mleka i przetworów mlecznych w Austrii i Finlandii (3) Finlandia powiadomiła o wymienionych ilościach dla roku gospodarczego 2004/2005.

(6)	Należy zatem ustanowić podział między „dostawy” a „sprzedaż bezpośrednią” krajowych ilości referencyjnych mających zastosowanie w okresie od dnia 1 kwietnia 2004 r. do dnia 31 marca 2005 r. ustalonych w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 1788/2003.

(7)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mleka i Przetworów Mlecznych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Podział między „dostawy” a „sprzedaż bezpośrednią” krajowych ilości referencyjnych mających zastosowanie w okresie od dnia 1 kwietnia 2004 r. do dnia 31 marca 2005 r. ustalonych w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 1788/2003 ustanawia się w Załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie obowiązuje w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 29 marca 2005 r.

W imieniu Komisji

Mariann FISCHER BOEL

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 270 z 21.10.2003, str. 123. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2217/2004 (Dz.U. L 375 z 23.12.2004, str. 1).

(2) Dz.U. L 94 z 31.3.2004, str. 22.

(3) Dz.U. L 70 z 30.3.1995, str. 2. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1390/95 (Dz.U. L 135 z 21.6.1995, str. 4).

ZAŁĄCZNIK

(w tonach)
Państwa Członkowskie	Dostawy	Sprzedaż bezpośrednia
Belgia	3 231 623,120	78 807,880
Republika Czeska	2 614 412,222	67 730,778
Dania	4 454 894,257	453,743
Niemcy	27 768 308,989	95 518,299
Estonia	554 656,506	69 826,494
Grecja	819 730,000	783,000
Hiszpania	6 045 387,486	71 562,514
Francja	23 872 196,114	363 601,886
Irlandia	5 390 829,642	4 934,358
Włochy	10 281 085,000	248 975,000
Cypr	141 337,000	3 863,000
Łotwa	631 855,798	63 539,202
Litwa	1 279 788,156	367 150,844
Luksemburg	268 554,000	495,000
Węgry	1 782 841,919	164 438,081
Malta	48 698,000	0,000
Niderlandy	11 001 255,000	73 437,000
Austria	2 622 284,217	128 105,495
Portugalia (1)	1 861 474,000	8 987,000
Słowacja	1 003 594,404	9 721,596
Finlandia	2 399 475,287	8 230,616
Szwecja	3 300 000,000	3 000,000
Zjednoczone Królestwo	14 482 260,813	127 486,187

(1) Z wyjątkiem Madery.

30.3.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 81/41

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 491/2005

z dnia 29 marca 2005 r.

ustalające wspólnotowe ceny producenta i wspólnotowe ceny przywozu dla goździków i róż w zastosowaniu systemu przywozu niektórych produktów uprawy roślin kwiatowych pochodzących z Jordanii

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 4088/87 z dnia 21 grudnia 1987 r. ustalające warunki stosowania preferencyjnych stawek celnych w przywozie niektórych kwiatów pochodzących z Cypru, Izraela, Jordanii i Maroka oraz z Zachodniego Brzegu i Strefy Gazy (1), w szczególności jego art. 5 ust. 2 lit. a),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Artykuł 2 ust. 2 i art. 3 rozporządzenia (EWG) nr 4088/87 przewiduje, iż wspólnotowe ceny przywozu i wspólnotowe ceny producenta są ustalane co piętnaście dni dla goździków jednokwiatowych (bloom), goździków wielokwiatowych (spray), róż wielkokwiatowych i róż drobnokwiatowych i mają zastosowanie przez dwa tygodnie. Zgodnie z art. 1b rozporządzenia Komisji (EWG) nr 700/88 z dnia 17 marca 1988 r. ustanawiającego niektóre szczegółowe zasady stosowania uzgodnień dotyczących przywozu do Wspólnoty niektórych kwiatów pochodzących z Cypru, Izraela, Jordanii, Maroka oraz z Zachodniego Brzegu i Strefy Gazy (2) ceny są ustalone dla okresu dwóch kolejnych tygodni na podstawie ważonych danych, dostarczonych przez Państwa Członkowskie.

(2)	Istotne jest, aby ceny te zostały bezzwłocznie ustalone, żeby móc określić, jakie należności celne należy stosować.

(3)	Z uwagi na przystąpienie Cypru do Unii Europejskiej dnia 1 maja 2004 r. w przyszłości nie należy ustalać cen przywozu odnośnie do tego państwa.

(4)

Podobnie nie należy też już ustalać cen przywozu względem Izraela, Maroka, Zachodniego Brzegu i Strefy Gazy, biorąc pod uwagę porozumienia zatwierdzone decyzją Rady 2003/917/WE z dnia 22 grudnia 2003 r. w sprawie zawarcia Porozumienia w formie wymiany listów między Wspólnotą Europejską a Państwem Izrael dotyczącego wzajemnych środków liberalizacyjnych oraz zastąpienia protokołów 1 i 2 do Układu o stowarzyszeniu między WE a Izraelem (3), 2003/914/WE z dnia 22 grudnia 2003 r. w sprawie zawarcia Porozumienia w formie wymiany listów między Wspólnotą Europejską a Królestwem Maroka dotyczącego wzajemnych środków liberalizacyjnych oraz zastąpienia protokołów 1 i 3 do Układu o stowarzyszeniu między WE a Marokiem (4) oraz 2005/4/WE z dnia 22 grudnia 2004 r. w sprawie zawarcia Porozumienia w formie wymiany listów pomiędzy Wspólnotą Europejską a Organizacją Wyzwolenia Palestyny (OWP) na rzecz Autonomii Palestyńskiej na Zachodnim Brzegu i w Strefie Gazy, dotyczącego wzajemnych środków liberalizacji oraz zastąpienia protokołów 1 i 2 do Przejściowego układu stowarzyszeniowego pomiędzy WE a Autonomią Palestyńską (5).

(5)	Komisja powinna przyjąć omawiane środki w odstępie czasowym między zebraniami Komitetu Zarządzającego ds. Żywych Roślin i Produktów Kwiatowych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Wspólnotowe ceny producenta i wspólnotowe ceny przywozu dla goździków jednokwiatowych (bloom), goździków wielokwiatowych (spray), róż wielkokwiatowych i róż drobnokwiatowych, określone w art. 1 rozporządzenia (EWG) nr 4088/87, ustalone są w Załączniku do niniejszego rozporządzenia na okres od 30 marca do 12 kwietnia 2005 r.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 29 marca 2005 r.

W imieniu Komisji

J. M. SILVA RODRÍGUEZ

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Wsi

(1) Dz.U. L 382 z 31.12.1987, str. 22. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1300/97 (Dz.U. L 177 z 5.7.1997, str. 1).

(2) Dz.U. L 72 z 18.3.1988, str. 16. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2062/97 (Dz.U. L 289 z 22.10.1997, str. 1).

(3) Dz.U. L 346 z 31.12.2003, str. 65.

(4) Dz.U. L 345 z 31.12.2003, str. 117.

(5) Dz.U. L 2 z 5.1.2005, str. 4.

ZAŁĄCZNIK

(EUR/100 sztuk)
Okres: od 30 marca do 12 kwietnia 2005 r.
Wspólnotowe ceny producenta	Goździki jednokwiatowe (bloom)	Goździki wielokwiatowe (spray)	Róże wielkokwiatowe	Róże drobnokwiatowe
	19,13	14,98	30,54	16,65
Wspólnotowe ceny przywozu	Goździki jednokwiatowe (bloom)	Goździki wielokwiatowe (spray)	Róże wielkokwiatowe	Róże drobnokwiatowe
Jordania	—	—	—	—

30.3.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 81/43

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 492/2005

z dnia 29 marca 2005 r.

ustalające ceny rynku światowego nieodziarnionej bawełny

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając Protokół 4 w sprawie bawełny, załączony do Aktu Przystąpienia Grecji, ostatnio zmieniony rozporządzeniem Rady (WE) nr 1050/2001 (1),

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1051/2001 z dnia 22 maja 2001 r. w sprawie pomocy produkcyjnej dla bawełny (2), w szczególności jego art. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1051/2001 cena rynku światowego bawełny nieodziarnionej jest ustalana okresowo na podstawie ceny rynku światowego bawełny odziarnionej przy uwzględnieniu historycznych związków między ceną bawełny odziarnionej a wyliczoną ceną bawełny nieodziarnionej. Te historyczne związki zostały ustanowione w art. 2 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1591/2001 z dnia 2 sierpnia 2001 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania systemu pomocy dla bawełny (3). W przypadku gdy cena rynku światowego nie może być ustalona w powyższy sposób, zostaje ona określona na podstawie ostatniej ustalonej ceny.

(2)

Zgodnie z art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1051/2001 cena rynku światowego bawełny nieodziarnionej jest ustalana dla produktu odpowiadającego pewnym cechom charakterystycznym i uwzględniając najkorzystniejsze oferty i notowania na rynku światowym pomiędzy tymi, które są uważane za reprezentatywne dla rzeczywistych tendencji rynkowych. Do celów takiego ustalenia ceny uwzględnia się średnią z ofert i notowań otrzymaną na jednej lub więcej giełdach europejskich reprezentatywnych dla produktu dostarczonego na bazie cif do portu wspólnotowego i pochodzącego z różnych krajów dostarczających, uważanych za reprezentatywne dla handlu międzynarodowego. Jednakże aby uwzględnić różnice wynikające z jakości dostarczonego produktu lub z charakteru wspomnianych ofert i notowań, przewidziano dostosowania kryteriów do celów ustalenia ceny rynku światowego bawełny odziarnionej. Dostosowania te są określone w art. 3 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1591/2001.

(3)	Stosowanie wyżej wymienionych kryteriów prowadzi do ustalenia ceny rynku światowego bawełny nieodziarnionej na poziomie wskazanym poniżej,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Cena rynku światowego bawełny nieodziarnionej określona w art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1051/2001 jest ustalona na 20,238 EUR/100 kg.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 30 marca 2005 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 29 marca 2005 r.

W imieniu Komisji

J. M. SILVA RODRÍGUEZ

Dyrektor Generalny ds. Rolnictwa i Rozwoju Wsi

(1) Dz.U. L 148 z 1.6.2001, str. 1.

(2) Dz.U. L 148 z 1.6.2001, str. 3.

(3) Dz.U. L 210 z 3.8.2001, str. 10. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1486/2002 (Dz.U. L 223 z 20.8.2002, str. 3).

30.3.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 81/44

DYREKTYWA KOMISJI 2005/27/WE

z dnia 29 marca 2005 r.

zmieniająca w celu dostosowania do postępu technicznego dyrektywę 2003/97/WE Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącą zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do homologacji typu urządzeń służących do pośredniego widzenia oraz pojazdów wyposażonych w te urządzenia

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 70/156/EWG z dnia 6 lutego 1970 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do homologacji typu pojazdów silnikowych i ich przyczep (1), w szczególności jej art. 13 ust. 2,

uwzględniając dyrektywę 2003/97/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 10 listopada 2003 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do homologacji typu urządzeń służących do pośredniego widzenia oraz pojazdów wyposażonych w te urządzenia, zmieniającą dyrektywę 70/156/EWG i uchylającą dyrektywę 71/127/EWG (2) w szczególności jej art. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Dyrektywa 2003/97/WE jest jedną z oddzielnych dyrektyw w kontekście wspólnotowej procedury homologacji określonej w dyrektywie 70/156/EWG. Przepisy dyrektywy 70/156/EWG odnoszące się do systemów, części składowych oraz oddzielnych elementów technicznych pojazdów stosują się zatem do dyrektywy 2003/97/WE.

(2)	W celu zmniejszenia martwych stref widzenia w pojazdach kategorii N2 o masie nie większej niż 7,5 tony konieczna jest zmiana niektórych wymogów zawartych w dyrektywie 2003/97/WE.

(3)

Od 2003 r. nastąpił znaczny postęp techniczny w dziedzinie lusterek wstecznych. Obecnie istnieje możliwość instalacji szerokokątnych lusterek wstecznych w niektórych pojazdach kategorii N2 o masie nie większej niż 7,5 tony. Właściwe jest więc wprowadzenie zmian do dyrektywy 2003/97/WE przez objęcie obowiązkiem wstawienia szerokokątnych lusterek klasy IV do tych pojazdów kategorii N2, które mają kabinę podobną do kabiny w pojazdach kategorii N3. Możliwość wstawienia lusterka bliskiego zasięgu klasy V powinna być właściwym kryterium rozróżnienia dwóch typów pojazdów kategorii N2.

(4)	Pojazdy, które posiadają stały kąt nachylenia oparcia siedzenia, nie będą mogły spełniać standardowych wymogów. Należy więc wprowadzić współczynnik korekcji dla takich pojazdów.

(5)	Właściwe również jest wprowadzenie zmian do przepisów administracyjnych dla homologacji przez wprowadzenie numerów identyfikacyjnych dla Państw Członkowskich, które przystąpiły do Wspólnoty w dniu 1 maja 2004 r.

(6)	Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Komitetu ds. dostosowania do postępu technicznego ustanowionego w art. 13 ust. 1 dyrektywy 70/156/EWG,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Załączniki I i III do dyrektywy 2003/97/WE zostają zmienione zgodnie z Załącznikiem do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 2

1. Państwa Członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy najpóźniej do dnia 19 października 2005 r. Państwa Członkowskie niezwłocznie przekażą Komisji tekst tych przepisów oraz tabelę korelacji między tymi przepisami a niniejszą dyrektywą.

Przepisy przyjęte przez Państwa Członkowskie zawierają odesłanie do niniejszej dyrektywy lub odesłanie to towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odesłania określane są przez Państwa Członkowskie.

2. Państwa Członkowskie przekazują Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego przyjętych w dziedzinach objętych niniejszą dyrektywą.

Artykuł 3

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 4

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 29 marca 2005 r.

W imieniu Komisji

Günter VERHEUGEN

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 42 z 23.2.1970, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą Komisji nr 2004/104/WE (Dz.U. L 337 z 13.11.2004, str. 13).

(2) Dz.U. L 25 z 29.1.2004, str. 1.

ZAŁĄCZNIK

W załącznikach I i III do dyrektywy 2003/97/WE wprowadza się następujące zmiany:

1)	po pierwszym zdaniu w poz. 1.1.1.12 załącznika I wprowadza się następujące zdanie: „W przypadku siedzenia o stałym kącie nachylenia oparcia, punkt oczu dostosowuje się zgodnie z przepisami dodatku 7 do niniejszego Załącznika.”;

2)	w załączniku I dodatek 5 pkt 1.1 do wyliczenia dodaje się następujące numery identyfikujące: „8 – Republika Czeska, 29 – Estonia, 49 – Cypr, 32 – Łotwa, 36 – Litwa, 7 – Węgry, 50 – Malta, 20 – Polska, 26 – Słowenia, 27 – Słowacja”;

do załącznika I dodaje się dodatek 7 w następującym brzmieniu:

„Dodatek 7

Określenie punktu oczu w przypadku siedzenia o stałym kącie nachylenia oparcia

Ustawienie punktu oczu w stosunku do punktu R dostosowuje się zgodnie z wytycznymi zawartymi w poniższej tabeli za pomocą współrzędnych X z wzorcowej siatki trójwymiarowej. Tabela pokazuje podstawowe współrzędne dla stałego kąta oparcia siedzenia wynoszącego 25 stopni. Wzorcową siatkę trójwymiarową dla współrzędnych definiuje pkt 2.3 załącznika I do dyrektywy 77/649/EWG wraz ze zmianami.

Kąt nachylenia oparcia	Współrzędne poziome
(w stopniach)	ΔX
25	68 mm

Dalsza korekta dla stałych kątów nachylenia oparcia siedzenia innych niż 25 stopni

Poniższa tabela pokazuje dalsze korekty – z pozycji oczu przy stałym kącie nachylenia oparcia wynoszącym 25 stopni – jakie należy zastosować do współrzędnych X i Z punktu oczu, w przypadku gdy zaprojektowany kąt nachylenia oparcia siedzenia jest inny niż 25 stopni.

Kąt nachylenia oparcia siedzenia	Współrzędne poziome	Współrzędne pionowe
(w stopniach)	ΔX	ΔZ
5	– 186 mm	28 mm
6	– 177 mm	27 mm
7	– 167 mm	27 mm
8	– 157 mm	27 mm
9	– 147 mm	26 mm
10	– 137 mm	25 mm
11	– 128 mm	24 mm
12	– 118 mm	23 mm
13	– 109 mm	22 mm
14	– 99 mm	21 mm
15	– 90 mm	20 mm
16	– 81 mm	18 mm
17	– 72 mm	17 mm
18	– 62 mm	15 mm
19	– 53 mm	13 mm
20	– 44 mm	11 mm
21	– 35 mm	9 mm
22	– 26 mm	7 mm
23	– 18 mm	5 mm
24	– 9 mm	3 mm
25	0 mm	0 mm
26	9 mm	– 3 mm
27	17 mm	– 5 mm
28	26 mm	– 8 mm
29	34 mm	– 11 mm
30	43 mm	– 14 mm
31	51 mm	– 18 mm
32	59 mm	– 21 mm
33	67 mm	– 24 mm
34	76 mm	– 28 mm
35	84 mm	– 32 mm
36	92 mm	– 35 mm
37	100 mm	– 39 mm
38	108 mm	– 43 mm
39	115 mm	– 48 mm
40	123 mm	– 52 mm”;

4)	tekst w tabeli w załączniku III oraz w pozycji dotyczącej lusterek szerokokątnych klasy IV dla pojazdów silnikowych kategorii N2 ≤ 7,5 t otrzymuje następujące brzmienie: „Obowiązkowe Po obu stronach, jeśli można wstawić lusterko klasy V Opcjonalne Po obu stronach, jeśli nie jest to możliwe”;

tekst w tabeli w załączniku III oraz w pozycji dotyczącej lusterek bliskiego zasięgu klasy V dla pojazdów silnikowych kategorii N2 ≤ 7,5 t otrzymuje następujące brzmienie:

„Obowiązkowe, patrz załącznik III pozycje 3.7 i 5.5.5

Jedno po stronie pasażera

Opcjonalne

Jedno po stronie kierowcy

(oba lusterka muszą być zamontowane w odległości co najmniej 2 m od podłoża)

Dopuszcza się tolerancję + 10 cm.”

30.3.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 81/48

DECYZJA KOMISJI

z dnia 23 marca 2005 r.

zmieniająca decyzję 2004/832/WE w odniesieniu do planu zwalczania choroby i szczepień interwencyjnych dzikich świń przeciw klasycznemu pomorowi świń w Północnych Wogezach we Francji

(notyfikowana jako dokument nr C(2005) 917)

(Jedynie tekst w języku francuskim jest autentyczny)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2005/264/WE)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 2001/89/WE z dnia 23 października 2001 r. w sprawie wspólnotowych środków zwalczania klasycznego pomoru świń (1), w szczególności jej art. 16 ust. 1 akapit drugi oraz art. 20 ust. 2 akapit czwarty,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Decyzja Komisji 2004/832/WE z dnia 3 grudnia 2004 r. zatwierdzająca plany zwalczania klasycznego pomoru świń u dzikich świń i szczepień interwencyjnych tych świń w Północnych Wogezach we Francji (2) została przyjęta w ramach środków zwalczania klasycznego pomoru świń.

(2)

Francja poinformowała Komisję o aktualnym rozwoju choroby u dzikich świń w rejonie Północnych Wogezów we Francji. W świetle tych informacji epidemiologicznych plan zwalczania powinien zostać rozszerzony na obszar Północnych Wogezów położony po zachodniej stronie Renu oraz kanału Marna-Ren, na północ od autostrady A 4, na wschód od Saary i na południe od granicy z Niemcami. Ponadto plan szczepień interwencyjnych dzikich świń przeciw klasycznemu pomorowi świń powinien być zmieniony w taki sposób, aby wymieniony rejon został w nim ujęty.

(3)	Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2004/832/WE.

(4)	Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Załącznik do decyzji 2004/832/WE zmienia się zgodnie z Załącznikiem do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja skierowana jest do Republiki Francuskiej.

Sporządzono w Brukseli, dnia 23 marca 2005 r.

W imieniu Komisji

Markos KYPRIANOU

Członek Komisji

(1) Dz.U. L 316 z 1.12.2001, str. 5. Dyrektywa zmieniona Aktem Przystąpienia z 2003 r.

(2) Dz.U. L 359 z 4.12.2004, str. 62.

ZAŁĄCZNIK

„ZAŁĄCZNIK

1. Obszary, na których realizowany ma być plan zwalczania klasycznego pomoru świń

Teren departamentów Bas-Rhin i Moselle położony po zachodniej stronie Renu oraz kanału Marna-Ren, na północ od autostrady A 4, na wschód od Saary i na południe od granicy z Niemcami.

2. Obszary, na których realizowany ma być plan szczepień interwencyjnych

Teren departamentów Bas-Rhin i Moselle położony po zachodniej stronie Renu oraz kanału Marna-Ren, na północ od autostrady A 4, na wschód od Saary i na południe od granicy z Niemcami.”

30.3.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 81/50

WSPÓLNE DZIAŁANIE RADY 2005/265/WPZiB

z dnia 23 marca 2005 r.

mianujące Specjalnego Przedstawiciela Unii Europejskiej ds. Mołdowy

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 14, 18 ust. 5 i art. 23 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	W dniu 14 czerwca 2004 r. Rada wyraziła wolę Unii Europejskiej odgrywania bardziej aktywnej roli politycznej w Mołdowie.

(2)	W dniu 22 lutego 2005 r. Unia Europejska i Mołdowa ponownie potwierdziły swoją wolę współpracy, aby w pełni wykorzystać możliwości, jakie stwarza Europejska Polityka Sąsiedztwa (EPS), w oparciu o wspólne wartości leżące u podstaw tej polityki.

(3)	Istnieje potrzeba zapewnienia koordynacji i spójności zewnętrznych działań Unii Europejskiej w Mołdowie.

(4)	Właściwym jest zatem mianowanie Specjalnego Przedstawiciela Unii Europejskiej ds. Mołdowy,

PRZYJMUJE NINIEJSZE WSPÓLNE DZIAŁANIE:

Artykuł 1

Pan Adrian Jacobovits de SZEGED niniejszym jest mianowany Specjalnym Przedstawicielem Unii Europejskiej ds. Mołdowy (SPUE).

Artykuł 2

1. Mandat SPUE opiera się na celach polityki Unii Europejskiej w Mołdowie. Cele te obejmują:

a)	wniesienie wkładu do pokojowego rozstrzygnięcia konfliktu naddniestrzańskiego i do wdrożenia tego rozstrzygnięcia na podstawie wykonalnego rozwiązania, respektującego suwerenność i integralność terytorialną Republiki Mołdowy w jej granicach uznanych przez społeczność międzynarodową;

b)	wniesienie wkładu do umocnienia demokracji, zasad państwa prawnego oraz poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności dla wszystkich obywateli Republiki Mołdowy;

c)	wspieranie dobrych i bliskich stosunków między Republiką Mołdowy a Unią Europejską na podstawie wspólnych wartości i interesów, jak określono w planie działań Europejskiej Polityki Sąsiedztwa;

d)	pomoc w zwalczaniu handlu ludźmi oraz bronią i innymi towarami, z Mołdowy i przez jej terytorium;

e)	wniesienie wkładu do wzmocnienia stabilności i współpracy w regionie;

f)	zwiększenie skuteczności i widoczności Unii Europejskiej w Republice Mołdowy i w regionie.

2. SPUE wspiera działania Wysokiego Przedstawiciela w Republice Mołdowy i w regionie, oraz będzie ściśle współpracował z Prezydencją, szefami misji Unii Europejskiej i Komisją.

Artykuł 3

1. Dla osiągnięcia celów polityki mandat SPUE obejmuje:

zwiększenie wkładu Unii Europejskiej do rozstrzygnięcia konfliktu naddniestrzańskiego zgodnie z ustalonymi celami polityki Unii Europejskiej i w ścisłej koordynacji z OBWE, przez reprezentowanie Unii Europejskiej za pośrednictwem odpowiednich kanałów i na ustalonych forach oraz przez nawiązywanie i utrzymywanie bliskich kontaktów z wszystkimi odpowiednimi podmiotami;

b)	pomoc w przygotowywaniu, w odpowiednim przypadku, wkładu Unii Europejskiej do wykonania ostatecznego rozstrzygnięcia konfliktu;

uważne śledzenie wydarzeń politycznych w Republice Mołdowy, w tym – w regionie naddniestrzańskim, przez rozwijanie i utrzymywanie bliskich kontaktów z rządem Republiki Mołdowy i innymi podmiotami krajowymi, oraz oferowanie, w odpowiednim przypadku, doradztwa i pomocy organizacyjnej Unii Europejskiej;

d)	pomoc w dalszym opracowywaniu polityki Unii Europejskiej wobec Republiki Mołdowy i regionu, zwłaszcza w zakresie zapobiegania konfliktom i rozstrzygania konfliktów.

2. W celu wypełniania swojego mandatu SPUE będzie prowadził przegląd wszystkich działań Unii Europejskiej, zwłaszcza odpowiednich aspektów planu działań Europejskiej Polityki Sąsiedztwa.

Artykuł 4

1. SPUE jest odpowiedzialny za wykonanie mandatu, działając pod zwierzchnictwem i kierownictwem operacyjnym Wysokiego Przedstawiciela. SPUE jest odpowiedzialny wobec Komisji za wszelkie wydatki.

2. Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa (PSC) utrzymuje uprzywilejowane stosunki z SPUE i jest podstawowym punktem kontaktowym z Radą. PSC dostarcza SPUE strategicznych wskazówek i orientacji politycznej w ramach mandatu.

Artykuł 5

1. Kwota referencyjna przewidziana na pokrycie wydatków związanych z mandatem SPUE wynosi 278 000 EUR.

2. Wydatkami finansowanymi w ramach kwoty określonej w ustępie 1 zarządza się zgodnie z procedurami i zasadami Wspólnoty Europejskiej mającymi zastosowanie do budżetu, z zastrzeżeniem, że jakiekolwiek zaliczki nie stanowią własności Wspólnoty.

3. Zarządzanie wydatkami podlega umowie pomiędzy SPUE a Komisją. Środki na te wydatki są dostępne od dnia wejścia w życie Wspólnego Działania.

4. Prezydencja, Komisja i/lub Państwa Członkowskie zapewniają wsparcie logistyczne w regionie w zależności od konkretnej sytuacji.

Artykuł 6

1. W granicach swojego mandatu i odpowiednich dostępnych środków finansowych SPUE jest odpowiedzialny za stworzenie swojego zespołu po konsultacji z Prezydencją, z pomocą Sekretarza Generalnego/Wysokiego Przedstawiciela oraz w pełnym porozumieniu z Komisją.

2. Państwa Członkowskie i instytucje Unii Europejskiej mogą zaproponować oddelegowanie pracowników do współpracy z SPUE. Wynagrodzenie pracowników oddelegowanych przez Państwo Członkowskie lub instytucję Unii Europejskiej do SPUE jest wypłacane, odpowiednio, przez dane Państwo Członkowskie lub daną instytucję Unii Europejskiej.

3. Wszystkie stanowiska kategorii A, które nie zostaną obsadzone drogą oddelegowania są w odpowiedni sposób opublikowane przez Sekretariat Generalny Rady, a informacja o nich zostanie przekazana Państwom Członkowskim oraz instytucjom, w celu rekrutacji kandydatów o najbardziej odpowiednich kwalifikacjach.

4. Przywileje, immunitety i dalsze gwarancje niezbędne dla wykonania i zapewnienia sprawnego działania misji SPUE i jego pracowników ustala się między stronami. Państwa Członkowskie i Komisja zapewniają wszelkie niezbędne wsparcie dla osiągnięcia tego celu.

Artykuł 7

Z reguły SPUE osobiście przedkłada sprawozdania Wysokiemu Przedstawicielowi oraz PSC, może również składać sprawozdania odpowiedniej grupie roboczej. Regularne pisemne sprawozdania są przekazywane Wysokiemu Przedstawicielowi, Radzie i Komisji. Na zalecenie Wysokiego Przedstawiciela oraz PSC, SPUE może składać sprawozdanie Radzie ds. Ogólnych i Stosunków Zewnętrznych.

Artykuł 8

W celu zapewnienia spójności zewnętrznych działań Unii Europejskiej SPUE koordynuje swoje działania z działaniami Wysokiego Przedstawiciela, Prezydencji i Komisji. SPUE regularnie dostarcza informacje przedstawicielstwom Państw Członkowskich i delegaturom Komisji. W terenie utrzymuje się bliskie kontakty z Prezydencją, Komisją i szefami misji, którzy dokładają starań, aby wspierać SPUE w wykonywaniu jego mandatu. SPUE działa również w porozumieniu z innymi międzynarodowymi i regionalnymi podmiotami.

Artykuł 9

Wprowadzenie w życie niniejszego wspólnego działania i zapewnienie jego spójności z innymi działaniami Unii Europejskiej w regionie jest przedmiotem regularnej kontroli. SPUE przedstawia pełne pisemne sprawozdanie w sprawie wykonania swojego mandatu Wysokiemu Przedstawicielowi, Radzie i Komisji na dwa miesiące przed wygaśnięciem mandatu. Sprawozdanie to jest podstawą oceny niniejszego wspólnego działania przez odpowiednią grupę roboczą oraz przez PSC.

W kontekście ogólnych priorytetów dotyczących rozmieszczenia przedstawicieli Wysoki Przedstawiciel przedstawia PSC zalecenia dotyczące decyzji Rady w sprawie odnowienia, zmiany lub zakończenia mandatu.

Artykuł 10

Niniejsze wspólne działanie wchodzi w życie z dniem jego przyjęcia.

Niniejsze wspólne działanie obowiązywać będzie do dnia 31 sierpnia 2005 r.

Artykuł 11

Niniejsze wspólne działanie zostaje opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli, dnia 23 marca 2005 r.

W imieniu Rady

J. ASSELBORN

Przewodniczący

		ISSN 1725-5139
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		L 81

Wydanie polskie	Legislacja	Tom 48 30 marca 2005

Spis treści		I Akty, których publikacja jest obowiązkowa	Strona
	*	Rozporządzenie Rady (WE) nr 485/2005 z dnia 16 marca 2005 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 2792/1999 w zakresie szczególnego działania mającego na celu transfer statków do państw dotkniętych tsunami w 2004 roku	1
		Rozporządzenie Komisji (WE) nr 486/2005 z dnia 29 marca 2005 r. ustanawiające standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw	4
		Rozporządzenie Komisji (WE) nr 487/2005 z dnia 29 marca 2005 r. otwierające przetarg na obniżenie opłat przywozowych na przywóz do Portugalii kukurydzy pochodzącej z krajów trzecich	6
	*	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 488/2005 z dnia 21 marca 2005 r. dotyczące honorariów i opłat pobieranych przez Europejską Agencję Bezpieczeństwa Lotniczego ( 1 )	7
	*	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 489/2005 z dnia 29 marca 2005 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonywania rozporządzenia Rady (WE) nr 1785/2003 w zakresie określenia centrów interwencyjnych i przejmowania ryżu niełuskanego przez agencje interwencyjne	26
	*	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 490/2005 z dnia 29 marca 2005 r. w sprawie podziału między dostawy i sprzedaż bezpośrednią krajowych ilości referencyjnych ustalonych na rok 2004/2005 w załączniku I do rozporządzenia Rady (WE) nr 1788/2003	38
		Rozporządzenie Komisji (WE) nr 491/2005 z dnia 29 marca 2005 r. ustalające wspólnotowe ceny producenta i wspólnotowe ceny przywozu dla goździków i róż w zastosowaniu systemu przywozu niektórych produktów uprawy roślin kwiatowych pochodzących z Jordanii	41
		Rozporządzenie Komisji (WE) nr 492/2005 z dnia 29 marca 2005 r. ustalające ceny rynku światowego nieodziarnionej bawełny	43
	*	Dyrektywa Komisji 2005/27/WE z dnia 29 marca 2005 r. zmieniająca w celu dostosowania do postępu technicznego dyrektywę 2003/97/WE Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącą zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do homologacji typu urządzeń służących do pośredniego widzenia oraz pojazdów wyposażonych w te urządzenia ( 1 )	44

	II Akty, których publikacja nie jest obowiązkowa
	Komisja
*	Decyzja Komisji z dnia 23 marca 2005 r. zmieniająca decyzję 2004/832/WE w odniesieniu do planu zwalczania choroby i szczepień interwencyjnych dzikich świń przeciw klasycznemu pomorowi świń w Północnych Wogezach we Francji (notyfikowana jako dokument nr C(2005) 917) ( 1 )	48

		Akty przyjęte na mocy Tytułu V Traktatu o Unii Europejskiej
	*	Wspólne działanie Rady 2005/265/WPZiB z dnia 23 marca 2005 r. mianujące Specjalnego Przedstawiciela Unii Europejskiej ds. Mołdowy	50