24.2.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 51/1

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

24.2.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 51/3

(1)

Artykuł 9 rozporządzenia (WE) nr 1159/2003 przewiduje szczegółowe zasady dotyczące ustalenia zobowiązań dostawy, po zerowej stawce celnej, produktów oznaczonych kodem CN 1701, wyrażonych jako ekwiwalent cukru białego i pochodzących z krajów, które podpisały Protokół AKP i Umowę z Indiami.

(2)

Artykuł 16 rozporządzenia (WE) nr 1159/2003 przewiduje szczegółowe zasady dotyczące ustalenia kontyngentów taryfowych, po zerowej stawce celnej, w odniesieniu do produktów oznaczonych kodem CN 1701 11 10, wyrażonych jako ekwiwalent cukru białego i pochodzących z krajów, które podpisały Protokół AKP i Umowę z Indiami.

(3)

Artykuł 22 rozporządzenia (WE) nr 1159/2003 otwiera kontyngenty taryfowe, po stawce celnej 98 EUR za tonę, produktów oznaczonych kodem CN 1701 11 10, pochodzących z Brazylii, Kuby i innych państw trzecich.

(4)

W okresie od 14 do 18 lutego 2005 r., zgodnie z art. 5 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1159/2003, zostały przedłożone właściwym władzom wnioski o pozwolenie na przywóz dla ilości całkowitej przekraczającej ilość przewidzianą w zobowiązaniu dostawy dla danego kraju, ustaloną na mocy art. 9 rozporządzenia (WE) nr 1159/2003 odnośnie do cukru preferencyjnego z AKP-Indii.

(5)

W tych okolicznościach Komisja powinna ustalić współczynnik redukcyjny umożliwiający wydawanie pozwoleń proporcjonalnie do dostępnej ilości oraz zaznaczyć, jeżeli odpowiedni limit został wykorzystany,

24.2.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 51/5

(1)

Artykuł 173 do 177 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 przewidują, że Komisja okresowo ustala wartości jednostkowe dla produktów wskazanych w klasyfikacji w załączniku 26 do tego rozporządzenia.

(2)

Stosowanie zasad i kryteriów określonych w wyżej wymienionych artykułach do elementów przekazanych Komisji zgodnie z art. 173 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 prowadzi do ustanowienia wartości jednostkowych określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia w stosunku do produktów, o których mowa,

24.2.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 51/11

(1)

Artykuł 9 rozporządzenia (EWG) nr 2075/92 wprowadził system kontyngentów dla różnych grup odmian tytoniu. Indywidualne kontyngenty rozdzielono między producentów w oparciu o progi gwarantowane dla zbiorów z 2005 r. określone w załączniku II do rozporządzenia Rady (WE) nr 546/2002 z dnia 25 marca 2002 r. ustalającego wysokość premii i gwarantowane progi dla tytoniu w liściach według grup odmian tytoniu oraz Państw Członkowskich dla zbiorów z lat 2002, 2003 i 2004 oraz zmieniającego rozporządzenie (EWG) nr 2075/92 (2). Na mocy art. 9 ust. 4 rozporządzenia (EWG) nr 2075/92 Komisja może zezwolić Państwom Członkowskim na przeniesienie ilości progu gwarantowanego między grupami odmian, pod warunkiem że planowane przeniesienia między grupami odmian nie powodują dodatkowych wydatków z Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR) oraz nie prowadzą do podwyższenia całkowitego progu gwarantowanego każdego Państwa Członkowskiego.

(2)

Ponieważ ten warunek został spełniony, należy zezwolić na dokonanie przeniesienia Państwom Członkowskim, które o to wnioskowały.

(3)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Tytoniu,

24.2.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 51/13

(1)

Załącznik IV do rozporządzenia (WE) nr 798/2004 wymienia listę birmańskich przedsiębiorstw państwowych podlegających środkom ograniczającym wymienionym w art. 8 lit. a) tego rozporządzenia.

(2)

Artykuł 12 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 798/2004 upoważnia Komisję do wprowadzenia zmian w załączniku IV na podstawie decyzji podjętych w odniesieniu do załącznika II do wspólnego stanowiska 2004/423/WPZiB (2), odnawiającego środki ograniczające w odniesieniu do Birmy/Myanmaru.

(3)

Wspólne stanowisko 2005/149/WPZiB (3) wprowadza zmiany w załączniku II do wspólnego stanowiska 2004/423/WPZiB. W związku z tym załącznik IV do rozporządzenia (WE) nr 798/2004 powinien zostać odpowiednio zmieniony.

24.2.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 51/15

(1)

Załącznik I do rozporządzenia (WE) nr 881/2002 zawiera listę osób, grup i podmiotów, w stosunku do których stosuje się zamrożenie funduszy oraz zasobów gospodarczych na mocy tego rozporządzenia.

(2)

W dniu 17 lutego 2005 r. Komitet ds. Sankcji Rady Bezpieczeństwa ONZ postanowił zmienić listę osób, grup i podmiotów, względem których należy stosować zamrożenie funduszy i zasobów gospodarczych. Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik I.

(3)

W celu zapewnienia, że środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są skuteczne, musi ono wejść w życie w trybie natychmiastowym,

24.2.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 51/17

(1)

W piśmie z dnia 18 czerwca 2004 r. władze Zjednoczonego Królestwa złożyły Komisji wniosek o odstępstwo zezwalające Zjednoczonemu Królestwu na stosowanie w dalszym ciągu zwolnienia niskowartościowych paliw stałych z podatku z tytułu zmian klimatycznych zgodnie z art. 19 dyrektywy 2003/96/WE.

(2)

Celem tego podatku, według władz Zjednoczonego Królestwa, jest wspieranie wydajności energetycznej oraz technologii o niskiej zawartości węgla w sektorze przemysłowym. Podatek odnosi się do gazu, węgla, energii elektrycznej oraz płynnego gazu ziemnego (do celów grzewczych) wykorzystywanych przez przedsiębiorstwa oraz w sektorze publicznym.

(3)

Zwolnienia z podatku z tytułu zmian klimatycznych zostały wprowadzone w roku 2001 w celu wspieraniu działań przyjaznych dla środowiska. Zwolnione z podatku zostały paliwa stałe o wartości niższej niż 15 funtów brytyjskich (GBP) za tonę, takie jak mieszane odpady i gruz pochodzące z górnictwa węgla kamiennego oraz koksowego.

(4)

Z chwilą wejścia w życie dyrektywy 2003/96/WE Państwa Członkowskie, które nie opodatkowały powyższych paliw, mają obowiązek wprowadzić takie podatki.

(5)

Zwolnienie podatkowe wspiera wykorzystywanie niskowartościowych paliw stałych do produkcji energii, co pozwala uniknąć składowania odpadów. Mimo że z punktu widzenia polityki ochrony środowiska wykorzystanie w celu uzyskania energii jest korzystniejsze od składowania odpadów, prawidłowe podejście, zgodne z zasadą zanieczyszczający płaci, polegałoby na stosowaniu niższych stawek podatku wobec niskowartościowych paliw stałych proporcjonalnie do wartości energetycznej. Jednak, biorąc pod uwagę zarówno zmienną jakość surowca, jak i zmienną wartość energetyczną surowca oraz wynikające z tego problemy w ustaleniu dokładnych stawek podatkowych oraz biorąc pod uwagę fakt, iż zwolnienie dotyczy niewielkich kwot, całkowite zwolnienie z podatku jest możliwe do przyjęcia jako środek tymczasowy. Czas trwania zwolnienia musi zatem być ograniczony.

(6)

Roczny koszt aktualnych zwolnień podatkowych dla skarbu państwa Zjednoczonego Królestwa w odniesieniu do całego sektora wynosi około 100 000 GBP. W zakresie, w jakim zwolnienie podatkowe stanowi pomoc państwa, zastosowanie mają normalne zasady. Z powyższego wynika zatem, że zwolnienie podlega rozporządzeniu Komisji (WE) nr 69/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy w ramach zasady de minimis  (2). Niemniej jednak, jeśli korzyść uzyskana przez pojedyncze przedsiębiorstwo przekroczyłaby limity określone w powyższym rozporządzeniu, należy o tym poinformować Komisję zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiającym szczegółowe zasady stosowania art. 93 Traktatu WE (3).

(7)

Komisja regularnie bada obniżki i zwolnienia, aby sprawdzić, czy nie zakłócają one konkurencji lub czy nie utrudniają funkcjonowania rynku wewnętrznego oraz czy nie są one niezgodne z polityką Wspólnoty w dziedzinie środowiska naturalnego, energii i transportu,

24.2.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 51/19

(1)

W decyzji Komisji 2003/760/WE (2)„Département de la Qualité Alimentaire et de l’Action Vétérinaire (DQAAV) du Service de Développement Rural du Ministère de l’Agriculture et de l’Élevage” jest wskazany jako właściwy organ w Polinezji Francuskiej do celów sprawdzania i certyfikacji zgodności produktów rybołówstwa z wymaganiami dyrektywy 91/493/EWG.

(2)

W następstwie restrukturyzacji administracji w Polinezji wymieniony właściwy organ przekształcił się w „Département de la qualité alimentaire et de l’action vétérinaire (DQAAV) du Ministère de la promotion des ressources naturelles, chargé de la perliculture, de la pêche, de l’aquaculture, de l’agriculture, de l’élevage, des eaux et forêts et de la recherche”.

(3)

Ten nowy organ jest w stanie skutecznie sprawdzać przestrzeganie obowiązującego ustawodawstwa.

(4)

DQAAV udzielił oficjalnego zapewnienia w kwestii zgodności z normami kontroli zdrowotnej oraz monitorowania produktów rybołówstwa i akwakultury określonymi w dyrektywie 91/493/EWG oraz w odniesieniu do spełnienia wymogów higieny równoważnych wymogom ustanowionym przez tę dyrektywę.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2003/760/WE.

(6)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt,

1)

artykuł 1 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 1

»Département de la qualité alimentaire et de l’action vétérinaire (DQAAV) du Ministère de la promotion des ressources naturelles, chargé de la perliculture, de la pêche, de l’aquaculture, de l’agriculture, de l’élevage, des eaux et forêts et de la recherche« jest właściwym organem w Polinezji Francuskiej wskazanym do celów sprawdzania i certyfikacji zgodności produktów rybołówstwa z wymaganiami dyrektywy 91/493/EWG.”;

2)

załącznik I zastępuje się tekstem znajdującym się w Załączniku do niniejszej decyzji.

24.2.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 51/23

(1)

Decyzja Komisji 97/102/WE (2) wyznacza „Państwowy Komitet Federacji Rosyjskiej ds. Rybołówstwa” jako właściwy organ w Rosji w celu sprawdzania i zaświadczania zgodności produktów rybołówstwa i akwakultury z wymaganiami dyrektywy 91/493/EWG.

(2)

W następstwie restrukturyzacji władz administracyjnych Rosji właściwy organ został zmieniony na „Ministerstwo Rolnictwa Federacji Rosyjskiej”. Ten nowy organ jest w stanie skutecznie sprawdzać przestrzeganie obowiązującego ustawodawstwa.

(3)

Ministerstwo Rolnictwa udzieliło oficjalnego zapewnienia w kwestii zgodności z normami kontroli zdrowotnej oraz monitorowania produktów rybołówstwa i akwakultury określonymi w dyrektywie 91/493/EWG oraz w odniesieniu do spełnienia wymogów higieny równoważnych wymogom ustanowionym przez omawianą dyrektywę.

(4)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 97/102/WE.

(5)

Środki, o których mowa w niniejszej decyzji, są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt,

1)

artykuł 1 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 1

»Ministerstwo Rolnictwa Federacji Rosyjskiej« wspierane przez »Narodowe Centrum ds. Jakości i Bezpieczeństwa Produktów Rybołówstwa (Narodowe Centrum ds. Jakości Ryb)« jest właściwym organem w Rosji do sprawdzania i poświadczania zgodności produktów rybołówstwa i akwakultury z wymaganiami dyrektywy 91/493/EWG.”;

2)

załącznik A zastępuje się tekstem Załącznika do niniejszej decyzji.

24.2.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 51/26

(1)

Tymczasowe wykazy zakładów państw trzecich, z których Państwa Członkowskie dopuszczają przywóz mięsa mielonego i wyrobów mięsnych, zostały sporządzone w decyzji Komisji 1999/710/WE z dnia 15 października 1999 r. (2).

(2)

Bułgaria przesłała wykaz zakładów produkujących mięso mielone i wyroby mięsne, w odniesieniu do których właściwy organ zaświadcza, że przestrzegają one przepisy wspólnotowe.

(3)

Zakłady te powinny być włączone do wykazu sporządzonego w decyzji 1999/710/WE.

(4)

Zważywszy, że nie przeprowadzono jeszcze żadnej inspekcji na miejscu, przywóz z tych zakładów nie kwalifikuje się do zmniejszenia częstotliwości kontroli fizycznych zgodnie z art. 10 dyrektywy Rady 97/78/WE (3).

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 1999/710/WE.

(6)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt,