31.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 390/1

(1)

W decyzji 1999/784/WE (4) Rada postanowiła, że Wspólnota powinna stać się członkiem Europejskiego Obserwatorium Audiowizualnego (zwanego dalej „Obserwatorium”) w celu wspierania jego działalności. Obserwatorium przyczynia się do wzmocnienia konkurencyjności wspólnotowego sektora audiowizualnego poprzez usprawnienie przekazywania informacji do tego sektora, w szczególności do małych i średnich przedsiębiorstw, oraz do promowania bardziej przejrzystego obrazu rynku.

(2)

Multimedia i nowe technologie będą odgrywać coraz większą rolę w sektorze audiowizualnym. Obserwatorium mogłoby nadal odgrywać istotną rolę, jeżeli we właściwym czasie zostałyby wzmocnione jego możliwości w zakresie podążania za tymi nowymi osiągnięciami.

(3)

Mimo iż swobodny przepływ osób, towarów i usług jest zapisany w Traktacie, brak informacji na temat wielu różnic w krajowych przepisach z dziedziny prawa podatkowego i prawa pracy stanowi przeszkodę dla swobodnego przepływu towarów i usług audiowizualnych. Obserwatorium mogłoby wnieść pozytywny wkład, gromadząc i udostępniając wiedzę fachową i systematyczne informacje w dziedzinie prawa podatkowego, prawa pracy, ochrony praw autorskich i prawa ochrony konsumentów.

(4)

W związku z rezolucją Parlamentu Europejskiego z dnia 4 września 2003 r. w sprawie telewizji bez granic, która to rezolucja wezwała do sporządzenia rocznego raportu porównawczego na temat udostępniania telewizji cyfrowej osobom niepełnosprawnym, należy zwrócić się do Obserwatorium z prośbą o coroczne gromadzenie danych dotyczących poziomu usług telewizyjnych służących pomocy osobom niepełnosprawnym, takich jak napisy, opis dźwiękowy i język migowy, świadczonych w Państwach Członkowskich Unii Europejskiej lub Rady Europy.

(5)

Uczestnictwo Wspólnoty w Obserwatorium polegające na wspieraniu jego działalności okazało się efektywne.

(6)

Należy kontynuować takie uczestnictwo przez okres potrzebny Obserwatorium do przyjęcia wytycznych dotyczących jego przyszłej działalności, począwszy od roku 2006.

(7)

Decyzja 1999/784/WE powinna zatem zostać odpowiednio zmieniona,

31.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 390/3

(1)

Wspólnotowe działania na rzecz wspierania praw człowieka i zasad demokratycznych, przedstawione w komunikacie Komisji z dnia 8 maja 2001 r. skierowanym do Rady i Parlamentu Europejskiego na temat „Roli Unii Europejskiej we wspieraniu praw człowieka i demokratyzacji w państwach trzecich” będą kontynuowane po roku 2004. Rozporządzenie Rady (WE) nr 975/1999 (2) okazało się być właściwym instrumentem prawnym umożliwiającym realizowanie wsparcia technicznego i finansowego Wspólnoty dla działań na rzecz praw człowieka i demokratyzacji w krajach rozwijających się oraz innych państwach trzecich w ramach dążenia do realizacji ogólnych celów w tej dziedzinie. Jednakże okres obowiązywania tego rozporządzenia wygasa w dniu 31 grudnia 2004 r. Istnieje zatem konieczność przedłużenia tego okresu.

(2)

Na podstawie stosunku ram finansowych zawartych w rozporządzeniu (WE) nr 975/1999 do indykatywnych środków przeznaczonych na prawa człowieka i demokratyzację do roku 2006, niniejsze rozporządzenie ustanawia na cały okres obowiązywania programu ramy finansowe stanowiące dla władz budżetowych podczas rocznej procedury budżetowej główny punkt odniesienia, w rozumieniu pkt 33 Porozumienia Międzyinstytucjonalnego z dnia 6 maja 1999 r. między Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i poprawy procedury budżetowej (3).

(3)

Przepisy rozporządzenia (WE) nr 975/1999 w sprawie procedur wprowadzania w życie wsparcia powinny być dostosowane do wymogów prawnych zawartych w rozporządzeniu Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (4) przy realizacji misji obserwacyjnych UE podczas wyborów.

(4)

Ochrona interesów finansowych Wspólnoty oraz walka z nadużyciami finansowymi i nieprawidłowościami stanowią integralną część rozporządzenia (WE) nr 975/1999. W szczególności, porozumienia i umowy zawarte na mocy tego rozporządzenia powinny upoważniać Komisję do realizacji działań przewidzianych w rozporządzeniu Rady (WE, Euratom) nr 2185/96 z dnia 11 listopada 1996 r. w sprawie kontroli na miejscu oraz inspekcji prowadzonych przez Komisję w celu ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich przed nadużyciami finansowymi i innymi nieprawidłowościami (5).

(5)

Działania niezbędne do wprowadzenia w życie rozporządzenia (WE) nr 975/1999 powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r., ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (6).

(6)

Rozporządzenie (WE) nr 975/1999 powinno zatem zostać odpowiednio zmienione,

1)

w art. 2 ust. 2 dodaje się lit. h) w brzmieniu:

2)

na końcu art. 4 ust. 1 dodaje się następujące zdanie:

„W przypadkach misji obserwacyjnych UE organizowanych podczas wyborów oraz występowania w roli »amicus curiae«, osoby fizyczne są uprawnione do uzyskania wsparcia finansowego na podstawie niniejszego rozporządzenia.”;

3)

pierwsze zdanie art. 5 otrzymuje brzmienie:

„Uprawnionymi do otrzymania pomocy wspólnotowej są partnerzy, o których mowa w art. 4 ust. 1 zdanie pierwsze, mający swoją główną siedzibę w państwie trzecim uprawnionym do otrzymania pomocy wspólnotowej na podstawie niniejszego rozporządzenia lub w Państwie Członkowskim Wspólnoty.”;

4)

art. 7 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3.   Finansowanie przez Wspólnotę na podstawie niniejszego rozporządzenia przyjmuje postać dotacji lub umów. W ramach działań prowadzonych na mocy art. 2 uczestnicy misji obserwacyjnych UE podczas wyborów, opłacani ze środków finansowych przyznanych na cele związane z prawami człowieka i demokratyzacją, będą rekrutowani zgodnie z procedurami ustanowionymi przez Komisję.”;

5)

pierwszy akapit art. 10 otrzymuje brzmienie:

„Ramy finansowe odnoszące się do wykonania niniejszego rozporządzenia w okresie od 1 stycznia 2005 r. do 31 grudnia 2006 r. ustala się niniejszym na 134 miliony EUR.”;

6)

art. 11 i 12 otrzymują brzmienie:

„Artykuł 11

1.   Komisja przyjmuje ramy programowania i określania działań Wspólnoty.

Ramy te składają się w szczególności z:

Środki szczególne, których nie uwzględniono w rocznym programie pracy, mogą w szczególnych sytuacjach zostać zatwierdzone.

2.   Komisja przygotowuje sprawozdanie roczne, w którym przedstawia program działań na nadchodzący rok z uwzględnieniem poszczególnych regionów i sektorów oraz składa Parlamentowi Europejskiemu sprawozdanie z ich wdrażania.

Komisja odpowiada za kierowanie i przystosowywanie, zgodnie z niniejszym rozporządzeniem i z wymogami elastyczności, rocznych programów pracy określonych w ogólnych ramach wieloletnich ustaleń. Podejmowane decyzje odzwierciedlają priorytety oraz zasadnicze obawy Unii Europejskiej związane z umacnianiem demokracji i państwa prawa oraz z poszanowaniem praw człowieka i są uzależnione od specyficznego charakteru tych programów. Komisja na bieżąco informuje Parlament Europejski o stanie prac.

3.   Komisja wprowadza w życie działania wspólnotowe na podstawie tego rozporządzenia zgodnie z procedurami budżetowymi i innymi obowiązującymi procedurami, w szczególności tymi, które zostały ustanowione w rozporządzeniu Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z 25 czerwca 2002 w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (7).

Artykuł 12

1.   Instrumenty, o których mowa w art. 11 ust. 1, są przyjmowane zgodnie z procedurą określoną w art. 13 ust. 2.

W przypadku, gdy zmiany wprowadzane do rocznych programów pracy, o których mowa w art. 11 ust. 1 lit. b), nie przekraczają 20 % całkowitej kwoty na nie przeznaczonej lub nie zmieniają w istotny sposób charakteru projektów czy programów w nich zawartych, Komisja przyjmuje te zmiany. Stosowną informację przekazuje komitetowi, o którym mowa w art. 13 ust. 1.

2.   Nie naruszając art. 14, decyzje finansowe dotyczące projektów i programów nieuwzględnionych w rocznych programach pracy i opiewające na kwotę przekraczającą 1 milion EUR są przyjmowane zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 13 ust. 2.”;

7)

artykuł 13 ustęp 2 otrzymuje brzmienie:

„2.   W wypadku odwołania się do niniejszego akapitu, mają zastosowanie art. 4 i 7 decyzji 1999/468/WE(1), z uwzględnieniem przepisów art. 8 tej decyzji.

Okres wskazany w art. 4 ust. 3 decyzji 1999/468/WE ustala się na 30 dni.”;

8)

w art. 15 skreśla się drugie zdanie;

9)

artykuł 17 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 17

We wszelkich porozumieniach lub umowach zawartych na mocy niniejszego rozporządzenia stwierdza się wyraźnie, że Komisja i Trybunał Obrachunkowy wykonują swoje uprawnienia kontrolne na podstawie dokumentów i na miejscu w stosunku do wszystkich wykonawców i podwykonawców, którzy otrzymali fundusze wspólnotowe. Stosuje się przepisy rozporządzenia Rady (Euratom, WE) nr 2185/96 z dnia 11 listopada 1996 r. w sprawie kontroli na miejscu oraz inspekcji przeprowadzanych przez Komisję w celu ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich przed nadużyciami finansowymi i innymi nieprawidłowościami (8).”;

10)

w drugim akapicie art. 20 datę „31 grudnia 2004 r.” zastępuje się datą „31 grudnia 2006 r.”.

31.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 390/6

(1)

Zwiększenie przejrzystości kwalifikacji i kompetencji ułatwi mobilność w celach kształcenia ustawicznego na terenie całej Europy, a tym samym będzie stanowić wkład w rozwój wysokiej jakości edukacji i szkoleń oraz ułatwi mobilność w celach zawodowych pomiędzy poszczególnymi krajami i sektorami.

(2)

Plan działania w sprawie mobilności (4) zatwierdzony przez Radę Europejską na szczycie w Nicei w dniach 7–9 grudnia 2000 r. oraz zalecenie 2001/613/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 10 lipca 2001 r. w sprawie mobilności na obszarze Wspólnoty dla studentów, osób przechodzących szkolenie, wolontariuszy, nauczycieli i trenerów (5), zalecały upowszechnienie stosowania dokumentów w celu zapewnienia przejrzystości kwalifikacji i kompetencji, mając na względzie stworzenie europejskiej przestrzeni kwalifikacji. Plan działania Komisji na rzecz umiejętności i mobilności wzywał do opracowania i wzmocnienia instrumentów wspierających przejrzystość i możliwość transferu kwalifikacji w celu ułatwienia mobilności w poszczególnych sektorach i pomiędzy nimi. Również Rada Europejska na szczycie w Barcelonie w dniach 15 i 16 marca 2002 r. wezwała do podjęcia dalszych działań w celu wprowadzenia instrumentów zwiększających przejrzystość dyplomów i kwalifikacji. Rezolucje Rady z dnia 3 czerwca 2002 r. w sprawie umiejętności i mobilności (6) oraz z dnia 27 czerwca 2002 r. w sprawie kształcenia ustawicznego (7) wzywają do bliższej współpracy w celu między innymi stworzenia ram dla przejrzystości i uznawania kwalifikacji w oparciu o istniejące instrumenty.

(3)

Rezolucja Rady z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wspierania ściślejszej europejskiej współpracy w dziedzinie kształcenia zawodowego i szkoleń (8) wzywała do podjęcia działań w celu zwiększenia przejrzystości w kształceniu zawodowym i szkoleniach, poprzez wprowadzenie i racjonalizację narzędzi i sieci informacyjnych, w tym połączenie istniejących instrumentów w jednolite ramy. Ramy takie powinny obejmować portfolio dokumentów o wspólnej nazwie i ze wspólnym logo wspierane przez odpowiednie systemy informacyjne i upowszechnianie przy wykorzystaniu długotrwałej akcji promocyjnej na poziomie europejskim i krajowym.

(4)

W ubiegłych latach opracowano wiele instrumentów, zarówno na poziomie Wspólnoty jak i na poziomie międzynarodowym, aby pomóc obywatelom europejskim w lepszym informowaniu o ich kwalifikacjach i kompetencjach przy poszukiwaniu pracy lub przy przyjmowaniu ich do systemów kształcenia. Obejmują one jednolity europejski format curriculum vitae (CV) zaproponowany w zaleceniu Komisji 2002/236/WE z dnia 11 marca 2002 r. (9), suplement do dyplomu zalecany w Konwencji w sprawie uznawania kwalifikacji związanych z uzyskaniem wykształcenia wyższego w regionie Europy, przyjętej w Lizbonie w dniu 11 kwietnia 1997 r., dokument „Europass Szkolenie” ustanowiony na mocy decyzji Rady 1999/51/WE z dnia 21 grudnia 1998 r. w sprawie promocji europejskich ścieżek kształcenia połączonego z pracą, w tym praktyk zawodowych (10), suplement do świadectwa i europejskie portfolio językowe opracowane przez Radę Europy. Jednolite ramy powinny obejmować te instrumenty.

(5)

Jednolite ramy powinny dawać możliwość włączania do nich w przyszłości innych dokumentów zgodnych z ich celem, po tym jak zostaną ustalone i będą działały struktury i procedury ich wprowadzania. W szczególności, jednolite ramy powinny zostać w późniejszym czasie poszerzone o instrument mający na celu rejestrowanie kompetencji jego posiadacza w dziedzinie technologii informacyjnej.

(6)

Dostarczenie wysokiej jakości informacji i wskazówek stanowi ważny czynnik w dążeniu do większej przejrzystości kwalifikacji i kompetencji. Istniejące usługi i sieci już odgrywają istotną rolę, która mogłaby jeszcze wzrosnąć dzięki bliższej współpracy, mającej na celu zwiększenie dodatkowych korzyści wynikających z działań Wspólnoty.

(7)

Z powyższych względów należy zapewnić spójność i komplementarność działań realizowanych zgodnie z niniejszą decyzją oraz innych stosownych polityk, instrumentów i działań. Te ostatnie obejmują na poziomie Wspólnoty Europejskie Centrum Rozwoju Kształcenia Zawodowego (Cedefop) ustanowione rozporządzeniem Rady (EWG) nr 337/75 (11), Europejską Fundację Kształcenia ustanowioną rozporządzeniem Rady (EWG) nr 1360/90 (12) i sieć Europejskich Służb Zatrudnienia (EURES) ustanowionych decyzją Komisji 2003/8/WE z dnia 23 grudnia 2002 r. wykonującą rozporządzenie Rady (EWG) nr 1612/68 w zakresie zestawiania wolnych miejsc pracy i wniosków o zatrudnienie (13). Podobnie, na poziomie międzynarodowym działa Europejska Sieć Krajowych Ośrodków Informacji nt. uznawalności akademickiej i mobilności środowisk akademickich (ENIC) utworzona przez Radę Europy i UNESCO.

(8)

Dokument „Europass Szkolenie” ustanowiony decyzją 1999/51/WE powinien z tego też względu zostać zastąpiony podobnym dokumentem o szerszym zastosowaniu, służącym do odnotowywania wszystkich okresów mobilności międzynarodowej w celach edukacyjnych, niezależnie od ich poziomu i celu, realizowanych na terenie całej Europy i spełniających odpowiednie kryteria jakości.

(9)

Organy krajowe powinny wprowadzić Europass zgodnie z art. 54 ust. 2 lit. c) i ust. 3 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (14).

(10)

Uczestnictwo w systemie powinno być otwarte dla państw przystępujących do Unii Europejskiej, państw Europejskiego Obszaru Gospodarczego nie będących członkami Wspólnoty oraz państw kandydujących do przystąpienia do Unii Europejskiej, zgodnie z odpowiednimi przepisami wyszczególnionymi w instrumentach regulujących stosunki pomiędzy Wspólnotą a tymi krajami. Obywatele państw trzecich mieszkający w Unii Europejskiej także powinni mieć możliwość korzystania z systemu.

(11)

Partnerzy społeczni odgrywają ważną rolę w kontekście niniejszej decyzji i powinni być zaangażowani w jej realizację. Komitet doradczy ds. kształcenia zawodowego ustanowiony decyzją Rady 63/266/EWG z dnia 2 kwietnia 1963 r. ustanawiającej ogólne zasady realizowania wspólnej polityki kształcenia zawodowego (15), składający się z przedstawicieli partnerów społecznych i władz krajowych Państw Członkowskich, powinien być regularnie informowany o realizacji niniejszej decyzji. Partnerzy społeczni na poziomie europejskim i inni odpowiedni partnerzy, w tym instytucje edukacyjne i szkoleniowe, będą odgrywali szczególną rolę w zakresie inicjatyw związanych z przejrzystością, które w odpowiednim czasie mogłyby zostać włączone do programu Europass.

(12)

Ponieważ cel niniejszej decyzji, tj. ustanowienie jednolitych ram wspólnotowych dla przejrzystości kwalifikacji i kompetencji nie może być osiągnięty w wystarczający sposób przez Państwa Członkowskie, a możliwe jest jego lepsze osiągnięcie na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może przyjmować środki zgodnie z zasadą pomocniczości, o której mowa w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsza decyzja nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu.

(13)

Środki niezbędne do wykonania niniejszej decyzji powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (16).

(14)

Decyzja 1999/51/WE powinna zostać uchylona,

a)

Curriculum vitae Europass (dalej zwane „Europass-CV”), o którym mowa w art. 5;

b)

dokumenty, o których mowa w art. 6-9;

c)

wszelkie inne dokumenty zatwierdzone przez Komisję jako dokumenty Europass, zgodnie z kryteriami ustanowionymi w Załączniku I oraz procedurą, o której mowa w art. 4 ust. 2.

a)

koordynuje, we współpracy z właściwymi organami krajowymi, działania związane z udostępnianiem lub wystawianiem dokumentów Europass, lub, w stosownych przypadkach, prowadzi te działania;

b)

tworzy krajowy system informacji i administruje nim, zgodnie z art. 10;

c)

promuje stosowanie Europass, w tym także z wykorzystaniem usług internetowych;

d)

zapewnia, we współpracy z właściwymi organami krajowymi, aby każdy obywatel miał odpowiedni dostęp do informacji i porad na temat systemu Europass oraz składających się na niego dokumentów;

e)

ułatwia dostęp do informacji i porad w zakresie możliwości edukacyjnych na terenie całej Europy, struktury systemów edukacji i szkoleń oraz innych zagadnień związanych z mobilnością w celach edukacyjnych, w szczególności poprzez ścisłą koordynację z działaniami właściwych służb wspólnotowych i krajowych, a w stosownych przypadkach, udostępnia obywatelom przewodnik poświęcony mobilności;

f)

administruje na poziomie krajowym wsparciem finansowym Wspólnoty dla wszystkich działań związanych z niniejszą decyzją;

g)

uczestniczy w europejskiej sieci Krajowych Centrów Europass.

a)

zapewniają, aby na poziomie wspólnotowym i krajowym podjęto odpowiednie działania promocyjne i informacyjne, obejmujące między innymi obywateli, instytucje edukacyjne i szkoleniowe oraz partnerów społecznych i przedsiębiorstwa, w tym MŚP, wspierając i integrując w razie potrzeby działania Krajowych Centrów Europass;

b)

zapewniają odpowiednią współpracę na właściwym poziomie z odpowiednimi służbami, w szczególności z Europejskimi Służbami Zatrudnienia EURES i innymi służbami Wspólnoty;

c)

podejmują kroki w celu zapewnienia równych szans, w szczególności poprzez podnoszenie świadomości wszystkich zainteresowanych stron;

d)

zapewniają, aby wszyscy odpowiedni partnerzy, w tym instytucje edukacyjne i szkoleniowe oraz partnerzy społeczni byli zaangażowani w wykonanie niniejszej decyzji;

e)

zapewniają, aby we wszystkich działaniach związanych z wykonaniem niniejszej decyzji przestrzegano odpowiednich przepisów wspólnotowych i krajowych dotyczących przetwarzania danych osobowych i ochrony prywatności.

31.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 390/21

(1)

Wspólnotowe działania na rzecz wspierania praw człowieka i demokratycznych zasad, przedstawione w komunikacie Komisji z dnia 8 maja 2001 r. skierowanym do Parlamentu Europejskiego i Rady na temat Roli Unii Europejskiej we wspieraniu praw człowieka i demokratyzacji w państwach trzecich (2) będą kontynuowane po roku 2004. Rozporządzenie Rady (WE) nr 975/1999 z dnia 29 kwietnia 1999 r. ustanawiające wymogi odnoszące się do wprowadzania w życie działań współpracy rozwojowej, które przyczyniają się do realizacji ogólnego celu rozwijania i umacniania demokracji i państwa prawnego oraz poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności (3) oraz rozporządzenie (WE) nr 976/1999 (4) okazały się być właściwymi instrumentami prawnymi, umożliwiającymi Wspólnocie techniczne i finansowe wspieranie działań na rzecz praw człowieka i demokratyzacji w krajach rozwijających się oraz innych państwach trzecich w ramach dążenia do realizacji ogólnych celów w tej dziedzinie. Jednakże okres ważności tych rozporządzeń wygasa w dniu 31 grudnia 2004 r. Istnieje zatem konieczność przedłużenia tego okresu.

(2)

Na podstawie wskaźnika finansowych kwot odniesienia zawartych w rozporządzeniu (WE) nr 976/1999 oraz indykatywnych środków finansowych przewidzianych do 2006 r. na cele związane z prawami człowieka i demokratyzacją, przedłużone ramy finansowe w rozumieniu pkt 34 Porozumienia Międzyinstytucjonalnego z dnia 6 maja 1999 r. między Parlamentem Europejskim, Radą oraz Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i poprawy procedury budżetowej (5), należy włączyć do niniejszego rozporządzenia w przedłużonym okresie obowiązywania programu, bez uszczerbku dla uprawnień władz budżetowych zdefiniowanych w Traktacie.

(3)

Przepisy rozporządzenia (WE) nr 976/1999 w sprawie procedur realizacji pomocy powinny być dostosowane do wymogów prawnych zawartych w rozporządzeniu Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (6) przy realizacji Misji UE Obserwacji Wyborów.

(4)

Ochrona finansowych interesów Wspólnoty oraz walka z nadużyciami finansowymi i nieprawidłowościami stanowią integralną część rozporządzenia (WE) nr 976/1999. W szczególności, porozumienia i umowy zawarte na mocy tego rozporządzenia powinny upoważniać Komisję do realizacji działań przewidzianych w rozporządzeniu Rady (WE, Euratom) nr 2185/96 z dnia 11 listopada 1996 r. w sprawie kontroli na miejscu oraz inspekcji przeprowadzanych przez Komisję w celu ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich przed nadużyciami finansowymi i innymi nieprawidłowościami (7).

(5)

Działania niezbędne do wprowadzenia w życie rozporządzenia (WE) nr 976/1999 należy przyjąć zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (8);

(6)

Rozporządzenie (WE) nr 976/1999 powinno zatem zostać odpowiednio zmienione,

1)

W art. 3 ust. 2 dodaje się następującą literę w brzmieniu:

2)

Na końcu art. 5 ust. 1 dodaje się następujące zdanie:

„W przypadku Misji UE Obserwacji Wyborów oraz w przypadkach procedur »amicus curiae«, osoby fizyczne są uprawnione do finansowania na podstawie niniejszego rozporządzenia.”

3)

Pierwsze zdanie art. 6 otrzymuje brzmienie:

„Uprawnionymi do otrzymania pomocy wspólnotowej są partnerzy, o których mowa w art. 5 ust. 1 zdanie pierwsze, mający swoją główną siedzibę w państwie trzecim uprawnionym do otrzymania pomocy wspólnotowej na podstawie niniejszego rozporządzenia lub w Państwie Członkowskim Wspólnoty.”

4)

Art. 8 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3.   Finansowanie przez Wspólnotę na podstawie niniejszego rozporządzenia przyjmuje postać dotacji lub umów. W ramach działań przeprowadzanych na mocy art. 2 uczestnicy Misji UE Obserwacji Wyborów, opłacani ze środków finansowych przewidzianych na cele związane z prawami człowieka i demokratyzacją, będą rekrutowani zgodnie z procedurami ustanowionymi przez Komisję.”

5)

Pierwszy akapit art. 11 otrzymuje brzmienie:

„Finansowa kwota odniesienia dla wykonania niniejszego rozporządzenia w okresie 2005–2006 r. wynosi 78 milionów euro.”

6)

Art. 12 i 13 otrzymują brzmienie:

„Artykuł 12

1.   Komisja przyjmuje ramy programowania i określania działań Wspólnoty.

Ramy składają się w szczególności z:

Poszczególne działania, których nie uwzględniono w rocznym programie pracy, mogą w szczególnych sytuacjach zostać zatwierdzone.

2.   Komisja przygotowuje sprawozdanie roczne, w którym przedstawia program działań na nadchodzący rok z uwzględnieniem poszczególnych regionów i sektorów oraz zdaje przed Parlamentem Europejskim sprawozdanie z ich wdrażania.

Komisja odpowiada za kierowanie i przystosowywanie, zgodnie z niniejszym rozporządzeniem i z wymogami elastyczności, rocznych programów pracy określonych w ogólnych ramach wieloletnich ustaleń. Podejmowane decyzje odzwierciedlają priorytety oraz zasadnicze o interesy Unii Europejskiej związane z umacnianiem demokracji i państwa prawnego oraz z poszanowaniem praw człowieka, i są uzależnione od specyficznego charakteru tych programów. Komisja na informuje Parlament Europejski w pełni o procedurach.

3.   Komisja wprowadza w życie działania wspólnotowe na podstawie tego rozporządzenia zgodnie z obowiązującymi procedurami budżetowymi i innymi, w szczególności tymi ustanowionymi rozporządzeniem (WE, Euratom) nr 1605/2002.

Artykuł 13

1.   Instrumenty, o których mowa w art. 12 ust. 1, są przyjmowane zgodnie z procedurą określoną w art. 14 ust. 2.

W wypadku gdy zmiany wprowadzane do rocznych programów pracy, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. b), nie przekraczają 20 % całkowitej kwoty na nie przewidzianej lub nie zmieniają w istotny sposób charakteru projektów czy programów w nich zawartych, Komisja przyjmuje te zmiany. Komisja informuje komitet, o którym mowa w art. 14 ust. 1.

2.   Bez uszczerbku dla art. 15, decyzje o finansowaniu dotyczące projektów i programów nieuwzględnionych w rocznych programach pracy i przekraczające kwotę 1 miliona EUR są przyjmowane zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 14 ust. 2.”

7)

Art. 14 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.   W wypadku odniesienia do niniejszego ustępu, zastosowanie mają art. 4 i 7 ust. 1, 2 i 4 decyzji Rady 1999/468/WE (9), z uwzględnieniem przepisów art. 8 tej decyzji.

Okres wskazany w art. 4 ust. 3 decyzji 1999/468/WE ustala się na 30 dni.”

8)

W art. 16 skreśla się drugie zdanie.

9)

Artykuł 18 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 18

Wszelkie porozumienia lub umowy zawarte na mocy niniejszego rozporządzenia wyraźnie przewidują, że Komisja i Trybunał Obrachunkowy wykonują swoje uprawnienia kontrolne w odniesieniu do dokumentów i lokali wszystkich wykonawców i podwykonawców, którzy otrzymali fundusze wspólnotowe. Rozporządzenia (Euratom, WE) nr 2185/96 stosuje się.”

10)

W drugim ustępie art. 21 datę „31 grudnia 2004 r.” zastępuje się datą „31 grudnia 2006 r.”.

31.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 390/24

(1)

Dyrektywa Rady 89/336/EWG z dnia 3 maja 1989 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do kompatybilności elektromagnetycznej (3) została poddana przeglądowi w myśl inicjatywy znanej jako Uproszczone ustawodawstwo w zakresie rynku wewnętrznego (Simpler Legislation for the Internal Market - SLIM). Zarówno proces SLIM jak i kolejne dogłębne konsultacje wykazały potrzebę uzupełnienia, wzmocnienia i wyjaśnienia ram ustanowionych dyrektywą 89/336/EWG.

(2)

Państwa Członkowskie są odpowiedzialne za zapewnienie, by radiokomunikacja, w tym odbiór emisji radiowych i służba radiokomunikacyjna amatorska działająca zgodnie z regulacjami Międzynarodowego Związku Telekomunikacyjnego, a także sieci telekomunikacyjne i sieci energetyczne, jak również urządzenia do nich dołączane, były chronione przed zaburzeniami elektromagnetycznymi.

(3)

Przepisy Państw Członkowskich zapewniające ochronę przed zaburzeniami elektromagnetycznymi powinny być zharmonizowane w celu zagwarantowania swobodnego przepływu aparatury elektrycznej i elektronicznej, bez obniżania uzasadnionego poziomu ochrony istniejącego w Państwach Członkowskich.

(4)

Ochrona przed zaburzeniami elektromagnetycznymi wymaga nałożenia obowiązków na różne podmioty gospodarcze. Obowiązki te powinny być nakładane uczciwie i skutecznie w celu osiągnięcia takiej ochrony.

(5)

Należy poddać regulacjom kompatybilność elektromagnetyczną urządzeń mając na względzie zapewnienie funkcjonowania rynku wewnętrznego, czyli obszaru bez granic wewnętrznych, na którym zapewniony jest swobodny przepływ towarów, osób, usług i kapitału.

(6)

Do urządzeń objętych niniejszą dyrektywą należy zaliczyć zarówno aparaturę jak i instalacje stacjonarne. Jednak należy stworzyć odrębne przepisy dla każdego z nich. Związane jest to z faktem, że o ile sama aparatura jest przedmiotem swobodnego przepływu wewnątrz Wspólnoty, to instalacje stacjonarne są instalowane do stałego użytkowania w określonych miejscach, jako zestawy różnego rodzaju aparatury, a w stosownych przypadkach, także innych urządzeń. Skład i przeznaczenie takich instalacji w większości przypadków odpowiadają szczególnym potrzebom ich użytkowników.

(7)

Urządzenia radiowe i końcowe urządzenia telekomunikacyjne nie powinny zostać objęte niniejszą dyrektywą, ponieważ są one już objęte dyrektywą 1999/5/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 9 marca 1999 r. w sprawie urządzeń radiowych i końcowych urządzeń telekomunikacyjnych oraz wzajemnego uznawania ich zgodności (4). Wymagania kompatybilności elektromagnetycznej w obydwu dyrektywach osiągają ten sam poziom ochrony.

(8)

Statki powietrzne lub urządzenia, które mają być w nich instalowane nie powinny zostać objęte niniejsza dyrektywą, ponieważ są już one przedmiotem specjalnych reguł wspólnotowych lub międzynarodowych dotyczących kompatybilności elektromagnetycznej.

(9)

Niniejsza dyrektywa nie powinna obejmować urządzeń, które są z założenia nieszkodliwe pod względem kompatybilności elektromagnetycznej.

(10)

Bezpieczeństwo urządzeń nie powinno być przedmiotem niniejszej dyrektywy, ponieważ jest ono objęte odrębnym prawodawstwem wspólnotowym lub krajowym.

(11)

W przypadkach gdy niniejsza dyrektywa wprowadza regulacje dotyczące aparatury, dotyczą one aparatury gotowej po raz pierwszy dostępnej w obrocie na rynku wspólnotowym. Niektóre komponenty lub części składowe powinny, na pewnych warunkach, być uważane za aparaturę, jeżeli użytkownik końcowy ma do nich dostęp.

(12)

Zasady, na których opiera się niniejsza dyrektywa są określone w rezolucji Rady z dnia 7 maja 1985 r. w sprawie nowego podejścia do harmonizacji i norm technicznych (5). Zgodnie z tym podejściem, przy projektowaniu i produkcji urządzeń stosuje się wymagania zasadnicze w odniesieniu do kompatybilności elektromagnetycznej. Techniczne określenie tych wymagań znajduje się w zharmonizowanych normach europejskich, które zostaną przyjęte przez różne europejskie organy normalizacyjne, Europejski Komitet Normalizacyjny (CEN), Europejski Komitet Normalizacyjny Elektrotechniki (CENELEC) oraz Europejski Instytut Norm Telekomunikacyjnych (ETSI). CEN, CENELEC oraz ETSI są uznawane za instytucje właściwe w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą do przyjmowania zharmonizowanych norm, które te organy sporządzają zgodnie z ogólnymi wytycznymi dotyczącymi współpracy między nimi a Komisją, oraz zgodnie z procedurą określoną w dyrektywie 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w zakresie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego (6).

(13)

Normy zharmonizowane odzwierciedlają powszechny stan techniki w zakresie kompatybilności elektromagnetycznej w Unii Europejskiej. W związku z tym w interesie funkcjonowania rynku wewnętrznego leży opracowanie norm kompatybilności elektromagnetycznej urządzeń, zharmonizowanych na poziomie wspólnotowym; w chwili gdy odesłanie do takiej normy zostało opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej osiągnięcie zgodności z tą normą oznacza domniemanie, że osiągnięto zgodność z odpowiednimi wymaganiami zasadniczymi, chociaż należy zezwolić na inne środki wykazujące taką zgodność. Zgodność ze zharmonizowaną normą oznacza zgodność z jej przepisami i wykazanie tej zgodności przy użyciu metod, które norma zharmonizowana opisuje lub do których odsyła.

(14)

Producenci urządzeń, które mają być dołączone do sieci powinni te urządzenia konstruować w taki sposób, by działanie tych sieci nie ulegało pogorszeniu w stopniu niemożliwym do zaakceptowania, przy działaniu w zwykłych warunkach użytkowania. Operatorzy sieci powinni budować swoje sieci w taki sposób, by producenci urządzeń, które mogą być dołączone do sieci nie byli narażeni na nadmierne obciążenia związane z zapobieganiem występowaniu niemożliwego do zaakceptowania pogorszenia jakości usług. Przy opracowywaniu norm zharmonizowanych europejskie organizacje normalizacyjne powinny w sposób odpowiedni uwzględniać ten cel (w tym efekty kumulowania się odpowiednich typów zjawisk elektromagnetycznych).

(15)

Wprowadzenie aparatury do obrotu lub oddanie jej do użytku powinno być możliwe wyłącznie gdy zainteresowani producenci stwierdzili, że taka aparatura została zaprojektowana i wyprodukowana zgodnie z wymaganiami niniejszej dyrektywy. Aparatura wprowadzona do obrotu powinna nosić oznakowanie „CE” potwierdzające zgodność z niniejszą dyrektywą. Pomimo że producent jest odpowiedzialny za zapewnienie oceny zgodności bez potrzeby angażowania niezależnego podmiotu zajmującego się oceną zgodności, producenci powinni mieć możliwość korzystania z usług takiego podmiotu.

(16)

Obowiązek zapewnienia oceny zgodności powinien się wiązać z obowiązkiem producenta do przeprowadzenia oceny kompatybilności elektromagnetycznej aparatury, w oparciu o odpowiednie zjawiska, w celu określenia czy spełnia ona wymagania ochronne zawarte w niniejszej dyrektywie.

(17)

W przypadku, gdy aparatura może występować w różnych konfiguracjach, ocena kompatybilności elektromagnetycznej powinna potwierdzić, że aparatura spełnia wymagania ochronne w konfiguracjach możliwych do przewidzenia przez producenta, jako reprezentatywne przykłady zwykłego używania zgodnie z przeznaczeniem; w takim przypadku powinno być wystarczające przeprowadzenie oceny na podstawie konfiguracji, która może powodować największe zaburzenia oraz konfiguracji najbardziej podatnej na zaburzenia.

(18)

Instalacje stacjonarne, w tym duże maszyny i sieci, mogą powodować zaburzenia elektromagnetyczne lub być poddane oddziaływaniu takich zaburzeń. Między instalacjami stacjonarnymi a aparaturą może być zainstalowany interfejs, a zaburzenia elektromagnetyczne wytwarzane przez stałe instalacje mogą mieć wpływ na aparaturę, i odwrotnie. Z punktu widzenia kompatybilności elektromagnetycznej jest bez znaczenia czy zaburzenie elektromagnetyczne jest wytwarzane przez aparaturę czy instalację stacjonarną. Dlatego też instalacje stacjonarne i aparatura powinny być objęte spójnym i szerokim systemem wymagań zasadniczych. Należy umożliwić stosowanie norm zharmonizowanych dotyczących instalacji stacjonarnych w celu wykazania zgodności z wymaganiami zasadniczymi, objętymi takimi normami.

(19)

Ze względu na szczególną charakterystykę instalacji stacjonarnych nie muszą one nosić oznakowania „CE” ani nie trzeba przedkładać dla nich deklaracji zgodności.

(20)

Nie jest celowe przeprowadzenie oceny zgodności aparatury wprowadzonej do obrotu i niedostępnej na rynku w innej postaci w celu jej zainstalowania w danej instalacji stacjonarnej, a przeprowadzenie oceny takiej aparatury w oderwaniu od instalacji stacjonarnej, w której ma być zainstalowana, jest niemożliwe. W związku z tym aparatura taka powinna zostać wyłączona z procedur oceny zgodności zwykle stosowanych w odniesieniu do aparatury. Jednak nie można dopuścić, by taka aparatura miała wpływ na zgodność instalacji stacjonarnej, w której ma zostać zainstalowana. Jeżeli aparatura ma być zainstalowana w więcej niż jednej identycznej instalacji stacjonarnej, określenie cech kompatybilności elektromagnetycznej tych instalacji powinno wystarczyć, by zapewnić wyłączenie z procedury oceny zgodności.

(21)

Należy wprowadzić okres przejściowy, by producenci i inne zainteresowane strony mogły dostosować się do nowych przepisów.

(22)

W związku z tym, że cele niniejszej dyrektywy, a mianowicie zapewnienie funkcjonowania rynku wewnętrznego poprzez wprowadzenie wymogu osiągania odpowiedniego poziomu kompatybilności elektromagnetycznej nie mogą być w sposób wystarczający osiągnięte na poziomie Państw Członkowskich, i dlatego, biorąc pod uwagę ich skalę i skutki, mogą być one lepiej osiągnięte na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może przyjąć środki, zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule, niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu.

(23)

Dlatego uchyla się dyrektywę 89/336/EWG,

a)

urządzeń objętych dyrektywą 1999/5/WE;

b)

produktów lotniczych, części i wyposażenia określonych w rozporządzeniu (WE) nr 1592/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 lipca 2002 r. w sprawie wspólnych zasad w zakresie lotnictwa cywilnego i utworzenia Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego (7);

c)

urządzeń radiowych stosowanych przez radioamatorów w rozumieniu przyjętym w regulacjach radiowych przyjętych w ramach Konstytucji i Konwencji ITU (8), chyba że urządzenie takie jest ogólnodostępne w obrocie. Zestawy komponentów, które mają być montowane przez radioamatorów oraz urządzenia ogólnodostępne w obrocie, zmodyfikowane przez radioamatorów dla ich własnych potrzeb nie są uznawane za urządzenia ogólnodostępne w obrocie.

a)

nie są one zdolne do wytwarzania lub przyczyniania się do emisji elektromagnetycznych, które wykraczają poza poziom pozwalający urządzeniom radiowymi telekomunikacyjnym oraz innym urządzeniom na działanie zgodnie z ich przeznaczeniem; i

b)

będą one działać bez niemożliwego do zaakceptowania pogorszenia jakości pod wpływem zaburzeń elektromagnetycznych występujących zwykle podczas wykorzystywania ich zgodnie z przeznaczeniem.

a)

„urządzenie” oznacza jakąkolwiek aparaturę lub stacjonarną instalację;

b)

„aparatura” oznacza każde gotowe urządzenie lub ich kombinacje ogólnodostępne na rynku jako pojedyncze jednostki funkcjonalne przeznaczone dla użytkownika końcowego i które mogą wytwarzać zaburzenia elektromagnetyczne, lub na których działanie takie zaburzenia mogą mieć wpływ;

c)

„ instalacja stacjonarna” oznacza szczególną kombinację kilku rodzajów aparatury oraz, w stosownych przypadkach, innych urządzeń, które są montowane, instalowane i których przeznaczeniem jest stałe użytkowanie w z góry określonym miejscu;

d)

„kompatybilność elektromagnetyczna” oznacza zdolność urządzenia do zadowalającego działania w środowisku elektromagnetycznym bez powodowania nadmiernych zaburzeń elektromagnetycznych w stosunku do innych urządzeniach działających w tym środowisku;

e)

„zaburzenie elektromagnetyczne” oznacza jakiekolwiek zjawisko elektromagnetyczne, które może pogorszyć działanie urządzenia. Zaburzeniem elektromagnetycznym może być szum elektromagnetyczny, niepożądany sygnał lub nawet zmiana w samym ośrodku propagacji;

f)

„odporność” oznacza zdolność urządzenia do działania zgodnie z przeznaczeniem bez pogorszenia jakości w przypadku wystąpienia zaburzenia elektromagnetycznego;

g)

„cele bezpieczeństwa” oznaczają cele ochronne życia ludzi lub ochrony własności;

h)

„środowisko elektromagnetyczne” oznacza wszelkie zjawiska elektromagnetyczne możliwe do zaobserwowania w danym miejscu.

a)

„komponenty” lub „podzespoły”, które mają być zamontowane w aparaturze przez użytkownika końcowego i które mogą wytwarzać zaburzenia elektromagnetyczne, lub na których działanie, takie zaburzenia mogą mieć wpływ;

b)

„instalacje ruchome” określone jako połączenie kilku aparatur, a i w stosownych przypadkach, innych urządzeń przeznaczonych do przenoszenia i użytkowania w wielu miejscach.

a)

środków podejmowanych w celu rozwiązania istniejącego lub przewidywanego problemu dotyczącego kompatybilności elektromagnetycznej w określonym miejscu;

b)

środków podejmowanych ze względów bezpieczeństwa w celu ochrony publicznej sieci telekomunikacyjnej lub stacji odbiorczych lub nadawczych użytkowanych w celach zapewnienia bezpieczeństwa w wyraźnie określonym spektrum sytuacji.

a)

aby ich nie publikować;

b)

aby dokonać publikacji z zastrzeżeniami;

c)

aby zachować odesłanie w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

d)

aby wycofać odesłanie zawarte w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

a)

niespełnieniem wymagań zasadniczych określonych w załączniku I, jeżeli aparatura nie spełnia norm zharmonizowanych, o których mowa w art. 6;

b)

niewłaściwym stosowaniem norm zharmonizowanych, o których mowa w art. 6;

c)

brakach w normach zharmonizowanych, o których mowa w art. 6.

31.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 390/38

(1)

Skuteczne, przejrzyste i zintegrowane rynki papierów wartościowych stanowią wkład w tworzenie prawdziwego, jednolitego rynku europejskiego we Wspólnocie oraz sprzyjają rozwojowi i tworzeniu nowych miejsc pracy poprzez lepsze rozdysponowanie kapitału oraz redukcję kosztów. Ujawnienie precyzyjnych, wyczerpujących i aktualnych informacji o emitentach papierów wartościowych buduje trwałe zaufanie inwestorów i umożliwia opartą na odpowiednich informacjach ocenę ich wyników oraz aktywów. Wpływa to na poprawę ochrony inwestorów oraz skuteczności funkcjonowania rynku.

(2)

W tym celu emitenci papierów wartościowych powinni zapewnić odpowiedni poziom przejrzystości danych w relacjach z inwestorami poprzez regularny przepływ informacji. Z tego samego powodu akcjonariusze albo osoby fizyczne lub prawne posiadające prawa głosu lub instrumenty finansowe, z których wynika prawo do nabycia istniejących akcji wraz prawami głosu, powinni także informować emitentów o nabyciu lub innych zmianach w większościowych pakietach akcji w spółkach tak, aby mogli oni na bieżąco udostępniać te informacje do publicznej wiadomości.

(3)

W komunikacie Komisji z dnia 11 maja 1999 r., zatytułowanym „Stanowienie ram dla rynku finansowego: plan działań”, określono szereg działań potrzebnych do stworzenia jednolitego rynku usług finansowych. Na szczycie w Lizbonie w marcu 2000 r. Rada Europejska wezwała do wdrożenia wspomnianego Planu działań do roku 2005 r. W planie tym podkreślono potrzebę opracowania dyrektywy podnoszącej wymagania w zakresie przejrzystości. Potrzebę tę Rada Europejska potwierdziła na szczycie w Barcelonie w marcu 2002 r.

(4)

Przepisy niniejszej dyrektywy powinny być zgodne z zadaniami i obowiązkami powierzonymi Europejskiemu Systemowi Banków Centralnych (ESCB) oraz bankom centralnym Państw Członkowskich na mocy traktatu oraz statutu Europejskiego Systemu Banków Centralnych oraz Europejskiego Banku Centralnego; szczególną uwagę należy tu poświęcić bankom centralnym Państw Członkowskich, których akcje dopuszczane są obecnie do obrotu na rynku regulowanym, w celu zagwarantowania realizacji celów określonych w prawie pierwotnym Wspólnoty.

(5)

Większa harmonizacja przepisów prawa krajowego w kwestii wymagań dotyczących okresowego i bieżącego ujawniania informacji przez emitentów papierów wartościowych powinna doprowadzić do poprawy ochrony interesów inwestorów w obrębie Wspólnoty. Niemniej jednak niniejsza dyrektywa nie ma wpływu na istniejące ustawodawstwo Wspólnoty dotyczące jednostek emitowanych przez przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania inne niż typu zamkniętego.

(6)

Zgodnie z celem niniejszej dyrektywy, nadzór nad emitentem akcji lub dłużnych papierów wartościowych o nominale jednostkowym mniejszym niż 1 000 EUR, będzie najskuteczniej sprawowane przez Państwo Członkowskie, w którym emitent posiada swoją siedzibę. W związku z tym, niezwykle istotne jest zapewnienie zgodności z dyrektywą 2003/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 listopada 2003 r. w sprawie prospektu emisyjnego publikowanego w związku z publiczną ofertą lub dopuszczeniem do obrotu papierów wartościowych (4). Według tych samych zasad należy wprowadzić także pewną elastyczność, pozwalającą emitentom z krajów trzecich oraz spółkom z krajów Wspólnoty emitującym jedynie papiery inne, niż wymienione powyżej, na wybór macierzystego Państwa Członkowskiego.

(7)

Wysoki poziom ochrony inwestorów we Wspólnocie umożliwiłby wyeliminowanie przeszkód w dopuszczaniu papierów wartościowych do obrotu na rynkach regulowanych znajdujących się lub funkcjonujących w Państwie Członkowskim. Państwom Członkowskim, innym niż macierzyste Państwo Członkowskie, nie powinno zezwalać się na ograniczanie możliwości dopuszczania papierów wartościowych do obrotu na ich rynkach regulowanych poprzez nakładanie surowszych wymagań odnośnie okresowego i bieżącego ujawniania informacji o emitentach, których papiery wartościowe dopuszczane są do obrotu na takim rynku.

(8)

Usunięcie przeszkód na podstawie zasady macierzystego Państwa Członkowskiego, o której mowa w niniejszej dyrektywie, nie powinno mieć wpływu na obszary nie objęte tą dyrektywą, takie jak prawo akcjonariuszy do ingerowania w proces zarządzania przedsiębiorstwem emitenta. Nie powinno mieć ono także wpływu na prawo macierzystego Państwa Członkowskiego do żądania od emitenta dodatkowych publikacji w prasie codziennej obejmujących część lub wszystkie informacje regulowane.

(9)

Rozporządzenie (WE) nr 1606/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 lipca 2002 r. w sprawie stosowania międzynarodowych standardów rachunkowości (5) przygotowało grunt do ujednolicenia standardów sprawozdawczości finansowej w całej Wspólnocie dla emitentów, których papiery wartościowe dopuszczane są do obrotu na rynku regulowanym i, od których wymaga się sporządzania skonsolidowanych sprawozdań finansowych. Tym samym, oprócz ogólnego systemu dla wszystkich spółek, określonego w dyrektywach dotyczących prawa spółek, został ustanowiony szczególny system dla emitentów papierów wartościowych. Niniejsza dyrektywa bazuje na tym podejściu w odniesieniu do rocznego j i śródrocznej sprawozdawczości finansowej, w tym także na zasadzie przedstawiania prawdziwego i rzetelnego obrazu aktywów i pasywów emitenta, jego sytuacji finansowej oraz zysków i strat. Skrócony zbiór sprawozdań finansowych, jako część sprawozdania półrocznego, również stanowi wystarczającą podstawę dla przedstawienia prawdziwego i rzetelnego obrazu pierwszych sześciu miesięcy roku obrotowego emitenta.

(10)

Roczne sprawozdanie finansowe powinno zawierać informacje dotyczące poszczególnych lat, od momentu dopuszczenia papierów wartościowych emitenta do obrotu na rynku regulowanym. Lepsza porównywalność rocznych sprawozdań finansowych służy inwestorom na rynkach papierów wartościowych jedynie wówczas, gdy mogą być oni pewni, iż informacje te zostaną opublikowane w określonym czasie po zakończeniu roku obrotowego. W odniesieniu do dłużnych papierów wartościowych, które zostały dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym jeszcze przed 1 stycznia 2005 r., a które zostały wyemitowane przez emitentów zarejestrowanych w kraju trzecim, macierzyste Państwo Członkowskie, może w pewnych okolicznościach, pozwolić emitentom na odstąpienie od opracowywania rocznych sprawozdań finansowych według standardów zgodnych z wymogami niniejszej dyrektywy.

(11)

Dyrektywa ta wprowadzi obowiązek sporządzania przez emitentów akcji dopuszczonych do obrotu na rynku regulowanym półrocznych sprawozdań finansowych zawierających szerszy zakres informacji. Powinno to pozwolić inwestorom na dokonanie bardziej świadomej oceny sytuacji emitenta.

(12)

Macierzyste Państwo Członkowskie może wprowadzić zwolnienie emitentów dłużnych papierów wartościowych od obowiązku sporządzania sprawozdań półrocznych w przypadku:

(13)

Parlament Europejski i Rada z zadowoleniem witają zobowiązanie Komisji do szybkiego rozważenia kwestii zwiększenia przejrzystości polityki wynagrodzeń, całkowitej sumy wypłaconego wynagrodzenia (w tym także wynagrodzeń warunkowych lub odroczonych) oraz świadczeń w naturze przyznawanych każdemu członkowi organów administracyjnych, zarządzających lub nadzorczych w ramach planu działania na rzecz „Modernizacji prawa spółek oraz polepszenie nadzoru korporacyjnego w Unii Europejskiej” z dnia 21 maja 2003 r. oraz zamiar opracowania przez Komisję rekomendacji w tym zakresie w najbliższej przyszłości.

(14)

Macierzyste Państwo Członkowskie powinno zachęcać emitentów, których akcje są dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym, a których głównym profilem działalności jest działalność związana z przemysłem wydobywczym, do ujawniania w swoich rocznych sprawozdaniach finansowych płatności dokonywanych na rzecz władz państwowych. Macierzyste Państwo Członkowskie powinno także zachęcać do zwiększenia przejrzystości takich płatności zgodnie z zasadami ustanowionymi w ramach rozmaitych międzynarodowych forów finansowych.

(15)

Dyrektywa ta nałoży na instytucje emitujące wyłącznie dłużne papiery wartościowe na rynkach regulowanych obowiązek sporządzania półrocznych sprawozdań finansowych. Zwolnienia od tego obowiązku powinny być przewidziane tylko dla rynków hurtowych, na których jednostkowy nominał instrumentów finansowych wynosi co najmniej 50 000 EUR, zgodnie z dyrektywą 2003/71/WE. W przypadku, gdy dłużne papiery wartościowe emitowane są w innej walucie, zwolnienia powinny być możliwe jedynie wówczas, gdy nominał jednostkowy w takiej walucie stanowi w chwili emisji równowartość co najmniej 50 000 EUR.

(16)

Bardziej aktualne i wiarygodne informacje na temat wyników osiąganych w ciągu roku obrotowego przez emitenta akcji wymagają także częstszego dostarczania informacji śródrocznych. Należy zatem wprowadzić wymóg publikacji pierwszego okresowego sprawozdania zarządu podczas pierwszych sześciu miesięcy oraz drugiego – podczas kolejnych sześciu miesięcy roku obrotowego. Emitenci akcji, którzy publikują już kwartalne sprawozdania finansowe, nie powinni być objęci wymogiem sporządzania śródrocznych sprawozdań zarządu.

(17)

Odpowiednie przepisy dotyczące odpowiedzialności, określone przez każde Państwo Członkowskie zgodnie z jego krajowymi przepisami ustawowymi i innymi regulacjami, mają zastosowanie wobec emitenta, jego organów administracyjnych, zarządzających lub nadzorczych, lub też osób odpowiedzialnych w strukturze organizacyjnej przedsiębiorstwa emitenta. Państwa Członkowskie powinny zachować swobodę określania zakresu takiej odpowiedzialności.

(18)

Należy podawać do wiadomości publicznej informacje o zmianach w większościowych pakietach akcji emitentów, których akcje stanowią przedmiot obrotu na rynku regulowanym. Informacje takie powinny umożliwiać inwestorom nabywanie lub zbywanie akcji z pełną świadomością zmian w strukturze głosów; powinny one także zwiększyć skuteczność kontroli emitentów akcji oraz ogólną przejrzystość istotnych przepływów kapitału. W pewnych okolicznościach, należy udzielać informacji na temat akcji lub instrumentów finansowych określonych w art. 13, złożonych jako zabezpieczenie.

(19)

Art. 9 i art. 10 lit. c) nie powinny mieć zastosowania wobec akcji udostępnianych przez członków ESCB, ani tym członkom podczas wywiązywania się przez nich z ich funkcji jako organów polityki pieniężnej, pod warunkiem, że prawa głosu przypisane do tych akcji nie są wykonywane; koncepcja „krótkiego okresu” określona w art.11 powinna być rozumiana w odniesieniu do transakcji kredytowych przeprowadzanych zgodnie z Traktatem oraz aktami prawnymi Europejskiego Banku Centralnego (EBC), w szczególności Wytycznymi EBC dotyczącymi instrumentów i procedur polityki pieniężnej oraz TARGET, a także do transakcji kredytowych mających na celu spełnienie analogicznych funkcji w sposób zgodny z przepisami krajowymi.

(20)

Dla uniknięcia zbędnych obciążeń niektórych uczestników rynku oraz w celu wyjaśnienia, kto wywiera faktyczny wpływ na emiteta, nie ma potrzeby stosowania wymogu powiadamiania o posiadaniu większościowych pakietów akcji lub innych instrumentów finansowych określonych w art. 13, które dają prawo do nabywania akcji w odniesieniu do tych animatorów rynku lub depozytariuszy lub instrumentów finansowych nabytych wyłącznie do celów rozrachunkowo-rozliczeniowych, w ramach ograniczeń i gwarancji stosowanych w całej Wspólnocie. Macierzyste Państwo Członkowskie powinno mieć możliwość stosowania ograniczonych zwolnień w odniesieniu do pakietów akcji w portfelach inwestycyjnych instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych.

(21)

W celu wyjaśnienia, kto faktycznie jest posiadaczem większościowego pakietu akcji lub innych instrumentów finansowych tego samego emitenta we Wspólnocie, nie należy stosować wobec podmiotów dominujących wymogu konsolidacji posiadanych przez nie pakietów akcji z pakietami zarządzanymi przez przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) lub firmy inwestycyjne, o ile takie przedsiębiorstawa oraz firmy korzystają ze swoich praw głosowania w sposób niezależny od swoich podmiotów dominujących oraz spełnią także pewne warunki dodatkowe.

(22)

Przekazywanie bieżących informacji posiadaczom papierów wartościowych dopuszczonych do obrotu na rynku regulowanym powinno być w dalszym ciągu oparte na zasadzie równego traktowania. Równe traktowanie odnosi się wyłącznie do akcjonariuszy o identycznym statusie i pozostaje bez wpływu na liczbę praw głosu, które mogą być związane z konkretną akcją. W ten sam sposób, posiadacze dłużnych papierów wartościowych niezróżnicowanych pod względem praw i obowiązków nadal powinni korzystać z równego traktowania, nawet w przypadku emisji długu przez państwo. Należy ułatwić informowanie posiadaczy akcji i/lub dłużnych papierów wartościowych podczas walnych zgromadzeń. W szczególności posiadacze akcji i/lub dłużnych papierów wartościowych mający swoje siedziby za granicą powinni aktywnie korzystać ze swoich uprawnień, poprzez możliwość ustanawiania pełnomocników, którzy działaliby w ich imieniu. Z tych samych powodów, podczas walnego zgromadzenia akcjonariuszy i/lub posiadaczy dłużnych papierów wartościowych, należy podjąć decyzję, czy powinno mieć miejsce wykorzystanie nowoczesnych technik informacyjnych i komunikacyjnych.. W takim przypadku emitenci powinni podjąć kroki mające na celu skuteczne informowanie wszystkich akcjonariuszy i/lub posiadaczy dłużnych papierów wartościowych, o ile istnieje możliwość ustalenia ich tożsamości.

(23)

Eliminowanie przeszkód oraz skuteczne wdrożenie nowych wspólnotowych obowiązków informacyjnych wymaga również sprawowania odpowiedniej kontroli przez właściwy organ macierzystego Państwa Członkowskiego. Niniejsza dyrektywa powinna zapewnić przynajmniej minimalną gwarancję dostępu do aktualnych informacji. Z tego powodu w każdym Państwie Członkowskim powinien istnieć przynajmniej jeden system archiwizowania i przechowywania danych.

(24)

Obowiązek emitenta dokonywania tłumaczenia wszystkich bieżących lub okresowych informacji na właściwe w danej sytuacji języki we wszystkich Państwach Członkowskich, w których jego papiery wartościowe dopuszczone są do obrotu, nie sprzyja integracji rynków papierów wartościowych i wpływa zniechęcająco na transgraniczne dopuszczanie papierów wartościowych do obrotu na rynku. Tak więc emitent powinien posiadać w pewnych przypadkach prawo przekazywania informacji w języku przyjętym zwyczajowo w sferze finansów międzynarodowych. Ze względu na konieczność dołożenia szczególnych starań w celu przyciągnięcia zagranicznych inwestorów z innych Państw Członkowskich i państw trzecich, Państwa Członkowskie nie powinny dłużej stwarzać przeszkód akcjonariuszom, osobom wykonującym prawo głosu ani posiadaczom instrumentów finansowych w powiadamianiu emitenta w języku, który jest zwyczajowo wykorzystywany w sferze finansów międzynarodowych.

(25)

Dostęp inwestorów do informacji o emitentach powinien być lepiej zorganizowany na poziomie wspólnotowym w celu aktywnego promowania integracji europejskich rynków kapitałowych. W zakresie dostępu do informacji inwestorzy, których siedziby znajdują się poza macierzystym Państwem Członkowskim emitenta powinni uzyskać status równorzędny z tym, który posiadają inwestorzy działający w tymże Państwie. Może to zostać osiągnięte jeśli macierzyste Państwo Członkowskie zapewni przestrzeganie minimalnych standardów jakości dotyczących rozpowszechniania informacji we Wspólnocie w sposób sprawny i niedyskryminacyjny oraz zależnie od typu regulowanych informacji istotnych w danej sytuacji. Ponadto, rozpowszechniane informacje powinny być udostępniane w macierzystym Państwie Członkowskim w sposób scentralizowany, umożliwiając stworzenie europejskiej sieci, dostępnej w przystępnej cenie dla inwestorów detalicznych, przy czym nie powinny one prowadzić do zbędnego mnożenia wymagań odnoszących się do emitentów. Emitenci powinni korzystać z wolnej konkurencji podczas wybierania środków przekazu lub operatorów w celu rozpowszechniania informacji, w sposób zgodny z niniejszą dyrektywą.

(26)

Zmierzając do dalszego uproszczenia dostępu inwestorów do informacji korporacyjnych w Państwach Członkowskich, zadanie sformułowania wytycznych dla tworzenia sieci elektronicznych należy pozostawić krajowym organom nadzorczym, działającym w konsultacji z innymi zainteresowanymi stronami, a szczególnie z emitentami papierów wartościowych, inwestorami, uczestnikami rynku, podmiotami obsługującymi rynki regulowane oraz podmiotami dostarczającymi informacje finansowe.

(27)

Dążąc do zapewnienia skutecznej ochrony inwestorów oraz prawidłowego funkcjonowania rynków regulowanych, przepisy dotyczące informacji, które mają zostać opublikowane przez emitentów papierów wartościowych dopuszczonych do obrotu na rynku regulowanym, stosuje się również do emitentów nie posiadających zarejestrowanej siedziby w danym Państwie Członkowskim i nie objętych przepisami art. 48 Traktatu. Należy także zapewnić, aby wszelkie istotne informacje dodatkowe o emitentach ze Wspólnoty lub krajów trzecich, których ujawnienia wymaga się w kraju trzecim, zaś nie jest ono wymagane w Państwie Członkowskim, zostały podane do publicznej wiadomości we Wspólnocie.

(28)

W każdym Państwie Członkowskim należy wyznaczyć jeden właściwy organ, który przejmie pełną odpowiedzialność za nadzór nad przestrzeganiem przepisów przyjętych zgodnie z niniejszą dyrektywą, oraz za współpracę międzynarodową. Organ taki powinien mieć charakter administracyjny, zaś w celu uniknięcia konfliktu interesów należy zapewnić jego niezależność od podmiotów gospodarczych. Państwa Członkowskie mogą jednak wyznaczyć inny właściwy organ do zbadania, czy informacja, o której mowa w niniejszej dyrektywie, została sporządzona zgodnie z odpowiednimi przepisami dotyczącymi sprawozdawczości oraz do zastosowania właściwych środków w przypadku odkrycia naruszeń; organ taki nie musi mieć charakteru administracyjnego.

(29)

Wzrost aktywności transgranicznej wymaga poprawy współpracy pomiędzy właściwymi organami krajowymi, w tym także całościowego zbioru przepisów dotyczących wymiany informacji oraz stosowania środków ostrożności. Organizacja zadań regulacyjnych i nadzorczych w każdym Państwie Członkowskim nie powinna zakłócać skutecznej współpracy pomiędzy właściwymi organami krajowymi.

(30)

Podczas posiedzenia w dniu 17 lipca 2000 r. Rada powołała Komitet Mędrców ds. Regulacji Europejskiego Rynku Papierów Wartościowych. W swoim raporcie końcowym Komitet zaproponował wprowadzenie nowych technik legislacyjnych opartych na podejściu czteropoziomowym, a mianowicie na: zasadach podstawowych, technicznych środkach wykonawczych, współpracy pomiędzy krajowymi regulatorami rynków papierów wartościowych oraz stosowaniu prawa Wspólnoty. Niniejsza dyrektywa powinna ograniczyć się do szeroko pojętych zasad „ramowych”, podczas gdy środki wykonawcze, które powinna przyjąć Komisja, przy wsparciu ze strony Europejskiego Komitetu Papierów Wartościowych, ustanowionego decyzją Komisji 2001/528/WE (6) powinny zawierać niezbędne szczegóły techniczne.

(31)

Rezolucja przyjęta przez Radę Europejską w Sztokholmie w marcu 2001 r. potwierdziła raport końcowy Komitetu Mędrców oraz proponowanego, czteropoziomowego podejścia zmierzającego do zwiększenia skuteczności i przejrzystości procesu regulacji wspólnotowego ustawodawstwa dotyczącego papierów wartościowych.

(32)

Zgodnie z tą tej rezolucją, należy częściej stosować środki wykonawcze w celu zapewnienia możliwości aktualizacji przepisów technicznych tak, aby nadążały one za rozwojem rynku z oraz rozwojowi w zakresie nadzoru, a także należy określić ostateczne terminy wdrażania wszystkich przepisów wykonawczych.

(33)

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 5 lutego 2002 r. w sprawie wdrożenia przepisów dotyczących usług finansowych również potwierdziła raport Komitetu Ekspertów na podstawie uroczystego oświadczenia złożonego tego samego dnia przed Parlamentem Europejskim przez Przewodniczącego Komisji oraz listu komisarza ds. rynku wewnętrznego z dnia 2 października 2001 r., skierowanego do przewodniczącego komisji gospodarczej i monetarnej Parlamentu Europejskiego, w odniesieniu do zabezpieczenia roli Parlamentu Europejskiego w tym procesie.

(34)

Na zbadanie projektu środków wykonawczych oraz wydanie opinii na ich temat Parlamentowi Europejskiemu powinien przysługiwać okres trzech miesięcy od przekazania pierwszego jego projektu. Jednakże w pilnych i należycie uzasadnionych przypadkach, okres ten może ulec skróceniu. Jeżeli Parlament uchwali w tym okresie rezolucję, Komisja powinna ponownie zbadać wspomniane projekty.

(35)

Środki wykonawcze odnoszące się do przepisów niniejszej dyrektywy mogą być konieczne dla uwzględnienia bieżącego rozwoju sytuacji na rynkach papierów wartościowych. Komisja powinna być odpowiednio uprawniona do przyjęcia środków wykonawczych, pod warunkiem, że nie wprowadzają one zmian w podstawowych elementach niniejszej dyrektywy, a Komisja będzie działała w sposób zgodny z zasadami określonymi w niniejszej dyrektywie, po konsultacji z Europejskim Komitetem Papierów Wartościowych.

(36)

Korzystając ze swoich uprawnień wykonawczych w sposób zgodny z niniejszą dyrektywą Komisja powinna przestrzegać następujących zasad:

(37)

Dla zapewnienia spełnienia wymagań określonych w niniejszej dyrektywie lub jej środkach wykonawczych, wszelkie naruszenia tych wymagań powinny być niezwłocznie wykrywane oraz, jeśli jest to konieczne, sankcjonowane. W tym celu, środki te i sankcje powinny skutecznie zniechęcać do popełniania dalszych naruszeń, mieć charakter proporcjonalny oraz być stale egzekwowane. Państwa Członkowskie powinny zapewnić, aby od decyzji podejmowanych przez właściwe organy krajowe przysługiwało prawo do odwołania na drodze sądowej.

(38)

Celem niniejszej dyrektywy jest udoskonalenie aktualnie obowiązujących wymagań dotyczących przejrzystości, które muszą spełnić emitenci papierów wartościowych oraz inwestorzy nabywający i zbywający większościowe pakiety akcji emitentów, których akcje dopuszczone są do obrotu na rynku regulowanym. Niniejsza dyrektywa zastępuje niektóre spośród wymagań określonych w dyrektywie 2001/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 maja 2001 r. w sprawie dopuszczenia papierów wartościowych do publicznych notowań giełdowych oraz zakresu informacji dotyczących papierów wartościowych podlegających obowiązkowi publikacji (7). Dążąc do zebrania wymagań dotyczących przejrzystości w jednym akcie prawnym, należy koniecznie wprowadzić w nim odpowiednie zmiany. Zmiany takie nie powinny wywierać jednak wpływu na możliwość wprowadzania przez Państwa Członkowskie dodatkowych wymagań, zgodnie z art. 42-63 dyrektywy 2001/34/WE, która zachowuje moc prawną.

(39)

Niniejsza dyrektywa zgodna jest z dyrektywą 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (8).

(40)

Niniejsza dyrektywa wykazuje poszanowanie dla podstawowych praw oraz przestrzega zasad wyznawanych w szczególności przez Kartę Praw Podstawowych Unii Europejskiej,

(41)

Ze względu na fakt, iż Państwa Członkowskie nie mogą zrealizować w stopniu zadowalającym celów działań, które mają zostać podjęte, a mianowicie zapewnić zaufanie inwestorów poprzez zrównanie wymagań dotyczących przejrzystości we Wspólnocie, a przez to stworzyć pełny rynek wewnętrzny na bazie istniejącego we Wspólnocie ustawodawstwa, zaś cele te mogą być skuteczniej osiągnięte na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może przyjąć odpowiednie środki, zgodnie z zasadą subsydiarności określoną w art. 5 Traktatu. Według zasady proporcjonalności określonej w tym artykule, niniejsza dyrektywa nie wychodzi poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

(42)

Środki niezbędne do wdrożenia niniejszej dyrektywy powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą tryb wprowadzania w życie uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (9),

a)

„papiery wartościowe” oznaczają zbywalne papiery wartościowe, określone w art. 4 ust. 1 punkt 18 dyrektywy 2004/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 21 kwietnia 2004 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych (10) z wyjątkiem instrumentów rynku pieniężnego, zdefiniowanych w art. 4 ust. 1 punkt 19 tej dyrektywy, mających termin wykupu jest krótszy niż 12 miesięcy, a do których może mieć zastosowanie ustawodawstwo krajowe;

b)

„dłużne papiery wartościowe” oznaczają obligacje lub inne formy zbywalnych, sekurytyzowanych wierzytelności, z wyjątkiem papierów wartościowych, które stanowią odpowiednik akcji w spółkach lub, które w wyniku ich zamiany lub realizajcji prawa przez nie przenoszonego dają prawo nabycia akcji lub papierów wartościowych równoważnych tym akcjom;

c)

„rynek regulowany” oznacza rynek, o którym mowa w art. 4 ust. 1 punkt 14 dyrektywy 2004/39/WE;

d)

„emitent” oznacza osobę prawną, utworzoną na podstawie przepisów prawa prywatnego lub publicznego, w tym także Państwo, którego papiery wartościowe dopuszczone są do obrotu na rynku regulowanym, przy czym emitentem, w przypadku kwitów depozytowych reprezentujących papiery wartościowe, jest emitent tych papierów wartościowych;

e)

„akcjonariusz” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną utworzoną na podstawie przepisów prawa prywatnego lub publicznego, która posiada, w sposób bezpośredni lub pośredni:

f)

„przedsiębiorstwo kontrolowane” oznacza każde przedsiębiorstwo:

g)

„przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania inne niż typu zamkniętego” oznaczają fundusze powiernicze oraz inwestycyjne:

h)

„jednostki przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania” oznaczają papiery wartościowe emitowane przez przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania reprezentujące prawa uczestników takich przedsiębiorstw do ich aktywów;

i)

„macierzyste Państwo Członkowskie” oznacza:

j)

„przyjmujące Państwo Członkowskie” oznacza Państwo Członkowskie, w którym papiery wartościowe dopuszczane są do obrotu na rynku regulowanym, jeśli jest ono państwem innym niż macierzyste Państwo Członkowskie;

k)

„informacje regulowane” oznacza wszelkie informacje, które emitent lub jakakolwiek inna osoba, która zwraca się z wnioskiem o dopuszczenie papierów wartościowych do obrotu na rynku regulowanym bez zgody emitenta, powinna ujawnić zgodnie z niniejszą dyrektywą, art. 6 dyrektywy 2003/6/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 styczna 2003 r. sprawie wykorzystywania poufnych informacji i manipulacji na rynku (nadużyć na rynku) (11), lub zgodnie z przepisami ustawowymi, wykonawczymi lub administracyjnymi Państwa Członkowskiego, przyjętymi na mocy art. 3 ust. 1 niniejszej dyrektywy;

l)

„środki elektroniczne” są to urządzenia elektroniczne do przetwarzania (w tym także cyfrowej kompresji), przechowywania i transmisji danych, wykorzystujące technologię przewodową, radiową lub optyczną lub też wszelkie inne rodzaje środków elektromagnetycznych;

m)

„spółka zarządzająca” oznacza spółkę zdefiniowaną w art. 1a ust. 2 dyrektywy Rady 85/611/EWG z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) (12);

n)

„animator rynku” oznacza osobę, która jest obecna na rynkach finansowych i przejawia stałą gotowość do zawierania transakcji na własny rachunek przez nabywanie i sprzedaż instrumentów finansowych za własne środki i po określonych przez siebie cenach;

o)

„instytucja kredytowa” oznacza przedsiębiorstwo zdefiniowane w art. 1 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2000/12/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 20 marca 2000 r. odnoszącej się do podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje kredytowe (13);

p)

„papiery wartościowe emitowane w sposób ciągły lub powtarzający się” oznaczają dłużne papiery wartościowe tego samego emitenta emitowane w sposób ciągły lub w formie co najmniej dwóch odrębnych emisji papierów wartościowych podobnego typu i/lubklasy.

a)

ustanawia, do celów ust. 1 lit. i) ppkt ii), środki proceduralne, zgodnie z którymi, emitent może dokonać wyboru macierzystego Państwa Członkowskiego;

b)

dostosowuje odpowiednio do potrzeb wyboru macierzystego Państwa Członkowskiego, o którym mowa w ust. 1 lit. i) ppkt ii), trzyletni okres związany z zapisem działalności emitenta w świetle nowych wymagań wynikających z przepisów prawa i dotyczących dopuszczenia do obrotu na rynku regulowanym;

c)

ustanawia, do celów ust. 1 lit. l), orientacyjny wykaz środków, których nie można uważać za środki elektroniczne, uwzględniając tym samym aneks V do dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w zakresie norm i przepisów technicznych (14).

a)

w odniesieniu do dopuszczenia papierów wartościowych do obrotu na rynku regulowanym na swoim terytorium, narzucić wymogu ujawniania informacji bardziej rygorystycznego niż wymagania, o których mowa w niniejszej dyrektywie lub w art. 6 dyrektywy 2003/6/WE;

b)

w odniesieniu do obowiązku powiadamiania nakładać na akcjonariuszy lub osoby fizyczne lub prawne, o których mowa w art. 10 lub 13, wymagań bardziej rygorystycznych niż określone w niniejszej dyrektywie.

a)

zbadane sprawozdania finansowe,

b)

sprawozdanie zarządu oraz

c)

oświadczenia osób upoważnionych przez emitenta, z wyraźnym wskazaniem ich nazwisk i stanowisk, że wedle ich najlepszej wiedzy, sprawozdania finansowe sporządzone zgodnie z obowiązującymi standardami rachunkowości, odzwierciedlają prawdziwy i rzetelny stan aktywów i pasywów, sytuacji finansowej oraz zysków i strat emitenta oraz jednostek objętych konsolidacją traktowanych jako całość, oraz, że sprawozdanie zarządu zawiera rzetelny obraz rozwoju i rentowności działalności oraz sytuacji emitenta, jak również jednostek objętych konsolidacją traktowanych jako całość, w tym opis podstawowych ryzyk i niepewności.

a)

skrócony zbiór sprawozdań finansowych;

b)

okresowe sprawozdanie zarządu; oraz

c)

oświadczenia osób upoważnionych przez emitenta, z wyraźnym wskazaniem ich nazwisk i stanowisk, że wedle ich najlepszej wiedzy, skrócony zbiór sprawozdań finansowych sporządzonych zgodnie z obowiązującymi standardami rachunkowości, odzwierciedlają prawdziwy i rzetelny stan aktywów i pasywów, sytuacji finansowej oraz zysków i strat emitenta oraz jednostek objętych konsolidacją traktowanych jako całość, zgodnie z wymogami określonymi w ust. 3, oraz, że śródroczne sprawozdanie zarządu zawiera rzetelny przegląd informacji wymaganych zgodnie z ust. 4.

a)

określa warunki techniczne publicznego udostępniania opublikowanego półrocznego sprawozdania finansowego, w tym także raportu z badania przeprowadzanego przez biegłego rewidenta,

b)

objaśnia charakter badania przeprowadzanego przez biegłego rewidenta,

c)

określa minimalną treść skróconego bilansu oraz rachunku zysków i strat oraz informacji dodatkowej dotyczącej tych sprawozdań w przypadku, gdy nie są one sporządzane zgodnie z międzynarodowymi standardami rachunkowości przyjętymi zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 6 rozporządzenia (WE) nr 1606/2002.

—

wyjaśnienie istotniejszych wydarzeń i transakcji, które miały miejsce w danym okresie oraz ich wpływu na sytuację finansową emitenta i kontrolowanych przez niego jednostek oraz

—

ogólny opis sytuacji finansowej i wyników emitenta oraz kontrolowanych przez niego jednostek danym okresie.

a)

władz państwowych, regionalnych lub lokalnych danego kraju, międzynarodowej instytucji publicznej, do której należy przynajmniej jedno Państwo Członkowskie, EBC oraz krajowych banków centralnych Państw Członkowskich, niezależnie od tego, czy są emitentami akcji czy też innych papierów wartościowych; oraz

b)

podmiotów emitujących wyłącznie dłużne papiery wartościowe dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym, o nominale jednostkowym równym co najmniej 50 000 EUR lub, w przypadku dłużnych papierów wartościowych denominowanych w walucie innej niż euro, o nominale jednostkowym równym w dniu emisji co najmniej 50 000 EUR.

a)

progu 30 %, jeżeli stosuje próg w wysokości jednej trzeciej;

b)

progu 75 %, jeżeli stosuje próg w wysokości dwóch trzecich.

a)

posiada on stosowne zezwolenie wydane przez jego macierzyste Państwo Członkowskie zgodnie z dyrektywą 2004/39/WE; oraz

b)

nie ingeruje on w zarząd danego emitenta, ani nie wywiera na emitenta wpływu w celu nabycia tych akcji lub podtrzymania kursu akcji.

a)

prawa głosu znajdujące się w portfelu inwestycyjnym stanowią mniej niż 5 % ogólnej liczby głosów oraz

b)

instytucja kredytowa lub firma inwestycyjna zapewnia, aby prawa głosu wynikające z akcji znajdujących się w portfelu inwestycyjnym nie były wykonywane, ani w żaden inny sposób wykorzystywane w celu ingerowania w zarządzanie emitentem.

a)

prawa głosu są w posiadaniu osoby trzeciej, z którą ta osoba fizyczna lub prawna podpisała umowę zobowiązującą do przyjęcia, poprzez wspólne i zgodne wykonanie praw głosu będących w ich posiadaniu, długoterminowej wspólnej polityki dotyczącej zarządzania danym emitentem;

b)

prawa głosu są w posiadaniu osoby trzeciej, z którą ta osoba fizyczna lub prawna podpisała umowę umożliwiającą czasowe, przeniesienie przedmiotowych praw głosu;

c)

prawa głosu są związane z akcjami będącymi w posiadaniu tej osoby fizycznej lub prawnej, złożonymi jako zabezpieczenie, o ile taka osoba fizyczna lub prawna kontroluje prawa głosu i deklaruje zamiar ich wykonania;

d)

prawa głosu są związane z akcjami, do których ta osoba fizyczna lub prawna ma dożywotni tytuł;

e)

prawa głosu znajdujące w posiadaniu lub mogą być wykonywane, w rozumieniu lit. a)–d), przez przedsiębiorstwo kontrolowane przez tę osobę fizyczną lub prawną;

f)

prawa głosu są związane z akcjami zdeponowanymi u tej osoby fizycznej lub prawnej, i może ona wykonywać je według własnego uznania wobec braku szczegółowych instrukcji ze strony akcjonariuszy;

g)

prawa głosu w posiadaniu osoby trzeciej w jej własnym imieniu na rzecz tej osoby fizycznej lub prawnej;

h)

prawa głosu, które ta osoba fizyczna lub prawna może wykonywać jako pełnomocnik może według własnego uznania wobec braku szczegółowych instrukcji ze strony akcjonariuszy.

a)

wynikłej sytuacji związanej z prawami głosu;

b)

sieci kontrolowanych przedsiębiorstw, za pośrednictwem której efektywnie wykonywane są prawa głosu, w odpowiednich przypadkach;

c)

terminu osiągnięcia lub przekroczenia wartości progowej; oraz

d)

tożsamości akcjonariusza, nawet wówczas, gdy nie jest on uprawniony do wykonania praw głosu zgodnie z warunkami określonymi w art. 10 oraz osoby fizycznej albo prawnej uprawnionej do wykonania z praw głosu na rzecz akcjonariusza.

a)

dowiedziała się o nabyciu, zbyciu albo możliwości wykonania praw głosu lub, w którym, uwzględniając okoliczności, powinna była się o tym dowiedzieć, niezależnie od dnia, w którym nabycie, zbycie lub możliwość wykonania praw głosu dochodzi do skutku; lub

b)

została poinformowana o zdarzeniu, o którym mowa w art. 9 ust. 2.

—

firma inwestycyjna uprawniona jest do świadczenia usług takiego zarządzania portfelem zgodnie z pkt 4 części A aneksu I do dyrektywy 2004/39/WE;

—

może jedynie wykonywać prawa głosu związane z takimi akcjami według instrukcji udzielonych na piśmie lub środkami elektronicznymi lub też zapewnia, aby usługi indywidualnego zarządzania portfelem świadczone były w sposób niezależny od jakichkolwiek innych usług, na warunkach równorzędnych z warunkami, o których mowa w dyrektywie 85/611/EWG poprzez ustanowienie odpowiednich mechanizmów; oraz

—

firma inwestycyjna wykonuje swoje prawa głosu niezależnie od podmiotu dominującego.

a)

ustanowienia wspólnotowego wzoru zawiadomienia służącego przekazywaniu wymaganych informacji emitentowi zgodnie z ust. 1 lub w celu przedstawienia informacji, o których mowa w art. 19 ust. 3;

b)

określenia kalendarza „dni sesyjnych” dla wszystkich Państw Członkowskich;

c)

wskazania przypadków, w których akcjonariusz lub osoba fizyczna albo prawna, o której mowa w art. 10, lub też obydwa te podmioty, dokonują niezbędnego zawiadomienia emitenta;

d)

określenia okoliczności, w których akcjonariusz, osoba fizyczna albo prawna, o której mowa w art. 10, powinna była dowiedzieć się o nabyciu lub zbyciu akcji;

e)

określenia warunków niezależności, jakie spełniać powinny spółki zarządzające oraz ich podmioty dominujące lub firmy inwestycyjne i ich podmioty dominujące, których spełnienie stwarza możliwość korzystania ze zwolnień, o których mowa w ust. 4 i 5.

a)

rodzaje instrumentów finansowych, o których mowa w ust. 1 oraz sposób ich konsolidacji;

b)

charakter formalnej umowy, o której mowa w ust. 1;

c)

treść zawiadomienia, jakiego należy dokonać, ustanawiając wzór, którgo należy w tym celu używać we Wspólnocie;

d)

okres zawiadomienia;

e)

osobę będącą adresatem takiego zawiadomienia.

a)

udziela informacji na temat miejsca, czasu i porządku obrad walnych zgromadzeń, łącznej liczby akcji i głosów oraz prawa posiadaczy do uczestnictwa w zgromadzeniach;

b)

udostępnia wzór pełnomocnictwa, w postaci papierowej lub z wykorzystaniem stosownego środka elektronicznego, każdej osobie uprawnionej do głosowania podczas zgromadzenia akcjonariuszy, wraz z powiadomieniem o walnym zgromadzeniu lub, na żądanie, po jego obwieszczeniu;

c)

wyznacza, jako swojego agenta, instytucję finansową, poprzez którą akcjonariusze mogą wykonywać swoje prawa finansowe; oraz

d)

publikuje powiadomienia lub rozsyła okólniki dotyczące podziału i wypłaty dywidend oraz emisji nowych akcji, zawierające również informacje dotyczące wszelkich działań podjętych w związku z przydziałem, subskrypcją, anulowaniem lub konwersją akcji.

a)

korzystanie ze środków elektronicznych w żadnym wypadku nie może być uzależnione od lokalizacji siedziby lub miejsca zamieszkania akcjonariusza lub, w przypadkach, o których mowa w art. 10 lit. a)–h), osób fizycznych albo prawnych;

b)

należy wprowadzić środki identyfikacji umożliwiające skuteczne informowanie akcjonariuszy lub osób fizycznych albo prawnych uprawnionych do wykonania lub zlecenia wykonania prawa głosu;

c)

do akcjonariuszy lub, w przypadkach, o których mowa w art. 10 lit. a)–e), osób fizycznych lub prawnych uprawnionych do nabywania, zbywania lub wykonania prawa głosu zwrócono się z pisemnym wnioskiem o wyrażenie zgody na korzystanie ze środków elektronicznych w celu przekazania informacji, zaś brak sprzeciwu wyrażonego we właściwym terminie uznaje się za wyrażenie zgody. W dowolnym momencie w przyszłości mogą oni także żądać przekazywania informacji w formie pisemnej; oraz

d)

wszelkie zasady podziału kosztów wynikających z przekazania takich informacji środkami elektronicznymi określa emitent w sposób zgodny z zasadą równego traktowania określoną w ust. 1.

a)

publikuje powiadomienia lub rozsyła okólniki dotyczące miejsca, czasu i harmonogramu zgromadzeń posiadaczy dłużnych papierów wartościowych, wypłaty odsetek, wykonania praw do jakiejkolwiek konwersji, wymiany, subskrypcji lub anulowania oraz spłaty, jak również prawa tych posiadaczy do uczestnictwa w takich zgromadzeniach;

b)

udostępnia wzór pełnomocnictwa, w postaci papierowej lub z wykorzystaniem stosownego środka elektronicznego, każdej osobie uprawnionej do głosowania podczas zgromadzenia posiadaczy dłużnych papierów wartościowych, wraz z powiadomieniem o zgromadzeniu lub, nażądanie, po jego obwieszczeniu; oraz

c)

wyznacza, jako swojego agenta, instytucję finansową, poprzez którą posiadacze dłużnych papierów wartościowych mogą korzystać ze swoich praw finansowych.

a)

korzystanie ze środków elektronicznych w żadnym wypadku nie może być uzależnione od lokalizacji siedziby lub miejsca zamieszkania posiadacza dłużnych papierów wartościowych lub reprezentującego go pełnomocnika;

b)

należy wprowadzić środki identyfikacji umożliwiające skuteczne informowanie posiadaczy dłużnych papierów wartościowych;

c)

do posiadaczy dłużnych papierów wartościowych zwrócono się z pisemnym wnioskiem o wyrażenie zgody na korzystanie ze środków elektronicznych w celu przekazania informacji, zaś brak sprzeciwu wyrażonego we właściwym terminie uznaje się za wyrażenie zgody. W dowolnym momencie w przyszłości mogą oni zażądać przekazywania informacji w formie pisemnej; oraz

d)

wszelkie zasady podziału kosztów wynikających z przekazania takich informacji środkami elektronicznymi określa emitent w sposób zgodny z zasadą równego traktowania określoną w ust. 1.

a)

umożliwić zgłaszanie takich informacji drogą elektroniczną w macierzystym Państwie Członkowskim;

b)

skoordynować proces składania rocznych sprawozdań finansowych, o których mowa w art. 4 niniejszej dyrektywy z procesem składania rocznych informacji, wymienionych w art. 10 dyrektywy 2003/71/WE.

a)

w języku akceptowanym przez właściwy organ macierzystego Państwa Członkowskiego; oraz

b)

zależnie od wyboru emitenta, w języku akceptowanym przez właściwe organy tego przyjmującego Państwa Członkowskiego lub w języku zwyczajowo stosowanym w sferze finansów międzynarodowych.

a)

minimalne standardy rozpowszechniania informacji regulowanych, o których mowa w ust. 1;

b)

minimalne standardy scentralizowanego systemu gromadzenia informacji, o którym mowa w ust. 2.

a)

elektronicznej sieci, która powinna zostać uruchomiona na poziomie krajowym pomiędzy krajowymi podmiotami nadzorującymi rynek papierów wartościowych, podmiotami obsługującymi rynki regulowane i krajowymi rejestrami przedsiębiorstw objętymi pierwszą dyrektywą Rady 68/151/EWG z dnia 9 marca 1968 r. w sprawie koordynacji gwarancji, jakie są wymagane w Państwach Członkowskich od spółek w rozumieniu art. 48 (18) akapit drugi Traktatu, w celu uzyskania ich równoważności w całej Wspólnocie, dla zapewnienia ochrony interesów zarówno wspólników jak i osób trzecich (19); oraz

b)

jednej sieci elektronicznej lub platformy sieci elektronicznych we wszystkich Państwach Członkowskich.

i)

uruchomienie mechanizmu zapewniającego równoważność informacji wymaganych na mocy niniejszej dyrektywy, w tym także sprawozdań finansowych oraz informacji obejmujących sprawozdania finansowe i wymaganych zgodnie z przepisami ustawowymi, wykonawczymi lub administracyjnymi kraju trzeciego;

ii)

stwierdzające, że z uwagi na krajowe przepisy ustawowe, wykonawcze lub administracyjne, lub też praktyki bądź procedury oparte na międzynarodowych standardach wyznaczonych przez organizacje międzynarodowe, kraj trzeci, w którym zarejestrowany jest emitent zapewnia równoważność wymagań informacyjnych, o których mowa w niniejszej dyrektywie.

a)

żądania przekazania informacji i dokumentów przez biegłych rewidentów, emitentów, posiadaczy akcji lub innych instrumentów finansowych lub też osób, o których mowa w art. 10 lub 13 oraz osób ich kontrolujących lub przez nich kontrolowanych;

b)

żądania od emitentów publicznego ujawnienia informacji wymaganych zgodnie z lit. a) w sposób oraz w terminach uznanych przez dany organ za konieczne. Może on publikować takie informacje z własnej inicjatywy, po wysłuchaniu emitenta, w przypadku, gdy emitenci lub osoby ich kontrolujące lub przez nich kontrolowane nie dokonają tego;

c)

żądania od osób zarządzających emitentem i posiadaczy akcji lub innych instrumentów finansowych lub też osób, o których mowa w art. 10 lub 13, przekazywania informacji wymaganych zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy lub prawa krajowego przyjętego zgodnie z niniejszą dyrektywą oraz w razie konieczności przekazania dalszych informacji i dokumentów;

d)

zawieszenia lub zwrócenia się o zawieszenie obrotu papierami wartościowymi na odpowiednim rynku regulowanym na okres nie przekraczający jednorazowo dziesięciu dni, jeżeli istnieją uzasadnione podejrzenia, że przepisy niniejszej dyrektywy lub prawa krajowego, przyjęte zgodnie z niniejszą dyrektywą zostały naruszone przez emitenta;

e)

zakazywania obrotu na rynku regulowanym, jeżeli wykryje, że naruszone zostały przepisy niniejszej dyrektywy lub prawa krajowego przyjętego zgodnie z niniejszą dyrektywą lub jeżeli istnieją uzasadnione podstawy do podejrzenia naruszenia postanowień niniejszej dyrektywy;

f)

kontrolowania, czy emitent terminowo ujawnia aktualne informacje, w celu zapewnienia efektywnego i równego publicznego dostępu do tych informacji we wszystkich Państwach Członkowskich, w których dane papiery wartościowe stanowią przedmiot obrotu, a także podejmowania odpowiednich działań, jeżeli tak się nie dzieje;

g)

ogłaszania publicznie faktu, że emitent albo posiadacz akcji lub innych instrumentów finansowych lub też osoba, o której mowa w art. 10 lub 13, nie wywiązuje się ze swoich obowiązków;

h)

badania, czy informacje, o których mowa w niniejszej dyrektywie, opracowane zostały zgodnie z odpowiednimi ramami sprawozdawczymi i podejmowania odpowiednich działań w przypadku stwierdzenia naruszeń; oraz

i)

przeprowadzania kontroli na miejscu na swoim terytorium zgodnie z prawem krajowym w celu sprawdzenia zgodności z przepisami niniejszej dyrektywy i środkami wykonawczymi do niej. Jeżeli jest to konieczne z punktu widzenia prawa krajowego, właściwy organ lub organy mogą korzystać z tego uprawnienia zwracając się z wnioskiem do odpowiedniego organu sądowego i/lub we współpracy z innymi organami.

a)

właściwy organ macierzystego Państwa Członkowskiego uzna, iż roczne sprawozdania finansowe sporządzane przez emitentów z takiego kraju trzeciego przedstawiają prawdziwy i rzetelny obraz aktywów i pasywów, sytuacji finansowej i wyników emitenta;

b)

kraj trzeci, w którym przedsiębiorstwo emitenta jest zarejestrowane, nie wprowadził obowiązku stosowania międzynarodowych standardów rachunkowości, o których mowa w art. 2 rozporządzenia (WE) nr 1606/2002; oraz

c)

Komisja nie podjęła żadnej decyzji zgodnie z art. 23 ust. 4 ppkt ii) w kwestii tego, czy standardy rachunkowości, o których mowapowyżej, równoważne są ze:

1)

w art. 1 skreśla się litery g) i h);

2)

skreśla się art. 4;

3)

w art. 6 skreśla się ust. 2;

4)

art. 8, ust. 2 otrzymuje następujące brzmienie:

„2.   Państwa Członkowskie mogą nałożyć na emitentów papierów wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu dodatkowe zobowiązania, o ile te dodatkowe zobowiązania mają ogólne zastosowanie do wszystkich emitentów lub do pewnych kategorii emitentów”;

5)

skreśla się art. 65-97;

6)

skreśla się art. 102 i 103;

7)

w art. 107 ust. 3 skreśla się drugi akapit;

8)

w art. 108 ust. 2 wprowadza się następujące zmiany: