2.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 357/1

(1)

Umowa o partnerstwie i współpracy pomiędzy Wspólnotami Europejskimi i ich Państwami Członkowskimi a Republiką Kazachstanu (1) weszła w życie 1 lipca 1999 r.

(2)

Artykuł 17 ust. 1 Umowy o partnerstwie i współpracy stanowi, że handel produktami objętymi Traktatem ustanawiającym Europejską Wspólnotę Węgla i Stali (dalej zwaną „EWWiS”) jest regulowany postanowieniami tytułu III Umowy, z wyjątkiem art. 11, oraz postanowieniami umowy o uzgodnieniach ilościowych dotyczących handlu wyrobami stalowymi EWWiS.

(3)

Europejska Wspólnota Węgla i Stali oraz rząd Republiki Kazachstanu podpisały 22 lipca 2002 r. taką umowę w sprawie handlu niektórymi wyrobami stalowymi (2) (zwaną dalej „Umową”), zatwierdzoną w imieniu EWWiS Decyzją Komisji nr 2002/654/EWWiS (3).

(4)

Traktat ustanawiający EWWiS utracił moc dnia 23 lipca 2002 r., a Wspólnota Europejską przejęła wszystkie prawa i zobowiązania Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali.

(5)

Strony uzgodniły na podstawie art. 11 ust. 2 Umowy, że jej postanowienia powinny dalej obowiązywać, a wszystkie prawa i zobowiązania Stron ustanowione na podstawie tej umowy powinny zostać utrzymane po utracie mocy przez Traktat ustanawiający EWWiS.

(6)

Strony podjęły konsultacje przewidziane w art. 2 ust. 6 Umowy oraz uzgodniły, że ograniczenia ilościowe określone Umową należy podwyższyć, uwzględniając rozszerzenie Unii Europejskiej. Podwyższenie to zostało ustalone w nowej umowie, która weszła w życie w dniu jej podpisania (4).

(7)

Decyzja Komisji nr 1469/2002/EWWiS z dnia 8 lipca 2002 r. w sprawie ograniczeń przywozu niektórych wyrobów stalowych z Kazachstanu (5) powinna zostać odpowiednio zmieniona,

2.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 357/3

(1)

W świetle doświadczeń zdobytych w związku z wykonaniem rozporządzeń (WE) nr 2702/1999 (3) i (WE) nr 2826/2000 (4), poddanych analizie w sprawozdaniu przedstawionym przez Komisję Parlamentowi Europejskiemu i Radzie w kwietniu 2004 r., właściwym jest dokonanie przeglądu określonych przepisów tych rozporządzeń.

(2)

Harmonizacja przepisów dotyczących przedkładania i wyboru wniosków, monitorowania programów, jak również konsultacji i pomocy technicznej, stosowanych w kontekście rozporządzeń (WE) nr 2702/1999 i nr 2826/2000, powinna prowadzić do łatwiejszego zarządzania tymi dwiema procedurami; w szczególności, organizacje inicjujące powinny mieć możliwość samodzielnego wprowadzania w życie określonych części programów oraz wyboru jednostek wprowadzających je w życie na późniejszym etapie procedury.

(3)

Należy unikać fragmentacji finansowania w postaci małych i nieskutecznych programów oraz należy zapewnić zrównoważone rozdzielanie dostępnych środków budżetowych, poprzez wyznaczenie minimalnych i maksymalnych limitów rzeczywistych kosztów dla przedstawionych programów.

(4)

Możliwość inicjowania działań promocyjnych i informacyjnych przez Komisję w państwach trzecich powinna być rozszerzona w przypadkach, w których takie działania leżą w interesie całej Wspólnoty lub żadne odpowiednie działania przygotowawcze nie zostały przedstawione przez organizacje zawodowe lub międzybranżowe. Komisja powinna mieć również możliwość inicjowania, na rynku wewnętrznym, działań informacyjnych związanych z procedurami wspólnotowymi dotyczącymi jakości i etykietowania produktów rolnych i środków spożywczych.

(5)

W świetle doświadczenia zdobytego w związku z wprowadzeniem w życie stopniowego zmniejszania udziału w finansowaniu z 60 % do 40 % w przypadkach programów wieloletnich, przepisy dotyczące wspólnotowego wkładu w finansowanie takich programów powinny zostać uproszczone, przy jednoczesnym zachowaniu wkładu na poziomie 50 % rzeczywistych kosztów każdego programu.

(6)

Wkład Państwa Członkowskiego (Państw Członkowskich) i organizacji inicjujących powinien być bardziej elastyczny, przy założeniu jednak, że ciężar minimalnego finansowania obowiązkowego ponoszą organizacje inicjujące.

(7)

Istotne jest, aby materiały wykorzystywane w kampaniach informacyjnych i promocyjnych były sprawdzane pod względem ich zgodności z prawodawstwem wspólnotowym. Dlatego też konieczne jest wyjaśnienie istniejących zobowiązań Państw Członkowskich dotyczących monitorowania w tym zakresie.

(8)

Wkłady Państw Członkowskich do programów dokonywane są w kontekście określonej procedury. Dlatego też Państwa Członkowskie powinny zostać zwolnione z obowiązku zgłaszania takich wkładów krajowych jako pomocy państwa w celu uproszczenia danego postępowania administracyjnego, ponieważ wkłady te nie powinny być uznawane za pomoc państwa w rozumieniu art. 87–89 Traktatu.

(9)

Grupy robocze ad hoc przedstawicieli Państw Członkowskich i/lub ekspertów posiadających szczególną wiedzę fachową w sprawach promocji i reklamy mogą być przydatne w doradzaniu Komisji w zakresie opracowywania strategii oraz środków wykonawczych przewidzianych tą procedurą. Dlatego też należy zapewnić możliwość prowadzenia konsultacji z takimi grupami.

(10)

Rozporządzenie (WE) nr 2702/1999 powinno być nadal stosowane po dniu 31 grudnia 2004 r.

(11)

W celu umożliwienia dokonania niezbędnych dostosowań wprowadzających w życie proponowane środki, niniejsze rozporządzenie powinno się stosować od dnia 1 stycznia 2005 r.

(12)

Rozporządzenie (WE) nr 2702/1999 i (WE) nr 2826/2000 powinny zatem zostać odpowiednio zmienione,

1)

w art. 2 lit. c) otrzymuje brzmienie:

2)

artykuł 5 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 5

1.   Zgodnie z procedurą określoną w art. 12 ust. 2, co dwa lata Komisja opracowuje wykaz produktów oraz rynków określonych odpowiednio w art. 3 i 4.

Jednakże wykaz ten, jeżeli to konieczne, może być w tym czasie zmieniany.

2.   Zgodnie z procedurą określoną w art. 12 ust. 2, Komisja może przyjąć wytyczne określające szczegóły dotyczące strategii, do której należy dostosować propozycje kampanii informacyjnych i promocyjnych dotyczących niektórych lub wszystkich produktów, określonych w ust. 1.”;

3)

artykuł 7 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 7

1.   W celu przeprowadzenia działań określonych w art. 2 lit. a)–e) oraz z zastrzeżeniem art. 6, organizacje zawodowe i/lub międzybranżowe reprezentujące sektor(-y) w jednym lub kilku Państwach Członkowskich lub na poziomie wspólnotowym opracowują propozycje programów promocyjnych i informacyjnych trwających nie dłużej niż trzy lata.

Państwa Członkowskie opracowują specyfikację ustanawiającą warunki i kryteria oceny programów.

2.   Zainteresowane Państwa Członkowskie badają stosowność każdego zaproponowanego programu oraz jego zgodność z przepisami niniejszego rozporządzenia, wytycznymi przyjętymi na podstawie w art. 5 ust. 2 oraz stosownymi specyfikacjami. Sprawdzają także, czy program zapewnia odpowiednią efektywność w stosunku do kosztów.

Po zbadaniu programu lub programów, Państwa Członkowskie opracowują wykaz programów w ramach limitu dostępnych środków i zobowiązują się do wniesienia wkładu w ich finansowanie.

3.   Państwo(-a) Członkowskie przesyła(-ją) Komisji wykaz programów oraz ich kopie.

Jeżeli przedstawiony program lub niektóre jego działania zostaną uznane przez Komisję za niezgodne z regulacjami wspólnotowymi lub za niezapewniające odpowiedniej efektywności w stosunku do kosztów, powiadamia ona, w terminie, który zostanie określony zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 12 ust. 2, dane Państwa Członkowskie o niezakwalifikowaniu całości lub części danego programu. W przypadku przekroczenia tego terminu program uważa się za zakwalifikowany.

Państwo(-a) Członkowskie uwzględnia(-ją) wszystkie uwagi przedstawione przez Komisję oraz przesyłają Komisji programy poddane przeglądowi w porozumieniu z organizacją inicjującą w terminie, który zostanie określony zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 12 ust. 2.

4.   Komisja decyduje, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 12 ust. 2, o tym, które programy zostają przyjęte oraz podejmuje decyzję w sprawie dotyczących ich budżetów. Pierwszeństwo przyznaje się programom przedstawionym przez więcej niż jedno Państwo Członkowskie lub przewidującym prowadzenie działań w więcej niż jednym państwie trzecim.

5.   Po zaproszeniu do składania konkurencyjnych ofert za pomocą wszelkich odpowiednich środków, organizacje inicjujące wybierają jednostki odpowiedzialne za wprowadzanie w życie programów. Jednakże, pod pewnymi warunkami, które mają zostać określone zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 12 ust. 2, organizacja inicjująca może zostać upoważniona do wprowadzenia w życie określonych części programu.

6.   Zgodnie z procedurą określoną w art. 12 ust. 2, Komisja może ustalić minimalne lub/i maksymalne limity rzeczywistych kosztów dla programów przedstawionych na mocy niniejszego artykułu. Te limity kosztów mogą być zróżnicowane w zależności od charakteru danego programu. Kryteria w tym względzie mogą zostać ustalone zgodnie z procedurą określoną w art. 12 ust. 2.”;

4)

dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 7a

Po poinformowaniu Komitetu Zarządzającego, o którym mowa w art. 12 ust. 1 lub, w odpowiednim przypadku, Komitetów Regulacyjnych określonych w rozporządzeniach Rady (EWG) nr 2092/91 (5), (EWG) nr 2081/92 (6) lub (EWG) nr 2082/92 (7), Komisja podejmuje decyzje w sprawie następujących działań:

5)

w art. 8 wprowadza się następujące zmiany:

6)

w art. 9 wprowadza się następujące zmiany:

7)

dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 12a

Przed opracowaniem wykazu i wytycznych określonych w art. 5 lub przyjęciem programów określonych w art. 7, lub podjęciem decyzji w sprawie działań zgodnie z art. 7a, lub przyjęciem środków wprowadzających w życie zgodnie z art. 11, Komisja może zasięgać opinii:

8)

w art. 13 datę „31 grudnia 2003 r.” zastępuje się datą „31 grudnia 2006 r.”;

9)

w art. 15 skreśla się drugi akapit.

1)

w art. 2 lit. c) otrzymuje brzmienie:

2)

w art. 4 skreśla się ust. 2;

3)

w art. 5 skreśla się ust. 2;

4)

artykuł 6 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 6

1.   W celu przeprowadzenia działań określonych w art. 2 lit. a)–d) oraz zgodnie z wytycznymi określonymi w art. 5, organizacje zawodowe i/lub międzybranżowe reprezentujące sektor(-y) w jednym lub kilku Państwach Członkowskich lub na poziomie wspólnotowym opracowują propozycje programów promocyjnych i informacyjnych trwających nie dłużej niż trzy lata.

Państwa Członkowskie opracowują specyfikację ustanawiającą warunki i kryteria oceny programów.

2.   Zainteresowane Państwo(-a) Członkowskie bada(-ją) stosowność każdego zaproponowanego programu oraz jego zgodność z przepisami niniejszego rozporządzenia, wytycznymi, o których mowa w art. 5 oraz stosownymi specyfikacjami. Sprawdzają także czy program zapewnia odpowiednią efektywność w stosunku do kosztów.

Po zbadaniu programu lub programów Państwo(-a) Członkowskie opracowuje(-ą) wykaz programów w ramach limitu dostępnych środków i zobowiązuje(-ą) się do wniesienia wkładu w ich finansowanie.

3.   Państwo(-a) Członkowskie przesyła(-ją) Komisji wykaz programów oraz ich kopie.

Jeżeli przedstawiony program lub niektóre jego działania, zostaną uznane przez Komisję za niezgodne z przepisami wspólnotowymi lub za niezapewniające odpowiedniej efektywności w stosunku do kosztów, powiadamia ona, w terminie, który zostanie określony zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 13 ust. 2, dane Państwo(-a) Członkowskie o niezakwalifikowaniu całości lub części danego programu. W przypadku przekroczenia tego terminu program uważa się za zakwalifikowany.

Państwo(-a) Członkowskie uwzględnia(-ją) wszelkie uwagi przedstawione przez Komisję oraz przesyłają Komisji programy poddane przeglądowi w porozumieniu z organizacją zgłaszającą propozycje w terminie, który zostanie określony zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 13 ust. 2.

4.   Komisja decyduje, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 13 ust. 2, o tym, które programy zostają przyjęte oraz podejmuje decyzję w sprawie dotyczącej ich budżetów. Pierwszeństwo przyznaje się programom przedstawionym przez więcej niż jedno Państwo Członkowskie lub przewidującym prowadzenie działań w więcej niż jednym Państwie Członkowskim.

5.   Po zaproszeniu do składania konkurencyjnych ofert za pomocą wszelkich odpowiednich środków, organizacje zgłaszające propozycje wybierają organy odpowiedzialne za wdrażanie programu. Jednakże, pod pewnymi warunkami, które mają zostać określone zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 13 ust. 2, organizacja zgłaszająca propozycje może zostać upoważniona do wdrożenia określonych części programu.

6.   Zgodnie z procedurą określoną w art. 13 ust. 2, Komisja może ustalić minimalne lub/i maksymalne limity rzeczywistych kosztów dla programów przedstawionych na mocy niniejszego artykułu. Te limity kosztów mogą być zróżnicowane w zależności od charakteru danego programu. Kryteria w tym względzie mogą zostać ustalone zgodnie z procedurą określoną w art. 13 ust. 2.”;

5)

w art. 7 wprowadza się następujące zmiany:

6)

dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 7a

Po poinformowaniu Komitetu Zarządzającego, o którym mowa w art. 13 ust. 1 lub, w odpowiednim przypadku, Komitetów Regulacyjnych, o których mowa w rozporządzeniach (EWG) nr 2092/91 (8), (EWG) nr 2081/92 (9) lub (EWG) nr 2082/92 (10), Komisja podejmuje decyzje w sprawie następujących działań:

7)

artykuł 8 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 8

Na podstawie otwartego bądź ograniczonego zaproszenia do składania ofert Komisja wybiera:

8)

w art. 9 wprowadza się następujące zmiany:

9)

w art. 10, ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.   Grupa monitorująca, składająca się z przedstawicieli Komisji, zainteresowanych Państw Członkowskich oraz organizacji zgłaszających propozycje, nadzoruje prawidłową realizację programów określonych w art. 6 i 7.

3.   Zainteresowane Państwa Członkowskie są odpowiedzialne za monitorowanie programów określonych w art. 7 oraz za dokonywanie płatności w odniesieniu do tych programów. Państwa Członkowskie zapewniają zgodność z prawem wspólnotowym wszystkich materiałów informacyjnych lub promocyjnych przygotowanych w ramach przyjętego programu.”;

10)

dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 13a

Przed opracowaniem wykazu określonego w art. 4 lub ustanowieniem wytycznych określonych w art. 5, lub zatwierdzeniem programów określonych w art. 6 i 7, lub podjęciem decyzji w sprawie działań zgodnie z art. 7a, lub podjęciem środków wykonawczych zgodnie z art. 12, Komisja może zasięgnąć opinii:

11)

artykuł 14 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 14

Przed dniem 31 grudnia 2006 r. Komisja przedstawi Parlamentowi Europejskiemu oraz Radzie sprawozdanie z wykonania niniejszego rozporządzenia wraz z właściwymi wnioskami.”

2.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 357/9

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

2.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 357/11

(1)

Art. 173 do 177 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 przewidują, że Komisja okresowo ustala wartości jednostkowe dla produktów wskazanych w klasyfikacji w załączniku 26 do tego rozporządzenia.

(2)

Stosowanie zasad i kryteriów określonych w wyżej wymienionych artykułach do elementów przekazanych Komisji zgodnie z art. 173 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 prowadzi do ustanowienia wartości jednostkowych określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia w stosunku do produktów, o których mowa,

2.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 357/17

(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 2287/2003 z dnia 19 grudnia 2003 r. ustalające wielkości dopuszczalne połowów na 2004 r. i inne związane z nimi warunki dla niektórych zasobów rybnych i grup zasobów rybnych, stosowane na wodach terytorialnych Wspólnoty, oraz w odniesieniu do statków wspólnotowych na wodach gdzie wymagane są ograniczenia połowowe, przewiduje kwoty na połowy dorsza na rok 2004 (2).

(2)

W celu zapewnienia przestrzegania przepisów dotyczących ograniczeń ilościowych połowów niektórych gatunków objętych kwotami, niezbędne jest określenie przez Komisję daty wykorzystania przyznanej kwoty przez statki pływające pod banderą Państwa Członkowskiego.

(3)

Według informacji przekazanych Komisji połowy dorsza w wodach strefy ICES I i ICES IIb, dokonane przez statki pływające pod banderą Portugalii lub zarejestrowane w Portugalii, osiągnęły kwotę przyznaną na rok 2004. Portugalia zakazała połowów tego gatunku od dnia 27 października 2004 r. Należy zatem utrzymać tę datę,

2.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 357/18

(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 2340/2002 z dnia 16 grudnia 2002 r. ustalające wielkości dopuszczalne połowów na 2003 r. i 2004 r. oraz inne związane z nimi warunki dla niektórych zasobów rybnych i grup zasobów rybnych, stosowane na wodach terytorialnych Wspólnoty, oraz w odniesieniu do statków wspólnotowych na wodach podlegających ograniczeniom połowowym, przewiduje kwoty na połowy pałasza czarnego na rok 2004 (2).

(2)

W celu zapewnienia przestrzegania przepisów dotyczących ograniczeń ilościowych połowów niektórych gatunków objętych kwotami niezbędne jest określenie przez Komisję daty wykorzystania przyznanej kwoty przez statki pływające pod banderą Państwa Członkowskiego.

(3)

Według informacji przekazanych Komisji połowy pałasza czarnego w wodach strefy ICES V, VI, VII i XII (wody wspólnotowe i wody niepodlegające władzy lub jurysdykcji państw trzecich), dokonane przez statki pływające pod banderą Hiszpanii lub zarejestrowane w Hiszpanii, osiągnęły kwotę przyznaną na rok 2004. Hiszpania zabroniła połowów tego gatunku od dnia 3 listopada 2004 r. Należy więc utrzymać tę datę.

2.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 357/19

(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 2287/2003 z dnia 19 grudnia 2003 r. ustalające wielkości dopuszczalne połowów na 2004 r. i inne związane z nimi warunki dla niektórych zasobów rybnych i grup zasobów rybnych, stosowane na wodach terytorialnych Wspólnoty, oraz w odniesieniu do statków wspólnotowych na wodach gdzie wymagane są ograniczenia połowowe, przewiduje kwoty na połowy dorsza na rok 2004 (2).

(2)

W celu zapewnienia przestrzegania przepisów dotyczących ograniczeń ilościowych połowów niektórych gatunków objętych kwotami niezbędne jest określenie przez Komisję daty uznania przyznanej kwoty za wykorzystaną przez statki pływające pod banderą Państwa Członkowskiego.

(3)

Według informacji przekazanych Komisji połowy dorsza na wodach strefy ICES I, IIb, dokonane przez statki pływające pod banderą Niemiec lub zarejestrowane w Niemczech, osiągnęły kwotę przyznaną na rok 2004. Niemcy zakazały połowów tego gatunku od dnia 22 października 2004 r. Należy zatem utrzymać tę datę,

2.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 357/20

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1425/2004 (3) ustala ilości indykatywne, dla których mogą zostać wydane pozwolenia na wywóz w systemie B.

(2)

Należy więc ustalić ostateczną stawkę refundacji na poziomie stawki indykatywnej i wartość procentową wydawania dla wnioskowanych ilości w odniesieniu do pozwoleń w systemie B, o które wnioskowano od 17 września do 15 listopada 2004 r., dla pomidorów, pomarańczy, winogron stołowych i jabłek,

2.12.2004   

PL XM

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 357/22

(1)

Umowa o partnerstwie i współpracy między Wspólnotami Europejskimi i ich Państwami Członkowskimi a Republiką Kazachstanu (1) weszła w życie 1 lipca 1999 r.

(2)

Artykuł 17 ust. 1 Umowy o partnerstwie i współpracy stanowi, że handel produktami objętymi Traktatem ustanawiającym Europejską Wspólnotę Węgla i Stali (zwaną dalej „EWWiS”) jest regulowany postanowieniami tytułu III Umowy, z wyjątkiem art. 11, oraz postanowieniami umowy o uzgodnieniach ilościowych dotyczących wymiany wyrobów stalowych EWWiS.

(3)

Europejska Wspólnota Węgla i Stali oraz rząd Republiki Kazachstanu podpisały 22 lipca 2002 r. taką umowę w sprawie handlu niektórymi wyrobami stalowymi (2) (odtąd nazywaną „Umową”), zatwierdzoną w imieniu EWWiS decyzją Komisji 2002/654/EWWiS (3).

(4)

Traktat ustanawiający EWWiS wygasł 23 lipca 2002 r., a Wspólnota Europejska przejęła wszystkie prawa i zobowiązania ustanowione przez EWWiS.

(5)

Strony uzgodniły na podstawie art. 11 ust. 2 Umowy, że jego postanowienia powinny nadal obowiązywać, a wszystkie prawa i zobowiązania Stron ustanowione na mocy tego traktatu powinny zostać utrzymane w mocy po jego wygaśnięciu.

(6)

Strony podjęły konsultacje przewidziane w art. 2 ust. 6 Umowy oraz uzgodniły, że limity ilościowe określone Umową należy poszerzyć, aby uwzględnić rozszerzenie Unii Europejskiej.

(7)

Umowa zmieniająca powinna zostać zatwierdzona,

2.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 357/30

(1)

Wspólnota Europejska jest członkiem Generalnej Komisji ds. Łowisk w Basenie Morza Śródziemnego; w chwili przystąpienia do tej organizacji Wspólnota złożyła jednolitą deklarację w sprawie wykonywania kompetencji i prawa głosu (3).

(2)

Generalna Komisja ds. Łowisk w Basenie Morza Śródziemnego przyjęła podczas swojego posiedzenia w dniach 13–16 października 1997 r. zmiany do tekstu porozumienia w celu ustanowienia niezależnego budżetu.

(3)

Wspólnota decyzją Rady z dnia 17 lipca 2000 r. przyjęła zmianę do Porozumienia w sprawie powołania do życia Generalnej Komisji ds. Łowisk w Basenie Morza Śródziemnego w celu ustanowienia niezależnego budżetu dla tej organizacji (4).

(4)

Zmiany dotyczące niezależnego budżetu weszły w życie dnia 29 kwietnia 2004 r.

(5)

Wykonanie niezależnego budżetu Generalnej Komisji ds. Łowisk w Basenie Morza Śródziemnego wymaga wniesienia do niego przez Wspólnotę wkładu finansowego; wysokość tego wkładu powoduje potrzebę dostosowania deklaracji w sprawie kompetencji i prawa głosu złożonej w chwili przystąpienia Wspólnoty do Generalnej Komisji ds. Łowisk w Basenie Morza Śródziemnego,

2.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 357/32

2.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 357/33

(1)

Pismem zarejestrowanym przez Sekretariat Generalny Komisji w dniu 22 marca 2004 r. władze niemieckie wystąpiły z wnioskiem o przyznanie upoważnienia celem dalszego stosowania odstępstwa przyznanego na mocy art. 1 decyzji Rady 2000/186/WE (2).

(2)

Pozostałe Państwa Członkowskie poinformowano o przedmiotowym wniosku w dniu 6 sierpnia 2004 r.

(3)

Przedmiotowy środek stanowiący odstępstwo ma na celu całkowite wyłączenie wydatków na dobra i usługi z prawa odliczenia VAT, w przypadku gdy dobra i usługi wykorzystywane są w ponad 90 % dla celów prywatnych podatnika lub jego pracowników lub ogólnie dla celów niezwiązanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Przedmiotowy środek stanowi odstępstwo od art. 17 dyrektywy 77/388/EWG zmienionej art. 28f wspomnianej dyrektywy i jest uzasadniony potrzebą uproszczenia procedury naliczania VAT; zmienia on kwotę podatku wymaganego w fazie ostatecznego spożycia jedynie w nieznacznym stopniu.

(4)

Upoważnienie wygasło w dniu 30 czerwca 2004 r. (3), mimo że sytuacja prawna, jak również fakty uzasadniające zastosowanie przedmiotowego środka upraszczającego nie zmieniły się i zachodzą w dalszym ciągu.

(5)

W ostatnim wyroku z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-17/01 Trybunał postanowił, że przeprowadzenie procedury przed przyjęciem decyzji Rady 2000/186/WE nie ujawniło nieprawidłowości mogącej naruszyć ważność wspomnianej decyzji; w związku z tym Niemcy powinny być upoważnionie do dalszego stosowania środków upraszczających do 31 grudnia 2009 r.

(6)

Niniejsze odstępstwo nie wpłynie negatywnie na własne środki Wspólnoty pochodzące z VAT,

2.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 357/34

2.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 357/35

2.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 357/36

(1)

Dnia 19 lipca 2002 r. Komisja zatwierdziła pomoc na ratowanie przedsiębiorstwa (2) przyznaną Fairchild Dornier GmbH (zwanego dalej „Dornier”). Pomoc miała formę gwarancji kredytowej, udzielonej na okres trzech miesięcy. Dnia 6 sierpnia 2002 r. Niemcy zgłosiły Komisji zamiar przedłużenia okresu udzielonej gwarancji i poinformowały ją o dodatkowych środkach pomocy na rzecz Dornier.

(2)

Dnia 5 lutego 2003 r. wszczęto oficjalną procedurę dochodzeniową dotyczącą przedłużenia okresu gwarancji kredytowej oraz przyznania dodatkowych środków (3). Odpowiedź Niemiec na wszczęcie procedury dochodzeniowej wpłynęła dnia 2 kwietnia 2003 r., a ostatnie informacje zostały przedłożone przez Niemcy dnia 3 grudnia 2003 r. Podczas trwania procedury dochodzeniowej nie wpłynęły uwagi od osób trzecich.

(3)

Niemiecki producent samolotów Dornier był od 1996 r. własnością amerykańskiego przedsiębiorstwa Fairchild Aerospace. Dornier, zatrudniając około 3 600 pracowników, produkował w bawarskim mieście Oberpfaffenhofen-Wessling samoloty i części do samolotów. Fabryki i pomieszczenia firmy znajdujące się w Stanach Zjednoczonych zostały objęte likwidacją. W marcu 2002 r. Dornier złożył wniosek o ogłoszenie upadłości.

(4)

Otwarcie postępowania upadłościowego nastąpiło dnia 1 lipca 2002 r. Jednocześnie pracownicy zostali podzieleni na grupy: aktywną i pasywną, przy czym przewidziano, iż grupa pasywna, do której zaliczono około połowę zatrudnionych, zostanie zwolniona. Zatrudnieni przydzieleni do grupy pasywnej zakończyli pracę i zostali objęci planem socjalnym, który częściowo finansowany był przez instytucję państwową. Dnia 20 grudnia 2002 r. syndyk masy upadłościowej podjął decyzję o likwidacji przedsiębiorstwa i oddzielnej sprzedaży jego majątku.

(5)

Przeprowadzono dwie oddzielne transakcje sprzedaży majątku firmy (asset deals): produkcja samolotów oraz dział usług dla klientów sprzedane zostały AvCraft Aerospace GmbH i AvCraft International Ltd., produkcję części do samolotów marki Airbus oraz usługi lotnicze sprzedano Ruag Holding (Szwajcaria). Według oświadczenia władz niemieckich powyższe transakcje przeprowadzone zostały w ramach jawnej i przejrzystej procedury.

(6)

Dnia 19 lipca 2002 r. Komisja zatwierdziła przyznanie pięćdziesięcioprocentowej gwarancji przez rząd federalny oraz Bawarię na kredyt w wysokości 90 mln USD. Gwarancji udzielono w ramach pomocy na ratowanie przedsiębiorstwa na wnioskowany okres trzech miesięcy. Okres obowiązywania gwarancji rozpoczął się w momencie jej udzielenia i winien był się zakończyć dnia 20 września 2002 r.

(7)

Aby umożliwić firmie Dornier przetrwanie podczas poszukiwania partnerów finansowych, w dniu 6 sierpnia 2002 r. Niemcy wystąpiły z wnioskiem o przedłużenie okresu gwarancji do dnia 20 grudnia 2002 r., tzn. o trzy kolejne miesiące. Warunki gwarancji nie uległy zmianie. Gwarancja dotyczyła tego samego kredytu, który nie został w pełni wykorzystany. Okres jej obowiązywania oficjalnie zakończył się 20 grudnia 2002 r. Przedłużenie do powyższego terminu jest przedmiotem niniejszej decyzji.

(8)

Za pośrednictwem drugiego zgłoszenia z dnia 6 sierpnia 2002 r. Komisja została poinformowana, iż Federalny Urząd Pracy przejął około 12,6 mln EUR całkowitych kosztów planu socjalnego, wynoszących 20,6 mln EUR, przeznaczonego dla 1 800 zatrudnionych objętych zwolnieniami. Pozostałe 8 mln EUR sfinansowało samo przedsiębiorstwo. Środki przyznane przez Federalny Urząd Pracy są również przedmiotem niniejszej decyzji.

(9)

Zgodnie z informacjami przedstawionymi przez władze niemieckie ze środków tych nie finansowano płac ani odpraw, lecz pokryto następujące koszty: indywidualne zapomogi dla pracowników, ustalenie ich słabych i mocnych stron, wytyczenie celów, szkolenie, środki mające na celu wspieranie mobilności, promowanie podwykonawstwa, utworzenie giełdy pracy itd. Grupa zatrudnionych objętych planem socjalnym zakończyła pracę.

(10)

Okres obowiązywania gwarancji został zakończony po łącznym okresie sześciu miesięcy w grudniu 2002 r. Plan socjalny, utworzony dla osób zatrudnionych należących do grupy pasywnej zakończył się również w grudniu 2002 r. W konsekwencji firma Dornier uległa likwidacji, a jej majątek sprzedano różnym inwestorom. Tym samym beneficjent powyższych środków przestał istnieć. W związku z powyższym oraz mając na uwadze fakt, iż według informacji przedstawionych przez Niemcy postępowanie likwidacyjne przeprowadzone zostało w sposób jawny i przejrzysty, a majątek sprzedano po cenach rynkowych, ocena podjętych środków byłaby bezprzedmiotowa.

(11)

Formalna procedura dochodzeniowa przewidziana w art. 88 ust. 2 Traktatu WE stała się tym samym bezprzedmiotowa w odniesieniu do opisanych środków,

2.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 357/38

(1)

Drogą wymiany listów między Sekretarzem Generalnym/Wysokim Przedstawicielem i Sekretarzem Generalnym NATO odpowiednio dnia 28 września 2004 r. i 8 października 2004 r., Rada Północnoatlantycka zgodziła się postawić do dyspozycji szefa sztabu kwatery głównej dowództwa połączonych sił zbrojnych, jako szefa grupy dowodzenia UE w Neapolu.

(2)

Dnia 15 września 2004 r. Komitet Wojskowy UE zgodził się z zaleceniem dowódcy operacji UE dotyczącym mianowania szefa sztabu dowództwa połączonych sił zbrojnych w Neapolu, generała Ciro COCOZZA, szefem grupy dowodzenia UE w Neapolu dla operacji wojskowej UE w Bośni i Hercegowinie.

(3)

Na podstawie art. 6 wspólnego działania 2004/570/WPZiB, Rada upoważniła Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa do sprawowania kierownictwa politycznego i strategicznego nad operacją wojskową UE.

(4)

Zgodnie z art. 6 Protokołu w sprawie stanowiska Danii załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Dania nie uczestniczy w opracowywaniu i wprowadzaniu w życie decyzji i działań Unii Europejskiej, które mają wpływ na kwestie obronne.

(5)

Rada Europejska na posiedzeniu w Kopenhadze w dniach 12 i 13 grudnia 2002 r. przyjęła deklarację, zgodnie z którą porozumienia „Berlin plus” i ich wykonanie będą mieć zastosowanie tylko do tych Państw Członkowskich UE, które są członkami NATO lub stronami „Partnerstwa dla Pokoju” i które zawarły z NATO dwustronne umowy dotyczące bezpieczeństwa,

2.12.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 357/39

(1)

W następstwie zalecenia dowódcy operacji UE dotyczącego wkładu Albanii, Komitet Wojskowy Unii Europejskiej wyraził zgodę na zalecenie Komitetowi Politycznemu i Bezpieczeństwa dopuszczenia wkładu Albanii.

(2)

Zgodnie z art. 6 Protokołu w sprawie stanowiska Danii załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Dania nie uczestniczy w opracowywaniu i wykonywaniu decyzji i działań Unii Europejskiej, które mają wpływ na kwestie obronne. W związku z powyższym, Dania nie uczestniczy w finansowaniu operacji.

(3)

W dniach 12–13 grudnia 2002 r. Rada Europejska na szczycie w Kopenhadze przyjęła deklarację stwierdzającą, że porozumienia „Berlin plus” i ich realizacja dotyczy tylko tych Państw Członkowskich UE, które są członkami NATO lub stronami „Partnerstwa dla Pokoju” i które wskutek tego zawarły z NATO dwustronne porozumienia w sprawie bezpieczeństwa,