20.11.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 344/1

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

20.11.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 344/3

(1)

Notyfikacje Państw Członkowskich, zgodnie z art. 8 ust. 2 rozporządzenia Komisji 1520/2000 wskazują, że łączna kwota otrzymana z wniosków wynosi 248 761 823 EUR, a tymczasem dostępna kwota w odniesieniu do transzy świadectw refundacji na mocy art. 8 ust. 4 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1520/2000, wynosi 78 594 136 EUR.

(2)

Współczynnik redukcji powinien być obliczany na podstawie art. 8 ust. 3 i 4 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1520/2000. Zatem współczynnik taki powinien stosować się do kwot wnioskowanych w formularzu świadectwa refundacji do wykorzystania od 1 grudnia 2004 r., jak określa art. 8 ust. 6 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1520/2000,

20.11.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 344/4

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1502/2004 (2) przewiduje wstrzymanie połowu krewetki grenlandzkiej w wodach norweskich na południe od 62°00′N przez statki pływające pod banderą Szwecji lub zarejestrowane w Szwecji.

(2)

W następstwie przesunięcia możliwości połowowych kwota dostępna dla Szwecji nie została wykorzystana. Połowy krewetki grenlandzkiej w wodach norweskich na południe od 62°00′N dokonywane przez statki pływające pod banderą szwedzką lub zarejestrowane w Szwecji powinny zatem być dozwolone. Należy zatem uchylić rozporządzenie Komisji (WE) nr 1501/2004,

20.11.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 344/5

(1)

W celu zapewnienia jednolitego stosowania Nomenklatury Scalonej załączonej do rozporządzenia (EWG) nr 2658/87, koniecznym jest przyjęcie środków dotyczących klasyfikacji towarów, określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia.

(2)

Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 ustaliło ogólne reguły interpretacji Nomenklatury Scalonej. Reguły te stosuje się także do każdej innej nomenklatury, całkowicie lub częściowo opartej na Nomenklaturze Scalonej, bądź takiej, która dodaje do niej jakikolwiek dodatkowy podpodział i która jest ustanowiona przez specyficzne postanowienia wspólnotowe w celu stosowania środków taryfowych lub innych środków odnoszących się do obrotu towarowego.

(3)

Stosownie do wymienionych wyżej ogólnych reguł, towary opisane w kolumnie 1 tabeli zamieszczonej w Załączniku powinny być klasyfikowane do kodów CN wskazanych w kolumnie 2, na mocy uzasadnienia określonego w kolumnie 3.

(4)

Właściwym jest zapewnienie, że wiążąca informacja taryfowa wydana przez organy celne Państw Członkowskich odnośnie do klasyfikacji towarów w Nomenklaturze Scalonej, która nie jest zgodna z niniejszym rozporządzeniem, może być nadal przywoływana przez otrzymującego przez okres trzech miesięcy, zgodnie z art. 12 ust. 6 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (2);

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,

20.11.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 344/8

(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 1493/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku wina (1) stanowi w art. 27 ust. 3, że każda osoba prawna i każda osoba fizyczna lub grupa osób, która wyprodukowała wino, jest zobowiązana dostarczyć do destylacji wszystkie produkty uboczne pochodzące z tej produkcji wina.

(2)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1623/2000 z dnia 25 lipca 2000 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonywania rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 w sprawie wspólnej organizacji rynku wina w odniesieniu do mechanizmów rynkowych (2) ustanawia zasady zastosowania wymienionej destylacji i w art. 49 niektóre wyjątki od tego obowiązku.

(3)

Węgry przyjęły środki niezbędne do zastosowania wymienionej destylacji, jednak docelowa wydajność gorzelni destylujących produkty uboczne jest niewystarczająca. Ponadto, w roku gospodarczym 2004/2005 przewidywane są obfite zbiory. Należy w związku z tym zezwolić Węgrom na wyłączenie niektórych kategorii producentów z obowiązku dostarczania do destylacji produktów ubocznych produkcji wina.

(4)

Aby zapewnić, że odstępstwo przyznane Węgrom będzie stosowane w całym roku gospodarczym, niniejsze rozporządzenie powinno obowiązywać od dnia 1 sierpnia 2004 r.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wina,

20.11.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 344/9

(1)

Dyrektywa 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 marca 2000 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich w zakresie etykietowania, prezentacji i reklamy środków spożywczych (2), zmieniona dyrektywą 2003/89/WE w zakresie oznaczania składników obecnych w środkach spożywczych, przewiduje w art. 6 ust. 3a akapit pierwszy obowiązek oznaczenia na etykiecie napojów o zawartości alkoholu większej niż 1,2 % objętościowo, każdego składnika wymienionego w załączniku IIIa wspomnianej dyrektywy.

(2)

Artykuł 6 ust. 3a akapit drugi lit. a) dyrektywy 2000/13/WE, przewiduje w odniesieniu do produktów określonych w art. 1 ust. 2 rozporządzenia (WE) 1493/99, że zasady prezentacji składników wymienionych w załączniku IIIa wymienionej dyrektywy mogą zostać przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 75 wspomnianego rozporządzenia.

(3)

Załącznik VII lit. D) ust. 1 i załącznik VIII lit. F) ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 precyzują, że informacje na opakowaniu powinny być podane w jednym lub więcej oficjalnych językach Wspólnoty, tak aby konsument w pełni je zrozumiał.

(4)

Należy zatem wprowadzić zmiany do rozporządzenia Komisji (WE) nr 753/2002 (3).

(5)

Niniejsze rozporządzenie powinno być stosowane od 25 listopada 2004 r. – ostatecznego, nieprzekraczalnego terminu transpozycji dyrektywy 2003/89/WE.

(6)

Komitet Zarządzający ds. Wina nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,

1)

w art. 3 wprowadza się następujące zmiany:

2)

w art. 11 ust. 2 otrzymuje następujące brzmienie:

„2.   Postanowienia art. 3 ust. 1 i 3, stosują się mutatis mutandis do obowiązkowych danych szczegółowych, o których mowa w art. 12.”.

20.11.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 344/11

(1)

Artykuł 7 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 2799/1999 (2) ustala kwotę pomocy w odniesieniu do mleka odtłuszczonego i mleka odtłuszczonego w proszku przeznaczonych na paszę, biorąc pod uwagę czynniki określone w art. 11 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1255/1999. W związku ze zmianami ceny rynkowej oraz cen sprzedaży mleka odtłuszczonego w proszku objętego interwencją, kwota pomocy powinna zostać ograniczona.

(2)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 2799/1999.

(3)

Komitet Zarządzający ds. Mleka i Przetworów Mlecznych nie wydał opinii w terminie ustalonym przez przewodniczącego,

20.11.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 344/12

(1)

Decyzja Komisji 2001/376/WE z dnia 18 kwietnia 2001 r. dotycząca środków wymaganych przy wystąpieniu gąbczastej encefalopatii bydła w Portugalii oraz wprowadzająca program wywozu oparty na dacie (4), zakazuje wysyłania i wywozu z Portugalii żywego bydła i niektórych produktów pochodnych. Decyzja ta zastąpiła i uchyliła decyzję Komisji 98/653/WE (5) przyjętą w związku z wysoką częstotliwością występowania gąbczastej encefalopatii bydła (BSE) i brakiem właściwego postępowania w przypadkach wystąpienia tej choroby w Portugalii w czasie, o którym mowa.

(2)

Naukowy Komitet Sterujący (SSC) stwierdził istnienie trzech głównych aspektów dotyczących uznawania zagrożenia BSE. Po pierwsze, zagrożenie dla ludzi związane z bezpośrednim spożyciem materiału potencjalnie zakaźnego; po drugie, zagrożenie dla człowieka w związku z przyjmowaniem lub wystawieniem na działanie przetworzonego, potencjalnie zakaźnego materiału; po trzecie, ryzyko rozprzestrzeniania choroby poprzez ponowne stosowanie materiału zakaźnego w paszach dla zwierząt. Międzynarodowa Organizacja Zdrowia Zwierząt (OIE) zaproponowała, aby stopień zagrożenia dla zdrowia ludzi i zwierząt w państwach oceniać na łącznej podstawie rozprzestrzeniania się BSE oraz stosowania środków kontroli ryzyka.

(3)

Na sesji ogólnej OIE w maju 2003 r. wprowadzono poprawki do rozdziału w Kodeksie Zdrowia Zwierząt poświęconego BSE oraz zmieniono kryteria wyznaczające granicę pomiędzy krajami średniego i wysokiego ryzyka. Obecnie granicę tę wyznacza częstotliwość występowania BSE wynosząca 200 przypadków na milion sztuk bydła w wieku powyżej 24 miesięcy życia, obliczona na przestrzeni 12 poprzedzających miesięcy w państwach prowadzących aktywny nadzór.

(4)

W Portugalii odnotowano 103 przypadki BSE w okresie pomiędzy 1 września 2003 r. a 31 sierpnia 2004 r. W związku z tym wskaźnik liczby przypadków BSE w Portugalii obliczony w okresie minionych 12 miesięcy wynosi 131,7. Ponadto wyniki aktywnego monitorowania i biernego nadzoru pokazują, że liczba przypadków występowania BSE w tym Państwie Członkowskim maleje.

(5)

Dlatego też częstotliwość występowania BSE jest niższa niż górna granica wyznaczona dla państw średniego ryzyka występowania BSE, o której mowa w Kodeksie Zdrowia Zwierząt OIE. Zmiany na korzyść w liczbie przypadków BSE dowodzą, że środki przedsięwzięte przez Portugalię okazały się skuteczne.

(6)

Zakaz karmienia zwierząt gospodarskich paszą zawierającą białka ssaków i zakaz karmienia przeżuwaczy tłuszczem ssaków wprowadzono w Portugalii dnia 4 grudnia 1998 r. W tym samym czasie zakazano gromadzenia, przechowywania i obrotu białkiem ssaków i niektórymi tłuszczami oraz zorganizowano wycofywanie z rynku istniejących zapasów.

(7)

W ramach misji przeprowadzanej w Portugalii przez Biuro ds. Żywności i Weterynarii (FVO) w czerwcu 1999 r. stwierdzono, że wycofywanie z rynku istniejących zapasów zostało zakończone i kontrole w sprawie skuteczności zakazu paszowego zastosowano poprawnie. Zakaz wszedł w życie z dniem 1 lipca 1999 r.

(8)

Zakaz używania określonych materiałów niebezpiecznych w żywności przeznaczonej dla ludzi lub w paszach zwierzęcych został wprowadzony w Portugalii dnia 4 grudnia 1998 r. Zakaz ten został rozszerzony zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 999/2001.

(9)

Scentralizowany krajowy system identyfikacji i rejestracji bydła został wprowadzony w Portugalii dnia 1 lipca 1999 r.

(10)

Rozporządzenie (WE) nr 999/2001 ustala środki dotyczące wszystkich zagrożeń dla zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt wynikających z TSE oraz rządzące całym łańcuchem produkcji i wprowadzania na rynek żywych zwierząt i produktów pochodzenia zwierzęcego. W szczególności ustanawia ono zasady na poziomie Wspólnoty dotyczące systematycznego monitorowania BSE, usuwania materiałów określonego ryzyka i zakazów w zakresie żywienia zwierząt.

(11)

Rozporządzenie (WE) nr 999/2001 stosuje się od 1 lipca 2001 r. W trakcie kilku misji FVO w Portugalii dokonano oceny realizacji środków ustanowionych w tym rozporządzeniu mających na celu zwalczanie, kontrolę i zapobieganie TSE.

(12)

Misja FVO w lutym 2004 r. wykazała, że Portugalia podjęła wszelkie niezbędne działania i w sposób zadowalający zastosowała się do zaleceń w zakresie wdrażania środków zapobiegających BSE określonych w rozporządzeniu (WE) nr 999/2001, w szczególności do tych zaleceń, które odnoszą się do nadzoru nad BSE, usuwania określonych materiałów niebezpiecznych oraz do zakazu dotyczącego paszy.

(13)

Wygląda na to, że obecnie w Portugalii postępuje się w sposób właściwy z trzema głównymi aspektami uznawania zagrożenia BSE rozpoznanymi przez SSC, czyli: po pierwsze, z zagrożeniem dla ludzi związanym z bezpośrednim spożyciem materiału potencjalnie zakaźnego; po drugie, z zagrożeniem dla człowieka w związku z przyjmowaniem lub wystawieniem na działanie przetworzonego, potencjalnie zakaźnego materiału; po trzecie, z ryzykiem rozprzestrzeniania choroby poprzez ponowne stosowanie materiału zakaźnego w paszach dla zwierząt.

(14)

Dlatego też właściwym jest uchylenie decyzji 2001/376/WE.

(15)

Na mocy rozporządzenia (WE) nr 999/2001, kręgosłup bydła powyżej 12 miesięcy życia uznaje się za określony materiał niebezpieczny. Portugalia korzysta z odstępstwa pozwalającego na wykorzystywanie kręgosłupów otrzymanych ze sztuk bydła poniżej 30 miesięcy życia. Ponadto rozporządzenie to ustanawia dla Portugalii rozszerzoną listę określonych materiałów niebezpiecznych.

(16)

Granica wieku, w którym usuwa się kręgosłup sztukom bydła oraz lista określonych materiałów niebezpiecznych, obowiązująca w innych Państwach Członkowskich powinna dotyczyć również Portugalii w celu harmonizacji handlu. Należy odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 999/2001.

(17)

Dla celów jasności i spójności przepisów prawa wspólnotowego należy uchylić decyzję Komisji 2000/345/WE z dnia 22 maja 2000 r. ustalającą datę rozpoczęcia wysyłania niektórych produktów z Portugalii do Niemiec w celu ich spalenia na mocy art. 3 ust. 6 decyzji 98/653/WE (6), oraz decyzję Komisji 2000/371/WE z dnia 6 czerwca 2000 r. ustalającą datę rozpoczęcia wysyłania byków do walk z Portugalii do Francji na mocy art. 3 ust. 7 decyzji 98/653/WE (7), oraz decyzję Komisji 2000/371/WE z dnia 6 czerwca 2000 r. ustalającą datę rozpoczęcia wysyłania byków do walk z Portugalii do Francji na mocy art. 3 ust. 7 decyzji 98/653/WE (8).

(18)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt,

20.11.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 344/17

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 998/2003 ustanawia wymogi dotyczące zdrowia zwierząt stosowane do przemieszczania zwierząt domowych o charakterze niehandlowym oraz zasady stosowane do kontroli takiego przemieszczania. Część C załącznika II do omawianego rozporządzenia zawiera wykaz państw trzecich, w przypadku których ryzyko pojawienia się wścieklizny we Wspólnocie na skutek przemieszczania zwierząt domowych z terytoriów tych krajów nie jest wyższe niż ryzyko związane z przemieszczaniem zwierząt domowych pomiędzy Państwami Członkowskimi.

(2)

Na mocy rozporządzenia (WE) nr 998/2003 wykaz państw trzecich miał zostać sporządzony do 3 lipca 2004 r. Aby znaleźć się w wykazie, państwo trzecie powinno określić swój status w odniesieniu do wścieklizny oraz wykazać, że spełnia określone warunki dotyczące powiadamiania, monitorowania, służb weterynaryjnych, zapobiegania i zwalczania wścieklizny oraz uregulowań w zakresie szczepień.

(3)

W celu uniknięcia wszelkich niepotrzebnych zakłóceń w przemieszczaniu zwierząt domowych oraz w celu umożliwienia państwom trzecim w koniecznych przypadkach zapewnienia dodatkowych gwarancji należy ustanowić tymczasowy wykaz państw trzecich. Wykaz ten powinien opierać się na danych pochodzących z Międzynarodowego Biura Chorób Epizootycznych (OIE – Światowa Organizacja Zdrowia Zwierząt), na wynikach inspekcji przeprowadzonych przez Biuro Komisji ds. Żywności i Weterynarii w danych państwach trzecich oraz na informacjach zebranych przez Państwa Członkowskie.

(4)

Wykaz powinien opierać się również na danych pochodzących ze Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), współpracującego z WHO Centrum Obserwacji i Badań nad Wścieklizną w Wusterhausen, oraz z Biuletynu o wściekliźnie.

(5)

Tymczasowy wykaz państw trzecich powinien obejmować państwa, w których nie występuje wścieklizna i państwa, w przypadku których ryzyko pojawienia się wścieklizny we Wspólnocie na skutek przemieszczania zwierząt domowych z terytoriów tych krajów nie jest wyższe niż ryzyko związane z przemieszczaniem zwierząt domowych pomiędzy Państwami Członkowskimi.

(6)

W związku z prośbą wyrażoną przez właściwe władze Chile, Hong Kongu i Zjednoczonych Emiratów Arabskich dotyczącą włączenia tych krajów do wykazu w części C załącznika II do rozporządzenia (WE) nr 998/2003, uzasadnionym wydaje się wprowadzenie zmian do tymczasowego wykazu sporządzonego zgodnie z art. 10.

(7)

Ponadto do wykazu krajów w części A załącznika II do niniejszego rozporządzenia dodano Maltę, zgodnie z decyzją Rady 2004/650/WE z dnia 13 września 2004 r. zmieniającą rozporządzenie (WE) nr 998/2003 (2). W związku z powyższym, szczegółowe postanowienia dotyczące wjazdu zwierząt domowych do Irlandii, Szwecji i Zjednoczonego Królestwa powinny objąć również Maltę.

(8)

Wreszcie, środki przyjęte przez Hiszpanię w Ceucie i Melilli dotyczące wjazdu z Maroka i kontroli na tych terytoriach bezpańskich psów oraz przemieszczania zwierząt domowych z tych terytoriów do Maroka pozwalają obecnie na uznanie statusu tych terytoriów w odniesieniu do wścieklizny za równorzędny ze statusem Państw Członkowskich Europy kontynentalnej. Właściwym jest zatem włączenie Ceuty i Melilli do wykazu w sekcji I części B załącznika II do rozporządzenia (WE) nr 998/2003.

(9)

W celu zachowania przejrzystości wspólnotowych przepisów prawnych załącznik II do rozporządzenia (WE) nr 998/2003 powinien zostać zastąpiony w całości.

(10)

W rozporządzeniu (WE) nr 998/2003 należy zatem wprowadzić stosowne zmiany.

(11)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt,

20.11.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 344/21

(1)

W drodze rozporządzenia (WE) nr 990/2004 (2), po dokonaniu przeglądu średnioterminowego, Rada zmieniła rozporządzenie (WE) nr 151/2003 (3) („środki”), nakładając ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych elektrotechnicznych blach teksturowanych o szerokości powyżej 500 mm („omawiany produkt”) pochodzących z Federacji Rosyjskiej („Rosji”).

(2)

W marcu 2004 r., poprzez opublikowanie zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (4), Komisja ogłosiła rozpoczęcie częściowego przeglądu średnioterminowego środków dotyczących przywozu omawianego produktu pochodzącego z Rosji, celem zbadania, czy istnieje potrzeba ich dostosowania, biorąc pod uwagę pewne konsekwencje rozszerzenia Unii Europejskiej do 25 Państw Członkowskich („rozszerzenie”).

(3)

Rada stwierdziła, że, mając na uwadze interes Wspólnoty, istnieje potrzeba tymczasowego dostosowania istniejących środków w celu uniknięcia nagłych i nadmiernie negatywnych skutków dla importerów i użytkowników w dziesięciu nowych Państwach Członkowskich przystępujących do Unii Europejskiej („UE10”) bezpośrednio po rozszerzeniu. Uznano, że najlepszym sposobem osiągnięcia tego celu jest przyjęcie zobowiązań oferowanych przez współpracujące strony, przy wprowadzeniu elementu pułapów ilościowych.

(4)

W związku z tym, rozporządzeniem (WE) nr 1000/2004 (5) Komisja przyjęła jako środek specjalny krótkoterminowe zobowiązania zaoferowane przez i) rosyjskiego producenta eksportującego omawiany produkt – Nowolipiecki Kombinat Hutniczy wspólnie ze spółką szwajcarską (Stinol AG) i ii) drugiego rosyjskiego producenta eksportującego omawiany produkt – Viz Stal Ltd. wspólnie ze związaną z nim szwajcarską spółką (Duferco SA).

(5)

Aby stworzyć warunki dla zwolnienia z ceł antydumpingowych, które zostało udzielone poprzez przyjęcie zobowiązań, rozporządzenie (WE) nr 151/2003 zostało zmienione rozporządzeniem Rady (WE) nr 989/2004 (6).

(6)

W rozporządzeniu (WE) nr 1000/2004 stwierdza się, że przyjęcie zobowiązań jest ograniczone do początkowego okresu sześciu miesięcy („okres początkowy”) bez uszczerbku dla normalnego okresu obowiązywania środków i że środki wygasają po upływie tego okresu, o ile Komisja nie uzna za stosowne przedłużyć okres ich stosowania.

(7)

W związku z powyższym Komisja zbadała, czy nadal istnieją nadzwyczajne i negatywne warunki dla użytkowników końcowych, dystrybutorów i konsumentów w UE10, które doprowadziły do przyjęcia zobowiązania. W ramach ogólnej weryfikacji skontrolowano również, czy omawiane firmy przestrzegają podjętych zobowiązań.

(8)

Obecne zobowiązania oferowane przez firmy obligują je, między innymi, do przestrzegania swojej tradycyjnej struktury sprzedaży eksportowej klientom w UE10 w ramach pułapów ilościowych ustalonych na podstawie istniejącej, tradycyjnej struktury sprzedaży eksportowej klientom w UE10.

(9)

Warunki zobowiązań obligują również podpisujące je firmy do regularnego dostarczania Komisji szczegółowych informacji, w formie sprawozdań miesięcznych dotyczących sprzedaży klientom w UE10 (lub odsprzedaży przez jakiekolwiek związane z nimi strony wewnątrz Wspólnoty) oraz do umożliwienia przeprowadzania przez Komisję wizyt weryfikacyjnych. Dla umożliwienia pełnego monitorowania skuteczności zobowiązania, również tradycyjni klienci firm eksporterów w UE10 dostarczyli pisemną zgodę na przeprowadzanie wizyt weryfikacyjnych na miejscu w ich lokalach.

(10)

Wizyty weryfikacyjne u producentów eksportujących i u niektórych spośród ich tradycyjnych klientów w UE10 potwierdziły, że rozmiary wywozu do UE10 przez omawiane firmy nie przekraczały poziomu pułapów ilościowych określonych w zobowiązaniach. Ponadto ustalono, że firmy w szerokim zakresie przestrzegały swojej tradycyjnej struktury sprzedaży klientom indywidualnym w UE10. Poza tym, na podstawie dostępnych informacji można stwierdzić, że nie wystąpił zauważalny przepływ z UE10 do UE15 omawianych tu produktów, przy których przywozie wykorzystano zwolnienia z ceł antydumpingowych udzielone w wyniku zobowiązań.

(11)

Analiza miesięcznych sprawozdań dotyczących sprzedaży, przedkładanych Komisji przez omawiane firmy, popartych dostępnymi, oficjalnymi danymi statystycznymi i wynikami wizyt weryfikacyjnych na miejscu, wykazała, że wielkość wywozu omawianego produktu do UE10 przez omawiane firmy zmniejszyła się w następstwie rozszerzenia i że kontyngent ustalony w zobowiązaniach nie został wykorzystany. Ten brak wykorzystania pułapów ilościowych w ciągu kilku pierwszych miesięcy początkowego okresu stosowania zobowiązań wynikał częściowo z tego, że jeden z producentów eksportujących przeprowadzał reorganizację operacji sprzedaży. Jednakże ten producent eksportujący oświadczył, że w następnej fazie początkowego okresu ma on zamiar wykorzystać kwoty eksportowe do wysokości ustalonych pułapów ilościowych.

(12)

Ponadto, jak stwierdzono w motywie (23) rozporządzenia (WE) nr 989/2004, w okresie poprzedzającym rozszerzenie, tzn. w roku 2003 i w pierwszych miesiącach roku 2004 zaobserwowano anormalny wzrost wielkości wywozów do UE10. Uważa się, że to również mogło przyczynić się do zmniejszenia ilości przywożonych do UE10 po rozszerzeniu.

(13)

Biorąc pod uwagę powyższe, a także ograniczone rozmiary przywozu do UE10, uznaje się, że za wcześnie jest na stwierdzenie, czy środki tymczasowe osiągnęły oczekiwane skutki i czy negatywne warunki, z których powodu konieczne było otrzymanie zobowiązań, już nie występują. Dlatego też, a także ponieważ warunki zobowiązań były przestrzegane w początkowym okresie ich stosowania przez omawiane firmy, stwierdza się, że przyjęcie zobowiązań oferowanych przez omawiane firmy na następny okres jest uzasadnione.

(14)

Jeśli chodzi o długość tego dalszego okresu, uznaje się, że okres ich obowiązywania dłuższy niż sześć miesięcy pozostawałby w sprzeczności z pojęciem przejściowego charakteru zobowiązań, dlatego też ich przyjęcie jest ograniczone do okresu od dnia 21 listopada 2004 r. do dnia 20 maja 2005 r. („okres końcowy”).

(15)

Jeśli chodzi o poziom pułapów ilościowych, jakie mają być stosowane w okresie końcowym, należy zauważyć, że zostały one obliczone przy zastosowaniu tych samych metod, które stosowano przy ustalaniu początkowego okresu (jednak w odróżnieniu do początkowego okresu, kiedy obniżono rozmiary dopuszczalnego przywozu w stosunku do tradycyjnej wysokości, celem uwzględnienia anormalnej wysokości przywozu w okresie poprzedzającym rozszerzenie, korekt takich nie dokonano przy określaniu pułapów ilościowych dla okresu końcowego).

(16)

Zgodnie z rozporządzeniem (WE) 989/2004, zobowiązania obligują każdego indywidualnego producenta eksportującego do przestrzegania pułapów importowych oraz, w celu umożliwienia monitorowania tych zobowiązań, omawiani producenci eksportujący zgodzili się również w szerokim zakresie przestrzegać swojej tradycyjnej struktury sprzedaży klientom indywidualnym w UE10. Producenci eksportujący mają również świadomość tego, że jeżeli okaże się, że struktura sprzedaży uległa znacznej zmianie lub gdy monitorowanie zobowiązania stanie się w jakikolwiek sposób trudne lub niewykonalne, Komisja ma prawo do wycofania przyjęcia zobowiązania danej firmy, co prowadzi do zastąpienia zobowiązania nałożeniem ostatecznego cła antydumpingowego, do dostosowania poziomu pułapu lub podjęcia innych czynności zaradczych.

(17)

Warunkiem zobowiązań jest również to, że jeżeli zostaną one w jakikolwiek sposób naruszone, Komisja będzie miała prawo do wycofania ich przyjęcia, co prowadzi do zastąpienia zobowiązań nałożeniem ostatecznego cła antydumpingowego.

(18)

Firmy będą regularnie dostarczać Komisji szczegółowych informacji na temat swoich wywozów do Wspólnoty, co pozwoli na skuteczne monitorowanie zobowiązań przez Komisję.

(19)

Aby Komisja mogła skutecznie monitorować przestrzeganie zobowiązań przez firmy, przy przedłożeniu właściwemu organowi celnemu wniosku o dopuszczenie do swobodnego obrotu zgodnie ze zobowiązaniem, zwolnienie celne będzie uzależnione od przedstawienia faktury zawierającej przynajmniej pozycje wymienione w załączniku do rozporządzenia Rady (WE) 989/2004. Taki poziom informacji jest również niezbędny, aby umożliwić organom celnym stwierdzenie z odpowiednią dokładnością, że ładunek jest zgodny z dokumentami handlowymi. Jeżeli taka faktura nie zostanie przedstawiona lub też nie odpowiada ona produktowi przedstawionemu organom celnym, płatne będzie odpowiednie cło antydumpingowe.

(20)

Wszystkie strony, które uprzednio zgłosiły swoje zainteresowanie, zostały powiadomione o zamiarze przyjęcia zobowiązań. Przemysł Wspólnotowy nie zgłosił żadnych zastrzeżeń odnośnie do przyjęcia zobowiązań. Nie otrzymano również żadnych uwag od innych zainteresowanych stron, które spowodowałyby zmianę poglądów Komisji w tej sprawie.

(21)

W rozporządzeniu (WE) nr 1000/2004, organy celne zostały zobowiązane do rejestrowania przywozu do Wspólnoty omawianego produktu pochodzącego z Rosji, eksportowanego przez firmy, których zobowiązania zostały przyjęte i dla których wnoszono o zwolnienie z cła antydumpingowego nałożonego przez rozporządzenie (WE) nr 151/2003.

(22)

Ponieważ przyjęcie zobowiązań dotyczących początkowego okresu rozpoczęło się dnia 21 maja 2004 r., a przyjęcie zobowiązań dotyczących końcowego okresu nastąpi natychmiast po zakończeniu początkowego okresu, oba te okresy należy traktować jako jeden ciągły okres. Jednak, zgodnie z art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, maksymalny okres rejestracji wynosi dziewięć miesięcy, w związku z tym organy celne powinny rejestrować takie przywozy jedynie do dnia 20 lutego 2005 r.,

20.11.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 344/24

(1)

W drodze rozporządzenia (WE) nr 132/2001 (2), Rada nałożyła ostateczne cło antydumpingowe na przywóz azotanu amonu („omawiany produkt”) pochodzącego z Ukrainy. W drodze rozporządzenia (WE) nr 658/2002 (3), po zakończeniu przeglądu średnioterminowego, Rada nałożyła definitywne cło antydumpingowe na przywóz omawianego produktu pochodzącego z Federacji Rosyjskiej („Rosji”).

(2)

W marcu 2004 r., poprzez opublikowanie zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (4), Komisja ogłosiła rozpoczęcie częściowego przeglądu średnioterminowego środków dotyczących przywozu omawianego produktu pochodzącego z Rosji i Ukrainy („środki”), celem zbadania, czy istnieje potrzeba ich dostosowania, biorąc pod uwagę pewne konsekwencje rozszerzenia Unii Europejskiej do 25 Państw Członkowskich („rozszerzenie”).

(3)

Rada stwierdziła, że, mając na uwadze interes Wspólnoty, istnieje potrzeba tymczasowego dostosowania istniejących środków w celu uniknięcia nagłych i nadmiernie negatywnych skutków dla importerów i użytkowników w dziesięciu nowych Państwach Członkowskich przystępujących do Unii Europejskiej („UE10”) bezpośrednio po rozszerzeniu. Uznano, że najlepszym sposobem osiągnięcia tego celu jest przyjęcie zobowiązań oferowanych przez współpracujące strony, przy wprowadzeniu elementu minimalnych cen importowych i pułapów ilościowych.

(4)

W związku z tym, rozporządzeniem (WE) nr 1001/2004 (5) Komisja przyjęła jako środek specjalny krótkoterminowe zobowiązania zaoferowane przez i) ukraińskiego producenta eksportującego omawiany produkt („Azot S.A.”) ii) rosyjskiego producenta eksportującego (MChK Eurochem S.A. odnośnie do towarów wyprodukowanych w jego zakładach produkcyjnych Nak Azot S.A., Rosja), a sprzedawanych przez firmę z nim związaną (Cumberland Sound Ltd., Brytyjskie Wyspy Dziewicze) iii) wspólnie przez dwóch powiązanych rosyjskich producentów eksportujących (Spółka Akcyjna „Akron” i Spółka Akcyjna „Dorogobuż”).

(5)

Aby stworzyć warunki dla zwolnienia z ceł antydumpingowych, które zostało udzielone poprzez przyjęcie zobowiązań, rozporządzenie (WE) nr 658/2002 i rozporządzenie (WE) nr 132/2001 zostały zmienione rozporządzeniem (WE) nr 993/2004.

(6)

W rozporządzeniu (WE) nr 1001/2004 stwierdza się, że przyjęcie zobowiązań jest ograniczone do początkowego okresu sześciu miesięcy („okres początkowy”) bez uszczerbku dla normalnego okresu obowiązywania środków i że środki wygasają po upływie tego okresu, o ile Komisja nie uzna za stosowne przedłużyć okres ich stosowania.

(7)

Zgodnie z akapitem 15 rozporządzenia (WE) nr 1001/2004, utrzymanie zobowiązań będzie uzależnione od weryfikacji, jakiej zostaną one poddane na zakończenie okresu sześciu miesięcy, dla sprawdzenia, czy wyjątkowe i negatywne warunki dla użytkownika końcowego w UE10, prowadzące do przyjęcia zobowiązań, wciąż istnieją. W ramach ogólnej oceny zweryfikowano również, czy omawiane firmy przestrzegają podjętych zobowiązań.

(8)

Obecne zobowiązania oferowane przez firmy obligują je, między innymi, do przestrzegania swojej tradycyjnej struktury sprzedaży eksportowej klientom w UE10, po cenach nie niższych niż określone minimalne ceny importowe („MCI”). Te MCI w znacznym stopniu eliminują szkodliwy dumping stwierdzony podczas początkowego dochodzenia. Sprzedaż winna się również odbywać w ramach pułapów ilościowych ustalonych na podstawie istniejącej, tradycyjnej struktury sprzedaży eksportowej do UE10.

(9)

Warunki zobowiązań obligują również podpisujące je firmy do regularnego dostarczania Komisji szczegółowych informacji, w formie sprawozdań miesięcznych dotyczących sprzedaży do UE10 (lub odsprzedaży przez jakiekolwiek związane z nimi strony wewnątrz Wspólnoty), oraz do umożliwienia przeprowadzania przez Komisję wizyt weryfikacyjnych. Dla umożliwienia pełnego monitorowania skuteczności zobowiązań, również tradycyjni klienci w UE10 firm eksporterów dostarczyli pisemną zgodę na przeprowadzanie wizyt weryfikacyjnych na miejscu w ich lokalach.

(10)

Wizyty weryfikacyjne u producentów eksportujących wykazały, że omawiane firmy przestrzegały MCI i że rozmiary wywozu do UE10 nie przekraczały poziomu pułapów ilościowych określonych w zobowiązaniach. Ponadto ustalono, że firmy w szerokim zakresie przestrzegały swojej tradycyjnej struktury sprzedaży klientom indywidualnym w UE10. Poza tym, na podstawie dostępnych informacji można stwierdzić, że nie wystąpił zauważalny przepływ z UE10 do UE15 omawianych tu produktów, przy których przywozie wykorzystano zwolnienia z ceł antydumpingowych udzielone w wyniku zobowiązań.

(11)

Analiza miesięcznych sprawozdań dotyczących sprzedaży, przedkładanych Komisji przez omawiane firmy, popartych dostępnymi, oficjalnymi danymi statystycznymi, wykazała, że mimo pewnego dostosowania poziomu cen, nadal występowały znaczne różnice między cenami omawianego produktu w UE10 a UE15. Ponadto zaobserwowano, że wielkość sprzedaży z Rosji i Ukrainy do UE10 zmniejszyła się po rozszerzeniu, jednak biorąc pod uwagę fakt, że badany okres dotyczył jednego z „martwych sezonów” dla omawianego produktu, wielkość ta jest nadal znaczna. Ponadto, jak stwierdzono w motywie 28 rozporządzenia (WE) nr 993/2004, w okresie poprzedzającym rozszerzenie, tzn. w roku 2003 i w pierwszych miesiącach roku 2004 zaobserwowano anormalny wzrost wielkości wywozów do UE10. Uważa się, że to również mogło przyczynić się do zmniejszenia ilości przywożonych do UE10 po rozszerzeniu.

(12)

Biorąc pod uwagę, że nadal istnieją wyjątkowe i negatywne warunki, jakie panowały przed rozszerzeniem, z których powodu konieczne było otrzymanie zobowiązań, a także ponieważ warunki zobowiązań były przestrzegane w początkowym okresie ich stosowania przez omawiane firmy, stwierdza się, że dalsza akceptacja zobowiązań oferowanych przez omawiane firmy na następny okres jest uzasadniona.

(13)

Jeśli chodzi o długość tego dalszego okresu, uznaje się, że okres obowiązywania przekraczający sześć miesięcy pozostawałby w sprzeczności z pojęciem przejściowego charakteru zobowiązań, dlatego też ich przyjęcie jest ograniczone do okresu od dnia 21 listopada 2004 r. do dnia 20 maja 2005 r. („okres końcowy”).

(14)

Jeśli chodzi o poziom pułapów ilościowych, jakie mają być stosowane w okresie końcowym, należy zauważyć, że zostały one obliczone przy zastosowaniu tych samych metod, które stosowano przy ustalaniu początkowego okresu (jednak w odróżnieniu od początkowego okresu, kiedy obniżano wysokość dopuszczalnego przywozu w stosunku do tradycyjnej wysokości, aby uwzględnić nienormalną wysokość przywozu w okresie poprzedzającym rozszerzenie, korekty takie nie będą dokonywane przy określaniu pułapów ilościowych dla okresu końcowego). Tym niemniej, biorąc pod uwagę tendencję do wzrostu zużycia tego produktu w UE10, przy ustalaniu pułapów ilościowych dla końcowego okresu dla każdego z producentów eksportujących, korzystających ze zobowiązań, wzięto pod uwagę współczynnik wzrostu.

(15)

Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 993/2004, zobowiązania obligują każdego indywidualnego producenta eksportującego do przestrzegania MCI w ramach pułapów importowych, a celem umożliwienia monitorowania tych zobowiązań omawiani producenci eksportujący zgodzili się również w szerokim zakresie przestrzegać swojej tradycyjnej struktury sprzedaży klientom indywidualnym w UE10. Producenci eksportujący mają również świadomość tego, że jeżeli okaże się, iż struktura sprzedaży uległa znacznej zmianie, lub gdy monitorowanie zobowiązań stanie się w jakikolwiek sposób trudne lub niewykonalne, Komisja ma prawo do wycofania przyjęcia zobowiązania danej firmy, co prowadzi do zastąpienia zobowiązania nałożeniem ostatecznego cła antydumpingowego, do dostosowania poziomu pułapu, lub podjęcia innych czynności zaradczych.

(16)

Warunkiem zobowiązań jest również to, że jeżeli zostaną one w jakikolwiek sposób naruszone, Komisja będzie miała prawo do wycofania ich przyjęcia, co prowadzi do zastąpienia zobowiązania nałożeniem ostatecznego cła antydumpingowego.

(17)

Firmy będą regularnie dostarczać Komisji szczegółowych informacji na temat swoich wywozów do Wspólnoty, co pozwoli na skuteczne monitorowanie zobowiązań przez Komisję.

(18)

Aby Komisja mogła skutecznie monitorować przestrzeganie zobowiązań przez firmy, przy przedłożeniu właściwemu organowi celnemu wniosku o dopuszczenie do swobodnego obrotu zgodnie ze zobowiązaniem, zwolnienie celne będzie uzależnione od przedstawienia faktury zawierającej przynajmniej pozycje wymienione w załączniku do rozporządzenia Rady (WE) nr 993/2004. Taki poziom informacji jest również niezbędny, aby umożliwić organom celnym stwierdzenie z odpowiednią dokładnością, że ładunek jest zgodny z dokumentami handlowymi. Jeżeli taka faktura nie zostanie przedstawiona lub też nie odpowiada ona produktowi przedstawionemu organom celnym, płatne będzie odpowiednie cło antydumpingowe.

(19)

Zgodnie z motywem 15 rozporządzenia (WE) nr 1001/2004, Państwa Członkowskie były konsultowane odnośnie do propozycji dalszej akceptacji zobowiązań. Niektóre Państwa Członkowskie uważały, że poziom MCI powinien zostać podniesiony. Należy jednak pamiętać, że te zobowiązania nie są bezpośrednim odpowiednikiem cła antydumpingowego, ponieważ MCI zostały ustalone na niższym poziomie niż miałoby to zwykle miejsce. Służą one raczej jako zabezpieczenie poziomu, poniżej którego ceny w UE10 nie powinny spadać. W związku z tym, a także uwzględniając krótkoterminowy charakter zobowiązań oraz wyjątkowe warunki, w jakich zobowiązania zostały przyjęte, korekta poziomu MCI nie wydaje się w chwili obecnej uzasadniona.

(20)

Propozycja dalszej akceptacji zobowiązań została skonsultowana ze wszystkimi stronami, które uprzednio zgłosiły swoje zainteresowanie. Organizacja producentów Przemysłu Wspólnotowego oświadczyła, że nie będzie się sprzeciwiać dalszej akceptacji zobowiązań, pod warunkiem że nie będzie to miało negatywnego wpływu na jej sytuację. Jednak krajowa organizacja producentów w Polsce zgodziła się z opinią niektórych Państw Członkowskich, że poziom MCI winien zostać podniesiony, ponieważ ustalony poziom cen nie pokrywa kosztów produkcji jej producentów. Jednakże z powodów przytoczonych w poprzednim akapicie korekta poziomu MCI nie wydaje się w chwili obecnej być uzasadnioną.

(21)

Jeden z producentów eksportujących w Rosji powiadomił Komisję o swoim zamiarze wywozu do Wspólnoty za pośrednictwem swojej nowej, powiązanej spółki handlowej mającej siedzibę w Szwajcarii.

(22)

Nie otrzymano innych uwag, które spowodowałyby zmianę poglądów Komisji w tej sprawie.

(23)

W rozporządzeniu (WE) nr 1001/2004 organy celne zostały zobowiązane do rejestrowania przywozu do Wspólnoty omawianego produktu pochodzącego z Rosji i Ukrainy, eksportowanego przez firmy, których zobowiązania zostały przyjęte i dla których wnoszono o zwolnienie z cła antydumpingowego nałożonego przez rozporządzenie Rady (WE) nr 132/2001 i rozporządzenie Rady (WE) nr 658/2002, zmienione przez rozporządzenie Rady (WE) nr 993/2004.

(24)

Ponieważ przyjęcie zobowiązań dotyczących początkowego okresu rozpoczęło się dnia 21 maja 2004 r., a przyjęcie zobowiązań dotyczących końcowego okresu nastąpi natychmiast po zakończeniu początkowego okresu, oba te okresy należy traktować jako jeden ciągły okres. Jednak zgodnie z art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, maksymalny okres rejestracji wynosi dziewięć miesięcy, w związku z tym organy celne powinny rejestrować takie przywozy jedynie do dnia 20 lutego 2005 r.,

20.11.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 344/28

(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 14/2004 z dnia 30 grudnia 2003 r. ustanawiające bilanse dostaw i pomoc wspólnotową dla niektórych podstawowych produktów do spożycia przez ludzi, do przetworzenia i jako nakłady rolnicze oraz dla dostaw zwierząt żywych i jaj do regionów peryferyjnych na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 1453/2001 (2), ustanawia prognozę bilansu dostaw i określa wysokość pomocy wspólnotowej dla produktów objętych szczególnymi uzgodnieniami dostaw w szczególności na wyspy Azorów i Maderę.

(2)

Obecny poziom realizacji rocznej prognozy bilansów dostaw mrożonej wołowiny i cielęciny w przypadku Madery wykazuje, iż określona wysokość dostaw wymienionych produktów jest niższa od potrzeb ze względu na popyt wyższy niż przewidziany.

(3)

Należy zatem niezwłocznie dostosować ilości wymienionych produktów do rzeczywistych potrzeb najbardziej peryferyjnych regionów, o których mowa.

(4)

W związku z powyższym należy zmienić rozporządzenie (WE) nr 14/2004.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opiniami wszystkich odpowiednich komitetów zarządzających,

20.11.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 344/30

(1)

Zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1051/2001 cena rynku światowego bawełny nieodziarnionej jest ustalana okresowo na podstawie ceny rynku światowego bawełny odziarnionej przy uwzględnieniu historycznych związków między ceną bawełny odziarnionej a wyliczoną ceną bawełny nieodziarnionej. Te historyczne związki zostały ustanowione w art. 2 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1591/2001 z dnia 2 sierpnia 2001 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania systemu pomocy dla bawełny (3). W przypadku gdy cena rynku światowego nie może być ustalona w powyższy sposób, zostaje ona określona na podstawie ostatniej ustalonej ceny.

(2)

Zgodnie z art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1051/2001 cena rynku światowego bawełny nieodziarnionej jest ustalana dla produktu odpowiadającego pewnym cechom charakterystycznym i uwzględniając najkorzystniejsze oferty i notowania na rynku światowym pomiędzy tymi, które są uważane za reprezentatywne dla rzeczywistych tendencji rynkowych. Do celów takiego ustalenia ceny uwzględnia się średnią z ofert i notowań otrzymaną na jednej lub więcej giełdach europejskich reprezentatywnych dla produktu dostarczonego na bazie cif do portu wspólnotowego i pochodzącego z różnych krajów dostarczających, uważanych za reprezentatywne dla handlu międzynarodowego. Jednakże aby uwzględnić różnice wynikające z jakości dostarczonego produktu lub z charakteru wspomnianych ofert i notowań, przewidziano dostosowania kryteriów do celów ustalenia ceny rynku światowego bawełny odziarnionej. Dostosowania te są określone w art. 3 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1591/2001.

(3)

Stosowanie wyżej wymienionych kryteriów prowadzi do ustalenia ceny rynku światowego bawełny nieodziarnionej na poziomie wskazanym poniżej,

20.11.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 344/31

(1)

W dniu 22 stycznia 2002 r. Rada przyjęła decyzję dotyczącą mianowania członków i zastępców członka Komitetu Regionów (1),

(2)

Dwa stanowiska członków Komitetu Regionów zwolniły się w wyniku złożenia rezygnacji przez pana Jana BŘEZINĘ, o czym Rada została powiadomiona w dniu 22 lipca 2004 r. oraz pana Oldřicha VLASÁKA, o czym Rada została powiadomiona w dniu 30 sierpnia 2004 r.; jedno stanowisko zastępcy członka Komitetu Regionów zwolniło się w wyniku złożenia rezygnacji przez pana Petra DUCHOŇA, o czym Rada została powiadomiona w dniu 30 sierpnia 2004 r. Dwa stanowiska zastępców członka Komitetu Regionów zwolniły się w wyniku wniosku panów: Františka SLAVÍKA i Tomáša ÚLEHLI, członków.

a)

członkami Komitetu Regionów:

b)

zastępcami członków Komitetu Regionów:

20.11.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 344/33

(1)

Nowa Komisja, w skład której wchodzi jeden obywatel każdego Państwa Członkowskiego, powinna zostać mianowana na okres od dnia mianowania do dnia 31 października 2009 r.

(2)

W dniu 29 czerwca 2004 r. Rada, zebrana w składzie szefów państw lub rządów, wyznaczyła pana José Manuela DURĂO BARROSĘ (José Manuel DURĂO BARROSO) jako osobę, którą zamierza mianować przewodniczącym Komisji (1).

(3)

Parlament Europejski zatwierdził tę nominację uchwałą z dnia 22 lipca 2004 r.

(4)

Na mocy decyzji 2004/753/WE, Euratom (2), która uchyla i zastępuje decyzję 2004/642/WE, Euratom (3), Rada przyjęła, za wspólnym porozumieniem z nominowanym przewodniczącym Komisji, listę pozostałych osób, które zamierza mianować członkami Komisji.

(5)

W wyniku głosowania w dniu 18 listopada 2004 r. Parlament Europejski zatwierdził kandydaturę przewodniczącego oraz pozostałych członków Komisji jako kolegium.

(6)

Należy wobec tego mianować przewodniczącego oraz pozostałych członków Komisji.

(7)

Wejście w życie Traktatu ustanawiającego Konstytucję dla Europy spowoduje wygaśnięcie mandatu członka Komisji posiadającego to samo obywatelstwo, co przyszły minister spraw zagranicznych Unii Europejskiej, który będzie pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Komisji,

—

przewodniczący:

—

członkowie:

20.11.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 344/35

(1)

Dnia 7 grudnia 1999 r. Komisja przyjęła decyzję 1999/815/WE (2) na mocy art. 9 dyrektywy 92/59/EWG (3) zobowiązującą Państwa Członkowskie do zakazu wprowadzania na rynek zabawek i artykułów pielęgnacyjnych, które mogą być wkładane do ust przez dzieci poniżej trzeciego roku życia, wykonanych z miękkiego tworzywa PVC z zawartością jednej lub więcej następujących substancji: ftalanu di-izononylu (DINP), ftalanu di(2-etyloheksylu) (DEHP), ftalanu dibutylu (DBP), ftalanu di-izodecylu (DIDP), ftalanu di-n-oktylu (DNOP) oraz ftalanu butylobenzylu (BBP).

(2)

Czas obowiązywania decyzji 1999/815/WE został ograniczony do trzech miesięcy zgodnie z zapisem art. 11 ust. 2 dyrektywy 92/59/EWG. W związku z tym czas obowiązywania decyzji wygasa dnia 8 marca 2000 r.

(3)

Przyjmując decyzję 1999/815/WE, zakładano przedłużenie czasu jej obowiązywania, jeśli zachodzić będzie taka potrzeba. Czas obowiązywania środków przyjętych na mocy decyzji 1999/815/WE był przedłużany na mocy kilku decyzji każdorazowo o dodatkowe okresy trzech lub sześciu miesięcy, a ostatnio o dodatkowy okres trzech miesięcy, przez co obecnie termin wygaśnięcia upływa dnia 20 listopada 2004 r.

(4)

Nastąpił istotny postęp w dziedzinie zatwierdzania metod badania migracji ftalanów, oceny bezpieczeństwa substancji zastępczych oraz całościowej oceny ryzyka związanego z tymi ftalanami na mocy rozporządzenia Rady (EWG) nr 793/93 z dnia 23 marca 1993 r. w sprawie oceny i kontroli ryzyka istniejących substancji (4).

(5)

Do czasu przyjęcia przez Parlament i Radę stałych środków oraz do czasu wejścia w życie odpowiednich środków wykonawczych w Państwach Członkowskich, jak również aby zagwarantować realizację celów decyzji 1999/815/WE, której czas obowiązywania kilkakrotnie przedłużano, konieczne jest utrzymanie zakazu wprowadzania na rynek omawianych produktów.

(6)

Niektóre Państwa Członkowskie wprowadziły w życie decyzję 1999/815/WE za pomocą środków mających zastosowanie do 20 listopada 2004 r. Dlatego też konieczne jest zapewnienie przedłużenia czasu obowiązywania tych środków.

(7)

Konieczne jest zatem przedłużenie czasu obowiązywania decyzji 1999/815/WE po to, by wszystkie Państwa Członkowskie mogły utrzymać zakaz przewidziany w tej decyzji.

(8)

Artykuł 13 ust. 2 dyrektywy 2001/95/WE, uchylający i zastępujący dyrektywę 92/59/WE z dnia 15 stycznia 2004 r., stanowi, że decyzje Komisji zobowiązujące Państwa Członkowskie do zastosowania środków zapobiegających poważnemu ryzyku stwarzanemu przez niektóre produkty utrzymują moc prawną na okres nieprzekraczający jednego roku i mogą być zatwierdzone na okresy dodatkowe, z których żaden nie przekracza jednego roku. Uzasadnione jest przedłużenie czasu obowiązywania decyzji 1999/815/WE na okres dziesięciu miesięcy po to, by zapewnić czas wystarczający do przyjęcia i wprowadzenia w życie środków stałych, o których mowa w akapicie 5.

(9)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ustanowionego na mocy art. 15 dyrektywy 2001/95/WE,

20.11.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 344/37

(1)

Rozporządzeniem (WE) nr 1100/2000 (2) Rada nałożyła ostateczne cło antydumpingowe na przywóz tlenku krzemu pochodzącego, między innymi, z Ukrainy (zwane dalej „istniejącymi środkami”).

(2)

W marcu 2004 r. Komisja ogłosiła, poprzez opublikowanie zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (3), rozpoczęcie częściowego przeglądu średnioterminowego istniejących środków dotyczących przywozu omawianego produktu pochodzącego, między innymi, z Ukrainy, celem zbadania czy istnieje potrzeba ich dostosowania, biorąc pod uwagę niektóre konsekwencje rozszerzenia Unii Europejskiej do 25 Państw Członkowskich (zwanego dalej „rozszerzeniem”).

(3)

Rada stwierdziła, że mając na uwadze interes Wspólnoty, istnieje potrzeba tymczasowego dostosowanie istniejących środków w celu uniknięcia nagłych i nadmiernie negatywnych skutków dla importerów i użytkowników w dziesięciu nowych Państwach Członkowskich przystępujących do Unii Europejskiej (zwanych dalej „nowymi Państwami Członkowskimi”) bezpośrednio po rozszerzeniu. Uznano, że najlepszym sposobem osiągnięcia tego celu jest przyjęcie zobowiązania oferowanego przez współpracującą stronę, przy wprowadzeniu elementu pułapów ilościowych.

(4)

W związku z powyższym, decyzją 2004/498/WE (4) Komisja przyjęła jako środek specjalny krótkoterminowe zobowiązanie zaoferowane przez ukraińskiego producenta eksportującego (Publiczna Spółka Akcyjna Zaporoski Abrasiwny Kombinat).

(5)

W celu umożliwienia zwolnienia z ceł antydumpingowych, wynikającego z przyjęcia zobowiązania rozporządzenie (WE) nr 1100/2000 zostało zmienione rozporządzeniem (WE) nr 991/2004.

(6)

W decyzji 2004/498/WE ustalono, że przyjęcie zobowiązania jest ograniczone do początkowego okresu sześciu miesięcy (zwanego dalej „początkowym okresem”), bez uszczerbku dla normalnego okresu obowiązywania środków i że środki wygasają po upływie tego okresu, o ile Komisja nie uzna za stosowne przedłużenie okresu ich stosowania.

(7)

W związku z powyższym Komisja zbadała, czy nadal istnieją nadzwyczajne i negatywne warunki dla zainteresowanych stron w nowych Państwach Członkowskich, które doprowadziły do przyjęcia zobowiązania. W ramach ogólnej oceny skontrolowano również, czy omawiana spółka przestrzega podjętego zobowiązania.

(8)

Obecne zobowiązanie oferowane przez spółkę obliguje ją, między innymi, do przestrzegania swojej tradycyjnej struktury sprzedaży eksportowej klientom w nowych Państwach Członkowskich w ramach pułapów ilościowych ustalonych na podstawie istniejącej, tradycyjnej struktury sprzedaży eksportowej w nowych Państwach Członkowskich.

(9)

Warunki zobowiązania obligują również podpisującą je spółkę do regularnego dostarczania Komisji szczegółowych informacji, w formie sprawozdań miesięcznych dotyczących sprzedaży klientom w nowych Państwach Członkowskich (lub odsprzedaży przez jakiekolwiek związane z nimi strony wewnątrz Wspólnoty) oraz do umożliwienia przeprowadzania przez Komisję wizyt weryfikacyjnych. W celu umożliwienia pełnego monitorowania skuteczności zobowiązania, tradycyjni klienci eksporterów w nowych Państwach Członkowskich dostarczyli pisemną zgodę na przeprowadzanie wizyt weryfikacyjnych w ich lokalach.

(10)

Wizyty weryfikacyjne u producentów eksportujących i u niektórych spośród ich tradycyjnych klientów w nowych Państwach Członkowskich potwierdziły, że omawiana spółka nie przekroczyła poziomu pułapów ilościowych określonych w zobowiązaniu. Ponadto ustalono, że spółka w szerokim zakresie przestrzegała swojej tradycyjnej struktury sprzedaży klientom indywidualnym w nowych Państw Członkowskich. Poza tym, na podstawie dostępnych informacji można stwierdzić, że nie wystąpił zauważalny przepływ z nowych Państwach Członkowskich do państw Piętnastki omawianych produktów, przy imporcie których wykorzystano zwolnienia z ceł antydumpingowych udzielone w wyniku zobowiązania.

(11)

Analiza sprawozdań miesięcznych przedkładanych Komisji przez omawianą spółkę, popartych dostępnymi, oficjalnymi danymi statystycznymi, wykazała, że mimo pewnego dostosowania poziomu cen, nadal występowały znaczne różnice między cenami omawianego produktu w nowych Państwach Członkowskich a cenami w państwach Piętnastki. Ponadto zaobserwowano, że wielkość przywozu z Ukrainy do nowych Państw Członkowskich zmniejszyła się po rozszerzeniu. Jednak, jak wskazano w motymė (30) rozporządzenia (WE) nr 991/2004, w okresie poprzedzającym rozszerzenie, tzn. w roku 2003 i w pierwszych miesiącach roku 2004 zaobserwowano nadmierny wzrost wielkości przywozów. Uważa się, że to również mogło przyczynić się do zmniejszenia wysokości importu do nowych Państw Członkowskich po rozszerzeniu.

(12)

Zważywszy, że wyjątkowo niekorzystne warunki panujące przed rozszerzeniem, które uczyniły zobowiązanie niezbędnym, panują nadal, a klauzule wspomnianego zobowiązania były przez wymienioną spółkę przestrzegane w początkowym okresie jego stosowania, stwierdza się, iż przedłużenie zobowiązania jest uzasadnione.

(13)

Odnośnie czasu trwania przedłużenia, uznaje się, że okres obowiązywania dłuższy niż sześć miesięcy byłby sprzeczny z pojęciem przejściowego charakteru zobowiązania, dlatego też jego przyjęcie jest ograniczone do okresu od 21 listopada 2004 r. do 20 maja 2005 r. (zwanego dalej „okresem końcowym”).

(14)

Odnośnie poziomu pułapów ilościowych, jakie mają być stosowane w okresie końcowym, zostały one obliczone przy zastosowaniu tych samych metod, które stosowano przy ustalaniu początkowego okresu.

(15)

Zgodnie z rozporządzeniem (WE) 991/2004, zobowiązanie obliguje każdego indywidualnego producenta eksportującego do przestrzegania pułapów importowych oraz, w celu umożliwienia monitorowania tych zobowiązań, omawiany producent eksportujący zgodził się również w szerokim zakresie przestrzegać swojej tradycyjnej struktury sprzedaży klientom indywidualnym w nowych Państwach Członkowskich. Producent eksportujący ma również świadomość tego, że w przypadku, gdy struktura sprzedaży ulegnie znacznej zmianie lub monitorowanie zobowiązania stanie się w jakikolwiek sposób trudne bądź niewykonalne, Komisja ma prawo do wycofania przyjęcia zobowiązania danej spółki, co prowadzi do zastąpienia zobowiązania nałożeniem ostatecznego cła antydumpingowego, dostosowania poziomu pułapu, lub podjęcia innych czynności zaradczych.

(16)

Warunkiem zobowiązania jest również to, że jeżeli zostanie ono w jakikolwiek sposób naruszone, Komisja będzie miała prawo do wycofania jego przyjęcia, co prowadzi do zastąpienia zobowiązania nałożeniem ostatecznego cła antydumpingowego.

(17)

Spółka będzie regularnie dostarczać Komisji szczegółowych informacji na temat dokonywanego przez nią wywozu do Wspólnoty, co oznacza możliwość skutecznego monitorowania przez Komisję zaoferowanego zobowiązania.

(18)

Aby Komisja mogła skutecznie monitorować przestrzeganie zobowiązania przez omawianą spółkę, przy przedłożeniu właściwemu organowi celnemu wniosku o dopuszczenie do swobodnego obrotu zgodnie ze zobowiązaniem, zwolnienie celne będzie uzależnione od przedstawienia faktury zawierającej przynajmniej pozycje wymienione w załączniku do rozporządzenia Rady (WE) nr 991/2004. Taki poziom informacji jest również niezbędny, aby umożliwić organom celnym stwierdzenie z odpowiednią dokładnością, że ładunek jest zgodny z dokumentami handlowymi. Jeżeli taka faktura nie zostanie przedstawiona, lub też nie odpowiada ona produktowi przedstawionemu organom celnym, płatne będzie odpowiednie cło antydumpingowe.

(19)

Wszystkie strony, które uprzednio zgłosiły swoje zainteresowanie, zostały powiadomione o zamiarze przyjęcia zobowiązań. Przemysł Wspólnotowy zgłosił pewne obawy, że nastąpił możliwy „przepływ” ukraińskiego tlenku krzemu do państw Piętnastki. Jednak w trakcie wizyty weryfikacyjnej przeprowadzonej przez Komisję ustalono, że wspomniany tlenek krzemowy nie pochodził z Ukrainy. Mimo to Przemysł Wspólnotowy wyraził opinię, że zobowiązanie nie powinno zostać przyjęte.

(20)

Chociaż stanowisko Przemysłu Wspólnotowego dotyczące przyjęcia zobowiązania zostało odnotowane, należy również wziąć pod uwagę warunki oraz potrzeby importerów i użytkowników w nowych Państwach Członkowskich. W sumie, z uwagi na znaczenie dalszych dostaw dla klientów w nowych Państwach Członkowskich, stwierdzono, że te względy są ważniejsze od obaw wyrażanych przez Przemysł Wspólnotowy.

(21)

Komisja nie otrzymała żadnych innych uwag, które mogłyby wpłynąć na zmianę jej poglądów w tej sprawie,

20.11.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 344/s3