ZAŁĄCZNIK

do rozporządzenia Komisji z dnia 26 października 2004 r. ustanawiającego standardowe wartości w przywozie dla ustalania ceny wejścia niektórych owoców i warzyw

(EUR/100 kg)
Kod CN	Kod krajów trzecich (1)	Standardowa wartość w przywozie
0702 00 00	052	56,3
	204	43,3
	624	74,2
	999	57,9
0707 00 05	052	117,6
	999	117,6
0709 90 70	052	96,3
	204	42,0
	628	48,8
	999	62,4
0805 50 10	052	60,5
	388	52,2
	524	68,0
	528	51,4
	999	58,0
0806 10 10	052	118,7
	400	179,6
	999	149,2
0808 10 20, 0808 10 50, 0808 10 90	388	60,3
	400	93,9
	404	82,3
	442	61,0
	512	107,5
	720	99,6
	800	212,5
	804	107,4
	999	103,1
0808 20 50	052	109,5
	388	105,3
	720	75,4
	999	96,7

---

(1)  Nomenklatura krajów ustalona w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 2081/2003 (Dz.U. L 313 z 28.11.2003, str. 11). Kod „999” odpowiada „innym pochodzeniom”.

ZAŁĄCZNIK

do rozporządzenia Komisji z dnia 26 października 2004 r. ustalającego refundacje wywozowe w sektorze owoców i warzyw (pomidory, pomarańcze, cytryny, winogrona stołowe i jabłka)

Kod produktu (1)	Miejsce przeznaczenia (2)	System A1 Okres składania wniosków: 9.11.2004–7.1.2005		System B Okres składania wniosków o pozwolenia: 16.11.2004–14.1.2005
		Stawka refundacji (EUR/t netto)	Przewidziane ilości (t)	Indykatywna stawka refundacji (EUR/t netto)	Przewidziane ilości (t)
0702 00 00 9100	F08	30		30	8 622
0805 10 10 9100 0805 10 30 9100 0805 10 50 9100	A00	24		24	105 197
0805 50 10 9100	A00	43		43	31 426
0806 10 10 9100	A00	35		35	13 029
0808 10 20 9100 0808 10 50 9100 0808 10 90 9100	F04, F09	28		28	22 349

---

(1)  Kody produktów są określone w rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 3846/87 (Dz.U. L 366 z 24.12.1987, str. 1).

(2)  Kody miejsc przeznaczenia serii «A» są określone w załączniku II do rozporządzenia (EWG) nr 3846/87.

Kody cyfrowe miejsc przeznaczenia są określone w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 2081/2003 (Dz.U. L 313 z 28.11.2003, str. 11).

Pozostałe miejsca przeznaczenia są określone następująco:

F03	:	Wszystkie miejsca przeznaczenia, z wyjątkiem Szwajcarii.
F04	:	Hongkong, Singapur, Malezja, Sri Lanka, Indonezja, Tajlandia, Tajwan, Papua-Nowa Gwinea, Laos, Kambodża, Wietnam, Japonia, Urugwaj, Paragwaj, Argentyna, Meksyk, Kostaryka.
F08	:	Wszystkie miejsca przeznaczenia, z wyjątkiem Bułgarii.
F09	:	Następujące miejsca przeznaczenia: — Norwegia, Islandia, Grenlandia, Wyspy Owcze, Rumunia, Albania, Bośnia i Hercegowina, Chorwacja, Była Jugosłowiańska Republika Macedonii, Jugosławia (Serbia i Czarnogóra), Armenia, Azerbejdżan, Białoruś, Gruzja, Kazachstan, Kirgizja, Mołdowa, Rosja, Tadżykistan, Turkmenia, Uzbekistan, Ukraina, Arabia Saudyjska, Bahrajn, Katar, Oman, Zjednoczone Emiraty Arabskie (Abu Zabi, Dubaj, Szardża, Adżman, Umm Al-Kajwajn, Ras al-Chajma, Fudżajra), Kuwejt, Jemen, Syria, Iran, Jordania, Boliwia, Brazylia, Wenezuela, Peru, Panama, Ekwador i Kolumbia; — kraje i terytoria Afryki, z wyłączeniem Republiki Południowej Afryki; — miejsca przeznaczenia określone w art. 36 rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/1999 (Dz.U. L 102 z 17.4.1999, str. 11).

ZAŁĄCZNIK I

PRODUKTY WYMIENIONE W ZAŁĄCZNIKU I PRZEZNACZONE DO SPOŻYCIA PRZEZ LUDZI

Produkty mięsne (na bazie mięsa grzanego, solonego, wędzonego itp.)

WŁOCHY

Lardo di Colonnata (PGI).

ZAŁĄCZNIK II

PEŁNE ZESTAWIENIE

ROZPORZĄDZENIE RADY (EWG) NR 2081/92

„LARDO DI COLONNATA”

NR WE: IT/00269/15.01.2003

PDO ( ) PGI (X)

Niniejsze zestawienie to podsumowanie, sporządzone dla celów informacji. W celu uzyskania kompletnych informacji, w szczególności przeznaczonych dla producentów danych produktów, objętych PDO lub PGI, należy sięgnąć po integralną wersję opisu bądź to na poziomie krajowym, bądź zwrócić się z prośbą o nią do właściwych służb Komisji Europejskiej (1).

1.   Właściwy Departament w Państwie Członkowskim:

Nazwa: Ministero delle Politiche Agricole e Forestali

Adres:

Via XX Settembre n. 20 – I-00187 Roma

Tel.: (39-6) 481 99 68

Fax: (39-6) 42 01 31 26

e-mail: qualita@politicheagricole.it

2.   Ugrupowanie wnioskodawców:

2.1.   Nazwa: Associazione Tutela Lardo di Colonnata

2.2.   Adres:

2.3.   Skład: producenci/przetwórcy (x) inni ( ).

3.   Typ produktu: Klasa 1.2 – Przygotowywanie mięs z załącznika II – Słonina.

4.   Opis dokumentu specyfikacji: (Podsumowanie warunków określonych w art. 4 ust. 2)

4.1.   Nazwa: „Lardo di Colonnata”

4.2.   Opis: Produkt otrzymywany z kawałków mięsa wieprzowego, pochodzącego z hodowli znajdujących się na terenie następujących regionów: Toskanii, Emilii-Romanii, Wenecji Euganejskiej, Friuli-Wenecji Julijskiej, Lombardii, Piemontu, Umbrii, Marche, Lacjum i Molise, wytwarzany z warstwy tłuszczu, która pokrywa grzbiet zwierzęcia od części potylicznej aż po zad i po bokach aż do klatki piersiowej.

Podstawowe cechy charakterystyczne „Lardo di Colonnatan” są następujące:

Kształt: zmienny, zwykle prostokątny, grubość nie mniejsza niż 3 cm.

Wygląd zewnętrzny: na dolnej części pozostawiona jest skóra, natomiast górna część, pokryta solą peklującą, ma ciemny kolor spowodowany użyciem ziół aromatycznych i przypraw; w kawałkach słoniny mogą pojawić się skrawki chudego mięsa. Produkt jest wilgotny, o jednolitej i miękkiej konsystencji, w kolorze białym, lekko różowym lub brązowawym.

Zapach: pachnący i bogaty w aromaty.

Smak: delikatny, niemal słodki, lekko pikantny, jeśli pochodzi z tylnej części zwierzęcia, wzbogacony o zioła aromatyczne i przyprawy używane w czasie produkcji.

4.3.   Obszar geograficzny: Strefa geograficzna wytyczająca granicę produkcji surowca obejmuje regiony Toskanii, Emilii-Romanii, Wenecji Euganejskiej, Friuli-Wenecji Julijskiej, Lombardii, Piemontu, Umbrii, Marche, Lacjum i Molise. Są to regiony włoskie tradycyjnie związane z produkcją ciężkiego żywca wieprzowego, w których techniki hodowli i żywienia umożliwiające produkcję surowca posiadającego niezbędne cechy charakterystyczne do późniejszego przetwórstwa ugruntowały się od wieków. Firmy zajmujące się ubojem i oprawianiem mięsa mają również swoje siedziby w wyżej wymienionych regionach.

Strefa geograficzna, w której produkuje się „Lardo di Colonnatan” odpowiada terytorium zwanym Colonnata, która jest częścią gminy Carrare w prowincji Massa Carrare.

4.4.   Dowód pochodzenia: Według niektórych źródeł nazwa Colonnata pochodzi od kolonii niewolników zatrudnianych przez Rzymian w kamieniołomach marmuru. Liczne źródła historyczne i archeologiczne potwierdzają istnienie tego typu kolonii. Nie jest wykluczone, że wprowadzenie technik przechowywania mięsa wieprzowego pochodzi z epoki panowania rzymskiego. Poza tym udowodniono, że Rzymianie bardzo dobrze wiedzieli, jak ważna jest rola słoniny w żywieniu robotników wykonujących ciężkie prace. Według Kodeksu Justyniana nawet legioniści otrzymywali co trzy dni porcję słoniny. Wysoka jakość materiałów znalezionych na tym obszarze nie mogła nie pociągnąć za sobą, oprócz użycia ich w architekturze i sztuce, szerokiego wykorzystania ich w rzemiośle do wykonywania przedmiotów codziennego użytku, jak na przykład urządzeń do mielenia soli czy sławnych marmurowych naczyń służących do przechowywania słoniny, nazywanych gwarowo „conche” (misy). Odkrycia te świadczą o związkach, jakie od zawsze istniały między wyjątkowym produktem „Lardo di Colonnata” i cywilizacją zamieszkującą na tym terytorium, która go stworzyła. Chodzi tu o cywilizację, która prawdopodobnie istniała bez przerwy od najstarszych czasów. Źródła historyczne wskazują, że przetwórstwo mięsa wieprzowego znacznie się polepszyło w epoce longobardzkiej. Poza tym warto wspomnieć, że panował zwyczaj przydziału dziesięciu funtów słoniny (około 5 kg) majstrowi murarskiemu, zanim rozpoczął on wykonywanie powierzonych mu prac. Takie wzmianki dotyczą całej epoki średniowiecza, podczas której nastąpił znaczny rozwój technik przetwórstwa i konserwowania wieprzowiny.

Nie jesteśmy w stanie określić, w którym dokładnie momencie wszystko to miało bezpośredni wpływ na sposób przetwarzania i konserwowania słoniny w Colonnata. Według niektórych autorów to właśnie hodowla żywca wieprzowego i umiejętności w sztuce przetwórstwa mięs (rozpowszechniona przez Longobardów) pozwoliły miasteczku Colonnata przeżyć epokę średniowiecza, podczas gdy kamieniołomy marmuru wstrzymały swoją działalność.

Nawet jeśli nie można z całą pewnością stwierdzić, czy lokalna tradycja polegająca na konserwowaniu słoniny w marmurowych misach jest celtycka, rzymska, longobardzka, czy nawet gminna, z całą pewnością można powiedzieć, że jest to stara i głęboko zakorzeniona tradycja.

Świadczą o tym między innymi znalezione na terenie samego miasteczka marmurowe misy z XVII, XVIII i XIX wieku, służące do peklowania mięsa. Są to misy o zróżnicowanych rozmiarach, pochodzące z rejonu „Canaloni di Colonnata”. Znaczący jest również fakt, że na fasadach niektórych domów zachowały się płaskorzeźby z XIX wieku przedstawiające świętego Antoniego, pustelnika z III–IV wieku, któremu od końca XI wieku przypisywano umiejętność leczenia „ognia świętego Antoniego”, w nazwie gwarowej: półpaśca. Przykładanie słoniny na skórę było przez wieki jedynym skutecznym lekarstwem przeciw tej chorobie. To właśnie dlatego święty Antoni przedstawiany jest bardzo często ze świnią. Poza tym warto wspomnieć, że tutejszy kościół parafialny jest pod wezwaniem świętego Bartłomieja, patrona rzeźników. Jego święto obchodzone jest tego samego dnia, co święto słoniny, i przyciąga do miasteczka wielu turystów włoskich i zagranicznych.

Produkcja, spożycie i, w szerszym znaczeniu, kultura słoniny w miasteczku Colonnata były zawsze związane z działalnością wydobywczą marmuru oraz z robotnikami.

W cennym świadectwie, opublikowanym niedawno w artykule prasowym, inżynier Aldo Mannolini, który pod koniec lat 40. kierował dla przedsiębiorstwa Montecatini częścią prac w kamieniołomach marmuru w regionie Carrare, oświadcza, że „można z całą pewnością określić miejsce zamieszkania robotników, na podstawie artykułów spożywczych składających się na ich posiłki, ponieważ wyłącznie mieszkańcy Colonnata mieli w zwyczaju jeść chleb i słoninę. Robotnicy ci byli dumni ze swojego wyrobu i systemu jego produkcji, według którego słonina przechowywana była w marmurowych misach znajdujących się w piwnicach”.

Należy również odnotować, że w tekście opublikowanym pod koniec XIX wieku, zawierającym wyniki badań higieny społecznej robotników kamieniołomów marmuru w Carrare, znajdują się informacje objaśniające różnice w sposobie żywienia robotników pracujących na terenach równinnych i robotników pracujących w kamieniołomach w górach. Ci pierwsi mieli dostęp do zróżnicowanych produktów regularnie spożywanych w ciągu dnia, podczas gdy pożywienie robotników pracujących na terenach górzystych było mniej zróżnicowane i składało się głównie z chleba, różnego rodzaju makaronów z dodatkiem warzyw, doprawionych oliwą lub słoniną.

Jeśli chodzi o przyprawy, od dawna używano soli morskiej, w którą łatwo było się zaopatrzyć. Czosnek oraz wiele innych roślin aromatycznych, takich jak rozmaryn, szałwia czy oregano – znajdowały się na miejscu, natomiast przyprawy pochodzące z odległych krajów – jak czarny pieprz, cynamon czy gałka muszkatołowa – były prawdopodobnie również łatwo dostępne, zważywszy na bliskość szlaków drogowych Livorno/Piza – Emilia/Lombardia.

Przez wieki system produkcji i peklowania w tradycyjnych marmurowych misach nie uległ istotnym zmianom. Należy również wspomnieć, że w przeszłości cykl produkcyjny był cyklem rocznym. Ubój oraz przygotowanie mięsa wieprzowego miało miejsce wyłącznie w miesiącach najzimniejszych (styczeń/luty), podczas gdy obecnie możliwe jest wykonanie więcej niż jednego cyklu produkcyjnego rocznie. Czynności związane z produkcją wykonywane są jednak głównie w miesiącach o najniższej temperaturze i wysokiej wilgotności (od września do maja), aby zachować naturalny charakter procesu produkcji.

Od wielu lat słonina z Colonnata nie jest wyłącznie produktem przeznaczonym na rynek lokalny, ale podbija szersze grono konsumentów we Włoszech i za granicą.

Jej gastronomiczny renesans związany jest prawdopodobnie z latami 50. Rzeczywiście, już w tym okresie jeden z przewodników turystycznych opisujących ciekawostki historyczne i gastronomiczne prowincji Massa Carrara pisał o sławie miasteczka, nie ze względu na jego położenie, blisko kamieniołomów marmuru, ale ze względu na produkowaną tu słoninę.

Należy podkreślić, że całość obszernej literatury temu poświęconej, w tym współczesnej literatury włoskiej, jest zgodna co do tego, że produkcja „Lardo di Colonnata” związana jest wyłącznie z obszarem Colonnata.

Wreszcie, nie należy również zapominać, że wyrób ten stanowi obecnie główne źródło zasobów gospodarczych Colonnata. Pojawienie się nowych technologii wydobycia marmuru spowodowało wzrost stopy bezrobocia oraz znaczną emigrację.

Możliwość śledzenia wyrobu na każdym etapie procesu produkcji potwierdza wpis zawodów związanych z wyżej wymienionym procesem do rejestru prowadzonego ad hoc przez organ kontrolny wymieniony w art. 7.

4.5.   Sposób wytwarzania: Produkcja jest sezonowa i odbywa się od września do maja włącznie. Słonina do przetwórstwa musi być świeża. W ciągu 72 godzin po uboju musi być oczyszczona, nasolona, a następnie ułożona w specjalnych marmurowych misach, lokalnie nazywanych „conche”, wcześniej natartych czosnkiem. Na przemian układa się warstwę słoniny i warstwę roślin aromatycznych (świeżo mielony pieprz, świeży rozmaryn, obrany i grubo pokrojony czosnek), aż do całkowitego wypełnienia misy. Gdy misa jest już pełna, zamyka się ją. „Conche” jest to pojemnik z białego marmuru w formie misy, wykonany z materiału pochodzącego z pokładów marmuru z „Canaloni”, z pokładu Colonnata. Skład oraz struktura tego marmuru stwarzają optymalne warunki do peklowania produktu. Słonina pozostaje w misach co najmniej przez sześć miesięcy. Proces peklowania powinien odbywać się w pomieszczeniach o małym przepływie powietrza, nadających się w sposób naturalny do tego procesu.

4.6.   Związek: Produkcja i konsumpcja „Lardo di Colonnatan” są tradycyjnie związane ze środowiskiem robotniczym kamieniołomów marmuru.

Jest to środowisko szczególne, które ukształtowało się nie tylko pod wpływem czynników geograficznych i klimatycznych, ale również produkcyjnych, gospodarczych i społecznych. Czynniki te są efektem wyjątkowych warunków lokalnych, nierozerwalnie ze sobą powiązanych, które nie mogą być analizowane z osobna.

W efekcie to właśnie te wyjątkowe warunki obszaru Colonnata pozwalają na produkcję tego wyrobu i tworzą jego specyfikę. Zachowanie więzi między zasadniczymi aspektami tych wyjątkowych uwarunkowań stanowi niezbędny warunek zachowania tej typowości.

Miasteczko Colonnata położone jest w Alpach Apuańskich, na wysokości średnio 550 m. Panują tam specyficzne warunki klimatyczne charakteryzujące się silnymi opadami i niskimi amplitudami temperatur. Silne masy wilgotnego powietrza pochodzące ze stoków tyrreńskich, po przejściu przez krótką nadbrzeżną dolinę natychmiast kondensują się pod wpływem napotkanej przeszkody w postaci łańcucha górskiego, tworząc idący ku górze prąd powietrza powodujący znaczne opady. Częstotliwość i intensywność tych opadów rośnie w miarę zagłębiania się mas powietrza w boczne skaliste łańcuchy górskie.

Jedną z głównych konsekwencji tej sytuacji jest wysoki poziom wilgotności powietrza, związany z częstotliwością i ilością opadów, które osiągają swoje maksimum od września do stycznia i od kwietnia do czerwca.

W pogodne dni powstaje bryza wiejąca w stronę miasteczka Colonnata, położonego u wejścia do wąskiego i prostoliniowego korytarza zwróconego w stronę morza. Zimą bryza wieje od gór w stronę doliny, a latem od morza w kierunku gór, zwłaszcza w słoneczne popołudnia. W cieniu temperatura jest przyjemna, nawet w godzinach maksymalnego nasłonecznienia. W piwnicach domów miasteczka Colonnata, często wykutych w skałach, osiągane w ciągu dnia wysokie temperatury są zaledwie odczuwalne. Misy wykonane z białego marmuru, służące do peklowania słoniny, zachowują się jak zimne ciała ułatwiające kondensację wilgotności powietrza, dzięki czemu sól zmienia się w solankę. Wyjątkowe położenie geograficzne i szczególne nasłonecznienie mają duży wpływ na tworzenie się lokalnego mikroklimatu.

Colonnata jest miejscem bardzo dobrze nasłonecznionym, nawet zimą, kiedy temperatury są tu nieco wyższe niż na dnie doliny, a wilgotność powietrza nieco niższa, mimo że i tak cechuje się ona stosunkowo wysokimi wartościami średnimi.

Cyrkulacja powietrza jest tu optymalna dzięki bryzom, które utrzymują niską dobową amplitudę temperatur. Ma to pozytywny wpływ na ogólne warunki środowiskowe.

Intensywna pokrywa roślinności w okolicy, na którą składają się głównie kasztanowce, dęby, graby i buki, pomaga utrzymać wysoką wilgotność powietrza na tym obszarze.

Położenie geograficzne i warunki klimatyczne opisane powyżej stanowią doskonałe przesłanki dla naturalnego procesu peklowania i przechowywania słoniny, który poza wysokością geograficzną wymaga jeszcze trzech innych warunków. Miasteczko Colonnata jako jedyne zapewnia je w sposób optymalny: wysoka wilgotność, umiarkowane temperatury latem, ograniczone dobowe i roczne amplitudy temperatur.

Występowanie tych czynników jest jeszcze lepiej odczuwalne w piwnicach, których usytuowanie i układ pomagają utrzymać idealne warunki klimatyczne i pozwalają odtworzyć wszystkie tak cenione cechy organoleptyczne tego produktu.

Związek z wydobywaniem marmuru w tych okolicach nie jest bez znaczenia, ponieważ czynność ta wymagała od robotników z Colonnata wysokiej wartości energetycznej ich pożywienia.

Zważywszy na specyficzne warunki lokalnej gospodarki, charakteryzującej się niewielką produkcją rolniczą, niebagatelną kwestią było dokonywanie racjonalnego podziału zapasów żywnościowych poprzez wydłużenie okresu spożywania mięsa (mięso chude w okresie letnim i mięso tłuste zimą) na cały rok. Niezbędne było dysponowanie w każdej chwili wystarczającą ilością kalorii, pozwalającą podołać trudnym warunkom pracy w kamieniołomach.

Cel ten został osiągnięty dzięki zastosowaniu metod produkcji i konserwowania, które pozwoliły wykorzystać zarówno dużą ilość surowca, jak i składniki potrzebne do jego przygotowania, marmur i oczywiście obszerną wiedzę dotyczącą przyrządzania słoniny.

Według tradycji od zawsze istniał związek między wyjątkowością tego produktu i oryginalnością procesu jego przyrządzania i przechowywania.

Z punktu widzenia stricte produkcyjnego, związek ze środowiskiem geograficznym jest nie mniej istotny niż metody przyrządzania.

Powodzenie „Lardo di Colonnata” nie jest wyłącznie wynikiem optymalnego użycia surowców i przypraw, czy też wykorzystania specyficznych cech wydobywanego tu marmuru. Chodzi tu o sumę czynników umożliwiających doprowadzenie do perfekcji elementów wyjściowych. Wśród czynników tych istotną rolę przypisuje się kompetencjom rozwijającym się na przestrzeni wieków, w ramach dziedziny, która – warto to podkreślić – nigdy nie stanowiła jakiejś specjalizacji rzeźniczej czy masarskiej, ale była zawodem samym w sobie. Wystarczy pomyśleć na przykład o umiejętności doboru i przygotowania surowca, o umiejętności kontrolowania roztworu soli i jego przyrządzania czy o wykorzystaniu wilgotności i słabej cyrkulacji powietrza w tutejszych piwnicach.

Sławy słoniny z Colonnata nie trzeba udowadniać. Wyrób ten jest obecnie powszechnie znany i ceniony. Najlepiej świadczą o tym coraz częstsze próby imitowania go i uzurpowania sobie praw do nazwy.

4.7.   Struktura kontroli:

Nazwa: AGROQUALITÀ

Adres:

4.8.   Oznakowanie: Produkt sprzedawany jest w plastrach o wadze od 250 do 5 000 gramów, konfekcjonowany, pakowany próżniowo w plastikowe lub inne opakowania z odpowiednich materiałów. Słonina może być również sprzedawana w odpowiednich opakowaniach w postaci cienkich plasterków lub mielona.

Na etykiecie muszą obowiązkowo znajdować się, oprócz wspólnotowego logo i napisów z nim związanych (zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1726/98 (2) i jego późniejszymi zmianami) oraz informacji wymaganych przez ustawodawstwo, jasno i czytelnie napisane następujące informacje:

Napis „Lardo di Colonnata”, po którym występuje napis „Chronione oznaczenie geograficzne” lub jego skrót PGI napisany czcionką, której rozmiar jest większy niż rozmiar czcionki, którą napisane są pozostałe informacje znajdujące się na etykiecie; nazwa, nazwa firmy, adres przedsiębiorstwa zajmującego się produkcją i konfekcjonowaniem; logo produktu o romboidalnym kształcie, ząbkowanych brzegach, na którym znajduje się profil świni na tle zboczy górskich, o powierzchni 73×73 mm, z umieszczonym poniżej w centralnym miejscu napisem „PGI”, nad którym napisane jest „Lardo di Colonnata”, w dwóch linijkach zajmujących powierzchnię 73 mm w linii poziomej. Powierzchnie wokół konturów postaci są w kolorze zielonym i różowym, natomiast umieszczony tekst napisany czcionką Galliard jest koloru czarnego. Logo może być dostosowywane do wielkości opakowania. Przed opakowaniem producent powinien zadbać o naniesienie na skórze słoniny, na jednej ze stron plastra, specjalnego znaku, który jest kopią logo lub zawiera napis znajdujący się na logo wyrobu i który nie może być powtórnie wykorzystany.

Zabrania się umieszczania na etykiecie innych informacji niż te wymienione w niniejszej specyfikacji. Zabrania się również umieszczania informacji zachwalających towar oraz informacji mogących wprowadzić w błąd konsumenta.

Umieszczanie informacji dotyczących producenta i miejsca konfekcjonowania jest dozwolone.

4.9.   Warunki krajowe: —

---

(1)  Komisja Europejska – Dyrekcja Generalna ds. Rolnictwa – Departament ds. Polityki Jakości produktów rolnych – B-1049 Bruksela.

(2)  Dz.U. L 224 z 11.8.1998, str. 1.

ZAŁĄCZNIK

Zmienione ceny reprezentatywne i kwoty dodatkowych należności stosowanych przy przywozie cukru białego, cukru surowego i produktów określonych kodem 1702 90 99 mające zastosowanie od dnia 27 października 2004 r.

(EUR)
Kod CN	Kwota ceny reprezentatywnej za 100 kg netto rozpatrywanego produktu	Kwota dodatkowej należności za 100 kg netto rozpatrywanego produktu
1701 11 10 (1)	19,50	6,55
1701 11 90 (1)	19,50	12,30
1701 12 10 (1)	19,50	6,36
1701 12 90 (1)	19,50	11,78
1701 91 00 (2)	19,14	17,01
1701 99 10 (2)	19,14	11,56
1701 99 90 (2)	19,14	11,56
1702 90 99 (3)	0,19	0,45

---

(1)  Ustalenie dla jakości standardowej określonej w załączniku I pkt II rozporządzenia Rady (WE) nr 1260/2001 (Dz.U. L 178 z 30.6.2001, str. 1).

(2)  Ustalenie dla jakości standardowej określonej w załączniku I pkt I rozporządzenia Rady (WE) nr 1260/2001 (Dz.U. L 178 z 30.6.2001, str. 1).

(3)  Ustalenie dla 1 % zawartości sacharozy.

UMOWA

między Bośnią i Hercegowiną a Unią Europejską w sprawie procedur bezpieczeństwa przy wymianie informacji niejawnych

BOŚNIA I HERCEGOWINA,

reprezentowane przez Ministerstwo Bezpieczeństwa Bośni i Hercegowiny

z jednej strony, oraz

UNIA EUROPEJSKA,

zwana dalej „UE”, reprezentowana przez Prezydencję Rady Unii Europejskiej,

z drugiej strony,

zwane dalej „Stronami”,

UZNAJĄC, że Bośnia i Hercegowina i UE posiadają wspólne cele wzmocnienia własnego bezpieczeństwa we wszystkich aspektach i zapewnienia swoim obywatelom wysokiego poziomu bezpieczeństwa osobistego w ramach bezpieczeństwa ogólnego;

UZNAJĄC, że Bośnia i Hercegowina i UE zgadzają się, że należy rozwinąć konsultacje i współpracę między nimi w kwestiach wspólnych interesów związanych z bezpieczeństwem;

UZNAJĄC, że w tym kontekście istnieje stała potrzeba wymiany informacji niejawnych między Bośnią i Hercegowiną a UE;

UWZGLĘDNIAJĄC, że pełna i skuteczna współpraca i konsultacje mogą wymagać zarówno dostępu do informacji i materiałów niejawnych Bośni i Hercegowiny i UE, jak i wymiany informacji niejawnych i związanych z nimi materiałów między Bośnią i Hercegowiną a UE;

ŚWIADOMI, że taki dostęp i wymiana informacji niejawnych i związanych z nimi materiałów wymaga odpowiednich środków bezpieczeństwa,

UZGODNILI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

W celu osiągnięcia celów wzmocnienia bezpieczeństwa każdej ze Stron we wszystkich aspektach niniejszą Umowę stosuje się do informacji lub materiałów niejawnych we wszelkiej postaci, przekazywanych lub wymienianych między Stronami.

Artykuł 2

Dla celów niniejszej Umowy informacje niejawne określa się jako wszelkie informacje (mianowicie wiedzę, która może być przekazywana w dowolnej formie) lub materiały wymagające ochrony przed nieupoważnionym ujawnieniem i zaklasyfikowane jako niejawne w klasyfikacji bezpieczeństwa (dalej: „informacje niejawne”).

Artykuł 3

Dla celów niniejszej Umowy „UE” oznacza Radę Unii Europejskiej (dalej: „Radę”), Sekretarza Generalnego/Wysokiego Przedstawiciela i Sekretariat Generalny Rady oraz Komisję Wspólnot Europejskich (zwaną dalej „Komisją Europejską”).

Artykuł 4

Każda Strona:

a)	chroni i zabezpiecza informacje niejawne podlegające niniejszej Umowie, przekazane lub wymienione przez drugą Stronę;

b)

zapewnia, że informacje lub materiały niejawne będące przedmiotem niniejszej Umowy przekazane lub wymienione nadal podlegają klasyfikacji bezpieczeństwa przyznanej im przez Stronę przekazującą. Strona przyjmująca chroni i zabezpiecza informacje niejawne zgodnie z procedurami ustalonymi przez własne przepisy dotyczące bezpieczeństwa informacji lub materiałów posiadających równoważną klasyfikację bezpieczeństwa, wyszczególnione w uzgodnieniach dotyczących bezpieczeństwa, które mają być sporządzone stosownie do artykułów 11 i 12;

c)	nie używa takich informacji niejawnych będących przedmiotem niniejszej Umowy do celów innych niż przewidziane przez organ zastrzegający i tych celów, w jakich informacja jest dostarczona lub skierowana w drodze wymiany;

d)	nie ujawni informacji niejawnych będących przedmiotem niniejszej Umowy osobom trzecim ani żadnej instytucji lub podmiotowi UE niewymienionemu w artykule 3 bez uprzedniej zgody organu zastrzegającego.

Artykuł 5

1.   Informacje niejawne mogą być ujawnione lub wydane zgodnie z zasadą kontroli organu zastrzegającego przez jedną Stronę, „Stronę przekazującą”, drugiej Stronie, „Stronie otrzymującej”.

2.   W celu wydania informacji innym odbiorcom niż Strony niniejszej Umowy, decyzja o ujawnieniu lub przekazaniu informacji niejawnych zostaje podjęta przez Stronę otrzymującą po uzyskaniu zgody Strony przekazującej, zgodnie z zasadą kontroli przez organ zastrzegający określoną w jej przepisach o bezpieczeństwie.

3.   W celu wykonania ustępów 1 i 2 żadne ogólne udostępnianie nie jest dopuszczane, chyba że Strony ustanowiły i przyjęły procedury odnośnie do niektórych kategorii informacji, odpowiadających ich wymaganiom operacyjnym.

Artykuł 6

Jak określono w artykule 3, każda ze Stron i jej podmioty posiadają organizację bezpieczeństwa i programy bezpieczeństwa, oparte na podstawowych zasadach i minimalnych standardach bezpieczeństwa wdrażanych do systemów bezpieczeństwa Stron, ustanawianych stosownie do artykułów 11 i 12, w celu zagwarantowania, że do informacji i materiałów niejawnych będących przedmiotem niniejszej Umowy stosowany jest równoważny poziom bezpieczeństwa.

Artykuł 7

1.   Strony zapewniają, że wszystkie osoby, które dla wykonywania swoich urzędowych obowiązków wymagają dostępu do informacji niejawnych albo których obowiązki lub funkcje mogą dawać dostęp do takich informacji niejawnych, dostarczonych lub wymienionych na mocy niniejszej Umowy, zostaną odpowiednio sprawdzone pod względem bezpieczeństwa przed uzyskaniem dostępu do takich informacji.

2.   Procedury sprawdzenia pod względem bezpieczeństwa mają na celu określenie, czy jednostka, uwzględniając jej lojalność, wiarygodność i solidność, może mieć dostęp do informacji niejawnych.

Artykuł 8

Strony zapewnią wzajemną pomoc w odniesieniu do bezpieczeństwa informacji niejawnych będących przedmiotem niniejszej Umowy oraz spraw będących przedmiotem wspólnego zainteresowania w dziedzinie bezpieczeństwa. Organy określone w artykule 11 przeprowadzą wzajemne konsultacje i kontrole w celu oceny skuteczności uzgodnień dotyczących bezpieczeństwa w ramach ich odpowiedniego zakresu obowiązków, które mają być ustalone stosownie do artykułów 11 i 12.

Artykuł 9

1.   Dla celów niniejszej Umowy:

a)

w odniesieniu do UE: wszelka korespondencja jest wysyłana do Rady na następujący adres: Rada Unii Europejskiej Chief Registry Officer Rue de la Loi/Wetstraat 175 B-1048 Brussels. Wszelka korespondencja zostanie przekazana przez Chief Registry Officer Rady do Państw Członkowskich i Komisji Europejskiej, z zastrzeżeniem ustępu 2;

b)

w odniesieniu do Bośni i Hercegowiny: wszelka korespondencja będzie adresowana do Chief Registry Officer Ministerstwa Spraw Zagranicznych Bośni i Hercegowiny i przekazywana przez Przedstawicielstwo Bośni i Hercegowiny przy Unii Europejskiej, którego adres jest następujący: Przedstawicielstwo Bośni i Hercegowiny przy Unii Europejskiej Registry Officer Rue Tenbosch/Tenboschstraat 34 B-1000 Brussels.

2.   Wyjątkowo korespondencja jednej Strony, która dostępna jest tylko dla specjalnych właściwych urzędników, organów lub służb tej Strony, może, ze względów operacyjnych, być adresowana i być dostępna tylko dla tych specjalnych właściwych urzędników, organów lub służb drugiej Strony, konkretnie wyznaczonych jako odbiorcy, uwzględniając ich uprawnienia i zgodnie z zasadą wiedzy koniecznej. W przypadku Unii Europejskiej taka korespondencja może być przekazywana przez Chief Registry Officer Rady.

Artykuł 10

Sekretarz Ministerstwa Spraw Zagranicznych Bośni i Hercegowiny oraz Sekretarze Generalni Rady i Komisji Europejskiej sprawują nadzór nad wykonaniem niniejszej Umowy.

Artykuł 11

W celu wykonania niniejszej Umowy:

1.

Ministerstwo Bezpieczeństwa, działające jako organ bezpieczeństwa narodowego, działając w imieniu rządu Bośni i Hercegowiny i pod jego zwierzchnictwem, jest odpowiedzialne za opracowanie uzgodnień dotyczących bezpieczeństwa dla ochrony i zabezpieczenia informacji niejawnych przekazanych Bośni i Hercegowinie w ramach niniejszej Umowy.

2.

Biuro Bezpieczeństwa Sekretariatu Generalnego Rady UE, pod kierownictwem i w imieniu Sekretarza Generalnego Rady, działając w imieniu Rady i pod jej zwierzchnictwem, jest odpowiedzialne za opracowania ustaleń dotyczących bezpieczeństwa w celu ochrony i zabezpieczenia informacji niejawnych dostarczonych do UE w ramach niniejszej Umowy.

3.

Dyrekcja Bezpieczeństwa Komisji Europejskiej, działając w imieniu Komisji Europejskiej i pod jej zwierzchnictwem, jest odpowiedzialna za opracowanie uzgodnień dotyczących bezpieczeństwa w celu ochrony i zabezpieczenia informacji niejawnych przekazanych lub wymienionych w ramach niniejszej Umowy w obrębie Komisji Europejskiej i na jej terenie.

Artykuł 12

Uzgodnienia dotyczące bezpieczeństwa, które mają być ustalone stosownie do artykułu 11 w porozumieniu pomiędzy trzema zainteresowanymi Urzędami, będą określały normy wzajemnej ochrony informacji niejawnych w ramach niniejszej Umowy. Dla UE normy te podlegają zatwierdzeniu przez Komitet Bezpieczeństwa Rady.

Artykuł 13

Organy, określone w artykule 11, ustanawiają procedury, które mają być stosowane w przypadku udowodnionego lub podejrzewanego naruszenia wymogów bezpieczeństwa informacji niejawnych będących przedmiotem niniejszej Umowy.

Artykuł 14

Przed dostarczeniem informacji niejawnych będących przedmiotem niniejszej Umowy między Stronami organy odpowiedzialne za bezpieczeństwo określone w artykule 11 muszą zgodzić się, że Strona otrzymująca jest zdolna do ochrony i zabezpieczenia informacji będących przedmiotem niniejszej Umowy w sposób zgodny z uzgodnieniami, które mają być ustanowione na mocy artykułów 11 i 12.

Artykuł 15

Niniejsza Umowa w żaden sposób nie uniemożliwia Stronom zawierania innych umów odnoszących się do dostarczania lub wymiany informacji niejawnych będących przedmiotem niniejszej Umowy, pod warunkiem że nie są one sprzeczne z postanowieniami niniejszej Umowy.

Artykuł 16

Wszelkie różnice midzy Unią Europejską a Bośnią i Hercegowiną powstałe w wyniku interpretacji lub zastosowania niniejszej Umowy zostaną rozwiązane drogą negocjacji między Stronami.

Artykuł 17

1.   Niniejsza Umowa wchodzi w życie z pierwszym dniem pierwszego miesiąca po dokonaniu wzajemnych notyfikacji Stron o zakończeniu niezbędnych procedur wewnętrznych.

2.   Niniejsza Umowa może być poddana przeglądowi w celu rozważenia możliwych zmian na wniosek którejkolwiek ze Stron.

3.   Wszelkie zmiany niniejszej Umowy zostaną dokonane na piśmie i w drodze wspólnego porozumienia Stron. Zmiany wchodzą w życie po dokonaniu wzajemnej notyfikacji przewidzianej w ustępie 1.

Artykuł 18

Niniejsza Umowa może zostać wypowiedziana przez każdą ze Stron w formie pisemnego zawiadomienia o wypowiedzeniu dostarczonego drugiej Stronie. Wypowiedzenie takie staje się skuteczne sześć miesięcy po otrzymaniu zawiadomienia przez drugą Stronę, ale nie ma wpływu na wcześniej podjęte zobowiązania zgodne z postanowieniami niniejszej Umowy. W szczególności wszelkie informacje niejawne przekazane lub wymienione stosownie do niniejszej Umowy będą nadal chronione zgodnie z postanowieniami niniejszej Umowy.

ZAŁĄCZNIK

WYKAZ PAŃSTW TRZECICH, O KTÓRYCH MOWA W ART. 1

—

Argentyna

—

Bułgaria

—

Kanada

—

Chile

—

Maroko

—	Nowa Zelandia

—

Norwegia

—

Rumunia

—	Szwajcaria

—

Turcja