12.10.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 313/1

(1)

Rozporządzeniem (WE) nr 1015/94 (2) Rada nałożyła ostateczne cło antydumpingowe na przywóz systemów kamer telewizyjnych („TCS”) pochodzących z Japonii. Następnie Rada potwierdziła ostateczne cło antydumpingowe rozporządzeniem (WE) nr 2042/2000 (3), zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(2)

W art. 1 ust. 3 lit. e) rozporządzenia (WE) nr 1015/94 oraz w rozporządzeniu (WE) nr 2042/2000 („rozporządzeniach ostatecznych”) Rada wyraźnie wyłączyła z zakresu cła antydumpingowego systemy kamer wymienione w załączniku do rozporządzeń ostatecznych („Załączniku”), będące zaawansowanymi systemami kamer, pod względem technicznym wchodzących w zakres definicji produktu zgodnie z art. 1 ust. 2 rozporządzeń ostatecznych, których nie można jednak uznać za systemy kamer telewizyjnych.

(3)

Jeden z producentów eksportujących, a mianowicie Ikegami Tsushinki Co. Ltd („Ikegami”), wystosował pismo, otrzymane przez Komisję 15 kwietnia 1999 r., w którym zwrócił się o dodanie pewnych nowych modeli systemów kamer profesjonalnych oraz akcesoriów do nich do Załącznika, a tym samym wyłączenie ich z zakresu obowiązywania ceł antydumpingowych. W styczniu 2000 r. Rada rozporządzeniem (WE) nr 176/2000 (4) („rozporządzeniem zmieniającym”) przychyliła się do powyższego wniosku i stosownie zmieniła rozporządzenie (WE) nr 1015/94. Zgodnie z art. 2 rozporządzenia (WE) nr 176/2000, powyższa poprawka weszła w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejski, tj. 28 stycznia 2000 r.

(4)

Instytucje Wspólnoty otrzymały informacje, że właściwe byłoby wsteczne zastosowanie rozporządzenia zmieniającego, w zakresie, w jakim zmieniało ono Załącznik do rozporządzenia (WE) nr 1015/94.

(5)

Faktycznie, jeden z producentów eksportujących, a mianowicie Ikegami, zmuszony był, na mocy rozporządzenia zmieniającego, do płacenia ostatecznego cła antydumpingowego z tytułu całości eksportu produkowanych przez siebie systemów kamer profesjonalnych, dokonanego przed datą wejścia w życie tego rozporządzenia, tj. przed dniem 28 stycznia 2000 r., mimo że modele te zostały później zwolnione z cła zgodnie z art. 1 ust. 3 lit. e) rozporządzeń ostatecznych.

(6)

W tym kontekście zainteresowany producent eksportujący powoływał się także na uprzednią praktykę instytucji Wspólnoty, zgodnie z którą poprawka do Załącznika miała na ogół zastosowanie wsteczne, do daty złożenia wniosku, w przypadkach gdy było to właściwe. Dlatego też zainteresowany producent eksportujący twierdził, że poprawka do Załącznika zgodnie z rozporządzeniem zmieniającym powinna stosować się od daty otrzymania przez Komisję odnośnego wniosku o zwolnienie z cła ostatecznego, tj. od 15 kwietnia 1999 r., zgodnie z konsekwentną praktyką instytucji Wspólnoty.

(7)

Komisja zbadała, czy wsteczne zastosowanie rozporządzenia zmieniającego będzie faktycznie właściwe. W związku z tym uwzględniono w pierwszej kolejności fakt, że wszystkie modele kamer profesjonalnych wymienione w motywie (5), zostały faktycznie uznane za systemy kamer profesjonalnych. Zgodnie z art. 1 ust. 3 lit. e) rozporządzeń ostatecznych, kamery te są zwolnione z ostatecznego cła antydumpingowego z tytułu ich wpisania do Załącznika.

(8)

Zwrócono uwagę na fakt, że system kamer profesjonalnych, wchodzący w zakres art. 1 ust. 3 lit. e) rozporządzeń ostatecznych, jest zwolniony z cła ostatecznego od daty jego wyraźnego wpisania do Załącznika w trybie zmiany rozporządzeń ostatecznych. W tym kontekście zakłada się, że producenci eksportujący znają z góry, tj. przed dokonaniem pierwszego eksportu na teren Wspólnoty, własne cykle produkcyjne oraz wiedzą, czy nowe modele będzie można zakwalifikować do kategorii kamer profesjonalnych w rozumieniu art. 1 ust. 3 lit. e), a co za tym idzie, że powinny one zostać wpisane do Załącznika i że należy złożyć w tym celu odpowiedni wniosek.

(9)

Niezależnie od powyższego, nie było zamiarem instytucji Wspólnoty, aby ostateczne cło antydumpingowe miało zastosowanie do przywozu systemów kamer profesjonalnych, które ostatecznie uznaje się za zwolnione z tego cła poprzez stosowanie art. 1 ust. 3 lit. e). Z tego względu uznano, tam gdzie to właściwe, konieczność wstecznego zastosowania rozporządzenia zwalniającego niektóre modele kamer profesjonalnych, licząc od daty otrzymania takiego wniosku, co pozwoliło instytucjom Wspólnoty właściwie nadzorować poprawność klasyfikacji. Miało to miejsce w szczególności w przypadku przywozu modeli kamer profesjonalnych na teren Wspólnoty przed wejściem w życie rozporządzenia zmieniającego Załącznik, ale po dacie wniosku o zwolnienie.

(10)

W obecnym przypadku wykazano, że przedsiębiorstwo Ikegami dokonywało przywozu niektórych systemów kamer profesjonalnych, które zostały później zwolnione z cła poprzez zastosowanie art. 1 ust. 3 lit. e) rozporządzeń ostatecznych, przed publikacją rozporządzenia zmieniającego, ale po złożeniu wniosku o zwolnienie. Rozporządzenie zmieniające weszło w życie następnego dnia po jego opublikowaniu, tj. 28 stycznia 2000 r. Jednakże, jak wspomniano powyżej, nie było zamiarem instytucji Wspólnoty, aby ostateczne cła antydumpingowe miały zastosowanie do systemów kamer, które uznano za podlegające zwolnieniu z cła po złożeniu wniosku o takie zwolnienie na ręce Komisji. W rzeczywistości Komisja, natychmiast po nałożeniu środków ostatecznych i stworzeniu pierwszego Załącznika w 1994 r., faktycznie poinformowała zainteresowanych producentów eksportujących, że ma zamiar zwrócić ostateczne cła antydumpingowe zapłacone z tytułu przywozu systemów kamer profesjonalnych, ostatecznie uznanych za wchodzące w zakres art. 1 ust. 3 lit. e), w okresie pomiędzy złożeniem w pełni udokumentowanego wniosku o zwolnienie a odpowiadającą mu publikacją Załącznika po poprawkach. W tym kontekście uznano, że wsteczne zastosowanie rozporządzenia zmieniającego, w zakresie, w jakim zmieniło ono Załącznik do rozporządzenia (WE) nr 1015/94, będzie postępowaniem w obecnym przypadku zgodnym z konsekwentną praktyką instytucji Wspólnoty.

(11)

Przedsiębiorstwa na terenie Wspólnoty oraz Ikegami zostały w tym zakresie stosownie poinformowane. Dano im również czas na ustosunkowanie się do ustaleń służb Komisji. Żadna z zainteresowanych stron nie zgłosiła zastrzeżeń do powyższych wniosków.

(12)

Biorąc pod uwagę powyższe, instytucje Wspólnoty postanowiły, że wsteczne zastosowanie Załącznika zmienionego rozporządzeniem zmieniającym jest uzasadnione.

(13)

W świetle powyższego Załącznik zmieniony rozporządzeniem (WE) nr 176/2000 powinien mieć zastosowanie do wszystkich przywozów następujących modeli kamer profesjonalnych produkowanych i eksportowanych na teren Wspólnoty Europejskiej przez Ikegami od daty otrzymania przez Komisję odnośnego wniosku o zwolnienie tych modeli z ostatecznego cła antydumpingowego, tj. od dnia 15 kwietnia 1999 r.:

12.10.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 313/4

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

12.10.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 313/6

(1)

Zgodnie z dyrektywą 2000/29/WE, wszystkie przesyłki roślin, produktów roślinnych lub innych produktów wymienionych w części B załącznika V powinny być w zasadzie poddane kontroli tożsamości i zdrowia roślin przed uzyskaniem pozwolenia na wprowadzenie do Wspólnoty.

(2)

Aby umożliwić przeprowadzanie kontroli zdrowia roślin w zmniejszonej częstotliwości, należy przewidzieć szczegółowe warunki dla dowodów, jak określono w art. 13a ust. 2 akapit drugi dyrektywy 2000/29/WE, wskazujących, iż rośliny, produkty roślinne lub inne produkty wymienione w części B załącznika V do dyrektywy Rady 2000/29/WE, które są wprowadzane do Wspólnoty, spełniają warunki ustanowione w wymienionej dyrektywie.

(3)

Ponieważ rośliny przeznaczone do sadzenia oraz rośliny, produkty roślinne lub inne produkty, które podlegają środkom przyjętym zgodnie z art. 16 ust. 3 dyrektywy 2000/29/WE, stanowią duże ryzyko dotyczące wprowadzenia organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych, redukcja kontroli nie powinna mieć do nich zastosowania.

(4)

Ustanowiono specjalne warunki dla roślin, produktów roślinnych i innych produktów, które podlegają zezwoleniu na przywóz do Wspólnoty w ramach odstępstwa zgodnie z przepisami art. 15 ust. 1 dyrektywy 2000/29/WE. Dlatego też wymienione rośliny, produkty roślinne lub inne produkty nie powinny podlegać kontrolom zdrowia roślin o zmniejszonej częstotliwości.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Zdrowia Roślin,

a)

roślin przeznaczonych do sadzenia;

b)

wszystkich roślin, produktów roślinnych lub innych produktów podlegających zezwoleniu na przywóz do Wspólnoty zgodnie z przepisami art. 15 ust. 1 dyrektywy 2000/29/WE;

c)

wszystkich roślin, produktów roślinnych lub innych produktów podlegających tymczasowym środkom zgodnie z przepisami art. 16 ust. 3 dyrektywy 2000/29/WE;

d)

wszystkich roślin, produktów roślinnych lub innych produktów wskazanych w wykazie sporządzonym zgodnie z art. 13a ust. 5 lit. b) dyrektywy 2000/29/WE.

a)

średnia liczba przesyłek wymienionego produktu w ciągu trzech lat wprowadzonych do Wspólnoty wynosi rocznie co najmniej 200, oraz

b)

minimalna liczba przesyłek wymienionego produktu, w odniesieniu do którego kontrole były przeprowadzane w poprzednich trzech latach wynosi co najmniej 600, oraz

c)

liczba przesyłek wymienionego produktu rocznie wskazanych jako zarażone szkodliwymi organizmami określonymi zgodnie z lit. e) załącznika I jest mniejsza niż 1 % całkowitej liczby przesyłek wymienionego produktu przywiezionych do Wspólnoty, oraz

d)

wniosek dotyczący wymienionych produktów, jak określono w art. 2 ust. 1, jest dostępny w Komisji.

a)

liczba przesyłek wymienionego produktu przejętych z powodu obecności szkodliwych organizmów wskazanych w wykazie określonym w załączniku I lit. e);

b)

szacunkowa mobilność szkodliwych organizmów wskazanych w wykazie określonym w lit. e) załącznika I w ich najwyższym stadium mobilności, do którego wymieniony organizm mógłby się rozwinąć na odpowiedniej roślinie lub produkcie roślinnym;

c)

liczba przesyłek wymienionego produktu, w odniesieniu do których fizyczna kontrola zdrowia roślin została przeprowadzona;

d)

wszystkie inne czynniki właściwe dla określenia ryzyka fitosanitarnego wynikającego z danego handlu.

12.10.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 313/10

(1)

Biorąc pod uwagę aktualną sytuację na rynku zbóż, wskazane jest ogłoszenie przetargu na refundację wywozową do jęczmienia, zgodnie z art. 4 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1501/95 z 29 czerwca 1995 r. ustanawiającego niektóre szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 1766/92 w zakresie przyznawania refundacji wywozowych oraz środków podejmowanych w przypadku występowania zakłóceń na rynku zbóż (2).

(2)

Zasady zastosowania procedury przetargowej przy ustalaniu refundacji wywozowej zostały ustalone w rozporządzeniu (WE) nr 1501/95. Wśród zobowiązań związanych z przetargiem znajduje się obowiązek złożenia wniosku o wydanie pozwolenia na wywóz i wniesienia zabezpieczenia. Wysokość zabezpieczenia powinna zostać ustalona.

(3)

Należy określić szczególny okres ważności pozwoleń wydanych w ramach niniejszego przetargu. Ważność ta powinna odpowiadać potrzebom rynku światowego w roku gospodarczym 2004/2005.

(4)

W celu zapewnienia jednakowego traktowania wszystkich zainteresowanych stron należy przewidzieć jednakowy okres ważności wydanych pozwoleń.

(5)

Właściwy przebieg procedury przetargowej w odniesieniu do wywozu nakazuje przewidzieć minimalną ilość, a także termin i formę przekazania ofert złożonych w siedzibach właściwych instytucji.

(6)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Zbóż,

12.10.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 313/13

(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 2287/2003 z dnia 19 grudnia 2003 r. ustalające wielkości dopuszczalne połowów na 2004 r. i inne związane z nimi warunki dla niektórych zasobów rybnych i grup zasobów rybnych, stosowane na wodach terytorialnych Wspólnoty oraz, w odniesieniu do statków wspólnotowych, na wodach, gdzie wymagane są ograniczenia połowowe, przewiduje kwoty na połowy soli zwyczajnej na rok 2004 (2).

(2)

W celu zapewnienia przestrzegania przepisów dotyczących ograniczeń ilościowych połowów niektórych gatunków objętych kwotami, niezbędne jest określenie przez Komisję daty wykorzystania przyznanej kwoty przez statki pływające pod banderą Państwa Członkowskiego.

(3)

Według informacji przekazanych Komisji połowy soli zwyczajnej w wodach strefy ICES VII e, dokonane przez statki pływające pod banderą Francji lub statki zarejestrowane we Francji, osiągnęły kwotę przyznaną na rok 2004. Francja zakazała połowów tego gatunku od 12 sierpnia 2004 r. Należy zatem utrzymać tę datę.

12.10.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 313/14

12.10.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 313/16

(1)

Zgodnie z dyrektywą 2000/29/WE, rośliny, produkty roślinne lub inne produkty wymienione w części B załącznika V do niniejszej dyrektywy, pochodzące z państw trzecich, powinny być w zasadzie poddane kontroli tożsamości i zdrowia roślin w miejscu wprowadzenia do Wspólnoty lub w miejscu znajdującym się w pobliżu.

(2)

W przypadku tranzytu towarów nieprzeznaczonych dla Wspólnoty, wymienione kontrole tożsamości i zdrowia roślin mogą być również przeprowadzane w pomieszczeniach urzędowego organu miejsca przeznaczenia lub w każdym miejscu znajdującym się w pobliżu; w niektórych innych przypadkach wymienione kontrole mogą być przeprowadzane w miejscu przeznaczenia, takim jak miejsce produkcji, tak długo jak dostarczane są określone gwarancje i dokumenty w zakresie transportu roślin, produktów roślinnych lub innych produktów.

(3)

Należy określić przypadki, w których kontrole tożsamości i zdrowia roślin mogą być przeprowadzane w miejscu przeznaczenia.

(4)

Aby zapewnić, iż nie istnieje ryzyko rozprzestrzenienia się szkodliwych organizmów podczas transportu, należy ustanowić w odniesieniu do wymienionego transportu przepisy lub określone gwarancje i dokumenty.

(5)

Należy ustanowić minimalne wymogi dotyczące przeprowadzania kontroli tożsamości i zdrowia roślin w zakresie wymogów technicznych mających zastosowanie do odpowiedzialnych organów urzędowych zajmujących się kontrolą w miejscach przeznaczenia, jak również w zakresie pomieszczeń, narzędzi i urządzeń umożliwiających wymienionym odpowiedzialnym organom urzędowym przeprowadzanie kontroli tożsamości i zdrowia roślin.

(6)

Należy ustanowić szczegółowe przepisy dotyczące współpracy pomiędzy odpowiedzialnymi organami urzędowymi i władzami celnymi, włącznie z wzorami formularzy dokumentów, które mają być wykorzystane podczas wymienionej współpracy, sposobami przekazywania wymienionych dokumentów oraz procedurami wymiany informacji.

(7)

Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Zdrowia Roślin,

a)

jeżeli urzędowe organy w miejscu wprowadzenia i przeznaczenia podejmują decyzję, w stosownych przypadkach w drodze porozumienia pomiędzy odpowiedzialnymi organami urzędowymi Państw Członkowskich, iż kontrole tożsamości i zdrowia roślin (zwane dalej „kontrolami”) mogłyby być przeprowadzane w sposób bardziej dokładny w miejscu innym niż miejsce wprowadzenia do Wspólnoty lub w miejscu znajdującym się w pobliżu;

oraz

b)

jeżeli importer lub inna osoba odpowiedzialna za miejsca lub pomieszczenia (zwany dalej „wnioskodawcą”), w których mają być przeprowadzane kontrole przesyłki składającej się z wymienionych produktów, posiada zatwierdzenie, wyrażone w drodze procedury zatwierdzania określonej w art. 2 ust. 2 w odniesieniu do kontroli, które mają być przeprowadzone w „zatwierdzonym miejscu kontroli”, którym jest:

oraz

c)

jeżeli określone gwarancje i dokumenty w zakresie transportu przesyłki składającej się z wymienionych produktów (zwanej dalej „przesyłką”) do zatwierdzonego miejsca kontroli są zapewnione oraz, w stosownych przypadkach, spełnione są minimalne wymogi dotyczące składowania wymienionych produktów w miejscach kontroli.

a)

opakowania przesyłki lub wykorzystywane środki transportu w odniesieniu do wymienionej przesyłki są zamknięte lub zapieczętowane w taki sposób, iż wymienione produkty nie mogą spowodować zakażenia lub zarażenia podczas ich transportu do zatwierdzonego miejsca kontroli oraz nie zmienią tożsamości. W należycie uzasadnionych przypadkach właściwe organy urzędowe Państw Członkowskich mogą zezwolić na przesyłki, które nie są zamknięte lub zapieczętowane, pod warunkiem że wymienione produkty nie mogą spowodować zakażenia lub zarażenia podczas ich transportu do zatwierdzonego miejsca kontroli;

b)

przesyłka jest wysyłana do zatwierdzonego miejsca kontroli. Zmiana miejsca kontroli nie jest dozwolona, z wyjątkiem zatwierdzenia przez właściwe organy urzędowe miejsc wprowadzenia i wnioskowanego miejsca przeznaczenia oraz władze celne odpowiedzialne za obszar, w którym znajduje się miejsce kontroli;

c)

przesyłce towarzyszy „dokument przewozowy dotyczący zdrowia roślin”, bez uszczerbku dla świadectw określonych w art. 13 ust. 1 dyrektywy 2000/29/WE, i zawiera wymagane informacje zgodnie ze wzorem w Załączniku do niniejszej dyrektywy; wymieniony dokument jest drukowany lub wypełniany ręcznie czytelnymi, drukowanymi literami lub przy użyciu środków elektronicznych w porozumieniu z właściwymi organami urzędowymi miejsca wprowadzenia i przeznaczenia oraz jest sporządzony w przynajmniej jednym z urzędowych języków Wspólnoty;

d)

odpowiednie pozycje dokumentu określonego w ust. 3 lit. c) są wypełniane i podpisane przez importera przesyłki pod nadzorem właściwego organu urzędowego miejsca wprowadzenia;

e)

w przypadkach określonych w ust. 2 lit. b) tiret drugie składowanie przesyłki w zatwierdzonym miejscu kontroli odbywa się w taki sposób, aby zapewnić oddzielenie zarówno od towarów wspólnotowych, jak i przesyłek zarażonych lub prawdopodobnie zarażonych przez szkodliwe organizmy.

a)

informacje odnoszące się do wymienionych produktów przeznaczonych do przywozu oraz informacje dotyczące miejsc, w których przywiezione wymienione produkty będą składowane lub będą oczekiwać na ostateczne wyniki kontroli, w szczególności jak należy zapewnić oddzielenie przesyłki określone w art. 1 ust. 3 lit. e); oraz

b)

właściwe dowody poświadczające, iż wymienione produkty są przeznaczone dla osoby, której przyznano status „uprawnionego odbiorcy” i spełniają wymogi ustanowione w art. 406 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 (2) lub że dane miejsca są objęte pozwoleniem, jak określono w art. 497 wymienionego rozporządzenia.

a)

badają informacje dostarczone we wniosku;

b)

oceniają przydatność przeprowadzania kontroli w proponowanych miejscach kontroli, które powinny spełniać minimalne wymogi, czyli przynajmniej wymogi ustanowione w ust. 3 lit. b) i c) Załącznika do dyrektywy Komisji 98/22/WE (3), lub inne wymogi, które mogą zostać nałożone przez Państwa Członkowskie w sposób niedyskryminujący, i które są uzasadnione, aby umożliwić przeprowadzanie skutecznych kontroli;

c)

udzielają odpowiedzi wnioskodawcy:

a)

importer informuje wystarczająco wcześniej właściwe organy urzędowe miejsca przeznaczenia o wprowadzeniu wymienionych produktów; informacja ta zawiera w szczególności:

b)

importer informuje wystarczająco wcześniej właściwe organy urzędowe miejsca przeznaczenia o wszystkich zmianach w zakresie informacji dostarczonych zgodnie z lit. a).

a)

organem urzędowym miejsca wprowadzenia i organem urzędowym miejsca przeznaczenia;

oraz

b)

organem urzędowym miejsca wprowadzenia i władzami celnymi miejsca wprowadzenia;

oraz

c)

organem urzędowym miejsca przeznaczenia i władzami celnymi miejsca przeznaczenia;

oraz

d)

organem urzędowym miejsca wprowadzenia i władzami celnymi miejsca przeznaczenia

12.10.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 313/21

(1)

Dyrektywa 91/414/EWG przewiduje ustalenie wspólnotowej listy substancji czynnych dopuszczonych do wykorzystania w środkach ochrony roślin.

(2)

Dokumentacja dotycząca substancji czynnej proquinazid została przedłożona władzom Zjednoczonego Królestwa przez DuPont (UK) Ltd. w dniu 9 stycznia 2004 r. wraz z wnioskiem o uzyskanie włączenia substancji do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG. Dokumentacja dotycząca IKI-220 (flonicamidu) została przedłożona władzom francuskim przez ISK Biosciences Europe S.A. w dniu 23 grudnia 2003 r. wraz z wnioskiem o uzyskanie włączenia substancji do załącznika I dyrektywy 91/414/EWG. Dokumentacja dotycząca gamma-cyhalothrinu została przedłożona władzom Zjednoczonego Królestwa przez Pytech Chemicals GmbH w dniu 4 listopada 2003 r. wraz z wnioskiem o uzyskanie włączenia substancji do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG.

(3)

Władze Zjednoczonego Królestwa i Francji przekazały Komisji informację, że po wstępnym rozpatrzeniu, dokumentacja dotycząca określonych substancji czynnych wydaje się spełniać wymogi w zakresie danych i informacji określone w załączniku II do dyrektywy 91/414/EWG. Ich zdaniem, przedłożona dokumentacja spełniła także wymogi w zakresie danych i informacji określone w załączniku III do dyrektywy 91/414/EWG odnośnie środków ochrony roślin zawierających określoną substancję czynną. Zgodnie z art. 6 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG, dokumentacja została następnie przekazana, przez odnośnych wnioskodawców, Komisji oraz pozostałym Państwom Członkowskim oraz przedstawiona do rozpatrzenia Stałemu Komitetowi ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt.

(4)

Niniejsza Decyzja powinna stanowić formalne potwierdzenie, na poziomie Wspólnoty, że powyższą dokumentację uznano za spełniającą w zasadzie wymogi w zakresie danych i informacji określone w załączniku II i, dla przynajmniej jednego środka ochrony roślin zawierającego określoną substancję czynną, wymogi określone w załączniku III do dyrektywy 91/414/EWG.

(5)

Niniejsza decyzja nie naruszy prawa Komisji do występowania do wnioskodawcy o przedłożenie uzupełniających danych lub informacji, wyjaśniających pewne pozycje zawarte w dokumentacji.

(6)

Środki przewidziane na mocy niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt,

12.10.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 313/23

(1)

Przepisy dotyczące restrukturyzacji i konwersji winnic zostały ustalone w rozporządzeniu (WE) nr 1493/1999 i w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1227/2000 z dnia 31 maja 2000 r., ustanawiającym szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1493/1999 w sprawie wspólnej organizacji rynku wina, w odniesieniu do potencjału produkcyjnego (2).

(2)

Szczegółowe przepisy dotyczące planowania finansowego i uczestniczenia w finansowaniu systemu restrukturyzacji i konwersji, ustanowione w rozporządzeniu (WE) nr 1227/2000, przewidują, że odniesienia do danego roku budżetowego odnoszą się do płatności rzeczywiście dokonanych przez Państwa Członkowskie między 16 października a 15 października roku następnego.

(3)

Zgodnie z art 14 ust 3 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, przydziały finansowe między Państwa Członkowskie dokonywane są z należytym uwzględnieniem proporcji winnic wspólnotowych istniejących w danym Państwie Członkowskim.

(4)

Do celów stosowania art 14 ust 4 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 istotne jest, by przydziały finansowe dokonywane były w odniesieniu do określonej liczby hektarów.

(5)

Na mocy art 13 ust 3 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, wkład Wspólnoty w finansowanie kosztów restrukturyzacji i konwersji jest wyższy w regionach Celu 1, zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1260/1999 z dnia 21 czerwca 1999 r. ustanawiającym przepisy ogólne w sprawie funduszy strukturalnych (3).

(6)

Należy uwzględniać środki wyrównawcze za straty przychodów plantatorów winorośli podczas okresu, gdy winnica nie produkuje jeszcze win.

(7)

Zgodnie z art 17 ust 5 rozporządzenia (WE) nr 1227/2000, kiedy wydatki rzeczywiście poniesione przez Państwo Członkowskie podczas danego roku budżetowego są niższe od 75 % kwot pierwotnego przydziału, wydatki do przyjęcia na następny rok budżetowy, jak również odpowiednia powierzchnia całkowita zmniejszane są o jedną trzecią różnicy między tym progiem a wydatkami rzeczywiście poniesionymi w rozpatrywanym roku budżetowym. Przepis ten stosuje się dla roku gospodarczego 2004/2005 do Grecji, której wydatki na rok budżetowy 2004 wynoszą 71,47 % kwot jej pierwotnego przydziału.

(8)

Zgodnie z art 14 ust 2 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, dotacja początkowa zostanie dostosowana w zależności od rzeczywistych wydatków oraz od przewidywań skorygowanych wydatków przekazanych przez Państwa Członkowskie, z uwzględnieniem celu systemu oraz do wysokości dostępnych środków,

12.10.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 313/25

(1)

Przepisy dotyczące restrukturyzacji i konwersji winnic zostały ustalone w rozporządzeniu (WE) nr 1493/1999 i w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1227/2000 z 31 maja 2000 r., ustanawiającym szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1493/1999 w sprawie wspólnej organizacji rynku wina, w odniesieniu do potencjału produkcyjnego (2).

(2)

Szczegółowe przepisy dotyczące planowania finansowego i uczestniczenia w finansowaniu systemu restrukturyzacji i konwersji, ustanowione w rozporządzeniu (WE) nr 1227/2000 przewidują, że odniesienia do danego roku budżetowego odnoszą się do płatności rzeczywiście dokonanych przez Państwa Członkowskie między 16 października a 15 października roku następnego.

(3)

Zgodnie z art. 14 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, Komisja przyznaje co roku Państwom Członkowskim pierwszą transzę środków na podstawie obiektywnych kryteriów, uwzględniając szczególne sytuacje i potrzeby, a także nakłady do przyznania z uwagi na cel systemu.

(4)

Na mocy Decyzji 2003/628/WE (3), Komisja ustaliła orientacyjne przydziały finansowe na rok gospodarczy 2003/2004.

(5)

Na mocy art. 17 ust. 1 i 3 rozporządzenia (WE) nr 1227/2000, wydatki poniesione i rozliczone Państw Członkowskich ograniczone są do kwoty ich przydziałów, znajdującej się w Decyzji 2003/628/WE. Ograniczenie to stosuje się w roku budżetowym 2004 do Niemiec i Włoch, w odniesieniu do rozliczonych wydatków, które zmniejszane są, odpowiednio, o 125 227 EUR i o 182 679 EUR w celu ograniczenia całości ich wydatków do przydziałów pierwotnych, a także do Portugalii, w odniesieniu do poniesionych wydatków, które zmniejszane są o 140 EUR.

(6)

Na mocy art. 16 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 1227/2000, Państwa Członkowskie mogą przedstawić późniejszy wniosek w ramach bieżącego roku budżetowego. Na mocy art. 17 ust. 3 niniejszego rozporządzenia, wniosek ten przyjmowany jest w odniesieniu do Państw Członkowskich, które wydały pierwotny przydział, proporcjonalnie do ich wniosków, przy wykorzystaniu dostępnych środków, po odjęciu, dla wszystkich Państw Członkowskich, sumy kwot przekazanych zgodnie z art. 16 ust. 1 lit. a) i b) niniejszego rozporządzenia i skorygowanych ewentualnie przy zastosowaniu art. 17 ust. 1 i 3 o całość kwoty przyznanej Państwom Członkowskim. Przepis ten stosuje się w roku budżetowym 2004 do Hiszpanii, Francji, Włoch, Austrii i Portugalii,

12.10.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 313/27