18.9.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 295/1

(1)

1 maja 2004 r. dziesięć nowych Państw Członkowskich przystąpiło do Unii Europejskiej. Artykuł 6 ust. 7 Aktu Przystąpienia z 2003 r. stanowi, że nowe Państwa Członkowskie będą stosować wspólną politykę handlową w odniesieniu do wyrobów włókienniczych oraz że stosowane przez Wspólnotę ograniczenia ilościowe dotyczące przywozu wyrobów włókienniczych i odzieżowych muszą być dostosowane tak, aby uwzględnić przystąpienie do Wspólnoty nowych Państw Członkowskich.

(2)

Z mocą od 1 maja 2004 r. rozporządzenie Rady (WE) nr 487/2004 (1) zmieniło rozporządzenie Rady (EWG) nr 3030/93 (2). Dostosowało ono limity ilościowe przywozu niektórych wyrobów włókienniczych z państw trzecich do rozszerzonej Wspólnoty, uwzględniając tradycyjne przywozy do dziesięciu nowych Państw Członkowskich, a także stosując formułę opartą na średniej przywozu w latach 2000–2002 dostosowaną pro rata temporis. Należy teraz zastosować tę samą metodę w celu dostosowania limitów ilościowych na przywóz niektórych wyrobów włókienniczych z Socjalistycznej Republiki Wietnamu.

(3)

W związku z tym rozporządzenie (EWG) nr 3030/93 należy odpowiednio zmienić.

(4)

Pożądane jest, aby niniejsze rozporządzenie weszło w życie w dniu następującym po jego publikacji, żeby umożliwić podmiotom gospodarczym jak najszybsze z niego korzystanie,

18.9.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 295/4

(1)

Dnia 19 maja 2004 r. Komisja nałożyła tymczasowe cło wyrównawcze na przywóz niektórych systemów elektrod grafitowych pochodzących z Indii rozporządzeniem (WE) nr 1008/2004 (2) (zwanym dalej „rozporządzeniem tymczasowym”).

(2)

Po ujawnieniu istotnych faktów i względów, na których podstawie podjęto decyzję o nałożeniu tymczasowych środków wyrównawczych, kilka zainteresowanych stron złożyło na piśmie swoje opinie o tymczasowych ustaleniach. Strony, które o to wniosły, miały możliwość wystąpienia.

(3)

Komisja kontynuowała poszukiwanie i weryfikację wszelkich informacji, które uznała za niezbędne do ostatecznych ustaleń.

(4)

Wszystkie strony zostały poinformowane o istotnych faktach i względach, na których podstawie zamierzano zalecić nałożenie ostatecznego cła wyrównawczego od przywozu niektórych systemów elektrod grafitowych pochodzących z Indii oraz ostateczny pobór kwot zabezpieczonych z tytułu cła tymczasowego. Ustalono dla nich również termin złożenia oświadczeń w związku z ujawnieniem istotnych faktów i względów.

(5)

Uwzględniono uwagi ustne i pisemne zgłoszone przez zainteresowane strony oraz, o ile to było właściwe, odpowiednio zmieniono ustalenia.

(6)

Z uwagi na to, że nie wpłynęły nowe uwagi dotyczące produktu rozpatrywanego i produktu podobnego, niniejszym potwierdza się motywy od 12 do 16 preambuły do rozporządzenia tymczasowego.

(7)

Po nałożeniu środków tymczasowych i po ostatecznym ujawnieniu wpłynęły uwagi rządu Indii („RI”) oraz producentów eksportujących. Początkowo twierdzono, że DEPB po dokonaniu wywozu jest programem zwrotu cła i w związku z tym wszelkie świadczenia w ramach planu należy ograniczyć do umorzenia ewentualnych nadwyżek cła przywozowego. Następnie stwierdzono, że kwantyfikacja wszelkich świadczeń powinna być zgodna z datą otrzymania licencji DEPB, a nie z datą ich wykorzystania lub sprzedaży, jak to zrobiła Komisja. Wreszcie stwierdzono, że kwotę świadczenia należy pomniejszyć, ponieważ rzekomo stawka w ramach DEPB na produkt rozpatrywany została zmniejszona z 19 % do 11 % w lutym 2004 r., mianowicie po okresie o dochodzenia (OD).

(8)

W odpowiedzi na pierwszą skargę w motywie 33 preambuły do rozporządzenia tymczasowego zauważa się, że „rozporządzenie podstawowe przewiduje między innymi wyjątek dla planów zwrotu cła i zastępczego zwrotu cła zgodnych ze ścisłymi zasadami określonymi w załączniku I lit. i), załączniku II (definicja i zasady zwrotu cła) i załączniku III (definicja i zasady zastępczego zwrotu cła)”.

(9)

W tym kontekście należy zauważyć, że RI nie dokonał efektywnej weryfikacji systemu ani procedury w celu potwierdzenia, czy i w jakich kwotach nakłady wykorzystano do produkcji wywożonego produktu (załącznik II ust. II pkt 4 rozporządzenia podstawowego i, w przypadku programów zastępczego zwrotu cła, załącznik III ust. II pkt 2 rozporządzenia podstawowego). Ponadto RI nie przeprowadził powywozowego badania rzeczywistych zużytych nakładów w celu określenia, czy ma miejsce nadwyżka płatności, chociaż w zwykłych okolicznościach jest to niezbędne w braku efektywnie stosowanego systemu weryfikacji (załącznik II ust. II pkt 5 i załącznik III ust. II pkt 3 do rozporządzenia podstawowego); ponadto w motywie 37 preambuły do rozporządzenia tymczasowego uznano, że „DEPB po dokonaniu wywozu nie można uznać za dozwolony plan zwrotu cła lub zastępczego zwrotu cła (załącznik III) zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. a) ppkt ii) rozporządzenia podstawowego”. Z tych przyczyn wniosek w motywie 38 preambuły do rozporządzenia tymczasowego mówiący, że „świadczenie wyrównawcze stanowi umorzenie całości cła przywozowego w zwykłych okolicznościach obowiązującego w odniesieniu do każdego przywozu” zostaje niniejszym potwierdzone.

(10)

Aby mieć prawo do świadczeń w ramach tego programu, spółka musi eksportować towary. W momencie transakcji wywozowej eksporter musi przedstawić władzom Indii oświadczenie o dokonywaniu wywozu w ramach programu DEPB. W celu wywiezienia towaru władze celne Indii wystawiają przed wywozem tego towaru wywozowy list przewozowy zawierający między innymi kwotę, która zostanie przekazana za ten wywóz w ramach DEPB. W momencie transakcji wywozowej spółka wie już, jakie świadczenie otrzyma. Gdy władze celne wystawią wywozowy list przewozowy, RI nie ma wyboru w zakresie przyznania kwoty w ramach DEPB. Stwierdzono również, że zmiany stawek DEPB między rzeczywistym wywozem i wydaniem licencji DEPB nie wpływają na wysokość przyznanego świadczenia; właściwą stawką DEPB jest stawka stosowana w chwili złożenia zgłoszenia wywozowego, dlatego retroaktywna zmiana wysokości świadczenia jest niemożliwa. W związku z tym od chwili zawarcia transakcji wywozowej RI jest zobowiązany do rezygnacji z cła, co stanowi wkład finansowy w rozumieniu art. 2 ust. 1 lit. a) ppkt i) rozporządzenia podstawowego.

(11)

Artykuł 1 ust. 1 rozporządzenia podstawowego przewiduje, że „cło wyrównawcze może zostać nałożone w celu wyrównania przyznanego subsydium […] na produkt, którego dopuszczenie do swobodnego obrotu we Wspólnocie powoduje szkody”. Uzasadnieniem nałożenia takiego cła jest fakt, że ceny przywożonych towarów są niższe w wyniku otrzymania subsydiów i że takie niższe ceny powodują szkodę. W tym wypadku eksporterzy systemów elektrod grafitowych, negocjując cenę sprzedaży wywozowej są świadomi, że za sprzedaż tę przysługuje subsydium w ramach programu DEPB. Ze względu na to, że eksporterzy mają świadomość otrzymania takiego subsydium oraz świadczenia w ramach innych programów, spółki te podczas negocjowania cen znajdują się już w sytuacji korzystniejszej z punktu widzenia konkurencji, to znaczy mogą uwzględnić subsydia, oferując niższe ceny.

(12)

Indyjskie standardy rachunkowości przewidują księgowanie uznań, takich jak otrzymywane w ramach programu DEPB, metodą memoriałową jako dochodu gdy: i) świadczenia takie zostaną uzyskane; i ii) istnieje uzasadniona pewność, że wpływy z tytułu transakcji wywozowej zostaną uzyskane; istotny w tym wypadku jest czas „uzyskania świadczeń”. Zgodnie z motywem 10 preambuły powyżej, gdy władze celne wystawią wywozowy list przewozowy zawierający między innymi kwotę, która ma zostać przyznana za tę transakcję wywozową w ramach DEPB, RI nie ma wyboru co do przyznania subsydium i jego wysokości. Jak również wspomniano w wyżej wymienionym motywie preambuły, zmiana stawek DEPB między rzeczywistym wywozem i wydaniem licencji DEPB nie wpływa retroaktywnie na wysokość przyznanego świadczenia. Wreszcie, jak stwierdzono w motywie 11 powyżej, ceny transakcji wywozowych odzwierciedlają (poprzez niższe ceny) subsydia, z których korzystają. W tych okolicznościach uważa się, że momentem uzyskania świadczenia jest moment zawarcia transakcji wywozowej. Na tej podstawie, zgodnie z indyjskimi standardami rachunkowości, spółki mogą księgować uznania w ramach DEPB jako dochód na etapie transakcji wywozowej.

(13)

Zgodnie z art. 2 ust. 2 i art. 5 rozporządzenia podstawowego kwotę subsydiów wyrównawczych oblicza się jako świadczenie przyznane odbiorcy, którego istnienie w okresie objętym dochodzeniem ustalono. W świetle powyższego uznaje się za właściwą ocenę świadczenia w ramach tego programu sumę uznań otrzymanych wszystkich transakcji wywozowych zawartych zgodnie z tym systemem w okresie objętym dochodzeniem. Jest to podejście odmienne od podejścia przyjętego w rozporządzeniu tymczasowym, w którym oceniano sumę wykorzystanych uznań. Zgodnie z art. 7 ust. 1 lit. a) rozporządzenia podstawowego odliczano opłaty, których poniesienie było niezbędne w celu otrzymania subsydium.

(14)

W związku z ostatnim argumentem dotyczącym rzekomego obniżenia stawki DEPB przyjmuje się, że przedstawiono dowód prima facie w celu wykazania, że stawka DEPB na produkt rozpatrywany została obniżona do 11 % z mocą od 9 lutego 2004 r. Jednakże z uwagi na to, że kwotę świadczenia ocenia się na podstawie kwoty świadczenia z tytułu wszystkich transakcji wywozowych zawartych w okresie dochodzenia (OD), obniżenie stawki DEPB po tym okresie nie wpłynie na ustalony poziom subsydium.

(15)

Na podstawie tych zmian świadczenie w ramach tego programu dla dwóch współpracujących spółek zmieniono odpowiednio na 16,6 % i 14,4 %.

(16)

Ponieważ zainteresowane strony nie zgłosiły uwag, wnioski zawarte w motywach od 56 do 58 preambuły do rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone.

(17)

Na etapie tymczasowym uznano, że jeden producent eksportujący w Indiach otrzymał świadczenie wyrównawcze w ramach tego programu; przedstawiciele tego eksportera oświadczyli, że: i) nie jest to program wyrównawczy; i ii) w każdym wypadku każde otrzymane świadczenie było przyznawane wyłącznie oddziałowi spółki, który nie wyprodukował produktu rozpatrywanego, który spółka sprzedała po okresie objętym dochodzeniem; w związku z tym oświadczono, że eksporterowi nie należy przyznać świadczeń w ramach ALS.

(18)

W związku z pierwszą skargą nie przedstawiono nowych dowodów na to, że ALS nie jest wyrównawczym subsydium wywozowym; w tej sytuacji przypomina się, że RI nie zastosował efektywnego systemu lub procedury weryfikacji w celu ustalenia faktu i kwoty zużycia nakładów do produkcji wywożonego produktu (załącznik II ust. II pkt 4 do rozporządzenia podstawowego oraz, w przypadku programów zastępczych zwrotów cła, załącznik III ust. II pkt 2 do rozporządzenia podstawowego; ponadto RI nie przeprowadził powywozowego badania rzeczywistych zużytych nakładów w celu określenia, czy ma miejsce nadwyżka płatności, chociaż w zwykłych okolicznościach jest to niezbędne w przypadku braku efektywnie stosowanego systemu weryfikacji (załącznik II ust. II pkt 5 i załącznik III ust. II pkt 3 do rozporządzenia podstawowego); z tych przyczyn wnioski zawarte w motywach od 64 do 70 preambuły do rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym potwierdzone.

(19)

W związku z drugą skargą stwierdzono, że w okresie dochodzenia (OD) rozpatrywany eksporter skorzystał z programu i otrzymał świadczenie wyrównawcze. Ponadto fakt sprzedaży tego produktu przez oddział produkujący po OD nie jest uważany za właściwy dla określenia, czy spółka korzystała z subsydiów podczas OD. Ponadto nie uznano za relewantne dla oceny poziomu subsydiów przyznawanych spółce jako całości, czy system subsydiów był skierowany dla oddziału spółki, która sama nie wytwarza produktu, o którym mowa. W rzeczywistości spółka oceniana jest jako całość i dlatego jakiekolwiek świadczenie dla jednego z jej oddziałów uważane jest za świadczenie dla spółki jako całości. W tym celu stwierdza się, że w OD oddział handlowy spółki, która korzystała z systemu ALS, i jednostki handlowe, które wytworzyły dany produkt, stanowią jedną handlową osobę prawną. Dlatego przyjęcie wymienionego w motywie 71 rozporządzenia tymczasowego zostaje niniejszym potwierdzone.

(20)

Ponieważ zainteresowane strony nie zgłosiły uwag, wniosek podany w motywie 72 preambuły do rozporządzenia tymczasowego zostaje niniejszym potwierdzony.

(21)

Ponieważ zainteresowane strony nie zgłosiły uwag, wniosek podany w motywie 74 preambuły do rozporządzenia tymczasowego zostaje niniejszym potwierdzony.

(22)

W świetle powyższych wniosków kwota subsydiów wyrównawczych zostaje ostatecznie potwierdzona jak poniżej:

(23)

W braku merytorycznie nowych informacji i argumentów w tym zakresie niniejszym potwierdza się motywy od 76 do 79 preambuły do rozporządzenia tymczasowego.

(24)

Po tymczasowym ujawnieniu eksporterzy indyjscy wskazali na rozbieżność wielkości różnic cen jednego rodzaju produktu rozpatrywanego w porównaniu z wielkością różnic cen podobnych rodzajów; skarga została prawidłowo zbadana i stwierdzono, że rozbieżność jest spowodowana błędem w informacji o liczbie not uznaniowych i rabatów jednego producenta we Wspólnocie; z tego powodu skarga została przyjęta, a wielkość różnic cen tego rodzaju i – w odpowiednich przypadkach – innych rodzajów zostały odpowiednio skorygowane.

(25)

Następnie stwierdzono, że pewna ilość transakcji sprzedaży przeprowadzonych przez przemysł wspólnotowy stosowana dla obliczania podcięć cenowych, była podwójnie liczona. W związku z tym transakcje podwójnie liczone należy wyeliminować, a obliczanie podcięć cenowych powinno zostać odpowiednio zmienione. Jednakże podwójne naliczanie nie miało miejsca w celu ustalenia danych liczbowych wykorzystywanych do oceny wskaźników szkody. Zatem wskaźniki szkody nie powinny być zmieniane.

(26)

W związku z tym porównanie wykazało, że w okresie objętym dochodzeniem ceny produktu rozpatrywanego pochodzącego z Indii i sprzedawanego we Wspólnocie były niższe od cen stosowanych przez przemysł wspólnotowy o 3–11 %.

(27)

Z braku merytorycznie nowych informacji i argumentów w tym zakresie motywy od 80 do 116 preambuły do tymczasowego rozporządzenia zostają niniejszym potwierdzone z wyjątkiem motywu 86 (patrz motywy od 1 do 26 powyżej).

(28)

Eksporterzy indyjscy powtórzyli argument, że związek przyczynowy między subsydiowanym przywozem i szkodą poniesioną przez przemysł wspólnotowy ustalono na podstawie danych niewiarygodnych z powodu istnienia kartelu do początku 1998 r., jednakże eksporterzy indyjscy nie podali żadnych nowych informacji w terminie ustalonym dla wnoszenia uwag w tym zakresie.

(29)

Z braku merytorycznie nowych informacji i argumentów w tym zakresie motywy od 117 do 137 preambuły do tymczasowego rozporządzenia niniejszym zostają potwierdzone.

(30)

Stowarzyszenie reprezentujące użytkowników i spółka użytkująca ponownie wyrazili swoją główną obawę, że poprzez wykluczenie dostawców indyjskich z rynku Wspólnoty zastosowanie jakiegokolwiek środka zmniejszy konkurencję w zakresie tego produktu na rynku Wspólnoty i doprowadzi do nieuniknionego wzrostu cen; jednakże, jak uznano w motywie 147 preambuły do tymczasowego rozporządzenia, wpływ jakiejkolwiek podwyżki cen podobnego produktu dla klientów końcowych prawdopodobnie będzie minimalny; ponadto przypomina się, że celem środka wyrównawczego w żadnym wypadku nie jest uniemożliwienie produktom indyjskim dostępu do Wspólnoty, ale przywrócenie równowagi w obszarze zakłóconym przez nieuczciwe praktyki handlowe; uznaje się też, że poziom środków nie wyklucza producentów indyjskich z rynku Wspólnoty.

(31)

Z braku merytorycznie nowych informacji i argumentów w tym zakresie motywy od 138 do 151 preambuły do tymczasowego rozporządzenia niniejszym zostają potwierdzone.

(32)

Po ujawnieniu ustaleń tymczasowych kilka zainteresowanych stron złożyło skargę, twierdząc, że zysk wynoszący 9,4 %, uważany za reprezentatywny dla sytuacji finansowej przemysłu wspólnotowego przy braku szkodliwego subsydiowania przez Indie, jest zbyt wysoki; wskazano, że zwykłą praktyką jest ustalanie wskaźnika zysku w wysokości 5 % dla takich sektorów, jak stalowy, tekstylny i sektor podstawowych produktów chemicznych. Te same strony stwierdziły również, że metoda stosowana do obliczania tej liczby powinna zostać w pełni ujawniona.

(33)

Jak wyjaśniono w motywie 154 preambuły do tymczasowego rozporządzenia, zysk w wysokości 9,4 % wynika z przemyślanej oceny opartej na wielu elementach, w tym na: i) zysku osiągniętym przez przemysł wspólnotowy w 1999 r., kiedy udział dumpingowego przywozu w rynku był najniższy; ii) warunkach rynkowych w tym czasie; oraz iii) danych wyjściowych z bazy danych sprawozdań spółek. Ta baza danych składa się z danych dotyczących sprawozdań finansowych spółek, które najpierw gromadzą krajowe banki centralne największych krajów uprzemysłowionych, tzn. większości Państw Członkowskich Unii Europejskiej, USA i Japonii, a następnie agregują – w podziale na sektory – Europejski Komitet Centrali Bilansowych i Komisja Europejska; baza ta była zaktualizowana między ustaleniem tymczasowym i ostatecznym; analiza zaktualizowanych danych dotyczących Państw Członkowskich UE oraz USA i Japonii wykazuje, że średni zysk spółek należących do najbliższego dostępnego sektora przed uwzględnieniem zdarzeń nadzwyczajnych wynosił w 2002 r., który jest ostatnim rokiem dostępnym w bazie danych, 7,5 %.

(34)

Uznaje się jednak, że przy ustalaniu zysku możliwego do osiągnięcia w braku subsydiów należy odpowiednio uwzględnić wszystkie elementy jakościowe i ilościowe odpowiadające temu celowi. W szczególności, jak to uczyniono w motywie 154 preambuły do tymczasowego rozporządzenia, odpowiednio zbadano wielkość zysku przemysłu wspólnotowego w czasie, gdy udział subsydiowanego przywozu w rynku był najniższy (mianowicie w 1999 r.) oraz wszelkie inne przyczyny i okoliczności mogące wpłynąć na reprezentatywność tego ostatniego okresu. Zwraca się też uwagę, że produkt rozpatrywany jest używany do trudnych zastosowań i musi ściśle odpowiadać pewnym parametrom, zwłaszcza oporności elektrycznej. Wymaga to zarówno kapitałowo chłonnego procesu produkcji, jak i znacznych kosztów prac rozwojowo-badawczych. Fakt, że technologią tą potrafi posługiwać się niewielu producentów na świecie, jest kolejną wskazówką, że produktu tego z pewnością nie można uznać za produkt podstawowy.

(35)

Uwzględniając wszystkie te elementy i okoliczności, stwierdza się ostatecznie, że zysk, który można zasadnie uznać za reprezentatywny dla sytuacji finansowej przemysłu wspólnotowego przy braku szkodliwych subsydiów wypłacanych przez Indie, należy ustalić na poziomie 8 % w celu obliczania marginesu szkody.

(36)

W związku z powyższym i z ustaleniem dotyczącym niższych cen (patrz motywy od 24 do 26) marginesy szkody zmieniono następująco:

(37)

W związku z wnioskami dotyczącymi subsydiowania, szkody, związku przyczynowego i interesu Wspólnoty uznaje się, że należy nałożyć ostateczne cło wyrównawcze w celu zapobieżenia dalszej szkodzie dla przemysłu wspólnotowego spowodowanej przez subsydiowany przywóz. Ostateczne środki należy nałożyć w wysokości ustalonej wielkości subsydiów, ale nie wyższej niż wysokość szkody obliczona powyżej zgodnie z art. 15 ust. 1 podstawowego rozporządzenia; z uwagi na wysoki poziom współpracy z Indiami wysokość pozostałego subsydium dla wszystkich innych spółek ustalono na takim samym poziomie jak dla spółki o najwyższym poziomie indywidualnym, to znaczy 16,7 %.

(38)

W związku ze znaczną wysokością subsydiów dla producentów eksportujących w Indiach i z uwagi na wielkość szkody dla przemysłu wspólnotowego uznaje się za niezbędny ostateczny pobór kwot zabezpieczonych z tytułu tymczasowego cła wyrównawczego nałożonego rozporządzeniem tymczasowym do wysokości nałożonego cła ostatecznego. Z uwagi na to, że ostateczne cło wyrównawcze dla Graphite India Limited (GIL) jest wyższe od tymczasowego cła wyrównawczego, kwoty zabezpieczone z tytułu tymczasowego cła wyrównawczego nałożonego przez rozporządzenie tymczasowe zostaną ostatecznie pobrane. Przeciwnie, z uwagi na to, że ostateczne cło wyrównawcze dla Hindustan Electro Graphite (HEG) Limited jest niższe od tymczasowego cła wyrównawczego, zabezpieczone tymczasowo kwoty, przekraczające ostateczną stawkę cła wyrównawczego, zostaną zwolnione.

(39)

Poszczególne stawki cła wyrównawczego podane w niniejszym rozporządzeniu określono na podstawie ustaleń niniejszego dochodzenia. Odzwierciedlają one więc sytuację tych spółek ustaloną podczas dochodzenia. Stawki te (w przeciwieństwie do ogólnokrajowego cła dotyczącego „wszystkich pozostałych przedsiębiorców”) dotyczą więc wyłącznie przywozu produktów pochodzących z omawianego kraju i wyprodukowanych przez te spółki, a zatem przez konkretne wymienione podmioty prawne. Przywożone produkty wyprodukowane przez jakąkolwiek inną spółkę niewymienioną w odpowiedniej części niniejszego rozporządzenia z nazwy i adresu, w tym przez podmioty powiązane z wymienionymi podmiotami, nie mogą korzystać z tych stawek, będą one objęte stawkami obowiązującymi „wszystkich pozostałych przedsiębiorców”.

(40)

Wszelkie żądania stosowania tych indywidualnych stawek cła wyrównawczego (na przykład w wyniku zmiany nazwy podmiotu lub utworzenia nowych podmiotów produkujących lub sprzedających) należy niezwłocznie kierować do Komisji, podając wszystkie odpowiednie informacje, w szczególności wszelkie zmiany działalności spółki związane z produkcją, sprzedażą krajową i wywozem, dotyczące na przykład zmiany wymienionej nazwy lub zmiany podmiotów produkujących i sprzedających. Jeżeli będzie to właściwe, rozporządzenie zostanie odpowiednio zmienione poprzez aktualizację listy spółek korzystających z cła indywidualnego.

(41)

W okresie dochodzenia dwaj producenci eksportujący z Indii, Graphite India Limited i Hindustan Electro Graphite Limited, zaproponowali cenę zobowiązań zgodnie z art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. Jednakże pomiędzy okresem dochodzenia i chwilą obecną zostały zaobserwowane znaczące różnice w cenie kosztów surowców, wywołane ogólną zmiennością tego rynku. Wynika z tego, że gdyby zobowiązania zostały zaakceptowane w tym przypadku na podstawie minimalnych cen importowych, przyjętych wyłącznie na podstawie zebranych danych, odnoszących się do okresu dochodzenia, jak obecnie zaproponowano, miałoby to negatywne konsekwencje dla zobowiązań, o których mowa, w usuwaniu szkodliwego subsydiowania. Ponadto jeden z zainteresowanych eksporterów, po złożeniu oferty zobowiązania, nabył usytuowane we Wspólnocie przedsiębiorstwo produkujące elektrody grafitowe, co podwyższa ryzyko obejścia złożonego przez to przedsiębiorstwo zobowiązania. Biorąc pod uwagę oba powyższe czynniki, nie było możliwe przygotowanie realnych, a w związku z tym akceptowalnych zobowiązań w trakcie przewidzianych terminów dla prowadzonego obecnie dochodzenia,

18.9.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 295/10

(1)

Dnia 19 maja 2004 r. Komisja rozporządzeniem (WE) nr 1009/2004 (2) (zwanym dalej „rozporządzeniem tymczasowym”) nałożyła tymczasowe cło antydumpingowe na przywóz niektórych systemów elektrod grafitowych pochodzących z Indii.

(2)

Po przedstawieniu istotnych faktów i względów, na podstawie których podjęto decyzję o nałożeniu tymczasowych środków antydumpingowych, kilka zainteresowanych stron złożyło na piśmie swoje uwagi odnośnie do ustaleń tymczasowych. Strony, które złożyły odpowiedni wniosek, uzyskały możliwość wypowiedzenia się.

(3)

Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszelkie informacje, które uznała za niezbędne dla ostatecznych ustaleń.

(4)

Wszystkie strony zostały poinformowane o istotnych faktach i względach, na podstawie których zamierzano zalecić nałożenie ostatecznego cła antydumpingowego na przywóz niektórych systemów elektrod grafitowych pochodzących z Indii oraz ostateczny pobór kwot zabezpieczonych tytułem cła tymczasowego. Po przedstawieniu istotnych faktów i względów stronom wyznaczono termin na ustosunkowanie się do nich.

(5)

Po przeanalizowaniu uwag, zgłoszonych przez zainteresowane strony ustnie i pisemnie, w odpowiednich przypadkach zmodyfikowano ustalenia.

(6)

Z uwagi na to, że nie wpłynęły nowe uwagi merytoryczne dotyczące produktu omawianego i produktu podobnego, niniejszym zatwierdza się motywy od 11 do 15 rozporządzenia tymczasowego.

(7)

Dwaj współpracujący producenci będący jednocześnie eksporterami ponownie złożyli skargę, podnosząc, iż wartość normalna podlegała korekcie z uwagi na zwrot cła zgodnie z art. 2 ust. 10 lit. b) „Przywozowe należności celne i podatki pośrednie” rozporządzenia podstawowego lub zgodnie z art. 2 ust. 10 lit. k) „Inne czynniki” w związku ze świadczeniami otrzymanymi w ramach „Systemu »paszportowego« uprawnienia celnego” (zwanego dalej „DEPB”) w odniesieniu do wywozów już zrealizowanych. W oparciu o art. 2 ust. 10 lit. b) żądali oni korekty w wysokości odpowiadającej co najmniej kwocie kredytów DEBP wykorzystanych do przywozu surowców zużytych w procesie produkcji wywożonego produktu.

(8)

W związku z tym należy zauważyć, że nie można było dokonać korekty, ponieważ – jak wyjaśniono w motywie 25 rozporządzenia tymczasowego – badanie wykazało, że nie zachodzi bezpośredni związek pomiędzy przyznanymi kredytami DEBP a zakupionymi surowcami, ponieważ kredyty mogły zostać wykorzystane na cło należne za wszystkie towary importowane, z wyjątkiem dóbr inwestycyjnych i towarów objętych ograniczeniami lub zakazami. Ponadto, nawet jeżeli kredyty zostały wykorzystywane do przywozu surowców niezbędnych do produkcji elektrod grafitowych, producenci będący jednocześnie eksporterami nie wykazali, że surowce te zostały użyte do produkcji eksportowanego produktu. Ponadto świadczenie w ramach DEBP zostało wykazane w systemie księgowym przedsiębiorców jako przychód, a nie jako koszt. Dlatego, zgodnie z księgami rachunkowymi przedsiębiorstw, nie istniał związek między ceną wywiezionego towaru i przychodem uzyskanym w ramach DEBP. Ponadto nie przedstawiono nowych argumentów uzasadniających zastosowanie art. 2 ust. 10 lit. k) rozporządzenia podstawowego. Dlatego skarg tych nie można było uznać, a ustalenia zawarte w motywach 25 i 26 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym zatwierdzone.

(9)

Obaj współpracujący producenci będący jednocześnie eksporterami ponownie wnieśli również skargę w oparciu o art. 2 ust. 10 lit. d) ppkt ii) rozporządzenia podstawowego w związku z różnymi poziomami obrotu. Nie wysunięto jednak żadnych nowych argumentów. W związku z tym ustalenia zawarte w motywach 27 i 28 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym zatwierdzone.

(10)

Współpracujący producenci będący jednocześnie eksporterami zakwestionowali kursy wymiany zastosowane do obliczenia cen eksportowych. Stwierdzili oni, że należało zastosować kursy wymiany obowiązujące w dniu płatności, a nie w dniu wystawienia faktury. Stwierdzili też, że właściwsze byłoby zastosowanie rzeczywistych dziennych kursów wymiany, a nie średnich kursów wymiany z miesiąca wystawienia faktury.

(11)

W nawiązaniu do tego należy zauważyć, że Komisja, co do zasady, stosuje kursy wymiany odpowiadające dacie faktury, ponieważ przy ustalaniu ceny uwzględnia się kursy wymiany obowiązujące w chwili wystawienia faktury. Z tego powodu żądanie zastosowania kursów wymiany z dnia płatności zostało oddalone. Zgodzono się jednak na zastosowanie rzeczywistych kursów wymiany obowiązujących w dniu wystawienia faktury zamiast średnich kursów wymiany z miesiąca wystawienia faktury. W związku z tym odpowiednio skorygowano obliczenie dumpingu.

(12)

Podczas badania sprawy odkryto błąd rachunkowy w przedstawionych średnich miesięcznych kursach wymiany. Z uwagi na to, że kursy te zastąpiono dziennymi kursami wymiany, zgodnie z motywem 11, błąd ten uważa się za skorygowany.

(13)

Po dokonaniu korekt w zakresie stosowanych kursów wymiany zgodnie z motywami od 10 do 12 powyżej, ostatecznie ustalone marginesy dumpingu wyrażone jako odsetek ceny netto CIF franco – granica Wspólnoty są następujące:

(14)

Z braku istotnych nowych informacji i argumentów w tym zakresie niniejszym zatwierdza się motywy od 32 do 35 rozporządzenia tymczasowego.

(15)

Po przedstawieniu ustaleń tymczasowych eksporterzy indyjscy wskazali na rozbieżność pomiędzy wysokością podcięcia ceny jednego rodzaju omawianego produktu a wysokością podcięcia ceny produktów podobnych rodzajów. Skarga została należycie zbadana i stwierdzono, że rozbieżność jest spowodowana błędną informacją dotyczącą szeregu not uznaniowych i rabatów jednego z producentów wspólnotowych. Z tego powodu uznano tę skargę i skorygowano wysokość podcięcia ceny danego rodzaju produktów oraz, w odpowiednich przypadkach, innych rodzajów produktów.

(16)

Stwierdzono ponadto, że pewną liczbę transakcji dokonanych przez przemysł wspólnotowy, które posłużyły do obliczeń wysokości podcięcia ceny, policzono podwójnie. Z uwagi na to dwukrotnie uwzględnione transakcje zostały wyeliminowane, a obliczenia wysokości podcięcia ceny odpowiednio zmieniono. Przy obliczeniach służących określaniu wskaźników szkody błąd ten jednak nie wystąpił. Z tego powodu korekta wskaźników szkody nie była konieczna.

(17)

Wynikające z tego porównanie pokazało, że w okresie objętym postępowaniem ceny omawianego produktu pochodzącego z Indii i sprzedanego we Wspólnocie były zaniżone o 3–11 % w stosunku do cen przemysłu wspólnotowego.

(18)

Z braku istotnych nowych informacji i argumentów w tym zakresie motywy od 36 do 72 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym zatwierdzone z wyjątkiem motywu 42 (patrz motywy od 15 do 17 powyżej).

(19)

Eksporterzy indyjscy ponownie podnieśli argument, że związek przyczynowy pomiędzy przywozem dumpingowym i szkodą dla przemysłu wspólnotowego ustalono w oparciu o dane niewiarygodne z powodu istnienia kartelu do roku 1998. Eksporterzy indyjscy nie dostarczyli jednak żadnych nowych informacji w terminie wyznaczonym na wnoszenie uwag w tym zakresie.

(20)

Kilka zainteresowanych stron podniosło, że Komisja powinna wszcząć niniejsze postępowanie również w stosunku do przywozu podobnego produktu z Japonii. W momencie wszczęcia bieżącego postępowania Komisja nie posiadała wystarczających dowodów na istnienie dumpingu wyrządzającego szkodę, co uzasadniałoby wszczęcie postępowania przeciwko przywozom produktów pochodzących z Japonii, zgodnie z zapisami art. 5 rozporządzenia podstawowego. Otrzymane po wszczęciu postępowania informacje, niezależnie od tego, czy analizowane były oddzielnie czy wraz z innymi informacjami, w posiadaniu których była Komisja w trakcie postępowania, nie stanowią wystarczających dowodów na istnienie szkodliwego dumpingu. Na przykład dowody przedstawione przez wyżej wymienione strony zawierały jedynie informacje o średnich krajowych i eksportowych cenach japońskich elektrod grafitowych, nie wskazywały natomiast, czy elektrody te odpowiadały definicji omawianego produktu określonej w motywie 13 rozporządzenia tymczasowego. W każdym razie fakt, że przywozy pochodzące z Japonii nie zostały objęte procedurą, nie zmienia wniosków dochodzenia w zakresie związku przyczynowego.

(21)

Z braku istotnych nowych informacji i argumentów w tym zakresie motywy od 73 do 93 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym zatwierdzone.

(22)

Stowarzyszenie reprezentujące użytkowników oraz przedsiębiorca będący użytkownikiem ponownie wyraził swoją główną obawę, iż zastosowanie jakiegokolwiek środka antydumpingowego wykluczy dostawców indyjskich z rynku Wspólnoty, co zmniejszy konkurencję w zakresie tego produktu na rynku Wspólnoty i doprowadzi do nieuniknionego wzrostu cen. Jednakże, jak stwierdzono w motywie 103 rozporządzenia tymczasowego, wpływ jakiejkolwiek podwyżki cen podobnego produktu dla klientów końcowych prawdopodobnie będzie minimalny. Ponadto przypomina się, że celem żadnego środka antydumpingowego w żadnym wypadku nie jest zamknięcie produktom indyjskim dostępu do rynku Wspólnoty, ale przywrócenie uczciwej konkurencji zakłóconej przez nieuczciwe praktyki handlowe. Uznaje się też, że wysokość ceł nie wyklucza producentów indyjskich z rynku Wspólnoty.

(23)

Przy braku istotnych nowych informacji i argumentów w tym zakresie motywy od 94 do 107 rozporządzenia tymczasowego zostają niniejszym zatwierdzone.

(24)

Po przedstawieniu ustaleń tymczasowych kilka zainteresowanych stron złożyło skargę, podnosząc, że zysk na poziomie 9,4 %, uznany za reprezentatywny dla sytuacji finansowej przemysłu wspólnotowego przy braku szkodliwego dumpingu z Indii jest zbyt wysoki. Wskazano, że powszechnie w sektorach takich jak stalowy, tekstylny i sektor podstawowych produktów chemicznych przyjmuje się zysk na poziomie 5 %. Te same strony zażądały też pełnego ujawnienia metody, którą zastosowano przy obliczeniu tej wartości.

(25)

Jak wyjaśniono w motywie 110 rozporządzenia tymczasowego, zysk w wysokości 9,4 % jest efektem wnikliwej oceny uwzględniającej wiele czynników, w tym: i) zysk osiągnięty przez przemysł wspólnotowy w roku 1999, kiedy udział dumpingowego przywozu w rynku był najniższy; ii) warunki panujące na rynku w tym czasie; oraz iii) wyciąg z bazy danych pochodzących ze sprawozdań finansowych przedsiębiorców. Baza ta zawiera dane dotyczące sprawozdań finansowych przedsiębiorców, które gromadzone są najpierw przez krajowe banki centralne największych krajów uprzemysłowionych, tzn. większości Państw Członkowskich Unii Europejskiej, USA i Japonii, a następnie są agregowane – w podziale na sektory – przez Europejski Komitet Centrali Bilansowych i Komisję Europejską. Baza ta została zaktualizowana w okresie pomiędzy ustaleniami tymczasowymi a ostatecznymi. Analiza zaktualizowanych danych dotyczących Państw Członkowskich UE oraz USA i Japonii wskazuje, że średni zysk spółek należących do najbliższego dostępnego sektora przed uwzględnieniem zdarzeń nadzwyczajnych wynosił w roku 2002, tj. ostatnim roku dostępnym w bazie danych, 7,5 %.

(26)

Przy ustalaniu zysku możliwego do osiągnięcia w przypadku braku dumpingu należy jednak odpowiednio uwzględnić wszystkie istotne elementy jakościowe i ilościowe. Jak wskazano w motywie 110 rozporządzenia tymczasowego, w szczególności wnikliwie zbadano poziom zysku przemysłu wspólnotowego w czasie, gdy udział dumpingowego przywozu w rynku był najniższy (tzn. w 1999 r.) oraz wszelkie inne przyczyny i okoliczności mogące wpłynąć na reprezentatywność tego okresu. Należy też zauważyć, że omawiany produkt jest używany do specjalistycznych zastosowań i musi ściśle odpowiadać określonym parametrom, zwłaszcza oporności elektrycznej. Wymaga to zarówno kapitałochłonnego procesu produkcji, jak i znacznych kosztów prac rozwojowo-badawczych. Fakt, że technologię tą opanowało niewielu producentów na świecie, jest kolejną przesłanką, aby produktu tego nie uznać za wyrób masowy.

(27)

Uwzględniając wszystkie te elementy i okoliczności, stwierdza się ostatecznie, że marżę zysku, którą można zasadnie uznać za reprezentatywną dla sytuacji finansowej przemysłu wspólnotowego przy braku dumpingu ze strony Indii, należy – dla celów obliczania wielkości szkody – ustalić na poziomie 8 %.

(28)

Na podstawie powyższych ustaleń dotyczących zaniżania cen (patrz motywy od 15 do 17 powyżej) oraz przy uwzględnieniu korekty kursów wymiany (patrz motyw 11 powyżej) marginesy szkody zmieniono następująco:

(29)

Na podstawie wniosków dotyczących dumpingu, szkody, związku przyczynowego i interesu Wspólnoty, zgodnie z art. 9 ust. 4 rozporządzenia podstawowego uznaje się, że należy nałożyć ostateczne cło antydumpingowe w wysokości ustalonego marginesu dumpingu, ale nie wyższej niż margines szkody określony powyżej.

(30)

Korekta marginesu dumpingu i szkody nie ma wpływu na zastosowanie zasady niższego cła. Z tego powodu zastosowana metoda określenia stawek antydumpingowych, uwzględniająca równoległe nałożenie cła wyrównawczego od przywozu tego samego produktu z Indii, zgodnie z motywami 114 i 115 rozporządzenia tymczasowego, zostaje niniejszym zatwierdzona. Ostateczne cło wynosi:

(31)

W związku ze znacznym marginesem dumpingu, który, jak ustalono, był stosowany przez indyjskich producentów będących jednocześnie eksporterami, i z uwagi na poziom szkody dla przemysłu wspólnotowego uznaje się, iż niezbędne jest ostateczne pobranie kwot zabezpieczonych tytułem tymczasowego cła antydumpingowego, nałożonego rozporządzeniem tymczasowym, do wysokości nałożonego cła ostatecznego. Z uwagi na to, że ostateczne cło jest niższe od cła tymczasowego, zabezpieczone tymczasowo kwoty, przewyższające ostateczną kwotę cła antydumpingowego, zostaną zwolnione.

(32)

Stawki cła antydumpingowego podane w niniejszym rozporządzeniu dla poszczególnych przedsiębiorców określono w oparciu o ustalenia niniejszego postępowania. Z uwagi na to odzwierciedlają one sytuację tych przedsiębiorców w trakcie postępowania. Stawki te (w przeciwieństwie do ogólnokrajowego cła dotyczącego wszystkich pozostałych przedsiębiorców) dotyczą więc wyłącznie przywozu produktów pochodzących z danego kraju i wyprodukowanych przez tych przedsiębiorców, a zatem przez konkretne, wymienione podmioty prawne. Przywożone produkty, wyprodukowane przez jakiegokolwiek innego przedsiębiorcę, niewymienionego w odpowiedniej części niniejszego rozporządzenia z nazwy i adresu, w tym przez podmioty powiązane z przedsiębiorcami wymienionymi, nie mogą korzystać z tych stawek i będą objęte stawkami obowiązującymi dla wszystkich pozostałych przedsiębiorców.

(33)

Wszelkie wnioski o zastosowanie tych indywidualnych stawek cła antydumpingowego wobec przedsiębiorców (np. w wyniku zmiany nazwy podmiotu lub utworzenia nowych podmiotów produkujących lub sprzedających) należy niezwłocznie kierować do Komisji, podając wszystkie odpowiednie informacje, w szczególności dotyczące wszelkich zmian działalności spółki związanych z produkcją, sprzedażą krajową i wywozem dotyczące np. zmiany nazwy lub zmiany podmiotów produkujących i sprzedających. W odpowiednich przypadkach rozporządzenie zostanie zmienione poprzez aktualizację listy przedsiębiorców korzystających z indywidualnych stawek cła,

18.9.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 295/15

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

18.9.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 295/17

(1)

Notyfikacje Państw Członkowskich, zgodnie z art. 8 ust. 2 rozporządzenia Komisji 1520/2000 wskazują, że łączna kwota otrzymana z wniosków wynosi 310 936 040 EUR, a tymczasem dostępna kwota w odniesieniu do transzy świadectw refundacji do wykorzystania od 1 października 2004 r., na mocy art. 8 ust. 4 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1520/2000, wynosi 114 000 000 EUR.

(2)

Współczynnik redukcji powinien być obliczany na podstawie art. 8 ust. 3 i 4 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1520/2000. Zatem współczynnik taki powinien stosować się do kwot wnioskowanych w formularzu świadectwa refundacji do wykorzystania od 1 października 2004 r., jak określa art. 8 ust. 6 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1520/2000,

18.9.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 295/18

(1)

Zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2571/97 z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie sprzedaży masła po obniżonych cenach oraz przyznawania pomocy w odniesieniu do śmietany, masła i koncentratu masła, przeznaczonych do wykorzystania w produkcji ciast, lodów i innych środków spożywczych (2), agencje interwencyjne przystępują drogą przetargu do sprzedaży pewnych ilości masła pochodzącego ze skupu interwencyjnego, które przechowują, a także do udzielenia pomocy przyznawanej na śmietanę, masło i koncentrat masła. Artykuł 18 wymienionego rozporządzenia przewiduje, że biorąc pod uwagę otrzymane oferty w ramach każdej rundy przetargu, ustala się minimalną cenę sprzedaży masła oraz maksymalną wysokość pomocy w odniesieniu do śmietany, masła i koncentratu masła, które mogą być zróżnicowane w zależności od przeznaczenia, zawartości tłuszczu w maśle i procedury włączenia, lub podejmuje się decyzję o wstrzymaniu przetargu. Kwotę lub kwoty gwarancji należytego przetworzenia ustala się odpowiednio.

(2)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mleka i Przetworów Mlecznych,

18.9.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 295/20

(1)

Zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2571/97 z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie sprzedaży masła po obniżonych cenach oraz przyznawania pomocy w odniesieniu do śmietany, masła i koncentratu masła, przeznaczonych do wykorzystania w produkcji ciast, lodów i innych środków spożywczych (2), agencje interwencyjne przystępują drogą przetargu do sprzedaży pewnych ilości masła pochodzącego ze skupu interwencyjnego, które przechowują, i do udzielenia pomocy przyznawanej w odniesieniu do śmietany, masła i koncentratu masła. Artykuł 18 wymienionego rozporządzenia przewiduje, że biorąc pod uwagę otrzymane oferty w ramach każdej rundy przetargu, ustala się minimalną cenę sprzedaży masła oraz maksymalną wysokość pomocy w odniesieniu do śmietany, masła i koncentratu masła, które mogą być zróżnicowane w zależności od przeznaczenia, zawartości tłuszczu w maśle i procedury włączenia, lub podejmuje się decyzję o wstrzymaniu przetargu. Kwotę lub kwoty gwarancji należytego przetworzenia ustala się odpowiednio.

(2)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mleka i Przetworów Mlecznych,

18.9.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 295/22

(1)

Na mocy art. 21 rozporządzenia Komisji (WE) nr 2771/1999 z dnia 16 grudnia 1999 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 w odniesieniu do interwencji na rynku masła i śmietany (2), agencje interwencyjne wystawiły na sprzedaż w ramach stałego zaproszenia do składania ofert określone ilości składowanego przez nie masła.

(2)

W świetle ofert otrzymanych w odpowiedzi na każde indywidualne zaproszenie do składania ofert ustalana jest minimalna cena sprzedaży bądź podejmowana jest decyzja o nieprzyjęciu żadnej oferty, zgodnie z art. 24 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 2771/1999.

(3)

W świetle otrzymanych ofert należy określić minimalną cenę sprzedaży.

(4)

Komitet Zarządzający ds. Mleka i Przetworów Mlecznych nie wydał opinii w terminie wyznaczonym przez jego przewodniczącego,

18.9.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 295/23

(1)

Uwzględniając art. 26 rozporządzenia Komisji (WE) nr 2799/1999 z dnia 17 grudnia 1999 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 w zakresie przyznawania pomocy w odniesieniu do mleka odtłuszczonego i mleka odtłuszczonego w proszku, przeznaczonych na paszę oraz sprzedaży mleka odtłuszczonego w proszku o takim przeznaczeniu (2), agencje interwencyjne zgłosiły do stałego przetargu pewne ilości odtłuszczonego mleka w proszku będącego w ich posiadaniu.

(2)

Zgodnie z postanowieniami art. 30 wymienionego rozporządzenia, biorąc pod uwagę otrzymane oferty w ramach każdej rundy przetargu, ustala się minimalną cenę sprzedaży lub podejmuje się decyzję o wstrzymaniu przetargu. Kwota gwarancji należytego przetworzenia powinna zostać określona z uwzględnieniem różnicy między ceną rynkową odtłuszczonego mleka w proszku a minimalną ceną sprzedaży.

(3)

Ze względu na otrzymane oferty należy ustalić minimalną cenę sprzedaży w wysokości określonej poniżej i określić w konsekwencji gwarancję należytego przetworzenia.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mleka i Przetworów Mlecznych,

18.9.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 295/24

(1)

Zgodnie z rozporządzeniem Komisji (EWG) nr 429/90 z dnia 20 lutego 1990 r. w sprawie przyznawania drogą przetargu pomocy na koncentrat masła przeznaczony do bezpośredniego spożycia we Wspólnocie (2), agencje interwencyjne przystępują drogą stałego przetargu do udzielenia pomocy przyznawanej odnośnie do koncentratu masła. Artykuł 6 wymienionego rozporządzenia przewiduje, że biorąc pod uwagę otrzymane oferty w ramach każdej rundy przetargu, ustala się maksymalną kwotę pomocy przyznawanej na wykorzystanie koncentratu masła o zawartości tłuszczu wynoszącej przynajmniej 96 % lub podejmuje się decyzję o wstrzymaniu przetargu. Kwota gwarancji przeznaczenia powinna zostać ustalona odpowiednio.

(2)

Ze względu na otrzymane oferty należy ustalić maksymalną cenę pomocy w wysokości określonej poniżej i określić w konsekwencji gwarancję przeznaczenia.

(3)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mleka i Przetworów Mlecznych,

18.9.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 295/25

(1)

Zgodnie z art. 21 rozporządzenia Komisji (WE) nr 214/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. ustanawiającego szczegółowe zasady zastosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 w sprawie interwencji na rynku odtłuszczonego mleka (2) agencje interwencyjne oferują do sprzedaży z mocy stałego zaproszenia do przetargu pewne ilości przechowywanego przez nie mleka w proszku.

(2)

Na podstawie ofert przetargowych otrzymanych w odpowiedzi na każde indywidualne zaproszenie do przetargu zostanie ustalona minimalna cena sprzedaży lub zostanie podjęta decyzja o nierozstrzygnięciu przetargu, zgodnie z art. 24a rozporządzenia (WE) nr 214/2001.

(3)

Na podstawie otrzymanych ofert zostanie ustalona minimalna cena sprzedaży.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniem są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mleka i Przetworów Mlecznych,

18.9.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 295/26

(1)

Rozporządzenia Komisji (WE) nr 2031/2001 (2) z dnia 6 sierpnia 2001 r. i (WE) nr 1789/2003 (3) z dnia 11 września 2003 r. zmieniające załącznik I do rozporządzenia Rady (WE) nr 2658/87 (4) w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz Wspólnej Taryfy Celnej skutkują zmianami nomenklatury niektórych owoców konserwowanych, soków owocowych i żelazochromu objętych rozporządzeniem (WE) nr 2793/1999.

(2)

W związku z powyższym, załącznik do rozporządzenia (WE) nr 2793/1999 powinien zostać odpowiednio zmieniony od daty wejścia w życie rozporządzeń (WE) nr 2031/2001 i (WE) nr 1789/2003.

(3)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,

a)

dla numeru porządkowego 09.1813:

b)

dla numeru porządkowego 09.1821:

c)

dla numeru porządkowego 09.1827:

18.9.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 295/27

(1)

Przetarg na refundację wywozową dla owsa wyprodukowanego w Finlandii i Szwecji z przeznaczeniem na wywóz z Finlandii i Szwecji do wszystkich krajów trzecich z wyłączeniem Bułgarii, Norwegii, Rumunii i Szwajcarii został ogłoszony na mocy rozporządzenia Komisji (WE) nr 1565/2004.

(2)

Biorąc pod uwagę w szczególności czynniki, o których mowa w art. 1 rozporządzenia (WE) nr 1501/95, nie jest wskazane ustalenie maksymalnej wysokości refundacji.

(3)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Zbóż,

18.9.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 295/28

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 1401/2002 otworzyło na rok gospodarczy 2004/2005 kontyngent taryfowy w ilości 3 828 ton wyrażonych w ekwiwalencie ryżu łuskanego.

(2)

Ilości, dla których wnioski zostały złożone, przekraczają dostępną ilość. Należy więc ustalić redukcję, wyrażoną w procentach, stosowaną w odniesieniu do wnioskowanych ilości,

18.9.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 295/29

18.9.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 295/31

(1)

Zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1051/2001 cena rynku światowego bawełny nieodziarnionej jest ustalana okresowo na podstawie ceny rynku światowego bawełny odziarnionej przy uwzględnieniu historycznych związków między ceną bawełny odziarnionej a wyliczoną ceną bawełny nieodziarnionej. Te historyczne związki zostały ustanowione w art. 2 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1591/2001 z dnia 2 sierpnia 2001 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania systemu pomocy dla bawełny (3). W przypadku gdy cena rynku światowego nie może być ustalona w powyższy sposób, zostaje ona określona na podstawie ostatniej ustalonej ceny.

(2)

Zgodnie z art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1051/2001 cena rynku światowego bawełny nieodziarnionej jest ustalana dla produktu odpowiadającego pewnym cechom charakterystycznym i uwzględniając najkorzystniejsze oferty i notowania na rynku światowym pomiędzy tymi, które są uważane za reprezentatywne dla rzeczywistych tendencji rynkowych. Do celów takiego ustalenia ceny uwzględnia się średnią z ofert i notowań otrzymaną na jednej lub więcej giełdach europejskich reprezentatywnych dla produktu dostarczonego na bazie cif do portu wspólnotowego i pochodzącego z różnych krajów dostarczających, uważanych za reprezentatywne dla handlu międzynarodowego. Jednakże aby uwzględnić różnice wynikające z jakości dostarczonego produktu lub z charakteru wspomnianych ofert i notowań, przewidziano dostosowania kryteriów do celów ustalenia ceny rynku światowego bawełny odziarnionej. Dostosowania te są określone w art. 3 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1591/2001.

(3)

Stosowanie wyżej wymienionych kryteriów prowadzi do ustalenia ceny rynku światowego bawełny nieodziarnionej na poziomie wskazanym poniżej,

18.9.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 295/32

(1)

Należności przywozowe w sektorze zbóż zostały ustalone przez rozporządzenie Komisji (WE) nr 1612/2004 (3).

(2)

Artykuł 2 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1249/96 przewiduje, że jeśli w okresie ich stosowania wyliczona średnia należności przywozowych różni się o 5 EUR/t od należności ustalonej, dokonuje się odpowiedniego wyrównania. Wyżej wymieniona różnica nastąpiła. Konieczne jest więc dostosowanie należności przywozowych ustalonych w rozporządzeniu (WE) nr 1612/2004,

18.9.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 295/35

(1)

Zgodnie z dyrektywą 2001/18/WE, wprowadzenie do obrotu produktu zawierającego lub składającego się z organizmu zmodyfikowanego genetycznie albo kombinacji organizmów zmodyfikowanych genetycznie, zależy od pisemnego zezwolenia udzielanego przez właściwy organ Państwa Członkowskiego, który otrzymał zgłoszenie dotyczące wprowadzenia produktu do obrotu zgodnie z procedurą ustaloną w powyższej dyrektywie.

(2)

Zgłoszenie dotyczące wprowadzenia do obrotu zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy (Zea mays L. linia NK603), do zastosowań identycznych jak inne rodzaje kukurydzy, ale nie do uprawy, zostało złożone przez przedsiębiorstwo Monsanto SA do właściwego organu w Hiszpanii, który przekazał je Komisji oraz właściwym organom innych Państw Członkowskich z opinią pozytywną.

(3)

Właściwe organy innych Państw Członkowskich zgłosiły zastrzeżenia wobec wprowadzenia produktu do obrotu.

(4)

Opinia przyjęta dnia 25 listopada 2003 r. przez Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności, ustanowiony rozporządzeniem (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiającym ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującym Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności i ustanawiającym procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (2), stwierdza, że kukurydza Zea mays L. linia NK603 jest równie bezpieczna co konwencjonalna kukurydza i że nieprawdopodobne jest, aby jej wprowadzenie do obrotu w charakterze żywności, paszy lub produktu do przetworzenia mogło wywrzeć negatywny wpływ na zdrowie ludzi lub zwierząt, albo, w tym samym kontekście, na środowisko.

(5)

Badanie każdego z zastrzeżeń w kontekście dyrektywy 2001/18/WE, informacji dostarczonych w zgłoszeniu oraz opinii Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności, nie ujawniło żadnych powodów, aby sądzić, że Zea mays L. linia NK603 wywiera negatywny wpływ na zdrowie ludzi lub zwierząt albo na środowisko.

(6)

Do produktu powinien zostać przypisany jednoznaczny identyfikator dla potrzeb rozporządzenia (WE) nr 1830/2003.

(7)

Uboczne lub nieuniknione technicznie śladowe ilości organizmów zmodyfikowanych genetycznie nie podlegają wymaganiom w zakresie etykietowania i możliwości śledzenia zgodnie z progami określonymi przez dyrektywę 2001/18/WE i rozporządzenie (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 września 2003 r. w sprawie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy (3).

(8)

Biorąc pod uwagę opinię Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności, brak powodów do ustanowienia określonych warunków postępowania z produktem i pakowania produktu oraz ochrony konkretnych ekosystemów, środowisk lub obszarów geograficznych.

(9)

Przed wprowadzeniem produktu do obrotu należy podjąć niezbędne środki, aby zapewnić jego etykietowanie i możliwość śledzenia na wszystkich etapach wprowadzania do obrotu, włącznie z weryfikacją za pomocą odpowiedniej metodologii wykrywania.

(10)

Środki określone w niniejszej decyzji nie są zgodne z opinią Komitetu ustanowionego na mocy art. 30 dyrektywy 2001/18/WE i dlatego Komisja przedstawiła Radzie propozycję odnoszącą się do tych środków. Ponieważ od wygaśnięcia okresu ustanowionego w art. 30 ust. 2 dyrektywy 2001/18/WE Rada nie przyjęła proponowanych środków ani nie wyraziła wobec nich sprzeciwu, zgodnie z art. 5 ust. 6 decyzji Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającej warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (4) środki powinny zostać przyjęte przez Komisję,

a)

grupa 1:

Gen kodujący syntezę specyficznego enzymu EPSPS (5-enolpyruvylshikimate-3-fosforanu) (epsps) uzyskany ze szczepu bakteryjnego Agrobacterium CP4 (CP4 EPSPS), kodujący odporność na glifosat, pod kontrolą promotora genu aktyny 1 ryżu, sekwencjami terminatora z Agrobacterium tumefaciens oraz sekwencją peptydu tranzytowego chloroplastu z genu epsps Arabidopsis thaliana;

b)

grupa 2:

Gen kodujący syntezę specyficznego enzymu EPSPS (epsps) uzyskany ze szczepu bakteryjnego Agrobacterium CP4 (CP4 EPSPS), kodujący odporność na glifosat, pod kontrolą ulepszonego promotora 35S uzyskanego z wirusa mozaiki kalafiora, sekwencjami terminatora z Agrobacterium tumefaciens oraz sekwencją peptydu tranzytowego chloroplastu z genu epsps Arabidopsis thaliana.

a)

okres ważności pisemnego zezwolenia wynosi 10 lat;

b)

jednoznaczny identyfikator produktu to MON-00603-6, zgodnie z art. 2 ust. 2;

c)

bez uszczerbku dla art. 25 dyrektywy 2001/18/WE, posiadacz zezwolenia sporządzi próbki kontrolne dostępne na żądanie dla właściwych organów;

d)

na etykiecie albo w dokumencie towarzyszącym produktowi powinny znajdować się słowa „Produkt ten zawiera organizmy zmodyfikowane genetycznie” lub „Produkt ten zawiera kukurydzę zmodyfikowaną genetycznie”, z wyjątkiem sytuacji, gdy przepisy wspólnotowe ustalają próg, poniżej którego taka informacja nie jest wymagana;

e)

dopóki produkt nie został zatwierdzony do wprowadzenia do obrotu dla celów uprawy, na etykiecie albo w dokumencie towarzyszącym produktowi powinny znajdować się słowa „nie do uprawy”.

a)

sieci nadzoru, zwłaszcza te określone w tabeli 1 planu monitorowania znajdującego się w zgłoszeniu, gromadzą dane istotne dla ogólnego nadzoru nad produktem, oraz

b)

powyższe sieci nadzoru zgodziły się na udostępnienie tych danych przed datą udostępnienia planu monitorowania Komisji oraz właściwym organom Państw Członkowskich, zgodnie z ust. 3.