25.8.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 275/1

(1)

Środek stosowany obecnie do przywozu niektórych łączników rur lub przewodów rurowych z żelaza lub stali pochodzących z Tajlandii to ostateczne cło antydumpingowe nałożone pierwotnie rozporządzeniem Rady (WE) nr 584/96 (2), zmienionym rozporządzeniem Rady (WE) nr 1592/2000 (3) oraz potwierdzonym, w następstwie postępowania wyjaśniającego w ramach przeglądu dotyczącego wygaśnięcia środków, rozporządzeniem Rady (WE) nr 964/2003 (4).

(2)

Środek mający zastosowanie do wymienionych przywozów wprowadza stawkę celną od wartości celnej towaru (ad valorem) dla przywozów z wyjątkiem tych pochodzących od dwóch tajlandzkich producentów będących jednocześnie eksporterami, których zobowiązania zostały przyjęte decyzją Komisji nr 96/252/WE (5), zmienioną decyzją Komisji 2000/453/WE (6).

(3)

W kwietniu 2001 r. Komisja rozpoczęła jednocześnie postępowanie wyjaśniające w ramach przeglądu dotyczącego wygaśnięcia środków (7), na mocy art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego oraz rewizję tymczasową, na mocy art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego. Rewizja na mocy art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, została zakończona przyjęciem rozporządzenia (WE) nr 964/2003, które utrzymuje obowiązujące środki. Jednak zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego rewizja tymczasowa nie została zakończona po zakończeniu przeglądu dotyczącego wygaśnięcia środków.

(4)

W kwietniu 2001 r. Komisja rozpoczęła z własnej inicjatywy rewizję tymczasową z urzędu, na mocy art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, w celu ustalenia adekwatności formy środków stosowanych w odniesieniu do przywozów pochodzących z Tajlandii. Należy zaznaczyć, iż stwierdzono przypadki nieprzestrzegania zobowiązań w ramach monitorowania zobowiązań przyjętych od dwóch tajlandzkich eksporterów, mianowicie Awaji Sangyo (Thailand) Co., Ltd oraz TTU Industrial Corp. Ltd (zwanych dalej „zainteresowanymi eksporterami”), co miało wpływ na ochronny efekt środków. Po konsultacji z Komitetem Doradczym Komisja rozpoczęła postępowanie wyjaśniające ograniczone do formy stosowanych środków. Rozpoczęcie rewizji zostało ogłoszone jednocześnie z rozpoczęciem przeglądu dotyczącego wygaśnięcia środków, który utrzymał obowiązujące środki.

(5)

Komisja oficjalnie powiadomiła wnioskujących producentów wspólnotowych, producentów będących jednocześnie eksporterami z Tajlandii, importerów/handlowców, użytkowników przemysłowych, jak również zainteresowane zrzeszenia użytkowników oraz przedstawicieli rządu tajlandzkiego o rozpoczęciu rewizji. Strony, których ta sprawa dotyczy bezpośrednio, otrzymały również możliwość przedstawienia swoich opinii na piśmie i zwrócenia się z prośbą o możliwość złożenia ustnego wyjaśnienia.

(6)

Po ogłoszeniu wyników postępowania wyjaśniającego zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, w kwietniu 2002 r. jeden z tajlandzkich producentów-eksporterów, Awaji Sangyo (Thailand) Co. Ltd (zwany dalej „wnioskodawcą”) złożył wniosek o tymczasową rewizję stosowanych względem niego środków antydumpingowych, ograniczoną do kwestii związanych z dumpingiem, zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego. Wnioskodawca twierdził, iż mająca trwały charakter zmiana okoliczności spowodowała znaczne obniżenie wartości normalnej, która z kolei ograniczyła bądź wyeliminowała zjawisko dumpingu, w związku z czym nie jest już niezbędne dalsze stosowanie środków na obecnym poziomie w celu skompensowania dumpingu.

(7)

Ustaliwszy, po konsultacji z Komitetem Doradczym, iż istnieją wystarczające przesłanki do rozpoczęcia rewizji tymczasowej, Komisja opublikowała zawiadomienie o rozpoczęciu rewizji (8), po czym wszczęła postępowanie wyjaśniające.

(8)

Komisja oficjalnie powiadomiła przedstawicieli kraju wywozu i wnioskodawcę o rozpoczęciu rewizji tymczasowej, ograniczonej do kwestii związanych z dumpingiem, jak również umożliwiła wszystkim stronom, których ta sprawa dotyczy bezpośrednio, przedstawienie swoich opinii na piśmie oraz zwrócenia się z prośbą o możliwość złożenia ustnego wyjaśnienia. Komisja wysłała również kwestionariusz do wnioskodawcy.

(9)

Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszelkie informacje uznane za niezbędne dla celów określenia dumpingu oraz przeprowadziła wizytę weryfikacyjną na terenie firmy wnioskodawcy.

(10)

Postępowanie wyjaśniające ograniczone do kwestii dumpingu obejmowało okres od 1 stycznia 2001 r. do 31 grudnia 2002 r. („okres objęty postępowaniem wyjaśniającym”).

(11)

Omawiany produkt, objęty rewizjami tymczasowymi, to ten sam produkt, który był przedmiotem poprzednich postępowań wyjaśniających, mianowicie niektóre łączniki rur lub przewody rurowe (inne niż kształtki ciągnione, kołnierzowe i kształtki gwintowane) z żelaza lub stali (niezawierającej stali nierdzewnej) o największej średnicy zewnętrznej nieprzekraczającej 609,6 mm, z rodzaju wykorzystywanego do spawania doczołowo lub innych celów (zwane dalej „omawianym produktem” lub „łącznikami rur i przewodami rurowymi”), pochodzące z Tajlandii. Omawiany produkt jest obecnie oznaczony kodami CN ex 7307 93 11 (kod TARIC 7307931199), ex 7307 93 19 (kod TARIC 7307931999), ex 7307 99 30 (kod TARIC 7307993098) oraz ex 7307 99 90 (kod TARIC 7307999098).

(12)

Podobnie jak w przypadku poprzednich postępowań wyjaśniających, omawiane postępowanie wyjaśniające wykazało, iż łączniki rur lub przewody rurowe z żelaza lub stali, produkowane w Tajlandii oraz sprzedawane na rynku krajowym i/lub eksportowane do Wspólnoty, posiadają te same podstawowe właściwości fizyczne i chemiczne co łączniki rur lub przewody rurowe sprzedawane we Wspólnocie przez producentów wspólnotowych; w związku z tym uznaje się je za produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(13)

W celu określenia wartości normalnej ustalono najpierw w odniesieniu do wnioskodawcy, czy wielkość sprzedaży ogółem produktu podobnego na rynku krajowym jest reprezentatywna w porównaniu z ogólną wielkością sprzedaży eksportowej do Wspólnoty. Zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, uznano, iż wielkość ta jest reprezentatywna, ponieważ wielkość sprzedaży krajowej wnioskodawcy wynosi co najmniej 5 % ogólnej wielkości jego sprzedaży eksportowej do Wspólnoty.

(14)

Następnie ustalono, czy wielkość sprzedaży wnioskodawcy na rynku krajowym jest wystarczająco reprezentatywna dla każdego z wywożonych do Wspólnoty typów produktu. Uznawano, iż ma to miejsce, jeżeli całkowita wielkość sprzedaży krajowej produktu danego typu, w okresie objętym postępowaniem wyjaśniającym, stanowiła 5 % lub więcej ogólnej wielkości sprzedaży produktu tego samego typu, eksportowanej do Wspólnoty. Na tej podstawie ustalono, iż wielkość sprzedaży wszystkich wywożonych do Wspólnoty typów produktu, z wyjątkiem jednego, jest reprezentatywna.

(15)

Analiza mająca na celu ustalenie, czy sprzedaż krajową dla danego typu produktu można uznać za dokonaną w zwykłym obrocie handlowym, została przeprowadzona za pomocą ustalenia proporcji sprzedaży z zyskiem tego typu produktu niezależnym odbiorcom. W przypadkach gdy wielkość sprzedaży danego typu produktu, sprzedawanego po cenie sprzedaży netto równej lub wyższej od obliczonych jednostkowych kosztów produkcji, przekraczała 80 % wielkości sprzedaży ogółem dla tego typu, a średnia cena ważona tego typu była równa lub wyższa od jednostkowych kosztów produkcji, wartość normalna ustalana była w oparciu o rzeczywistą cenę krajową, określoną jako średnia ważona cen sprzedaży krajowej ogółem tego typu zrealizowanej podczas okresu postępowania wyjaśniającego, bez względu na to, czy była to sprzedaż z zyskiem, czy nie. W przypadkach gdy wielkość sprzedaży z zyskiem danego typu produktu stanowiła 80 % lub mniej, ale co najmniej 10 % ogólnej wielkości sprzedaży, wartość normalna ustalana była w oparciu o rzeczywistą cenę krajową, określoną jako średnia ważona cena sprzedaży krajowej z zyskiem tego konkretnego typu.

(16)

W przypadkach gdy wielkość sprzedaży z zyskiem któregokolwiek typu łączników lub przewodów stanowiła poniżej 10 % wielkości sprzedaży ogółem tego typu na rynku krajowym, uznawano, że ten konkretny typ sprzedawany jest w ilościach niewystarczających, aby cena na rynku krajowym mogła stanowić odpowiednią bazę dla ustalenia wartości normalnej.

(17)

Wszędzie tam, gdzie ceny krajowe określonego typu produktu sprzedawanego przez wnioskodawcę nie mogły stanowić podstawy do ustalenia wartości normalnej, konieczne było zastosowanie innej metody. W takich przypadkach, ze względu na brak innych producentów będących jednocześnie eksporterami oraz jakiejkolwiek innej zadowalającej metody, używana była wartość normalna konstruowana.

(18)

We wszystkich przypadkach, w których użyto wartości normalnej konstruowanej, zgodnie z art. 2 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, konstruowanie wartości normalnej następowało poprzez dodanie do kosztów wytworzenia eksportowanych typów, gdzie to konieczne – skorygowanych, rozsądnej kwoty na wydatki związane ze sprzedażą, wydatki ogólne i administracyjne oraz odpowiedniej marży zysku. W tym celu Komisja zbadała, czy dane o poniesionych wydatkach ogólnych i administracyjnych oraz zyskach osiągniętych przez zainteresowanego producenta będącego jednocześnie eksporterem na rynku krajowym mogą być uważane za wiarygodne. Bieżący poziom wydatków ogólnych i administracyjnych uznano za wiarygodny, wziąwszy pod uwagę fakt, iż wielkość sprzedaży zainteresowanej firmy na rynku krajowym może być uznana za reprezentatywną. Krajową marżę zysku obliczono w oparciu o sprzedaż krajową dokonaną w zwykłym obrocie handlowym.

(19)

Ponieważ całość sprzedaży eksportowej omawianego produktu była bezpośrednio odbierana przez niezależnego odbiorcę we Wspólnocie, ceny eksportowe zostały ustalone na podstawie cen zapłaconych lub należnych za dany produkt przy jego sprzedaży eksportowej do Wspólnoty, zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego.

(20)

Dla celów zapewnienia sprawiedliwego porównania dla każdego typu produktu, opartego o ceny fabryczne i ten sam poziom obrotu handlowego, przewidziano należyte dostosowania dla różnic, które, jak podnoszono i dowiedziono, wpływają na ceny i porównywalność cen pomiędzy ceną eksportową a wartością normalną. Dostosowań takich dokonano w odniesieniu do opłat przywozowych, bonifikat, transportu, ubezpieczenia, kosztów przeładunku i pakowania oraz kredytów i marż, zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego.

(21)

W celu obliczenia marginesu dumpingu Komisja porównała średnią ważoną wartość normalną ze średnią ważoną ceną stosowaną przy wywozie do Wspólnoty.

(22)

Porównanie to wykazało, jak opisano powyżej, iż wnioskodawca stosuje praktyki dumpingowe. Ustalony margines dumpingu, wyrażony jako odsetek całkowitej wartości CIF na granicy Wspólnoty przed ocleniem, wyniósł 7,4 %.

(23)

Zgodnie ze zwykłą procedurą, Komisja zbadała, czy zmianę okoliczności można uznać jako mającą trwały charakter.

(24)

Stwierdzono, iż nie istnieją powody, dla których ceny sprzedaży na rynek krajowy lub wartość normalna mogłyby ulec znacznym zmianom w przewidywalnej przyszłości.

(25)

Komisja zbadała, jaki wpływ na kształtowanie się cen eksportowych mogłoby mieć zastosowanie niższej stawki celnej. Uznano, iż zobowiązanie przyjęte w ramach pierwotnego postępowania miało ograniczający wpływ na sprzedaż produktów wnioskodawcy na rynku wspólnotowym. Zgodnie z wnioskami przedstawionymi w punkcie 35), stwierdzono, iż tego rodzaju zobowiązanie przestało być właściwym środkiem. W związku z powyższym zbadano, czy objęcie sprzedaży eksportowej niższą stawką celną mogłoby przyczynić się do znaczącego wzrostu przywozu do Wspólnoty omawianego produktu pochodzącego od wnioskodawcy.

(26)

Postępowanie wyjaśniające wykazało, że moce produkcyjne wnioskodawcy znacznie wzrosły od czasu pierwotnego okresu objętego postępowaniem wyjaśniającym oraz – choć w mniejszym stopniu – w ciągu ostatnich trzech lat, a stopień ich wykorzystania wyniósł blisko 100 %.

(27)

Jednak postępowanie wyjaśniające wykazało również, że większa część produkcji wnioskodawcy wywożona jest na dobrze ugruntowane rynki innych krajów trzecich. W rzeczywistości, w okresie objętym postępowaniem wyjaśniającym wnioskodawca wyeksportował ponad 90 % swojej produkcji omawianego produktu, z czego zdecydowaną większość do innych krajów trzecich. Poziom wywozów do innych krajów trzecich zwiększył się trzykrotnie od czasu pierwotnego okresu objętego postępowaniem wyjaśniającym i w dalszym ciągu rósł podczas ostatnich trzech lat. Ustalono również, że ceny stosowane przy wywozie do innych krajów trzecich były o około 25 % wyższe od tych stosowanych przy wywozie do Wspólnoty.

(28)

Ponieważ wnioskodawca nie dysponuje znacznymi wolnymi możliwościami produkcyjnymi, które w przypadku obniżenia środków antydumpingowych mogłyby zostać wykorzystane do zwiększenia sprzedaży do Wspólnoty, powyższe ustalenia, łącznie z tymi, które dotyczą eksportu do krajów trzecich, a w szczególności cen eksportowych stosowanych w tych krajach, postrzegane są jako dowody na to, iż nie jest prawdopodobne, by w przewidywalnej przyszłości ponownie był stosowany dumping w skali, jaką odnotowano w ramach poprzedniego postępowania wyjaśniającego.

(29)

Uznaje się zatem, iż zmiana okoliczności, w szczególności znaczne obniżenie wartości normalnej, mają trwały charakter. Biorąc pod uwagę zmniejszoną skalę dumpingu, za właściwą uznaje się zmianę stosowanych wobec wnioskodawcy środków.

(30)

Zgodnie z art. 9 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, kwota cła antydumpingowego nie powinna przekraczać ustalonego marginesu dumpingu, ale powinna być niższa od tego marginesu, jeżeli mniejsze cło jest wystarczające, by usunąć szkodę dla przemysłu wspólnotowego. Ponieważ stawka celna stosowana dla wnioskodawcy została obliczona w oparciu o margines dumpingu, stawka ta powinna zostać dostosowana do niższego marginesu dumpingu, jaki ustalono w trakcie postępowania wyjaśniającego, mianowicie 7,4 %.

(31)

W związku z powyższym cło antydumpingowe nałożone pierwotnie rozporządzeniem (WE) nr 584/96 oraz potwierdzone rozporządzeniem (WE) nr 964/2003 powinno być zmienione w odniesieniu do wnioskodawcy.

(32)

Zainteresowane strony zostały poinformowane o zasadniczych faktach i okolicznościach, na podstawie których zamierzano zalecić zmianę cła antydumpingowego nałożonego rozporządzeniem (WE) nr 964/2003 w odniesieniu do wnioskodawcy.

(33)

Zobowiązania pierwotnie przyjęte od dwóch zainteresowanych eksporterów były zobowiązaniami o charakterze ilościowym, w ramach których firmy te zobowiązały się ograniczyć swoje całkowite wywozy do Wspólnoty do pewnego pułapu.

(34)

Zgodnie z art. 8 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, celem postępowania jest usunięcie szkodliwych efektów przywozów dumpingowych; cel ten może zostać osiągnięty, jeżeli eksporter zaprzestanie wywozu po cenach dumpingowych lub podwyższy stosowane ceny. Postępowania wyjaśniające wykazały, iż rodzaj zobowiązań pierwotnie przyjętych w 1996 r. dla omawianego produktu ograniczył jedynie ilość przywozów do Wspólnoty, a nie przyczynił się do podniesienia cen do poziomu niewyrządzającego szkody i tym samym przywrócenia uczciwej wymiany handlowej na wspólnotowym rynku. Z tego względu nie uważa się, by zobowiązania w ich obecnej formie stanowiły właściwe i skuteczne środki pozwalające na usunięcie szkodliwych efektów dumpingu. Ponadto Komisja nie jest w stanie skutecznie kontrolować, czy ilości wywożonego produktu, o którym mowa, faktycznie ograniczają się do pułapów określonych w zobowiązaniach.

(35)

Uznano zatem, iż obowiązujące zobowiązania przestały być właściwe.

(36)

Zainteresowane strony zostały poinformowane o wszystkich zasadniczych faktach i okolicznościach, na podstawie których wyciągnięto powyższy wniosek.

(37)

Środek antydumpingowy mający zastosowanie do przywozu niektórych przewodów rurowych lub łączników rur z żelaza lub stali, pochodzących m.in. z Tajlandii, potwierdzony rozporządzeniem (WE) nr 964/2003, powinien zostać zmieniony w odniesieniu do: i) wnioskodawcy, ze względu na niższy margines dumpingu ustalony w trakcie postępowania wyjaśniającego, oraz ii) zainteresowanych eksporterów, ze względu na wyniki tymczasowej rewizji, ograniczonej do formy środków,

25.8.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 275/6

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

25.8.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 275/8

(1)

Warunki ekonomiczne eksportowych rynków mięsa drobiowego są bardzo zróżnicowane i zmienne. Konieczne jest zatem sprecyzowanie warunków, w jakich przyznawane są refundacje wywozowe dla produktów tego sektora.

(2)

Aby skuteczniej osiągnąć cele dotyczące przystosowania sposobu przydzielania ilości produktów dopuszczonych na eksport z refundacją, a także te dotyczące najbardziej efektywnego użytkowania dostępnych zasobów, określonych w art. 8 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 2777/75, należy poszerzyć zakres okoliczności przewidzianych w art. 3 ust. 4 rozporządzenia Komisji (WE) nr 633/2004 (2), w jakich Komisja może przedsięwziąć środki zmierzające do ograniczenia wydawania lub składania wniosków o pozwolenia na wywóz w przewidzianym okresie rozpatrywania złożonych wniosków.

(3)

Należy również przewidzieć, w zależności od miejsca przeznaczenia, okoliczności w jakich środki te mogą zostać przedsięwzięte.

(4)

Należy zatem zmienić rozporządzenie (WE) nr 633/2004.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mięsa Drobiowego i Jaj,

1.

Ustęp 4 otrzymuje brzmienie:

„4.   W przypadku, gdyby wydanie pozwoleń na wywóz prowadziło lub mogło prowadzić do przekroczenia wolnych kwot budżetowych lub do wyczerpania w branym pod uwagę okresie maksymalnych ilości dopuszczonych na eksport z refundacją – uwzględniając limity określone w art. 8 ust. 11 rozporządzenia (EWG) nr 2777/75 – lub gdyby nie zezwoliło na zapewnienie ciągłości eksportu w dalszej części tego okresu, Komisja może:

Wnioski o pozwolenie na wywóz złożone w okresie zawieszenia nie zostaną przyjęte.

Środki przewidziane w pierwszym akapicie mogą zostać przedsięwzięte lub dostosowane do kategorii produktu i miejsca przeznaczenia.”

2.

Dodaje się ust. 4a w brzmieniu:

„4 a.   Środki przewidziane w ust. 4 mogą zostać przyjęte także wtedy, gdy wnioski o pozwolenie na wywóz dotyczą ilości przekraczających lub mogących przekroczyć ilości normalnego zbytu do danego miejsca przeznaczenia oraz gdy wydanie pozwoleń niesie ze sobą ryzyko spekulacji, zniekształceń na polu konkurencji pomiędzy wykonawcami bądź zakłócenia wymiany gospodarczej, czy też rynku wspólnotowego.”.

25.8.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 275/10

(1)

Ze względu na pojawienie się influenzy drobiu w niektórych regionach produkcyjnych w Belgii decyzją Komisji 2003/289/WE z dnia 25 kwietnia 2003 r. w sprawie środków ochronnych związanych z influenzą drobiu w Belgii (2), wprowadzono ograniczenia weterynaryjne i handlowe dla tego Państwa Członkowskiego. W związku z tym transport i obrót jajami wylęgowymi jest w Belgii tymczasowo zakazany.

(2)

Ograniczenia nałożone na swobodny przepływ jaj wylęgowych wynikające ze stosowania środków weterynaryjnych mogłyby poważnie zakłócić rynek jaj wylęgowych w Belgii. Władze Belgii podjęły środki wsparcia rynku na czas absolutnie niezbędny i tylko w zakresie jaj wylęgowych. Środki te przewidywały możliwość wykorzystania jaj wylęgowych, których wylęg już nie był możliwy, w celu przetworzenia na produkty jajczarskie.

(3)

Środki te miały pozytywny wpływ na rynek jaj wylęgowych i jaj ogółem. W związku z tym uzasadnione jest utożsamienie tych środków z nadzwyczajnymi środkami w rozumieniu art. 14 rozporządzenia (EWG) nr 2771/75 i przyznanie pomocy pozwalającej zrekompensować część strat ekonomicznych poniesionych w wyniku wykorzystania jaj wylęgowych celem przetworzenia ich na produkty jajczarskie.

(4)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mięsa Drobiowego i Jaj,

—

0,097 EUR za jajo wylęgowe kurczaków mięsnych (brojler) do wysokości ogólnej liczby nieprzekraczającej 5 372 000 sztuk,

—

0,081 EUR za jajo wylęgowe kur niosek do wysokości ogólnej liczby 314 000 sztuk,

—

0,265 EUR za jajo wylęgowe kur reprodukcyjnych do wysokości ogólnej liczby 99 000 sztuk.

25.8.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 275/11

(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 2287/2003 z dnia 19 grudnia 2003 r. ustalające wielkości dopuszczalne połowów na 2004 r. i inne związane z nimi warunki dla niektórych zasobów rybnych i grup zasobów rybnych, stosowane na wodach terytorialnych Wspólnoty oraz w odniesieniu do statków wspólnotowych na wodach, na których wymagane są ograniczenia połowowe (2), przewiduje kwoty na połowy soli na rok 2004.

(2)

W celu zapewnienia przestrzegania przepisów dotyczących ograniczeń ilościowych połowów niektórych gatunków objętych kwotami niezbędne jest określenie przez Komisję daty wykorzystania przyznanej kwoty przez statki pływające pod banderą Państwa Członkowskiego.

(3)

Według informacji przekazanych Komisji połowy soli w wodach obszaru ICES Skagerrak i Kattegat, III b, c, d (wody WE), dokonane przez statki pływające pod banderą szwedzką lub statki zarejestrowane w Szwecji, osiągnęły kwotę przyznaną na rok 2004. Szwecja zakazała połowów tego gatunku od 9 kwietnia 2004 r. Należy zatem utrzymać tę datę.

25.8.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 275/12

(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 2287/2003 z dnia 19 grudnia 2003 r. ustalające wielkości dopuszczalne połowów na 2004 r. i inne związane z nimi warunki dla niektórych zasobów rybnych i grup zasobów rybnych, stosowane na wodach terytorialnych Wspólnoty oraz w odniesieniu do statków wspólnotowych na wodach, na których wymagane są ograniczenia połowowe (2), przewiduje kwoty na połowy krewetki północnej na rok 2004.

(2)

W celu zapewnienia przestrzegania przepisów dotyczących ograniczeń ilościowych połowów niektórych gatunków objętych kwotami niezbędne jest określenie przez Komisję daty wykorzystania przyznanej kwoty przez statki pływające pod banderą Państwa Członkowskiego.

(3)

Według informacji przekazanych Komisji połowy krewetki północnej w wodach norweskich na południe od 62° 00' N, dokonane przez statki pływające pod banderą Szwecji lub statki zarejestrowane w Szwecji,osiągnęły kwotę przyznaną na rok 2004. Szwecja zakazała połowów tego gatunku od 7 maja 2004 r. Należy zatem utrzymać tę datę.

25.8.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 275/13

(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 2287/2003 z dnia 19 grudnia 2003 r. ustalające wielkości dopuszczalne połowów na 2004 r. i inne związane z nimi warunki dla niektórych zasobów rybnych i grup zasobów rybnych, stosowane na wodach terytorialnych Wspólnoty oraz w odniesieniu do statków wspólnotowych na wodach, na których wymagane są ograniczenia połowowe (2), przewiduje kwoty na połowy gładzicy na rok 2004.

(2)

W celu zapewnienia przestrzegania przepisów dotyczących ograniczeń ilościowych połowów niektórych gatunków objętych kwotami niezbędne jest określenie przez Komisję daty wykorzystania przyznanej kwoty przez statki pływające pod banderą Państwa Członkowskiego.

(3)

Według informacji przekazanych Komisji połowy gładzicy w wodach obszaru ICES VII f-g, dokonane przez statki pływające pod banderą belgijską lub statki zarejestrowane w Belgii, osiągnęły kwotę przyznaną na rok 2004. Belgia zakazała połowów tego gatunku od 17 lipca 2004 r. Należy zatem utrzymać tę datę.

25.8.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 275/14

(1)

W trakcie przekazu Komisji przez właściwe władze krajowe danych dotyczących wniosków złożonych w lipcu 2004 r. o pozwolenia na przywóz w ramach kontyngentu nr 09.4593 otwartego rozporządzeniem (WE) nr 2535/2001 nastąpił błąd.

(2)

W rezultacie należy zmienić załącznik I.A do rozporządzenia Komisji (WE) nr 1347/2004 (3) określającego stopień, w jakim mogą zostać przyjęte wnioski w ramach wspomnianego kontyngentu.

(3)

Z uwagi na fakt, iż rozporządzenie (WE) nr 1347/2004 stosuje się od 24 lipca 2004 r., należy przewidzieć zastosowanie niniejszego rozporządzenia począwszy od tej samej daty.

25.8.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 275/15

(1)

Rozporządzeniem (WE) nr 584/96 (2) Rada nałożyła ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych łączników rur lub przewodów rurowych z żelaza lub stali pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej, Chorwacji i Tajlandii, ostatnio potwierdzone rozporządzeniem Rady (WE) nr 964/2003 (3). Środek zastosowany do wymienionych przywozów to stawka celna ad valorem, nieobejmująca jedynie przywozów pochodzących od dwóch tajlandzkich producentów-eksporterów, których zobowiązania zostały przyjęte decyzją Komisji nr 96/252/WE (4).

(2)

W kwietniu 2001 r. Komisja rozpoczęła z własnej inicjatywy rewizję tymczasową z urzędu, w celu ustalenia słuszności formy środków stosowanych w odniesieniu do przywozów pochodzących z Tajlandii (5). Rewizję rozpoczęto po stwierdzeniu przypadków nieprzestrzegania zobowiązań, w ramach monitoringu zobowiązań przyjętych od dwóch tajlandzkich eksporterów. mianowicie Awaji Sangyo (Thailand) Co., Ltd. oraz TTU Industrial Corp. Ltd. Postępowanie zostało przeprowadzone w powiązaniu z przeglądem dotyczącym wygaśnięcia, który został zakończony przyjęciem rozporządzenia (WE) nr 964/2003.

(3)

Na podstawie ustaleń dokonanych w trakcie dochodzenia – jak przedstawiono w akapitach 33, 34 i 35 rozporządzenia Rady (WE) nr 1496/2004 (6) – stwierdzono, iż aktualnie obowiązująca forma środków przestała być właściwa, ponieważ nie uważa się, by zobowiązania w ich obecnej formie stanowiły właściwy i skuteczny środek w celu usunięcia szkodliwych efektów dumpingu.

(4)

Z tego względu oraz zgodnie z odpowiednimi klauzulami wyżej wymienionych zobowiązań, które nadają Komisji prawo do jednostronnego wycofania przyjęcia zobowiązań, Komisja zdecydowała się wycofać przyjęcie zobowiązań złożonych przez Awaji Sangyo (Thailand) Co., Ltd. oraz TTU Industrial Corp., Ltd.

(5)

Komisja poinformowała zainteresowanych eksporterów o swoich wnioskach, dając im możliwość przedstawienia uwag. Uwagi eksporterów zostały wzięte pod uwagę i tam gdzie stosowne, ustalenia zostały odpowiednio zmienione. Obu przedsiębiorstwom zaproponowano złożenie nowych zobowiązań cenowych, które obligowałyby je do przestrzegania minimalnych cen importowych. Komisja nie otrzymała jednak żadnej propozycji w tej sprawie.

(6)

W związku z powyższym i zgodnie z art. 8 ust. 9 rozporządzenia podstawowego przyjęcie zobowiązań, które nastąpiło decyzją Komisji nr 96/252/WE, powinno być wycofane w przypadku obu zainteresowanych przedsiębiorstw tajlandzkich.

(7)

Równolegle z niniejszą decyzją, Rada zmieniła rozporządzeniem (WE) nr 1496/2004 rozporządzenie (WE) nr 964/2003 nakładające ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych łączników rur lub przewodów rurowych z żelaza lub stali pochodzących m.in. z Tajlandii oraz nałożyła ostateczne cło antydumpingowe ad valorem na wywóz produktów pochodzących od zainteresowanych przedsiębiorstw.

Usuwa się odniesienie do Awaji Sangyo (Thailand) Co., Ltd. oraz TTU Industrial Corp. Ltd.

25.8.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 275/17

(1)

W Białej Księdze dotyczącej rządów europejskich przyjętej 25 lipca 2001 r. (1) Komisja zobowiązała się do szerszego otwarcia procesu opracowywania polityk Unii Europejskiej w celu zapewnienia większego uczestnictwa obywateli i organizacji w tworzeniu i stosowaniu tych polityk.

(2)

Komisja uchwaliła 11 grudnia 2002 r. (2) komunikat dotyczący „ogólnych zasad i przepisów minimalnych mających zastosowanie do konsultacji prowadzonych przez Komisję z zainteresowanymi stronami” w celu zapewnienia spójnego podejścia wszystkich służb Komisji w procesie konsultacji oraz zwiększenia przejrzystości konsultacji.

(3)

Zdaniem Komisji niezbędne jest konsultowanie i informowanie konsumentów oraz środowisk społeczno-gospodarczych, których dotyczy kwestia znakowania i prezentowania środków spożywczych i pasz, bezpieczeństwa środków spożywczych i pasz, pożywienia dla ludzi w odniesieniu do ustawodawstwa żywnościowego, zdrowia zwierząt oraz warunków utrzymania, jak również zdrowia roślin.

(4)

Rozporządzenie (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiające ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołujące Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiające procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (3) przewiduje, że obywatele są konsultowani w sposób otwarty i przejrzysty, bezpośrednio lub za pośrednictwem organów przedstawicielskich, podczas opracowywania, opiniowania i rewizji przepisów prawa żywnościowego, chyba że nie pozwala na to pilny charakter kwestii.

(5)

Biała Księga dotycząca bezpieczeństwa żywności przyjęta przez Komisję 12 stycznia 2000 r. (4) przewiduje utworzenie Grupy Doradczej ds. Bezpieczeństwa Żywności przez reorganizację istniejących komitetów doradczych (działanie 81).

(6)

Komitet Doradczy ds. Środków Spożywczych został powołany decyzją Komisji nr 80/1073/EWG (5).

(7)

Zostały powołane inne komitety doradcze w zakresie wspólnej polityki rolnej decyzją Komisji nr 98/235/EWG (6).

(8)

Zdobyte doświadczenie wykazało konieczność scalenia i reorganizacji oraz poprawy funkcjonowania różnych istniejących komitetów doradczych skupionych wokół kwestii łańcucha pokarmowego oraz zdrowia zwierząt i roślin.

(9)

Kwestią zasadniczą jest stworzenie stałych systemów konsultacji z obywatelami na szczeblu europejskim podczas opracowywania, opiniowania i rewizji wspólnotowego ustawodawstwa żywnościowego.

(10)

Mając na uwadze konieczność globalnego podejścia do łańcucha pokarmowego oraz zdrowia zwierząt i roślin w celu zapewnienia ochrony konsumentów, ważne jest włączenie do obszaru systemów doradztwa całości zagadnień związanych z ustawodawstwem żywnościowym, co obejmuje aspekty związane ze znakowaniem i prezentacją środków spożywczych i pasz, z bezpieczeństwem artykułów spożywczych i pokarmów dla zwierząt, pożywienia dla ludzi w odniesieniu do ustawodawstwa żywnościowego, ze zdrowiem zwierząt, ale również aspekty związane z warunkami utrzymania zwierząt i z różnymi aspektami zdrowia roślin, takimi jak ochrona roślin, wyroby fitofarmaceutyczne i ich odpady, a także z warunkami zbytu nasion i materiałów rozpłodowych, w tym bioróżnorodność i związane z tym dziedziny własności przemysłowej.

(11)

Mając na uwadze szeroki zakres przedmiotowego doradztwa i wynikającą stąd dużą liczbę zainteresowanych stron, skuteczność stałych systemów doradztwa implikuje konsultowanie się z obywatelami poprzez organy przedstawicielskie reprezentujące interesy łańcucha pokarmowego oraz zdrowia zwierząt i roślin na szczeblu europejskim, choć winna zawsze istnieć możliwość konsultacji bezpośredniej z obywatelami.

(12)

Środowiska społeczno-zawodowe, w tym stowarzyszenia konsumentów Państw Członkowskich, utworzyły na szczeblu Unii Europejskiej organizacje, których celem jest zapewnienie reprezentowania na szczeblu europejskim interesów związanych z łańcuchem pokarmowym oraz zdrowiem zwierząt i roślin.

(13)

Jakość systemów doradztwa zakłada, że bezpośrednia wymiana informacji między Komisją a organami przedstawicielskimi na szczeblu europejskim może odbywać się podczas ustrukturowanych posiedzeń w ramach danej grupy doradczej, w szczególności jeśli chodzi o program pracy Komisji w zakresie żywności.

(14)

Skład grupy doradczej nie może być zbyt liczny z powodów praktycznych, związanych z organizacją posiedzeń, winien jednak gwarantować adekwatną reprezentację interesów łańcucha pokarmowego oraz zdrowia zwierząt i roślin. Ponieważ grupa będzie udzielać konsultacji, w szczególności co do programu prac Komisji, kwestią zasadniczą będzie obecność organów przedstawicielskich mogących jak najlepiej bronić na szczeblu europejskim ogólnych interesów związanych z łańcuchem pokarmowym oraz zdrowiem zwierząt i roślin.

(15)

W celu zapewnienia skuteczności i przejrzystości prac grupy sposób jej pracy umożliwia organizowanie spotkań grup roboczych, które w razie potrzeby mogą być rozszerzone na inne zainteresowane osoby lub organy.

(16)

W trosce o przejrzystość wskazane jest uchylenie decyzji nr 80/1073/EWG,

—

bezpieczeństwo środków spożywczych i pasz,

—

oznakowanie i prezentowanie środków spożywczych i pasz,

—

pożywienia dla ludzi w odniesieniu do ustawodawstwa żywnościowego,

—

zdrowie i warunki utrzymania zwierząt,

—

zagadnienia dotyczące ochrony roślin, wyrobów fitofarmaceutycznych i ich odpadów oraz warunków zbytu nasion i materiału rozpłodowego, w tym bioróżnorodność oraz wszystko, co wchodzi w zakres związanej z tym własności przemysłowej.

25.8.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 275/20

(1)

Influenza drobiu jest wysoce zakaźną chorobą wirusową drobiu i ptaków, łatwo przybierającą proporcje epizootyczne, mogącą stanowić poważne zagrożenie dla zdrowia zwierząt i zdrowia publicznego oraz znacząco obniżyć opłacalność hodowli drobiu.

(2)

Istnieje niebezpieczeństwo wprowadzenia środka chorobotwórczego za pośrednictwem międzynarodowego handlu drobiem i wyrobami drobiowymi.

(3)

W dniu 6 sierpnia 2004 r. Republika Południowej Afryki potwierdziła dwa wybuchy influenzy drobiu o wysokiej zjadliwości w stadach ptactwa bezgrzebieniowego w Prowincji Przylądkowej Wschodniej.

(4)

Wykryty szczep wirusa influenzy ptaków należy do podtypu H5N2, a zatem różni się od szczepu obecnie wywołującego epidemię w Azji. Z obecnej wiedzy wynika, że ten podtyp wirusa stanowi mniejsze ryzyko dla zdrowia publicznego niż szczep występujący w Azji, tj. podtyp H5N1.

(5)

W zakresie drobiu i wyrobów drobiowych RPA posiada obecnie zezwolenie wyłącznie na wywóz do Wspólnoty żywego drobiu bezgrzebieniowego oraz jego jaj wylęgowych, świeżego mięsa oraz produktów mięsnych/preparatów mięsnych zawierających mięso drobiu bezgrzebieniowego oraz ptaków innych niż drób.

(6)

Tym niemniej właściwe władze RPA zawiesiły certyfikację żywego drobiu bezgrzebieniowego i jego mięsa na wywóz do UE w dniu 6 sierpnia 2004 r. do czasu, kiedy sytuacja stanie się jaśniejsza.

(7)

Zważywszy na ryzyko dla zdrowia zwierząt związane z możliwością wprowadzenia choroby do Wspólnoty, od dnia 10 sierpnia 2004 r. decyzją Komisji 2004/594/WE (3) zawieszono przywóz żywego drobiu bezgrzebieniowego i jaj wylęgowych tych gatunków oraz świeżego mięsa z drobiu bezgrzebieniowego, preparatów mięsnych i wyrobów mięsnych zawierających lub składających się z mięsa tych gatunków pozyskanego po 16 lipca 2004 r.

(8)

Zgodnie z decyzją Komisji 2000/666/WE (4), dozwolony jest przywóz ptaków innych niż drób ze wszystkich krajów członkowskich OIE (Międzynarodowe Biuro Chorób Epizootycznych) pod warunkiem wystawienia przez kraj ich pochodzenia gwarancji zdrowia zwierząt oraz zastosowania surowych środków kwarantanny poprzywozowej wprowadzonych w Państwach Członkowskich.

(9)

Niemniej jednak decyzją 2004/594/WE zawieszono również przywóz ptaków innych niż drób, jak również ptaków domowych towarzyszących właścicielom wjeżdżającym do Wspólnoty z RPA, jako środek dodatkowy w celu wyeliminowania wszelkiego możliwego ryzyka wystąpienia choroby w stacjach kwarantanny podlegających Państwom Członkowskim.

(10)

Decyzja Komisji 97/222/WE (5) zawiera listę państw trzecich, z których Państwa Członkowskie mogą zezwolić na przywóz wyrobów mięsnych, oraz ustanawia systemy obróbki w celu uniknięcia ryzyka przenoszenia chorób za pośrednictwem tych wyrobów. Obróbka, którą należy zastosować do wyrobu, zależy od statusu zdrowotnego kraju pochodzenia w odniesieniu do gatunku, z którego uzyskano mięso; w celu uniknięcia niepotrzebnego obciążenia dla handlu, należy podtrzymać zezwolenie na przywóz wyrobów z mięsa drobiu bezgrzebieniowego pochodzących z RPA, poddanych całościowej obróbce termicznej w temperaturze co najmniej 70 oC.

(11)

Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady (6), przywóz nieobrobionych trofeów myśliwskich z ptaków pochodzących z RPA jest obecnie dozwolony. Ze względu na obecną sytuację związaną z influenzą ptaków, przywozy te powinny zostać zawieszone w celu zapobieżenia wszelkiemu ryzyku wprowadzenia choroby do Wspólnoty.

(12)

Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1774/2002, przywóz nieprzetworzonych piór i części piór pochodzących z RPA jest obecnie dozwolony. Ze względu na obecną sytuację związaną z influenzą ptaków, przywozy te powinny zostać zawieszone w celu zapobieżenia wszelkiemu ryzyku wprowadzenia choroby do Wspólnoty. Tym niemniej możliwe jest zezwolenie na przywóz piór z towarzyszącym im dokumentem handlowym stwierdzającym, że zostały one poddane określonej obróbce.

(13)

Środki kontroli sanitarnej mające zastosowanie do surowca do produkcji pasz dla zwierząt oraz wyrobów farmaceutycznych lub technicznych zezwalają na wyłączenie z zakresu niniejszej decyzji kontrolowanego przywozu takich wyrobów.

(14)

W związku z tym należy przedłużyć środki ochronne mające zastosowanie do całego terytorium RPA oraz uchylić decyzję 2004/594/WE.

(15)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt,

—

żywego drobiu bezgrzebieniowego i jaj wylęgowych tych gatunków,

—

ptaków innych niż drób, w tym ptaków domowych towarzyszących właścicielom.

—

świeżego mięsa z drobiu bezgrzebieniowego,

—

preparatów i wyrobów mięsnych zawierających lub składających się z mięsa tych gatunków,

—

nieobrobionych trofeów myśliwskich z wszelkich ptaków,

—

nieprzetworzonych piór i części piór.