Skarga wniesiona w dniu 26 września 2025 r. – EG/Europol

(Sprawa T-660/25)

(C/2025/5976)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: EG (przedstawiciel: S. Orlandi, adwokat)

Strona pozwana: Agencja Unii Europejskiej ds. Współpracy Organów Ścigania

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji dyrektor wykonawczej z dnia 15 listopada 2024 r. dotyczącej rozwiązania umowy ze stroną skarżącą;

—	zasądzenie od Europolu na rzecz strony skarżącej 1 EUR tytułem rozstrzygnięcia wstępnego, z zastrzeżeniem podwyższenia tej kwoty w trakcie postępowania, tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę oraz obciążenie go kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

Zarzut pierwszy dotyczy oczywistych błędów w ocenie. Zdaniem strony skarżącej zwolnienie z pracy oparte było na błędnej interpretacji okoliczności faktycznych. Ocenia ona, że jej odbiór dochodzenia Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) był zgodny z prawem i powołuje się na brak elementów, które stanowiłyby bezpośrednie naruszenie danych. Przywołuje również przeinaczenie dowodów, swój brak powiązania z procedurą zgłoszenia Europejskiemu Inspektorowi Ochrony Danych (EIOD) i niezgodną z prawem kwalifikację dokumentacji jako „danych wrażliwych”.

Zarzut drugi dotyczy naruszenia prawa do dobrej administracji i bezstronności. Zdaniem strony skarżącej dochodzenie zostało przeprowadzone w sposób stronniczy w zakresie doboru świadków, w świetle obiektywnych konfliktów interesów osób prowadzących dochodzenie, ingerencji dyrektor wykonawczej, której osobiście dotyczyło zniknięcie jej własnej dokumentacji, a także próby przerzucenia odpowiedzialności.

Zarzut trzeci dotyczy naruszenia prawa do obrony. Strona skarżąca zwraca uwagę na to, że miała ograniczony i nieuzasadniony dostęp do dokumentacji, że jej prawa zagwarantowane w art. 3 załącznika IX do regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej nie zostały uszanowane i że kara dyscyplinarna przybrała formę zwolnienia z pracy bez przeprowadzenia postępowania dyscyplinarnego.

Zarzut czwarty dotyczy naruszenia zasady proporcjonalności. Strona skarżąca zwraca uwagę na to, że po około dwudziestu latach służby drastyczna kara w postaci zwolnienia z pracy została nałożona na nią w wyniku zdarzenia pojedynczego, wyjątkowego i objętego odpowiedzialnością zbiorową, bez uwzględnienia okoliczności łagodzących.