—

stwierdzenie dopuszczalności i zasadności skargi;

—

stwierdzenie nieważności rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2025/1222 z dnia 2 kwietnia 2025 r. zmieniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 w odniesieniu do zharmonizowanej klasyfikacji i oznakowania niektórych substancji (Dz.U. 2025, L 1222) (zwanego dalej „zaskarżonym aktem”) w zakresie, w jakim dotyczy ono zharmonizowanej klasyfikacji i oznakowania podtlenku azotu (zwanego dalej „substancją” lub „N2O”) jako kategorii zagrożenia „Repr. 1B (H360Df)” (co do których istnieje domniemanie, że działają szkodliwie na rozrodczość u ludzi) (zwana dalej „zaskarżoną klasyfikacją”); oraz

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący tego, że Komisja naruszyła prawo nie przestrzegając art. 37 ust. 5 rozporządzenia nr 1272/2008 (1), przyjmując zaskarżoną klasyfikację na podstawie wadliwej opinii RAC. Opinia RAC jest wadliwa ze względu na „tajną decyzję” Agencji o zaleceniu zaskarżonej klasyfikacji, która uniemożliwiła wygenerowanie danych niezbędnych do podjęcia w przyszłości decyzji regulacyjnej w sprawie klasyfikacji. Opinia RAC jest nierozerwalnie związana z zaskarżoną klasyfikacją. Charakter wadliwości opinii RAC był znany Komisji, która mimo to oparła się na niej jako podstawie przyjęcia w zaskarżonym akcie wadliwej w konsekwencji zaskarżonej klasyfikacji.

2.

Zarzut drugi dotyczący tego, że oparcie się przez Komisję na „tajnej decyzji” Agencji pozbawiło skarżące możliwości uzyskania niezbędnych danych, co stanowi naruszenie prawa do obrony.

3.

Zarzut trzeci oparty na tym, że Komisja złamała prawo poprzez naruszenie art. 37 ust. 5 rozporządzenia nr 1272/2008 przyjmując sporną klasyfikację w zaskarżonym akcie na podstawie opinii RAC, która zawiera w istocie niepełne dane, które nie mogą uzasadniać wyciągniętych wniosków. Jest to wynikiem nieuzupełnienia przez Agencję braków danych w dokumentacji rejestracyjnej w wyniku niewłaściwego zastosowania sekcji 8.7 załącznika IX do rozporządzenia REACH (2). Sposób, w jaki opinia RAC była wadliwa, był znany Komisji, która mimo to oparła się na niej jako podstawie przyjęcia w zaskarżonym akcie wadliwej w konsekwencji zaskarżonej klasyfikacji.

4.

Zarzut czwarty dotyczący tego, że Komisja popełniła oczywisty błąd w ocenie, przyjmując zaskarżoną klasyfikację w zaskarżonym akcie. W szczególności dokonana przez nią ocena dostępnych (merytorycznie niepełnych) danych była niewystarczająca dla uzasadnienia wyciągniętych wniosków. W szczególności Komisja nie mogła dojść do prawnie wymaganego wniosku, że przyjęcie było „właściwe” z naruszeniem art. 37 ust. 5 rozporządzenia nr 1272/2008. Ponadto względnie pomocniczo Komisja nie mogła dojść do wymaganego prawem wniosku, że istniały „wyraźne dowody negatywnego skutku”, naruszając tym samym pkt 3.7.2.1.1, tabela 3.7.1 lit. a) załącznika I.