4.9.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 314/2

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank Den Haag, zittingsplaats Roermond (Niderlandy) w dniu 14 marca 2023 r. – K, L, M i N/Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid

(Sprawa C-156/23, Ararat (1))

(2023/C 314/02)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Rechtbank Den Haag, zittingsplaats Roermond

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: K, L, M i N

Strona przeciwna: Staatsecretaris van Justitie en Veiligheid

Pytania prejudycjalne

Czy art. 47 w związku z art. 4 i art. 19 ust. 2 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej i art. 5 dyrektywy powrotowej (2) należy interpretować w ten sposób, że organ sądowy musi z urzędu dokonać kontroli ewentualnego braku poszanowania zasady non-refoulement na podstawie przedstawionych mu danych zawartych w aktach sprawy, uzupełnionych lub wyjaśnionych w toku prowadzonego przed nim postępowania kontradyktoryjnego? Czy zakres tego obowiązku zależy od tego, czy toczące się postępowanie kontradyktoryjne rozpoczęło się wnioskiem o udzielenie ochrony międzynarodowej i czy zakres tego obowiązku różni się zatem w zależności od tego, czy ryzyko związane z wydaleniem ocenia się w kontekście przyjęcia czy w kontekście powrotu cudzoziemca?

Czy art. 5 dyrektywy powrotowej w związku z art. 19 ust. 2 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że w przypadku wydania decyzji nakazującej powrót w postępowaniu, które nie rozpoczęło się wnioskiem o udzielenie ochrony międzynarodowej, ocena tego, czy na przeszkodzie powrotowi stoi zakaz wydalenia, musi mieć miejsce przed wydaniem decyzji nakazującej powrót i czy stwierdzenie ryzyka związanego z wydaleniem stoi wówczas na przeszkodzie wydaniu decyzji nakazującej powrót lub stanowi w takiej sytuacji przeszkodę w wydaleniu cudzoziemca?

Czy decyzja nakazująca powrót ponownie nabiera mocy prawnej, jeśli zawieszono ją w związku z nowym postępowaniem, które nie rozpoczęło się wnioskiem o udzielenie ochrony międzynarodowej, czy też art. 5 dyrektywy powrotowej w związku z art. 19 ust. 2 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że w przypadku gdy ryzyka związanego z wydaleniem nie zbadano w postępowaniu prowadzącym do ponownego stwierdzenia bezprawności pobytu, należy przeprowadzić aktualną analizę ryzyka związanego z wydaleniem i wydać wówczas nową decyzję nakazującą powrót? Czy odpowiedź na to pytanie brzmi inaczej, jeżeli mamy do czynienia nie z zawieszoną decyzją nakazującą powrót, lecz z decyzją nakazującą powrót, której obywatel państwa trzeciego i organy przez dłuższy czas nie wykonywały?

(1) Niniejszej sprawie została nadana fikcyjna nazwa, która nie odpowiada rzeczywistej nazwie żadnej ze stron postępowania.

(2) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/115/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie wspólnych norm i procedur stosowanych przez państwa członkowskie w odniesieniu do powrotów nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich (Dz.U. 2008, L 348, s. 98).

4.9.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 314/3

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez rechtbank van eerste aanleg Oost-Vlaanderen, afdeling Gent (Belgia) w dniu 25 maja 2023 r. – Dranken Van Eetvelde NV/Belgische Staat

(Sprawa C-331/23, Dranken Van Eetvelde)

(2023/C 314/04)

Język postępowania: niderlandzki

Sąd odsyłający

Rechtbank van eerste aanleg Oost-Vlaanderen, afdeling Gent

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Dranken Van Eetvelde NV

Strona pozwana: Belgische Staat

Pytania prejudycjalne

1)	Czy art. 51bis § 4 WBTW (1) narusza art. 205 [dyrektywy 2006/112 (2) w związku z] zasadą proporcjonalności z racji tego, że artykuł ten przewiduje bezwarunkową odpowiedzialność solidarną, a sąd nie może jej ocenić na podstawie indywidualnego wkładu danej osoby w oszustwo podatkowe?

Czy art. 51bis § 4 WBTW narusza art. 205 [dyrektywy 2006/112] w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej w związku z zasadą neutralności w dziedzinie VAT, jeżeli przepis ten należy interpretować w ten sposób, że zakłada on solidarną odpowiedzialność za zapłatę VAT w miejsce dłużnika prawnie zobowiązanego do zapłaty, nie uwzględniając przy tym odliczenia VAT, z którego dłużnik taki może skorzystać?

Czy art. 50 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się on przepisom krajowym, które zezwalają na kumulację sankcji (administracyjnych i karnych) o charakterze karnym nałożonych w odrębnych postępowaniach za czyny w istocie identyczne, choć mające miejsce w kolejnych z rzędu latach (jednakże takie, które w dziedzinie prawa karnego uznać można za czyn ciągły cechujący się tym samym zamiarem), w przypadku gdy czyny te są przedmiotem postępowania administracyjnego w jednym roku a przedmiotem postępowania karnego w drugim roku? Czy czynów tych nie należy uznać za nierozerwalnie ze sobą powiązane, skoro miały miejsce w kolejnych z rzędu latach?

Czy art. 50 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się on przepisom krajowym, na podstawie których można względem danej osoby wszcząć postępowanie w sprawie nałożenia grzywny administracyjnej o charakterze karnym w związku z czynami, za które osoba ta została już prawomocnie skazana w postępowaniu karnym, w przypadku gdy oba postępowania prowadzone są w sposób od siebie niezależny, a jedyną gwarancją tego, że surowość nałożonych sankcji odpowiada wadze danego naruszenia, jest to, że sąd orzekający w sprawach podatkowych rozstrzygający sprawę co do istoty może dokonać oceny pod kątem zgodności z zasadą proporcjonalności, z tym że przepisy krajowe nie przewidują ani żadnych zasad w tym zakresie, ani żadnych zasad, które pozwoliłyby organom administracyjnym uwzględnić orzeczoną już wcześniej sankcję karną?

(1) Belgijski btw-wetboek (kodeks VAT).

(2) Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. 2006, L 347, s. 1).

4.9.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 314/4

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Rejonowy w Siemianowicach Śląskich (Polska) w dniu 30 maja 2023 r. – Horyzont Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty przeciwko LC

(Sprawa C-339/23, Horyzont)

(2023/C 314/05)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Sąd Rejonowy w Siemianowicach Śląskich

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Horyzont Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty

Strona pozwana: LC

Pytanie prejudycjalne

Czy art. 8 dyrektywy 2008/48/WE z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie umów o kredyt konsumencki oraz uchylającej dyrektywę Rady 87/102/EWG (1) należy rozumieć w ten sposób, że wyrażony w nim obowiązek ciążący na kredytodawcy dotyczący zbadania zdolności kredytowej konsumenta (kredytobiorcy) jest równoważny z innymi obowiązkami określonymi we wspomnianej wyżej dyrektywie (zwłaszcza z obowiązkami informacyjnymi określonymi w art. 10 i nast.), w taki sposób że sankcje do których odsyła art. 23 dyrektywy, nie mogą być odmienne, tzn. nie mogą przewidywać różnych konsekwencji prawnych w zw. z naruszeniem każdego z tych obowiązków z osobna?

(1) Dz.U. L 133 z 22.5.2008, s. 66

4.9.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 314/4

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Administratiwen syd Sofija-grad (Bułgaria) w dniu 7 czerwca 2023 r. – LF/Zamestnik-predsedateł na Dyrżawna agencija za beżancite

(Sprawa C-352/23, Changu (1))

(2023/C 314/06)

Język postępowania: bułgarski

Sąd odsyłający

Administratiwen syd Sofija-grad

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: LF

Strona przeciwna: Zamestnik-predsedateł na Dyrżawna agencija za beżancite

Pytania prejudycjalne

Czy motyw 15 preambuły, art. 2 lit. h) i art. 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/95/UE (2) z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie norm dotyczących kwalifikowania obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako beneficjentów ochrony międzynarodowej, jednolitego statusu uchodźców lub osób kwalifikujących się do otrzymania ochrony uzupełniającej oraz zakresu udzielanej ochrony, należy interpretować w ten sposób, że pozwalają one państwu członkowskiemu na wprowadzenie przepisów krajowych przyznających ochronę międzynarodową na podstawie współczucia lub względów humanitarnych, która to ochrona nie ma żadnego związku z logiką i duchem dyrektywy 2011/95 zgodnie z motywem 15 preambuły i art. 2 lit. h) tej dyrektywy (inny rodzaj ochrony), czy też w tym przypadku uregulowana w prawie krajowym możliwość udzielenia ochrony „ze względów humanitarnych” powinna być zgodna ze standardami ochrony międzynarodowej określonymi w art. 3 dyrektywy 2011/95?

Czy motyw 12 preambuły i art. 14 ust. 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/115/WE (3) z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie wspólnych norm i procedur stosowanych przez państwa członkowskie w odniesieniu do powrotów nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich w związku z art. 1 i 4 karty nakładają na państwo członkowskie bezwzględnie wiążący obowiązek wydania obywatelom państw trzecich pisemnego potwierdzenia, że przebywają oni nielegalnie, lecz nie mogą jeszcze być wydaleni?

Czy w przypadku przepisów krajowych, w których jedyny przepis regulujący status obywatela państwa trzeciego ze „względów humanitarnych” zawarto w art. 9 ust. 8 Zakon za ubeżiszteto i beżancite (ustawy o azylu i uchodźcach), wykładnia tego przepisu krajowego, która nie ma żadnego związku z charakterem i podstawami określonymi w dyrektywie 2011/95, jest zgodna z motywem 15 preambuły, art. 2 lit. h) i art. 3 dyrektywy 2011/95?

4.	Czy, dla celów stosowania dyrektywy 2011/95, art. 1, 4 i 7 karty wymagają dokonania oceny, czy przedłużający się pobyt bez uregulowanego statusu obywatela państwa trzeciego w państwie członkowskim stanowi niezależną podstawę udzielenia ochrony międzynarodowej z „nadrzędnych względów humanitarnych”?

Czy pozytywny obowiązek państwa członkowskiego zapewnienia przestrzegania art. 1 i 4 karty dopuszcza rozszerzającą wykładnię krajowego środka określonego w art. 9 ust. 8 Zakon za ubeżiszteto i beżancite, która wykracza poza logikę i standardy ochrony międzynarodowej określone w dyrektywie 2011/95 i wymaga wykładni zgodnej jedynie z poszanowaniem praw podstawowych o charakterze bezwzględnym wynikających z art. 1 i 4 karty?

6.	Czy nieprzyznanie ochrony na podstawie art. 9 ust. 8 Zakon za ubeżiszteto i beżancite obywatelowi państwa trzeciego znajdującemu się w sytuacji skarżącego może skutkować niewypełnieniem przez państwo członkowskie jego obowiązków określonych w art. 1, 4 i 7 karty?

(1) Nazwa niniejszej sprawy jest fikcyjna. Nie odpowiada ona bowiem rzeczywistemu nazwisku żadnej ze stron postępowania.

(2) Dz.U. 2011 r., L 337, s. 9.

(3) Dz.U. 2008 r., L 348, s. 98.

4.9.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 314/6

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Korkein oikeus (Finlandia), w dniu 22 czerwca 2023 r. – Pasażer A/Finnair Oyj

(Sprawa C-385/23, Finnair)

(2023/C 314/09)

Język postępowania: fiński

Sąd odsyłający

Korkein oikeus

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Pasażer A

Strona pozwana: Finnair Oyj

Pytania prejudycjalne

Czy przewoźnik lotniczy może powołać się na nadzwyczajne okoliczności w rozumieniu art. 5 ust. 3 rozporządzenia nr 261/2004 (1) z samego tego powodu, że producent samolotu zgłosił istnienie ukrytej wady konstrukcyjnej mogącej wpłynąć na bezpieczeństwo lotu i dotyczącej wszystkich samolotów danego typu, mimo że zgłoszenie to nastąpiło dopiero po opóźnieniu lub odwołaniu lotu?

W razie udzielenia odpowiedzi przeczącej na pytanie pierwsze i konieczności zbadania, czy okoliczności wynikają ze zdarzeń, które stanowią część normalnego wykonywania działalności danego przewoźnika lotniczego i które ze względu na swój charakter lub źródło rzeczywiście pozwalają na skuteczne panowanie nad nimi – czy orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej dotyczące przedwczesnej wadliwości pewnych części technicznych ma zastosowanie w sprawie takiej jak niniejsza, w której ani producent, ani przewoźnik lotniczy nie wiedzieli w chwili odwołania lotu, jaki charakter miała wada w nowym typie samolotu i w jaki sposób można było ją usunąć?

(1) Rozporządzenie (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiające wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylające rozporządzenie (EWG) nr 295/91 (Dz.U. L 46, s. 1).

4.9.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 314/7

Skarga wniesiona w dniu 5 lipca 2023 r. – Komisja Europejska/Republika Słowacka

(Sprawa C-412/23)

(2023/C 314/10)

Język postępowania: słowacki

Strony postępowania

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: G. Gattinara i R. Lindenthal, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Słowacka

Żądania

—

stwierdzenie, że nie zapewniwszy w latach 2015, 2016 i 2017 oraz od roku 2018, aby jednostki publiczne udzielające świadczeń zdrowotnych spłacały swoje zobowiązania handlowe w terminie nie dłuższym niż 60 dni kalendarzowych i utrzymując tę sytuację, Republika Słowacka uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy dyrektywy 2011/7 (1) w sprawie zwalczania opóźnień w płatnościach w transakcjach handlowych, a w szczególności jej art. 4 ust. 3 i art. 4 ust. 4 lit. b);

—	obciążenie Republiki Słowackiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgodnie z art. 4 ust. 3 dyrektywy 2011/7 Republika Słowacka powinna zapewnić, aby w transakcjach handlowych, w których dłużnikiem jest organ publiczny, termin uiszczenia płatności, jakich zobowiązany jest dokonać tytułem wynagrodzenia za te transakcje z przedsiębiorstwami, nie przekraczał 30 dni kalendarzowych od dnia, w którym nastąpiły okoliczności faktyczne wymienione w tym przepisie. Jednocześnie zgodnie z art. 4 ust. 4 lit. b) dyrektywy w Republice Słowackiej jednostki publiczne udzielające świadczeń zdrowotnych mogą przedłużyć ten termin do 60 dni kalendarzowych.

Republika Słowacka nie zapewniła jednak, aby w odniesieniu do tych jednostek publicznych udzielających świadczeń zdrowotnych w transakcjach handlowych, w których są one dłużnikami, termin płatności nie przekraczał 60 dni kalendarzowych.

Dane dotyczące średniego terminu zapadalności zobowiązań szpitali publicznych w transakcjach handlowych wskazują, że Republika Słowacka nadal narusza przepisy art. 4 ust. 3 i art. 4 ust. 4 lit. b) dyrektywy w latach 2015, 2016 i 2017 oraz od roku 2018 do czasu wniesienia niniejszej skargi.

(1) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/7/UE z dnia 16 lutego 2011 r. w sprawie zwalczania opóźnień w płatnościach w transakcjach handlowych (Dz.U. 2011, L 48, s. 1).

4.9.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 314/8

Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 3 maja 2023 r. w sprawie T-249/21, SN/Parlament, wniesione w dniu 12 lipca 2023 r. przez SN

(Sprawa C-430/23 P)

(2023/C 314/11)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: SN (przedstawiciel: P. Eleftheriadis, Barrister)

Druga strona postępowania: Parlament Europejski

Żądania wnoszącego odwołanie

—

częściowe uchylenie wyroku wydanego w dniu 3 maja 2023 r. przez piątą izbę Sądu Unii Europejskiej w sprawie T-249/21 SN/Parlament Europejski w zakresie, w jakim stwierdzono w nim częściową ważność decyzji sekretarza generalnego Parlamentu Europejskiego z dnia 21 grudnia 2020 r. w sprawie SN oraz noty obciążeniowej nr 7010000021, skierowanej do SN, na kwotę 196 199,84 EUR, z dnia 15 stycznia 2021 r.;

—	stwierdzenie nieważności w całości decyzji sekretarza generalnego Parlamentu Europejskiego w sprawie SN z dnia 21 grudnia 2020 r.;

—	stwierdzenie nieważności w całości skierowanej do SN noty obciążeniowej nr 7010000021 na kwotę 196 199,84 EUR z dnia 15 stycznia 2021 r.;

—	obciążenie Parlamentu Europejskiego kosztami poniesionymi przez wnoszące odwołanie w ramach niniejszego postępowania, w tym kosztami postępowania przed Trybunałem i przed Sądem.

Zarzuty i główne argumenty

Niezastosowanie testu „wiedzy” z art. 137 WZIP (1): Sąd naruszył prawo Unii, ponieważ nie uznał, że zwrot wynagrodzenia asystentów parlamentarnych przez członka Parlamentu podlega testowi „wiedzy”, o którym mowa w art. 137 WZIP i w art. 85 regulaminu pracowniczego, wymagającym, aby beneficjent wypłaty w przypadku zatrudnienia asystentów parlamentarnych miał faktyczną lub domniemaną wiedzę o tym, że wypłata ta jest nienależna.

Niestosowanie rzeczywistego znaczenia art. 33 PWDSP (2): Sąd naruszył prawo Unii poprzez nieprawidłowe zastosowanie art. 33 i 68 PWDSP, które wymagają, aby wypłata wynagrodzenia asystentowi parlamentarnemu stanowiła wynagrodzenie, a nie koszt świadczonych usług, w związku z czym staje się ona „nienależna” w świetle prawa Unii tylko wtedy, gdy wypłata nie jest należna na podstawie umowy o pracę, zgodnie z ogólnymi warunkami zatrudnienia asystentów parlamentarnych.

Brak ochrony prawa posła do wolności i niezależności : Sąd naruszył prawo Unii, ponieważ nie chronił w wystarczającym stopniu prawa posłów do wolności i niezależności (art. 2 i 21 ust. 2 Statutu posła do Parlamentu Europejskiego), wprowadzając system ścisłej odpowiedzialności za niewinne błędy, który jest tak nieprzewidywalny i tak kosztowny, że staje się niezgodny z prawem posłów do wolności i niezależności.

(1) Warunki zatrudnienia innych pracowników Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (Dz.U. 1962, 45, s. 1385).

(2) Decyzja Prezydium Parlamentu z dnia 19 maja i 9 lipca 2008 r. ustanawiająca przepisy wykonawcze do Statutu posła do Parlamentu Europejskiego (Dz.U. 2009, C 159, s. 1).

4.9.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 314/9

Wyrok Sądu z dnia 12 lipca 2023 r. – Multiópticas/EUIPO – Nike Innovate (Przedstawienie dwóch czarnych kształtów geometrycznych)

(Sprawa T-487/22) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego przedstawiającego dwa czarne kształty geometryczne - Wcześniejsze graficzne, krajowy i unijny, znaki towarowe mó - Względna podstawa odmowy rejestracji - Brak naruszenia renomy - Brak podobieństwa oznaczeń - Artykuł 8 ust. 5 rozporządzenia (UE) 2017/1001)

(2023/C 314/12)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Multiópticas S. Coop. (Madryt, Hiszpania) (przedstawiciele: M. López Camba i A. Lyubomirova Geleva, adwokaci)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: E. Markakis, pełnomocnik)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: Nike Innovate CV (Beaverton, Oregon, Stany Zjednoczone)

Przedmiot

W skardze opartej na art. 263 TFUE skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) z dnia 2 czerwca 2022 r. (sprawa R 1762/2021-4).

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Multiópticas S. Coop. i Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) pokrywają własne koszty.

(1) Dz.U. C 368 z 26.9.2022.

4.9.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 314/9

Skarga wniesiona w dniu 27 czerwca 2023 r. – Zalando/Komisja

(Sprawa T-348/23)

(2023/C 314/13)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Zalando SE (Berlin, Niemcy) (przedstawiciele: R. Briske, K. Ewald, L. Schneider i J. Trouet, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej C(2023) 2727 final z dnia 25 kwietnia 2023 r.;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi następujące zarzuty.

Zarzut pierwszy: naruszenie zakresu stosowania rozporządzenia (UE) 2022/2065 (1) (zwanego dalej „aktem o usługach cyfrowych”) oraz naruszenie prawa przy stosowaniu aktu o usługach cyfrowych

Skarżąca uważa, że akt o usługach cyfrowych nie ma do niej zastosowania, ponieważ nie jest ona już dostawcą usługi pośredniej, a zatem nie jest ani dostawcą usługi hostingu, ani platformą internetową w rozumieniu aktu o usługach cyfrowych. Nie została spełniona przesłanka dostarczania treści stron trzecich. Sprzedając swoje artykuły, skarżąca dostarcza własnych treści i w całości przejęła je również od swoich partnerów w ramach rygorystycznego procesu onboardingu.

Nawet gdyby część usługi należało zakwalifikować jako platformę internetową, nie osiągnęłaby ona progu 45 mln aktywnych odbiorców miesięcznie. Pozwana nie uwzględniła hybrydowego charakteru usługi: nie wszyscy odbiorcy usługi automatycznie stykają się z treściami dostarczonymi przez osoby trzecie; konieczne jest dokładne rozróżnienie.

Pozwana opiera się na błędnych kryteriach, takich jak rzekoma niemożność zidentyfikowania dostawcy. Pomija ona fakt, że nie jest to element rozstrzygający, lecz raczej – biorąc pod uwagę ocenę z punktu widzenia prawa Unii – element przemawiający za przyjęciem istnienia własnych treści.

Zarzut drugi: brak precyzji art. 33 ust. 1 i 4 aktu o usługach cyfrowych w związku z art. 24 ust. 2 tego aktu

Wymogi dotyczące obliczania wartości progowej są zbyt nieprecyzyjne i naruszają zasadę pewności wynikającą z prawa Unii. Artykuł 33 ust. 1 aktu o usługach cyfrowych nie stanowi zatem podstawy prawnej zgodnej z prawem Unii. Motyw 77 aktu o usługach cyfrowych, ze względu na swój charakter prawny i niepełną treść, jest niewystarczający do określenia metody obliczania, ponieważ zbyt wiele kluczowych kwestii pozostaje otwartych. Motyw ten opisuje jedynie kto powinien być nią objęty, ale nie w jaki sposób. Ostatecznie nie można wystarczająco określić kryteriów bez przyjęcia aktu delegowanego. Na braki te wskazuje porównanie z rozporządzeniem (UE) 2022/1925 (2) (aktem o rynkach cyfrowych): rozporządzenie to opiera się częściowo na tej samej wartości progowej, ale idzie dalej, i nawet przedstawia kryteria obliczania w odrębnym załączniku. Niemniej jednak brakuje w nim również wystarczająco konkretnych wymogów obliczeniowych.

Zarzut trzeci: naruszenie ogólnej zasady równości

Nieprecyzyjność metody obliczania narusza art. 2 zdanie pierwsze TUE oraz art. 20 Karty praw podstawowych, ponieważ prowadzi do (faktycznego) nierównego traktowania dostawców platform internetowych. Dostawcy wypełniają lukę wynikającą w szczególności z zakazu trackingu indywidualnych użytkowników – za pomocą niejednolitych i nieprzejrzystych metod. Jednocześnie akt o usługach cyfrowych nie przewiduje obowiązkowej kontroli wszystkich metod obliczania, lecz jedynie weryfikacje ad hoc. Nie sprzyja to tworzeniu równych warunków konkurencji między konkurującymi ze sobą usługodawcami. Ponadto akt o usługach cyfrowych narusza zasadę równego traktowania, ponieważ przewiduje jedną generalną wartość progową dla wszystkich platform internetowych, niezależnie od opartych na analizie ryzyka kryteriów odnoszących się do danych usług.

Zarzut czwarty: naruszenie zasady proporcjonalności

Zastosowanie aktu o usługach cyfrowych stanowi nieproporcjonalną ingerencję w podstawowe prawa i wolności skarżącej, a tym samym narusza zasadę proporcjonalności ustanowioną w art. 5 ust. 4 akapit drugi TUE. Po pierwsze, jedna generalna wartość ryczałtowa nie jest odpowiednia, a po drugie, nakładanie na skarżącą dalszych obowiązków nie jest już konieczne, ponieważ handel online jest już poddany nadmiernej regulacji.

Zarzut piąty: naruszenie obowiązku uzasadnienia

W swojej decyzji pozwana naruszyła obowiązek uzasadnienia przewidziany w art. 296 TFUE, w związku z czym decyzja ta nie jest zrozumiała dla skarżącej jako adresata. Brakuje w niej jakiejkolwiek subsumpcji pod definicję usługi hostingu w rozumieniu art. 3 lit. g) ppkt (iii) aktu o usługach cyfrowych, podczas gdy ma to decydujące znaczenie do celów stosowania art. 33 tego aktu.

(1) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/2065 z dnia 19 października 2022 r. w sprawie jednolitego rynku usług cyfrowych oraz zmiany dyrektywy 2000/31/WE (akt o usługach cyfrowych) (Dz.U. 2022, L 277, s. 1).

(2) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/1925 z dnia 14 września 2022 r. w sprawie kontestowalnych i uczciwych rynków w sektorze cyfrowym oraz zmiany dyrektyw (UE) 2019/1937 i (UE) 2020/1828 (akt o rynkach cyfrowych) (Dz.U. 2022, L 265, s. 1).

4.9.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 314/11

Skarga wniesiona w dniu 5 lipca 2023 r. – Hypo Vorarlberg Bank/SRB

(Sprawa T-369/23)

(2023/C 314/14)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Hypo Vorarlberg Bank AG (Bregencja, Austria) (przedstawiciele: G. Eisenberger, A. Brenneis i J. Holzmann, Rechtsanwälte)

Strona pozwana: Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (Single Resolution Board – SRB)

Żądania:

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji wydanej przez SRB w dniu 2 maja 2023 r., dokument nr SRB/ES/2023/23, wraz z załącznikami, w zakresie, jakim dotyczą one obliczenia za 2023 r. składek pobranych ex-post, w każdym razie w zakresie, w jakim dotyczy ona skarżącej, oraz

—	obciążenie SRB kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie swej skargi strona skarżąca podnosi dziewięć zarzutów.

Zarzut pierwszy: Naruszenie art. 102 dyrektywy 2014/59/UE (1), art. 69 i art. 70 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 806/2014 (2), art. 3 i art. 4 ust. 2 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/63 (3) a także naruszenie zasady proporcjonalności ze względu na nieprawidłowe określenie poziomu docelowego ze względu na to, że, wbrew ramom prawnym Unii, strona pozwana określiła zbyt wysoki poziom docelowy.

Zarzut drugi: Naruszenie art. 70 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 806/2014, art. 103 ust. 7 dyrektywy 2014/59/UE, art. 6 ust. 1-6, art. 7 ust. 2, art. 20 i załącznika II do rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/63 ze względu na brak zastosowania trzech wskaźników ryzyka, ponieważ pozwana, wbrew wymogom wynikającym z prawa Unii, nie zastosowała następujących wskaźników ryzyka „fundusze własne i zobowiązania kwalifikowalne posiadane przez instytucję powyżej minimalnych wymogów dotyczących funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych”; „stopień złożoności” oraz „możliwość przeprowadzenia skutecznej restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji”.

Zarzut trzeci: Naruszenie art. 6 ust. 5 i 7, art. 7 ust. 2, art. 4 oraz załącznika I etap 2 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/63 ze względu na nieprawidłowe zastosowanie i wyważenie znaczenia wskaźnika ryzyka „objęcie instytucjonalnym systemem gwarancyjnym (Institutional Protection Schemes – IPS)”, w szczególności ze względu na to, że nie przeprowadzono żadnej oceny tego IPS.

Zarzut czwarty: Naruszenie istotnych przepisów proceduralnych ze względu na niedostateczne uzasadnienie decyzji

Zaskarżona decyzja narusza obowiązek uzasadnienia przewidziany w art. 296 ust. 2 TFUE oraz w art. 41 ust. 1 i 2 lit. c) karty ze względu na to, że nie zostały spełnione sformułowane przez Trybunał w sprawie C-584/20 P (4) wymogi odnoszące się do zakresu obowiązku uzasadnienia.

Zarzut piąty: Naruszenie istotnych przepisów proceduralnych ze względu na brak uzasadnienia wyczerpania istotnych uprawnień dyskrecjonalnych

Zaskarżona decyzja narusza obowiązek uzasadnienia przewidziany w art. 296 ust. 2 TFUE oraz w art. 41 ust. 1 i 2 lit. c) karty ponieważ w odniesieniu do zakresu uznania, jakim dysponuje strona pozwana, nie zostały wyjaśnione oceny dokonane przez pozwaną i podstawy ich dokonania. Nie można zatem wykluczyć arbitralnego wykorzystania przez pozwaną uprawnień dyskrecjonalnych.

Zarzut szósty: Naruszenie istotnych przepisów proceduralnych ze względu na brak wysłuchania i naruszenie prawa do bycia wysłuchanym

Skarżąca nie została wysłuchana ani przed wydaniem zaskarżonej decyzji, ani przed wydaniem opartej na niej decyzji w sprawie poboru składek, wbrew temu, co przewiduje art. 41 ust. 1 i 2 lit. a) karty. Podobnie konsultacje przeprowadzone przez pozwaną nie umożliwiły przedstawienia rzeczywistych i kompletnych uwag w przedmiocie konkretnego obliczenia wysokości składek.

Zarzut siódmy: Niezgodność z prawem rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/63 jako podstawy upoważnienia do wydania zaskarżonej decyzji oraz niezgodność z prawem metodologii korekty w zależności od profilu ryzyka ustalonego przez rozporządzenie delegowane (UE) 2015/63 i zakresu uznania pozostawionego SRB

Artykuły 4–7 i 9, 17 i 20 oraz załącznik I do rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/63, na których opiera się zaskarżona decyzja, tworzą nietransparentny i błędny pod względem materialnym system ustalania składek, sprzeczny z art. 16, 17, 41 i 47 karty, w ramach którego przestrzeganie art. 20 i 21 karty oraz poszanowanie zasad proporcjonalności i pewności prawa nie są zagwarantowane.

Zarzut ósmy: Niezgodność z prawem rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 2015/81 (5) jako podstawy zaskarżonej decyzji

Zaskarżona decyzja narusza postanowienia traktatowe, ponieważ art. 8 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/81 wykracza poza granice określone w art. 70 ust. 7 rozporządzenia (UE) nr 806/2014 w związku z art. 291 TFUE, a ani rozporządzeniu wykonawczemu, ani podstawie upoważnienia nie towarzyszy uzasadnienie spełniające wymogi określone w art. 296 ust. 2 TFUE.

Zarzut dziewiąty: Niezgodność z prawem dyrektywy 2014/59/UE i rozporządzenia (UE) nr 806/2014 jako podstawy upoważnienia do przyjęcia rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/63 i rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/81, a tym samym do wydania zaskarżonej decyzji

Tytułem ewentualnym strona skarżąca podnosi niezgodność z prawem wszystkich przepisów dyrektywy 2014/59/UE i rozporządzenia (UE) nr 806/2014, które narzucają w sposób wiążący system składek wprowadzony przez rozporządzenie delegowane (UE) 2015/63 i przyznają stronie pozwanej zbyt daleko idące uprawnienia dyskrecjonalne. Ponieważ przepisów tych, a w szczególności art. 69 ust. 1 i 2, art. 70 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 806/2014 i art. 102 ust. 1 i 2 dyrektywy 2014/59/UE nie można zinterpretować w sposób zgodny z prawem pierwotnym, są one sprzeczne z zasadą ustanawiającą obowiązek uzasadniania aktów prawnych, zasadą pewności prawa oraz traktatami (w szczególności z art. 1 ust. 2 TUE, art. 15, 296 i 298 TFUE) oraz z kartą (w szczególności z art. 16, 17, 41, 42 i 47 karty).

(1) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2014/59/UE z dnia 15 maja 2014 r.ustanawiająca ramy na potrzeby prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych oraz zmieniająca dyrektywę Rady 82/891/EWG i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/24/WE, 2002/47/WE, 2004/25/WE, 2005/56/WE, 2007/36/WE, 2011/35/UE, 2012/30/UE i 2013/36/EU oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 i (UE) nr 648/2012 (Dz.U. 2014, L 173, s. 190).

(2) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 806/2014 z dnia 15 lipca 2014 r. ustanawiające jednolite zasady i jednolitą procedurę restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji kredytowych i niektórych firm inwestycyjnych w ramach jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 1093/2010 (Dz.U. 2014 L 225, s. 1).

(3) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) z dnia 21 października 2014 r. uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE w odniesieniu do składek ex ante wnoszonych na rzecz mechanizmów finansowania restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (Dz.U. 2015, L 11, s. 44).

(4) Wyrok z dnia 15 lipca 2021 r., Komisja/Landesbank Baden-Württemberg i SRB, C-584/20 P i C-621/20 P, EU:C:2021:601.

(5) Rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) 2015/81 z dnia 19 grudnia 2014 r. określające jednolite warunki stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 806/2014 w odniesieniu do składek ex ante wnoszonych na rzecz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (Dz.U. 2015, L 15, s. 1).

4.9.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 314/14

Skarga wniesiona w dniu 6 lipca 2023 r. – Hypo-Bank Burgenland/SRB

(Sprawa T-386/23)

(2023/C 314/16)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Hypo-Bank Burgenland AG (Eisenstadt, Austria) (przedstawiciele: G. Eisenberger, A. Brenneis i J. Holzmann, Rechtsanwälte)

Strona pozwana: Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (Single Resolution Board – SRB)

Żądania:

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji wydanej przez SRB w dniu 2 maja 2023 r., dokument nr SRB/ES/2023/23, wraz z załącznikami, w zakresie, jakim dotyczą one obliczenia za 2023 r. składek pobranych ex-post, w każdym razie w zakresie, w jakim dotyczy ona skarżącej, oraz

—	obciążenie SRB kosztami postępowania.

Strona skarżąca wnosi też, aby na podstawie art. 68 regulaminu postępowania przed Sądem zainicjowana niniejszą skargą o stwierdzenie nieważności sprawa została połączona, do celów etapów pisemnego i ustnego postępowania oraz wydania wyroku, z podobną sprawą T-387/23, Schelhammer Capital Bank/SRB, ze względu na związek z nią i taki sam jak ona przedmiot.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dziewięć zarzutów, które są identyczne z zarzutami podniesionymi w sprawie T-369/23, Hypo Vorarlberg Bank/SRB.

4.9.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 314/14

Skarga wniesiona w dniu 6 lipca 2023 r. – Schelhammer Capital Bank/SRB

(Sprawa T-387/23)

(2023/C 314/17)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Schelhammer Capital Bank AG (Wiedeń, Austria) (przedstawiciele: G. Eisenberger, A. Brenneis i J. Holzmann, Rechtsanwälte)

Strona pozwana: Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (Single Resolution Board – SRB)

Żądania:

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji wydanej przez SRB w dniu 2 maja 2023 r., dokument nr SRB/ES/2023/23, wraz z załącznikami, w zakresie, jakim dotyczą one obliczenia za 2023 r. składek pobranych ex-post, w każdym razie w zakresie, w jakim dotyczy ona skarżącej, oraz

—	obciążenie SRB kosztami postępowania.

Strona skarżąca wnosi też, aby na podstawie art. 68 regulaminu postępowania przed Sądem zainicjowana niniejszą skargą o stwierdzenie nieważności sprawa została połączona, do celów etapów pisemnego i ustnego postępowania oraz wydania wyroku, z podobną sprawą T-386/23, Schelhammer Capital Bank/SRB, ze względu na związek z nią i taki sam jak ona przedmiot.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dziewięć zarzutów, które są identyczne z zarzutami podniesionymi w sprawie T-369/23, Hypo Vorarlberg Bank/SRB.

4.9.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 314/15

Skarga wniesiona w dniu 12 lipca 2023 r. – Barry’s Bootcamp/EUIPO – Hummel (Przedstawienie dwóch czarnych poziomych szewronów)

(Sprawa T-390/23)

(2023/C 314/18)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Barry’s Bootcamp Holdings LLC (Miami, Floryda, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: M. Hawkins, T. Dolde i C. Zimmer, adwokaci)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Hummel Holding A/S (Aarhus, Dania)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą

Sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy (Przedstawienie dwóch czarnych poziomych szewronów) – unijny znak towarowy nr 3 015 377

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 5 kwietnia 2023 r. w sprawie R 1423/2022-2

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie strony pozwanej i drugiej strony w postępowaniu przed izbą odwoławczą, w razie jej przystąpienia do sprawy w charakterze interwenienta, kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 94 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

—	Naruszenie art. 58 ust. 1 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

4.9.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 314/16

Skarga wniesiona w dniu 13 lipca 2023 r. – Imerys Aluminates Groupe/Komisja

(Sprawa T-391/23)

(2023/C 314/19)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Imerys Aluminates Groupe (Paryż, Francja) (przedstawiciel: adwokat Y. Martinet)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie, że Komisja Europejska w dokumencie z dnia 22 lipca 2019 r. zatytułowanym „Frequently Asked Questions on Free Allocation Rules for the EU ETS post 2020” (Często zadawane pytania na temat zasad przydziału bezpłatnych uprawnień w Unii Europejskiej po 2020 r.) przyjęła interpretację, która jest niekorzystna dla skarżącej i która jest wiążąca dla państw członkowskich, zgodnie z wykładnią francuskiej Conseil d’État (rady stanu, krajowego sądu ostatniej instancji);

—

nakazanie Komisji Europejskiej naprawienia szkody w wysokości 40 075 347 EUR poniesionej przez spółkę Imerys Aluminates w wyniku przyjęcia dokumentu z dnia 22 lipca 2019 r. zatytułowanego „Frequently Asked Questions on Free Allocation Rules for the EU ETS post 2020” (Często zadawane pytania na temat zasad przydziału bezpłatnych uprawnień w Unii Europejskiej po 2020 r.);

—	obciążenie Komisji Europejskiej wszystkimi kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

Zarzut pierwszy, dotyczący uchybienia popełnionego przez Komisję w związku z przyjęciem dokumentu z dnia 22 lipca 2019 r. zatytułowanego „Frequently Asked Questions on Free Allocation Rules for the EU ETS post 2020” (Często zadawane pytania na temat zasad przydziału bezpłatnych uprawnień w Unii Europejskiej po 2020 r., zwanego dalej „FAQ”). Zarzut ten składa się z trzech części:

—	części pierwszej, dotyczącej naruszenia zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań;

—	części drugiej, dotyczącej naruszenia zasady pewności prawa;

—	części trzeciej, dotyczącej naruszenia art. 6 konwencji z Aarhus.

2.	Zarzut drugi, dotyczący naruszenia zasady pewności prawa w przypadku, gdyby rozporządzenie wykonawcze 2021/447 (1) było interpretowane jako ustanawiające w sposób dorozumiany zasady wykładni określone wyraźnie w FAQ z dnia 22 lipca 2019 r.

(1) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2021/447 z dnia 12 marca 2021 r. określające zmienione wartości wskaźników emisyjności na potrzeby przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji na lata 2021–2025 zgodnie z art. 10a ust. 2 dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. 2021, L 87, s. 29).

4.9.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 314/16

Skarga wniesiona w dniu 14 lipca 2023 r. – Stada Arzneimittel/EUIPO – Bioiberica (DAOgest)

(Sprawa T-396/23)

(2023/C 314/20)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Stada Arzneimittel AG (Bad Vilbel, Niemcy) (przedstawiciele: J.C. Plate, R. Kaase i K. Schmid-Burgk, adwokaci)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Bioiberica, SAU (Palafolls, Hiszpania)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą

Sporny znak towarowy: Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego DAOgest – zgłoszenie nr 18 332 942

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 25 kwietnia 2023 r. w sprawie R 1384/2022-2

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 94 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

—	Naruszenie art. 95 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

4.9.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 314/17

Skarga wniesiona w dniu 14 lipca 2023 r. – Bodegas Aguiuncho/EUIPO – Mar de Frades (ALBARIÑO mar de ons)

(Sprawa T-398/23)

(2023/C 314/21)

Język skargi: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Bodegas Aguiuncho, SL (Sanxenxo, Hiszpania) (przedstawiciel: adwokat J.M. Diez Roig)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Mar de Frades, SL (Kartagena, Hiszpania)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego ALBARIÑO mar de ons – zgłoszenie nr 18 408 426

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Pierwszej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 18 maja 2023 r. w sprawie R 0164/2023-1

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności i zmianę zaskarżonej decyzji;

—	uwzględnienie wniosku o rejestrację przedmiotowego znaku towarowego w klasie 33 klasyfikacji nicejskiej wraz ze skutkami wiążącymi się z takim.orzeczeniem

Podniesione zarzuty

—	Interes dostępności;

—	Niezakłócone współistnienie znaków towarowych;

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

—	Niezastosowanie się do wyroku z dnia 24 czerwca 2014 r. Rani Refreshments/OHIM – Global-Invest Bartosz Turek (Sani), T-523/12, niepublikowanego, EU:T:2014:571;

—	Charakter odróżniający grafiki.

4.9.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 314/18

Skarga wniesiona w dniu 12 lipca 2023 r. – Erste Group Bank/SRB

(Sprawa T-400/23)

(2023/C 314/22)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Erste Group Bank AG (Wiedeń, Austria) (przedstawiciele: G. Eisenberger, A. Brenneis i J. Holzmann, Rechtsanwälte)

Strona pozwana: Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (Single Resolution Board – SRB)

Żądania:

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji wydanej przez SRB w dniu 2 maja 2023 r., dokument nr SRB/ES/2023/23, wraz z załącznikami, w zakresie, jakim dotyczą one obliczenia za 2023 r. składek pobranych ex-post, w każdym razie w zakresie, w jakim dotyczy ona skarżącej, oraz

—	obciążenie SRB kosztami postępowania.

Strona skarżąca wnosi też, aby na podstawie art. 68 regulaminu postępowania przed Sądem połączyć do celów etapów pisemnego i ustnego postępowania oraz wydania wyroku, ze względu na ich związek i taki sam przedmiot, następujące sprawy: T-400/23, Erste Group Bank/SRB, T-401/23, Erste Bank der österreichischen Sparkassen/SRB, T-402/23, Steiermärkische Bank und Sparkasse/SRB, T-403/23, Dornbirner Sparkasse Bank/SRB, T-404/23, Kärntner Sparkasse/SRB, T-405/23, Sparkasse Niederösterreich Mitte West/SRB, T-406/23, Tiroler Sparkasse/SRB, T-407/23, Salzburger Sparkasse Bank/SRB, T-408/23, Sparkasse Oberösterreich Bank/SRB.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie swej skargi strona skarżąca podnosi następujący zarzut:

Zaskarżona decyzja narusza art. 102 dyrektywy 2014/59/UE (1), art. 69 i art. 70 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 806/2014 (2), art. 3 i art. 4 ust. 2 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/63 (3) a także zasadę proporcjonalności ze względu na nieprawidłowe określenie poziomu docelowego, ponieważ, wbrew ramom prawnym Unii, strona pozwana określiła zbyt wysoki poziom docelowy.

4.9.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 314/19

Skarga wniesiona w dniu 12 lipca 2023 r. – Erste Bank der österreichischen Sparkassen/SRB

(Sprawa T-401/23)

(2023/C 314/23)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Erste Bank der österreichischen Sparkassen AG (Wiedeń, Austria) (przedstawiciele: G. Eisenberger, A. Brenneis i J. Holzmann, Rechtsanwälte)

Strona pozwana: Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (Single Resolution Board – SRB)

Żądania:

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji wydanej przez SRB w dniu 2 maja 2023 r., dokument nr SRB/ES/2023/23, wraz z załącznikami, w zakresie, jakim dotyczą one obliczenia za 2023 r. składek pobranych ex-post, w każdym razie w zakresie, w jakim dotyczy ona skarżącej, oraz

—	obciążenie SRB kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarga została oparta na jednym zarzucie, który jest identyczny jak zarzut podnoszony w sprawie T-400/23, Erste Group Bank/SRB.

4.9.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 314/20

Skarga wniesiona w dniu 13 lipca 2023 r. – Steiermärkische Bank und Sparkasse/SRB

(Sprawa T-402/23)

(2023/C 314/24)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Steiermärkische Bank und Sparkassen AG (Graz, Austria) (przedstawiciele: G. Eisenberger, A. Brenneis i J. Holzmann, Rechtsanwälte)

Strona pozwana: Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (Single Resolution Board – SRB)

Żądania:

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji wydanej przez SRB w dniu 2 maja 2023 r., dokument nr SRB/ES/2023/23, wraz z załącznikami, w zakresie, jakim dotyczą one obliczenia za 2023 r. składek pobranych ex-post, w każdym razie w zakresie, w jakim dotyczy ona skarżącej, oraz

—	obciążenie SRB kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie swej skargi strona skarżąca podnosi siedem zarzutów.

Zarzut drugi: Naruszenie istotnych przepisów proceduralnych ze względu na niedostateczne uzasadnienie decyzji

Zarzut trzeci: Naruszenie istotnych przepisów proceduralnych ze względu na brak uzasadnienia wyczerpania istotnych uprawnień dyskrecjonalnych

Zarzut czwarty: Naruszenie istotnych przepisów proceduralnych ze względu na brak wysłuchania i naruszenie prawa do bycia wysłuchanym

Zarzut piąty: Niezgodność z prawem rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/63 jako podstawy upoważnienia do wydania zaskarżonej decyzji oraz niezgodność z prawem metodologii korekty w zależności od profilu ryzyka ustalonego przez rozporządzenie delegowane (UE) 2015/63 i zakresu uznania pozostawionego SRB

Zarzut szósty: Niezgodność z prawem rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 2015/81 (5) jako podstawy zaskarżonej decyzji

Zarzut siódmy: Niezgodność z prawem dyrektywy 2014/59/UE i rozporządzenia (UE) nr 806/2014 jako podstawy upoważnienia do przyjęcia rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/63 i rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/81, a tym samym do wydania zaskarżonej decyzji

(4) Wyrok z dnia 15 lipca 2021 r., Komisja/Landesbank Baden-Württemberg i SRB, C-584/20 P i C-621/20 P, EU:C:2021:601.

4.9.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 314/21

Skarga wniesiona w dniu 13 lipca 2023 r. – Dornbirner Sparkasse Bank/SRB

(Sprawa T-403/23)

(2023/C 314/25)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Dornbirner Sparkasse Bank AG (Dornbirn, Austria) (przedstawiciele: G. Eisenberger, A. Brenneis i J. Holzmann, Rechtsanwälte)

Strona pozwana: Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (Single Resolution Board – SRB)

Żądania:

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji wydanej przez SRB w dniu 2 maja 2023 r., dokument nr SRB/ES/2023/23, wraz z załącznikami, w zakresie, jakim dotyczą one obliczenia za 2023 r. składek pobranych ex-post, w każdym razie w zakresie, w jakim dotyczy ona skarżącej, oraz

—	obciążenie SRB kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarga opiera się na siedmiu zarzutach, które są identyczne jak te podnoszone w sprawie T-402/23, Steiermärkische Bank i Sparkasse/SRB.

4.9.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 314/22

Skarga wniesiona w dniu 13 lipca 2023 r. – Kärntner Sparkasse/SRB

(Sprawa T-404/23)

(2023/C 314/26)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Kärntner Sparkasse AG (Klagenfurt, Austria) (przedstawiciele: G. Eisenberger, A. Brenneis i J. Holzmann, Rechtsanwälte)

Strona pozwana: Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (Single Resolution Board – SRB)

Żądania:

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji wydanej przez SRB w dniu 2 maja 2023 r., dokument nr SRB/ES/2023/23, wraz z załącznikami, w zakresie, jakim dotyczą one obliczenia za 2023 r. składek pobranych ex-post, w każdym razie w zakresie, w jakim dotyczy ona skarżącej, oraz

—	obciążenie SRB kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarga opiera się na siedmiu zarzutach, które są identyczne jak te podnoszone w sprawie T-402/23, Steiermärkische Bank i Sparkasse/SRB.

4.9.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 314/23

Skarga wniesiona w dniu 13 lipca 2023 r. – Sparkasse Niederösterreich Mitte West/SRB

(Sprawa T-405/23)

(2023/C 314/27)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Sparkasse Niederösterreich Mitte West AG (St. Pölten, Austria) (przedstawiciele: G. Eisenberger, A. Brenneis i J. Holzmann, Rechtsanwälte)

Strona pozwana: Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (Single Resolution Board – SRB)

Żądania:

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji wydanej przez SRB w dniu 2 maja 2023 r., dokument nr SRB/ES/2023/23, wraz z załącznikami, w zakresie, jakim dotyczą one obliczenia za 2023 r. składek pobranych ex-post, w każdym razie w zakresie, w jakim dotyczy ona skarżącej, oraz

—	obciążenie SRB kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarga opiera się na siedmiu zarzutach, które są identyczne jak te podnoszone w sprawie T-402/23, Steiermärkische Bank i Sparkasse/SRB.

4.9.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 314/23

Skarga wniesiona w dniu 13 lipca 2023 r. – Kärntner Sparkasse/SRB

(Sprawa T-406/23)

(2023/C 314/28)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Tiroler Sparkasse Bankaktiengesellschaft Innsbruck (Innsbruck, Austria) (przedstawiciele: G. Eisenberger, A. Brenneis i J. Holzmann, Rechtsanwälte)

Strona pozwana: Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (Single Resolution Board – SRB)

Żądania:

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji wydanej przez SRB w dniu 2 maja 2023 r., dokument nr SRB/ES/2023/23, wraz z załącznikami, w zakresie, jakim dotyczą one obliczenia za 2023 r. składek pobranych ex-post, w każdym razie w zakresie, w jakim dotyczy ona skarżącej, oraz

—	obciążenie SRB kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarga została oparta na jednym zarzucie, który jest identyczny jak zarzut podnoszony w sprawie T-400/23, Erste Group Bank/SRB.

4.9.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 314/24

Skarga wniesiona w dniu 13 lipca 2023 r. – Dornbirner Sparkasse Bank/SRB

(Sprawa T-407/23)

(2023/C 314/29)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Salzburger Sparkasse Bank AG (Salzburg, Austria) (przedstawiciele: G. Eisenberger, A. Brenneis i J. Holzmann, Rechtsanwälte)

Strona pozwana: Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (Single Resolution Board – SRB)

Żądania:

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji wydanej przez SRB w dniu 2 maja 2023 r., dokument nr SRB/ES/2023/23, wraz z załącznikami, w zakresie, jakim dotyczą one obliczenia za 2023 r. składek pobranych ex-post, w każdym razie w zakresie, w jakim dotyczy ona skarżącej, oraz

—	obciążenie SRB kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarga została oparta na jednym zarzucie, który jest identyczny jak zarzut podnoszony w sprawie T-400/23, Erste Group Bank/SRB.

4.9.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 314/25

Skarga wniesiona w dniu 17 lipca 2023 r. – Sparkasse Oberösterreich Bank/SRB

(Sprawa T-408/23)

(2023/C 314/30)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Sparkasse Oberösterreich Bank AG (Linz, Austria) (przedstawiciele: G. Eisenberger, A. Brenneis i J. Holzmann, Rechtsanwälte)

Strona pozwana: Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (Single Resolution Board – SRB)

Żądania:

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji wydanej przez SRB w dniu 2 maja 2023 r., dokument nr SRB/ES/2023/23, wraz z załącznikami, w zakresie, jakim dotyczą one obliczenia za 2023 r. składek pobranych ex-post, w każdym razie w zakresie, w jakim dotyczy ona skarżącej, oraz

—	obciążenie SRB kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarga opiera się na siedmiu zarzutach, które są identyczne jak te podnoszone w sprawie T-402/23, Steiermärkische Bank i Sparkasse/SRB.

4.9.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 314/25

Skarga wniesiona w dniu 26 lipca 2023 r. – Essity Hygiene and Health AB/EUIPO (Przedstawienie liścia)

(Sprawa T-434/23)

(2023/C 314/31)

Język postępowania: szwedzki

Strony

Strona skarżąca: Essity Hygiene and Health AB (Gothenburg, Szwecja) (przedstawiciel: U. Wennermark, adwokat)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy (Przedstawienie liścia) – zgłoszenie nr 16 709 305

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 30 maja 2023 r. w sprawie R 2196/2017-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim oddalono odwołanie (pkt 2 rozstrzygnięcia decyzji);

—	zmiana zaskarżonej decyzji poprzez uwzględnienie odwołania od decyzji eksperta w zakresie dotyczącym objętych zgłoszeniem towarów z klasy 16;

—	obciążenie EUIPO kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą w postępowaniu przed EUIPO i przed Sądem.

Strona skarżąca wnosi do Sądu tytułem ewentualnym o:

—	nakazanie EUIPO poniesienie własnych kosztów postępowania i pokrycie kosztów poniesionych przez stronę skarżącą w postępowaniu przed Sądem.

Strona skarżąca wnosi do Sądu dalszym tytułem ewentualnym o:

—	nakazanie EUIPO pokrycia własnych kosztów postępowania przed Sądem.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

—	Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

		ISSN 1977-1002
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 314

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Rocznik 66 4 września 2023

Spis treści		Strona
	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej
2023/C 314/01	Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej	1

	V Ogłoszenia
	POSTĘPOWANIA SĄDOWE
	Trybunał Sprawiedliwości
2023/C 314/02	Sprawa C-156/23, Ararat: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank Den Haag, zittingsplaats Roermond (Niderlandy) w dniu 14 marca 2023 r. – K, L, M i N/Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid	2
2023/C 314/03	Sprawa C-280/23 P: Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 1 marca 2023 r. w sprawie T-25/22, Canai Technology/EUIPO – Trend Fin (HE&ME), wniesione w dniu 1 maja 2023 r. przez Canai Technology Co. Ltd	3
2023/C 314/04	Sprawa C-331/23, Dranken Van Eetvelde: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez rechtbank van eerste aanleg Oost-Vlaanderen, afdeling Gent (Belgia) w dniu 25 maja 2023 r. – Dranken Van Eetvelde NV/Belgische Staat	3
2023/C 314/05	Sprawa C-339/23, Horyzont: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Rejonowy w Siemianowicach Śląskich (Polska) w dniu 30 maja 2023 r. – Horyzont Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty przeciwko LC	4
2023/C 314/06	Sprawa C-352/23, Changu: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Administratiwen syd Sofija-grad (Bułgaria) w dniu 7 czerwca 2023 r. – LF/Zamestnik-predsedateł na Dyrżawna agencija za beżancite	4
2023/C 314/07	Sprawa C-354/23, Seberts: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez College van Beroep voor het bedrijfsleven (Niderlandy) w dniu 8 czerwca 2023 r. – LM BV/Minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit	5
2023/C 314/08	Sprawa C-369/23, Vivacom Bulgaria: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Wyrchowen administratiwen syd (Bułgaria) w dniu 9 czerwca 2023 r. – Vivacom Bulgaria EAD/Wyrchowen administratiwen syd, Nacionałna agencija za prichodite	6
2023/C 314/09	Sprawa C-385/23, Finnair: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Korkein oikeus (Finlandia), w dniu 22 czerwca 2023 r. – Pasażer A/Finnair Oyj	6
2023/C 314/10	Sprawa C-412/23: Skarga wniesiona w dniu 5 lipca 2023 r. – Komisja Europejska/Republika Słowacka	7
2023/C 314/11	Sprawa C-430/23 P: Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 3 maja 2023 r. w sprawie T-249/21, SN/Parlament, wniesione w dniu 12 lipca 2023 r. przez SN	8
	Sąd
2023/C 314/12	Sprawa T-487/22: Wyrok Sądu z dnia 12 lipca 2023 r. – Multiópticas/EUIPO – Nike Innovate (Przedstawienie dwóch czarnych kształtów geometrycznych) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego przedstawiającego dwa czarne kształty geometryczne – Wcześniejsze graficzne, krajowy i unijny, znaki towarowe mó – Względna podstawa odmowy rejestracji – Brak naruszenia renomy – Brak podobieństwa oznaczeń – Artykuł 8 ust. 5 rozporządzenia (UE) 2017/1001]	9
2023/C 314/13	Sprawa T-348/23: Skarga wniesiona w dniu 27 czerwca 2023 r. – Zalando/Komisja	9
2023/C 314/14	Sprawa T-369/23: Skarga wniesiona w dniu 5 lipca 2023 r. – Hypo Vorarlberg Bank/SRB	11
2023/C 314/15	Sprawa T-374/23: Skarga wniesiona w dniu 6 lipca 2023 r. – Volkskreditbank/SRB	13
2023/C 314/16	Sprawa T-386/23: Skarga wniesiona w dniu 6 lipca 2023 r. – Hypo-Bank Burgenland/SRB	14
2023/C 314/17	Sprawa T-387/23: Skarga wniesiona w dniu 6 lipca 2023 r. – Schelhammer Capital Bank/SRB	14
2023/C 314/18	Sprawa T-390/23: Skarga wniesiona w dniu 12 lipca 2023 r. – Barry’s Bootcamp/EUIPO – Hummel (Przedstawienie dwóch czarnych poziomych szewronów)	15
2023/C 314/19	Sprawa T-391/23: Skarga wniesiona w dniu 13 lipca 2023 r. – Imerys Aluminates Groupe/Komisja	16
2023/C 314/20	Sprawa T-396/23: Skarga wniesiona w dniu 14 lipca 2023 r. – Stada Arzneimittel/EUIPO – Bioiberica (DAOgest)	16
2023/C 314/21	Sprawa T-398/23: Skarga wniesiona w dniu 14 lipca 2023 r. – Bodegas Aguiuncho/EUIPO – Mar de Frades (ALBARIÑO mar de ons)	17
2023/C 314/22	Sprawa T-400/23: Skarga wniesiona w dniu 12 lipca 2023 r. – Erste Group Bank/SRB	18
2023/C 314/23	Sprawa T-401/23: Skarga wniesiona w dniu 12 lipca 2023 r. – Erste Bank der österreichischen Sparkassen/SRB	19
2023/C 314/24	Sprawa T-402/23: Skarga wniesiona w dniu 13 lipca 2023 r. – Steiermärkische Bank und Sparkasse/SRB	20
2023/C 314/25	Sprawa T-403/23: Skarga wniesiona w dniu 13 lipca 2023 r. – Dornbirner Sparkasse Bank/SRB	21
2023/C 314/26	Sprawa T-404/23: Skarga wniesiona w dniu 13 lipca 2023 r. – Kärntner Sparkasse/SRB	22
2023/C 314/27	Sprawa T-405/23: Skarga wniesiona w dniu 13 lipca 2023 r. – Sparkasse Niederösterreich Mitte West/SRB	23
2023/C 314/28	Sprawa T-406/23: Skarga wniesiona w dniu 13 lipca 2023 r. – Kärntner Sparkasse/SRB	23
2023/C 314/29	Sprawa T-407/23: Skarga wniesiona w dniu 13 lipca 2023 r. – Dornbirner Sparkasse Bank/SRB	24
2023/C 314/30	Sprawa T-408/23: Skarga wniesiona w dniu 17 lipca 2023 r. – Sparkasse Oberösterreich Bank/SRB	25
2023/C 314/31	Sprawa T-434/23: Skarga wniesiona w dniu 26 lipca 2023 r. – Essity Hygiene and Health AB/EUIPO (Przedstawienie liścia)	25