		ISSN 1977-1002
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej		C 164

Wydanie polskie	Informacje i zawiadomienia	Rocznik 66 8 maja 2023

Spis treści		Strona
	IV Informacje
	INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ
	Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej
2023/C 164/01	Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej	1

	V Ogłoszenia
	POSTĘPOWANIA SĄDOWE
	Trybunał Sprawiedliwości
2023/C 164/02	Sprawy połączone C-439/20 P i C-441/20 P: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 16 marca 2023 r. – Komisja Europejska/Jiangsu Seraphim Solar System Co. Ltd, Rada Unii Europejskiej (C-439/20 P), i Rada Unii Europejskiej/Jiangsu Seraphim Solar System Co. Ltd, Komisja Europejska (C-441/20 P) [Odwołanie – Dumping – Przywóz modułów fotowoltaicznych z krzemu krystalicznego i głównych komponentów (ogniw) pochodzących lub wysyłanych z Chin – Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2016/2146 w sprawie wycofania przyjęcia zobowiązania w odniesieniu do dwóch producentów eksportujących zgodnie z decyzją wykonawczą 2013/707/UE – Dopuszczalność skargi w pierwszej instancji – Artykuł 263 akapit czwarty TFUE – Kryterium bezpośredniego oddziaływania – Artykuł 277 TFUE – Zarzut niezgodności z prawem – Dopuszczalność – Interes prawny w zaskarżeniu aktów będących podstawą prawną zaskarżonego aktu – Rozporządzenie (UE) 2016/1036 – Artykuł 8 ust. 9 – Rozporządzenie (UE) 2016/1037 – Artykuł 13 ust. 9 – Skutki wycofania przez Komisję Europejską przyjęcia zobowiązania – Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 1238/2013 – Artykuł 3 – Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 1239/2013 – Artykuł 2 – Utrata korzyści ze zwolnienia z ceł – Rozporządzenie wykonawcze (UE) 2016/2146 – Artykuł 2 – Unieważnienie faktur w ramach zobowiązania – Wymagalność ceł z tytułu wszystkich odnośnych transakcji – Brak mocy wstecznej]	2
2023/C 164/03	Sprawa C-517/20, OL (Przedłużenie włoskich koncesji): Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 16 marca 2023 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale di Ascoli Piceno – Włochy) – postępowanie karne przeciwko OL [Odesłanie prejudycjalne – Artykuły 49 i 56 TFUE – Gry losowe – Koncesje na działalność w zakresie przyjmowania zakładów – Przedłużenie już udzielonych koncesji – Uregulowanie statusu centrów transmisji danych prowadzących tę działalność bez koncesji i zezwoleń policji – Przedłużenie praw wynikających z tego uregulowania – Ograniczony okres]	3
2023/C 164/04	Sprawa C-100/21, Mercedes Benz Group (Odpowiedzialność producentów pojazdów wyposażonych w urządzenia ograniczające skuteczność działania): Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 21 marca 2023 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Ravensburg – Niemcy) – QB/Mercedes-Benz Group AG, dawniej Daimler AG [Odesłanie prejudycjalne – Zbliżanie ustawodawstw – Homologacja pojazdów silnikowych – Dyrektywa 2007/46/WE – Artykuł 18 ust. 1 – Artykuł 26 ust. 1 – Artykuł 46 – Rozporządzenie (WE) nr 715/2007 – Artykuł 5 ust. 2 – Pojazdy silnikowe – Silnik wysokoprężny – Emisje zanieczyszczeń – Zawór recyrkulacji spalin (zawór EGR) – Redukcja emisji tlenków azotu (NOx) ograniczana przez okno termiczne – Urządzenie ograniczające skuteczność działania – Ochrona interesów indywidualnego nabywcy pojazdu wyposażonego w niezgodne z prawem urządzenie ograniczające skuteczność działania – Prawo do odszkodowania z tytułu odpowiedzialności deliktowej producenta tego pojazdu – Sposób obliczania odszkodowania – Zasada skuteczności – Artykuł 267 TFUE – Dopuszczalność – Wystąpienie do Trybunału przez sąd w składzie jednoosobowym]	4
2023/C 164/05	Sprawa C-127/21 P: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 16 marca 2023 r. – American Airlines, Inc./Komisja Europejska, Delta Air Lines, Inc. [Odwołanie – Rozporządzenie (WE) nr 139/2004 – Koncentracje przedsiębiorstw – Rynek transportu lotniczego – Operacja uznana za zgodną ze wspólnym rynkiem – Zobowiązania podjęte przez strony uczestniczące w koncentracji – Decyzja przyznająca prawa nabyte – Pojęcie właściwego wykorzystania]	5
2023/C 164/06	Sprawa C-174/21: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 16 marca 2023 r. – Komisja Europejska/Republika Bułgarii [Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego – Dyrektywa 2008/50/WE – Jakość otaczającego powietrza – Wyrok Trybunału stwierdzający uchybienie – Artykuł 260 ust. 2 TFUE – Obowiązek podjęcia środków zapewniających wykonanie takiego wyroku – Zarzucane przez Komisję Europejską uchybienie temu obowiązkowi – Brak jasności wezwania do usunięcia uchybienia co do kwestii, czy w dniu odniesienia wyrok należało jeszcze wykonać – Zasada pewności prawa – Niedopuszczalność]	5
2023/C 164/07	Sprawa C-339/21, Colt Technology Services i in.: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 16 marca 2023 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato – Włochy) – Colt Technology Services Sp i in./Ministero della Giustizia i in. [Odesłanie prejudycjalne – Sieci i usługi łączności elektronicznej – Dyrektywa (UE) 2018/1972 – Artykuł 13 – Warunki, którymi może zostać obwarowane ogólne zezwolenie – Punkt 4 części A załącznika I – Umożliwienie prowadzenia legalnego przejęcia przez właściwe organy krajowe – Artykuł 3 – Cele ogólne – Uregulowanie krajowe w dziedzinie zwrotu kosztów związanych z czynnościami przejęcia zleconymi operatorom telekomunikacyjnym przez organy sądowe – Brak mechanizmu pełnego zwrotu – Zasady niedyskryminacji, proporcjonalności i przejrzystości]	6
2023/C 164/08	Sprawa C-351/21, Beobank: Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 16 marca 2023 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Justice de paix du canton de Forest – Belgia) – ZG/Beobank SA [Odesłanie prejudycjalne – Zbliżanie ustawodawstw – Usługi płatnicze w ramach rynku wewnętrznego – Dyrektywa 2007/64/WE – Artykuł 47 ust. 1 lit. a) – Informacje dla płatnika po otrzymaniu zlecenia płatniczego – Artykuły 58, 60 i 61 – Odpowiedzialność dostawcy usług płatniczych za nieautoryzowane transakcje – Ciążący na tym dostawcy obowiązek dokonania zwrotu na rzecz płatnika w przypadku nieautoryzowanych transakcji – Umowy ramowe – Ciążący na tym dostawcy obowiązek dostarczenia płatnikowi informacji dotyczących danego odbiorcy]	6
2023/C 164/09	Sprawy połączone od C-438/21 P do C-440/21 P: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 16 marca 2023 r. – Komisja Europejska/ Pharmaceutical Works Polpharma S.A., Europejska Agencja Leków, Biogen Netherlands BV (C-438/21 P), Biogen Netherlands BV/Pharmaceutical Works Polpharma S.A., Europejska Agencja Leków, Komisja Europejska (C-439/21 P), Europejska Agencja Leków/Pharmaceutical Works Polpharma S.A, Komisja Europejska, Biogen Netherlands BV (C-440/21 P) [Odwołanie – Zdrowie publiczne – Produkty lecznicze stosowane u ludzi – Dyrektywa 2001/83/WE – Rozporządzenie (WE) nr 726/2004 – Wniosek o wydanie pozwolenia na dopuszczenie do obrotu wersji generycznej produktu leczniczego Tecfidera – Decyzja Europejskiej Agencji Leków (EMA) odmawiająca zatwierdzenia wniosku o wydanie pozwolenia na dopuszczenie do obrotu – Wcześniejsza decyzja Komisji Europejskiej stwierdzająca, że Tecfidera nie jest objęta tym samym ogólnym pozwoleniem na dopuszczenie do obrotu co Fumaderm – Uprzednio dopuszczone połączenie substancji leczniczych – Późniejsze pozwolenie na dopuszczenie do obrotu składnika połączenia substancji leczniczych – Ocena istnienia ogólnego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu]	7
2023/C 164/10	Sprawa C-449/21, Towercast: Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 16 marca 2023 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour d’appel de Paris – Francja) – Towercast/Autorité de la concurrence, Ministre chargé de l’économie [Odesłanie prejudycjalne – Konkurencja – Kontrola koncentracji przedsiębiorstw – Rozporządzenie (WE) nr 139/2004 – Artykuł 21 ust. 1 – Wyłączne zastosowanie tego rozporządzenia do transakcji wchodzących w zakres pojęcia koncentracji – Zakres – Koncentracja pozbawiona wymiaru wspólnotowego, której wielkość nie przekracza przewidzianych w prawie państwa członkowskiego progów, powyżej których przeprowadzenie kontroli ex ante jest obowiązkowe, i w przedmiocie której nie skierowano odesłania do Komisji Europejskiej – Kontrola takiej transakcji dokonywana przez organy ochrony konkurencji tego państwa członkowskiego w świetle art. 102 TFUE – Dopuszczalność]	8
2023/C 164/11	Sprawa C-511/21 P: Wyrok Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 16 marca 2023 r. – Komisja Europejska/Ana Calhau Correia de Paiva [Odwołanie – System językowy – Konkurs otwarty EPSO/AD/293/14 – Ogłoszenie o konkursie – Ograniczenie wyboru drugiego języka konkursu do języków niemieckiego, angielskiego i francuskiego – Nieumieszczenie na liście rezerwy kadrowej – Zarzut niezgodności z prawem ogłoszenia o konkursie – Dopuszczalność]	9
2023/C 164/12	Sprawa C-522/21, Saatgut-Treuhandverwaltung (KWS Meridian): Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 16 marca 2023 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Pfälzisches Oberlandesgericht Zweibrücken – Niemcy) – MS / Saatgut-Treuhandverwaltungs GmbH [Odesłanie prejudycjalne – Własność intelektualna – Ochrona odmian roślin – Rozporządzenie (WE) nr 2100/94 – Odstępstwo przewidziane w art. 14 ust. 3 – Artykuł 94 ust. 2 – Naruszenie – Prawo do odszkodowania – Rozporządzenie (WE) nr 1768/95 – Artykuł 18 ust. 2 – Naprawienie szkody – Minimalna kwota ryczałtowa obliczona na podstawie czterokrotności opłaty licencyjnej – Kompetencja Komisji Europejskiej – Nieważność]	9
2023/C 164/13	Sprawa C-565/21, Caixabank (Prowizja za udzielenie kredytu): Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 16 marca 2023 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Supremo – Hiszpania) – Caixabank SA/X [Odesłanie prejudycjalne – Ochrona konsumentów – Dyrektywa 93/13/EWG – Artykuły 3, 4 i 5 – Umowy zawierane z konsumentami – Kredyty hipoteczne – Nieuczciwe warunki umowne – Warunek dotyczący prowizji za udzielenie kredytu – Żądanie stwierdzenia nieważności tego warunku i zwrotu kwoty zapłaconej z tego tytułu – Prosty i zrozumiały język, w jakim zostały wyrażone warunki – Istnienie szczególnego ustawodawstwa krajowego]	10
2023/C 164/14	Sprawa C-696/21 P: Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 16 marca 2023 r. – GABO:mi Gesellschaft für Ablauforganisation:milliarium mbH & Co. KG/Komisja Europejska [Odwołanie – Klauzula arbitrażowa – Szósty i siódmy program ramowy w zakresie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji (2002 – 2006 i 2007 – 2013) – Program ramowy w zakresie badań naukowych i innowacji Horyzont 2020 (2014 – 2020) – Koszty kwalifikowalne – Potrącenie wierzytelności – Żądanie zwrotu – Dopuszczalność skargi – Artykuł 76 lit. d) regulaminu postępowania przed Sądem Unii Europejskiej – Wymóg dotyczący jasności i precyzyjności]	11
2023/C 164/15	Sprawa C-725/21, SOMEO: Wyrok Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 9 marca 2023 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Vrhovno sodišče Republike Slovenije – Słowenia) – SOMEO S.A., dawniej PEARL STREAM S.A./Republika Slovenija [Odesłanie prejudycjalne – Unia celna – Wspólna taryfa celna – Klasyfikacja taryfowa – Nomenklatura scalona – Podpozycja 9401 90 80 – Części siedzeń samochodowych – Siatka do produkcji kieszeni w tylnej części siedzeń – Osłona wnętrza siedzeń]	11
2023/C 164/16	Sprawa C-752/21, Otdel Mitnichesko razsledvane i razuznavane: Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 9 marca 2023 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Administrativen sad – Haskovo – Bułgaria) – JP EOOD/Otdel Mitnichesko razsledvane i razuznavane/MRR/v TD Mitnitsa Burgas [Odesłanie prejudycjalne – Rozporządzenie (UE) nr 952/2013 – Unijny kodeks celny – Środki odwoławcze – Współpraca wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych – Decyzja ramowa 2005/212/WSiSW – Przemyt celny – Mienie należące do osoby trzeciej zajęte w ramach postępowania karnoadministracyjnego – Ustawodawstwo krajowe wykluczające tę osobę trzecią z kategorii osób uprawnionych do złożenia skargi na decyzję o nałożeniu kary administracyjnej nakazującej zajęcie]	12
2023/C 164/17	Sprawa C-6/22, M.B. i in. (Skutki nieważności umowy): Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 16 marca 2023 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Rejonowy dla Warszawy-Woli w Warszawie – Polska) – M.B., U.B., M.B./X S.A. [Odesłanie prejudycjalne – Ochrona konsumentów – Dyrektywa 93/13/EWG – Nieuczciwe warunki w umowach konsumenckich – Artykuły 6 i 7 – Skutki stwierdzenia nieuczciwego charakteru warunku umownego – Umowa kredytu hipotecznego indeksowanego do waluty obcej – Dalsze obowiązywanie umowy z pominięciem nieuczciwych warunków – Wola konsumenta, aby umowa została unieważniona – Stosowanie dyrektywy po unieważnieniu umowy – Uprawnienia i obowiązki sądu krajowego]	13
2023/C 164/18	Sprawa C-9/22, An Bord Pleanála i in. (Obszar St Teresa’s Gardens): Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 9 marca 2023 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez High Court (Irlandia) – Irlandia) – NJ, OZ/An Bord Pleanála, Ireland, Attorney General [Odesłanie prejudycjalne – Środowisko naturalne – Dyrektywa 2001/42/WE – Ocena skutków wywieranych przez niektóre plany i programy na środowisko naturalne – Artykuł 2 lit. a) – Pojęcie planów i programów – Artykuł 3 ust. 2 lit. a) – Ocena oddziaływania na środowisko – Nieustawowy akt porządzony przez radę gminy i dewelopera – Dyrektywa 2011/92/WE – Ocena skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko naturalne – Artykuł 3 ust. 1 – Obowiązek właściwego określenia, opisania i oceny, dla każdego indywidualnego przypadku, bezpośrednich i pośrednich skutków, jakie wywiera dane przedsięwzięcie – Wiążące wytyczne ministerialne dotyczące wysokości budynków]	14
2023/C 164/19	Sprawa C-42/22, Generali Seguros: Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 9 marca 2023 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Supremo Tribunal Administrativo – Portugalia) – Generali Seguros SA, dawniej Global, Companhia de Seguros SA/Autoridade Tributária e Aduaneira [Odesłanie prejudycjalne – Wspólny system podatku od wartości dodanej (VAT) – Dyrektywa 2006/112/WE – Zwolnienie z VAT – Artykuł 135 ust. 1 lit. a) – Zwolnienie transakcji ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych – Artykuł 136 lit. a) – Zwolnienie dostaw towarów wykorzystywanych wyłącznie do celów działalności zwolnionej – Pojęcie transakcji ubezpieczeniowych – Odsprzedaż nabytych od osób ubezpieczonych wraków pojazdów samochodowych uszkodzonych w związku ze zdarzeniami ubezpieczeniowymi – Zasada neutralności podatkowej]	15
2023/C 164/20	Sprawa C-50/22, Sogefinancement: Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 9 marca 2023 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour d’appel de Paris – Francja) – Sogefinancement/RW, UV [Odesłanie prejudycjalne – Ochrona konsumentów – Dyrektywa 2008/48/WE – Umowy o kredyt konsumencki – Zakres stosowania – Prawo odstąpienia od umowy – Artykuł 14 ust. 7 – Przepisy krajowe ustanawiające okres, w którym wykonanie umowy nie może się rozpocząć – Krajowe przepisy proceduralne regulujące uwzględnienie z urzędu i karanie przez sąd krajowy naruszenia takich przepisów – Artykuł 23 – Skuteczne, proporcjonalne i odstraszające sankcje]	16
2023/C 164/21	Sprawa C-177/22, Wurth Automotive: Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 9 marca 2023 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landesgericht Salzburg – Austria) – JA/Wurth Automotive GmbH [Odesłanie prejudycjalne – Współpraca sądowa w sprawach cywilnych – Rozporządzenie (UE) nr 1215/2012 – Jurysdykcja w sprawach umów zawieranych przez konsumentów – Pojęcie konsumenta – Zachowanie osoby powołującej się na status konsumenta mogące wywołać u drugiej strony umowy wrażenie, że działa ona w celach zawodowych lub gospodarczych]	16
2023/C 164/22	Sprawa C-239/22, État belge i Promo 54: Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 9 marca 2023 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour de cassation – Belgia) – État belge, Promo 54/Promo 54, État belge [Odesłanie prejudycjalne – Wspólny system podatku od wartości dodanej (VAT) – Dyrektywa 2006/112/WE – Artykuł 12 ust. 1 i 2 – Dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu przed pierwszym zasiedleniem – Brak przepisów prawa krajowego przewidujących szczegółowe zasady stosowania kryterium związanego z pierwszym zasiedleniem – Artykuł 135 ust. 1 lit. j) – Zwolnienia – Dostawa, po przebudowie, budynku, który był przedmiotem pierwszego zasiedlenia przed przebudową – Krajowa doktryna administracyjna zrównująca budynki, które zostały w znacznym stopniu przebudowane, z nowymi budynkami]	17
2023/C 164/23	Sprawa C-358/22, Bolloré logistics: Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 9 marca 2023 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour de cassation – Francja) – Bolloré logistics SA/Direction interrégionale des douanes et droits indirects de Caen, Recette régionale des douanes et droits indirects de Caen, Bolloré Ports de Cherbourg SAS [Odesłanie prejudycjalne – Unia celna – Rozporządzenie (EWG) nr 2913/92 – Wspólnotowy kodeks celny – Artykuł 195 – Artykuł 217 ust. 1 – Artykuł 221 ust. 1 – Wspólna taryfa celna – Obowiązki gwaranta dłużnika długu celnego – Zasady powiadamiania o długu celnym – Odpowiadające temu długowi należności celne, które nie zostały prawidłowo podane do wiadomości dłużnika – Wymagalność długu celnego od gwaranta solidarnego]	18
2023/C 164/24	Sprawy połączone od C-491/20 do C-496/20, C-506/20, C-509/20 i C-511/20, Sąd Najwyższy i in.: Postanowienie Trybunału (druga izba) z dnia 22 grudnia 2022 r. (wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Sad Najwyższy – Polska) – W.Ż./A.S., Sąd Najwyższy (C-491/20), W.Ż./K.Z. (C-492/20), P.J./A.T., R.W., Sąd Najwyższy (C-493/20), K.M./T.P., Skarb Państwa – Sąd Najwyższy (C-494/20), T.M./T.D., M.D., P.K., J.L., M.L., O.N., G.Z., A.S., Skarb Państwa – Sąd Najwyższy (C-495/20), M.F./T.P. (C-496/20), T.B./T.D., M.D., P.K., J.L., M.L., O.N., G.Z., A.S., Skarb Państwa – Sąd Najwyższy (C-506/20), M.F./J.M. (C-509/20), B.S./T D., M.D., P.K., J.L., M.L., O.N., Skarb Państwa – Sąd Najwyższy (C-511/20) [Odesłanie prejudycjalne – Artykuł 53 § 2 regulaminu postępowania przed Trybunałem – Artykuł 267 TFUE – Niezbędność dokonania wykładni prawa Unii dla wydania wyroku przez sąd odsyłający – Brak – Oczywista niedopuszczalność]	19
2023/C 164/25	Sprawa C-574/20, Finanzamt Österreich: Postanowienie Trybunału (siódma izba) z dnia 13 stycznia 2023 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzgericht – Austria) – XO / Finanzamt Österreich, poprzednio Finanzamt Waldviertel (Odesłanie prejudycjalne – Artykuł 53 § 2 i art. 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem – Zabezpieczenie społeczne – Świadczenia rodzinne – Indeksacja powiązana z cenami – Odpowiedź na pytanie prejudycjalne, którą można jasno wyinterpretować z orzecznictwa – Brak związku między pytaniem prejudycjalnym a sporem w postępowaniu głównym – Pytanie oczywiście niedopuszczalne)	20
2023/C 164/26	Sprawa C-379/21, TBI Bank: Postanowienie Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 17 stycznia 2023 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sofiyski rayonen sad – Bułgaria) – Postępowanie wszczęte przez TBI Bank [Odesłanie prejudycjalne – Artykuł 53 § 2 i art. 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem – Kredyt konsumencki – Dyrektywa 93/13/EWG – Artykuł 6 ust. 1 – Nieuczciwe warunki umowne – Odmowa wydania nakazu natychmiastowej zapłaty w wypadku roszczenia opartego na nieuczciwym warunku umownym – Skutki związane z nieuczciwym charakterem warunku umownego – Wskazówki sądu wyższej instancji nieuwzględniające wspomnianych skutków]	21
2023/C 164/27	Sprawa C-729/21, Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Łodzi: Postanowienie Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 16 stycznia 2023 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Naczelny Sąd Administracyjny – Polska) – W. Sp. z o. o./Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Łodzi [Odesłanie prejudycjalne – Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem – Dyrektywa 2006/112/WE – Podatek od wartości dodanej (VAT) – Artykuł 19 – Pojęcie przekazania całości lub części majątku – Umowa sprzedaży dotycząca centrum handlowego – Przeniesienie przedsiębiorstwa – Częściowe przeniesienie składników materialnych i niematerialnych przedsiębiorstwa]	22
2023/C 164/28	Sprawy połączone C-198/22 i C-199/22: Postanowienie Trybunału (szósta izba) z dnia 6 marca 2023 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de lo Mercantil no 11 de Barcelona – Hiszpania) – QJ i IP/Deutsche Bank AG [Odesłanie prejudycjalne – Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem – Artykuł 101 TFUE – Dyrektywa 2014/104/UE – Artykuł 10 – Zakres stosowania ratione temporis – Powództwa o odszkodowanie za naruszenia przepisów prawa konkurencji Unii Europejskiej – Termin przedawnienia – Naruszenie popełnione przed wejściem w życie dyrektywy – Ochrona konsumentów]	22
2023/C 164/29	Sprawa C-289/22, A.T.S. 2003: Postanowienie Trybunału (piąta izba) z dnia 9 stycznia 2023 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Fővárosi Törvényszék – Węgry) – A.T.S. 2003 Vagyonvédelmi és Szolgáltató Zrt., w likwidacji/Nemzeti Adó- és Vámhivatal Fellebbviteli Igazgatósága [Odesłanie prejudycjalne – Artykuł 99 regulaminu postępowania – Podatki – Podatek od wartości dodanej (VAT) – Dyrektywa 2006/112/WE – Artykuły 167, 168 i 178 – Prawo do odliczenia naliczonego VAT – Oszustwo – Dowód – Obowiązek staranności podatnika – Uwzględnienie naruszenia przepisów krajowych regulujących świadczenie rozpatrywanych usług]	23
2023/C 164/30	Sprawa C-350/22, Eurobank Bulgaria: Postanowienie Trybunału (siódma izba) z dnia 23 stycznia 2023 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Apelativen sad – Sofia – Bułgaria) – HO / EUROBANK BULGARIA AD [Wykreślenie sprawy]	25
2023/C 164/31	Sprawa C 493/22, ARMAPROCURE: Postanowienie Trybunału (ósma izba) z dnia 16 marca 2023 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Curtea de Apel Bucureşti – Rumunia) – Armaprocure SRL/Ministerul Apărării Naţionale, BlueSpace TECHNOLOGY SRL [Odesłanie prejudycjalne – Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem – Zamówienia publiczne – Dyrektywa 2009/81/WE – Artykuł 55 ust. 4 – Artykuł 57 ust. 2 – Interes prawny – Dostęp do procedur odwoławczych – Oferent wykluczony z postępowania o udzielenie zamówienia ostateczną decyzją instytucji zamawiającej – Przepisy krajowe pozbawiające takiego oferenta dostępu do środka odwoławczego – Brak interesu prawnego]	25
2023/C 164/32	Sprawa C-530/22 , Dunaj-Finanse: Postanowienie Trybunału (szósta izba) z dnia 16 lutego 2023 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie – Polska) – Dunaj-Finanse sp. z o.o./KG [Odesłanie prejudycjalne – Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem – Transport kolejowy – Prawa i obowiązki pasażerów – Rozporządzenie (WE) nr 1371/2007 – Artykuł 3 pkt 8 – Umowa przewozu – Pojęcie – Pasażer bez biletu w momencie wsiadania do pociągu – Ochrona konsumentów]	26
2023/C 164/33	Sprawa C-681/22 P: Odwołanie wniesione w dniu 7 listopada 2022 r. przez Olimp Laboratories sp. z o.o. od wyroku Sądu z dnia 7 września 2022 r. w sprawie T-9/22, Olimp Laboratories / EUIPO	26
2023/C 164/34	Sprawa C-788/22 P: Odwołanie od wyroku Sądu (dziesiąta izba) wydanego w dniu 19 października 2022 r. w sprawie T-275/21, Louis Vuitton Malletier / EUIPO – Wisniewski, wniesione w dniu 28 grudnia 2022 r. przez Louis Vuitton Malletier	27
2023/C 164/35	Sprawa C-792/22, Energotehnica: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Curtea de Apel Braşov (Rumunia) w dniu 23 grudnia 2022 r. – postępowanie karne przeciwko MG	27
2023/C 164/36	Sprawa C-796/22, INSS: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Superior de Justicia de la Comunidad Valenciana (Hiszpania) w dniu 30 grudnia 2022 r. – Instituto Nacional de la Seguridad Social (INSS) / Bernardino	28
2023/C 164/37	Sprawa C-4/23, Asociaţia Accept: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Judecătoria Sectorului 6 Bucureşti (Rumunia) w dniu 3 stycznia 2023 r. – M.-A.A./Direcţia de Evidenţă a Persoanelor Cluj, Direcţia pentru Evidenţa Persoanelor şi Administrarea Bazelor de Date din Ministerul Afacerilor Interne, Municipiul Cluj-Napoca, przy udziale: Consiliului Național pentru Combaterea Discriminării, Asociația Accept	29
2023/C 164/38	Sprawa C-10/23, Remia Com Impex: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Înalta Curte de Casaţie şi Justiţie (Rumunia) w dniu 11 stycznia 2023 r. – Remia Com Impex SRL/ Autoritatea Naţională Sanitară Veterinară şi pentru Siguranţa Alimentelor, Direcţia Sanitară Veterinară şi pentru Siguranţa Alimentelor Dolj	29
2023/C 164/39	Sprawa C-20/23, Instituto da Segurança Social i in.: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal da Relação do Porto (Portugalia) w dniu 16 stycznia 2023 r. – SF/MV, Instituto da Segurança Social, IP, Autoridade Tributária e Aduaneira, Cofidis SA – oddział w Portugalii	30
2023/C 164/40	Sprawa C-36/23, Familienkasse Sachsen: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Finanzgerichts Bremen (Niemcy) w dniu 25 stycznia 2023 r. – L/Familienkasse Sachsen der Bundesagentur für Arbeit	31
2023/C 164/41	Sprawa C-52/23, flightright: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Frankfurt am Main (Niemcy) w dniu 3 lutego 2023 r. – flightright GmbH/TAP Portugal	32
2023/C 164/42	Sprawa C-73/23, Chaudfontaine Loisirs: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal de première instance de Liège (Belgia) w dniu 10 lutego 2023 r. – Chaudfontaine Loisirs/État belge	32
2023/C 164/43	Sprawa C-152/21, Ogres HES: Postanowienie prezesa Trybunału z dnia 7 lutego 2023 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Augstākā tiesa (Senāts) – Łotwa) – SIA Ogres HES, przy udziale: Sabiedrisko pakalpojumu regulēšanas komisija, Ekonomikas ministrija, Finanšu ministrija	33
2023/C 164/44	Sprawa C-317/21, G-Finance: Postanowienie Trybunału z dnia 28 grudnia 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal d'arrondissement de Luxembourg – Luksemburg) – G-Finance SARL, DV/Luxembourg Business Registers	33
2023/C 164/45	Sprawa C-423/21, Grand Production: Postanowienie prezesa pierwszej izby Trybunału z dnia 13 lutego 2023 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberster Gerichtshof – Austria) – Grand Production d.o.o./GO4YU GmbH, DH, GO4YU d.o.o, MTEL Austria GmbH	34
2023/C 164/46	Sprawa C-698/22, TP i OF: Postanowienie prezesa Trybunału z dnia 12 stycznia 2023 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Apelativen sad – Varna – Bułgaria) – postępowanie karne przeciwko TP, OF	34
	Sąd
2023/C 164/47	Sprawa T-597/21: Wyrok Sądu z dnia 15 marca 2023 r. – Basaglia/Komisja [Dostęp do dokumentów – Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 – Dokumenty dotyczące określonych projektów w ramach programów eTEN oraz programów ramowych piątego i szóstego w zakresie badań i rozwoju technologicznego – Częściowa odmowa dostępu – Niedostępność dokumentów – Jednostronne ograniczenie zakresu wniosku o udzielenie dostępu – Obowiązek przeprowadzenia konkretnego i indywidualnego badania – Nierozsądny nakład pracy – Artykuł 266 TFUE – Decyzja wydana w wykonaniu wyroku Sądu – Środki wymagane przy wykonaniu wyroku stwierdzającego nieważność]	35
2023/C 164/48	Sprawa T-727/21: Wyrok Sądu z dnia 15 marca 2023 r. – TO/AUEA [Skarga o stwierdzenie nieważności i o odszkodowanie – Służba publiczna – Personel tymczasowy – Zatrudnienie – Ogłoszenie o wolnym stanowisku zewnętrznym [poufne] – Decyzja o nieprzedłużaniu ważności listy rezerwy kadrowej – Termin do złożenia zażalenia – Opublikowanie w Internecie – Brak usprawiedliwionego błędu – Niedopuszczalność]	35
2023/C 164/49	Sprawa T-89/22: Wyrok Sądu z dnia 15 marca 2023 r. – Homy Casa/EUIPO – Albatros International (Krzesła) [Wzór wspólnotowy – Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do wzoru – Zarejestrowany wzór wspólnotowy przedstawiający krzesło – Wcześniejszy wzór – Podstawa unieważnienia – Ujawnienie wcześniejszego wzoru – Ujawnienie w Internecie – Identyfikacja wcześniejszego wzoru – Uznanie przysługujące izbie odwoławczej – Artykuł 63 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 6/2002]	36
2023/C 164/50	Sprawa T-91/92: Wyrok Sądu z dnia 8 marca 2023 r. – Ruhorimbere/Rada [Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Środki ograniczające przyjęte w związku z sytuacją w Demokratycznej Republice Konga – Zamrożenie środków finansowych – Ograniczenia wstępu na terytorium państw członkowskich – Pozostawienie nazwiska skarżącego w wykazie osób objętych środkami ograniczającymi – Prawo do bycia wysłuchanym – Dowód zasadności umieszczenia i pozostawienia w wykazach – Oczywisty błąd w ocenie – Trwanie okoliczności faktycznych i prawnych, które spowodowały przyjęcie środków ograniczających]	37
2023/C 164/51	Sprawa T-94/92: Wyrok Sądu z dnia 8 marca 2023 r. – Mutondo /Rada [Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Środki ograniczające przyjęte w związku z sytuacją w Demokratycznej Republice Konga – Zamrożenie środków finansowych – Ograniczenia wstępu na terytorium państw członkowskich – Pozostawienie nazwiska skarżącego w wykazie osób objętych środkami ograniczającymi – Prawo do bycia wysłuchanym – Dowód zasadności umieszczenia i pozostawienia w wykazach – Oczywisty błąd w ocenie – Zmiana okoliczności faktycznych i prawnych, które spowodowały przyjęcie środków ograniczających]	37
2023/C 164/52	Sprawa T-133/22: Wyrok Sądu z dnia 15 marca 2023 r. – Katjes Fassin/EUIPO (THE FUTURE IS PLANT-BASED) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego THE FUTURE IS PLANT-BASED – Znak towarowy tworzony przez slogan reklamowy – Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji – Brak charakteru odróżniającego – Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001]	38
2023/C 164/53	Sprawa T-174/22: Wyrok Sądu z dnia 15 marca 2023 r. – Novartis/EUIPO – AstraZeneca (BREZTREV) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego BREZTREV – Wcześniejsze słowne unijne znaki towarowe ONBREZ, DAYBREZ, BREZILIZER i BREEZHALER – Brak prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd – Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001]	39
2023/C 164/54	Sprawa T-175/22: Wyrok Sądu z dnia 15 marca 2023 r. – Novartis/EUIPO – AstraZeneca (BREZTRI) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku – Słowny unijny znak towarowy BREZTRI – Wcześniejsze słowne unijne znaki towarowe ONBREZ, BREZILIZER i BREEZHALER – Brak prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd – Brak wzmocnionego charakteru odróżniającego wcześniejszych znaków towarowych – Artykuł 60 ust. 1 lit. a) i art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001 – Artykuł 27 ust. 3 lit. b) rozporządzenia (UE) 2018/625]	39
2023/C 164/55	Sprawa T-178/22: Wyrok Sądu z dnia 15 marca 2023 r. – FA World Entertainment / EUIPO (FUCKING AWESOME) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Rejestracja międzynarodowa wskazująca Unię Europejską – Słowny znak towarowy FUCKING AWESOME – Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji – Brak charakteru odróżniającego – Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001 – Pewność prawa – Równość traktowania – Zasada dobrej administracji]	40
2023/C 164/56	Sprawa T-194/22: Wyrok Sądu z dnia 15 marca 2023 r. – Zelmotor/EUIPO – B&B Trends (zelmotor) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku – Graficzny unijny znak towarowy zelmotor – Brak rzeczywistego używania znaku towarowego – Artykuł 58 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) 2017/1001]	40
2023/C 164/57	Sprawa T-429/22: Postanowienie Sądu z dnia 6 marca 2023 r. – Oatly/EUIPO – D’s Naturals (Wow no cow!) (Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku – Wycofanie wniosku o unieważnienie prawa do znaku – Umorzenie postępowania)	41
2023/C 164/58	Sprawa T-615/22: Postanowienie Sądu z dnia 16 lutego 2023 r. – Cypr/EUIPO – Cemet (Halime) [Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Ostateczne odrzucenie zgłoszenia do rejestracji znaku towarowego w ramach równoległego postępowania w sprawie sprzeciwu – Następcza bezprzedmiotowość sporu – Umorzenie postępowania]	42
2023/C 164/59	Sprawa T-43/23: Skarga wniesiona w dniu 27 stycznia 2023 r. – SCC Legal/Komisja	42
2023/C 164/60	Sprawa T-67/23: Skarga wniesiona w dniu 13 lutego 2023 r. – UH/EBC	43
2023/C 164/61	Sprawa T-95/23: Skarga wniesiona w dniu 17 lutego 2023 r. – RWE Supply & Trading/ACER	45
2023/C 164/62	Sprawa T-96/23: Skarga wniesiona w dniu 17 lutego 2023 r. – Uniper Global Commodities/ACER	46
2023/C 164/63	Sprawa T-141/23: Skarga wniesiona w dniu 14 marca 2023 r. – Merlin i in./Komisja	48
2023/C 164/64	Sprawa T-143/23: Skarga wniesiona w dniu 15 marca 2023 r. – VF/Rada	48
2023/C 164/65	Sprawa T-145/23: Skarga wniesiona w dniu 17 marca 2023 r. – Eurosemillas/CPVO – Nador Cott Protection i Carpa Dorada (Nadorcott)	49
2023/C 164/66	Sprawa T-153/23: Skarga wniesiona w dniu 21 marca 2023 r. – WhatsApp Ireland/Europejska Rada Ochrony Danych	50
2023/C 164/67	Sprawa T-485/20: Postanowienie Sądu z dnia 9 marca 2023 r. – Junqueras i Vies/Parlament	51

IV Informacje

INFORMACJE INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/1

Ostatnie publikacje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej

(2023/C 164/01)

Ostatnia publikacja

Dz.U. C 155 z 2.5.2023

Wcześniejsze publikacje

Dz.U. C 134 z 17.4.2023

Dz.U. C 127 z 11.4.2023

Dz.U. C 121 z 3.4.2023

Dz.U. C 112 z 27.3.2023

Dz.U. C 104 z 20.3.2023

Dz.U. C 94 z 13.3.2023

Teksty te są dostępne na stronie internetowej:

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

V Ogłoszenia

POSTĘPOWANIA SĄDOWE

Trybunał Sprawiedliwości

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/2

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 16 marca 2023 r. – Komisja Europejska/Jiangsu Seraphim Solar System Co. Ltd, Rada Unii Europejskiej (C-439/20 P), i Rada Unii Europejskiej/Jiangsu Seraphim Solar System Co. Ltd, Komisja Europejska (C-441/20 P)

(Sprawy połączone C-439/20 P i C-441/20 P) (1)

(Odwołanie - Dumping - Przywóz modułów fotowoltaicznych z krzemu krystalicznego i głównych komponentów (ogniw) pochodzących lub wysyłanych z Chin - Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2016/2146 w sprawie wycofania przyjęcia zobowiązania w odniesieniu do dwóch producentów eksportujących zgodnie z decyzją wykonawczą 2013/707/UE - Dopuszczalność skargi w pierwszej instancji - Artykuł 263 akapit czwarty TFUE - Kryterium bezpośredniego oddziaływania - Artykuł 277 TFUE - Zarzut niezgodności z prawem - Dopuszczalność - Interes prawny w zaskarżeniu aktów będących podstawą prawną zaskarżonego aktu - Rozporządzenie (UE) 2016/1036 - Artykuł 8 ust. 9 - Rozporządzenie (UE) 2016/1037 - Artykuł 13 ust. 9 - Skutki wycofania przez Komisję Europejską przyjęcia zobowiązania - Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 1238/2013 - Artykuł 3 - Rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 1239/2013 - Artykuł 2 - Utrata korzyści ze zwolnienia z ceł - Rozporządzenie wykonawcze (UE) 2016/2146 - Artykuł 2 - Unieważnienie faktur w ramach zobowiązania - Wymagalność ceł z tytułu wszystkich odnośnych transakcji - Brak mocy wstecznej)

(2023/C 164/02)

Język postępowania: angielski

Strony

(Sprawa C-439/20 P)

Wnosząca odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: G. Luengo i T. Maxian Rusche, pełnomocnicy)

Pozostali uczestnicy postępowania: Jiangsu Seraphim Solar System Co. Ltd (przedstawiciele: początkowo P. Heeren, advocaat, Y. Melin i B. Vigneron, avocats, a następnie P. Heeren, advocaat, i Y. Melin, avocat), Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: H. Marcos Fraile, pełnomocnik, wspierana przez N. Tuominen, avocată)

(Sprawa C-441/20 P)

Wnosząca odwołanie: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: H. Marcos Fraile, pełnomocnik, wspierana przez N. Tuominen, avocată)

Pozostali uczestnicy postępowania: Jiangsu Seraphim Solar System Co. Ltd (przedstawiciele: początkowo P. Heeren, advocaat, Y. Melin i B. Vigneron, avocats, a następnie P. Heeren, advocaat, i Y. Melin, avocat), Komisja Europejska (przedstawiciele: G. Luengo i T. Maxian Rusche, pełnomocnicy)

Sentencja

1)	Wyrok Sądu Unii Europejskiej z dnia 8 lipca 2020 r., Jiangsu Seraphim Solar System/Komisja (T-110/17, EU:T:2020:315), zostaje uchylony.

2)	Skarga o stwierdzenie nieważności wniesiona do Sądu Unii Europejskiej przez Jiangsu Seraphim Solar System Co. Ltd zostaje oddalona.

3)	Jiangsu Seraphim Solar System Co. Ltd zostaje obciążona kosztami postępowania poniesionymi przez Komisję Europejską i Radę Unii Europejskiej w pierwszej instancji oraz w postępowaniu odwoławczym.

(1) Dz.U. C 378 z 9.11.2020.

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/3

Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 16 marca 2023 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale di Ascoli Piceno – Włochy) – postępowanie karne przeciwko OL

[Sprawa C-517/20 (1), OL (Przedłużenie włoskich koncesji)]

(Odesłanie prejudycjalne - Artykuły 49 i 56 TFUE - Gry losowe - Koncesje na działalność w zakresie przyjmowania zakładów - Przedłużenie już udzielonych koncesji - Uregulowanie statusu centrów transmisji danych prowadzących tę działalność bez koncesji i zezwoleń policji - Przedłużenie praw wynikających z tego uregulowania - Ograniczony okres)

(2023/C 164/03)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Tribunale di Ascoli Piceno

Strona w postępowaniu głównym w sprawie karnej

przy udziale: Procura della Repubblica presso il Tribunale di Ascoli Piceno

Sentencja

Artykuły 49 i 56 TFUE należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie przedłużeniu koncesji w sektorze gier losowych i praw wynikających z uregulowania sytuacji centrów transmisji danych prowadzących już w określonym momencie działalność w zakresie przyjmowania zakładów na rzecz zagranicznych pośredników niemających koncesji oraz zezwolenia policji, jeżeli takie przedłużenie, które może być uzasadnione w szczególności nadrzędnymi względami interesu ogólnego takimi jak cel zapewnienia ciągłości kontroli podmiotów tego sektora celem zagwarantowania ochrony konsumentów, nie jest właściwe do zagwarantowania realizacji tego celu lub wykracza poza to, co jest niezbędne dla osiągnięcia tego ostatniego.

(1) Dz.U. C 257 z 4.7.2022.

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/4

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 21 marca 2023 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landgericht Ravensburg – Niemcy) – QB/Mercedes-Benz Group AG, dawniej Daimler AG

[Sprawa C-100/21 (1), Mercedes Benz Group (Odpowiedzialność producentów pojazdów wyposażonych w urządzenia ograniczające skuteczność działania)]

(Odesłanie prejudycjalne - Zbliżanie ustawodawstw - Homologacja pojazdów silnikowych - Dyrektywa 2007/46/WE - Artykuł 18 ust. 1 - Artykuł 26 ust. 1 - Artykuł 46 - Rozporządzenie (WE) nr 715/2007 - Artykuł 5 ust. 2 - Pojazdy silnikowe - Silnik wysokoprężny - Emisje zanieczyszczeń - Zawór recyrkulacji spalin (zawór EGR) - Redukcja emisji tlenków azotu (NOx) ograniczana przez „okno termiczne” - Urządzenie ograniczające skuteczność działania - Ochrona interesów indywidualnego nabywcy pojazdu wyposażonego w niezgodne z prawem urządzenie ograniczające skuteczność działania - Prawo do odszkodowania z tytułu odpowiedzialności deliktowej producenta tego pojazdu - Sposób obliczania odszkodowania - Zasada skuteczności - Artykuł 267 TFUE - Dopuszczalność - Wystąpienie do Trybunału przez sąd w składzie jednoosobowym)

(2023/C 164/04)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Landgericht Ravensburg

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: QB

Strona pozwana: Mercedes-Benz Group AG, dawniej Daimler AG

Sentencja

Artykuł 18 ust. 1, art. 26 ust. 1 i art. 46 dyrektywy 2007/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 września 2007 r. ustanawiającej ramy dla homologacji pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz układów, części i oddzielnych zespołów technicznych przeznaczonych do tych pojazdów (dyrektywy ramowej), zmienionej rozporządzeniem Komisji (WE) nr 385/2009 z dnia 7 maja 2009 r., w związku z art. 5 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 715/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie homologacji typu pojazdów silnikowych w odniesieniu do emisji zanieczyszczeń pochodzących z lekkich pojazdów pasażerskich i użytkowych (Euro 5 i Euro 6) oraz w sprawie dostępu do informacji dotyczących naprawy i utrzymania pojazdów,

należy interpretować w ten sposób, że:

chronią one, oprócz interesów ogólnych, szczególne interesy indywidualnego nabywcy pojazdu silnikowego w stosunku do producenta tego pojazdu, w przypadku gdy ów pojazd jest wyposażony w zabronione urządzenie ograniczające skuteczność działania w rozumieniu tego ostatniego przepisu.

Prawo Unii należy interpretować w ten sposób, iż – w braku przepisów tego prawa w tej dziedzinie – prawo danego państwa członkowskiego określa reguły dotyczące naprawienia szkody rzeczywiście wyrządzonej nabywcy pojazdu wyposażonego w zabronione urządzenie ograniczające skuteczność działania w rozumieniu art. 5 ust. 2 rozporządzenia nr 715/2007, o ile to odszkodowanie jest adekwatne do poniesionej szkody.

(1) Dz.U. C 217 z 7.6.2021.

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/5

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 16 marca 2023 r. – American Airlines, Inc./Komisja Europejska, Delta Air Lines, Inc.

(Sprawa C-127/21 P) (1)

(Odwołanie - Rozporządzenie (WE) nr 139/2004 - Koncentracje przedsiębiorstw - Rynek transportu lotniczego - Operacja uznana za zgodną ze wspólnym rynkiem - Zobowiązania podjęte przez strony uczestniczące w koncentracji - Decyzja przyznająca prawa nabyte - Pojęcie „właściwego wykorzystania”)

(2023/C 164/05)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: American Airlines, Inc. (przedstawiciele: J.-P. Poitras, avocat, J. Ruiz Calzado, abogado, J. Wileur, avocat)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: T. Franchoo, H. Leupold i L. Wildpanner, pełnomocnicy), Delta Air Lines, Inc. (przedstawiciel: C. Angeli, avocate, M. Demetriou, BL i I. Giles, advocaat)

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	American Airlines Inc. pokrywa, poza własnymi kosztami, koszty poniesione przez Komisję Europejską oraz Delta Air Lines Inc. w niniejszym postępowaniu.

(1) Dz.U. C 163 z 3.5.2021.

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/5

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 16 marca 2023 r. – Komisja Europejska/Republika Bułgarii

(Sprawa C-174/21) (1)

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Dyrektywa 2008/50/WE - Jakość otaczającego powietrza - Wyrok Trybunału stwierdzający uchybienie - Artykuł 260 ust. 2 TFUE - Obowiązek podjęcia środków zapewniających wykonanie takiego wyroku - Zarzucane przez Komisję Europejską uchybienie temu obowiązkowi - Brak jasności wezwania do usunięcia uchybienia co do kwestii, czy w dniu odniesienia wyrok należało jeszcze wykonać - Zasada pewności prawa - Niedopuszczalność)

(2023/C 164/06)

Język postępowania: bułgarski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: M. Noll-Ehlers i I. Zaloguin, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Bułgarii (przedstawiciele: początkowo L. Zaharieva, T. Mitova i M. Georgieva, a następnie L. Zaharieva i T. Mitova, pełnomocnicy)

Interwenient popierający stronę pozwaną: Rzeczpospolita Polska (przedstawiciel: B. Majczyna, pełnomocnik)

Sentencja

1)	Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna.

2)	Komisja Europejska pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Republikę Bułgarii.

3)	Rzeczpospolita Polska pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 206 z 31.5.2021.

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/6

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 16 marca 2023 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato – Włochy) – Colt Technology Services Sp i in./Ministero della Giustizia i in.

(Sprawa C-339/21 (1), Colt Technology Services i in.)

(Odesłanie prejudycjalne - Sieci i usługi łączności elektronicznej - Dyrektywa (UE) 2018/1972 - Artykuł 13 - Warunki, którymi może zostać obwarowane ogólne zezwolenie - Punkt 4 części A załącznika I - Umożliwienie prowadzenia legalnego przejęcia przez właściwe organy krajowe - Artykuł 3 - Cele ogólne - Uregulowanie krajowe w dziedzinie zwrotu kosztów związanych z czynnościami przejęcia zleconymi operatorom telekomunikacyjnym przez organy sądowe - Brak mechanizmu pełnego zwrotu - Zasady niedyskryminacji, proporcjonalności i przejrzystości)

(2023/C 164/07)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Consiglio di Stato

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Colt Technology Services SpA, Wind Tre SpA, Telecom Italia SpA, Vodafone Italia SpA Ministero della Giustizia, Ministero dello Sviluppo economico, Procura Generale della Repubblica presso la Corte d’appello di Reggio Calabria, Procura della Repubblica presso il Tribunale di Cagliari, Procura della Repubblica presso il Tribunale di Roma

Druga strona postępowania: Ministero della Giustizia, Ministero dello Sviluppo economico, Ministero dell’Economia e delle Finanze, Procura Generale della Repubblica presso la Corte d’appello di Reggio Calabria, Procura della Repubblica presso il Tribunale di Cagliari, Procura della Repubblica presso il Tribunale di Roma, Procura della Repubblica presso il Tribunale di Locri, Wind Tre SpA

Sentencja

Artykuł 13 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1972 z dnia 11 grudnia 2018 r. ustanawiającej Europejski kodeks łączności elektronicznej w związku z art. 3 tej dyrektywy i z pkt 4 części A załącznika I do niej należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, które nie zobowiązuje do dokonania pełnego zwrotu kosztów poniesionych faktycznie przez dostawców usług łączności elektronicznej, gdy umożliwiają oni prowadzenie legalnego przejęcia przekazów w łączności elektronicznej przez właściwe organy krajowe, o ile uregulowanie to jest niedyskryminacyjne, proporcjonalne i przejrzyste.

(1) Dz.U. C 329 z 16.8.2021.

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/6

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 16 marca 2023 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Justice de paix du canton de Forest – Belgia) – ZG/Beobank SA

(Sprawa C-351/21 (1), Beobank)

(Odesłanie prejudycjalne - Zbliżanie ustawodawstw - Usługi płatnicze w ramach rynku wewnętrznego - Dyrektywa 2007/64/WE - Artykuł 47 ust. 1 lit. a) - Informacje dla płatnika po otrzymaniu zlecenia płatniczego - Artykuły 58, 60 i 61 - Odpowiedzialność dostawcy usług płatniczych za nieautoryzowane transakcje - Ciążący na tym dostawcy obowiązek dokonania zwrotu na rzecz płatnika w przypadku nieautoryzowanych transakcji - Umowy ramowe - Ciążący na tym dostawcy obowiązek dostarczenia płatnikowi informacji dotyczących danego odbiorcy)

(2023/C 164/08)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Justice de paix du canton de Forest

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: ZG

Strona pozwana: Beobank SA

Sentencja

Artykuł 47 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2007/64/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 listopada 2007 r. w sprawie usług płatniczych w ramach rynku wewnętrznego, zmieniającej dyrektywy 97/7/WE, 2002/65/WE, 2005/60/WE i 2006/48/WE i uchylającej dyrektywę 97/5/WE

należy interpretować w ten sposób, że:

dostawca usług płatniczych płatnika jest zobowiązany przekazać temu płatnikowi informacje umożliwiające identyfikację osoby fizycznej lub prawnej, która uzyskała korzyść w związku z transakcją płatniczą obciążającą rachunek tego płatnika, a nie tylko informacje, którymi w odniesieniu do tej transakcji płatniczej ów dostawca dysponuje po dołożeniu wszelkich starań.

(1) Dz.U. C 338 z 23.8.2021.

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/7

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 16 marca 2023 r. – Komisja Europejska/ Pharmaceutical Works Polpharma S.A., Europejska Agencja Leków, Biogen Netherlands BV (C-438/21 P), Biogen Netherlands BV/Pharmaceutical Works Polpharma S.A., Europejska Agencja Leków, Komisja Europejska (C-439/21 P), Europejska Agencja Leków/Pharmaceutical Works Polpharma S.A, Komisja Europejska, Biogen Netherlands BV (C-440/21 P)

(Sprawy połączone od C-438/21 P do C-440/21 P) (1)

(Odwołanie - Zdrowie publiczne - Produkty lecznicze stosowane u ludzi - Dyrektywa 2001/83/WE - Rozporządzenie (WE) nr 726/2004 - Wniosek o wydanie pozwolenia na dopuszczenie do obrotu wersji generycznej produktu leczniczego Tecfidera - Decyzja Europejskiej Agencji Leków (EMA) odmawiająca zatwierdzenia wniosku o wydanie pozwolenia na dopuszczenie do obrotu - Wcześniejsza decyzja Komisji Europejskiej stwierdzająca, że Tecfidera nie jest objęta tym samym ogólnym pozwoleniem na dopuszczenie do obrotu co Fumaderm - Uprzednio dopuszczone połączenie substancji leczniczych - Późniejsze pozwolenie na dopuszczenie do obrotu składnika połączenia substancji leczniczych - Ocena istnienia ogólnego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu)

(2023/C 164/09)

Język postępowania: angielski

Strony

(Sprawa C-438/21 P)

Wnosząca odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: początkowo S. Bourgois, L. Haasbeek i A. Sipos, a następnie L. Haasbeek i A. Sipos, pełnomocnicy)

Pozostali uczestnicy postępowania: Pharmaceutical Works Polpharma S.A. (przedstawiciele: N. Carbonnelle, avocat, S. Faircliffe, solicitor, i M. Martens, advocaat), Europejska Agencja Leków (EMA) (przedstawiciele: S. Drosos, H. Kerr i S. Marino, pełnomocnicy), Biogen Netherlands BV (przedstawiciel: C. Schoonderbeek, advocaat)

(Sprawa C-439/21 P)

Wnosząca odwołanie: Biogen Netherlands BV (przedstawiciel: C. Schoonderbeek, advocaat)

Pozostali uczestnicy postępowania: Pharmaceutical Works Polpharma S.A. (przedstawiciele: N. Carbonnelle, avocat, S. Faircliffe, solicitor, i M. Martens, advocaat), Europejska Agencja Leków (EMA) (przedstawiciele: S. Drosos, H. Kerr i S. Marino, pełnomocnicy), Komisja Europejska (przedstawiciele: początkowo S. Bourgois, L. Haasbeek i A. Sipos, a następnie L. Haasbeek i A. Sipos, pełnomocnicy)

(Sprawa C-440/21 P)

Wnosząca odwołanie: Europejska Agencja Leków (EMA) (przedstawiciele: S. Drosos, H. Kerr i S. Marino, pełnomocnicy)

Pozostali uczestnicy postępowania: Pharmaceutical Works Polpharma S.A. (przedstawiciele: N. Carbonnelle, avocat, S. Faircliffe, solicitor, i M. Martens, advocaat), Komisja Europejska (przedstawiciele: początkowo S. Bourgois, L. Haasbeek i A. Sipos, a następnie L. Haasbeek i A. Sipos, pełnomocnicy), Biogen Netherlands BV (przedstawiciel: C. Schoonderbeek, advocaat)

Sentencja

1)	Wyrok Sądu Unii Europejskiej z dnia 5 maja 2021 r., Pharmaceutical Works Polpharma/EMA (T-611/18, EU:T:2021:241), zostaje uchylony.

2)	Skarga wniesiona w sprawie T-611/18 przez Pharmaceutical Works Polpharma S.A. zostaje oddalona.

3)	Pharmaceutical Works Polpharma S.A. pokrywa, poza własnymi kosztami, koszty poniesione przez Komisję Europejską, Biogen Netherlands BV i Europejską Agencję Leków (EMA).

(1) Dz.U. C 391 z 27.9.2021.

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/8

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 16 marca 2023 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour d’appel de Paris – Francja) – Towercast/Autorité de la concurrence, Ministre chargé de l’économie

(Sprawa C-449/21 (1), Towercast)

(Odesłanie prejudycjalne - Konkurencja - Kontrola koncentracji przedsiębiorstw - Rozporządzenie (WE) nr 139/2004 - Artykuł 21 ust. 1 - Wyłączne zastosowanie tego rozporządzenia do transakcji wchodzących w zakres pojęcia „koncentracji” - Zakres - Koncentracja pozbawiona wymiaru wspólnotowego, której wielkość nie przekracza przewidzianych w prawie państwa członkowskiego progów, powyżej których przeprowadzenie kontroli ex ante jest obowiązkowe, i w przedmiocie której nie skierowano odesłania do Komisji Europejskiej - Kontrola takiej transakcji dokonywana przez organy ochrony konkurencji tego państwa członkowskiego w świetle art. 102 TFUE - Dopuszczalność)

(2023/C 164/10)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Cour d'appel de Paris

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Towercast

Strona pozwana: Autorité de la concurrence, Ministre chargé de l’économie

Przy udziale: Tivana Topco SA, Tivana Midco SARL, TDF Infrastructure Holding SAS, TDF Infrastructure SAS, Tivana France Holdings SAS

Sentencja

Artykuł 21 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 z dnia 20 stycznia 2004 r. w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorstw

należy interpretować w ten sposób, że:

nie stoi on na przeszkodzie temu, by pozbawiona wymiaru wspólnotowego w rozumieniu art. 1 tego rozporządzenia koncentracja przedsiębiorstw, której wielkość nie przekracza przewidzianych w prawie krajowym progów, powyżej których przeprowadzenie kontroli ex ante jest obowiązkowe, i w przedmiocie której nie skierowano na podstawie art. 22 tego rozporządzenia odesłania do Komisji Europejskiej, była badana przez organ ochrony konkurencji danego państwa członkowskiego jako mająca znamiona nadużycia pozycji dominującej zakazanego przez art. 102 TFUE ze względu na strukturę konkurencji na rynku o wymiarze krajowym.

(1) Dz.U. C 452 z 8.11.2021

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/9

Wyrok Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 16 marca 2023 r. – Komisja Europejska/Ana Calhau Correia de Paiva

(Sprawa C-511/21 P) (1)

(Odwołanie - System językowy - Konkurs otwarty EPSO/AD/293/14 - Ogłoszenie o konkursie - Ograniczenie wyboru drugiego języka konkursu do języków niemieckiego, angielskiego i francuskiego - Nieumieszczenie na liście rezerwy kadrowej - Zarzut niezgodności z prawem ogłoszenia o konkursie - Dopuszczalność)

(2023/C 164/11)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnosząca odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: I. Melo Sampaio, B. Schima i L. Vernier, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: Ana Calhau Correia de Paiva (przedstawiciele: D. Rovetta i V. Villante, avvocati)

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	Komisja Europejska pokrywa, poza własnymi kosztami, koszty poniesione przez Anę Calhau Correię de Paivę w związku z niniejszym postępowaniem odwoławczym.

(1) Dz.U. C 2 z 3.1.2022.

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/9

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 16 marca 2023 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Pfälzisches Oberlandesgericht Zweibrücken – Niemcy) – MS / Saatgut-Treuhandverwaltungs GmbH

[Sprawa C-522/21 (1), Saatgut-Treuhandverwaltung (KWS Meridian)]

(Odesłanie prejudycjalne - Własność intelektualna - Ochrona odmian roślin - Rozporządzenie (WE) nr 2100/94 - Odstępstwo przewidziane w art. 14 ust. 3 - Artykuł 94 ust. 2 - Naruszenie - Prawo do odszkodowania - Rozporządzenie (WE) nr 1768/95 - Artykuł 18 ust. 2 - Naprawienie szkody - Minimalna kwota ryczałtowa obliczona na podstawie czterokrotności opłaty licencyjnej - Kompetencja Komisji Europejskiej - Nieważność)

(2023/C 164/12)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Pfälzisches Oberlandesgericht

Strony w postępowaniu głównym

Wnoszący apelację: MS

Druga strona postępowania: Saatgut-Treuhandverwaltungs GmbH

Sentencja

Artykuł 18 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1768/95 z dnia 24 lipca 1995 r. ustanawiającego przepisy wykonawcze w zakresie odstępstwa rolnego przewidzianego w art. 14 ust. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 2100/94 w sprawie wspólnotowego systemu ochrony odmian roślin, zmienionego rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2605/98 z dnia 3 grudnia 1998 r., jest nieważny.

(1) Dz.U. C 513 z 20.12.2021.

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/10

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 16 marca 2023 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Supremo – Hiszpania) – Caixabank SA/X

[Sprawa C-565/21 (1), Caixabank (Prowizja za udzielenie kredytu)]

(Odesłanie prejudycjalne - Ochrona konsumentów - Dyrektywa 93/13/EWG - Artykuły 3, 4 i 5 - Umowy zawierane z konsumentami - Kredyty hipoteczne - Nieuczciwe warunki umowne - Warunek dotyczący prowizji za udzielenie kredytu - Żądanie stwierdzenia nieważności tego warunku i zwrotu kwoty zapłaconej z tego tytułu - Prosty i zrozumiały język, w jakim zostały wyrażone warunki - Istnienie szczególnego ustawodawstwa krajowego)

(2023/C 164/13)

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Tribunal Supremo

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca skargę kasacyjną: Caixabank SA

Druga strona postępowania kasacyjnego: X

Sentencja

Artykuł 4 ust. 2 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich

należy interpretować w ten sposób, że:

stoi on na przeszkodzie orzecznictwu krajowemu, w którym, mając na względzie uregulowania krajowe przewidujące, że prowizja za udzielenie kredytu jest wynagrodzeniem za usługi związane z oceną, udzieleniem pożyczki lub kredytu hipotecznego lub zarządzaniem pożyczką lub kredytem hipotecznym bądź za inne podobne usługi, uznaje się, iż warunek, w którym została przewidziana taka prowizja, wchodzi w zakres wyrażenia „główny przedmiot umowy” w rozumieniu tego przepisu, ponieważ prowizja ta jest jednym z głównych składników ceny.

Artykuł 5 dyrektywy 93/13

należy interpretować w ten sposób, że:

do celów dokonania oceny prostoty i zrozumiałości warunku umownego przewidującego zapłatę przez kredytobiorcę prowizji za udzielenie kredytu właściwy sąd ma obowiązek sprawdzić w świetle całokształtu istotnych okoliczności faktycznych, czy kredytobiorca miał możliwość oszacować wypływające dla niego z tej umowy konsekwencje ekonomiczne, zrozumieć charakter usług świadczonych w zamian za koszty przewidziane we wspomnianym warunku i sprawdzić, czy nie dochodzi do nakładania się kosztów lub usług, za które koszty te stanowią wynagrodzenie.

Artykuł 3 ust. 1 dyrektywy 93/13

należy interpretować w ten sposób, że:

nie stoi on na przeszkodzie orzecznictwu krajowemu, w którym uznano, iż warunek umowny przewidujący zgodnie z odpowiednimi uregulowaniami krajowymi zapłatę przez kredytobiorcę prowizji za udzielenie kredytu mającej na celu wynagrodzenie za usługi związane z oceną, sporządzeniem i zindywidualizowanym rozpatrzeniem wniosku o pożyczkę lub kredyt hipoteczny może w danym przypadku nie powodować znaczącej nierównowagi wynikających z umowy praw i obowiązków stron ze szkodą dla konsumenta, pod warunkiem że ewentualne istnienie takiej nierównowagi będzie przedmiotem skutecznej kontroli właściwego sądu zgodnie z kryteriami wywiedzionymi z orzecznictwa Trybunału.

(1) Dz.U. C 51 z 31.1.2022.

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/11

Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 16 marca 2023 r. – GABO:mi Gesellschaft für Ablauforganisation:milliarium mbH & Co. KG/Komisja Europejska

(Sprawa C-696/21 P) (1)

(Odwołanie - Klauzula arbitrażowa - Szósty i siódmy program ramowy w zakresie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji (2002 – 2006 i 2007 – 2013) - Program ramowy w zakresie badań naukowych i innowacji „Horyzont 2020” (2014 – 2020) - Koszty kwalifikowalne - Potrącenie wierzytelności - Żądanie zwrotu - Dopuszczalność skargi - Artykuł 76 lit. d) regulaminu postępowania przed Sądem Unii Europejskiej - Wymóg dotyczący jasności i precyzyjności)

(2023/C 164/14)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: GABO:mi Gesellschaft für Ablauforganisation:milliarium mbH & Co. KG (przedstawiciel: Ch. Mayer, Rechtsanwalt)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska (przedstawiciele: L. André, M. Ilkova i L. Mantl, pełnomocnicy)

Sentencja

1)	Odwołanie zostaje oddalone.

2)	GABO:mi Gesellschaft für Ablauforganisation:milliarium mbH & Co. KG pokrywa, poza własnymi kosztami, koszty poniesione przez Komisję Europejską.

(1) Dz.U. C 73 z 14.2.2022.

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/11

Wyrok Trybunału (dziesiąta izba) z dnia 9 marca 2023 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Vrhovno sodišče Republike Slovenije – Słowenia) – SOMEO S.A., dawniej PEARL STREAM S.A./Republika Slovenija

(Sprawa C-725/21 (1), SOMEO)

(Odesłanie prejudycjalne - Unia celna - Wspólna taryfa celna - Klasyfikacja taryfowa - Nomenklatura scalona - Podpozycja 9401 90 80 - Części siedzeń samochodowych - Siatka do produkcji kieszeni w tylnej części siedzeń - Osłona wnętrza siedzeń)

(2023/C 164/15)

Język postępowania: słoweński

Sąd odsyłający

Vrhovno sodišče Republike Slovenije

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: SOMEO S.A., dawniej PEARL STREAM S.A.

Strona przeciwna: Republika Slovenija

Sentencja

Pozycję 9401 Nomenklatury scalonej, zawartej w załączniku I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej taryfy celnej, zmienionego rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 1101/2014 z dnia 16 października 2014 r., rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 2015/1754 z dnia 6 października 2015 r. i rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 2016/1821 z dnia 6 października 2016 r.,

należy interpretować w ten sposób, że:

pojęcie „części” siedzenia samochodowego nie obejmuje towarów, które nie są niezbędne do tego, aby takie siedzenie mogło spełniać swoją funkcję.

(1) Dz.U. C 109 z 7.3.2022.

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/12

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 9 marca 2023 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Administrativen sad – Haskovo – Bułgaria) – JP EOOD/Otdel „Mitnichesko razsledvane i razuznavane”/MRR/v TD „Mitnitsa Burgas”

(Sprawa C-752/21 (1), Otdel „Mitnichesko razsledvane i razuznavane”)

(Odesłanie prejudycjalne - Rozporządzenie (UE) nr 952/2013 - Unijny kodeks celny - Środki odwoławcze - Współpraca wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych - Decyzja ramowa 2005/212/WSiSW - Przemyt celny - Mienie należące do osoby trzeciej zajęte w ramach postępowania karnoadministracyjnego - Ustawodawstwo krajowe wykluczające tę osobę trzecią z kategorii osób uprawnionych do złożenia skargi na decyzję o nałożeniu kary administracyjnej nakazującej zajęcie)

(2023/C 164/16)

Język postępowania: bułgarski

Sąd odsyłający

Administrativen sad – Haskovo

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: JP EOOD

Strona przeciwna: Otdel „Mitnichesko razsledvane i razuznavane” /MRR/ v TD „Mitnitsa Burgas”

przy udziale: Okrazhna prokuratura – Haskovo

Sentencja

Artykuł 44 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego unijny kodeks celny

należy interpretować w ten sposób, że:

stoi on na przeszkodzie przepisom krajowym nieprzyznającym prawa do wniesienia skargi na decyzję o nałożeniu kary administracyjnej osobie, której mienie zostało zajęte na podstawie takiej decyzji, lecz która nie została uznana w tej decyzji za sprawcę naruszenia administracyjnego pozostającego w związku z nałożoną karą.

2)	Artykuł 4 decyzji ramowej Rady 2005/212/WSiSW z dnia 24 lutego 2005 r. w sprawie konfiskaty korzyści, narzędzi i mienia pochodzących z przestępstwa należy interpretować w ten sposób, że: nie ma on zastosowania do decyzji dotyczącej czynu niebędącego przestępstwem.

(1) Dz.U. C 109 z 7.3.2022.

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/13

Wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 16 marca 2023 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Rejonowy dla Warszawy-Woli w Warszawie – Polska) – M.B., U.B., M.B./X S.A.

[Sprawa C-6/22 (1), M.B. i in. (Skutki nieważności umowy)]

(Odesłanie prejudycjalne - Ochrona konsumentów - Dyrektywa 93/13/EWG - Nieuczciwe warunki w umowach konsumenckich - Artykuły 6 i 7 - Skutki stwierdzenia nieuczciwego charakteru warunku umownego - Umowa kredytu hipotecznego indeksowanego do waluty obcej - Dalsze obowiązywanie umowy z pominięciem nieuczciwych warunków - Wola konsumenta, aby umowa została unieważniona - Stosowanie dyrektywy po unieważnieniu umowy - Uprawnienia i obowiązki sądu krajowego)

(2023/C 164/17)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Woli w Warszawie

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: M.B., U.B., M.B.

Strona pozwana: X S.A.

Sentencja

Artykuł 6 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich

należy interpretować w ten sposób, że:

w wypadku unieważnienia umowy zawartej między konsumentem a przedsiębiorcą ze względu na nieuczciwy charakter jednego z jej warunków do państw członkowskich należy uregulowanie, w drodze ich prawa krajowego, skutków tego unieważnienia, z poszanowaniem ochrony przyznanej konsumentowi przez tę dyrektywę, w szczególności poprzez zagwarantowanie przywrócenia sytuacji prawnej i faktycznej, w jakiej konsument ten znajdowałby się w braku takiego nieuczciwego warunku.

Artykuł 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13

należy interpretować w ten sposób, że:

stoją one na przeszkodzie temu, by sąd krajowy, po pierwsze, zbadał z urzędu, z pominięciem zakresu uprawnień przyznanych mu w tym względzie przez prawo krajowe, sytuację majątkową konsumenta, który zażądał unieważnienia umowy wiążącej go z przedsiębiorcą ze względu na istnienie nieuczciwego warunku, bez którego umowa nie może nadal być prawnie wiążąca, nawet jeśli owo unieważnienie może narazić konsumenta na szczególnie szkodliwe konsekwencje, a po drugie, odmówił stwierdzenia takiego unieważnienia, w sytuacji gdy konsument wyraźnie o to się zwrócił i został poinformowany w sposób obiektywny i wyczerpujący o konsekwencjach prawnych i szczególnie szkodliwych dla niego skutkach gospodarczych.

Artykuł 6 ust. 1 dyrektywy 93/13

należy interpretować w ten sposób, że:

stoi on na przeszkodzie temu, by sąd krajowy po stwierdzeniu nieuczciwego charakteru warunku umowy zawartej między przedsiębiorcą a konsumentem mógł zaradzić lukom wynikającym z usunięcia nieuczciwego warunku zawartego w tej umowie poprzez zastosowanie przepisu prawa krajowego niemającego charakteru przepisu dyspozytywnego. Jednakże do sądu krajowego należy podjęcie, przy uwzględnieniu całości prawa krajowego, wszelkich środków niezbędnych dla ochrony konsumenta przed szczególnie szkodliwymi konsekwencjami, jakie mogłoby dla niego mieć unieważnienie umowy.

(1) Dz.U. C 158 z 11.4.2022 R.

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/14

Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 9 marca 2023 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez High Court (Irlandia) – Irlandia) – NJ, OZ/An Bord Pleanála, Ireland, Attorney General

[Sprawa C-9/22 (1), An Bord Pleanála i in. (Obszar St Teresa’s Gardens)]

(Odesłanie prejudycjalne - Środowisko naturalne - Dyrektywa 2001/42/WE - Ocena skutków wywieranych przez niektóre plany i programy na środowisko naturalne - Artykuł 2 lit. a) - Pojęcie „planów i programów” - Artykuł 3 ust. 2 lit. a) - Ocena oddziaływania na środowisko - Nieustawowy akt porządzony przez radę gminy i dewelopera - Dyrektywa 2011/92/WE - Ocena skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko naturalne - Artykuł 3 ust. 1 - Obowiązek właściwego określenia, opisania i oceny, dla każdego indywidualnego przypadku, bezpośrednich i pośrednich skutków, jakie wywiera dane przedsięwzięcie - Wiążące wytyczne ministerialne dotyczące wysokości budynków)

(2023/C 164/18)

Język postępowania: angielski

Sąd odsyłający

High Court (Irlande)

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: NJ, OZ

Strona pozwana: An Bord Pleanála, Ireland, Attorney General

Przy udziale: DBTR-SCR1 Fund, a Sub Fund of TWTC Multi-Family ICAV

Sentencja

Artykuł 2 lit. a) i art. 3 ust. 2 i 3 dyrektywy 2001/42/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 czerwca 2001 r. w sprawie oceny wpływu niektórych planów i programów na środowisko

należy interpretować w ten sposób, że:

dany plan wchodzi w zakres stosowania tej dyrektywy, jeżeli, po pierwsze, został przygotowany przez organ na poziomie lokalnym we współpracy z wykonawcą wskazanym w tym planie i został przyjęty przez ten organ, po drugie, został on przyjęty na podstawie przepisu zawartego w innym planie lub programie i, po trzecie, przewiduje on rodzaje zagospodarowania odmienne niż te przewidziane w innym planie lub programie, pod warunkiem jednak, że ma on co najmniej obowiązkowy charakter dla organów właściwych w dziedzinie wydawania zezwoleń na przedsięwzięcia.

Dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/92/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko, zmienioną dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/52/UE z dnia 16 kwietnia 2014 r.,

należy interpretować w ten sposób, że:

nie stoi ona na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu nakładającemu na właściwe organy państwa członkowskiego, które podejmują decyzję o przyznaniu lub odmowie udzielenia zezwolenia na przedsięwzięcie, obowiązek działania zgodnie z wytycznymi, które wymagają zwiększenia w miarę możliwości wysokości budynków i które to wytyczne zostały poddane ocenie oddziaływania na środowisko na podstawie dyrektywy 2001/42.

(1) Dz.U. C 158 z 11.4.2022.

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/15

Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 9 marca 2023 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Supremo Tribunal Administrativo – Portugalia) – Generali Seguros SA, dawniej Global, Companhia de Seguros SA/Autoridade Tributária e Aduaneira

(Sprawa C-42/22 (1), Generali Seguros)

(Odesłanie prejudycjalne - Wspólny system podatku od wartości dodanej (VAT) - Dyrektywa 2006/112/WE - Zwolnienie z VAT - Artykuł 135 ust. 1 lit. a) - Zwolnienie transakcji ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych - Artykuł 136 lit. a) - Zwolnienie dostaw towarów wykorzystywanych wyłącznie do celów działalności zwolnionej - Pojęcie „transakcji ubezpieczeniowych” - Odsprzedaż nabytych od osób ubezpieczonych wraków pojazdów samochodowych uszkodzonych w związku ze zdarzeniami ubezpieczeniowymi - Zasada neutralności podatkowej)

(2023/C 164/19)

Język postępowania: portugalski

Sąd odsyłający

Supremo Tribunal Administrativo

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca odwołanie: Generali Seguros SA, uprzednio Global, Companhia de Seguros SA

Strona przeciwna: Autoridade Tributária e Aduaneira

Sentencja

Artykuł 135 ust. 1 lit. a) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej

należy interpretować w ten sposób, że:

transakcje polegające na sprzedaży przez zakład ubezpieczeń osobom trzecim wraków pojazdów samochodowych uszkodzonych w związku ze zdarzeniami objętymi ubezpieczeniem udzielonym przez ten zakład, które to wraki zakład ten nabył od ubezpieczonych w nim osób, nie są objęte zakresem stosowania tego przepisu.

Artykuł 136 lit. a) dyrektywy 2006/112

należy interpretować w ten sposób, że:

Zasadę neutralności podatkowej, na której zasadza się wspólny system podatku od wartości dodanej,

należy interpretować w ten sposób, że:

nie stoi ona na przeszkodzie temu, że nie podlegają zwolnieniu transakcje polegające na sprzedaży przez zakład ubezpieczeń osobom trzecim wraków pojazdów samochodowych uszkodzonych w związku ze zdarzeniami objętymi ubezpieczeniem udzielonym przez ten zakład, które to wraki zakład ten nabył od ubezpieczonych w nim osób, gdy owo nabycie nie dało prawa do odliczenia.

(1) Dz.U. C 171 z 25.4.2022.

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/16

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 9 marca 2023 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour d’appel de Paris – Francja) – Sogefinancement/RW, UV

(Sprawa C-50/22 (1), Sogefinancement)

(Odesłanie prejudycjalne - Ochrona konsumentów - Dyrektywa 2008/48/WE - Umowy o kredyt konsumencki - Zakres stosowania - Prawo odstąpienia od umowy - Artykuł 14 ust. 7 - Przepisy krajowe ustanawiające okres, w którym wykonanie umowy nie może się rozpocząć - Krajowe przepisy proceduralne regulujące uwzględnienie z urzędu i karanie przez sąd krajowy naruszenia takich przepisów - Artykuł 23 - Skuteczne, proporcjonalne i odstraszające sankcje)

(2023/C 164/20)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Cour d’appel de Paris

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Sogefinancement

Strona pozwana: RW, UV

Sentencja

Artykuł 14 ust. 7 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/48/WE z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie umów o kredyt konsumencki oraz uchylającej dyrektywę Rady 87/102/EWG

należy interpretować w ten sposób, że:

krajowe przepisy proceduralne regulujące uwzględnienie z urzędu i nakładanie przez sąd krajowy sankcji za naruszenie przez kredytodawcę przepisu krajowego przewidującego okres, w którym wykonanie umowy nie może się rozpocząć, nie są objęte zakresem stosowania tej dyrektywy.

(1) Dz.U. C 191 z 10.5.2022.

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/16

Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 9 marca 2023 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landesgericht Salzburg – Austria) – JA/Wurth Automotive GmbH

(Sprawa C-177/22 (1), Wurth Automotive)

(Odesłanie prejudycjalne - Współpraca sądowa w sprawach cywilnych - Rozporządzenie (UE) nr 1215/2012 - Jurysdykcja w sprawach umów zawieranych przez konsumentów - Pojęcie „konsumenta” - Zachowanie osoby powołującej się na status konsumenta mogące wywołać u drugiej strony umowy wrażenie, że działa ona w celach zawodowych lub gospodarczych)

(2023/C 164/21)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Landesgericht Salzburg

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: JA

Strona pozwana: Wurth Automotive GmbH

Sentencja

Artykuł 17 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1215/2012 z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych

należy interpretować w ten sposób, że:

w celu ustalenia, czy osobę, która zawarła umowę objętą lit. c) tego przepisu, można uznać za „konsumenta” w rozumieniu wspomnianego przepisu, należy wziąć pod uwagę aktualne lub przyszłe cele, których realizacji służy zawarcie tej umowy, niezależnie od tego, czy owa osoba ma status pracownika najemnego, czy też prowadzi działalność na własny rachunek.

Artykuł 17 ust. 1 rozporządzenia nr 1215/2012

należy interpretować w ten sposób, że:

w celu ustalenia, czy osobę, która zawarła umowę objętą lit. c) tego przepisu, można uznać za „konsumenta” w rozumieniu wspomnianego przepisu, można wziąć pod uwagę wrażenie wywołane u drugiej strony umowy przez zachowanie tej osoby, polegające między innymi na braku reakcji osoby powołującej się na status konsumenta na postanowienia umowy oznaczające ją jako przedsiębiorczynię; na okoliczności, że zawarła ona tę umowę przez pośrednika prowadzącego działalność gospodarczą w dziedzinie, której podlega wspomniana umowa, który to pośrednik po podpisaniu owej umowy zwrócił się do drugiej jej strony z pytaniem o możliwość wykazania podatku od wartości dodanej na odnośnej fakturze; czy też na okoliczności, że sprzedała towar będący przedmiotem umowy wkrótce po jej zawarciu i ewentualnie osiągnęła z tego tytułu zysk.

Artykuł 17 ust. 1 rozporządzenia nr 1215/2012

należy interpretować w ten sposób, że:

jeżeli okaże się niemożliwe ustalenie w wymagany prawem sposób, w ramach całościowej oceny informacji, którymi dysponuje sąd krajowy, pewnych okoliczności towarzyszących zawarciu umowy, w szczególności w odniesieniu do informacji zawartych w tej umowie lub udziału pośrednika przy jej zawieraniu, sąd ten powinien dokonać oceny mocy dowodowej tych informacji zgodnie z przepisami prawa krajowego, w tym w odniesieniu do kwestii, czy wątpliwości należy rozstrzygać na korzyść osoby, która powołuje się na status „konsumenta” w rozumieniu tego przepisu.

(1) Dz.U. C 213 z 30.5.2022.

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/17

Wyrok Trybunału (ósma izba) z dnia 9 marca 2023 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour de cassation – Belgia) – État belge, Promo 54/Promo 54, État belge

(Sprawa C-239/22 (1), État belge i Promo 54)

(Odesłanie prejudycjalne - Wspólny system podatku od wartości dodanej (VAT) - Dyrektywa 2006/112/WE - Artykuł 12 ust. 1 i 2 - Dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu przed pierwszym zasiedleniem - Brak przepisów prawa krajowego przewidujących szczegółowe zasady stosowania kryterium związanego z pierwszym zasiedleniem - Artykuł 135 ust. 1 lit. j) - Zwolnienia - Dostawa, po przebudowie, budynku, który był przedmiotem pierwszego zasiedlenia przed przebudową - Krajowa doktryna administracyjna zrównująca budynki, które zostały w znacznym stopniu przebudowane, z nowymi budynkami)

(2023/C 164/22)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Cour de cassation

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: État belge, Promo 54

Druga strona postępowania: Promo 54, État belge

Sentencja

Artykuł 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej w związku z jej art. 12 ust. 1 i 2

należy interpretować w ten sposób, że:

przewidziane w tym pierwszym przepisie zwolnienie dla dostawy budynków lub ich części oraz związanego z nimi gruntu, innych niż te, których dostawa jest dokonywana przed ich pierwszym zasiedleniem, ma również zastosowanie do dostawy budynku, który był przedmiotem pierwszego zasiedlenia przed jego przebudową, nawet jeśli dane państwo członkowskie nie określiło w prawie krajowym szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia do przebudowy budynku, do czego upoważniał je drugi z tych przepisów.

(1) Dz.U. C 257 z 4.7.2022.

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/18

Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 9 marca 2023 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour de cassation – Francja) – Bolloré logistics SA/Direction interrégionale des douanes et droits indirects de Caen, Recette régionale des douanes et droits indirects de Caen, Bolloré Ports de Cherbourg SAS

(Sprawa C-358/22 (1), Bolloré logistics)

(Odesłanie prejudycjalne - Unia celna - Rozporządzenie (EWG) nr 2913/92 - Wspólnotowy kodeks celny - Artykuł 195 - Artykuł 217 ust. 1 - Artykuł 221 ust. 1 - Wspólna taryfa celna - Obowiązki gwaranta dłużnika długu celnego - Zasady powiadamiania o długu celnym - Odpowiadające temu długowi należności celne, które nie zostały prawidłowo podane do wiadomości dłużnika - Wymagalność długu celnego od gwaranta solidarnego)

(2023/C 164/23)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Cour de cassation

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Bolloré logistics SA

Strona pozwana: Direction interrégionale des douanes et droits indirects de Caen, Recette régionale des douanes et droits indirects de Caen, Bolloré Ports de Cherbourg SAS

Sentencja

Artykuł 195, art. 217 ust. 1 i art. 221 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy kodeks celny, zmienionego rozporządzeniem (WE) nr 648/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 kwietnia 2005 r.,

należy interpretować w ten sposób, że:

organy celne nie mogą żądać od gwaranta, o którym mowa we wspomnianym art. 195, zapłaty długu celnego, dopóki dłużnik nie zostanie prawidłowo powiadomiony o kwocie należności.

(1) Dz.U. C 340 z 5.9.2022.

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/19

Postanowienie Trybunału (druga izba) z dnia 22 grudnia 2022 r. (wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Sad Najwyższy – Polska) – W.Ż./A.S., Sąd Najwyższy (C-491/20), W.Ż./K.Z. (C-492/20), P.J./A.T., R.W., Sąd Najwyższy (C-493/20), K.M./T.P., Skarb Państwa – Sąd Najwyższy (C-494/20), T.M./T.D., M.D., P.K., J.L., M.L., O.N., G.Z., A.S., Skarb Państwa – Sąd Najwyższy (C-495/20), M.F./T.P. (C-496/20), T.B./T.D., M.D., P.K., J.L., M.L., O.N., G.Z., A.S., Skarb Państwa – Sąd Najwyższy (C-506/20), M.F./J.M. (C-509/20), B.S./T D., M.D., P.K., J.L., M.L., O.N., Skarb Państwa – Sąd Najwyższy (C-511/20)

(Sprawy połączone od C-491/20 do C-496/20, C-506/20, C-509/20 i C-511/20 (1), Sąd Najwyższy i in.)

(Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 53 § 2 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Artykuł 267 TFUE - Niezbędność dokonania wykładni prawa Unii dla wydania wyroku przez sąd odsyłający - Brak - Oczywista niedopuszczalność)

(2023/C 164/24)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Sąd Najwyższy

Strony w postępowaniu głównym

(Sprawa C-491/20)

Strona powodowa: W.Ż.

Strona pozwana: A.S., Sąd Najwyższy

Przy udziale: Prokuratora Generalnego

(Sprawa C-492/20)

Strona powodowa: W.Ż.

Strona pozwana: K.Z., Skarb Państwa – Sąd Najwyższy

Przy udziale: Prokuratora Generalnego

(Sprawa C-493/20)

Strona powodowa: P.J.

Strona pozwana: A.T., R.W., Sąd Najwyższy

Przy udziale: Prokuratora Generalnego

(Sprawa C-494/20)

Strona powodowa: K.M.

Strona pozwana: T.P., Skarb Państwa – Sąd Najwyższy,

Przy udziale: Prokuratora Generalnego

(Sprawa C-495/20)

Strona powodowa: T.M.

Strona pozwana: T.D., M.D., P.K., J.L., M.L., O.N., G.Z., A.S., Skarb Państwa – Sąd Najwyższy,

Przy udziale: Prokuratora Generalnego

(Sprawa C-496/20)

Strona powodowa: M.F.

Strona pozwana: T.P.,

Przy udziale: Prokuratora Generalnego

(Sprawa C-506/20)

Strona powodowa: T.B.

Strona pozwana: T.D., M.D., P.K., J.L., M.L., O.N., G.Z., A.S., Skarb Państwa – Sąd Najwyższy,

Przy udziale: Prokuratora Generalnego

(Sprawa C-509/20)

Strona powodowa: M.F.

Strona pozwana: J.M.

Przy udziale: Prokuratora Generalnego, Rzecznika Praw Obywatelskich

(Sprawa C-511/20)

Strona powodowa: B.S.

Strona pozwana: T.D., M.D., P.K., J.L., M.L., O.N., Skarb Państwa – Sąd Najwyższy

Przy udziale: Prokuratora Generalnego

Sentencja

Wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym, z którymi wystąpił Sąd Najwyższy (Izba Pracy i Ubezpieczeń Społecznych) (Polska) postanowieniami z dnia 15 lipca 2020 r., są niedopuszczalne.

(1) Dz.U. C 44 z 8.2.2021.

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/20

Postanowienie Trybunału (siódma izba) z dnia 13 stycznia 2023 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzgericht – Austria) – XO / Finanzamt Österreich, poprzednio Finanzamt Waldviertel

(Sprawa C-574/20 (1), Finanzamt Österreich)

(Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 53 § 2 i art. 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Zabezpieczenie społeczne - Świadczenia rodzinne - Indeksacja powiązana z cenami - Odpowiedź na pytanie prejudycjalne, którą można jasno wyinterpretować z orzecznictwa - Brak związku między pytaniem prejudycjalnym a sporem w postępowaniu głównym - Pytanie oczywiście niedopuszczalne)

(2023/C 164/25)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesfinanzgericht

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: XO

Strona przeciwna: Finanzamt Österreich, poprzednio Finanzamt Waldviertel

Sentencja

Badanie pierwszego z pytań prejudycjalnych nie wykazało niczego, co mogłoby wpływać na ważność art. 7 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, po zmianach wprowadzonych rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 465/2012 z dnia 22 maja 2012 r., w związku z art. 45 TFUE.

2)	Drugie z pytań prejudycjalnych zadanych przez Bundesfinanzgericht (federalny sąd do spraw finansowych, Austria) jest oczywiście niedopuszczalne.

(1) Dz.U. C 35 z 1.2.2021

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/21

Postanowienie Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 17 stycznia 2023 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sofiyski rayonen sad – Bułgaria) – Postępowanie wszczęte przez TBI Bank

(Sprawa C-379/21 (1), TBI Bank)

(Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 53 § 2 i art. 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Kredyt konsumencki - Dyrektywa 93/13/EWG - Artykuł 6 ust. 1 - Nieuczciwe warunki umowne - Odmowa wydania nakazu natychmiastowej zapłaty w wypadku roszczenia opartego na nieuczciwym warunku umownym - Skutki związane z nieuczciwym charakterem warunku umownego - Wskazówki sądu wyższej instancji nieuwzględniające wspomnianych skutków)

(2023/C 164/26)

Język postępowania: bułgarski

Sąd odsyłający

Sofiyski rayonen sad

Strony w postępowaniu głównym

Wnioskodawca w postępowaniu głównym: TBI Bank

Sentencja

Artykuł 6 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich,

należy interpretować w ten sposób, że:

sąd krajowy rozpatrujący wniosek o wydanie nakazu zapłaty, podczas gdy dłużnik będący konsumentem nie uczestniczy w postępowaniu aż do chwili wydania tego nakazu, musi z urzędu odstąpić od stosowania nieuczciwego warunku umownego umowy o kredyt konsumencki zawartej między tym konsumentem a zainteresowanym przedsiębiorcą, na którym to warunku umownym opiera się część dochodzonej wierzytelności. W tej sytuacji sąd ten dysponuje możliwością częściowego oddalenia tego wniosku, pod warunkiem, po pierwsze, że umowa ta może istnieć bez żadnej innej zmiany lub rewizji lub uzupełnienia, co powinien zweryfikować wspomniany sąd, i po drugie, że roszczenia wynikające z tego warunku mogą być odróżnione od pozostałej części żądania.

Artykuł 6 ust. 1 dyrektywy 93/13

należy interpretować w ten sposób, że:

stoi on na przeszkodzie temu, by sąd krajowy, który powinien orzec w następstwie przekazania mu sprawy przez sąd wyższej instancji, był związany, zgodnie z krajowym prawem proceduralnym, ocenami prawnymi oraz wskazówkami sądu wyższej instancji, jeśli jest on zdania – biorąc pod uwagę wykładnię, o której przeprowadzenie zwrócił się do Trybunału – że te oceny i wskazówki nie wywodzą skutków prawnych z nieuczciwego charakteru warunku umowy o kredyt konsumencki.

(1) Dz.U. C 368 z 13.9.2021.

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/22

Postanowienie Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 16 stycznia 2023 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Naczelny Sąd Administracyjny – Polska) – W. Sp. z o. o./Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Łodzi

(Sprawa C-729/21 (1), Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Łodzi)

(Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Dyrektywa 2006/112/WE - Podatek od wartości dodanej (VAT) - Artykuł 19 - Pojęcie „przekazania całości lub części majątku” - Umowa sprzedaży dotycząca centrum handlowego - Przeniesienie przedsiębiorstwa - Częściowe przeniesienie składników materialnych i niematerialnych przedsiębiorstwa)

(2023/C 164/27)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Naczelny Sąd Administracyjny

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: W. Sp. z o. o.

Strona przeciwna: Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Łodzi

Sentencja

Artykuł 19 akapit pierwszy dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej

należy interpretować w ten sposób, że:

nie stoi on na przeszkodzie przepisowi prawa krajowego, który przewiduje, iż „przekazanie całości lub części majątku” nie podlega opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej, bez uzależnienia jego stosowania od warunku, by odbiorca był następcą prawnym przekazującego.

Artykuł 19 akapit pierwszy dyrektywy 2006/112

należy interpretować w ten sposób, że:

pojęcie „przekazania całości lub części majątku” obejmuje przeniesienie części przedsiębiorstwa, nawet jeśli nie zostały przeniesione na nabywcę wszystkie składniki materialne i niematerialne, które wchodzą w skład tej części, pod warunkiem że całość przekazanych składników jest wystarczająca dla umożliwienia temu przedsiębiorstwu prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej.

(1) Dz.U. C 128 z 21.3.2022.

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/22

Postanowienie Trybunału (szósta izba) z dnia 6 marca 2023 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de lo Mercantil no 11 de Barcelona – Hiszpania) – QJ i IP/Deutsche Bank AG

(Sprawy połączone C-198/22 i C-199/22) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Artykuł 101 TFUE - Dyrektywa 2014/104/UE - Artykuł 10 - Zakres stosowania ratione temporis - Powództwa o odszkodowanie za naruszenia przepisów prawa konkurencji Unii Europejskiej - Termin przedawnienia - Naruszenie popełnione przed wejściem w życie dyrektywy - Ochrona konsumentów)

(2023/C 164/28)

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Juzgado de lo Mercantil no 11 de Barcelona

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: QJ (C-198/22)

Strona powodowa: IP (C-199/22)

Strona pozwana: Deutsche Bank AG

Sentencja

Artykuł 101TFUE i zasadę skuteczności należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu interpretowanemu w orzecznictwie krajowym w ten sposób, że zgodnie z nim termin przedawnienia mający zastosowanie do wniesionego przez konsumenta powództwa o odszkodowanie za naruszenie prawa konkurencji Unii Europejskiej zaczyna biec w dniu publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej streszczenia ostatecznej decyzji Komisji Europejskiej stwierdzającej to naruszenie, jeżeli można racjonalnie uznać, że poszkodowany dowiedział się o niezbędnych elementach umożliwiających mu wniesienie powództwa o odszkodowanie w dniu tej publikacji.

Artykuł 10 ust. 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/104/UE z dnia 26 listopada 2014 r. w sprawie niektórych przepisów regulujących dochodzenie roszczeń odszkodowawczych z tytułu naruszenia prawa konkurencji państw członkowskich i Unii Europejskiej, objęte przepisami prawa krajowego (2), należy interpretować w ten sposób, że jego czasowy zakres stosowania obejmuje powództwo o odszkodowanie za naruszenie prawa konkurencji, które dotyczy wprawdzie naruszenia prawa konkurencji, które ustało przed wejściem w życie tej dyrektywy, lecz zostało wniesione po wejściu w życie przepisów transponujących ją do prawa krajowego, o ile termin przedawnienia mający zastosowanie do tego powództwa nie upłynął przed dniem upływu terminu transpozycji wspomnianej dyrektywy.

(1) Daty złożenia: 14.3.2022

(2) Dz.U. 2014, L 349, s. 1.

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/23

Postanowienie Trybunału (piąta izba) z dnia 9 stycznia 2023 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Fővárosi Törvényszék – Węgry) – A.T.S. 2003 Vagyonvédelmi és Szolgáltató Zrt., w likwidacji/Nemzeti Adó- és Vámhivatal Fellebbviteli Igazgatósága

(Sprawa C-289/22 (1), A.T.S. 2003)

(Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 99 regulaminu postępowania - Podatki - Podatek od wartości dodanej (VAT) - Dyrektywa 2006/112/WE - Artykuły 167, 168 i 178 - Prawo do odliczenia naliczonego VAT - Oszustwo - Dowód - Obowiązek staranności podatnika - Uwzględnienie naruszenia przepisów krajowych regulujących świadczenie rozpatrywanych usług)

(2023/C 164/29)

Język postępowania: węgierski

Sąd odsyłający

Fővárosi Törvényszék

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: A.T.S. 2003 Vagyonvédelmi és Szolgáltató Zrt., w likwidacji

Druga strona postępowania: Nemzeti Adó- és Vámhivatal Fellebbviteli Igazgatósága

Sentencja

Dyrektywę Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej

należy interpretować w ten sposób, że:

sprzeciwia się ona praktyce krajowej polegającej na zaklasyfikowaniu jako „wykonywanie prawa niezgodne z przeznaczeniem tego prawa” decyzji podatnika o prowadzeniu działalności gospodarczej w formie umożliwiającej mu obniżenie kosztów gospodarczych i na odmówieniu temu podatnikowi z tego względu możliwości skorzystania z prawa do odliczenia naliczonego podatku od wartości dodanej (VAT), jeżeli nie zostało wykazane istnienie całkowicie sztucznej konstrukcji oderwanej od rzeczywistości gospodarczej, której jedynym lub przynajmniej zasadniczym celem jest uzyskanie korzyści podatkowej, której przyznanie byłoby sprzeczne z celami tej dyrektywy.

Dyrektywę 2006/112

należy interpretować w ten sposób, że:

nie sprzeciwia się ona temu, by organ podatkowy odmówił podatnikowi korzystania z prawa do odliczenia podatku od wartości dodanej (VAT) związanego ze świadczeniem usług, opierając się na ustaleniach wynikających z zeznań świadków, w świetle których ów organ podatkowy zakwestionował rzeczywisty charakter owego świadczenia usług lub uznał, że wiązało się ono z oszustwem w zakresie VAT, jeżeli, w pierwszym przypadku, podatnik nie wykazał, iż wspomniane świadczenie usług rzeczywiście zostało zrealizowane, lub, w drugim przypadku, jeżeli wspomniany organ podatkowy wykaże zgodnie z zasadami dowodowymi przewidzianymi w prawie krajowym, że ów podatnik dopuścił się oszustwa w zakresie VAT lub wiedział, względnie powinien był wiedzieć, że transakcja powoływana w celu uzasadnienia prawa do odliczenia była związana z takim oszustwem.

Dyrektywę 2006/112

należy interpretować w ten sposób, że:

—

sprzeciwia się ona temu, aby organ podatkowy odmówił podatnikowi możliwości skorzystania z prawa do odliczenia, uznając za wystarczający dowód istnienia oszustwa w zakresie VAT okoliczność, że podatnik ten lub inne podmioty biorące udział na wcześniejszym etapie w łańcuchu świadczenia usług naruszyli krajowe przepisy regulujące świadczenie danych usług, bez wykazania związku między tym naruszeniem a prawem do odliczenia VAT;

—

takie naruszenie może jednak, w zależności od okoliczności faktycznych danego przypadku, stanowić jedną z wielu wskazówek co do istnienia takiego oszustwa, a także środek dowodowy, który można przyjąć w ramach całościowej oceny wszystkich tych okoliczności, aby wykazać, że podatnik jest jego sprawcą lub brał w nim udział, lub w celu wykazania, że podatnik ten wiedział lub powinien był wiedzieć, iż transakcja powoływana w celu uzasadnienia prawa do odliczenia była związana z tym oszustwem;

—

do organu podatkowego należy określenie znamion oszustwa w zakresie VAT, przedstawienie dowodu popełnienia oszustwa i wykazanie, że podatnik jest sprawcą tego oszustwa lub aktywnie uczestniczył w nim, względnie że wiedział lub powinien był wiedzieć, że transakcja powoływana w celu uzasadnienia prawa do odliczenia była związana z tym oszustwem;

—	wymóg ten niekoniecznie oznacza zidentyfikowanie wszystkich podmiotów uczestniczących w oszustwie oraz ich wszystkich odpowiednich działań.

Dyrektywę 2006/112 w związku z zasadą proporcjonalności

należy interpretować w ten sposób, że:

co do zasady do podatnika zamierzającego skorzystać z prawa do odliczenia VAT nie należy sprawdzenie, czy dostawca i inne podmioty uczestniczące na wcześniejszym etapie w łańcuchu świadczenia usług przestrzegali krajowych przepisów regulujących świadczenie danych usług oraz innych przepisów krajowych mających zastosowanie do ich działalności. Jednakże w przypadku istnienia przesłanek wynikających z naruszenia tych przepisów, które mogą wywołać u podatnika w chwili dokonywania przez niego nabycia podejrzenia co do wystąpienia nieprawidłowości lub oszustwa, można wymagać od tego podatnika, aby wykazał się zwiększoną starannością i podjął działania, jakich można od niego racjonalnie oczekiwać w celu upewnienia się, że poprzez to nabycie nie uczestniczy w transakcji związanej z oszustwem w zakresie VAT.

(1) Dz.U. C 266 z 11.7.2022.

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/25

Postanowienie Trybunału (siódma izba) z dnia 23 stycznia 2023 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Apelativen sad – Sofia – Bułgaria) – HO / „EUROBANK BULGARIA” AD

(Sprawa C-350/22 (1), Eurobank Bulgaria)

(Wykreślenie sprawy)

(2023/C 164/30)

Język postępowania: bułgarski

Sąd odsyłający

Apelativen sad – Sofia

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: HO /

Strona przeciwna:„EUROBANK BULGARIA” AD

Postanowieniem Trybunału (siódma izba) z dnia 23 stycznia 2023 r. sprawa została wykreślona z rejestru Trybunału.

(1) Data złożenia: 31 maja 2022 r.

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/25

Postanowienie Trybunału (ósma izba) z dnia 16 marca 2023 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Curtea de Apel Bucureşti – Rumunia) – Armaprocure SRL/Ministerul Apărării Naţionale, BlueSpace TECHNOLOGY SRL

(Sprawa C 493/22 (1), ARMAPROCURE)

(Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Zamówienia publiczne - Dyrektywa 2009/81/WE - Artykuł 55 ust. 4 - Artykuł 57 ust. 2 - Interes prawny - Dostęp do procedur odwoławczych - Oferent wykluczony z postępowania o udzielenie zamówienia ostateczną decyzją instytucji zamawiającej - Przepisy krajowe pozbawiające takiego oferenta dostępu do środka odwoławczego - Brak interesu prawnego)

(2023/C 164/31)

Język postępowania: rumuński

Sąd odsyłający

Curtea de Apel Bucureşti

Strony w postępowaniu głównym

Skarżąca w pierwszej instancji i wnosząca odwołanie: Armaprocure SRL

Druga strona postępowania: Ministerul Apărării Naţionale, BlueSpace Technology SRL

Sentencja

Artykuł 55 ust. 4 i art. 57 ust. 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/81/WE z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania niektórych zamówień na roboty budowlane, dostawy i usługi przez instytucje lub podmioty zamawiające w dziedzinach obronności i bezpieczeństwa i zmieniającej dyrektywy 2004/17/WE i 2004/18/WE

należy interpretować w ten sposób, że:

stoją one na przeszkodzie temu, aby oferentowi wykluczonemu z postępowania o udzielenie zamówienia publicznego decyzją instytucji zamawiającej, która stała się ostateczna, mógł przysługiwać środek odwoławczy w stosunku do umowy zawartej z wygrywającym oferentem.

(1) Data wniesienia: 22.7.2022.

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/26

Postanowienie Trybunału (szósta izba) z dnia 16 lutego 2023 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie – Polska) – Dunaj-Finanse sp. z o.o./KG

(Sprawa C-530/22 , Dunaj-Finanse) (1)

(Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Transport kolejowy - Prawa i obowiązki pasażerów - Rozporządzenie (WE) nr 1371/2007 - Artykuł 3 pkt 8 - Umowa przewozu - Pojęcie - Pasażer bez biletu w momencie wsiadania do pociągu - Ochrona konsumentów)

(2023/C 164/32)

Język postępowania: polski

Sąd odsyłający

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Dunaj-Finanse sp. z o.o.

Strona pozwana: KG

Sentencja

Artykuł 3 pkt 8 rozporządzenia (WE) nr 1371/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. dotyczącego praw i obowiązków pasażerów w ruchu kolejowym w związku z art. 6 ust. 1 i 2 załącznika A zawartego w załączniku I do tego rozporządzenia

należy interpretować w ten sposób, że:

stoi on na przeszkodzie przepisowi prawa krajowego, zgodnie z którym nie dochodzi do zawarcia umowy przewozu pomiędzy przewoźnikiem a pasażerem, który zajmuje miejsce w swobodnie dostępnym pociągu bez zamiaru nabycia biletu.

(1) Data wpływu: 9 sierpnia 2022 r

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/26

Odwołanie wniesione w dniu 7 listopada 2022 r. przez Olimp Laboratories sp. z o.o. od wyroku Sądu z dnia 7 września 2022 r. w sprawie T-9/22, Olimp Laboratories / EUIPO

(Sprawa C-681/22 P)

(2023/C 164/33)

Język postępowania: polski

Strony

Strona wnosząca odwołanie: Olimp Laboratories sp. z o.o. (Przedstawiciel: M. Kondrat, adwokat)

Druga strona postępowania: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej

Postanowieniem z dnia 27 lutego 2023 r. Trybunał (izba ds. przyjmowania odwołań do rozpoznania) postanowił, że odwołanie nie zostało przyjęte do rozpoznania i że strona skarżąca pokrywa własne koszty.

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/27

Odwołanie od wyroku Sądu (dziesiąta izba) wydanego w dniu 19 października 2022 r. w sprawie T-275/21, Louis Vuitton Malletier / EUIPO – Wisniewski, wniesione w dniu 28 grudnia 2022 r. przez Louis Vuitton Malletier

(Sprawa C-788/22 P)

(2023/C 164/34)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnoszący odwołanie: Louis Vuitton Malletier SAS (przedstawiciele: P. Roncaglia i N. Parrotta, avvocati, a także P.-Y. Gautier, avocat)

Druga strona postępowania: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Postanowieniem z dnia 21 marca 2023 r. Trybunał (izba ds. przyjmowania odwołań do rozpoznania) orzekł, że odwołanie nie zostało przyjęte do rozpoznania i że Louis Vuitton Malletier SAS pokrywa własne koszty.

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/27

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Curtea de Apel Braşov (Rumunia) w dniu 23 grudnia 2022 r. – postępowanie karne przeciwko MG

(Sprawa C-792/22, Energotehnica)

(2023/C 164/35)

Język postępowania: rumuński

Sąd odsyłający

Curtea de Apel Braşov

Postępowanie karne przeciwko

Powodowie cywilni: LV, CRA, LCM

Strona ponosząca odpowiedzialność cywilną: SC Energotehnica SRL Sibiu

Pytania prejudycjalne

Czy zasada ochrony pracowników i zasada odpowiedzialności pracodawcy, zapisane w art. 1 ust. 1 i 2 oraz art. 5 ust. 1 dyrektywy Rady 89/391/EWG w sprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy (1), opublikowanej w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich (Dz.U. WE) L 183/1989, wdrożonej do prawa krajowego ustawą nr 319/2006 o bezpieczeństwie i higienie pracy, w związku z art. 31 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej stoją na przeszkodzie uregulowaniu takiemu jak mające zastosowanie w postępowaniu głównym, wprowadzonemu orzeczeniem krajowego sądu konstytucyjnego, zgodnie z którym sąd administracyjny może, na wniosek pracodawcy i wyłącznie w postępowaniu kontradyktoryjnym z państwowym organem administracji, orzec prawomocnie, że dane zdarzenie nie może zostać zakwalifikowane jako wypadek przy pracy w rozumieniu owej dyrektywy, i może w ten sposób uniemożliwić sądowi karnemu – do którego zarówno prokuratura wniosła akt oskarżenia przeciwko pracownikowi odpowiedzialnemu, jak i powód cywilny wniósł powództwo cywilne przeciwko temu samemu pracodawcy jako stronie ponoszącej odpowiedzialność cywilną w postępowaniu karnym i przeciwko jego pracownikowi – wydanie odmiennego orzeczenia w odniesieniu do kwalifikacji tego samego zdarzenia jako wypadku przy pracy, co stanowi znamię przestępstw będących przedmiotem postępowania karnego (w przypadku braku którego nie można stwierdzić ani odpowiedzialności karnej, ani odpowiedzialności cywilnej oprócz odpowiedzialności karnej), biorąc pod uwagę powagę rzeczy osądzonej prawomocnego wyroku sądu administracyjnego?

W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej [na pytanie pierwsze], czy zasadę pierwszeństwa prawa Unii należy interpretować w ten sposób, że stoi ona na przeszkodzie przepisowi krajowemu lub praktyce krajowej, zgodnie z którymi krajowe sądy powszechne są związane orzeczeniami krajowego sądu konstytucyjnego i nie mogą z tego powodu, chyba że dopuszczą się przewinienia dyscyplinarnego, odstąpić z urzędu od stosowania orzecznictwa wynikającego z tych orzeczeń, nawet jeśli uznają w świetle wyroku Trybunału, że orzecznictwo to jest sprzeczne z art. 1 ust. 1 i 2 oraz art. 5 ust. 1 dyrektywy Rady 89/391/EWG, wdrożonej do prawa krajowego ustawą 319/2006, w związku z art. 31 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej?

(1) Dyrektywa Rady 89/391/EWG z dnia 12 czerwca 1989 r. w sprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy (Dz.U. 1989, L 183, s. 1 – wyd. spec. w jęz. polskim, rozdz. 5. t. 1, s. 349).

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/28

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Superior de Justicia de la Comunidad Valenciana (Hiszpania) w dniu 30 grudnia 2022 r. – Instituto Nacional de la Seguridad Social (INSS) / Bernardino

(Sprawa C-796/22, INSS)

(2023/C 164/36)

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Tribunal Superior de Justicia de la Comunidad Valenciana

Strony w postępowaniu głównym

Wnoszący odwołanie: Instituto Nacional de la Seguridad Social (INSS)

Strona przeciwna: Bernardino

Inna strona postępowania: Lliza SL

Pytania prejudycjalne

Czy pojęcie „warunków zatrudnienia”, o którym mowa w klauzuli 4 Porozumienia ramowego dotyczącego pracy w niepełnym wymiarze godzin zawartego w dyrektywie Rady 97/81/WE z dnia 15 grudnia 1997 r. (dotyczącej Porozumienia ramowego dotyczącego pracy w niepełnym wymiarze godzin zawartego przez UNICE, CEEP oraz ETUC) (1) należy interpretować w ten sposób, że obejmuje ono świadczenie z tytułu częściowej emerytury z ubezpieczenia społecznego, którego beneficjentami mogą być wyłącznie pracownicy zatrudnieni w pełnym wymiarze czasu pracy, a nie pracownicy zatrudnieni w niepełnym wymiarze godzin?

2)	Czy pojęcie „pracownicy zatrudnieni w niepełnym wymiarze godzin” zawarte w klauzulach 2 i 3 dyrektywy 97/81/WE należy interpretować w ten sposób, że obejmuje ono osobę zatrudnioną na umowę zwaną „fijo-discontinuo”?

Czy klauzulę 4 porozumienia ramowego zawartego w dyrektywie 97/81/WE należy interpretować w ten sposób, że stoi ona na przeszkodzie przepisom, które wykluczają pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze godzin z dostępu do świadczenia z tytułu częściowej emerytury przy istnieniu umowy na zastępstwo, stanowiąc tym samym nieuzasadnioną obiektywnymi względami dyskryminację w stosunku do pracowników zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy?

Czy dyrektywę Rady 79/7/EWG z dnia 19 grudnia 1978 r. w sprawie stopniowego wprowadzania w życie zasady równego traktowania kobiet i mężczyzn w dziedzinie zabezpieczenia społecznego (2) należy interpretować w ten sposób, że stoi ona na przeszkodzie przepisom, takim jak przepisy krajowe, które wykluczają pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze godzin z kręgu beneficjentów, a tym samym z kręgu uprawnionych do świadczenia z tytułu częściowej emerytury (przy jednoczesnym zawarciu umowy na zastępstwo), co stanowi nieuzasadnioną obiektywnymi względami dyskryminację ze względu na płeć?

(1) Dz.U. 1998, L 14, s. 9

(2) Dz.U. 1979, L 6, s. 24

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/29

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Judecătoria Sectorului 6 Bucureşti (Rumunia) w dniu 3 stycznia 2023 r. – M.-A.A./Direcţia de Evidenţă a Persoanelor Cluj, Direcţia pentru Evidenţa Persoanelor şi Administrarea Bazelor de Date din Ministerul Afacerilor Interne, Municipiul Cluj-Napoca, przy udziale: Consiliului Național pentru Combaterea Discriminării, Asociația Accept

(Sprawa C-4/23, Asociaţia Accept)

(2023/C 164/37)

Język postępowania: rumuński

Sąd odsyłający

Judecătoria Sectorului 6 Bucureşti

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: M.-A.A.

Strona pozwana: Direcţia de Evidenţă a Persoanelor Cluj, Direcţia pentru Evidenţa Persoanelor şi Administrarea Bazelor de Date din Ministerul Afacerilor Interne, Municipiul Cluj-Napoca

Interwenient: Consiliul Național pentru Combaterea Discriminării, Asociația Accept

Pytania prejudycjalne

Czy okoliczność, że w art. 43 lit. i) i art. 57 Legea nr. 119/1996 privind actele de stare civilă (ustawy nr 119/1996 o aktach stanu cywilnego) nie uznaje się zmian w adnotacjach dotyczących płci i imienia w aktach stanu cywilnego, dokonanych przez transpłciowego mężczyznę mającego podwójne obywatelstwo (rumuńskie i innego państwa członkowskiego) w innym państwie członkowskim w drodze postępowania w sprawie prawnego uznania płci, oraz wymaga się od obywatela rumuńskiego wszczęcia od początku odrębnego postępowania sądowego w Rumunii przeciwko miejscowemu urzędowi stanu cywilnego – które to postępowanie zostało uznane przez Europejski Trybunał Praw Człowieka za niejasne i nieprzewidywalne (wyrok ETPC z dnia 19 stycznia 2021 r. w sprawie X i Y przeciwko Rumunii; skargi nr 2145/16 i nr 20607/16) i które może doprowadzić do wydania decyzji sprzecznej z decyzją przyjętą przez inne państwo członkowskie – stoi na przeszkodzie korzystaniu z prawa do obywatelstwa Unii (art. 20 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej) lub prawa obywatela Unii do swobodnego przemieszczania się i pobytu (art. 21 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej i art. 45 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej) w warunkach godności, równości wobec prawa i niedyskryminacji (art. 2 Traktatu o Unii Europejskiej; art. 18 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz art. 1, 20 i 21 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej), z poszanowaniem prawa do życia prywatnego i rodzinnego (art. 7 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej)?

Czy wystąpienie Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej ma wpływ na odpowiedź na powyższe pytanie, w szczególności (i) w przypadku gdy postępowanie w sprawie zmiany stanu cywilnego rozpoczęło się przed brexitem i zakończyło się w okresie przejściowym, oraz (ii) czy wpływ brexitu oznacza, że dana osoba może korzystać z praw związanych z obywatelstwem europejskim, w tym z prawa do swobodnego przemieszczania się i pobytu jedynie na podstawie rumuńskich dokumentów tożsamości lub dokumentów podróży, w których występuje ona jako kobieta i z imieniem żeńskim, wbrew uznanej już prawnie tożsamości płciowej?

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/29

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Înalta Curte de Casaţie şi Justiţie (Rumunia) w dniu 11 stycznia 2023 r. – Remia Com Impex SRL/ Autoritatea Naţională Sanitară Veterinară şi pentru Siguranţa Alimentelor, Direcţia Sanitară Veterinară şi pentru Siguranţa Alimentelor Dolj

(Sprawa C-10/23, Remia Com Impex)

(2023/C 164/38)

Język postępowania: rumuński

Sąd odsyłający

Înalta Curte de Casaţie şi Justiţie

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca odwołanie: Remia Com Impex SRL

Druga strona postępowania: Autoritatea Naţională Sanitară Veterinară şi pentru Siguranţa Alimentelor, Direcţia Sanitară Veterinară şi pentru Siguranţa Alimentelor Dolj

Pytania prejudycjalne

Czy rozporządzenie (WE) nr 853/2004 (1) w całości, a w szczególności przepisy art. 1 ust. 3–5 tego rozporządzenia należy interpretować w ten sposób, że chłodnie, które prowadzą działalność w zakresie sprzedaży detalicznej na rzecz innych zakładów detalicznych, ale nie na rzecz konsumenta końcowego, muszą zostać zatwierdzone zgodnie z tym rozporządzeniem, w przypadku gdy dana działalność nie jest objęta zakresem wyjątków przewidzianych w art. 1 ust. 5 lit. b)?

Czy wspomniane rozporządzenie i prawo Unii w ogólności należy interpretować w ten sposób, że organy krajowe właściwe do zapewnienia realizacji polityki stanowiącej cel, który ma zostać osiągnięty w drodze przepisów, oraz do zapewnienia przestrzegania związanych z nim obowiązków przez dane podmioty gospodarcze, są zobowiązane do interpretowania zawartej w art. 1 ust. 5 lit. b) ppkt ii) przesłanki dotyczącej działalności marginalnej, lokalnej i ograniczonej w świetle motywu 13 tego rozporządzenia, czy też mogą one odstąpić od tej interpretacji poprzez własne definicje pojęć?

3)	W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie drugie, czy odpowiednie definicje zawarte w krajowym akcie transponującym rzeczone rozporządzenie muszą być zgodne z istotą pojęć opisaną w motywie 13 owego rozporządzenia?

Czy w świetle okoliczności, że przepisy art. 17 Normele atașate Ordinului n. 111/2008 (przepisów załączonych do Ordinul nr 111/2008) stanowią, iż działalność polegająca na sprzedaży detalicznej produktów pochodzenia zwierzęcego może obejmować również dostawy i sprzedaż produktów innym zakładom detalicznym na całym terytorium Rumunii bez obowiązku uzyskania zezwolenia sanitarno-weterynaryjnego, prawo Unii, a w szczególności rozporządzenie (WE) nr 853/2004, stoi na przeszkodzie takiemu przepisowi lub takiej praktyce administracyjnej?

Czy zasada równoważności wymaga, aby w sytuacji, gdy można stwierdzić nieważność aktu organu administracji z powodu jego niezgodności z ustawą krajową, można było stwierdzić nieważność takiego aktu administracyjnego również z powodu niezgodności z rozporządzeniem Unii istotnym w danej sprawie, takim jak rozporządzenie (WE) nr 853/2004?

(1) Rozporządzenie (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (Dz.U. 2004 L 139, s. 55).

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/30

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal da Relação do Porto (Portugalia) w dniu 16 stycznia 2023 r. – SF/MV, Instituto da Segurança Social, IP, Autoridade Tributária e Aduaneira, Cofidis SA – oddział w Portugalii

(Sprawa C-20/23, Instituto da Segurança Social i in.)

(2023/C 164/39)

Język postępowania: portugalski

Sąd odsyłający

Tribunal da Relação do Porto

Strony w postępowaniu głównym

Strona wnosząca apelację: SF

Druga strona postępowania: MV; Instituto da Segurança Social, IP; Autoridade Tributária e Aduaneira, Cofidis SA – oddział w Portugalii

Pytania prejudycjalne

1)	Czy art. 23 ust. 4 dyrektywy [2019/1023] (1) należy interpretować w ten sposób, że wyłączenie innych długów (innych niż te, które są wymienione w odpowiednich literach tego przepisu) jest dopuszczalne tylko wtedy, gdy jest ono „należycie uzasadnione”?

Czy możliwość wyłączenia przez państwa członkowskie niektórych kategorii długów z umorzenia długów (pod warunkiem że wyłączenie to jest należycie uzasadnione w rozumieniu art. 23 ust. 4 dyrektywy 2019/1023) należy interpretować w ten sposób, że pozwala ona państwom członkowskim na to, by wyłączyły wierzytelności podatkowe (które nie są wymienione w tym artykule), stawiając tym samym siebie w uprzywilejowanej sytuacji?

W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na powyższe pytania prejudycjalne: jakie kryteria musi spełniać to uzasadnienie w rozumieniu prawa Unii Europejskiej, aby było zgodne z ogólnymi zasadami prawa Unii i prawami podstawowymi, którym podlegają prawodawca europejski i ustawodawca krajowy [„zakaz dyskryminacji ze względu na przynależność państwową” (art. 18 TFUE) i „wolność prowadzenia działalności gospodarczej” (art. 16 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej), a także podstawowe swobody gospodarcze rynku wewnętrznego]?

W przypadku udzielenia odpowiedzi przeczącej na to pytanie prejudycjalne: czy definicje (w rozumieniu prawa Unii Europejskiej i dla celów wykładni rozpatrywanej dyrektywy) pojęć „dług[ów], które wynikają z sankcji karnych lub w związku z nimi” i „dług[ów], które wynikają z odpowiedzialności deliktowej” obejmują również zobowiązania podatkowe, jak przewiduje krajowy akt prawny transponujący dyrektywę 2019/1023 (ustawa nr 9/2022 z dnia 11 stycznia 2022 r.)?

(1) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1023 z dnia 20 czerwca 2019 r. w sprawie ram restrukturyzacji zapobiegawczej, umorzenia długów i zakazów prowadzenia działalności oraz w sprawie środków zwiększających skuteczność postępowań dotyczących restrukturyzacji, niewypłacalności i umorzenia długów, a także zmieniająca dyrektywę (UE) 2017/1132 (dyrektywa o restrukturyzacji i upadłości) (Dz.U. 2019, L 172, s. 18).

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/31

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Finanzgerichts Bremen (Niemcy) w dniu 25 stycznia 2023 r. – L/Familienkasse Sachsen der Bundesagentur für Arbeit

(Sprawa C-36/23, Familienkasse Sachsen)

(2023/C 164/40)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Finanzgericht Bremen

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: L

Druga strona postępowania: Familienkasse Sachsen der Bundesagentur für Arbeit

Pytania prejudycjalne

Pytania w przedmiocie wykładni zasad pierwszeństwa ujętych w art. 68 rozporządzenia (WE) nr 883/2004 (1):

Czy art. 68 rozporządzenia nr 883/2004 zezwala na to, aby powołując się na mające pierwszeństwo uprawnienie w innym państwie członkowskim, można było a posteriori dochodzić zwrotu części niemieckiego zasiłku na dziecko, nawet jeśli w tym drugim państwie członkowskim nie zostało przyznane i nie było ani nie jest wypłacane żadne świadczenie rodzinne na to dziecko, z takim skutkiem, że kwota pozostająca dla osoby uprawnionej zgodnie z prawem niemieckim jest ostatecznie niższa niż niemiecki zasiłek na dziecko?

W razie udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze:

Czy odpowiedź na pytanie, z jakich powodów świadczenia mają być udzielane przez więcej niż jedno państwo członkowskie w rozumieniu art. 68 rozporządzenia nr 883/2004 lub co wywołuje uprawnienia podlegające skoordynowaniu, opiera się na warunkach nabycia uprawnienia wynikających z przepisów krajowych czy też na tym, na podstawie jakich okoliczności faktycznych zainteresowane osoby podlegają ustawodawstwu danych państw członkowskich zgodnie z art. 11–16 rozporządzenia nr 883/2004?

W przypadku, gdy istotne jest, na podstawie jakich okoliczności faktycznych zainteresowane osoby podlegają ustawodawstwu danych państw członkowskich zgodnie z art. 11–16 rozporządzenia nr 883/2004:

Czy art. 68 rozporządzenia nr 883/2004 w związku z jego art. 1 lit. a) i b) oraz art. 11 ust. 3 lit. a) należy interpretować w ten sposób, że należy domniemywać wykonywanie przez daną osobę pracy najemnej lub pracy na własny rachunek w innym państwie członkowskim lub istnienie sytuacji równoważnej takiej działalności w rozumieniu przepisów o zabezpieczeniu społecznym, jeżeli kasa zabezpieczenia społecznego w innym państwie członkowskim potwierdza ubezpieczenie „jako rolnik”, a właściwa instytucja ds. świadczeń rodzinnych potwierdza wykonywanie pracy, nawet jeśli zainteresowana osoba twierdzi, iż ubezpieczenie jest związane wyłącznie z posiadaniem na własność gospodarstwa rolnego zarejestrowanego jako użytki rolne, które w rzeczywistości nie jest uprawiane?

(1) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz.U. L 166, s. 1).

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/32

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Frankfurt am Main (Niemcy) w dniu 3 lutego 2023 r. – flightright GmbH/TAP Portugal

(Sprawa C-52/23, flightright)

(2023/C 164/41)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Amtsgericht Frankfurt am Main

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: flightright GmbH

Strona pozwana: TAP Portugal

Pytania prejudycjalne

1.	Czy w sytuacji, w której występują warunki meteorologiczne uniemożliwiające lot, nadzwyczajna okoliczność w rozumieniu art. 5 ust. 3 rozporządzenia nr 261/2004 (1) zachodzi niezależnie od nadzwyczajności tych warunków meteorologicznych?

2.	W przypadku odpowiedzi przeczącej na pytanie pierwsze – czy warunki meteorologiczne można uznać za nadzwyczajne w zależności od regionalnej i sezonowej częstotliwości ich występowania w danym miejscu i czasie?

(1) Rozporządzenie (WE) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiające wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylające rozporządzenie (EWG) nr 295/91 (Dz.U. 2004, L 46, s. 1).

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/32

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal de première instance de Liège (Belgia) w dniu 10 lutego 2023 r. – Chaudfontaine Loisirs/État belge

(Sprawa C-73/23, Chaudfontaine Loisirs)

(2023/C 164/42)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Tribunal de première instance de Liège

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Chaudfontaine Loisirs

Druga strona postępowania i strona występująca o przypozwanie i zabezpieczenie: État belge, reprezentowane przez Ministre des Finances

Inny uczestnik o druga strona postępowania o przypozwanie i zabezpieczenie: État belge, reprezentowane przez Ministre de la Justice

Pytania prejudycjalne

Czy art. 135 ust. 1 lit. i) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (1) oraz zasada neutralności podatkowej zezwalają państwu członkowskiemu na wyłączenie ze zwolnienia przewidzianego w tym przepisie jedynie gier losowych lub hazardowych świadczonych drogą elektroniczną, podczas gdy gry losowe lub hazardowe, które nie są świadczone drogą elektroniczną, pozostają zwolnione z VAT?

Czy art. 135 ust. 1 lit. i) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej oraz zasada neutralności podatkowej zezwalają państwu członkowskiemu na wyłączenie ze zwolnienia przewidzianego w tym przepisie jedynie gier losowych lub hazardowych świadczonych drogą elektroniczną, z wyłączeniem loterii, które pozostają zwolnione z VAT niezależnie od tego, czy są świadczone drogą elektroniczną?

Czy art. 267 akapit trzeci Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej zezwala na to, aby sąd wyższej instancji utrzymał w mocy skutki przepisu prawa krajowego, którego nieważność stwierdził ze względu na naruszenie prawa krajowego, bez orzekania w przedmiocie naruszenia prawa Unii, które również zostało podniesione przed tym sądem, a zatem bez wystąpienia z pytaniem prejudycjalnym w przedmiocie zgodności tego przepisu prawa krajowego z prawem Unii Europejskiej i bez zwrócenia się do Trybunału z pytaniem o przesłanki, przy spełnieniu których może utrzymać w mocy skutki tego przepisu pomimo jego niezgodności z prawem Unii?

W przypadku udzielenia odpowiedzi przeczącej na jedno z powyższych pytań, czy Cour constitutionnelle (trybunał konstytucyjny), stwierdziwszy nieważność przepisów ze względu na ich niezgodność z krajowymi normami dotyczącymi podziału kompetencji, podczas gdy przepisy te były również niezgodne z dyrektywą VAT Rady 2006/112/WE, mógł utrzymać w mocy dotychczasowe skutki tych przepisów, aby uniknąć trudności budżetowych i administracyjnych związanych ze zwrotem uiszczonego już podatku?

W przypadku udzielenia odpowiedzi przeczącej na poprzednie pytanie, czy podatnik może uzyskać zwrot VAT od rzeczywistej marży brutto od prowadzonych przez niego gier i zakładów, zapłaconego na podstawie przepisów niezgodnych z dyrektywą Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu VAT i z zasadą neutralności podatkowej?

(1) Dz.U. 2006, L 347, s. 1.

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/33

Postanowienie prezesa Trybunału z dnia 7 lutego 2023 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Augstākā tiesa (Senāts) – Łotwa) – SIA „Ogres HES”, przy udziale: Sabiedrisko pakalpojumu regulēšanas komisija, Ekonomikas ministrija, Finanšu ministrija

(Sprawa C-152/21, Ogres HES) (1)

(2023/C 164/43)

Język postępowania: łotewski

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

(1) Dz.U. C 242 z 21.06.2021.

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/33

Postanowienie Trybunału z dnia 28 grudnia 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal d'arrondissement de Luxembourg – Luksemburg) – G-Finance SARL, DV/Luxembourg Business Registers

(Sprawa C-317/21, G-Finance) (1)

(2023/C 164/44)

Język postępowania: francuski

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

(1) Dz.U. C 297 z 26.07.2021.

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/34

Postanowienie prezesa pierwszej izby Trybunału z dnia 13 lutego 2023 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberster Gerichtshof – Austria) – Grand Production d.o.o./GO4YU GmbH, DH, GO4YU d.o.o, MTEL Austria GmbH

(Sprawa C-423/21, Grand Production) (1)

(2023/C 164/45)

Język postępowania: niemiecki

Prezes pierwszej izby zarządził wykreślenie sprawy.

(1) Dz.U. C 422 z 18.10.2021.

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/34

Postanowienie prezesa Trybunału z dnia 12 stycznia 2023 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Apelativen sad – Varna – Bułgaria) – postępowanie karne przeciwko TP, OF

(Sprawa C-698/22, TP i OF) (1)

(2023/C 164/46)

Język postępowania: bułgarski

Prezes Trybunału zarządził wykreślenie sprawy.

(1) Dz.U. C 35 z 30.01.2023.

Sąd

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/35

Wyrok Sądu z dnia 15 marca 2023 r. – Basaglia/Komisja

(Sprawa T-597/21) (1)

(Dostęp do dokumentów - Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 - Dokumenty dotyczące określonych projektów w ramach programów eTEN oraz programów ramowych piątego i szóstego w zakresie badań i rozwoju technologicznego - Częściowa odmowa dostępu - Niedostępność dokumentów - Jednostronne ograniczenie zakresu wniosku o udzielenie dostępu - Obowiązek przeprowadzenia konkretnego i indywidualnego badania - Nierozsądny nakład pracy - Artykuł 266 TFUE - Decyzja wydana w wykonaniu wyroku Sądu - Środki wymagane przy wykonaniu wyroku stwierdzającego nieważność)

(2023/C 164/47)

Język postępowania: włoski

Strony

Strona skarżąca: Giorgio Basaglia (Mediolan, Włochy) (przedstawiciel: G. Balossi, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Europejska (przedstawiciele: C. Ehrbar i A. Spina, pełnomocnicy)

Przedmiot

W skardze wniesionej na podstawie art. 263 TFUE skarżący wnosi o stwierdzenie częściowej nieważności decyzji Komisji z dnia 27 lipca 2021 r. C(2021) 5741 final, dotyczącej ponownego wniosku o dostęp do dokumentów.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Giorgio Basaglia zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 462 z 15.11.2021.

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/35

Wyrok Sądu z dnia 15 marca 2023 r. – TO/AUEA

(Sprawa T-727/21) (1)

(Skarga o stwierdzenie nieważności i o odszkodowanie - Służba publiczna - Personel tymczasowy - Zatrudnienie - Ogłoszenie o wolnym stanowisku zewnętrznym [poufne] - Decyzja o nieprzedłużaniu ważności listy rezerwy kadrowej - Termin do złożenia zażalenia - Opublikowanie w Internecie - Brak usprawiedliwionego błędu - Niedopuszczalność)

(2023/C 164/48)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: TO (przedstawiciel: É. Boigelot, avocat)

Strona pozwana: Agencja Unii Europejskiej ds. Azylu (przedstawiciele: P. Eyckmans i M. Stamatopoulou, pełnomocnicy, których wspierali T. Bontinck, A. Guillerme i T. Payan, avocats)

Przedmiot

W skardze wniesionej na podstawie art. 270 TFUE skarżąca żąda, po pierwsze, stwierdzenia nieważności decyzji Agencji Unii Europejskiej ds. Azylu (AUEA) EASO/HR/2020/2331 z dnia 18 grudnia 2020 r. o nieprzedłużaniu o dodatkowy rok ważności listy rezerwy kadrowej utworzonej w następstwie postępowania w sprawie naboru [poufne], na której to liście figurowało jej nazwisko a po drugie, naprawienia poniesionej w swojej ocenie szkody.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	TO zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 11 z 10.1.2022.

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/36

Wyrok Sądu z dnia 15 marca 2023 r. – Homy Casa/EUIPO – Albatros International (Krzesła)

(Sprawa T-89/22) (1)

(Wzór wspólnotowy - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do wzoru - Zarejestrowany wzór wspólnotowy przedstawiający krzesło - Wcześniejszy wzór - Podstawa unieważnienia - Ujawnienie wcześniejszego wzoru - Ujawnienie w Internecie - Identyfikacja wcześniejszego wzoru - Uznanie przysługujące izbie odwoławczej - Artykuł 63 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 6/2002)

(2023/C 164/49)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Homy Casa Ltd (Kanton, Chiny) (przedstawiciel: J. Vogtmeier, adwokat)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: Nicolás Gómez i J. Ivanauskas, pełnomocnicy)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: Albatros International GmbH (Nerdlen, Niemcy) (przedstawiciel: A. Biesterfeld-Kuhn, adwokat)

Przedmiot

W skardze opartej na art. 263 TFUE skarżąca żąda stwierdzenia nieważności decyzji Trzeciej Izby Odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) z dnia 30 listopada 2021 r. (sprawa R 837/2020-3).

Sentencja

1)	Stwierdza się nieważność decyzji Trzeciej Izby Odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) z dnia 30 listopada 2021 r. (sprawa R 837/2020-3).

2)	EUIPO zostaje obciążone kosztami postępowania, w tym niezbędnymi kosztami poniesionymi przez Homy Casa Ltd w związku z postępowaniem przed Izbą Odwoławczą EUIPO.

3)	Albatros International GmbH pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 148 z 4.4.2022.

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/37

Wyrok Sądu z dnia 8 marca 2023 r. – Ruhorimbere/Rada

(Sprawa T-91/92) (1)

(Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa - Środki ograniczające przyjęte w związku z sytuacją w Demokratycznej Republice Konga - Zamrożenie środków finansowych - Ograniczenia wstępu na terytorium państw członkowskich - Pozostawienie nazwiska skarżącego w wykazie osób objętych środkami ograniczającymi - Prawo do bycia wysłuchanym - Dowód zasadności umieszczenia i pozostawienia w wykazach - Oczywisty błąd w ocenie - Trwanie okoliczności faktycznych i prawnych, które spowodowały przyjęcie środków ograniczających)

(2023/C 164/50)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Éric Ruhorimbere (Mbuji-Mayi, Demokratyczna Republika Konga) (przedstawiciele: adwokaci T. Bontinck, P. De Wolf, A. Guillerme i T. Payan)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: M.-C. Cadilhac i S. Lejeune, pełnomocnicy)

Przedmiot

W skardze opartej na art. 263 TFUE skarżący wnosi o stwierdzenie nieważności, po pierwsze, decyzji Rady (WPZiB) 2021/2181 z dnia 9 grudnia 2021 r. zmieniającej decyzję 2010/788/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Demokratycznej Republiki Konga (Dz.U. 2021. L 443, s. 75) oraz, po drugie, rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2021/2177 z dnia 9 grudnia 2021 r. w sprawie wykonania art. 9 rozporządzenia (WE) nr 1183/2005 wprowadzającego niektóre szczególne środki ograniczające skierowane przeciwko osobom naruszającym embargo na broń w odniesieniu do Demokratycznej Republiki Konga (Dz.U. 2021, L 443, s. 3) w zakresie, w jakim akty te dotyczą skarżącego.

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Éric Ruhorimbere zostaje obciążony kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 148 z 4.4.2022.

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/37

Wyrok Sądu z dnia 8 marca 2023 r. – Mutondo /Rada

(Sprawa T-94/92) (1)

(Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa - Środki ograniczające przyjęte w związku z sytuacją w Demokratycznej Republice Konga - Zamrożenie środków finansowych - Ograniczenia wstępu na terytorium państw członkowskich - Pozostawienie nazwiska skarżącego w wykazie osób objętych środkami ograniczającymi - Prawo do bycia wysłuchanym - Dowód zasadności umieszczenia i pozostawienia w wykazach - Oczywisty błąd w ocenie - Zmiana okoliczności faktycznych i prawnych, które spowodowały przyjęcie środków ograniczających)

(2023/C 164/51)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Kalev Mutondo (Kinszasa, Demokratyczna Republika Konga) (przedstawiciele: adwokaci T. Bontinck, P. De Wolf, A. Guillerme i T. Payan)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: B. Driessen i S. Lejeune, pełnomocnicy)

Przedmiot

Sentencja

Stwierdza się nieważność decyzji Rady (WPZiB) 2021/2181 z dnia 9 grudnia 2021 r. zmieniającej decyzję 2010/788/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Demokratycznej Republiki Konga oraz rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2021/2177 z dnia 9 grudnia 2021 r. w sprawie wykonania art. 9 rozporządzenia (WE) nr 1183/2005 wprowadzającego niektóre szczególne środki ograniczające skierowane przeciwko osobom naruszającym embargo na broń w odniesieniu do Demokratycznej Republiki Konga w zakresie, w jakim akty te dotyczą Kaleva Mutonda.

2)	Rada Unii Europejskiej zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 148 z 4.4.2022.

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/38

Wyrok Sądu z dnia 15 marca 2023 r. – Katjes Fassin/EUIPO (THE FUTURE IS PLANT-BASED)

(Sprawa T-133/22) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego THE FUTURE IS PLANT-BASED - Znak towarowy tworzony przez slogan reklamowy - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Brak charakteru odróżniającego - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001)

(2023/C 164/52)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Katjes Fassin GmbH & Co. KG (Emmerich am Rhein, Niemcy) (przedstawiciele: T. Schmitz i S. Stolzenburg-Wiemer, adwokaci)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: D. Stoyanova-Valchanova i E. Markakis, pełnomocnicy)

Przedmiot

W skardze opartej na art. 263 TFUE skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji Piątej Izby Odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) z dnia 21 grudnia 2021 r. (sprawa R 1023/2021-5).

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Katjes Fassin GmbH & Co. KG zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 171 z 25.4.2022.

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/39

Wyrok Sądu z dnia 15 marca 2023 r. – Novartis/EUIPO – AstraZeneca (BREZTREV)

(Sprawa T-174/22) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego BREZTREV - Wcześniejsze słowne unijne znaki towarowe ONBREZ, DAYBREZ, BREZILIZER i BREEZHALER - Brak prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd - Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001)

(2023/C 164/53)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Novartis AG (Bazylea, Szwajcaria) (przedstawiciel: A. Nordemann-Schiffel, adwokat)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: N. Lamsters i T. Frydendahl, pełnomocnicy)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: AstraZeneca AB (Södertälje, Szwecja) (przedstawiciele: C. Tenkhoff i T. Herzog, adwokaci)

Przedmiot

W skardze opartej na art. 263 TFUE skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) z dnia 21 stycznia 2022 r. (sprawa R 738/2021-2).

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Novartis AG zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 207 z 23.5.2022.

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/39

Wyrok Sądu z dnia 15 marca 2023 r. – Novartis/EUIPO – AstraZeneca (BREZTRI)

(Sprawa T-175/22) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku - Słowny unijny znak towarowy BREZTRI - Wcześniejsze słowne unijne znaki towarowe ONBREZ, BREZILIZER i BREEZHALER - Brak prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd - Brak wzmocnionego charakteru odróżniającego wcześniejszych znaków towarowych - Artykuł 60 ust. 1 lit. a) i art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001 - Artykuł 27 ust. 3 lit. b) rozporządzenia (UE) 2018/625)

(2023/C 164/54)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Novartis AG (Bazylea, Szwajcaria) (przedstawiciel: A. Nordemann-Schiffel, adwokat)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: N. Lamsters i T. Frydendahl, pełnomocnicy)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: AstraZeneca AB (Södertälje, Szwecja) (przedstawiciele: C. Tenkhoff i T. Herzog, adwokaci)

Przedmiot

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Novartis AG zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 207 z 23.5.2022.

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/40

Wyrok Sądu z dnia 15 marca 2023 r. – FA World Entertainment / EUIPO (FUCKING AWESOME)

(Sprawa T-178/22) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Rejestracja międzynarodowa wskazująca Unię Europejską - Słowny znak towarowy FUCKING AWESOME - Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji - Brak charakteru odróżniającego - Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001 - Pewność prawa - Równość traktowania - Zasada dobrej administracji)

(2023/C 164/55)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: FA World Entertainment Inc. (Los Angeles, Kalifornia, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: M. Breuer, I. Dimitrov i C. Tenbrock, adwokaci)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: T. Frydendahl, pełnomocnik)

Przedmiot

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	FA World Entertainment Inc. zostaje obciążona kosztami postępowania.

(1) Dz.U. C 207 z 23.5.2022.

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/40

Wyrok Sądu z dnia 15 marca 2023 r. – Zelmotor/EUIPO – B&B Trends (zelmotor)

(Sprawa T-194/22) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa do znaku - Graficzny unijny znak towarowy zelmotor - Brak rzeczywistego używania znaku towarowego - Artykuł 58 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) 2017/1001)

(2023/C 164/56)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Zelmotor sp. z o.o. (Rzeszów, Polska) (przedstawiciel: M. Rumak, adwokat)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: J. Ivanauskas, pełnomocnik)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: B&B Trends, SL (Santa Perpetua de Mogoda, Hiszpania) (przedstawiciel: J. Mora Cortés, adwokat)

Przedmiot

W skardze opartej na art. 263 TFUE skarżąca wnosi o stwierdzenie częściowej nieważności decyzji Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) z dnia 4 lutego 2022 r. (sprawa R 927/2021-2).

Sentencja

1)	Skarga zostaje oddalona.

2)	Zelmotor sp. z o.o. pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez B&B Trends, SL.

3)	Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) pokrywa własne koszty.

(1) Dz.U. C 222 z 7.6.2022.

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/41

Postanowienie Sądu z dnia 6 marca 2023 r. – Oatly/EUIPO – D’s Naturals (Wow no cow!)

(Sprawa T-429/22) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do znaku - Wycofanie wniosku o unieważnienie prawa do znaku - Umorzenie postępowania)

(2023/C 164/57)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Oatly AB (Malmö, Szwecja) (przedstawiciel: M. Johansson, adwokat)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciele: L. Lapinskaitė i J. Ivanauskas, pełnomocnicy)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO będąca interwenientem przed Sądem: D’s Naturals LLC (Cincinnati, Ohio, USA) (przedstawiciele: M. Hawkins i T. Dolde, adwokaci)

Przedmiot

Sentencja

1.	Postępowanie w przedmiocie skargi zostaje umorzone.

2.	Oatly AB i D’s Naturals LLC pokrywają własne koszty oraz każda z nich po połowie kosztów poniesionych przez Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO).

(1) Dz.U. C 326 z 29.8.2022.

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/42

Postanowienie Sądu z dnia 16 lutego 2023 r. – Cypr/EUIPO – Cemet (Halime)

(Sprawa T-615/22) (1)

(Znak towarowy Unii Europejskiej - Postępowanie w sprawie sprzeciwu - Ostateczne odrzucenie zgłoszenia do rejestracji znaku towarowego w ramach równoległego postępowania w sprawie sprzeciwu - Następcza bezprzedmiotowość sporu - Umorzenie postępowania)

(2023/C 164/58)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Republika Cypryjska (przedstawiciele: S. Malynicz i C. Milbradt, adwokaci)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (przedstawiciel: D. Gája, pełnomocnik)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą EUIPO: Cemet Oy (Helsinki, Finlandia)

Przedmiot

W skardze opartej na art. 263 TFUE Republika Cypryjska wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji Piątej Izby Odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) z dnia 28 czerwca 2022 r. (sprawa R 121/2022-5).

Sentencja

1)	Postępowanie w sprawie skargi zostaje umorzone.

2)	Republika Cypryjska i Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) pokrywają własne koszty.

(1) Dz.U. C 432 z 14.11.2022.

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/42

Skarga wniesiona w dniu 27 stycznia 2023 r. – SCC Legal/Komisja

(Sprawa T-43/23)

(2023/C 164/59)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: SCC Legal Rechtsanwaltgesellschaft mbH (Bad Kreuznach, Niemcy) (przedstawiciele: C. Stallberg i C. Binder, Rechtsanwälte)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

stwierdzenie, że pozwana niezgodnie z prawem unijnym zaniechała wszczęcia, po przeprowadzonej procedurze w przedmiocie przedstawiania uwag, procedury regulacyjnej w sprawie cofnięcia zatwierdzenia substancji podstawowej wodorowęglan sodu zgodnie z art. 23 ust. 6 akapit czwarty w związku z art. 79 ust. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 z dnia 21 października 2009 r. dotyczącego wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (Dz.U. L 309, s. 1);

—

tytułem żądania ewentualnego, stwierdzenie, że pozwana niezgodnie z prawem unijnym po wszczęciu formalnej procedury przedstawiania uwag dotyczących wycofania zatwierdzenia substancji podstawowej wodorowęglan sodu, zgodnie z art. 23 ust. 6 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1107/2009, zaniechała dalszego prowadzenia tej procedury po otrzymaniu i poddaniu ocenie uwag państw członkowskich, w szczególności nie poinformowała Urzędu i zainteresowanych stron oraz nie wyznaczyła im terminu na przedstawienie uwag;

—	tytułem dalszego żądania ewentualnego, stwierdzenie, że pozwana niezgodnie z prawem unijnym zaniechała wszczęcia formalnej procedury przedstawiania uwag w celu wycofania zatwierdzenia substancji podstawowej wodorowęglan sodu zgodnie z art. 23 ust. 6 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 1107/2009;

—	obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia obowiązku wszczęcia procedury wycofania zatwierdzenia substancji podstawowej w przypadku późniejszego zniesienia kryteriów zatwierdzenia.

Skarżąca jest posiadaczem zezwolenia na wprowadzenie do obrotu środka ochrony roślin NatriSan®, który zawiera wodorowęglan sodu jako substancję czynną. Wraz z wydaniem zezwolenia na wprowadzenie do obrotu NatriSan® zostały zniesione kryteria zatwierdzenia dla wodorowęglanu sodu jako substancji podstawowej zgodnie z art. 23 ust. 1 akapit drugi lit. d) rozporządzenia (WE) nr 1107/2009, w związku z czym pozwana była zobowiązana do wycofania zatwierdzenia substancji podstawowej. Pozwana naruszyła ten obowiązek, nie wszczynając, mimo skierowania żądania, odpowiedniej procedury regulacyjnej w celu wycofania zatwierdzenia dla substancji podstawowej.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia zasady subsydiarności w procedurze zatwierdzenia substancji podstawowych

Zaniechanie wszczęcia procedury regulacyjnej w celu wycofania zatwierdzenia substancji podstawowej narusza chroniącą skarżącą wynikającą z przepisów fitosanitarnych zasadę subsydiarności, zgodnie z którą zatwierdzenie substancji podstawowej musi zostać wycofane, gdy tylko substancja zostanie wprowadzona do obrotu jako środek ochrony roślin.

Zarzut trzeci dotyczący naruszenia zasady pierwszeństwa w procedurze zatwierdzania substancji podstawowych

Zezwolenie na wprowadzenie do obrotu środka NatriSan® blokuje zatwierdzenie tej substancji jako substancji podstawowej zgodnie z zasadą pierwszeństwa i zobowiązuje pozwaną do wycofania zatwierdzenia substancji podstawowej i wszczęcia odpowiedniej procedury.

Zarzut czwarty dotyczący naruszenia zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań

Skarżąca miała prawo oczekiwać, że pozwana wycofa zatwierdzenie wodorowęglanu sodu jako substancji podstawowej niezwłocznie po udzieleniu zezwolenia fitosanitarnego na środek NatriSan®. Brak wszczęcia procedury regulacyjnej w celu wycofania zatwierdzenia substancji podstawowej doprowadził zatem do naruszenia unijnoprawnej zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań.

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/43

Skarga wniesiona w dniu 13 lutego 2023 r. – UH/EBC

(Sprawa T-67/23)

(2023/C 164/60)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: UH (przedstawiciele: M. Burianski, R. Janjuah i W. Häring, Rechtsanwälte)

Strona pozwana: Europejski Bank Centralny

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji strony pozwanej z dnia 13 grudnia 2022 r. w sprawie cofnięcia skarżącej zezwolenia na prowadzenie działalności udzielonego instytucji kredytowej (ECB-SSM-2022-DE-22 WHD-2022–0001);

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.

Zarzut pierwszy dotyczący formalnej niezgodności z prawem decyzji

—

W swoim rozstrzygnięciu decyzja EBC opiera się na innych podstawach prawnych niż te, które zostały przedstawione w uzasadnieniu. Tym samym doszło do naruszenia obowiązku uzasadnienia wynikającego z § 39 Verwaltungsverfahrensgesetz (ustawy o postępowaniu administracyjnym), art. 296 ust. 2 TFUE oraz art. 41 ust. 2 lit. c) karty praw podstawowych.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia prawa do bycia wysłuchanym

—	EBC nie uwzględnił stanowiska skarżącej w trakcie postępowania wyjaśniającego. Stanowi to naruszenie art. 41 ust. 2 lit. a) karty praw podstawowych.

Zarzut trzeci dotyczący braku przesłanek z § 35 ust. 2 pkt 4 lit. a) Kreditwesengesetz (ustawy o bankowości)

—	Przesłanki podstawy prawnej przyjętej w uzasadnieniu decyzji EBC na podstawie § 35 ust. 2 pkt 4 lit. a) Kreditwesengesetz (ustawy o bankowości) nie są spełnione. Domniemanie przewidziane w tej podstawie prawnej nie istnieje lub w pozostałym zakresie zostało obalone.

Zarzut czwarty dotyczący braku przesłanek z § 35 ust. 2 pkt 6 Kreditwesengesetz (ustawy o bankowości)

—

Przesłanki podstawy prawnej przyjętej w uzasadnieniu decyzji EBC na podstawie § 35 ust. 2 pkt 6 Kreditwesengesetz (ustawy o bankowości) nie są spełnione. EBC nie uwzględnił dynamicznej definicji funduszy własnych tej podstawy prawnej. Ponadto odniesienie do wymogów w zakresie funduszy własnych zwiększonych przez Bundesanstalt für Finanzdienstleistungsaufsicht (federalny urząd nadzoru usług finansowych) stanowi naruszenie art. 41 ust. 1 karty praw podstawowych.

Zarzut piąty dotyczący błędu w ocenie i nadużycia swobodnego uznania przez EBC

—

Cofnięcie zezwolenia na prowadzenie działalności bankowej jest nieproporcjonalne. Po pierwsze, doszło do przekroczenia zakresu uznania, ponieważ EBC uzasadnił cofnięcie zezwolenia na prowadzenie działalności bankowej także w ten sposób, że należało wyjaśnić jakoby „poważne” naruszenia wymogów nadzorczych. W ten sposób EBC przyznał swojej decyzji nieprzewidziany prawem charakter sankcji, który nie wynika z § 35 Kreditwesengesetz (ustawy o bankowości). Stanowi to naruszenie § 40 Verwaltungsverfahrensgesetz (ustawy o postępowaniu administracyjnym), art. 5 ust. 1 zdanie drugie TUE oraz art. 263 ust. 2 TFUE.

—

Ponadto nastąpiło przekroczenie swobodnego uznania. Cofnięcie zezwolenia na prowadzenie działalności bankowej nie jest odpowiednie do osiągnięcia celu, jakiemu ma służyć ten środek. Cofnięcie zezwolenia miałoby wysoce negatywne konsekwencje w szczególności dla wierzycieli skarżącej i gwarantowania depozytów, jakich można byłoby uniknąć w ramach zamierzonej przez skarżącą likwidacji własnej.

—

Cofnięcie zezwolenia na prowadzenie działalności bankowej nie jest też konieczne, ponieważ w koncepcji likwidacji własnej skarżącej jest do dyspozycji równie skuteczny, jednak mniej ingerujący środek do osiągnięcia celu zamierzonego poprzez owo cofnięcie zezwolenia. Ta koncepcja likwidacji własnej stała się podstawą decyzji Bundesanstalt für Finanzdienstleistungsaufsicht (federalnego urzędu nadzoru usług finansowych).

—

Cofnięcie zezwolenia na prowadzenie działalności bankowej nie jest również proporcjonalne. Nie zachodzi uzasadniona ingerencja w prawo podstawowe z art. 12 ust. 1 w związku z art. 19 ust. 3 Grundgesetz (ustawy zasadniczej). Działania następcze grożące z tytułu cofnięcia zezwolenia na prowadzenie działalności bankowej na podstawie § 38 Kreditwesengesetz (ustawy o bankowości) są nieproporcjonalne. Ponadto powstałyby wysoce negatywne konsekwencje dla wierzycieli i akcjonariuszy skarżącej, których można byłoby uniknąć poprzez likwidację własną z zezwoleniem na prowadzenie działalności bankowej.

—	Ponadto zachodzi brak skorzystania ze swobodnego uznania, ponieważ § 35 ust. 2 pkt 4 lit. a) Kreditwesengesetz (ustawy o bankowości) wymaga podwójnego badania proporcjonalności, czego strona pozwana nie przeprowadziła.

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/45

Skarga wniesiona w dniu 17 lutego 2023 r. – RWE Supply & Trading/ACER

(Sprawa T-95/23)

(2023/C 164/61)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: RWE Supply & Trading GmbH (Essen, Niemcy) (przedstawiciele: U. Scholz, H. Weßling i M. von Falkenhausen, adwokaci)

Strona pozwana: Agencja ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki (ACER)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji komisji odwoławczej z dnia 9 grudnia 2022 r. w sprawie o sygnaturze A 0[0]2–2022;

—	tytułem żądania ewentualnego, stwierdzenie nieważności pierwotnej decyzji pozwanej z dnia 25 lutego 2022 r. (nr 03/2022);

—	obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie żądania głównego strona skarżąca podnosi 2 zarzuty.

1.	Zarzut pierwszy Komisja odwoławcza pozwanej błędnie nie dostrzegła, że decyzja nr 03/2022 dotyczy nie tylko bezpośrednio, ale także indywidualnie skarżącej i że skarżącej przysługuje prawo do odwołania, zgodnie z art. 28 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2019/942 (1).

Zarzut drugi

Komisja odwoławcza pozwanej błędnie nie dostrzegła, że prawo do odwołania zgodnie z art. 28 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2019/42 przysługuje również wtedy, gdy zaskarżone działanie jest aktem regulacyjnym, który – jak to ma miejsce w niniejszej sprawie – dotyczy bezpośrednio odwołującej się i nie wymaga środków wykonawczych.

Na poparcie swojego żądania ewentualnego, które zostało przedstawione pod warunkiem, że żądanie główne okaże się bezzasadne, skarżąca podnosi 6 zarzutów.

Zarzut pierwszy

Przyjęte w decyzji nr 03/2022 tymczasowe limity cenowe w wysokości około 15 000 EUR/MWh naruszają zakaz stosowania nietechnicznych limitów cenowych na rynkach bilansujących wynikających z art. 10 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/943 (2) w zw. z art. 30 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2017/2195 (3), gdyż nie spełniają wymogów z art. 30 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2017/2195, co przyznaje również sama pozwana.

Zarzut drugi

Pozwana błędnie opiera swoją decyzję na art. 5 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (UE) 2019/942 w związku z art. 5 ust. 2 lit. f) oraz art. 6 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2017/2195. Powołane przepisy upoważniają pozwaną do weryfikacji i zatwierdzenia propozycji operatorów systemów przesyłowych w sprawie wprowadzenia albo zmiany metody określania cen energii bilansującej zgodnie z art. 30 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2017/2195. Limity cen mogą być częścią takiej propozycji jedynie wtedy, gdy spełniają warunki określone w art. 30 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2017/2195, co nie miało miejsca w przypadku proponowanych przez operatorów systemów przesyłowych limitów cen. Przyznaje to sama pozwana. Tym samym brakuje propozycji, która mogłaby zostać zatwierdzona albo zweryfikowana, a w konsekwencji brakuje kompetencji decyzyjnych pozwanej wynikających z art. 5 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (UE) 2019/942.

Zarzut trzeci

Nawet gdyby pozwana była uprawniona do weryfikacji bezprawnych propozycji operatorów systemów przesyłowych w zakresie wprowadzenia limitów cenowych na podstawie art. 5 ust. 2 lit. b rozporządzenia (UE) 2019/942, to nie skorzystałaby z tego uprawnienia. Przeciwnie, nawet zgodnie z jej własnym uzasadnieniem, pozwana przyjęła regulację nie tylko odbiegającą od propozycji operatorów systemów przesyłowych, ale nawet całkowicie samodzielną. W konsekwencji pozwana przyznała sobie prawo inicjatywy, które nie jest przewidziane w prawie Unii.

4.	Zarzut czwarty Przyjęty przez pozwaną tymczasowy limit cen narusza cele rozporządzenia (UE) 2017/2195 oraz rozporządzenia (UE) 2019/943.

5.	Zarzut piąty W zaskarżonej decyzji brakuje uzasadnienia wymaganego na podstawie art. 14 ust. 7 rozporządzenia (UE) 2019/942 oraz art. 296 TFUE i art. 41 ust. 2 Karty Praw Podstawowych UE.

Zarzut szósty

Zaskarżona decyzja narusza prawa skarżącej do bycia wysłuchanym zgodnie z art. 41 Karty Praw Podstawowych UE w związku z art. 14 ust. 6 rozporządzenia (UE) 2019/942, ponieważ pozwana przekazała projekt przyjętych tymczasowych limitów cenowych jedynie operatorom systemów przesyłowych, ENTSO-E (European Network of Transmission System Operators for Electricity) oraz organom regulacyjnym z prośbą o uwagi, a odmówił tej możliwości pozostałym zainteresowanym stronom w rozumieniu art. 14 ust. 6 rozporządzenia (UE) 2019/942, w tym skarżącej.

(1) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/942 z dnia 5 czerwca 2019 r. ustanawiające Agencję Unii Europejskiej ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki (Dz.U. 2019, L 158, s. 22).

(2) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) z dnia 5 czerwca 2019 r. w sprawie rynku wewnętrznego energii elektrycznej (Dz.U. 2019, L 158, s. 6).

(3) Rozporządzenie Komisji (UE) 2017/2195 z dnia 23 listopada 2017 r. ustanawiające wytyczne dotyczące bilansowania (Dz.U. 2017, L 312, s. 6)

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/46

Skarga wniesiona w dniu 17 lutego 2023 r. – Uniper Global Commodities/ACER

(Sprawa T-96/23)

(2023/C 164/62)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Uniper Global Commodities SE (Düsseldorf, Niemcy) (przedstawiciele: T. Richter, M. Schellberg, C. Sieberg i M. Schleifenbaum, adwokaci)

Strona pozwana: Agencja ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki (ACER)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji komisji odwoławczej pozwanej z dnia 9 grudnia 2022 r. w sprawie o sygnaturze A 003–2022;

—	tytułem żądania ewentualnego, stwierdzenie nieważności decyzji pozwanej z dnia 25 lutego 2022 r. (nr 03/2022);

—	obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie żądania głównego strona skarżąca podnosi 2 zarzuty.

Zarzut pierwszy

Komisja odwoławcza pozwanej błędnie uznała, że decyzja pozwanej nr 03/2022, w świetle art. 28 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2019/942 (1)„jest skierowana do innej osoby” i że dotyczy co prawda „bezpośrednio”, ale nie „indywidualnie” skarżącej:

—	stwierdzenie komisji odwoławczej opiera się na niezgodnej z prawem interpretacji art. 28 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2019/942 oraz na niedostatecznej ocenie oddziaływania na skarżącą;

—	komisja odwoławcza opierała zarzut braku indywidualnego oddziaływania na stwierdzeniach z orzecznictwa dotyczących art. 263 ust. 4 TFUE, których nie można odnieść do przedmiotowej sprawy lub które zostały błędnie ocenione.

Zarzut drugi

Komisja odwoławcza co prawda potwierdziła, że decyzja pozwanej jest aktem regulacyjnym zgodnie z art. 263 akapit czwarty alternatywa trzecia TFUE, jednakże dokonała niezgodnej z prawem interpretacji art. 28 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2019/942 w ten sposób, że zgodnie z tym przepisem – na zasadzie odstępstwa od art. 263 akapit czwarty alternatywa trzecia TFUE – skarżąca nie ma prawa do odwołania:

—	interpretacja komisji odwoławczej nie uwzględnia ani celu postępowania odwoławczego, ani roli pozwanej w ramach podlegającej zatwierdzeniu samoregulacji rynku bilansującego energii elektrycznej na podstawie rozporządzenia (UE) 2017/2195 (2);

—	interpretacja komisji odwoławczej prowadzi do sprzecznego z prawem pierwotnym deficytu ochrony prawnej;

—	wbrew stanowisku komisji odwoławczej, brzmienie przepisu nie wyklucza interpretacji, zgodnie z którą skarżącej przysługuje odwołanie.

Na poparcie swojego żądania ewentualnego skarżąca podnosi 6 zarzutów.

Zarzut pierwszy

Pozwana przekroczyła swoje uprawnienia wynikające z art. 5 ust. 1 zdanie drugie oraz art. 5 ust. 6 w związku z art. 6 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2017/2195, nie rozstrzygając o wniosku złożonym przez ENTSO-E (European Network of Transmission System Operators for Electricity), lecz ustalając coś zupełnie innego.

2.	Zarzut drugi Pozwana nie powinna była wprowadzić limitów cenowych bez ponownej konsultacji zgodnie z art. 10 rozporządzenia (UE) 2017/2195, nawet w przypadku uznania, że posiada ona kompetencje na podstawie rozporządzenia (UE) 2017/2195 i rozporządzenia (UE) 2019/942.

3.	Zarzut trzeci Brak jest podstaw prawnych dla wprowadzonych przez pozwaną limitów cenowych.

4.	Zarzut czwarty Pozwana nie uzasadniła w sposób wystarczający wprowadzenia limitów cenowych, co jest sprzeczne z art. 14 ust. 7 rozporządzenia (UE) 2019/942 i art. 296 TFUE.

5.	Zarzut piąty Pozwana, wydając decyzję, naruszyła wymogi określone w art. 3 ust. 1 lit. a), b) i e) rozporządzenia (UE) 2017/2195.

6.	Zarzut szósty Pozwana, wprowadzając limit cenowy, naruszyła zasadę proporcjonalności wynikającą z art. 5 ust. 4 zdanie pierwsze i drugie TUE oraz art. 3 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (UE) 2017/2195.

(2) Rozporządzenie Komisji (UE) 2017/2195 z dnia 23 listopada 2017 r. ustanawiające wytyczne dotyczące bilansowania (Dz.U. 2017, L 312, s. 6)

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/48

Skarga wniesiona w dniu 14 marca 2023 r. – Merlin i in./Komisja

(Sprawa T-141/23)

(2023/C 164/63)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Laurent Merlin (Equihen-Plage, Francja) i 27 innych skarżących (przedstawiciele: F. -C. Laprévote i F. de Bure, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie, w oparciu o art. 265 TFUE, że Komisja, dysponując informacjami dostarczonymi jej przez skarżące, nie zajęła stanowiska w przedmiocie podnoszonego istnienia pomocy państwa, co zdaniem tych skarżących stanowi uchybienie ze strony tej instytucji;

—	nakazanie Komisji przyjęcia w dwumiesięcznym terminie decyzji na podstawie rozporządzenia Rady (UE) nr 2015/1589 (1) z dnia 13 lipca 2015 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. 108 traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej;

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżące podnoszą jeden zarzut. Twierdzą one, że Komisja bezprawnie nie podjęła działania ze względu na to, iż po przeprowadzeniu wstępnego badania informacji przekazanych jej w ramach skierowanych do niej przez skarżące skarg dotyczących pomocy państwa, jaka miała zostać bezprawnie przyznana przez władze niderlandzkie na rzecz armatorów statków rybackich, instytucja ta nie przyjęła decyzji przewidzianej w art. 4 rozporządzenia 2015/1589.

(1) Rozporządzenie Rady (UE) nr 2015/1589 z dnia 13 lipca 2015 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. 108 traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz.U. 2015, L 248, s. 9).

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/48

Skarga wniesiona w dniu 15 marca 2023 r. – VF/Rada

(Sprawa T-143/23)

(2023/C 164/64)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: VF (przedstawiciel: C. Docclo, lawyer)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności dyrektywy Rady (UE) 2022/2523 z dnia 14 grudnia 2022 r. w sprawie zapewnienia globalnego minimalnego poziomu opodatkowania międzynarodowych grup przedsiębiorstw oraz dużych grup krajowych w Unii (1) w zakresie, w jakim:

—	art. 17 wyłącza z zakresu zastosowania dochód z żeglugi międzynarodowej objęty systemem podatku tonażowego państw członkowskich dozwolonym na podstawie zasad pomocy państwa, inny niż „dochód z żeglugi międzynarodowej” i „kwalifikowany dochód poboczny z żeglugi międzynarodowej”;

—	art. 17 ma zastosowanie jedynie gdy „jednostka składowa wykaże, że strategiczne lub handlowe zarządzanie wszystkimi statkami, których to dotyczy, jest skutecznie prowadzone z obszaru jurysdykcji, w której dana jednostka składowa ma siedzibę”;

—	dyrektywa nie przewiduje przepisów przejściowych dla podatników, którzy dokonali istotnych inwestycji w oparciu o krajowy system podatku tonażowego;

—	nakazanie Radzie Unii Europejskiej zapłaty kosztów postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.

1.	Zarzut pierwszy dotyczący tego, że dyrektywa narusza ogólną zasadę równego traktowania porównywalnych przedsiębiorstw.

2.	Zarzut drugi dotyczący tego, że dyrektywa narusza ogólną zasadę proporcjonalności, ponieważ jej skutki wykraczają poza to, co jest konieczne dla osiągnięcia jej celu.

3.	Zarzut trzeci dotyczący tego, ze stosowanie postanowień dyrektywy do wyłącznie krajowych sytuacji narusza zasadę proporcjonalności.

4.	Zarzut czwarty dotyczący naruszenia zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań i pewności prawa.

5.	Zarzut piąty dotyczący naruszenia art. 115 i 107 TFUE.

(1) Dz.U. 2022, L 328, s. 1.

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/49

Skarga wniesiona w dniu 17 marca 2023 r. – Eurosemillas/CPVO – Nador Cott Protection i Carpa Dorada (Nadorcott)

(Sprawa T-145/23)

(2023/C 164/65)

Język skargi: hiszpański

Strony

Strona skarżąca: Eurosemillas, SA (Kordoba, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokaci J. Muñoz-Delgado y Mérida i M. Esteve Sanz)

Strona pozwana: Wspólnotowy Urząd Ochrony Odmian Roślin (CPVO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Nador Cott Protection SARL (Saint Raphaël, Francja), Carpa Dorada, SL (Almazora, Hiszpania)

Dane dotyczące postępowania przed CPVO

Właściciel spornego wspólnotowego prawa do odmiany rośliny: Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą Nador Cott Protection SARL

Sporne wspólnotowe prawo do odmiany rośliny: Wspólnotowe prawo do odmiany rośliny nr EU 14111 – Nazwa odmiany: Nadorcott – Gatunek: Citrus reticulata Blanco

Postępowanie przed CPVO: Postępowanie w sprawie uchylenia prawa do ochrony

Zaskarżona decyzja: Decyzja Izby Odwoławczej CPVO z dnia 2 stycznia 2023 r. w sprawie A002/2020

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	Uwzględnienie pierwszego zarzutu skargi i stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji oraz przekazanie sprawy Izbie Odwoławczej CPVO, aby podjęła niezbędne środki w celu zastosowania się do orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

—

Tytułem ewentualnym – na wypadek gdyby Sąd nie uwzględnił pierwszego zarzutu skargi lub uwzględniając go uznał, że może określić na podstawie okoliczności faktycznych i prawnych przedstawionych w toku postępowania decyzję, jaką powinna była przyjąć Izba Odwoławcza – uwzględnienie skargi Eurosemillas SA ze względu na którykolwiek z podniesionych w niej zarzutów od drugiego do szóstego, stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji i wydanie nowego orzeczenia zmieniającego decyzję CPVO nr NN20 z dnia 16 grudnia 2019 r. oraz stwierdzającego nieważność prawa do ochrony odmian roślin nr EU 14111 dotyczącego odmiany mandarynek Nadorcott.

—	Obciążenie drugiej strony postępowania kosztami niniejszego postępowania oraz kosztami działań CPVO i jego Izby Odwoławczej.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie prawa podstawowego do dobrej administracji w związku z prawem podstawowym do skutecznej ochrony sądowej oraz do rzetelnego procesu sądowego i z wszystkimi gwarancjami zapisanymi w art. 41 i 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, które również zostały naruszone zaskarżoną decyzją.

—	Naruszenie art. 20 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 2100/1994, ze względu na niezastosowanie tego przepisu, w związku z art. 10 tego rozporządzenia.

—	Naruszenie art. 116 rozporządzenia Rady (WE) nr 2100/1994, ze względu na niewłaściwe zastosowanie tego przepisu.

—

Naruszenie art. 20 ust. 1 lit. a) rozporządzenia Rady (WE) nr 2100/1994, ze względu na niezastosowanie tego przepisu, w związku z art. 10 tego rozporządzenia, poprzez zakwestionowanie, że przekazanie składników odmiany lub materiału ze zbioru odmiany Nadorcott w Unii Europejskiej przed okresem okresu karencji (obliczonego bez zastosowania art. 116) unicestwiło nowość odmiany.

—	Naruszenie art. 20 ust. 1 lit. c) rozporządzenia Rady (WE) nr 2100/1994, ze względu na niezastosowanie tego przepisu, w związku z art. 11 ust. 1 tego rozporządzenia.

—	Naruszenie art. 20 ust. 1 lit. c) rozporządzenia Rady (WE) nr 2100/1994, ze względu na niezastosowanie tego przepisu, w związku z art. 11 ust. 4 tego rozporządzenia.

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/50

Skarga wniesiona w dniu 21 marca 2023 r. – WhatsApp Ireland/Europejska Rada Ochrony Danych

(Sprawa T-153/23)

(2023/C 164/66)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: WhatsApp Ireland Ltd (Dublin, Irlandia) (przedstawiciele: J. Killick, G. Forwood, I. Sarmas, H. Gafsen, adwokaci, P. Nolan, B. Johnston, C. Monaghan, D. Breatnach, solicitors, D. McGrath, SC, E. Egan McGrath, B. Kennedy, SC, C. Geoghegan, barristers)

Strona pozwana: Europejska Rada Ochrony Danych (EROD)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	zarządzenie żądanych środków organizacji postępowania;

—	stwierdzenie nieważności wiążącej decyzji 5/2022 EROD z dnia 5 grudnia 2022 r. w sprawie sporu przedłożonego przez DPC dotyczącego WhatsApp Ireland Limited (art. 65 ogólnego rozporządzenia o ochronie danych) (zwanej dalej „zaskarżoną decyzją”); oraz

—	obciążenie EROD kosztami i wydatkami poniesionymi przez WhatsApp Ireland w związku z niniejszym postępowaniem.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi siedem zarzutów.

1.	Zarzut pierwszy dotyczący tego, że EROD nie zachował się jak bezstronny organ, naruszając art. 41 ust. 1 karty praw podstawowych.

2.	Zarzut drugi dotyczący tego, że, z zastrzeżeniem potwierdzenia za pomocą środków organizacji postępowania, wydanie zaskarżonej decyzji było obarczone nieprawidłowościami proceduralnymi.

3.	Zarzut trzeci dotyczący tego, że EROD przekroczył swoje kompetencje, rozpatrując kwestie wykraczające poza przedmiot skargi.

Zarzut czwarty dotyczący tego, że EROD popełnił błąd, nakazując Irish Data Protection Commission (irlandzkiemu organowi nadzorczemu do spraw ochrony danych osobowych osób fizycznych) stwierdzenie, że skarżąca nie może powoływać się na niezbędność do wykonania umowy wynikającą z art. 6 ust. 1 lit. b) ogólnego rozporządzenia o ochronie danych.

5.	Zarzut piąty dotyczący tego, że EROD naruszył prawo, nakazując Irish Data Protection Commission stwierdzenie naruszenia zasady rzetelności, zawartej w art. 5 ust. 1 lit. a) ogólnego rozporządzenia o ochronie danych.

Zarzut szósty dotyczący tego, że EROD naruszył prawo i przekroczył swoje kompetencje, nakazując Irish Data Protection Commission dalsze zbadanie przetwarzania danych przez WhatsApp Ireland w celu ustalenia, czy obejmuje ono szczególne kategorie danych zgodnie z art. 9 ogólnego rozporządzenia o ochronie danych.

7.	Zarzut siódmy dotyczący tego, że EROD przekroczył swoje kompetencje i naruszył prawo, nakazując Irish Data Protection Commission nałożenie administracyjnej kary pieniężnej.

8.5.2023

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/51

Postanowienie Sądu z dnia 9 marca 2023 r. – Junqueras i Vies/Parlament

(Sprawa T-485/20) (1)

(2023/C 164/67)

Język postępowania: hiszpański

Prezes siódmej izby zarządziła wykreślenie sprawy.

(1) Dz.U. C 304 z 14.9.2020.