Ostatnia publikacja

Dz.U. C 112 z 27.3.2023

Wcześniejsze publikacje

Dz.U. C 104 z 20.3.2023

Dz.U. C 94 z 13.3.2023

Dz.U. C 83 z 6.3.2023

Dz.U. C 71 z 27.2.2023

Dz.U. C 63 z 20.2.2023

Dz.U. C 54 z 13.2.2023

Teksty te są dostępne na stronie internetowej:

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

Postanowienie Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 16 lutego 2023 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Judicial da Comarca de Coimbra – Juízo do Trabalho da Figueira da Foz – Portugal) – KI / YB, JN

[(Sprawa C-483/22 (1), KI (Przejęcie portugalskiej kancelarii notarialnej)]

(Odesłanie prejudycjalne - Artykuł 53 § 2 i art. 94 regulaminu postępowania przed Trybunałem - Obowiązek przedstawienia stanu faktycznego i prawnego sporu w postępowaniu głównym - Brak dostatecznych wyjaśnień - Oczywista niedopuszczalność)

(2023/C 121/02)

Język postępowania: portugalski

Sąd odsyłający

Tribunal Judicial da Comarca de Coimbra – Juízo do Trabalho da Figueira da Foz

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: KI

Strona pozwana: YB, JN

Sentencja

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Judicial da Comarca de Coimbra – Juízo do Trabalho da Figueira da Foz (sąd rejonowy w Coimbrze – sąd pracy w Figueira da Foz, Portugalia, Portugalia) postanowieniem z dnia 7 lipca 2021 r. jest oczywiście niedopuszczalny.

---

(1)  Data wpływu: 19.7.2022 R.

Skarga wniesiona w dniu 21 lutego 2022 r. – Komisja Europejska/Węgry

(Sprawa C-123/22)

(2023/C 121/03)

Język postępowania: węgierski

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: A. Azéma, L. Grønfeldt, A. Tokár i J. Tomkin, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Węgry

Żądania strony skarżącej

Komisja wnosi do Trybunału Sprawiedliwości o:

1.

orzeczenie, że poprzez brak przyjęcia wszystkich środków koniecznych do wykonania wyroku Trybunału Sprawiedliwości z dnia 17 grudnia 2020 r. w sprawie C-808/18, Komisja/Węgry (Przyjmowanie osób ubiegających się o ochronę międzynarodową) Węgry uchybiły zobowiązaniom, które na nich ciążą na mocy art. 260 ust. 1 TFUE;

2.

zobowiązanie Węgier do zapłaty na rzecz Komisji ryczałtu w wysokości 5 468,45 EUR dziennie – w łącznej kwocie nie niższej niż 1 044 000,00 EUR – przez okres zawierający się między dniem ogłoszenia przez Trybunał wyroku w sprawie C-808/18 a dniem, w którym strona pozwana wykona wspomniany wyrok, lub dniem ogłoszenia wyroku w niejszej sprawie, jeżeli nastąpi to wcześniej;

3.

Jeżeli uchybienie wskazane w pierwszym żądaniu będzie się utrzymywać do chwili ogłoszenia wyroku w niniejszej sprawie, zobowiązanie Węgier do zapłaty na rzecz Komisji okresowej kary pieniężnej w kwocie 16 393,16 EUR dziennie przez okres zawierający się między dniem ogłoszenia przez Trybunał wyroku w niniejszej sprawie a dniem, w którym strona pozwana wykona wyrok Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-808/18; oraz

4.	obciążenie Węgier kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Wyrokiem z dnia 17 grudnia 2020 r. w sprawie C-808/18, Komisja/Węgry (Przyjmowanie osób ubiegających się o ochronę międzynarodową) Trybunał Sprawiedliwości orzekł, że węgierskie uregulowanie w dziedzinie azylu jest w różnych aspektach niezgodne z prawem Unii. Mimo że Węgry przyjęły pewne środki w celu zastosowania się do tego wyroku – przede wszystkim zamknęły tak zwane strefy tranzytowe wprowadzone na granicy węgiersko-serbskiej – Komisja uważa, że środki te nie są wystarczające do wykonania wspomnianego wyroku.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de Primera Instancia no 2 de León (Hiszpania) w dniu 24 listopada 2022 r. – Investcapital Ltd/G.H.R.

(Sprawa C-724/22, Investcapital)

(2023/C 121/04)

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Juzgado de Primera Instancia no 2 de León

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Investcapital Ltd

Strona pozwana: G.H.R.

Pytania prejudycjalne

1)

Czy art. 7 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (1) stoi na przeszkodzie dokonaniu z urzędu ponownej kontroli w zakresie nieuczciwych warunków umownych w toku postępowania egzekucyjnego, którego przedmiotem jest sądowy tytuł egzekucyjny wydany w postępowaniu nakazowym, w którym została już przeprowadzona kontrola w zakresie nieuczciwych warunków umownych? W przypadku, gdy nie stoi on na przeszkodzie, czy sprzeczne z art. 7 dyrektywy 93/13/EWG jest żądanie od wierzyciela jakichkolwiek dodatkowych informacji koniecznych do ustalenia źródła kwoty dochodzonej wierzytelności, w tym kwoty wierzytelności głównej i, ewentualnie, odsetek, kar umownych oraz innych kwot, w celu dokonania z urzędu kontroli w zakresie ewentualnego nieuczciwego charakteru warunków umownych? Czy sprzeczne z art. 7 dyrektywy jest uregulowanie krajowe, które nie przewiduje możliwości żądania wspomnianych dodatkowych dokumentów w toku postępowania egzekucyjnego?

2)

Czy sprzeczne z zasadą skuteczności prawa Unii Europejskiej jest krajowe uregulowanie proceduralne, które wyklucza lub nie przewiduje dokonania z urzędu ponownej kontroli w zakresie nieuczciwych warunków umownych w toku postępowania egzekucyjnego, którego przedmiotem jest sądowy tytuł egzekucyjny wydany w postępowaniu nakazowym, [jeżeli] stwierdzono, że z powodu niedokładnej lub niepełnej kontroli w zakresie nieuczciwych warunków umownych we wcześniejszym postępowaniu, w którym wydano sądowy tytuł egzekucyjny, mogą istnieć nieuczciwe warunki umowne? W przypadku, gdy jest ono sprzeczne, czy należy przyjąć, że zgodne z zasadą skuteczności prawa Unii Europejskiej jest żądanie przez sąd od wierzyciela jakichkolwiek dodatkowych dokumentów koniecznych do ustalenia należności wynikających z umowy, które stanowią kwotę dochodzonej wierzytelności, w celu dokonania kontroli w zakresie ewentualnego nieuczciwego charakteru warunków umownych?

---

(1)   Dz.U. 1993, L 95, s. 29.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Supremo (Hiszpania) w dniu 1 grudnia 2022 r. – DISA SUMINISTROS Y TRADING S.L.U. (DISA) / Agencia Estatal de la Administración Tributaria

(Sprawa C-743/22)

(2023/C 121/05)

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Tribunal Supremo

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: DISA SUMINISTROS Y TRADING S.L.U. (DISA)

Strona przeciwna: Agencia Estatal de la Administración Tributaria

Pytania prejudycjalne

Czy dyrektywę [Rady] 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (1), a w szczególności jej art. 5, należy interpretować w ten sposób, że stoi ona na przeszkodzie przepisowi prawa krajowego, takiemu jak art. 50 ter Ley 38/1992, de 28 de diciembre, de Impuestos Especiales [ustawy 38/1992 z dnia 28 grudnia 1992 r. o podatku akcyzowym], który upoważniał Comunidades Autónomas [wspólnoty autonomiczne] do ustalania w odniesieniu do tego samego produktu zróżnicowanych terytorialnie stawek Impuesto Especial de Hidrocarburos [podatku akcyzowego od olejów mineralnych]?

---

(1)   Dz.U. 2003, L 283, s. 51.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de lo Mercantil no 1 de Palma de Mallorca (Hiszpania) w dniu 16 grudnia 2022 r. – Luis Carlos i in./Air Berlín PLC & CO Luftverkehrs KG, Sucursal en España

(Sprawa C-765/22, Air Berlín)

(2023/C 121/06)

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Juzgado de lo Mercantil no 1 de Palma de Mallorca

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Luis Carlos, Severino, Isidora, Angélica, Paula, Luis Francisco, Delfina

Strona pozwana: Air Berlín PLC & CO Luftverkehrs KG, Sucursal en España

Pytanie prejudycjalne

W ramach złagodzonego modelu postępowania uniwersalnego, ustanowionego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/848 z dnia 20 maja 2015 r. w sprawie postępowania upadłościowego (1), w którym dozwolone jest wszczęcie postępowań wtórnych mających zastosowanie wyłącznie do majątku znajdującego się w państwie wszczęcia postępowania,

czy art. 35 i art. 7 ust. 1 i ust. 2 lit. g) i h) w związku z motywem 72 można interpretować w ten sposób, że zastosowanie prawa państwa wszczęcia postępowania wtórnego do „spos[obu] postępowania z wierzytelnościami powstałymi po wszczęciu postępowania upadłościowego” odnosi się do wierzytelności powstałych po wszczęciu postępowania głównego, nie zaś postępowania wtórnego?

---

(1)   Dz.U. 2015, L 141, s. 19.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Commissione tributaria provinciale di Genova (Włochy) w dniu 19 grudnia 2022 r. – OSTP Italy Srl/Agenzia delle Dogane e dei Monopoli, Ufficio delle Dogane di Genova 1, Agenzia delle Dogane e dei Monopoli, Ufficio delle dogane di Genova 2 e Agenzia delle Entrate – Riscossione – Genova

(Sprawa C-770/22)

(2023/C 121/07)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Commissione tributaria provinciale di Genova

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: OSTP Italy Srl

Druga strona postępowania: Agenzia delle Dogane e dei Monopoli, Ufficio delle Dogane di Genova 1, Agenzia delle Dogane e dei Monopoli, Ufficio delle dogane di Genova 2, Agenzia delle Entrate – Riscossione – Genova

Pytanie prejudycjalne

[Czy] art. 43, 44 i 45 rozporządzenia (UE) nr 952/2013 (1) można interpretować w ten sposób, że przepisy te wykluczają zgodność z prawem Unii uregulowania krajowego przewidującego natychmiastową wykonalność wyroków wydanych w pierwszej instancji przez sądy krajowe, których skutkiem jest stwierdzenie nieważności w całości lub w części decyzji podatkowych dotyczących zasobów własnych Unii Europejskiej?

---

(1)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiające unijny kodeks celny (wersja przekształcona) (Dz.U. L 269, s. 1).

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de lo Mercantil no 1 de Palma de Mallorca (Hiszpania) w dniu 19 grudnia 2022 r. – Victoriano i in./Air Berlín PLC & CO Luftverkehrs KG, Sucursal en España, Air Berlín PLC & CO Luftverkehrs KG

(Sprawa C-772/22, Air Berlin)

(2023/C 121/08)

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Juzgado de lo Mercantil no 1 de Palma de Mallorca

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: Victoriano, Bernabé, Jacinta, Sandra, Patricia, Juan Antonio, Verónica

Strona pozwana: Air Berlín PLC & CO Luftverkehrs KG, Sucursal en España, Air Berlín PLC & CO Luftverkehrs KG

Pytania prejudycjalne

W ramach modelu postępowania głównego o zakresie uniwersalnym, lecz złagodzonego, ustanowionego rozporządzeniem (UE) 2015/848 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 maja 2015 r. w sprawie postępowania upadłościowego (1), w którym dozwolone jest wszczęcie postępowań wtórnych mających zastosowanie wyłącznie do majątku znajdującego się w państwie wszczęcia postępowania,

1)

Czy art. 3 ust. 2 i art. 34 rozporządzenia można interpretować w ten sposób, że majątkiem znajdującym się w państwie wszczęcia postępowania wtórnego, do którego to majątku ograniczają się skutki postępowania, jest tylko majątek istniejący w chwili wszczęcia postępowania wtórnego, nie zaś majątek, który istniał w chwili wszczęcia postępowania głównego?

2)

Czy art. 21 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2015/848 można interpretować w ten sposób, że decyzja zarządcy w głównym postępowaniu upadłościowym o przeniesieniu majątku dłużnika bez złożenia wniosku o wszczęcie postępowania wtórnego lub o uniknięciu wszczęcia tego postępowania poprzez przedstawienie jednostronnego zobowiązania zgodnie z art. 36 i 37 – w przypadku gdy zarządca ten wie, że istnieją wierzyciele miejscowi, którym przysługują wierzytelności wynikające ze stosunku pracy, uznane wyrokami, oraz zajęcie zabezpieczające dokonane w drodze orzeczenia sądu pracy wspomnianego państwa członkowskiego – jest zgodna z uprawnieniem do przeniesienia majątku dłużnika poza terytorium państwa członkowskiego, w którym majątek ten się znajduje?

3)

Czy art. 21 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2015/848 należy interpretować w ten sposób, że przyznane zarządcy we wtórnym postępowaniu upadłościowym uprawnienie do wniesienia powództwa o stwierdzenie bezskuteczności czynności prawnej w interesie wierzycieli ma zastosowanie w sprawie takiej jak niniejsza, w której zmierza się do stwierdzenia bezskuteczności czynności prawnej dokonanej przez zarządcę powołanego w głównym postępowaniu upadłościowym?

---

(1)   Dz.U. 2015, L 141, s. 19.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunale Amministrativo Regionale della Liguria (Włochy) w dniu 16 stycznia 2023 r. – FA.RO. di YK & C. Sas/Agenzia delle Dogane e dei Monopoli

(Sprawa C-16/23)

(2023/C 121/09)

Język postępowania: włoski

Sąd odsyłający

Tribunale Amministrativo Regionale della Liguria

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: FA.RO. di YK & C. Sas

Strona pozwana: Agenzia delle Dogane e dei Monopoli

Pytania prejudycjalne

1)

Czy art. 15 dyrektywy 2006/123/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. dotyczącej usług na rynku wewnętrznym (1), a także art. 49, 56 i art. 106 ust. 2 TFUE należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, takiemu jak to rozpatrywane w postępowaniu głównym, które ustanawia ograniczenia w zakresie zezwoleń dla punktów sprzedaży wyrobów tytoniowych w oparciu o minimalną odległość geograficzną pomiędzy usługodawcami oraz liczbę mieszkańców?

2)

Czy art. 15 dyrektywy 2006/123/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. dotyczącej usług na rynku wewnętrznym oraz art. 49, 56 i 106 ust. 2 TFUE należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, takiemu jak to rozpatrywane w postępowaniu głównym, które uzależnia wydanie zezwolenia punktom sprzedaży od spełnienia z góry określonych parametrów dotyczących minimalnej odległości geograficznej pomiędzy usługodawcami oraz liczby mieszkańców, nie pozwalając właściwemu organowi władzy publicznej na dokonanie oceny innych obiektywnych okoliczności faktycznych, które nawet w sytuacji braku spełnienia powyższych wymogów wskazują w konkretnym przypadku na istnienie zapotrzebowania na daną usługę?

---

(1)   Dz.U. 2006, L 376, s. 36.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Högsta förvaltningsdomstolen (Szwecja) w dniu 26 stycznia 2023 r. – Keva, Landskapet Ålands pensionsfond i Kyrkans Centralfond/Skatteverket

(Sprawa C-39/23, Keva i in.)

(2023/C 121/10)

Język postępowania: szwedzki

Sąd odsyłający

Högsta förvaltningsdomstolen

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Keva, Landskapet Ålands pensionsfond i Kyrkans Centralfond

Druga strona postępowania: Skatteverket

Pytania prejudycjalne

1)

Czy okoliczność, że dywidendy wypłacane przez spółki krajowe zagranicznym publicznym funduszom emerytalno-rentowym są opodatkowane podatkiem u źródła, podczas gdy analogiczne dywidendy nie są opodatkowane, jeżeli przypadają samemu państwu za pośrednictwem jego powszechnych funduszy emerytalno-rentowych, stanowi niekorzystne odmienne traktowanie tego rodzaju, iż pociąga za sobą ograniczenie w swobodnym przepływie kapitału zakazane, co do zasady, przez art. 63 TFUE?

2)	W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze: jakie kryteria należy brać pod uwagę przy ocenie, czy zagraniczny publiczny fundusz emerytalno-rentowy znajduje się w sytuacji obiektywnie porównywalnej z sytuacją samego państwa i jego powszechnych funduszy emerytalno-rentowych?

3)	Czy ewentualne ograniczenie można uznać za uzasadnione nadrzędnymi względami interesu ogólnego?

Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 23 listopada 2022 r. w sprawie T-275/20, Westfälische Drahtindustrie i in./Komisja, wniesione w dniu 8 lutego 2023 r. przez Westfälische Drahtindustrie GmbH i in.

(Sprawa C-70/23 P)

(2023/C 121/11)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnoszący odwołanie: Westfälische Drahtindustrie GmbH, Westfälische Drahtindustrie Verwaltungsgesellschaft mbH & Co. KG i Pampus Industriebeteiligungen GmbH & Co. KG (przedstawiciele: adwokaci O. Duys i N. Tkatchenko)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszących odwołanie

Wnoszący odwołanie wnoszą o

—	uchylenie zaskarżonego wyroku;

—	stwierdzenie nieważności pisma Komisji z dnia 2 marca 2020 r., którym zastępca dyrektora generalnego ds. budżetu Komisji wezwała pierwszą skarżącą do zapłaty na rzecz Komisji kwoty 12 236 931,69 EUR;

—

i w następstwie tego stwierdzenie, że Komisja powinna zaliczyć płatności dokonane przez Westfälische Drahtindustrie GmbH w okresie od 29 czerwca 2011 r. do 16 czerwca 2015 r. w wysokości 16 400 000 EUR wraz z odsetkami wyrównawczymi od tej kwoty w wysokości ogółem 1 420 610 EUR, a więc w sumie kwotę 17 820 610 EUR, na poczet grzywny nałożonej przez Sąd w sprawie Westfälische Drahtindustrie i in./Komisja (T-393/10, EU:T EU:T:2015:515) ze skutkiem na dzień 15 lipca 2015 r., i że tym samym grzywna ta poprzez zapłatę w dniu 17 października 2019 r. w wysokości 18 149 636,24 EUR została już całkowicie uregulowana;

—	zasądzenie od Komisji zapłaty na rzecz Westfälische Drahtindustrie GmbH kwoty 1 633 085,17 EUR wraz z odsetkami wyrównawczymi od dnia 17 października 2019 r. do zwrotu w całości należnej kwoty;

—

posiłkowo – uchylenie wyroku oraz zasądzenie od Komisji zapłaty na rzecz trzech wnoszących odwołanie odszkodowania w wysokości 12 236 931,69 EUR w postaci potrącenia z kwotą żądaną przez Komisję od Westfälische Drahtindustrie GmbH pismem z dnia 2 marca 2020 r. w wysokości 12 236 931,36 EUR oraz zapłaty na rzecz Westfälische Drahtindustrie GmbH kwoty nadpłaconej w wysokości 1 633 085,17 EUR wraz z odsetkami wyrównawczymi od dnia 17 października 2019 r. do zwrotu w całości należnej kwoty;

—	posiłkowo w stosunku do żądań zawartych w pkt 1–3 – przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd; oraz w każdym wypadku

—	obciążenie Komisji kosztami postępowania w pierwszej instancji oraz w postępowaniu odwoławczym.

Zarzuty i główne argumenty

Wnoszący odwołanie podnoszą trzy zarzuty na jego poparcie:

1.

Zaskarżony wyrok narusza prawo Unii Europejskiej i jest sprzeczny w swoim uzasadnieniu. Co prawda również Sąd uznaje zasadniczą zmianę i zastąpienie grzywny nałożonej na wnoszących odwołanie przez Komisję w latach 2010/2011. Jednakże, pomimo jednoznaczności przeciwnej sentencji wyroku z dnia 15 lipca 2015 r. oraz ustaleń w nim poczynionych przez Sąd, twierdzi on w zaskarżonym wyroku, że decyzja Komisji wydana niezgodnie z prawem w 2010/2011 r. i nałożona w niej niewłaściwa grzywna pozostały niezmienione i identyczne.

2.	W zaskarżonym wyroku Sąd nie uwzględnił skutków prawnych wynikających z wyroku z dnia 15 lipca 2015 r. Sąd naruszył zasadę, zgodnie z którą obowiązek usunięcia skutków wyroku, który powstał w momencie ogłoszenia wyroku z dnia 15 lipca 2015 r., musi być realizowany przez instytucje unijne.

3.

Zaskarżonym wyrokiem Sąd naruszył podstawowe prawo procesowe wnoszących odwołanie do skutecznej ochrony prawnej w postaci prawa do bycia wysłuchanym. Sąd oddalił wszystkie zarzuty z tych samych powodów, dla których grzywna zmieniona wyrokiem z dnia 15 lipca 2015 r. nie była nową grzywną. Rozstrzygnięcie zawarte w zaskarżonym wyroku w zakresie charakteru prawnego grzywien budzi wątpliwości. Ponadto pomiędzy poszczególnymi zarzutami nie ma tak ścisłego związku, który uzasadniałby ich odrzucenie za pomocą jednego argumentu prawnego. Sąd powinien był raczej poddać wszystkie zarzuty niezależnej i starannej analizie. Nie można uznać, że Sąd w sposób wystarczający uzasadnił oddalenie wszystkich zarzutów w zaskarżonym wyroku.

Odwołanie od postanowienia Sądu (czwarta izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 7 grudnia 2022 r. w sprawie T-709/21 WhatsApp Ireland/European Data Protection Board, wniesione w dniu 17 lutego 2023 r. przez WhatsApp Ireland Ltd

(Sprawa C-97/23 P)

(2023/C 121/12)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnosząca odwołanie: WhatsApp Ireland Ltd (przedstawiciele: H.-G. Kamann, Rechtsanwalt, F. Louis i A. Vallery, avocats, P. Nolan, B. Johnston i C. Monaghan, Solicitors, P. Sreenan and D. McGrath, Senior Counsel, C. Geoghegan i E. Egan McGrath, Barrister-at-Law)

Druga strona postępowania: Europejska Rada Ochrony Danych (EROD)

Żądania wnoszącego odwołanie

Wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o:

—	uchylenie zaskarżonego postanowienia;

—	uznanie skargi w sprawie T-709/21 za dopuszczalną;

—	przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania; oraz

—	obciążenie pozwanej w postępowaniu w pierwszej instancji kosztami postępowania odwoławczego.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie odwołania WhatsApp podnosi dwa zarzuty.

W zarzucie pierwszym WhatsApp podnosi, że Sąd dopuścił się błędu w wykładni pojęcia „aktu zaskarżalnego” i orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości dotyczącego art. 263 TFUE, stwierdzając, że wiążąca decyzja EROD 1/2021 z dnia 28 lipca 2021 r. dotycząca sporu, jaki powstał między zainteresowanymi organami nadzorczymi w przedmiocie projektu decyzji dotyczącej WhatsApp opracowanego przez Data Protection Commission (DPC, organu nadzorczego do spraw ochrony danych osobowych osób fizycznych, Irlandia) (zwanej dalej „zaskarżoną decyzją”) stanowi jedynie akt przygotowawczy. Dokonując tego stwierdzenia Sąd popełnił błąd, orzekając, że WhatsApp, jako nieuprzywilejowana strona skarżąca, powinna była wykazać, iż zaskarżona decyzja zmienia w istotny sposób jej sytuację prawną. Sąd popełnił również błąd, stwierdzając, że zaskarżona decyzja nie dotyczy spółki WhatsApp bezpośrednio. Ponadto zdaniem strony wnoszącej odwołanie dokonana przez Sąd analiza prawna jest błędna. Sąd powinien był stwierdzić, że i) zaskarżona decyzja nie jest jedynie aktem przygotowawczym, lecz określa raczej ostateczne stanowisko EROD w kwestiach, które zostały jej przedłożone do ustalenia na podstawie art. 65 RODO (1); ii) zaskarżona decyzja wywołała skutki prawne i zmieniła w istotny sposób sytuację prawną WhatsApp; oraz iii) zaskarżona decyzja dotyczyła spółki WhatsApp bezpośrednio, ponieważ nie pozostawiała ona w rzeczywistości DPC, której powierzono zadanie jej wykonania, żadnej swobody decyzyjnej.

W zarzucie drugim WhatsApp podnosi, że Sąd naruszył prawo przy dokonywaniu wykładni pojęcia „decyzji wiążącej” w rozumieniu art. 65 ust. 1 RODO oraz zasady jednolitej wykładni i spójnego stosowania prawa Unii.

---

(1)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz.U. 2016 L 119, s. 1).

Skarga wniesiona w dniu 10 lutego 2023 r. – SunPower/EUIPO –  ZO (*1) (Panele słoneczne (część-))

(Sprawa T-62/23)

(2023/C 121/13)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: SunPower Corp. (San Jose, Kalifornia, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: adwokaci U. Lüken i J. Bärenfänger)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą:  ZO (*1)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego wzoru: Strona skarżąca

Sporny wzór: Wzór wspólnotowy nr 2684043–0001

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do wzoru

Zaskarżona decyzja: Decyzja Trzeciej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 9 grudnia 2022 r. w sprawie R 1588/2021-3

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji i uznanie prawa do spornego wzoru wspólnotowego za ważne;

—	tytułem żądania ewentualnego, stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy Trzeciej Izbie Odwoławczej EUIPO do ponownego rozpoznania;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 3 lit. a) rozporządzenia Rady (WE) nr 6/2002 w odniesieniu do przedmiotu ochrony;

—	Naruszenie art. 25 ust. 1 lit. b) w związku z art. 6 rozporządzenia Rady (WE) nr 6/2002 w odniesieniu do indywidualnego charakteru spornego wzoru.

---

(*1)  Informacje usunięto lub zastąpiono w ramach ochrony danych osobowych i/lub poufności.

Skarga wniesiona w dniu 10 lutego 2023 r. – SunPower/EUIPO –  ZO (*1) (Panele słoneczne (część-))

(Sprawa T-63/23)

(2023/C 121/14)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: SunPower Corp. (San Jose, Kalifornia, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: adwokaci U. Lüken i J. Bärenfänger)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą:  ZO (*1)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego wzoru: Strona skarżąca

Sporny wzór: Wzór wspólnotowy nr 2684043-0002

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do wzoru

Zaskarżona decyzja: Decyzja Trzeciej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 9 grudnia 2022 r. w sprawie R 1589/2021-3

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji i uznanie prawa do spornego wzoru wspólnotowego za ważne;

—	tytułem żądania ewentualnego, stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy Trzeciej Izbie Odwoławczej EUIPO do ponownego rozpoznania;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 3 lit. a) rozporządzenia Rady (WE) nr 6/2002 w odniesieniu do przedmiotu ochrony;

—	Naruszenie art. 25 ust. 1 lit. b) w związku z art. 6 rozporządzenia Rady (WE) nr 6/2002 w odniesieniu do indywidualnego charakteru spornego wzoru.

---

(*1)  Informacje usunięto lub zastąpiono w ramach ochrony danych osobowych i/lub poufności.

Skarga wniesiona w dniu 16 lutego 2023 r. – Tertianum/EUIPO – DPF (TERTIANUM)

(Sprawa T-73/23)

(2023/C 121/15)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Tertianum AG (Dübendorf, Szwajcaria) (przedstawiciel: adwokat S. Fröhlich)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: DPF AG (Berlin, Niemcy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą

Sporny znak towarowy: Międzynarodowa rejestracja wskazująca Unię Europejską graficznego znaku towarowego zawierającego element słowny „TERTIANUM” – rejestracja międzynarodowa wskazująca Unię Europejską nr 1 305 367

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 2 listopada 2022 r. w sprawie R 1706/2021-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie 47 ust. 2 i 3 w związku z art. 8 ust. 2 lit. a) ppkt (iii) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

Skarga wniesiona w dniu 15 lutego 2023 r. – Oriflame Cosmetics/EUIPO – Caramé Holding (Przedstawienie stylizowanego O)

(Sprawa T-74/23)

(2023/C 121/16)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Oriflame Cosmetics AG (Szafuza, Szwajcaria) (przedstawiciele: adwokaci N. Gerling i U. Pfleghar)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Caramé Holding AG (Sulzbach, Niemcy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego znaku towarowego: Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą

Sporny znak towarowy: Międzynarodowa rejestracja wskazująca Unię Europejską granicznego znaku towarowego (Przedstawienie stylizowanego O) – rejestracja międzynarodowa wskazująca Unię Europejską nr 1 303 496

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 7 grudnia 2022 r. w sprawie R 938/2022-2

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji i decyzji Wydziału Sprzeciwów EUIPO z dnia 4 kwietnia 2022 r. oraz odmowę rejestracji międzynarodowej wskazującej Unię Europejską nr 1 303 496;

—	obciążenie EUIPO i interwenienta ich własnymi kosztami oraz kosztami poniesionymi przez skarżącą.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 47 ust. 2 i 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

—	Naruszenie art. 10 ust. 2 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2018/625.

Skarga wniesiona w dniu 15 lutego 2023 r. – DDP Specialty Electronics Materials US 8/EUIPO – Taniobis (AMBERTEC)

(Sprawa T-76/23)

(2023/C 121/17)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: DDP Specialty Electronics Materials US 8 llc (Collegeville, Pensylwania, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: G. Gibbons, SC, R. Minch i A. Bateman, solicitors)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Taniobis GmbH (Goslar, Niemcy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy „AMBERTEC” – zgłoszenie nr 18 104 742

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 14 listopada 2022 r. w sprawie R 1988/2021-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO lub interwenienta (w stosownym przypadku) kosztami poniesionymi przez skarżącą, w tym kosztami poniesionymi w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 94 ust. 1 i art. 95 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

—	Naruszenie praw podstawowych skarżącej, w tym zasady równości broni, prawa do rzetelnego procesu i przysługującego skarżącej prawa do obrony;

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

Skarga wniesiona w dniu 16 lutego 2023 r. – Jaw de Croon/CPVO – Belgicactus (Belsemred1)

(Sprawa T-77/23)

(2023/C 121/18)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Jaw de Croon Holding BV (Apeldoorn, Niderlandy) (przedstawiciel: adwokat T. Overdijk)

Strona pozwana: Wspólnotowy Urząd Ochrony Odmian Roślin (CPVO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Belgicactus BVBA (Westerlo, Belgia)

Dane dotyczące postępowania przed CPVO

Właściciel spornego wspólnotowego prawa do ochrony odmian roślin: Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą

Sporne wspólnotowe prawo do ochrony odmian roślin: Wspólnotowe prawo do ochrony odmian roślin Belsemred1

Postępowanie przed CPVO: Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do ochrony

Zaskarżona decyzja: Decyzja Izby Odwoławczej CPVO z dnia 16 grudnia 2022 r. w sprawie A024/2021

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności lub uchylenie zaskarżonej decyzji;

—	nakazanie CPVO unieważnienia wspólnotowego prawa do ochrony odmian rośliny przyznanego odmianie „Belsemred1” lub alternatywnie nakazanie CPVO przeprowadzenie dalszego postępowania dowodowego w kwestiach określonych przez Sąd;

—	nakazanie CPVO pokrycia własnych kosztów oraz pokrycia lub zwrotu kosztów poniesionych w niniejszym postępowaniu przez stronę skarżącą zgodnie z mającymi zastosowanie przepisami.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie istotnych wymogów proceduralnych;

—	Naruszenie rozporządzenia Rady (WE) nr 2100/94 lub jakiegokolwiek przepisu prawa dotyczącego jego zastosowania, w tym Traktatu o Unii Europejskiej lub Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

Skarga wniesiona w dniu 17 lutego 2023 r. – Google/EUIPO – EPay (GPAY)

(Sprawa T-78/23)

(2023/C 121/19)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Google LLC (Mountain View, Kalifornia, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: adwokaci C. Schmitt i M. Kinkeldey)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: EPay AD (Sofia, Bułgaria)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego GPAY –zgłoszenie nr 18 138 507

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 30 listopada 2022 r. w sprawie R 1761/2021-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO i drugiej strony w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą, jeśli przystąpi ona do sprawy w charakterze interwenienta, kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001

Skarga wniesiona w dniu 17 lutego 2023 r. – Chiquita Brands/EUIPO – Jara 2000 (CHIQUITA QUEEN)

(Sprawa T-79/23)

(2023/C 121/20)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Chiquita Brands LLC (Fort Lauderdale, Florida, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: R. Dissmann i L. Jones, adwokaci)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Jara 2000, SL (Murcia, Hiszpania)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Słowny unijny znak towarowy CHIQUITA QUEEN – zgłoszenie nr 18 075 274

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 13 grudnia 2022 r. w sprawie R 1811/2021-2

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania, w tym kosztami skarżącego poniesionymi w postępowaniu przed EUIPO.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

Skarga wniesiona w dniu 17 lutego 2023 r. – Nextrend/EUIPO – Xiamen Axent Corporation and Axent Switzerland (Urządzenia sanitarne (części -))

(Sprawa T-82/23)

(2023/C 121/21)

Język skargi: angielski

Strony

Strona skarżąca: Nextrend GmbH (Flörsheim am Main, Niemcy) (przedstawiciele: T. Weiland i C. Corbet, adwokaci)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Xiamen Axent Corporation Ltd (Haicang, Chiny), Axent Switzerland AG (Rapperswil-Jona, Szwajcaria)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Właściciel spornego wzoru: Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą

Sporny wzór: Wzór wspólnotowy nr 2 769 299-0001

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie unieważnienia

Zaskarżona decyzja: Decyzja Trzeciej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 7 grudnia 2022 r. w sprawie R 1604/2021-3

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	stwierdzenie, że rozpatrywany wzór jest nieważny;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 62 rozporządzenia Rady (WE) nr 6/2002;

—	Naruszenie art. 63 ust. 2 w związku z art. 53 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 6/2002

—	Naruszenie art. 25 ust. 1 lit. b) w związku z art. 6 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady (WE) nr 6/2002.

Skarga wniesiona w dniu 20 lutego 2023 r. – Biogena/EUIPO (THE GOOD GUMS)

(Sprawa T-87/23)

(2023/C 121/22)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Biogena GmbH & Co. KG (Salzburg, Austria) (przedstawiciel: adwokat I. Schiffer)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Sporny znak towarowy: Międzynarodowa rejestracja wskazująca Unię Europejską graficznego znaku towarowego THE GOOD GUMS – Międzynarodowa rejestracja nr 1 632 678 wskazująca Unię Europejską

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 13 grudnia 2022 r. w sprawie R 1690/2022-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	zezwolenie na zgłoszenie rejestracji międzynarodowej nr 1 632 678 dla wszystkich zgłoszonych towarów;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) i c) w związku z art. 7 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.

Skarga wniesiona w dniu 21 lutego 2023 r. – Ofree/EUIPO – Gamigo (gamindo)

(Sprawa T-91/23)

(2023/C 121/23)

Język skargi: włoski

Strony

Strona skarżąca: Ofree Srl (Treviso, Włochy) (przedstawiciel: L. Sergi, adwokat)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Druga strona w postępowaniu przed izbą odwoławczą: Gamigo AG (Amburgo, Niemcy)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Zgłaszający sporny znak towarowy: Strona skarżąca

Sporny znak towarowy: Graficzny unijny znak towarowy gamindo – zgłoszenie nr 18 105 987

Postępowanie przed EUIPO: Postępowanie w sprawie sprzeciwu

Zaskarżona decyzja: Decyzja Drugiej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 10 stycznia 2023 r. w sprawie R 632/2022-2

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO i interwenienta kosztami poniesionymi przez skarżącą w ramach niniejszego postępowania przed Sądem oraz w ramach postępowania przed Izbą Odwoławczą EUIPO.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001;

—	Naruszenie art. 94 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001, art. 41 ust. 2 lit. c) Karty praw podstawowych Unii Europejskiej i art. 296 akapit drugi TFUE.

Skarga wniesiona w dniu 21 lutego 2023 r. – Timothy Jacob Jensen Studios/EUIPO (DESIGNERS TRUST)

(Sprawa T-92/23)

(2023/C 121/24)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Timothy Jacob Jensen Studios A/S (Højslev, Dania) (przedstawiciel: adwokat J. Løje)

Strona pozwana: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Dane dotyczące postępowania przed EUIPO

Sporny znak towarowy: Międzynarodowa rejestracja wskazująca Unię Europejską znaku towarowego DESIGNERS TRUST – zgłoszenie nr 1 626 949

Zaskarżona decyzja: Decyzja Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 29 listopada 2022 r. w sprawie R 1149/2022-4

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

—	obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

Podniesione zarzuty

—	Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) w zw. z art. 7 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001.