—

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej (TUE) i Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE),

—

uwzględniając Kartę praw podstawowych Unii Europejskiej (zwaną dalej „Kartą”),

—

uwzględniając europejską konwencję praw człowieka (EKPC),

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/692 z dnia 28 kwietnia 2021 r. ustanawiające program „Obywatele, równość, prawa i wartości” oraz uchylające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1381/2013 i rozporządzenie Rady (UE) nr 390/2014 (1),

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2020/2092 z dnia 16 grudnia 2020 r. w sprawie ogólnego systemu warunkowości służącego ochronie budżetu Unii (rozporządzenie w sprawie warunkowości) (2),

—

uwzględniając komunikat Komisji z 20 lipca 2021 r. pt. „Sprawozdanie na temat praworządności z 2021 r. Sytuacja w zakresie praworządności w Unii Europejskiej” (COM(2021)0700),

—

uwzględniając wytyczne Komisji z 23 września 2020 r. w sprawie wdrożenia przepisów UE dotyczących definiowania procederu ułatwiania bezprawnego wjazdu, tranzytu i pobytu oraz zapobiegania temu procederowi (3),

—

uwzględniając sprawozdanie grupy Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego ds. praw podstawowych i praworządności z czerwca 2020 r. pt. „National developments from a civil society perspective, 2018–2019” [„Zmiany na szczeblu krajowym z perspektywy społeczeństwa obywatelskiego, lata 2018–2019”],

—

uwzględniając sprawozdanie Agencji Praw Podstawowych Unii Europejskiej (FRA) pt. „Wyzwania stojące przed organizacjami społeczeństwa obywatelskiego działającymi na rzecz praw człowieka w UE” opublikowane 17 stycznia 2018 r., biuletyny dotyczące wpływu pandemii COVID-19 na prawa podstawowe w UE opublikowane w 2020 r., a także inne sprawozdania, dane i narzędzia, w szczególności system informacji Unii Europejskiej o prawach podstawowych (EFRIS),

—

uwzględniając sprawozdanie FRA z 22 września 2021 r. pt. „Protecting civic space in the EU” [Ochrona przestrzeni społeczeństwa obywatelskiego w UE],

—

uwzględniając wspólne wytyczne Biura Instytucji Demokratycznych i Praw Człowieka (ODIHR) Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE) oraz Komisji Weneckiej z 1 stycznia 2015 r. w sprawie wolności zrzeszania się,

—

uwzględniając sprawozdanie Rady Europy z 11 lutego 2019 r. zatytułowane „Kurcząca się przestrzeń działania społeczeństwa obywatelskiego: wpływ na młodych ludzi i ich organizacje”,

—

uwzględniając wytyczne OBWE/ODIHR i Komisji Weneckiej z 8 lipca 2019 r. w sprawie wolności pokojowego zgromadzania się,

—

uwzględniając wytyczne Organizacji Narodów Zjednoczonych z 23 września 2020 r. w sprawie ochrony i promowania przestrzeni społeczeństwa obywatelskiego,

—

uwzględniając Deklarację ONZ z 9 grudnia 1998 r. o przynależnych jednostkom, grupom i podmiotom społecznym prawie i obowiązku propagowania i ochrony powszechnie uznanych praw człowieka oraz podstawowych wolności,

—

uwzględniając uwagę ogólną nr 34 Komitetu Praw Człowieka ONZ z 12 września 2011 r. w sprawie art. 19: Wolność opinii i wypowiedzi,

—

uwzględniając uwagę ogólną nr 37 Komitetu Praw Człowieka ONZ z 17 września 2020 r. w sprawie art. 21: Prawo do pokojowych zgromadzeń,

—

uwzględniając Konwencję Europejskiej Komisji Gospodarczej ONZ o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska z 25 czerwca 1998 r. (konwencja z Aarhus) oraz decyzję VII/9 z 21 października 2021 r. w sprawie mechanizmu szybkiego reagowania umożliwiającego reagowanie na sytuacje związane z art. 3 ust. 8 konwencji z Aarhus,

—

uwzględniając rezolucje Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 2250 (2015), 2419 (2018) i 2535 (2020) w sprawie młodzieży, pokoju i bezpieczeństwa,

—

uwzględniając deklarację ONZ o obrońcach praw człowieka z 1998 r.,

—

uwzględniając zalecenie Komitetu Ministrów Rady Europy dla państw członkowskich z 10 października 2007 r. dotyczące statusu prawnego organizacji pozarządowych w Europie,

—

uwzględniając oświadczenie Komisarz Praw Człowieka Rady Europy z 16 maja 2019 r. zatytułowane „Let’s defend LGBTI defenders” [Brońmy obrońców osób LGBTI],

—

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (EKES) z 20 marca 2019 r. pt. „Odporna demokracja dzięki silnemu i zróżnicowanemu społeczeństwu obywatelskiemu”,

—

uwzględniając opinię EKES-u z 19 października 2017 r. pt. „Finansowanie organizacji społeczeństwa obywatelskiego przez UE”,

—

uwzględniając sprawozdanie roczne za 2020 r. sporządzone przez organizacje partnerskie Platformy Rady Europy na rzecz ochrony dziennikarstwa i bezpieczeństwa dziennikarzy,

—

uwzględniając komunikat Komisji z 2 grudnia 2020 r. pt. „Strategia na rzecz wzmocnienia stosowania Karty praw podstawowych w UE” (COM(2020)0711),

—

uwzględniając komunikat Komisji z 3 grudnia 2020 r. w sprawie europejskiego planu działania na rzecz demokracji (COM(2020)0790),

—

uwzględniając swoją rezolucję z 3 października 2017 r. w sprawie stawienia czoła kurczeniu się przestrzeni działania społeczeństwa obywatelskiego w krajach rozwijających się (4),

—

uwzględniając swoją rezolucję z 19 kwietnia 2018 r. w sprawie konieczności ustanowienia instrumentu na rzecz wartości europejskich wspierającego organizacje społeczeństwa obywatelskiego, które propagują wartości podstawowe w Unii Europejskiej na poziomie lokalnym i krajowym (5),

—

uwzględniając swoją rezolucję z 14 listopada 2018 r. w sprawie potrzeby utworzenia kompleksowego mechanizmu UE na rzecz ochrony demokracji, praworządności i praw podstawowych (6),

—

uwzględniając swoją rezolucję z 7 października 2020 r. w sprawie ustanowienia unijnego mechanizmu na rzecz demokracji, praworządności i praw podstawowych (7),

—

uwzględniając swoją rezolucję z 13 listopada 2020 r. w sprawie wpływu środków stosowanych w odpowiedzi na pandemię COVID-19 na demokrację, praworządność i prawa podstawowe (8),

—

uwzględniając swoją rezolucję z 25 listopada 2020 r. w sprawie wzmocnienia wolności mediów: ochrona dziennikarzy w Europie, nawoływanie do nienawiści, dezinformacja i rola platform (9),

—

uwzględniając swoją rezolucję z 26 listopada 2020 r. w sprawie sytuacji w zakresie praw podstawowych w Unii Europejskiej – sprawozdanie roczne za lata 2018–2019 (10),

—

uwzględniając swoją rezolucję z 24 czerwca 2021 r. w sprawie sprawozdania Komisji na temat praworządności z 2020 r. (11),

—

uwzględniając swoją rezolucję z 17 lutego 2022 r. zawierającą zalecenia dla Komisji w sprawie statusu europejskich stowarzyszeń transgranicznych i organizacji niekomercyjnych (12),

—

uwzględniając swoją rezolucję z 11 listopada 2021 r. w sprawie wzmocnienia demokracji oraz wolności i pluralizmu mediów w UE – niewłaściwe wykorzystywanie postępowań cywilnych i karnych do uciszania dziennikarzy, organizacji pozarządowych i społeczeństwa obywatelskiego (13),

—

uwzględniając art. 54 Regulaminu,

—

uwzględniając opinię przedstawioną przez Komisję Prawną,

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A9-0032/2022),

A.

mając na uwadze, że Unia opiera się na wartościach zapisanych w art. 2 TUE i że wartości te są wspólne dla państw członkowskich; mając na uwadze, że art. 11 ust. 2 TUE i art. 15 ust. 1 TFUE podkreślają znaczenie dialogu obywatelskiego dla realizacji celów Unii;

B.

mając na uwadze, że organizacje społeczeństwa obywatelskiego to organizacje nienastawione na zysk, niezależne od instytucji publicznych i interesów komercyjnych, których działalność przyczynia się do realizacji wartości określonych w art. 2 TUE i praw podstawowych UE; mając na uwadze, że organizacje społeczeństwa obywatelskiego mogą przyjmować różne formy, takie jak stowarzyszenia i fundacje; mając na uwadze, że obrońcy praw człowieka, działacze i grupy nieformalne są również kluczowymi podmiotami w społeczeństwie obywatelskim;

C.

mając na uwadze, że tylko dzięki intersekcjonalnemu podejściu można zrozumieć i skutecznie eliminować trudności, jakich doświadczają obywatele, gdy biorą czynny udział w społeczeństwie obywatelskim;

D.

mając na uwadze, że wiele organizacji społeczeństwa obywatelskiego walczy o przetrwanie i boryka się z problemami z finansowaniem, co może poważnie zmniejszać ich skuteczność i zdolność do wypełniania zadań;

E.

mając na uwadze, że przestrzeń społeczeństwa obywatelskiego odnosi się do ram prawnych i politycznych, w których ludzie i grupy mogą w znaczący sposób uczestniczyć w życiu politycznym, gospodarczym, społecznym i kulturalnym swoich społeczeństw, korzystając z prawa do wyrażania poglądów, prawa do informacji oraz prawa do gromadzenia się, zrzeszania się i prowadzenia dialogu między sobą oraz z władzami;

F.

mając na uwadze, że wolność myśli i wolność wypowiedzi, również w przestrzeni internetowej, stanowią podstawę każdego wolnego i demokratycznego społeczeństwa; mając na uwadze, że aktywizm obywatelski stanowi istotę prawdziwie funkcjonującej demokracji, która zapewnia ochronę i poszanowanie praw mniejszości; mając na uwadze, że organizacje społeczeństwa obywatelskiego powinny mieć prawo do uczestnictwa w sprawach będących przedmiotem debaty politycznej i publicznej niezależnie od tego, czy reprezentują stanowisko zgodne z polityką administracji rządowej czy też opowiadają się za zmianą przepisów;

G.

mając na uwadze, że wolność zrzeszania się jest jedną z najważniejszych podstaw demokratycznego i pluralistycznego społeczeństwa, ponieważ pozwala obywatelom działać wspólnie w dziedzinach będących przedmiotem wspólnego zainteresowania i przyczyniać się do właściwego funkcjonowania życia publicznego; mając na uwadze, że wolność zrzeszania się obejmuje nie tylko zdolność do powołania lub rozwiązania stowarzyszenia, ale również zdolność do prowadzenia działalności takiego stowarzyszenia bez nieuzasadnionej ingerencji ze strony państwa; mając na uwadze, że niezbędnym elementem działalności każdego stowarzyszenia jest zdolność do pozyskiwania, zabezpieczania i wykorzystywania środków; mając na uwadze, że zakaz lub rozwiązanie stowarzyszenia powinno zawsze być środkiem ostatecznym, a takie decyzje powinny podlegać środkom odwoławczym;

H.

mając na uwadze, że prawo do pokojowych zgromadzeń jest kamieniem węgielnym demokracji i jest niezbędne dla tworzenia tolerancyjnego i pluralistycznego społeczeństwa, w którym mogą pokojowo współistnieć grupy społeczne o różnych przekonaniach, praktykach lub politykach; mając na uwadze, że ograniczenia pokojowych zgromadzeń i ich nadzorowanie muszą być zgodne z prawem, zasadą konieczności, proporcjonalności i niedyskryminacji;

I.

mając na uwadze, że prawo do informacji stanowi warunek wstępny dla świadomej debaty publicznej i pociągania władz i instytucji publicznych do odpowiedzialności;

J.

mając na uwadze, że wolność wypowiedzi i dostęp do informacji zostały ograniczone w niektórych państwach członkowskich, często pod pretekstem zwalczania dezinformacji dotyczącej COVID-19; mając na uwadze, że działania na rzecz zwalczania terroryzmu lub mowy nienawiści nie powinny prowadzić do nieuzasadnionych ograniczeń wolności wypowiedzi; mając na uwadze, że strategiczne powództwa zmierzające do stłumienia debaty publicznej (SLAPP) były również wykorzystywane do ataków na organizacje społeczeństwa obywatelskiego, obrońców praw człowieka i aktywistów działających na rzecz ochrony środowiska, praworządności, praw osób LGBTIQ+ i praw kobiet w wielu państwach członkowskich; mając na uwadze, że skutkują one poważnym ograniczeniem wolności wypowiedzi i aktywizmu publicznego;

K.

mając na uwadze, że wolność zrzeszania się jest uszczuplana w niektórych państwach członkowskich przez reformy, w wyniku których organizacjom społeczeństwa obywatelskiego grozi wyrejestrowanie lub które wprowadzają nadmiernie uciążliwe procedury administracyjne, w tym między innymi niewłaściwe stosowanie środków na rzecz przeciwdziałania praniu pieniędzy lub polityki ograniczające prawo do angażowania się w rzecznictwo;

L.

mając na uwadze, że w niektórych państwach członkowskich wprowadzono ograniczenia, których zamierzonym celem jest ograniczenie przestrzeni społeczeństwa obywatelskiego i którym towarzyszy nękanie prawne, administracyjne i podatkowe, kryminalizacja i negatywna retoryka mająca na celu piętnowanie i delegitymizację organizacji społeczeństwa obywatelskiego oraz pozbawienie ich zdolności do prowadzenia legalnej działalności; mając na uwadze, że mowa nienawiści, zarówno w internecie, jak i poza nim, nękanie i ataki słowne i fizyczne pochodzą również od podmiotów niepaństwowych; mając na uwadze szczególne narażenie organizacji społeczeństwa obywatelskiego i obrońców praw człowieka zajmujących się praworządnością, przejrzystością i korupcją, prawami kobiet, w tym zdrowiem seksualnym i reprodukcyjnym oraz prawami w tej dziedzinie, kwestiami środowiskowymi oraz ochroną mniejszości i praw osób LGBTIQ+ oraz wolnością mediów i wolnością wypowiedzi, a także organizacji udzielających pomocy migrantom i osobom ubiegającym się o azyl oraz zaangażowanych w operacje poszukiwawcze i ratownicze;

M.

mając na uwadze, że ograniczenia dotyczące przestrzeni społeczeństwa obywatelskiego w krajach sąsiadujących mają również konsekwencje dla stanu społeczeństwa obywatelskiego w UE i wywierają na niego wpływ;

N.

mając na uwadze, że obostrzenia, działania odwetowe i nadzorcze są ukierunkowane zwłaszcza na niektóre krajowe organizacje społeczeństwa obywatelskiego, które pełnią rolę organizacji strażniczych, w szczególności przez udział w monitorowaniu i zgłaszaniu naruszeń praw i wolności, rzecznictwie i rozwiązywaniu sporów prawnych;

O.

mając na uwadze, że Komisarz Praw Człowieka Rady Europy opisała sytuację obrońców praw osób LGBTIQ+ w Europie jako niepokojącą, stwierdzając wiele przypadków nękania w internecie i poza nim, brutalnych napaści, kampanii nienawiści i gróźb śmierci w państwach członkowskich i krajach sąsiadujących; mając na uwadze, że tendencja ta jest powiązana z traktowaniem innych grup mniejszościowych jako kozła ofiarnego i stoi w sprzeczności z zasadą, w myśl której wszyscy ludzie rodzą się wolni i równi pod względem swojej godności i praw;

P.

mając na uwadze, że dobre relacje między państwem a jego obywatelami oznaczają, że wszyscy obywatele, w tym dzieci i młodzież, powinni mieć możliwość uczestniczenia w debatach i wpływania na politykę publiczną; mając na uwadze, że demokracja będzie prosperować tylko wtedy, gdy wszyscy będą wierzyli w systemy demokratyczne, a instytucje będą wiarygodne dla obywateli;

Q.

mając na uwadze, że niektóre państwa członkowskie ograniczyły możliwości angażowania się przez organizacje społeczeństwa obywatelskiego w działalność polityczną; mając na uwadze, że w innych państwach członkowskich oskarżenia o polityczny charakter organizacji społeczeństwa obywatelskiego stały się narzędziem stygmatyzacji i delegitymizacji tych organizacji; mając na uwadze, że delegitymizacja organizacji społeczeństwa obywatelskiego w niektórych państwach członkowskich może wydawać się powiązana z państwowymi lub medialnymi kampaniami oszczerstw; mając na uwadze, że organizacje społeczeństwa obywatelskiego zgłaszają dyskryminujące i restrykcyjne praktyki finansowania w niektórych państwach członkowskich;

R.

mając na uwadze, że w niektórych państwach członkowskich przyjęto strategie polityczne i praktyki wywołujące efekt mrożący przestrzeń społeczeństwa obywatelskiego, aby wytworzyć autocenzurę i zniechęcić podmioty obywatelskie do korzystania z przysługujących im praw; mając na uwadze, że takie strategie często łączą nieprecyzyjne przepisy, które pozostawiają organom publicznym dużą swobodę decyzyjną, z nieproporcjonalnie wysokimi sankcjami; mając na uwadze, że sama perspektywa zastosowania tych środków może być wystarczająca, by skłonić do autocenzury, bez rzeczywistej potrzeby ich stosowania;

S.

mając na uwadze, że w większości państw członkowskich prawo do pokojowych zgromadzeń zostało ograniczone ze względu na niezbędne zasady dystansu społecznego; mając na uwadze, że w ostatnich latach niektóre państwa członkowskie przyjęły przepisy ograniczające prawo do pokojowego zgromadzania się oraz wprowadziły wymagania dotyczące wydawania pozwoleń i zgłaszania; mając na uwadze, że w niektórych państwach członkowskich zwiększają się uprawnienia organów ścigania, co wywołuje obawy co do ich konieczności i proporcjonalności;

T.

mając na uwadze, że w niektórych państwach członkowskich przepisy nadzwyczajne przyjęte w odpowiedzi na kryzys zdrowotny są wykorzystywane jako pretekst do arbitralnego ograniczania podstawowych praw i wolności oraz tłumienia społeczeństwa obywatelskiego i innych głosów sprzeciwu; mając na uwadze, że w odniesieniu do tych środków w niektórych przypadkach ustalono, że nie spełniają one wymagań dotyczących konieczności, proporcjonalności, ograniczeń czasowych i niedyskryminacji, co oznacza, że wszelkie ograniczenia praw podstawowych i wolności wynikające z tych środków nie mogą być uznane za uzasadnione i zgodne z prawem; mając na uwadze, że pomimo roli odgrywanej przez organizacje społeczeństwa obywatelskiego w terenie nie przeprowadzono z nimi konsultacji podczas opracowywania środków nadzwyczajnych;

U.

mając na uwadze, że szerzeniu się pandemii COVID-19 towarzyszyło bezprecedensowe zaangażowanie organizacji społeczeństwa obywatelskiego w dostarczanie rozwiązań w czasie pandemii i udzielanie wsparcia osobom znajdującym się w trudnej sytuacji; mając na uwadze, że w czasie pandemii organizacje młodzieżowe wywierały pozytywny wpływ na zwalczanie dezinformacji i zwiększanie zaufania do instytucji publicznych; mając na uwadze, że odpowiednie finansowanie w perspektywie długoterminowej i wsparcie instytucjonalne dla społeczeństwa obywatelskiego przynoszą wartość dodaną w czasie kryzysu;

V.

mając na uwadze, że pojawienie się zorganizowanych przez rząd organizacji pozarządowych, których celem jest bezwzględne wspieranie politycznej legitymacji rządzących oraz wspieranie rządu w debatach publicznych i realizacji celów politycznych i które przedstawiają się przy tym jako głos niezależny, stanowi jedną z najpoważniejszych form ataku na organizacje społeczeństwa obywatelskiego, zagrażając ich istnieniu poprzez osłabianie aktywnej postawy obywatelskiej i pozbawiając je finansowania ze środków publicznych;

W.

mając na uwadze, że chociaż organizacje społeczeństwa obywatelskiego w coraz większym stopniu prowadzą działalność gospodarczą i wnoszą wkład w gospodarkę społeczną, nie podjęto żadnych kroków legislacyjnych, aby odblokować ich działalność na szczeblu UE; mając na uwadze, że pomimo konkretnego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) zasada niedyskryminacji i swobodnego przepływu kapitału w odniesieniu do darowizn transgranicznych nadal nie jest powszechnie stosowana w państwach członkowskich;

X.

mając na uwadze, że udział organizacji społeczeństwa obywatelskiego w kształtowaniu prawa i polityki powinno się ułatwiać za pomocą ram politycznych, które umożliwią tym organizacjom prowadzenie dialogu z władzami publicznymi; mając na uwadze, że pomimo postępów na szczeblu krajowym i unijnym dialog obywatelski często nadal stanowi proces o charakterze doraźnym;

Y.

mając na uwadze, że finansowanie zagraniczne stało się celem ataków prawnych i politycznych w niektórych państwach członkowskich; mając na uwadze, że ograniczenia nakładane na organizacje społeczeństwa obywatelskiego otrzymujące finansowanie zagraniczne są sprzeczne z prawem Unii, a mianowicie z art. 63 TFUE dotyczącym swobodnego przepływu kapitału i z Kartą; mając na uwadze, że w wyroku w sprawie C-78/18 (14) TSUE orzekł, że rozpatrywana ustawa narusza swobodny przepływ kapitału oraz wolność zrzeszania się;

Z.

mając na uwadze, że Unia zaangażowała się w proces w ramach Europejskiego Zielonego Ładu i transformacji cyfrowej; mając na uwadze, że proces ten będzie wymagał istnienia zdrowej przestrzeni społeczeństwa obywatelskiego, aby umożliwić obywatelom i społecznościom dotkniętym jego skutkami komunikowanie swoich interesów, dyskutowanie o rozwiązaniach politycznych i wypracowywanie nowych umów społecznych;

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

19.

20.

21.

22.

23.

24.

25.

26.

27.

28.

29.

30.

31.

32.

33.

34.

35.

36.

37.

38.

39.

40.

41.

42.

43.

44.

45.

46.

47.

48.

49.

50.

51.

52.

53.

54.

55.

56.

57.

58.

59.

60.

61.

62.

63.

—

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności motyw drugi, czwarty, piąty, szósty i siódmy jego preambuły, a także jego art. 2, art. 3 ust. 3 akapit drugi i art. 6,

—

uwzględniając art. 10 i 19 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

—

uwzględniając Kartę praw podstawowych Unii Europejskiej, w szczególności jej art. 2, 3, 4, 5 i 21,

—

uwzględniając Europejski filar praw socjalnych, w tym trzecią zasadę równości szans, i powiązany plan działania,

—

uwzględniając dyrektywę Rady 2000/43/WE z dnia 29 czerwca 2000 r. wprowadzającą w życie zasadę równego traktowania osób bez względu na pochodzenie rasowe lub etniczne (1) (dyrektywa o równości rasowej),

—

uwzględniając dyrektywę Rady 2000/78/WE z dnia 27 listopada 2000 r. ustanawiającą ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy (2),

—

uwzględniając utworzenie w czerwcu 2016 r. Unijnej Grupy Wysokiego Szczebla ds. Zwalczania Rasizmu, Ksenofobii i Innych Form Nietolerancji,

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia wtorek, 22 maja 2018 r. pt. „Budowa silniejszej Europy: rola polityki dotyczącej młodzieży, edukacji i kultury” (COM(2018)0268),

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 18 września 2020 r. pt. „Unia równości: Unijny plan działania przeciwko rasizmowi na lata 2020–2025” (COM(2020)0565),

—

uwzględniając komunikat Komisji z 3 grudnia 2020 r. pt. „Europejskie media w cyfrowej dekadzie – Plan działania na rzecz wsparcia odbudowy i transformacji” (COM(2020)0784),

—

uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/13/UE z dnia 10 marca 2010 r. w sprawie koordynacji niektórych przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich dotyczących świadczenia audiowizualnych usług medialnych (dyrektywa o audiowizualnych usługach medialnych) (3),

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/817 z dnia 20 maja 2021 r. ustanawiające „Erasmus+”: unijny program na rzecz kształcenia, szkolenia, młodzieży i sportu (4),

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/818 z czwartek, 20 maja 2021 r. ustanawiające program „Kreatywna Europa” (2021–2027) (5),

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/888 z dnia 20 maja 2021 r. ustanawiające program „Europejski Korpus Solidarności” (6),

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/692 z dnia 28 kwietnia 2021 r. ustanawiające program „Obywatele, równość, prawa i wartości” (7),

—

uwzględniając europejską konwencję praw człowieka,

—

uwzględniając zalecenie Rady z 12 marca 2021 r. w sprawie równouprawnienia, włączenia i partycypacji Romów (8),

—

uwzględniając decyzję ramową Rady 2008/913/WSiSW z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwalczania pewnych form i przejawów rasizmu i ksenofobii za pomocą środków prawnokarnych (9),

—

uwzględniając sprawozdanie Agencji Praw Podstawowych Unii Europejskiej na temat praw podstawowych z dnia 9 czerwca 2020 r. oraz jej drugie badanie dotyczące mniejszości i dyskryminacji w UE z dnia 5 grudnia 2017 r., a także powiązane sprawozdanie i streszczenie zatytułowane „Being Black in the EU” z 23 listopada 2018 r. i 15 listopada 2019 r., w których opisano doświadczenia związane z dyskryminacją rasową i przemocą na tle rasowym wśród osób pochodzenia afrykańskiego w UE,

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 12 listopada 2020 r. pt. „Unia równości: strategia na rzecz równości osób LGBTIQ na lata 2020–2025” (COM(2020)0698),

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 3 marca 2021 r. pt. „Unia równości: strategia na rzecz praw osób z niepełnosprawnościami na lata 2021–2030” (COM(2021)0101),

—

uwzględniając konkluzje Rady z dnia 15 listopada 2018 r. w sprawie planu prac w dziedzinie kultury na lata 2019–2022 (10),

—

uwzględniając unijne ramy strategiczne na rzecz równouprawnienia, włączenia społecznego i udziału Romów na lata 2020–2030 z dnia 7 października 2020 r.,

—

uwzględniając komunikat Komisji z 5 października 2021 r. pt. „Strategia UE w sprawie zwalczania antysemityzmu i wspierania życia żydowskiego (2021–2030)” (COM(2021)0615),

—

uwzględniając rezolucję z 19 czerwca 2020 r. w sprawie protestów antyrasistowskich po śmierci George’a Floyda (11),

—

uwzględniając zalecenie Rady z 22 maja 2018 r. w sprawie promowania wspólnych wartości, edukacji włączającej i europejskiego wymiaru nauczania (12),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 26 marca 2019 r. w sprawie praw podstawowych osób pochodzenia afrykańskiego i czarnoskórych Europejczyków w Europie (13),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 17 września 2020 r. w sprawie wdrażania krajowych strategii integracji Romów: zwalczanie negatywnych postaw wobec osób pochodzenia romskiego w Europie (14),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 11 marca 2021 r. w sprawie praw dziecka w świetle strategii UE na rzecz praw dziecka (15),

—

uwzględniając postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego wszczęte przez Komisję w związku z nieprzestrzeganiem dyrektywy w sprawie równości rasowej w odniesieniu do dyskryminacji dzieci romskich w edukacji (postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego nr 20142174, 20152025 i 20152206),

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1057 z dnia 24 czerwca 2021 r. ustanawiające program Europejski Fundusz Społeczny Plus (ESF+) (16),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 23 listopada 2021 r. w sprawie polityki UE w dziedzinie sportu: ocena i możliwe kierunki dalszych działań (17),

—

uwzględniając wniosek Komisji dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego zharmonizowane przepisy dotyczące sztucznej inteligencji (akt w sprawie sztucznej inteligencji) i zmieniającego niektóre akty ustawodawcze Unii (COM(2021)0206),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 11 listopada 2021 r. w sprawie Europejskiego obszaru edukacji: wspólne całościowe podejście (18),

—

uwzględniając badanie sporządzone w październiku 2021 r. przez Departament Tematyczny ds. Polityki Strukturalnej i Polityki Spójności Dyrekcji Generalnej ds. Polityki Wewnętrznej w sprawie roli kultury, edukacji, mediów i sportu w walce z rasizmem,

—

uwzględniając zalecenia utworzonej w Radzie Europy Europejskiej Komisji przeciwko Rasizmowi i Nietolerancji dotyczące polityki ogólnej, w szczególności zalecenie nr 10 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie zwalczania rasizmu i dyskryminacji w oświacie i procesie edukacji,

—

uwzględniając plan działania Komisji Europejskiej przeciwko rasizmowi i nietolerancji na rzecz rzeczywistej równości z 27 września 2019 r.,

—

uwzględniając szóstą ocenę Komisji dotyczącą Kodeksu postępowania w zakresie zwalczania nielegalnego nawoływania do nienawiści w internecie,

—

uwzględniając cel 10. wśród celów zrównoważonego rozwoju ONZ – zmniejszenie nierówności w obrębie państw i między nimi,

—

uwzględniając Konferencję w sprawie przyszłości Europy,

—

uwzględniając zalecenia Europejskiej Grupy Regulatorów ds. Audiowizualnych Usług Medialnych z października 2021 r. w sprawie nowego kodeksu praktyk postępowania w zakresie dezinformacji,

—

uwzględniając art. 54 Regulaminu,

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji Kultury i Edukacji (A9-0027/2022),

A.

mając na uwadze, że dyskryminacja i rasizm naruszają godność ludzką, szanse życiowe, dobrobyt, dobrostan, a często także bezpieczeństwo; mając na uwadze, że stereotypy rasistowskie utrwalają się z każdym kolejnym pokoleniem; mając na uwadze, że dyskryminacja ze względu na pochodzenie rasowe lub etniczne jest w UE zakazana; mając na uwadze, że migranci, uchodźcy i osoby ubiegające się o azyl są narażeni na rasizm i zachowania dyskryminacyjne;

B.

mając na uwadze, że według Agencji Praw Podstawowych UE (19) dyskryminacja rasowa i prześladowanie są nadal powszechne w całej Unii Europejskiej; mając na uwadze, że w szczególności mniejszości rasowe, religijne i etniczne są zbyt często narażone na nękanie, przemoc, profilowanie rasowe i etniczne, w tym przez organy egzekwowania prawa, oraz na nawoływanie do nienawiści, zarówno w internecie, jak i poza nim; mając na uwadze, że większość incydentów o podłożu rasistowskim i ksenofobicznym motywowanych nienawiścią nie jest zgłaszana przez ofiary (20); mając na uwadze, że mniejszości rasowe i etniczne w UE zmagają się z dyskryminacją strukturalną, a w niektórych przypadkach z segregacją w niektórych obszarach życia codziennego, takich jak mieszkalnictwo, opieka zdrowotna, zatrudnienie, edukacja i wymiar sprawiedliwości;

C.

mając na uwadze, że plan działania UE na rzecz zwalczania rasizmu na lata 2020–2025 dotyczy rasizmu strukturalnego jako zachowań o charakterze dyskryminacyjnym, które mogą być zakorzenione w instytucjach społecznych, finansowych i politycznych i tym samym wpływać na sprawowanie władzy i podejmowanie decyzji politycznych;

D.

mając na uwadze, że Biuro Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Praw Człowieka definiuje dyskryminację strukturalną jako zasady, normy, procedury oraz wzorce postaw i zachowań w instytucjach i innych strukturach społecznych, które stanowią przeszkody dla grup lub jednostek w osiąganiu tych samych praw i możliwości dostępnych dla większości społeczeństwa;

E.

mając na uwadze, że migranci, uchodźcy, osoby ubiegające się o azyl polityczny oraz członkowie mniejszości rasowych, religijnych i etnicznych mają ograniczony dostęp do rynku pracy i często są ofiarami wyzysku pracowniczego;

F.

mając na uwadze, że gromadzenie danych dobrej jakości okazało się jednym z najskuteczniejszych sposobów analizy problemów społecznych – zarówno pod względem ilościowym, jak i jakościowym – i jest przydatne w formułowaniu, dostosowywaniu, monitorowaniu i opracowywaniu strategii politycznych opartych na dowodach w celu rozwiązania tych problemów;

G.

mając na uwadze, że niektóre osoby kształtujące opinię publiczną i niektórzy politycy w całej UE popierają postawy rasistowskie i ksenofobiczne, przyczyniając się w ten sposób do tworzenia klimatu społecznego, który stanowi podatny grunt dla rasizmu, dyskryminacji i przestępstw z nienawiści; mając na uwadze, że klimat ten jest dodatkowo podsycany przez ruchy ekstremistyczne, takie jak ruchy faszystowskie i skrajnie prawicowe, które próbują podzielić nasze społeczeństwa; mając na uwadze, że takie działania są sprzeczne ze wspólnymi europejskimi wartościami oraz ideałami demokracji i równości, do których przestrzegania zobowiązały się wszystkie państwa członkowskie;

H.

mając na uwadze, że wiele grup mniejszościowych musi liczyć się z przemocą ze strony policji, w tym w postaci kar zbiorowych i profilowania rasowego; mając na uwadze konieczność przyjęcia konkretnych środków służących przeciwdziałaniu temu zjawisku; mając na uwadze, że ze względu na niedociągnięcia w zakresie praworządności i wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych ofiary przemocy ze strony policji nie mają wystarczającej ochrony ani dostępu do wymiaru sprawiedliwości i często spotykają się z prześladowaniem ze strony władz państwowych; mając na uwadze, że rasizm wobec mniejszości etnicznych i rasowych prowadzi do przemocy i zabójstw;

I.

mając na uwadze, że sposób, w jaki ludzie są przedstawiani w mediach, niezależnie od ich pochodzenia rasowego lub etnicznego, może wzmacniać negatywne stereotypy o konotacjach rasowych; mając na uwadze, że sektor kultury i media mają potencjał w zakresie promowania integracji i zwalczania rasizmu oraz walki z takimi stereotypami;

J.

mając na uwadze, że konieczne jest nasilenie walki z rasizmem i dyskryminacją obecnymi w internecie i poza nim w naszych społeczeństwach, zarówno z jawnymi, jak i ukrytymi formami tych zjawisk, oraz że jest to wspólną powinnością; mając na uwadze, że Unia Europejska i jej państwa członkowskie muszą nadal analizować kwestię rozwiązania problemów rasizmu strukturalnego i dyskryminacji doświadczanych przez wiele grup mniejszościowych, zobowiązać się do zwalczania tych zjawisk i kontynuować prace w tym zakresie;

K.

mając na uwadze, że dezinformacja jest często wymierzona w mniejszości i prowokuje niepokoje społeczne; mając na uwadze, że niezależne i pluralistyczne media, które promują wyważony w swojej wymowie przekaz medialny, przyczyniają się do budowania społeczeństw integracyjnych;

L.

mając na uwadze, że solidarność i poszanowanie życia ludzkiego i innych ludzi to wartości przekazywane z pokolenia na pokolenie; mając na uwadze, że edukacja szkolna odgrywa kluczową rolę w tym procesie;

M.

mając na uwadze, że dostęp do edukacji i poziom wykształcenia jest problemem dla społeczności rasowych w całej Europie; mając na uwadze, że segregacja w edukacji nadal stanowi istotny problem w Europie; mając na uwadze, że w niektórych państwach członkowskich nadal dochodzi do segregacji dzieci w szkołach oraz że nadal stosowane są dyskryminacyjne praktyki polegające na umieszczaniu dzieci z mniejszości etnicznych i rasowych w szkołach dla dzieci z niepełnosprawnością intelektualną;

N.

mając na uwadze, że szkoły mogą odgrywać ważną rolę w dostarczaniu uczniom doświadczeń związanych z wartością różnorodności, w promowaniu integracji, zwalczaniu rasizmu oraz ograniczaniu stereotypów i uprzedzeń rasowych;

O.

mając na uwadze, że dzieci i ludzie młodzi powinni dostrzegać, że są reprezentowani we wszystkich dziedzinach życia społeczeństwa, w tym w edukacji, którą otrzymują, w klubach kulturalnych i sportowych oraz w zajęciach, w których uczestniczą, a także w internecie i w mediach, z których korzystają;

P.

mając na uwadze, że chociaż sport odgrywa kluczową rolę w życiu społecznym, kulturalnym i edukacyjnym, jest w stanie łączyć ludzi najrozmaitszych ras, grup etnicznych i religii i może być wykorzystywany do łączenia społeczności i promowania takich wartości jak równość, dostępność i szacunek, to w kontekście imprez sportowych i ogólnie sportu wielokrotnie dochodziło do incydentów na tle rasistowskim w całej Europie i pojawiało się wiele wyzwań związanych z rasizmem; mając na uwadze, że należy identyfikować i zwalczać radykalizację w grupach związanych ze sportem;

Q.

mając na uwadze, że negatywne skutki pandemii COVID-19 w nieproporcjonalny sposób dotknęły osoby należące do mniejszości rasowych i etnicznych, tworząc, uwypuklając i pogłębiając nierówności w obszarach takich jak kultura, media, edukacja i sport; mając na uwadze, że w czasie pandemii COVID-19 znacznie wzrosła liczba przypadków nękania i przestępstw motywowanych nienawiścią;

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

19.

20.

21.

22.

23.

24.

25.

26.

27.

28.

29.

30.

31.

32.

33.

34.

35.

36.

37.

38.

39.

40.

41.

42.

43.

44.

45.

46.

47.

48.

49.

50.

51.

52.

53.

54.

55.

56.

57.

58.

59.

60.

61.

62.

63.

64.

65.

66.

67.

68.

69.

70.

—

uwzględniając art. 168 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), który wymaga wysokiego poziomu ochrony zdrowia ludzkiego przy określaniu i wdrażaniu wszystkich polityk i działań Unii, oraz zachęca do współpracy między państwami członkowskimi w celu zwiększenia komplementarności ich usług zdrowotnych w regionach przygranicznych,

—

uwzględniając art. 174 TFUE dotyczący wzmocnienia spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej Unii,

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (1),

—

uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/24/UE z dnia 9 marca 2011 r. w sprawie stosowania praw pacjentów w transgranicznej opiece zdrowotnej (2) (dyrektywa w sprawie transgranicznej opieki zdrowotnej), w szczególności jej art. 168,

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1304/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Społecznego i uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1081/2006 (3),

—

uwzględniając badanie Komisji na temat współpracy transgranicznej zatytułowane „Capitalising on existing initiatives for cooperation in cross-border regions” [Wykorzystanie doświadczeń z dotychczasowych inicjatyw na rzecz współpracy w regionach transgranicznych] opublikowane w marcu 2018 r. (4),

—

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Regionów z dnia 14 października 2020 r. w sprawie wdrożenia i przyszłych perspektyw transgranicznej opieki zdrowotnej (5),

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 11 listopada 2020 r. zatytułowany „Budowanie Europejskiej Unii Zdrowotnej: Zwiększenie odporności UE na transgraniczne zagrożenia zdrowia” (COM(2020)0724),

—

uwzględniając sprawozdanie Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) z dnia 19 listopada 2020 r. zatytułowane „»Health at a Glance: Europe 2020« [Zdrowie i opieka zdrowotna w zarysie: Europa 2020]”,

—

uwzględniając swoje stanowisko w pierwszym czytaniu z dnia 9 marca 2021 r. w sprawie wniosku Komisji dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie ustanowienia Programu działań Unii w dziedzinie zdrowia na lata 2021–2027 oraz uchylenia rozporządzenia (UE) nr 282/2014 (Program UE dla zdrowia) (6),

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/522 z dnia 24 marca 2021 r. w sprawie ustanowienia Programu działań Unii w dziedzinie zdrowia (Program UE dla zdrowia) na lata 2021–2027 oraz uchylenia rozporządzenia (UE) nr 282/2014 (7),

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/695 z dnia 28 kwietnia 2021 r. ustanawiające Program ramowy w zakresie badań naukowych i innowacji „Horyzont Europa” oraz zasady uczestnictwa i upowszechniania obowiązujące w tym programie oraz uchylające rozporządzenia (UE) nr 1290/2013 i (UE) nr 1291/2013 (8),

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1058 z dnia 24 czerwca 2021 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego i Funduszu Spójności (9),

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1059 z dnia 24 czerwca 2021 r. w sprawie przepisów szczegółowych dotyczących celu „Europejska współpraca terytorialna” (Interreg) wspieranego w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz instrumentów finansowania zewnętrznego (10),

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1060 z dnia 24 czerwca 2021 r. ustanawiające wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego Plus, Funduszu Spójności, Funduszu na rzecz Sprawiedliwej Transformacji i Europejskiego Funduszu Morskiego, Rybackiego i Akwakultury, a także przepisy finansowe na potrzeby tych funduszy oraz na potrzeby Funduszu Azylu, Migracji i Integracji, Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Instrumentu Wsparcia Finansowego na rzecz Zarządzania Granicami i Polityki Wizowej (rozporządzenie w sprawie wspólnych przepisów) (11),

—

uwzględniając badanie z 2021 r. dotyczące współpracy transgranicznej w dziedzinie opieki zdrowotnej, zlecone przez Komisję Rozwoju Regionalnego (12),

—

uwzględniając wytyczne Komisji w sprawie europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych na lata 2014–2020,

—

uwzględniając art. 54 Regulaminu,

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji Rozwoju Regionalnego (A9-0026/2022),

A.

mając na uwadze, że brak podstawowej infrastruktury, dobrze wyszkolonego personelu i wysokiej jakości usług w regionach na poziomie NUTS 2 (regiony liczące od 800 000 do 3 mln mieszkańców), w których PKB na mieszkańca jest niższe niż 75 % średniej UE-27, oraz w regionach w okresie przejściowym, w których PKB na mieszkańca wynosi od 75 % do 90 % średniej UE-27, poważnie utrudnia równy dostęp do opieki zdrowotnej i jest głównym powodem, dla którego wysokiej jakości infrastruktura zdrowotna oraz odpowiedni i dobrze wyszkolony personel medyczny powinny być priorytetem dla wszystkich rządów krajowych i regionalnych;

B.

mając na uwadze, że wybuch pandemii COVID-19 uwidocznił kluczowe znaczenie sektora zdrowia i zwiększył presję na systemy opieki zdrowotnej i na pracowników służby zdrowia, a jednocześnie obnażył słabości i niedostatki systemów opieki zdrowotnej oraz rozbieżności i nierówności w opiece zdrowotnej między państwami członkowskimi i w ich obrębie, w szczególności w regionach przygranicznych, najbardziej oddalonych i wiejskich, w tym w regionach słabo zaludnionych;

C.

mając na uwadze, że dzięki inicjatywie inwestycyjnej w odpowiedzi na koronawirusa (CRII) i inicjatywy inwestycyjnej „plus” w odpowiedzi na koronawirusa (CRII+) polityka spójności stanowiła pierwszą linię obrony przed pandemią COVID-19, co dowodzi, że polityka ta może znacząco przyczynić się do zmniejszenia nierówności zdrowotnych poprzez wspieranie postępów w zakresie e-zdrowia, e-medycyny i innych form cyfryzacji, która – choć jest źródłem nowych możliwości – wymaga odpowiedniego sprzętu, by opanować każdą konkretną sytuację, oraz wyszkolonego personelu medycznego, by sprostać każdej konkretnej sytuacji;

D.

mając na uwadze, że standardy świadczenia opieki zdrowotnej w UE nadal są prerogatywą państw członkowskich i bardzo różnią się w zależności od regionu, co rodzi nierówności; mając na uwadze, że regiony poziomu NUTS 2 o PKB na mieszkańca niższym niż 75 % średniej UE–27 absolutnie nie są w stanie przeznaczyć takich środków na opiekę zdrowotną na mieszkańca jak bardziej rozwinięte regiony;

E.

mając na uwadze, że instrumenty unijne służące kompensowaniu niektórych z tych trudności ograniczają się głównie do „miękkiego prawa”, co powoduje ogólne niedostatki; mając na uwadze, że potrzebne jest bardziej ustrukturyzowane podejście na szczeblu Unii uzupełnione solidniejszymi i bardziej kompleksowymi ramami prawnymi oraz prawnie wiążącymi środkami działania, by zacieśnić współpracę i usprawnić koordynację między państwami członkowskimi, lepiej chronić zdrowie obywateli oraz skutecznie wyeliminować istniejące różnice w opiece zdrowotnej;

F.

mając na uwadze, że Komisja wspiera współpracę transgraniczną w dziedzinie opieki zdrowotnej za pomocą licznych badań i inicjatyw finansowanych z funduszy strukturalnych, w tym poprzez Interreg;

G.

mając na uwadze, że współpraca transgraniczna w zakresie opieki zdrowotnej wymaga wsparcia i zaangażowania szerokiego grona partnerów, instytucji społecznych i medycznych, zakładów ubezpieczeń zdrowotnych i organów publicznych, które powinny się zająć barierami w przekraczaniu granic w takich obszarach jak swobodny przepływ osób, informacje, różne systemy podatkowe i systemy zabezpieczenia społecznego oraz uznawanie kwalifikacji pracowników służby zdrowia, a także przeszkodami, z którymi borykają się zakłady opieki zdrowotnej;

H.

mając na uwadze, że prawo dostępu do wysokiej jakości opieki zdrowotnej, w tym do opieki profilaktycznej, jest częścią Europejskiego filaru praw socjalnych i powinno również przysługiwać osobom mieszkającym na obszarach transgranicznych, które stanowią 40 % terytorium UE, są zamieszkane przez prawie jedną trzecią ludności UE i na ogół osiągają gorsze wyniki gospodarcze niż inne regiony w państwach członkowskich – w szczególności mowa tu o obszarach transgranicznych o mniejszej gęstości zaludnienia i wrażliwej gospodarce, takich jak regiony wiejskie, oddalone, najbardziej oddalone i wyspiarskie;

I.

mając na uwadze, że wzmocnienie polityki spójności jest konieczne, by zmniejszyć dysproporcje w standardach opieki zdrowotnej w UE;

J.

mając na uwadze, że wydatki na opiekę zdrowotną w UE stanowią prawie 10 % PKB, a osoby zatrudnione w sektorach związanych ze zdrowiem stanowią 15 % siły roboczej w UE; mając na uwadze, że między państwami członkowskimi i ich regionami nadal utrzymują się znaczne różnice pod względem poziomu wydatków na opiekę zdrowotną oraz dostępności lekarzy i innych pracowników służby zdrowia;

K.

mając na uwadze, że poważne wyludnianie się regionów przygranicznych, szczególnie odpływ młodzieży i wykwalifikowanych pracowników, wskazuje na brak perspektyw gospodarczych w tych regionach i sprawia, że są one mniej atrakcyjne pod względem zatrudnienia w sektorze zdrowia; mając na uwadze, że jednym z najistotniejszych problemów, jeśli chodzi o stabilność europejskich systemów opieki zdrowotnej, jest brak zasobów ludzkich w ramach godziwej opieki zdrowotnej, czy to z powodu ograniczonej liczby studentów, czy to z braku perspektyw zawodowych;

L.

mając na uwadze, że w okresie obowiązywania dwóch ostatnich wieloletnich ram finansowych (WRF) inwestycje z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR) w sektor zdrowia były częstsze w mniej rozwiniętych państwach członkowskich i regionach poziomu NUTS 2 o PKB na mieszkańca niższym niż 75 % średniej UE–27, zwykle skupiając się na modernizacji usług zdrowotnych, podczas gdy inwestycje z Europejskiego Funduszu Społecznego (EFS) ułatwiały dostęp do opieki zdrowotnej i były częstsze w krajach borykających się ze szczególnymi wyzwaniami pod względem dostępu do przystępnych cenowo, zrównoważonych usług wysokiej jakości;

M.

mając na uwadze, że odpowiedzialność za opiekę zdrowotną spoczywa obecnie przede wszystkim na państwach członkowskich, ponieważ to one kontrolują organizację i finansowanie usług opieki zdrowotnej oraz praktyk medycznych;

N.

mając na uwadze, że wśród priorytetów planu Next Generation EU figuruje cyfryzacja oraz odporność systemów opieki zdrowotnej;

O.

mając na uwadze, że transgraniczna opieka zdrowotna to jeden z obszarów polityki i dziedzin interwencji, w których występują największe bariery prawne i pozaprawne wynikające z istotnych różnic między systemami krajowymi;

P.

mając na uwadze, że Europejska Unia Zdrowotna powinna sprzyjać ściślejszej współpracy, koordynacji i wymianie wiedzy na temat zdrowia między państwami członkowskimi i właściwymi zainteresowanymi stronami oraz przyczyniać się do nich, a także zwiększać zdolność UE do walki z transgranicznymi zagrożeniami zdrowia;

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

19.

20.

21.

22.

23.

24.

25.

26.

27.

28.

29.

30.

31.

32.

33.

34.

35.

36.

37.

38.

39.

40.

41.

42.

43.

44.

45.

46.

47.

48.

49.

50.

51.

52.

53.

54.

55.

56.

57.

58.

59.

60.

61.

62.

63.

64.

—

uwzględniając art. 174 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej dotyczący wzmocnienia spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej Unii,

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1060 z dnia 24 czerwca 2021 r. ustanawiające wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego Plus, Funduszu Spójności, Funduszu na rzecz Sprawiedliwej Transformacji i Europejskiego Funduszu Morskiego, Rybackiego i Akwakultury, a także przepisy finansowe na potrzeby tych funduszy oraz na potrzeby Funduszu Azylu, Migracji i Integracji, Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Instrumentu Wsparcia Finansowego na rzecz Zarządzania Granicami i Polityki Wizowej (1) (rozporządzenie w sprawie wspólnych przepisów), a w szczególności jego pierwszy cel polityczny określony w art. 5,

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1058 z dnia 24 czerwca 2021 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego i Funduszu Spójności (2),

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1059 z dnia 24 czerwca 2021 r. w sprawie przepisów szczegółowych dotyczących celu „Europejska współpraca terytorialna” (Interreg) wspieranego w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz instrumentów finansowania zewnętrznego (3),

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1057 z dnia 24 czerwca 2021 r. ustanawiające Europejski Fundusz Społeczny Plus (EFS+) oraz uchylające rozporządzenie (UE) nr 1296/2013 (4),

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/2221 z dnia 23 grudnia 2020 r. zmieniające rozporządzenie (UE) nr 1303/2013 w odniesieniu do zasobów dodatkowych i przepisów wykonawczych w celu zapewnienia pomocy na wspieranie kryzysowych działań naprawczych w kontekście pandemii COVID-19 i jej skutków społecznych oraz przygotowanie do ekologicznej i cyfrowej odbudowy gospodarki zwiększającej jej odporność (REACT-EU) (5),

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1056 z dnia 24 czerwca 2021 r. ustanawiające Fundusz na rzecz Sprawiedliwej Transformacji (6),

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/523 z dnia 24 marca 2021 r. ustanawiające Program InvestEU i zmieniające rozporządzenie (UE) 2015/1017 (7),

—

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/694 z dnia 29 kwietnia 2021 r. ustanawiające program „Cyfrowa Europa”, (rozporządzenie w sprawie programu „Cyfrowa Europa”) (8), którego celem jest wspieranie transformacji cyfrowej w UE,

—

uwzględniając instrument odbudowy NextGenerationEU,

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 19 lutego 2020 r. zatytułowany „Kształtowanie cyfrowej przyszłości Europy” (COM(2020)0067),

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 9 marca 2021 r. zatytułowany „Cyfrowy kompas na 2030 r.: europejska droga w cyfrowej dekadzie” (COM(2021)0118),

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 10 marca 2020 r. zatytułowany „Strategia MŚP na rzecz zrównoważonej i cyfrowej Europy” (COM(2020)0103),

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 11 grudnia 2019 r. w sprawie Europejskiego Zielonego Ładu (COM(2019)0640),

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 1 lipca 2020 r. zatytułowany „Europejski program na rzecz umiejętności służący zrównoważonej konkurencyjności, sprawiedliwości społecznej i odporności” (COM(2020)0274),

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 30 września 2020 r. zatytułowany „Plan działania w dziedzinie edukacji cyfrowej na lata 2021–2027 – Nowe podejście do kształcenia i szkolenia w epoce cyfrowej” (COM(2020)0624),

—

uwzględniając komunikat Komisji z dnia 30 czerwca 2021 r. zatytułowany „Długoterminowa wizja dla obszarów wiejskich UE – W kierunku silniejszych, lepiej skomunikowanych, odpornych i zamożnych obszarów wiejskich do 2040 r.” (COM(2021)0345),

—

uwzględniając sprawozdania Komisji z 2020 r. dotyczące indeksu gospodarki cyfrowej i społeczeństwa cyfrowego,

—

uwzględniając badanie Departamentu Tematycznego ds. Polityki Strukturalnej i Polityki Spójności z dnia 15 czerwca 2018 r. pt. „Agenda cyfrowa i polityka spójności”,

—

uwzględniając deklarację zobowiązań w sprawie kobiet w środowisku cyfrowym z dnia 9 kwietnia 2019 r., podpisaną przez ministrów UE i przedstawicieli państw członkowskich oraz Norwegii i Zjednoczonego Królestwa,

—

uwzględniając Deklarację berlińską z dnia 8 grudnia 2020 r. w sprawie społeczeństwa cyfrowego i administracji cyfrowej opartej na wartości,

—

uwzględniając badanie Europejskiego Instytutu ds. Równości Kobiet i Mężczyzn z 16 października 2020 r. pt. „Gender Equality Index 2020: Digitalisation and the future of work” [Wskaźnik równouprawnienia płci 2020: cyfryzacja a przyszłość pracy],

—

uwzględniając zalecenie Rady Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) w sprawie łączności szerokopasmowej, zmienione w dniu 24 lutego 2021 r.,

—

uwzględniając konkluzje Rady Europejskiej z 2 października 2020 r. w sprawie COVID-19, jednolitego rynku, polityki przemysłowej, kwestii cyfrowych oraz stosunków zewnętrznych, a w szczególności w sprawie transformacji cyfrowej,

—

uwzględniając projekt konkluzji Rady z dnia 11 grudnia 2020 r. w sprawie cyfryzacji na rzecz środowiska,

—

uwzględniając projekt konkluzji Rady z dnia 7 kwietnia 2021 r. w sprawie telepracy w kontekście pracy zdalnej,

—

uwzględniając połączony plan miasta Brukseli dotyczący telepracy i klimatu,

—

uwzględniając badanie Departamentu Tematycznego ds. Polityki Gospodarczej, Naukowej i Jakości Życia z dnia 30 kwietnia 2021 r. pt. „The impact of teleworking and digital work on workers and society: Special focus on surveillance and monitoring, as well as on mental health of workers” [Wpływ telepracy i pracy cyfrowej na pracowników i społeczeństwo, ze szczególnym uwzględnieniem nadzoru i monitorowania, jak również zdrowia psychicznego pracowników],

—

uwzględniając inicjatywę Komisji w sprawie unijnego działania na rzecz inteligentnych wsi,

—

uwzględniając badanie Departamentu Tematycznego ds. Polityki Strukturalnej i Polityki Spójności z 30 września 2020 r. pt. „EU Lagging Regions: state of play and future challenges” [Regiony UE słabiej rozwinięte: aktualna sytuacja i przyszłe wyzwania],

—

uwzględniając deklarację Cork 2.0 z dnia 5 i 6 września 2016 r. zatytułowaną „Lepsze życie na obszarach wiejskich”,

—

uwzględniając wspólne badanie Komitetu Regionów i Komisji z 18 stycznia 2018 r. pt. „Innovation camp methodology handbook: realising the potential of the entrepreneurial discovery process for territorial innovation and development” [Podręcznik metodologii obozów innowacji: uwolnienie potencjału procesu przedsiębiorczego odkrywania na rzecz innowacji terytorialnych i rozwoju terytorialnego] (9),

—

uwzględniając irlandzką politykę rozwoju obszarów wiejskich na lata 2021–2025 zatytułowaną „Przyszłość naszych obszarów wiejskich” i jej ukierunkowanie na telepracę na obszarach wiejskich,

—

uwzględniając sprawozdanie Europejskiej Fundacji na rzecz Poprawy Warunków Życia i Pracy z 28 września 2020 r. pt. „Living, working and COVID-19” [Życie, praca i COVID-19],

—

uwzględniając badanie Komisji z sierpnia 2019 r. zatytułowane „The changing nature of work and skills in the digital age” (10),

—

uwzględniając dokument roboczy Komisji z grudnia 2018 r. zatytułowany „The Geography of EU Discontent” (11),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 20 maja 2021 r. w sprawie kształtowania cyfrowej przyszłości Europy: usunięcie barier w funkcjonowaniu jednolitego rynku cyfrowego i lepsze wykorzystywanie AI z korzyścią dla europejskich konsumentów (12),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 15 stycznia 2020 r. w sprawie Europejskiego Zielonego Ładu (13),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 25 marca 2021 r. w sprawie polityki spójności i regionalnych strategii środowiskowych w walce ze zmianą klimatu (14),

—

uwzględniając swoją rezolucję z dnia 20 maja 2021 r. w sprawie odwrócenia tendencji demograficznych w regionach UE za pomocą instrumentów polityki spójności (15),

—

uwzględniając art. 54 Regulaminu,

—

uwzględniając pismo Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych,

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji Rozwoju Regionalnego (A9-0010/2022),

A.

mając na uwadze, że ambicją UE jest realizacja skutecznej polityki cyfrowej, która umożliwi wszystkim obywatelom i przedsiębiorstwom osiągnięcie zrównoważonej i dostatniej cyfrowej przyszłości we wszystkich regionach;

B.

mając na uwadze, że transformacja cyfrowa musi być sprawiedliwa i sprzyjać włączeniu społecznemu, tworzyć możliwości oraz promować równość, jakość życia, konkurencyjność regionalną i modernizację gospodarki;

C.

mając na uwadze, że transformacja cyfrowa musi iść w parze z trwającą transformacją ekologiczną, które razem określa się mianem dwojakiej transformacji; mając na uwadze, że nie należy lekceważyć społecznego wymiaru tej kwestii;

D.

mając na uwadze, że nowoczesna gospodarka wiąże się z wprowadzeniem nowych modeli biznesowych zgodnych z trendami opisywanymi jako czwarta rewolucja przemysłowa, które odpowiadać będą współczesnym wyzwaniom transformacji cyfrowej i ekologicznej;

E.

mając na uwadze, że regiony europejskie, w których występuje największa potrzeba zrównoważonej transformacji, to zasadniczo regiony o wysokim poziomie ubóstwa i wykluczenia; mając na uwadze, że potrzebne są zdecydowane działania i inwestycje na rzecz szybkiej odbudowy, które powinny koncentrować się na łagodzeniu gospodarczych i społecznych skutków pandemii, wznowieniu działalności gospodarczej, wspieraniu zrównoważonego rozwoju, transformacji ekologicznej i cyfrowej oraz wdrażaniu zasad politycznych Europejskiego filaru praw socjalnych, aby poprawić konkurencyjność Europy;

F.

mając na uwadze, że nowe wieloletnie ramy finansowe wraz z instrumentem NextGenerationEU stanowią największy w historii pakiet stymulacyjny w UE i przyczynią się do odbudowy bardziej ekologicznej, bardziej cyfrowej i odporniejszej UE po pandemii COVID-19; mając jednocześnie na uwadze, że nowa polityka spójności stanowi bezprecedensową okazję dla państw członkowskich do pobudzenia cyfryzacji, ponieważ wymaga przeznaczenia minimalnych kwot na transformację cyfrową oraz spełnienia określonych warunków, by otrzymać finansowanie, jak określono w ramach inwestycyjnych polityki spójności na lata 2021–2027;

G.

mając na uwadze, że w UE nadal istnieje przepaść cyfrowa pod względem geograficznym, wieku, płci, poziomu wykształcenia, statusu społeczno-ekonomicznego i dochodów, co uniemożliwia niektórym osobom fizycznym i przedsiębiorstwom czerpanie korzyści z transformacji cyfrowej; mając na uwadze, że ta przepaść cyfrowa może jeszcze bardziej odizolować regiony, w których wystąpił niż demograficzny, przyczyniając się do braku równowagi terytorialnej UE;

H.

mając na uwadze, że poziom zasięgu łączy szerokopasmowych w Europie pokazuje, iż nadal potrzebne są znaczne inwestycje, zwłaszcza na obszarach wiejskich, gdzie 10 % gospodarstw domowych nie jest podłączonych do żadnej stałej sieci, 41 % nie korzysta z żadnych szybkich technologii szerokopasmowych, a jedynie 59 % ma dostęp szerokopasmowy nowej generacji (co najmniej 30 Mb/s), w porównaniu z 87 % gospodarstw domowych w pozostałej części UE (16); mając na uwadze, że oprócz słabej łączności z ICT obszary wiejskie i peryferyjne często doświadczają innych problemów strukturalnych, takich jak brak infrastruktury i usług, niskie dochody lub brak zasobów edukacyjnych i dóbr kultury, co skłania wysoko wykwalifikowane osoby do przenoszenia się na bardziej obiecujące obszary (drenaż mózgów) (17); mając na uwadze, że fundusze UE powinny ułatwiać zapewnienie podstawowej infrastruktury, aby sprostać wyzwaniom demograficznym;

I.

mając na uwadze, że małe i średnie przedsiębiorstwa (MŚP) stanowią trzon gospodarki europejskiej, reprezentują 99 % wszystkich przedsiębiorstw w UE i zatrudniają około 100 mln osób; mając na uwadze, że odpowiadają one za ponad połowę europejskiego PKB i mają kluczowe znaczenie nie tylko dla osiągnięcia dwojakiej transformacji UE w kierunku zrównoważonej i cyfrowej gospodarki, ale również dla zapewnienia wartości dodanej w każdym sektorze gospodarki; mając jednak na uwadze, że tylko 17 % MŚP z powodzeniem włączyło technologie cyfrowe do swoich przedsiębiorstw, w porównaniu z 54 % dużych przedsiębiorstw; mając na uwadze, że niektóre gałęzie przemysłu i sektory tradycyjne, takie jak budownictwo, przemysł rolno-spożywczy, tekstylia i stal, pozostają w tyle pod względem transformacji cyfrowej (18);

J.

mając na uwadze, że choć pandemia COVID-19 doprowadziła do masowego rozwoju telepracy i pracy mobilnej z wykorzystaniem ICT (TICTM) (19), co zapewnia doskonałe możliwości pod względem dalszej decentralizacji miejsc pracy z ośrodków miejskich do mniejszych miast, przedmieść i na obszary wiejskie, nadal istnieją wyraźne różnice w zdolności do telepracy między wysoko i nisko opłacanymi pracownikami, pracownikami umysłowymi i fizycznymi oraz między płciami (20); mając na uwadze, że telepraca i praca mobilna z wykorzystaniem ICT oraz cyfryzacja usług przy spełnieniu określonych warunków mogą ułatwić bardziej zrównoważony rozkład geograficzny zatrudnienia i ludności;

K.

mając na uwadze, że aby przyczynić się do wdrażania Europejskiego filaru praw socjalnych, EFS+ powinien wspierać inwestycje w kapitał ludzki i systemy w dziedzinie zatrudnienia, edukacji i włączenia społecznego, a tym samym wspierać poprawę jakości, inkluzywność, skuteczność systemów edukacji i szkoleń oraz ich dostosowanie do potrzeb rynku pracy, w tym promowanie cyfrowego uczenia się i rozwój zawodowy pracowników dydaktycznych; mając na uwadze, że takie działanie wspierałoby spójność gospodarczą, terytorialną i społeczną zgodnie z art. 174 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej;

L.

mając na uwadze, że doświadczenia z czasu pandemii COVID-19 pokazały, jak istotny jest rozwój infrastruktury cyfrowej dla funkcjonowania gospodarki i społeczeństw, w tym w zakresie publicznej opieki zdrowotnej, edukacji oraz administracji publicznej; mając na uwadze, że pandemia uwypukliła także wiele dotychczasowych problemów na obszarach wiejskich i uwydatniła niekorzystną sytuację tych regionów, w szczególności w zakresie możliwości cyfrowych, jakości i świadczenia usług opieki zdrowotnej, edukacji, dostępu do sieci szerokopasmowych, odporności łańcuchów wartości i umiejętności cyfrowych;

M.

mając na uwadze, że chociaż w europejskim programie na rzecz umiejętności wyznaczono cel, zgodnie z którym do 2025 r. 70 % dorosłej ludności UE ma posiadać co najmniej podstawowe umiejętności cyfrowe, to według Komisji 42 % ludności UE nadal nie posiada podstawowych umiejętności cyfrowych, zaś 37 % pracowników wciąż nie posiada ich w wystarczającym stopniu; mając na uwadze, że nadal istnieją poważne różnice między regionami w zakresie umiejętności ICT; mając na uwadze, że kobiety są zdecydowanie niedostatecznie reprezentowane w sektorze ICT w UE, ponieważ zajmują jedynie 17 % (21) specjalistycznych stanowisk w dziedzinie ICT, rzadziej posiadają specjalistyczne umiejętności cyfrowe i pracują w dziedzinach związanych z ICT; mając na uwadze, że w 2019 r. mniej niż 25 % przedsiębiorstw w UE-27 zapewniło swoim pracownikom szkolenia w zakresie ICT, przy czym między państwami członkowskimi występują znaczne różnice (22); mając na uwadze, że różnice w traktowaniu kobiet i mężczyzn utrzymują się w szczególności w przypadku przedsiębiorstw typu start-up, a 91 % całkowitego kapitału zainwestowanego w europejskie technologie w 2020 r. zostało przeznaczonych dla zespołów złożonych wyłącznie z mężczyzn (23);

N.

mając na uwadze, że rozwój sektora ICT oraz działania wspierające innowacje są również niezbędne do wsparcia cyfryzacji gospodarczej i społecznej w ujęciu ogólnym, a w szczególności cyfryzacji w sektorach przemysłu;

O.

mając na uwadze, że cyfryzacji usług publicznych musi towarzyszyć poszanowanie prawa do prywatności i ochrona danych osobowych zgodnie z przepisami ogólnego rozporządzenia o ochronie danych (24);

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

19.

20.

21.

22.

23.

24.

25.

26.

27.

28.

29.

30.

31.

32.

33.

34.

35.

36.

37.

38.

39.

40.

41.

42.

43.

44.

45.

46.

47.

48.

49.

50.

51.

52.

53.

54.

55.

56.

—

uwzględniając projekt decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu, na mocy rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną bawełnę GHB811 (BCS-GH811-4), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (D077486/02,

—

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 września 2003 r. w sprawie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy (1), w szczególności jego art. 7 ust. 3 i art. 19 ust. 3,

—

uwzględniając fakt, że Stały Komitet ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt, o którym mowa w art. 35 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003, nie wydał opinii w wyniku głosowania przeprowadzonego 11 stycznia 2022 r.,

—

uwzględniając art. 11 i 13 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającego przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (2),

—

uwzględniając opinię Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) z 8 lipca 2021 r. opublikowaną 16 sierpnia 2021 r. (3),

—

uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje zawierające sprzeciw wobec zatwierdzania organizmów zmodyfikowanych genetycznie (GMO) (4),

—

uwzględniając art. 112 ust. 2 i 3 Regulaminu,

—

uwzględniając projekt rezolucji Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności,

A.

mając na uwadze, że 19 września 2018 r. przedsiębiorstwo BASF Agricultural Solutions Belgium NV z siedzibą w Belgii, będące oddziałem BASF SE mającego siedzibę w Niemczech, złożyło w imieniu przedsiębiorstwa BASF Agricultural Solutions Seed US LLC z siedzibą w Stanach Zjednoczonych („wnioskodawca”) zgodnie z art. 5 i 17 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 wniosek o wprowadzenie do obrotu żywności, składników żywności i paszy zawierających genetycznie zmodyfikowaną bawełnę GHB811 („genetycznie zmodyfikowana bawełna”) oraz produktów składających się z niej lub z niej wyprodukowanych; mając na uwadze, że wniosek ten odnosił się również do wprowadzenia do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną bawełnę lub składających się z niej do zastosowań innych niż żywność i pasza, z wyjątkiem uprawy;

B.

mając na uwadze, że EFSA wydał 8 lipca 2021 r. pozytywną opinię w sprawie zezwolenia dotyczącego genetycznie zmodyfikowanej bawełny i opublikował ją 16 sierpnia 2021 r.;

C.

mając na uwadze, że genetycznie zmodyfikowaną bawełnę opracowano, aby nadać jej tolerancję na glifosat i herbicydy z grupy inhibitorów HPPD (5); mając na uwadze, że do herbicydów z grupy inhibitorów HPPD należą herbicydy takie jak: izoksaflutol, mezotrion i tembotrion;

D.

mając na uwadze, że choć w Europie konsumpcja oleju z nasion bawełny przez ludzi jest stosunkowo niewielka, olej taki można znaleźć w wielu różnych produktach spożywczych, np. w sosach sałatkowych, majonezach, drobnych wyrobach piekarniczych, kremach czekoladowych do smarowania oraz chipsach; mając na uwadze, że bawełna podawana jest zwierzętom głównie w formie makuchów z nasion bawełny i mączki z nasion bawełny lub jako pełnotłuste nasiona bawełny (6); mając na uwadze, że w postaci mąki bawełnianej bawełna jest również spożywana przez ludzi;

E.

mając na uwadze, że rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 503/2013 (7) zawiera wymóg przeprowadzenia oceny, czy oczekiwane praktyki rolnicze mają wpływ na wyniki badanych punktów końcowych; mając na uwadze, że zgodnie z tym rozporządzeniem wykonawczym ma to szczególne znaczenie dla roślin odpornych na herbicydy;

F.

mając na uwadze, że w wielu badaniach wykazano, iż uprawa roślin genetycznie zmodyfikowanych tolerujących herbicydy prowadzi do większego stosowania herbicydów uzupełniających, co w dużej mierze spowodowane jest pojawieniem się chwastów odpornych na herbicydy (8); mając na uwadze, że w konsekwencji należy się spodziewać, iż genetycznie zmodyfikowana bawełna będzie narażona na wyższe i powtarzające się dawki glifosatu i herbicydów z grupy inhibitorów HPPD, wskutek czego w zbiorach może znaleźć się więcej pozostałości;

G.

mając na uwadze, że EFSA stwierdził w listopadzie 2015 r., iż jest mało prawdopodobne, aby glifosat był rakotwórczy, a Europejska Agencja Chemikaliów uznała w marcu 2017 r., że nie ma podstaw, by zaliczyć go do substancji rakotwórczych; mając na uwadze, że z kolei Międzynarodowa Agencja Badań nad Rakiem, wyspecjalizowana agencja Światowej Organizacji Zdrowia ds. badań nad rakiem, w 2015 r. zaliczyła glifosat do substancji prawdopodobnie rakotwórczych dla ludzi; mając na uwadze, że szereg najnowszych wzajemnie zweryfikowanych badań naukowych potwierdza możliwe działanie rakotwórcze glifosatu (9);

H.

mając na uwadze, że według EFSA brakuje danych toksykologicznych, które umożliwiłyby przeprowadzenie oceny ryzyka dla konsumentów w odniesieniu do szeregu produktów rozpadu glifosatu istotnych w przypadku upraw zmodyfikowanych genetycznie odpornych na działanie glifosatu (10);

I.

mając na uwadze, że według zharmonizowanej klasyfikacji i zgodnie z oznakowaniem zatwierdzonym przez Unię izoksaflutol działa bardzo toksycznie na organizmy wodne i podejrzewa się, że działa szkodliwie na dziecko w łonie matki (11); mając na uwadze, że w ocenie ryzyka na genetycznie zmodyfikowanej bawełnie zastosowano wyłącznie izoksaflutol; mając jednak na uwadze, że herbicydy z grupy inhibitorów HPPD obejmują szereg herbicydów, w tym mezotrion, który według EFSA można uznać za mający właściwości zaburzające funkcjonowanie układu hormonalnego (12);

J.

mając na uwadze, że według niezależnej analizy naukowej (13) prawdopodobne jest, że ze względu na sposób działania aktywnych składników herbicydów uzupełniających stosowanie tych herbicydów wywoła reakcje stresowe w roślinach, a tym samym wpłynie na ekspresję genów i sam skład roślin;

K.

mając na uwadze, że ocena pozostałości herbicydów i produktów ich rozpadu na roślinach zmodyfikowanych genetycznie nie wchodzi w zakres kompetencji panelu EFSA ds. organizmów modyfikowanych genetycznie („panel EFSA ds. GMO”), w związku z czym procedura wydawania zezwoleń na GMO nie obejmuje takiej oceny; mając na uwadze, że jest to podejście problematyczne, ponieważ sama modyfikacja genetyczna może wpływać na sposób, w jaki roślina zmodyfikowana genetycznie rozkłada herbicydy uzupełniające, oraz na skład, a tym samym toksyczność produktów rozpadu („metabolitów”) (14);

L.

mając na uwadze, że podczas trzymiesięcznego okresu konsultacji państwa członkowskie zgłosiły EFSA wiele krytycznych uwag (15); mając na uwadze, że w krytycznych uwagach zauważono między innymi, że na podstawie przedstawionych dowodów nie można wyciągnąć wniosków co do oceny porównawczej zmodyfikowanej genetycznie bawełny ani na temat jej bezpieczeństwa, że uprawa zmodyfikowanej genetycznie bawełny wiąże się ze zwiększonym narażeniem podmiotów gospodarczych w państwach trzecich na glifosat, którego wpływ na zdrowie jest obecnie przedmiotem sporu, ale może być niekorzystny, że dostarczone informacje i dane toksykologiczne są niewystarczające oraz że plan monitorowania nie odnosi działań w zakresie monitorowania do odpowiednich celów w zakresie ochrony;

M.

mając na uwadze, że w sprawozdaniu specjalnej sprawozdawczyni Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. prawa do żywności z 2017 r. stwierdzono, że szczególnie w krajach rozwijających się niebezpieczne pestycydy mają katastrofalne skutki dla zdrowia (16); mając na uwadze, że cel zrównoważonego rozwoju ONZ („SDG”) 3.9 ma na celu znaczne zmniejszenie do 2030 r. liczby zgonów i chorób spowodowanych niebezpiecznymi chemikaliami oraz zanieczyszczeniem i skażeniem powietrza, wody i gleby (17); mając na uwadze, że zezwolenie na przywóz genetycznie zmodyfikowanej bawełny zwiększyłoby popyt na tę roślinę uprawną, poddawaną działaniu glifosatu i herbicydów z grupy inhibitorów HPPD, a tym samym narażenie pracowników i środowiska w państwach trzecich; mając na uwadze, że ryzyko zwiększonego narażenia pracowników i środowiska jest szczególnie niepokojące w przypadku zmodyfikowanych genetycznie upraw odpornych na herbicydy, gdyż w uprawach tych stosuje się większe ilości takich środków;

N.

mając na uwadze, że według recenzowanego badania opublikowanego w 2020 r. Roundup, jeden z najczęściej stosowanych na świecie herbicydów na bazie glifosatu, może powodować utratę bioróżnorodności, czyniąc ekosystemy bardziej podatnymi na zanieczyszczenia i zmiany klimatu (18);;

O.

mając na uwadze, że w zrecenzowanym badaniu naukowym przeprowadzonym w Meksyku w 2021 r. wykazano fizjologiczne, metaboliczne i ekologiczne skutki introgresji transgenów (19) w dzikiej bawełnie i stwierdzono, że m.in. ekspresja genów cp4-epsps (opornych na glifosat) w dzikiej bawełnie w warunkach naturalnych zmieniała poziomy wydzielania nektaru ekstrafloralnego, a tym samym jego związek z różnymi gatunkami mrówek, a także szkody dla zwierząt roślinożernych (20); mając na uwadze, że w badaniu stwierdzono, że „Jeżeli chcemy zachować na miejscu podstawową pulę genową dzikich gatunków spokrewnionych, musimy pracować nad określeniem procesów ekologicznych i ewolucyjnych, na które wpływ ma istnienie i trwałość tych transgenów w ich populacjach” oraz że „po wykryciu tych genów można szybko opracować strategie łagodzące mające zmniejszyć skalę szkód”; mając na uwadze, że najskuteczniejszą strategią łagodzenia introgresji transgenów i związanego z nią ryzyka dla dzikich populacji i różnorodności biologicznej, zgodnie z zasadą ostrożności, byłoby przede wszystkim unikanie uprawy roślin transgenicznych;

P.

mając na uwadze, że Unia jest stroną Konwencji ONZ o różnorodności biologicznej, w myśl której strony ponoszą odpowiedzialność za zapewnienie, aby działalność w ramach ich jurysdykcji lub pod ich kontrolą nie powodowała szkody w środowisku innych państw (21); mając na uwadze, że nie należy zezwalać na przywóz zmodyfikowanej genetycznie bawełny, ponieważ jej uprawa i wynikająca z niej introgresja transgenów mogą zaburzyć równowagę subtelnych interakcji ekologicznych w ekosystemach dzikiej bawełny;

Q.

mając na uwadze, że zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1829/2003 genetycznie zmodyfikowana żywność lub pasza nie może szkodliwie wpływać na zdrowie ludzi i zwierząt ani na środowisko naturalne, a przy sporządzaniu decyzji Komisja musi brać pod uwagę wszelkie istotne przepisy prawa Unii oraz inne uzasadnione czynniki istotne dla sprawy; mając na uwadze, że takie uzasadnione czynniki powinny obejmować zobowiązania Unii wynikające z celów zrównoważonego rozwoju ONZ, porozumienia klimatycznego z Paryża i CBD ONZ;

R.

mając na uwadze, że Stały Komitet ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt, o którym mowa w art. 35 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003, nie wydał opinii w wyniku głosowania 11 stycznia 2022 r., co oznacza, że zezwolenie nie zostało poparte kwalifikowaną większością głosów państw członkowskich;

S.

mając na uwadze, że Komisja przyznaje, iż sytuacja, w której nadal wydaje ona zezwolenia na wprowadzanie GMO bez uzyskania poparcia kwalifikowanej większości państw członkowskich, jest problematyczna, oraz że sytuacja taka jest wyjątkiem, jeśli chodzi ogólnie o wydawanie zezwoleń na wprowadzanie produktów, ale stała się normą w procesie podejmowania decyzji o zezwoleniu na wprowadzenie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy;

T.

mając na uwadze, że w trakcie ósmej kadencji Parlament Europejski przyjął łącznie 36 rezolucji, w których sprzeciwił się wprowadzeniu do obrotu GMO do zastosowania w żywności i paszy (33 rezolucje) oraz do uprawy w Unii (3 rezolucje); mając na uwadze, że w dziewiątej kadencji Parlament Europejski przyjął już 23 sprzeciwy wobec wprowadzania GMO do obrotu; mając na uwadze, że nie uzyskano poparcia kwalifikowanej większości państw członkowskich dla zezwolenia na wprowadzenie żadnego z tych GMO; mając na uwadze, że powody, dla których państwa członkowskie nie popierają zezwoleń, obejmują brak poszanowania zasady ostrożności w procesie wydawania zezwoleń oraz obawy naukowe związane z oceną ryzyka;

U.

mając na uwadze, że Komisja nadal wydaje zezwolenia na GMO, mimo że sama stwierdziła niedemokratyczność tego procesu, a także mimo braku poparcia ze strony państw członkowskich i mimo sprzeciwu Parlamentu;

V.

mając na uwadze, że żadna zmiana w prawie nie jest konieczna, by Komisja mogła nie zatwierdzić GMO, jeżeli w komitecie odwoławczym kwalifikowana większość państw członkowskich nie opowie się za zatwierdzeniem (22);

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 10 października 2019 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu, na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę MZHG0JG (SYN-ØØØJG-2), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Teksty przyjęte, P9_TA(2019)0028);

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 10 października 2019 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji dotyczącej odnowienia zezwolenia na wprowadzenie do obrotu, na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję A2704-12 (ACS-GMØØ5-3), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Teksty przyjęte, P9_TA(2019)0029);

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 10 października 2019 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu, na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady, produktów zawierających zmodyfikowaną genetycznie kukurydzę MON 89034 × 1507 × MON 88017 × 59122 × DAS-40278-9 oraz rodzaje zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy łączące dwie, trzy lub cztery modyfikacje MON 89034, 1507, MON 88017, 59122 i DAS-40278-9 i produktów składających się z wymienionych rodzajów zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy lub z niej wyprodukowanych (Teksty przyjęte P9_TA(2019)0030);

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 14 listopada 2019 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji dotyczącej odnowienia zezwolenia na wprowadzenie do obrotu, na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną bawełnę LLCotton25 (ACS-GHØØ1-3), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Teksty przyjęte, P9_TA(2019)0054);

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 14 listopada 2019 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji dotyczącej odnowienia zezwolenia na wprowadzenie do obrotu, na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję MON 89788 (MON-89788-1), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Teksty przyjęte, P9_TA(2019)0055);

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 14 listopada 2019 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę MON 89034 × 1507 × NK603 × DAS-40278-9 oraz subkombinacje MON 89034 × NK603 × DAS-40278-9, 1507 × NK603 × DAS-40278-9 i NK603 × DAS-40278-9, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Teksty przyjęte P9_TA(2019)0056);

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 14 listopada 2019 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu, na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady, produktów zawierających zmodyfikowaną genetycznie kukurydzę Bt11 × MIR162 × MIR604 × 1507 × 5307 × GA21 oraz rodzaje zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy łączące dwie, trzy, cztery lub pięć modyfikacji Bt11, MIR162, MIR604, 1507, 5307 i GA21 i produktów składających się z wymienionych rodzajów zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy lub z niej wyprodukowanych (Teksty przyjęte, P9_TA(2019)0057);

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 14 maja 2020 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu na mocy rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję MON 87708 × MON 89788 × A5547-127, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Teksty przyjęte, P9_TA(2020)0069);

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 11 listopada 2020 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę MON 87427 × MON 89034 × MIR162 × NK603 oraz genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę łączącą dwie, trzy lub cztery modyfikacje MON 87427, MON 89034, MIR162 i NK603, składających się z tych odmian kukurydzy lub z nich wyprodukowanych oraz uchylającej decyzję wykonawczą Komisji (UE) 2018/1111 na mocy rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady (Teksty przyjęte, P9_TA(2020)0291);

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 11 listopada 2020 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na mocy rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję SYHT0H2 (SYN-ØØØH2-5), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Teksty przyjęte, P9_TA(2020)0292);

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 11 listopada 2020 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu, na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady, produktów zawierających zmodyfikowaną genetycznie kukurydzę MON 87427 × MON 87460 × MON 89034 × MIR162 × NK603 oraz rodzaje zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy łączące dwie, trzy lub cztery modyfikacje MON 87427, MON 87460, MON 89034, MIR162 i NK603 i produktów składających się z wymienionych rodzajów zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy lub z niej wyprodukowanych (Teksty przyjęte P9_TA(2020)0293);

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2020 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003 produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję MON 87751 × MON 87701 × MON 87708 × MON 89788, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Teksty przyjęte, P9_TA(2020)0365);

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2020 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu, na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady, produktów zawierających zmodyfikowaną genetycznie kukurydzę MON 87427 × MON 89034 × MIR162 × MON 87411 oraz rodzaje zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy łączące dwie lub trzy modyfikacje MON 87427, MON 89034, MIR162 i MON 87411 i produktów składających się z wymienionych rodzajów zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy lub z niej wyprodukowanych (Teksty przyjęte, P9_TA(2020)0366);

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2020 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji dotyczącej odnowienia zezwolenia na wprowadzenie do obrotu, na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę MIR604 (SYN-IR6Ø4-5), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Teksty przyjęte, P9_TA(2020)0367);

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2020 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji dotyczącej odnowienia zezwolenia na wprowadzenie do obrotu, na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę MON 88017 (MON-88Ø17-3), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Teksty przyjęte, P9_TA(2020)0368).

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2020 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji dotyczącej odnowienia zezwolenia na wprowadzenie do obrotu, na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę MON 89034 (MON-89Ø34-3), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Teksty przyjęte, P9_TA(2020)0369);

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 11 marca 2021 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną bawełnę GHB614 × T304-40 × GHB119, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych, na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003(Teksty przyjęte, P9_TA(2021)0080);

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 11 marca 2021 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu, na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę MZIR098 (SYN-ØØØ98-3), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Teksty przyjęte, P9_TA(2021)0081);

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 7 lipca 2021 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu na mocy rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję DAS-81419-2 × DAS–44406–6, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Teksty przyjęte, P9_TA(2021)0334);

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 7 lipca 2021 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu, na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę 1507 × MIR162 × MON810 × NK603 oraz rodzaje genetycznie zmodyfikowanej kukurydzy łączące dwie lub trzy modyfikacje 1507, MIR162, MON810 i NK603, produktów składających się z wymienionych rodzajów genetycznie zmodyfikowanej kukurydzy lub z niej wyprodukowanych (Teksty przyjęte, P9_TA(2021)0335);

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 7 lipca 2021 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji dotyczącej odnowienia zezwolenia na wprowadzenie do obrotu, na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę Bt 11 (SYN-BTØ11-1), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Teksty przyjęte, P9_TA(2021)0336);

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 15 lutego 2022 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu, na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję GMB151 (BCS-GM151-6), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Teksty przyjęte, P9_TA(2022)0024);

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 15 lutego 2022 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji dotyczącej odnowienia zezwolenia na wprowadzenie do obrotu, na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną bawełnę GHB614 (BCS-GHØØ2-5), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Teksty przyjęte, P9_TA(2022)0025).

—

uwzględniając projekt decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady produktów zawierających genetycznie zmodyfikowany rzepak 73496 (DP-Ø73496-4), składających się z niego lub z niego wyprodukowanych (D077485/02 ,

—

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 września 2003 r. w sprawie zmodyfikowanej genetycznie żywności i paszy (1), w szczególności jego art. 7 ust. 3 i art. 19 ust. 3,

—

uwzględniając rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 503/2013 z 3 kwietnia 2013 r. w sprawie wniosków o zatwierdzenie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003 oraz zmieniające rozporządzenia Komisji (WE) nr 641/2004 i (WE) nr 1981/2006 (2),

—

uwzględniając fakt, że Stały Komitet ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt, o którym mowa w art. 35 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003, nie wydał opinii w wyniku głosowania przeprowadzonego 11 stycznia 2022 r.,

—

uwzględniając art. 11 i 13 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającego przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (3),

—

uwzględniając opinię Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) z 5 maja 2021 r. opublikowaną 17 czerwca 2021 r. (4),

—

uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje zawierające sprzeciw wobec zatwierdzania organizmów zmodyfikowanych genetycznie (GMO) (5),

—

uwzględniając art. 112 ust. 2 i 3 Regulaminu,

—

uwzględniając projekt rezolucji Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności,

A.

mając na uwadze, że w dniu 15 maja 2012 r. przedsiębiorstwo Pioneer Overseas Corporation z siedzibą w Belgii w imieniu przedsiębiorstwa Pioneer Hi-Bred International Inc. z siedzibą w Stanach Zjednoczonych („wnioskodawca”) zwróciło się zgodnie z art. 5 i 17 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 do właściwego organu Niderlandów z wnioskiem dotyczącym wprowadzenia do obrotu żywności, składników żywności i paszy zawierających genetycznie zmodyfikowany rzepak 73496 („genetycznie zmodyfikowany rzepak”), składających się z niego lub z niego wyprodukowanych; mając na uwadze, że wniosek dotyczył również wprowadzenia do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowany rzepak 73496 lub składających się z niego i przeznaczonych do zastosowań innych niż żywność i pasza, z wyjątkiem uprawy;

B.

mając na uwadze, że 5 maja 2021 r. EFSA wydał pozytywną opinię w sprawie zezwolenia na genetycznie zmodyfikowany rzepak, którą to opinię opublikowano 17 czerwca 2021 r.;

C.

mając na uwadze, że genetycznie zmodyfikowany rzepak jest odporny na glifosat (6) poprzez ekspresję białka acetylotransferazy glifosatu GAT4621;

D.

mając na uwadze, że zgodnie z rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 503/2013 należy ocenić, czy przewidywane praktyki rolnicze mają wpływ na wyniki badanych punktów końcowych; mając na uwadze, że w myśl tego rozporządzenia wykonawczego jest to szczególnie istotne w przypadku roślin odpornych na herbicydy;

E.

mając na uwadze, że według licznych badań uprawa roślin genetycznie zmodyfikowanych tolerujących herbicydy prowadzi do częstszego stosowania herbicydów uzupełniających, co w dużej mierze spowodowane jest pojawieniem się chwastów odpornych na herbicydy (7); mając na uwadze, że należy się w związku z tym spodziewać stosowania w uprawie genetycznie zmodyfikowanego rzepaku większych i częstych dawek glifosatu, a tym samym obecności w zbiorach większej ilości jego pozostałości i produktów rozpadu („metabolity”);

F.

mając na uwadze, że w listopadzie 2015 r. EFSA stwierdził, iż mało prawdopodobne jest, aby glifosat był rakotwórczy, a w marcu 2017 r. Europejska Agencja Chemikaliów uznała, że nie ma podstaw, by zaliczyć go do substancji rakotwórczych; mając na uwadze, że z kolei Międzynarodowa Agencja Badań nad Rakiem, wyspecjalizowana agencja Światowej Organizacji Zdrowia ds. badań nad rakiem, w 2015 r. zaliczyła glifosat do substancji prawdopodobnie rakotwórczych dla ludzi; mając na uwadze, że szereg najnowszych recenzowanych badań naukowych potwierdza możliwe działanie rakotwórcze glifosatu (8);

G.

mając na uwadze, że według EFSA brakuje danych toksykologicznych pozwalających na ocenę ryzyka dla konsumentów ze strony metabolitów N-acetylo-glifosatu i N-acetylu AMPA, które są istotne w przypadku zastosowania w przywożonych do Unii genetycznie zmodyfikowanych odmianach roślin tolerujących glifosat (9);

H.

mając na uwadze, że ocenę pozostałości herbicydów i produktów ich rozpadu wykrytych w roślinach genetycznie zmodyfikowanych uznaje się za wykraczającą poza zakres kompetencji panelu EFSA ds. organizmów modyfikowanych genetycznie i że w związku z tym nie dokonuje się jej w ramach procedury zatwierdzania GMO; mając na uwadze, że to podejście jest problematyczne, gdyż sama modyfikacja genetyczna może wpływać na sposób, w jaki dana roślina genetycznie zmodyfikowana rozkłada herbicydy uzupełniające, oraz na skład, a tym samym toksyczność metabolitów (10);

I.

mając na uwadze, że podczas trzymiesięcznego okresu konsultacji państwa członkowskie zgłosiły EFSA wiele krytycznych uwag (11); mając na uwadze, że wśród krytycznych uwag znajduje się opinia, że podejścia metodologiczne stosowane w ocenie ryzyka genetycznie zmodyfikowanego rzepaku różnią się w niektórych przypadkach od podejść zalecanych w wytycznych EFSA, co oznacza, że ocena ryzyka wykazuje wyraźne braki i że nie można wyciągnąć zdecydowanych wniosków dotyczących bezpieczeństwa, że reprezentatywność miejsc badań dla różnych warunków środowiskowych występujących podczas komercyjnej produkcji wyrobów z oleju rzepakowego przywożonych do Unii nie została wystarczająco udowodniona, że poziom pozostałości z obróbki glifosatem i metabolitów glifosatu w genetycznie zmodyfikowanym rzepaku nie został oceniony, że bezpieczeństwo genetycznie zmodyfikowanego rzepaku nie może zostać potwierdzone bez informacji na temat stężenia glifosatu, glifosatu N-acetylowego i jego metabolitów oraz że nie ma dowodów na nietoksyczność glifosatu;

J.

mając na uwadze, że w sprawozdaniu specjalnej sprawozdawczyni Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ) ds. prawa do żywności z 2017 r. stwierdzono, że szczególnie w krajach rozwijających się niebezpieczne pestycydy mają katastrofalne skutki dla zdrowia (12); mając na uwadze, że cel zrównoważonego rozwoju ONZ 3.9 zakłada znaczne zmniejszenie do 2030 r. liczby zgonów i chorób spowodowanych niebezpiecznymi chemikaliami oraz zanieczyszczeniem i skażeniem powietrza, wody i gleby (13); mając na uwadze, że zezwolenie na przywóz genetycznie zmodyfikowanego rzepaku zwiększyłoby popyt na tę roślinę uprawną, poddawaną działaniu glifosatu, a tym samym narażenie pracowników i środowiska w państwach trzecich; mając na uwadze, że ryzyko zwiększonego narażenia pracowników i środowiska jest szczególnie niepokojące w przypadku zmodyfikowanych genetycznie upraw odpornych na herbicydy, gdyż w uprawach tych stosuje się większe ilości takich środków;

K.

mając na uwadze, że według recenzowanego badania opublikowanego w 2020 r. Roundup, jeden z najczęściej stosowanych na świecie herbicydów na bazie glifosatu, może powodować utratę bioróżnorodności, czyniąc ekosystemy bardziej podatnymi na zanieczyszczenia i zmiany klimatu (14);

L.

mając na uwadze, że Unia jest stroną Konwencji ONZ o różnorodności biologicznej, w myśl której strony ponoszą odpowiedzialność za zapewnienie, aby działalność w ramach ich jurysdykcji lub pod ich kontrolą nie powodowała szkody w środowisku innych państw (15);

M.

mając na uwadze, że zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1829/2003 genetycznie zmodyfikowana żywność lub pasza nie może szkodliwie wpływać na zdrowie ludzi i zwierząt ani na środowisko naturalne, a przy sporządzaniu decyzji Komisja musi brać pod uwagę wszelkie istotne przepisy prawa Unii oraz inne uzasadnione czynniki istotne dla sprawy; mając na uwadze, że takie uzasadnione czynniki powinny obejmować zobowiązania Unii wynikające z celów zrównoważonego rozwoju ONZ, porozumienia klimatycznego z Paryża i Konwencji ONZ o różnorodności biologicznej;

N.

mając na uwadze, że Stały Komitet ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt, o którym mowa w art. 35 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003, nie wydał opinii w wyniku głosowania w dniu 11 stycznia 2022 r., co oznacza, że zezwolenie nie zostało poparte kwalifikowaną większością głosów państw członkowskich;

O.

mając na uwadze, że Komisja przyznaje, iż sytuacja, w której nadal wydaje ona zezwolenia na wprowadzanie GMO bez uzyskania poparcia kwalifikowanej większości państw członkowskich, jest problematyczna, oraz że sytuacja taka jest wyjątkiem, jeśli chodzi ogólnie o wydawanie zezwoleń na wprowadzanie produktów, ale stała się normą w procesie podejmowania decyzji o zezwoleniu na wprowadzenie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy;

P.

mając na uwadze, że w trakcie ósmej kadencji Parlament przyjął łącznie 36 rezolucji, w których sprzeciwił się wprowadzeniu do obrotu GMO: do zastosowania w żywności i paszy (33 rezolucje) oraz do uprawy w Unii (3 rezolucje); mając na uwadze, że w dziewiątej kadencji Parlament Europejski przyjął już 23 sprzeciwów wobec wprowadzania GMO do obrotu; mając na uwadze, że nie uzyskano poparcia kwalifikowanej większości państw członkowskich dla zezwolenia na wprowadzenie żadnego z tych GMO; mając na uwadze, że powody, dla których państwa członkowskie nie popierają zezwoleń, obejmują brak poszanowania zasady ostrożności w procesie wydawania zezwoleń oraz obawy naukowe związane z oceną ryzyka;

Q.

mając na uwadze, że Komisja nadal wydaje zezwolenia na GMO, mimo że sama stwierdziła niedemokratyczność tego procesu, a także mimo braku poparcia ze strony państw członkowskich i mimo sprzeciwu Parlamentu;

R.

mając na uwadze, że żadna zmiana w prawie nie jest konieczna, by Komisja mogła nie zatwierdzić GMO, jeżeli w komitecie odwoławczym kwalifikowana większość państw członkowskich nie opowie się za zatwierdzeniem (16);

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 10 października 2019 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu, na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę MZHG0JG (SYN-ØØØJG-2), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Teksty przyjęte, P9_TA(2019)0028);

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 10 października 2019 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji dotyczącej odnowienia zezwolenia na wprowadzenie do obrotu, na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję A2704-12 (ACS-GMØØ5-3), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Teksty przyjęte, P9_TA(2019)0029);

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 10 października 2019 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu, na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady, produktów zawierających zmodyfikowaną genetycznie kukurydzę MON 89034 × 1507 × MON 88017 × 59122 × DAS-40278-9 oraz rodzaje zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy łączące dwie, trzy lub cztery modyfikacje MON 89034, 1507, MON 88017, 59122 i DAS-40278-9 i produktów składających się z wymienionych rodzajów zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy lub z niej wyprodukowanych (Teksty przyjęte P9_TA(2019)0030);

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 14 listopada 2019 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji dotyczącej odnowienia zezwolenia na wprowadzenie do obrotu, na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną bawełnę LLCotton25 (ACS-GHØØ1-3), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Teksty przyjęte, P9_TA(2019)0054);

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 14 listopada 2019 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji dotyczącej odnowienia zezwolenia na wprowadzenie do obrotu, na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję MON 89788 (MON-89788-1), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Teksty przyjęte, P9_TA(2019)0055);

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 14 listopada 2019 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę MON 89034 × 1507 × NK603 × DAS-40278-9 oraz subkombinacje MON 89034 × NK603 × DAS-40278-9, 1507 × NK603 × DAS-40278-9 i NK603 × DAS-40278-9, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Teksty przyjęte P9_TA(2019)0056);

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 14 listopada 2019 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu, na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady, produktów zawierających zmodyfikowaną genetycznie kukurydzę Bt11 × MIR162 × MIR604 × 1507 × 5307 × GA21 oraz rodzaje zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy łączące dwie, trzy, cztery lub pięć modyfikacji Bt11, MIR162, MIR604, 1507, 5307 i GA21 i produktów składających się z wymienionych rodzajów zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy lub z niej wyprodukowanych (Teksty przyjęte, P9_TA(2019)0057);

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 14 maja 2020 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu na mocy rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję MON 87708 × MON 89788 × A5547-127, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Teksty przyjęte, P9_TA(2020)0069);

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 11 listopada 2020 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę MON 87427 × MON 89034 × MIR162 × NK603 oraz genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę łączącą dwie, trzy lub cztery modyfikacje MON 87427, MON 89034, MIR162 i NK603, składających się z tych odmian kukurydzy lub z nich wyprodukowanych oraz uchylającej decyzję wykonawczą Komisji (UE) 2018/1111 na mocy rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady (Teksty przyjęte, P9_TA(2020)0291);

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 11 listopada 2020 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu, na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję SYHT0H2 (SYN-ØØØH2-5), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Teksty przyjęte, P9_TA(2020)0292);

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 11 listopada 2020 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu, na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady, produktów zawierających zmodyfikowaną genetycznie kukurydzę MON 87427 × MON 87460 × MON 89034 × MIR162 × NK603 oraz rodzaje zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy łączące dwie, trzy lub cztery modyfikacje MON 87427, MON 87460, MON 89034, MIR162 i NK603 i produktów składających się z wymienionych rodzajów zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy lub z niej wyprodukowanych (Teksty przyjęte P9_TA(2020)0293);

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2020 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003 produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję MON 87751 × MON 87701 × MON 87708 × MON 89788, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Teksty przyjęte, P9_TA(2020)0365);

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2020 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu, na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady, produktów zawierających zmodyfikowaną genetycznie kukurydzę MON 87427 × MON 89034 × MIR162 × MON 87411 oraz rodzaje zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy łączące dwie lub trzy modyfikacje MON 87427, MON 89034, MIR162 i MON 87411 i produktów składających się z wymienionych rodzajów zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy lub z niej wyprodukowanych (Teksty przyjęte, P9_TA(2020)0366);

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2020 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji dotyczącej odnowienia zezwolenia na wprowadzenie do obrotu, na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę MIR604 (SYN-IR6Ø4-5), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Teksty przyjęte, P9_TA(2020)0367);

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2020 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji dotyczącej odnowienia zezwolenia na wprowadzenie do obrotu, na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę MON 88017 (MON-88Ø17-3), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Teksty przyjęte, P9_TA(2020)0368);

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 2020 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji dotyczącej odnowienia zezwolenia na wprowadzenie do obrotu, na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę MON 89034 (MON-89Ø34-3), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Teksty przyjęte, P9_TA(2020)0369);

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 11 marca 2021 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu, na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną bawełnę GHB614 × T304-40 × GHB119, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Teksty przyjęte, P9_TA(2021)0080);

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 11 marca 2021 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu, na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę MZIR098 (SYN-ØØØ98-3), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Teksty przyjęte, P9_TA(2021)0081);

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 7 lipca 2021 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu na mocy rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję DAS-81419-2 × DAS–44406–6, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Teksty przyjęte, P9_TA(2021)0334);

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 7 lipca 2021 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu, na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę 1507 × MIR162 × MON810 × NK603 oraz rodzaje genetycznie zmodyfikowanej kukurydzy łączące dwie lub trzy modyfikacje 1507, MIR162, MON810 i NK603, produktów składających się z wymienionych rodzajów genetycznie zmodyfikowanej kukurydzy lub z niej wyprodukowanych (Teksty przyjęte, P9_TA(2021)0335);

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 7 lipca 2021 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji dotyczącej odnowienia zezwolenia na wprowadzenie do obrotu, na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1829/2003, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę Bt 11 (SYN-BTØ11-1), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Teksty przyjęte, P9_TA(2021)0336);

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 15 lutego 2022 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu, na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję GMB151 (BCS-GM151-6), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Teksty przyjęte, P9_TA(2022)0024);

—

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 15 lutego 2022 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji dotyczącej odnowienia zezwolenia na wprowadzenie do obrotu, na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady, produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną bawełnę GHB614 (BCS-GHØØ2-5), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (Teksty przyjęte, P9_TA(2022)0025).