Brak sprzeciwu wobec zgłoszonej koncentracji

(Sprawa M.10678 – AIP / MACQUARIE / ABERDEEN / ONIVIA)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2022/C 167/01)

W dniu 7 kwietnia 2022 r. Komisja podjęła decyzję o niewyrażaniu sprzeciwu wobec powyższej zgłoszonej koncentracji i uznaniu jej za zgodną z rynkiem wewnętrznym. Decyzja ta została oparta na art. 6 ust. 1 lit. b) rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1). Pełny tekst decyzji dostępny jest wyłącznie w języku angielskim i zostanie podany do wiadomości publicznej po uprzednim usunięciu ewentualnych informacji stanowiących tajemnicę handlową. Tekst zostanie udostępniony:

—

w dziale dotyczącym połączeń przedsiębiorstw na stronie internetowej Komisji poświęconej konkurencji (http://ec.europa.eu/competition/mergers/cases/). Powyższa strona została wyposażona w różne funkcje pomagające odnaleźć konkretną decyzję w sprawie połączenia, w tym indeksy wyszukiwania według nazwy przedsiębiorstwa, numeru sprawy, daty i sektora,

—	w formie elektronicznej na stronie internetowej EUR-Lex (http://eur-lex.europa.eu/homepage.html?locale=pl) jako dokument nr 32022M10678. Strona EUR-Lex zapewnia internetowy dostęp do prawa Unii Europejskiej.

---

(1)  Dz.U. L 24 z 29.1.2004, s. 1.

Konkluzje Rady w sprawie zwiększenia mobilności nauczycieli i trenerów, zwłaszcza mobilności europejskiej, w toku ich kształcenia i doskonalenia zawodowego

(2022/C 167/02)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

W KONTEKŚCIE:

PRZYWOŁUJĄC tło polityczne przedstawione w załączniku.

MAJĄC NA WZGLĘDZIE:

UZNAJE, ŻE

ZGADZA SIĘ, ŻE

ZACHĘCA PAŃSTWA CZŁONKOWSKIE, BY ZGODNIE Z UWARUNKOWANIAMI KRAJOWYMI I ZASADĄ POMOCNICZOŚCI:

18.

Wspierały możliwości w zakresie europejskiej mobilności nauczycieli i trenerów, na przykład, w stosownych przypadkach, poprzez usuwanie istniejących barier, oferowanie, gdy to możliwe, wsparcia organizacyjnego i finansowego, dzielenie się rozwiązaniami dotyczącymi zapewniania nauczycieli i trenerów na zastępstwo oraz promowanie programów mobilności.

19.

Wspierały możliwości w zakresie mobilności członków kadry kierowniczej szkół przez wzgląd na korzyści dla ich własnej kariery zawodowej, dla ich instytucji edukacyjnych, ale także jako sposobu wspierania i promowania mobilności nauczycieli i trenerów, a także by zachęcały do takiej mobilności.

20.

Włączyły mobilność do systemu kształcenia i doskonalenia zawodowego nauczycieli i trenerów, w stosownych przypadkach, zarówno w zakresie kształcenia, jak i doskonalenia zawodowego. Promowały udział w działaniach programu Erasmus+, np. w akademiach nauczycielskich Erasmus+ i inicjatywie „Uniwersytety Europejskie”. Doświadczenia w zakresie współpracy dwustronnej mogą być punktem wyjścia i inspiracją do dalszego rozwoju.

21.

Ułatwiały, w stosownych przypadkach, formalne uznawanie wyników z okresów mobilności, w szczególności okresów nauczania i szkolenia za granicą, w ramach kształcenia nauczycieli i trenerów, do celów rozwoju zawodowego lub przebiegu kariery.

22.

Zbadały sposoby wspierania dobrej jakości uczenia się języków obcych w ramach systemów kształcenia i doskonalenia zawodowego nauczycieli i trenerów, w stosownych przypadkach, w celu zwiększenia ich udziału w programach mobilności, z myślą o rozwijaniu kompetencji, które są niezbędne do pracy z zagranicznymi źródłami i materiałami.

23.

Aby umożliwić mobilność nauczycielom i trenerom, którzy wyrażają wolę skorzystania z niej, zidentyfikowały i promowały, w stosownych przypadkach i z należytym poszanowaniem autonomii instytucjonalnej, tzw. okna mobilności , tj. zalecane okresy, zaplanowane w ramach lat szkolnych lub programów kształcenia nauczycieli i trenerów tak, by umożliwić zarówno praktykującym, jak i przyszłym nauczycielom i trenerom uczestnictwo w mobilności. Może to obejmować zidentyfikowanie odpowiednich okresów, w których instytucje edukacyjne mogą organizować odbywające się w szkole działania szkoleniowe zarówno dla praktykujących, jak i przyszłych nauczycieli, oraz działania w ramach ścieżki edukacyjnej trenerów.

24.

Promowały, w stosownych przypadkach, korzystanie z odpowiednich modułów szkoleniowych skoncentrowanych na Europie, w ramach kształcenia i doskonalenia zawodowego nauczycieli i trenerów, które mogłyby obejmować takie programy jak akcje „Jean Monnet”, również w odniesieniu do kształcenia podstawowego i średniego.

25.

Wspierały, w stosownych przypadkach, budowanie zdolności poprzez promowanie różnych form współpracy lokalnej i regionalnej, takich jak konsorcja Erasmus+, pod kierownictwem regionalnych organów szkolnych/instytucjonalnych zapewniających szersze oddziaływanie projektów mobilności i wspierających fizyczne lub internetowe uczestnictwo nauczycieli i trenerów z mniejszych lub oddalonych instytucji edukacyjnych w możliwościach rozwoju zawodowego za granicą.

26.

Wspierały, w stosownych przypadkach, instytucje edukacyjne w zwiększaniu ich zdolności do organizowania działań w zakresie mobilności zarówno dla praktykujących, jak i przyszłych nauczycieli i trenerów, oraz do korzystania z tych działań.

27.

Promowały korzystanie z narzędzi i platform cyfrowych, w tym eTwinning i EPALE, w celu uzupełnienia i przygotowania mobilności fizycznej, zwiększenia umiejętności i kompetencji cyfrowych oraz promowania dalszej współpracy transnarodowej.

28.

Zachęcały do opartych na rzetelnych informacjach ofert doskonalenia zawodowego dla nauczycieli i trenerów, którzy mogliby skorzystać na działaniach w zakresie mobilności, oraz promowały badania związane z wysiłkami państw członkowskich UE w zakresie mobilności nauczycieli, poszukując jednocześnie innych aspektów synergii z badaniami naukowymi.

ZWRACA SIĘ DO KOMISJI, BY ZGODNIE Z TRAKTATAMI I PRZY PEŁNYM POSZANOWANIU ZASADY POMOCNICZOŚCI:

29.

Promowała możliwości w zakresie mobilności nauczycieli i trenerów za pośrednictwem programu Erasmus+, w tym poprzez oferowanie niezbędnego wsparcia dla działania akademii nauczycielskich Erasmus+, które zostanie poddane ewaluacji z myślą o dalszym rozwoju sytuacji po 2025 r.

30.

Stworzyła zestawienie istniejących narzędzi służących wspieraniu mobilności nauczycieli i trenerów oraz promowała te narzędzia za pomocą np. platform takich jak przyszła europejska platforma edukacji szkolnej (która będzie obejmować eTwinning i School Education Gateway) oraz EPALE.

31.

We współpracy z państwami członkowskimi zbadała możliwość opracowania ram politycznych na szczeblu europejskim w celu zwiększenia liczby możliwości w zakresie mobilności edukacyjnej i ich jakości zarówno dla przyszłych, jak i praktykujących nauczycieli i trenerów w Europie, w oparciu o ich rzeczywiste potrzeby w zakresie mobilności. Tego rodzaju ramy mogłyby na przykład wspierać radzenie sobie z przeszkodami utrudniającymi mobilność, stanowiłyby wsparcie dla państw członkowskich w promowaniu mobilności i europejskiego wymiaru nauczania w kształceniu i doskonaleniu zawodowym nauczycieli, w dalszym rozwijaniu możliwości w zakresie mobilności edukacyjnej i w dostarczaniu informacji o możliwościach w zakresie finansowania i mobilności.

32.

Podjęła kwestię mobilności w ramach prac służących zbadaniu ewentualnego stworzenia, na zasadzie dobrowolności, europejskich wytycznych dotyczących opracowywania krajowych ram rozwoju kariery zawodowej i poradnictwa przez całe życie, wspierając w ten sposób przebieg kariery zawodowej nauczycieli i trenerów.

33.

Kontynuowała promowanie automatycznego wzajemnego uznawania kwalifikacji, a w szczególności okresów mobilności zagranicznej w ramach kształcenia i doskonalenia zawodowego nauczycieli i trenerów (6).

34.

Współpracowała z państwami członkowskimi w zakresie analizy wykonalności i wartości dodanej tzw. okien mobilności w programach studiów dla przyszłych nauczycieli i trenerów.

35.

Złożyła Komitetowi ds. Edukacji sprawozdanie na potrzeby podjęcia dalszych decyzji dotyczące wyników prac prowadzonych przez stałą grupę ds. wskaźników i benchmarków w odniesieniu do monitorowania mobilności nauczycieli i trenerów, z myślą o promowaniu i poszerzaniu potencjału w zakresie mobilności.

---

(1)  Zgodnie z definicją w konkluzjach Rady w sprawie europejskich nauczycieli i trenerów przyszłości (Dz.U. C 193 z 9.6.2020, s. 11) do celów niniejszych konkluzji termin „nauczyciel” oznacza osobę, która – zgodnie z ustawodawstwem i praktyką państwa członkowskiego – posiada status nauczyciela (lub status równorzędny), natomiast „trener” to każda osoba realizująca co najmniej jedno zadanie związane z funkcją szkoleniową (w zakresie teorii lub praktyki) w instytucji edukacyjnej bądź w miejscu pracy. Obejmuje to nauczycieli w kształceniu ogólnym i szkolnictwie wyższym, nauczycieli i instruktorów wstępnego i ustawicznego kształcenia i szkolenia zawodowego, a także pracowników placówek wczesnej edukacji i opieki nad dzieckiem oraz edukatorów osób dorosłych.

Wykształcenie i struktura kariery nauczycieli i trenerów znacznie się różnią w zależności od dziedziny kształcenia i szkolenia. Adekwatność niektórych elementów niniejszych konkluzji zależy zatem od struktury systemów krajowych i poszczególnych sektorów kształcenia i szkolenia.

(2)  Do celów niniejszych konkluzji „mobilność” odpowiada pojęciu „mobilności edukacyjnej” zdefiniowanemu w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/817 z dnia 20 maja 2021 r. ustanawiającym „Erasmus+”: unijny program na rzecz kształcenia i szkolenia, młodzieży i sportu oraz uchylającym rozporządzenie (UE) nr 1288/2013, a mianowicie jest to fizyczne przeniesienie się do państwa innego niż państwo zamieszkania w celu podjęcia nauki, szkolenia lub uczenia się pozaformalnego lub nieformalnego. Może być połączone z „wirtualnym uczeniem się”, które oznacza nabywanie wiedzy, umiejętności i kompetencji poprzez korzystanie z narzędzi technologii informacyjno-komunikacyjnych umożliwiających uczestnikom wartościowe transnarodowe lub międzynarodowe doświadczenie edukacyjne.

(3)  Eurydice, „Teachers in Europe, careers, development and well-being” [Nauczyciele w Europie: kariera, rozwój i dobrostan], s. 21.

(4)  Z załącznika statystycznego do sprawozdania rocznego z wdrażania programu Erasmus+ w 2019 r. wynika, że w ramach projektów akcji kluczowej 101 (mobilność kadry w edukacji szkolnej) zakontraktowanych w 2019 r. około 40 600 przewidywanych uczestników miało uczestniczyć w kursach i szkoleniach (około 75 % działań w zakresie mobilności), podczas gdy w przypadku obserwacji pracy liczba ta wyniosła 13 209 uczestników (około 24 % działań w zakresie mobilności), a w przypadku zadań dydaktycznych – 389 uczestników (mniej niż 1 % działań w zakresie mobilności).

(5)  Jak podkreślono w rezolucji Rady w sprawie strategicznych ram europejskiej współpracy w dziedzinie kształcenia i szkolenia na rzecz europejskiego obszaru edukacji i w szerszej perspektywie (2021–2030), w 2025 r. Komisja opublikuje pełne sprawozdanie dotyczące europejskiego obszaru edukacji. „Na podstawie tej ewaluacji Rada dokona przeglądu ram strategicznych – w tym unijnych celów, struktury zarządzania i metod pracy” (Dz.U. C 66 z 26.2.2021, s. 10).

(6)  Zgodnie z zaleceniem Rady z dnia 26 listopada 2018 r. w sprawie propagowania automatycznego wzajemnego uznawania kwalifikacji uzyskanych w ramach kształcenia i szkolenia na poziomie wyższym i średnim II stopnia oraz efektów uczenia się osiągniętych w okresach nauki za granicą (Dz.U. C 444 z 10.12.2018, s. 1).

Konkluzje Rady w sprawie europejskiej strategii na rzecz wzmacniania pozycji instytucji szkolnictwa wyższego z myślą o przyszłości Europy

(2022/C 167/03)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

PRZYPOMINAJĄC o politycznym tle przedmiotowej kwestii, przedstawionym w załączniku do niniejszych konkluzji,

PRZYPOMINAJĄC, ŻE:

UWAŻA, ŻE:

ZWRACA SIĘ DO KOMISJI I PAŃSTW CZŁONKOWSKICH, BY ZGODNIE ZE SWOIMI ODPOWIEDNIMI KOMPETENCJAMI I Z NALEŻYTYM POSZANOWANIEM ZASADY POMOCNICZOŚCI WSPÓŁPRACOWAŁY Z INSTYTUCJAMI SZKOLNICTWA WYŻSZEGO I INTERESARIUSZAMI Z MYŚLĄ O OSIĄGNIĘCIU NASTĘPUJĄCYCH KLUCZOWYCH CELÓW:

Wzmocnienie europejskiego wymiaru szkolnictwa wyższego, badań naukowych i innowacji, a także istniejących między nimi synergii

15.

Pogłębiona współpraca transnarodowa przyczynia się do tworzenia, w pełnej synergii, europejskiego obszaru edukacji i nowej europejskiej przestrzeni badawczej, poprzez wzmacnianie instytucji szkolnictwa wyższego i poprawę jakości szkolnictwa wyższego, badań naukowych i innowacji w całej Europie. Dzięki nowym wymiarom, formatom i możliwościom mobilności pomiędzy dyscyplinami i sektorami oraz ponad granicami, atrakcyjnym i stabilnym karierom akademickim i badawczym, a także otwartej edukacji i otwartej nauce, współpraca ta pozwala instytucjom szkolnictwa wyższego lepiej stawiać czoła wyzwaniom społecznym i zapewniać studentom, osobom biorącym udział w uczeniu się przez całe życie i naukowcom odpowiednią wiedzę oraz odpowiednie umiejętności i kompetencje na potrzeby ich przyszłego rozwoju zawodowego i osobistego. Szczególną uwagę należy zwrócić na studentów i młodych naukowców, na których studia i karierę silnie wpłynęła pandemia, a także na tych z obszarów wiejskich i oddalonych, takich jak regiony najbardziej oddalone.

16.

Sojusze instytucji szkolnictwa wyższego, takie jak „Uniwersytety Europejskie”, mogą być dowodem na potencjał szeroko zakrojonej i długoterminowej współpracy instytucjonalnej w zakresie szkolnictwa wyższego. Takie sojusze są w stanie generować rzeczywistą europejską wartość dodaną poprzez tworzenie masy krytycznej w skali europejskiej dzięki długofalowemu zaangażowaniu wszystkich interesariuszy. Ułatwiają one swobodne przemieszczanie się w całej Europie do celów studiów, pracy lub badań naukowych, w oparciu o wspólne interesy. Z uwagi na wysoki poziom integracji, przejrzystości i otwartości mogą one przynieść transformacyjne skutki w Europie i dla Europy. Te transformacyjne skutki zostaną spotęgowane dzięki koordynacji i komplementarności z innymi europejskimi, krajowymi, regionalnymi, lokalnymi i, w stosownych przypadkach, międzynarodowymi inicjatywami i sieciami.

17.

Uwolnienie pełnej wartości dodanej sojuszy instytucji szkolnictwa wyższego, takich jak „Uniwersytety Europejskie”, wymaga dalszego wsparcia na szczeblu europejskim i, w stosownych przypadkach, krajowym, opartego na podejściu stopniowym. Sojusze te, jako katalizatory transformacji instytucjonalnej, powinny być, w stosownych przypadkach, wspierane w zakresie rozwijania silnego wymiaru badawczo-innowacyjnego oraz w zakresie wdrażania innowacyjnych wspólnych programów edukacyjnych na wszystkich poziomach, w ramach podejścia skoncentrowanego na studencie i opartego na badaniach naukowych i innowacjach, i mogłyby ewentualnie przyznawać wspólne dyplomy na podstawie europejskich kryteriów współtworzonych z państwami członkowskimi i odpowiednimi interesariuszami, zgodnie z instrumentami procesu bolońskiego. Sojusze te powinny również, w stosownych przypadkach, być wspierane w usprawnianiu zarządzania zasobami ludzkimi, poprzez ewentualną wspólną rekrutację pracowników akademickich i naukowców, w promowaniu rozwoju atrakcyjnej i stabilnej kariery zawodowej oraz w uwspólnianiu zasobów i struktur, na przykład laboratoriów i platform.

18.

Przy pełnym uznaniu, jak ważne są uczenie się oparte na kontakcie bezpośrednim i fizyczna mobilność, a także potrzeba zapewnienia zrównoważonej cyrkulacji talentów, instytucje szkolnictwa wyższego powinny być zachęcane do dalszego wspierania wszelkiego rodzaju mobilności studentów, kadry i naukowców, która sprzyja sukcesowi akademickiemu i osobistym osiągnięciom, gdyż umożliwia – poprzez umiędzynarodowienie programów nauczania lub poprzez funkcjonowanie w innowacyjnych międzynarodowych środowiskach w instytucjach macierzystych – wszystkim studentom, pracownikom i naukowcom zdobywanie kompetencji międzynarodowych i międzykulturowych.

19.

Europejski Rok Młodzieży ma w tym względzie do odegrania rolę wspomagającą. Warto przypomnieć o celu zakładającym, że co najmniej 20 % absolwentów w europejskim obszarze szkolnictwa wyższego powinno mieć za sobą okres nauki lub szkolenia za granicą, jak potwierdzono w komunikacie ministerialnym z Rzymu z dnia 19 listopada 2020 r., i o wsparciu, którego należy udzielać inicjatywie „Uniwersytety Europejskie”, tak by możliwe było osiągnięcie ambitnego celu 50 % mobilnych studentów, który to cel określono w konkluzjach Rady w sprawie inicjatywy „Uniwersytety Europejskie” – łączenie szkolnictwa wyższego, badań, innowacji i społeczeństwa: ku nowemu wymiarowi europejskiego szkolnictwa wyższego.

20.

Z myślą o realizacji wspomnianych celów państwa członkowskie i Komisja, we współpracy z instytucjami szkolnictwa wyższego, powinny również dążyć do uproszczenia procedur administracyjnych dla instytucji, w tym poprzez dalsze rozszerzenie wdrażania inicjatywy dotyczącej europejskiej karty studenta oraz poprzez dalsze wdrażanie automatycznego wzajemnego uznawania kwalifikacji akademickich i okresów nauki za granicą we współpracy z ośrodkami informacji o uznawalności wykształcenia do celów akademickich (ośrodkami NARIC). Należy zachęcać instytucje szkolnictwa wyższego, by na swoich kampusach w pełni wykorzystywały narzędzia cyfrowe do celów mobilności oraz uznawania kwalifikacji, promowania wielojęzyczności, międzykulturowości i włączenia studentów o mniejszych szansach, a także by uczyniły z mobilność integralny element programów studiów.

Umacnianie globalnej roli i przywództwa Europy

21.

Jak wskazano we wspólnym komunikacie pt. „Strategia Global Gateway”, umiędzynarodowienie szkolnictwa wyższego i badań naukowych ma dla Europy strategiczne znaczenie geopolityczne. Globalna współpraca w zakresie szkolnictwa wyższego musi opierać się na podstawowych wartościach i zasadach, a ich centralnym elementem powinny być wolność akademicka, autonomia instytucjonalna, otwarta edukacja i otwarta nauka. Jednym z podstawowych warunków wstępnych współpracy międzynarodowej powinna być zasada wzajemności i zasada równych warunków działania. W stosunkach z globalnymi partnerami w zakresie badań naukowych i innowacji oraz w prowadzonych z nimi negocjacjach w tej dziedzinie należy kierować się przewodnią zasadą „otwarty w największym możliwym zakresie, zamknięty tylko w koniecznym”. Instytucje szkolnictwa wyższego powinny być wspierane poprzez skoordynowane podejście europejskie, tak by mogły promować te europejskie wartości i zasady na szczeblu globalnym z myślą o osiągnięciu zrównoważonej i wzajemnie korzystnej współpracy, która jest elementem miękkiej siły i zdolności Europy jako podmiotu wyznaczającego światowe standardy. Współpraca z państwami trzecimi w dziedzinie szkolnictwa wyższego i badań naukowych musi opierać się na wspólnym rozumieniu i podzielaniu tych wartości i zasad promowanych na szczeblu europejskim i być zgodna z innymi strategicznymi interesami Unii, jak określono na konferencji w Marsylii w sprawie globalnego podejścia.

22.

Pogłębiona współpraca europejska może przynosić korzyści w zakresie wspierania instytucji szkolnictwa wyższego oraz wyposażania naukowców, trenerów, studentów i kadry w narzędzia niezbędne do radzenia sobie z wyzwaniami zagrażającymi sprawiedliwej globalnej współpracy, takimi jak niesprawiedliwość, ingerencja zagraniczna i przeszkody w urzeczywistnieniu otwartej nauki. Konieczne jest również promowanie świadomego i niezależnego sposobu rozumienia partnerów z państw trzecich. Aby ugruntować status Unii Europejskiej jako bezpiecznego miejsca dla wolności badań naukowych i wartości demokratycznych, instytucje szkolnictwa wyższego powinny być wspierane poprzez programy europejskie i krajowe, przy pełnym poszanowaniu zasady doskonałości, tak by mogły gościć studentów, naukowców i pracowników akademickich, których wolność jest zagrożona.

23.

Aby zwiększyć swoją konkurencyjność na szczeblu globalnym, instytucje szkolnictwa wyższego powinny być zachęcane do mobilizowania lokalnych lub regionalnych ekosystemów, i wzmacniania w ten sposób spójności terytorialnej, poprzez silne partnerstwa z organizacjami badawczymi, podmiotami sektora innowacji, podmiotami finansującymi i partnerami społeczno-gospodarczymi, a przy tym do wchodzenia w bliskie interakcje z organami lokalnymi, regionalnymi i krajowymi. Z myślą o promowaniu różnorodności i doskonałości europejskich instytucji szkolnictwa wyższego na szczeblu globalnym, na szczeblu europejskim należy prowadzić dalsze prace i udzielać państwom członkowskim dalszego wsparcia w rozwijaniu polityk krajowych, na przykład poprzez inicjatywy na rzecz doskonałości oraz centra regionalne i lokalne.

24.

Transnarodowa współpraca między europejskimi instytucjami szkolnictwa wyższego zwiększa ich atrakcyjność w oczach międzynarodowych studentów, naukowców i partnerów globalnych oraz poprawia jakość ofert edukacyjnych i potencjał w zakresie badań naukowych i innowacji. Istniejące programy europejskie, takie jak Erasmus, unijne instrumenty działań zewnętrznych i „Horyzont Europa” powinny być wykorzystywane – w zakresie przewidzianym w ich podstawach prawnych – do wspierania sojuszy instytucji szkolnictwa wyższego, takich jak „Uniwersytety Europejskie” i wspólnot wiedzy i innowacji, w rozwijaniu w ramach całego sektora szkolnictwa wyższego, badań naukowych i innowacji wspólnych działań i strategii umiędzynaradawiających, oraz powinny być poddawane ocenie zgodnie z ich odpowiednimi kryteriami oceny. Pomogłoby to tym sojuszom w wyeksponowaniu się na arenie międzynarodowej, budowaniu międzynarodowych sieci z kluczowymi partnerami na całym świecie, wzmacnianiu zdolności partnerów w państwach trzecich oraz zwiększaniu międzynarodowej mobilności (przyjazdowej i wyjazdowej) studentów, naukowców, pracowników akademickich i kadry. Należy w pełni wykorzystać Globalną konwencję UNESCO z 2019 r. o uznawaniu kwalifikacji w szkolnictwie wyższym, ponieważ ułatwia ona międzynarodową mobilność studentów, a tym samym pozwala aktywować potencjał w zakresie umiędzynarodowienia europejskiego szkolnictwa wyższego. Wspólne europejskie wysiłki względem państw trzecich mogłyby ponadto, poprzez podejście „Drużyna Europy”, umożliwić dalsze propagowanie oferty europejskiego szkolnictwa wyższego i angażowanie się we wzajemnie korzystne działania na rzecz budowania zdolności.

Wzmacnianie odbudowy Europy i jej odpowiedzi na transformację cyfrową i ekologiczną

25.

Należy nadal zachęcać instytucje szkolnictwa wyższego, by przekształcały wiedzę w umiejętności, kompetencje i innowacje. Takie przekształcanie może się odbywać – przy pełnym poszanowaniu wolności akademickiej – poprzez rozwijanie ścisłej współpracy z partnerami gospodarczymi, społecznymi i przemysłowymi w lokalnych i regionalnych ekosystemach badań naukowych i innowacji oraz poprzez ułatwianie mobilności międzysektorowej między instytucjami szkolnictwa wyższego a innymi partnerami, w szczególności w oparciu o strategie inteligentnej specjalizacji oraz Europejski Instytut Innowacji i Technologii (EIT) i wspólnoty wiedzy i innowacji (WWiI). Współpraca ta mogłaby być również niezwykle korzystna dla lokalnych przedsiębiorstw i MŚP oraz dawać studentom, naukowcom, pracownikom akademickim, trenerom i kadrze możliwość odbywania szkoleń, np. dotyczących zarządzania własnością intelektualną, transferu wiedzy oraz w zakresie przedsiębiorczości, w tym dostępu do finansowania, na każdym etapie ich kariery zawodowej. Wszystkie rodzaje działań pracowników akademickich, prowadzone zarówno w środowisku akademickim, jak i poza nim, a dotyczące wszystkich misji instytucji szkolnictwa wyższego powinny być brane pod uwagę przy ocenie ich kariery. Instytucje szkolnictwa wyższego powinny również zwiększyć zdolność do prowadzenia interakcji ze swoimi ekosystemami poprzez dostarczanie niezbędnej wiedzy oraz niezbędnych umiejętności i kompetencji, zwłaszcza w strategicznych sektorach przemysłu, oraz poprzez wspieranie transferu wiedzy i technologii i tworzenie przedsiębiorstw typu spin-off.

26.

Instytucje szkolnictwa wyższego mogłyby otrzymać wsparcie z myślą o usprawnieniu uczenia się skoncentrowanego na studencie i opartego na badaniach naukowych, którego celem jest zapewnienie studentom aktualnych kompetencji i umiejętności oraz aktualnej wiedzy, a także rozwijanie ich umiejętności i doświadczenia w zakresie badań. Ponadto studenci powinni być wspierani w pracy interdyscyplinarnej prowadzonej w ramach podejść opartych na wyzwaniach.

27.

Instytucje szkolnictwa wyższego mogą odgrywać kluczową rolę w uczeniu się przez całe życie i w reagowaniu na transformację rynku pracy, poprzez otworzenie się na wszystkie kategorie osób uczących się i zwiększanie ich szans na zatrudnienie, m.in. w drodze zmiany i podnoszenia kwalifikacji. Z myślą o tym należy wspierać instytucje szkolnictwa wyższego w wykorzystywaniu cyfryzacji do wspierania innowacyjnych metod uczenia się i nauczania oraz w opracowywaniu i wdrażaniu elastycznych i dostosowanych do indywidualnych potrzeb ścieżek uczenia się, w tym, w stosownych przypadkach, krótszych kursów lub doświadczeń edukacyjnych, które mogą prowadzić do mikrokwalifikacji, bez podważania przy tym podstawowej zasady oferowania pełnych programów studiów. Aby rozwijać odpowiednie umiejętności, kompetencje, postawy i ducha przedsiębiorczości wśród osób uczących się, instytucje szkolnictwa wyższego powinny być zachęcane do współpracy ze swoimi ekosystemami, do promowania doświadczeń związanych z pracą, takich jak staże, przygotowanie zawodowe i wolontariat, oraz, w stosownych przypadkach, do dalszego rozwijania ścieżek przedsiębiorczości umożliwiających studentom realizację projektów w zakresie przedsiębiorczości w trakcie studiów.

28.

Stanowiąc wyróżniający się atrybut jakości na szczeblu globalnym, instytucje szkolnictwa wyższego mają do odegrania kluczową rolę we wspieraniu transformacji ekologicznej i realizacji celów zrównoważonego rozwoju. W związku z tym należy wspierać instytucje szkolnictwa wyższego w całej Europie we wprowadzaniu zrównoważonych i ekologicznych podejść z wykorzystaniem podejścia obejmującego całą instytucję w ramach, odpowiednio, ich misji, infrastruktury i operacji.

29.

Aby sprostać transformacji ekologicznej, należy zachęcać instytucje szkolnictwa wyższego do rozwijania interdyscyplinarnej wiedzy, umiejętności i kompetencji, wspierania nabywania i wykorzystywania wiedzy na temat zrównoważoności przez wszystkie osoby uczące się i wszystkie społeczności oraz do włączania edukacji na rzecz zrównoważoności do programów nauczania we wszystkich odpowiednich sektorach. Instytucje te należy zachęcać do zlecania i prowadzenia badań w oparciu o bazę wiedzy z zakresu zrównoważoności.

30.

Jak pokazała pandemia COVID-19, technologie cyfrowe są potężnym narzędziem transformacji systemów szkolnictwa wyższego w Europie, z kolei instytucje szkolnictwa wyższego odgrywają zasadniczą rolę w zwiększaniu tempa transformacji cyfrowej w Europie.

31.

Konieczne jest zapewnienie instytucjom szkolnictwa wyższego dużego stopnia konektywności oraz wysokowydajnych infrastruktury i usług cyfrowych, które powinny być w jak największym zakresie interoperacyjne i współdzielone w całej Europie oraz opierać się na normach europejskich (3) i wykorzystywać zaufane technologie zgodnie ze szczególnymi potrzebami instytucji szkolnictwa wyższego, takimi jak potrzeba zapewnienia bezpiecznych danych.

32.

Przyspieszenie transformacji cyfrowej w Europie oznacza konieczność zapewnienia umiejętności cyfrowych i umiejętności korzystania z danych wszystkim studentom, trenerom, całej kadrze, wszystkim pracownikom akademickim i naukowcom oraz, w odpowiednich przypadkach, ogółowi społeczeństwa. Instytucje szkolnictwa wyższego mają do odegrania kluczową rolę w tym zakresie, jeśli chodzi o wyposażanie osób uczących się w nowe kompetencje cyfrowe, z uwzględnieniem ich elementu etycznego, w związku z takimi technologiami jak opieka nad danymi, sztuczna inteligencja, obliczenia wielkiej skali i cyberbezpieczeństwo, oraz jeśli chodzi o prowadzenie badań naukowych i innowacji.

33.

Instytucje szkolnictwa wyższego, przy pełnym uznaniu wartości uczenia się opartego na kontakcie osobistym, powinny jednocześnie w pełni wykorzystywać środki cyfrowe w celu poprawy jakości doświadczenia edukacyjnego z perspektywy studentów, kadry, pracowników akademickich i naukowców oraz w celu przeciwdziałania nierównościom społecznym. Aby zniwelować przepaść cyfrową, należy wspierać inicjatywy zapewniające wszystkim równy dostęp do zindywidualizowanych możliwości uczenia się, wykorzystując na przykład nauczanie wirtualne lub hybrydowe w oddalonych miejscach uczenia się. Instytucjom szkolnictwa wyższego, zapewniającym wysokiej jakości, przyjazne dla użytkownika zasoby edukacyjne, takie jak kursy internetowe, należy towarzyszyć w ich wysiłkach na rzecz dzielenia się platformami i interoperacyjnymi narzędziami umożliwiającymi wymianę danych.

Pogłębianie poczucia przynależności do Europy w oparciu o wspólne wartości

34.

Aby pogłębić poczucie przynależności europejskiej i promować nasz europejski styl życia, kluczowe znaczenie ma podtrzymywanie i ochrona europejskich wartości demokratycznych, wspieranie różnorodności, włączenia i równości płci oraz poprawa jakości i adekwatności szkolnictwa wyższego na rzecz umiejętności dostosowanych do przyszłych wyzwań. Instytucje szkolnictwa wyższego są autonomiczne, a jedną z głównych zasad ich misji i działalności jest wolność akademicka i naukowa.

35.

Należy wspierać instytucje szkolnictwa wyższego w ich wysiłkach służących ochronie edukacji i nauki przed dezinformacją, wspieraniu otwartej nauki i obronie wartości demokratycznych. W tym względzie instytucje szkolnictwa wyższego stanowią zabezpieczenie demokracji i podstawowe forum nauki obywatelskiej, przygotowując studentów do aktywnego obywatelstwa i zaangażowania publicznego.

36.

Instytucje szkolnictwa wyższego mogą stymulować debatę publiczną za pomocą rzetelnych i wnikliwych informacji – zapewniając szerszy dostęp do publikacji i danych badawczych oraz organizując wydarzenia publiczne w celu rozpowszechniania i omawiania wyników badań. Instytucje szkolnictwa wyższego mogą odgrywać kluczową rolę w zwalczaniu zniekształcającego wykorzystywania badań naukowych i stanowić punkt styczny między edukacją, badaniami naukowymi, innowacjami, organami publicznymi i społeczeństwem obywatelskim. Instytucje szkolnictwa wyższego mogłyby jeszcze bardziej wzmocnić tę rolę i wykorzystać ją do bardziej systematycznej współpracy ze wszystkimi podmiotami społecznymi, w tym z publicznymi i prywatnymi innowatorami, regionalnymi i lokalnymi organami publicznymi – w tym szkołami, mediami, organizacjami popularyzującymi wiedzę, a także organizacjami społeczeństwa obywatelskiego, takimi jak stowarzyszenia konsumentów, użytkowników lub pacjentów.

37.

Instytucje szkolnictwa wyższego powinny zapewnić, aby studenci, pracownicy akademiccy, naukowcy i kadra uczestniczyli w zarządzaniu nimi jako pełnoprawni członkowie i konstruktywni partnerzy społeczności szkolnictwa wyższego. W tym względzie studenci mogą być angażowani w mechanizmy podejmowania decyzji, m.in. w odniesieniu do programów nauczania, co stanowi jeden z aspektów podstawowych wartości akademickich oraz symbol demokracji i kultury dialogu w instytucjach szkolnictwa wyższego.

38.

Instytucje szkolnictwa wyższego powinny być zachęcane do wysiłków na rzecz zapewnienia włączenia i sukcesu swoich studentów, pracowników akademickich, naukowców i kadry oraz na rzecz promowania równych szans, bez względu na płeć, rasę lub pochodzenie etniczne, religię lub przekonania, pochodzenie społeczne i ekonomiczne, zdrowie, niepełnosprawność, wiek, orientację seksualną, pochodzenie ze środowisk migracyjnych i położenie geograficzne, oraz wspierane w tych wysiłkach. W tym celu instytucje szkolnictwa wyższego powinny być wspierane w zapewnianiu dobrostanu wszystkich osób w zgodzie z zasadą dbania o większą różnorodność społeczną. W tym względzie należy zachęcać instytucje szkolnictwa wyższego, by docierały do grup niedostatecznie reprezentowanych, aby poprawić ich dostęp do szkolnictwa wyższego i pomóc im w kończeniu studiów, z należytym uwzględnieniem studentów i młodych naukowców, na których studia i karierę zawodową silnie wpłynęła pandemia, a także tych pochodzących z obszarów wiejskich i oddalonych, takich jak regiony najbardziej oddalone.

39.

Instytucje szkolnictwa wyższego powinny być wspierane w podejmowania odpowiednich działań w celu poprawy równowagi płci w organach studenckich i pracowniczych, w tym także w kontekście rozwoju kariery akademickiej, i powinny być zachęcane do podejmowania takich działań.

40.

Instytucje szkolnictwa wyższego mogą korzystać z innowacyjnych narzędzi dydaktycznych i metod pedagogicznych, w tym narzędzi cyfrowych, aby oferować skoncentrowane na studencie podejście do uczenia się niezależnie od pochodzenia społeczno-ekonomicznego i środowiska uczenia się, z którego wywodzą się studenci. Aby zmniejszyć nierówności i promować osobiste osiągnięcia, instytucje szkolnictwa wyższego powinny być zachęcane do zapewniania poradnictwa i usług wsparcia dostosowanych do indywidualnych potrzeb, w szczególności osobom nowo przybyłym, stosownie do stylu i ścieżki uczenia się, a także pochodzenia społeczno-ekonomicznego poszczególnych osób uczących.

W SZCZEGÓLNOŚCI ZWRACA SIĘ DO PAŃSTW CZŁONKOWSKICH I KOMISJI, BY ZGODNIE ZE SWOIMI ODPOWIEDNIMI KOMPETENCJAMI I Z NALEŻYTYM POSZANOWANIEM ZASADY POMOCNICZOŚCI WSPIERAŁY SOJUSZE INSTYTUCJI SZKOLNICTWA WYŻSZEGO, TAKIE JAK „UNIWERSYTETY EUROPEJSKIE”:

41.

Należy nadal wspierać wszelkiego rodzaju sojusze instytucji szkolnictwa wyższego wszelkimi stosownymi i odpowiednimi środkami w celu ułatwienia współpracy prowadzonej z dbałością o wysoką jakość, doskonałość, oddziaływanie, włączenie i równowagę geograficzną, a także w celu identyfikowania przeszkód i rozwiązań, które mogą być wspólne dla wszystkich sojuszy. W szczególności, opierając się na wynikach śródokresowego przeglądu pierwszych sojuszy pilotażowych, należy dalej realizować inicjatywę „Uniwersytety Europejskie”. Umożliwiłoby to również grupowanie działań służące wymianie najlepszych praktyk w zakresie szkolnictwa wyższego, badań naukowych i innowacji oraz usług dla społeczeństwa.

42.

W pierwszej kolejności należy zachęcać sojusze instytucji szkolnictwa wyższego do pełnego wykorzystania istniejących programów finansowania, a także narzędzi wspomagających na szczeblu europejskim, krajowym i regionalnym, w celu zacieśnienia i pogłębienia współpracy.

43.

W stosownych przypadkach i w ścisłej współpracy z organami krajowymi, sojuszami instytucji szkolnictwa wyższego i interesariuszami należy podjąć kroki w celu pokonania przeszkód utrudniających pogłębioną, długoterminową i elastyczną współpracę transnarodową oraz opracować zinstytucjonalizowane instrumenty współpracy w oparciu o dotyczącą ich wstępną dokładną ocenę konieczności, korzyści i wykonalności. Celem jest umożliwienie sojuszom, na zasadzie dobrowolności, prowadzenia wspólnych działań, podejmowania wspólnych decyzji strategicznych, testowania wspólnej rekrutacji, opracowywania wspólnych programów studiów lub łączenia zasobów, a także zdolności kadrowych, technicznych i w zakresie danych, edukacji, badań naukowych i innowacji.

44.

Kładąc nacisk na wdrażanie europejskiego podejścia do zapewniania jakości wspólnych programów, należy podjąć dalsze kroki na rzecz uznawania wartości innowacyjnych transnarodowych doświadczeń edukacyjnych oraz zwiększenia widoczności, atrakcyjności i renomy – zarówno w Europie, jak i poza nią – takich wspólnych programów oferowanych przez sojusze instytucji szkolnictwa wyższego. Należy zbadać wspólne kryteria, które mogłyby doprowadzić do powstania potencjalnego europejskiego znaku jakości dla wspólnych programów. Następnie można by rozważyć ewentualne opracowanie i realizację, na zasadzie dobrowolności, na szczeblu krajowym, regionalnym lub instytucjonalnym, wspólnych dyplomów na wszystkich poziomach, w oparciu o wspomniane współtworzone kryteria europejskie, zgodnie z istniejącymi instrumentami procesu bolońskiego. Powinno się to odbywać się w ścisłej współpracy z organami krajowymi, sojuszami instytucji szkolnictwa wyższego i interesariuszami.

45.

Wyniki tych wstępnych procesów, o których mowa w pkt 43 i 44, byłyby na każdym etapie przedstawiane Radzie do celów dalszych decyzji.

46.

Należy umożliwić efektywne i skuteczne procesy zapewniania jakości na szczeblu krajowym, aby ułatwić stosowanie europejskiego podejścia do zapewniania jakości w odniesieniu do wspólnych programów, zgodnie z normami i wytycznymi zapewniania jakości w europejskim obszarze szkolnictwa wyższego, z uwzględnieniem tego, jak ważne są jakość, badania naukowe i zatrudnialność.

47.

Aby umożliwić sojuszom instytucji szkolnictwa wyższego osiągnięcie pełnego potencjału – poprzez zajęcie się kwestią kosztów finansowych współpracy transnarodowej dotyczących wszystkich misji tych sojuszy w perspektywie długoterminowej, należy podjąć kroki w kierunku bardziej trwałej, całościowej i zintegrowanej perspektywy unijnego finansowania. W związku z tym do 2024 r. Komisja w ścisłej współpracy z państwami członkowskimi i odpowiednimi interesariuszami powinna przetestować podejścia pilotażowe dotyczące możliwych rozwiązań, a następnie przedstawić Radzie sprawozdanie do celów dalszych decyzji.

W RAMACH DALSZYCH KROKÓW, Z NALEŻYTYM POSZANOWANIEM ZASAD POMOCNICZOŚCI I AUTONOMII INSTYTUCJONALNEJ, ORAZ ZGODNIE Z UWARUNKOWANIAMI KRAJOWYMI:

48.

WZYWA Komisję i państwa członkowskie do promowania i ochrony podstawowych wartości akademickich, w tym wolności i uczciwości akademickiej, zgodnie z komunikatem ministerialnym z Rzymu z 2020 r. i deklaracją z Bonn o wolności badań naukowych.

49.

ZWRACA SIĘ do Komisji i państw członkowskich, by we współpracy z odpowiednimi interesariuszami wspólnie podejmowały działania na rzecz tworzenia synergii między szkolnictwem wyższym, badaniami naukowymi i innowacjami – w kontekście struktur zarządzania strategicznych ram europejskiej współpracy w dziedzinie kształcenia i szkolenia oraz europejską przestrzenią badawczą. Działania te powinny charakteryzować się rzeczywistą wartością dodaną na szczeblu europejskim i służyć realizacji wyżej wymienionych kluczowych celów, i powinny być prowadzone przez Komisję i, na zasadzie dobrowolności, państwa członkowskie – za pomocą wszelkich odpowiednich środków zgodnie z uwarunkowaniami krajowymi.

50.

ZWRACA SIĘ do Komisji, by przedłożyła Radzie do połowy 2022 r., do informacji i do celów dalszych decyzji, plan działania dotyczący wspólnego zaprojektowania nowych instrumentów. Ten plan działania określałby kluczowe etapy i zaangażowane grupy ekspertów. Przy realizacji kluczowych celów uwzględnione zostaną: działania wskazane w komunikacie Komisji w sprawie Europejskiej strategii na rzecz szkół wyższych, rezolucja Rady w sprawie strategicznych ram europejskiej współpracy w dziedzinie kształcenia i szkolenia na rzecz europejskiego obszaru edukacji i w szerszej perspektywie (2021–2030) oraz odpowiednie działania wskazane w programie polityki w zakresie europejskiej przestrzeni badawczej na lata 2022–2024 załączonym do konkluzji Rady w sprawie przyszłego zarządzania europejską przestrzenią badawczą (EPB), a także wartości i zasady określone w zaleceniu Rady w sprawie Paktu na rzecz badań naukowych i innowacji w Europie.

51.

ZWRACA SIĘ do Komisji, państw członkowskich i interesariuszy, by angażowały się w ściślejszą współpracę w celu realizacji tych synergii, w oparciu o istniejące struktury zarządzania strategicznych ram europejskiej współpracy w dziedzinie kształcenia i szkolenia oraz europejską przestrzenią badawczą, w ścisłej synergii z europejskim obszarem szkolnictwa wyższego, oraz poprzez wykorzystanie najlepszych praktyk instytucji szkolnictwa wyższego. W tym kontekście w stosownych przypadkach można rozważyć organizowanie wspólnych posiedzeń dyrektorów generalnych odpowiedzialnych za szkolnictwo wyższe i Komitetu Europejskiej Przestrzeni Badawczej i Innowacji (ERAC), o jasno określonych tematach będących przedmiotem wspólnego zainteresowania i z myślą o wspólnym celu.

52.

ZWRACA SIĘ do Komisji i państw członkowskich, by pracowały na rzecz realizacji tych kluczowych celów w drodze ścisłej współpracy z unijnymi i międzynarodowymi organizacjami patronackimi lub innymi odpowiednimi organizacjami, które są istotne na szczeblu UE, i z przedstawicielami interesariuszy, takimi jak: instytucje szkolnictwa wyższego, w tym sojusze europejskich instytucji szkolnictwa wyższego, stowarzyszenia studentów, agencje ds. zapewniania jakości, organizacje badawczo-technologiczne, przedsiębiorstwa prowadzące intensywną działalność badawczą i innowacyjną, w tym MŚP, indywidualni naukowcy i innowatorzy, infrastruktury badawcze, organizacje finansujące badania naukowe i innowacje oraz akademie nauk. Można rozważyć organizację regularnych spotkań, takich jak Forum Uniwersytetów na rzecz Przyszłości Europy, pozwalających omawiać wdrażanie strategii i sprzyjających wymianie dobrych praktyk. Wyniki wspomnianego forum powinny inspirować dalszy rozwój i dalsze prace odpowiednich grup strategicznych ram europejskiej współpracy w dziedzinie kształcenia i szkolenia oraz europejskiej przestrzeni badawczej, w synergii z europejskim obszarem szkolnictwa wyższego.

53.

ZWRACA SIĘ do państw członkowskich o wykorzystywanie wielostronnych wymian poglądów przy wsparciu Komisji, by sprzyjać wymianie dobrych praktyk i partnerskiemu uczeniu się od innych państw członkowskich.

54.

ODNOTOWUJE zamiar Komisji, by zracjonalizować narzędzia monitorowania szkolnictwa wyższego. Mogłoby to zwiększyć ich potencjał i znaczenie dla decydentów, instytucji szkolnictwa wyższego, studentów i naukowców, bez zwiększania obciążeń administracyjnych dla państw członkowskich lub instytucji szkolnictwa wyższego, z myślą o zapewnieniu informacji o postępach we wdrażaniu europejskiej strategii na rzecz wzmacniania pozycji instytucji szkolnictwa wyższego oraz wspomożeniu państw członkowskich pragnących rozwijać działania w oparciu o rzetelne dowody i dane. Udział państw członkowskich w tym procesie jest dobrowolny. PROPONUJE oparcie dalszych dyskusji na analizie potencjalnych odpowiednich narzędzi monitorowania i ich ram prawnych. PODKREŚLA, że zadanie to powinno być realizowane w synergii z procesem koordynacji i monitorowania polityki EPB, obejmującym panel monitorujący postępy EPB.

55.

ZWRACA SIĘ do Komisji o regularne dostarczanie państwom członkowskim aktualnych informacji na temat postępów we wdrażaniu wyżej wymienionych działań oraz o przedstawienie w 2025 r. odnośnego kompleksowego przeglądu w całościowym sprawozdaniu Komisji dotyczącym europejskiego obszaru edukacji, również z uwzględnieniem postępów w realizacji europejskiej przestrzeni badawczej.

---

(1)  Do celów niniejszych konkluzji termin „instytucje szkolnictwa wyższego” jest stosowany w odniesieniu do całego sektora, reprezentującego cały obszar szkolnictwa wyższego, a zatem obejmuje wszystkie rodzaje instytucji szkolnictwa wyższego, w tym – zgodnie z prawem krajowym lub praktyką krajową – uczelnie badawcze, kolegia uniwersyteckie, szkoły wyższe nauk stosowanych, wyższe instytucje kształcenia i szkolenia zawodowego oraz wyższe szkoły artystyczne.

(2)  OECD (2020), Resourcing Higher Education: Challenges, Choices and Consequences [Zapewnienie zasobów na rzecz szkolnictwa wyższego: wyzwania, wybory i konsekwencje], Higher Education, OECD Publishing, Paryż.

(3)  Carretero Gomez, S., Vuorikari, R. i Punie, Y., DigComp 2.1: The Digital Competence Framework for Citizens with eight proficiency levels and examples of use [Kompetencje cyfrowe dla obywateli – osiem poziomów biegłości i przykłady stosowania], Urząd Publikacji Unii Europejskiej, Luksemburg, 2017.

Kursy walutowe euro (1)

20 kwietnia 2022 r.

(2022/C 167/04)

1 euro =

	Waluta	Kurs wymiany
USD	Dolar amerykański	1,0830
JPY	Jen	138,53
DKK	Korona duńska	7,4405
GBP	Funt szterling	0,82965
SEK	Korona szwedzka	10,2300
CHF	Frank szwajcarski	1,0254
ISK	Korona islandzka	139,20
NOK	Korona norweska	9,5443
BGN	Lew	1,9558
CZK	Korona czeska	24,409
HUF	Forint węgierski	371,36
PLN	Złoty polski	4,6338
RON	Lej rumuński	4,9436
TRY	Lir turecki	15,8892
AUD	Dolar australijski	1,4581
CAD	Dolar kanadyjski	1,3579
HKD	Dolar Hongkongu	8,4940
NZD	Dolar nowozelandzki	1,5950
SGD	Dolar singapurski	1,4779
KRW	Won	1 337,89
ZAR	Rand	16,3019
CNY	Yuan renminbi	6,9448
HRK	Kuna chorwacka	7,5610
IDR	Rupia indonezyjska	15 537,05
MYR	Ringgit malezyjski	4,6415
PHP	Peso filipińskie	56,747
RUB	Rubel rosyjski
THB	Bat tajlandzki	36,567
BRL	Real	5,0481
MXN	Peso meksykańskie	21,6392
INR	Rupia indyjska	82,6348

---

(1)  Źródło: referencyjny kurs wymiany walut opublikowany przez EBC.

OGŁOSZENIE O KONKURSIE OTWARTYM

(2022/C 167/05)

Europejski Urząd Doboru Kadr (EPSO) ogłasza następujący konkurs otwarty:

EPSO/AST/152/22 – Asystenci językowi (AST 1) dla następujących języków:

estoński (ET), chorwacki (HR), włoski (IT), niderlandzki (NL), polski (PL), portugalski (PT)

Ogłoszenie o konkursie jest opublikowane w 24 językach w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej C 167 A z 21 kwietnia 2022 r.

Informacje na ten temat można uzyskać na stronie EPSO: https://epso.europa.eu/

Zawiadomienie o wszczęciu przeglądu wygaśnięcia środków antydumpingowych stosowanych względem przywozu produktów z włókien szklanych ciągłych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej

(2022/C 167/06)

W następstwie opublikowania zawiadomienia o zbliżającym się wygaśnięciu (1) środków antydumpingowych obowiązujących w odniesieniu do przywozu produktów z włókien szklanych ciągłych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („państwo, którego dotyczy postępowanie” lub „ChRL”) Komisja Europejska („Komisja”) otrzymała wniosek o dokonanie przeglądu na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1036 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Unii Europejskiej (2) („rozporządzenie podstawowe”).

1.   Wniosek o dokonanie przeglądu

Wniosek został złożony w dniu 19 stycznia 2022 r. przez European Glass Fibre Producers Association (Europejskie Stowarzyszenie Producentów Włókna Szklanego) („wnioskodawca”) w imieniu przemysłu Unii, który wytwarza produkty z włókien szklanych ciągłych, w rozumieniu art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

Jawna wersja wniosku i analiza, w jakim stopniu producenci unijni popierają wniosek, są dołączone do akt do wglądu dla zainteresowanych stron. Sekcja 5.6 niniejszego zawiadomienia zawiera informacje o dostępie do akt dla zainteresowanych stron.

2.   Produkt objęty przeglądem

Niniejszy przegląd dotyczy nici ciętych z włókien szklanych, o długości nieprzekraczającej 50 mm; niedoprzędów z włókien szklanych, z wyłączeniem niedoprzędów z włókien szklanych, które są impregnowane i powlekane i których straty podczas prażenia wynoszą więcej niż 3 % (zgodnie z normą ISO 1887); mat z włókien ciągłych szklanych z wyłączeniem mat z waty szklanej („produkt objęty przeglądem”), obecnie objętych kodami CN 7019 11 00, ex 7019 12 00 (kody TARIC 7019120022, 7019120025, 7019120026, 7019120039) i 7019 14 00 i 7019 15 00 (3). Powyższe kody CN i kody TARIC podano jedynie w celach informacyjnych.

3.   Obowiązujące środki

Obecnie obowiązującym środkiem jest ostateczne cło antydumpingowe nałożone rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2017/724 (4).

4.   Podstawy dokonania przeglądu

W uzasadnieniu wniosku podano, że w związku z wygaśnięciem środków istnieje prawdopodobieństwo kontynuacji dumpingu i kontynuacji szkody dla przemysłu Unii.

4.1.    Zarzut dotyczący prawdopodobieństwa kontynuacji dumpingu

4.1.1.   Zarzut dotyczący prawdopodobieństwa kontynuacji dumpingu z ChRL

Wnioskodawca twierdził, że niewłaściwe jest stosowanie cen i kosztów krajowych w ChRL z uwagi na istnienie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego.

Na poparcie zarzutów w kwestii znaczących zakłóceń wnioskodawca powołał się na informacje zawarte w sprawozdaniu przygotowanym przez służby Komisji 20 grudnia 2017 r. opisującym szczególne okoliczności rynkowe w ChRL (5). Wnioskodawca odniósł się w szczególności do zakłóceń takich jak interwencje państwa w gospodarkę w ujęciu ogólnym, a konkretnie w sektorze produktu objętego przeglądem, oraz do zakłóceń dotyczących gruntów, energii, kapitału, surowców i pracy.

Ponadto wnioskodawca oparł się na publicznie dostępnych informacjach, w szczególności na 13. planie pięcioletnim dotyczącym rozwoju przemysłu materiałów budowalnych, planie rozwoju inteligentnej produkcji, 13. planie pięcioletnim na rzecz krajowego rozwoju gospodarczego i społecznego ChRL, 14. planie pięcioletnim oraz na inicjatywie „Made in China 2025”. Zdaniem wnioskodawcy plany te zachęcają organy rządowe na wszystkich poziomach oraz instytucje finansowe będące własnością państwa do wspierania rozwoju przemysłu produktu objętego przeglądem w ChRL. Wnioskodawca odniósł się również do ustaleń Komisji w poprzednim dochodzeniu antysubsydyjnym dotyczącym produktu objętego przeglądem z ChRL (6), dochodzeniach antydumpingowych i antysubsydyjnych dotyczących tkanin z włókien szklanych z ChRL i Egiptu (7) w odniesieniu do konkretnych zakłóceń w sektorze produktu objętego przeglądem.

W świetle dostępnych informacji Komisja uważa, że istnieją wystarczające dowody zgodnie z art. 5 ust. 9 rozporządzenia podstawowego wskazujące na to, że z powodu znaczących zakłóceń wpływających na ceny i koszty stosowanie krajowych cen i kosztów w państwie, którego dotyczy postępowanie, jest niewłaściwe, a tym samym uzasadniające wszczęcie dochodzenia na podstawie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

Sprawozdanie krajowe dostępne jest w aktach do wglądu dla zainteresowanych stron i na stronie DG ds. Handlu (8).

W konsekwencji, w świetle art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego, zarzut dotyczący prawdopodobieństwa kontynuacji dumpingu z ChRL opiera się na porównaniu wartości normalnej konstruowanej na podstawie kosztów produkcji i kosztów sprzedaży odzwierciedlających niezakłócone ceny lub wartości odniesienia w odpowiednim kraju reprezentatywnym z ceną eksportową (na poziomie ex-works) produktu objętego przeglądem z państwa, którego dotyczy postępowanie, sprzedawanego na wywóz do Unii.

Obliczone na tej podstawie marginesy dumpingu są znaczne, co wskazuje na kontynuację dumpingu.

4.2.    Zarzut dotyczący prawdopodobieństwa kontynuacji szkody

Wnioskodawca stwierdza, że istnieje prawdopodobieństwo kontynuacji szkody. W tym względzie wnioskodawca przedstawił wystarczające dowody na to, że przywóz produktu objętego przeglądem z państwa, którego dotyczy postępowanie, do Unii jest nadal znaczny w ujęciu bezwzględnym i pod kątem jego udziału w rynku.

Dowody przedstawione przez wnioskodawcę wskazują, że ilość przywożonego produktu objętego przeglądem miała, oprócz innych skutków, negatywny wpływ na sprzedawane ilości oraz poziom cen stosowanych przez przemysł Unii, co wywarło znaczący niekorzystny wpływ na ogólne wyniki, sytuację finansową i zatrudnienie w przemyśle Unii.

Wnioskodawca wskazuje również na prawdopodobieństwo kontynuacji szkody w przyszłości. W tym zakresie wnioskodawca przedstawił dowody na to, że w przypadku wygaśnięcia środków obecny poziom przywozu produktu objętego przeglądem z państwa, którego dotyczy postępowanie, do Unii prawdopodobnie wzrośnie z powodu istniejących niewykorzystanych mocy produkcyjnych w ChRL.

Ponadto wnioskodawca twierdzi, że jakikolwiek istotny wzrost przywozu po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie, prawdopodobnie doprowadziłby do pogłębienia szkody wyrządzonej przemysłowi Unii, jeżeli środki zostałyby zniesione.

5.   Procedura

Po konsultacji z Komitetem Doradczym ustanowionym na mocy art. 15 ust. 1 rozporządzenia podstawowego i ustaleniu, że istnieją dowody na prawdopodobieństwo wystąpienia dumpingu i szkody wystarczające do wszczęcia przeglądu wygaśnięcia, Komisja niniejszym wszczyna przegląd zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

Podczas przeglądu wygaśnięcia zostanie ustalone, czy wygaśnięcie środków prawdopodobnie doprowadziłoby do kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu produktu objętego przeglądem pochodzącego z ChRL oraz do kontynuacji lub ponownego wystąpienia szkody dla przemysłu Unii.

Komisja zwraca również uwagę stron na opublikowane zawiadomienie (9) w sprawie skutków, jakie pojawienie się COVID-19 ma na dochodzenia antydumpingowe i antysubsydyjne, które to zawiadomienie może mieć zastosowanie do niniejszego postępowania.

5.1.    Okres objęty dochodzeniem przeglądowym i okres badany

Dochodzenie dotyczące kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu obejmie okres od dnia 1 stycznia 2021 r. do dnia 31 grudnia 2021 r. („okres objęty dochodzeniem przeglądowym”). Badanie tendencji mających znaczenie dla oceny prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia szkody obejmie okres od dnia 1 stycznia 2018 r. do końca okresu objętego dochodzeniem przeglądowym („okres badany”).

5.2.    Uwagi na temat wniosku i wszczęcia dochodzenia

Wszystkie zainteresowane strony chcące przekazać swoje uwagi dotyczące wniosku (w tym dotyczące kwestii związanych z kontynuacją szkody i związkiem przyczynowym) lub wszelkich innych aspektów wszczęcia dochodzenia (w tym w jakim stopniu popierają wniosek) mogą to uczynić w terminie 37 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (10).

Wszelkie wnioski o posiedzenie wyjaśniające w sprawie wszczęcia dochodzenia muszą wpłynąć w terminie 15 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia.

5.3.    Procedura dotycząca ustalenia prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu

Podczas przeglądu wygaśnięcia Komisja bada wywóz do Unii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym i, niezależnie od wywozu do Unii, rozważa, czy sytuacja przedsiębiorstw zajmujących się produkcją i sprzedażą produktu objętego przeglądem w państwie, którego dotyczy postępowanie, wskazuje, że kontynuacja lub ponowne wystąpienie wywozu po cenach dumpingowych do Unii byłyby prawdopodobne w przypadku wygaśnięcia środków.

Do udziału w dochodzeniu Komisji wzywa się zatem wszystkich producentów (11) produktu objętego przeglądem z państwa, którego dotyczy postępowanie, w tym tych, którzy nie współpracowali w dochodzeniu zakończonym wprowadzeniem obowiązujących środków.

5.3.1.   Badanie producentów z państwa, którego dotyczy postępowanie

Ze względu na potencjalnie dużą liczbę uczestniczących w przeglądzie wygaśnięcia producentów z ChRL oraz w celu zakończenia dochodzenia w terminie określonym prawem Komisja może objąć dochodzeniem tylko rozsądnie ograniczoną liczbę producentów, wybierając próbę (proces ten zwany jest także „kontrolą wyrywkową”). Kontrola wyrywkowa zostanie przeprowadzona zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.

Aby umożliwić Komisji podjęcie decyzji co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i – w razie stwierdzenia takiej konieczności – aby umożliwić dobór próby, wszyscy producenci lub przedstawiciele działający w ich imieniu – w tym ci, którzy nie współpracowali w dochodzeniu zakończonym wprowadzeniem obowiązujących środków objętych obecnym przeglądem – są niniejszym proszeni o przekazanie Komisji informacji na temat swoich przedsiębiorstw w terminie 7 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia. Informacje te należy przekazać za pośrednictwem TRON.tdi na następujący adres: https://tron.trade.ec.europa.eu/tron/tdi/form/R767_SAMPLING_FORM_FOR_EXPORTING_PRODUCER

Informacje dotyczące dostępu do platformy Tron można znaleźć w sekcjach 5.6 i 5.9 poniżej.

W celu uzyskania informacji uznanych za niezbędne do doboru próby producentów Komisja skontaktuje się też z władzami państwa, którego dotyczy postępowanie, a ponadto może skontaktować się z wszystkimi znanymi jej zrzeszeniami producentów w państwie, którego dotyczy postępowanie.

W przypadku konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej dobór próby producentów może opierać się na kryterium największej reprezentatywnej wielkości produkcji, sprzedaży lub wywozu, którą można właściwie zbadać w dostępnym czasie. Komisja powiadomi o przedsiębiorstwach wybranych do próby wszystkich znanych producentów w państwie, którego dotyczy postępowanie, władze państwa, którego dotyczy postępowanie, oraz zrzeszenia producentów, w stosownych przypadkach za pośrednictwem władz państwa, którego dotyczy postępowanie.

Komisja, po otrzymaniu informacji niezbędnych do dokonania doboru próby producentów, poinformuje zainteresowane strony o decyzji, czy zostały objęte próbą. Producenci wybrani do próby będą musieli przedłożyć wypełniony kwestionariusz w terminie 30 dni od daty powiadomienia o decyzji, czy zostali objęci próbą, o ile nie wskazano inaczej.

Komisja doda notatkę o doborze próby do akt do wglądu dla zainteresowanych stron. Wszelkie uwagi na temat doboru próby muszą wpłynąć w terminie trzech dni od daty powiadomienia o decyzji o doborze próby.

Kwestionariusz dla producentów w państwie, którego dotyczy postępowanie, dostępny jest w aktach do wglądu dla zainteresowanych stron i na stronie DG ds. Handlu: https://trade.ec.europa.eu/tdi/case_details.cfm?id=2595.

Bez uszczerbku dla możliwego zastosowania art. 18 rozporządzenia podstawowego przedsiębiorstwa, które zgodziły się na ewentualne włączenie ich do próby, lecz nie zostały do niej wybrane, zostaną uznane za współpracujące.

5.3.2.   Dodatkowa procedura dotycząca ChRL podlegającej znaczącym zakłóceniom

Z zastrzeżeniem uregulowań zawartych w niniejszym zawiadomieniu wszystkie zainteresowane strony wzywa się niniejszym do przedstawienia swoich opinii i informacji oraz do dostarczenia dowodów dotyczących stosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego. O ile nie wskazano inaczej, informacje te i dowody je potwierdzające muszą wpłynąć do Komisji w terminie 37 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia.

W szczególności Komisja wzywa wszystkie zainteresowane strony do przedstawienia opinii na temat materiałów oraz kodów systemu zharmonizowanego (HS) podanych we wniosku, do zaproponowania odpowiedniego(-ich) reprezentatywnego(-ych) kraju(-ów) oraz do wskazania producentów produktu objętego przeglądem w tym kraju lub krajach. Informacje te i dowody je potwierdzające muszą wpłynąć do Komisji w terminie 15 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia.

Zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. e) rozporządzenia podstawowego Komisja wkrótce po wszczęciu postępowania przedstawi stronom dochodzenia, za pośrednictwem notatki dołączonej do akt do wglądu zainteresowanych stron, informacje o odpowiednich źródłach, które zamierza wykorzystać do określenia wartości normalnej w ChRL na podstawie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego. Informacje te będą obejmowały wszystkie źródła, w tym wybór odpowiedniego reprezentatywnego państwa w stosownych przypadkach. Na przesłanie swoich uwag strony uczestniczące w dochodzeniu mają 10 dni od daty dołączenia notatki do akt.

Zgodnie z informacjami, którymi dysponuje Komisja, możliwymi reprezentatywnymi państwami dla ChRL w tym przypadku są Brazylia i Turcja. W celu dokonania ostatecznego wyboru odpowiedniego reprezentatywnego państwa Komisja zbada, czy istnieją państwa charakteryzujące się podobnym poziomem rozwoju gospodarczego jak ChRL w których prowadzi się produkcję i sprzedaż produktu objętego przeglądem i w których odnośne dane są łatwo dostępne. W przypadku gdy jest więcej takich państw, pierwszeństwo zostanie przyznane, w stosownych przypadkach, państwom z odpowiednim poziomem ochrony socjalnej i ochrony środowiska.

W odniesieniu do właściwych źródeł Komisja zwraca się do wszystkich producentów w ChRL o dostarczanie informacji na temat materiałów (surowców i materiałów przetworzonych) oraz energii wykorzystywanych w produkcji produktu objętego przeglądem w terminie 15 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia. Informacje te należy przekazać za pośrednictwem TRON.tdi na następujący adres: https://tron.trade.ec.europa.eu/tron/tdi/form/R767_INFO_ON_INPUTS_FOR_EXPORTING_PRODUCER_FORM

Informacje dotyczące dostępu do platformy Tron można znaleźć w sekcjach 5.6 i 5.9 poniżej.

Ponadto informacje faktyczne na potrzeby ustalenia kosztów i cen zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego należy przedłożyć w terminie 65 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia. Takie informacje powinny pochodzić wyłącznie z publicznie dostępnych źródeł.

Komisja udostępni również rządowi ChRL kwestionariusz w celu uzyskania informacji uznanych za niezbędne do jej dochodzenia w odniesieniu do rzekomych znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego.

5.3.3.   Dochodzenie dotyczące importerów niepowiązanych (12) (13)

Importerów niepowiązanych, przywożących produkt objęty przeglądem z ChRL, w tym tych, którzy nie współpracowali w dochodzeniu zakończonym wprowadzeniem obowiązujących środków, wzywa się do wzięcia udziału w niniejszym dochodzeniu.

Ze względu na potencjalnie dużą liczbę importerów niepowiązanych uczestniczących w przeglądzie wygaśnięcia oraz w celu zakończenia dochodzenia w terminie określonym prawem Komisja może objąć dochodzeniem tylko rozsądnie ograniczoną liczbę importerów niepowiązanych, wybierając próbę (proces ten zwany jest także „kontrolą wyrywkową”). Kontrola wyrywkowa zostanie przeprowadzona zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.

Aby umożliwić Komisji podjęcie decyzji co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby umożliwić dobór próby, wszyscy importerzy niepowiązani lub przedstawiciele działający w ich imieniu, w tym ci, którzy nie współpracowali w dochodzeniu zakończonym wprowadzeniem obowiązujących środków objętych niniejszym przeglądem, są niniejszym proszeni o zgłoszenie się do Komisji. Strony te mają siedem dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia, aby zgłosić się i dostarczyć Komisji informacje na temat swoich przedsiębiorstw, określone w załączniku do niniejszego zawiadomienia.

W celu uzyskania informacji uznanych za niezbędne do doboru próby importerów niepowiązanych Komisja może ponadto skontaktować się z wszystkimi znanymi zrzeszeniami importerów.

W przypadku konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej dobór próby importerów może opierać się na kryterium największej reprezentatywnej wielkości sprzedaży w Unii produktu objętego przeglądem z państwa, którego dotyczy postępowanie, którą to sprzedaż można właściwie zbadać w dostępnym czasie. Komisja powiadomi o przedsiębiorstwach wybranych do próby wszystkich znanych importerów niepowiązanych i zrzeszenia importerów.

Komisja doda również notatkę o doborze próby do akt do wglądu dla zainteresowanych stron. Wszelkie uwagi na temat doboru próby muszą wpłynąć w terminie trzech dni od daty powiadomienia o decyzji o doborze próby.

W celu uzyskania informacji uznanych za niezbędne do dochodzenia Komisja udostępni kwestionariusze importerom niepowiązanym włączonym do próby. Strony muszą przedłożyć wypełniony kwestionariusz w terminie 30 dni od daty zawiadomienia o doborze próby, o ile nie wskazano inaczej.

Kwestionariusz dla importerów niepowiązanych dostępny jest w aktach do wglądu dla zainteresowanych stron i na stronie DG ds. Handlu: https://trade.ec.europa.eu/tdi/case_details.cfm?id=2595

5.4.    Procedura dotycząca ustalenia prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia szkody

W celu ustalenia, czy istnieje prawdopodobieństwo kontynuacji lub ponownego wystąpienia szkody dla przemysłu Unii, Komisja wzywa producentów unijnych produktu objętego przeglądem do udziału w dochodzeniu.

5.4.1.   Dochodzenie dotyczące producentów unijnych

Ze względu na dużą liczbę producentów unijnych uczestniczących w przeglądzie wygaśnięcia oraz w celu zakończenia dochodzenia w terminie określonym prawem Komisja podjęła decyzję o objęciu dochodzeniem tylko rozsądnie ograniczonej liczby producentów unijnych, wybierając próbę (proces ten zwany jest także „kontrolą wyrywkową”). Kontrola wyrywkowa jest przeprowadzana zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.

Wstępnie Komisja wybrała próbę producentów unijnych. Szczegółowe informacje na ten temat są dostępne w dokumentacji do wglądu dla zainteresowanych stron.

Zainteresowane strony zaprasza się niniejszym do przedstawienia uwag w sprawie wstępnego doboru próby. Dodatkowo pozostali producenci unijni lub przedstawiciele działający w ich imieniu, w tym ci, którzy nie współpracowali w dochodzeniu zakończonym wprowadzeniem obowiązujących środków, którzy uważają, że istnieją powody, aby włączyć ich do próby, muszą zgłosić się do Komisji w terminie 7 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia. Wszelkie uwagi dotyczące wstępnego doboru próby należy przekazać w terminie 7 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia, o ile nie wskazano inaczej.

Komisja powiadomi o przedsiębiorstwach ostatecznie wybranych do próby wszystkich znanych producentów unijnych lub zrzeszenia producentów unijnych.

Producenci unijny objęci próbą będą musieli przedłożyć wypełniony kwestionariusz w terminie 30 dni od daty powiadomienia o decyzji o objęciu ich próbą, o ile nie wskazano inaczej.

Kwestionariusz dla unijnych producentów dostępny jest w aktach do wglądu dla zainteresowanych stron i na stronie DG ds. Handlu: https://trade.ec.europa.eu/tdi/case_details.cfm?id=2595

5.5.    Procedura oceny interesu Unii

W przypadku potwierdzenia prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu i szkody, na podstawie art. 21 rozporządzenia podstawowego zostanie podjęta decyzja o tym, czy utrzymanie środków antydumpingowych nie byłoby sprzeczne z interesem Unii.

Producenci unijni, importerzy i reprezentujące ich zrzeszenia, użytkownicy i reprezentujące ich zrzeszenia, związki zawodowe oraz reprezentatywne organizacje konsumenckie są proszeni o przekazanie Komisji informacji dotyczących interesu Unii.

Informacje dotyczące oceny interesu Unii należy przekazać w terminie 37 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia, o ile nie wskazano inaczej. Informacje mogą być dostarczane w dowolnym formacie lub poprzez wypełnienie opracowanego przez Komisję kwestionariusza.

Kwestionariusze, w tym również kwestionariusz dla użytkowników produktu objętego przeglądem, dostępne są w aktach do wglądu dla zainteresowanych stron i na stronie DG ds. Handlu: https://trade.ec.europa.eu/tdi/case_details.cfm?id=2595.

W każdym przypadku informacje przedstawione zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego zostaną uwzględnione wyłącznie wtedy, gdy w momencie ich przedstawienia będą poparte udokumentowanymi informacjami potwierdzającymi ich prawdziwość.

5.6.    Zainteresowane strony

Aby wziąć udział w dochodzeniu, zainteresowane strony, takie jak producenci w państwie, którego dotyczy postępowanie, unijni producenci, importerzy i reprezentujące ich zrzeszenia, użytkownicy i reprezentujące ich zrzeszenia, związki zawodowe oraz reprezentatywne organizacje konsumenckie muszą w pierwszej kolejności udowodnić istnienie obiektywnego związku między swoją działalnością a produktem objętym przeglądem.

Producenci w państwie, którego dotyczy postępowanie, producenci unijni, importerzy i reprezentujące ich zrzeszenia, którzy udostępnili informacje zgodnie z procedurami opisanymi w sekcjach 5.3.1, 5.3.3 i 5.4.1, zostaną uznani za zainteresowane strony, pod warunkiem że istnieje obiektywny związek między ich działalnością a produktem objętym przeglądem.

Pozostałe strony będą mogły uczestniczyć w dochodzeniu jako zainteresowane strony tylko od momentu zgłoszenia się i pod warunkiem, że istnieje obiektywny związek między ich działalnością a produktem objętym przeglądem. Okoliczność bycia uznanym za zainteresowaną stronę pozostaje bez uszczerbku dla zastosowania art. 18 rozporządzenia podstawowego.

Dostęp do akt do wglądu dla zainteresowanych stron odbywa się za pośrednictwem Tron.tdi na stronie: https://tron.trade.ec.europa.eu/tron/TDI. By uzyskać dostęp, należy postępować zgodnie z poleceniami na podanej stronie (14).

5.7.    Inne oświadczenia pisemne

Z zastrzeżeniem uregulowań zawartych w niniejszym zawiadomieniu wszystkie zainteresowane strony wzywa się niniejszym do przedstawienia swoich opinii i informacji oraz do dostarczenia dowodów potwierdzających zgłaszane fakty. O ile nie wskazano inaczej, informacje te i dowody je potwierdzające muszą wpłynąć do Komisji w terminie 37 dni od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia.

5.8.    Możliwość złożenia wniosku o posiedzenie wyjaśniające do służb Komisji prowadzących dochodzenie

Wszystkie zainteresowane strony mogą złożyć wniosek o posiedzenie wyjaśniające do służb Komisji prowadzących dochodzenie. Wszelkie wnioski o posiedzenie wyjaśniające należy sporządzać na piśmie, podając uzasadnienie oraz zestawienie kwestii, które zainteresowana strona pragnie omówić w trakcie posiedzenia wyjaśniającego. Posiedzenie wyjaśniające będzie ograniczać się do kwestii wskazanych uprzednio na piśmie przez zainteresowane strony.

Zasadniczo posiedzenia wyjaśniające nie będą służyć do przedstawiania informacji faktycznych, których nie umieszczono jeszcze w aktach. Niemniej jednak w interesie dobrej administracji i aby umożliwić służbom Komisji postępy w dochodzeniu, zainteresowane strony mogą zostać poproszone o przekazanie nowych informacji faktycznych po posiedzeniu wyjaśniającym.

5.9.    Instrukcje dotyczące składania oświadczeń pisemnych i przesyłania wypełnionych kwestionariuszy oraz korespondencji

Informacje przekazywane Komisji dla celów dochodzeń w sprawie ochrony handlu muszą być wolne od praw autorskich. Przed przekazaniem Komisji informacji lub danych, które są objęte prawami autorskimi osób trzecich, zainteresowane strony muszą zwrócić się do właściciela praw autorskich o udzielenie specjalnego zezwolenia wyraźnie umożliwiającego: a) wykorzystanie przez Komisję tych informacji i danych do celów niniejszego postępowania dotyczącego ochrony handlu oraz b) udostępnienie tych informacji i danych zainteresowanym stronom niniejszego dochodzenia w formie umożliwiającej im wykonywanie ich prawa do obrony.

Wszystkie pisemne zgłoszenia, łącznie z informacjami wymaganymi w niniejszym zawiadomieniu, wypełnione kwestionariusze i korespondencję dostarczone przez zainteresowane strony, w odniesieniu do których wnioskuje się o ich traktowanie na zasadzie poufności, należy oznakować „Sensitive” (15). Strony przesyłające informacje w toku niniejszego dochodzenia są proszone o uzasadnienie wniosku o traktowanie na zasadzie poufności.

Zgodnie z art. 19 ust. 2 rozporządzenia podstawowego strony przedstawiające informacje oznakowane „Sensitive” powinny przedłożyć ich streszczenia bez klauzuli poufności, oznakowane „For inspection by interested parties”. Streszczenia muszą być wystarczająco szczegółowe, żeby umożliwić prawidłowe zrozumienie istoty informacji przekazanych z klauzulą poufności. Jeżeli strona przekazująca poufne informacje nie wskaże odpowiedniego powodu wniosku o traktowanie na zasadzie poufności lub nie dostarczy streszczenia informacji bez klauzuli poufności w wymaganym formacie i o wymaganej jakości, Komisja może nie uwzględnić takich informacji, chyba że można wykazać w sposób zadowalający z właściwych źródeł, że informacje te są poprawne.

Zainteresowane strony proszone są o przesłanie wszystkich oświadczeń i wniosków, w tym wniosków o rejestrację jako zainteresowana strona, zeskanowanych pełnomocnictw i poświadczeń, za pośrednictwem platformy TRON.tdi (https://tron.trade.ec.europa.eu/tron/TDI). Komunikując się za pośrednictwem platformy TRON.tdi lub poczty elektronicznej, zainteresowane strony wyrażają akceptację zasad dotyczących oświadczeń w formie elektronicznej, które zostały zawarte w dokumencie zatytułowanym „CORRESPONDENCE WITH THE EUROPEAN COMMISSION IN TRADE DEFENCE CASES” („Korespondencja z Komisją Europejską w sprawach dotyczących ochrony handlu”), opublikowanym na stronie internetowej Dyrekcji Generalnej ds. Handlu pod adresem: http://trade.ec.europa.eu/doclib/docs/2011/june/tradoc_148003.pdf . Zainteresowane strony muszą podać swoją nazwę, adres, numer telefonu i aktualny adres poczty elektronicznej, a także upewnić się, że podany adres poczty elektronicznej funkcjonuje jako oficjalny adres przedsiębiorstwa, a pocztę elektroniczną sprawdza się codziennie. Po otrzymaniu danych kontaktowych Komisja będzie kontaktowała się z zainteresowanymi stronami wyłącznie za pośrednictwem platformy TRON.tdi lub poczty elektronicznej, chyba że strony te wyraźne zwrócą się o przesyłanie im przez Komisję wszystkich dokumentów za pomocą innego środka komunikacji, a także z wyjątkiem sytuacji, w której charakter przesyłanego dokumentu wymagać będzie zastosowania listu poleconego. Dodatkowe zasady i informacje dotyczące korespondencji z Komisją, w tym zasady składania oświadczeń za pośrednictwem platformy TRON.tdi lub poczty elektronicznej, zawarto w wyżej wspomnianych instrukcjach dotyczących komunikacji z zainteresowanymi stronami.

Adres Komisji do celów korespondencji:

European Commission

Directorate-General for Trade

Directorate G

Office: CHAR 04/039

1049 Brussel

BELGIA

TRON.tdi: https://tron.trade.ec.europa.eu/tron/tdi

E-mail dotyczący kwestii związanych z dumpingiem:

TRADE-R767-GFR-DUMPING@ec.europa.eu

E-mail dotyczący kwestii związanych ze szkodą i interesem Unii:

TRADE-R767-GFR-INJURY@ec.europa.eu

6.   Harmonogram dochodzenia

Dochodzenie z reguły kończy się w terminie 12 miesięcy, a w każdym razie nie później niż w terminie 15 miesięcy od daty opublikowania niniejszego zawiadomienia, zgodnie z art. 11 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

7.   Przekazywanie informacji

Co do zasady zainteresowane strony mogą przekazywać informacje wyłącznie w terminach określonych w sekcji 5 niniejszego zawiadomienia.

Aby zakończyć dochodzenie w obowiązkowych terminach, Komisja nie będzie przyjmować uwag od zainteresowanych stron po terminie zgłaszania uwag na temat ostatecznego ujawnienia lub, w stosownych przypadkach, po terminie zgłaszania uwag na temat dodatkowego ostatecznego ujawnienia.

8.   Możliwość zgłaszania uwag do informacji przekazywanych przez inne strony

Aby zagwarantować prawo do obrony, zainteresowane strony powinny mieć możliwość zgłaszania uwag do informacji przekazanych przez inne zainteresowane strony. W takiej sytuacji zainteresowane strony mogą odnieść się wyłącznie do kwestii podniesionych przez inne zainteresowane strony w przekazanych przez nie informacjach i nie mogą poruszać nowych kwestii.

Uwagi do informacji przekazanych przez inne zainteresowane strony w reakcji na ujawnienie ostatecznych ustaleń należy zgłaszać w ciągu pięciu dni od terminu zgłaszania uwag do ostatecznych ustaleń, o ile nie wskazano inaczej. W przypadku dodatkowego ostatecznego ujawnienia uwagi do informacji przekazanych przez inne zainteresowane strony w reakcji na takie dodatkowe ujawnienie należy zgłaszać w ciągu jednego dnia od terminu zgłaszania uwag do dodatkowych ostatecznych ustaleń, o ile nie wskazano inaczej.

Podane terminy pozostają bez uszczerbku dla prawa Komisji do zwrócenia się do zainteresowanych stron o przekazanie dodatkowych informacji w należycie uzasadnionych przypadkach.

9.   Przedłużenie terminów określonych w niniejszym zawiadomieniu

Przedłużenie terminów przewidzianych w niniejszym zawiadomieniu może zostać przyznane na wniosek zainteresowanych stron wykazujący uzasadnioną przyczynę.

O przedłużenie terminów przewidzianych w niniejszym zawiadomieniu można zwracać się wyłącznie w wyjątkowych okolicznościach, a terminy te mogą zostać przedłużone tylko w należycie uzasadnionych przypadkach. Każde przedłużenie terminu udzielenia odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu będzie zazwyczaj ograniczone do 3 dni i z reguły nie będzie przekraczać 7 dni. Odnośnie do terminów przekazania innych informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu, będą one przedłużane o nie więcej niż trzy dni, chyba że wskazane zostaną wyjątkowe okoliczności.

10.   Brak współpracy

W przypadkach, w których zainteresowana strona odmawia dostępu do niezbędnych informacji, nie dostarcza ich w określonych terminach albo znacznie utrudnia dochodzenie, istnieje możliwość dokonania potwierdzających lub zaprzeczających ustaleń na podstawie dostępnych faktów, zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego.

W przypadku ustalenia, że zainteresowana strona dostarczyła nieprawdziwe lub wprowadzające w błąd informacje, informacje te mogą zostać pominięte, a ustalenia mogą być dokonywane na podstawie dostępnych faktów.

Jeżeli zainteresowana strona nie współpracuje lub współpracuje jedynie częściowo i z tego względu ustalenia opierają się na dostępnych faktach zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego, wynik może być mniej korzystny dla wymienionej strony niż w przypadku, gdyby strona ta współpracowała.

Niedostarczenie informacji w formie skomputeryzowanej nie jest traktowane jako odmowa współpracy, pod warunkiem że zainteresowana strona wykaże, że przedstawienie informacji w wymaganej formie wiązałoby się dla niej z nieuzasadnionymi wysokimi kosztami lub byłoby dla niej zbyt dużym obciążeniem. Strona ta powinna niezwłocznie skontaktować się z Komisją.

11.   Rzecznik praw stron

Zainteresowane strony mogą wystąpić o interwencję rzecznika praw stron w postępowaniach w sprawie handlu. Rzecznik praw stron rozpatruje wnioski o dostęp do akt, spory dotyczące poufności dokumentów, wnioski o przedłużenie terminów i wszelkie inne wnioski dotyczące prawa do obrony zainteresowanych stron i osób trzecich, jakie mogą się pojawić w toku postępowania.

Rzecznik praw stron może zorganizować posiedzenia wyjaśniające i podjąć się mediacji między zainteresowanymi stronami i służbami Komisji, aby zapewnić pełne wykonanie prawa zainteresowanych stron do obrony. Wniosek o posiedzenie wyjaśniające z udziałem rzecznika praw stron należy sporządzić na piśmie, podając uzasadnienie. Rzecznik praw stron zapozna się z uzasadnieniem wniosków. Posiedzenia wyjaśniające powinny mieć miejsce wyłącznie wtedy, gdy w należytym czasie nie rozstrzygnięto przedmiotowych kwestii ze służbami Komisji.

Wszelkie wnioski należy przedkładać terminowo i szybko, tak aby nie zakłócać dobrze zorganizowanego przebiegu procedury. W tym celu zainteresowane strony powinny zwrócić się o interwencję rzecznika praw stron możliwie jak najwcześniej po wystąpieniu zdarzenia uzasadniającego taką interwencję. W przypadku wniosków o posiedzenie wyjaśniające przedłożonych po terminie rzecznik praw stron zapozna się z uzasadnieniem również takich wniosków, charakterem poruszonych w nich kwestii i wpływem tych kwestii na prawo do obrony, mając na uwadze interes dobrej administracji i terminowe zakończenie dochodzenia.

Dodatkowe informacje i dane kontaktowe zainteresowane strony mogą uzyskać na stronach internetowych DG ds. Handlu dotyczących rzecznika praw stron: http://ec.europa.eu/trade/trade-policy-and-you/contacts/hearing-officer/.

12.   Możliwość złożenia wniosku o dokonanie przeglądu na podstawie art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego

Ponieważ niniejszy przegląd wygaśnięcia jest wszczynany zgodnie z przepisami art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, wynikające z niego ustalenia nie będą prowadzić do zmiany obowiązujących środków, lecz do podjęcia decyzji o uchyleniu lub utrzymaniu tych środków zgodnie z art. 11 ust. 6 rozporządzenia podstawowego.

Jeżeli którakolwiek z zainteresowanych stron uzna, że uzasadniony jest przegląd środków w celu umożliwienia ich zmiany, strona ta może złożyć wniosek o dokonanie przeglądu zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego.

Strony, które zamierzają złożyć wniosek o dokonanie takiego przeglądu, przeprowadzanego niezależnie od przeglądu wygaśnięcia, o którym mowa w niniejszym zawiadomieniu, mogą skontaktować się z Komisją, korzystając z podanego powyżej adresu.

13.   Przetwarzanie danych osobowych

Wszelkie dane osobowe zgromadzone podczas dochodzenia będą przetwarzane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 (16).

Nota na temat ochrony danych, za pośrednictwem której informuje się wszystkie osoby fizyczne o przetwarzaniu danych osobowych w ramach działań Komisji w zakresie ochrony handlu, jest dostępna na stronie internetowej DG ds. Handlu: http://ec.europa.eu/trade/policy/accessing- markets/trade-defence/

---

(1)  Dz.U. C 311 z 3.8.2021, s. 5.

(2)  Dz.U. L 176 z 30.6.2016, s. 21.

(3)  Od dnia 1 stycznia 2022 r. zmieniono klasyfikację mat z kodu CN 7019 31 00 na kody CN 7019 14 00 i 7019 15 00. Do dnia 31 grudnia 2021 r. miały zastosowanie kody TARIC 7019310010 i 7019310090. Od dnia 1 stycznia 2022 r. zostały zastąpione kodami TARIC 7019140010, 7019140090, 7019150010 i 7019150090.

(4)  Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2017/724 z dnia 24 kwietnia 2017 r. nakładające ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych produktów z włókien ciągłych szklanych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej, w następstwie przeglądu wygaśnięcia na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1036 (Dz.U. L 107 z 25.4.2017, s. 4).

(5)  Dokument roboczy służb Komisji na temat znaczących zakłóceń w gospodarce Chińskiej Republiki Ludowej do celów dochodzeń w sprawie ochrony handlu, 20 grudnia 2017, SWD(2017) 483 final/2, dostępny pod adresem: https://trade.ec.europa.eu/doclib/docs/2017/december/tradoc_156474.pdf

(6)  Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2021/328 z dnia 24 lutego 2021 r. nakładające ostateczne cło wyrównawcze na przywóz produktów z włókien szklanych ciągłych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej w następstwie przeglądu wygaśnięcia na podstawie art. 18 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1037 (Dz.U. L 65 z 25.2.2021, s. 1).

(7)  Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2020/492 z dnia 1 kwietnia 2020 r. nakładające ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych materiałów z włókna szklanego tkanych lub zszywanych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej i Egiptu (Dz.U. L 108 z 6.4.2020, s. 1)

(8)  Dokument roboczy służb Komisji na temat znaczących zakłóceń w gospodarce Chińskiej Republiki Ludowej do celów dochodzeń w sprawie ochrony handlu, 20 grudnia 2017, SWD(2017) 483 final/2, dostępny pod adresem: https://trade.ec.europa.eu/doclib/docs/2017/december/tradoc_156474.pdf.

(9)  https://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/?uri=CELEX%3A52020XC0316%2802%29

(10)  O ile nie określono inaczej, wszystkie odniesienia do publikacji niniejszego zawiadomienia będą oznaczać odniesienia do publikacji niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(11)  Producentem jest każde przedsiębiorstwo w państwie, którego dotyczy postępowanie, produkujące produkt objęty przeglądem, w tym każde z powiązanych z nim przedsiębiorstw uczestniczących w produkcji, sprzedaży krajowej lub wywozie produktu objętego przeglądem.

(12)  Do próby mogą zostać włączeni tylko importerzy niepowiązani z producentami w państwie(-ach), którego(-ych) dotyczy postępowanie. Importerzy powiązani z producentami muszą wypełnić załącznik I do kwestionariusza dla tych producentów. Zgodnie z art. 127 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2015/2447 z dnia 24 listopada 2015 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania niektórych przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 ustanawiającego unijny kodeks celny dwie osoby uważa się za powiązane, gdy: a) jedna jest urzędnikiem lub dyrektorem w firmie drugiej osoby; b) są one prawnie uznanymi wspólnikami w działalności gospodarczej; c) są one pracodawcą i pracobiorcą; d) osoba trzecia bezpośrednio lub pośrednio dysponuje prawami głosu lub udziałem w kapitale zakładowym wynoszącym co najmniej 5 % wszystkich praw głosu lub co najmniej 5 % kapitału zakładowego obu osób; e) jedna z osób bezpośrednio lub pośrednio kontroluje drugą; f) obie znajdują się pod bezpośrednią lub pośrednią kontrolą trzeciej osoby; g) wspólnie kontrolują, bezpośrednio lub pośrednio, osobę trzecią lub h) są członkami tej samej rodziny (Dz.U. L 343 z 29.12.2015, s. 558). Za członków rodziny uważa się wyłącznie osoby pozostające ze sobą w którymkolwiek z wymienionych poniżej stosunków: (i) mąż i żona, (ii) rodzice i dzieci, (iii) bracia i siostry (rodzeni lub przyrodni), (iv) dziadkowie i wnuki, (v) wuj lub ciotka i bratanek lub siostrzeniec oraz bratanica lub siostrzenica, (vi) teściowie i zięć lub synowa, (vii) szwagier i szwagierka. Zgodnie z art. 5 pkt 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego unijny kodeks celny „osoba” oznacza osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, ale uznaną – na mocy prawa unijnego lub krajowego – za mającą zdolność do czynności prawnych (Dz.U. L 269 z 10.10.2013, s. 1).

(13)  Dane przekazane przez importerów niepowiązanych mogą być wykorzystane także w związku z innymi aspektami niniejszego dochodzenia niż stwierdzenie istnienia dumpingu.

(14)  W razie problemów technicznych prosimy o kontakt z działem pomocy DG ds. Handlu (E-mail: trade-service-desk@ec.europa.eu lub Tel. +32 22979797).

(15)  Dokument oznakowany „Sensitive” jest uważany za dokument poufny zgodnie z art. 19 rozporządzenia podstawowego i art. 6 Porozumienia WTO o stosowaniu artykułu VI Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 1994 (porozumienie antydumpingowe). Jest on także dokumentem chronionym zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 145 z 31.5.2001, s. 43).

(16)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 z dnia 23 października 2018 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii i swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia rozporządzenia (WE) nr 45/2001 i decyzji nr 1247/2002/WE (Dz.U. L 295 z 21.11.2018, s. 39).

Zgłoszenie zamiaru koncentracji

(Sprawa M.10634 – CVC / GAMING1)

Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2022/C 167/07)

---

(1)  Dz.U. L 24 z 29.1.2004, s. 1 („rozporządzenie w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw”).

Zgłoszenie zamiaru koncentracji

(Sprawa M.10571 – HSBC SINGAPORE / TEMASEK / JV)

Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2022/C 167/08)

---

(1)  Dz.U. L 24 z 29.1.2004, s. 1 („rozporządzenie w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw”).

(2)  Dz.U. C 366 z 14.12.2013, s. 5.

Zgłoszenie zamiaru koncentracji

(Sprawa M.10645 – ETEX / XI (INSMAT) HOLDINGS)

Sprawa, która może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury uproszczonej

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2022/C 167/09)

---

(1)  Dz.U. L 24 z 29.1.2004, s. 1 („rozporządzenie w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw”).

(2)  Dz.U. C 366 z 14.12.2013, s. 5.

Publikacja informacji dotyczącej zatwierdzenia zmiany standardowej w specyfikacji produktu objętego nazwą pochodzenia w sektorze winorośli i wina, o której to zmianie mowa w art. 17 ust. 2 i 3 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/33

(2022/C 167/10)

Niniejsza informacja zostaje opublikowana zgodnie z art. 17 ust. 5 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/33 (1).

POWIADOMIENIE O ZMIANIE STANDARDOWEJ W JEDNOLITYM DOKUMENCIE

„Vallegarcía”

PDO-ES-02085-AM01

Data przekazania informacji: 25.1.2022

OPIS I UZASADNIENIE ZATWIERDZONEJ ZMIANY

1.   Dostosowanie terminologii parametrów analitycznych dla cukru resztkowego do obowiązujących przepisów

OPIS:

Parametr analityczny „cukier resztkowy” otrzymuje brzmienie „całkowita zawartość cukrów wyrażona jako fruktoza i glukoza”.

Pkt 2.1.1 specyfikacji produktu zostaje zatem zmieniony, zmiana ta nie ma wpływu na jednolity dokument.

Niniejsza zmiana stanowi dostosowanie terminologii stosowanej w odniesieniu do właściwości fizycznych i chemicznych. Nie pociąga ona za sobą żadnych zmian w produkcie końcowym, który dzięki wspólnemu oddziaływaniu warunków naturalnych i czynników ludzkich zachowuje właściwości i profil opisane w punkcie dotyczącym związków. Przedmiotowa zmiana jest zatem zmianą standardową, ponieważ nie odpowiada żadnemu z rodzajów zmian przewidzianych w art. 14 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2019/33.

UZASADNIENIE:

Zmianę wprowadza się zgodnie z art. 20 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2019/34 z dnia 17 października 2018 r., w którym przewiduje się oznaczenie całkowitej zawartości cukrów wyrażonej jako fruktoza i glukoza.

2.   Przegląd parametrów analitycznych

OPIS:

Obniżenie minimalnej granicy zabarwienia win czerwonych z 12 do 10 AU.

Pkt 2 i 7 specyfikacji produktu oraz pkt 8 jednolitego dokumentu zostają zatem zmienione.

Niniejsza nie pociąga ona za sobą żadnych zmian w produkcie końcowym, który dzięki wspólnemu oddziaływaniu warunków naturalnych i czynników ludzkich zachowuje właściwości i profil opisane w punkcie dotyczącym związku. Przedmiotowa zmiana jest zatem zmianą standardową, ponieważ nie odpowiada żadnemu z rodzajów zmian przewidzianych w art. 14 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2019/33.

UZASADNIENIE:

Na obszarze produkcji ChNP „Vallegarcía” współistnieją różne odmiany winorośli, z jednej strony Cabernet Sauvignon, z którego w sposób naturalny otrzymuje się wina o bardzo dużym potencjale barwnym, a z drugiej strony Monastrell i Garnacha Tinta, z których powstają łagodniejsze wina o średniej intensywności zabarwienia.

Ogólnie w ciągu ostatnich dziesięciu lat rynki domagają się bardziej owocowych win, co wynika z inicjacji do kultury wina nowych pokoleń konsumentów.

Enologowie muszą dysponować niezbędnymi narzędziami umożliwiającymi produkcję win, które w oparciu o cechy charakterystyczne dla obszaru produkcji i odmian spełniają wymagania rynków krajowych i międzynarodowych.

Obniżenie minimalnej intensywności zabarwienia win czerwonych nie prowadzi do dewaluacji jakości, przeciwnie, w większym stopniu wykorzystuje możliwości oferowane przez różne odmiany winorośli na tym obszarze dzięki produkcji bardziej subtelnych, złożonych i atrakcyjnych win.

Ponieważ w tekście specyfikacji wspomina się o intensywności barwy i jej ograniczeniach, sformułowanie w jednolitym dokumencie należało zmienić, gdyż różniły się od siebie.

3.   Dodanie odmian

OPIS:

W specyfikacji produktu uwzględniono następujące odmiany winorośli: Garnacha Tinta, Mazuela o Cariñena i Monastrell.

Pkt 6 specyfikacji produktu oraz pkt 7 jednolitego dokumentu zostają zatem zmienione.

Niniejsza nie pociąga ona za sobą żadnych zmian w produkcie końcowym, który dzięki wspólnemu oddziaływaniu warunków naturalnych i czynników ludzkich zachowuje właściwości i profil opisane w punkcie dotyczącym związku. Przedmiotowa zmiana jest zatem zmianą standardową, ponieważ nie odpowiada żadnemu z rodzajów zmian przewidzianych w art. 14 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2019/33.

UZASADNIENIE:

Wyżej wymienione odmiany są uprawiane w Vallegarcía od wielu lat, a wysoka jakość win produkowanych z odmian takich jak Garnacha Tinta, Mazuela, Cariñena i Monastrell jest weryfikowana. Po latach monitorowania przez komisję degustacyjną rozwoju i jakości tych win ustalono, że dają one jakość wymaganą przez odnośną specyfikację produktu i można je włączyć do odmian dopuszczonych do produkcji wina objętego nazwą pochodzenia Vallegarcía.

JEDNOLITY DOKUMENT

1.   Nazwa lub nazwy

Vallegarcía

2.   Rodzaj oznaczenia geograficznego

ChNP – chroniona nazwa pochodzenia

3.   Kategorie produktów sektora wina

1.

Wino

4.   Opis wina lub win

1.   Wino białe

KRÓTKI OPIS

Wino białe o intensywnej żółtej barwie, cechujące się aromatami owoców pestkowych, owoców tropikalnych i białych kwiatów o średniowysokiej intensywności. W tle ziołowe aromaty lawendy i rozmarynu oraz dymny finisz. Smak jest gładki w ataku, aksamitny, wyważony, świeży i okrągły. Przyjemny środek o aromatach owoców pestkowych oraz dymny i lekko gorzki finisz.

*	Maksymalna całkowita zawartość alkoholu nie może przekraczać najwyższych dopuszczalnych poziomów określonych w odpowiednich przepisach UE.

Ogólne cechy analityczne
Maksymalna całkowita zawartość alkoholu (w % objętości)
Minimalna rzeczywista zawartość alkoholu (w % objętości)	12,5
Minimalna kwasowość ogólna	4,1 gramy na litr, wyrażona jako kwas winowy
Maksymalna kwasowość lotna (w miliekwiwalentach na litr)	12,5
Maksymalna całkowita zawartość dwutlenku siarki (w miligramach na litr)	160

2.   Wino czerwone

KRÓTKI OPIS

Wino czerwone o intensywnej czerwonej barwie, przy krawędzi kieliszka przechodzącej w kolor owocu granatu lub kolor rubinowy i owocu granatu, o pięknej szacie. Smak o średniowysokiej intensywności, z wyczuwalnymi aromatami czerwonych owoców, krzewów i minerałów śródziemnomorskich lub też balsamicznymi akcentami lawendy i aromatami przypalonego drewna. Okrągły smak o lekkim ataku, wyważony, lekko taninowy.

*	Maksymalna całkowita zawartość alkoholu nie może przekraczać najwyższych dopuszczalnych poziomów określonych w odpowiednich przepisach UE.

Ogólne cechy analityczne
Maksymalna całkowita zawartość alkoholu (w % objętości)
Minimalna rzeczywista zawartość alkoholu (w % objętości)	12
Minimalna kwasowość ogólna	4,2 gramy na litr, wyrażona jako kwas winowy
Maksymalna kwasowość lotna (w miliekwiwalentach na litr)	20
Maksymalna całkowita zawartość dwutlenku siarki (w miligramach na litr)	150

5.   Praktyki enologiczne

5.1.   Szczególne praktyki enologiczne

1.   Praktyka uprawy

Winogrona zbiera się wyłącznie ręcznie i umieszcza w skrzyniach. Pierwsze sortowanie winogron odbywa się w winnicy po ścięciu kiści, a drugie na stole do sortowania w pomieszczeniu wydzielonym do odbioru winogron w wytwórni wina.

2.   Odpowiednie ograniczenia dotyczące produkcji win

Winogrona podaje się na poziomie powyżej górnego wlotu zbiornika, dzięki czemu w rurach nie powstaje ciśnienie, a zatem winogrona są poddawane łagodniejszej obróbce.

Podczas napełniania zbiornika miazga przechodzi przez rurowy wymiennik ciepła, gdzie obniżana jest temperatura. Sprawia to, że zbiorniki pozostają zimne na okres, który może się różnić, w stosownych przypadkach, w zależności od uznania zespołu enologów. Ta maceracja, która odbywa się przed fermentacją, umożliwia wydobycie wszystkich aromatów obecnych w winogronach do roztworu wodnego i sprawia, że kolor jest stabilniejszy.

Po procesie maceracji na zimno winogrona białe wyciska się, a otrzymany w ten sposób moszcz gromadzi się aż do uzyskania odpowiedniej mętności wynoszącej 400–800 NTU. Gdy proces fermentacji rozpocznie się, moszcz przenosi się w zmiennych proporcjach do nieużywanych beczek z francuskiego dębu, w których moszcz fermentuje i dojrzewa na osadzie przez 4–6 miesięcy. W procesie fermentacji alkoholowej win białych i czerwonych stosuje się zarówno naturalne, jak i wyselekcjonowane drożdże. Wina białe fermentują w niskich temperaturach: min. 15 °C, maks. 26 °C, z uwzględnieniem proporcji moszczu fermentującego w beczkach. Wina czerwone fermentują w temperaturze minimalnej 15 °C i maksymalnej 30 °C. Czas napełniania zbiorników i maceracji różni się w zależności od oceny technicznej zespołu enologów i wynosi 7–28 dni.

3.   Odpowiednie ograniczenia dotyczące produkcji win

Beczki z winem czerwonym opróżniane są ręcznie, wytłoki trafiają do prasy pneumatycznej bez użycia pomp, pod wpływem siły ciężkości, a następnie przenosi się je do używanych beczek, gdzie są przechowywane do momentu degustacji. Po uzyskaniu wszystkich rodzajów wina (zarówno obciekowego, jak i wytłaczanego) oraz po zakończeniu procesu fermentacji jabłkowo-mlekowej komitet enologów przeprowadza degustację wszystkich win, po czym przygotowuje się poszczególne kupaże. Następnie wina te leżakują w beczkach z francuskiego dębu.

Przed wprowadzeniem do obrotu wina leżakują w butelkach przez okresy różnej długości.

5.2.   Maksymalna wydajność

1.	Odmiany Viognier, Cabernet Franc, Garnacha Tinta, Mazuela o Cariñena i Monastrell 11 500 kilogramów winogron z hektara

2.	75 hektolitrów z hektara

3.	Odmiana Syrah 9 250 kilogramów winogron z hektara

4.	60 hektolitrów z hektara

5.	Odmiany Merlot i Cabernet Sauvignon 8 500 kilogramów winogron z hektara

6.	55 hektolitrów z hektara

7.	Odmiana Petit Verdot 14 600 kilogramów winogron z hektara

8.	95 hektolitrów z hektara

6.   Wyznaczony obszar geograficzny

Obszarem geograficznym jest działka katastralna 448 w strefie 9 gminy Retuerta del Bullaque położonej w prowincji Ciudad Real. Obejmuje ona 1 521 hektarów.

7.   Główne odmiany winorośli do produkcji wina

CABERNET FRANC

CABERNET SAUVIGNON

GARNACHA TINTA

MAZUELA - CARIÑENA

MERLOT

MONASTRELL

PETIT VERDOT

SYRAH

VIOGNIER

8.   Opis związku lub związków

8.1.   Środowisko (czynniki naturalne i ludzkie)

Cechy obszaru geograficznego, które mają decydujący wpływ na jakość win, są następujące:

a)

podłoże geologiczne, na którym uprawiana jest winnica, Raña del Fresno, jest unikalną formacją na świecie i unikatową dla tego obszaru, co oznacza, że winogrona produkowane na tym obszarze mają wyjątkowe właściwości (duża intensywność, jakość aromatów i długa obecność na podniebieniu). Ponadto wysoka kwasowość i niskie pH gleb Vallegarcía są nietypowe w porównaniu z podobnymi obszarami klimatycznymi. Vallegarcía jest winnicą położoną na glebach o wyjątkowej klasyfikacji edafologicznej w porównaniu z innymi winnicami regionu Kastylia-La Mancha. W projekcie badawczym Uniwersytetu Kastylia-La Mancha (UCLM) zatytułowanym „Gleby do uprawy winorośli w Kastylia-La Mancha: wpływ na skład winogron” profile zbadane w Vallegarcía sklasyfikowano zgodnie z taksonomią gleb jako typowe gleby Palexerult (Soil Survey Staff, 2006), z kolei układ czarnoziemów jest typowy dla gleb raña (Vidal i in. 2004). Spośród gleb do uprawy winorośli zbadanych w projekcie badawczym, tylko trzy profile Vallegarcía należą do tego układu. W ramach systemu klasyfikacji FAO (2007) trzy profile przeanalizowane w sprawozdaniu UCLM – P1, P2 i P3 – sklasyfikowano odpowiednio jako Cutanic Alisol (żelazisty, chromowy), Cutanic Alisol (żelazisty, szkieletowy) i Cutanic Alisol (żelazisty, szkieletowy). Ponadto duże zróżnicowanie pH gleb sprawia, że są one wyjątkowe. Analizując na pH każdego profilu, wyróżnia je przede wszystkim wyraźna różnica między wartościami pH. Znajduje to odzwierciedlenie w poziomach pH win i ich równowadze smakowej na podniebieniu. Niska zawartość wapnia i wysoka zawartość krzemionki, żelaza i glinu są całkowicie nietypowe dla gleb do uprawy winorośli w regionie Kastylia-La Mancha. Warto porównać zawartość powyższych pierwiastków w glebie na omawianym obszarze z ich zawartością w glebach wapiennych, które zwykle wykorzystuje się do uprawy winorośli w regionie. Zgodnie z danymi pochodzącymi z analizy Amorós i in. (2012b) zawartość wapnia w glebie Vallegarcía znacznie różni się od poziomów, które można znaleźć w wierzchniej warstwie gleb wapiennych (10,4 g•kg-1 v 230 g•kg-1). Z drugiej strony poziomy krzemu (345,9 g•kg-1) i żelaza (26,5 g•kg-1) w glebach omawianego obszaru są znacznie wyższe w porównaniu z glebami wapiennymi, na których uprawia się winorośl w regionie Kastylia-La Mancha (odpowiednio 127,5 i 16,65 g•kg-1). Poziom glinu obecnego w wierzchniej warstwie gleby wapiennej wynosi około 33,4 g•kg-1, podczas gdy poziom ten w przypadku gleby Vallegarcía wynosi 57,8 g•kg-1. Niska zawartość wapnia w glebie jest cechą charakterystyczną win Vallegarcía, która odróżnia je od innych win produkowanych w regionie Kastylia-La Mancha. Warto zwrócić uwagę na wysoką średnią ilość pierwiastków zaklasyfikowanych jako metale ziem rzadkich (cer, lantan i neodym) w glebie Vallegarcía (odpowiednio 83,5, 44,5 i 36,5 mg•kg-1) w porównaniu ze średnimi poziomami regionalnymi (odpowiednio 57,7, 23,5 i 21,6 mg•kg-1) i światowymi (odpowiednio 55, 35,5 i 30,5 mg•kg-1). Ogólnie rzecz biorąc, poziomy tych pierwiastków są wyższe w przypadku gleb kwaśnych niż w przypadku gleb wapiennych (Amorós i in. 2012a);

b)

wpływ rzeki Bullaque i zasilających ją strumieni otaczających wyznaczony obszar, a także świeżość powietrza w dolinach osłanianych przed północnymi wiatrami przez góry, tworzą mikroklimat dla winnicy, który łagodzi ekstremalne warunki zarówno zimą, jak i latem. Sprzyja to prawidłowemu i całkowitemu dojrzewaniu winogron;

c)

duża zmienność temperatur między dniem i nocą spowodowana wysokością Vallegarcía nad poziomem morza, w połączeniu z obfitymi opadami deszczu na tym obszarze w porównaniu z innymi częściami regionu sprawiają, iż winogrona zyskują doskonałą strukturę taninową, która zwiększa zdatność win do leżakowania w beczce i butelce. Opis wina

8.2.   Opis wina

Wina Vallegarcía charakteryzują się krągłością i wyważeniem, mają również doskonałą strukturę taninową, która umożliwia im wyjątkową ewolucję w czasie i ułatwia przechowywanie. Wartości polifenoli w tych winach mogą osiągać ponad 50 meq/l, a intensywność zabarwienia ponad 10 AU.

Za intensywny smak i jakość aromatów tych win odpowiadają mocne aromaty śródziemnomorskie (czystek, wrzos) i balsamiczne (tymianek, rozmaryn, lawenda), a także wysoki poziom minerałów (czarny łupek, kwarcyt). Pozostawiają one gorzki posmak w tylnej części gardła, który przedłuża smak wina.

8.3.   Związek

Podłoże geologiczne, na którym uprawiane są winnice, zwane Raña, jest formacją unikalną na świecie. Wysoka kwasowość i niskie pH gleb na wyznaczonym obszarze są również wyjątkowe, i przy przełykaniu dają winom gorzki posmak, który przedłuża odczuwanie jego smaku na podniebieniu.

Świeżość powietrza w dolinach i ochrona przed północnymi wiatrami, jaką zapewniają góry, działa łagodząco na klimat oraz sprawia, że smak win jest bardziej okrągły i wyważony. Duża zmienność temperatur między dniem a nocą, która jest spowodowana wysokością wyznaczonego obszaru nad poziomem morza, w połączeniu z obfitymi opadami deszczu sprawia, że winogrona zyskują doskonałą strukturę taninową, dzięki czemu wartości polifenoli w przedmiotowych winach osiągają ponad 50 meq/l, a intensywność koloru ponad 10 AU.

Mimo że wyznaczony obszar jest otoczony obszarem ChOG „Castilla”, jego właściwości znacznie się różnią od pobliskiego wyznaczonego obszaru ze względu na następujące czynniki:

WARUNKI NATURALNE:

Unikalne w skali świata geologiczne podłoże Raña charakteryzujące się wysoką kwasowością i niskim pH, a także świeże powietrze w dolinach, obfite opady deszczu oraz ochrona, jaką zapewniają góry przed wiatrami północnymi, tworzą mikroklimat bardzo odmienny od sąsiedniego obszaru.

Duże zróżnicowanie pH warstwy wierzchniej gleby i warstwy podglebia, w tym maksymalne zróżnicowanie wynoszące 4.1 punktu w profilu 2 (pH = 8,9 w Ap i pH = 4,8 w Btg1), jak również niska zawartość wapnia, wysoka zawartość krzemionki, żelaza i glinu oraz obecność dużych ilości metali ziem rzadkich sprawiają, że Vallegarcía różni się od reszty obszaru Kastylia-La Mancha.

CZYNNIKI LUDZKIE:

Najbardziej oczywistymi różnicami między metodami produkcji win „Vallegarcía” a tymi produkowanymi na sąsiednich obszarach, które są objęte ChOG „Castilla”, są:

ChOG CASTILLA	VALLEGARCÍA	RÓŻNICE
Wina białe ≥ 9 % obj.	≥ 12 % obj.	Wyższa objętościowa zawartość alkoholu
Wina czerwone ≥ 10 % obj.	≥ 12 % obj.	Wyższa objętościowa zawartość alkoholu
Wina czerwone ≤ 18 meq/l	≤ 20 meq/l	Wyższa kwasowość lotna
Wina białe ≤ 16 000 kg/ha	≤ 11 500 kg/ha	Niższa produkcja z hektara
Wina czerwone: ≤ 16 000 kg/ha	≤ 14 600 kg/ha	Niższa produkcja z hektara
---	>50 meq/l	Wyższa zawartość polifenoli
---	>10 AU	Bardziej intensywna barwa

Obszar wyznaczono na podstawie panujących w nim warunków środowiskowych (biorąc pod uwagę takie czynniki, jak zasięg geologicznego podłoża Raña o wysokim poziomie kwasowości i niskim pH oraz ochrona zapewniana przez góry). Na tym obszarze znajduje się tylko jedna wytwórnia wina produkująca wino, a jej właścicielem jest wnioskodawca.

Warto zauważyć, że wyznaczony obszar zajmuje 1 521 hektarów oraz że nie istnieją tam inne plantacje winorośli ani wytwórnie wina niż te, których właścicielem jest wnioskodawca.

Jeżeli w przyszłości inni producenci założyliby wytwórnie wina na tym wyznaczonym obszarze geograficznym, mogliby oni używać zarejestrowanej nazwy, o ile zachowane zostałyby warunki określone w specyfikacji. Scenariusz ten jest bardzo prawdopodobny, ponieważ wyznaczony obszar obejmuje 1 521 hektarów, a zatem można by tam założyć więcej wytwórni wina.

9.   Dodatkowe wymogi zasadnicze (pakowanie, etykietowanie i inne wymogi)

Ramy prawne:

określone w przepisach krajowych

Rodzaj wymogów dodatkowych:

pakowanie na wyznaczonym obszarze geograficznym

Opis wymogu:

Wina należy butelkować na obszarze produkcji, ponieważ we wszystkich przypadkach proces produkcji kończy się drugim etapem leżakowania w butelce. W tym okresie następuje proces redukcji, który podnosi jakość win, zaokrąglając ich smak. Wina są gotowe do spożycia po uzyskaniu organoleptycznych cech charakterystycznych określonych w specyfikacjach dla poszczególnych rodzajów wina.

Link do specyfikacji produktu

http://pagina.jccm.es/agricul/paginas/comercial-industrial/consejos_new/pliegos/AM_01_PC_Vallegarcia_20210820.pdf

---

(1)  Dz.U. L 9 z 11.1.2019, s. 2.